Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2007

24- Ημερόφαντον Οναρ.



e — ΕΠΙΛΟΓΕΣ. Νο 24
Ημερόφαντον όναρ κατά τον Αισχύλο είναι το όνειρο που βλέπουν πολλοί μαζί μέρα μεσημέρι, δηλ η πραγματικότητα που καλούμεθα να ψηλαφίσουμε. Δίκαιο και Επιστημονική έρευνα από τον βιρτουόζο του γραπτού και προφορικού λόγου δικηγόρο Χριστόφορο Αργυρόπουλο, δημοσιευμένο στο περιοδικό Νόμος και Φύση Φλεβάρη του 2000. Εξειδικευμένη και διαχρονική η ανάλυση από τον Νομπελίστα Ειρήνης 1995 Joseph Rotblat στο Η κοινωνική ευθύνη των Επιστημόνων δημοσιευμένο στο περιοδικό Physics World 12/99 την ίδια περίοδο και μεταφρασμένο από τον δικτυακό τόπο των Ελλήνων Φυσικών http://www.physics4u.gr/
Ας εξοπλιστούμε με μαχητική στράτευση απέναντι στην όποια μισαλλοδοξία με τον Εξοστρακισμό του Βολτέρου του Ιταλού φιλοσόφου Πάολο Φλόρες ντ’ Αρκαϊς από την Βιβλιοθήκη της «Ε» της 1-7-05 με επιμέλεια-μετάφραση του Θανάση Γιάλκετση και μόνο όταν βεβαιωθείτε για το γερό σας στομάχι συνεχίστε:
Προκαλεί την εθνική μας μνήμη με Γενοκτονίες και ολοκαυτώματα ο Βασίλης Βασιλικός στην «Ε» της 27-5-06, περιγράφει τον Θάνατο εν υπηρεσία ο Γιάννης Ευσταθιάδης στην «Κ» της 15-9-02 για να προετοιμαστείτε για το στοιχειοθετημένο Χτύπησαν με Πύραυλο οι Τούρκοι το φάντομ του Ηλιάκη του υποστράτηγου ε. α. Νίκου Καρατουλιώτη στο Παρόν της 23-7-06.
4. http://www.counterpunch.org/weir04032003.html Από την αυτοαπασχολούμενη δημοσιογράφο Allison Weir Πως οι Ισραηλινοί σκοτώνουν και Αμερικάνους. http://www.ifamericansknew.org/ Ναυτία και ίλιγγος ακόμα και για εκπαιδευμένους αναγνώστες.
Νομίζω ο Ταλλευράνδος είπε ότι ο πόλεμος εκτός από έγκλημα είναι και λάθος, αν ο Ηλίας Αμπού Ναχλέ κατά ΔΙΟΝΥΣΟ είχε αποφοιτήσει θα ήταν στη Γάζα 70% άνεργος και χωρίς αναγνώριση του πτυχίου του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Θα ήταν γιατρός.
Η εισαγωγή στο πολυσυζητημένο ήδη βιβλίο των καθηγητών John Mearsheimer (Chicago) και Stephen Walt (Harvard) ΗΠΑ και Ισραήλ μιά ασύμμετρη σχέση από το Άρδην τεύχος 59 (Μάη-Ιούνη 06) Δίνουν, λαδώνουν με 18 εκατ. ετησίως παίρνουν 3 δισεκατ. δολάρια, καλή μπίσνα για τους σιωνιστές!. Πως δουλεύει το ισραηλιτικό λόμπι στις ΗΠΑ από τον Τάκη Μίχα στην «Ε» της 24-7-06. Αλλο κρέας κιμάς για τα κανόνια τους;;;;;;;;
Ο θάνατος του Λιβάνου είναι και δικός μας του Σταμάτη Πολενάκη στην «Ε» της 29-7-06. Η ιταμή σιωπή των ποικίλων Ντελ Πόντε του καθηγητή Χρήστου Γιανναρά στην «Κ» της 13-8-06 και από τα πολλά άλλα καλά άρθρα για την ζοφερή πραγματικότητα Ο εγκληματικός σιωνισμός και η υπερεθνική ελίτ του Τάκη Φωτόπουλου στην «Ε» της 5-8-06. Δυστυχώς οι παραπομπές φτάνουν μέχρι την Παλαιά Διαθήκη. (Δευτερονόμιο κγ’ 3 και 5-6)
«Έστιν ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας μέγεθος εχούσης, ηδυσμένω λόγω χωρίς εκάστου των ειδών εν τοις μορίοις, δρώντων και ού δι’ απαγγελίας, δι΄ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.» Αριστοτέλης Περι Ποιητικής 1449b 24 κ.ε.

19 σχόλια:

  1. Πολύ αξιόλογη προσπάθεια. Το τάλεντο φαίνεται να περισσεύει στον γράφοντα.
    Μία όαση γνώσης και οπτικής των πραγμάτων που δεν μας αφήνει να δούμε η καθημερινότητα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΗΛΙΑΣ ΑΜΠΟΥ ΝΑΧΛΕ

    Τα 24 του χρόνια και το 1,88 ύψος φάνταζε ξεχωριστό για τον Παλαιστίνιο φίλο τον Ηλία, πούχαμε προλάβει στο 4ο έτος από την δυστοκία του στα μαθήματα. Ο Ηλίας προσπαθούσε αλλά το μυαλό του ήταν αλλού. Είχε οικογένεια ένα μαχητικό κομμάτι της PLO, για άλλους συγγενείς δεν μίλαγε ποτέ. Ήθελε ένθερμα να πάρει το πτυχίο του και να κατέβει με τις γνώσεις του να βοηθήσει το λαό του. Αχ εκείνη η Ιστολογία-Εμβρυολογία τούχε κάτσει στο στομάχι με τα ακαταλαβίστικα, ήταν και το βιβλίο γραμμένο σχεδόν Αττική διάλεκτος. Στη Μικροβιολογία είχε γίνει ξεφτέρι είχε πάρει και το μοναδικό επτάρι του, τα ζούσε τα μικρόβια της ζωής ήθελε να τα πολεμήσει. Από κανόνες επιβίωσης ήξερε, σε πανηγύρια και αγωνιστικές διεκδικήσεις ήταν πάντα παρόν, ξεχώριζε από τη θωριά του σε ύψος γιατί στο φάρδος θύμιζε Άγιο Αντώνιο τον Στυλίτη. Όλη η παρέα στο γρασίδι φωτοσυνθέταμε, ζούσαμε την νιότη μας κουβεντούλα, ίντριγκα, κουτσομπολιά που και που μοιράζαμε τα ανύπαρκτα χωράφια των φοιτητικών παρατάξεων. Παρόντες όλοι οι επαρχιώτες της Θεσσαλονίκης , «οι ξένοι», οι γηγενείς είχαν τις δικές τους παρέες και το γρασίδι έξω από την Σχολή μόνο για περαντζάδα. Άλλοι αλλοδαποί συμφοιτητές ένας Αμερικάνος, ένας χριστιανός Λιβανέζος, ένας Ινδός , Σύριοι, Νιγηριανοί, Σουδανοί, εκ Λιβύης και 3-4 Παλαιστίνιοι. Ο Ηλίας η μεγάλη σκιά της επαναστατημένης παρέας, καθημερινός προσδοκούσε την επαφή και τις επεξηγηματικές μας σημειώσεις από τα μαθήματα. Οι απορίες της γνώσης γεννιόνται στα χρόνια σπουδών βιώνουν μαζί μας και τις κουβαλάμε καταχωνιασμένες επιδέξια σαν μεστώσουμε εκεί μετά το πτυχίο, το στρατό, το αγροτικό την ειδικότητα και την μετέπειτα απροσδιοριστία της δικαιοπραξίας μας. Από μισόλογα καταλάβαινες ότι ο Ηλίας είχε ήδη πολεμήσει. Ακήρυχτος ο πόλεμος γενιών και γενιών Ισραήλ και Παλαιστίνιων, πόλεμος αδελφοφάδων, η μαντίλα που ήταν τυλιγμένος στις επίσημες εμφανίσεις του έλεγε για αυτόν πολλά. Ελάχιστοι ξέραμε και το κουσούρι που είχε τσιμπήσει ο Ηλίας 12 χρονος φυλακισμένος στις Ισραηλιτικές φυλακές, μετατραυματική επιληψία, ξύλο, άγριο ξύλο στο κεφάλι και έτσι με status epileptics ανά δίμηνο παρά την φαρμακευτική αγωγή θεός ξέρει πως συνερχότανε στις πτώσεις και τα τινάγματα. Αυτός και η Ματίνα το αρρωστιάρικο, ήταν τα χαϊδεμένα όλης της παρέας, μιας μεγάλης παρέας άνω των 55 φίλων που από το κατηχητικό και τον Σοφοκλή είχαμε μπλέξει με τον Μάο, τον Λένιν τον Μαρξ και βέβαια Φρόιντ, Μπακούνιν, Εριχ Φρόμ, Ράσελ , Σαββόπουλο και Λένον.
    Ο Ηλίας άλλαζε συχνά κατάλυμα, ήταν στους κανόνες συνωμοτικότητας που εμείς θεωρούσαμε απλά μανία καταδίωξης. Έβλεπε παντού πράκτορες της Μοσάντ....
    Τον πείραζα λέγοντας του ότι δεν έκανε για τον πετροπόλεμο της ιντιφάντα γιατί λογω ύψους ήταν εύκολος ....στόχος. Τον Απρίλη του 1982 τον χάσαμε για 2-3 μέρες. Κάτω μαίνονταν η σφαγή-εισβολή του Ισραήλ στους προσφυγικούς καταυλισμούς του Νότιου Λιβάνου. Υποθέσαμε τον πρώτο καιρό ότι έφυγε κρυφά για κάτω εκεί που τον καλούσε το καθήκον. Μετά από 10 ημέρες μάθαμε για το παλικάρι με την αρρωστημένη επιληπτική αύρα, πρωτοειδοποίησαν οι τυχαίοι γειτόνοι για την δραματική μυρουδιά που αναδυόταν από ένα φτωχικό φοιτητικό διαμέρισμα. Ένα θύμα ακόμα εκείνου του βάρβαρου πολέμου κείτονταν στη παρέα μας. Αιφνιδιαστήκαμε και αναρωτιόμασταν τι ενοχές ίσως νάχαμε κάνει και εμείς που βλέπαμε εκείνο το τάχα μου μακρινό και άδικο πόλεμο δίπλα μας, με έντονη την αίσθηση της απώλειας του φίλου μας. Ένας ακόμα αγωνιστής είχε πολεμήσει και είχε χάσει το τρελό χαροκόπι της ζωής σαν παράπλευρη, παράλογη, παράφορη απώλεια.

    5-8-2006 ΔΙΟΝΥΣOΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε αυτό το μικρό τόπο μπορείτε ευκολα να ξεχωρίσετε τους εθνικούς νταβατζήδες από τους εθνικούς μπεταντζήδες;;