Η πορεία πρoς τις αγοραπωλησίες
Φεβρουάριος 1830 έως Σεπτέμβριο 1830.
Η εικόνα που παρουσίαζε ο τόπος των Αθηνών στα 1830 μας έχει διασωθεί από περιγραφές ξένων και Ελλήνων.[1] Τα σπίτια της πόλεως των Αθηνών γκρεμισμένα, το μεγαλύτερο μέρος των ελαιοδένδρων καμένο, τα χωράφια χέρσα, η κτηνοτροφία κατεστραμμένη, το οδικό δίκτυο ανύπαρκτο. Οι άνθρωποι και ο τόπος βγαίνουν καθημαγμένοι από τον πόλεμο της ανεξαρτησίας των Ελλήνων. Οι Αθηναίοι που για μιά ακόμη φορά εγκατέλειψαν την αγαπημένη τους πατρίδα για να διασωθούν (όπως στην Αρχαία Αθήνα στους περσικούς πολέμους, όπως στον Ενετοτουρκικό πόλεμο του 1686-1700 και σε τόσες άλλες φορές που δεν έχει καταγράψει η Ιστορία) καταφεύγοντας κυρίως στα γύρω νησιά του Σαρωνικού, Αίγινα, Σαλαμίνα, Μέθανα, αρχίζουν σιγά-σιγά να επιστρέφουν στη πατρογονική γη.[2]
Η συγκρότηση του Νεοελληνικού Κράτους τοποθετείται με την άφιξη του Κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια η διοίκηση του οποίου εγκατεστημένη αρχικά στην Αίγινα και μετέπειτα στο Ναύπλιο έχει να ασχοληθεί με μύρια όσα ζητήματα και προβλήματα.[3] Τα σύνορα του νέου Κράτους αποφασίζονται από τις λεγόμενες προστάτιδες δυνάμεις , Αγγλία, Ρωσία , Γαλλία στις συνδιασκέψεις του Λονδίνου, η εσωτερική κατάσταση της χώρας είναι χαώδης ,οι αντιπαλότητες μεταξύ των κοινωνικών τάξεων σε πλήρη έξαρση. Ο πληθυσμός του νέου Κράτους είναι μόλις 800.000 κάτοικοι, τα έσοδα του Δημοσίου μηδαμινά. Στην ουσία η άσκηση Διοικήσεως περιορίζεται στην Πελοπόννησο, μέρος της Στερεάς Ελλάδος και στα νησιά του Αιγαίου που έχουν παραχωρηθεί στην Ελλάδα. [4] Οι ανταγωνισμοί των προστάτιδων δυνάμεων για το ποιός θα ασκεί την κύρια επιρροή στο νέο Κράτος μεταλλάσσουν ανάλογα με τις συγκυρίες . Ο Λεοπόλδος που έχει επιλεγεί σαν βασιλεύς της Ελλάδος έχει ήδη παραιτηθεί από τον Ιούνιο του 1830, ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος έχει τελειώσει το 1829 με τεράστιες συνέπειες για το μέλλον της Ελλάδας. Στην Αττική επικρατεί μία κατάσταση πολυαρχίας. Οι Οθωμανοί κατέχουν το κάστρο των Αθηνών διατηρώντας φρουρά από 300 περίπου άνδρες άτακτους και τακτικούς στρατιώτες. Οι Έλληνες έχουν εγκαταστήσει στρατόπεδο στην Ελευσίνα ελέγχοντας τις ανάλογες περιοχές της Αττικής , ήτοι την Δυτική Αττική από τον Ισθμό ως την Ελευσίνα. Η παλαιά δημογεροντία των Αθηνών υπάρχει υπό τους Τούρκους στην πόλη των Αθηνων.
Σε αυτές τις συνθήκες οι Αθηναίοι γυρίζουν βαθμηδόν στην πατρίδα τους. Οι Τούρκοι κάτοικοι της Αθήνας πού την είχαν εγκαταλείψει ήδη απο το 1822 έκτοτε δεν έχουν επιστρέψει σε αυτή.
Φεβρουάριος 1830 έως Σεπτέμβριο 1830.
Η εικόνα που παρουσίαζε ο τόπος των Αθηνών στα 1830 μας έχει διασωθεί από περιγραφές ξένων και Ελλήνων.[1] Τα σπίτια της πόλεως των Αθηνών γκρεμισμένα, το μεγαλύτερο μέρος των ελαιοδένδρων καμένο, τα χωράφια χέρσα, η κτηνοτροφία κατεστραμμένη, το οδικό δίκτυο ανύπαρκτο. Οι άνθρωποι και ο τόπος βγαίνουν καθημαγμένοι από τον πόλεμο της ανεξαρτησίας των Ελλήνων. Οι Αθηναίοι που για μιά ακόμη φορά εγκατέλειψαν την αγαπημένη τους πατρίδα για να διασωθούν (όπως στην Αρχαία Αθήνα στους περσικούς πολέμους, όπως στον Ενετοτουρκικό πόλεμο του 1686-1700 και σε τόσες άλλες φορές που δεν έχει καταγράψει η Ιστορία) καταφεύγοντας κυρίως στα γύρω νησιά του Σαρωνικού, Αίγινα, Σαλαμίνα, Μέθανα, αρχίζουν σιγά-σιγά να επιστρέφουν στη πατρογονική γη.[2]
Η συγκρότηση του Νεοελληνικού Κράτους τοποθετείται με την άφιξη του Κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια η διοίκηση του οποίου εγκατεστημένη αρχικά στην Αίγινα και μετέπειτα στο Ναύπλιο έχει να ασχοληθεί με μύρια όσα ζητήματα και προβλήματα.[3] Τα σύνορα του νέου Κράτους αποφασίζονται από τις λεγόμενες προστάτιδες δυνάμεις , Αγγλία, Ρωσία , Γαλλία στις συνδιασκέψεις του Λονδίνου, η εσωτερική κατάσταση της χώρας είναι χαώδης ,οι αντιπαλότητες μεταξύ των κοινωνικών τάξεων σε πλήρη έξαρση. Ο πληθυσμός του νέου Κράτους είναι μόλις 800.000 κάτοικοι, τα έσοδα του Δημοσίου μηδαμινά. Στην ουσία η άσκηση Διοικήσεως περιορίζεται στην Πελοπόννησο, μέρος της Στερεάς Ελλάδος και στα νησιά του Αιγαίου που έχουν παραχωρηθεί στην Ελλάδα. [4] Οι ανταγωνισμοί των προστάτιδων δυνάμεων για το ποιός θα ασκεί την κύρια επιρροή στο νέο Κράτος μεταλλάσσουν ανάλογα με τις συγκυρίες . Ο Λεοπόλδος που έχει επιλεγεί σαν βασιλεύς της Ελλάδος έχει ήδη παραιτηθεί από τον Ιούνιο του 1830, ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος έχει τελειώσει το 1829 με τεράστιες συνέπειες για το μέλλον της Ελλάδας. Στην Αττική επικρατεί μία κατάσταση πολυαρχίας. Οι Οθωμανοί κατέχουν το κάστρο των Αθηνών διατηρώντας φρουρά από 300 περίπου άνδρες άτακτους και τακτικούς στρατιώτες. Οι Έλληνες έχουν εγκαταστήσει στρατόπεδο στην Ελευσίνα ελέγχοντας τις ανάλογες περιοχές της Αττικής , ήτοι την Δυτική Αττική από τον Ισθμό ως την Ελευσίνα. Η παλαιά δημογεροντία των Αθηνών υπάρχει υπό τους Τούρκους στην πόλη των Αθηνων.
Σε αυτές τις συνθήκες οι Αθηναίοι γυρίζουν βαθμηδόν στην πατρίδα τους. Οι Τούρκοι κάτοικοι της Αθήνας πού την είχαν εγκαταλείψει ήδη απο το 1822 έκτοτε δεν έχουν επιστρέψει σε αυτή.
Η πώληση των ιδιωτικών οθωμανικών ιδιοκτησιών της Αττικής αποφασίστηκε απο τις τρείς «προστάτιδες» δυνάμεις Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία στα πλαίσια της συνδιασκέψεως του Λονδίνου , και καταγράφηκε στο πρωτόκολλο της 3/15 Φεβρουαρίου του 1830. Με το πρωτόκολλο αυτό, το λεγόμενο της ανεξαρτησίας, [5]
Α) ανακηρύχθηκε η Ελλάδα ανεξάρτητο κράτος.
Β) ορίστηκαν τα σύνορα του νέου Κράτους
Γ) επιβλήθηκε σαν πολίτευμα του νέου Κράτους η κληρονομική μοναρχία.
Με τον καθορισμό των συνόρων του νέου Κράτους προβλέφθηκε η παράδοση της Αττικής και της Εύβοιας στην Ελληνική Κυβέρνηση, αφού αυτές οι περιοχές περιελαμβάνοντο εντός των ορίων του νέου κράτους , καί αντίστοιχα η παράδοση της Δυτικής Ελλάδος στους τούρκους αφού δεν περιελήφθη εντός των συνόρων. Επι πλέον εδόθη το δικαίωμα στους Οθωμανούς κτηματίες της Αττικής και της Εύβοιας να πωλήσουν τις ιδιωτικές τους ιδιοκτησίες εντός έτους απο της 3/15 Φεβρουαρίου 1830.
Αναπόφευκτα η παράδοση της Αττικής στους έλληνες συνεπλέκετο
Α) με την υποχρέωση της Ελλάδος να παραδώσει όλη την μέχρι τότε και μόλις απελευθερωμένη Δυτική Ελλάδα, και
Β) με την πώληση των οθωμανικών ιδιοκτησιών της Αττικής.
Ήδη στην πρώτη του επιστολή προς τον Λεοπόλδο, τον πρώτο βασιλέα της Ελλάδος που παρητήθη όμως ματ ολίγον, ο Ι. Καποδίστριας τον πληροφορούσε για την εκτίμηση του περί του ότι οι τούρκοι της Αττικής σε καμία περίπτωση δεν επρόκειτο να αποδώσουν την Αττική και την Εύβοια αν πριν δεν επωλούσαν τις εκεί περιουσίες τους. Αυτό στο τέλος Μαρτίου του 1830. [6]
Ποιος θα αγόραζε όμως αυτές τις περιουσίες; Ποιός είχε τότε την οικονομική δυνατότητα αλλά και την θέληση να κινδυνεύσει κεφάλαια για αγορές σε μια περιοχή όπου η πολιτική θέση και κατάσταση δεν είχε αποσαφηνιστεί ακόμη; Αντίθετα ποιόν δεν θα προκαλούσε η προσδοκία μεγάλων κερδών από αυτές τις αγορές, εφ όσον βέβαια συντόμως η Αττική θα ενσωματώνετο στο νέο Ελληνικό Κράτος , και εφ όσον η Αθήνα θα γινόταν η καθέδρα του νέου κράτους; Τρεις ήταν οι τότε δυνατές απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά
Α) να αγοράσει η Ελληνική κυβέρνηση τα ιδιωτικά τουρκικά κτήματα κάνοντας μια συνολική αγορά για λογαριασμό του έθνους.
Β) να τα αγοράσουν συνολικά ξένοι κεφαλαιούχοι που θα ενδιαφέροντο για κτηματικές επενδύσεις στην Ελλάδα.
Γ) να τα αγοράσουν αποσπασματικά Ελληνες και ξένοι αγοραστές.
Και οι τρεις αυτές δυνατότητες δοκιμάστηκαν.
Η μεν Ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να εξασφάλιση δάνειο που θα της επέτρεπε να αγοράσει τα κτήματα της Αττικής και της Εύβοιας. Όμιλος ξένων κεφαλαιούχων έδειξε ενδιαφέρον που όμως δεν προχώρησε.
Τέλος μεμονωμένοι Έλληνες αγοραστές είχαν αρχίσει να αγοράζουν ήδη από τον Ιούλιο του 1830, πριν ακόμη γίνει οποιαδήποτε επίσημη ανακοίνωση της ελληνικής κυβέρνησης για το ζήτημα των αγοραπωλησιών.
Στο τέλος Ιουλίου του 1830 οι τούρκοι απέστειλαν τον Χατζή Ισμαήλ Μπέη, Μολλά από το Σκουτάρι και μεγάλο κτηματία στην Εύβοια, για να διαπραγματευθεί με τους αντιπρέσβεις των 3 δυνάμεων και την Ελληνική κυβέρνηση την εφαρμογή του πρωτοκόλλου της 3/15 Φεβρουαρίου 1830.[7] Οι διαπραγματεύσεις αυτές έγιναν στο Ναύπλιο από τις 31 Ιουλίου μέχρι την 15 Αυγούστου 1830. Όσον αφορά στο ζήτημα των αγοραπωλησιών των κτημάτων της Αττικής και της Ευβοίας κατέληξαν με την επίσημη ανακοίνωση της ελληνικής κυβέρνησης ότι θα αναγνωρίσει και θα αποδεχθεί τις αγοραπωλησίες που νομίμως θα γίνουν και τον διορισμό επιτροπής από τους Σ. Καλογερόπουλο, Κων/νο Μάνο και Ι. Μίσσιο στις 8/20 Αυγούστου που θα μετέβαινε στην Αττική και στην Εύβοια και θα ήταν αρμόδια για την εξέταση της νομιμότητας των αγοραπωλησιών. Σε αυτές τις διαπραγματεύσεις εφάνη καθαρά η πρόθεση των τούρκων να μην αποδώσουν την Αττική και την Εύβοια εφ όσον δεν επωλούσαν πριν τις εκεί περιουσίες τους.[8] Ο Ι. Καποδίστριας γνωρίζοντας αυτο καλά, και παρά την προθεσμία των 37 ημερών που ετέθησαν για την παράδοση της Αττικής ( προθεσμία που θα άρχιζε ευθύς μετά την μετάβαση του Χατζή Ισμαήλ από το Ναύπλιο στην Εύβοια) μετάβαση που θα γινόταν αμέσως μετά την αναχώρηση του από τον Ναύπλιο περί τα μέσα Αυγούστου ) προσπάθησε να βρει χρήματα για να κάνει μια συνολική αγορά προς όφελος του έθνους. Ήδη στις 15/27 Αυγούστου 1830 και πριν ακόμη δώσει τις έγγραφες οδηγίες του προς την ελληνική επιτροπή που θα μετέβαινε στην Αττική απευθύνθηκε στον Α. Κοντόσταυλο για την προμήθεια δανείου 300.000 φράγκα. Σε αυτή την σημαντική επιστολή ο Ι. Καποδίστριας ανέφερε ότι ήδη είχε συμφωνήσει με το Χατζή Ισμαήλ ποσό 200.000 για πρώτη δόση της αγοράς των κτημάτων και ότι εύρισκε δυσκολίες για να συνάψει το δάνειο αυτο στο εξωτερικό λόγω της ιουλιανής επαναστάσεως στη Γαλλία Ακόμη ότι δεσμευόταν για την χρησιμοποίηση του δανείου μόνον για την αγορά των κτημάτων. Σε άλλη του επιστολή της 22 Αυγούστου/3 Σεπτεμβρίου 1830 προς την Γερουσία ο Καποδίστριας παρεπονείτο για την απροθυμία των
ελλήνων κεφαλαιούχων να δώσουν δάνειο στην κυβέρνηση για την αγορά των κτημάτων της Αττικής και της Εύβοιας και πληροφορούσε την Γερουσία ότι επρόκειτο να απευθυνθεί και στο εξωτερικό αν και δεν έλπιζε πολλά πράγματα. [9] Στις οδηγίες του προς την Ελληνική επιτροπή της 19/31 Αυγούστου 1830 ο Ι. Καποδίστριας την εξουσιοδοτούσε να ενθαρρύνει τους Έλληνες να αγοράσουν κτήματα στην Αττική και την Εύβοια αλλά και να επιμείνει στην δυνατότητα διαπραγμάτευσης για την συνολική αγορά των οθωμανικών περιουσιών. Ακόμη της ζητούσε να εξετάζει την νομιμότητα της κάθε πωλήσεως , αν δηλαδή οι τούρκοι είχαν δικαίωμα να μεταβιβάσουν το κτήμα που θα μεταβίβαζαν και να πληροφορεί την ελληνική κυβέρνηση για τον πληθυσμό ,τα δημόσια έσοδα, τα ορυχεία και τα δάση όπως και όλα τα περιουσιακά στοιχεία που ανήκαν στο Δημόσιο.
Περί το τέλος Αυγούστου 1830 ήταν φανερό , αν και όχι οριστικοποιημένο ακόμη, ότι η Ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να διάθεση τα κεφάλαια που ήταν αναγκαία για την αγορά των οθωμανικών ιδιοκτησιών της Αττικής αλλά και της Εύβοιας. Η πώληση των κτημάτων αυτών σε ιδιώτες αγοραστές ήταν η επόμενη λύση και κατάληξη. Αξίζει να σχολιασθεί ότι η προοπτική μεγάλων και άμεσων κερδών από την αγορά των περιουσιών αυτών ήταν ευδιάκριτη. Ήδη ο Ευνάρδος σε επιστολές του ομιλούσε σαφώς περί αμέσου 4πλασιασμού των χρημάτων που θα ετοποθετούντο σε αυτή την υπόθεση.[10]
Απόσπασμα από το βιβλίο «Οι πωλήσεις των Οθωμανικών Ιδιοκτησιών της Αττικής. 1830-1831»
του Θωμά Δρίκα
Μάρτης 1993.
εκδόσεις Τροχαλία.
[1] Απομνημονεύματα Ραγκαβή/ Αθήνα 1894-1895/ τόμος Α σελ.
265.- Δ. Σουρμελή/ Ιστορία των Αθηνών/ Αθήνα 1853/ σελ. 283.- σε ανατύπωση Αθήνα χχ.-
[2] Αρχείο Αλληλογραφίας Επιτροπής εις Αττική και Εύβοια του 1830-31 / Επιτροπή προς Καποδίστρια 27 Αυγούστου 1830/ αρ. πρωτοκόλλου 5 / ΓΑΚ / Αρχείο Μικτής Ελληνοτουρκικής Επιτροπής/ Φ. 118.
Λουντβιχ Ροςς / Αναμνήσεις απο την Ελλάδα σ. 46 επ./ Αθήνα 1976. Η πολύτιμη περιγραφή του Ροςς για πράγματα και πρόσωπα των Αθηνών είναι βέβαια μετα δυο έτη απο το 1830 πλην όμως ελάχιστα απέχει απο την εικόνα του Αυγούστου του 1830.-
Επιστολή Κ. Ζωγράφου προς Α. Λαυριώτη / 5/17 Νοεμβρίου 1830/ σε Αρχείο Α. Λουριώτη στο ΕΙΕ , Φ. Κ.-
[3] Βιβλιογραφία περί των εσωτερικών αντιπαλοτήτων στην Ελλάδα του 1830 στο Χ. Λούκος/ Η αντιπολίτευση κατά του Κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια / Αθήνα 1984.-
[4] Θείρσιος/ Η Ελλάδα του Καποδίστρια Λειψία 1833 / Ελλ. μετάφραση Αθήνα 1976 / σελ. 267 επόμενα. Παρά την εν πολλοίς στρεβλωτική γωνία που ο συγγραφεύς του βιβλίου αυτού εξήγε πολιτικές κρίσεις για εκείνη την εποχή , το όλο αυτό βιβλίο του από 2 τόμους είναι μοναδική συνολική μαρτυρία για την Ελλάδα του
1830.-
[5] Το Α πρωτόκολλο μεταξύ Αγγλίας και Ρωσίας υπεγράφη εν Πετρουπόλει στις 23/ Μαρτίου/ 4 Απριλίου 1826, τα δε λοιπά εν Λονδίνω , στις 6 Ιουλίου 1827, στις 19 Ιουλίου 1828, στις 4/16 Νοεμβρίου 1828, στις 10/22 Μαρτίου 1829, στις 22 Ιανουαρίου/ 3 Φεβρουαρίου 1830 και στις 4/16 Ιουνίου 1830.- Το λεγόμενο και
ανεξαρτησίας της Ελλάδας της 3 Φεβρουαρίου 1830 δυσμενέστατο για την οριοθέτηση των συνόρων της Ελλάδας , ήταν αυτό που προέβλεψε το δικαίωμα των Τούρκων της Αττικής να πωλήσουν εντός έτους τις ιδιωτικές τους περιουσίες/ η προθεσμία αυτή του έτους παρετάθη με το πρωτόκολλο της 4/16 Ιουνίου 1830 κατά πολύ , όταν οριστεί ότι το έτος αυτό θα υπολογίζεται απο την επίσημη ανταλλαγή χαρτών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας περί των αμοιβαίων συνόρων
των .- βλ. και πλήρη παράθεση των πρωτοκόλλων και της προετοιμασίας γι αυτά σε Γ. Νάκου / Oι μεγάλες δυνάμεις και τα εθνικά κτήματα της Ελλάδας /1821-1832/ ΕΕ Σχ ΝΟΕΠ Θεσ/νίκης τόμος Θ, 1970, σελ.-
[6] Ε. Βetant.-Correspondance du Comte J. Kapodistrias /Γενεύη 1839/ τόμος Γ σελ. 511. - Ι. Καποδίστριας προς Λεοπόλδο / 25 Μαρτίου/6 Απριλίου 1830.-
[7] Περί Χατζή Ισμαήλ Μπέη, βλ.ΜΕΕ λ. Αθήναι σελ., περί των κτημάτων του στην Εύβοια, αρχείο αλληλογραφίας Δ. Περούκα /ΙΕΕΕ/ αρ. εγγράφου 17489/2 Δ. Περούκας προς Ι. Καποδίστρια ,17 Νοεμβρίου 1830,αρ. εξερχόμενου εγγράφου 7.
[8] Μνημεία Ιστορίας της Ακαδημίας Αθηνών /Έγγραφα αρχείου Βρετανικού Υπουργείου εξωτερικών/ επιτομές τόμος Α Αθήνα 1975.-8, Dawkins προς Aberdden / 17/29 Αυγούστου / F. O 32/13/79, Eπιτομές 13/7 , επιστολή όπου εκθέτει τις όλες
συζητήσεις και τις συμφωνίες των Αντιπρέσβεων, του Ισμαήλ Μπέη
και της Ελλ. Κυβερνήσεως στο Ναύπλιο .-
Eξη πρακτικά συσκέψεων Ισμαήλ Μπέη με Αντιπρέσβεις σε Ναύπλιο / FO/ 32/17/87 επιτ. 13/7α 30 Ιουλίου/11 Αυγούστου 1830, FO 32/13/91 επιτ. 13 /7β, 31 Ιουλίου /12 Αυγούστου 1830, FO 32/13/97 Επιτ. 13/7γ 2/14 Αυγούστου 1830, FO 32/13/97, 4/16 επιτ. 13/7δ, 4/16 Αυγούστου 1830, FO 32/13/108 επιτ. 13/7ε 7/19 Αυγούστου 1830, FO 32/13/114 επιτ. 13/7ς, 11/23 Αυγούστου 1830,
Καποδίστριας προς Αντιπρέσβεις περί συμμορφώσεως της Ελλ. Κυβερνήσεως με τα υπό του Πρωτοκόλλου της 3 Φεβρουαρίου 1830, FO 32/13/126 επιτ. 13/7η , 8/20 Αυγούστου 1830, Καποδίστριας προς Σ. Καλογερόπουλο, Κ. Μάνο και Ι. Μίσσιο περί διορισμού των ως επιτροπής της Ελλ. Κυβερνήσεως στην Αττική Εύβοια για τα ζητήματα της πωλήσεως των Οθωμανικών ιδιοκτησιών / FO 32/13/133 έπειτ. 13/7ι 10/22 Αυγούστου 1830, Καποδίστριας προς Αντιπρέσβεις 16/28 Αυγούστου 1830 περί συμμορφώσεως της Ελλ. Κυβερνήσεως με την συμφωνία Αντιπρέσβεων- Ισμαήλ Μπέη FO 32/13/149 επιτ. 13/ 10α .
[9] Correspondance, ο. π τόμος Δ, σελ 123 / Ι. Καποδίστριας προς Γερουσία 22 Αυγούστου/3 Σεπτεμβρίου 1830.-
[10] Σπ. Θεοτόκη, Αλληλογραφία Ευνάρδου/ Αθήνα 1929 /αριθμός επιστολής 215 / Ευνάρδος προς Βασιλέα της Γαλλίας Λουδοβίκο 7/9/1830 .- Ο Ευνάρδος εκτιμούσε την συνολική αξία των κτημάτων Αττικής και Ευβοίας σε 15-18.000.000 φράγκα και θεωρούσε εφικτή την αγορά τους με μόνο 6.000.000 γαλλικά φράγκα.-
Διάβασα το πρωί την ανάρτησή σου «Διόνυσε» και ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα. Ήξερα από την ιστορία του Παπαρηγόπουλου και του Π. Κανελόπουλου, ότι οι Κοτσαμπάσιδες αντιδρούσαν στην παραχώρηση γης στους ακτήμονες στη Στερεά την Ύδρα και τη Πελοπόννησο. Την ίδια εποχή γινόταν μάχες παντού και με όλους, ο Μιαούλης έκαψε το στόλο στην Ύδρα και όλα κρεμόταν από μια κλωστή. Πήγα να ζητήσω το βιβλίο, το παρήγγειλα τελικά. Απ΄ ότι καταλαβαίνω θα αναρτήσεις και τη συνέχεια της ιστορίας. Είμαι περίεργος ποιος αγόρασε τελικά. Ξέρω ότι η μονή Πεντέλης και άλλα μοναστήρια κατέχουν ένα μεγάλο κομμάτι της Αττικής…Παρουσιάστηκαν κάποια Τούρκικα κιτάπια από πολίτες που αποδειχθήκανε κάλπικα στα δικαστήρια. Υπάρχουν και αναφορές καθολικών προς τον πάπα, αλλά δεν αναφέρουν τίποτα για πωλήσεις γης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑύριο χριστιανικά είναι του Αγίου Διονυσίου. Είτε γιορτάζεις είτε όχι, σου εύχομαι Χρόνια Πολλά Αγωνιστικά κι Ευτυχισμένα!
Μιχάλη καλές και σωστές οι γνώσεις σου. Το βιβλίο είναι δυσεύρετο, το ψάχνω και γώ,είναι ακριβούτσικο αλλά έχει χάρτες ,ανέκδοτες πηγές... Στο 2/4 νομίζω απαντά στο ερώτημα ποιοί και από τι λεφτά! Στο 3/4 το Γενάρη την ιστορία για Ανω και Κάτω Τράχωνες(Αργυρούπολη, Γλυφάδα Βάρη κλπ Υμηττό) με πολύ σεξ βία και τουρκικά βακουφια, έτσι να μην νομιζει και ο Εφραίμ ότι είναι πρωτοπόρος στην απατεωνιά. Στο 4/4 τα συμπεράσματα του άοκνου και μεθοδικού συγγραφέα.
ΑπάντησηΔιαγραφή