Στάση ζωής Μεγάλη Παρασκευή

ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ


Ο Ντοστογιέφσκι κάπου φαντάζεται την κόλαση σαν έλλειμμα αγάπης, τους κολασμένους τοποθετημένους πλάτη με πλάτη να μην έχουν τη δυνατότητα να δουν τους συγκάτοικους τους στην αιωνιότητα στα μάτια. Όλες οι θεότητες που διεκπεραιώνουν ζητήματα σωτηρίας πέρα από αυτή τη ζωή , στην άλλη λεγομένη, διαχειρίζονται το καλό και το κακό εδώ με γνώμονα κατά συνθήκη ψεύδους την ελευθερία και την απελευθέρωση του οπαδού στην πραγματικότητα όμως κάνουν διαχείριση γήινων εξουσιών και συντήρηση των δεσποτών της ανθρώπινης εξουσίας. Ενώ στη θρησκεία η αγάπη είναι πλέον ένα δυσεύρετο είδος στις μέρες μας, η συστηματική και αληθινή γνώση κρατάει τα σκήπτρα της συναισθηματικής και κοινωνικής προσφοράς αρκεί τα κατορθώματά της να βρίσκουν διεξόδους προς τους φυσικά αδύνατους, ασθενείς και οδοιπόρους.
Είμαστε 30 χρόνια μετα την τελευταία εκλογική επιτυχία της κεντροαριστεράς, το 1964. Έχουν μεσολαβήσει παγκόσμιος πόλεμος, εμφύλιος, εξορίες, ξενιτιές, πείνες, κυνηγητό, άγριος μιλιταρισμός, αστυφιλία ,οικονομία ολιγαρχών, κανένα αστικοδημοκρατικό δικαίωμα, δολοφονία Λαμπράκη, παλατιανές αμερικανοκίνητες ίντριγκες, παρακράτος, ο λαός συσπειρώνεται υπό την ηγεσία του Γεωργίου Παπανδρέου. Στις εκλογές της 16-2-1964 επιτυγχάνει η Ενωση Κέντρου 52,72% μια άνετη πλειοψηφία στη Βουλή 171 βουλευτών. Ο βασιλιάς Παύλος χτυπημένος από καρκίνο στομάχου με οστικές μεταστάσεις κηδεύεται 6-3-1964, όλες οι καμπάνες χτυπάνε πένθιμα, η ένταση του Ανένδοτου κατασιγάζει, φέρνει στα χέρια των παιδιών το παιγνίδι.
----Γιατί μαμά χτυπούν οι καμπάνες σαν επιτάφιος;;
-----Σώπα γιε μου είσαι 5 χρόνων για να ξέρεις πέθανε ο Βασιλεύς. Άσε ήσυχο τον πατέρα σου να κοιμηθεί, πάλι απόψε πουταν νυχτερικός στην Ομόνοια, έπεσε ξύλο ξήλωσαν πλάκες πεζοδρομίων.
Ο μπόμπιρας θεώρησε φυσιολογικό να ξηλώνουν τις πλάκες ασφαλίτες και οικοδόμοι, θα ψάχνουν και αυτοί χώμα για να παίξουνε! Σκέφτηκε.
Παρεμβατικότητα του υπουργού οικονομικών Μητσοτάκη στις επενδύσεις του υπουργείου Συντονισμού, παραίτηση του Γεώργιου Μαύρου από Συντονισμού, μετακομίζει στη διοίκηση της Εθνικής Τραπέζης.(24-4) Υφυπουργός Συντονισμού ο γιος του πρωθυπουργού, Ανδρέας Παπανδρέου. Ελάχιστοι όμως έχουν ξεκάθαρο τι πρεπει να γίνει, τι διεξόδους θα προσφέρει η δημοκρατική παράταξη απέναντι στο έως τότε διαφθαρμένο καθεστώς του Κων. Καραμανλή. Μεταξύ αυτών ο εκδότης της εφημερίδας «Ελευθερίας» Κόκκας, φιλοΜητσοτακικός, «Εν έτος μετά τον θρίαμβο δεν κατωρθώσαμε ακόμη να συνεννοηθούμε μεταξύ μας πλήρως τι ακριβώς εννοούμε και τι θέλουμε όταν ομιλούμε περί αλλαγής. Τα κριτήρια μας είναι ασαφή και ενίοτε αντιφατικά. Ούτε Κράτος Δικαίου επραγματοποιήσαμε, ούτε καν ένα ευπρεπές κομματικό κράτος. Η δεξιά δεσπόζει και υπονομεύει ακόμα το κυβερνητικό έργο. Αί ένοπλοι δυνάμεις παραμένουν κράτος εν κράτει. Είμεθα επιρρεπείς εις εκμίσθωσιν «γενιτσάρων» , που μας εμπαίζουν. Κλυδωνιζόμεθα μεταξύ των ιδεωδών μας αφ ενός και των πειρασμών μιας νέας φαυλοκρατίας. Διακεκριμένοι μασκαράδες επέπλευσαν, χωρίς καν να έχουν κομματικάς περγαμηνάς και τίτλους. Και υπήρξαν περιπτώσεις-ελάχισται ευτυχώς αλλά κραυγαλέαι- όπου αγωνισταί της παρατάξεως διακεκριμένοι παραμερίσθησαν οχι απλώς γιατί ήσαν επαρκείς και έντιμοι ,αλλά γιατί ήσαν έντιμοι» (Ελευθερία 1-11-1964)
Ιδού λοιπόν πνεύμα συνταρακτικών αναπροσαρμογών προσώπων, αλλαγής σκυτάλης σε αγώνα εξουσίας που λίγο έως καθόλου επιδρούν στην καθημερινότητα, εκεί στο αυθαιρετοχώρι στα βόρεια του Περιστεριού. Κρητικοί μικρασιάτες και μετανάστες στην Αυστραλία. Ο κυρ Νώντας να μπαινοβγαίνει στο Δαφνί για μια συνταξούλα, ο κυρ Γιώργος 10 χρόνια από τον πόλεμο στη Κορέα να δίνει μάχες με το «πολυβόλο» στους χωματόδρομους προς τέρψη της πιτσιρικαρίας (φώναζε το λοχαγό να καλυφθεί μέσα στο μεθύσι του), ο άνδρας της Δασκαλάκαινας εξαφανισμένος από το σπίτι και ο κυρ Ανδρέας ο τυπογράφος άρτι αφιχθείς από το Μακρονήσι, ήταν λέει ...διακοπές. Οι υπόλοιποι πατεράδες οικοδομή, ένας χωροφύλαξ, ένας παλιατζής, ο δικός μας την νύχτα μέρα χρόνια τώρα νυχτερινός στην Ομόνοια, στη χορτοφαγία στα Ολύμπια, στο μάτι των πολιτικών εξελίξεων .
Η οικογένεια είχε γίνει τετραπλή με την άφιξη του δεύτερου γιου από επταμήνου ,το μωρό ανόρεκτο και νευρικό τις τελευταίες μέρες. Μεγάλη Πέμπτη με συνοδό θεία φεύγει το πεντάχρονο για το λιμάνι-χτήμα της γιαγιάς στην Αίγινα η μάνα ξεκινά ένα Γολγοθά με το μωρό στην αγκαλιά , τόνοιωθε ότι το αίμα που είδε από κάτω στα κακά του δεν ήταν για καλό.
Πρώτη στάση εκείνη την Μεγάλη Παρασκευή πούτυχε νάναι και Πρωτομαγιά και αρρώστησε το μωράκι της οικογένειας το ΙΚΑ Περιστερίου εκεί απέναντι από τους Άγιους Ταξιάρχες. Δυο τεράστιοι φοίνικες οδηγούσαν στα επείγοντα, οι φοινικες υπάρχουν ακόμα ,επείγοντα δεν κατάφερε να αποκτήσει ποτέ το ΙΚΑ.! Τα χωνιά και τα μεγάφωνα καλούσαν στη πλατεία Περιστερίου για την συγκέντρωση της πολυπληθέστερης εργατικής τάξης πούξερε το Λεκανοπέδιο, το μωρό διπλωνόταν βουβά χωρίς κλάμα και τεντωνόταν πάλι σαν σε σπασμό του κορμού. Ο γιατρός που το είδε πρόχειρα κόλλησε στις χθεσινές διάρροιες, δεν εκτίμησε το αίμα από κάτω, την ανορεξιά και κακουχία, την κοιλιά του παιδιού είναι και δύσκολο πάντα να την εκτιμήσεις. Δίνει σιρόπια και καθησυχάζει , η μάνα όμως έχει ένστικτο δεν τόχει ξαναδεί έτσι. 30άρα έχει μεγαλώσει κι άλλο παιδί , βλέπει και κάτι κίτρινες χροιές στα μάτια του μωρού κάτι δεν πάει καλά δεν εμπιστεύεται. Το συζητά με ένα γείτονα που κατέβαινε στη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση, αυτός θα ειδοποιήσει τον πατέρα που κοιμάται σπίτι ακούει για μια καλή κλινική στη Συγγρού την Κλινική Δαβάκη, χωρίς να υπολογίσει κάνει ότι όλοι , μια δεύτερη γνώμη θέλει για το σπλάχνο της, μπαίνει σε ένα ταξί και μεσημέρι είναι εκεί.
Την είδε προσεκτικά ένας νεαρός εφημερεύων γιατρουδάκος. Έπιασε το παθογνωμονικό σημείο στη κοιλιά του παιδιού, έντερο μέσα σε έντερο, εγκολεασμός λεπτού εντέρου, ή σημείο ελαίας κατάσταση που εμπίπτει στη παιδοχειρουργική και όχι στη γαστρεντερολογία. Η στρίψη των εντέρων θέλει χειρουργείο. Έχει φωτιστεί η δύστυχη μάνα για την κατάσταση, έχει πληρώσει και ξεπαραδιαστεί αλλά βρίσκεται σε απόγνωση για το τι μέλλει γενέσθαι. Η κλινική δεν έχει δυνατότητα χειρουργείου τέτοια μέρα την στέλνουν με δικό τους ασθενοφόρο γύρω στις 3μμ στο Δημοτικό Νοσοκομείο Αθηνών δίπλα στο τότε Πανεπιστήμιο, μεταξύ Σόλωνος και Ακαδημίας.
Μη φανταστείτε σύστημα εφημεριών Νοσοκομείων ή ΕΚΑΒ την εποχή που σας περιγράφω. Για να ξέρουμε τι κατακτήσεις ζωής, μας απαλλοτριώνουν κάθε μέρα, αχρείαστα νάναι.!
Το ασθενοφόρο ανταμώνει την πορεία της Πρωτομαγιάς στη Πανεπιστημίου, μεριάζουν άμεσα δεν καθυστερούν τον πόνο του παιδιού και την αγωνία της μάνας, στα υπόγεια της εφημερίας του Δημοτικού η αναμονή φαντάζει ατελείωτη. Πολλοί τραυματίες από τα συνήθη επεισόδια εδώ οι οπαδοί του Τσιριμώκου, της ΕΔΑ, του Παπαπολίτη, του Μητσοτάκη και του Αντρέα είναι όλοι μαζί να ενώσουν τα αίματά τους, καθαρό αίμα αδελφοκτόνο. Ο πατέρας ειδοποιημένος από το γείτονα ακολουθεί την μάνα στο Γολγοθά της μαθαίνει από την κλινική Δαβάκη που πάει και ακολουθεί με διαφορά φάσης 2-3 ωρών. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται ,η εφημερία φορτωμένη, το προσωπικό λίγο , το βλαστάρι της οικογένειας πρέπει να επιβιώσει, πως εδώ χρειάζεται ένα θαύμα είναι βέβαιο και ο Χριστός τέτοια μέρα είναι στο τάφο για τους πιστούς του, των ανθρώπων τα καμώματα «τακτοποίησαν» και Αυτόν. Νύχτωσε 6 με 7 το απόγευμα και μια νοσοκόμα άγγελος την πιάνει από το αριστερό ώμο, φύγε βρες ένα τρόπο να πας στο Παίδων στο Γουδί μόνο εκεί θα μπορούσαν να χειρουργήσουν τέτοιο μωράκι, καθυστέρησες αρκετά εδώ τώρα τρέξε. Η τσάντα βαραίνει στο δεξί ώμο με τα πλυμένα και τα άπλυτα του μωρού, το παιδί σφιχτά στην αγκαλιά , τα πόδια βαστούν να προλάβει και τους Επιτάφιους , θα κατεβεί σε λίγο του Αγίου Διονύση του Αρεοπαγίτη από τη Σκουφά θα κλείσει και τους δρόμους, ταξί πουθενά. Η εξάντληση έχει πάρει τη μισή ζωή του παιδιού της κάνει ωτοστόπ απόγνωσης σε ένα τυχαίο αμάξι εκεί στη σκοτεινή Σόλωνος έρημη πια από την προγραμματισμένη πορεία του Επιταφίου, αυτή η πορεία δεν ανακόπτεται από τίποτα, ίδια πάντα κουβαλάει αμαρτίες και τα αληθινά ή ψεύτικα δάκρυά μας.
Το θαύμα φρενάρισε μπροστά της είναι ένας νέος 30άρης γιατρός κάπου στη Πολυκλινική έκανε ειδικότητα τότε, την παίρνει μαζί του και της ζητάει ευγενικά μια παράκαμψη. Έχει μέσα στο αμάξι την πεντάχρονη κόρη του Αϊντα, την πάει κάπου στη Πειραιώς στη γιαγιά και μετά ανηφορίζει το αμάξι της σωτηρίας την Αλεξάνδρας, κατευθείαν Παίδων. Την παραδίδει σε φίλους φωνάζει και άλλους από το σπίτι, παρακάμπτονται πολλοί Επιτάφιοι εκείνο το βράδυ για να σωθεί ένα παιδί. Η ανθρωπιά , η έγνοια της μάνας, το τυχερό συναπάντημα της Σόλωνος, το μεράκι κάποιων γιατρών συνωμότησαν όλα μαζί να γλιτώσει ένα μωρό επτά μηνών σε καιρούς δύσκολους και καταραμένους.
Πετυχημένο χειρουργείο μερικής εντερεκτομής με συνοδό σκωληκοειδεκτομή με τομή εγκάρσια υπομφάλια και καλή μετεγχειρητική πορεία. Πάσχα γιορταστικό για όλους στις 3-5-1964.
Την ίδια περίοδο που πλήθος μωρών στον Άγιο Κυπριανό, στο Αλεξάνδρας, στο Έλενα άλλαζαν χέρια και υψηλούς προστάτες, τα αντιμετώπιζαν σαν ψεύτικες κούκλες αγάπης και οικογενειακής καταξίωσης.
Ο γιατρός Σωτήρας έβγαλε τουλάχιστον 20ετή διευθυντική θέση στον Άγιο Σάββα επί ΕΣΥ συνταξιοδοτηθείς από 5ετία, έσωσε και άλλο κόσμο πολύ σε αυτή του την πορεία. Η Αϊντα συνεχίζει το έργο του πατέρα της στη δικηγορία. Ο μικρός χειρουργημένος είναι σήμερα ένας χρήσιμος πετυχημένος επιχειρηματίας, η μάνα κουράγιο και ο πατέρας που ακολουθούσε με διαφορά φάσης την περιπέτεια είναι αυτό που ήταν πάντα, υπεύθυνοι γονείς.
Τώρα κάποιοι άλλοι δευτεραγωνιστές αυτού του περίγυρου αν αναρωτηθείτε τι θέλουν και τι ζητούν στο πολιτικό σκηνικό 44 χρόνους μετά, αυτό είναι δικό σας θέμα, βάζετε δύσκολα ερωτήματα σε κάποιον που υποπτεύεται κόλαση και παράδεισος τι σημαίνει.

24-11-2008
ΔΙΟΝΥΣΟΣ

ΥΓ. Αφιερώνεται στη μάνα μου, στη μάνα του Αλέξη Γρηγορόπουλου και στις μάνες όλων σας.