Στέφεν Ζάιμπερτ, εκπρόσωπος της Μέρκελ: «Οι δημοκρατικές εκλογές σε μια χώρα δεν αποτελούν κίνδυνο για την Ευρωζώνη»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ 16-12-2014 • Ρεπορτάζ: Κάκη Μπαλή • •Κομισιόν: «Το μόνο σενάριο, βάση του οποίου εργαζόμαστε, είναι αυτό της σταθερής παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ» Η εβδομάδα του πρώτου γύρου της προεδρικής εκλογής στην Ελλάδα ξεκίνησε με πολιτικά ορθές δηλώσεις ψυχραιμίας από τους θεσμικούς παράγοντες της Εσπερίας και με την επισήμανση από τον αγγλοσαξονικό οικονομικό Τύπο ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι αυτή που φέρνει την καταστροφή. Μοναδική... παραφωνία ήταν το εγκώμιο του προεδρικού υποψηφίου Σταύρου Δήμα, που έπλεξε, πριν από την άφιξή του στην Αθήνα, ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί, ο οποίος προφανώς συμμερίζεται την επιθυμία του πρόεδρου του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ να συνδιαλέγεται με «γνώριμα πρόσωπα» - ή, όπως το διατύπωσε αυτός, «με αυτούς που θέλουν την Ελλάδα στην Ευρώπη». Μάλιστα, μετά τις συναντήσεις του με την ελληνική κυβέρνηση ο Μοσκοβισί, δήλωσε κι ένα «θα είναι κρίμα η Ελλάδα να βρεθεί αντιμέτωπη και πάλι με Grexit μετά τη σημαντική δουλειά που έχει κάνει». Κατά τα άλλα, η λέξη Grexit αποφεύγεται συστηματικά από τις Βρυξέλλες, όπως φάνηκε κι από τις δηλώσεις της εκπροσώπου της Κομισιόν, η οποία ξεκαθάρισε ότι «το μόνο σενάριο, βάση του οποίου εργάζεται η Κομισιόν, είναι αυτό της σταθερής παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ». Ερωτηθείσα τι θα κάνει η Κομισιόν εάν η Ελλάδα οδηγηθεί σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές, η εκπρόσωπος απάντησε ότι «η δέσμευση της Κομισιόν στις προσπάθειες των ελληνικών Αρχών και του ελληνικού λαού είναι απολύτως σαφής». Βερολίνο: Δεν είναι κίνδυνος η δημοκρατία Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται από την περασμένη εβδομάδα και το Βερολίνο, που αντιμετωπίζει... στωικά το ενδεχόμενο διεξαγωγής πρόωρων εκλογών στην Ελλάδα και στέλνει το μήνυμα ότι δεν επεξεργάζεται κανένα σχέδιο Β. Η γερμανική κυβέρνηση εμφανίζεται πεπεισμένη ότι δεν πρόκειται να έρθει η συντέλεια του κόσμου εξαιτίας των ελληνικών εκλογών. Ο εκπρόσωπος της Μέρκελ, Στέφεν Ζάιμπερτ, ξεκαθάρισε ότι για τη γερμανική κυβέρνηση είναι αυτονόητο πως «οι δημοκρατικές εκλογές σε μια χώρα δεν αποτελούν κίνδυνο για την Ευρωζώνη», ενώ δήλωσε αναρμόδιος να σχολιάσει τη δήλωση Γιούνκερ περί γνώριμων προσώπων. Έτερος Γερμανός αξιωματούχος μιλώντας στον ανταποκριτή των «Νέων» στο Βερολίνο δήλωσε ότι «συνεχίζουμε να εργαζόμαστε με το σχέδιο Α» και πρόσθεσε ότι σε περίπτωση που διεξαχθούν πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα θα υπάρξει ένα πολύ περιορισμένο χρονικό περιθώριο, αλλά «δεν θα έλθει καμία νέα πρόταση προς την Αθήνα». Το μήνυμα που στέλνουν οι Γερμανοί είναι διπλό. Προς την ελληνική κυβέρνηση, ότι ναι μεν σας προτιμούμε, αλλά στις δημοκρατίες αποφασίζουν οι πολίτες, και προς την αξιωματική αντιπολίτευση, ότι κι εσείς αν γίνετε κυβέρνηση, με τους ίδιους κανόνες θα έχετε να διαπραγματευτείτε. «Θέλουμε να αφήσουμε πίσω τις χρονοβόρες συζητήσεις για το περιεχόμενο του προγράμματος», ανέφερε ο ίδιος αξιωματούχος, ώστε «να ξαναγίνει η Ελλάδα κανονικό μέλος της Ευρωζώνης». Μιας Ευρωζώνης που, σύμφωνα με το Βερολίνο, είναι σήμερα πιο ανθεκτική έναντι του κινδύνου εξάπλωσης της κρίσης από ό,τι το 2012. Καθώς, λοιπόν, εκτιμούν ότι ο συστημικός κίνδυνος για τη συνοχή της Ευρωζώνης εξαιτίας της Ελλάδας έχει έκτοτε εξασθενίσει, προειδοποιούν ότι η Ευρωζώνη δεν θα επιτρέψει να τεθεί υπό πίεση. Και θυμίζουν, πόσο δύσκολο είναι να περάσει ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους από το γερμανικό κοινοβούλιο και όχι μόνο: «Ένα νέο κούρεμα δεν μπορεί να περάσει στους λαούς των άλλων χωρών της Ευρωζώνης», υποστήριξε ο εν λόγω αξιωματούχος. Να σημειωθεί ότι η απόφαση του Eurogroup για τη δίμηνη παράταση του ελληνικού προγράμματος έχει πάει ήδη στην αρμόδια επιτροπή της γερμανικής Βουλής - και θα ψηφιστεί την Πέμπτη από την ολομέλεια, χωρίς να αναμένονται εκπλήξεις. Το όπλο του φόβου Η έως και αλαζονική ψυχραιμία των Ευρωπαίων αξιωματούχων έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με την καταστροφολογία των δηλώσεων της ελληνικής κυβέρνησης, όπως την εισπράττουν και αγαπημένα μέσα των αγορών, όπως η Wall Street Journal και το πρακτορείο Bloomberg. Η πρώτη αποδίδει τον «πανικό που επιστρέφει στην Ελλάδα» -που είναι και ο τίτλος του δημοσιεύματος- στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος «θέλει να τρομάξει τους ψηφοφόρους παρά να προσπαθήσει να τους πείσει». Η Wall Street Journal χαρακτηρίζει «τέχνασμα» την απόφαση Σαμαρά να επισπεύσει τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, για να εξουδετερώσει την όλο και αυξανόμενη δημοτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος υπόσχεται να ανατρέψει τις οδυνηρές μεταρρυθμίσεις και να υποχρεώσει τους πιστωτές να αναλάβουν μεγαλύτερο κούρεμα του ελληνικού χρέους. Η εφημερίδα κάνει αναδρομή στα όσα συνέβησαν στην Ελλάδα από το 2010, επισημαίνει ότι «ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς ήταν εναντίον της διάσωσης και των μεταρρυθμίσεων που τη συνόδευαν όταν ξεκίνησε το 2010, προτού τις υποστηρίξει το 2012, αφού κέρδισε τις εκλογές. Τώρα η στρατηγική του είναι να φοβίσει τους ψηφοφόρους αντί να τους πείσει», γράφει και καταλήγει πως «θα βοηθούσε εάν, αντί να φοβούνται τη δημοκρατία, οι Ευρωπαίοι ηγέτες γινόταν καλύτεροι σε αυτήν». Το Bloomberg, πάλι, υποστηρίζει ότι ο Αντώνης Σαμαράς ήταν αυτός που έχει «ξυπνήσει» την αγορά ομολόγων για τους κινδύνους μιας πολιτικής ρήξης στην Ελλάδα. Και θυμίζει ότι «η απόδοση των τριετών ομολόγων εκτινάχθηκε περισσότερες από 60 μονάδες βάσης μέσα σε μία ώρα στις 11 Δεκεμβρίου, όταν ο Αντ. Σαμαράς κατηγόρησε την αντιπολίτευση ότι αναζωπυρώνει τις ανησυχίες για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ». Επιπλέον, επισημαίνει ακόμη ότι ο Αντώνης Σαμαράς προκάλεσε το χειρότερο ξεπούλημα των τελευταίων 27 ετών την προηγούμενη εβδομάδα, όταν αποφάσισε την επίσπευση της διαδικασίας για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Εννοείται, πάντως, ότι οι αναλυτές του Bloomberg δεν βλέπουν με καλό μάτι τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, «ενώ έχει μαλακώσει πολλές από τις πολιτικές του, παραμένει δεσμευμένος να αυξήσει τις κοινωνικές δαπάνες και θέλει η Ευρωζώνη και η ΕΚΤ να κουρέψουν μέρος των ελληνικών δανείων». Εξαιτίας αυτού, ο Κρίστιαν Σουλτς, της Berenberg Bank, προειδοποιεί ότι «η αλλεργική αντίδραση των επενδυτών στις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να έχει καταστήσει σαφές στην ηγεσία του ότι οι αγορές δεν συγχωρούν». Όσο για τη βρετανική Guardian, περιγράφει ως «απίστευτο» το κλίμα τρόμου που δημιουργείται τις τελευταίες ημέρες στην Ελλάδα και υποστηρίζει ότι στενός συνεργάτης του Σαμαρά χαρακτήρισε την επιχείρηση τρομοκράτησης ως «win-win», λέγοντας ότι «ακόμα και αν χάσουμε στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, πάλι θα βγούμε κερδισμένοι, επειδή οι ψηφοφόροι θα κατηγορήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ για το χάος που προκλήθηκε και αυτό θα μας εξασφαλίσει τη νίκη στις εθνικές εκλογές». Η Ευρώπη δεν αντέχει... Ψυχραιμία από την Ελλάδα ζητάει η συντηρητική εφημερίδα του Βερολίνου, Welt, ασχολούμενη με τη μεγαλύτερη εικόνα, σε ένα σχόλιο με τίτλο «Οι Έλληνες επιτυγχάνουν εκεί όπου σκοντάφτουν το Παρίσι και η Ρώμη». Αφού ο σχολιαστής εγκωμιάσει τις αλλαγές που είδε ο Πειραιάς μετά την έλευση της Cosco -στο στιλ, κοιτάξτε ποιοι κάνουν ιδιωτικοποιήσεις- και την εξυγίανση του προϋπολογισμού που πέτυχε η Ελλάδα, σε αντίθεση με την Ιταλία και τη Γαλλία, η εφημερίδα καταλήγει με τη δική της ερμηνεία του συστημικού κινδύνου: «Η Ευρώπη κλονίζεται. Ο Βορράς και ο Νότος συγκρούονται. Η Γαλλία είναι αδύναμη. Οι Βρετανοί απομακρύνονται από την Ε.Ε. Η Ουγγαρία ξεφεύγει σιγά-σιγά από την κοινότητα των κρατών δικαίου. Στην Ισπανία και την Πορτογαλία υποθέσεις διαφθοράς υπονομεύουν την εμπιστοσύνη συνολικά απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Η Ε.Ε. καταφέρνει με πολύ κόπο να απαντήσει στη ρωσική επιθετικότητα. Μια νέα συζήτηση περί συνοχής της Ευρωζώνης είναι το τελευταίο που χρειάζεται η Ε.Ε. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα: αυτή τη φορά μπορούν οι Έλληνες να σώσουν την Ευρώπη».

ΒΑΘΜΙΑΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ ΣΤΟΝ ΙΣΑ

 

Το καλάμι τούφυγε από τα χέρια 
 

 

ΒΑΘΜΙΑΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ ΣΤΟΝ ΙΣΑ

Σε μια ρευστή πολιτικών εξελίξεων και βίαιης φτωχοποίησης κοινωνία ήρθαν οι εκλογές των μεγάλων ιατρικών συλλόγων και των αντιπροσώπων για ΠΙΣ που νομοτελειακά συνέβαλαν στην εικόνα του τίποτα δεν είναι όπως παλιά, το παλιό συντηρητικό προσκυνημένο σύστημα έρχεται να αντιπαρατεθεί με το νέο, το ώριμο το δημιουργικό πρόγραμμα διεξόδου του Σύριζα από τις συμπληγάδες της καταστροφής του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων όπως προκρίνουν 4 χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά-Βενιζέλου. Οι γιατροί δεν έμειναν αμέτοχοι των εξελίξεων, αποδεικνύονται ευαίσθητοι δέκτες των κοινωνικών δρώμενων.

Η μαζική συμμετοχή σε ένα επιστημονικό σύλλογο που έχουν κάνει τα πάντα οι δεξιές πλειοψηφίες για να αδρανοποιηθούν και να ουδετεροποιηθούν σημείωσε 42% αύξηση. Ούτε το απομονωμένο βόρειο προάστιο, ούτε η πολυδιάσπαση από 14 μηνύματα παρατάξεων ,ούτε οι τεχνικές πολώσεις διαφόρων κλάδων και ειδικοτήτων στάθηκαν εμπόδιο. Πολύ περισσότερο βέβαια η αιμορραγικά ασύμφορη συνδρομή για τον κλάδο για να ικανοποιούνται οι φαραωνικές σπατάλες του πρώην προέδρου. Αυξήθηκε η συμμετοχή διττά και από την τιμωρητική διάθεση των συναδέλφων σε ψήφο ΑΜΓ, ΔΗΠΑΚ και Ενότητα για την Ανατροπή αλλά επίσης αυξήθηκαν οι νέες δυνάμεις της συντήρησης κάτι από την πόλωση της διάσπασης κάτι από τις νέες γενιές άνεργων και μεταναστών γιατρών που παρέα με τις ατομικές λύσεις δεν έχουν δει ακόμα τι σημαίνει η υπογεννητικότητα, η ανεργία, η υπανάπτυξη, η αυξημένη νοσηρότητα και η στέρηση φαρμακευτικών κα θεραπειών σαν συνέπειες των μνημονίων.

Πέρα από την ιδιαίτερη εικόνα του καθενός μας στον εργασιακό του χώρο η προεκλογική περίοδος ήταν χρήσιμη να μορφώσουμε αυτοί που βλέπουν τις ελλείψεις των υλικών και αντιδραστηρίων, τη στελέχωση επιτροπών προμηθειών με ημέτερους έως εχέμυθους των 3 τελευταίων υπουργών Υγείας σε αγαστή συνεργασία, τη συσσώρευση παραπόνων και ουρών, τη μη λειτουργία πισινών φυσιοθεραπείας, κρεβατιών ΜΕΘ, αιθουσών χειρουργείων γιατί η παρουσία υπουργών σε πάνελ φιλικών καναλιών δεν υποκαθιστούν τα ελλείποντα εργατικά χέρια. Είδαμε γιατρούς να διώκονται ποινικά γιατί δεν λαδώθηκαν κάποιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, οι ίδιοι που έκλεισαν τα μάτια σε θρασείς και αυθαίρετες αναθέσεις έργων, είδαμε την αναξιοκρατία και τις ανύπαρκτες κρίσεις να επικρατούν και να δημιουργούν εκβιασμούς και ομηρίες στα «μαγαζιά» γωνία. Την ίδια ώρα που στα ιδιωτικά ξεχειλώνει η αυθαιρεσία και η καταπάτηση εργατικών δικαιωμάτων οι μανατζαραίοι στα δημόσια μαγαζιά νοσοκομεία προσπαθούν με το ταληροδεκάρικο της επίσκεψης εφευρίσκοντας κοινοβιακά στον ίδιο χώρο διαβητικά η ρευματολογικά ιατρεία ή κολοσσιαίες ταλαιπωρίες στις μωραμένες να αλλάξουν 2-3 γκισέ πριν κάνουν μια εξέταση στο αγγελούδι τους. Η φιλανθρωπία του κ Πατούλη και τα οικολογικά του Παναθηναϊκού αλληλέγγυου, δεν απέτρεψαν την ραγδαία επιδείνωση των δεικτών νοσηρότητας, τρομοκρατίας και κατατονικής διάθεσης. Το πρόβλημα χώρων στο Λαϊκό με τα καθηγητικά γραφεία σε ακροβατικές πεζογέφυρες και τα κλειστά κτίρια Έλενα και Αττικού δείχνουν την ανικανότητα των 3 τελευταίων ηγεσιών υπουργείου και την ανικανότητα του μέχρι σήμερα ΙΣΑ να παίξει τον συμβουλευτικό του ρόλο. Η ιατρική εκπαίδευση έγινε διαφημιστική καμπάνια μέσω κακοεκπαιδευμένων φοιτητών ή προνομιακός χώρος ευέλικτων πολυεθνικών να επιβάλουν επισφαλείς και μη τεκμηριωμένες θεραπείες. Οι κομπογιαννίτες διαπρέπουν, το παραφάρμακο διαφημίζεται και πωλείται μέσω διαδικτύου επισφαλώς τα ανύπαρκτα πτυχία αντικαθίστανται από τους επιτήδειους με του ιάτωρες Αγίους η προληπτική ιατρική καμπανάκι διαφήμιση στα ημέτερα κανάλια χωρίς αγγελιόσημο και η απλήρωτη δουλιά καθεστώς.

Όλα τα προβλήματα αυτά δεν μας επιτρέπουν απολογισμό και επανάπαυση. Μακριά από παραγοντισμούς και μικρότητες μπαίνουμε σε νέο πάλι προεκλογικό σκηνικό και μετεκλογικά, είμαστε πολλοί θα γίνουμε η κρίσιμη μάζα να αναμετρηθούμε με όλα αυτά και άλλα από τα προβλήματα. Νέες συμμαχίες θα προκύψουν φίλοι πιθανόν να βρεθούν στα ποτάμια της συντήρησης, είδαμε με έκπληξη παρατάξεις να αρθρώνουν αναιδώς πολιτικό λόγο για την κατάργηση του ΕΣΥ, να προασπίζουν κλειστά νοσήλια, μόνο την ευθανασία των ιδιωτικών ασφαλιστικών δεν προφασίζονται ορκιζόμενες στη σκέψη Μόσιαλου-Γιαννίτση και λοιπών ξινόγλυκων τζανκφουντιστών της σχολής Σικάγο

Είναι ελπιδοφόρο ότι βρέθηκαν μόνο 244 συνάδελφοι που δεν κατάλαβαν ότι το ιατρικό λειτούργημα και ο ανθρωπισμός δεν συμβιβάζονται με το φασισμό, το ρατσισμό και το μίσος. Θα απομονωθούν από τις νοσηρές επιδιώξεις του φυλακισμένου στον Κορυδαλλο ενδιαφερόμενου. Οι προσεταιρισμοί και οι παλινωδίες Πατούλη περιορίζονται από την απόλυτη κυριαρχία που έχασε οριστικά. Προσοχή τα καπελώματα και τις αυθαίρετες ερμηνείες,έχουν έτοιμη την παλινωδία. Παλιότερα η ΚΙΑΝ και οι ΑΙΚ είχαν συνεργαστεί μαζί του σε ανισότιμη βαση. Τους έριξε όπως ο εικονιζόμενος βοσκός το καθοδηγητικό του "καλάμι".

Αμα έχουν τέτοια εμπαθή νομικό σύμβουλο με ύφος ιεροεξεταστή , όπως διέπρεψε στο διήμερο των εκλογών ας τους υπενθυμίσουμε ότι οι επίσημες ειδικότητες είναι 39 και η εν λόγω καταργήθηκε τον Μεσαίωνα , ένα από τα τελευταία θύματά του ο Τζιορντάνο Μπρούνο το 1500. Κάποιοι για την εύρυθμη λειτουργία του συλλόγου θα υποφέρουν πολύ, δεν θα μείνει ο σύλλογος στα χέρια των 17 μόνο εκλεγμένων του ΔΣ, είναι υπόθεση όλων μας να φροντίζουμε για την θεσμική του ευεξία και την μέθεξή του με την κοινωνία.

Δρ Διονύσιος Λαμπαδάριος

First we take Athens

29/08/14  ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

First we take Athens

 

1941---------------2014.

   

Του Τάσου Τσακίρογλου

First we take Athens, then we take Paris. Σ’ αυτό το δόγμα φαίνεται να συνίσταται η στρατηγική της οικονομικής κατάληψης της Ευρώπης από τις γερμανικές οικονομικές ελίτ, αφού, μετά την άλωση Ελλάδας, Πορτογαλίας και Ιρλανδίας, σειρά παίρνουν τώρα Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία.

Με ξεκάθαρο πολιτικό στόχο μια γερμανική Ευρώπη, γίνεται ορατό πλέον ότι το όργανο για την κυριαρχία είναι η «δημοσιονομική προσαρμογή», για την επιβολή της οποίας επιστρατεύονται όλα τα μέσα: νουθεσίες, απειλές, εκβιασμοί έως και πραξικοπήματα, όπως αυτά που επιβλήθηκαν σε Ελλάδα και Ιταλία για την τοποθέτηση στην εξουσία ανθρώπων των τραπεζών, όπως ο Μόντι και ο Παπαδήμος. Σήμερα στη Γαλλία παραμένει μεν ο πρωθυπουργός, αλλά αποκεφαλίζονται όλοι οι υπουργοί που διαφωνούν με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του Φρ. Ολάντ και τολμούν να βγάλουν γλώσσα στο Βερολίνο, ψελλίζοντας έστω ορισμένα αυτονόητα για την καταστροφική λιτότητα. Στη θέση του «αυθάδους» Μονμπούρ τοποθετήθηκε ένας ζάπλουτος πρώην τραπεζίτης, ο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος, ως ένδειξη αστικής ανωτερότητας και σε απόλυτο πνεύμα Μαρίας Αντουανέτας, είχε δηλώσει στο παρελθόν: «Τα χρήματα δεν πρέπει να σε προσδιορίζουν. Είναι ένα εργαλείο ελευθερίας, τίποτ’ άλλο» (!).

Η απάντηση βέβαια στις γαλλικές επικρίσεις περί γερμανικής επιβολής ήρθε άμεσα από την πραγματική πρωτεύουσα της Ευρώπης. «Μέχρι τώρα η κυβερνητική πολιτική [στη Γαλλία] χαρακτηριζόταν από δισταγμούς και εσωτερικές διαμάχες. [...] Η τοποθέτηση του Μακρόν εκπέμπει το μήνυμα πως επιτέλους ο Φρ. Ολάντ έχει πάρει σοβαρά την υπόθεση των μεταρρυθμίσεων», έγραψε η Rheinische Post.

Στο ίδιο μήκος κύματος και η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: «Είναι σημαντικό ότι ο Γάλλος πρωθυπουργός δεσμεύτηκε να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις. [...] Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο».

Περισσότερο σαφής, αν και ελάχιστα πειστικός, ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες της ευρωπαϊκής λιτότητας, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος χαρακτήρισε τον αποκεφαλισμό της κυβέρνησης από τον Ολάντ «εσωτερικές διαμάχες στη Γαλλία», από τις οποίες, όπως είπε, «αντλήθηκαν τα σωστά συμπεράσματα». Και ο νοών νοείτω. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών (τσιτάροντας Σαμαρά) δεν δίστασε μάλιστα να χαρακτηρίσει «success story» τις περιπτώσεις Ελλάδας, Ισπανίας, Ιρλανδίας και Πορτογαλίας.

Σε επίπεδο Βρυξελλών δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποιος είναι το αφεντικό και για το ποια πολιτική θα συνεχιστεί. Στη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τοποθετήθηκε ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο πρώην πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, μιας χώρας φορολογικού παραδείσου, η οποία αρνείται να τεθεί σε έλεγχο για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Για τη θέση δε του προέδρου του Γιούρογκρουπ προορίζεται ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών, Λουίς ντε Γκίντος, πρώην άνθρωπος της μοιραίας Lehman Brothers (όπως ο Μόντι και ο Παπαδήμος), ζηλωτής της λιτότητας και έμπιστος των μεγάλων επιχειρήσεων.

«Η μετωπική επίθεση των σημαντικότερων εγκεφάλων κατά της γερμανικής πολιτικής καταδεικνύει όχι μόνο πόσο διευρύνθηκε το χάσμα μεταξύ πολιτικής και οικονομίας –κυρίως όσον αφορά θέματα όπως η “ευρωκρίση”–, αλλά καθιστά επίσης σαφές πόσο δύσκολο είναι για τη Γερμανία να επιβάλει τις ορθόδοξες οικονομικοπολιτικές της απόψεις στην Ευρώπη», έγραψε ο δημοσιογράφος Χόλγκερ Σέπιτς στη «Welt am Sonntag», σχολιάζοντας τα πυρά που δέχτηκε η Α. Μέρκελ από τους νομπελίστες οικονομολόγους στο Λιντάου.

Φυσικά, οι προειδοποιήσεις για ύφεση και στασιμότητα στην Ε.Ε δεν συγκινούν τις κυρίαρχες ελίτ, οι οποίες κινούνται στη βάση του πλέον βραχυπρόθεσμου συμφέροντος και στη λογική τού «ό,τι αρπάξουμε σήμερα». Αυτό το είδος αρπακτικού καπιταλισμού (predatory capitalism) μπορεί να κάνει ακόμα πιο πλούσιο το 1%, αλλά ταυτόχρονα λεηλατεί τις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων και, κυρίως, θέτει σε κίνδυνο τη βιόσφαιρα, φέρνοντας ακόμα πιο κοντά τα σενάρια καταστροφής. Το «ξεχασμένο», ελέω κρίσης, αυτό θέμα φέρνει στην επικαιρότητα το νέο βιβλίο της Ναόμι Κλάιν «Αυτό αλλάζει τα πάντα: ο καπιταλισμός εναντίον του κλίματος», στο οποίο καλεί για μια ριζοσπαστική μαζική δράση των πολιτών, προκειμένου να σταματήσουν την κατρακύλα.

Ορισμένες φορές, όταν πρόκειται να γράψουμε για την κρίση, έχουμε μια αίσθηση ματαιότητας, καθώς κυριαρχεί η πεποίθηση ότι «όλα έχουν πλέον ειπωθεί» και όλοι έχουν κουραστεί, όπως και εμείς που τα γράφουμε. Ωστόσο, το φθινόπωρο προμηνύεται σκληρό στις «κατειλημμένες» χώρες. Στην Ελλάδα η φορολεηλασία και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου μπαίνει σε νέα τροχιά, στην Ιταλία προβλέπονται στον προϋπολογισμό νέες περικοπές 20 δισεκατομμυρίων, ενώ στη Γαλλία η ανεργία ξεπερνά το 10% και η λιτότητα σαρώνει. Και όχι μόνο. Τα στοιχεία του δεύτερου τριμήνου δείχνουν την ευρωπαϊκή οικονομία σε ύφεση, ενώ και στη Γερμανία το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 0,4%.

Είναι φανερό ότι το πλοίο της Ε.Ε οδηγείται στα βράχια, έχοντας στο τιμόνι ένα μανιακό καπετάνιο και επιβάτες που παρακολουθούν τη μοιραία πορεία σαν υπνωτισμένοι. Μπορεί κάτι να μας αφυπνίσει;

t.tsakiroglou@efsyn.gr

Στο δρόμο για τις αυτοδιοικητικές στην Αθήνα

Οικονομίδης Δημήτρης

Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ - υποψήφιος δήμαρχος Γαβριήλ Σακελλαρίδης.
Ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964.
Σπούδασε στο Παν/μιο Αθηνών και εξειδικεύτηκε στην ψυχιατρική στο Παρίσι.
Ποιητικές συλλογές: « Η πυξίδα που έδειχνε το νότο », « Της μακρινής της θάλασσας είναι ζεστή η αγκάλη » ( εκδ. Γαβριηλίδης ).
Μεταφράσεις: « Οιδίπους είσαι και φαίνεσαι» ( Μ.Ρυφό – εκδ. ΤΟΠΟΣ ), «Το Ψυγείο» (Copi – εκδ. ΑΠΑΡΣΙΣ).
Μέλος του ΣΕΗ, έχει παίξει στο θέατρο και στην ταινία « Τη νύχτα που ο Φερνάντο Πεσσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο .Καβάφη » του Στ. Χαραλαμπόπουλου.
Μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής Αθήνας «Γρηγόρης Λαμπράκης» ( 1984-1988 ).
Μέλος της ΚΝΕ ( 1978 ) και του ΚΚΕ ( 1985 ) αποχώρησε το Σεπτέμβριο του 1989 συμμετέχοντας στο ΝΑΡ ( μέχρι το 1990 ). Επανεντάχτηκε στις κινηματικές και πολιτικές δράσεις το 2005 με το 4ο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ ( δίκτυο μεταφραστών BABELS ) και το Φεβρουάριο του 2008 στο ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα από τη συμμετοχή στην ΠΑΣΑ το 2009 (http://dosepasa.wordpress.com/ ) προσπάθησε να συμβάλλει στη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ των μελών και την εμπέδωση των αμεσοδημοκρατικών αντιλήψεων. Στο «Σύνταγμα» το 2011 δραστηριοποιήθηκε στις ομάδες «μεταφραστών» και «ψυχραιμίας». Συμμετείχε στο Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής ( 2010 – 2012 ).
Μέλος της ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Νέου Κόσμου και της Λέσχης Αλληλεγγύης Νέου Κόσμου.

Γράφουν τα γραμματόσημα ιστορία;;

Από το Μποπάλ ώς τον Αλιάγα

Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία δεν έβγαζαν γραμματόσημα με προσωπικότητες εν ζωή. Τώρα αποφάσισαν να συμπεριλάβουν τον επικεφαλής της Dow Chemicals και τον διεθνή τηλεπαρουσιαστή...

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ 1980

 

 

Της ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

Το Ελληνικά Ταχυδρομεία δεν μας έχουν συνηθίσει στην έκδοση γραμματοσήμων με απεικονίσεις προσωπικοτήτων που βρίσκονται εν ζωή. Συντονισμένα με την πρακτική που ακολουθείται σε πολλές χώρες του εξωτερικού, έχουν υιοθετήσει την αντίληψη ότι μόνο μετά θάνατον μπορεί ν' αποτιμηθεί με σιγουριά η συμβολή κάποιου στην πατρίδα, και οι εξαιρέσεις στον κανόνα μέχρι τώρα ήταν μετρημένες στα δάχτυλα.

Χατζιδάκις Ο Μίκης Θεοδωράκης, πάντως, δεν έχει αξιωθεί τέτοια τιμή. Δεν είναι ν' απορεί, λοιπόν, κανείς με τη δυσθυμία που προκάλεσε σε φιλοτελικούς κύκλους η πρόσφατη απόφαση της διοίκησης των ΕΛΤΑ για μια έκτακτη αναμνηστική σειρά με «διακεκριμένες ελληνικές προσωπικότητες» οι οποίες ζουν και βασιλεύουν, μεταξύ των οποίων και ο Νίκος Αλιάγας, ο γνωστός τηλεπαρουσιαστής!
Θεοδωράκης Στη σειρά περιλαμβάνεται ένα γραμματόσημο για το κοινωφελές Ιδρυμα Νιάρχου και εκτός του Αλιάγα τιμώνται τέσσερις προσωπικότητες από το διεθνή επιστημονικό, καλλιτεχνικό και επιχειρηματικό χώρο: ο καινοτόμος γενετιστής Αρης Πατρινός, ο βραβευμένος με Οσκαρ συνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου, ο πρόεδρος της 20th Century Fox Τζιμ Γιαννόπουλος και ο Αντριου Λιβέρης, επικεφαλής της βιομηχανίας πλαστικών και χημικών Dow Chemicals. Από τα καζάνια της τελευταίας, θυμίζουμε, στην περιοχή Μποπάλ της Ινδίας διέρρευσαν το 1984 φονικά αέρια με 4.000 θύματα, σηματοδοτώντας μία από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές της Ιστορίας...

   
Πέραν του Κωνσταντίνου Καραμανλή με αφορμή την είσοδο της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, των Ολυμπιονικών και των εθνικών ομάδων ποδοσφαίρου και μπάσκετ, κανενός άλλου εν ζωή συμπατριώτη μας το πορτρέτο δεν έγινε γραμματόσημο. Το ίδιο συμβαίνει όμως και με τις περιπτώσεις του Μάνου Χατζιδάκι, του Ιάννη Ξενάκη, του Βαμβακάρη, του Τσιτσάνη ή του Μάνου Λοΐζου, που δεκαετίες τώρα δεν βρίσκονται ανάμεσά μας. Είτε κανένας φορέας -η Ακαδημία Αθηνών, το ΥΠΠΟ, κάποια άλλη κυβερνητική ή μη οργάνωση- δεν ενδιαφέρθηκε να τους προτείνει, είτε η πρότασή τους δεν έγινε αποδεκτή από τα ΕΛΤΑ...
Οι νομπελίστες
Ο Κ.Π. Καβάφης και ο Νίκος Καζαντζάκης, οι πιο δημοφιλείς πρέσβεις των ελληνικών γραμμάτων στον κόσμο, μόλις το 1983 απεικονίστηκαν σε γραμματόσημο, ενώ οι νομπελίστες ποιητές μας Γιώργος Σεφέρης και Οδυσσέας Ελύτης το 1980 και το 1997 αντίστοιχα.

Το άνοιγμα των ΕΛΤΑ προς το σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό άργησε -ξεκίνησε δειλά-δειλά τη δεκαετία του '80- και ανάμεσα στους μεγάλους καλλιτέχνες και δημιουργούς που συμπεριέλαβαν στις σειρές τους συναντάμε τους Μανώλη Καλομοίρη, Μαρία Κάλλας, Νίκο Σκαλκώτα και Δημήτρη Μητρόπουλο, τους Αιμίλιο Βεάκη, Ελένη Παπαδάκη, Μαρίκα Κοτοπούλη, Κατίνα Παξινού και Κυβέλη, καθώς και τους Δημήτρη Ροντήρη και Κάρολο Κουν.
Το 1992 ήρθε η σειρά του καθηγητή Μανόλη Ανδρόνικου, το 1995 της Μελίνας Μερκούρη, με μια ολόκληρη σειρά αμφιβόλου όμως αισθητικής, το 1997 κυκλοφόρησαν γραμματόσημα αφιερωμένα στους μεγάλους Ελληνες κωμικούς -από τους Αυλωνίτη, Λογοθετίδη και Βασιλειάδου ώς τους Κωνσταντάρα, Παπαγιαννόπουλο, Φωτόπουλο και Σταυρίδη- και πιο πρόσφατα πορστέθηκαν τα πορτρέτα των Ρένας Βλαχοπούλου, Θανάση Βέγγου, Ορέστη Μακρή, Βασίλη Διαμαντόπουλου και Σαπφώς Νοταρά.
Η Λεβέντη
Σύμφωνα με ανακοίνωση των ΕΛΤΑ, το αίτημα για την έκτακτη αναμνηστική σειρά που θα κυκλοφορήσει στις 16 Σεπτεμβρίου υποβλήθηκε από το International Foundation for Greece μέσω της προέδρου του, Ασπασίας Λεβέντη, κι έγινε δεκτό με γνώμονα «το διεθνές κύρος» τόσο του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου όσο και των υπόλοιπων υποψηφίων. Ωστόσο, στο καυστικό ρεπορτάζ του «The Press Project» για το θέμα που δημοσιεύτηκε προχθές στο Διαδίκτυο επισυνάπτεται επιστολή της Ελληνικής Φιλοτελικής Εταιρείας προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με την οποία οι εκπρόσωποι της τελευταίας εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους γι' αυτή την πρωτοβουλία και καλούν τον κ. Παπούλια να συμβάλει στην αποτροπή της έκδοσης της σειράς.

   
Για την επιλογή του Ιδρύματος Νιάρχου η Ελληνική Φιλοτελική Εταιρεία δεν έχει κανένα πρόβλημα. Το ότι οι υπόλοιποι τιμώμενοι είναι εν ζωή, όμως, ενοχλεί, καθώς «είναι πολλά τα παραδείγματα κολάσιμων πράξεων ανθρώπων που είδαν το φως μετά το θάνατό τους» και «οποιαδήποτε τιμή δύναται να ανακληθεί -αφαίρεση μεταλλίου, απόσυρση αγάλματος- πλην των γραμματοσήμων». Το γεγονός δε ότι «διαφημίζονται επαγγελματίες σε πλήρη δραστηριότητα» χαρακτηρίζεται «ανεπίτρεπτο».
Η 16η Σεπτεμβρίου, εν τούτοις, δεν είναι τυχαία ημερομηνία. «Η πρώτη μέρα της κυκλοφορίας της σειράς συμπίπτει με τη βράβευση των διακεκριμένων αυτών προσωπικοτήτων και του Ιδρύματος Νιάρχου, που θα γίνει στο Μουσείο της Ακρόπολης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό και την πολιτική ηγεσία της χώρας», μας πληροφορούν τα ΕΛΤΑ. Ποιος είναι ο θεσμοθέτης των βραβείων; Το International Foundation for Greece και πάλι. Αναζητήσαμε περισσότερα στοιχεία για το ίδρυμα της κυρίας Λεβέντη, αλλά όπως διαπιστώσαμε η ιστοσελίδα του είναι υπό κατασκευή...

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΧΕΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 1-ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2013
 

Ποιοί είναι οι λύκοι και ποιοί οι κουκουλοφόροι

 

 

 Φάμπρικα εμπρησμών από την Sprider

Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/12/2012 AΥΓΗ

Στελέχη και μέτοχοι της Sprider βρίσκονται πίσω την πυρκαγιά που ξέσπασε τον περασμένο Φεβρουάριο σε κτήριο της εταιρείας στην Ανθούσα, την οποία οι ίδιοι προκάλεσαν προκειμένου να εισπράξουν τις αποζημιώσεις από τις ασφαλιστικές εταιρείες. Στην απίστευτη αυτή διαπίστωση κατέληξε ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Χαρ. Λακαφώσης που μετά την ολοκλήρωση της έρευνάς του άσκησε δίωξη σε βαθμό κακουργήματος στα μέλη του δ.σ. της εταιρείας! Σημειώνεται ότι η συγκεκριμένη υπόθεση είχε παρουσιαστεί από τον τύπο ως "έργο των κουκουλοφόρων" που πραγματοποιούσαν επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας ως αντίδραση στην ψήφιση του δεύτερου μνημονίου...

Διώξεις σε βαθμό κακουργήματος στα μέλη του Δ.Σ. της εταιρείας από τον εισαγγελέα Πρωτοδικών - Η φωτιά είχε παρουσιαστεί πέρυσι ως έργο κουκουλοφόρων...

Ο εισαγγελέας καταλογίζει στα αδέλφια Σάββα και Αθανάσιο Χατζηιωάννου που είναι βασικοί μέτοχοι της εταιρείας αλλά και στα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. της διοίκησης ηθική αυτουργία σε εμπρησμό, απάτη σε βάρος ασφαλιστικών εταιρειών, καθώς και απόπειρα απάτης, ενώ επίσης απαγγέλθηκαν κατηγορίες για έκρηξη και εμπρησμό σε τέσσερις συνεργάτες της επιχείρησης που φέρονται να εμπλέκονται στην προσχεδιασμένη, σύμφωνα με τον εισαγγελέα, πυρκαγιά.
Το περιστατικό είχε σημειωθεί τα ξημερώματα της 13ης Φεβρουαρίου 2012 και σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες "κουκουλοφόροι" αφού χτύπησαν και έδεσαν τον φύλακα του χώρου, δημιούργησαν πολλές εστίες φωτιάς που έφτασαν μέχρι τη δεξαμενή πετρελαίου και στον χώρο με τις ηλεκτρογεννήτριες και το σύστημα πυρανίχνευσης. Το αποτέλεσμα ήταν να καταστραφεί ολοσχερώς το κτήριο των 20.000 τετραγωνικών μέτρων. Σύμφωνα με ανακοινώσεις της εταιρείας οι ζημιές ξεπερνούσαν τα 15 εκατομμύρια ευρώ τα οποία ανέμενε να εισπράξει από τους τέσσερις διαφορετικούς ομίλους στους οποίους ήταν ασφαλισμένη. Είναι χαρακτηριστικό ότι η συγκεκριμένη πυρκαγιά, είχε προκαλέσει τις υποψίες της Πυροσβεστικής, καθώς διαπιστώθηκε ότι είχε απενεργοποιηθεί μέρος του συστήματος ασφαλείας λίγο πριν από τον εμπρησμό. Επιπλέον, ο εισαγγελέας Λακαφώσης προχώρησε στην άρση του τηλεφωνικού απορρήτου, από την οποία προέκυψε ότι οι τρεις από τους τέσσερις κατηγορουμένους για τον εμπρησμό, την επίμαχη μέρα και ώρα εκδήλωσης της φωτιάς κινούνταν στη συγκεκριμένη περιοχή.
Η πυρκαγιά στο κτήριο της Ανθούσας ήταν η τέταρτη που είχε σημειωθεί σε εγκαταστάσεις της Sprider Stores. Είχαν προηγηθεί η φωτιά, το 2004, σε αποθήκη της εταιρείας στον Άλιμο, και το 2008, οπότε κάηκαν το κατάστημα της Λυκόβρυσης αλλά και αυτό της Ερμού, που παραδόθηκε στις φλόγες τον Δεκέμβριο του 2008, στα επεισόδια που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
ΕΙΡ. ΛΑΖ.

 

Sprider: Η επιβίωση της εταιρείας δεν εξαρτάται από τις ασφαλιστικές αποζημιώσεις. Τι απαντά για την υπόθεση του εμπρησμού

Η Sprider δεν έχει λάβει καμία επίσημη ενημέρωση από τις αρμόδιες δικαστικές Αρχές σχετικά με τις κατηγορίες που φέρονται να βαρύνουν τους μετόχους της εταιρείας κ.κ. Αθανάσιο και Σάββα Χατζηιωάννου για την πυρκαγιά που κατέστρεψε ολοσχερώς τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στην Ανθούσα Αττικής, διευκρινίζει σε χρηματιστηριακή ανακοίνωσή της η εταιρεία.
Σε ό,τι αφορά δε τις επιπτώσεις στη διοίκηση της εταιρείας και σχετικά με τον πρόεδρο του Δ.Σ. κ. Αθανάσιο Χατζηιωάννου, η εταιρεία διευκρίνιζει ότι είναι πρώιμο το οποιοδήποτε συμπέρασμα, δεδομένου ότι, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η δικογραφία οδηγείται στο στάδιο της τακτικής ανάκρισης, οπότε και πρόκειται να κρίνει ο τακτικός ανακριτής εφόσον θα ασκηθεί ποινική δίωξη και κατά ποίου.
Αναλυτικότερα, σε απάντηση της από 03/12/2012 επιστολής του Χ.Α. (Α.Π. 25427) και σε συνέχεια δημοσιευμάτων του Τύπου, σύμφωνα με τα οποία οι βασικοί μέτοχοι της εταιρείας κ.κ. Αθανάσιος και Σάββας Χατζηιωάννου φέρονται να κατηγορούνται για ηθική αυτουργία σε εμπρησμό, απάτη σε βάρος των ασφαλιστικών εταιριών και απόπειρα απάτης σε βαθμό κακουργήματος σχετικά με την πυρκαγιά της 13^ης Φεβρουαρίου 2012, η οποία κατέστρεψε ολοσχερώς τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στην Ανθούσα Αττικής, η εταιρεία γνωστοποιεί τα ακόλουθα:





1. Όσον αφορά τις επιπτώσεις στην Διοίκηση της εταιρείας και σχετικά με τον Πρόεδρο του Δ.Σ. κ. Αθανάσιο Χατζηιωάννου είναι πρώιμο το οποιοδήποτε συμπέρασμα, δεδομένου ότι σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η δικογραφία οδηγείται στο στάδιο της τακτικής ανάκρισης, οπότε και πρόκειται να κρίνει ο τακτικός ανακριτής εφόσον θα ασκηθεί ποινική δίωξη και κατά ποίου. Συνεπώς, κάτι τέτοιο ακόμη δεν έχει κριθεί. Εξάλλου η εταιρεία διαθέτει πληθώρα πεπειραμένων και εξειδικευμένων στελεχών τα οποία χειρίζονται την καθημερινή ροή των εργασιών. Ο κ. Σάββας Χατζηιωάννου δεν συμμετέχει με κάποιο τρόπο στην Διοίκηση της εταιρείας. Όσον αφορά την λειτουργία της εταιρείας τυχόν επιπτώσεις αναμένεται να καθοριστούν και από την στάση των πιστωτικών ιδρυμάτων από τούδε και εξής.
2. Το ύψος των ασφαλιστικών απαιτήσεων της εταιρείας από την πυρκαγιά της 13^ης Φεβρουαρίου 2012 ανέρχεται σε € 10 εκατ. περίπου. Εάν και εφόσον τα σχολιαζόμενα δημοσιεύματα έχουν υπόσταση, θεωρείται βέβαιη η καθυστέρηση της διαδικασίας καταβολής της ασφαλιστικής αποζημίωσης της ως άνω πυρκαγιάς, η οποία και αποτελεί σημαντική ένεση ρευστότητας, εντός του γενικότερου κλίματος της ταλανιζόμενης Ελληνικής Οικονομίας. Παρόλα αυτά η εταιρεία στο τρέχον επιχειρησιακό σχέδιο που έχει εκπονήσει για την περίοδο 2012 - 2017 προχωράει στην αναδιάρθρωση διοικητικών υπηρεσιών και εξορθολογισμό του δικτύου πωλήσεων χωρίς να υπολογίζει τα διεκδικούμενα ποσά, γεγονός που καταδεικνύει ότι η επιβίωση της εταιρείας δεν εξαρτάται από τις ασφαλιστικές αποζημιώσεις. Πέραν δε αυτού η όποια εκτίμηση για καταβολή της αποζημίωσης ποτέ δεν αφορούσε το έτος 2012, αλλά το πρώτο τρίμηνο του 2013, το οποίο συνεχίζει υπό όποιες συνθήκες να παραμένει μία πολύ λογική εκτίμηση.
Πέραν των ανωτέρω δεν υπάρχει άλλο γεγονός που να δύναται να επηρεάσει δυσμενώς την οικονομική θέση και περιουσιακή διάρθρωση της εταιρείας.
Σε κάθε περίπτωση η εταιρεία σκοπεύει να ενημερώσει σχετικά με τις εξελίξεις το επενδυτικό κοινό αμελλητί, αναφέρεται στην ανακοίνωση.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ

 

Μια Παναγιά



Παναγιά Θαλασσοκρατούσα

Μια Παναγιά

                                                     ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Μια Παναγιά/μιαν αγάπη μου έχω κλείσει
σ' ερημοκλήσι αλαργινό/κάθε βραδιά
της καρδιάς την πόρτα ανοίγω/κοιτάζω λίγο και προσκυνώ  (Ν. Γκάτσος)

    Δεκαπενταύγουστος  σε μία πυρακτωμένη Αθήνα. Καθιερωμένη αργία  το Πάσχα του καλοκαιριού. Οι δρόμοι αδειάσανε, οι κάτοικοι φύγανε στις γενέτειρες τους ή για το θρησκευτικό προσκύνημα του Ελληνισμού. Θα βρούνε μία γαλήνη  επικοινωνώντας άμεσα ή έμμεσα με τα θεία; Οι μετανάστες άρχισαν δειλά ,δειλά να ξαναβγούνε στους δρόμους. Η πλατεία Βικτωρίας ξαναγέμισε παιδιά και φασαρία. Η πλατεία Συντάγματος γέμισε με τουρίστες που ήρθαν για να θαυμάσουν τα αρχαία μας. Η Βουλή άδειασε και οι πολιτικοί μας πήγανε στις ιδιαίτερες πατρίδες τους. Μόνο η Αλέκα έμεινε στην Αθήνα. Όλοι μεγάλοι και μικροί, επώνυμοι και ανώνυμοι, νόμιμοι ή παράνομοι ξεκουράζονται, παίρνουν δυνάμεις για να ανταπεξέλθουν στα προβλήματα και στις δυσκολίες που αναμένονται. Τίποτα δεν δείχνει να πάει καλά αφού οι ημέρες των παχιών αγελάδων έχουν φύγει ανεπιστρεπτί και η χώρα μας ξεπουλιέται.  Η ημέρα είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και στις τοπικές εκκλησίες στολίζονται επιτάφιοι αφού είναι μια άλλη μεγάλη Παρασκευή .Δεν είναι μέρα πένθους για μια γυναίκα που «έφυγε» αλλά είναι γιορτή χαράς και αγαλλίασης για το ξανά αγκάλιασμα της μητέρας με τον αγαπημένο της γιο. Γιορτάζουν την άνθηση της φύσης, την πλημμύρα των συναισθημάτων, το πανηγύρι της ανθρώπινης επαφής  και την επιστροφή των ανθρώπων της πόλης στη γενέθλια γη. Η Μαρία και ο Μάριος, η Δέσποινα, η Παναγιώτα και ο Παναγιώτης γιορτάζουν και δίπλα τους και εμείς. Εκατομμύρια εκκλησίες γιορτάζουν και η παράδοση απαιτεί την διοργάνωση των πανηγυριών όπου επιβεβαιώνετε η οικογενειακή και η εθνική συνοχή.

Η Ελλαδα του Βρυζάκη

    Μεγάλη μέρα της Ορθοδοξίας και η Παναγιά μας βλέπει από εκεί ψηλά. Υπάρχουν  πολλοί έλληνες χωρίς σχέση με την θρησκεία αλλά με την σκληρή πραγματικότητα. Πιστεύουν στην δύναμη του ανθρώπου  και στις δυνατότητες του να αγωνιστεί για το αύριο. Δεν θα περιμένει μοιρολατρικά, με σταυρωμένα χέρια να τον καταστρέψουν και να τον αφανίσουν. Οι  δυσκολίες αντιμετωπίζονται μόνο πάνω στην γη ,με τα μέσα που διαθέτει ο κάθε ένας, μόνος  ή μαζί με τους αυτούς που αγαπάει και σέβεται. Το θρησκευτικό μήνυμα της γιορτής  αγγίζει πολλούς ανθρώπους, που συμμετέχουν στα πανηγύρια  για να χαρούνε την ζωή τους αλλά αυτό δεν φτάνει για να ξεπεραστούν η φτώχεια, η μιζέρια, η δυστυχία και ο θάνατος. Για τον κύριο Ν.Γκάτσο η αγάπη έχει κλείσει σ' ερημοκλήσι αλαργινό και κάθε βράδυ της καρδιάς του ,η πόρτα ανοίγει και προσκυνά. Οι πραγματικοί πιστοί δεν πρέπει να πάνε στις εκκλησίες και στα πανηγύρια για να προσκυνήσουνε  και να πούνε τον πόνο τους. Επικοινωνούν άμεσα ,μαζί της, της λένε τα βάσανα τους και βρίσκουν την κατανόηση, την αγάπη και την στοργή, την ηρεμία και την γαλήνη. Ελπίζουν, έχουν όνειρα, και πιστεύουν στα θαύματα που κάνει η Παναγιά πάνω στην Γή .Ακόμα και ο κύριος Σαμαράς εναποθέτει τις ελπίδες του στην Παναγιά :.΄΄ οι έλληνες να είναι ενωμένοι σαν μια γροθιά. Να κρατήσουν ψηλά την σημαία του αγώνα. Αγωνιζόμαστε για να βγει η χώρα από την κρίση αλλά....μόνο με τη βοήθεια της Παναγιάς, θα κερδίσουμε ΄΄ .

Ελλάδα Γερμανία πόσο συμμαχία;;

Altesmuseum, Berlin

 Η Μέρκελ καλοπιάνει τους Γερμανούς και απειλεί τους λοιπούς Ευρωπαίους

Μπαλή Κάκη

Ημερομηνία δημοσίευσης: 17/07/2012

Εν μέσω καύσωνα, η καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, μαύρισε την ψυχή των εταίρων της, για να χαϊδέψει την ψυχή των δυνάμει ψηφοφόρων της. Προφανώς το σημαντικό γι' αυτήν ήταν το δεύτερο, το πρώτο είναι μια... παράπλευρη απώλεια. Σε συνέντευξη εφ' όλης της που έδωσε λόγω θέρους στη γερμανική τηλεόραση, η Μέρκελ ουσιαστικά κήρυξε την έναρξη του προεκλογικού αγώνα για τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2013, χαρακτηρίζοντάς τις «δημοψήφισμα για την Ευρώπη» και λανσάροντας ουσιαστικά δύο κεντρικά συνθήματα: «εγώ εγγυώμαι την ευημερία σας», προς τα μέσα και «δεν δίνουμε τίποτε», προς τα έξω.

Στις 12 Σεπτεμβρίου η απόφαση του γερμανικού συνταγματικού δικαστηρίου για τον ESM. Μετατίθεται για το φθινόπωρο η έναρξη ισχύος του μόνιμου μηχανισμού

Η καγκελάριος στο εσωτερικό μπορούσε ώς ένα βαθμό να επικαλεσθεί την αλήθεια που βιώνουν οι πολίτες της. Πράγματι, οι Γερμανοί ζουν καλύτερα το 2012 σε σχέση με το 2009, η ανεργία έχει μειωθεί εντυπωσιακά, άρχισαν να δίνονται αυξήσεις μετά από χρόνια, η κρίση της Ευρωζώνης μπορεί μεν να αγχώνει, αλλά δεν έχει πλήξει ακόμη τον μέσο Γερμανό. Αντιθέτως, η σύγκριση με τις κλυδωνιζόμενες χώρες είναι συντριπτική υπέρ του. Και η Μέρκελ «πουλάει» με επιτυχία -κρίνοντας από τις δημοσκοπήσεις- τον τρόπο που διαχειρίζεται την κρίση. Ωστόσο, οι εκλογές κρίνονται στις προσδοκίες, όχι στους απολογισμούς πεπραγμένων - σωστούς ή λάθος. Γι' αυτό και στη συνέντευξή της η καγκελάριος παρουσιάστηκε ως η συνήγορος του Γερμανού φορολογούμενου, που θα φροντίσει κάθε ευρώ που πηγαίνει στα «πακέτα διάσωσης» της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, της Κύπρου -και όποιας άλλης χώρας στο μέλλον- να συνοδεύεται από αυστηρές δεσμεύσεις. Καθώς τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης -μάλλον λανθασμένα- χαρακτήρισαν τις αποφάσεις της τελευταίας συνόδου κορυφής ως υποχώρηση και ήττα της καγκελαρίου, η Μέρκελ προσπάθησε στη συνέντευξή της να διαλύσει αυτή την εντύπωση και μίλησε πάλι για ανταλλάγματα. Για μηχανισμούς ελέγχου και κυρώσεων -π.χ. το Δημοσιονομικό Σύμφωνο-μ για ενίσχυση των ευρωπαϊκών θεσμών, ώστε να μπορούν να παρεμβαίνουν στις χώρες εκείνες που δεν τηρούν τα συμφωνηθέντα κ.λπ. Φρόντισε, βεβαίως, να είναι αρκετά κομψή στις διατυπώσεις της, λέγοντας ότι σʼ αυτούς τους κανόνες και τους ελέγχους θα υπόκειται και η ίδια η Γερμανία -«βάλαμε το φρένο χρέους στο Σύνταγμά μας για να μην μπούμε στον πειρασμό να ξεφύγουμε από τον δρόμο της δημοσιονομικής εξυγίανσης», είπε.

Altesmuseum, Berlin

Στα... κάρβουνα η Ισπανία

Η Μέρκελ δεν ήταν τόσο σαφής στις διατυπώσεις της σε σχέση με το ισπανικό Μνημόνιο -οι οριστικές αποφάσεις υποτίθεται ότι θα ληφθούν από το Eurogroup της Παρασκευής-, αλλά απάντησε με περισσή αποφασιστικότητα στο ερώτημα που της τέθηκε για την Ελλάδα. Πρέπει να δοθεί τελικά περισσότερος χρόνος στην Ελλάδα ή αν θα πρέπει να αποχωρήσει ενδεχομένως από την Ευρωζώνη, ρώτησε η δημοσιογράφος και η Μέρκελ παρέπεμψε εκ νέου στην έκθεση της τρόικας, καλώντας την ίδια ώρα την Ελλάδα να τηρήσει τα συμφωνηθέντα. Η γλώσσα του σώματός της έδειχνε τεράστια ενόχληση, όταν έλεγε ότι «η δεσμευτικότητα των συμφωνιών είναι κάτι πολύτιμο». Η δε παραβίαση των συμφωνιών, όπως είπε, είναι εκείνη που οδήγησε τους Ευρωπαίους στη βαθιά κρίση που βιώνουν σήμερα. «Θα πρέπει όμως να περιμένουμε καταρχήν τη νέα αξιολόγηση της τρόικας, στη βάση της οποίας μπορούν να ληφθούν οι επόμενες αποφάσεις για την Ελλάδα», είπε η Γερμανίδα καγκελάριος, διευκρινίζοντας ότι η αναμονή θα κρατήσει ακόμη λίγες εβδομάδες.

ALtesmuseum, Berlin

Απειλές και προς Αθήνα

Η Μέρκελ απέφυγε να ξεκαθαρίσει τι θα γίνει μετά από αυτές τις λίγες εβδομάδες, ωστόσο, πολλά στελέχη του κόμματός της ή του κυβερνητικού της συνασπισμού δεν είναι τόσο... συγκρατημένα. Ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών, για παράδειγμα, Φόλκερ Κάουντερ, βγήκε να δηλώσει στην εφημερίδα "Welt" ότι «οι Έλληνες γνωρίζουν ότι πρέπει να τηρήσουν τους κανόνες. Λεφτά υπάρχουν μόνον εφόσον τηρούνται οι όροι του προγράμματος λιτότητας».
Στην επισήμανση της εφημερίδας ότι η Αθήνα επιδιώκει τη διάθεση περισσότερου χρόνου για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, ο συντηρητικός πολιτικός ήταν κατηγορηματικός: «Ο χρόνος είναι χρήμα. Αυτή η πρόταση ισχύει ειδικά για την Ελλάδα. Δεν διακρίνω πλέον άλλα περιθώρια για παραχωρήσεις έναντι της Αθήνας, ούτε ως προς τα περιεχόμενα ούτε ως προς τον χρόνο», είπε. Ερωτηθείς για τα σενάρια εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, ο Κάουντερ απάντησε ως εξής: «Θα ήταν καλό η Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Το να διώχνουμε τα παιδιά από το σπίτι όταν η κατάσταση δυσκολεύει δεν αποτελεί καλό μήνυμα των Ευρωπαίων προς τον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά εάν κάποιος θέλει να εγκαταλείψει το σπίτι οικειοθελώς, τότε είναι δική του απόφαση».
Αντίθετα, την πόρτα της εξόδου από το ευρώ για την περίπτωση που η Ελλάδα δεν μπορεί ή δεν θέλει να εκπληρώσει τους όρους της βοήθειας έδειξε ο πρόεδρος των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας, Χορστ Ζέεχοφερ. «Δεν θα ήταν το τέλος της Ευρώπης, ούτε του ευρώ», υποστήριξε σε εκπομπή της γερμανικής τηλεόρασης. «Όταν διαπιστώνεται ότι κάποιος δεν μπορεί ή δεν θέλει να εκπληρώσει τους όρους, τότε δεν έχει νόημα να δίνεις χρήματα σε ένα βαρέλι δίχως πάτο».

Votive altar for Sol and the spirit of the emperor Domitian, notice the imperial slave Abascantus Euporianus 87AD
Glyptothek, Munich.

Ευθυγραμμισμένος με τη Μέρκελ σε ό,τι αφορά την Ελλάδα εμφανίστηκε και ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ, σε συνέντευξή του στο περιοδικό "Spiegel". Ο Γιούνκερ δήλωσε ότι «εάν δίναμε περισσότερο χρόνο στην Ελλάδα, σίγουρα το κόστος θα ήταν μεγαλύτερο» και ότι «όταν η τρόικα παραδώσει την έκθεσή της, τότε θα ξεκαθαρίσει εάν Ευρώπη και ΔΝΤ θα είναι διατεθειμένοι να δώσουν αυτά τα επιπλέον χρήματα». Ο Γιούνκερ δεν έκρυψε την απογοήτευσή του για τη μέχρι τώρα επιτυχία των ελληνικών κυβερνήσεων: «Είναι γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει εφαρμόσει, όπως συμφωνήθηκε, το πρόγραμμα», είπε. Να σημειωθεί ότι στο τέλος της περασμένης εβδομάδας είχε «διαρρεύσει» στον ευρωπαϊκό Τύπο ότι η Ελλάδα έχει εφαρμόσει μόλις 90 από τα 300 μέτρα που συμφώνησε με την τρόικα - και κανείς από την τρόικα δεν διέψευσε κατηγορηματικά αυτόν τον αριθμό.
Πάντως, η πραγματική ανησυχία του Γιούνκερ σε σχέση με τις επιχειρήσεις στήριξης - όχι μόνο της Ελλάδας και τις μέχρι τώρα μη «μνημονιακές», όπως αυτή της Ιταλίας- είχε να κάνει με την απόφαση του γερμανικού συνταγματικού δικαστηρίου για τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης ESM. Ο Γιούνκερ εξέφρασε την ανησυχία του την Κυριακή -«ελπίζω να αποφασίσει γρήγορα το δικαστήριο»- και αυτή επιβεβαιώθηκε τη Δευτέρα, με την ανακοίνωση των συνταγματικών δικαστών ότι θα αποφανθούν στις 12 Σεπτεμβρίου.

Barberini Faun, Glyptothek Munich Konigsplatz

Σιγοψήνεται η Ιταλία

Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι για δύο ακόμη μήνες δεν πρόκειται να λειτουργήσει ο ESM, ο οποίος κανονικά θα έπρεπε να αρχίσει να χρηματοδοτεί κλυδωνιζόμενες χώρες από την 1η Ιουλίου. Συνεπώς, και η Ιταλία δεν θα μπορεί να ζητήσει από έναν μηχανισμό που δεν υπάρχει ακόμη την αγορά ομολόγων, ώστε να μειωθούν οι αποδόσεις τους - άρα το κόστος δανεισμού του ιταλικού Δημοσίου. Η εφαρμογή των αποφάσεων της τελευταίας συνόδου κορυφής της Ε.Ε. δηλαδή «σκοντάφτουν» στο εμπόδιο του συνταγματικού δικαστηρίου της Καρλσρούης. Για την ώρα, τόσο η γερμανική κυβέρνηση όσο και οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών εκτιμούν ότι τελικά η απόφαση του δικαστηρίου θα είναι θετική, δηλαδή δεν θα τινάξει το μηχανισμό στον αέρα, απλώς θα καθυστερήσει τη λειτουργία του, ενδεχομένως με ζόρικες συνέπειες για κάποιες από τις κλυδωνιζόμενες χώρες.
Η χώρα, πάντως, που κατά τα φαινόμενα δεν πρόκειται να πληγεί από αυτή την καθυστέρηση είναι η Ισπανία, η οποία θα μπορέσει να χρηματοδοτηθεί από τον υφιστάμενο προσωρινό μηχανισμό στήριξης EFSF για να σώσει τις τράπεζές της, μέχρι να λειτουργήσει ο μόνιμος ESM.

Για μια πράσινη αυτοδύναμη πόλη

Σκέψεις για μια πράσινη αυτοδύναμη πόλη, γειτονιά, πολυκατοικία

Γιώργος Ξένος
Αρχιτέκτονας

Πράσινο οικοδομικό τετράγωνο

Aπό τότε που ο άνθρωπος έγινε καλλιεργητής τροφοσυλλέκτης μέχρι και τη βιομηχανική εποχή, φρόντιζε να στήνει τους οικισμούς του σε περιοχές που του εξασφάλιζαν νερό, εύφορη γη και ευνοϊκές κλιματικές συνθήκες. Έτσι σιγά - σιγά απόκτησαν και μόνιμο χαρακτήρα.

Τότε άρχισε να χτίζεται η σχέση αγάπης ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση, μια σχέση ερωτική. Ο άνθρωπος φρόντιζε τη γη, την όργωνε, έριχνε τους σπόρους του, αυτή τους κράταγε μέσα στα σπλάχνα της λίγους μήνες και μετά του πρόσφερε τους καρπούς της. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν άρχισε και η διαμόρφωση των πρώτων αρχιτεκτονικών και οικιστικών αξιών που στηρίζονται στη βασική αρχή ότι το φυσικό περιβάλλον αφού αποτελεί το κέλυφος της ζωής και των δράσεων των ανθρώπινων ομάδων, αποτελεί ένα ενιαίο οργανικό σύνολο με τον άνθρωπο και το ανθρωπογενές περιβάλλον.

Αρχικά οι καλύβες του οικισμού στήθηκαν περιμετρικά γύρω από έναν ελεύθερο χώρο όπου οι άνθρωποι συνευρίσκονταν, επικοινωνούσαν, βάφονταν, στολίζονταν, χόρευαν σε διάφορες τελετουργίες, συνήθως σε επίκληση και εξευμενισμό των στοιχείων της φύσης, των πνευμάτων κ.λπ. - έτσι γεννήθηκε η πλατεία, η κοινωνική - πολιτισμική ταυτότητα του οικισμού.

Παράλληλα και οι καλύβες απόκτησαν πιο μόνιμο χαρακτήρα έγιναν χτιστές με πέτρα. Στην αρχή ήταν όπως οι καλαμένιες καλύβες, ένα τετράγωνο μονόχωρο κτίσμα, μετά ένα ορθογώνιο πολύχωρο και στο τέλος (σαν να κατάλαβαν πως το παράκαναν με την εκμετάλλευση της γης) πρόσθεσαν και έναν πρόδομο, κάτι σαν συμφιλίωση του κτιστού με το ελεύθερο περιβάλλον, τη φύση δηλαδή.

Γεννήθηκε έτσι ο ημιυπαίθριος χώρος. Και να σκεφθεί κανείς με τι τρόπο στις μέρες μας απαξιώθηκε, ευτελίστηκε και έγινε αντικείμενο άθλιας εμπορικής και πολιτικής εκμετάλλευσης αυτό το αρχιτεκτονικό- πολεοδομικό στοιχείο με την τόσο πλούσια και πολύπλευρη αξία, δηλαδή:
-Λειτουργική, καθώς συμβάλλει στην ομαλή, σταδιακή μετάβαση από έναν χώρο σκοτεινό, π.χ., σε έναν άλλο, φωτεινότερο, από έναν πιο ψυχρό, σε έναν πιο ηλιόλουστο,
πιο ζεστό.
-Αισθητική, καθώς αυτός, όπως και ο ημιώροφος και το ημιυπόγειο, για την αρχιτεκτονική γλώσσα, είναι ότι είναι για τη μουσική γλώσσα τα ημιτόνια, η ύφεση και η δίεση, δηλαδή τα μαύρα πλήκτρα του πιάνου.

-Φιλοσοφική, γιατί το σχήμα "αίθριο - ημιυπαίθριο κτιστό" δίνει την αίσθηση, την παράσταση στον χώρο, την οπτικοποίηση δηλαδή της διαλεκτικής, χιλιάδες χρόνια πριν την εκφράσει ο Ηράκλειτος ως τρόπο σκέψης.
-Ιδεολογική, καθώς ο "πρόδομος" της νεολιθικής κατοικίας εκφράζει τη βασική αντίληψη (από τότε) για τη ζωή, τη φύση και τη σχέση φύσης - ανθρώπου- κτίσματος, αντίληψη σταθερή και διαχρονική αφού τη μετέφερε στον τύπο του μεγαρικού ανακτόρου, στη ναοδομία αλλά και στην πιο οργανωμένη μορφή κατοικίας, καθιερώνοντας τον τύπο: αίθριο- αυλή (δηλαδή φύση), περιστύλιο (ημιυπαίθριο), κτίσμα. Η πιο τρανή όμως απόδειξη της ιδεολογικής του αξίας είναι πως, όταν επικράτησε ο χριστιανισμός ως κοσμοαντίληψη (εχθρική προς τη φύση), το αίθριο και ο ημιυπαίθριος σιγά-σιγά καταργήθηκαν.

Ενδεικτική απεικόνιση δύο δικτύων από ψηλά
Η απαξίωση της πόληςΗ αντίληψη αυτή οργάνωσης της πόλης και της κατοικίας έφτασε μέχρι τις παραμονές του B' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι πόλεις περιβάλλονταν από καλλιεργήσιμη γη, χτίζονταν πάλι δίπλα σε (ή διασχίζονταν από) ποτάμια και λίμνες, ενώ η δομή τους δεν ήταν παρά μια σύνθεση αρχαϊκών οικισμών -δηλαδή γειτονιών- , με κυρίαρχα στοιχεία την κεντρική πλατεία και την εσωτερική αυλή των κατοικιών.

Έτσι, ανοίγοντας κανείς την εξώπορτα ενός παλιού αθηναϊκού σπιτιού αντίκριζε στο βάθος την αυλή, τον ιδιωτικό δηλαδή ελεύθερο χώρο με τη σκάλα, το λιακωτό στον όροφο και, περνώντας υποχρεωτικα από αυτήν και βιώνοντας την κοινωνική της διάσταση, της "μετάγγιζε" την αίσθηση (σχέσεις - λειτουργίες - εμπειρίες) από τον δημόσιο ελεύθερο χώρο, την πλατεία, τον δρόμο. To ίδιο ισχύει και αντίστροφα, όταν από την αυλή περνούσε στον δρόμο. Ήταν δηλαδή "φορέας" της αίσθησης της κοινωνικότητας και του ιδιωτικού και του δημόσιου χώρου ταυτόχρονα. Μήπως άραγε αυτό διαμόρφωνε ένα είδος "ολοκληρωμένου πολίτη", πολίτη με συνείδηση κοινωνική, συλλογική αλλά και οικολογική;

Μετά το τέλος του πολέμου και ενώ οι Ευρωπαίοι ξανάχτιζαν πέτρα- πέτρα τις ισοπεδωμένες από τους βομβαρδισμούς του πολέμου πόλεις τους πάνω στα αρχικά τους σχέδια, εμείς, αν και οι πόλεις μας δεν είχαν υποστεί σοβαρούς βομβαρδισμούς τις ισοπεδώσαμε μόνοι μας ξεκινώντας από την Αθήνα, με βαριά όπλα την "αντιπαροχή" εργαλείο πρωτοπόρο στην εμπορευματοποίηση αγαθών και αξιών, και έναν οικοδομικό κανονισμό απαρχαιωμένο στείρο, δύσχρηστο στην πολυνομία του, χωρίς ενσωμάτωση των νέων μεταπολεμικών τεχνολογιών αντιλήψεων και αρχών - μέχρι και τη δεκαετία του '60 χτίζαμε χωρίς μόνωση στο εξωτερικό κέλυφος -, ένα εργαλείο που δέσμευε τη φαντασία του αρχιτέκτονα. Αυτόν τον μεταπολεμικό οργασμό ανοικοδόμησης τον ονομάσαμε ανάπτυξη.

Έτσι σβήσαμε την αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά διατυπωμένη νεότερη ιστορία μας, επειδή εξαφανίσαμε τις "αρχιτεκτονικές αξίες", την αυλή, το λιακωτό, την πλατεία και την αλάνα, αλλά και to πράσινο και τα νερά που διέσχιζαν όλο το λεκανοπέδιο. Τελικά εξαφανίσαμε τη ΓΕΙΤΟΝΙΑ, το βασικό κύτταρο της πόλης και της κοινωνίας.

Μονη Αγίας Τριάδος Τσαγκαρόλων Ακρωτηρίου.

Τελικά, μέσα σε αυτήν την ξέφρενη μεταπολεμική μας "αναπτυξιακή" πορεία της αντιπαροχής διαμορφώσαμε μια πόλη αντιαισθητική, απρόσωπη και απάνθρωπη, που επιπλέον την παραδώσαμε στο αυτοκίνητο, στρώνοντάς του μάλιστα χρυσό χαλί, αφού κλείσαμε ποταμούς, παραποτάμους, ακόμη και ρέματα (τον Κηφισό, όμως, τον αφήσαμε ανοιχτό, για να ρίχνουμε τα λύματα της περιοχής!).

Υπάρχει άραγε τρόπος για να αναστρέψουμε αυτήν την κατάσταση έστω και τόσο αργά, μιας και προβλέπεται πάλι οργασμός, αυτήν τη φορά "πράσινης" ανάπτυξης (προτού οι κάμποι και τα λιβάδια μας γίνουν μπλε και οι βουνοκορφές μας γεμίσουν με τρομακτικά πουλιά με τις τεράστιες φτερούγες τους); Πιστεύω ότι μπορούμε, αλλά μόνο:

-Αν προχωρήσουμε σε μια συνολική και ριζική ανάπλαση και εμπλουτισμό του ελεύθερου δημόσιου χώρου με ένα πρόγραμμα μακράς πνοής. Όχι δηλαδή με περιστασιακές σημειακές παρεμβάσεις που δεν λύνουν ουσιαστικά ούτε τα τοπικά προβλήματα, αφού απλώς τα μεταφέρουν παρακάτω, με αποτέλεσμα να δημιουργούμε αναβαθμισμένες νησίδες (με "αναβαθμισμένες" και τις αξίες των ακινήτων βεβαίως!!!), μέσα σε ένα περιβάλλον γενικής παρακμής.
-Αν ξεκινήσουμε ένα πρόγραμμα παρεμβάσεων στο δομημένο περιβάλλον με στόχο την κατά το δυνατόν αξιακή, αισθητική και λειτουργική του βελτίωση, ώστε, μαζί με τον αναμορφωμένο ελεύθερο χώρο, να αποκαλύψουν μια ΝΕΑ ΠΟΛΗ που να αξίζει στους πολίτες της.

Ανάπλαση δημόσιου χώρου

Όπως φαίνεται στο ενδεικτικό παράδεγμα μιας τυχαίας περιοχής της Αθήνας, πρώτος στόχος είναι η αναβίωση της γειτονιάς, κάτι που μπορεί να επιτευχθεί με την οριοθέτησή της. Δεύτερος στόχος, η δημιουργία νέων πλατειών. Η σκέψη είναι απλή: διαχωρισμός των λειτουργιών της πόλης με:
-Ένα δίκτυο για την κυκλοφορία των αυτοκινήτων, κάθε μάτι του οποίου οριοθετεί και αναδεικνύει τις γειτονιές, αυτονομώντας τες σαν κυψέλες ζωής, σαν ανθρώπινες νησίδες πνιγμένες στο πράσινο, αλλά και εξοπλισμένες με στοιχεία που να αποτελέσουν πλουτοπαραγωγικές πηγές που θα δώσουν την ευκαιρία στην κοινότητα της γειτονιάς να τις αξιοποιήσει, μέσα από συλλογικές, αυτοδιαχειριστικές διαδικασίες, ώστε να αποκτήσει οικολογική και ενεργειακή αυτάρκεια, μια δική της "εσωτερική οικονομία". Κάτι δηλαδή σαν "γειτονιές κράτη" (ή μίνι πόλεις - κράτη).
-Ένα δίκτυο πεζοδρόμων για την κυκλοφορία πεζών και ποδηλάτων που, διασχίζοντας μέσα από τις γειτονιές όλη την Αθήνα, θα συνδέονται με τοπόσημα αρχαιολογικούς χώρους κ.λπ., ενώ παράλληλα θα συνδέουν και τις γειτονιές μεταξύ τους. Έτσι η Αθήνα θα μεταμορφωθεί σε ένα απέραντο "οικολογικό - ενεργειακό - αρχαιολογικό πάρκο".

Μοναστηράκι

Δημιουργούνται, δηλαδή, δυο πλέγματα. Ένα θερμό πλέγμα, μέσα στο οποίο κυκλοφορεί το "ανθρώπινο ρευστό" που δίνει κίνηση στο αστικό τοπίο και ζωντάνια στον κοινωνικό οργανισμό, και ένα ψυχρό πλέγμα, στο οποίο κυκλοφορεί το "μεταλλικό ρευστό", ο ποταμός των αυτοκινήτων. Ο συνδυασμός αυτών των δύο δικτύων προσφέρει ένα σύστημα κόμβων - πλατειών εκεί που αυτά διασταυρώνονται, οι οποίες δημιουργούνται με τη βύθιση του αυτοκινητόδρομου και την ανάλογη διαμόρφωση του ελαφρώς υπερυψωμένου σταυρού της διασταύρωσης, η οποία υπερύψωση τονίζει τον χαρακτήρα τους ως χώρων στάσης, συνεύρεσης και επικοινωνίας, ενώ παράλληλα προβάλλει τον συμβολικό τους χαρακτήρα σαν "γέφυρες επικοινωνίας" που "ενώνουν" τις πλωτές γειτονιές μεταξύ τους.

Εδώ εφαρμόζεται και η πολύ εύστοχη ιδέα του συνάδελφου Mix. Λομβαρδέα, πολιτικού μηχανικού (όπως δημοσιεύθηκε στο Δελτίο TEE2 558/2009), με την πρόβλεψη δύο πετάλων αναστροφής στα άκρα των πλατειών, στην περίπτωση που αυτές σχηματίζονται πάνω από δρόμους δύο κατευθύνσεων, οπότε καταργούνται η στροφή αριστερά και η διασταύρωση άρα καταργείται και η ανάγκη φωτεινών σηματοδοτών.

Σύστημα πλατειών

Πλατεία τύπου Α σε κόμβο πεζόδρομου με αυτοκινητόδρομο
Οι πλατείες αυτές (τέσσερις περιμετρικά- κοινές για τις 4 όμορες γειτονιές) καθώς και η εσωτερική (στον σταυρό τεσσάρων οικοδομικών τετραγώνων), πέρα από τον εξοπλισμό που αναφέραμε για τη γενικότερη αυτάρκεια της γειτονιάς, θα αποτελέσουν την καρδιά της, εκεί όπου θα παράγεται πλέον η ζωή, συλλογικά, δημιουργικά, χτίζοντας ξανά σιγά- σιγά τον πολιτισμό που μας αξίζει, μιας και θα έχουν εξασφαλιστεί σε μεγάλο βαθμό οι άλλες θεμελιώδεις ανάγκες του ανθρώπου, δηλαδή αυτή της διαβίωσης και αυτή της ασφάλειας (χάρη στην ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής). Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το λίκνο του πολιτισμού και της παιδείας υπήρξαν από τα πανάρχαια χρόνια οι δρόμοι και οι πλατείες, εκεί δημιουργήθηκαν τα πάντα. Η φιλοσοφία, η πολιτική, ο χορός, η μουσική, το θέατρο.

Νησίδα-γειτονιά από ψηλά



Οι τύποι των πλατειών που μπορούν να δημιουργηθούν είναι:
1. Πλατείες για χαλάρωση, επικοινωνία, ψυχαγωγία καθώς και πολιτιστικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες και μάλιστα πολυτισμικού χαρακτήρα σε καθημερινή βάση (πλατείες πολλαπλών λειτουργιών) και θα λειτουργούν:

-Για την επίλυση, μέσα από τακτικές και έκτακτες συνελεύσεις των κατοίκων, θεμάτων που αφορούν είτε βασικά προβλήματα της καθημερινότητας τους είτε γενικότερα προβλήματα, κοινωνικά, οικονομικά, παιδείας κλπ. Για τα πρώτα, οι αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων θα είναι άμεσα εφαρμόσιμες από κατοίκους της γειτονιάς, κληρωτούς από τη γενική συνέλευση, στην οποία και θα αποδίδουν λογαριασμό.

Για τα άλλα, οι αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων των γειτονιών, ομαδοποιημένες θα μπαίνουν ως προτάσεις για συζήτηση στις γενικές συνελεύσεις των συνοικιών ή διαμερισμάτων που αυτές ανήκουν, οι αποφάσεις πάλι των οποίων θα προωθούνται ως προτάσεις στις γενικές συνελεύσεις των δήμων κ.ο.κ. Έτσι οι προτάσεις, ακολουθώντας μια διαλεκτική διαδρομή που θα τις βάζει αναγκαστικά σε συνεχή και εξονυχιστική επανάκριση, επεξεργασία και εμπλουτισμό, θα καταλήγουν στην "Εθνική Γενική Συνέλευση" για τις τελικές αποφάσεις-νόμους. Θα έχουμε δηλαδή νόμους για τα θέματα της γειτονιάς, της συνοικίας( ή διαμερίσματος), του δήμου, του νομού, της περιφέρειας, του κράτους, που έχοντας διαμορφωθεί από τους ίδιους τους πολίτες θα αποτελούν την πραγματική βούληση εκατομμυρίων πολιτών και όχι την απόφαση κάποιων "αντιπροσώπων", που σημαίνει πραγματική και άμεση δημοκρατία. Φανταστείτε δηλαδή η ιδέα, η σκέψη, το όνειρο μιας φοιτήτριας, π.χ., από μια γειτονιά της Καισαριανής, διατυπωμένο σαν πρόταση στη γενική συνέλευση, να γίνει μια μέρα νόμος του κράτους. Δεν είναι καταπληκτικό; Όχι δεν είναι. Καταπληκτικό είναι ότι το όνειρο αυτό, περνώντας μέσα από τα σαράντα κύματα, θα γονιμοποιήσει και θα γονιμοποιηθεί από τις σκέψεις και τα όνειρα χιλιάδων, εκατομμυρίων συμπολιτών της μέχρις ότου ψηφιστεί σαν "όνειρο όλων των Ελλήνων".

-Για καθημερινά διαπολιτισμικά δρώμενα, για εβδομαδιαία ή πιο μακρόχρονα αφιερώματα στη μουσική, την ποίηση, τις λαϊκές τέχνες αλλά και άλλες εκφάνσεις της ζωής, π.χ. εβδομάδες τοπικής κουζίνας, χειροτεχνίας κ.λπ.

-Για συνεργασίες και ένταξη στην καθημερινότητα της γειτονιάς κινήσεων όπως το θέατρο του Δρόμου, για εικαστικά δρώμενα, θεατροποιημένη απόδοση της μυθολογίας και της ποίησης μας (Ομηρος, Ησίοδος). Στην Κρήτη ακόμα κι ένα παιδί 10 ετών μπορεί σε δυο λεπτά να στήσει μια μαντινάδα, γιατί αυτά είναι τα ακούσματά τους από την κούνια τους. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους ξέρουν απέξω όλο τον "Ερωτόκριτο". Αν λοιπόν τα παιδιά έλθουν από μικρή ηλικία σε επαφή, μέσα από το θεατρικό παιχνίδι, με τη μυθολογία μας, την αρχαία λογοτεχνία μας, το αρχαίο δράμα, γιατί να μην μπορούν να αποστηθίσουν "Οδύσσεια", "Ιλιάδα" κλπ. (Αξίζει να ψάξετε στο google: Μικροί Πλάτωνες στο Νηπιαγωγείο).

Πλατεία στέκι της γειτονιάς

Στις εσωτερικές πλατείες, χρήσιμο είναι να προβλέπονται υπόσκαφοι χώροι για διάφορες κοινωφελείς λειτουργίες

2. Πλατείες για παιδότοπους και αλάνες, για να ξαναθυμηθούν τα παιδιά το παιχνίδι την αρχέγονη πηγή της γνώσης, της παιδείας δηλαδή).

3. Πλατείες για χώρους γεωργικής καλλιέργειας (όπου η παραγωγή θα γίνεται στον τόπο της κατανάλωσης, χωρίς μεταφορές, μεσάζοντες κλπ.).

Εκείνο όμως που είναι πιο σημαντικό είναι, κατά τη διαμόρφωση όλων των πλατειών, να προβλέπονται οπωσδήποτε στοιχεία τέτοια, που να μπορούν να αξιοποιηθούν πολλαπλά ως πλουτοπαραγωγικές πηγές.

Πλουτοπαραγωγικές πηγές
-Η πρώτη πλουτοπαραγωγική πηγή θα είναι η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με κάθε τρόπο, για τον λόγο δε αυτόν θα πρέπει οι πλατειές αλλά και οι πεζόδρομοι να διαμορφωθούν και να εξοπλιστούν κατάλληλα με αρχιτεκτονικά ή ακόμη και εικαστικά στοιχεία, στα οποία να εντάσσονται εύκολα ενεργειακές μονάδες (π.χ. φτερωτές και φωτοβολτάϊκες πλάκες). Επίσης θα πρέπει να προβλέπονται υδάτινα στοιχεία που θα αποτελέσουν υδροβιότοπους, οι οποίοι θα συμβάλλουν και στη θερμική άνεση του μικροπεριβάλλοντος, αλλά κυρίως στην παραγωγή ενέργειας με τη χρήση μικρών φτερωτών. Γενικά, θα πρέπει να αξιοποιηθεί ό,τι κινείται, για την παραγωγή ενέργειας, ακόμη και οι κούνιες, οι τραμπάλες και τα carousel στις παιδικές χαρές, κάτι που μπορεί να αξιοποιηθεί και παιδαγωγικά.

-Η δεύτερη πλουτοπαραγωγική πηγή θα είναι η γεωθερμία. Από τη στιγμή που από τις βυθίσεις των αυτοκινητοδρόμων γίνεται εκσκαφή σε βάθος μεγαλύτερο από 200 μ. και έχουμε συνολικά τεράστιες επιφάνειες, οριζόντιες και κατακόρυφες περιμετρικά από τις παρειές των εκσκαφών, σπαρμένες σε όλη την Αθήνα, προσφέρεται άπλετα κατω από τα πόδια μας δωρεάν τηλεθέρμανση, τηλεψύξη ή όποια άλλη εφαρμογή της γεωθερμίας.

-Η τρίτη πλουτοπαραγωγική πηγή, φυσικά, είναι οι λαχανόκηποι, τα "μποστάνια" της γειτονιάς (επαναφορά δηλαδή των τσιμενιοποιημένων λαχανόκηπων του Ρέντη, του Χαλανδρίου κ.λπ., δηλαδή της "εύφορης γης γύρω από τους αρχαϊκούς οικισμούς"). Η εκμετάλλευσή τους, εκτός από την καλλιέργεια οπωρολαχανικών, μπορεί να επεκταθεί και σε άλλες καλλιέργειες ή φυτεύσεις, που μπορούν να δημιουργήσουν μικρές βιοτεχνίες σε συνεταιριστική ή και επιχειρηματική βάση ακόμη. Να φυτεύονται, π.χ., παντού νανομουριές (εύκολο κλάδεμα) για την εκτροφή μεταξοσκώληκα και την παραγωγή μεταξιού. Αυτή η παραγωγική οργάνωση της γειτονιάς, άρα και της πόλης ολόκληρης, πέρα από τη δημιουργία μόνιμων και διαρκών θέσεων εργασίας, αποκαθιστά και πάλι τη χαμένη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, ενισχύει τη δυναμική της κοινωνικής ενσωμάτωσης, πράγμα που σημαίνει ειρηνική διαβίωση, με συνέπεια την ασφάλεια και τη μείωση της εγκληματικότητας, και τέλος επανασύνδεση και ενίσχυση του κοινωνικού ιστού.

Κούμος Καλύβες Σούδας.

Εσωτερικές πλατείες
Πέρα όμως από τις τέσσερις πλατείες που θα περιβάλλουν κάθε γειτονιά, τον πιο σημαντικό ίσως ρόλο μπορούν να παίξουν οι εσωτερικές πλατείες. Με την υπερύψωση του σταυρού, μπορούν να δημιουργηθούν υπόσκαφοι χώροι και να χρησιμοποιηθούν για πάρα πολλές κοινωφελείς και πολιτιστικές χρήσεις, όπως π.χ.:

-Για στέκι της γειτονιάς, ένα είδος μουσικοφιλολογικού καφενείου (όπως ήταν το "Καφέ Παράσταση" στα Εξάρχεια).
-Για τη στέγαση ενός μικρού ιατρείου πρώτων βοηθειών, κάτι σαν μίνι Κέντρο Υγείας της περιοχής, του διαμερίσματος ας πούμε.
-Για γραφεία του συλλόγου των εκπροσώπων της γειτονιάς.
-Για χώρους - παζάρια ανταλλαγής μεταχειρισμένων (βιβλία, CD, ηλεκτρονικά, έπιπλα, ρούχα κ.ά.).
-Για αίθουσες διδασκαλίας, π.χ. ξένων γλωσσών ή Ελληνικών (σε μετανάστες) ή διαφόρων τεχνών, όπως ζωγραφικής, γλυπτικής, αγγειοπλαστικής (κάποτε περνώντας
απλώς από τα "Κανατάδικα" στην Κηφισίας ένιωθες κάπως. Σήμερα δεν βρίσκεις ούτε τασάκι πήλινο), μουσικής, από όπου μπορούν να ξεπηδήσουν και διάφορα ταλέντα. Τα ταλέντα αυτά μπορούν και πρέπει να στηριχθούν και να προωθηθούν μέσα από ομαδικές ή ατομικές εκθέσεις και άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, συζητήσεις, αναλύσεις των έργων μέσα στις πλατείες της γειτονιάς, και τελικά να καταξιώνονται μέσα από αυτές και όχι μέσα από τα εμπορικά κυκλώματα.

Όλες αυτές οι δραστηριότητες μπορούν φυσικά να πραγματοποιούνται και μέσα από την εθελοντική προσφορά (γιατρών - δασκάλων - καλλιτεχνών κ.λπ.). Ιδιαίτερη φροντίδα πρέπει να δοθεί στη μουσική παιδεία ώστε να γίνει συνείδηση ότι η μουσική είναι μία και είναι η μόνη τέχνη που μπορεί να ενώσει μέσα από τη μέθεξη των ίδιων αισθημάτων και ιδεών και να κάνει να συν-κινηθούν την ίδια στιγμή χιλιάδες άνθρωποι και να εκδηλώσουν τα αισθήματα αυτά με ενθουσιασμό και πάθος και έκσταση. Αυτό είναι και η δύναμή της, γι αυτό και η Εκκλησία, που είχε καταλάβει αυτήν τη δύναμη, την είχε υπό τον έλεγχό της τόσους αιώνες, θα πρέπει δηλαδή κάθε γειτονιά, έστω κάθε συνοικία, να έχει κάτι σαν τη δική της "μικρή μουσική ακαδημία", να δημιουργεί μικρά μουσικά σύνολα, μικρές χορωδίες κ.λπ.(Ψάξτε στο Google για το δίκτυο El sistema στη Βενεζουέλα).

Πόσο ωραίο θα είναι στ' αλήθεια αυτό το οικολογικό, ενεργειακό, αρχαιολογικό πάρκο να είναι και μουσικό πάρκο, που, όταν περιδιαβαίνεις την πόλη, κάθε πλατεία που περνάς να είναι και μια έκπληξη, αλλού ένα μικρό συγκρότημα, να παίζει Bach, αλλού να παίζει rock, αλλού Τσιτσάνη, αλλού μουσικές απ' ολο τον κόσμο, να πλημμυρίσει δηλαδή από μουσική η Αθήνα (κάποτε αυτόν τον ρόλο μήπως τον έπαιζε η λατέρνα;). Αλλά το σπουδαιότερο είναι να φανεί ότι η μουσική είναι μία και αποτελεί πανανθρώπινη κληρονομιά και δεν μπορεί, π.χ., η κλασική μουσική, κλεισμένη μέσα σε "μέγαρα", "στέγες" ή "ιδρύματα", να αποτελεί ιδιοκτησία και το καλό κοστούμι μιας τάξης για να ξεχωρίζει, να υπερέχει από τις άλλες. Η μουσική, όπως και όλες οι τέχνες, εγγράφονται καλύτερα στον ψυχισμό των ανθρώπων όταν βιώνονται ως στοιχείο της καθημερινότητάς τους. Χαίρεσαι να βλέπεις ηλικιωμένους, νέους, παιδιά, ζευγάρια με τα μωρά τους αγκαλιά, καθισμένους σε πεζούλες ή οκλαδόν στο χώμα ή σε πλοιάρια μέσα, να παρακολουθούν μεγάλες συμφωνικές ορχήστρες, σε δρόμους, πλατείες ή μέσα σε κανάλια, σε πόλεις της Ευρώπης.

Δούναβης Βιέννη

Γιατί είναι κρίμα σήμερα να μην έχει μουσική παιδεία ένας λαός με τόσο πλούσια και με τόσο πλήθος ειδών μουσική παράδοση όσο κανένας άλλος. Μουσική παράδοση που περιέχει από το δημοτικό, το ρεμπέτικο, το λαϊκό μέχρι το νησιώτικο, το ριζίτικο, τη μαντινάδα, μέχρι την ηλεκτρονική μουσική, μέχρι, μέχρι χάνεις τον αριθμό. Ενας λαός, ο
μόνος, απ' ό,τι ξέρω, που έχει μελοποιήσει ακόμη και τον θρήνο του - που κι αυτός έμμετρος είναι -, τα μοιρολόγια (μήπως το μοιρολόι είναι το κατευόδιο, όπως το νανούρισμα είναι το καλωσόρισμα στη ζωή;) να έχει περιπέσει σε τέτοια παρακμή, με παραγωγή από μουσικά υποπροϊόντα που υπακούουν στους νόμους της αγοράς και μόνο.

Ειδικός χώρος, πιστεύω, θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί σαν "Ινστιτούτο Ερευνών. Έτσι κι αλλιώς η από πάνω έρευνα, η κρατική, δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα, αφού τα κονδύλια πηγαίνουν συνήθως στους ημετέρους, με άγνωστα αποτελέσματα, αλλά κι όταν ακόμη κάτι θετικό γίνεται, στη συνέχεια αυτό το κάτι χάνεται στο διάστημα. Ας ξεκινήσει λοιπόν η έρευνα και από κάτω, από τη βάση, η οποία νιώθοντάς τη δικό της έργο, κάτι που την αφορά, το πιθανότερο είναι να τη στηρίξει και να την προστατεύσει.

Απο Ακρωτήρι θέα πόλης Χανίων.

Νέοι και όχι μόνο, φοιτητές, πτυχιούχοι και απλοί άνθρωποι να μπορούν να συγκεντρώνονται και να ξεδιπλώνουν τις ερευνητικές τους ανησυχίες, και μέσα σε πνεύμα συνεργασίας, αξιολογώντας και ομαδοποιώντας τα θέματα και τις προτάσεις, να προχωρούν, στον βαθμό που απαιτούνται σχετικά απλά μέσα, στο πείραμα (όπου χρειάζεται) και την εφαρμογή. Τα επιτεύγματά τους θα μπορούν να προβάλλονται, να αξιολογούνται και να βραβεύονται ανάλογα, μέσα από εκθέσεις στις πλατείες, να κατοχυρώνονται σαν ευρεσιτεχνίες και κάποιες απ' αυτές ίσως και να μπορούν να βγουν και στην παραγωγή (σαν μια "συνεταιριστική" επενδυτική δραστηριότητα της γειτονιάς ίσως;). Είναι απλώς μια σκέψη για επεξεργασία. Μην ξεχνάμε άλλωστε πόσο δαιμόνιος είναι ο Έλληνας και πόσες εφευρέσεις έχουν πραγματοποιηθεί στην αυλή ή το υπόγειο ενός σπιτιού.

Τέλος, η διαχείριση των απορριμμάτων σε μια τέτοια κοινότητα δεν μπορεί παρά να γίνεται αυτόματα με ανακύκλωση στον τόπο παραγωγής των απορριμμάτων.

Πολυκατοικία
Η σημερινή πολυκατοικία, προϊόν της "αναπτυξιακής αντιπαροχής", έχει αλλοιώσει έως εξαφανίσει όλα τα κοινωνικά οικολογικά και βιοκλιματικά στοιχεία της κατοικίας όπως αναφέρονται στην αρχή. Για την ανάπλασή της θα απαιτηθεί η διάνοιξη κενών στον κορμό της, με στόχο τη δημιουργία "αδόμητων χώρων" (κατά προτίμηση, διαμπερών), για να σπάσει το συμπαγές της κτιριακής μάζας της (και του οικοδομικού τετραγώνου).

Έτσι ο εξωτερικός - αστικός χώρος, ο περιβάλλων, θα αποκτήσει μια ροηκότητα, θα εισχωρεί στον κτιστό, θα διαλέγεται μαζί του, ενώ παράλληλα θα προσφέρει δροσισμό αλλά και οπτικές φυγές. To πιο σημαντικό όμως είναι ότι, καθώς θα διασπείρεται ανά όροφο ή ανά ορόφους, ανάλογα με τις δυνατότητες, θα προκύπτουν τοπικές αυλές - κήποι στους ορόφους, σαν χώροι αναγκαστικής σχεδόν συνάντησης των συγκατοίκων του ορόφου, όπως παλιά, για" μια στοιχειώδη έστω επαφή - επικοινωνία, θα πρέπει επίσης, όπου τούτο είναι δυνατό, να επιδιώκεται η σύνδεση της κεντρικής εισόδου με τον ακάλυπτο ή τους ενδεχομένως ενοποιημένους ακάλυπτους του οικοδομικού τετραγώνου.

Τέλος, η φύτευση και η δημιουργία κοινωνικών χώρων (στις περισσότερες πολυκατοικίες σήμερα οι γενικές συνελεύσεις γίνονται στα σκαλιά της εισόδου) θα δώσει την αίσθηση της συνέχειας αυτών των "κοινών τόπων" (και της αναβίωσης κατά συνέπεια της θεατρικότητας που έδινε η αυλή), όπου θα μπορούν να αναπτυχθούν κοινές δράσεις και συλλογικότητες, γιατί η πολυκατοικία πρέπει να αποτελέσει την πρωτοβάθμια μονάδα, το "δημοτικό της δημοκρατικής παιδείας". Ποιος ξέρει, το όνειρο της φοιτήτριας μπορεί να ξεκινήσει από τη γενική συνέλευση της πολυκατοικίας της!



Αυστρία εικαστική παρέμβαση πλησίον εθνικής οδού

Για τον σκοπό αυτόν μπορεί, στο τελικό στάδιο της ανακύκλωσης, να αξιοποιηθούν οι τσιγγάνοι και άλλοι παλιατζήδες, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς οργώνουν όλες τις γειτονιές της Αθήνας με τα Ντάτσουν τους. Με μια μικρή δαπάνη (ίσως από αυτούς, απλά με μεγάλες διευκολύνσεις, χαμηλότοκα μακρόχρονα δάνεια κ.λπ.) για την προσθήκη κουκούλας, τη γενικότερη ανακαίνιση και βαφή των αυτοκινήτων τους με τα χρώματα και το λογότυπο της ανακύκλωσης, μπορούν να σχηματιστούν τρεις στόλοι με τα αντίστοιχα διακριτικά για "Χαρτί - Ξύλο", "Γυαλί - Πλαστικό" και "Μέταλλο", που θα παραλαμβάνουν κατευθείαν από τους κατοίκους της γειτονιάς τα προς ανακύκλωση υλικά και θα τα παραδίδουν κατευθείαν στις αντίστοιχες βιομηχανίες. Έτσι και οι τσιγγάνοι θα έχουν ένα νέο, πιο σταθερό και σίγουρα υψηλότερο εισόδημα, και η ανακύκλωση θα γίνεται χωρίς τους κίτρινους και μπλε κάδους και χωρίς φορτηγά και φασαρίες.

Ανάπλαση δομημένου χώρου
Αν η γειτονιά είναι το κύτταρο της πόλης, τα οικοδομικά τετράγωνα, αποτελούν τα μόριά της και οι πολυκατοικίες τα άτομα, τότε για να αναγεννηθεί η γειτονιά, θα πρέπει να αναζωογονηθούν αυτοί οι "λιλιπούτειοι οικισμοί" (μόρια - άτομα) και να καταστούν κελύφη ζωής και όχι αποθήκες ανθρώπων. Για να επιτευχθεί πρέπει να γίνουν σε μικρογραφία αυτά που έγιναν για την αναβίωση της γειτονιάς.

Οικοδομικό τετράγωνο

Ένα οικοδομικό τετράγωνο μπορεί κι αυτό να παρομοιαστεί με αρχαϊκό οικισμό. Δηλαδή γύρω - γύρω οι καλύβες και στο κέντρο η πλατεία, ο ελεύθερος, ο κοινωνικός χώρος, με τη διαφορά πως τώρα οι καλύβες, με τα χρόνια, κόλλησαν και πήραν μπόι, ενώ ο κεντρικός χώρος δεν είναι ούτε πλατεία ούτε ελεύθερος ούτε κοινωνικός. Συνήθως είναι μη (ή πειρατικά) επισκέψιμος και τελείως αποκομμένος από τον έξω κόσμο, καταντώντας συχνά σκουπιδότοπος. Στην καλύτερη περίπτωση να έχει ένα περιποιημένο μωσαϊκό ή πλακάκι και μια δυο γλάστρες.

Για να γίνει αυτός ο χώρος ανθρώπινος, κέντρο ζωής και δημιουργίας της μικρής κοινωνίας που τον περιβάλλει, πρέπει να ενοποιηθεί, να γίνει κοινόχρηστος για όλο το Ο.Τ. (Αλήθεια, πόσες δεκαετίες πριν το είχε προτείνει ο Δημήτρης Αντωνακάκης; Ποιος νοιάστηκε να προωθηθεί η ιδέα, να βρεθούν, π.χ., έξυπνα και πρακτικά κίνητρα για την υλοποίηση της;). Στη συνέχεια, εφαρμόζοντας και εδώ τη φιλοσοφία της ανάπλασης του δημόσιου χώρου, να μετατραπεί με τον κατάλληλο εξοπλισμό σε πυρήνα κοινωνικών, παραγωγικών και ενφγειακών δραστηριοτήτων για όλο το Ο.Τ. και να αποκτήσει - όπου αυτό είναι εφικτό - προσπέλαση προς και από τον δημόσιο χώρο και τις πολυκατοικίες που το απαρτίζουν. Να αποτελέσει δηλαδή ένα πραγματικά οργανικό στοιχείο της μικρής αυτής κοινωνίας, όπου πάλι μέσα από την αυτοδιαχείριση δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μια εσωτερική οικονομία, έστω μικρού μεγέθους, αλλά το σημαντικότερο και για "άσκηση στη Δημοκρατία".

Πηγή: "Το Ποντίκι" 5-7-2012