Οκτώ χρόνια δημιουργικής λογιστικής επί Σημίτη και πέντε χρόνια επί Καραμανλή μας πουλάνε την καραμέλα της λιτότητας, του σφιγμένου ζωναριού, των ιδιωτικοποιήσεων για να μην αυξηθεί το δημόσιο χρέος, για νάχουμε "πρόσωπο" στας Ευρώπας, και εν μια νυχτί δίνουν 28 δις ευρώ στους τραπεζίτες.
Εχει χαθεί η κοινωνική συνοχή, την παιδεία την θέλουν ιδιωτική τα δύο μεγάλα κόμματα, λεφτά για την υγεία δεν βρήσκουν, η άμυνα εικονική προσοδοφόρα μόνο για τους προμηθευτές, η αγροτιά αφανίζεται, ο τουρισμός και η ναυτιλία σε χέρια λίγων, η αστυνόμευση του εντυπωσιασμού και με μεγάλα ελλειματα. Η Εκκλησία αφορολόγητη τόριξε στις bysiness. Την ίδια ώρα τα ασφαλιστικά ταμεία επενδύουν σε τοξικά ομόλογα, ο γενικός πολιτισμού σαλιαρίζει, οι δουλιές φύγαν Τουρκία και Βαλκάνια, οι μαγαζάτορες εξαφανίζονται πολύ πριν τα χθεσινοβραδινά γεγονότα, Εμπορικά κέντρα των αγορών της πλουτοκρατίας ξεφυτρώνουν περισότερα από τις ανάγκες μας.
Η ηχώ του Θεού επί της γής κάνει Real Estate. Η δικαιοσύνη παρουσιάζεται με δεμένα χέρια συνήθως αργή, αναποτελεσματική και ενδεικτική της ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ.
Το πετρέλαιο έπεσε, η ακρίβεια έμεινε.
Ο έλεγχος τροφίμων ανύπαρκτος. Το περιβάλλον πληρώνει την βουλιμία τους για παράνομο κέρδος, καταστρέφεται συστηματικά.
Οι εισαγωγές ανεξέλεκτες εξαφανίζουν κάθε ελληνική παραγωγική διαδικασία.
Μπήκαν στη πόλη οι εχθροί, ο θυμός περισσεύει και κάποιοι υπεύθυνοι ακόμα αναρωτιούνται το πως και το γιατί. Τα προγράμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν τις λύσεις. Τον ίδιο φιλελευθερισμό επαγγέλονται. Δεν έχουν το όραμα των δημοσίων επενδύσεων.
Διαπιστώνουμε ξαφνικά ότι αυτή η Ελλάδα δεν ανήκει σε μας , ανήκει σε άλλους.
Τι προοπτική έχει ο νεολαίος στην Ελλάδα της αναξιοκρατίας, των golden boys, του ξεζουμίσματος από ΔΕΗ , ΟΤΕ Κοινόχρηστα.
Τα λόγια περισσεύουν, οι φλόγες δεν αποτελούν λύση, ο θυμός περισσεύει και πέφτει συνήθως επί αδίκων. Φτάνει μέχρι στο εν θερμώ shopping therapy. Σάμπως ένα διαρκές πλειάτσικο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας δεν βλέπουμε λίγο πολύ ένα γύρω.;; Αποδεικνύεται από τα γεγονότα ότι κυβερνώμεθα από αλήτες και δεν κινδυνεύουμε από 15χρονους "αλήτες" όπως θέλουν να μας πείσουν με τις προκλήσεις τους.
Οι υπευθυνες λύσεις απαιτουν άλλες διαδικασίες που η πολιτική ηγεσία σήμερα ανεπαρκει να προσφέρει.
Και ο Αλέξης είναι μια ακόμα τραγική απουσία......Δολοφονημένος.
Στους φρεσκοβαμένους τοίχους του τοπικού σχολείου με κόκκινα γράμματα:
"ΚΡΙΜΑ ΟΡΓΗ ΣΚΟΤΩΣΑΝΕ ΠΑΙΔΙ "
Οι φωτό από την Καλύβα ψηλά στο βουνό.Η χειρογραφη επιστολή που μοιραζόταν στη κηδεία του Αλέξη:
ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, "κουκουλοφόροι", "γνωστοί-άγνωστοι"
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ! Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι....
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας! Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ! Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε,
ΞΕΧΑΣΑΤΕ! Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε, Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ! Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε. Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες; Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας. αναδημοσίευση απο salonica-press tvxs.gr
Περιμένω εδώ και καιρό ν΄ ακούσω την εναλλακτική κυβερνητική πρόταση που θα με απεγκλωβίσει από τον δικομματισμό. Που θα μου δείξει τον στόχο και τα μέσα της διακυβέρνησης του αύριο. Τους μηχανισμούς που θα αναδείξουν το κράτος δίκαιου, της εις βάθος παιδείας και της κοινωνικής αστυνόμευσης(;). Τον τρόπο που 3.500.000 ασφαλισμένοι θα παρέχουν με τις κρατήσεις των ταμείων τους, ποιοτική περίθαλψη για 12.500.000 κατοίκους της χώρας. Πως θα αφοπλισθούμε για να διαθέσουμε τα χρήματα των εξοπλισμών στη κοινωνία και στις ανάγκες της. Πως θα πείσει εμένα τον στόκο, ότι το να διαλέγουμε πάντα τις εύκολες λύσεις καταργούμε την θεμελιώδη ανθρώπινη λειτουργία της κρίσης. Οι περιγραφή των αποτελεσμάτων της αναποτελεσματικής και κακής πολιτικής δεν φθάνει. Το «όλοι οι άλλοι ίδιοι είναι», προϋποθέτει να καταθέσεις την δίκη φωτογραφία-πρόταση για να την καταλάβουμε κι εμείς οι μέτριοι. Οι υιοθέτηση των περιθωριακών ομάδων και η αποκλειστική ενασχόληση και προβολή των δικών τους προβλημάτων, τοποθετεί εμένα και τα ανάξια προβλήματά μου στο περιθώριο. Επέτρεψέ με από τον πάτο του πηγαδιού να φωνάξω ότι δεν είναι όλοι ίδιοι, και ότι πήγαμε μπροστά σίγουρα όχι όσο έπρεπε, αλλά κατά τη γνώμη μου περισσότερο απ΄ ότι αξίζαμε. Καίνε αυτοί που δεν συμμετέχουν στο δρόμο, επειδή τους πείσαμε ότι όλα είναι μάταια και σάπια. Με την απαξιωτική και μόνο κριτική, η βία γίνεται πια αταξική, απολίτικη, παιχνίδι εφηβικό για τη πλάκα, της μόδας, και του χαβαλέ χωρία αξίες, σεβασμό, όνειρα και προοπτική. Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται το «κουρδιστό πορτοκάλι». Η επαναστατική αλλαγή χρειάζεται ελπίδα για την προοπτική της θυσίας του καθένα μας. Και ο πολιτικός του αύριο έχει την ευθύνη και της δημιουργίας της αν δεν υπάρχει. Αυτά φυσικά δεν τα περιμένω από σένα «Διόνυσε» αλλά από το «άλλο» κόμμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη σημερινή κατάσταση και τον σημερινό πρωθυπουργό τον σκιαγράφησε ο Χρ.Γιανναράς. Εδώ υπάρχει μια παράγραφος, δείγμα αυτού που λέει ο καθηγητής:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://odromos.wordpress.com/2008/12/08/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B6%CF%8D%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82-divorci-shtet-shoqeri/
ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Ακούω την βουή από τα ουρλιαχτά παιδιών
άλλοθι καιροσκόπων ανδρών
Ριγώ από την οργή ,την θλίψη τόσων νεαρών
Ήταν θέλημα των πολιτικών
Προγραμματισμένο έγκλημα και μελετημένο
Αλλά ιδίως καλά σχεδιασμένο
Στην Ελλάδα κυβερνόμαστε από πολιτικούς
Χειρότεροι από τους αναρχικούς
Η γενικευμένη ανομία όλων των αστυνομικών
Θυμίζει την αληταρία κακοποιών
Οι λεηλασίες και οι κλοπές πολλαπλασιάστηκαν
Οι περιθωριακοί για τι εμπλάκηκαν ;
ακόμα ψάχνουμε να δούμε ποιός και τι να φταίει
το ματς θα γίνει το χρήμα θα ρέει .
Η απασχόληση με τα κοινά επί 32 έτη μεχει κάνει το ίδιο φιλύποπτο Μιχάλη μου και ψωριάρη ανένταχτο Αριστερό. Η οικογένεια και η καρριέρα μου έχουν τραγουδίσει επ αυτού πολλάκις αλλά εγώ κουφός "εγεννήθηκα" Από το Σοφοκλή στο Κωστή Μοσκώφ έγραφα κάπου περνώντας βέβαια από τον Ιωάννη Καποδίστρια....Στα θέματα που θέτεις όρεξη νάχουμε θέματα να βάζουμε να τα λέμε όλη την επόμενη χρονιά, πολλές λύσεις του Σύριζα θυμίζουν το ΠΑΣΟΚ του 1981 και αυτό ζητούμενο. Τι ψελίζει τώρα ο Γίωργος περι δίκαιης κοινωνίας....καμμιά σχέση. Οραμα εκσυγχρονισμού, κινημα λίγο πιστευτό, βάση όχι καλά δεμένη, πλουραλισμός γλώσσας, ενότητα επικοινωνίας στις συνιστώσες. καθε μέρα στο ηλεκτρονικό βήμα του Σύριζα βλέπετε προτάσεις στα επί μέρους. Είπες και μια μαγική κουβέντα που θα την χρησιμοποιήσω για ένα αγαπητό σκηνοθέτη πουχασα πρόσφατα το καλοκαίρι, για τον πάτο του πηγαδιού, λίγοι φτάνουν να θέλουν να τον ψάξουν μούλεγε, έχω υποχρέωση να γράψω κάτι σύντομα για αυτόν. Παρακολουθώ και γω με ενδιαφέρον τι γίνεται στο άλλο "φρένο" της φρενοβλάβειάς μας, χάνουν και τους λίγους ΕΑΜΙτες χάνουν και τους ψαγμένους μένουν μόνο οι οπαδοί, κρίμα για την ηγεσία, για τους ανιδιοτελείς μεσαίους αγωνιστές. Σκέψου μιλάν για την αποκατάσταση Στάλιν και δεν συζητούν την αποκατάσταση Ζαχαριάδη που στην ανθρώπινη και όχι μόνο μορφή την έχει συντελέσει βέβαια Φρέντυ Γερμανός και Φοίβος Οικονομίδης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αστυνομική ασυδοσία
Δυστυχώς, η κτηνώδης δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν εν ψυχρώ, παράλογη, απολύτως απρόκλητη, αλλά αποτέλεσε «προαναγγελθέντα θάνατο». Ακριβώς γιατί το χέρι του δολοφόνου όπλισαν η διάχυτη, ατιμώρητη και νομιμοποιημένη αστυνομική βία των τελευταίων χρόνων κατά μεταναστών, τοξικοεξαρτημένων, τσιγγάνων, «ζωηρών» νεολαίων, η γενικευμένη αστυνομοκρατία, η εμπέδωση του αστυνομικού κανιβαλισμού και της φιγούρας του Ράμπο-μπάτσου, που καμαρώνει για το πόσους μετανάστες έδειρε και το πόσα «πρεζάκια» εξευτέλισε.
Δυστυχώς, ο Αλέξης θυσιάστηκε στο βωμό της «ασφάλειας», που γεμίζει τις πόλεις με ένστολους δολοφόνους, που θαλασσοπνίγει πρόσφυγες στο Αιγαίο, που προσπαθεί να πείσει τον εργαζόμενο και τον άνεργο, τον απολυμένο και τον «απασχολήσιμο» ότι δεν απειλείται από τους πλούσιους, το κεφάλαιο, το κράτος και τις πολυεθνικές, αλλά από τον πιο φτωχό από αυτόν, τον κυνηγημένο, τον παρία, τον ανέστιο, τον διαφορετικό.
Όσο κι αν φαίνεται ουτοπικό και παράδοξο, εμείς επιμένουμε:
Να διαλυθούν τα ΜΑΤ και οι Ειδικοί Φρουροί.
Να αφοπλιστεί η αστυνομία.
Η λεηλασία της ζωής μας
Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι μόνο η ασυδοσία των αγορών. Ούτε απλώς η μεγαλύτερη εκμετάλλευση και καταπίεση των «από κάτω». Πάνω απ’ όλα είναι η αχαλίνωτη κυριαρχία των πλούσιων πάνω στους φτωχούς, η απόλυτη περιφρόνηση των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, ακόμα χειρότερα η δαιμονοποίησή τους ότι ενοχοποιούνται για την ανέχεια και την εξαθλίωση που επικρατούν στον πλανήτη.
Ευτυχώς, ο μύθος του «τέλους της Ιστορίας» κατέρρευσε. Το ιδεολόγημα της «ευημερίας των ελευθέρων αγορών» διαπομπεύεται. Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν αφήνει περιθώριο για την παραμικρή αυταπάτη απέναντι στα ψεύδη των αρχόντων.
Η κυβέρνηση Καραμανλή διέλυσε το δημόσιο τομέα, απογείωσε την ακρίβεια, λεηλάτησε την κοινωνική περιουσία, λήστεψε τα ασφαλιστικά ταμεία, καταδίκασε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στην επισφάλεια, την ανέχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Και για να τα επιτύχει όλα αυτά, λάτρεψε την παμφαγία της Εκκλησίας, την ανθρωποφαγία της Δικαιοσύνης και της Αστυνομίας.
Αυτή η κυβέρνηση που λεηλατεί το περιβάλλον, που ξεπουλά το δημόσιο τομέα, που εξευτελίζει την ανθρώπινη εργασία, που σκοτώνει πρόσφυγες και δολοφονεί παιδιά πρέπει να φύγει. Όχι για να τη διαδεχτεί το ΠΑΣΟΚ της δολοφονίας του Καλτεζά και της ψήφισης του τρομονόμου, αλλά επειδή δεν τους ανεχόμαστε, επειδή μας αξίζει μια ανθρώπινη ζωή.
Ο ξεσηκωμός
Η στυγνή δολοφονία του Αλέξη πυροδότησε το μεγαλύτερο ξεσηκωμό από τη Μεταπολίτευση. Πλατύτερο, μαζικότερο, πανελλαδικότερο και σκληρότερο από τις 25 Μάη ’76 ενάντια στο νόμο 330, από το Πολυτεχνείο του ’80, από το κίνημα ενάντια στη δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά το 1985, από την έκρηξη που ακολούθησε τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα τον Ιανουάριο του 1991.
Αυτός ο ξεσηκωμός δεν προκλήθηκε μόνο από την κτηνώδη εκτέλεση του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Εξέφρασε την ασφυξία, την οργή και το μίσος ενός ολόκληρου κόσμου («πρεκαριάτο» το αποκαλούν...) που υφίσταται καθημερινά την πραγματικότητα του ενάρετου κόσμου των πλουσίων: επισφάλεια, εργασιακή περιπλάνηση, καθημερινές ταπεινώσεις, αστυνομική βία σε πλατείες, γήπεδα και δρόμους, κατάπνιξη κάθε ελπίδας για μια ανθρώπινη ζωή.
Στις χιλιάδες ανθρώπους που πετροβολούνται με τους μπάτσους (αλλά και σπάνε από τράπεζες μέχρι μικρομάγαζα –– κακώς, αλλά, δυστυχώς, τόσο εξηγήσιμα) συμμετέχουν μεγάλα τμήματα της νεολαίας μας, υποαπασχολούμενα, άνεργα, μαθητικά και σπουδαστικά, ντόπια και αλλοδαπά, πολιτικοποιημένα και απολιτικοποίητα, που βρίσκουν ευκαιρία να εκφράσουν το μίσος τους στους μπάτσους και τους πλούσιους, στα σύμβολα ισχύος, πλούτου και κατανάλωσης, αλλά και σε ό,τι επιθυμούν και δεν έχουν σε αυτό το σύστημα της απατηλής χλιδής και της «ευημερούσας υποκρισίας».
Προς τιμήν τους, εκτός από τον αναρχικό – αντεξουσιαστικό χώρο, που από θέση αρχής συμμετέχει στις συγκρούσεις, μεγάλα τμήματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, παρ’ όλες τις διαφωνίες τους με τα «σπασίματα» και τις «καταστροφές», δεν συντάχθηκαν με την ευταξία, δεν καταδίκασαν τα «έκτροπα», βγήκαν στο δρόμο, διαδήλωσαν μαζί με τους «κουκουλοφόρους», κραύγασαν «αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές», κατανόησαν ότι η «πράξη προηγείται της θεωρίας» και ύψωσαν άνευ όρων το ανάστημα τους στην αστυνομική βαρβαρότητα. Ελπίζουμε αυτό να συνεχιστεί...
Είναι τόσο σπουδαίο αυτό που συμβαίνει ώστε να μη μας αλλάζουν γνώμη κάποια από αυτά που γίνονται.
Ανυπακοή και σύγκρουση
Από το Μπρίξτον και το Λος Άντζελες ως τη Γένοβα, και την εξέγερση των παρισινών προαστίων, καλώς ή κακώς, αλλά οπωσδήποτε πραγματικά, τα περάσματα και οι δρόμοι της κοινωνικής αντίστασης αποδεικνύεται ότι εξαρτώνται από τη γενική κατάσταση της κοινωνίας και του κινήματος. Πώς να το κάνουμε: Η κατάσταση της κοινωνίας, του κινήματος και της Αριστεράς (όλων των ρευμάτων της) επιτρέπουν να βγούμε πολλές χιλιάδες στους δρόμους για τη δολοφονία ενός 15άχρονου, αλλά δεν αρκούν για την ανάπτυξη ενός μαχητικού κινήματος με ολοκληρωμένο πολιτικό σχέδιο. Θα προτιμούσαμε επετειακές διαμαρτυρίες; Μήπως είναι καλύτερα να αναλογιστούμε τους τρόπους που αυτό το κοινωνικό δυναμικό που λεηλατείται και ασφυκτιά μπορεί να εκφραστεί και να έχει αποτελέσματα.
Ως Δίκτυο, συμμετέχουμε και υποστηρίζουμε άνευ όρων τον ξεσηκωμό ενάντια στην κυβέρνηση, τους πλούσιους και την αστυνομία.
Χαιρετίζουμε την κοινωνική οργή απέναντι στην κυβερνητική λεηλασία και τρομοκρατία, την αγανάκτηση εκατομμυρίων ανθρώπων απένταντι στη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων εφήβων και νέων στις επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα.
Δηλώνουμε ότι ενάντια στις δηλώσεις πυγμής του πρωθυπουργού και λατρείας στη νομιμότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τις επιχειρήσεις αρετής μπάτσων, «αγανακτισμένων πολιτών» και φασιστών, τις υποκλίσεις νομιμότητας και ευταξίας της ΓΣΕΕ και του «ταξικά αδιάλλακτου» ΚΚΕ, τη διαστροφή της πραγματικότητας και τη συκοφαντία των τηλεοπτικών, κυρίως, ΜΜΕ, η απάντηση μπορεί να είναι μόνο μία:
Οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι ούτε αθώοι ούτε ένοχοι˙ είναι δίκαιοι. Αν χιλιάδες άνθρωποι φοράνε κουκούλες, τότε έχουν πρόσωπο!
9 Δεκέμβρη 2008
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα
Η ηγεσία του ΚΚΕ σε ρόλο θλιβερού συκοφάντη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλεος!
Ξεπέρασε κάθε όριο η επίθεση της κας Παπαρήγα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν αποτελεί πλέον είδηση η συστηματική επίθεση της ηγεσίας του ΚΚΕ εναντίον της πολιτικής και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Η ανθενωτική του στάση στο μαζικό κίνημα, η εχθρική του στάση στις άλλες δυνάμεις της αριστεράς, η συκοφαντική του στάση στο κίνημα ενάντια στη παγκοσμιοποίηση και στο Ευρωπαϊκό και Ελληνικό κοινωνικό Φόρουμ, είναι πλέον γνωστές πρακτικές που αποδοκιμάζονται από τους αριστερούς και δημοκρατικούς πολίτες της χώρας, την ίδια στιγμή που επιδοκιμάζονται από συντηρητικούς κύκλους και το κατεστημένο.
Η σημερινή δήλωση, όμως, της γραμματέας του ΚΚΕ -εξερχόμενη από το μέγαρο Μαξίμου (!) - ξεπερνάει κάθε όριο.
Είναι απαράδεκτο η ηγεσία του ΚΚΕ να ευτελίζει με αυτό τον τρόπο το ιστορικό κόμμα της αριστεράς, του οποίου ηγείται. Σε ρόλο θλιβερού συκοφάντη ταυτίζεται με ακραίους κύκλους της ΝΔ και της ακροδεξιάς και από κοινού εξαπολύουν μια πρωτοφανή για το ήθος της αριστεράς επίθεση συκοφαντίας εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.
Παρακολουθούμε από χθες το βράδυ την απέλπιδα προσπάθεια ακραίων κύκλων του κυβερνώντος κόμματος αλλά και της ηγεσίας του ΚΚΕ να αναστήσουν τις ένδοξες ημέρες Πολύδωρα, στοχοποιώντας τον ΣΥΡΙΖΑ, χρεώνοντας στη ριζοσπαστική αριστερά ανοχή σε πρακτικές βίας που δεν έχουν καμία σχέση με την κουλτούρα δράσης και τις αξίες μας.
Την ώρα που οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν - παρά τις δυσκολίες - να δώσουν το παράδειγμα δυναμικού, συλλογικού και ειρηνικού τρόπου κινητοποιήσεων, με σκοπό να μπουν στο προσκήνιο της πολιτικής οι εργαζόμενοι και η νεολαία, η ηγεσία του ΚΚΕ κάνει μικροπολιτική και βαθαίνει το ρήγμα στον κόσμο της αριστεράς, αναμασώντας φθηνές συκοφαντίες που οι κατεστημένες δυνάμεις, συνήθως, χρησιμοποιούν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχοποιείται γιατί ενοχλεί. Ενοχλεί κυρίως γιατί προσπαθεί να δώσει τον πρώτο λόγο στους πολίτες. Μαζί με τους πολίτες επιχειρούμε να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω της. Δεν αντιλαμβάνεται το αίτημα των εργαζομένων και της νεολαίας για ριζικές αλλαγές που μόνο ένα μαζικό κίνημα και μια ενωμένη αριστερά μπορεί να υπηρετήσει. Γιʼ αυτό και επιτίθεται με συκοφαντίες στην υπόλοιπη αριστερά και επιμένει σε μια διασπαστική λογική που μόνο υπηρεσίες στις δυνάμεις του συστήματος μπορεί να προσφέρει.
Ελπίζουμε ότι κάποτε θα σταματήσει αυτός ο κατήφορος που έχει πάρει το ΚΚΕ από την εποχή του κινήματος για το άρθρο 16 που και τότε κράτησε μια στάση εχθρική απέναντι στα νέα παιδιά, τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που έδωσαν έναν τεράστιο αγώνα εναντίον όλων και νίκησαν. Μια στάση για την οποία θα απολογείται για πολλά χρόνια στο εκπαιδευτικό κίνημα.
Σε κάθε περίπτωση εμείς δεν πρόκειται να τους ακολουθήσουμε. Η μόνη απάντηση στην πολιτική του αυταρχισμού και της καταστολής, η μόνη απάντηση στην κοινωνία του τρόμου είναι οι μαζικοί κοινωνικοί αγώνες της νεολαίας και των εργαζομένων. Αγώνες που θα αναμετρηθούν και θα ανατρέψουν αυτή την πολιτική.
To Γραφείο Τύπου
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
Στους δρόμους σήμερα θρηνεί μια ολόκληρη γενιά. Στους δρόμους σήμερα θρηνεί μια ολόκληρη κοινωνία. Θρηνούμε όλοι.
Δεν φτάνουν όμως τα δάκρυά μας για να ξεπλύνουμε τη ντροπή, να ξεχάσουμε την αδικία.
Σήμερα, αγανακτεί όλη η χώρα. Αγανακτούμε όλοι.
Στα χείλη κάθε νέου, στα χείλη κάθε οικογενειάρχη, στα χείλη κάθε πολίτη που θέλει να δημιουργήσει ένα καλύτερο αύριο, υπάρχει μία και μόνο φράση:
Φτάνει πια.
Φτάνει πια με αυτή την κυβέρνηση, που αρνείται παντού ν' αναλάβει τις ευθύνες της. Που ασχολείται με τα δικά της, ιδιοτελή συμφέροντα, αλλά δεν προστατεύει τη νεολαία, τις περιουσίες, τους πολίτες.
Φτάνει πια με αυτή την κυβέρνηση, που δεν κατανοεί τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου, του τόπου, της πατρίδας.
Φτάνει πια με αυτή την κυβέρνηση, που το μόνο που εγγυάται είναι ένα χειρότερο αύριο, με συνέχεια της βίας και της αυθαιρεσίας, της ανομίας και της ατιμωρησίας, της ανέχειας.
Φτάνει πια με αυτήν την κυβέρνηση, που ανέχεται την κάθε εξουσία να αυθαιρετεί, να καταπατά τα δικαιώματα, την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό που οφείλουμε στον πολίτη.
Δεν αρκεί να μιλήσουμε για την αυτονόητη απόδοση δικαιοσύνης. Ούτε αρκεί η αυτονόητη αποκατάσταση των ζημιών. Η αποζημίωση όσων έχασαν τις περιουσίες τους. Ούτε είναι ώρα να αντιμετωπίσουμε με μικροκομματικές αντιλήψεις αυτή την κρίση. Και σίγουρα, δεν είναι ώρα να εκμεταλλευθούμε τον φόβο.
Είναι πια η ώρα μιας άλλης αντίληψης διακυβέρνησης. Είναι πια η ώρα μιας άλλης πρακτικής διακυβέρνησης, μιας άλλης, νέας νοοτροπίας.
Να γνωρίζει η νέα γενιά, να γνωρίζει η κοινωνία ότι, η Πολιτεία είναι κοντά τους, ότι νοιάζεται. Μια Πολιτεία, που θα λέει «νοιάζομαι για σένα, προασπίζομαι τα δικαιώματά σου». Και θα το αποδεικνύει και στην πράξη.
Είναι ώρα να απορρίψουμε κατηγορηματικά αυτή την αντίληψη της βίας και της αυθαιρεσίας στη χώρα μας, απ' όπου και αν προέρχεται. Με πρώτη ευθύνη αυτήν της Πολιτείας.
Είναι ώρα να αντιδράσουμε.
Απέναντι στο φόβο, την ανασφάλεια, να προτάξουμε την σιγουριά.
Απέναντι στην ιδιοτέλεια, την ευθύνη.
Απέναντι στην καχυποψία, την εμπιστοσύνη.
Απέναντι στην πόλωση και τον διχασμό, την συνοχή της κοινωνίας.
Απέναντι στην απαξίωση του συνανθρώπου μας, των αξιών μας, τον σεβασμό στον πολίτη.
Να βάλουμε την πατρίδα μας σε μια καλύτερη πορεία, πιο δίκαιη, πιο ανθρώπινη.
Μια Ελλάδα, για την οποία όλοι μας θα είμαστε περήφανοι.
Σήμερα, είμαστε όλοι οργισμένοι.
Οργισμένοι για την δολοφονία ενός παιδιού από αυτούς που θα έπρεπε να τον προστατεύουν.
Οργισμένοι, γιατί σε αυτό το παιδί, βλέπουμε και τα δικά μας τα παιδιά.
Είναι τώρα η στιγμή να πούμε όχι στη βία, όχι στην αυθαιρεσία.
Καλώ και καλούμε όλους τους πολίτες, αύριο, σε μια ειρηνική διαμαρτυρία.
Σε μια πρωτοβουλία ενάντια στη βία. Για μια κοινωνία ανθρωπιάς.
Ενάντια στη βία του κράτους, ενάντια στη βία προς τον συνάνθρωπό μας, ενάντια στη βία που ζούμε και βλέπουμε καθημερινά γύρω μας.
Μια διαμαρτυρία ενάντια στη βία. Μια διαμαρτυρία χωρίς βία.
Καλούμε σε κάθε μεριά της Ελλάδας, σε κάθε γειτονιά, να ανάψουμε όλοι μαζί ένα κερί στον Αλέξανδρο, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για την ελπίδα.
Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία, την ανθρωπιά.
Να ενώσουμε τη φωνή μας για την Ελλάδα.
Όποτε ρωτώ έναν «κατατοπισμένο» αριστερό με ταμπέλα του σήμερα: «τι είναι αριστερά;», εκτός από υπομονή, πρέπει να διαθέτεις και μεγάλη κατανόηση για να αντέξεις μέχρι το τέλος την Μαρξιστική ανάλυση που αρχίζει και τελειώνει με ιστορία, λάθη, παραλήψεις, προδότες, προδομένους, πόνους, θυσίες και στο τέλος άδικη κοινωνία που δεν μας καταλαβαίνεις. Εγώ «Διόνυσε» είμαι ένας άνθρωπος κοινός και θλιβερός πολύ. Καταλαβαίνω τα απλά πράγματα και όσα απλοποιούνται, σαν το φιλί στο μάγουλο, σύντομο και θεωρητικά απονήρευτο και απαρεξήγητο. Έβγαλα που λες τη φουστανέλα με τις ορθοδοξίες και τις αγκυλώσεις, φόρεσα κουστουμάκι ντεγκλαρέν, κονόμησα και «ρόλεξ» από τον ξάδελφο τον δεύτερο τον μπράβο κι έφτιαξα τη δική μου αριστερά. Για μένα ο σκοπός του σύγχρονου αριστερού είναι να μένει σε συγκρότημα με πισίνα, “spa”, με θέα το απέραντο γαλάζιο, βουτηγμένο στο πράσινο και στα λουλούδια. 4ωρη εργασία επί τετραήμερο, με αποδοχές που επιτρέπουν καταναλωτική επάρκεια. Πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη επιπέδου «Ωνάσιου». Σπουδές για τα παιδιά μου επιπέδου «Χάρβατ». Σύνταξη στα 50 για να απολαύσεις δεύτερα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Όλα τα΄ άλλα είναι συμβιβασμός και πισωγύρισμα. Διαβάζω κι εγώ καθημερινά τα δελτία της «άλλης αριστεράς» αλλά δεν βλέπω να την απασχολεί και πολύ η ύπαρξή μου, δεν βλέπω να μου κλείνει το μάτι για κάτι που θα μ΄ έκανε κι έμένα ερωτεύσιμο βρε αδελφέ. Και το πιστοποιητικό αριστεροφροσύνης του γλυκύτατου συντρόφου Τσίπρα, μου είναι άχρηστο. Άντεξα με την ταμπέλα αριστερός 31 χρόνια, σε χώρους δύσκολους και επικίνδυνους χωρίς Τσιπροπτυχίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω σχέση με την ιστορία ερωτική και μακροχρόνια, έγραψα αρκετά και πολλά δημοσιεύθηκαν παλιότερα σε ιστορικά περιοδικά. Τον Φοίβο Οικονομίδη (διάβασα πρόσφατα στην «Ε» σχετικά με τον Στάλιν και το Ζαχαριάδη), τον θεωρώ άριστο δημοσιογράφο, αλλά υποκειμενικό ιστορικό. Άλλωστε δεν ξέρω αν ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του ιστορικό περισσότερο από δημοσιογράφο. Για τον Φρέντυ Γερμανό, αυτόν τον σύγχρονο Τσιφόρο, το «αντικείμενο» Ζαχαριάδης παίρνει ανθρώπινη διάσταση και μέσα από το πρίσμα του πάθους των ανθρώπων, λογικοποιεί το έγκλημα, το κάνει κατανοητό και συγχωρίσημο, το θολώνει απ΄ το πέρασμα των τραγικών χρόνων και το γλυκαίνει μυθιστοριογραφικά προβάλλοντας τον άνθρωπο της εξουσίας με τις αγωνίες και τις αδυναμίες του. Τόσο βλάκες και θρησκόληπτοι είναι στο «κόμμα», που νομίζουν ότι το σήμερα καίγεται για την δικαίωση του Στάλιν και του Ζαχαριάδη.
μΙΧάλη μου "αριστερό" είναι να κατέχεις τις παραγωγικές δυνάμεις και να διαμορφώνεις για τους πολλούς τις παραγωγικές σχέσεις. Οταν βγαίνεις στη λαική να σε τρελλαίνουν στη καλημέρα, έτσι γιατί το νοιώθουν και ο Γκράτσιος σαν λοχαγός φρόντιζε για τα πηδήματα των στρατιωτών του ως λοχαγός στη Φλώρινα και άφησε άψογη παρακαταθήκη αλλά ένα γυιό μπουμπούκι ε. Να ξέρει το αριστερό χέρι να δένει κορμός με το δεξί όταν προκειται για το εθνικό συμφέρον. Να διδάσκεται από τα λάθη όλων των δασκάλων. Φύλαγα βιτρίνες γνωστών καταστημάτων σήμερα στην Αθήνα από τρελλαμένα ΜΑΤ και αφιονισμένους "μικρους τυμπανιστές" Παράξενα Χριστούγεννα φέτος. Μικροαστικά όνειρα βλέπεις στους αριστερούς που δεν τάχουν, θα τάχαν ψάξει στα κόμματα εξουσίας ξέρεις πολλούς πασοκίζοντες παλιους και νέους. Μίλα με γέρους αγωνιστές του ΕΑΜ και θα δείς πιό καθάρια την ψυχή τους ακόμα και της ΟΠΛΑ από κάτι στρατάρχες τζόβενα της Φρειδερίκης, όσους ξέρω τους κηνυγούν φαντάσματα. Είχα κάνει ευχή αυτό το χρόνο αρχίζοντας να αλλάξουν χέρι τα 1,3 τρις ομόλογα της Κίνας. Δεν έγινε αλλά ήδη 7 τρις στις ΗΠΑ και 1,5 στας Ευρώπας άλλαξαν χέρια, εμείς δεν έχουμε πάε=ρει χαμπάρι τίποτα από τις ανακατατάξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι νέοι στους Δρόμους ¨πυροβολούν" το ηθικά χρεωκοπημένο κράτος...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τον Ευστάθιο Τεκνετσίδη
H απαγοήτευση,η ανεργεία,η ακρίβεια,τα σκάνδαλα και η ατιμωρησία τους όπλισαν...!
Η δολοφονία του Αλέξη το προηγούμενο Σάββατο ήταν μόνο η αφορμή για τα όσα επακολούθησαν και κατά πως φαίνεται για τα όσα θα ακολουθήσουν. Αναντίρρητα, το γεγονός του άδικου χαμού ενός νέου και αθώου παιδιού μόνο θλίψη και οργή μπορεί να προκαλεί. Ο ειδικός φρουρός και δράστης αυτής της στυγνής δολοφονίας καθώς και ο αδικοχαμένος Αλέξης έγιναν άθελα τους οι σπίθες σε μια φωτιά που φαίνεται πολύ ισχυρή για να σβήσει εύκολα. Είναι μια φλόγα που σιγόκαιγε εδώ και πολλά χρόνια και περίμενε αυτή τη σπίθα για να ανάψει με αυτόν τον δυναμικό και πρωτόγνωρο τρόπο.
Η αγανάκτηση των νέων στη Ελλάδα του σήμερα είναι τόσο έντονη και ανεξέλεγκτη: Οι πορείες, οι χειμαρρώδεις κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, οι επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, οι βόμβες μολότοφ, οι φωτιές σε κάδους απορριμμάτων, οι ζημιές στη δημόσια περιουσία, ακόμη και οι απολύτως κατακριτέες και αχρείαστες επιθέσεις σε καταστήματα, εκφράζουν δύο λέξεις που μαστίζουν τους νέους της χώρας μας σήμερα: ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Οι νέοι της πολύπαθης Ελλάδας δεν αντέχουν άλλο να ακούν για σκάνδαλα και Βατοπέδια, για ρουσφέτια και μίζες, για διαφθορά και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, για περιπτώσεις δήθεν εκπυρσοκροτήσεων αστυνομικών όπλων, για Κύπριους που δήθεν πέφτουν μόνοι τους πάνω σε ζαρντινιέρες, για ανεργία και ακρίβεια, για δημόσιους υπαλλήλους που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, για ατιμωρησία των υπευθύνων σε κάθε τομέα και πόστο.
Οι νέοι της Ελλάδας νοιώθουν ότι δεν έχουν ελπίδα, πως ότι και αν κάνουν στο τέλος θα βγουν χαμένοι. Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από το να πιστεύεις πως όσο και αν σπουδάσεις, όσα πτυχία και αν μαζέψεις, όσες γνώσεις και αν συγκεντρώσεις, θα μείνεις και πάλι άνεργος. Στην Ελλάδα του σήμερα, τα πτυχία και οι γνώσεις δεν είναι τίποτα μπροστά σε μια «καλή» γνωριμία.
Όλοι και όλα σε αυτή την χώρα αποπνέουν μια δύσοσμη μυρωδιά σαπίλας και σήψης, μια μυρωδιά που δεν αρμόζει σε ένα έννομο κράτος δικαίου που σέβεται και προνοεί για τους πολίτες του. Ατιμωρησία παντού, ένα μόνιμο αίσθημα αδικίας και απάτης είχε κυριεύσει την χώρα τα τελευταία χρόνια. Φυσικά οι νέοι της Ελλάδας, όπως συμβαίνει με όλους του νέους στην ιστορία, εξέφρασαν αυτά τα συναισθήματα απογοήτευσης πριν από όλους τους άλλους. Πάντα η νεολαία ενός κράτους είναι η πρώτη που αντιδρά σε ερεθίσματα σήψης και ηθικής και πολιτικής κατάπτωσης.
Ο γραφών, έζησε και σπούδασε για αρκετά χρόνια στην Ολλανδία. Φυσικά και οι συγκρίσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την χώρα της τουλίπας περιττεύουν. Άλλος είναι ο λόγος της αναφοράς στην εμπειρία μου. Όσο ζούσα και σπούδαζα εκεί απολάμβανα ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα, ένα συναίσθημα που ποτέ δεν ένοιωσα στην Ελλάδα: το συναίσθημα ότι μπορούσα να πετύχω όλους τους στόχους μου, πως ότι και αν έβαζα στο μυαλό μου θα το έκανα, για τον απλό λόγο πως δε θα έβρισκα εμπόδια στο δρόμο μου, το κράτος θα ήταν δίπλα μου ως οφείλει να είναι σε κάθε υγιές κράτος. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν όλοι μας, η Ελλάδα των σκανδάλων, της διαφθοράς, της ατιμωρησίας, των βυσμάτων και της υπέρμετρης αστυνομικής βίας νοιώθουν το ίδιο; Νομίζω πως η απάντηση έχει ήδη δοθεί με τον πιο βροντερό τρόπο.
Η άποψη ενός νέου ανέργου με πολλά πτυχία
Και ξέρεις τι; Όσο περνά ο καιρός τόσο περισσότερο μας πείθουν ότι τα χειρότερα δεν τα είδαμε ακόμη/.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκαιο τελικά η Ελλάδα δεν ανήκει σε μας......
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης το Άρθρο σου για το ΚΥΜΑ πολύ καλό
Πρέπει να το δούνε τα παιδιά.
Το έχω δει και αξίζει .
Χαιρετισμούς.
Διότι εκείνοι που διοικούσαν την πόλη τότε (ενν. στην εποχή του Σόλωνα και του Κλεισθένη), δεν δημιούργησαν ένα πολίτευμα το οποίο μόνο κατ’ όνομα να θεωρείται το πιο φιλελεύθερο και το πιο πράο από όλα, ενώ στην πράξη να εμφανίζεται διαφορετικό σε όσους το ζουν· ούτε ένα πολίτευμα που να εκπαιδεύει τους πολίτες έτσι ώστε να θεωρούν δημοκρατία την ασυδοσία, ελευθερία την παρανομία, ισονομία την αναίδεια και ευδαιμονία την εξουσία του καθενός να κάνει ό,τι θέλει, αλλά ένα πολίτευμα το οποίο, δείχνοντας την απέχθειά του για όσους τα έκαναν αυτά και τιμωρώντας τους, έκανε όλους τους πολίτες καλύτερους και πιο μυαλωμένους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ’ άλλα λόγια, ο Ισοκράτης δεν μίλησε για «δημοκρατία που αυτοκαταστρέφεται». Αυτό είναι προϊόν ερμηνείας, για να μην πω προϊόν φαντασίας. Όπως προϊόν φαντασίας, που καμιά σχέση δεν έχει με το πραγματικό ρητό του Ισοκράτη, είναι και η ατάκα ότι η δημοκρατία «κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας». Για άλλη μια φορά, οι ελληναράδες χρησιμοποιούν τους αρχαίους όπως ο μεθυσμένος τον φανοστάτη: όχι για να φωτίσουν το δρόμο τους, αλλά για δεκανίκι που θα στηρίξει τα σαθρά τους επιχειρήματα.
@Νίκο μου όλες τις δύσκολες ώρες να ακούμε τους κλασσικούς και τον Γιανναρά. Χρόνια μιλάει για αναξιοκρατία και αδέξιους ηγέτες.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ευγενία
Η ποίηση βοηθά στην ανακάλυψη του αθέατου. Εδώ όμως έχει φανερωθεί το ΤΑΜΜΑ:
"εΦΡΑΊΜ δΟΎΚΑς ΚΑΙ κΟΡΚΟΝΕΑΣ ολοι στο ίδιο το κελί"!!!!!!
@Ευστάθιε το παρήγορο είναι...
"αμες δε γεσόμεθα πολλώ κάρωνες"
@Λάκη
Οποιος αναλύει την οικονομική κατάσταση το διαπιστώνει, ο Καραμανλής μόνος του εκβιάζεται ο Γιώργος δεν θέλει και δεν μπορεί μόνο κυβέρνηση εθνικής ενότητας με 3ετη προοπτική και απλή αναλογική θα μπορούσε κάτι να κάνει για το δίακιο της κοινωνίας. Τα άλλα είναι λόγια για τους νταβατζήδες πατώματα.
@εγκεφαλική πληροφορία
χαιρετώ σε και ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, θα προσπαθήσω να καλλιεργώ αυτό που λέω πάντα κριτικός αναγνώστης και να το διαδίδω, δεν στέκομαι στα συμβατικά, τι σκατά επιλογές θάταν.
ποιο είναι το άγαλμα που έχει αμαυρωθεί;
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατί κατι θέλει να πει και αυτό, όπωςδήποτε, με τη στολή του σκοταδιού πάνω του.
μπερδεύομαι ανάμεσα σε δύο, και κλίνω προς το δεύτερο:
νομίζω (καθαρό νόμισμα μόνο:) ή ο βενιζέλος, ή ένας δάσκαλος, κοντά στη μιχαλακοπούλου, με μια ομάδα μαθητών εμπρός του.
να μείνω στο δάσκαλο, που εκπροσωπεί και μένα και τη συντεχία μου. όλοι με μαυρισμένα πρόσωπα πρέπει να γυρίσουμε στις τάξεις.
όλοι έχουμε να απολογηθούμε. όλοι.
Παυλίτσα το άγαλμα του Βενιζέλου στην Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη. Δάσκαλος πατριωτισμού και εθνικού μεγαλείου.Μαυρισμένος και αυτός συμβολικά στο πνεύμα της οργής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμφιβάλω αν μπορείς να βρεις αυτά τα παιδιά της βίας και να τους απευθυνθείς, δεν παιρνούν από τις αίθουσες που συχνάζεις.
Την Δευτέρα έξω από την κεντρική πλατεία 10πμ-5μμ 160 από τα …γνωστά μας παιδιά της περιοχής μας τα παιδιά καταλαμβάνουν το οδόστρωμα και κλείνουν 3 δρόμους.Δικαίωμά τους. Οι κουβεντούλες που ανταλάσσουν, λεξούλες σκόρπιες δάνεια, ακρίβεια,τράπεζες, χαμός, μεγκλα,χαρακίρι, κάτρουλο κυβέρνηση,χωμένοι στο ράσο του Εφραίμ!!!
Στις 6μμ πάνω στις γραμμές του τράμ επι της Κασομούλη τους 60 τους ανταμώνω εξω από ένα φαρμακείο σε πορεία προς Αθήνα, 40 μαθητές 5 αλλοδαπά 15 εξωσχολικοί,τα θηλυκά από μισά μισά εχουν μείνει 3-4. Πορεύονται με αγριεμένη θωριά με παλούκια στα χέρια, μερικοί πιτσιρικάδες κουβαλάνε πορεία 3 χλμ μεχρι το Συνταγμα κάτι μεγάλα τούβλα από οικοδομές έτσι για τη …χαρά της συμμετοχής.
Ο μπροστά με το σιδερένιο παλούκι φωνάζει τώρα τα σπάμε εδώ στη Κασομούλη, ο υπαρχηγός πίσω με το ξύλινο παλούκι φωνάζει δυνατότερα πιό κάτω άστετα εδώ, στην Αθήνα σπάμε.! Ο θυμός ξεχυλάει, μερικά ρολά κλείνουν, εμείς καθόμαστε αφελώς αποτρεπτικά μπροστά στη βιτρίνα του φαρμακείου. Είναι και γωνιακό παναθεμάτο τι να φυλάξεις από 60 ζαγάρια, ομορφα αλλά απλησίαστα. Δεν τα χαίδολόγαγε εκείνη την ώρα όχι ο Σύριζα μα ούτε η μάνα τους με 5 θειάδες αντάμα!
Καλό είναι να συζητάμε με τα παιδιά μας πάντως, έστω λίγο πριν την καταστροφή του Πλανήτη….