E — ΕΠΙΛΟΓΕΣ. Νο 53
1. Η κυβέρνηση και η κρίση. Δεν έχουμε ηγέτες στη Γηραιά ήπειρο να επιβληθούν στις εξελίξεις αυτές που όλοι ονομάζουν Κρίση και ζητούν πάλι να φορτώσουν στο πλήθος των Ευρωπαίων πολιτών. Οι κερδοσκοπικές ελίτ έβγαλαν υπερκέρδη από την μία τσέπη τα έβαλαν στην άλλη αυτή των εξωχώριων εταιρειών, στους φορολογικούς παραδείσους μακριά από τη διαδικασία φορολόγησης των κρατών. Οπότε όλα τα δημοσιονομικά βάρη, λιτότητα και στη πλάτη σας κυρίες και κύριοι.
Συλλογική ευθύνη κοινωνικά ελεγχόμενη έλεγε ο Κέινς για ενέργεια, επικοινωνία, παιδεία και υγεία. Συναγωνισμός από τους πολιτικούς ταγούς στη συσκότιση.
Οι αιτίες της Κρίσης λέει ο καθ. Αδαμάντιος Πεπελάσης στο Σκαι είναι ότι "οι μηχανισμοί επαγρύπνησης δεν ανταποκρίθηκαν στις σημερινές συνθήκες " εύρυθμης λειτουργίας........
Ωραία λόγια για την κλεψιά και την εξαπάτηση.
Οι ελληνικές τράπεζες που μυξοκλαίνε τώρα αφού έχουν μοιράσει ΤΑ θαλασσοδάνεια στον όποιο περαστικό από το Καζαχστάν δήλωνε επιχειρηματίας στο γκισέ τους είχαν πέρσι το 2008 κέρδη από 1,5 δις έως 120 εκατ η χειρότερη μόνο στο τελευταίο τρίμηνο ενώ για το πρώτο τρίμηνο του 2009 προβλέπουν κέρδη από 860 εκατ. ευρώ έως 60 εκατ η ασθενέστερη. Το κλειδί της ρευστότητας δεν το κρατά ο Καραμανλής σήμερα και αυτό ας μας προβληματίσει.......
Η συνέχεια εδώ.
2. Ο Ντοστογιέφσκι κάπου φαντάζεται την κόλαση σαν έλλειμμα αγάπης, τους κολασμένους τοποθετημένους πλάτη με πλάτη να μην έχουν τη δυνατότητα να δουν τους συγκάτοικους τους στην αιωνιότητα στα μάτια......Στάση ζωής Μεγάλη Παρασκευή από το Διόνυσο. Η κρίση έχει ίδια πολιτικά χαρακτηριστικά το 1964 και το 2009 και ο ανθρώπινος ρόλος της μάνας.
3. Διαχρονική η διασύνδεση Siemens με το δικομματισμό. Πολλά τα δημοσιεύματα εδώ μια μικρή χρονολογική αναδρομή για να τα βάλουμε στη σειρά μέσα από δημοσιεύματα της Ελευθεροτυπίας 2002 και 2008. Σιωπή ο δικομματισμός λαδώνεται και η δικαιοσύνη κοιμάται.
4. Ενώ η Άνοιξη λανσάρει γλυκά μηνύματα ζωής και αναζωογόνησης ο καπιταλισμός μέσα από την κρίση που δημιούργησε εκεί στη πρωτεύουσά του, στο λίκνο της παγκοσμιοποίησης, των τοξικών ομολόγων και των 6,5 εκατ ανέργων μας στέλνει το φοβικό του πρόσωπο σε όλους τους τόνους. Έγκλημα εις βάρος μας χωρίς τιμωρία. Με σύγχυση λύσεων, διφορούμενες σε δύο κατευθύνσεις. Την συντηρητική και την προοδευτική. Συνετή η πρώτη, ακολουθεί την παράδοση και την κρατούσα ιδεολογία. Τολμηρή η δεύτερη, επιζητεί τη μεταρρύθμιση εκείνη που δεν θα επαναλαμβάνει τα λάθη του παρελθόντος. Εκπρόσωποι της συντήρησης η κυρία Μέρκελ, οι Ρεπουμπλικάνοι στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι Συντηρητικοί στη Βρετανία, ο Ζοζέ Μπαρόζο, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, οι «Times» του Λονδίνου. Της μεταρρύθμισης ο Μπαράκ Ομπάμα, ο Γκόρντον Μπράουν, ο Πολ Κρούγκμαν, οι «New York Times». O Σαρκοζί αναγκάζεται να πει αλήθειες. Ο κ. Καραμανλής συντάσσεται με την πρώτη, τη συντηρητική, άποψη. Ο κ. Γ. Παπανδρέου απαντά με εκλογολογία και κινδυνολογία σε ένα ραντεβού στα τυφλά με την κρίση και επιστράτευση του Στίγκλιτς.
Εμείς μακριά από εντυπωσιασμούς και πολιτική παραφιλολογία αφουγκραζόμαστε μαζί φάσεις και πτυχές του προβλήματος που αντιλαμβανόμαστε στη πατρίδα μας με την ανεργία τους χαμηλούς μισθούς, την εργασιακή ανασφάλεια και την μεγάλη ακρίβεια στα τρόφιμα, στη βενζίνη, στη ΔΕΗ, στο κουτσό κοινωνικό κράτος.
6. Το κουτσό Εθνικό Σύστημα Υγείας του Δημήτρη Βαρνάβα στην Κ.Ε. της 22-2-2009 Ρουσφέτια, μίζες διαφθορά και κυβερνητικός δελφινισμός.
7.Φάρμακα πολυτελείας ή αποκλεισμός θεραπευτικής αγωγής;;;;;; του υποφαινόμενου Κόπηκαν τα ΜΥΣΥΦΑ φάρμακα έπεσαν 40% οι αγορές τους και αποδεικνύεται ότι ο λόγος των μικρών και αδυνάτων συμβαδίζει με τα δικαιώματά τους. Πενιχρά έως ανύπαρκτα.
8.Τα ΅θαύματα΅ της παγκοσμιοποίησης καταρρέουν του Τάκη Φωτόπουλου στην Ε της 28-2-2009. Ιρλανδία, Κίνα, Ουγγαρία, Λετονία και Ρουμανία. Ενας νέος τρόπος κατάκτησης χωρών δια υπερχρέωσης...και συμβουλών!
9.Η παγκοσμιοποιημένη κρίση: Αποκρυπτογράφηση ορολογίας και φαινομένου του Πέτρου Μηλιαράκη δικηγόρου στο ΣτΕ και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. J.Galbraith, Νίκος Κοτζιάς Χάρης Παμπούκης και Alan Greenspan Πόσο παρεμβατικό κράτος και στις ζημιές γιατί δημόσιες εγγυήσεις;;;E της 7-3-2009.
10.Η κλιματική απειλή υποσκάπτει τον καπιταλισμό συνέντευξη στην “Ε” της 28/2/09 του καθηγητή Φράνκ Ακερμαν δρ Οικονομικών από το Harvard. Οι ζωές των εγγονιών σας είναι σημαντικές. Δηλαδή, πρέπει να δώσουμε μεγάλη αξία σε εκβάσεις μελλοντικών γενιών, ακριβώς όπως κάνουν οι οικογένειες.
11.Χώρες με έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου ή υποτιμούν το νόμισμά τους ή κόβουν χαρτί και το κάνουν πληθωριστικό νόμισμα. Συμβουλεύει η Αμερική την Ευρώπη να κάνει το δεύτερο γιατί έχει ήδη κόψει αυτή την ουρά της, έχει αφήσει το κοινωνικό κράτος στην αχαλίνωτη αγορά ιδιωτών και εκατομμύρια άστεγοι το ΅απολαμβάνουν΅ σε σκηνές και τροχόσπιτα εκείθεν του Ατλαντικού. Εμείς ενταγμένοι στην Ευρωζώνη δεν έχουμε περιθώρια τέτοιων ελιγμών. Έχουμε δημοσιοοικονομικό έλλειμμα, μεγάλο εξωτερικό χρέος ,δύο επιτηρήσεις στα 5 χρόνια από ΕΕ και το κυριώτερο ανίκανες αυτοδύναμες κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να βελτιώσουν την κατάσταση. Ετσι μέσα από σκυλοκαβγά του δικομματισμού ας ξεχωρίσουμε τι πάει μπροστά εμάς και τη χώρα ,τη χώρα της ασυδοσίας της επιπολαιότητας και του μη μέτρου. Χρειάζονται πολιτικές αύξησης ΑΕΠ και προστασίας της εργασίας. Αν το σύστημα σας τρομοκρατεί με την απαξία στον κόσμο της εργασίας ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙΣΤΕ ΤΟΥς και σεις στις ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ με την ψήφο Σας.
12.Λύση η σύλληψη της φοροδιαφυγής του Θάνου Τσίρου της Ε την 1-3-09.Σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ισπανία και η Νορβηγία οι φορολογικές αρχές έχουν άμεση πρόσβαση σε μια κεντρική βάση δεδομένων όπου καταχωρούνται όλοι οι τραπεζικοί λογαριασμοί.
13.Στα κέρδη μαζί, στην κρίση χώρια του Μωυσή Λίτση στην Ε της 28-02- 2009 Εκατομμύρια ευρώ έχουν ήδη δοθεί για μερική κρατικοποίηση (χωρίς ωστόσο το κράτος -δηλαδή εμάς, τους φορολογούμενους πολίτες- ουσιαστικό μέτοχο) στη γερμανική Hypo Real Estate, στη βελγική Fortis, στις βρετανικές Northern Rock, Lloyds, Royal Bank of Scotland και στις γαλλικές Banques Populaires, ΒΝΡ Paribas και Caisses d' Epargne.
14.Στο στόχαστρο τα Hedge funds απο Καθημερινή και Bloomberg την 27-3-2009 Διορθώνει τώρα ο Ομπάμα έναν από τους τελευταίους νόμους Κλίντον.
15.Τέλος εποχής για τους φορολογικούς παραδείσους από Καθημερινή Reuters and AFP. 17-03-2009 . Η Βέρνη ανακοίνωσε, άλλωστε, πως θα καταργήσει τη νομική διάκριση ανάμεσα στη φορολογική απάτη και τη φοροδιαφυγή, καθώς μόνον η πρώτη αποτελεί ποινικό αδίκημα στην Ελβετία. Έχοντας ανακοινώσει την απόφασή της αυτή, η Ελβετία έτυχε και της υποστήριξης της Βρετανίας στο αίτημά της να μην καταχωρισθεί στη μαύρη λίστα των φορολογικών παραδείσων στη συνάντηση της G20 που θα πραγματοποιηθεί τον Απρίλη στο Λονδίνο.
16.Γνωρίστε και ψηφίστε στην ψηφοφορία του ΣΚΑΙ τους 10 μεγαλύτερους Ελληνες. Μια δημοφιλία εποικοδομητική για όλους μας O Αλέξανδρος δίδαξε τους Υρκανούς τον έγγαμο βίο, τους Αραχώσιους τη γεωργία, τους Σογδιανούς να συντηρούν τους γέροντες γονείς τους αντί να τους θανατώνουν, τους Πέρσες να σέβονται τις μητέρες τους και να μην τις παντρεύονται, τους Ινδούς να προσκυνούν ελληνικούς θεούς, τους Σκύθες να θάβουν τους νεκρούς των, κατά Πλούταρχο. Στο μπλογκ των Ε-επιλογών υπάρχει και δημοσκόπηση για 8 πιθανές μετεκλογικές συνεργασίες μπορείτε να συμμετέχετε ανώνυμα στα πολιτικά δρώμενα, δημιουργώντας τάσεις και όχι εντάσεις.!
1. Η κυβέρνηση και η κρίση. Δεν έχουμε ηγέτες στη Γηραιά ήπειρο να επιβληθούν στις εξελίξεις αυτές που όλοι ονομάζουν Κρίση και ζητούν πάλι να φορτώσουν στο πλήθος των Ευρωπαίων πολιτών. Οι κερδοσκοπικές ελίτ έβγαλαν υπερκέρδη από την μία τσέπη τα έβαλαν στην άλλη αυτή των εξωχώριων εταιρειών, στους φορολογικούς παραδείσους μακριά από τη διαδικασία φορολόγησης των κρατών. Οπότε όλα τα δημοσιονομικά βάρη, λιτότητα και στη πλάτη σας κυρίες και κύριοι.
Συλλογική ευθύνη κοινωνικά ελεγχόμενη έλεγε ο Κέινς για ενέργεια, επικοινωνία, παιδεία και υγεία. Συναγωνισμός από τους πολιτικούς ταγούς στη συσκότιση.
Οι αιτίες της Κρίσης λέει ο καθ. Αδαμάντιος Πεπελάσης στο Σκαι είναι ότι "οι μηχανισμοί επαγρύπνησης δεν ανταποκρίθηκαν στις σημερινές συνθήκες " εύρυθμης λειτουργίας........
Ωραία λόγια για την κλεψιά και την εξαπάτηση.
Οι ελληνικές τράπεζες που μυξοκλαίνε τώρα αφού έχουν μοιράσει ΤΑ θαλασσοδάνεια στον όποιο περαστικό από το Καζαχστάν δήλωνε επιχειρηματίας στο γκισέ τους είχαν πέρσι το 2008 κέρδη από 1,5 δις έως 120 εκατ η χειρότερη μόνο στο τελευταίο τρίμηνο ενώ για το πρώτο τρίμηνο του 2009 προβλέπουν κέρδη από 860 εκατ. ευρώ έως 60 εκατ η ασθενέστερη. Το κλειδί της ρευστότητας δεν το κρατά ο Καραμανλής σήμερα και αυτό ας μας προβληματίσει.......
Η συνέχεια εδώ.
2. Ο Ντοστογιέφσκι κάπου φαντάζεται την κόλαση σαν έλλειμμα αγάπης, τους κολασμένους τοποθετημένους πλάτη με πλάτη να μην έχουν τη δυνατότητα να δουν τους συγκάτοικους τους στην αιωνιότητα στα μάτια......Στάση ζωής Μεγάλη Παρασκευή από το Διόνυσο. Η κρίση έχει ίδια πολιτικά χαρακτηριστικά το 1964 και το 2009 και ο ανθρώπινος ρόλος της μάνας.
3. Διαχρονική η διασύνδεση Siemens με το δικομματισμό. Πολλά τα δημοσιεύματα εδώ μια μικρή χρονολογική αναδρομή για να τα βάλουμε στη σειρά μέσα από δημοσιεύματα της Ελευθεροτυπίας 2002 και 2008. Σιωπή ο δικομματισμός λαδώνεται και η δικαιοσύνη κοιμάται.
4. Ενώ η Άνοιξη λανσάρει γλυκά μηνύματα ζωής και αναζωογόνησης ο καπιταλισμός μέσα από την κρίση που δημιούργησε εκεί στη πρωτεύουσά του, στο λίκνο της παγκοσμιοποίησης, των τοξικών ομολόγων και των 6,5 εκατ ανέργων μας στέλνει το φοβικό του πρόσωπο σε όλους τους τόνους. Έγκλημα εις βάρος μας χωρίς τιμωρία. Με σύγχυση λύσεων, διφορούμενες σε δύο κατευθύνσεις. Την συντηρητική και την προοδευτική. Συνετή η πρώτη, ακολουθεί την παράδοση και την κρατούσα ιδεολογία. Τολμηρή η δεύτερη, επιζητεί τη μεταρρύθμιση εκείνη που δεν θα επαναλαμβάνει τα λάθη του παρελθόντος. Εκπρόσωποι της συντήρησης η κυρία Μέρκελ, οι Ρεπουμπλικάνοι στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι Συντηρητικοί στη Βρετανία, ο Ζοζέ Μπαρόζο, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, οι «Times» του Λονδίνου. Της μεταρρύθμισης ο Μπαράκ Ομπάμα, ο Γκόρντον Μπράουν, ο Πολ Κρούγκμαν, οι «New York Times». O Σαρκοζί αναγκάζεται να πει αλήθειες. Ο κ. Καραμανλής συντάσσεται με την πρώτη, τη συντηρητική, άποψη. Ο κ. Γ. Παπανδρέου απαντά με εκλογολογία και κινδυνολογία σε ένα ραντεβού στα τυφλά με την κρίση και επιστράτευση του Στίγκλιτς.
Εμείς μακριά από εντυπωσιασμούς και πολιτική παραφιλολογία αφουγκραζόμαστε μαζί φάσεις και πτυχές του προβλήματος που αντιλαμβανόμαστε στη πατρίδα μας με την ανεργία τους χαμηλούς μισθούς, την εργασιακή ανασφάλεια και την μεγάλη ακρίβεια στα τρόφιμα, στη βενζίνη, στη ΔΕΗ, στο κουτσό κοινωνικό κράτος.
6. Το κουτσό Εθνικό Σύστημα Υγείας του Δημήτρη Βαρνάβα στην Κ.Ε. της 22-2-2009 Ρουσφέτια, μίζες διαφθορά και κυβερνητικός δελφινισμός.
7.Φάρμακα πολυτελείας ή αποκλεισμός θεραπευτικής αγωγής;;;;;; του υποφαινόμενου Κόπηκαν τα ΜΥΣΥΦΑ φάρμακα έπεσαν 40% οι αγορές τους και αποδεικνύεται ότι ο λόγος των μικρών και αδυνάτων συμβαδίζει με τα δικαιώματά τους. Πενιχρά έως ανύπαρκτα.
8.Τα ΅θαύματα΅ της παγκοσμιοποίησης καταρρέουν του Τάκη Φωτόπουλου στην Ε της 28-2-2009. Ιρλανδία, Κίνα, Ουγγαρία, Λετονία και Ρουμανία. Ενας νέος τρόπος κατάκτησης χωρών δια υπερχρέωσης...και συμβουλών!
9.Η παγκοσμιοποιημένη κρίση: Αποκρυπτογράφηση ορολογίας και φαινομένου του Πέτρου Μηλιαράκη δικηγόρου στο ΣτΕ και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. J.Galbraith, Νίκος Κοτζιάς Χάρης Παμπούκης και Alan Greenspan Πόσο παρεμβατικό κράτος και στις ζημιές γιατί δημόσιες εγγυήσεις;;;E της 7-3-2009.
10.Η κλιματική απειλή υποσκάπτει τον καπιταλισμό συνέντευξη στην “Ε” της 28/2/09 του καθηγητή Φράνκ Ακερμαν δρ Οικονομικών από το Harvard. Οι ζωές των εγγονιών σας είναι σημαντικές. Δηλαδή, πρέπει να δώσουμε μεγάλη αξία σε εκβάσεις μελλοντικών γενιών, ακριβώς όπως κάνουν οι οικογένειες.
11.Χώρες με έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου ή υποτιμούν το νόμισμά τους ή κόβουν χαρτί και το κάνουν πληθωριστικό νόμισμα. Συμβουλεύει η Αμερική την Ευρώπη να κάνει το δεύτερο γιατί έχει ήδη κόψει αυτή την ουρά της, έχει αφήσει το κοινωνικό κράτος στην αχαλίνωτη αγορά ιδιωτών και εκατομμύρια άστεγοι το ΅απολαμβάνουν΅ σε σκηνές και τροχόσπιτα εκείθεν του Ατλαντικού. Εμείς ενταγμένοι στην Ευρωζώνη δεν έχουμε περιθώρια τέτοιων ελιγμών. Έχουμε δημοσιοοικονομικό έλλειμμα, μεγάλο εξωτερικό χρέος ,δύο επιτηρήσεις στα 5 χρόνια από ΕΕ και το κυριώτερο ανίκανες αυτοδύναμες κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να βελτιώσουν την κατάσταση. Ετσι μέσα από σκυλοκαβγά του δικομματισμού ας ξεχωρίσουμε τι πάει μπροστά εμάς και τη χώρα ,τη χώρα της ασυδοσίας της επιπολαιότητας και του μη μέτρου. Χρειάζονται πολιτικές αύξησης ΑΕΠ και προστασίας της εργασίας. Αν το σύστημα σας τρομοκρατεί με την απαξία στον κόσμο της εργασίας ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙΣΤΕ ΤΟΥς και σεις στις ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ με την ψήφο Σας.
12.Λύση η σύλληψη της φοροδιαφυγής του Θάνου Τσίρου της Ε την 1-3-09.Σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ισπανία και η Νορβηγία οι φορολογικές αρχές έχουν άμεση πρόσβαση σε μια κεντρική βάση δεδομένων όπου καταχωρούνται όλοι οι τραπεζικοί λογαριασμοί.
13.Στα κέρδη μαζί, στην κρίση χώρια του Μωυσή Λίτση στην Ε της 28-02- 2009 Εκατομμύρια ευρώ έχουν ήδη δοθεί για μερική κρατικοποίηση (χωρίς ωστόσο το κράτος -δηλαδή εμάς, τους φορολογούμενους πολίτες- ουσιαστικό μέτοχο) στη γερμανική Hypo Real Estate, στη βελγική Fortis, στις βρετανικές Northern Rock, Lloyds, Royal Bank of Scotland και στις γαλλικές Banques Populaires, ΒΝΡ Paribas και Caisses d' Epargne.
14.Στο στόχαστρο τα Hedge funds απο Καθημερινή και Bloomberg την 27-3-2009 Διορθώνει τώρα ο Ομπάμα έναν από τους τελευταίους νόμους Κλίντον.
15.Τέλος εποχής για τους φορολογικούς παραδείσους από Καθημερινή Reuters and AFP. 17-03-2009 . Η Βέρνη ανακοίνωσε, άλλωστε, πως θα καταργήσει τη νομική διάκριση ανάμεσα στη φορολογική απάτη και τη φοροδιαφυγή, καθώς μόνον η πρώτη αποτελεί ποινικό αδίκημα στην Ελβετία. Έχοντας ανακοινώσει την απόφασή της αυτή, η Ελβετία έτυχε και της υποστήριξης της Βρετανίας στο αίτημά της να μην καταχωρισθεί στη μαύρη λίστα των φορολογικών παραδείσων στη συνάντηση της G20 που θα πραγματοποιηθεί τον Απρίλη στο Λονδίνο.
16.Γνωρίστε και ψηφίστε στην ψηφοφορία του ΣΚΑΙ τους 10 μεγαλύτερους Ελληνες. Μια δημοφιλία εποικοδομητική για όλους μας O Αλέξανδρος δίδαξε τους Υρκανούς τον έγγαμο βίο, τους Αραχώσιους τη γεωργία, τους Σογδιανούς να συντηρούν τους γέροντες γονείς τους αντί να τους θανατώνουν, τους Πέρσες να σέβονται τις μητέρες τους και να μην τις παντρεύονται, τους Ινδούς να προσκυνούν ελληνικούς θεούς, τους Σκύθες να θάβουν τους νεκρούς των, κατά Πλούταρχο. Στο μπλογκ των Ε-επιλογών υπάρχει και δημοσκόπηση για 8 πιθανές μετεκλογικές συνεργασίες μπορείτε να συμμετέχετε ανώνυμα στα πολιτικά δρώμενα, δημιουργώντας τάσεις και όχι εντάσεις.!
"Στα κέρδη μαζί, στην κρίση χώρια"
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ "κρίση" με μια φράση.
Εξαιρετική ανάρτηση!
Είναι σαφές πλέον αυτό το οποίο πριν από λίγο καιρό δεν τολμούσαμε να πούμε φωναχτά μήπως και κατηγορηθούμε ως γραφικοί. Πρόκειται για μια επίπλαστη κρίση, μια κρίση στο όνομα αλλά μια παγκόσμια ανακατανομή του πλούτου στην ουσία. Οι τράπεζες επιβάλλουν στις κυβερνήσεις να καλύψουν τον αέρα που πουλούσαν τόσα χρόνια με κάθε τίμημα και αυτό συμβαίνει. Οι φούσκες θα γεμίσουν με στρατιές ανέργων, με στρατιές ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Το σύστημα τιμωρεί αμείλικτα όλους αυτούς που το στηρίζουν δηλαδή τους ίδιους τους πολίτες. Ίσως τελικά υπάρχει μια δικαιοσύνη σ'αυτή την ιστορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που δεν βλέπω, είναι το 'προσωπικό ασφαλείας' που έχει ορισθεί απο τους δημοσιογράφους των ΜΜΕ, που μαζικά μετέχουν στην συγκέντρωση και πορεία σήμερα 2 Απρίλη! Απ' την πολλή βιασύνη φαινεται ξέχασαν οτι έπρεπε κάποιοι να μείνουν μέσα να ενημερώσουν στοιχειωδώς τον κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑύριο πιά αυτά που θα μας πουν δεν θα είναι 'νέα'
Βάλτε όλοι πλάτη παλικάρια να στηρίξουμε τις Τράπεζες που υποφέρουν. Και 'γω που νόμιζα ότι ο καπιταλισμός χτυπάει το λαό, αμ δε το κεφάλαιο χτυπάει και θα το εξαφανίσει όπου νάναι! Λίγο ακόμα να σηκωθούμε, λίγο ψηλότερα...
The G20 and the post-crisis world
ΑπάντησηΔιαγραφήDavid Hayes
The G20 summit in London has provoked a great mobilisation of campaigners for global justice, fairness, equality and sustainability. Their emerging coalitions may play a key role in shaping the politics of the post-crisis era, says David Hayes.
In the week of its summit in London, the Group of Twenty played its role to perfection. All the familiar scenes, routines and dramas of an international gathering of this kind have been evident - the formal receptions, the competitive briefings, the photo-opportunities, the choreographed demos (and a newer ingredient: the tech-buzz of the chittering classes). So much so that it easy to forget how recent and provisional this global grouping is, how much it has been borne on the great financial hurricane that since August 2007 ("debtonation day", as Ann Pettifor called it) has swept across the world - and how, therefore, it may itself be surpassed as the work of creating a new and accountable model of global governance becomes (if and when it does) serious.
The Group of Twenty (G20) was created in 1999 as a forum for finance ministers and central-bank governors in the advanced and developing countries to discuss global economic issues
The current members are: Argentina, Australia, Brazil, Britain, Canada, China, France, Germany, India, Indonesia, Italy Japan, Mexico, Russia, Saudi Arabia, South Africa, South Korea, Turkey, and the United States
The first meeting of the G20's heads of state and government was held in Washington on 14-15 November 2008. This was also attended - as was the London summit on 2 April 2009 - by the European Union (represented by the rotating presidency and the European Central Bank), the International Monetary Fund (IMF), and the World Bank
The participating states together represent approximately 90% of global GNP, 80% of world trade, and 63% of the world's populationAfter all, the meeting in London on 2 April 2009 is only the G20's second in its present form, the follow-up to the one in Washington on 15 November 2008. The if, when and where of any forthcoming meeting will be one sign of whether this still elusive entity will begin to consolidate.
The final communiqué - and the tensions and performative gestures that preceded this moment of "discharge" is another staple of the modern summit - has more substance than the watery outcome at Washington. The emphatic declarations ("We believe that the only sure foundation for sustainable globalisation and rising prosperity for all is an open world economy based on market principles, effective regulation, and strong global institutions") are at least on this occasion supported by a few actual pledges - on trade credits, financial stability, and global liquidity.
To get agreement even to this extent is an achievement; though the absence or vagueness of commitments on unemployment, climate change, women and the millennium development goals is clear.
At the same time, the lack of self-awareness about the agency that lies behind it is notable. The question of exactly who and what the G20 is, has yet to be resolved (the 3,070-word communiqué uses the word "we" ninety times). Perhaps - as Claude Sautet said in another context - being together will become enough to answer it. That has worked for the G7/G8, after all; but doesn't such very lack of definition suit less-than-accountable power all too well?
The shift from in-itself to for-itself may yet happen. Everything seems open in these deeply uncertain times - including the future of a new body that in its early incarnation more fairly reflects the shifting economic and geopolitical power-balances in the world. If a trend towards its institutionalisation develops, the implications for its older and more established siblings (the G7/G8, the International Monetary Fund and World Bank and World Trade Organisation) might also be profound.The United Nations too - which hosts an emergency summit of its own in June 2009, but which has been missing in action in many of the global deliberations - needs to find its voice.
A grouping that emerged in ad-hoc fashion from a crisis which has wrecked the lives of millions and threatens even greater damage, whose character is less than defined and whose final form is unclear, is in an odd position: it has neither the credibility that comes from substantive achievement nor yet the taint of failure and disappointed expectations. The diversity of the G20 is an additional complicating factor here for those who would anathematise it with the vehemence they might attach to the G8 or the IMF; a group that includes the governments of (say) Brazil, South Africa and India is by that very fact significantly different from one run by rich, white, western elites.
All this helps explain the extraordinary phenomenon whereby the G20 has over a relatively short period become a focus for the energetic activism of a huge array of campaigning coalitions, civil-society and pressure groups, and political organisations (and all this amid a refreshing absence of celebrity rock-stars or actors). At a time of wrenching dislocation and fear across much of the world, this response to the London summit - it is too early as well as too simplifying to call it "resistance" - shares something of the elusive reality it is mobilising around and against, but adds more: recent and provisional, diverse and inchoate, as well as multi-generational and tech-savvy, intelligently radical, and (perhaps above all) palpably searching for a shape that can give definition to an epochal moment.
In this sense it is the G20's first great service to have called into existence a prolific mobilisation that may yet become an effective agent of the change the more progressive politicians of the age proclaim: towards a more equal, just, balanced, humane, and sustainable world.
This article presents a few of the voices and perspectives from the week of the G20 summit in London - with links to some of the organisations involved
Να βάλουν ταφόπλακα στον καπιταλισμό-καζίνο, που οδηγεί 50 εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία και πάνω από 200 εκατομμύρια στην ακραία φτώχεια, καλούν τους ηγέτες του G-20 τα εργατικά συνδικάτα όλου του κόσμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιπροσωπείες της Διεθνούς Ομοσπονδίας Συνδικάτων (ITUC), που εκπροσωπεί 170 εκατομμύρια εργαζόμενους, περισσότερες από 310 εθνικές ενώσεις συνδικάτων και 156 χώρες του πλανήτη, είχαν αλλεπάλληλες συναντήσεις με τους ηγέτες των χωρών του G20 -μεταξύ άλλων και με τους Νικολά Σαρκοζί, Χοσέ Λουίς Θαπατέρο και τον οικοδεσπότη της συνόδου Βρετανό πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν. Τους διεμήνυσαν ότι το laissez-faire, laissez passer ο καπιταλισμός των πλήρως ελεύθερων αγορών αποδείχτηκε ανεπαρκές και ότι ο κόσμος δεν μπορεί να γυρίσει στα παλιά, όταν η σημερινή οικονομική κρίση κοπάσει.
Στη «Διακήρυξη του Λονδίνου», που συνέταξαν πριν από λίγες ημέρες τα συνδικάτα, τονίζουν χαρακτηριστικά ότι η σημερινή κρίση θεμελιώθηκε πάνω στις πολιτικές ιδιωτικοποιήσεων του οικονομικού φιλελευθεριμού και της απορρύθμισης των αγορών εργασίας, που εφαρμόστηκαν στις τελευταίες δεκαετίες, και επιταχύνθηκε από την απληστία και την ανεπάρκεια του χρηματοπιστωτικού τομέα. Τα αθώα θύματα αυτής της κρίσης είναι οι εργαζόμενοι που χάνουν τη δουλειά τους ή το σπίτι τους.
Τα συνδικάτα ζητούν από τις κυβερνήσεις να αποφύγουν τα ημίμετρα και να κινηθούν γρήγορα για την αντιμετώπιση της κρίσης οικοδομώντας ένα νέο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, το οποίο -σε αντίθεση με το κυρίαρχο τα τελευταία 30 χρόνια νεοφιλελεύθερο- θα είναι οικονομικά αποτελεσματικό, κοινωνικά δίκαιο και περιβαλλοντικά διατηρήσιμο.
Με τη «Διακήρυξη του Λονδίνου» τα συνδικάτα έχουν προτείνει προς τους ηγέτες του G20 ένα σχέδιο πέντε σημείων:
α) Συντονισμένο διεθνές σχέδιο ανάκαμψης και διατηρήσιμης ανάπτυξης με επίκεντρο την απασχόληση, που θα εστιάζει στις δημόσιες επενδύσεις, τις ενεργές εργατικές πολιτικές, την προστασία των οικονομικά αδυνάτων και τις επενδύσεις στην πράσινη οικονομία.
β) Αμεση εθνικοποίηση των χρεοκοπημένων τραπεζών για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και του δανεισμού, όπως και νέο κανονιστικό πλαίσιο για τον έλεγχο του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.
γ) Δράσεις ενάντια στη μείωση των μισθών και τη συνεχή άνοδο των εισοδηματικών ανισοτήτων.
δ) Πολιτικές και δράσεις ενάντια στην κλιματική αλλαγή.
ε) Νέο ρυθμιστικό πλαίσιο για την παγκόσμια οικονομία και μεταρρύθμιση διεθνών οργανισμών όπως το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ, η Παγκόσμια Τράπεζα και ο ΟΗΕ.
Ετεκεν μυν το G20 και δάνεια εκ του ΔΝΤ. Τα δάνεια με δυσβατους όρους που κάνουν οικονομίες όπως η Ουγγαρία, η Λεττονία και η Ρουμανία τις προάλλες να ανακαλύπτουν τι σημαίνει τραβώ κουπί χρεωκοπείας την εποχή της παγκοσμιοποίησης των ελιτ,του εξανδραποδισμού των λαών.
ΑπάντησηΔιαγραφή