Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

Βούλιαξαν τα συνδικάτα μέσα στην ανυποληψία, την κατάντια και τη διαφθορά

Βούλιαξαν τα συνδικάτα μέσα στην ανυποληψία, την κατάντια και τη διαφθορά Κεχαγιόγλου Κώστας | εχει δημοσιευτεί στη ΑΥΓΗ 23.03.2016 Του Κώστα Κεχαγιόγλου* Ολοκληρώθηκε την Κυριακή 20 Μαρτίου το 36o Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Ο εκφυλισμός των συλλογικών διαδικασιών, η συναλλαγή και η νοθεία ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά των εργασιών. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι απασχόλησαν ελάχιστα τις εργασίες του συνεδρίου. Αντίθετα, κυριάρχησε ο ανταγωνισμός στον καταγγελτικό λόγο, μια άνευ όρων άγονη παραταξικοποίηση. Ταξιδέψαμε για τη Ρόδο, Τέταρτη 16 Μαρτίου πρωί - πρωί, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος. Δεν υπήρχε τίποτα στο πρόγραμμα μέχρι την Πέμπτη το απόγευμα. Δηλαδή μια μέρα χαλάρωσης στη χλιδή του Rodos Palace. Πέμπτη απόγευμα ξεκινάνε οι εργασίες με χαιρετισμούς, ευχές και με ένα γλυκανάλατο, δακρύβρεχτο σόου για τους πρόσφυγες. Ζωντανή ορχήστρα, χορωδία, δρώμενα, προβολές σε μια αρκετά γκλαμουράτη παραγωγή, που δεν ταιριάζει ούτε στην κατάσταση της χώρας ούτε στο δράμα των προσφύγων, αποκρύπτοντας ταυτόχρονα την ανύπαρκτη παρέμβαση στο εν λόγω θέμα από τη ΓΣΕΕ. Παρασκευή: Το πρωί χαιρετισμοί κομμάτων, ξένων αντιπροσωπειών, φορέων.
Το απόγευμα η σειρά των διαδικασιών, εισήγηση, απολογισμός και διαδικασίες. Τρεις ώρες συζητούσαμε για να νομιμοποιήσουμε μαϊμουδιές και πλαστογραφίες για έναν αντιπρόσωπο που ήταν άρρωστος και δεν μπόρεσε να κάνει εκλογές, λες και δεν υπάρχουν άλλοι στο διοικητικό συμβούλιο. Σε άλλη περίπτωση ο δικαστικός αντιπρόσωπος είχε πάρει μετάθεση πριν 12 χρόνια από την περιοχή και εμφανιζόταν (μάλλον πλαστογραφημένα) να έχει επικυρώσει πρακτικό εκλογών. Δυο από τα σωματεία είχαν εκλογές την ίδια ημερομηνία, την ίδια ώρα και φυσικά με τον ίδιο δικαστικό αντιπρόσωπο. Σε άλλη δευτεροβάθμια οργάνωση, μεγάλα σωματεία της είναι ανύπαρκτα. Υπάρχει δε σύλλογος «εργαζομένων» που έκανε εκλογές πριν καταθέσει το καταστατικό στο Πρωτοδικείο. Άλλη περίπτωση οι ροδακινοσυλλέκτες Ημαθίας, 2.500 τον αριθμό. Σε ολόκληρη την Ελλάδα δεν υπάρχουν τόσοι. Μητρώο μελών σωματείου που δεν έχει καμία σχέση με την κατάσταση ψηφισάντων. Οι φύλακες, το 1/3 περίπου των αντιπροσώπων, έχουν ψηφίσει σε δύο και τρία σωματεία. Συνολικά, για πάνω από 40 αντιπροσώπους υπήρχαν στοιχεία νοθείας. Ενώ, σύμφωνα με εκτιμήσεις, πάνω από το 1/3 των αντιπροσώπων ήταν «μαϊμού». Την Παρασκευή το βράδυ λοιπόν νομιμοποιήσαμε τις «παρατυπίες». Και το συνέδριο ουσιαστικά τελείωσε. Το Σάββατο η αίθουσα ήταν άδεια, κάποιοι λίγοι ομιλητές και ελάχιστοι ακροατές. Οι περισσότεροι σύνεδροι ήταν σε οργανωμένα (παραταξιακά) τουρ και απολαμβάνανε την πανέμορφη Ρόδο. Το βράδυ του Σαββάτου, σε περιβάλλον αφθονίας, σαν σε γενναιόδωρη δεξίωση γάμου μεγαλοπαράγοντα, φάγαμε, απολαύσαμε χορευτικά συγκροτήματα και ζωντανή μουσική μέχρι το πρωί.
Την Κυριακή εκλογές. Είχα σκοπό να ζητήσω το λόγο, είχα γράψει και μερικές αράδες. Σε ποιους να μιλήσω και τι να πω; Δεν μίλησα τελικά. Εκτεθήκαμε ανεπανόρθωτα. Η εργατική τάξη, ο αιμοδότης αυτής όλης της παράνοιας, μέσω της διαχείρισης των εισφορών των εργαζομένων, ή θα βάλει στη θέση τους τα συνδικάτα και την ΓΣΕΕ, δηλαδή να εκπροσωπήσει και να υπερασπιστεί όπως οφείλει την αξιοπρέπεια της μισθωτής εργασίας, ταξικά, αγωνιστικά, δημοκρατικά, δίπλα στα καθημερινά προβλήματα, δίπλα στον εργαζόμενο , ή θα βουλιάξει στον βούρκο των μηχανισμών της γραφειοκρατίας και της οικονομικής διαφθοράς. Ο κόσμος του μόχθου κατά την άποψή μου πρέπει να αποφασίσει το πρώτο.
Υπάρχει άλλος δρόμος Ελπιδοφόρο μήνυμα από αυτό το συνέδριο είναι η δημιουργία του συμμαχικού σχήματος με την ονομασία Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (στηρίχθηκε από το ΜΕΤΑ και το ΕΜΕΙΣ). Κίνηση που φιλοδοξεί να γίνει πραγματικός σύμμαχος των εργαζομένων, που θα συμβάλει στην αναβάθμιση της δράσης απέναντι στη γραφειοκρατία και την αναποτελεσματικότητα, που θα στοχεύει στην ανατροπή των συσχετισμών στα συνδικάτα, που θα δημιουργεί νέους όρους και προϋποθέσεις για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση. Που θα συμβάλει ώστε να στηθούν συνδικάτα στους χώρους δουλειάς. Η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση κατάφερε μέσα σε ασφυκτικό περιβάλλον και σε ελάχιστο χρόνο να συγκροτηθεί και να έχει αξιοπρεπή παρουσία στο συνέδριο. Πρόθεση ήταν και παραμένει να στείλει μήνυμα στον κόσμο της εργασίας ότι κάτι αλλάζει και να λειτουργήσει ως κίνητρο για να εντάξει τους «εκτός των τειχών» (νέους, γυναίκες, μετανάστες) στις δομές των συνδικάτων, να σηματοδοτήσει ότι ο συλλογικός αγώνας μπορεί να φέρει αποτελέσματα, να ξαναφέρει την αισιοδοξία και την ελπίδα ότι το παιχνίδι δεν είναι στημένο, ότι κάτι πάει να ανθίσει μέσα στο εργατικό κίνημα κόντρα σε αυτά τα αναποτελεσματικά και απαξιωμένα συνδικάτα. Το επόμενο στοίχημα είναι να μείνει, να ριζώσει και να διευρυνθεί. Στους τόπους δουλειάς, στην κοινωνία, στα συνδικάτα. Για την αναζωογόνηση των συλλογικών διαδικασιών με δημοκρατική αντίληψη. ΥΓ.: Αίσθησή μου είναι ότι ζήσαμε για λίγες μέρες σε έναν παράλληλο κόσμο. Σε μια άλλη κατάσταση που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Λες και ζούμε σε ονειρικές εποχές. Αξίζει να γίνει μια κουβέντα και για τον λογαριασμό... * Ο Κώστας Κεχαγιόγλου είναι ηχολήπτης, γενικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος - Ακροάματος

Κυριακή 13 Μαρτίου 2016

Το στοίχημα της Κίνας Σιώτος Γιάννης

Το στοίχημα της Κίνας Σιώτος Γιάννης | δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ 10.03.2016 Το στοίχημα της Κίνας Του Γιάννη Σιώτου Τα στοιχεία είναι πραγματικά εντυπωσιακά και συνεχώς φέρνουν στη σκέψη κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου ένα ερώτημα: Είναι τελικά η κινεζική οικονομία τόσο ισχυρή όσο φαίνεται ή μήπως η επόμενη μέρα, μετά το τέλος της φθηνής εργασίας, είναι ένα ξεφούσκωμα που θα απειλήσει όχι μόνο την ίδια, αλλά και την παγκόσμια οικονομία; Ή μήπως μια επιδείνωση της κινεζικής οικονομίας θα ανοίξει νέα γεωπολιτικά μέτωπα σε όλο τον κόσμο; Αν μελετήσει κανείς τα οικονομικά στοιχεία, σίγουρα οδηγείται σε αντιφατικά συμπεράσματα. Από τη μία πλευρά, η οικονομία της Κίνας, παρά την επιβράδυνση, εξακολουθεί να εμφανίζει εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης. Πριν από λίγες μέρες, κατά την έναρξη των εργασιών του Εθνικού Λαϊκού Κογκρέσου, ο Κινέζος πρωθυπουργός Λι Κετσιάνγκ μπορεί να υποβάθμισε τις προβλέψεις για την ανάπτυξη της κινεζικής οικονομίας σε 6,5% έως 7%, αλλά, παρ' όλα αυτά, οι ρυθμοί μεγέθυνσης εξακολουθούν να είναι εντυπωσιακοί, συγκρινόμενοι με όλες τις μεγάλες οικονομίες του πλανήτη. Έτσι, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) για το 2015, έφθασε τα 67.700 δισεκατομμύρια γουάν (10.380 δισεκατομμύρια δολάρια). Ο τομέας των υπηρεσιών συνέβαλε 50,5% και αυτή είναι η πρώτη φορά που οι υπηρεσίες αντιπροσώπευαν περισσότερο από το ήμισυ του ΑΕΠ.
Την ίδια στιγμή, η κινεζική κυβέρνηση σχεδιάζει την εφαρμογή ενός προγράμματος τόνωσης της οικονομίας, με στόχο τη δημιουργία 10 εκατ. νέων θέσεων εργασίας. Στο πλαίσιο αυτό, οι επενδυτικές δαπάνες της κεντρικής κυβέρνησης θα ανέλθουν σε 500 δισεκατομμύρια γουάν (77 δισεκατομμύρια δολάρια), ενώ σε εθνικό επίπεδο οι δαπάνες για την κατασκευή σιδηροδρόμων θα υπερβούν τα 800 δισεκατομμύρια γουάν (σχεδιάζεται η κατασκευή μιας δεύτερης σιδηροδρομικής σύνδεσης του Θιβέτ με άλλα μέρη της χώρας) και για την οδοποιία τα 1.650.000.000.000 γουάν. Επίσης, η Κίνα θα αυξήσει τις αμυντικές δαπάνες της κατά 7,6 % το 2016, δηλαδή λιγότερο από ό,τι τα προηγούμενα έτη. Πρόκειται για τη μικρότερη ποσοστιαία αύξηση της τελευταίας εξαετίας. Τέλος, τα συναλλαγματικά αποθέματα της Κίνας εξακολουθούν να είναι τα μεγαλύτερα στον κόσμο, αν και μειώθηκαν σε 3.200 δισεκατομμύρια δολάρια (2.940 δισεκατομμύρια ευρώ) τον Ιανουάριο. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και τα άσχημα νέα. Οι πιέσεις στη χρηματιστηριακή αγορά αλλά και την αγορά ακινήτων εξακολουθούν να υφίστανται. Παράλληλα, τον Φεβρουάριο, σε ετήσια βάση, οι εξαγωγές της Κίνας υποχώρησαν κατά 25,4%, στα 126.100 εκατομμύρια δολάρια (115 δισεκατομμύρια ευρώ), εξέλιξη που υποδηλώνει τα σημαντικά προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου. Η πτώση ήταν μεγαλύτερη από ό,τι είχαν προβλέψει οι οικονομολόγοι, καθώς οι επιπτώσεις από την αδύναμη ζήτηση που προέρχεται από τις μεγάλες διεθνείς αγορές έχουν επηρεάσει τις κινεζικές μεταποιητικές επιχειρήσεις τους τελευταίους οκτώ μήνες. Τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν την Τρίτη έδειξαν επίσης ότι οι εισαγωγές μειώθηκαν κατά 13,8%, σε 93,6 δισεκατομμύρια δολάρια (85 δισεκατομμύρια ευρώ). Σημειώνεται ότι κάμψη των εισαγωγών καταγράφεται τους τελευταίους 16 μήνες. Ταυτόχρονα, το δημόσιο χρέος έφθασε στο 40,6% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος στο τέλος του 2015, από 32,5% το 2012, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Moody's .
Αλλά υπάρχουν κι άλλοι κακοί αριθμοί. Η συνολική χωρητικότητα των φορτίων που μεταφέρονται μέσω σιδηροδρόμου στο εσωτερικό της χώρας μειώθηκε κατά 4,7% το 2014 και 10,5% το 2015. Τον Δεκέμβριο του 2015 παρατηρήθηκε 15% μείωση της χωρητικότητας, έναντι του Δεκεμβρίου 2014, μια μείωση σε ετήσια βάση που διατηρήθηκε σταθερή για αρκετούς μήνες. Οι εξαγωγές της Κίνας μειώθηκαν επίσης κατά 2,8% μεταξύ 2014 και 2015. Ο Δείκτης Υπευθύνων Προμηθειών (purchasing managers' index, PMI) έχει κολλήσει κάτω από το 50, υποδεικνύοντας μια μακροπρόθεσμη συρρίκνωση της μεταποιητικής δραστηριότητας. Τα έσοδα από τον φόρο προστιθέμενης αξίας στην Κίνα (ΦΠΑ) αυξήθηκαν κατά το πενιχρό ποσοστό του 0,8% το 2015. Όλα αυτά τα στοιχεία ενισχύουν την άποψη που τον τελευταίο καιρό διατυπώνεται όλο και πιο ηχηρά: το μόνο πράγμα που διατηρεί την κινεζική οικονομία στη ζωή είναι οι κρατικές δαπάνες. Ως μέρος του τελευταίου προγράμματος (οικονομικής) τόνωσης στον κόσμο, οι δαπάνες του Πεκίνου αυξήθηκαν κατά ένα επίσημα αναγνωρισμένο ποσοστό του 15,8% το 2015, φέρνοντας το επίσημο έλλειμμα του προϋπολογισμού της κυβέρνησης ως το 2,3% του ΑΕΠ. Η αύξηση των δαπανών ήταν ακόμη υψηλότερη προς το τέλος του 2015, φτάνοντας το 36% από έτος σε έτος τον Οκτώβριο του 2015. Το σύνολο περιλαμβάνει τόσο τις κεντρικές δαπάνες όσο και τις δαπάνες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά όχι τα στοιχεία εκτός προϋπολογισμού, τις δαπάνες από κρατικές επιχειρήσεις ή τα με ευνοϊκούς όρους δάνεια που πραγματοποιούνται από κρατικές τράπεζες.
Αποτέλεσμα αυτών των αντιφατικών και αλληλοσυγκρουόμενων στοιχείων είναι ότι οι προβλέψεις των πιο έγκυρων οικονομικών ινστιτούτων και αναλυτών εμφανίζουν μεταξύ τους χαοτικές διαφορές. Μια δημοσκόπηση του CNN σε οικονομολόγους της βιομηχανίας έδειξε ανάπτυξη για το 6,5% στο 2016. Το ΔΝΤ μιλά για 6,3%. Υπάρχουν όμως και πολλοί σκεπτικιστές. Η Barclay's λέει ότι δεν θα υπερβεί το 6%, η Citi το 5% και το συνεχώς απαισιόδοξο Conference Board περιμένει την ανάπτυξη μόλις στο 3,7% το 2016! Ακόμα και το ΔΝΤ, που για πολλούς απέτυχε να έρθει σε πλήρη συμφωνία με τις μεγάλες ανισορροπίες στην κινεζική οικονομία, έχει αρχίσει να επανεκτιμά τη στρατηγική του. Στις ετήσιες εκθέσεις του Ταμείου για την Κίνα γίνονται προειδοποιήσεις σχετικά με τα ιδιαίτερα μακροοικονομικά προβλήματα που έχουν ήδη αρχίσει να ταράζουν τις παγκόσμιες αγορές. Το ΔΝΤ κάλεσε τις κινεζικές αρχές να προσεγγίσουν την οικονομική απορρύθμιση προσεκτικά, τονίζοντας τη σημασία της προσεκτικής αλληλουχίας των μεταρρυθμίσεων και την τοποθέτηση σκληρών δημοσιονομικών περιορισμών για τις επιχειρήσεις πριν ανοίξουν τις (κινεζικές) αγορές. Παρ'όλα αυτά, το Ταμείο εξακολουθεί να θεωρείται από κάποιους ως ένας διαφημιστής των μεταρρυθμίσεων της αγοράς που οδήγησαν στη σημερινή κρίση της Κίνας. Σε κάθε περίπτωση, όλοι συμφωνούν ότι η κινεζική ατμομηχανή "αγκομαχεί". Σε αυτό που διατυπώνονται αμφιβολίες είναι αν αυτό το αγκομαχητό μπορεί να σημαίνει "κλατάρισμα" ή πρόκειται για μια ελεγχόμενη κατάσταση. Και οι επιπτώσεις από αυτές τις δύο εντελώς διαφορετικές καταστάσεις μπορεί να έχουν καταλυτικές επιπτώσεις όχι μόνο στην Κίνα, αλλά και στην παγκόσμια οικονομία. Για να το κατανοήσει κανείς αυτό, δεν έχει παρά να μελετήσει τα στοιχεία του διεθνούς εμπορίου και τον βαθμό της εξάρτησης της οικονομίας της Ε.Ε., αλλά και των ΗΠΑ από τον κινεζικό δράκο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η κορυφαία εμπορική εταίρος της Κίνας, ενώ οι ΗΠΑ ακολουθούν στη δεύτερη θέση. Οι εξαγωγές προς αυτές τις μεγάλες αγορές μειώθηκαν σχεδόν κατά 11%.
Εξίσου ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει και ο τρόπος με τον οποίο η κινεζική ηγεσία θα αντιμετωπίσει την κρίση. Η συνταγή της σταθεροποίησης είτε μέσω δημοσιονομικών ελλειμμάτων είτε μέσω πιστώσεων είναι στον αντίποδα της σύγχρονης ορθόδοξης οικονομικής γραμμής, που θέλει τις κρίσεις να αντιμετωπίζονται με απόλυτη δημοσιονομική και νομισματική πειθαρχία. Αν στην πράξη φανεί ότι ο κινεζικός δρόμος αποδειχθεί -για ακόμα μία φορά- αποτελεσματικός, τότε το δυτικό νεοφιλελεύθερο οικονομικό δόγμα θα δεχτεί ένα συντριπτικό κτύπημα. Στην αντίθετη περίπτωση, μπορεί οι οπαδοί του νεοφιλελευθερισμού να πανηγυρίζουν επειδή η "θρησκεία" τους επικράτησε, αλλά τα δεινά που θα ακολουθήσουν για την παγκόσμια οικονομία θα είναι τόσο μεγάλα, ώστε αυτοί οι πανηγυρισμοί να χαθούν μέσα στις οιμωγές μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Ακόμα ένα στοιχείο που παρουσιάζει τεράστιο, πολιτικό αυτή τη φορά ενδιαφέρον, είναι αν για την κινεζική ηγεσία αρκεί το σημερινό αυταρχικό μοντέλο διακυβέρνησης για να τιθασεύσει τις αντιδράσεις που σίγουρα θα προκληθούν από τα προγράμματα περικοπών που έχει αναγγείλει και από την επιβράδυνση της οικονομίας, που σίγουρα θα επηρεάσει τόσο το επίπεδο των αποδοχών όσο και το ύψος των κοινωνικών παροχών. Θα προχωρήσει σε ακόμα μεγαλύτερο αυταρχισμό; Θα προσπαθήσει να στρέψει το ενδιαφέρον στα γεωπολιτικά μέτωπα που έχει ανοίξει –και δεν είναι λίγα-ενισχύοντας τον εθνικισμό; Θα αποπειραθεί να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις, με φιλελευθεροποίηση;
Σε κάθε περίπτωση, οι περιπέτειες της Κίνας τα αμέσως επόμενα χρόνια θα είναι μια διαρκής οικονομική και πολιτική πρόκληση τόσο για την ίδια όσο και για ολόκληρο τον πλανήτη.
ΟΙ ΦΩΤΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΖΥΡΙΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΜΕ ΤΑΞΙΔΙ

Σάββατο 12 Μαρτίου 2016

Για να αλλάξεις τον κόσμο, πρέπει πρώτα να τον ξέρεις καλά

Για να αλλάξεις τον κόσμο, πρέπει πρώτα να τον ξέρεις καλά Χρήστου Δημήτρης | ΕΧΕΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΝ 07.03.2016 ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ Γιατί οι εθνικοί ανταγωνισμοί για την παγκόσμια ηγεμονία κυριαρχούν και μάλιστα σήμερα γεννούν πολέμους ή στρατιωτικές επεμβάσεις περισσότερο από ποτέ; Πώς μπορεί ο καθένας ατομικά και πολύ περισσότερο ομαδικά, στα κόμματα, να καθορίσει την τακτική και τη στρατηγική που πρέπει και μπορεί να ασκηθεί στο εσωτερικό της χώρας, χωρίς να κάνει λεπτομερή διεθνή ανάλυση του κόσμου σήμερα; Χωρίς να έχουν μετρήσει τις δυνάμεις που κυριαρχούν, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους, ποιες πιθανές στρατηγικές συμμαχίες απαιτούνται και υπάρχουν για να δημιουργήσουν πλεονέκτημα στους στόχους που έχουν τεθεί; ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ο κόσμος σήμερα, 25 χρόνια μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και των δορυφόρων της; Μετά την παταγώδη αποτυχία ενός σοσιαλισμού παντελώς γραφειοκρατικού και καθόλου δημοκρατικού, ο κόσμος, στο σύνολό του, λειτουργεί με τους κανόνες της ελεύθερης οικονομίας και του εμπορίου. Δεν είναι ομοιόμορφος και τα περιθώρια κατανομής του παραγόμενου εθνικού πλούτου είναι μεγάλα, αρκεί να υπάρχει πλούτος προς διανομή. Υπάρχουν χώρες με εξαιρετικές δημόσιες υπηρεσίες, σπουδαίες παροχές κοινωνικής ασφάλισης, Υγείας και Παιδείας. Υπάρχουν χώρες με ισχυρά συνδικάτα, εγγυητές για την προστασία και την ποιότητα της εργασίας. Ένα όμως είναι βέβαιο. Οι οικονομίες είναι μεικτές, η ιδιωτική πρωτοβουλία ελεύθερη μέσα στους κανόνες που έχουν θεσπιστεί και οι οποίοι γίνονται ή επιβάλλεται να είναι σεβαστοί από όλους.
ΑΠΟ τη δεκαετία του 1980, στην Κίνα, έγινε αντιληπτό ότι αν δεν γίνουν σοβαρά ανοίγματα στην ελεύθερη ιδιωτική πρωτοβουλία, αυτό το κομματικό γραφειοκρατικό και δυσκίνητο σύστημα θα καταρρεύσει, καθώς ο τεράστιος ανθρώπινος πληθυσμός της χώρας δεν θα μπορούσε να επιβιώσει με τη σχεδιασμένη κεντρικά οικονομία. Η Κίνα και το Βιετνάμ σώθηκαν και η Κούβα σπεύδει να προσαρμοστεί, έστω και αργά. Όλοι οι άλλοι κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος. Και όχι μόνο κατέρρευσαν, αλλά τις κοινωνίες που εμφανίστηκαν έπειτα, μετά από 45 χρόνια σοσιαλιστικής εξουσίας, τις πήρε ο διάολος και σήμερα οι χώρες του Βίσεγκραντ κουνούν το... ακροδεξιό τους δάχτυλο στην Ε.Ε. για το θέμα των προσφύγων. Και όσοι νομίζουν πως ήταν εύκολο η Κίνα να γίνει, 25 χρόνια μετά την κατάρρευση του σοσιαλισμού, η δεύτερη οικονομία του κόσμου, που αλλάζει επίπεδο και, από χώρα εντάσεως εργασίας, γίνεται ταχύτατα οικονομία εντάσεως κεφαλαίου, είναι βαθιά νυχτωμένοι. Η ΚΙΝΕΖΙΚΗ οικονομία, μετά τα ανοίγματα του 1978 στην ιδιωτική πρωτοβουλία, είχε μέχρι το 2002 μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης πάνω 8%. Στην ίδια περίοδο, το εξωτερικό εμπόριο πραγματοποίησε μέσο ετήσιο ρυθμό αυξήσεως ίσο με 15%. Οι εισροές ξένων επενδύσεων ετησίως ήταν της τάξεως των 50 δισ. δολαρίων. Η Κίνα είναι σήμερα η δευτέρα μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο με ΑΕΠ της τάξεως των 6 τρισ. δολαρίων έναντι 9,5 τρισ. των ΗΠΑ. Σε όρους ΑΕΠ (ΡΡΡ), εκτιμάται ότι σε 15 χρόνια το ΑΕΠ της Κίνας θα υπερβεί το ΑΕΠ των ΗΠΑ. Τι συνέβη; Σύμφωνα με τον Zhu (2012), το στοιχείο που αποτελούσε τροχοπέδη στο να πετύχει η κινεζική οικονομία ρυθμούς σύγκλισης με τις ανεπτυγμένες οικονομίες ήταν ο διαρκώς μειούμενος δείκτης παραγωγικότητας της μαοϊκής περιόδου. ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ όμως την Κίνα. Είναι σήμερα ο κόσμος περισσότερο ήρεμος από την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου; Τι συμβαίνει και, ενώ δεν υπάρχει για τη Δύση η απειλή του κομμουνισμού, συμπεριφέρεται έναντι της Ρωσίας σαν να είναι ακόμα κομμουνιστική χώρα; Γιατί οι εθνικοί ανταγωνισμοί για την παγκόσμια ηγεμονία κυριαρχούν και μάλιστα σήμερα, γεννούν πολέμους ή στρατιωτικές επεμβάσεις περισσότερο από ποτέ; Οι απαντήσεις υπάρχουν σε δύο βιβλία: Τη "Μεγάλη σκακιέρα" του Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι και την "Παγκόσμια τάξη" του Χένρι Κίσινγκερ. Και μάλιστα το μεγάλο πεδίο ελέγχου της παγκόσμιας τάξης που σημαίνει κυριαρχία είναι η Ευρασία.
ΚΑΙ στη δική μας "πολυκατοικία", την Ευρωπαϊκή Ένωση; Ούτε αυτή εξαιρείται από τις εθνικές στρατηγικές που σήμερα τουλάχιστον είναι εμφανείς στο πρόσωπο της Γερμανίας. Αν η κατάσταση δεν αλλάξει και μάλιστα γρήγορα, η Ε.Ε. δεν θα μπορέσει να συνεχίσει προς την οικονομική και πολιτική ολοκλήρωσή της. Η σημερινή διπλή δοκιμασία της οικονομικής κρίσης και της κρίσης του προσφυγικού προβλήματος έχουν ενισχύσει τουλάχιστον στις μεγάλες δυνάμεις τις διαθέσεις για κοινή αντιμετώπιση. Το πόσο αυτή η πορεία θα έχει καλό τέλος θα φανεί σύντομα από τη δική μας περίπτωση. Διαφορετικά, η Ευρώπη θα υποστεί τις συνέπειες του ανταγωνισμού κυριαρχίας στην Ευρασία μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας - Κίνας. ΑΥΤΟΣ είναι σε γενικές γραμμές ο σημερινός παγκόσμιος χάρτης. Με ποια πολιτική και ποιο μοντέλο μπορεί η χώρα μας να βγει αλώβητη από την κρίση και να τρέξει με ασφάλεια στην ανάπτυξη; Μπορεί να τα καταφέρει μόνη και έρημη, χωρίς συμμάχους, να σταθεί όρθια στον συγκεκριμένο αλληλοεξαρτούμενο κόσμο; Είναι απορίας άξιον πώς νέα παιδιά με επιστημονική κατάρτιση έχουν τόσο περιορισμένη ανακαλυπτική και ερευνητική διάθεση! Να μην αισθάνονται την ανάγκη της τεκμηρίωσης στις πολιτικές αναζητήσεις τους. Δηλαδή, τελείωσε το πείραμα και η ανάγκη του σοσιαλισμού; Η απάντηση τη διατύπωσε ο Πουλαντζάς: Ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός, ή δεν θα υπάρχει. Ο σοσιαλισμός είναι συνδυασμός συνεχών μεταρρυθμίσεων και ανακατανομής του εθνικού πλούτου και όχι της εθνικής φτώχειας. Και όπως είπε πρόσφατα και ο Μπιλ Γκέιτς, μόνο ο σοσιαλισμός θα μπορέσει να σώσει τον πλανήτη. dchristou52@gmail.com ΜΟΤΟ Γιατί οι εθνικοί ανταγωνισμοί για την παγκόσμια ηγεμονία κυριαρχούν και μάλιστα σήμερα γεννούν πολέμους ή στρατιωτικές επεμβάσεις περισσότερο από ποτέ;

Σάββατο 5 Μαρτίου 2016

ΕΟΠΥΥ: Η «ανάταξη» του Έλληνα... ασθενή

ΕΟΠΥΥ: Η «ανάταξη» του Έλληνα... ασθενή Γεωργακόπουλος Τάκης | ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΝ 04.03.2016 ΕΟΠΥΥ: Η «ανάταξη» του Έλληνα... ασθενή Photo Copyright - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΥΓΗΣ Του ΤΑΚΗ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ* ''Κλέβω'' τον τίτλο από μια αποστροφή της ομιλίας του αναπληρωτή υπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη, στην πρόσφατη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Τμήματος Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ όπου έγινε, για πρώτη φορά νομίζω, παρουσίαση, αναφορά και συζήτηση των ζητημάτων που αφορούν στον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) και όσων προβλημάτων σχετίζονται με αυτόν τον κρατικό ασφαλιστικό οργανισμό και των υπηρεσιών υγείας που χρηματοδοτεί τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο χώρο της ιατρικής. Οι λογής - λογής παθογένειες που είχαν επισημανθεί από τη συγκρότηση του ΕΟΠΥΥ αποτελούν βίωμα της νέας διοίκησης και συνάμα βασικό στόχο αλλαγών που απαιτούνται προκειμένου αυτός ο γίγαντας της δημόσιας ασφάλισης να μην μείνει με τα πήλινα πόδια, όπως τον πρωτοδημιούργησαν με τον νόμο 3918/2011... Το ζητούμενο, για την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, αλλά και για τη νέα διοίκηση του οργανισμού, είναι να τον καταστήσει γίγαντα με στέρεα πόδια, να τον κάνει αξιόπιστο στα μάτια των ασφαλισμένων και ικανό να προσφέρει ασφαλείς και ποιοτικές υπηρεσίες Υγείας στους πολίτες. Δεν παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι ο ΕΟΠΥΥ, με τον τρόπο που δημιουργήθηκε, κουβαλάει από το 2012 μέχρι σήμερα, όλες τις παθογένειες, τα χρέη και τις υποχρεώσεις των παλιών ασφαλιστικών ταμείων που τον συγκρότησαν. * Ένας δημόσιος οργανισμός ασφάλισης που ξεκίνησε να λειτουργεί με... δανεικό ρεύμα (!) δεν αποτελεί και το καλύτερο παράδειγμα προς μίμηση... * Χιλιάδες ανεξέλεγκτες υποθέσεις, με τα παραστατικά δαπανών των δικαιούχων εγκλωβισμένα σε χαρτοκιβώτια ή καταχωνιασμένα στα σακιά, σε υπόγεια κτηρίων των ταμείων, περιμένουν τους... εκκαθαριστές τους. * Ένας τεράστιος διοικητικός μηχανισμός, με διάσπαρτες υπηρεσίες σε 52-53 σημεία της χώρας, που στερείται οργανισμού λειτουργίας από το 2012 και υπηρεσιακού συμβουλίου, δημιούργησε διευθυντές με ανάθεση αλλά και ομάδες πατρίκιων και πληβείων στον χώρο των εργαζομένων! * Η αγορά των υπηρεσιών Υγείας γίνεται αρκετές φορές καθ' υπερβολήν, με ακριβές τιμολογήσεις φαρμακευτικών προϊόντων ή άλλων υγειονομικών υλικών, ακόμη και ιατρικών πράξεων, μοναδικών στον ιδιωτικό τομέα, αφού ο δημόσιος δεν είχε αφεθεί να δημιουργήσει την αναγκαία ιατροτεχνολογική υποδομή...
Πρέπει να πούμε πώς η λειτουργία του ΕΟΠΥΥ αποτελεί πλέον νομοτέλεια. Μπορεί ο Ν. 4238/14 να κατέστησε τον ΕΟΠΥΥ μοναδικό αγοραστή υπηρεσιών Υγείας για τους περίπου 10.000.000 ασφαλισμένους, αλλά τον οδήγησε ταυτόχρονα στην...' 'αφαλάτωση'', στερώντας του τον αναγκαίο ελεγκτικό μηχανισμό δαπανών, στα 52 σημεία - υπηρεσίες της επαρχίας! Παράλληλα, πολλαπλασίασε αντί να λύσει τα λειτουργικά του προβλήματα, όπως δεν άγγιξε και τις παθογένειες του παρελθόντος, ούτε ανέκοψε την υπερχρέωση του οργανισμού, παρά το ότι είναι γνωστό πως ο ΕΟΠΥΥ επιχορηγείται από τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων και τον κρατικό προϋπολογισμό, σε ένα συνολικό ποσό που για το 2016 θα φθάσει τα 5,2 δισ. ευρώ, σχεδόν διπλάσιο από τον προϋπολογισμό του υπουργείου Υγείας. Η νέα κατάσταση Ζητούμενο σήμερα για την κυβέρνηση, την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας αλλά και τη διοίκηση του ΕΟΠΥΥ είναι να καταστήσουν τον οργανισμό αξιόπιστο καθολικό χρηματοδότη των υπηρεσιών Υγείας, για τον δημόσιο αλλά και για τον ιδιωτικό τομέα, σε όφελος των ασθενών. Η χρηματοδότηση δεν μπορεί παρά να γίνεται με κανόνες που θα θέτει ο ίδιος ο οργανισμός, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα τους διακριτούς ρόλους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα Υγείας. Είναι αναγκαίο, η διοίκηση του ΕΟΠΥΥ να επιδείξει πλεόνασμα σεβασμού για το δημόσιο χρήμα που διατίθεται στον οργανισμό για την αγορά των αναγκαίων υπηρεσιών Υγείας. Αυτός ο στόχος μπορεί και να προκαλέσει συγκρούσεις με οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα που πλαγιοκοπούν τον ΕΟΠΥΥ αλλά και με παγιωμένες στρεβλές αντιλήψεις που μπορεί να ενδημούν στον ΕΟΠΥΥ. Είναι όμως στόχος αναγκαίος αλλά και εφικτός! Είναι ο στόχος της προσφοράς, στους ασθενείς πολίτες, των αναγκαίων υπηρεσιών Υγείας, όπως αυτές καθορίζονται από την ιατρική επιστήμη. Σε αυτή την κατεύθυνση, το Τμήμα Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και οι Ο.Μ. Υγειονομικών οφείλουν να καταστούν παραγωγοί πολιτικής, όντας αρωγοί στην σκέψη αλλά και διαρκείς συνομιλητές και συνδιαμορφωτές αυτής της νέας πολιτικής. Το πρωτοβάθμιο Σύστημα Υγείας αποτελεί το κύριο στοίχημα για τη ριζοσπαστική Αριστερά και την υγειονομική της πολιτική. Ένα σύστημα ολιστικής αντιμετώπισης του ασθενή, με τις αναγκαίες υπηρεσίες σε ετοιμότητα, με ισότιμη πρόσβαση των ασθενών σε αυτές, με ισόνομη αντιμετώπιση κάθε υγειονομικού εργαζόμενου. Και πρέπει να πετύχει! Χρέος όλων είναι να βρεθούν τρόποι και διάθεση για να συντεθούν οι απόψεις και να διαμορφωθεί η διαφορετική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που θα αφήσει το δικό της κοινωνικό αποτύπωμα, ένα υγειονομικό σύστημα που θα εξυπηρετεί τον πολίτη ασθενή κι όχι τα καρτέλ του υγειονομικού χώρου. * Ο Τάκης Γεωργακόπουλος είναι αντιπρόεδρος του ΕΟΠΥΥ