Μνημόνιο και Δικαιοσύνη



Γόρτυνα Ρεθύμνου, ιερό του Απόλλωνα

Άρθρο του ΑΛΕΞΗ Π. ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
«ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ έκπληξη αποτέλεσαν οι πρόσφατες αποφάσεις του Ειρη­νοδικείου Αθήνας (585, 586, 587 και 599/2012), με τις οποίες κρίθηκαν αντισυνταγματικές οι αρχικές μειώ­σεις των μισθών και λοιπών αποδο­χών που προέβλεψαν οι ν. 3833/2010 και 3845/2010 (πρώτο Μνημόνιο). Οι αποφάσεις αυτές κατέληξαν σε εντε­λώς διαφορετικές δικαστικές κρίσεις από την υπ' αριθ. 668/2012 απόφα­ση της Ολομέλειας του ΣτΕ, που έκρι­νε ότι οι περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις είναι συμβατές με το ελ­ληνικό Σύνταγμα και το ευρωπαϊκό κεκτημένο!
ΠΕΡΑ από τις προκαταρκτικές νομικές σκέψεις και κρίνοντας και από τις αι­τιολογικές εκθέσεις των σχετικών νό­μων, το Ειρηνοδικείο Αθηνών (κυρί­ως η 599/2012) αποφάνθηκε ότι οι περικοπές αποδοχών και επιδομάτων των υπαλλήλων της«ΣΤΑ.ΣΥ. Α.Ε.» (θυ­γατρική της «ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε.») «έχουν ως βάση τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας και τη δανεια­κή της αφερεγγυότητα και δεν έχουν ληφθεί επί της ουσίαςγια το γενικό δη­μόσιο ή εθνικό συμφέρον».

ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ αναφορά στις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος (άρθρα 4 παρ.5, 22 παρ. 2, 25 παρ.1 εδ. δ', 26 παρ.1,106 παρ.1 εδ. α'), των ΔΣΕ 151/1978 και 154/1981,του Ευρωπαϊ­κού Κοινωνικού Χάρτη, του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών για τα οικονομικά, κοινωνικά και μορφωτικά δικαιώματα κ.λπ., έκρινε την αιτιολογία των περικοπών «προφανώς ελλιπή». Έτσι, έθεσε τις σχετικές διατάξεις εκτός νομιμότητας αφού παραβιάζουν την αρχή της ανα­λογικότητας λαμβάνονται χωρίς αντι­σταθμιστικά μέτρα ανακούφισης των πολιτών (αλλ' αντιθέτως συνοδεύονται από σκληρά φοροεισπρακτικά μέτρα) και συνιστούν ανεπίτρεπτη επέμβαση στη συλλογική αυτονομία.
ΠΕΡΑ όμως από την εξαιρετική νομική αιτιολόγηση, που θα ζήλευε ακόμη και η νομική εγκυρότητα του Ανώτατου Ει­δικού Δικαστηρίου, ιδιαίτερη εντύπω­ση προκαλεί η διεισδυτικότητα στη σύλ­ληψη της τελολογίας των νομικών κα­νόνων και της ουσίας του νομικού μας πολιτισμού. Αντί κρούοντας τη νομική υπεράσπιση των σχετικών διατάξεων και την αιτιολογική έκθεση του νόμου, στην οποία ο νομοθέτης ισχυρίζεται ότι «οι αλλαγές αυτές κρίνονται αναγκαί­ες προκειμένου να σταλεί το μήνυμα ότι η χώρα έχει λάβει την απόφαση να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της να προσελκύσει επενδύσεις κι έτσι να προωθήσει την απασχόληση και την αναπτυξιακή της πολιτική προς όφε­λος των αδυνάτων πολιτών...», η επι­μένουσα στην ουσία και τον σκοπό των νομικών διατάξεων ειρηνοδίκης απαντά με τρόπο νομικώς φιλοσοφικώς και κοινωνιολογικώς απαράμιλλο: «...στους λόγους όμως του γενικότε­ρου συμφέροντος δεν εντάσσεται η αποστολή μηνύματος προς τους εταίρους ότι η χώρα επιθυμεί να γίνει πιο
ανταγωνιστική...».

Ο ΑΜΕΤΡΟΕΠΗΣ, θρασύς και μερο­ληπτικά νεοφιλελεύθερος νομοθέτης του Μνημονίου θεωρεί ότι οι θελήσεις των Αγορών, που εποφθαλμιούν τον πλούτο των κοινωνιών των αδύναμων κρίκων, ταυτίζονται με το κοινωνικό και εθνικό συμφέρον! Έτσι, προσπερνά τις ανθρώπινες και εθνικές ανάγκες καταστρέφει τις συλλογικές κατακτή­σεις υποβαθμίζει το επίπεδο συνεν­νόησης των κοινωνικών εταίρων και διαγράφει τον «σιδερένιο» νόμο των ταξικών διακρίσεων. Εν τέλει, «πετά στον κάλαθο των αχρήστων» την κι­νητήρια δύναμη του πολιτισμού, την «εναντιοτροπή» (για να θυμηθούμε επιτέλους και τον δικό μας Ηράκλει­το), τώρα που οι Ευρωπαίοι επιστή­μονες ανακαλύπτουν το γονίδιο της δημιουργίας...
ΑΛΛΑ, δυστυχώς η κυρίαρχη πολιτική τάξη δεν έχει το σθένος ούτε να ζητήσει από τον Μόντι την κάλυψη των θέσεων των δασκάλων που διδάσκουν τα «γκρεκάνικα» στα επιμένοντα ελληνι­κά χωριά της Μεγάλης Ελλάδας ούτε να αποστείλει δικούς μας δασκάλους για τη συνέχιση ενός πολιτιστικού θαύματος!

Στη χώρα μας συγκρούονται πλέον δύο κόσμοι: Η κοινωνική βάση που με τις παραδόσεις της αμύνεται στην κατεδάφιση του εθνικού, κοινω­νικού και εργασιακού πολιτισμού και η ξεκομμένη -από τις ρίζες της- πολιτι­κή υπερδομή, που, παραδομένη στο αδικαίωτο βρυξελληνικό πνεύμα, προ­σπαθεί, με την παραπλάνηση, τον φό­βο και την υπηρετική λογική, να διατη­ρήσει το καταστροφικό, αντιανθρώπινο, αντικοινωνικό και αντεθνικό Μνη­μόνιο. Χαιρετίζουμε τις ελπιδοφόρες δικαστικές αποφάσεις και τους άξιους δικαστικούς λειτουργούς.
(*)0 Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι βουλευτής ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ε.Κ.Μ. και πρόεδρος της Ενωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους.
*Το άρθρο αυτό έχει δημοσιευθεί και στην Real news 8-7-2012

Αναφορά στον Γκρέκο. Νίκος Καζαντζάκης

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ :
ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ
Εισαγωγή
Η Αναφορά μου στον Γκρέκο δεν είναι αυτοβιογραφία· η ζωή μου η προσωπική για μένα μονάχα έχει κάποια, πολύ σχετική, αξία, για κανένα άλλον. Η μόνη αξία που της αναγνωρίζω είναι ετούτη: ο αγώνας της ν' ανέβει από σκαλοπάτι σε σκαλοπάτι και να φτάσει όσο πιο αψηλά μπορούσαν να την πάνε η δύναμή της και το πείσμα — στην κορφή που αυθαίρετα ονομάτισα Κρητική Ματιά.Θα βρεις λοιπόν, αναγνώστη, στις σελίδες ετούτες την κόκκινη γραμμή, καμωμένη από στάλες αίμα μου, που σημαδεύει την πορεία μου ανάμεσα στους ανθρώπους, στα πάθη και στις ιδέες. Κάθε άνθρωπος άξιος να λέγεται γιος του ανθρώπου σηκώνει το σταυρό τον κι ανεβαίνει το Γολγοθά το. Πολλοί, οι πιο πολλοί, φτάνουν στο πρώτο, στο δεύτερο σκαλοπάτι, λαχανιάζουν, σωριάζουνται στη μέση της πορείας και δε φτάνουν στην κορφή του Γολγοθά — θέλω να πω στην κορφή του χρέους τους — να σταυρωθούν, ν' αναστηθούν, και να σώσουν την ψυχή τους. Λιποψυχούν, φοβούνται να σταυρωθούν, και δεν ξέρουν πως η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος της ανάστασης· άλλον δεν έχει.
Τέσσερα στάθηκαν τ' αποφασιστικά σκαλοπάτια στο ανηφόρισμά μου, και το καθένα φέρνει ένα ιερό όνομα: Χριστός, Βούδας, Λένιν, Οδυσσέας. Αυτή την αιματερή πορεία μου, από τη μια από τις μεγάλες αυτές ψυχές στην άλλη, τώρα που ο ήλιος βασιλεύει, μάχουμαι στο Οδοιπορικό μου ετούτο να σημαδέψω. Έναν άνθρωπο ν' ανεβαίνει, με την ψυχή στο στόμα, το κακοτράχαλο βουνό της μοίρας του. Αλάκερη η ψυχή μου μια Κραυγή· κι όλο μου το Έργο, το σχόλιο στην Κραυγή αυτή.
Μια λέξη πάντα, σε όλη μου τη ζωή, με τυραννούσε και με μαστίγωνε η λέξη Ανήφορος· τον ανήφορο αυτόν θα 'θελα εδώ, με αλήθεια μαζί και φαντασία, να παραστήσω· και τις κόκκινες πατημασιές που αφήκε το ανηφόρισμά μου. Και βιάζουμαι, προτού φορέσω το «μαύρο κράνος» και κατέβω στο χώμα, γιατί η αιματωμένη αυτή γραμμή θα 'ναι το μόνο αχνάρι που αφήκε το διάβα μου απάνω στη γης· ότι έγραψα ή έπραζα γράφτηκε και πράχτηκε απάνω στο νερό και χάθηκε.
Φωνάζω τη μνήμη να θυμηθεί, περιμαζώνω από τον αέρα τη ζωή μου, στέκουμαι σαν στρατιώτης μπροστά στο στρατηγό και κάνω την Αναφορά μου στον Γκρέκο· γιατί αυτός είναι ζυμωμένος από το ίδιο κρητικό χώμα με μένα, και καλύτερα απ' όλους τους αγωνιστές που ζουν ή που έχουν ζήσει μπορεί να με νιώσει. Δεν αφήκε κι αυτός την ίδια κόκκινη γραμμή απάνω στις πέτρες;
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Μαζεύω τα σύνεργα μου: όραση, ακοή, γέψη, όσφρηση, αφή, μυαλό, βράδιασε πια, τελεύει το μεροκάματο, γυρίζω σαν τον τυφλοπόντικα σπίτι μου, στο χώμα. Όχι γιατί κουράστηκα να δουλεύω, δεν κουράστηκα, μα ο ήλιος βασίλεψε.
Ο ήλιος βασίλεψε, θάμπωσαν τα βουνά, οι οροσειρές του μυαλού μου κρατούν ακόμα λίγο φως στην κορφή τους, μα η άγια νύχτα πλακώνει, ανεβαίνει από τη γης, κατεβαίνει από τον ουρανό, και το φως ορκίστηκε να μην παραδοθεί· μα το ξέρει, σωτηρία δεν υπάρχει. Δε θα παραδοθεί, μα θα σβήσει.
Ρίχνω στερνή ματιά γύρα μου ποιον ν' αποχαιρετήσω; τι ν' αποχαιρετήσω; τα βουνά, τη θάλασσα, την καρπισμένη κληματαριά στο μπαλκόνι μου, την αρετή, την αμαρτία, το δροσερό νερό; Μάταια, μάταια· κατεβαίνουν όλα ετούτα μαζί μου στο χώμα.
Σε ποιον να εμπιστευτώ τις χαρές και τις πίκρες μου, τις μυστικές δονκιχώτικες λαχτάρες της νιότης, την τραχιά σύγκρουση αργότερα με το Θεό και με τους ανθρώπους, και τέλος την άγρια περηφάνια που έχουν τα γεράματα που καίγουνται μα αρνιούνται, ως το θάνατο, να γίνουν στάχτη; Σε ποιον να πω πόσες φορές σκαρφαλώνοντας, με τα πόδια, με τα χέρια, τον κακοτράχαλο ανήφορο του θεού, γλίστρησα κι έπεσα, πόσες φορές σηκώθηκα, όλο αίματα, και ξανάρχισα ν' ανηφορίζω; Που να βρω μια ψυχή σαρανταπληγιασμένη κι απροσκύνητη, σαν την ψυχή μου, να της ξομολογηθώ;
Σφίγγω ήσυχα, πονετικά, ένα σβώλο κρητικό χώμα στη φούχτα μου. Το κρατούσα το χώμα ετούτο πάντα μαζί μου, σε όλες μου τις περιπλάνησες, και στις μεγάλες μου αγωνίες το 'σφιγγα μέσα στη φούχτα μου κι έπαιρνα δύναμη, δύναμη μεγάλη, σαν να 'σφιγγα το χέρι φίλου αγαπημένου. Μα τώρα που βασίλεψε ο ήλιος και το μεροκάματο τέλεψε, τι να την κάμω τη δύναμη; Δεν την έχω ανάγκη πια. Κρατώ το χώμα ετούτο της Κρήτης και το σφίγγω με άφραστη γλύκα, τρυφεράδα κι ευγνωμοσύνη, σαν να σφίγγω μέσα στη φούχτα μου και ν' αποχαψετώ το στήθος γυναίκας αγαπημένης. Αυτό ήμουν αιώνια, αυτό θα 'μαι αιώνια, πέρασε αστραπή η στιγμή που στροβιλίστηκες, άγριο χώμα της Κρήτης, κι έγινες αγωνιζόμενος άνθρωπος.
Τι αγώνας, τι αγωνία, τι κυνηγητό του ανθρωποφάγου αόρατου θεριού, τι επικίντυνες ουρανικές και σατανικές δυνάμες η φούχτα ετούτη το χώμα! Ζυμώθηκε μ' αίμα, δάκρυο κι ιδρώτα, γίνηκε λάσπη, γίνηκε άνθρωπος, πήρε τον ανήφορο, να φτάσει — που να φτάσει; Σκαρφάλωνε αγκομαχώντας το σκοτεινό όγκο του θεού, άπλωνε τα χέρια, έψαχνε, έψαχνε και μάχουνταν να βρει το πρόσωπό του.
Κι όταν, τα ολόστερνα ετούτα χρόνια, απελπισμένος πια, ένιωσε πως ο σκοτεινός αυτός όγκος δεν έχει πρόσωπο, τι καινούριος, όλο αναίδεια και τρόμο, αγώνας να πελεκήσει την ακατέργαστη κορφή και να της δώσει πρόσωπο — το πρόσωπό του!
Μα τώρα το μεροκάματο τέλεψε, μαζεύω τα σύνεργα μου ας έρθουν άλλοι σβώλοι χώματα να συνεχίσουν τον αγώνα. Είμαστε, εμείς οι θνητοί, το τάγμα των αθανάτων, κόκκινο κοράλλι το αίμα μας, και χτίζουμε απάνω στην άβυσσο ένα νησί.
Χτίζεται ο θεός, έβαλα κι εγώ το δικό μου κόκκινο πετραδάκι, μια στάλα αίμα, να τον στερεώσω, να μη χαθεί, να με στερεώσει, να μη χαθώ, έκαμα το χρέος μου. Έχετε γεια!
Απλώνω το χέρι, φουχτώνω το μάνταλο της γης, ν' ανοίξω την πόρτα να φύγω, μα κοντοστέκουμαι στο φωτεινό κατώφλι ακόμα λίγο. Δύσκολο, δύσκολο πολύ, να ξεκολλήσουν τα μάτια, τ' αυτιά, τα σπλάχνα από τις πέτρες και τα χόρτα
του κόσμου λες: Είμαι χορτάτος, είμαι ήσυχος, δε θέλω πια τίποτα, τέλεψα το χρέος και φεύγω· μα η καρδιά πιάνεται από τις πέτρες κι από τα χόρτα, αντιστέκεται, παρακαλάει: «Στάσου ακόμα!»
Μάχουμαι να παρηγορήσω την καρδιά μου, να τη συβάσω να πει λεύτερα το ναι. Να μη φύγουμε σαν σκλάβοι, δαρμένοι, κλαμένοι, από τη γης, παρά σαν βασιλιάδες που έφαγαν, ήπιαν, χόρτασαν, δε θέλουν πια, και σηκώνουνται από το τραπέζι. Μα η καρδιά χτυπάει ακόμα μέσα στα στήθια, αντιστέκεται, φωνάζει: «Στάσου ακόμα!»
Στέκουμαι, ρίχνω στερνή ματιά στο φως, που αντιστέκεται κι αυτό, σαν την καρδιά του ανθρώπου, και παλεύει. Σύννεφα σκέπασαν τον ουρανό, έπεσε απάνω στα χείλια μου μια χλιαρή ψιχάλα, η γης μύρισε· γλυκιά φωνή, μαυλιστικιά, ανεβαίνει από τα χώματα: «Έλα... έλα... έλα...»
Πλήθυναν οι ψιχάλες· το πρώτο νυχτοπούλι αναστέναξε, κι ο πόνος του κόλλησε από τις νυχτωμένες φυλλωσιές, γλυκός πολύ, μέσα στο βρεμένο αέρα. Ησυχία, γλύκα μεγάλη, κανένας στο σπίτι κι έξω τα χωράφια διψούσαν κι έπιναν μ' ευγνωμοσύνη, με βουβή ευδαιμονία, το πρωτοβρόχι. Ανασηκώνουνταν η γης σαν μωρό, κατά τον ουρανό, να βυζάξει.
Έκλεισα τα μάτια· κρατούσα πάντα στη φούχτα το σβώλο το χώμα της Κρήτης κι ο ύπνος με πήρε. Ο ύπνος με πήρε κι είδα όνειρο: Ξημέρωνε, λέει, ζυγαριάζουνταν από πάνω μου ο Αυγερινός, έτρεμα, έλεγα τώρα θα πέσει κι έτρεχα, έτρεχα ανάμεσα στα έρημα άνυδρα βουνά, ολομόναχος. Πέρα στην ανατολή πρόβαλε ο ήλιος· δεν ήταν ήλιος, ήταν ένα προύντζινο ταψί γεμάτο κάρβουνα αναμμένα. Ο αέρας χοχλάκιζε. Κάπου κάπου μια σταχτιά πετροπέρδικα πετούσε από το βράχο, χτυπούσε τα φτερά της και κακάριζε, χαχάριζε και με περγελούσε. Ένα κοράκι, σ' ένα αναγύρισμα του βουνού, τινάχτηκε ως με είδε· σίγουρα θα με περίμενε, και με πήρε ξοπίσω σκώντας στα γέλια. Θύμωσα, έσκυψα, πήρα μια πέτρα να του την πετάξω· μα το κοράκι είχε αλλάξει κορμί, είχε γίνει ένα γεροντάκι και μου χαμογελούσε.
Τρόμος με κυρίεψε κι άρχισα πάλι να τρέχω. Στρούφιζαν τα βουνά, στρουφίζουμουν κι εγώ μαζί τους· ολοένα οι κύκλοι στένευαν, μ' έπιασε ζάλη. Χοροπηδούσαν γύρα μου τα βουνά, ένιωσα ξαφνικά δεν ήταν ετούτα βουνά, ήταν τ' απολιθώματα προκατακλυσμιαίου εγκέφαλου και μαύρος θεόρατος σταυρός ήταν καρφωμένος δεξά μου, αψηλά, σε μια πέτρα, κι απάνω του ένα θεριακωμένο προύντζινο φίδι σταυρωμένο.
Αστραπή έσιασε το μυαλό μου, φώτισε γύρα μου τα βουνά, είδα: Είχα μπει στο φοβερό στρουφηχτό φαράγγι που 'χαν πάρει, τώρα και χιλιάδες χρόνια, οι Οβραίοι, με το Γεχωβά μπροστάρη, φεύγοντας την ευτυχισμένη παχιά γη του Φαραώ. Το φαράγγι ετούτο στάθηκε το πύρινο αργαστήρι όπου, πεινώντας, διψώντας, βλαστημώντας, σφοροκοπήθηκε η ράτσα του Ισραήλ.
Τρόμος με κυρίεψε, τρόμος και χαρά μεγάλη· ακούμπησα σ' ένα βράχο να καταλαγιάσει το στροβίλισμα του μυαλού μου, έκλεισα τα μάτια, κι όλομεμιας τα πάντα γύρα μου αφανίστηκαν ένα ελληνικό ακρογιάλι απλώθηκε μπροστά μου, θάλασσα σκούρα λουλάκια, κόκκινοι βράχοι, κι ανάμεσα στους βράχους η χαμηλή μπασιά κατασκότεινης σπηλιάς. Ένα χέρι τινάχτηκε μέσα από τον αέρα και σφήνωσε στη φούχτα μου ένα δαδί αναμμένο. Κατάλαβα την προσταγή· έκαμα το σταυρό μου, τρύπωξα μέσα στη σπηλιά.
Γύριζα, γύριζα, τσαλαβουτούσα σε μαύρα παγωμένα νερά, κρέμουνταν απάνω από το κεφάλι μου ογροί, γαλάζιοι σταλαχτίτες, ασκώνουνταν από τη γης γιγάντιοι πέτρινοι φαλλοί, που στραφτάλιζαν και γελούσαν στη δαδίσια αναλαμπή. Ήταν η σπηλιά ετούτη το θηκάρι μεγάλου ποταμού και το 'χε παρατήσει αδειανό, γιατί
άλλαξε, μέσα στους αιώνες, πορεία...
Σούριξε το προύντζινο φίδι θυμωμένο· άνοιξα τα μάτια, είδα πάλι τα βουνά, το φαράγγι, τους γκρεμούς· η ζάλη είχε κατασταλάξει. Τα πάντα ακινήτησαν, φωτίστηκαν, κατάλαβα: όμοια και τις πορπολούμενες γύρα μου οροσειρές τις είχε κατασκάψει ο Γεχωβάς για να περάσει. Είχα μπει μέσα στο φοβερό θηκάρι του θεού, ακολουθούσα, πατούσα τ' αχνάρια του.
— Αυτός είναι ο δρόμος, φώναξα μέσα στ' όνειρό μου, αυτός είναι ο δρόμος του ανθρώπου, άλλο δεν έχει.
Κι ως τινάχτηκε από τα χείλια μου ο αυθάδης ετούτος λόγος, ανεμοσίφουνας με τύλιξε, φτερούγες άγριες με σήκωσαν, κι όλομεμιας βρέθηκα στην κορφή του θεοβάδιστου Σινά. Μύριζε ο αγέρας θειάφι, τα χείλια μου μερμήδιζαν, σαν να τ' αγκύλωναν αρίφνητες, αόρατες σπίθες. Σήκωσα τα βλέφαρα. Ποτέ τα μάτια μου, ποτέ τα σπλάχνα μου δεν είχαν χαρεί τόσο απάνθρωπο, τόσο αρμονισμένο με την καρδιά μου δράμα, χωρίς νερό, χωρίς δέντρο, χωρίς ανθρώπους. Χωρίς ελπίδα. Εδώ η ψυχή ενός απελπισμένου ή περήφανου ανθρώπου βρίσκει την άκρα ευδαιμονία.
Κοίταξα το βράχο όπου στέκουμουν. Δυο βαθιές γούβες σκαμμένες στο γρανίτη θα 'ταν οι πατημασιές του προφήτη με τα κέρατα που περίμενε τον πεινασμένο Αιώνα να προβάλει. Εδώ, στην κορφή του Σινά, δεν του 'χε δώσει προσταγή να περιμένει; Περίμενε.
Περίμενα κι εγώ. Έσκυβα απάνω από τον γκρεμό, αφουκράζουμουν άξαφνα, μακριά, μακριά πολύ, κουφοβρόντηξαν πατημασιές. Κάποιος ζύγωνε, και τα βουνά κουνιούνταν. Έπαιζαν τα ρουθούνια μου — όλος ο αγέρας μύριζε σαν μπροσταρότραγος. «Έρχεται! Έρχεται!» μουρμούριζα κι έζωνα σφιχτά τη μέση μου συντάζομουν να παλέψω.
Αχ, πόσο την είχα λαχταρίσει τη στιγμή ετούτη! Χωρίς να μπαίνει στη μέση και να με παραπλανάει ο αδιάντροπος ορατός κόσμος, ν' αντικρίσω, πρόσωπο με πρόσωπο, το λιμασμένο θεριό της ζούγκλας τ' ουρανού. Τον Αόρατο. Τον Ανεχόρταγο. Τον αγαθό Πατέρα που τρώει τα παιδιά του και στάζουν τα χείλια του, τα γένια του, τα νύχια του αίματα.
Θα του μιλήσω θαρρετά, θα του πω τον πόνο του ανθρώπου, τον πόνο του πουλιού, του δέντρου και της πέτρας, όλοι πήραμε απόφαση, δε θέμε να πεθάνουμε, κρατώ μιαν αναφορά, την υπόγραψαν όλα τα δέντρα, τα πουλιά, τα θεριά, οι ανθρώποι, δε θέμε, Πατέρα, να μας φας, και δε θα φοβηθώ, θα του τη δώσω.
Μιλούσα, παρακαλούσα, έσφιγγα τη μέση μου κι έτρεμα. Κι εκεί που περίμενα, σαν να μετακουνήθηκαν οι πέτρες κι άκουσα μεγάλη αναπνοή.
«Να τος... να τος... έφτασε!» μουρμούρισα και στράφηκα ανατριχιάζοντας.
Μα δεν ήταν ο Γεχωβάς, δεν ήταν ο Γεχωβάς, ήσουν εσύ, Παππού, από το αγαπημένο χώμα της Κρήτης, και στέκουσουν μπροστά μου, άρχοντας αυστηρός, με το σφηνωτό γενάκι το κάτασπρο, με τα στεγνά χείλια τα σφιμένα, με το εκστατικό μάτι, το γεμάτο φλόγες και φτέρουγες. Και στα μαλλιά σου περιπλέκουνταν ρίζες από θυμάρι.
Με κοίταξες, κι ως με κοίταξες ένιωσα πως ο κόσμος ετούτος είναι ένα σύννεφο φορτωμένο αστροπελέκι κι άνεμο, σύννεφο κι η ψυχή του ανθρώπου φορτωμένη αστροπελέκι κι άνεμο, κι από πάνω φυσάει ο Θεός και σωτηρία δεν υπάρχει.
Σήκωσα τα μάτια, σε κοίταζα. Έκαμα να σου πω: «Παππού, αλήθεια δεν υπάρχει σωτηρία;» μα η γλώσσα μου είχε κολλήσει στο λαρύγγι μου· έκαμα να σε ζυγώσω, μα τα γόνατα μου λύγισαν.
Άπλουσες τότε το χέρι, σαν να πνίγουμουν κι ήθελες να με σώσεις.
Αρπάχτηκα με λαχτάρα από το χέρι σου· πασαλειμμένο ήταν με πολύχρωμες μπογιές, θαρρείς ζωγράφιζε ακόμα. Έκαιγε. Άγγιξα το χέρι σου, πήρα φόρα και δύναμη, μπόρεσα να μιλήσω:
— Παππού αγαπημένε, είπα, δώσ' μου μια προσταγή.
Χαμογέλασε, απίθωσε το χέρι απάνω στο κεφάλι μου· δεν ήταν χέρι, ήταν πολόχρωμη φωτιά. Ως τις ρίζες του μυαλού μου περεχύθηκε η φλόγα.
— Φτάσε όπου μπορείς, παιδί μου...
Η φωνή του βαθιά, σκοτεινή, σαν να 'βγαινε από το βαθύ λαρύγγι της γης. Έφτασε ως τις ρίζες του μυαλού μου η φωνή του, μα η καρδιά μου δεν τινάχτηκε.
— Παππού, φώναξα τώρα πια δυνατά, δώσ' μου μια πιο δύσκολη, πιο κρητικιά προσταγή.
Κι όλομεμιας, ως να το πω, μια φλόγα σούριξε ξεσκίζοντας τον αέρα, αφανίστηκε από τα μάτια μου ο αδάμαστος πρόγονος με τις περιπλεμένες θυμαρόριζες στα μαλλιά του κι απόμεινε στην κορφή του Σινά μια φωνή όρθια, γεμάτη προσταγή, κι ο αέρας έτρεμε:
— Φτάσε όπου δεν μπορείς!
Πετάχτηκα τρομαγμένος από τον ύπνο· είχε πια ξημερώσει. Σηκώθηκα, ζύγωσα στο παράθυρο, βγήκα στο μπαλκόνι με την καρπισμένη κληματαριά. Η βροχή είχε τώρα κοπάσει, έλαμπαν οι πέτρες, γελούσαν. Τα φύλλα των δέντρων ήταν φορτισμένα δάκρυα.
— Φτάσε όπου δεν μπορείς!
Ήταν η φωνή σου· κανένας άλλος στον κόσμο δεν μπορούσε έναν τέτοιο αρσενικό λόγο να ξεστομίσει, μονάχα εσύ, Παππού ανεχόρταγε! Δεν είσαι εσύ ο αρχηγός ο απροσκύνητος, ο ανέλπιδος, της στρατευόμενης γενιάς μου; Δεν είμαστε εμείς οι λαβωμένοι, οι πεινασμένοι, οι μπουμπουνοκέφαλοι, οι σιδεροκέφαλοι, που αφήσαμε πίσω μας την καλοπέραση και τη βεβαιότητα και πας εσύ μπροστά και κάνουμε γιουρούσι να σπάσουμε τα σύνορα;
Το λαμπρότερο πρόσωπο της απελπισίας είναι ο θεός· το λαμπρότερο πρόσωπο της ελπίδας είναι ο Θεός· πέρα από την ελπίδα και την απελπισία, πέρα από τα παμπάλαια σύνορα, με σπρώχνεις, Παππού. Που με σπρώχνεις; Κοιτάζω γύρα μου, κοιτάζω μέσα μου· η αρετή τρελάθηκε, η γεωμετρία τρελάθηκε, η ύλη τρελάθηκε· πρέπει να 'ρθει πάλι ο Νους ο νομοθέτης, να βάλει καινούρια τάξη, καινούριους νόμους· πιο πλούσια αρμονία να γίνει ο κόσμος.
Αυτό θες, κατά κει με σπρώχνεις, κατά κει μ' έσπρωχνες πάντα· άκουγα μέρα νύχτα την προσταγή σου· μάχουμουν, όσο μπορούσα, να φτάσω όπου δεν μπορούσα, αυτό είχα βάλει χρέος μου· αν έφτασα ή δεν έφτασα, εσύ θα μου πεις. Όρθιος στέκουμαι μπροστά σου και περιμένω.
Στρατηγέ μου, τελεύει η μάχη, κάνω την αναφορά μου· να που πολέμησα, να πως πολέμησα, λαβώθηκα, δείλιασα, μα δε λιποτάχτησα· τα δόντια μου καταχτυπούσαν από το φόβο, μα τύλιγα σφιχτά το κούτελό μου μ' ένα κόκκινο μαντίλι, να μην ζεκρίνουνται τα αίματα, κι έκανα γιουρούσι.
Ένα ένα μπροστά σου τα φτερά της καλιακούδας μου ψυχής θα τα μαδήσω, ωσότου ν' απομείνει ένα σβωλαράκι χώμα κι αυτή, ζυμωμένο με δάκρυο, αίμα κι ιδρώτα. Θα σου πω τον αγώνα μου, ν' αλαφρώσω· να πετάξω από πάνω μου την αρετή, την ντροπή, την αλήθεια, ν' αλαφρώσω. Πως έπλασες εσύ το «Τολέδο στην καταιγίδα»; Όμοια, με βαριά μαύρα σύννεφα, ζωσμένη κίτρινες αστραπές, ανέλπιδα κι ανένδοτα παλεύοντας με το φως και με το σκοτάδι, η ψυχή μου. Θα τη δεις, θα τη ζυγιάσεις ανάμεσα στα σπαθωτά φρύδια σου και θα την κρίνεις. Θυμάσαι το βαρύ λόγο που λέμε εμείς οι Κρητικοί: «Όπου αστοχήσεις, γύρισε· κι όπου πετύχεις, φύγε!» Αν αστόχησα, και μια ώρα ζωή ακόμα να μου απομένει, θα ξαναγυρίσω στην έφοδο. Αν πέτυχα, θ' ανοίξω τη γης, να 'ρθω να ξαπλώσω στο πλάι σου.
Άκουσε το λοιπόν, Στρατηγέ, την αναφορά μου και κάμε κρίση· άκουσε, Παππού, τη ζωή μου, κι αν πολέμησα κι εγώ μαζί σου, αν λαβώθηκα χωρίς κανένας να μάθει πως πόνεσα, αν δε γύρισα ποτέ την πλάτη μου στον οχτρό, δώσε μου την ευκή σου!

(Αντιγραφή/ Επιμέλεια : Αθανάσιος Γιάννης, Λειψία, Γερμανία, Ιανουάριος 2008)
http://www.uni-leipzig.de/~organik/giannis/index.htm

If you go Crete.Palm beach of Vai

Check out this SlideShare Presentation:

If you go Crete.Palm beach of Vai

View more presentations from Dennis Labadarios.

Αν πάτε Κρήτη: Κούμος:

Check out this SlideShare Presentation:

If you go Crete: Koumos

View more webinars from Dennis Labadarios.

H Κρήτη δεν έχει ανάγκη Αφύσικες Αρπαχτές.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΑΡΑΩΝΙΚΗΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ
ΣΤΟΝ ΚΑΒΟ ΣΙΔΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΪ

(Διαδώστε το παντού!)

Με το σύνθημα «Σώστε το Κρητικό Τοπίο» πλήθος Ελλήνων και ξένων υποστηρίζουν την εκστρατεία συλλογής υπογραφών εναντίον της δημιουργίας τεραστίων τουριστικών εγκαταστάσεων και γηπέδων γκολφ στο ανατολικότερο ακρωτήριο της Κρήτης, το Κάβο Σίδερο. Είναι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, οικολόγοι, αρχαιολόγοι, σύμβουλοι σε θέματα τουρισμού, επιχειρηματίες, Κρητικοί και Έλληνες της διασποράς, ξένοι που κατοικούν μόνιμα στην Κρήτη και στην Ελλάδα, αλλά και απλοί πολίτες από την Ελλάδα, την Κύπρο, την υπόλοιπη Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Νότιο Αμερική, την Αυστραλία και αλλού.

Στόχος της εκστρατείας είναι τα Φαραωνικά σχέδια που προωθεί η Αγγλική εταιρεία Minoan-Loyalward και προβλέπουν έξη τουριστικά χωριά συνολικής δυναμικότητας 7000 κλινών, τρία γήπεδα γκολφ, 730 πισίνες, συνεδριακό κέντρο, εργοστάσιο αφαλάτωσης, δύο μονάδες επεξεργασίας υγρών αποβλήτων και διάφορες άλλες εγκαταστάσεις σε έκταση 26.000 στρεμμάτων στη χερσόνησο Κάβο Σίδερο, που της έχει παραχωρηθεί από τη Μονή Τοπλού. Η έκταση είναι χαρακτηρισμένη ως ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους και ως προστατευόμενη περιοχή του δικτύου ΝΑΤΟΥΡΑ 2000. Περιλαμβάνει το μοναδικό στην Ευρώπη φοινικόδασος του Βάι, το Μινωικό οικισμό Ίτανο ενώ παραμένει άγνωστος ο αρχαιολογικός πλούτος που βρίσκεται «θαμμένος» στην περιοχή. Την πρωτοβουλία της έκκλησης για τη συλλογή υπογραφών, που κυκλοφορεί μέσω του διαδικτύου http://www.thepetitionsite.com/1/Save-the-Cretan-landscape, ανέλαβαν δύο γνωστοί φίλοι της Κρήτης, η Αμερικανίδα αρχαιολόγος περιβάλλοντος Jennifer Moody, ερευνήτρια στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Τέξας, και ο Άγγλος ιστορικός οικολόγος Oliver Rackman, τιμώμενος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Οι δύο τους είναι συγγραφείς του βιβλίου «Η Δημιουργία του Κρητικού Τοπίου» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης). Η έκκληση προορίζεται να σταλεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό, τον Οικουμενικό Πατριάρχη, τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης, Υπουργούς, πολιτικά κόμματα, βουλευτές, ξένες πρεσβείες καθώς και σε πολιτικές και άλλες προσωπικότητες στο εξωτερικό.

Σε πρόσφατο άρθρο τους στην Αγγλική εφημερίδα «Γκάρντιαν» οι δύο επιστήμονες υποστηρίζουν ότι τα σχεδιαζόμενα έργα και ιδιαίτερα τα γήπεδα γκολφ είναι εξαιρετικά αταίριαστα για την περιοχή και η προτεινόμενη ανάπτυξη δεν είναι βιώσιμη. Για την ογκώδη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που έχει συνταχθεί για την εταιρεία από μελετητικά γραφεία, η Jennifer Moody και ο Oliver Rackham, οι οποίοι και την μελέτησαν, αναφέρουν ότι χαρακτηρίζεται από προχειρότητα, περιέχει ασαφείς γενικές αρχές χωρίς ουσιαστικές λεπτομέρειες και ασχολείται μόνο με τις εκτάσεις που προορίζονται για οικοδόμηση χωρίς ν’ αναφέρει τίποτε για τις επιπτώσεις των έργων στην υπόλοιπη χερσόνησο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΜΠΕ «πέρασε» από την Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση χωρίς να αξιολογηθεί από εμπειρογνώμονες λόγω ανεπάρκειας χρόνου και πόρων.

Το κείμενο της έκκλησης χαρακτηρίζει τα σχεδιαζόμενα έργα ως περιβαλλοντική και πολιτιστική καταστροφή και καλεί τους αποδέκτες να συμβάλουν στην αποτροπή της. Μεταξύ άλλων επισημαίνει ότι τα σχεδιαζόμενα έργα και ιδιαίτερα τα γκολφ, εκτός από την ανεπανόρθωτη αλλοίωση του μοναδικού τοπίου της περιοχής, θα επιδεινώσουν το ήδη υπάρχον οξύ υδατικό πρόβλημα, ενώ η αφαλάτωση που προτείνεται σαν λύση θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη ρύπανση και βλάβη του περιβάλλοντος.

ΣΩΣΤΕ ΤΟ ΚΡΗΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ: ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΘΕΡΕΤΡΟ ΜΕ ΤΑ ΓΚΟΛΦ ΣΤΟΝ ΚΑΒΟ ΣΙΔΕΡΟ

το εισαγωγικό κείμενο της έκκλησης από τους: Jennifer Moody, Oliver Rackham(Η δημιουργία του Κρητικού Τοπίου, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης)

Η Κρήτη δεν είναι μόνο τα άναρχα στοιβαγμένα θέρετρα διακοπών. Διασώζει απόμερους τόπους άγριας φύσης, ακόμα και στις ακτές της. Ένας από αυτούς είναι το βορειο-ανατολικό άκρο της, μια ξηρή, πριονωτή χερσόνησος μοναχικών, απόκρημνων ακτών που συχνάζουν όρνια, γκρι-πράσινων θάμνων και άσπρης, ασβεστολιθικής ερήμου, μακριά από τα πλήθη των τουριστών. Σ’ αυτή την απίθανη τοποθεσία, επενδυτές προσπαθούν να βάλουν μερικά γήπεδα γκολφ, χωριά διακοπών και ξενοδοχεία, σε μια έκταση γης που έχει ενοικιασθεί από ένα αξιοσέβαστο, αλλά θλιβερά παρακμάζον μοναστήρι.

ΓΚΟΛΦ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ Το άθλημα του γκολφ έφυγε μακριά από τις αρχαίες καταβολές του στις αμμοθίνες της Σκωτίας, όταν παιζόταν σε ένα μη αλλοιωμένο τοπίο από μικρούς βοσκούς και βασιλιάδες και δεν έκανε κακό σε κανένα. Μετασχηματίσθηκε από Αμερικανούς που το εκβιομηχάνισαν, το επέβαλαν με μπουλντόζες και με απαιτήσεις για πότισμα σε ακατάλληλα μέρη του κόσμου. Το σύγχρονο γκολφ σε ακατάλληλες τοποθεσίες μπορεί να κάνει τεράστια περιβαλλοντική και κοινωνική βλάβη. Τα γήπεδα γκολφ τώρα προσπαθούν να παραμένουν πράσινα σε όλη τη διάρκεια του έτους, ακόμα και στα καλοκαίρια που δεν βρέχει στη Μεσόγειο, και χρησιμοποιούν τεράστιες ποσότητες νερού και χημικών που ρυπαίνουν.

Το προτεινόμενο έργο από τη Minoan Group και τη θυγατρική της Loyalward http://www.minoangroup.com/ είναι γελοίο γι’ αυτό το μέρος. Όποιος έχει εμπειρία από τους ανελέητους ανέμους θα είναι σκεπτικός να παίξει γκολφ εκεί. Δεν υπάρχουν υποδομές, κι αν προσφερθούν θα προκαλέσουν μεγάλη βλάβη στην οικολογία. Δεν υπάρχει (αρκετός) ντόπιος πληθυσμός. Οι εργάτες θα πρέπει να μεταφερθούν από αλλού. Οι απόκρημνες, ακανόνιστες ακτές και οι άγριες θάλασσες δεν είναι ελκυστικές στον συμβατικό τουρισμό: οι λίγες, μικροσκοπικές παραλίες πνίγονται από σκουπίδια που φέρνει η θάλασσα. Η τοποθεσία είναι ταξίδι αρκετών ωρών από τους τόπους που πάνε οι τουρίστες να δουν όταν έρχονται στην Κρήτη. Τι θα βρουν να κάνουν όταν θα κουραστούν να παίζουν γκολφ; Δύο μικρότερα έργα στη χερσόνησο έχουν ήδη αποτύχει.

ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ Το έργο δεν είναι βιώσιμο λόγω έλλειψης νερού για τα γήπεδα γκολφ, τα ξενοδοχεία, τις κατοικίες των εργαζομένων, κ.λπ. Στρέφεται εναντίον και των καλύτερων προδιαγραφών σχεδίασης ακόμα και των Αμερικάνικων γηπέδων γκολφ: αντί να δουλέψουν με μια ευνοϊκή τοποθεσία, οι επενδυτές θα βάλουν με τη βία το γκολφ σε μια ξηρή και βραχώδη περιοχή που είναι εξωφρενικά ακατάλληλη γι’ αυτό. Προτείνουν αφαλάτωση, αλλά ένα μεγάλο εργοστάσιο αφαλάτωσης θα προκαλέσει περαιτέρω βλάβη στο οικοσύστημα. Είτε θα καλύψει μια μεγάλη έκταση γης με ανεμογεννήτριες ή/και ηλιακούς συλλέκτες, ή θα απαιτήσει μεγάλη ποσότητα ενέργειας, που είναι σπάνια στην Κρήτη. Και η διάθεση του αλμόλοιπου που παράγεται θα προκαλέσει περαιτέρω καταστροφή.

ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΤΟΥ ΚΑΒΟ ΣΙΔΕΡΟ - ΒΑΪ Το νησί της Κρήτης είναι ένα από τα παγκόσμια βιολογικά «καυτά-σημεία». Αυτή η ιδιαίτερη γωνιά φιλοξενεί ειδική, ανθεκτική στο αλάτι ή στην ξηρασία βλάστηση που περιλαμβάνει μερικά από τα πιο σπάνια φυτά του κόσμου. Όπως πολλές ημι-έρημοι είναι πλούσια σε είδη: μικροσκοπικά, πολύχρωμα φυτά που ξεφυτρώνουν μετά τις χειμωνιάτικες βροχές και εξαφανίζονται πριν το καλοκαίρι. Ένα μικρό μέρος της περιοχής είναι το φοινικόδασος του Βάι, που είναι γνωστό στον έξω κόσμο σαν τη μεγαλύτερη έκταση του ειδικού, ενδημικού Κρητικού φοίνικα. Σε άλλες χώρες, το Κάβο Σίδερο θα είχε προ πολλού ανακηρυχθεί Εθνικό Πάρκο. Είναι ένα μέρος της Κρήτης που καθυστερημένα χαρακτηρίστηκε προστατευόμενη περιοχή στο πλαίσιο του προγράμματος Φύση 2000, που είναι εντελώς ασύμβατο με ανάπτυξη μεγάλης κλίμακας. (http://natura.minenv.gr/natura/server/user/biotopos_info.asp?siteCode=GR4320006)

Η χερσόνησος έχει επίσης μέγιστη αρχαιολογική σημασία, για ένα παράδοξο λόγο. Στην αρχαιότητα, ίσως υπό ένα πιο ευνοϊκό κλιματικό καθεστώς, ήταν καλλιεργούμενη γη. Στην Ελληνική και Ρωμαϊκή εποχή τροφοδοτούσε την πόλη της Ιτάνου, μέχρι και την πτώση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Μετά ήρθαν οι κουρσάροι. Οι πειρατές ειδικά σύχναζαν σ’ αυτή τη γωνιά όπου έκαναν επιδρομές στα διερχόμενα πλοία καθώς και στην ενδοχώρα. Με την πτώση της Ιτάνου, η χερσόνησος έμεινε χωρίς στήριξη και παρέμεινε ακατοίκητη για χίλια χρόνια. Κατά συνέπεια, νεολιθικοί και μινωικοί αγροί, αναβαθμίδες, αγροκτήματα και μικρά φράγματα των αρχαίων Ελλήνων και Βυζαντινών καλλιεργητών επιβιώνουν σε κλίμακα τοπίου, χωρίς να έχουν κρυφτεί ή καταστραφεί από τα έργα των μεταγενέστερων καλλιεργητών. Εδώ, όσο πουθενά αλλού εκτός από μερικά απόμερα νησάκια, μπορεί κανείς να δει με τι έμοιαζε η Μεσογειακή Αρχαιότητα.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ
Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που είδαμε είναι τυπική. Προτάσσει αόριστες γενικές αρχές αλλά υστερεί σε ουσιαστική λεπτομέρεια. Ασχολείται κυρίως με εκείνες της περιοχές για τις οποίες έχει προταθεί οικοδόμηση και δεν λέει τίποτα για τις επιπτώσεις στην υπόλοιπη χερσόνησο. Πρακτικά, η ανάπτυξη κάποιων τμημάτων της χερσονήσου θα απειλήσουν την υπόλοιπη. Αν το πρώτο έργο είναι επιτυχές θα οδηγήσει σε ζήτηση για επέκταση. Ακόμα κι αν δεν γίνει αυτό, οι περιοχές που δεν θα κτισθούν είναι πιθανά, οποιεσδήποτε κι αν είναι οι τωρινές προθέσεις των επενδυτών, να καταληφθούν από βοηθητικά κτήρια, χώρους στάθμευσης, χώρους απόθεσης υλικών εκχωμάτωσης και σκουπίδια. Το καθεστώς βόσκησης, που είναι βασικό για τη διατήρηση της βλάστησης, θα επηρεαστεί πιθανά. Το περίφημο φοινικόδασος, αν και δεν θα επηρεαστεί άμεσα, απειλείται από ρύπανση του υπόγειου νερού από το οποίο εξαρτάται, και επίσης γιατί οι επενδυτές έχουν δυσκολίες στο να αντισταθούν να εισάγουν φοίνικες, και μαζί μ’ αυτούς το κόκκινο σκαθάρι των φοινίκων, ένα θανάσιμο παράσιτο για τους ενδημικούς φοίνικες.

Η εκτίμηση των αρχαιολογικών πόρων των επενδυτών είναι εντελώς ασύμβατη με αυτό που είδαμε εμείς. Για προστασία προτείνεται η περιοχή του Ίτανου, δύο μικρά κομμάτια της περιοχής, και πέντε απομονωμένες τοποθεσίες (μια από τις οποίες είναι μια Μινωική βίλα που έχει ήδη καταστραφεί από μπουλντόζες). Δύο από τις αρχαίες περιοχές είναι σε λάθος σημεία στο χάρτη, και εικάζουμε ότι οι μελετητές δεν επισκέφτηκαν ποτέ την περιοχή. Ο προτεινόμενος δρόμος προς το εργοστάσιο αφαλάτωσης θα περάσει ακριβώς από μέσα από μια πολύ σπουδαία περιοχή, όπου είναι εύκολα ορατά θεμέλια αρχαίων σπιτιών. Το να απομονωθούν αυτές οι λίγες περιοχές για προστασία, πάντως, είναι τραγικά ανεπαρκές. Σχεδόν όλο το τοπίο είναι στην πραγματικότητα μια αρχαιολογική περιοχή. Τα χαρακτηριστικά του, αν και είναι απόλυτα ικανά να επιβιώσουν αν αφεθούν μόνα, είναι ευαίσθητα και καταστρέφονται εύκολα από το είδος των χωματουργικών έργων που συνοδεύουν αναπόφευκτα τις εμπορικές εκμεταλλεύσεις (http://webefa.efa.gr/prospection-itanos/).

ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Δεν είμαστε αντίθετοι στην ανάπτυξη αυτή καθαυτή. Ένα τέτοιο έργο θα ήταν κατάλληλο στο σωστό μέρος, κοντά σε ένα υπάρχον θέρετρο όπου θα επιμήκυνε την περίοδο διακοπών και θα παρείχε πολύτιμη απασχόληση. Είναι άσκοπο και παράδοξο σε μια απόμερη γωνιά. Η βορειο-ανατολική Κρήτη χρειάζεται μόνο να αφεθεί μόνη, ή ίσως να αναπτυχθεί για πιο ευαίσθητο οικο-τουρισμό που θα κάνει διαθέσιμο το μοναδικό της τοπίο σ’ αυτούς που ενδιαφέρονται γι’ αυτό. Η βορειο-δυτική γωνιά της Κρήτης είναι μια άλλη περιοχή Φύση 2000 με έντονο ανάγλυφο, ενδημικά φυτά και αρχαιότητες. Αντί για γήπεδα γκολφ, ένα δίκτυο μονοπατιών με πινακίδες, που δείχνουν τι την κάνει μοναδική, έχει εγκατασταθεί.

ΤΟ ΚΑΒΟ ΣΙΔΕΡΟ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Υπάρχει μια άλλη ενοχλητική όψη. Η γη ανήκει στην Ιερά Μονή Παναγία η Ακρωτηριανή που έχει αφεθεί να παρακμάσει και τώρα έχει πολύ λίγους μοναχούς (και αυτονόητα πολύ λίγη ανάγκη για χρήματα). Οι γαίες του μοναστηριού είναι στη δικαιοδοσία του Παναγιοτάτου Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου του Α΄.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει μια πολύ καλά αναπτυγμένη θεολογία για το περιβάλλον και το πνευματικό καθώς και το υλικό καθήκον της ανθρωπότητας να ζει σε αρμονία με τον φυσικό κόσμο και να φροντίζει για τα πλάσματα του Θεού. Σ’ αυτή την κατεύθυνση μας προτρέπει ο Πατριάρχης με επανειλημμένες επίσημες παρεμβάσεις του. Έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και έχει μιλήσει εύγλωττα για την ανάγκη να προστατευθούν όλα τα ξεχωριστά μέρη του κόσμου όπως η Γροιλανδία και ο Αμαζόνιος. Η βορειο-ανατολική γωνιά της Κρήτης είναι ένα τέτοιο ξεχωριστό μέρος, επί του οποίου ο Πατριάρχης έχει πολύ μεγάλη δικαιοδοσία και επιρροή, που μέχρι τώρα δεν έχει χρησιμοποιήσει για να εμποδίσει την καταστροφή του.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΗΣ

Προς: την Ελληνική κυβέρνηση και την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία

Εμείς που υπογράφουμε είμαστε ισχυρά αντίθετοι στην προτεινόμενη τουριστική ανάπτυξη του Κάβο Σίδερο από την Αγγλική Minoan Group και τη θυγατρική της Loyalward, σε συνεργασία με τον ηγούμενο της μονής Τοπλού. Η περιοχή έχει χαρακτηρισθεί σαν Περιοχή Ειδικής Προστασίας του δικτύου Φύση 2000 (SPA # GR4320006) μοναδικής περιβαλλοντικής και πολιτιστικής σημασίας για την Κρήτη και δεν θα πρέπει να μετατραπεί σε θέρετρο γκολφ. Φιλοξενεί την σχεδόν μοναδική όαση του φοινικόδασους Βάι, ενδημική χλωρίδα και πανίδα, και σημαντικά αρχαιολογικά ερείπια, τα οποία θα καταστραφούν ανεπιστρεπτί από ένα τέτοιο έργο.

Παρακαλώ δείτε την έκθεση γι’ αυτή την περιοχή στον διαδικτυακό τόπο του ΥΠΕΧΩΔΕ http://natura.minenv.gr/natura/server/user/biotopos_info.asp?siteCode=GR4320006 Επιπλέον, η βορειοανατολική γωνία της Κρήτης ήδη αντιμετωπίζει ετήσια προβλήματα έλλειψης νερού, καθιστώντας παράλογη την κατασκευή υδροβόρων γηπέδων γκολφ και δωματίων για 7000 διψασμένους ανθρώπους. Το προτεινόμενο εργοστάσιο αφαλάτωσης θα προκαλέσει περαιτέρω βλάβη καλύπτοντας ένα μεγάλο μέρος της περιοχής με ανεμογεννήτριες ή/και ηλιακούς συλλέκτες ή απαιτώντας πολύ μεγάλη ποσότητα ενέργειας που είναι σπάνια στην Κρήτη. Η διάθεση του αλμόλοιπου από το εργοστάσιο θα προκαλέσει πολύ σημαντική ρύπανση. Παρακαλούμε δείτε το πρόσφατο άρθρο στην The Guardian http://www.guardian.co.uk/environment/2008/mar/05/endangeredhabitats.endangeredspecies

Η εκδίκαση της υπόθεσης από το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει αναβληθεί για τις 9 Μαΐου, 2008. Υπάρχει ακόμα χρόνος να κάνουμε τη διαφορά. Αν έχετε υποστηρίξει αυτό το έργο στο παρελθόν, παρακαλούμε ξανασκεφτείτε τη θέση σας. Παρακαλούμε μην επιτρέψετε να συμβεί μια τέτοια περιβαλλοντική και πολιτιστική καταστροφή. Πάρτε θέση εναντίον αυτής της επένδυσης. Διατηρήστε αυτό το μοναδικό τοπίο.

Ευχαριστούμε για το χρόνο σας να διαβάσετε αυτό το γράμμα.

Dr. Jennifer Moody MacArthur FellowEnvironmental ArchaeologistResearch Fellow, Department of ClassicsUniversity of Texas at Austin

Prof. Oliver Rackham OBE, Fellow of the British Academy, Honorary Professor of Historical EcologyMaster of Corpus Christi College, Cambridge
ΜΙΑ ΛΙΣΤΑ, ΕΝΑΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Μέσα σε 20 μέρες η διεθνής έκκληση πλησιάζει τις 5000 υπογραφές, που συνεχίζουν να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Πολλά είναι τα βαριά ονόματα με τίτλους, διδακτορικά, έργο και κύρος. Τι είναι όμως αυτή η λίστα με τα χιλιάδες ονόματα και τα εύγλωττα επιγραφικά σχόλια;

Είναι πρωτίστως ένα όπλο αντίστασης ευαίσθητων ανθρώπων απ’ όλες τις γωνιές του πλανήτη που πιστεύουμε ότι εν τέλει θα φανεί αποτελεσματικότερο απ’ τα όπλα των κερδοσκόπων και τις επιχειρηματικές μεγαλομανίες ορισμένων εκκλησιαστικών και πολιτικών παραγόντων. Όμως αυτή η λίστα είναι παράλληλα ένας καθρέπτης φτιαγμένος από χιλιάδες μάτια που μας κοιτάζουν με αγωνία. Ένας καθρέφτης που αποκαλύπτει τις μεγάλες υποχρεώσεις αλλά και δυνατότητες που έχουμε ως τόπος και ως κοινωνία. Μέσα του διακρίνουμε καθαρά πως δεν μας αξίζει να σερνόμαστε γονυπετείς πίσω απ’ τα αργύρια και τα παραμύθια απίθανων developers, που παριστάνουν τους ευεργέτες. Μέσα του ανακαλύπτουμε την χαμένη μας περηφάνια, ως κατοίκων ενός τόπου μοναδικού, που μας καλεί να αναδείξουμε τα μοναδικά του θέλγητρα, αρχαιολογικά, φυσικά, βιολογικά, αλλά και τα κοινωνικά, πολιτιστικά, μουσικά, γαστρονομικά ώστε να δεξιωθούμε το σοβαρό, υπαρκτό, τουριστικό ρεύμα που διψά να τα γνωρίσει, να τα μελετήσει, να τα χαρεί και είναι πρόθυμο να μας το ανταποδώσει.

Αυτός ο καθρέφτης μας υποχρεώνει να τοποθετήσουμε ψηλότερα τον πήχη των πολιτικών μας κινήσεων, προγραμμάτων και οραμάτων. Το μπορούμε και θα το πετύχουμε μαζί με τη Τζένη, τον Όλιβερ, τους φίλους της Κρήτης, όπου γης...

Ακολουθούν επιλεγμένες υπογραφές και σημειώματα που δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι είναι τα χαρακτηριστικότερα. Θα ήταν πολύτιμο μάθημα πολιτικής και πατριδογνωσίας αν οι εναπομείναντες ανιδιοτελείς υποστηρικτές αυτής της επένδυσης έμπαιναν στον κόπο να διατρέξουν όλες τις υπογραφές και όλα τα σημειώματα. Θα καταλάβαιναν ότι αυτός ο τόπος προσφέρει στο σύγχρονο άνθρωπο τη δυνατότητα μιας μοναδικής εμπειρίας, να δει το ίδιο ακριβώς τοπίο που έβλεπαν οι Μινωίτες χιλιάδες χρόνια πριν και θα κατανοούσε πόσο παράλογο είναι να επιδοτούμε την καταστροφή του για τη δημιουργία γηπέδων γκολφ αντί να αναδεικνύουμε τις μοναδικές αρχαιότητες που κρύβει στα σπλάχνα του και τον φυσικό πλούτο που ενδημεί στο έδαφος του...

Θύμιος Παπαγιάννης, ΕλλάδαΤο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας, η Κρήτη, είναι υπερβολικά ανεπτυγμένη σε τουριστικές εγκαταστάσεις με καταστροφικά αποτελέσματα στο περιβάλλον και στην ποιότητα ζωής. Σίγουρα δεν χρειάζεται περισσότερες μεγάλης κλίμακας τουριστικές εγκαταστάσεις. Φτάνει πια!!!

Ελένη Κουκλέλη, καθηγήτρια Γεωγραφίας στο Π. Καλιφόρνιας, Σάντα ΜπάρμπαραΣαν χωροτάκτης και καθηγήτρια Γεωγραφίας, αλλά πάνω απ’ όλα σαν κάποια που αγαπά βαθειά την Κρήτη, οικτίρω αυτό το λανθασμένο σχέδιο για όλους τους οικολογικούς, πολιτιστικούς, ιστορικούς, τεχνικούς και πρακτικούς σκοπούς που αναφέρει αυτή η έκκληση. Γήπεδα γκολφ υπάρχουν πάρα πολλά. Το Κάβο Σίδερο είναι μια από τις τελευταίες άγριες περιοχές που απομένουν στην Κρήτη, στην Ελλάδα, σ’ όλο τον κόσμο. Σαν Ελληνίδα θα αισθανθώ βαθειά ντροπή αν επιτραπεί σ’ αυτό το έργο να προχωρήσει.

Howard Griffiths, καθηγητής Οικολογίας Φυτών, Π. Κέημπριτζ, ΑγγλίαΑυτό το έργο θα είναι μια οικολογική καταστροφή για μια σπουδαία περιοχή φυσικής ομορφιάς και βιοποικιλότητας, που είναι σε μια εύθραυστη ισορροπία μεταξύ διαθεσιμότητας νερού και έκθεσης. Η περιοχή είναι εντελώς ακατάλληλη ηια ένα τέτοιο έργο.

Bernard Lane, καθηγητής και σύμβουλος Τουρισμού, Π. Sheffiled-Hallam, Αγγλία (εκδότης μαζί με τον καθηγητή Bill Bramwell, που υπογράφει επίσης, του επιστημονικού περιοδικού για τον Αειφόρο Τουρισμό: Journal of Sustainable Tourism) Υπογράφω αυτή την έκκληση σαν σύμβουλος τουρισμού και σαν λάτρης της Κρήτης και του Κρητικού τοπίου εδώ και πολλά χρόνια. Το προτεινόμενο έργο θα προκαλέσει πολύ βλάβη και θα κάνει λίγο καλό.

Δημήτρης Τζανουδάκης, καθηγητής Οικολογίας, Π. Πατρών.Συμφωνώ με την πρωτοβουλία σας και δυστυχώς παρόμοια είναι η κατάσταση σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Σχεδόν ένα μήνα πριν (7 Μαρτίου 2008) συζήτησα αυτό το πρόβλημα σε άρθρο μου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ.

Γεωργία Καμάρη, καθηγήτρια Οικολογίας, Π. ΠατρώνΠαρακαλώ σεβαστείτε αυτόν τον όμορφο οικότοπο διατηρώντας τον άγριο, και προστατέψετε την ενδημική πανίδα και χλωρίδα. Απομακρύνετε το σχέδιο για το γήπεδο γκολφ. Υπάρχουν πολλοί άλλοι τόποι κατάλληλο γι’ αυτό, πάντως, εκτός Κρήτης! Είναι μια κατεστραμμένη ιδέα!

Ελευθέριος Πλάτων, καθηγητής Αρχαιολογίας, Π. ΑθηνώνΕργάζομαι πάνω από 30 χρόνια στην περιοχή της Ανατολικής Κρήτης, αρχικά σαν συνεργάτης και μετά σαν διευθυντής των αρχαιολογικών ανασκαφών στη Ζάκρο, που είναι κοντά στην υπό συζήτηση περιοχή. Γνωρίζω πολύ καλά την περιοχή και είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι οποιαδήποτε οικοδομική ή άλλη δραστηριότητα μεγάλης κλίμακας θα κατάστρεφε σοβαρά αυτό τον τόπο, που είναι ένας από τους τελευταίους παράδεισους της Κρήτης.

Chris Perkins, καθηγητής Γεωγραφίας, Π. Μάντσεστερ, ΑγγλίαΗ πρόταση της Minoan group δεν έχει νόημα. Είμαι γεωγράφος και γκόλφερ και αντιτίθεμαι ισχυρά σ’ αυτή την πρόταση. Ακατάλληλα και παγκοσμιοποιημένα θέρετρα γκολφ που τα διαχειρίζονται πολυεθνικές επιχειρήσεις ούτε υποστηρίζουν την τοπική τουριστική οικονομία ούτε είναι συμβατά μ’ αυτό που θέλουν οι γκόλφερ!

John Birks, καθηγητής, Βοτανικό Ινστιτούτο, Π. Μπέργκεν, Νορβηγία.Η Κρήτη υποστηρίζει μια μοναδική παγκόσμιας σπουδαιότητας χλωρίδα. Είναι αυτό που αποκαλείται “hot spot” βιοποικιλότητας. Το ακραίο βορειοανατολικό τμήμα της είναι ιδιαιτέρως σημαντική περιοχή της Κρήτης. Έχει τόσο πολύ αλλοιωθεί Κρήτη. Περισσότερη αλλοίωση θα ήταν μια παγκόσμια καταστροφή.

Nili Lowicz-Darby, αρχιτέκτων-πολεοδόμος, ΕλλάδαΑυτό το έργο είναι απόλυτα μη-βιώσιμο και θα προκαλέσει οικολογική καταστροφή!

Paul Watkins, εκδότης της Αγγλο-Ελληνικής Επιθεώρησης, ΑγγλίαΗ πολιτιστική και η φυσική κληρονομιά είναι αδιαχώριστες στο μυαλό μου. Σαν εκδότης της Αγγλο-Ελληνικής Επιθεώρησης, που προωθεί την πρώτη, δεν μπορώ παρά να υποστηρίξω την διατήρηση της δεύτερης. Αυτή η όμορφη γωνιά της Κρήτης, ενός νησιού που έχει γίνει μάρτυρας μεγάλης καταστροφής από αλόγιστη τουριστική ανάπτυξη, πρέπει να σωθεί πάση θυσία, επειδή είναι ένα ουσιαστικό συστατικό του μοναδικού Κρητικού τοπίου.

Geraldine C. Gesell, αρχαιολόγος, Τεννεσσή, ΗΠΑΣαν αρχαιολόγος που έχω δουλέψει σχεδόν 30 χρόνια στην Ανατολική Κρήτη μπορώ να επιβεβαιώσω αυτή την εκστρατεία. Έχω παίξει γκολφ και ξέρω ότι δεν θα ήθελα να παίζω σ’ αυτό το μέρος με τον αέρα και το τοπικό κλίμα. Η περιοχή είναι ακατάλληλη γι’ αυτό το έργο που θα καταστρέψει τη δυνατή ομορφιά της όπως και τις επιστημονικές έρευνες που βρίσκονται σε εξέλιξη εκεί.

Christopher Somerville, συγγραφέας βιβλίων για την Κρήτη, ΑγγλίαΈχω ταξιδέψει στο Σίδερο. Είναι η πιο όμορφη, σπάνια και ευαίσθητη περιοχή για την οποία η Κρήτη και οι Κρητικοί πρέπει να είναι εξαιρετικά περήφανοι. Έργο της κλίμακας και του είδους που προτείνεται θα την καταστρέψει. Παρακαλώ μη συνεχίσετε περαιτέρω αυτό το έργο. (Συγγραφέας του βιβλίου ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΒΗΜΑ – ένας περίπατος μέσα από την καρδιά της Κρήτης και άλλων βιβλίων, ποιημάτων και άρθρων για την Κρήτη).

Elizabeth Boleman-Herring, εκδότρια του OfficialWire.com, Νιού Τζέρσευ, ΗΠΑΚοιτάτε, υπάρχουν ήδη αρκετά γήπεδα γκολφ σ’ αυτό τον εκρηκτικό πλανήτη: δεν είναι ανάγκη να είμαστε «τρανταχτά λευκοί» στην Κρήτη, για όνομα του Θεού! Τρελάθηκαν αυτοί οι άνθρωποι; Πρέπει να είναι οι ίδιοι που άνοιξαν το λεγόμενο «Υδατο-Πάρκο» στη Μύκονο. Δώστε τους γη στο φεγγάρι, θα έλεγα. Τότε οι γκόλφερ θα μπορούν να επισκεφτούν το φεγγάρι για την εξωτική τους τρέλα. ΑΓΑΠΗ αυτό το μέρος της Κρήτης, έτσι όπως είναι. Είναι το πίσω μέρος του πέραν: είναι ένας αλώβητος, άγριος παράδεισος (εκτός από μια απάνθρωπη λουτρόπολη (spa). Πάρτε μαζί σας τον Πατριάρχη, όσοι μπορείτε. Η εκκλησία έχει σώσει αρκετά την Πάτμο από παρόμοια παραφροσύνη: ίσως μπορεί να πετύχει πάλι, στην Κρήτη.

Aliki Tsirilakis-Constantinou, Νιού Γιορκ, ΗΠΑ Τη Σητεία ο Θεός την έκανε όμορφη... Εμείς οι άνθρωποι την καταστρέψαμε. Υπογράφω για να μη συνεχιστεί η καταστροφή.

Χωρίς σχόλια, υπογράφουν ο αρχαιολόγος Alain Schnapp, υπεύθυνος της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής που κάνει ανασκαφές στην Ίτανο, ο καθηγητής Ιστορίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Ιρλανδίας Colman Etchingham, καθηγητές Ελληνικών και ξένων Πανεπιστημίων, ιστορικοί, αρχαιολόγοι, οικολόγοι...

Επιλέξαμε δυο χαρακτηριστικά σχόλια για να κλείσουμε τούτη την αναφορά, το πρώτο απ’ την Ελλάδα, το δεύτερο από την Αγγλία:

Αν είναι να καταστρέψετε ένα τόπο, ας το κάνετε για κάποιο σοβαρό λόγο, όχι απλά για να παίξετε γκολφ.

Καταστρέψτε την Κρήτη και θα καταστρέψετε τη συλλογική ταυτότητα της ανθρωπότητας.

Τριακόσιοι περίπου πολίτες και οργανώσεις από την περιοχή και την υπόλοιπη Κρήτη έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της περιβαλλοντικής μελέτης. Η προσφυγή θα συζητηθεί στις 9 Μαΐου.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ!

ΠΑΓΚΡΗΤΙΟ ΔΙΚΤΥΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ "ΟΙΚΟΚΡΗΤΗ"
http://www.ecocrete.gr/


Περισσότερες πληροφορίεςΑπό τον δικτυακό τόπο των Περιβαλλοντικών Οργανώσεων της Κρήτης http://www.ecocrete.gr/ μπορείτε να αντλήσετε αρκετές πρόσφατες και παλαιότερες πληροφορίες για την υπόθεση και να ενημερωθείτε για τις θέσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων. Δείτε χαρακτηριστικά:

Περιβαλλοντικός Σύλλογος Ιτάνουhttp://www.ecocrete.gr/index.php?option=com_content&task=groupsection&id=20&Itemid=91

Συντονιστική Επιτροπή Κινήσεων και Οικολογικών Ομάδων Επαρχίας Σητείαςhttp://www.ecocrete.gr/index.php?option=com_content&task=category&sectionid=20&id=319&Itemid=91

Οικολογική Ομάδα Σητείας / Κάβο Σίδεροhttp://www.ecocrete.gr/index.php?option=com_content&task=category&sectionid=6&id=275&Itemid=32

Οικολογική Ομάδα Σητείας / Ημερίδα για τις μεγάλες τουριστικές επενδύσεις στην Ανατολική Κρήτηhttp://www.ecocrete.gr/index.php?option=com_content&task=category&sectionid=6&id=276&Itemid=32

Δίκτυο Περιβαλλοντικών Οργανώσεων ΟΙΚΟΚΡΗΤΗ / Κάβο Σίδερο - Βάιhttp://www.ecocrete.gr/index.php?option=com_content&task=category&sectionid=18&id=334&Itemid=89

Όχι από τους Οικολόγους Πράσινους στην επένδυση της Loyalward στο Κάβο Σίδεροhttp://www.ecocrete.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3974&Itemid=93




Φοβάμαι ότι τα τοπικά προιόντα Θείας Ευχαριστίας που μου έρχονται ειδική παραγγελία από την Μονή Τοπλού θα βρεθούν υπό καλλιεργητικό διωγμό, μια και τα ξερικά βορειοδυτικά αμπέλια επηρεάζονται άσχημα από "εργολαβικές εργασίες".

46- Πυροβολημένα και κλεμμένα

E — ΕΠΙΛΟΓΕΣ. Νο 46
1. Πυροβολημένα και κλεμμένα δεν είναι μόνο τα ζωντανά αρνιά της Κρήτης, ώς παράδοση εκ της τουρκοκρατίας ορμώμενη και φερετζές στην Ελλάδα του 2007 ληστρικών παρανομιών και συγκάλυψης οργανωμένης διαφθοράς μεανθυγιεινά και επικίνδυνα λιπαρά άνω του 15%!!. Αλλωστε όποιος έχει φάει το πραγματικό οφτό ξέρει τι καρντασιά και τι θέρμη φιλοξενίας κρύβει, αποδοχής και συγκατάβασης.

Πυροβολημένα και κλεμμένα είναι γεμάτη η αστική φθίνουσα ζωή μας σε πανάκριβες ακριβοπληρωμένες κούτες μεζονέτες που τα λέμε καταφύγια, το πράσινο από τις πόλεις, τα χρέη στις τράπεζες, η διευθέτηση σκουπιδιών, η ευχρηστία των δρόμων, η κατάχρηση του αυτοκινήτου, η απαιδεία μας, η ανεργία μας, οι πονηρές αυξήσεις πετρελαίου, η κομπραδόρικη αστική μας τάξη, οι γαντζωμένοι από το σύστημα μικροαστοί που πεθαίνουν ελπίζοντας, οι μισθοί και τα όνειρα που λέγαμε κάποτε σύνταξη και κάποιοι που ψηφίζουμε συνεχώς θα μας την εξασφάλιζαν λέει... μαζί με αέρα και καθαρό νερό και άλλα ανέκδοτα από το μέλλον.
2. Παρακολουθώντας την επιδερμικότητα που τα ΜΜΕ στην εποχή του τηλεκανιβαλισμού αντιμετωπίζουν το φαινόμενο Ζωνιανά, την απαξία του τυγχάνει η μάστιγα των ναρκωτικών από πολιτεία και «σοβαρές» εφημερίδες ο φόβος για τον πάτο του πηγαδιού με έκανε να αδράξω κάποιες σκέψεις στο χαρτί με πρόφαση το Σπήλαιο στα Ζωνιανά. Εδω και 25 χρόνια η ασυδοσία και η ατιμωρησία έφεραν το παράλογο της ευκολίας, το περιβάλλον γηπέδου «Σεράγεβο», τον πλούτο των υλικών αγαθών(-παγανών) αλλά την φτώχια του πνεύματος και της τέχνης.

3. Η ισχύς «κρούσης» τους είναι πρωτοφανής-ξεπερνά τα 1.100 δις ευρώ. Τίποτα δεν τους αντιστέκεται . Πέρσι στις ΗΠΑ τα κύρια «private equities” έκαναν επενδύσεις ύψους 290 δις ευρώ για εξαγορά επιχειρήσεων ενώ οι αντίστοιχες επενδύσεις στο πρώτο εξάμηνο του 2007 ξεπέρασαν τα 220 δις εξασφαλίζοντας τον έλεγχο 8000 εταιρειών... Στη κουβέντα για Μεγάλες Εταίρες ο Ignacio Ramonet στην Κ.Ε. της 11-11-2007 Μεγάλα κεφάλαια με μεγάλη όρεξη.
4. Ενημέρωση του Γεν. Γραμμ της ΕΙΝΑΠ Ενδοκρινολόγου Παναγιώτη Κοντολέοντα για την συνάντησή τους με τον νέο υφυπουργό πάνω στα νοσοκομειακά προβλήματα. Αριστοτέλους 17 και Βασ. Σοφίας 105.......γωνία. Αχ οι δρόμοι που δεν ανταμώνουν
5. Με αφορμή άρθρο της Γεωργίας Δάμα στην «Ε» της 25-10-07 σχόλιο του αγωνιστή θεατράνθρωπου Στέφανου Ληναίου για το παγκόσμιο κόστος των εξοπλισμών .50 δις για ενίσχυση των φτωχών κρατών. 1,2 τρις για τα όπλα. 2 τρις δολάρια πάντα για τον παγκόσμιο τουρισμό που θέλω να πιστεύω συμβάλει στην παγκόσμια αλληλοκατανόηση κυρίως. Τη Δευτέρα, 19 Νοέμβρη, στις 7 το απόγευμα, θα πραγματοποιηθεί, στο Θέατρο ΑΛΦΑ, ειδική, ελεύθερη, εκδήλωση στη μνήμη του Αλέκου Παναγούλη.
Την εκδήλωση οργανώνει το Σωματείο « ΠΝΥΚΑ-21oς ΑΙΩΝΑΣ » και θα μιλήσουν για τη ζωή του και τους αγώνες του στα χρόνια της δικτατορίας, οι φίλοι του και συναγωνιστές του, Λευτέρης Βερυβάκης, Στάθης Γιώτας, Νίκος Νικολαίδης, Γιώργος Μωράκης και Διονύσης Γιακουμής. Θα διαβάσουν ποιήματα του Αλέκου Παναγούλη
και αποσπάσματα από την απολογία του στη δίκη του, οι ηθοποιοί Κίττυ Αρσένη, Στέφανος Ληναίος και Γιώργος Γεωγλερής.
Θα προβληθεί 10λεπτο ντοκιμαντέρ, όπου ο ίδιος αφηγείται την ιστορία του και θ’ ακουστούν τα τραγούδια « Για τον Αλέκο..», που έχει γράψει ο Μίκης Θεοδωράκης
6. Σας απασχόλησε καθόλου η προεκλογική ρύθμιση των χρεών των ΠΑΕ. Επιβράβευση της κακοδιαχείρισης του καθ. Παν. Μακεδονίας Δημήτρη Παπαδόπουλου στην Ε της 8-8-2007.
7. Ανακοίνωση στελεχών του ΠΑΚ και ιδρυτικών μελών του ΠΑΣΟΚ για την κρίση ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Δεν δημοσιεύτηκε πουθενά αλλού εκτός από τα blogs. Μην σας λένε τι να φοβάστε να σας λένε ποιοί φταίνε.
8. Πολλές αδιόρατες πτυχές του Κουρδικού ζητήματος, και της κατάκτησης δια της απειλής του πολέμου της Τουρκικής διπλωματίας στο Οι Κούρδοι δικαιούνται νάχουν πατρίδα. Παρεμβάσεις από Ευρώπη και Τουρκία. Χάκερ και μπλόγκερς παρεμβαίνουν με βάσει ένα άρθρο του Ραχμάν Αμπάς στην ΚΕ στις 21-10-07.
9. Πράσινο στη τσιμεντούπολη ανακοίνωση του Αθλητικού πολιτιστικού συλλόγου ΠΗΓΑΣΟΣ του Νέου Κόσμου. Για τους χώρους πρασίνου από το 1998 εκκρεμεί απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου για διαμόρφωση αδόμητων χώρων μεταξύ των οδών Φοίβου-Αγλαονίκης-Παρασκευοπούλου-Μαργαρίτη χωρίς καμιά ενέργεια υλοποίησης ως τα τώρα. Κάτι σχετικό είναι οτι κύριοι KILLτίδηδες και cia κυνηγοί δεν έχετε μόνο εσείς άδεια να σκοτώνεται από αδελφούς μεχρι αγριογούρουνα εμείς με οικολογική συνείδηση έχουμε και ψήφο κε Καραμανλή «προστάτη του περιβάλλοντος»επι 10ήμερον. Δείτε περισσότερα http://whispering-planet.blogspot.com/2007/11/kill-co.html
10. Ο Διόνυσος αφιερώνει το Θεσιθήρες Κοριοί σε όλους τους άξιους γιατρούς στη πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Αυτούς που ξέρουν τη πλοκή του μακρόκοσμου με το μικρόκοσμο, που βλέπουν πέρα από αυτά.
11. Για τους γλωσσομαθείς και μη Κρητικούς με την τόση τουριστική ανάπτυξη, Κρητικο-αγγλικό λεξικό. Από φίλο στις κατασκευές.
12. Χωρίς υπερβολή, ένα πολύ μεγάλο τμήμα του νευρικού συστήματος, και ιδιαίτερα του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού, είναι φτιαγμένο για την εξυπηρέτηση του μυϊκού συστήματος και των διαφόρων αναγκών που προκύπτουν από τη λειτουργία των μυών. Ο Σαμψών, ο Πύρρος και το μυϊκό σύστημα από τον Ομότιμο καθηγητή Φυσιολογίας Ιωάννη Χατζημηνά
13. Πόσο ανόητος πρέπει να είναι ένας επονομαζόμενος "σοφός", όπως καλή ώρα ο κ. Αναλυτής, ώστε να εμφανίζεται σ΄ όλους τους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς και να παίζει το λαγό της κυβέρνησης στο ζήτημα του ασφαλιστικού; Είναι δυνατόν να συμπεριφέρεται ως αμαθής και ταυτόχρονα να κορδακίζεται ως η γραμμική συνέχεια του Σόλωνα, του Θαλή και του Περίανδρου;
Κι όμως είναι!
Το μόνο που επαναλαμβάνει με επιμονή ο κ. Ν. Αναλυτής είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας και η μείωση των συντάξεων. Κουβέντα για τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος, την τεράστια εισφοροδιαφυγή, την ανασφάλιστη εργασία, η οποία στο ΙΚΑ φτάνει το 30% των ασφαλισμένων.
Στη νέα Βουλή βρίσκονται 38 υγειονομικοί, εκ των οποίων 26 γιατροί. Σιδεροκέφαλοι και τους καλύπτουμε τα έξοδα για αντισκωριακό, ώστε να μην εμφανίσουν σκουριές και διαβρώσεις στο τέλος της τετραετίας.
Το προσχέδιο προϋπολογισμού που κατέθεσε ο κ. Αλογοσκούφης έχει στο κέντρο της πολιτικής του τον άνθρωπο, το είπαν άλλωστε στις προγραμματικές δηλώσεις τόσο ο ίδιος όσο και ο κ. Αβραμόπουλος.
Οι δαπάνες υγείας ακολουθούν την πεπατημένη, όπως φαίνεται και από δημοσιεύματα της Ελευθεροτυπίας, Ημερησίας, και των ΝΕΩΝ . Σημειωτέον οι δηλώσεις του υπογράφοντος, παρότι απηχούν τις εκτιμήσεις που κατ΄ επανάληψη έχει κάνει η ΟΕΝΓΕ, δεν δεσμεύουν την Ομοσπονδία, ούτε συνιστούν την "επίσημη θέση της", όπως γράφει η δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας.
Το ΕΣΥ της χώρας μας κατρακύλησε στην 22η θέση ανάμεσα στις 29 χώρες της ΕΕ. Υπήρξε αρκετή ειδησεογραφία στο ζήτημα, σιγή ασυρμάτου από κυβέρνηση και Υπουργείο Υγείας. Τι να πούν άλλωστε; Το επιχείρημα ότι παρέλαβαν καμένη γή ή ότι θα επιχειρήσουν απογραφή είναι πλέον για γέλια, όπως και οι προγραμματικές δηλώσεις για την υγεία. Εάν θέλετε να δείτε ολόκληρο το κείμενο της έκθεσης κάντε κλικ εδώ. Όσοι μπείτε στον κόπο να την διαβάστε ευπρόσδεκτα τα σχόλιά σας.
Συμπληρωματικά κονδύλια δεν φαίνονται στον ορίζοντα και οι εφημερίδες άρχισαν να μιλούν για περικοπές εφημεριών (κλικ εδώ).
14. Για τις κατεδαφιστικές τακτικές του Αβραμόπουλου εξέδωσε οξύτατη ανακοίνωση το Τμήμα Υγείας του Συνασπισμού (κλικ εδώ). Ευελπιστούμε ότι και το ΠΑΣΟΚ, που συμπεριφέρεται πλέον ως μοναχός της Μονής Εσφιγμένου, θα βγεί επιτέλους απ΄ το κελί του και θα τοποθετηθεί στα επίγεια ζητήματα, όπως αυτό του δημόσιου χαρακτήρα της περίθαλψης.
Για το μέγεθος της παραοικονομίας, την οποία ο φιλόδοξος Υπουργός μας επιθυμεί να μετατρέψει σε κύκλο εργασιών, υπάρχουν πολλές και ενδιαφέρουσες μελέτες. Δείτε την πλέον πρόσφατη εδώ .
Χωρίς γιατρούς τρία αγροτικά ιατρεία στο Δήμο Κρουσσών στο Κιλκίς (κλικ εδώ). Δεν είναι το Κιλκίς εξαίρεση. Μετά τα τερτίπια του Υπουργείου Υγείας ο κανόνας με τα αγροτικά ιατρεία είναι να μένει μεγάλος αριθμός κενός και να μετακυλίεται ο φόρτος στα Κέντρα Υγείας και στα όμορα ιατρεία. Στην περιοχή του ΚΥ Παλαιοχωρίου Χαλκιδικής στα 8 αγροτικά ιατρεία δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ούτε ένας αγροτικός γιατρός. Ä Ο Υφυπουργός Υγείας κ. Παπαγεωργίου απαντώντας την Παρασκευή 12 Οκτωβρίου σε επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή αναφέρθηκε παρεπιμπτόντως στο ζήτημα των κενών αγροτικών ιατρείων:
Το σύστημα –φαίνεται- δεν αποδίδει και σκεπτόμαστε πλέον την αλλαγή. Θα πάμε προς την κατεύθυνση της πλέον συχνής προκήρυξης των αγροτικών ιατρείων. Στην εποχή μου κάθε δεκαπέντε μέρες, κάθε βδομάδα προκηρύσσονταν τα αγροτικά ιατρεία. Δεν ξέρω αν αυτό είναι εφικτό αυτήν τη στιγμή. Πάντως σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα προκηρύσσονται τα αγροτικά ιατρεία. Και επιπλέον, σκεπτόμαστε στη θέση κάθε τακτικού να υπάρχει και ένας αναπληρωματικός, ώστε κατά τη στιγμή που αυτός αποχωρεί από το αγροτικό ιατρείο για να συνεχίσει την ειδικότητά του αυτόματα να υπάρχει στη θέση του ένας αναπληρωματικός, ο οποίος θα καλύπτει το μεγάλο κενό που τώρα φθάνει τους τρεις-τέσσερις ίσως και έξι μήνες. Οι νταήδες χτύπησαν και πάλι στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου, φέρνοντας τους γιατρούς στα όριά τους. Στα δημοσιεύματα των εφημερίδων φαίνεται όλη η αγανάκτηση από την άθλια συμπεριφορά των μαυρο-πουκαμισάδων που έχουν μετατρέψει την Κρήτη σε προάστιο της Βαγδάτης. Χρειάζεται όμως προσοχή εκ μέρους μας. Το να αποζητούμε τη σύσταση Αστυνομικού Τμήματος στο χώρο των Εξωτερικών Ιατρείων είναι παρακινδυνευμένο. Ακόμα πιό επικίνδυνο είναι να ζητάμε τη στρατοπέδευση των ΕΚΑΜ στο προαύλιο του Νοσοκομείου. Προβληματισμό για τους κινδύνους που ελλοχεύουν σε εν θερμώ αντιδράσεις ως απάντηση στα νταηλίκια και τους ξυλοδαρμούς θέτει ο Ανδρέας Ξανθός, Πρόεδρος της Ενωσης Γιατρών Ρεθύμνου. Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο και σας το επισυνάπτω ("Ασφάλεια umber ales").
15. Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς αρνήθηκε στον Ιταλό πρέσβη την "ελεύθερη διέλευση Ιταλικών στρατευμάτων" από το Ελληνικό έδαφος. Τρείς μήνες αργότερα, ενώ μαίνονταν οι συγκρούσεις στην Αλβανία, ο σπιθαμιαίος δικτάτορας πέθανε σε ηλικία 70 ετών.
Στις 29 Ιανουαρίου 1941 οι δώδεκα θεράποντες γιατροί, στο ανακοινωθέν που εξέδωσαν, έγραφαν:
"Ο Πρόεδρος της ελληνικής κυβερνήσεως ενεφάνισε προ δέκα ημερών βαρείαν φλεγμονήν του φάρυγγος, ήτις κατέληξεν εις απόστημα παραμυγδαλικόν. Παρά την έγκαιρον διάνοιξίν του, ως και την μετεγχειρητικήν κατάλληλον θεραπείαν, παρουσίασεν εν συνεχεία διάφορα τοξιναιμικά φαινόμενα και επιπλοκάς και απέθανε σήμερον".
Ο θάνατος του γερμανόφιλου δικτάτορα καλύπτεται από ένα πολιτικο- στρατιωτικό θρίλερ. Ενώ τον νοσήλευαν 12 έλληνες γιατροί εκλήθη και ένας Βρετανός στρατιωτικός γιατρός. Η μυστηριώδης νοσηλεία στην οποία υποβλήθηκε από τον Άγγλο, ο οποίος μάλιστα έκανε "ιδιοχείρως ένεσιν εις τον ασθενήν", έδωσαν βάσιμες υποψίες ότι δεν επρόκειτο για ένεση με φάρμακο, αλλά για δηλητήριο ή καλλιέργεια μικροβίων, προκειμένου οι Άγγλοι να τον βγάλουν από τη μέση, ώστε να συνδιαλέγονται με τον Αγγλόφιλο βασιλέα Γεώργιο Β΄. Ο Άγγλος γιατρός που ήλθε από την Κρήτη έφερε παραδόξως μαζί του ακόμη και δική του φιάλη οξυγόνου, ενώ μπορούσε να βρει εύκολα φιάλη στον "Ευαγγελισμό", απ΄ όπου προέρχονταν και οι θεράποντες ιατροί του Μεταξά.
Ο θηριώδης Κ. Μανιαδάκης δήλωνε μερικά χρόνια αργότερα ότι "αν είχαμε τον Μεταξά σε Νοσοκομείο, τρίτη θέση, θα ζούσε".
(Ο Μανιαδάκης είναι ο γνωστός εφευρέτης του ρετσινόλαδου ως ανακριτικού εργαλείου στους πολιτικούς κρατούμενους της δικτατορίας).
Γράφει ο Πιτσιρίκος: Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που γιορτάζει την είσοδό της στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - οι υπόλοιπες χώρες γιορτάζουν το τέλος του πολέμου. Βέβαια, αυτό έχει μια λογική εξήγηση: μιας και λέμε σε όλους «ΝΑΙ», γιορτάζουμε τη μια φορά που είπαμε «ΟΧΙ». Από το '40 και μετά, κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να μας ρωτήσει - θεωρούν την καταφατική μας απάντηση δεδομένη και κάνουν όλοι ό,τι γουστάρουν.
Και μιά χρήσιμη πληροφορία: στην ιστοσελίδα Proslipsis.gr μπορείτε να βλέπετε τις προκηρύξεις ιατρικών θέσεων ανά την Ελλάδα. Δημήτρης Βαρνάβας (για τις επιλογές 13-14-15)

Το σπήλαιο στα Ζωνιανά.

ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΩΝ ΖΩΝΙΑΝΩΝ.Υπάρχει εκατομμύρια χρόνια εκεί, και εγκαινιάστηκε η τουριστική του αξιοποίηση τον Ιούλιο του 1997,εν μέσω εγκληματικής ενέργειας κατά του νομάρχη Ρεθύμνου κου Λίτινα. Περνώντας από το σπήλαιο Μελιδώνη για να επισκεφτείς από Ρέθυμνο τα Ζωνιανά (από το Ηράκλειο πας μέσω Ανωγείων) περνάς και από το Πέραμα ,το κεφαλοχώρι της περιοχής που έχει και Κέντρο Υγείας. Εντύπωση προκαλεί η ερημιά των καλοκαιρινών μηνών στο κεφαλοχώρι εξαιρουμένων των κέντρων του τζόγου και τις καφετέριες χασίματος τόπου και χρόνου...... Θωρηκτά αγροτικά 4Χ4 κακοδιπλοπαρκαρισμένα όπως όπως κλείνουν δρόμους και πεζοδρόμια δηλώνοντας ότι εδώ ο τουρίστας είναι αν μη τι άλλο παρείσακτος.Κάποιοι λίγοι τσαμπουκάδες κράτησαν όλο το χωριό και την γύρω περιοχή σε μια ιδιότυπη ανοιχτή φυλακή. Σαν μια σπηλιά που εμπνέει βαρβαρότητα και στρουθοκαμηλισμό. Σίγουρα πέτυχαν την εύνοια της όποιας πολιτικής εξουσίας και ομογάλακτων οικονομικών παραγόντων και ας είχαν αυτοστερηθεί λόγω του αιτήματος αυτοδυναμίας το αντίδωρο της ψήφου. Οι πολιτικές τους απόψεις σαν χωριό καταγράφονται εδώ, στα πλαίσια του βολικού πελάτη του δικομματισμού, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ εγκληματικές φυσιογνωμίες που δεν θα επιχειρούν να δελεάσουν την όποια τοπική ή κεντρική εξουσία 25 χρόνια τώρα για πλάτη στις επιπλοκές από την εφαρμογή των νόμων. Τα κοινωνικά αποτελέσματα τα βλέπουν όσοι ντόπιοι έφυγαν μακριά και όσοι περιστασιακά «γεύονται» τους καρπούς της βαρβαρότητας. Όσοι «παρείσακτοι» επιχειρούν να ψελλίσουν λόγια παρέμβασης αθλητισμός, παιδεία, πολιτισμός χαλάν την πιάτσα και εξαναγκάζονται σε άτακτη φυγή. Η τοπική κοινωνία της σιωπής έμαθε να χαίρεται με ότι οι άλλοι φρίττουν.. Ομογάλακτες αντιλήψεις συναντάς να διαφεντεύουν και σε άλλους κλειστούς πυρήνες της κοινωνίας μας. Προκάλεσαν κοντοχωριανούς καταπατώντας γή και ιδιοκτησίες γύρω τους. Έγιναν ολόκληρες γενικές συνελεύσεις εναντίον τους.
Αλλοίωσαν και διαστρεβλώνουν κάθε έννοια Κρητικής λεβεντιάς, πρόδωσαν την ίδια την ιστορία του χωριού τους κατά του κατακτητή φερόμενοι άνανδρα κατά μεμονωμένων οργάνων της τάξης, γιατρών και εκπαιδευτικών.
Η απληστία του χρήματος και η ατιμωρησία τόσων χρόνων έφεραν φαινόμενα αυτοδικίας και αντεκδίκησης που έφτασε στο σημείων να βάλουν κατά αδυνάτων εγκύων, γυναικόπαιδων και όποιου τους χαλούσε την πιάτσα. Άφθονα τα επεισόδια του αμοραλισμού τους , που γι ασήμαντο αφορμή καταγράφονται οπλοχρησίες, οπλοφορίες, εκβιασμοί ,προστασία , ληστείες και εν ψυχρώ δολοφονίες.
Έσβησαν ένα τόπο 1547 ανθρώπων , οι 100-200 από τον χάρτη της χώρας με την διεκδίκηση αυτονομίας κοινοτικής ,που υπέκρυπτε τον φερετζέ να μπουν στη πλούσια τσέπη κάποιων, ως νέοι δουλοπάροικοι. Πως αλλιώς θα χρησιμοποιούσαν τα δημόσια οικήματα όπως ο βιολογικός καθαρισμός σαν βιοτεχνίες επεξεργασίας ναρκωτικών;;.
Την ιστορία ενός τόπου την γράφουν οι μύθοι και οι άνθρωποι. Το μακρινό παρελθόν των Ζωνιανών είναι γεμάτο περήφανους Κουρήτες και Διο-γενείς φρουρούς του Δια και του αγαθού της ελευθερίας. Εδω και 25 χρόνια α ασυδοσία και η ατιμωρησία έφεραν το παράλογο της ευκολίας, το περιβάλλον γηπέδου «Σεράγεβο», τον πλούτο των υλικών αγαθών αλλά την φτώχια του πνεύματος και της τέχνης. Κάτι που περιγράφεται από την μη εφαρμογή της υποχρεωτικής παιδείας στα παιδιά τους και ακόμα τις μαντινάδες τους.
Αξίζει όλοι να περάσουμε επισκέπτες προσκυνητές από τα Ζωνιανά, να δούμε τους ανθρώπους των σπηλαίων , του φόβου και της άσχημης πλευράς της ζωής όλων μας. Να δηλώσουμε παρόντες δίπλα τους, άκαπνοι και άοπλοι ρέκτες των βαθιών κρίσεων και θλίψεών τους. Πρέπει να νοιώσουν ότι η αίσθηση της σιγουριάς δεν έχει του σιδερικού τη στόφα. Οι περιγραφές του έγχρωμου διακόσμου από το διαδίκτυο, αν και δεν περιγράφεται η ομορφιά που θα γευτούν τα μάτια σας στην επαγγελματική ξενάγηση. Να περάσετε και από το τουριστικό περίπτερο δίπλα στο σπήλαιο να πάρετε ντόπια φτηνά προϊόντα. Φτηνότερα από την αγορά Χανίων και Ρεθύμνου, άσε που πολλά δεν θα τα βρείτε αλλού.
Ολοι μπαίνοντας σε ένα σπήλαιο πάμε νοητικά κάπου πρωτογονικά αλλού, σε μακρινές εποχές που το νερό έφτιαχνε τα ανάκτορά του, βγαίνοντας όμως από αυτό στο πέρασμά μας φροντίζουμε να βγάλουμε τις προβιές του χρόνου, ότι μας χαλάει, να αφήσουμε την απομόνωση χάριν της Οδύσσειας, την άδικη αντιπαλότητα χάριν της ευνομίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Να αμβλύνουμε τις ταξικές διακρίσεις και την καταπίεση των γυναικών , να επισημάνουμε τις «ιδέες μεγαλείου» παράγωγα δρογών και εθιστικών ουσιών που μας κατατάσσουν σε επιβήτορες ευνούχους των επερχόμενων γενεών, με τα σιδερικά σκουπίδια τους, την αλόγιστη χρήση των καρπών της γης, την κοκορομαχία στους ομοίους, την υποτίμηση των γειτόνων και το πετροβολιτό κάθε Προμηθέα, κάθε εκπεπτωκότα Αγγέλου που θα βρεθεί στο διάβα μας.. Ο ίδιος παραβατικός «μαλατσιαμένος» Ζωνιανός μπορεί να γίνει και θεός και διάολος έχει την επιλογή.
Τα σπήλαια τα θαυμάζουμε για την διατηρησημότητά τους, τους ανθρώπους για την ικανότητα τους να αλλάζουν κοιτώντας γύρω και ψηλά όχι κάτω σε κάποια ματωμένα και βρώμικα ευρώ καταθέσεων.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ   9-11-2007