Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Οι καταπατητές των Αθηνών 4/4







Ελ­λη­νες α­γο­ρα­στές

Στην Ελ­λά­δα που έ­βγαι­νε κα­θη­μαγ­με­νη α­πο τον πό­λε­μο και α­πό την αιώ­νων υ­πο­τα­γή στους Τούρ­κους α­φε­ντά­δες τα χρη­μα­τι­κά μέ­σα ή­ταν ε­ξαι­ρε­τι­κά πε­ριο­ρι­σμέ­να.- Ε­κτός α­πο τους κα­πε­τα­ναί­ους της Υ­δρας και κά­ποιους ε­μπό­ρους α­πο διά­φο­ρα μέ­ρη της Ελ­λά­δας/οι Ελ­λη­νες
που μπο­ρού­σαν να δια­θέ­σουν ση­μα­ντι­κά χρη­μα­τι­κά πο­σά ε­κεί­νη την ε­πο­χή προ­έρ­χο­νταν α­πό χώ­ρους ε­κτός Ελ­λά­δας.- Κυ­ρί­ως έ­μπο­ροι α­πο την Κων/πο­λη και άλ­λα λι­μά­νια του Ε­ξω­τε­ρι­κού και κυ­ριώ­τα­τα Ελ­λη­νες έ­μπο­ροι,κτη­μα­τί­ες και η­γε­μο­νες α­πο την Μολ­δο­βλα­χί­α, Κων­στα­ντι­νου­πο­λί­τες την κα­τα­γω­γή ως ε­πί το πλει­στον.-

Ε­τσι στην Α­θή­να του 1830 ό­που έ­γι­ναν και οι πρω­τες και με­γα­λύ­τε­ρες ε­πεν­δύ­σεις σε κτη­μα­τι­κές πε­ριου­σί­ες στο Νέ­ο Ελ­λη­νι­κό Κρά­τος α­να­πό­φευ­κτα οι κυ­ριοι α­γο­ρα­στές ή­ταν α­πο τις πιό πά­νω προ­ε­λεύ­σεις.-

Η οι­κο­γέ­νεια των Φε­νερ­λή­δων α­πο την Πό­λη με α­γο­ρές κυ­ρί­ως πε­ρι­βο­λιών , ε­λαιο­δέν­δρων και σπι­τιών στην Α­θή­να για πο­σό πε­ρί­που 80.000 γροσ­σί­ων.- Οι πρί­γκη­πες Κα­τα­κου­ζη­νός, Κα­ρα­τζάς και Βο­τζα­ρης α­πο την Μολ­δο­βλα­χί­α με α­γο­ρες πολ­λών χι­λιά­δων γροσ­σί­ων ο κα­θέ­νας και με α­γο­ρές σπι­τιών ,οι­κο­πε­δων και με­γά­λων κτη­μά­των, οι Υ­δραί­οι Μια­ού­λης Ιω­άν­νης/υ­ιός του Αν­δρέ­α Μια­ού­λη και Δη­μη­τριος Θε­ο­δω­ρά­κης συγ­γε­νής του Λά­ζα­ρου Κου­ντου­ριώ­τη, οι Σού­τζοι, οι Σκυ­λι­τζη­δες α­πο την Χί­ο, ο Α. Λου­ριώ­της που πλού­τι­σε α­πο τα δά­νεια της α­νε­ξαρ­τη­σί­ας, ο Α. Κο­ντό­σταυ­λος α­πο την Χί­ο, οι Ρα­γκα­βή­δες α­πο την Πό­λη.-

Αυ­τοί έ­κα­ναν τις πιό με­γά­λες α­γο­ρές και διέ­θε­σαν το μέ­γα μέ­ρος
των χρη­μά­των που πλη­ρώ­θη­καν τό­τε στους Τούρ­κους α­γά­δες.-

Ως εί­ναι φυ­σι­κό ό­ταν η Α­θή­να θα κα­τα­στεί η πρω­τεύ­ου­σα του Νέ­ου Ελ­λη­νι­κου Κρά­τους αυ­τοί α­πο την μί­α θα πλου­τί­σουν με την κερ­δο­σκο­πί­α ε­πά­νω στην Γη και α­κό­μη και μέ­χρι και ση­με­ρα οι διά­δο­χοι τους α­πο­λαμ­βά­νουν πολ­λών ει­δών ο­φε­λή­μα­τα α­πο την τό­τε
προ­νο­η­τι­κο­τη­τα των προ­γό­νων τους.- Με το κύ­ρος που τους έ­δι­δε η κα­το­χή της Γής και των κτη­μά­των μπό­ρε­σαν α­κό­μη πιό εύ­κο­λα να κα­τα­λά­βουν καί­ριες θέ­σεις του το­τε συ­γκρο­τού­με­νου μη­χα­νι­σμου του Ελ­λη­νι­κού Κρά­τους.- Τους βρί­σκου­με στην με­τέ­πει­τα Ι­στο­ρί­α της
Α­θή­νας και της Ελ­λά­δας σε θέ­σεις κλει­διά της Διοί­κη­σης, του Στρα­τού,της Δι­καιο­σύ­νης.-

Σε ο­λη αυ­τή την ι­στο­ρί­α οι Α­θη­ναί­οι ει­ναι οι με­γά­λοι χα­μέ­νοι.-
Δεν μπο­ρού­σαν να πα­ρα­κο­λου­θή­σουν ού­τε να συ­να­γω­νι­στούν τους
άλ­λους Ελ­λη­νες στις α­γο­ρες κτη­μά­των .-Ο πε­ρι­βό­η­τος Ζα­χα­ρί­τζας
μό­νο μί­α α­γο­ρά 10.000 γροσ­σί­ων έ­χει κά­νει .- Α­πό τους Α­θη­ναί­ους
μπο­ρε­σαν και δρα­στη­ριο­ποι­ή­θη­καν σε αυ­τήν συ­γκυ­ρί­α μό­νο ο Χρ.
Του­φε­ξής και αυ­τός μό­νο σε μι­κρές α­γο­ρες κυ­ρί­ως ερ­γα­στη­ρί­ων στην
Πό­λη της Α­θή­νας ,ο Κυ­ριά­κος Πιτ­τά­κης σε μι­κρές α­γο­ρές οι­κο­πέ­δων
και ο­ρι­σμέ­νοι άλ­λοι σε πε­ρι­θω­ρια­κές ό­μως και μι­κρής α­ξί­ας α­γο­ρές
.-Φυ­σι­κά οι α­πλοι άν­θρω­ποι της Α­θή­νας πα­ρί­στα­ντο ως θε­α­τές σε ό­λη αυ­τή την ι­στο­ρί­α

Μο­νο σαν με­σί­τες μπο­ρε­σαν να δια­κρι­θούν ο­ρι­σμέ­νοι Α­θη­ναί­οι ε­κεί­νοι την επ­πο­χή και κυ­ριώ­τε­ρος α­πο αυ­τούς ο γνω­στός Ιω­άν­νης Βλά­χος.-Η ε­να­πο­μεί­νου­σα ω­φέ­λεια των Α­θη­ναί­ων α­πο αυ­τή την ι­στο­ρί­α εί­ναι τα λι­γο­στά γρόσ­σια για τις μαρ­τυ­ρί­ες πρός ό­φε­λος των με­γα­λο­σχη­μό­νων α­γο­ρα­στών.-

Ως α­γο­ρα­στη στην Α­θή­να συ­να­ντού­με και κά­ποιον Μα­κρο­γιάν­νη υ­ιο του Κων­στα­ντη.-Α­πό ο­ρι­σμέ­νες συ­μπτώ­σεις α­ξί­ζει να ε­ρευ­νη­θεί η εκ­δο­χή αν πρό­κει­ται πε­ρί του γνω­στου Στρα­τη­γού Μα­κρυ­γιάν­νη και αν ό­ντως τον πα­τέ­ρα του τον έ­λε­γαν Κων­στα­ντή κα ό­χι Δη­μή­τριο
ό­πως ι­σχυ­ρί­ζε­ται ο Βλα­χο­γιάν­νης.-

Λέ­γει συ­γκε­κρι­με­να ο Βλα­χο­γιάν­νης /-Το ο­νο­μα του πα­τέ­ρα του
Μα­κρυ­γιάν­νη δεν μας μαρ­τυ­ρει­ται εγ­γρά­φως.-Ε­πει­δή ό­μως ο α­δελ­φός
του υ­πέ­γρα­φε ως /του Δη­μή­τρη/ ή­τοι υ­ιός του Δη­μή­τρη συ­νά­γε­ται το
συ­μπε­ρα­σμα ό­ι ο πα­τέ­ρας του Μα­κρυ­γιάν­νη ε­λέ­γε­το Δη­μή­τρης.- Α­πο
την με α­ριθ­μό 224 α­πο­στο­λή πω­λη­τη­ρί­ου της Ε­πι­τρο­πής των Α­θη­νών
πρός τον Δ. Περ­ρού­κα πρός ε­πι­κύ­ρω­ση α­να­φέ­ρε­ται ως α­γο­ρα­στης ο
Μα­κρο­γιάν­νης ο υ­ιός του Κων­στα­ντή δυο ο­σπι­τιών στην πό­λη της
Α­θή­να για 2.100 γρόσ­σια.- Βέ­βαια θα μπο­ρού­σε να εί­ναι κά­ποιος
άλ­λος Μα­κρυ­γιάν­νης ε­κεί­νης της ε­πο­χής α­φού το ό­νο­μα το έ­φε­ραν
και άλ­λοι Α­θη­ναί­οι και μή.-Ο­δη­γου­μαι στην ε­ξέ­τα­ση της εκ­δο­χής
πε­ρί του ό­τι πρό­κει­ται πε­ρί του γνω­στου Μα­κρυ­γιάν­νη για τους πιό
κά­τω λό­γους.

- α/ Ο ει­ρη­μέ­νος Μα­κρο­γιάν­νης α­γο­ρά­ζει δια ε­πι­τρό­που που ση­μαί­νει ό­τι λει­πει στο τέ­λος του 1830 α­πό την Α­θή­να.- Αυ­το συμ­βαί­νει και με τον γνω­στο Μα­κρυ­γιάν­νη ο ο­ποιος ε­κεί­νο τον
και­ρό ευ­ρί­σκε­ται στο Αρ­γος.



- β/Ο­ταν το πω­λη­τη­ριο του Μα­κρυ­γιάν­νη ε­πε­κυ­ρώ­θη α­πο τον Περ­ρού­κα το πα­ρέ­λα­βε στην Α­θή­να για λο­γα­ρια­σμό του ο η­γού­με­νος της Μο­νής Πε­τρα­κη Διο­νύ­σιος τον Μά­ιο του 1831.-
Και τό­τε ο Μα­κρυ­γιάν­νης ευ­ρί­σκε­το ε­κτός Α­θη­νών .-Ο δε Διο­νύ­σιος
γνω­ρί­ζου­με α­πο τον Κώ­δι­κα του Πα­να­γή Πού­λου ό­τι έ­χει στε­νές
σχέ­σεις και με την οι­κο­γέ­νεια της γυ­ναί­κας του Μα­κρυ­γιάν­νη ,
θυ­γα­τέ­ρας του Χα­τζη Γε­ωρ­γα­ντά Σκου­ζε και με την οι­κο­γέ­νεια της
συ­ζύ­γου του Αν­δρε­α Κο­πι­δη, θυ­γα­τέ­ρας του Μή­τρου Σουρ­με­λη.-

Η πλή­ρης α­πό­δει­ξις βε­βαιως θα ή­το η το­πο­θέ­τη­ση των δύ­ο α­κι­νή­των αυ­τών στην Α­θή­να/ ευ­ρί­σκο­νται στην ε­νο­ρί­α του Σω­τή­ρος σύμ­φω­να με τους μάρ­τυ­ρες, ή­τοι στην ση­με­ρι­νη Πλά­κα/,ή αν ο Μα­κρυ­γιάν­νης ή οι κλη­ρο­νό­μοι του ει­χαν σχέ­ση με τα πιό πά­νω α­κί­νη­τα.- Η
προ­σω­πι­κή μου ά­πο­ψη εί­ναι ό­τι πολ­λές ει­ναι οι πι­θα­νό­τη­τες να πρό­κει­ται πε­ρί του γνω­στου Μα­κρυ­γιάν­νη ο ο­ποιος αυ­τή την ε­πο­χή δεν α­πο­κα­λεί­ται πλέ­ον Στρα­τη­γός και ο­τι το ό­νο­μα του πα­τέ­ρα του ή­ταν πράγ­μα­τι Κων/νος και ό­χι Δη­μή­τριος.-


Ξέ­νοι α­γο­ρα­στές


Οι ξέ­νοι α­γο­ρα­στές στα Τουρ­κι­κά κτή­μα­τα της Ατ­τι­κής δεν ή­ταν
πολ­λοί ή­ταν ό­μως ό­λοι ση­μα­ντι­κά πρό­σω­πα.-

Ο Αγ­γλος Γε­ώρ­γιος Φίν­λευ και η Δου­κισ­σα της Πλα­κε­ντιας ή­ταν οι
ση­μα­ντι­κώ­τε­ροι α­πο πλευ­ράς α­γο­ρών.- Ο Φίν­λευ έ­κα­νε α­γο­ρές πο­σού
πε­ρί­που 200.000 γροσ­σί­ων . ή­τοι ή­το α­πο τους δια­θέ­σα­ντας τα
με­γα­λύ­τε­ρα πο­σα ε­κεί­νη την ε­πο­χή αν ό­χι το με­γα­λύ­τε­ρο.- Ο Γε­ωρ­γιος Φίν­λευ ο γνω­στός Αγ­γλος δη­μο­σιο­γρά­φος και ι­στο­ρι­κός ή­ταν α­πο τους Αγ­γλους Φιλ­λέ­λη­νες που α­γά­πη­σε την Ελ­λά­δα και συμ­με­τεί­χε ε­νερ­γά στην Ελ­λ. Ε­πα­νά­στα­ση.-

Το Φθι­νό­πω­ρο του 1830 ευ­ρί­σκε­το στην Αι­γι­να α­πο ό­που ει­χε
αλ­λη­λο­γρα­φί­α με τον Α.Γέ­ρο­ντα .-Αρ­χι­κά α­πευ­θύν­θη­κε πρός τον
Αυ­στρια­κό πρό­ξε­νο σ­την Α­θή­να Γρό­πιο για να ζη­τή­σει γράμ­μα
συ­στα­τι­κό πρός τον Χα­τζη Ι­σμα­ήλ Μπε­ή.-Αν­θρω­πος με ι­σχυ­ρες φι­λί­ες
και προ­σβά­σεις ε­κεί­νη την ε­πο­χή ει­χε α­πο­φα­σί­σει να α­γο­ρά­σει
πολ­λά κτή­μα­τα στην Α­θή­να.-Α­πό αλ­λη­λο­γρα­φί­α του α­πό Σε­πτέμ­βριο
του 1830 έ­ως και Μάρ­τιο του 1831 πλη­ρο­φο­ρού­με­θα ό­τι
χρη­σι­μο­ποί­η­σε σανν κύ­ριους πλη­ρε­ξου­σί­ους για την α­γο­ρα κτη­μά­των
στην Α­θη­να τους Α­νάρ­γυ­ρο Πε­τρά­κη, Γέ­ωρ­γιο Ψύλ­λα .- Η συ­χνο­τη­τα
των ε­πι­στο­λών του το διά­στη­μα Νο­εμ­βρί­ου 1830 και Μαρ­τί­ου /28
ε­πι­στο­λές γύ­ρω α­πο τα θέ­μα­τα για τις α­γο­ρές που έ­κα­νε στην
Α­θή­να/ ( για τους τρα­πε­ζί­τες που χρη­σι­μο­ποί­η­σε, τα πο­σά που πλη­ρω­σε και σε ποιούς στην Α­θή­να, τα κτή­μα­τα που α­γο­ρα­σε) εί­ναι ε­ντυ­πω­σια­κή.- Ο Γε­ώρ­γιος Φίν­λευ σαν α­γο­ρα­στής με­γά­λων κτη­μά­των ε­θί­γε­το ά­με­σα α­πο την μη α­να­γνώ­ρι­ση της νο­μι­μό­τη­τας αυ­τών των
τί­τλων
.-Ε­τσι και η­ α­πό Μαρ­τί­ου 1831 δια­μαρ­τυ­ρί­α του ο­μού με
Ζω­γρά­φο, Σού­τζο και Κα­τα­κου­ζη­νό πρός τον ί­διο τον Κα­πο­δί­στρια.-
Στη συ­νέ­χεια της Ι­στο­ρί­ας των Τουρκι­κών ι­διο­κτη­σιών των Α­θη­νών
και με­τά α­πό το 1831 ο Γ. Φίν­λευ υ­πήρ­ξε α­πο τους κυ­ριους μο­χλούς
της α­ντι­δρά­σε­ως για την α­να­γνώ­ρι­ση της νο­μι­μό­τη­τας των
α­γο­ρα­πω­λη­σιών των τζι­φλι­κί­ων.-Με συ­νε­χείς πιέ­σεις και ε­πι­στο­λές
πρός τον Ε. Lyons πρε­σβευ­τή της Αγ­γλί­ας στην Ελ­λλά­δα, με
ε­πι­στο­λές πρός τον ί­διο τον Υ­πουρ­γό Ε­ξω­τε­ρι­κών της Αγ­γλί­ας τό­τε
Λόρ­δο Πάλ­μερ­στον και με δη­μο­σιευ­μα­τα στον τυ­πο της Α­θή­να , με το
πα­ρώ­νυ­μο / Προ­μη­θεύς / κι­νού­σε Θε­ούς και Δαί­μο­νες για να
κα­το­χυ­ρώ­σει τα προ­σω­πι­κά του συμ­φέ­ρο­ντα σε βά­ρος του ελ­λη­νι­κού
Δη­μο­σί­ου.-Α­πό αυ­τή την πλευ­ρά η πο­λι­τεί­α του δεν προ­σε­φε­ρε
ι­διαί­τε­ρες ω­φέ­λειες στην Ελ­λά­δα.- Ει­ναι πα­ροι­μιώ­δης η α­ντί­δρα­ση
του για τον νό­μο του 1836 που ε­πέ­βαλ­λε φό­ρο 25% στους καρ­πούς
α­πο τα βε­λα­νι­δό­δεν­δρα για τα κτη­μα­τα της Ατ­τι­κής., φο­ρο­λο­γώ­ντας τα
δη­λα­δή σαν Ε­θνι­κή Δη­μό­σια πε­ριου­σί­α ε­νώ ή­δη του εί­χε
α­να­γνω­ρι­στεί η νο­μι­μό­της του τί­τλου του τζι­φλι­κί­ου του Λιόσ­ια ,
και ο α­γώ­νας που εί­χε κά­νει τό­τε για την κα­ταρ­γη­ση του.-Α­κό­μη
συ­νε­χείς ή­ταν οι διε­νέ­ξεις του με τους Με­νι­διά­τες χω­ρι­κούς που
δεν του πα­ρε­βιά­ζαν τα δι­καιώ­μα­τα του στο κτή­μα του αυ­τό.-/που το
εί­χε α­γο­ρά­σει για 64.000 γρόσ­σια α­πο τους υ­ιούς του Κια­μήλ -Μπέ­η
/.- Ι­στο­ρι­κά κρι­νό­με­νος ο Φίν­λευ α­πο αυ­τήν την συ­μπε­ρι­φο­ρά δεν
μπο­ρεί να α­πο­φύ­γει την μομ­φή ό­τι σε αυ­τό το ζή­τη­μα υ­πήρ­ξε
φι­λο­χρή­μα­τος και ο­τι το­πο­θέ­τη­σε το προ­σω­πι­κό συμ­φέ­ρον πά­νω α­πό
κά­θε φιλ­λε­λη­νι­σμό και α­γά­πη πρός τον τό­πο
.- Η Δού­κισ­σα της
Πλα­κε­ντί­ας έ­κα­νε και αυ­τή με­γά­λες α­γο­ρές στην Ατ­τι­κή ό­χι ό­μως σε
τζι­φλί­κια αλ­λά σε πε­ρι­βο­λια και κτη­μα­τα και ε­λαιό­δεν­δρα σε
διά­φο­ρες το­πο­θε­σί­ες των Α­θη­νών .- Συ­νο­λι­κά ε­ξό­δευ­σε πε­ρί τα
150.000 γρόσ­σια.- Αλ­λοι ξέ­νοι α­γο­ρα­στές υ­πήρ­ξαν βε­βαιως ο
Αυ­στρια­κός πρό­ξε­νος Γρό­πιους και ο Αγ­γλος Ναύ­αρ­χος Μάλ­κολ­μ .-

Ο­λο αυ­τό το Λό­μπυ των α­γο­ρα­στών α­σφα­λώς και έ­παι­ξε τον ρό­λο του
στην ε­πι­λο­γή της Α­θή­νας σαν πρω­τεύ­ου­σας του Νέ­ου Ελ­λη­νι­κού
Κρά­τους .- Η Α­θή­να βέ­βαια εί­χε τον πρώ­το λό­γο πρός τού­το και γι
αυ­τό α­κρι­βώς άλ­λω­στε α­γό­ρα­σαν ε­κεί πλήν ό­μως στην ε­πι­λο­γή με­τα­ξύ
Κο­ρίν­θου και Α­θη­νών του 1834 εί­χαν και αυ­τοι τον λό­γο τους.- Τα
κέρ­δη α­πο αυ­τες τις α­γο­ρές υ­πήρ­ξαν ά­με­σα και ση­μα­ντι­κά._ Μας το
μαρ­τυ­ρεί και ο Γ. Ψύλ­λας στα α­πο­μνη­μο­νευ­μα­τα του και άλ­λες
πη­γες.- Στα 1834 η α­ξί­α των κτη­μά­των εί­χε τε­τρα­πλα­σια­σθει.-

Οι τι­μες των α­γο­ρών υ­πήρ­ξαν χα­μη­λές.-Βέ­βαια η πλη­θω­ρα των
α­γο­ρα­στών έ­κα­νε τους Τούρ­κους να α­νε­βά­σουν κά­πως τις τι­μές πλήν
ό­μως το πε­ριο­ρι­σμέ­νο του χρό­νου μέ­σα στον ο­ποιο έ­πρε­πε να
γί­νουν, ας μην ξε­χνού­με ό­τι ό­λες οι με­τα­βι­βά­σεις έ­γι­ναν σε
διά­στη­μα πέ­ντε πε­ρί­που μη­νών , συ­νέ­τει­νε στο να πα­ρα­μεί­νουν
ε­ξαι­ρε­τι­κά χα­μη­λές.-Ο Μα­κρυ­γιάν­νης μας πα­ρα­δί­δει στα
α­πο­μνη­μο­νεύ­μα­τα του ό­τι η γή πω­λή­θη­κε έ­να γρόσ­σι το στρέμ­μα,
τι­μή ω­ποσ­δή­πο­τε χα­μη­λή για ε­κεί­νη την ε­πο­χή.-

Μαρ­τυ­ρί­ες

Λό­γω της μη εμ­φά­νι­σης του κτη­μα­το­λο­γί­ου της Ατ­τι­κής και λό­γω της
μη υ­πάρ­ξε­ως τί­τλων εκ μέ­ρους των Τούρ­κων / πραγ­μα­τι­κής ή
ε­φευ­ρε­μέ­νης / ευ­ρέ­ως χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν οι μαρ­τυ­ρί­ες ε­κεί­νη την
ε­πο­χή για την υ­πό­δει­ξη και α­νεύ­ρε­ση των συ­νό­ρων των
κτη­μά­των, ό­πως και για την έ­ρευ­να μή­πως α­νή­κουν στο Δη­μό­σιο και
ό­χι στους Τούρ­κους ι­διώ­τες.-

Οι μαρ­τυ­ρι­κές κα­τα­θέ­σεις που ε­δί­δο­ντο ε­νώ­πιον της Ελ­λη­νι­κής
ε­πι­τρο­πής ή­σαν κα­τα­θέ­σεις μη α­ξιό­πι­στες.-Μιά α­πλή α­νά­γνω­ση του
Κώ­δι­κα Μαρ­τυ­ριών ό­που ε­ση­μειώ­νο­ντο οι κα­τα­θέ­σεις των μαρ­τύ­ρων
και που σώ­ζε­ται στα ΓΑΚ για το διά­στη­μα α­πο τον Φε­βρουά­ριο του
1831 και με­τά α­πο­δει­κνύ­ει ό­τι οι μάρ­τυ­ρες ή­ταν σχε­δόν οι ί­διοι
και μό­νι­μοι.- Φαί­νε­ται ό­τι σί­γου­ρα ε­κεί­νη την ε­πο­χή υ­πήρ­ξε και
ε­πάγ­γελ­μα μάρ­τυς στην Α­θή­να.-Μό­νι­μοι μάρ­τυ­ρες ή­ταν οι/ Ιω­αν­νης
Κα­ρα­γιάν­νης, Στά­μος Τζά­κω­νας, Πα­να­γής Μι­σα­ρα­λιώ­της.- Και οι
τρείς αυ­τοί Α­θη­ναί­οι έ­χο­ντας υ­πάρ­ξει δε­κα­τι­στές στην ύ­παι­θρο της
Ατ­τι­κής υ­πε­τί­θε­το ό­τι ε­γνώ­ρι­ζαν και προ­φα­νώς ε­γνώ­ρι­ζαν αρ­κε­τά
α­πο τα πω­λού­με­να κτή­μα­τα.- Με την πί­ε­ση ό­μως των πω­λη­τών για νω
πω­λή­σουν και τις δη­μό­σιες γαί­ες και με την α­γω­νί­α των α­γο­ρα­στών
να α­γο­ρά­σουν ό­σα πε­ρισ­σό­τε­ρο μπο­ρού­σαν , οι κα­τα­χρή­σεις που
έ­λα­βαν χώ­ρα τό­τε πρέ­πει να ή­ταν μνη­μεια­κές.- Το ό­τι ε­πλη­ρώ­νο­ντο
κα­νο­νι­κά οι μαρ­τυ­ρί­ες μας το πα­ρα­δί­δει α­κρι­βώς ο Α. Λου­ριώ­της
έ­χο­ντας σε λο­γα­ρια­σμό του κα­τα­γραμ­μέ­να και τα πο­σά που ε­πλή­ρω­σε
για μαρ­τυ­ρι­κά των κτη­μά­των της Στα­μά­τας και των Τρα­χώ­νων .- Το
ό­τι δε δεν ε­πλη­ρώ­νο­ντο α­πλώς για τον κό­πο τους αλ­λά σκο­πί­μως για
να πούν τα συμ­φέ­ρο­ντα την πε­ρί­στα­ση πράγ­μα­τα εί­ναι ση­μα­ντι­κή η
ε­πι­στο­λή που δη­μο­σιεύ­ει η ε­φη­με­ρι­δα Α­θη­νά σε συ­νέ­χειες στα φύλ­λα
της 135 και 138 της 2 και 12/8/1833.-Σε αυ­τήν την ε­πι­στο­λή
γι­νε­ται λό­γος για εξ ε­παγ­γέλ­μα­τος μάρ­τυ­ρες ό­πως και για πι­θα­νή,
ι­διο­τέ­λεια και της ι­δί­ας της ε­πι­τρο­πής των Α­θη­νών /πράγ­μα­τι και
τα μέ­λη της η­γό­ρα­σαν ουκ ο­λί­γα κτή­μα­τα στην Ατ­τι­κή / ό­πως και
για την δύ­σκο­λη θέ­ση στην ο­ποί­α πράγ­μα­τι ευ­ρί­σκε­το η Κυ­βέρ­νη­ση
το 1833 , ή­τοι να έ­χει πω­λη­θεί η Δη­μό­σια πε­ριου­σί­α και να έ­χουν
α­πο­χω­ρή­σει οι Τούρ­κοι πω­λη­τες ώ­στε να μην εί­ναι δυ­να­τή η
α­να­ζη­τη­ση των χρη­μά­των που κα­τα­βλή­θη­καν .- / Στην ί­δια ε­πι­στο­λή
κα­τη­γο­ρεί­ται ευ­θέ­ως ο Κα­πο­δί­στρια για­τί δεν έ­δει­ξε το πα­ρα­μι­κρό
εν­δια­φέ­ρον στις προ­τά­σεις του Ι­σμα­ήλ Μπέ­η για α­γο­ρά των κτη­μά­των
α­πό την Ελ­λη­νι­κή Κυ­βερ­νη­ση.-/ Πράγ­μα βέ­βαια που δεν
α­ντα­πο­κρί­νε­ται στην α­λή­θεια α­φου α­πό την αλ­λη­λο­γρα­φί­α Ευ­νάρ­δου
-Κα­πο­δί­στρια μπο­ρού­με ά­με­σα να δού­με την α­γω­νί­α του Κα­πο­δί­στρια
για την ε­ξα­σφά­λι­ση δα­νεί­ου που να ε­πι­τρέ­πει την α­γο­ρά ό­λων των
Ο­θω­μα­νι­κών κτη­μά­των της Ατ­τι­κής και της Εύ­βοιας.- Βε­βαί­ως
υ­πήρ­ξαν και α­ξιό­πι­στες μαρ­τυ­ρί­ες οι ο­ποί­ες ό­μως ε­λή­φθη­σαν ε­κτός
των ε­ξε­τά­σε­ων συ­γκε­κρι­μέ­νων πω­λη­τη­ρί­ων και αυ­τές εί­ναι οι
πο­λυ­τι­μες μαρ­τυ­ρί­ες που ε­λη­φθη­σαν α­πο τους κα­τοί­κους του
Με­νι­δί­ου, της Κη­φι­σιάς, του Μα­ρου­σί­ου, του Χα­λαν­δρί­ου και των
Κου­κου­βα­ού­νων κα­τά τον Μάρ­τιο και Α­πρι­λιο του 1831.- Α­κό­μη και
σή­με­ρα οι κατ ι­δί­αν μαρ­τυ­ρι­κές κα­τα­θέ­σεις της τό­τε ε­πο­χής
κρί­νουν την τύ­χη δι­κα­στι­κών α­πο­φα­σε­ων και α­πο­δί­δουν τε­ρά­στιες
ε­κτά­σεις κυ­ρί­ως δα­σών πλέ­ον στους κλη­ρο­νό­μους και δια­δό­χους των
τό­τε α­γο­ρα­στών.-

ΣΥ­ΜΠΕ­ΡΑ­ΣΜΑ


Στην ε­ρει­πω­μέ­νη Α­θή­να του 1830 με τις συν­θή­κες που διε­μορ­φώ­θη­σαν
τό­τε έ­λα­βε χώ­ρα η πρώ­τη με­γά­λη γαιο­κτη­μο­νι­κής φύ­σε­ως πρά­ξις της
ι­στο­ρί­ας της Νε­ώ­τε­ρης Ελ­λά­δος.-

Ο­λες οι Τούρ­κι­κες ι­διο­κτη­σί­ες των Α­θη­νών και κυ­ρί­ως τα με­γά­λα κτή­μα­τα της Ατ­τι­κής ε­πω­λή­θη­σαν πράγ­μα­τι α­ντί πι­να­κιου φα­κής στους Ελ­λη­νες και ξέ­νους α­γο­ρα­στες ε­κεί­νης της ε­πο­χής σε χρο­νι­κό διά­στη­μα λι­γό­τε­ρο των πέ­ντε μη­νών .-

Η συ­ντο­μί­α του χρό­νου στον ο­ποί­ο έ­γι­ναν οι πω­λή­σεις , η α­που­σί­α συ­γκρο­τη­μέ­νης διοι­κή­σε­ως στην Α­θή­να για να ε­λέγ­ξει τις ό­ποιες πα­ρα­νο­μί­ες, η αρ­πα­κτι­κό­τη­τα της Τουρ­κι­κής ε­ξου­σί­ας ό­πως εκ­φρά­στη­κε α­πο το πο­σο­σο­τό του 30% α­πί των πο­σων που κα­τε­βλή­θη­σαν για τα με­γά­λα κτή­μα­τα που ει­σέ­πρατ­τε ο Ι­σμα­ηλ Μπε­ής , το όρ­γιο πω­λή­σε­ως δη­μο­σί­ων ε­κτά­σε­ων ως ι­διω­τι­κών τις ο­ποί­ες με α­σφά­λεια πω­λού­σαν οι Τούρ­κοι μιας και ποιός θα τους ζη­τού­σε
ευ­θύ­νες α­φού α­να­χω­ρού­σαν δια πα­ντός α­πο την Α­θή­να και την Ελ­λά­δα, η α­πλη­στί­α των α­γο­ρα­στών για να γί­νουν γρή­γο­ρα πλού­σιοι με την α­γο­ρά φτη­νών και με­γά­λων κτη­μά­των, η ε­ρή­μω­ση της Ατ­τι­κής α­πο κα­τοί­κους που θα α­πο­τε­λού­σαν έ­να φράγ­μα στις πα­ρα­νο­μί­ες που έ­γι­ναν τό­τε, ο­δη­γη­σε σε μια κα­τα­στα­ση ό­που δη­μό­σια Γή στην Ατ­τι­κή δεν υ­πήρ­χε που­θε­να.- Τα βου­νά που­λη­μέ­να και κα­τα­πα­τη­μέ­να, τα Δά­ση το ί­διο, η ί­δια η Πό­λη της Α­θή­νας με α­νύ­παρ­κτες δη­μό­σιες ε­κτά­σεις γής .- Η Ελ­λη­νι­κή ε­πα­νά­στα­ση ,ως πρός το ζή­τη­μα της
μορ­φής της γαιο­κτη­σί­ας στην Ατ­τι­κή, και εφ ό­σον δώ­σου­με στην λέ­ξη ε­πα­νά­στα­ση το νό­η­μα της α­να­τρο­πής, α­πέ­τυ­χε.- Οι Ελ­λη­νες με­γα­λο­γαιο­κτή­μο­νες διε­δέ­χθη­σαν τους Τούρ­κους.- Στην ου­σί­α μάλ­λον πε­ρί δια­δο­χής ε­πρό­κει­το.-

Η α­να­κη­ρυ­ξη της Α­θή­να ως πρω­τεύ­ου­σας του Ελ­λη­νι­κού κρά­τους το
1834 , την βρη­κε χω­ρίς τους ζω­τι­κούς δη­μό­σιους χώ­ρους για την
δη­μιουρ­γί­α των α­να­γκαί­ων κοι­νό­χρη­στων ε­γκα­τα­στά­σε­ων και
λει­τουρ­γιών .-

Η ε­ξέ­τα­ση της Α­θη­ναι­κής Ι­στο­ρί­ας στη συ­νέ­χεια εί­ναι μια α­τέρ­μο­νη σει­ρά ε­πα­να­λή­ψε­ων του προ­βλή­μα­τος που δη­μιουρ­γή­θη­κε έ­κτο­τε.- Εκ γε­νε­τής η Ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νί­α εί­χε να α­ντι­πα­λαί­σει με ε­να πραγ­μα­τι­κό καρ­κί­νω­μα.-Την ύ­παρ­ξη της πρω­τεύ­ου­σας του κρά­τους
σε μια πε­ριο­χη χω­ρίς δη­μό­σια Γή.-

Α­κό­μη ε­πί Ο­θω­να ε­φά­νη­σαν τα πρώ­τα προ­βλη­μα­τα με την α­νά­γκη για
α­παλ­λο­τριώ­σεις πρός δη­μιουρ­γί­α σχο­λεί­ων ,ο­δών βο­τα­νι­κών κή­πων α­κο­μη και α­να­κτό­ρων .- Πό­σα σχέ­δια της Πο­λης των Α­θη­νων δεν μα­ταιώ­θη­καν λό­γω της α­νυ­παρ­ξί­ας κον­δυ­λί­ων για τις α­παλ­λλο­τριώ­σεις ι­διω­τι­κών ι­διο­κτη­σί­ων που έ­πρε­πε να γί­νουν.- Πό­σοι ε­λεύ­θε­ροι χώ­ροι δεν οι­κο­δο­μή­θη­καν για τον ί­διο λό­γο....

Πι­στεύ­ω ό­τι έ­χου­με το δι­καί­ω­μα να πού­με πώς η νε­ώ­τε­ρη Α­θή­να α­πο κά­ποιους ο­δη­γή­θη­κε σε μια ι­διό­τυ­πη κα­τα­στα­ση αιχ­μα­λω­σί­ας α­πο την αρ­χή της δη­μιουρ­γί­ας της.-Και δεν πρό­κει­ται για μια κα­τα­στα­ση στην ο­ποί­α δό­θη­καν λύ­σεις με το πε­ρα­σμα των χρό­νων.-

Ο­σο περ­νού­σε και­ρός τό­σο η Α­θή­να προ­σείλ­κυε πε­ρισ­σό­τε­ρο
πλη­θυ­σμό.
- Τό­σο πε­ρισ­σό­τε­ρο η α­ξί­α της Γής α­νε­βαι­νε.-Τό­σο
πε­ρισ­σό­τε­ρο τα συμ­φέ­ρο­ντα που ή­ταν συν­δε­δε­μέ­να με ό­λη αυ­τή την
ι­στο­ρί­α των κα­τα­πα­τή­σε­ων Δη­μό­σιας Γής α­πο­κτού­σαν ε­ρεί­σμα­τα και
ε­ξου­σί­α ώ­στε να κερ­δο­σκο­πούν α­σύ­στο­λα α­πο ο­λη αυ­τή την
κα­τα­στα­ση.-Κα­τά έ­να πε­ρί­ερ­γο μά­λι­στα παι­χνί­δι της ι­στο­ρί­ας με­τά
το 1950, τό­τε που στην Ατ­τι­κή άρ­χι­σαν να συ­γκε­ντρώ­νο­νται
τε­ρά­στιες μά­ζες Ελ­λη­νι­κού πλη­θυ­σμού, η με­γά­λη γαιο­κτη­σί­α του
1830 , που εί­χε σχη­μα­τι­στεί στα πλαί­σια μιας α­γρο­τι­κης κοι­νω­νί­ας
με βα­σι­κό στό­χο την γαιο­πρό­σο­δο α­πό την α­γρο­τι­κή πα­ρα­γω­γή και
την κτη­νο­τρο­φί­α, κα­τόρ­θω­σε και καρ­πώ­θη­κε μια εκ­πλη­κτι­κά υ­ψη­λή
γαιο­πρό­σο­δο σαν οι­κο­πε­δι­κή α­ξί­α πλέ­ον.-Για τού­το δεν εί­ναι
ά­μοι­ρη η ά­τολ­μη και δει­λή πο­λι­τι­κή του Ελ­λη­νι­κού κρά­τους στο
ζή­τη­μα των α­παλ­λο­τριώ­σε­ων α­πο το 1917 και με­τά αλ­λά και η
σω­ρη­δόν έ­ντα­ξη πε­ριο­χών στο σχέ­διο πό­λε­ως με­τά το 1950 χω­ρίς την
πρό­βλε­ψη στοι­χειώ­δους α­ντι­πα­ρο­χής α­πο μέ­ρους της με­γά­λης
γαιο­κτη­σί­ας σε ε­λεύ­θε­ρη γή για κοι­νό­χρη­στους χώ­ρους.- Αλ­λά αυ­τά
βέ­βαια εί­ναι για μια άλ­λη φο­ρά και για μιά άλ­λη ι­στο­ρί­α.-

Α­κό­μη και σή­με­ρα,και μά­λι­στα σή­με­ρα, τα Βου­νά και τα Δά­ση της
Ατ­τι­κής, η οι­κο­πε­δο­ποί­η­ση τους και οι συ­χνές κα­τα­στρο­φι­κές
πυρ­καιές, δεν εί­ναι κά­θο­λου ά­σχε­τες με τα ι­διω­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα
και δί­καια που προ­βάλ­λο­νται πά­νω σε αυ­τά με την ε­πί­κλη­ση των
τό­τε χο­τζε­τιών των Τούρ­κων α­γά­δων....


4ο Απόσπασμα από το βιβλίο
«Οι πωλήσεις των Οθωμανικών Ιδιοκτησιών της Αττικής. 1830-1831»του Θωμά Δρίκου.
Μάρτης 1993. εκδόσεις Τροχαλία.

4 σχόλια:

  1. Λες να φταίει ο Κολοκοτρώνης;
    Οπως και νάχει, δίπλα στις μάχες είναι απραίτητο σα σχολικό εγχειρίδιο Ιστορίας, αν κανέναν ενδιαφέρει το παρόν βεβαίως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγνωστες πτυχές της σιτορίας των Αθηνών που όμως είναι τόσο επίκαιρες.
    Κρίμα που δεν συμπεριλαμβάνονται αυτές οι τόσο σημαντικές πληροφορίες στο σχολικό εγχειρίδιο Ιστορίας όπως λέει και ο airgood.
    Κάποτε ασχολήθηκα με την περιοχή Ζωγράφου από προσωπικό ενδιαφέρον και μου δημιουργήθηκαν τόσες απορίες για το πως ο Ζωγράφος βρέθηκε με τόσο μεγάλες έκτάσεις που κατόπιν τις ξεπούλησε και θησαύρισε...
    Με αυτό το κείμενο σήμερα μου λύθηκαν πολλές απορίες.
    Ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η γνώση είναι δύναμη και αυτό φοβούνται τους ενεργούς πολίτες με βαθειά γνώση στα πράγματα. Μην νομίζουν οι κακοί ότι οι καλοί δεν είναι εδώ. Αλλωστε το υπέροχο αυτό βιβλίο που αποσπάσματά του κατάφερα να σας περάσω κάπως έτσι ξεκίνησε και παράληψή μου που δεν έγραψα ότι είναι συνέκδοση του Δήμου Γλυφάδας, με τα αντίστοιχα κακουργήματα τύπου καταπάτησης Υμηττού και Αιξωνής. Αναφέρομαι στο 3ο μέρος για αυτά.3/4. Ο συγγραφέας άλλωστε μέχρι τώρα είναι ενεργός πολίτης περι τα κοινά και πρέπει από εδώ να τον ευχαριστήσω για τις προσπάθειες ιστορικής μελέτης του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ2 Απριλίου 2009 στις 9:31 μ.μ.

    Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης διαπραγματεύτηκε και έφερε για κύρωση στη Βουλή την Συνθήκη του Μάαστριχτ. Επέβαλε έτσι στην πατρίδα μας, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, τα κριτήρια της «ονομαστικής σύγκλισης» που, ουσιαστικά, κατάργησαν τις δημόσιες επενδύσεις και έφεραν αυξημένη ανεργία και ανισότητες.



    2. Ο Νίκος Γκαργκάνας, ως Υποδιοικητής πρώτα και Διοικητής ύστερα της Τράπεζας της Ελλάδας, υπήρξε ο μακροβιότερος θεματοφύλακας του παραλογισμού στα δημόσια οικονομικά μας. Υποστήριξε τα κριτήρια του Μάαστριχτ στην αρχή και του Σύμφωνου Σταθερότητας στην συνέχεια, «κουνώντας το δάχτυλο» απειλητικά σε όσους διανοήθηκαν να διεκδικήσουν μια καλλίτερη θέση στην κοινωνία την ίδια περίοδο.



    3. Ο Χοακίν Αλμούνια, ο Επίτροπος της κατάρρευσης, επιμένει στην όλο και πιο αυστηρή συμμόρφωση με τις επιλογές που οδήγησαν στην καταστροφή. Χωρίς να διαθέτει για τις αξιώσεις του απέναντι σε λαούς και κυβερνήσεις, την παραμικρή δημοκρατική νομιμοποίηση.
    Για τους ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ*


    Νίκος Ανδρουλιδάκης

    * ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ : ρεύμα ιδεών του ΠΑ.ΣΟ.Κ σύμφωνα με το καταστατικό του Κινήματος

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε αυτό το μικρό τόπο μπορείτε ευκολα να ξεχωρίσετε τους εθνικούς νταβατζήδες από τους εθνικούς μπεταντζήδες;;