Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

Οι καταπατητές των Αθηνών 1/4


Η πο­ρεί­α πρoς τις α­γο­ρα­πω­λη­σί­ες
Φε­βρουά­ριος 1830 έ­ως Σε­πτέμ­βριο 1830
.


Η ει­κό­να που πα­ρου­σί­α­ζε ο τό­πος των Α­θη­νών στα 1830 μας έ­χει δια­σω­θεί από πε­ρι­γρα­φές ξέ­νων και Ελ­λή­νων.
[1] Τα σπί­τια της πό­λε­ως των Α­θη­νών γκρε­μι­σμέ­να, το με­γα­λύ­τε­ρο μέ­ρος των ε­λαιοδέν­δρων καμένο, τα χω­ρά­φια χέρ­σα, η κτη­νο­τρο­φί­α κα­τε­στραμ­μέ­νη, το ο­δι­κό δί­κτυο α­νύ­παρκτο. Οι άν­θρω­ποι και ο τό­πος βγαί­νουν κα­θη­μαγ­μέ­νοι από τον πό­λε­μο της α­νε­ξαρ­τη­σί­ας των Ελ­λή­νων. Οι Α­θη­ναί­οι που για μιά α­κό­μη φο­ρά ε­γκα­τέ­λει­ψαν την α­γα­πη­μέ­νη τους πα­τρί­δα για να δια­σω­θούν (ό­πως στην Αρ­χαί­α Αθήνα στους περ­σι­κούς πο­λέ­μους, ό­πως στον Ε­νε­το­τουρ­κι­κό πό­λε­μο του 1686-1700 και σε τόσες άλ­λες φο­ρές που δεν έ­χει κα­τα­γρά­ψει η Ι­στο­ρί­α) κα­τα­φεύ­γο­ντας κυ­ρί­ως στα γύ­ρω νη­σιά του Σα­ρω­νι­κού, Αί­γι­να, Σα­λα­μί­να, Μέ­θα­να, αρ­χί­ζουν σι­γά-σι­γά να επιστρέφουν στη πα­τρο­γο­νι­κή γη.[2]

Η συ­γκρό­τη­ση του Νε­ο­ελ­λη­νι­κού Κρά­τους το­πο­θε­τεί­ται με την ά­φι­ξη του Κυ­βερ­νή­τη Ι. Κα­πο­δί­στρια η διοί­κη­ση του ο­ποί­ου εγκατεστημένη αρ­χι­κά στην Αί­γι­να και με­τέ­πει­τα στο Ναύ­πλιο έ­χει να α­σχο­λη­θεί με μύ­ρια ό­σα ζη­τή­μα­τα και προ­βλή­μα­τα.
[3] Τα σύ­νο­ρα του νέ­ου Κρά­τους α­πο­φα­σί­ζο­νται από τις λε­γό­με­νες προ­στά­τι­δες δυ­νά­μεις , Αγ­γλί­α, Ρω­σί­α , Γαλ­λί­α στις συν­δια­σκέ­ψεις του Λον­δί­νου, η ε­σω­τε­ρι­κή κα­τά­στα­ση της χώρας εί­ναι χα­ώ­δης ,οι α­ντι­πα­λό­τη­τες με­τα­ξύ­ των κοι­νω­νι­κών τά­ξε­ων σε πλή­ρη έ­ξαρ­ση. Ο πλη­θυ­σμός του νέ­ου Κρά­τους είναι μό­λις 800.000 κά­τοι­κοι, τα έ­σο­δα του Δη­μο­σί­ου μη­δα­μι­νά. Στην ου­σί­α η ά­σκη­ση Διοι­κή­σε­ως πε­ριο­ρί­ζε­ται στην Πε­λο­πόν­νη­σο, μέ­ρος της Στε­ρε­άς Ελ­λά­δος και στα νη­σιά του Αι­γαί­ου που έ­χουν πα­ρα­χω­ρη­θεί στην Ελ­λά­δα. [4] Οι α­ντα­γω­νι­σμοί των προστάτιδων δυ­νά­με­ων για το ποιός θα α­σκεί την κύ­ρια ε­πιρ­ρο­ή στο νέ­ο Κρά­τος μεταλλάσσουν α­νά­λο­γα με τις συ­γκυ­ρί­ες . Ο Λε­ο­πόλ­δος που έ­χει ε­πι­λε­γεί σαν βα­σι­λεύς της Ελ­λά­δος έ­χει ή­δη πα­ραι­τη­θεί από τον Ιού­νιο του 1830, ο Ρω­σο­τουρ­κι­κός πόλεμος έ­χει τε­λειώ­σει το 1829 με τε­ρά­στιες συ­νέ­πειες για το μέλ­λον της Ελ­λά­δας. Στην Αττική ε­πι­κρα­τεί μί­α κα­τά­στα­ση πο­λυαρ­χί­ας. Οι Ο­θω­μα­νοί κα­τέ­χουν το κά­στρο των Α­θη­νών δια­τη­ρώ­ντας φρου­ρά από 300 πε­ρί­που άν­δρες ά­τα­κτους και τα­κτι­κούς στρα­τιώ­τες. Οι Έλληνες έ­χουν ε­γκα­τα­στή­σει στρα­τό­πε­δο στην Ε­λευ­σί­να ε­λέγ­χο­ντας τις α­νά­λο­γες πε­ριο­χές της Ατ­τι­κής , ή­τοι την Δυ­τι­κή Ατ­τι­κή από τον Ι­σθμό ως την Ε­λευ­σί­να. Η πα­λαιά δη­μο­γε­ρο­ντί­α των Α­θη­νών υ­πάρ­χει υ­πό τους Τούρ­κους στην πό­λη των Α­θη­νων.

Σε αυ­τές τις συν­θή­κες οι Αθηναίοι γυ­ρί­ζουν βαθ­μη­δόν στην πα­τρί­δα τους. Οι Τούρ­κοι κά­τοι­κοι της Αθήνας πού την εί­χαν ε­γκα­τα­λεί­ψει ή­δη α­πο το 1822 έ­κτο­τε δεν έ­χουν ε­πι­στρέ­ψει σε αυ­τή.


Η πώ­λη­ση των ι­διω­τι­κών ο­θω­μα­νι­κών ι­διο­κτη­σιών της Ατ­τι­κής α­πο­φα­σί­στη­κε α­πο τις τρείς «προ­στά­τι­δες» δυ­νά­μεις Αγγλία, Γαλ­λί­α, Ρωσία στα πλαί­σια της συν­δια­σκέ­ψε­ως του Λον­δί­νου , και κα­τα­γρά­φη­κε στο πρωτόκολλο της 3/15 Φε­βρουα­ρί­ου του 1830. Με το πρω­τό­κολ­λο αυ­τό, το λε­γό­με­νο της ανεξαρτησίας, [5]

Α) α­να­κη­ρύ­χθη­κε η Ελ­λά­δα α­νε­ξάρ­τη­το κρά­τος.
Β) ο­ρί­στη­καν τα σύ­νο­ρα του νέ­ου Κρά­τους
Γ) ε­πι­βλή­θη­κε σαν πολίτευμα του νέ­ου Κρά­τους η κλη­ρο­νο­μι­κή μο­ναρ­χί­α.
Με τον κα­θο­ρι­σμό των συ­νό­ρων του νέ­ου Κρά­τους προ­βλέ­φθη­κε η πα­ρά­δο­ση της Ατ­τι­κής και της Εύ­βοιας στην Ελ­λη­νι­κή Κυβέρνηση, α­φού αυτές οι περιοχές πε­ριε­λαμ­βά­νο­ντο ε­ντός των ο­ρί­ων του νέ­ου κρά­τους , καί α­ντί­στοι­χα η πα­ρά­δο­ση της Δυ­τι­κής Ελ­λά­δος στους τούρ­κους α­φού δεν πε­ριε­λή­φθη ε­ντός των συ­νό­ρων. Ε­πι πλέ­ον ε­δό­θη το δι­καί­ω­μα στους Οθωμανούς κτη­μα­τί­ες της Ατ­τι­κής και της Εύ­βοιας να πω­λή­σουν τις ι­διω­τι­κές τους ι­διο­κτη­σί­ες ε­ντός έ­τους α­πο της 3/15 Φε­βρουα­ρί­ου 1830.
Α­να­πό­φευ­κτα η πα­ρά­δο­ση της Ατ­τι­κής στους έλληνες συ­νε­πλέ­κε­το
Α) με την υ­πο­χρέ­ω­ση της Ελ­λά­δος να παραδώσει όλη την μέ­χρι τό­τε και μό­λις α­πε­λευ­θε­ρω­μέ­νη Δυ­τι­κή Ελ­λά­δα, και
Β) με την πώ­λη­ση των ο­θω­μα­νι­κών ι­διο­κτη­σιών της Ατ­τι­κής.
Ήδη στην πρώ­τη του ε­πι­στο­λή προς τον Λε­ο­πόλ­δο, τον πρώ­το βασιλέα της Ελ­λά­δος που πα­ρη­τή­θη ό­μως ματ ο­λί­γον, ο Ι. Κα­πο­δί­στριας τον πλη­ρο­φο­ρού­σε για την ε­κτί­μη­ση του πε­ρί του ότι οι τούρ­κοι της Ατ­τι­κής σε καμία πε­ρί­πτω­ση δεν ε­πρό­κει­το να α­πο­δώ­σουν την Ατ­τι­κή και την Εύβοια αν πριν δεν ε­πω­λού­σαν τις ε­κεί πε­ριου­σί­ες τους. Αυτό στο τέ­λος Μαρ­τί­ου του 1830.
[6]

Ποιος θα α­γό­ρα­ζε ό­μως αυτές τις πε­ριου­σί­ες; Ποιός εί­χε τό­τε την οι­κο­νο­μι­κή δυ­να­τό­τη­τα αλ­λά και την θέ­λη­ση να κινδυνεύσει κε­φά­λαια για α­γο­ρές σε μια πε­ριο­χή ό­που η πο­λι­τι­κή θέ­ση και κα­τά­στα­ση δεν εί­χε α­πο­σα­φη­νι­στεί α­κό­μη; Αντίθετα ποιόν δεν θα προ­κα­λού­σε η προσ­δο­κί­α με­γά­λων κερ­δών από αυ­τές τις α­γο­ρές, εφ ό­σον βέ­βαια συ­ντό­μως η Ατ­τι­κή θα εν­σω­μα­τώ­νε­το στο νέ­ο Ελ­λη­νι­κό Κρά­τος , και εφ ό­σον η Α­θή­να θα γι­νό­ταν η κα­θέ­δρα του νέ­ου κρά­τους; Τρεις ή­ταν οι τό­τε δυ­να­τές α­πα­ντή­σεις στα ε­ρω­τή­μα­τα αυ­τά
Α) να αγοράσει η Ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση τα ι­διω­τι­κά τουρ­κι­κά κτή­μα­τα κά­νο­ντας μια συ­νο­λι­κή α­γο­ρά για λο­γα­ρια­σμό του έθνους.
Β) να τα α­γο­ρά­σουν συ­νο­λι­κά ξέ­νοι κε­φα­λαιού­χοι που θα εν­δια­φέ­ρο­ντο για κτη­μα­τι­κές ε­πεν­δύ­σεις στην Ελ­λά­δα.
Γ) να τα α­γο­ρά­σουν α­πο­σπα­σμα­τι­κά Ελ­λη­νες και ξέ­νοι α­γο­ρα­στές.
Και οι τρεις αυ­τές δυ­να­τό­τη­τες δο­κι­μά­στη­καν.
Η μεν Ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση προ­σπά­θη­σε να εξασφάλιση δά­νειο που θα της ε­πέ­τρε­πε να αγοράσει τα κτή­μα­τα της Ατ­τι­κής και της Εύ­βοιας. Όμιλος ξέ­νων κε­φα­λαιού­χων έ­δει­ξε εν­δια­φέ­ρον που ό­μως δεν προ­χώ­ρη­σε.
Τέ­λος με­μο­νω­μέ­νοι Έλληνες α­γο­ρα­στές είχαν αρ­χί­σει να α­γο­ρά­ζουν ή­δη από τον Ιού­λιο του 1830, πριν α­κό­μη γί­νει ο­ποια­δή­πο­τε ε­πί­ση­μη α­να­κοί­νω­ση της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης για το ζή­τη­μα των α­γο­ρα­πω­λη­σιών.

Στο τέ­λος Ιου­λί­ου του 1830 οι τούρ­κοι α­πέ­στει­λαν τον Χατζή Ι­σμα­ήλ Μπέ­η, Μολ­λά α­πό το Σκου­τά­ρι και με­γά­λο κτη­μα­τί­α στην Εύ­βοια, για να διαπραγματευθεί με τους α­ντι­πρέ­σβεις των 3 δυ­νά­με­ων και την Ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση την ε­φαρ­μο­γή του πρωτοκόλλου της 3/15 Φε­βρουα­ρί­ου 1830.
[7] Οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις αυ­τές έ­γι­ναν στο Ναύ­πλιο α­πό τις 31 Ιου­λί­ου μέ­χρι την 15 Αυ­γού­στου 1830. Όσον αφορά στο ζή­τη­μα των α­γο­ρα­πω­λη­σιών των κτη­μά­των της Ατ­τι­κής και της Ευβοίας κα­τέ­λη­ξαν με την ε­πί­ση­μη α­να­κοί­νω­ση της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης ό­τι θα αναγνωρίσει και θα αποδεχθεί τις α­γο­ρα­πω­λη­σί­ες που νο­μί­μως θα γί­νουν και τον διο­ρι­σμό ε­πι­τρο­πής α­πό τους Σ. Καλογερόπουλο, Κων/νο Μά­νο και Ι. Μίσ­σιο στις 8/20 Αυ­γού­στου που θα με­τέ­βαι­νε στην Ατ­τι­κή και στην Εύ­βοια και θα ή­ταν αρ­μό­δια για την ε­ξέ­τα­ση της νο­μι­μό­τη­τας των α­γο­ρα­πω­λη­σιών. Σε αυ­τές τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις ε­φά­νη κα­θα­ρά η πρό­θε­ση των τούρ­κων να μην α­πο­δώ­σουν την Ατ­τι­κή και την Εύ­βοια εφ ό­σον δεν ε­πω­λού­σαν πριν τις ε­κεί πε­ριου­σί­ες τους.[8] Ο Ι. Κα­πο­δί­στριας γνω­ρί­ζο­ντας αυ­το κα­λά, και πα­ρά την προ­θε­σμί­α των 37 η­με­ρών που ε­τέ­θη­σαν για την πα­ρά­δο­ση της Ατ­τι­κής ( προ­θε­σμί­α που θα άρ­χι­ζε ευ­θύς με­τά την με­τά­βα­ση του Χα­τζή Ισμαήλ από το Ναύ­πλιο στην Εύ­βοια) με­τά­βα­ση που θα γινόταν α­μέ­σως με­τά τη­ν α­να­χώ­ρη­ση του α­πό τον Ναύ­πλιο πε­ρί τα μέ­σα Αυ­γού­στου ) προσπάθησε να βρει χρή­μα­τα για να κά­νει μια συ­νο­λι­κή α­γο­ρά προς ό­φε­λος του έθνους. Ήδη στις 15/27 Αυ­γού­στου 1830 και πριν α­κό­μη δώ­σει τις έγ­γρα­φες ο­δη­γί­ες του προς την ελ­λη­νι­κή ε­πι­τρο­πή που θα με­τέ­βαι­νε στην Ατ­τι­κή α­πευθύν­θη­κε στον Α. Κο­ντό­σταυ­λο για την προ­μή­θεια δανείου 300.000 φράγκα. Σε αυ­τή την ση­μα­ντι­κή ε­πι­στο­λή ο Ι. Κα­πο­δί­στριας ανέφερε ό­τι ή­δη είχε συμ­φω­νή­σει με το Χατζή Ι­σμα­ήλ πο­σό 200.000 για πρώ­τη δό­ση της α­γο­ράς των κτη­μά­των και ό­τι εύ­ρι­σκε δυ­σκο­λί­ες για να συ­νά­ψει το δά­νειο αυ­το στο ε­ξω­τε­ρι­κό λό­γω της ιου­λια­νής ε­πα­να­στά­σε­ως στη Γαλ­λί­α Α­κό­μη ό­τι δε­σμευό­ταν για την χρη­σι­μο­ποί­η­ση του δα­νεί­ου μό­νον για την α­γο­ρά των κτη­μά­των. Σε άλ­λη του ε­πι­στο­λή της 22 Αυ­γού­στου/3 Σε­πτεμ­βρί­ου 1830 προς την Γε­ρου­σί­α ο Κα­πο­δί­στριας πα­ρε­πο­νεί­το για την α­προ­θυ­μί­α των
ελ­λή­νων κε­φα­λαιού­χων να δώ­σουν δά­νειο στην κυ­βέρ­νη­ση για την α­γο­ρά των κτη­μά­των της Ατ­τι­κής και της Εύ­βοιας και πλη­ρο­φο­ρού­σε την Γε­ρου­σί­α ό­τι ε­πρό­κει­το να απευθυνθεί και στο ε­ξω­τε­ρι­κό αν και δεν έλ­πι­ζε πολ­λά πράγ­μα­τα.
[9] Στις ο­δη­γί­ες του προς την Ελληνική ε­πι­τρο­πή της 19/31 Αυ­γού­στου 1830 ο Ι. Κα­πο­δί­στριας την ε­ξου­σιο­δο­τού­σε να ενθαρρύνει τους Έλληνες να α­γο­ρά­σουν κτή­μα­τα στην Ατ­τι­κή και την Εύ­βοια αλ­λά και να επιμείνει στην δυ­να­τό­τη­τα δια­πραγ­μά­τευ­σης για την συ­νο­λι­κή α­γο­ρά των ο­θω­μα­νι­κών πε­ριου­σιών. Α­κό­μη της ζη­τού­σε να εξετάζει την νο­μι­μό­τη­τα της κά­θε πω­λή­σε­ως , αν δη­λα­δή οι τούρ­κοι εί­χαν δι­καί­ω­μα να με­τα­βι­βά­σουν το κτή­μα που θα μεταβίβαζαν και να πληροφορεί την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση για τον πλη­θυ­σμό ,τα δη­μό­σια έ­σο­δα, τα ο­ρυ­χεί­α και τα δά­ση ό­πως και ό­λα τα πε­ριου­σια­κά στοι­χεί­α που α­νή­καν στο Δη­μό­σιο.

Πε­ρί το τέ­λος Αυ­γού­στου 1830 ή­ταν φα­νε­ρό , αν και ό­χι οριστικοποιημένο α­κό­μη, ό­τι η Ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση δεν θα μπο­ρού­σε να διάθεση τα κε­φά­λαια που ή­ταν α­να­γκαί­α για την α­γο­ρά των ο­θω­μα­νι­κών ι­διο­κτη­σιών της Ατ­τι­κής αλ­λά και της Εύ­βοιας. Η πώ­λη­ση των κτη­μά­των αυ­τών σε ι­διώ­τες αγοραστές ή­ταν η ε­πό­με­νη λύση και κα­τά­λη­ξη. Α­ξί­ζει να σχο­λια­σθεί ό­τι η προ­ο­πτι­κή με­γά­λων και ά­με­σων κερ­δών από την α­γο­ρά των πε­ριου­σιών αυ­τών ή­ταν ευ­διά­κρι­τη. Ήδη ο Ευ­νάρ­δος σε ε­πι­στο­λές του ο­μι­λού­σε σα­φώς πε­ρί α­μέ­σου 4πλα­σια­σμού των χρη­μά­των που θα ε­το­πο­θε­τού­ντο σε αυ­τή την υ­πό­θε­ση.
[10]



Απόσπασμα από το βιβλίο «Οι πωλήσεις των Οθωμανικών Ιδιοκτησιών της Αττικής. 1830-1831»
του Θωμά Δρίκα
Μάρτης 1993.
εκδόσεις Τροχαλία.

[1] Α­πο­μνη­μο­νεύ­μα­τα Ρα­γκα­βή/ Α­θή­να 1894-1895/ τό­μος Α σελ.
265.- Δ. Σουρ­με­λή/ Ι­στο­ρί­α των Α­θη­νών/ Α­θή­να 1853/ σελ. 283.- σε α­να­τύ­πω­ση Α­θή­να χχ.-

[2] Αρ­χεί­ο Αλ­λη­λο­γρα­φί­ας Ε­πι­τρο­πής εις Αττική και Εύβοια του 1830-31 / Ε­πι­τρο­πή προς Κα­πο­δί­στρια 27 Αυ­γού­στου 1830/ αρ. πρω­το­κόλ­λου 5 / ΓΑΚ / Αρ­χεί­ο Μι­κτής Ελ­λη­νο­τουρ­κι­κής Ε­πι­τρο­πής/ Φ. 118.
Λου­ντβιχ Ρος­ς / Α­να­μνή­σεις α­πο την Ελ­λά­δα σ. 46 επ./ Α­θή­να 1976. Η πο­λύ­τι­μη πε­ρι­γρα­φή του Ρος­ς για πράγ­μα­τα και πρό­σω­πα των Αθηνών εί­ναι βέ­βαια με­τα δυο έ­τη α­πο το 1830 πλην ό­μως ε­λά­χι­στα α­πέ­χει α­πο την ει­κό­να του Αυ­γού­στου του 1830.-
Ε­πι­στο­λή Κ. Ζω­γρά­φου προς Α. Λαυριώτη / 5/17 Νο­εμ­βρί­ου 1830/ σε Αρ­χεί­ο Α. Λου­ριώ­τη στο ΕΙΕ , Φ. Κ.-

[3] Βι­βλιο­γρα­φί­α πε­ρί των ε­σω­τε­ρι­κών α­ντι­πα­λο­τή­των στην Ελ­λά­δα του 1830 στο Χ. Λού­κος/ Η αντιπολίτευση κατά του Κυ­βερ­νή­τη Ι. Κα­πο­δί­στρια / Α­θή­να 1984.-

[4] Θείρ­σιος/ Η Ελ­λά­δα του Κα­πο­δί­στρια Λει­ψί­α 1833 / Ελ­λ. με­τά­φρα­ση Α­θή­να 1976 / σελ. 267 ε­πό­με­να. Πα­ρά την εν πολ­λοίς στρε­βλω­τι­κή γω­νί­α που ο συγ­γρα­φεύς του βι­βλί­ου αυ­τού ε­ξή­γε πο­λι­τι­κές κρί­σεις για ε­κεί­νη την ε­πο­χή , το ό­λο αυ­τό βι­βλί­ο του α­πό 2 τό­μους εί­ναι μοναδική συ­νο­λι­κή μαρ­τυ­ρί­α για την Ελ­λά­δα του
1830.-

[5] Το Α πρω­τό­κο­λλο με­τα­ξύ Αγ­γλί­ας και Ρωσί­ας υ­πε­γρά­φη εν Πε­τρου­πό­λει στις 23/ Μαρ­τί­ου/ 4 Α­πρι­λίου 1826, τα δε λοι­πά εν Λον­δί­νω , στις 6 Ιου­λί­ου 1827, στις 19 Ιου­λί­ου 1828, στις 4/16 Νο­εμ­βρί­ου 1828, στις 10/22 Μαρ­τί­ου 1829, στις 22 Ια­νουα­ρί­ου/ 3 Φε­βρουα­ρί­ου 1830 και στις 4/16 Ιου­νί­ου 1830.- Το λε­γό­με­νο και
α­νε­ξαρ­τη­σί­ας της Ελ­λά­δας της 3 Φε­βρουα­ρί­ου 1830 δυ­σμε­νέ­στα­το για την ο­ριο­θέ­τη­ση των συ­νό­ρων της Ελ­λά­δας , ή­ταν αυ­τό που προ­έ­βλε­ψε το δι­καί­ω­μα των Τούρ­κων της Ατ­τι­κής να πω­λή­σουν ε­ντός έ­τους τις ι­διω­τι­κές τους πε­ριου­σί­ες/ η προ­θε­σμί­α αυ­τή του έ­τους πα­ρε­τά­θη με το πρω­τό­κολ­λο της 4/16 Ιου­νί­ου 1830 κατά πο­λύ , ό­ταν οριστεί ό­τι το έ­τος αυ­τό θα υ­πο­λο­γί­ζε­ται α­πο την ε­πί­ση­μη α­νταλ­λα­γή χαρ­τών με­τα­ξύ Ελ­λά­δας και Τουρ­κί­ας πε­ρί των α­μοι­βαί­ων συ­νό­ρων
των .- βλ. και πλή­ρη πα­ρά­θε­ση των πρω­το­κόλ­λων και της προ­ε­τοι­μα­σί­ας γι αυ­τά σε Γ. Νά­κου / Oι με­γά­λες δυ­νά­μεις και τα ε­θνι­κά κτή­μα­τα της Ελ­λά­δας /1821-1832/ Ε­Ε­ Σχ ΝΟ­ΕΠ Θεσ/νί­κης τό­μος Θ, 1970, σελ.-

[6] Ε. Βetant.-Correspondance du Comte J. Kapodistrias /Γε­νεύ­η 1839/ τό­μος Γ σελ. 511. - Ι. Κα­πο­δί­στριας προς Λε­ο­πόλ­δο / 25 Μαρ­τί­ου/6 Α­πρι­λί­ου 1830.-

[7] Πε­ρί Χα­τζή Ι­σμα­ήλ Μπέ­η, βλ.ΜΕ­Ε λ. Α­θή­ναι σελ., πε­ρί των κτη­μά­των του στην Εύ­βοια, αρ­χεί­ο αλ­λη­λο­γρα­φί­ας Δ. Περούκα /ΙΕ­Ε­Ε/ αρ. εγ­γρά­φου 17489/2 Δ. Περούκας προς Ι. Κα­πο­δί­στρια ,17 Νο­εμ­βρί­ου 1830,αρ. εξερχόμενου εγ­γρά­φου 7.

[8] Μνη­μεί­α Ι­στο­ρί­ας της Α­κα­δη­μί­ας Α­θη­νών /Έγγραφα αρ­χεί­ου Βρετανικού Υ­πουρ­γεί­ου ε­ξω­τε­ρι­κών/ ε­πι­το­μές τό­μος Α Α­θή­να 1975.-8, Dawkins προς Aberdden / 17/29 Αυ­γού­στου / F. O 32/13/79, Eπι­το­μές 13/7 , ε­πι­στο­λή ό­που εκ­θέ­τει τις ό­λες
συ­ζη­τή­σεις και τις συμ­φω­νί­ες των Α­ντι­πρέ­σβε­ων, του Ι­σμα­ήλ Μπέ­η
και της Ελ­λ. Κυ­βερ­νή­σε­ως στο Ναύ­πλιο .-
Eξη πρα­κτι­κά συ­σκέ­ψε­ων Ισμαήλ Μπέ­η με Α­ντι­πρέ­σβεις σε Ναύπλιο / FO/ 32/17/87 ε­πιτ. 13/7α 30 Ιου­λί­ου/11 Αυ­γού­στου 1830, FO 32/13/91 ε­πιτ. 13 /7β, 31 Ιου­λί­ου /12 Αυ­γού­στου 1830, FO 32/13/97 Ε­πιτ. 13/7γ 2/14 Αυ­γού­στου 1830, FO 32/13/97, 4/16 ε­πιτ. 13/7δ, 4/16 Αυ­γού­στου 1830, FO 32/13/108 ε­πιτ. 13/7ε 7/19 Αυ­γού­στου 1830, FO 32/13/114 ε­πιτ. 13/7ς, 11/23 Αυ­γού­στου 1830,
Κα­πο­δί­στριας προς Α­ντι­πρέ­σβεις πε­ρί συμ­μορ­φώ­σε­ως της Ελ­λ. Κυ­βερ­νή­σε­ως με τα υ­πό του Πρω­το­κόλ­λου της 3 Φε­βρουα­ρί­ου 1830, FO 32/13/126 ε­πιτ. 13/7η , 8/20 Αυ­γού­στου 1830, Κα­πο­δί­στριας προς Σ. Κα­λο­γε­ρό­που­λο, Κ. Μά­νο και Ι. Μίσ­σιο πε­ρί διο­ρι­σμού των ως ε­πι­τρο­πής της Ελ­λ. Κυ­βερ­νή­σε­ως στην Ατ­τι­κή Εύβοια για τα ζη­τή­μα­τα της πω­λή­σε­ως των Ο­θω­μα­νι­κών ι­διο­κτη­σιών / FO 32/13/133 έπειτ. 13/7ι 10/22 Αυ­γού­στου 1830, Κα­πο­δί­στριας προς Α­ντι­πρέ­σβεις 16/28 Αυ­γού­στου 1830 πε­ρί συμ­μορ­φώ­σε­ως της Ελ­λ. Κυ­βερ­νή­σε­ως με την συμ­φω­νί­α Α­ντι­πρέ­σβε­ων- Ι­σμα­ήλ Μπέ­η FO 32/13/149 ε­πιτ. 13/ 10α .

[9] Correspondance, ο. π τό­μος Δ, σελ 123 / Ι. Κα­πο­δί­στριας προς Γε­ρου­σί­α 22 Αυ­γού­στου/3 Σε­πτεμ­βρί­ου 1830.-

[10] Σπ. Θε­ο­τό­κη, Αλ­λη­λο­γρα­φί­α Ευ­νάρ­δου/ Α­θή­να 1929 /α­ριθ­μός ε­πι­στο­λής 215 / Ευ­νάρ­δος προς Βα­σι­λέ­α της Γαλ­λί­ας Λου­δο­βί­κο 7/9/1830 .- Ο Ευ­νάρ­δος ε­κτι­μού­σε την συ­νο­λι­κή α­ξί­α των κτη­μά­των Ατ­τι­κής και Ευ­βοί­ας σε 15-18.000.000 φράγκα και θε­ω­ρού­σε ε­φι­κτή την α­γο­ρά τους με μό­νο 6.000.000 γαλ­λι­κά φρά­γκα.-

2 σχόλια:

  1. Διάβασα το πρωί την ανάρτησή σου «Διόνυσε» και ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα. Ήξερα από την ιστορία του Παπαρηγόπουλου και του Π. Κανελόπουλου, ότι οι Κοτσαμπάσιδες αντιδρούσαν στην παραχώρηση γης στους ακτήμονες στη Στερεά την Ύδρα και τη Πελοπόννησο. Την ίδια εποχή γινόταν μάχες παντού και με όλους, ο Μιαούλης έκαψε το στόλο στην Ύδρα και όλα κρεμόταν από μια κλωστή. Πήγα να ζητήσω το βιβλίο, το παρήγγειλα τελικά. Απ΄ ότι καταλαβαίνω θα αναρτήσεις και τη συνέχεια της ιστορίας. Είμαι περίεργος ποιος αγόρασε τελικά. Ξέρω ότι η μονή Πεντέλης και άλλα μοναστήρια κατέχουν ένα μεγάλο κομμάτι της Αττικής…Παρουσιάστηκαν κάποια Τούρκικα κιτάπια από πολίτες που αποδειχθήκανε κάλπικα στα δικαστήρια. Υπάρχουν και αναφορές καθολικών προς τον πάπα, αλλά δεν αναφέρουν τίποτα για πωλήσεις γης.
    Αύριο χριστιανικά είναι του Αγίου Διονυσίου. Είτε γιορτάζεις είτε όχι, σου εύχομαι Χρόνια Πολλά Αγωνιστικά κι Ευτυχισμένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μιχάλη καλές και σωστές οι γνώσεις σου. Το βιβλίο είναι δυσεύρετο, το ψάχνω και γώ,είναι ακριβούτσικο αλλά έχει χάρτες ,ανέκδοτες πηγές... Στο 2/4 νομίζω απαντά στο ερώτημα ποιοί και από τι λεφτά! Στο 3/4 το Γενάρη την ιστορία για Ανω και Κάτω Τράχωνες(Αργυρούπολη, Γλυφάδα Βάρη κλπ Υμηττό) με πολύ σεξ βία και τουρκικά βακουφια, έτσι να μην νομιζει και ο Εφραίμ ότι είναι πρωτοπόρος στην απατεωνιά. Στο 4/4 τα συμπεράσματα του άοκνου και μεθοδικού συγγραφέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε αυτό το μικρό τόπο μπορείτε ευκολα να ξεχωρίσετε τους εθνικούς νταβατζήδες από τους εθνικούς μπεταντζήδες;;