ΑΣ ΜΕΙΝΟΥΜΕ όμως μόνο στον οικονομικό πόλεμο. Είναι αδύνατον κανείς να προσδιορίσει με ακρίβεια τις οικονομικές απώλειες που θα υποστούν -κυρίως- οι Ευρωπαίοι. Γνωρίζουν πολύ καλά, τουλάχιστον οι μεγάλες δυνάμεις, ότι οι Αμερικανοί σχεδιάζουν ένα επικίνδυνο γεωστρατηγικό παιχνίδι στην Ευρασία, το οποίο μάλιστα έχει περιγράψει με εντυπωσιακή ακρίβεια ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι στο περίφημο βιβλίο του "Η Μεγάλη Σκακιέρα" (εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη, 1998). Ένα παιχνίδι όπου όλα τα πολιτικά κέρδη θα τα έχουν οι ΗΠΑ, με την Ε.Ε. και στην περίπτωση της Ουκρανίας να πληρώνει όλη την πιθανή ζημιά. Η Ουάσιγκτον ποτέ δεν παραιτήθηκε του δικαιώματος να καθορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού στους οποίους όλοι οφείλουν να υποτάσσονται.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ η Ευρώπη, όταν πέρασε στο ενιαίο νόμισμα και θέλησε να ξεφύγει από την ασφυκτική κηδεμονία των ΗΠΑ δημιουργώντας τον δικό της ευρωστρατό, στις πρώτες μπουνιές πέταξε λευκή πετσέτα. Από εκεί και πέρα η ενοποιημένη Γερμανία αύξησε τις φιλοδοξίες της και κατέστρωσε τα δικά της σχέδια για την οικονομική και πολιτική ηγεμονία της Ένωσης. Οι τωρινές αμερικανικές παρεμβάσεις έχουν διπλό στόχο. Να βγάλουν τη Ρωσία από τον ευρωπαϊκό χώρο και να φρενάρουν την οικονομική ανάπτυξη της Ε.Ε. και κυρίως της Γερμανίας, τα οικονομικά υπερκέρδη της οποίας πολλαπλασιάζονται ανησυχητικά. Μιας Γερμανίας που, όπως αποδείχτηκε, δεν είχε το ειδικό βάρος και την απαιτούμενη πολιτική και οικονομική ομοφωνία των εγχώριων ελίτ για να αντιδράσει.

ΠΑΡ' ΟΤΙ ακόμα δεν υπάρχει κανένα τεκμηριωμένο στοιχείο για την ευθύνη της ρωσικής ηγεσίας στην κατάρριψη του μπόινγκ, οι Αμερικανοί με τον τσαμπουκά τους επέβαλαν σε όλους να περάσουν σε φάση σκληρού οικονομικού πολέμου με τον Πούτιν. Η επιδείνωση των κυρώσεων αρχίζει να μοιάζει με αληθινό εμπορικό πόλεμο έγραψε στον Economist o Jacob Augstein και συμπλήρωσε. "Δεν θα υπάρξουν νεκροί και τραυματίες. Μόνο χρεοκοπίες και ζημίες. Αλλά κι ο εμπορικός πόλεμος πόλεμος είναι. Κι όποιος ξεκινάει έναν πόλεμο πρέπει να έχει τις απαντήσεις σε δύο ερωτήσεις: Ποιος είναι ο στόχος και ποια είναι η έξοδος; Μόνο που οι αρχιστράτηγοι των Βρυξελλών απαντήσεις δεν έχουν".

ΜΗΠΩΣ έχουν οι... δεκανείς που έχουν αναλάβει τη διεκπεραίωση των εντολών της τρόικας στην Αθήνα; Σιγά μην τους ενδιαφέρουν οι απαντήσεις. Για ό,τι χρειαστεί θα ρωτήσουν το Βερολίνο. Εδώ και περισσότερο από έναν μήνα έκανε μπαμ πως οι κυρώσεις τις οποίες συνυπογράφει αβλεπί η ελληνική κυβέρνηση, θα έχουν βαρύ κόστος στις ελληνικές εξαγωγές, κυρίως των αγροτικών προϊόντων. Όμως ο πρωθυπουργός και ο συνέταιρός του υπουργός Εξωτερικών ακόμα προσπαθούν να στριμώξουν τον Τσίπρα στο θέμα της Αργεντινής! Όταν λοιπόν οι αγρότες και οι Έλληνες εξαγωγείς αισθάνθηκαν τη φωτιά των κυρώσεων, εκείνος που ανέλαβε ρόλο διαπραγματευτή μέσω της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα ήταν ο γραμματέας διεθνών Οικονομικών Σχέσεων του ΥΠΕΞ Παναγιώτης Μίχαλος! Αυτό έλειπε, να τολμήσει να κάνει τηλεφώνημα στον Λαβρόφ ο Βενιζέλος ή στον Πούτιν ο Σαμαράς.

ΚΙ ΕΝΩ στη δική μας χώρα, η οποία βρίσκεται στην πλέον σκληρή φάση της οικονομικής της κρίσης και δεν έχει το παραμικρό περιθώριο απωλειών στο ήδη περιορισμένο εξαγωγικό της εμπόριο, το μόνο που απασχολεί το δίδυμο της συμφοράς είναι να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία. Πλην όμως, άλλες πληττόμενες χώρες, όπως η Λιθουανία, η Πολωνία και πρόσφατα η Φινλανδία, έθεσαν θέμα στις Βρυξέλλες. Μάλιστα, ο Φινλανδός πρωθυπουργός Αλεξάντερ Στουπ έκανε ένα βήμα παραπέρα, υποβάλλοντας αίτημα στην Κομισιόν για αποζημιώσεις στις χώρες που υφίστανται ζημιές από το εμπάργκο. Τι να τις κάνουμε εμείς τις αποζημιώσεις με τόσο μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα; Είναι ικανοί να το πουν.

ΠΟΙΟΣ και πώς θα βρει νέες αγορές για τις ελληνικές εξαγωγές, αν ο οικονομικός πόλεμος κλιμακωθεί, όπως όλα δείχνουν; Ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης, που μας ζήτησε και τα ρέστα επειδή -λέει- άφησε εκατομμύρια αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα για να φτιάξει τώρα (!) το σχέδιο οικονομικής ανάπτυξης, ή ο Βενιζέλος το υπουργείο του οποίου έχει αναλάβει και την εξωτερική οικονομική πολιτική χωρίς την παραμικρή οργανωτική δυνατότητα να την ασκήσει; Οι επιχειρηματίες της πραγματικής οικονομίας τι άλλο θέλουν για κατανοήσουν πως θα εξαφανιστούν από τον οικονομικό χάρτη αφού τα σχέδια των κατακτητών δεν προβλέπουν ελληνικής ιδιοκτησίας παραγωγικές επιχειρήσεις; Τι κερδίζουν παρακολουθώντας τους παλιούς και νέους νταβατζήδες να ληστεύουν τη χώρα διατάσσοντας τον μπάτλερ Σαμαρά να εκτελεί τις εντολές τους και να ψηφίζει νομοσχέδια που έχουν συνταχθεί στα γραφεία τους; Το ακροτελεύτιο άρθρο του ελληνικού Συντάγματος είναι σαφές.

dchristou52@gmail.com
το αρθρο έχει δημοσιευθεί στην Αυγή 10-8-2014