ΠΕΘΑΝΕ ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ
Πέθανε γράφοντας την προεικονιζόμενη συνταγή του ΙΚΑ. Το χέρι κολλημένο σε ανορθόγραφα ακανόνιστα σκαριφήματα-νούμερα, χωρίς νόημα, χωρίς ουσιαστική εντολή από τον ασθενούντα εγκέφαλο. Σε μικρό βάθος χρόνου τόσο που στους γύρω δεν έγινε αντιληπτός ,νόμιζαν ότι γράφει συνταγή πριν πέσει πάνω στο γραφείο αναίσθητος. Μια ξαδέλφη τον είδε απασχολημένο και βγήκε διακριτικά στον έξοδο εκεί που επιτρέπεται ένα τσιγάρο. Μια μαυρούλα χήρα στρατηγού νόμιζε μπροστά της ότι γράφεται η συνταγή για την βαρέως πάσχουσα φιλενάδα της τα γνωστά 5-6 φάρμακα της.
Ο άρρωστος όμως αυτή τη φορά ,ευρισκόμενος σε μειονεκτική θέση εν μέσω ανεκπαίδευτων για κρίσεις υγείας και απειλητικές για τη ζωή ανθρώπους ήταν ...ο γιατρός..Κατά ένα τραγικό τρόπο ούτε νοιάστηκε κανείς ούτε σκέφτηκε ότι κάτι δεν πάει καλά. Εκείνα τα κρίσιμα δευτερόλεπτα έγιναν λεπτά! Ενας άνδρας γεμάτος συνήθως ζωντάνια μπορεί ξαφνικά εκεί στο χώρο εργασίας του, ιατρικό χώρο, να κείται ιδρωμένος και πεσμένος στο γραφείο εργασίας του;; Πάνω σε ένα συνταγολόγιο που κανείς δεν πρόσεξε πως και τι;;
Πέρασαν πολύτιμα λεπτά. Πέρασε και άλλος κόσμος από τους συνήθεις περαστικούς. Αδιάφοροι. Δυό ηλικιωμένοι ανταμώθηκαν μπροστά στον πεσμένο γιατρό μαζί και άρχισαν να τον σχολιάζουν. Κάτι ρώτησαν δεν απήντησα φυσικά, δεν άκουγα δεν καταλάβαινα. Πρέπει να μου απευθύνθηκαν δεύτερη ή τρίτη φορά και αγανάκτησαν.
--- Τι αναίσθητος γιατρός είσαι, θα σου φέρουμε τα κανάλια.!!
Πέθανε γράφοντας την προεικονιζόμενη συνταγή του ΙΚΑ. Το χέρι κολλημένο σε ανορθόγραφα ακανόνιστα σκαριφήματα-νούμερα, χωρίς νόημα, χωρίς ουσιαστική εντολή από τον ασθενούντα εγκέφαλο. Σε μικρό βάθος χρόνου τόσο που στους γύρω δεν έγινε αντιληπτός ,νόμιζαν ότι γράφει συνταγή πριν πέσει πάνω στο γραφείο αναίσθητος. Μια ξαδέλφη τον είδε απασχολημένο και βγήκε διακριτικά στον έξοδο εκεί που επιτρέπεται ένα τσιγάρο. Μια μαυρούλα χήρα στρατηγού νόμιζε μπροστά της ότι γράφεται η συνταγή για την βαρέως πάσχουσα φιλενάδα της τα γνωστά 5-6 φάρμακα της.
Ο άρρωστος όμως αυτή τη φορά ,ευρισκόμενος σε μειονεκτική θέση εν μέσω ανεκπαίδευτων για κρίσεις υγείας και απειλητικές για τη ζωή ανθρώπους ήταν ...ο γιατρός..Κατά ένα τραγικό τρόπο ούτε νοιάστηκε κανείς ούτε σκέφτηκε ότι κάτι δεν πάει καλά. Εκείνα τα κρίσιμα δευτερόλεπτα έγιναν λεπτά! Ενας άνδρας γεμάτος συνήθως ζωντάνια μπορεί ξαφνικά εκεί στο χώρο εργασίας του, ιατρικό χώρο, να κείται ιδρωμένος και πεσμένος στο γραφείο εργασίας του;; Πάνω σε ένα συνταγολόγιο που κανείς δεν πρόσεξε πως και τι;;
Πέρασαν πολύτιμα λεπτά. Πέρασε και άλλος κόσμος από τους συνήθεις περαστικούς. Αδιάφοροι. Δυό ηλικιωμένοι ανταμώθηκαν μπροστά στον πεσμένο γιατρό μαζί και άρχισαν να τον σχολιάζουν. Κάτι ρώτησαν δεν απήντησα φυσικά, δεν άκουγα δεν καταλάβαινα. Πρέπει να μου απευθύνθηκαν δεύτερη ή τρίτη φορά και αγανάκτησαν.
--- Τι αναίσθητος γιατρός είσαι, θα σου φέρουμε τα κανάλια.!!
Ο ξυλουργός μου που ερχόταν πίσω τους κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά. Με ξέρει 18 χρόνια στα καλά και στα δύσκολα, δεν δυσκολεύτηκε να καταλάβει ότι στο νωχελικό διάδρομο απογευματιάτικα έπρεπε να σημάνει συναγερμό.
Οταν ξύπνησα με τους κατάλληλους ιατρικούς χειρισμούς ξαπλωμένος στο εξεταστικό κρεβάτι του ιατρείου ο Θοδωρής μούσπαγε με πόνο την δεξιά μεσοβασιλική φλέβα. Ο Μιχάλης είχε ήδη με το Γιάννη βρει φλέβα στο αριστερό χέρι και είχαν δώσει τις δόσεις φαρμάκων που έλλειπαν. Ο Γιώργος ο κλητήρας με τον Φώτη και το Στέλιο κρατούσαν εναλλάξ τα πόδια ψηλά. Ο Βαγγέλης και ο Γιώργος συντόνιζαν τις κινήσεις των δύο νοσηλευτριών. Το γραφείο ήταν στη μπάντα αποσυναρμολογημένο, σπασμένο θάλεγα, δεν χωρούσε τέτοιο συνωστισμό ανθρώπων στο μικρό του χώρο. Τα ΙΚΑ με τους σοβάδες υγρασίας στο κεφάλι μας, τις ελλείψεις χώρων και προσώπων δεν αντέχει λειτουργία επειγόντων περιστατικών. Μάλλον όλοι τους και με την προθυμία που λειτούργησαν δεν είχαν υπηρεσιακά προηγούμενα με τον προϊστάμενο τους, ήξεραν την δουλειά τους και άλλη μια φορά λειτούργησαν σωστά επαγγελματικά.
Ο πόνος στο δεξί χέρι μ έκανε να θυμηθώ τις πρωτογονικές καταγωγές μου βρίζοντας. Οι άλλοι αντέδρασαν μάλλον ανακουφισμένοι περίμεναν ώρα ένα σημάδι ζωής.
Ηταν 23 Νοέμβρη 2006 μια συνηθισμένη μέρα δουλειάς στο ΙΚΑ ένα περιστατικό που δεν γράφηκε σε κανένα δελτίο συμβάντων.
ΔΙΟΝΥΣΟΣ
20-9-2008
Η δεύτερη φωτό είναι φυσικά Josef Koudelka από τη συλλογή Gypsie.
Ευτυχώς είναι ακομη αναμεσά μας και πιο φιλοσοφημένος μας δίνει άφθονη τροφή για σκέψη και συναισθηματα!
ΑπάντησηΔιαγραφή;)
Με μπέρδεψες. Δεν ξεκαθάρισα αν είναι μυθοπλασία ή αν αναφέρεται σε πραγματικό γεγονός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και νά'χει, ελπίζω να είναι όλα καλά τώρα.
Θα το αναρτήσουμε στην συλλογή το βράδυ, που θα έχουμε περισσότερη άνεση.
Ηταν σαν πραγματικότητα. Μισή ώρα μετά είχα μόνο αυτό το σκαναρισμένο συνταγόγραφο που δεν μου έλεγε τίποτα. Μετά προσήλθαν τα πρόσωπα μάρτυρες της σκηνής, που συμπλήρωσαν εκ των υστέρων τα κενά των ---σχεσεών μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα κλικ μονάχα φτάνει στο τροχαίο,στη χειραψία, στη ματιά,στη σπίθα στον άνεμο,στο σμίξιμο,στο πυροβολισμό των λόγων.
Ιατρικά το λέμε συγκοπικό επεισόδιο, ιατροδικαστικά επεισόδιο παροδικού αιφνιδίου θανάτου.
βάσταγα κι εγώ την αναπνοή μου στο πρώτο ενικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήέχουμε κοινές περίπου εμπειρίες, διόνυσε...
εσύ γιατρός, εγώ γραφιάς.
το ίδιο δεν είναι;
ή μήπως που είμαστε ... άνθρωποι;!
είμαστε;
εσύ είσαι; εγώ;
το ψάχνω...
Πώς άλλαξες, Διόνυσε, ως άνθρωπος μετά από εκείνη την ημέρα του 2006;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ ρ ό τ α σ η…..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες bloggers….:
βλέποντας κι ακούγοντας…., με μεγάλη μου λύπη κι εγώ…., κυρίως, τα εφηβάκια –μας
να τραγουδούν ‘’φτηνά’’ τραγούδια…., ως επί το πλείστον, της ερωτ’’αγάπης’’….,
και ξέροντας, ως όλοι μας, τη δύναμη που έχει το τραγούδι
στη διαμόρφωση χαρακτήρα και συμπεριφοράς…., κι όχι, μόνο, της ερωταγαπικής….,
κάτι που με ανευθυνότητα τους το ‘’επιβάλλουν’’….: δισκογραφικές εταιρείες,
ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί,….. λες και σε συμπαιγνία….,
τολμώ….,
αν και ξέρω πως…., και, μ’ αυτό…., θα ενοχληθούν’’ μερικοί και μερικές bloggers….,
να σας κάνω μια ‘’ανάλογη’’ πρόταση….!
Έχοντας…., ήδη….. και με ‘’ανάλογη’’ πρόταση…., προσφέρει
1095 τραγούδια και ‘’τραγούδια’’ –μου….,
και, σχετικής θεματολογίας μέσα απ’ το μπλογκ μου….: URL : www.alexandros-zivas.gr....,
κάτι σαν ‘’αντίπραξη’’ στη ‘’συμπαιγνία’’ των ως άνω αναφερόμενων παραγόντων….,
προτείνω…., πάντα, για τον ίδιο σκοπό….,
να δημιουργήσουμε μια ‘’Τράπεζα στίχων προσφοράς’’….,
όπου Έλληνες στιχουργοί και ποιητές να τους προσφέρουν…., αφιλοκερδώς κι αυτοί….,
είτε για επιτραπέζια ημερολόγια προσφοράς….. είτε για τη δημιουργία μουσικών CD’s….!
Ίσως….. να φανεί αφελής και ουτοπική η πρότασή μου….,
ή κι εγώ….. αφελής…. κι ονειροπόλος ουτοπιστής….,
αλλά….. ας σκεφτούμε τη δύναμη που μας προσφέρει η ‘’Μπλογκόσφαιρα’’….,
που….. από ‘’βαβελική’’ Κατάρα…., ως ‘’μερικοί’’ ‘’μοιροπλάστες’’ –μας τη θέλουν….,
μπορούμε…., και, με ‘’τέτοια’’ : ‘’τρελά’’ της ‘’τρελής’’ λογικής…., ή και λογικής ‘’τρέλας’’….,
να την κάνουμε Ευλογία….!
Έτσι…., καθώς πιστεύω πως….,
ως παλαιότεροί μου bloggers…., που, μόλις, 3 μηνών blogger εγώ….,
είστε οργανωμένοι, και, για ‘’τέτοια’’ : ‘’τρελά’’….,
ελπίζω…., κι εάν, βέβαια, βρίσκετε ενδιαφέρουσα κι εφικτή την πρότασή μου αυτή….,
να συναποφασίσετε…., πάντα, για ‘’τέτοιον’’ σκοπό….,
για τα περί μιας ‘’Τράπεζας στίχων προσφοράς’’….!
Και…., εάν…., πάλι και γι’ αυτό, τότε….,
σαφώς, κι αφού το συναποφασίσετε…., είτε για ‘’επιτραπέζιο ημερολόγιο’’ είτε για CD….,
τολμήσετε να ανοίξετε και τραπεζικό λογαριασμό….,
σας υπόσχομαι πως…., ως πρώτη προσφορά χρημάτων από πλευράς μου….,
θα συνεισφέρω στην ευλογητή προσπάθειά –σας, –μας, 300 Ευρώ….,
που, πιθανόν, να βρεθούν και εξωμπλογκοσφαιρικοί χορηγοί….!
Μα θα χαρώ, ‘’το ίδιο’’, και, εάν κάποιοι μουσικοσυνθέτες ή κάποιες μουσικοσυνθέτριες….,
συνάδελφοι ή συναδέλφισσες μπλόγκερ….. ή μη….,
ανταποκριθούν στην ανάλογη πρότασή μου….. που υπάρχει στο μπλογκ μου….,
όπου, το ξαναλέω, προσφέρω αφιλοκερδώς και για όποιον φιλανθρωπικό σκοπό
1095 τραγούδια και ‘’τραγούδια’’ –μου…., αφ’ ενός για τη δημιουργία
3 επιτραπέζιων ημερολογίων….. για τα έτη....: 2010, 2011 και 2012….,
κι αφ’ ετέρου για τη δημιουργία ενός, ή και πλέον, CD….!
Φυσικά, το 2ο, εφόσον τυχόν μουσικοσυνθέτες/θέτριες κρίνουν κάποια άξια μελοποίησης….,
πάλι, για τον ίδιο σκοπό…., κι εγώ…., μα κι οι ανταποκριθησόμενοι/σόμενες αυτοί/αυτές….,
όπου, τότε, θα έχω…., κι εγώ κι εκεί…., συμμετοχή και με δικιά μου μουσική και στίχο….,
ενώ, αργότερα κι έτσι και γι’ αυτό, και με τραγούδια –μου σε στίχο στην αγγλική γλώσσα….!
Εάν δε σας ενοχλεί το παρόν μήνυμά μου…., μπορείτε να το διαγράψετε….,
ναι, και διόλου δεν θα με πειράξει….!
Σας ευχαριστώ πολύ….. και, προπαντός, γεια….: Αλέξανδρος Ζήβας…..
θα επαναλάβω την ερώτηση του Elias, αν βεβαίως το έχεις έτσι σκεφτεί..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς το δούμε λίγο μεταφυσικά, εγώ και ευτυχώς οι 7 γιατροί που πέσαν πάνω μου δεν είμαστε τόσο ένθερμοι οπαδοί της βασιλείας των ουρανών που υποτίθεται αρχίζει με την εκδημίαν. Η δουλιά μας εξ ορισμού δεν έχει άλλη απάντηση στο σεξπηρικό ερώτημα να ζεί κανείς ή να μην ζεί και μάλιστα με ποιότητα ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ δεν ήταν η πρώτη φορά που είδα το χάρο με τα μάτια μου 26 χρονών είχα απόπειρα δολοφονίας από τραμπουκο ΟΝΝΕΔιτη 'δικάστηκε΅και 31 ετών από τροχαίο στη Μαλακάσα! Απλά αρχίζω να πιστεύω τις 7ψυχες γάτες και βάβαια ψύχραιμα με τους γιατρούς μου είδα τις αιτίες των επιπλοκών της ταχείας θεραπείας που εφάρμοζα και πάρθηκαν καιρό τώρα οι διορθωτικές θεραπείες. Δεν στάθηκα σε λεπτομέρειες προστατεύοντας το ιατρικό απόρρητο του υποφαινομένου.
Είναι κοροιδία κάθε αιφνίδιος θάνατος είναι επαναστατική ενέργεια κάθε γιατρού να τραβάει τον ασθενή του πολύ πάνω από το στατιστικό μέσο όρο στη χώρα μας.78 για τον άνδρα 83 για την γυναίκα, έτσι για να σκάσει και η Πέτραλιά που ονειρεύεται άλλα για επίλυση του ασφαλιστικού. Η συνέχεια επί αυτού σε επόμενα.
Καλά ρε, αρρωσταίνουν και οι γιατροί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε μου Διόνυσε, πόσες φορές δεν το έχεις ακούσει αυτό στο χώρο της εργασίας σου; Μεταξύ σοβαρού και αστείου, όπως λέει και η Ρία στις skepseis, λέγονται τα πιο σοβαρά πράγματα. Και το σοβαρό είναι ότι το πιστεύουν αυτό.
Πολύ πραγματική η ιστορία που περιγράφεις. Έχει γίνει σε έναν γιατρό εργασίας που επισκεπτόταν ένα εργοστάσιο, μόνο που αυτός πέθανε γιατί κανείς από τους παριστάμενους εργάτες ούτε κατάλαβε ούτε και μπορούσε να του δώσει τις πρώτες βοήθειες.
Επειδή ήταν στριμωγμένος σε ένα μικρό τραπεζάκι για να γράψει συνταγές, δίπλα από μια γωνιά του τοίχου, καθώς άφηνε την τελευταία του πνοή, πέφτοντας αργά προς τα εμπρός, ακούμπησε στην γωνιά αυτή και φαινόταν σαν να κοιμόταν. Οι εργάτες νόμιζαν ότι κοιμόταν πραγματικά και τον άφησαν να "κλέψει" κανα ολιγόλεπτο υπνάκο σούρνοντας του και τα παράπονα τους.
Έτσι είναι, οι γιατροί είναι για να εξυπηρετούν και αγόγγυστα να υπηρετούν τους άλλους. Δεν πρέπει ποτέ να αρρωσταίνουν, να μην πεινάνε, να μην διψάνε, να μην κατουριούνται, να μην νυστάζουν, να μην έχουν ανάγκες παντός είδους, να έχουν μεγάλα αυτιά να ακούνε τα πάντα, να γνωρίζουν τα πάντα και να φταίνε ακόμα και για την αλλαγή του καιρού που χτυπάει στα "αρθριτικά".
Και να είναι ευχαριστημένος με τα ψίχουλα που του δίνει το κράτος αν είναι Δημόσιος ή που δεν του δίνουν οι τζαμπατζήδες στο Ιδιωτικό.
Και πρέπει να είναι ευχαριστημένος που δεν παίρνει κανένα επίδομα ανθυγιεινής εργασίας, που δεν του αναγνωρίζουν όλα τα ένσημα στη σύνταξη του αν δουλεύει σε δυο και τρεις δουλειές αλλά του τα κρατάει η εφορία, πρέπει να είναι ευχαριστημένος όταν βλέπει τον κατά 10 χρόνια νεότερο του γιατρό στο εξωτερικό να λαμβάνει τον τουλάχιστο τριπλάσιο μισθό με λιγότερες εφημερίες, να είναι ευχαριστημένος που η οικογενειακή του ζωή είναι σχεδόν κατεστραμμένη λόγω διαζυγίου (ασύγκριτα τα νούμερα) ή λόγω εργασίας χωρίς ωράριο και χάνει τις περισσότερες στιγμές από το μεγάλωμα των παιδιών του, πρέπει να είναι ευχαριστημένος όταν του σπάνε το αυτοκίνητο επειδή έχει το ιατρικό σήμα (δεν βαριέσαι, γιατρός είναι), πρέπει να είναι ευχαριστημένος που οι περισσότεροι τον κοιτάνε σαν μέσο για την καταξίωση τους είτε με ένα γάμο (σαν γουρούνι στο σακί) είτε με την πώληση ενός συμβολαίου από έναν ασφαλιστή ή ακόμα ακόμα και να λοιδορείται από τους ιατρικούς επισκέπτες ότι τον έχουν στο τσεπάκι τους κάνοντας του ένα ταξίδι δώρο επειδή ανέβασε τις εισπράξεις της εταιρείας τους έντιμα ή ανέντιμα.
Και πρέπει να είναι ευχαριστημένος όταν φοράει την Άσπρη ποδιά να του λέει ο πάσα εις "έλα ρε γιατρέ" λες και έκαναν μαζί φαντάροι και να είναι ανεκτικός με την κάθε είδους ανασφάλεια που κουβαλάει ο καθένας οποιαδήποτε ώρα της ημέρας σε οποιοδήποτε τόπο.
Ξεκίνησα να γράφω το σχόλιο πριν κάποιες ώρες αλλά έτυχε ένα έκτακτο χειρουργείο και το συνεχίζω τώρα.
Την καλησπέρα μου σε σένα Διόνυσε και σε όλους τους φίλους που σε διαβάζουν
Αναρτήθηκε στο blog, μαζί με το κείμενο του ποστ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημείωμα και κείμενο αλληλοσυμπληρώνονται.
Σ΄ ευχαριστούμε πολύ για την συμμετοχή στο "Ιδιογράφως"
Ελενα έργο της φυσης ο θάνατος, όποιος φοβάται ένα έργο της φύσης είναι παιδί, λέει ο Μάρκος Αυρήλιος (Τα εις εαυτόν) Οπως έγραφα στον Αλέξη Σταμάτη κάποτε 40 χρονών είχα 4 παιδιά και 4 σπίτια, θέμα ο πλούτος στην αρχιτεκτονική την τέχνη του αισθητικού χώρου. Η τέχνη του χειρισμού του χρόνου,της σπατάλης της ζωής μας, ποιοί είμαστε και που πάμε ,κανόνισε κανένα Τζάμπο Σάββατο πρωι με τα μικρά ίσως και κανά Πλανητάριο ή Μπενάκειο Πειραιώς.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ που ξέρω πολλούς γιατρούς Ιάσιε πίστεψέ με έχω "θάψει" και πολλούς αντίστοιχα. Τροχαία, λευχαιμίες, καρκίνοι, καρδιές ακόμα και αυτοκτονίες. Περιγράφεις με παραστατικά λόγια την φρίκη, την πραγματικότητα. Είμαστε ευάλωτοι ιδίως οι μάχιμοι γιατί δεν διαλέγουμε περιστατικά, μας φθείρει η εντατικοποίηση της δουλιάς και η......"ετοιμότητα κέρδους των συναδέλφων".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι να φτάσω στην τελευταία αράδα μου είχε φύγει η μαγκιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πεθάνατε ευλογημένε!
Και πάτε και μου γράφετε τέτοια τη στιγμή που το θέρος που μας πέρασε, υπήρξαν μέρες που δεν ήξερα αν θα γυρίσω σπίτι μου...
Να φροντίζετε τον εαυτό σας και να προσέχετε! Ναι;
Τα φιλιά και τα σέβη μου!
Ax Κοπτοραπτου μου για να πληρωθεί το ρηθέν.... ότι η ζωή μας εξαρτάται από μια θεριακλού μελαγχολογική μια υπομανιακή αγέραστη μια παλιά σουλτάνα των ηδονών και ένα εργατάκι μαστοράνζα μεσαίων κυβικών όπως όλοι οι αυτοαπασχολούμενοι Ελληνες. Οι μάρτυρες της συμφοράς μας. Ετσι για να λύνουμε και να δένουμε το παιγνίδι της ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌ που του μέλλει να πνιγεί,
ΑπάντησηΔιαγραφήποτέ του δεν πεθαίνει!
Το τραγούδησε και ο Βασίλης Τσιτσάνης. Το σκέφτομαι κάθε φορά που νοιώθω πως πέρασα ...κοντά - με τα αμάξια, δηλαδή.
"Kai η δική σου η καρδιά
ΑπάντησηΔιαγραφήτο θέλει η μοίρα η κακιά
να ζήσει κολασμένη"
Αυτό που έλεγε το τραγουδάκι ύμνος του Τσιτσάνη/ Βιργου τραγουδάω και γώ Πάνο μου.
"Για να σε κάνω ανθρωπο ήπια τόσα φαρμάκια, μα το δικό σου το μυαλό.... πετάει στα σοκάκια"
Διόνυσε γιατί χλευάζεις την μεταθανάτια ζωή; Μη μου πεις ότι δεν είδες το λευκό φως που σε τύλιξε και δεν άκουσες τη μουσική από 1000 άρπες που έπαιζαν ισάριθμοι άγγελοι. Αν δεν διάβαζα το ποστ σου με 10 μέρες καθυστέρηση θα σου έφερνα τα κανάλια, ειδικά το Χαρδαβέλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτρατολάτη δεν υπάρχει τίποτα ενα δεκάλεπτο πρέπει νάλλειψα και νάναι καλά το ΙΚΑ με τα παλήκάρια του που με επανέφερε! Είναι και ακριβά οι κηδείες δεν συμφέρει.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημαδιακό ότι με ξύπνησε ο Θοδωρής από τον πόνο που λέει το σενάριο πόνεσα, αισθάνθηκα και βλαστήμησα, ακατανόμαστα. Γιατί μεταφυσικά θα μπορούσα νάχαν πετάξει στα αυτιά μου τα σοφά μεταφυσικά λόγια(σημερινά):
" Και λέω μπαίνει επιτέλους στη τελική της ευθεία, διότι πλέον υπάρχει ένας νόμος, ο οποίος καθορίζει όλες τις λεπτομέρειες γύρω από την αδειοδότηση ραδιοφωνικών σταθμών και τηλεοπτικών παράλληλα. Ένα καθεστώς ημιπαρανομίας, θα πω, που κρατούσε τους σταθμούς ομήρους για πάρα πολλά χρόνια της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας. Ένα καθεστώς με το οποίο ποτέ δε συμφωνήσαμε και το δηλώσαμε πολύ δυνατά, το δηλώσαμε με το νόμο 3592, ο οποίος ψηφίστηκε πέρυσι , το καλοκαίρι από τη Βουλή. "
και γω νάχα βρίσει "Δεν προκάνουμε τους λυσασμένους καναλάρχες να τους κοστολογήσουμε να πληρώσουν επιτέλους συχνότητες Θεόδωρε!" βρισιά είναι ότι θέλω λέω.
:-D
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό τώρα τα διάβασα!
κάτι παρόμοιο μου συνέβει και εμένα πριν χρόνια,μόνο που δεν έπεσα στο καθήκον επάνω αλλά στην επιστροφή από καλοκαιρινό μπανάκι με το σκουτεράκι μου καρθώθηκα με το κεφάλι στην άσφαλτο(χωρίς κράνος,να τα λέμε και αυτά..).
Ε λοιπόν όταν βγήκα από το νοσοκομείο και άρχισα να έχω συναίσθηση του τι γίνεται γύρω μου με έπιασε μαι απίστευτη ευφορία,κάτι σαν χαζοχαρούμενο.Δεν ξέρω αν ήταν από το τραύμα στο κεφάλι η από την χαρά μου που ήμουν ζωντανή.Για κανένα 6μηνο ήμουν η καλωσύνη προσωποποιημένη στην γη,μετά φυσικά πέρασε η παρενέργεια και μαζί η πολύ καλoσύνη!
μέγα το μυστηριο της Ζωής, τραγουδαει ο ποιητής καλή μου μαραμένα σύκα. Αδόκητη σπαζοκεφαλίαση. Είχα 4 γερές σούπες στα νιάτα μου με 16 χρόνια θητεία σε μοτοσυγκλέτα σε όλες αχτύπητος χάρις στο κράνος!Το κράνος σώζει, αλλιώς ....υμνους υφαίνουμε στον Απόλλωνα. Τι όμορφα που περιγράφετε την προσωπική σας εμπειρία με δυό λόγια το ότι κάθε μέρα πρέπει να λέμε καλημέρα και μέρες σαν και τη σημερινή να λέμε στον εαυτό μας ότι είμαστε και αρκετά ζώα, αγρια ζώα που σε μυαλό μας ρίχνουν πολλάκις παπαγάλοι και δελφίνια!
ΑπάντησηΔιαγραφή«Κάθονταν» νεκρός στο γραφείο του για 5 ολόκληρες ημέρες !
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύετε ότι μπορεί να πεθάνετε πάνω στο γραφείο σας και να μην το πάρει χαμπάρι κανένας από τους συνάδελφους σας; Ε...λοιπόν κάπου εκεί έχουν φθάσει τα πράγματα. Τα αφεντικά μια μεγάλης εκδοτικής εταιρείας προσπαθούν να καταλάβουν γιατί κανένας από τους υπαλλήλους τους δεν κατάλαβε ότι ένας συνάδελφος "κάθονταν" νεκρός στο γραφείο του για πέντε ολόκληρες ημέρες! Ο George Taklebaum που εργάζονταν για τριάντα χρόνια στην εκδοτική εταιρεία με έδρα τη Νέα Υόρκη υπέστη καρδιακή προσβολή στο γραφείο του. Ο 51-χρονος άντρας που το γραφείο του βρίσκονταν σε ανοικτή αίθουσα με 23 ακόμα άτομα πέθανε Δευτέρα και μια καθαρίστρια το πρωί του Σαββάτου "ανακάλυψε" πως ήταν νεκρός. " Ο George ήταν πάντα ο πρώτος που έφθανε το πρωί και ο τελευταίος που έφευγε. Ετσι λοιπόν δεν ήταν παράξενο να τον βλέπεις να κάθεται συνέχεια στο γραφείο του. Ήταν πάντα απορροφημένος στην εργασία του και δεν μιλούσε πολύ," δήλωσε το αφεντικό του "άτυχου άντρα", Elliot Wachiaski. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση ο εργαζόμενος ήταν νεκρός για πέντε ολόκληρες ημέρες και κάθονταν στο γραφείο όπου εργάζονταν πριν τον εντοπίσουν.
Ηθικό δίδαγμα: Μη δουλεύετε πολύ σκληρά γιατί έτσι και αλλιώς κανείς δεν το παίρνει χαμπάρι !!!