ΕΓΩ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΣΑΝ ΤΟΝ ΥΠΕΡΒΟΛΟ
Ήμουν πίσω του αφανής, αόρατος και πολύ προσεκτικότερος. Γιαυτό ζω ακόμα, ενώ αυτός εξοστρακίσθηκε, σατιρίστηκε από τον Αριστοφάνη, και έμαθα εκεί στη Σάμο ολιγαρχικοί τον πέταξαν στη θάλασσα μαχαιρωμένο πισώπλατα. Το πήρα καλά το μάθημά μου από τις δολοπλοκίες της ζωής ότι δεν έμαθα από την εκπαίδευση του Γυμνασίου και τα αθλήματα της ευγενούς άμιλλας εκεί στο Κυνόσαργες άλσος στην εφηβική μου ηλικία. Ήμουν γόνος στρατιωτικής γενιάς με κτήματα στο Μαραθώνα έζησα πλούσια στα δύσκολα, προσεταιριζόμενος τους μέτοικους. Κάποιοι άνθρωποι θέλουν πάντα να εξουσιάζονται από κάποιους άλλους. Και όταν αντιστέκονται είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να δημιουργώ τις συνθήκες της νέας υποδούλωση τους. Εύρισκα με το μάτι τους μοχθηρούς και δολοφόνους, αυτούς που για ένα μικρό αντίδωρο, είτε στο σκοτάδι πισώπλατα είτε ξεσηκώνοντας με δημαγωγίες την εκκλησία του δήμου εξοστρακίσαμε τον καλό μου στρατηγό που μούμαθε ότι ξέρω, σακατέψαμε όποιον πληβείο μας μπήκε στο μάτι. Ωραίο άθλημα η δημοκρατία όταν βασιλεύουμε εμείς οι υπόγειοι, άρχοντες.
Τα πολλά τετράδραχμα τάβγαλα από τα θεωρικά και τα μισθορικά, τόσους έφορες πρέσβεις και στρατηγούς κάλυπτα, πάντα μέσω τρίτων. Οταν οι Λακεδαιμόνιοι έκλεισαν τους κρουνούς της κρεπάλης αποκλείοντας ασφυκτικά, ανακάλυψα το φρέσκο στατήρα της Λυδίας. Εκεί δεν ήταν άλλωστε η πηγή;; Οι Σπαρτιάτες έβαζαν τους δικούς τους ανθρώπους παντού, οι Αθηναίοι έπαιρναν το χρήμα από όλους εκτός από Χιώτες και Λεσβίους που πλήρωναν με τριήρεις. Οι Πέρσες έμαθαν τέτοια κόλπα και από τους δύο έβαζαν και χρήμα και ανθρώπους δικούς τους.
Ο εμφύλιος και η αλληλοσφαγή των Κερκυραίων ήταν η πρώτη μεγάλη μου επιτυχία. Οι δρόμοι του εμπορίου για Σικελία ήταν πιά ανοιχτοί και εγώ δεν πολέμαγα κέρδιζα. Τη διαπραγμάτευση για τα λύτρα των εκατόν είκοσι Σπαρτιατών από επιφανείς οικογένειες, αιχμάλωτοι πούφερε ο Κλέων από τη μάχη στη Σφακτηρία εγώ το χειρίσθηκα και η ολιγομελής εταιρεία των κτηματιών του Μαραθώνα πούχαμε για να επηρεάζουμε τα δικαστήρια αρχικά. Βέβαια ήμασταν συνωμότες αφού μας έδεναν τελετές μύησης και πίστης στη δική μας οργάνωση, την εταιρεία μας του Δήμου Σημαχιδών της Αντιοχίδας φυλής. Με δικούς μου ανθρώπους κέρδισα τα τάλαντα, στους αιχμάλωτους έμεινε το στίγμα και η ντροπή, σε μένα όλα τ΄άλλα .Το ξεπάστρεμα των εξόριστων Αιγινητών και η πυρπόληση της Θυρέας παράλιο της Τεγέας, ήταν ένας παλιός ανοιχτός λογαριασμός, έβαλα Θράκες μισθοφόρους πάντα πρόθυμους για πλιάτσικο και ένα ασκί οίνου. Η αλληλοσφαγή στην Αμφίπολη του Κλέωνα και του Βρασίδα με έκαναν πίσω στη βάση μου να δείχνω ειρηνοποιός, ήταν το ρεύμα που κέρδιζε, πάνω στα πτώματα των πολεμιστών. Η Νίσαια και οι Πλαταιές έμειναν έξω από την Νικία ειρήνη, γιατί το θέλησα εγώ, το αντίδωρό μου για αγορές σιτηρών. Ειρήνη την λένε δώρο θεών μα εγώ βλέπω μόνο την ευκαιρία 12.000
δούλων να αποδράσουν από τα μεταλλεία αργυροφόρου μολύβδου στο Λαυρίου, καταστροφή το ξάνοιγμα του μυαλού. Κράτησα το Νικία και τον Αλκιβιάδη μακριά από την πόλη με εκστρατείες και όταν ο Υπέρβολος κίνησε να τους εξοστρακίσει άλλαξε ο συσχετισμός και έπαθε ο ίδιος ότι επεδίωκε για εκείνους. Είχα αλλάξει πάλι στρατόπεδο και επιβίωσα. Αόρατες άκρες στο δήμο προκάλεσαν και τη σφαγή των ανδρών Μηλίων, αμφισβήτησαν το φόβητρό μας, ήταν κακό παράδειγμα για τους άλλους Το πούλημα των δούλων του πολέμου στις αγορές της Ασίας με έφερε κοντά στο σατράπη Φαρνάβαζο. Στην Ελλάδα είχα κέρδη στη λεηλασία της Μυκαλληούς στη Βοιωτία και χασούρα στις Πλαταιές και της Υσιώνης, οι Σπαρτιάτες μας πλήρωναν πιά στον ανέντιμο αυτό πόλεμο με το ίδιο νόμισμα. Πέταξα το δίσκο μακριά τους έστειλα σε μια φενάκη, σε μια κούφια ιδέα στην εκστρατεία στη Σικελία., άργησαν αλλά καταστράφηκαν όλοι εγώ έμεινα αμέτοχος με δίκτυο πλοίων και φρυκτωρίες να φέρνω τα μαύρα μαντάτα και να τα πλασάρω κατά το δοκούν. 
Οι φίλοι μου από τη Λυδία Τισσαφέρνης και Φρυγία Φαρνάβαζος άρχισαν να εισπράττουν το χρήμα στα παράλια της Ιωνίας. Ο πόλεμος φέρνει ανασφάλεια και αυτό πάντα εξαγοράζεται αρκεί νά είσαι εκεί να εισπράξεις.... Το δίκτυο εφόρων και πρέσβεων ήταν πάντα ανήθικο και πρόθυμο.
Τέσσερις μήνες γνώρισα μόνο αξιώματα, του προβόλου, στο διάλειμμα της τυραννίας των τριάκοντα. Ξεκινήσαμε εμείς , τόχαμε πει με ευφημισμό σχέδιο Περικλής από τον παλιό τύραννο Κορίνθου, με την δολοφονία του Αγάθωνα, μας ξεπάστρεψαν με την δολοφονία του Φρύνιχου γιου του Στρατωνίδη. Όταν έφτασαν να εκτελέσουν το ρήτορα φίλο μου Αντιφώντα ήμουν ήδη πολύ μακριά από την έδρα μου χωρίς να το ξέρουν στην Πάρο. Έστειλα μάρμαρο πανάκριβο για το Ερεχθείο, τα έφερα έτσι που κατηγορήθηκε ο Περικλής για διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Α, τον κεφάλα. Γερνάω φαφουτιάζω μα δαγκώνω χειρότερα . Πίσω στα κτήματα είχα αφήσει έναν από τα δίδυμα αδέλφια και γειτονόπουλά μου τον Πανδίονα και τον Πάνδωρο από τη γενιά του Ερεχθέα, τον πρώτο. Τον δεύτερο τον είχα ξαποστείλει με τρόπο και άφησε τα κόκαλα του στα λατομία των Συρακουσών στην Σικελία. Τον πρώτο τον είχα βοηθήσει (προστασία) και στο αγαθό μυαλό του μου χρωστούσε ευγνωμοσύνη. Το εργοστάσιο ασπίδων το μετέφερα εγκαίρως στη Μίλητο άφησα πίσω τον δούλο Πασίωνα που ήξερε τη δουλειά να κάνει τον ευεργέτη-πολίτη αυτής της πόλης .
Ο εμπορικός μου στόλος βοήθησε την δύσκολή μου ώρα. Καθυστερούσα τα τάλαντα και τα εφόδια από τον Φαρνάβαζο στο Σπαρτιατικό στόλο έφερα μετά την αλληλοσφαγή Σπαρτιατών και Αθηναίων να γέρνει η πλάστιγγα προς τον στρατηγό Κόνωνα λίγο μετά την ήττα του στον Πακτωλό από τον Αγησίλαο. Οι Έλληνες αλληλοεξοντώνονταν και ένας ασημένιο κύαθος στο σαλόνι της ναυαρχίδας μου, μου το θύμιζε κάθε μέρα. Είχε κέντημα με ανατολίτικα πετράδια προσωπικό δώρο του Φαρνάβαζου και είχε χαραγμένο πάνω
«Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών Περσών». Ένας αητός σκαλιστός διακρίνεται στον πάτο της, αγέρωχος και αλαζόνας με κοιταζει κάθε φορά που την πιάνω στα χέρια μου. Τώρα μαθαίνω ότι απολαμβάνουν την Ανταλκίδειο ειρήνη και ο φίλος μου ο Φαρνάβαζος κάνει ναυτικές βάσεις σε Κύπρο και Τύρο, μάλλον έχει βάλει στο μάτι την Αίγυπτο γιατί μου ζητάει μεγάλο αριθμό μισθοφόρων για τον μήνα Ανθεστηρίωνα.
Εγώ ο Παπαδόπουλος*
· Κοινό ελληνικό όνομα από την εποχή των Πελασγών.
ΔΙΟΝΥΣΟΣ 22-9-2006
“Αυτή η ζωτική αλυσίδα που από το φαινομενικά νεκρό παρελθόν μεταφέρει ζωντάνια στο μέλλον¨ Pierre Hadot .La philosophie comme maniere de vivre, σελ 233.
Ήμουν πίσω του αφανής, αόρατος και πολύ προσεκτικότερος. Γιαυτό ζω ακόμα, ενώ αυτός εξοστρακίσθηκε, σατιρίστηκε από τον Αριστοφάνη, και έμαθα εκεί στη Σάμο ολιγαρχικοί τον πέταξαν στη θάλασσα μαχαιρωμένο πισώπλατα. Το πήρα καλά το μάθημά μου από τις δολοπλοκίες της ζωής ότι δεν έμαθα από την εκπαίδευση του Γυμνασίου και τα αθλήματα της ευγενούς άμιλλας εκεί στο Κυνόσαργες άλσος στην εφηβική μου ηλικία. Ήμουν γόνος στρατιωτικής γενιάς με κτήματα στο Μαραθώνα έζησα πλούσια στα δύσκολα, προσεταιριζόμενος τους μέτοικους. Κάποιοι άνθρωποι θέλουν πάντα να εξουσιάζονται από κάποιους άλλους. Και όταν αντιστέκονται είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να δημιουργώ τις συνθήκες της νέας υποδούλωση τους. Εύρισκα με το μάτι τους μοχθηρούς και δολοφόνους, αυτούς που για ένα μικρό αντίδωρο, είτε στο σκοτάδι πισώπλατα είτε ξεσηκώνοντας με δημαγωγίες την εκκλησία του δήμου εξοστρακίσαμε τον καλό μου στρατηγό που μούμαθε ότι ξέρω, σακατέψαμε όποιον πληβείο μας μπήκε στο μάτι. Ωραίο άθλημα η δημοκρατία όταν βασιλεύουμε εμείς οι υπόγειοι, άρχοντες.
Τα πολλά τετράδραχμα τάβγαλα από τα θεωρικά και τα μισθορικά, τόσους έφορες πρέσβεις και στρατηγούς κάλυπτα, πάντα μέσω τρίτων. Οταν οι Λακεδαιμόνιοι έκλεισαν τους κρουνούς της κρεπάλης αποκλείοντας ασφυκτικά, ανακάλυψα το φρέσκο στατήρα της Λυδίας. Εκεί δεν ήταν άλλωστε η πηγή;; Οι Σπαρτιάτες έβαζαν τους δικούς τους ανθρώπους παντού, οι Αθηναίοι έπαιρναν το χρήμα από όλους εκτός από Χιώτες και Λεσβίους που πλήρωναν με τριήρεις. Οι Πέρσες έμαθαν τέτοια κόλπα και από τους δύο έβαζαν και χρήμα και ανθρώπους δικούς τους.
Ο εμφύλιος και η αλληλοσφαγή των Κερκυραίων ήταν η πρώτη μεγάλη μου επιτυχία. Οι δρόμοι του εμπορίου για Σικελία ήταν πιά ανοιχτοί και εγώ δεν πολέμαγα κέρδιζα. Τη διαπραγμάτευση για τα λύτρα των εκατόν είκοσι Σπαρτιατών από επιφανείς οικογένειες, αιχμάλωτοι πούφερε ο Κλέων από τη μάχη στη Σφακτηρία εγώ το χειρίσθηκα και η ολιγομελής εταιρεία των κτηματιών του Μαραθώνα πούχαμε για να επηρεάζουμε τα δικαστήρια αρχικά. Βέβαια ήμασταν συνωμότες αφού μας έδεναν τελετές μύησης και πίστης στη δική μας οργάνωση, την εταιρεία μας του Δήμου Σημαχιδών της Αντιοχίδας φυλής. Με δικούς μου ανθρώπους κέρδισα τα τάλαντα, στους αιχμάλωτους έμεινε το στίγμα και η ντροπή, σε μένα όλα τ΄άλλα .Το ξεπάστρεμα των εξόριστων Αιγινητών και η πυρπόληση της Θυρέας παράλιο της Τεγέας, ήταν ένας παλιός ανοιχτός λογαριασμός, έβαλα Θράκες μισθοφόρους πάντα πρόθυμους για πλιάτσικο και ένα ασκί οίνου. Η αλληλοσφαγή στην Αμφίπολη του Κλέωνα και του Βρασίδα με έκαναν πίσω στη βάση μου να δείχνω ειρηνοποιός, ήταν το ρεύμα που κέρδιζε, πάνω στα πτώματα των πολεμιστών. Η Νίσαια και οι Πλαταιές έμειναν έξω από την Νικία ειρήνη, γιατί το θέλησα εγώ, το αντίδωρό μου για αγορές σιτηρών. Ειρήνη την λένε δώρο θεών μα εγώ βλέπω μόνο την ευκαιρία 12.000
δούλων να αποδράσουν από τα μεταλλεία αργυροφόρου μολύβδου στο Λαυρίου, καταστροφή το ξάνοιγμα του μυαλού. Κράτησα το Νικία και τον Αλκιβιάδη μακριά από την πόλη με εκστρατείες και όταν ο Υπέρβολος κίνησε να τους εξοστρακίσει άλλαξε ο συσχετισμός και έπαθε ο ίδιος ότι επεδίωκε για εκείνους. Είχα αλλάξει πάλι στρατόπεδο και επιβίωσα. Αόρατες άκρες στο δήμο προκάλεσαν και τη σφαγή των ανδρών Μηλίων, αμφισβήτησαν το φόβητρό μας, ήταν κακό παράδειγμα για τους άλλους Το πούλημα των δούλων του πολέμου στις αγορές της Ασίας με έφερε κοντά στο σατράπη Φαρνάβαζο. Στην Ελλάδα είχα κέρδη στη λεηλασία της Μυκαλληούς στη Βοιωτία και χασούρα στις Πλαταιές και της Υσιώνης, οι Σπαρτιάτες μας πλήρωναν πιά στον ανέντιμο αυτό πόλεμο με το ίδιο νόμισμα. Πέταξα το δίσκο μακριά τους έστειλα σε μια φενάκη, σε μια κούφια ιδέα στην εκστρατεία στη Σικελία., άργησαν αλλά καταστράφηκαν όλοι εγώ έμεινα αμέτοχος με δίκτυο πλοίων και φρυκτωρίες να φέρνω τα μαύρα μαντάτα και να τα πλασάρω κατά το δοκούν. Οι φίλοι μου από τη Λυδία Τισσαφέρνης και Φρυγία Φαρνάβαζος άρχισαν να εισπράττουν το χρήμα στα παράλια της Ιωνίας. Ο πόλεμος φέρνει ανασφάλεια και αυτό πάντα εξαγοράζεται αρκεί νά είσαι εκεί να εισπράξεις.... Το δίκτυο εφόρων και πρέσβεων ήταν πάντα ανήθικο και πρόθυμο.
Τέσσερις μήνες γνώρισα μόνο αξιώματα, του προβόλου, στο διάλειμμα της τυραννίας των τριάκοντα. Ξεκινήσαμε εμείς , τόχαμε πει με ευφημισμό σχέδιο Περικλής από τον παλιό τύραννο Κορίνθου, με την δολοφονία του Αγάθωνα, μας ξεπάστρεψαν με την δολοφονία του Φρύνιχου γιου του Στρατωνίδη. Όταν έφτασαν να εκτελέσουν το ρήτορα φίλο μου Αντιφώντα ήμουν ήδη πολύ μακριά από την έδρα μου χωρίς να το ξέρουν στην Πάρο. Έστειλα μάρμαρο πανάκριβο για το Ερεχθείο, τα έφερα έτσι που κατηγορήθηκε ο Περικλής για διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Α, τον κεφάλα. Γερνάω φαφουτιάζω μα δαγκώνω χειρότερα . Πίσω στα κτήματα είχα αφήσει έναν από τα δίδυμα αδέλφια και γειτονόπουλά μου τον Πανδίονα και τον Πάνδωρο από τη γενιά του Ερεχθέα, τον πρώτο. Τον δεύτερο τον είχα ξαποστείλει με τρόπο και άφησε τα κόκαλα του στα λατομία των Συρακουσών στην Σικελία. Τον πρώτο τον είχα βοηθήσει (προστασία) και στο αγαθό μυαλό του μου χρωστούσε ευγνωμοσύνη. Το εργοστάσιο ασπίδων το μετέφερα εγκαίρως στη Μίλητο άφησα πίσω τον δούλο Πασίωνα που ήξερε τη δουλειά να κάνει τον ευεργέτη-πολίτη αυτής της πόλης .Ο εμπορικός μου στόλος βοήθησε την δύσκολή μου ώρα. Καθυστερούσα τα τάλαντα και τα εφόδια από τον Φαρνάβαζο στο Σπαρτιατικό στόλο έφερα μετά την αλληλοσφαγή Σπαρτιατών και Αθηναίων να γέρνει η πλάστιγγα προς τον στρατηγό Κόνωνα λίγο μετά την ήττα του στον Πακτωλό από τον Αγησίλαο. Οι Έλληνες αλληλοεξοντώνονταν και ένας ασημένιο κύαθος στο σαλόνι της ναυαρχίδας μου, μου το θύμιζε κάθε μέρα. Είχε κέντημα με ανατολίτικα πετράδια προσωπικό δώρο του Φαρνάβαζου και είχε χαραγμένο πάνω
«Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών Περσών». Ένας αητός σκαλιστός διακρίνεται στον πάτο της, αγέρωχος και αλαζόνας με κοιταζει κάθε φορά που την πιάνω στα χέρια μου. Τώρα μαθαίνω ότι απολαμβάνουν την Ανταλκίδειο ειρήνη και ο φίλος μου ο Φαρνάβαζος κάνει ναυτικές βάσεις σε Κύπρο και Τύρο, μάλλον έχει βάλει στο μάτι την Αίγυπτο γιατί μου ζητάει μεγάλο αριθμό μισθοφόρων για τον μήνα Ανθεστηρίωνα.Εγώ ο Παπαδόπουλος*
· Κοινό ελληνικό όνομα από την εποχή των Πελασγών.
ΔΙΟΝΥΣΟΣ 22-9-2006
“Αυτή η ζωτική αλυσίδα που από το φαινομενικά νεκρό παρελθόν μεταφέρει ζωντάνια στο μέλλον¨ Pierre Hadot .La philosophie comme maniere de vivre, σελ 233.
Το κείμενο έχει φιλοξενηθεί από 27-9-06 στο πρωτοποριακό site http://www.poiein.gr/archives/359/index.html
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλό κι επίκαιρο.. Μυθιστορηματική περιγραφή και συνειρμική απεικόνιση των γεγονότων...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντάς το, αισθάνεσαι πρωταγωνιστής σε μια άλλη εποχή...
Χαίρομαι που βρεθήκαμε...
Οταν το είχα γράψει, είχα ιδρώσει από τη φρίκη και την αηδία που έκρυβε μέσα του ο πρωταγωνιστής μου.Ξεκινά από απλός λαδιάρης, διαπλεκόμενος και καταλήγει σε εθνικό μειοδότη, αργυρώνητο πράκτορα ξένων συμφερόντων.Αν αντί για το διηγηματικό "σχέδιο Περίανδρος" πάτε στο σύγχρονο σχέδιο Προμηθέας με το χορηγούμενο κατάλληλο υπερκείμενο μπορεί να βρείτε και το σύγχρονο σκοτεινό πρόσωπο της Ελληνικής Ιστορίας που υπήρξε το πραγματικό πρόσωπο (πεθαμένο πιά) πηγή έμπνευσης του ανωτέρω.Οι δυό-τρείς που ξέρουν το μυστικό ελπίζω να μην μαρτυρίσουν έτσι για την κουβέντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβερό κείμενο. Έχω βέβαια τις ιστορικές μου διαφωνίες, αλλά αφού είναι ένα απομνημόνευμα, η ιστορική λεπτομέρεια ωχριά μπροστά στην προσωπική αντίληψη του πρωταγωνιστή. Πάντως πολύ καθίκι τον έκανες τον τύπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘάπρεπε μετά τόσα χρόνια να αναφερθώ στο πρόσωπο που δεν έβαλε ποτέ την υπογραφή του κάτω από το σχέδιο Περικλής όπως ήταν η πραγματική επωνυμία του συνταγματάρχη του μίσους που κηνύγησε το 1961 στη Νάουσα με προγραμματισμένο λιθοβολισμό στη βραδινή παράσταση-συναυλία τον εθνικό μας ποιητή και αγωνιστή Μίκη Θεοδωράκη. Ηξερε να προστατεύει τα συμφέροντα των αφεντάδων του, να φυλάγεται από τις κακοτοπιές και να διευθύνει αργότερα την δολοφονική επίθεση κατά του Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη. Ο Γιάννης Λάμψας με τον εξάψαλμο που του αφιέρωσε δεν θα τον σώσει από τη σελίδα που δικαιούται δίπλα στους Νενέκους και τους Εφιάλτες της ελληνικής ιστορίας.
ΑπάντησηΔιαγραφή