Ελληνες αγοραστές
Στην Ελλάδα που έβγαινε καθημαγμενη απο τον πόλεμο και από την αιώνων υποταγή στους Τούρκους αφεντάδες τα χρηματικά μέσα ήταν εξαιρετικά περιορισμένα.- Εκτός απο τους καπεταναίους της Υδρας και κάποιους εμπόρους απο διάφορα μέρη της Ελλάδας/οι Ελληνες
που μπορούσαν να διαθέσουν σημαντικά χρηματικά ποσά εκείνη την εποχή προέρχονταν από χώρους εκτός Ελλάδας.- Κυρίως έμποροι απο την Κων/πολη και άλλα λιμάνια του Εξωτερικού και κυριώτατα Ελληνες έμποροι,κτηματίες και ηγεμονες απο την Μολδοβλαχία, Κωνσταντινουπολίτες την καταγωγή ως επί το πλειστον.-
Ετσι στην Αθήνα του 1830 όπου έγιναν και οι πρωτες και μεγαλύτερες επενδύσεις σε κτηματικές περιουσίες στο Νέο Ελληνικό Κράτος αναπόφευκτα οι κυριοι αγοραστές ήταν απο τις πιό πάνω προελεύσεις.-
Η οικογένεια των Φενερλήδων απο την Πόλη με αγορές κυρίως περιβολιών , ελαιοδένδρων και σπιτιών στην Αθήνα για ποσό περίπου 80.000 γροσσίων.- Οι πρίγκηπες Κατακουζηνός, Καρατζάς και Βοτζαρης απο την Μολδοβλαχία με αγορες πολλών χιλιάδων γροσσίων ο καθένας και με αγορές σπιτιών ,οικοπεδων και μεγάλων κτημάτων, οι Υδραίοι Μιαούλης Ιωάννης/υιός του Ανδρέα Μιαούλη και Δημητριος Θεοδωράκης συγγενής του Λάζαρου Κουντουριώτη, οι Σούτζοι, οι Σκυλιτζηδες απο την Χίο, ο Α. Λουριώτης που πλούτισε απο τα δάνεια της ανεξαρτησίας, ο Α. Κοντόσταυλος απο την Χίο, οι Ραγκαβήδες απο την Πόλη.-
Αυτοί έκαναν τις πιό μεγάλες αγορές και διέθεσαν το μέγα μέρος
των χρημάτων που πληρώθηκαν τότε στους Τούρκους αγάδες.-
Ως είναι φυσικό όταν η Αθήνα θα καταστεί η πρωτεύουσα του Νέου Ελληνικου Κράτους αυτοί απο την μία θα πλουτίσουν με την κερδοσκοπία επάνω στην Γη και ακόμη και μέχρι και σημερα οι διάδοχοι τους απολαμβάνουν πολλών ειδών οφελήματα απο την τότε
προνοητικοτητα των προγόνων τους.- Με το κύρος που τους έδιδε η κατοχή της Γής και των κτημάτων μπόρεσαν ακόμη πιό εύκολα να καταλάβουν καίριες θέσεις του τοτε συγκροτούμενου μηχανισμου του Ελληνικού Κράτους.- Τους βρίσκουμε στην μετέπειτα Ιστορία της
Αθήνας και της Ελλάδας σε θέσεις κλειδιά της Διοίκησης, του Στρατού,της Δικαιοσύνης.-
Σε ολη αυτή την ιστορία οι Αθηναίοι ειναι οι μεγάλοι χαμένοι.-
Δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν ούτε να συναγωνιστούν τους
άλλους Ελληνες στις αγορες κτημάτων .-Ο περιβόητος Ζαχαρίτζας
μόνο μία αγορά 10.000 γροσσίων έχει κάνει .- Από τους Αθηναίους
μπορεσαν και δραστηριοποιήθηκαν σε αυτήν συγκυρία μόνο ο Χρ.
Τουφεξής και αυτός μόνο σε μικρές αγορες κυρίως εργαστηρίων στην
Πόλη της Αθήνας ,ο Κυριάκος Πιττάκης σε μικρές αγορές οικοπέδων
και ορισμένοι άλλοι σε περιθωριακές όμως και μικρής αξίας αγορές
.-Φυσικά οι απλοι άνθρωποι της Αθήνας παρίσταντο ως θεατές σε όλη αυτή την ιστορία
Μονο σαν μεσίτες μπορεσαν να διακριθούν ορισμένοι Αθηναίοι εκείνοι την επποχή και κυριώτερος απο αυτούς ο γνωστός Ιωάννης Βλάχος.-Η εναπομείνουσα ωφέλεια των Αθηναίων απο αυτή την ιστορία είναι τα λιγοστά γρόσσια για τις μαρτυρίες πρός όφελος των μεγαλοσχημόνων αγοραστών.-
Ως αγοραστη στην Αθήνα συναντούμε και κάποιον Μακρογιάννη υιο του Κωνσταντη.-Από ορισμένες συμπτώσεις αξίζει να ερευνηθεί η εκδοχή αν πρόκειται περί του γνωστου Στρατηγού Μακρυγιάννη και αν όντως τον πατέρα του τον έλεγαν Κωνσταντή κα όχι Δημήτριο
όπως ισχυρίζεται ο Βλαχογιάννης.-
Λέγει συγκεκριμενα ο Βλαχογιάννης /-Το ονομα του πατέρα του
Μακρυγιάννη δεν μας μαρτυρειται εγγράφως.-Επειδή όμως ο αδελφός
του υπέγραφε ως /του Δημήτρη/ ήτοι υιός του Δημήτρη συνάγεται το
συμπερασμα όι ο πατέρας του Μακρυγιάννη ελέγετο Δημήτρης.- Απο
την με αριθμό 224 αποστολή πωλητηρίου της Επιτροπής των Αθηνών
πρός τον Δ. Περρούκα πρός επικύρωση αναφέρεται ως αγοραστης ο
Μακρογιάννης ο υιός του Κωνσταντή δυο οσπιτιών στην πόλη της
Αθήνα για 2.100 γρόσσια.- Βέβαια θα μπορούσε να είναι κάποιος
άλλος Μακρυγιάννης εκείνης της εποχής αφού το όνομα το έφεραν
και άλλοι Αθηναίοι και μή.-Οδηγουμαι στην εξέταση της εκδοχής
περί του ότι πρόκειται περί του γνωστου Μακρυγιάννη για τους πιό
κάτω λόγους.
Στην Ελλάδα που έβγαινε καθημαγμενη απο τον πόλεμο και από την αιώνων υποταγή στους Τούρκους αφεντάδες τα χρηματικά μέσα ήταν εξαιρετικά περιορισμένα.- Εκτός απο τους καπεταναίους της Υδρας και κάποιους εμπόρους απο διάφορα μέρη της Ελλάδας/οι Ελληνες
που μπορούσαν να διαθέσουν σημαντικά χρηματικά ποσά εκείνη την εποχή προέρχονταν από χώρους εκτός Ελλάδας.- Κυρίως έμποροι απο την Κων/πολη και άλλα λιμάνια του Εξωτερικού και κυριώτατα Ελληνες έμποροι,κτηματίες και ηγεμονες απο την Μολδοβλαχία, Κωνσταντινουπολίτες την καταγωγή ως επί το πλειστον.-
Ετσι στην Αθήνα του 1830 όπου έγιναν και οι πρωτες και μεγαλύτερες επενδύσεις σε κτηματικές περιουσίες στο Νέο Ελληνικό Κράτος αναπόφευκτα οι κυριοι αγοραστές ήταν απο τις πιό πάνω προελεύσεις.-
Η οικογένεια των Φενερλήδων απο την Πόλη με αγορές κυρίως περιβολιών , ελαιοδένδρων και σπιτιών στην Αθήνα για ποσό περίπου 80.000 γροσσίων.- Οι πρίγκηπες Κατακουζηνός, Καρατζάς και Βοτζαρης απο την Μολδοβλαχία με αγορες πολλών χιλιάδων γροσσίων ο καθένας και με αγορές σπιτιών ,οικοπεδων και μεγάλων κτημάτων, οι Υδραίοι Μιαούλης Ιωάννης/υιός του Ανδρέα Μιαούλη και Δημητριος Θεοδωράκης συγγενής του Λάζαρου Κουντουριώτη, οι Σούτζοι, οι Σκυλιτζηδες απο την Χίο, ο Α. Λουριώτης που πλούτισε απο τα δάνεια της ανεξαρτησίας, ο Α. Κοντόσταυλος απο την Χίο, οι Ραγκαβήδες απο την Πόλη.-
Αυτοί έκαναν τις πιό μεγάλες αγορές και διέθεσαν το μέγα μέρος
των χρημάτων που πληρώθηκαν τότε στους Τούρκους αγάδες.-
Ως είναι φυσικό όταν η Αθήνα θα καταστεί η πρωτεύουσα του Νέου Ελληνικου Κράτους αυτοί απο την μία θα πλουτίσουν με την κερδοσκοπία επάνω στην Γη και ακόμη και μέχρι και σημερα οι διάδοχοι τους απολαμβάνουν πολλών ειδών οφελήματα απο την τότε
προνοητικοτητα των προγόνων τους.- Με το κύρος που τους έδιδε η κατοχή της Γής και των κτημάτων μπόρεσαν ακόμη πιό εύκολα να καταλάβουν καίριες θέσεις του τοτε συγκροτούμενου μηχανισμου του Ελληνικού Κράτους.- Τους βρίσκουμε στην μετέπειτα Ιστορία της
Αθήνας και της Ελλάδας σε θέσεις κλειδιά της Διοίκησης, του Στρατού,της Δικαιοσύνης.-
Σε ολη αυτή την ιστορία οι Αθηναίοι ειναι οι μεγάλοι χαμένοι.-
Δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν ούτε να συναγωνιστούν τους
άλλους Ελληνες στις αγορες κτημάτων .-Ο περιβόητος Ζαχαρίτζας
μόνο μία αγορά 10.000 γροσσίων έχει κάνει .- Από τους Αθηναίους
μπορεσαν και δραστηριοποιήθηκαν σε αυτήν συγκυρία μόνο ο Χρ.
Τουφεξής και αυτός μόνο σε μικρές αγορες κυρίως εργαστηρίων στην
Πόλη της Αθήνας ,ο Κυριάκος Πιττάκης σε μικρές αγορές οικοπέδων
και ορισμένοι άλλοι σε περιθωριακές όμως και μικρής αξίας αγορές
.-Φυσικά οι απλοι άνθρωποι της Αθήνας παρίσταντο ως θεατές σε όλη αυτή την ιστορία
Μονο σαν μεσίτες μπορεσαν να διακριθούν ορισμένοι Αθηναίοι εκείνοι την επποχή και κυριώτερος απο αυτούς ο γνωστός Ιωάννης Βλάχος.-Η εναπομείνουσα ωφέλεια των Αθηναίων απο αυτή την ιστορία είναι τα λιγοστά γρόσσια για τις μαρτυρίες πρός όφελος των μεγαλοσχημόνων αγοραστών.-
Ως αγοραστη στην Αθήνα συναντούμε και κάποιον Μακρογιάννη υιο του Κωνσταντη.-Από ορισμένες συμπτώσεις αξίζει να ερευνηθεί η εκδοχή αν πρόκειται περί του γνωστου Στρατηγού Μακρυγιάννη και αν όντως τον πατέρα του τον έλεγαν Κωνσταντή κα όχι Δημήτριο
όπως ισχυρίζεται ο Βλαχογιάννης.-
Λέγει συγκεκριμενα ο Βλαχογιάννης /-Το ονομα του πατέρα του
Μακρυγιάννη δεν μας μαρτυρειται εγγράφως.-Επειδή όμως ο αδελφός
του υπέγραφε ως /του Δημήτρη/ ήτοι υιός του Δημήτρη συνάγεται το
συμπερασμα όι ο πατέρας του Μακρυγιάννη ελέγετο Δημήτρης.- Απο
την με αριθμό 224 αποστολή πωλητηρίου της Επιτροπής των Αθηνών
πρός τον Δ. Περρούκα πρός επικύρωση αναφέρεται ως αγοραστης ο
Μακρογιάννης ο υιός του Κωνσταντή δυο οσπιτιών στην πόλη της
Αθήνα για 2.100 γρόσσια.- Βέβαια θα μπορούσε να είναι κάποιος
άλλος Μακρυγιάννης εκείνης της εποχής αφού το όνομα το έφεραν
και άλλοι Αθηναίοι και μή.-Οδηγουμαι στην εξέταση της εκδοχής
περί του ότι πρόκειται περί του γνωστου Μακρυγιάννη για τους πιό
κάτω λόγους.
- α/ Ο ειρημένος Μακρογιάννης αγοράζει δια επιτρόπου που σημαίνει ότι λειπει στο τέλος του 1830 από την Αθήνα.- Αυτο συμβαίνει και με τον γνωστο Μακρυγιάννη ο οποιος εκείνο τον
καιρό ευρίσκεται στο Αργος.
καιρό ευρίσκεται στο Αργος.
- β/Οταν το πωλητηριο του Μακρυγιάννη επεκυρώθη απο τον Περρούκα το παρέλαβε στην Αθήνα για λογαριασμό του ο ηγούμενος της Μονής Πετρακη Διονύσιος τον Μάιο του 1831.-
Και τότε ο Μακρυγιάννης ευρίσκετο εκτός Αθηνών .-Ο δε Διονύσιος
γνωρίζουμε απο τον Κώδικα του Παναγή Πούλου ότι έχει στενές
σχέσεις και με την οικογένεια της γυναίκας του Μακρυγιάννη ,
θυγατέρας του Χατζη Γεωργαντά Σκουζε και με την οικογένεια της
συζύγου του Ανδρεα Κοπιδη, θυγατέρας του Μήτρου Σουρμελη.-
Η πλήρης απόδειξις βεβαιως θα ήτο η τοποθέτηση των δύο ακινήτων αυτών στην Αθήνα/ ευρίσκονται στην ενορία του Σωτήρος σύμφωνα με τους μάρτυρες, ήτοι στην σημερινη Πλάκα/,ή αν ο Μακρυγιάννης ή οι κληρονόμοι του ειχαν σχέση με τα πιό πάνω ακίνητα.- Η
προσωπική μου άποψη είναι ότι πολλές ειναι οι πιθανότητες να πρόκειται περί του γνωστου Μακρυγιάννη ο οποιος αυτή την εποχή δεν αποκαλείται πλέον Στρατηγός και οτι το όνομα του πατέρα του ήταν πράγματι Κων/νος και όχι Δημήτριος.-
Ξένοι αγοραστές
Οι ξένοι αγοραστές στα Τουρκικά κτήματα της Αττικής δεν ήταν
πολλοί ήταν όμως όλοι σημαντικά πρόσωπα.-
Ο Αγγλος Γεώργιος Φίνλευ και η Δουκισσα της Πλακεντιας ήταν οι
σημαντικώτεροι απο πλευράς αγορών.- Ο Φίνλευ έκανε αγορές ποσού
περίπου 200.000 γροσσίων . ήτοι ήτο απο τους διαθέσαντας τα
μεγαλύτερα ποσα εκείνη την εποχή αν όχι το μεγαλύτερο.- Ο Γεωργιος Φίνλευ ο γνωστός Αγγλος δημοσιογράφος και ιστορικός ήταν απο τους Αγγλους Φιλλέληνες που αγάπησε την Ελλάδα και συμμετείχε ενεργά στην Ελλ. Επανάσταση.-
Το Φθινόπωρο του 1830 ευρίσκετο στην Αιγινα απο όπου ειχε
αλληλογραφία με τον Α.Γέροντα .-Αρχικά απευθύνθηκε πρός τον
Αυστριακό πρόξενο στην Αθήνα Γρόπιο για να ζητήσει γράμμα
συστατικό πρός τον Χατζη Ισμαήλ Μπεή.-Ανθρωπος με ισχυρες φιλίες
και προσβάσεις εκείνη την εποχή ειχε αποφασίσει να αγοράσει
πολλά κτήματα στην Αθήνα.-Από αλληλογραφία του από Σεπτέμβριο
του 1830 έως και Μάρτιο του 1831 πληροφορούμεθα ότι
χρησιμοποίησε σανν κύριους πληρεξουσίους για την αγορα κτημάτων
στην Αθηνα τους Ανάργυρο Πετράκη, Γέωργιο Ψύλλα .- Η συχνοτητα
των επιστολών του το διάστημα Νοεμβρίου 1830 και Μαρτίου /28
επιστολές γύρω απο τα θέματα για τις αγορές που έκανε στην
Αθήνα/ ( για τους τραπεζίτες που χρησιμοποίησε, τα ποσά που πληρωσε και σε ποιούς στην Αθήνα, τα κτήματα που αγορασε) είναι εντυπωσιακή.- Ο Γεώργιος Φίνλευ σαν αγοραστής μεγάλων κτημάτων εθίγετο άμεσα απο την μη αναγνώριση της νομιμότητας αυτών των
τίτλων
.-Ετσι και η από Μαρτίου 1831 διαμαρτυρία του ομού με
Ζωγράφο, Σούτζο και Κατακουζηνό πρός τον ίδιο τον Καποδίστρια.-
Στη συνέχεια της Ιστορίας των Τουρκικών ιδιοκτησιών των Αθηνών
και μετά από το 1831 ο Γ. Φίνλευ υπήρξε απο τους κυριους μοχλούς
της αντιδράσεως για την αναγνώριση της νομιμότητας των
αγοραπωλησιών των τζιφλικίων.-Με συνεχείς πιέσεις και επιστολές
πρός τον Ε. Lyons πρεσβευτή της Αγγλίας στην Ελλλάδα, με
επιστολές πρός τον ίδιο τον Υπουργό Εξωτερικών της Αγγλίας τότε
Λόρδο Πάλμερστον και με δημοσιευματα στον τυπο της Αθήνα , με το
παρώνυμο / Προμηθεύς / κινούσε Θεούς και Δαίμονες για να
κατοχυρώσει τα προσωπικά του συμφέροντα σε βάρος του ελληνικού
Δημοσίου.-Από αυτή την πλευρά η πολιτεία του δεν προσεφερε
ιδιαίτερες ωφέλειες στην Ελλάδα.- Ειναι παροιμιώδης η αντίδραση
του για τον νόμο του 1836 που επέβαλλε φόρο 25% στους καρπούς
απο τα βελανιδόδενδρα για τα κτηματα της Αττικής., φορολογώντας τα
δηλαδή σαν Εθνική Δημόσια περιουσία ενώ ήδη του είχε
αναγνωριστεί η νομιμότης του τίτλου του τζιφλικίου του Λιόσια ,
και ο αγώνας που είχε κάνει τότε για την καταργηση του.-Ακόμη
συνεχείς ήταν οι διενέξεις του με τους Μενιδιάτες χωρικούς που
δεν του παρεβιάζαν τα δικαιώματα του στο κτήμα του αυτό.-/που το
είχε αγοράσει για 64.000 γρόσσια απο τους υιούς του Κιαμήλ -Μπέη
/.- Ιστορικά κρινόμενος ο Φίνλευ απο αυτήν την συμπεριφορά δεν
μπορεί να αποφύγει την μομφή ότι σε αυτό το ζήτημα υπήρξε
φιλοχρήματος και οτι τοποθέτησε το προσωπικό συμφέρον πάνω από
κάθε φιλλεληνισμό και αγάπη πρός τον τόπο.- Η Δούκισσα της
Πλακεντίας έκανε και αυτή μεγάλες αγορές στην Αττική όχι όμως σε
τζιφλίκια αλλά σε περιβολια και κτηματα και ελαιόδενδρα σε
διάφορες τοποθεσίες των Αθηνών .- Συνολικά εξόδευσε περί τα
150.000 γρόσσια.- Αλλοι ξένοι αγοραστές υπήρξαν βεβαιως ο
Αυστριακός πρόξενος Γρόπιους και ο Αγγλος Ναύαρχος Μάλκολμ .-
Ολο αυτό το Λόμπυ των αγοραστών ασφαλώς και έπαιξε τον ρόλο του
στην επιλογή της Αθήνας σαν πρωτεύουσας του Νέου Ελληνικού
Κράτους .- Η Αθήνα βέβαια είχε τον πρώτο λόγο πρός τούτο και γι
αυτό ακριβώς άλλωστε αγόρασαν εκεί πλήν όμως στην επιλογή μεταξύ
Κορίνθου και Αθηνών του 1834 είχαν και αυτοι τον λόγο τους.- Τα
κέρδη απο αυτες τις αγορές υπήρξαν άμεσα και σημαντικά._ Μας το
μαρτυρεί και ο Γ. Ψύλλας στα απομνημονευματα του και άλλες
πηγες.- Στα 1834 η αξία των κτημάτων είχε τετραπλασιασθει.-
Οι τιμες των αγορών υπήρξαν χαμηλές.-Βέβαια η πληθωρα των
αγοραστών έκανε τους Τούρκους να ανεβάσουν κάπως τις τιμές πλήν
όμως το περιορισμένο του χρόνου μέσα στον οποιο έπρεπε να
γίνουν, ας μην ξεχνούμε ότι όλες οι μεταβιβάσεις έγιναν σε
διάστημα πέντε περίπου μηνών , συνέτεινε στο να παραμείνουν
εξαιρετικά χαμηλές.-Ο Μακρυγιάννης μας παραδίδει στα
απομνημονεύματα του ότι η γή πωλήθηκε ένα γρόσσι το στρέμμα,
τιμή ωποσδήποτε χαμηλή για εκείνη την εποχή.-
Μαρτυρίες
Λόγω της μη εμφάνισης του κτηματολογίου της Αττικής και λόγω της
μη υπάρξεως τίτλων εκ μέρους των Τούρκων / πραγματικής ή
εφευρεμένης / ευρέως χρησιμοποιήθηκαν οι μαρτυρίες εκείνη την
εποχή για την υπόδειξη και ανεύρεση των συνόρων των
κτημάτων, όπως και για την έρευνα μήπως ανήκουν στο Δημόσιο και
όχι στους Τούρκους ιδιώτες.-
Οι μαρτυρικές καταθέσεις που εδίδοντο ενώπιον της Ελληνικής
επιτροπής ήσαν καταθέσεις μη αξιόπιστες.-Μιά απλή ανάγνωση του
Κώδικα Μαρτυριών όπου εσημειώνοντο οι καταθέσεις των μαρτύρων
και που σώζεται στα ΓΑΚ για το διάστημα απο τον Φεβρουάριο του
1831 και μετά αποδεικνύει ότι οι μάρτυρες ήταν σχεδόν οι ίδιοι
και μόνιμοι.- Φαίνεται ότι σίγουρα εκείνη την εποχή υπήρξε και
επάγγελμα μάρτυς στην Αθήνα.-Μόνιμοι μάρτυρες ήταν οι/ Ιωαννης
Καραγιάννης, Στάμος Τζάκωνας, Παναγής Μισαραλιώτης.- Και οι
τρείς αυτοί Αθηναίοι έχοντας υπάρξει δεκατιστές στην ύπαιθρο της
Αττικής υπετίθετο ότι εγνώριζαν και προφανώς εγνώριζαν αρκετά
απο τα πωλούμενα κτήματα.- Με την πίεση όμως των πωλητών για νω
πωλήσουν και τις δημόσιες γαίες και με την αγωνία των αγοραστών
να αγοράσουν όσα περισσότερο μπορούσαν , οι καταχρήσεις που
έλαβαν χώρα τότε πρέπει να ήταν μνημειακές.- Το ότι επληρώνοντο
κανονικά οι μαρτυρίες μας το παραδίδει ακριβώς ο Α. Λουριώτης
έχοντας σε λογαριασμό του καταγραμμένα και τα ποσά που επλήρωσε
για μαρτυρικά των κτημάτων της Σταμάτας και των Τραχώνων .- Το
ότι δε δεν επληρώνοντο απλώς για τον κόπο τους αλλά σκοπίμως για
να πούν τα συμφέροντα την περίσταση πράγματα είναι σημαντική η
επιστολή που δημοσιεύει η εφημεριδα Αθηνά σε συνέχειες στα φύλλα
της 135 και 138 της 2 και 12/8/1833.-Σε αυτήν την επιστολή
γινεται λόγος για εξ επαγγέλματος μάρτυρες όπως και για πιθανή,
ιδιοτέλεια και της ιδίας της επιτροπής των Αθηνών /πράγματι και
τα μέλη της ηγόρασαν ουκ ολίγα κτήματα στην Αττική / όπως και
για την δύσκολη θέση στην οποία πράγματι ευρίσκετο η Κυβέρνηση
το 1833 , ήτοι να έχει πωληθεί η Δημόσια περιουσία και να έχουν
αποχωρήσει οι Τούρκοι πωλητες ώστε να μην είναι δυνατή η
αναζητηση των χρημάτων που καταβλήθηκαν .- / Στην ίδια επιστολή
κατηγορείται ευθέως ο Καποδίστρια γιατί δεν έδειξε το παραμικρό
ενδιαφέρον στις προτάσεις του Ισμαήλ Μπέη για αγορά των κτημάτων
από την Ελληνική Κυβερνηση.-/ Πράγμα βέβαια που δεν
ανταποκρίνεται στην αλήθεια αφου από την αλληλογραφία Ευνάρδου
-Καποδίστρια μπορούμε άμεσα να δούμε την αγωνία του Καποδίστρια
για την εξασφάλιση δανείου που να επιτρέπει την αγορά όλων των
Οθωμανικών κτημάτων της Αττικής και της Εύβοιας.- Βεβαίως
υπήρξαν και αξιόπιστες μαρτυρίες οι οποίες όμως ελήφθησαν εκτός
των εξετάσεων συγκεκριμένων πωλητηρίων και αυτές είναι οι
πολυτιμες μαρτυρίες που εληφθησαν απο τους κατοίκους του
Μενιδίου, της Κηφισιάς, του Μαρουσίου, του Χαλανδρίου και των
Κουκουβαούνων κατά τον Μάρτιο και Απριλιο του 1831.- Ακόμη και
σήμερα οι κατ ιδίαν μαρτυρικές καταθέσεις της τότε εποχής
κρίνουν την τύχη δικαστικών αποφασεων και αποδίδουν τεράστιες
εκτάσεις κυρίως δασών πλέον στους κληρονόμους και διαδόχους των
τότε αγοραστών.-
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Στην ερειπωμένη Αθήνα του 1830 με τις συνθήκες που διεμορφώθησαν
τότε έλαβε χώρα η πρώτη μεγάλη γαιοκτημονικής φύσεως πράξις της
ιστορίας της Νεώτερης Ελλάδος.-
Ολες οι Τούρκικες ιδιοκτησίες των Αθηνών και κυρίως τα μεγάλα κτήματα της Αττικής επωλήθησαν πράγματι αντί πινακιου φακής στους Ελληνες και ξένους αγοραστες εκείνης της εποχής σε χρονικό διάστημα λιγότερο των πέντε μηνών .-
Η συντομία του χρόνου στον οποίο έγιναν οι πωλήσεις , η απουσία συγκροτημένης διοικήσεως στην Αθήνα για να ελέγξει τις όποιες παρανομίες, η αρπακτικότητα της Τουρκικής εξουσίας όπως εκφράστηκε απο το ποσοσοτό του 30% απί των ποσων που κατεβλήθησαν για τα μεγάλα κτήματα που εισέπραττε ο Ισμαηλ Μπεής , το όργιο πωλήσεως δημοσίων εκτάσεων ως ιδιωτικών τις οποίες με ασφάλεια πωλούσαν οι Τούρκοι μιας και ποιός θα τους ζητούσε
ευθύνες αφού αναχωρούσαν δια παντός απο την Αθήνα και την Ελλάδα, η απληστία των αγοραστών για να γίνουν γρήγορα πλούσιοι με την αγορά φτηνών και μεγάλων κτημάτων, η ερήμωση της Αττικής απο κατοίκους που θα αποτελούσαν ένα φράγμα στις παρανομίες που έγιναν τότε, οδηγησε σε μια κατασταση όπου δημόσια Γή στην Αττική δεν υπήρχε πουθενα.- Τα βουνά πουλημένα και καταπατημένα, τα Δάση το ίδιο, η ίδια η Πόλη της Αθήνας με ανύπαρκτες δημόσιες εκτάσεις γής .- Η Ελληνική επανάσταση ,ως πρός το ζήτημα της
μορφής της γαιοκτησίας στην Αττική, και εφ όσον δώσουμε στην λέξη επανάσταση το νόημα της ανατροπής, απέτυχε.- Οι Ελληνες μεγαλογαιοκτήμονες διεδέχθησαν τους Τούρκους.- Στην ουσία μάλλον περί διαδοχής επρόκειτο.-
Η ανακηρυξη της Αθήνα ως πρωτεύουσας του Ελληνικού κράτους το
1834 , την βρηκε χωρίς τους ζωτικούς δημόσιους χώρους για την
δημιουργία των αναγκαίων κοινόχρηστων εγκαταστάσεων και
λειτουργιών .-
Η εξέταση της Αθηναικής Ιστορίας στη συνέχεια είναι μια ατέρμονη σειρά επαναλήψεων του προβλήματος που δημιουργήθηκε έκτοτε.- Εκ γενετής η Ελληνική κοινωνία είχε να αντιπαλαίσει με ενα πραγματικό καρκίνωμα.-Την ύπαρξη της πρωτεύουσας του κράτους
σε μια περιοχη χωρίς δημόσια Γή.-
Ακόμη επί Οθωνα εφάνησαν τα πρώτα προβληματα με την ανάγκη για
απαλλοτριώσεις πρός δημιουργία σχολείων ,οδών βοτανικών κήπων ακομη και ανακτόρων .- Πόσα σχέδια της Πολης των Αθηνων δεν ματαιώθηκαν λόγω της ανυπαρξίας κονδυλίων για τις απαλλλοτριώσεις ιδιωτικών ιδιοκτησίων που έπρεπε να γίνουν.- Πόσοι ελεύθεροι χώροι δεν οικοδομήθηκαν για τον ίδιο λόγο....
Πιστεύω ότι έχουμε το δικαίωμα να πούμε πώς η νεώτερη Αθήνα απο κάποιους οδηγήθηκε σε μια ιδιότυπη κατασταση αιχμαλωσίας απο την αρχή της δημιουργίας της.-Και δεν πρόκειται για μια κατασταση στην οποία δόθηκαν λύσεις με το περασμα των χρόνων.-
Οσο περνούσε καιρός τόσο η Αθήνα προσείλκυε περισσότερο
πληθυσμό.- Τόσο περισσότερο η αξία της Γής ανεβαινε.-Τόσο
περισσότερο τα συμφέροντα που ήταν συνδεδεμένα με όλη αυτή την
ιστορία των καταπατήσεων Δημόσιας Γής αποκτούσαν ερείσματα και
εξουσία ώστε να κερδοσκοπούν ασύστολα απο ολη αυτή την
κατασταση.-Κατά ένα περίεργο μάλιστα παιχνίδι της ιστορίας μετά
το 1950, τότε που στην Αττική άρχισαν να συγκεντρώνονται
τεράστιες μάζες Ελληνικού πληθυσμού, η μεγάλη γαιοκτησία του
1830 , που είχε σχηματιστεί στα πλαίσια μιας αγροτικης κοινωνίας
με βασικό στόχο την γαιοπρόσοδο από την αγροτική παραγωγή και
την κτηνοτροφία, κατόρθωσε και καρπώθηκε μια εκπληκτικά υψηλή
γαιοπρόσοδο σαν οικοπεδική αξία πλέον.-Για τούτο δεν είναι
άμοιρη η άτολμη και δειλή πολιτική του Ελληνικού κράτους στο
ζήτημα των απαλλοτριώσεων απο το 1917 και μετά αλλά και η
σωρηδόν ένταξη περιοχών στο σχέδιο πόλεως μετά το 1950 χωρίς την
πρόβλεψη στοιχειώδους αντιπαροχής απο μέρους της μεγάλης
γαιοκτησίας σε ελεύθερη γή για κοινόχρηστους χώρους.- Αλλά αυτά
βέβαια είναι για μια άλλη φορά και για μιά άλλη ιστορία.-
Ακόμη και σήμερα,και μάλιστα σήμερα, τα Βουνά και τα Δάση της
Αττικής, η οικοπεδοποίηση τους και οι συχνές καταστροφικές
πυρκαιές, δεν είναι κάθολου άσχετες με τα ιδιωτικά συμφέροντα
και δίκαια που προβάλλονται πάνω σε αυτά με την επίκληση των
τότε χοτζετιών των Τούρκων αγάδων....
Και τότε ο Μακρυγιάννης ευρίσκετο εκτός Αθηνών .-Ο δε Διονύσιος
γνωρίζουμε απο τον Κώδικα του Παναγή Πούλου ότι έχει στενές
σχέσεις και με την οικογένεια της γυναίκας του Μακρυγιάννη ,
θυγατέρας του Χατζη Γεωργαντά Σκουζε και με την οικογένεια της
συζύγου του Ανδρεα Κοπιδη, θυγατέρας του Μήτρου Σουρμελη.-
Η πλήρης απόδειξις βεβαιως θα ήτο η τοποθέτηση των δύο ακινήτων αυτών στην Αθήνα/ ευρίσκονται στην ενορία του Σωτήρος σύμφωνα με τους μάρτυρες, ήτοι στην σημερινη Πλάκα/,ή αν ο Μακρυγιάννης ή οι κληρονόμοι του ειχαν σχέση με τα πιό πάνω ακίνητα.- Η
προσωπική μου άποψη είναι ότι πολλές ειναι οι πιθανότητες να πρόκειται περί του γνωστου Μακρυγιάννη ο οποιος αυτή την εποχή δεν αποκαλείται πλέον Στρατηγός και οτι το όνομα του πατέρα του ήταν πράγματι Κων/νος και όχι Δημήτριος.-
Ξένοι αγοραστές
Οι ξένοι αγοραστές στα Τουρκικά κτήματα της Αττικής δεν ήταν
πολλοί ήταν όμως όλοι σημαντικά πρόσωπα.-
Ο Αγγλος Γεώργιος Φίνλευ και η Δουκισσα της Πλακεντιας ήταν οι
σημαντικώτεροι απο πλευράς αγορών.- Ο Φίνλευ έκανε αγορές ποσού
περίπου 200.000 γροσσίων . ήτοι ήτο απο τους διαθέσαντας τα
μεγαλύτερα ποσα εκείνη την εποχή αν όχι το μεγαλύτερο.- Ο Γεωργιος Φίνλευ ο γνωστός Αγγλος δημοσιογράφος και ιστορικός ήταν απο τους Αγγλους Φιλλέληνες που αγάπησε την Ελλάδα και συμμετείχε ενεργά στην Ελλ. Επανάσταση.-
Το Φθινόπωρο του 1830 ευρίσκετο στην Αιγινα απο όπου ειχε
αλληλογραφία με τον Α.Γέροντα .-Αρχικά απευθύνθηκε πρός τον
Αυστριακό πρόξενο στην Αθήνα Γρόπιο για να ζητήσει γράμμα
συστατικό πρός τον Χατζη Ισμαήλ Μπεή.-Ανθρωπος με ισχυρες φιλίες
και προσβάσεις εκείνη την εποχή ειχε αποφασίσει να αγοράσει
πολλά κτήματα στην Αθήνα.-Από αλληλογραφία του από Σεπτέμβριο
του 1830 έως και Μάρτιο του 1831 πληροφορούμεθα ότι
χρησιμοποίησε σανν κύριους πληρεξουσίους για την αγορα κτημάτων
στην Αθηνα τους Ανάργυρο Πετράκη, Γέωργιο Ψύλλα .- Η συχνοτητα
των επιστολών του το διάστημα Νοεμβρίου 1830 και Μαρτίου /28
επιστολές γύρω απο τα θέματα για τις αγορές που έκανε στην
Αθήνα/ ( για τους τραπεζίτες που χρησιμοποίησε, τα ποσά που πληρωσε και σε ποιούς στην Αθήνα, τα κτήματα που αγορασε) είναι εντυπωσιακή.- Ο Γεώργιος Φίνλευ σαν αγοραστής μεγάλων κτημάτων εθίγετο άμεσα απο την μη αναγνώριση της νομιμότητας αυτών των
τίτλων
.-Ετσι και η από Μαρτίου 1831 διαμαρτυρία του ομού με
Ζωγράφο, Σούτζο και Κατακουζηνό πρός τον ίδιο τον Καποδίστρια.-
Στη συνέχεια της Ιστορίας των Τουρκικών ιδιοκτησιών των Αθηνών
και μετά από το 1831 ο Γ. Φίνλευ υπήρξε απο τους κυριους μοχλούς
της αντιδράσεως για την αναγνώριση της νομιμότητας των
αγοραπωλησιών των τζιφλικίων.-Με συνεχείς πιέσεις και επιστολές
πρός τον Ε. Lyons πρεσβευτή της Αγγλίας στην Ελλλάδα, με
επιστολές πρός τον ίδιο τον Υπουργό Εξωτερικών της Αγγλίας τότε
Λόρδο Πάλμερστον και με δημοσιευματα στον τυπο της Αθήνα , με το
παρώνυμο / Προμηθεύς / κινούσε Θεούς και Δαίμονες για να
κατοχυρώσει τα προσωπικά του συμφέροντα σε βάρος του ελληνικού
Δημοσίου.-Από αυτή την πλευρά η πολιτεία του δεν προσεφερε
ιδιαίτερες ωφέλειες στην Ελλάδα.- Ειναι παροιμιώδης η αντίδραση
του για τον νόμο του 1836 που επέβαλλε φόρο 25% στους καρπούς
απο τα βελανιδόδενδρα για τα κτηματα της Αττικής., φορολογώντας τα
δηλαδή σαν Εθνική Δημόσια περιουσία ενώ ήδη του είχε
αναγνωριστεί η νομιμότης του τίτλου του τζιφλικίου του Λιόσια ,
και ο αγώνας που είχε κάνει τότε για την καταργηση του.-Ακόμη
συνεχείς ήταν οι διενέξεις του με τους Μενιδιάτες χωρικούς που
δεν του παρεβιάζαν τα δικαιώματα του στο κτήμα του αυτό.-/που το
είχε αγοράσει για 64.000 γρόσσια απο τους υιούς του Κιαμήλ -Μπέη
/.- Ιστορικά κρινόμενος ο Φίνλευ απο αυτήν την συμπεριφορά δεν
μπορεί να αποφύγει την μομφή ότι σε αυτό το ζήτημα υπήρξε
φιλοχρήματος και οτι τοποθέτησε το προσωπικό συμφέρον πάνω από
κάθε φιλλεληνισμό και αγάπη πρός τον τόπο.- Η Δούκισσα της
Πλακεντίας έκανε και αυτή μεγάλες αγορές στην Αττική όχι όμως σε
τζιφλίκια αλλά σε περιβολια και κτηματα και ελαιόδενδρα σε
διάφορες τοποθεσίες των Αθηνών .- Συνολικά εξόδευσε περί τα
150.000 γρόσσια.- Αλλοι ξένοι αγοραστές υπήρξαν βεβαιως ο
Αυστριακός πρόξενος Γρόπιους και ο Αγγλος Ναύαρχος Μάλκολμ .-
Ολο αυτό το Λόμπυ των αγοραστών ασφαλώς και έπαιξε τον ρόλο του
στην επιλογή της Αθήνας σαν πρωτεύουσας του Νέου Ελληνικού
Κράτους .- Η Αθήνα βέβαια είχε τον πρώτο λόγο πρός τούτο και γι
αυτό ακριβώς άλλωστε αγόρασαν εκεί πλήν όμως στην επιλογή μεταξύ
Κορίνθου και Αθηνών του 1834 είχαν και αυτοι τον λόγο τους.- Τα
κέρδη απο αυτες τις αγορές υπήρξαν άμεσα και σημαντικά._ Μας το
μαρτυρεί και ο Γ. Ψύλλας στα απομνημονευματα του και άλλες
πηγες.- Στα 1834 η αξία των κτημάτων είχε τετραπλασιασθει.-
Οι τιμες των αγορών υπήρξαν χαμηλές.-Βέβαια η πληθωρα των
αγοραστών έκανε τους Τούρκους να ανεβάσουν κάπως τις τιμές πλήν
όμως το περιορισμένο του χρόνου μέσα στον οποιο έπρεπε να
γίνουν, ας μην ξεχνούμε ότι όλες οι μεταβιβάσεις έγιναν σε
διάστημα πέντε περίπου μηνών , συνέτεινε στο να παραμείνουν
εξαιρετικά χαμηλές.-Ο Μακρυγιάννης μας παραδίδει στα
απομνημονεύματα του ότι η γή πωλήθηκε ένα γρόσσι το στρέμμα,
τιμή ωποσδήποτε χαμηλή για εκείνη την εποχή.-
Μαρτυρίες
Λόγω της μη εμφάνισης του κτηματολογίου της Αττικής και λόγω της
μη υπάρξεως τίτλων εκ μέρους των Τούρκων / πραγματικής ή
εφευρεμένης / ευρέως χρησιμοποιήθηκαν οι μαρτυρίες εκείνη την
εποχή για την υπόδειξη και ανεύρεση των συνόρων των
κτημάτων, όπως και για την έρευνα μήπως ανήκουν στο Δημόσιο και
όχι στους Τούρκους ιδιώτες.-
Οι μαρτυρικές καταθέσεις που εδίδοντο ενώπιον της Ελληνικής
επιτροπής ήσαν καταθέσεις μη αξιόπιστες.-Μιά απλή ανάγνωση του
Κώδικα Μαρτυριών όπου εσημειώνοντο οι καταθέσεις των μαρτύρων
και που σώζεται στα ΓΑΚ για το διάστημα απο τον Φεβρουάριο του
1831 και μετά αποδεικνύει ότι οι μάρτυρες ήταν σχεδόν οι ίδιοι
και μόνιμοι.- Φαίνεται ότι σίγουρα εκείνη την εποχή υπήρξε και
επάγγελμα μάρτυς στην Αθήνα.-Μόνιμοι μάρτυρες ήταν οι/ Ιωαννης
Καραγιάννης, Στάμος Τζάκωνας, Παναγής Μισαραλιώτης.- Και οι
τρείς αυτοί Αθηναίοι έχοντας υπάρξει δεκατιστές στην ύπαιθρο της
Αττικής υπετίθετο ότι εγνώριζαν και προφανώς εγνώριζαν αρκετά
απο τα πωλούμενα κτήματα.- Με την πίεση όμως των πωλητών για νω
πωλήσουν και τις δημόσιες γαίες και με την αγωνία των αγοραστών
να αγοράσουν όσα περισσότερο μπορούσαν , οι καταχρήσεις που
έλαβαν χώρα τότε πρέπει να ήταν μνημειακές.- Το ότι επληρώνοντο
κανονικά οι μαρτυρίες μας το παραδίδει ακριβώς ο Α. Λουριώτης
έχοντας σε λογαριασμό του καταγραμμένα και τα ποσά που επλήρωσε
για μαρτυρικά των κτημάτων της Σταμάτας και των Τραχώνων .- Το
ότι δε δεν επληρώνοντο απλώς για τον κόπο τους αλλά σκοπίμως για
να πούν τα συμφέροντα την περίσταση πράγματα είναι σημαντική η
επιστολή που δημοσιεύει η εφημεριδα Αθηνά σε συνέχειες στα φύλλα
της 135 και 138 της 2 και 12/8/1833.-Σε αυτήν την επιστολή
γινεται λόγος για εξ επαγγέλματος μάρτυρες όπως και για πιθανή,
ιδιοτέλεια και της ιδίας της επιτροπής των Αθηνών /πράγματι και
τα μέλη της ηγόρασαν ουκ ολίγα κτήματα στην Αττική / όπως και
για την δύσκολη θέση στην οποία πράγματι ευρίσκετο η Κυβέρνηση
το 1833 , ήτοι να έχει πωληθεί η Δημόσια περιουσία και να έχουν
αποχωρήσει οι Τούρκοι πωλητες ώστε να μην είναι δυνατή η
αναζητηση των χρημάτων που καταβλήθηκαν .- / Στην ίδια επιστολή
κατηγορείται ευθέως ο Καποδίστρια γιατί δεν έδειξε το παραμικρό
ενδιαφέρον στις προτάσεις του Ισμαήλ Μπέη για αγορά των κτημάτων
από την Ελληνική Κυβερνηση.-/ Πράγμα βέβαια που δεν
ανταποκρίνεται στην αλήθεια αφου από την αλληλογραφία Ευνάρδου
-Καποδίστρια μπορούμε άμεσα να δούμε την αγωνία του Καποδίστρια
για την εξασφάλιση δανείου που να επιτρέπει την αγορά όλων των
Οθωμανικών κτημάτων της Αττικής και της Εύβοιας.- Βεβαίως
υπήρξαν και αξιόπιστες μαρτυρίες οι οποίες όμως ελήφθησαν εκτός
των εξετάσεων συγκεκριμένων πωλητηρίων και αυτές είναι οι
πολυτιμες μαρτυρίες που εληφθησαν απο τους κατοίκους του
Μενιδίου, της Κηφισιάς, του Μαρουσίου, του Χαλανδρίου και των
Κουκουβαούνων κατά τον Μάρτιο και Απριλιο του 1831.- Ακόμη και
σήμερα οι κατ ιδίαν μαρτυρικές καταθέσεις της τότε εποχής
κρίνουν την τύχη δικαστικών αποφασεων και αποδίδουν τεράστιες
εκτάσεις κυρίως δασών πλέον στους κληρονόμους και διαδόχους των
τότε αγοραστών.-
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Στην ερειπωμένη Αθήνα του 1830 με τις συνθήκες που διεμορφώθησαν
τότε έλαβε χώρα η πρώτη μεγάλη γαιοκτημονικής φύσεως πράξις της
ιστορίας της Νεώτερης Ελλάδος.-
Ολες οι Τούρκικες ιδιοκτησίες των Αθηνών και κυρίως τα μεγάλα κτήματα της Αττικής επωλήθησαν πράγματι αντί πινακιου φακής στους Ελληνες και ξένους αγοραστες εκείνης της εποχής σε χρονικό διάστημα λιγότερο των πέντε μηνών .-
Η συντομία του χρόνου στον οποίο έγιναν οι πωλήσεις , η απουσία συγκροτημένης διοικήσεως στην Αθήνα για να ελέγξει τις όποιες παρανομίες, η αρπακτικότητα της Τουρκικής εξουσίας όπως εκφράστηκε απο το ποσοσοτό του 30% απί των ποσων που κατεβλήθησαν για τα μεγάλα κτήματα που εισέπραττε ο Ισμαηλ Μπεής , το όργιο πωλήσεως δημοσίων εκτάσεων ως ιδιωτικών τις οποίες με ασφάλεια πωλούσαν οι Τούρκοι μιας και ποιός θα τους ζητούσε
ευθύνες αφού αναχωρούσαν δια παντός απο την Αθήνα και την Ελλάδα, η απληστία των αγοραστών για να γίνουν γρήγορα πλούσιοι με την αγορά φτηνών και μεγάλων κτημάτων, η ερήμωση της Αττικής απο κατοίκους που θα αποτελούσαν ένα φράγμα στις παρανομίες που έγιναν τότε, οδηγησε σε μια κατασταση όπου δημόσια Γή στην Αττική δεν υπήρχε πουθενα.- Τα βουνά πουλημένα και καταπατημένα, τα Δάση το ίδιο, η ίδια η Πόλη της Αθήνας με ανύπαρκτες δημόσιες εκτάσεις γής .- Η Ελληνική επανάσταση ,ως πρός το ζήτημα της
μορφής της γαιοκτησίας στην Αττική, και εφ όσον δώσουμε στην λέξη επανάσταση το νόημα της ανατροπής, απέτυχε.- Οι Ελληνες μεγαλογαιοκτήμονες διεδέχθησαν τους Τούρκους.- Στην ουσία μάλλον περί διαδοχής επρόκειτο.-
Η ανακηρυξη της Αθήνα ως πρωτεύουσας του Ελληνικού κράτους το
1834 , την βρηκε χωρίς τους ζωτικούς δημόσιους χώρους για την
δημιουργία των αναγκαίων κοινόχρηστων εγκαταστάσεων και
λειτουργιών .-
Η εξέταση της Αθηναικής Ιστορίας στη συνέχεια είναι μια ατέρμονη σειρά επαναλήψεων του προβλήματος που δημιουργήθηκε έκτοτε.- Εκ γενετής η Ελληνική κοινωνία είχε να αντιπαλαίσει με ενα πραγματικό καρκίνωμα.-Την ύπαρξη της πρωτεύουσας του κράτους
σε μια περιοχη χωρίς δημόσια Γή.-
Ακόμη επί Οθωνα εφάνησαν τα πρώτα προβληματα με την ανάγκη για
απαλλοτριώσεις πρός δημιουργία σχολείων ,οδών βοτανικών κήπων ακομη και ανακτόρων .- Πόσα σχέδια της Πολης των Αθηνων δεν ματαιώθηκαν λόγω της ανυπαρξίας κονδυλίων για τις απαλλλοτριώσεις ιδιωτικών ιδιοκτησίων που έπρεπε να γίνουν.- Πόσοι ελεύθεροι χώροι δεν οικοδομήθηκαν για τον ίδιο λόγο....
Πιστεύω ότι έχουμε το δικαίωμα να πούμε πώς η νεώτερη Αθήνα απο κάποιους οδηγήθηκε σε μια ιδιότυπη κατασταση αιχμαλωσίας απο την αρχή της δημιουργίας της.-Και δεν πρόκειται για μια κατασταση στην οποία δόθηκαν λύσεις με το περασμα των χρόνων.-
Οσο περνούσε καιρός τόσο η Αθήνα προσείλκυε περισσότερο
πληθυσμό.- Τόσο περισσότερο η αξία της Γής ανεβαινε.-Τόσο
περισσότερο τα συμφέροντα που ήταν συνδεδεμένα με όλη αυτή την
ιστορία των καταπατήσεων Δημόσιας Γής αποκτούσαν ερείσματα και
εξουσία ώστε να κερδοσκοπούν ασύστολα απο ολη αυτή την
κατασταση.-Κατά ένα περίεργο μάλιστα παιχνίδι της ιστορίας μετά
το 1950, τότε που στην Αττική άρχισαν να συγκεντρώνονται
τεράστιες μάζες Ελληνικού πληθυσμού, η μεγάλη γαιοκτησία του
1830 , που είχε σχηματιστεί στα πλαίσια μιας αγροτικης κοινωνίας
με βασικό στόχο την γαιοπρόσοδο από την αγροτική παραγωγή και
την κτηνοτροφία, κατόρθωσε και καρπώθηκε μια εκπληκτικά υψηλή
γαιοπρόσοδο σαν οικοπεδική αξία πλέον.-Για τούτο δεν είναι
άμοιρη η άτολμη και δειλή πολιτική του Ελληνικού κράτους στο
ζήτημα των απαλλοτριώσεων απο το 1917 και μετά αλλά και η
σωρηδόν ένταξη περιοχών στο σχέδιο πόλεως μετά το 1950 χωρίς την
πρόβλεψη στοιχειώδους αντιπαροχής απο μέρους της μεγάλης
γαιοκτησίας σε ελεύθερη γή για κοινόχρηστους χώρους.- Αλλά αυτά
βέβαια είναι για μια άλλη φορά και για μιά άλλη ιστορία.-
Ακόμη και σήμερα,και μάλιστα σήμερα, τα Βουνά και τα Δάση της
Αττικής, η οικοπεδοποίηση τους και οι συχνές καταστροφικές
πυρκαιές, δεν είναι κάθολου άσχετες με τα ιδιωτικά συμφέροντα
και δίκαια που προβάλλονται πάνω σε αυτά με την επίκληση των
τότε χοτζετιών των Τούρκων αγάδων....
4ο Απόσπασμα από το βιβλίο
«Οι πωλήσεις των Οθωμανικών Ιδιοκτησιών της Αττικής. 1830-1831»του Θωμά Δρίκου.
Μάρτης 1993. εκδόσεις Τροχαλία.
Μάρτης 1993. εκδόσεις Τροχαλία.
Λες να φταίει ο Κολοκοτρώνης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως και νάχει, δίπλα στις μάχες είναι απραίτητο σα σχολικό εγχειρίδιο Ιστορίας, αν κανέναν ενδιαφέρει το παρόν βεβαίως.
Αγνωστες πτυχές της σιτορίας των Αθηνών που όμως είναι τόσο επίκαιρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρίμα που δεν συμπεριλαμβάνονται αυτές οι τόσο σημαντικές πληροφορίες στο σχολικό εγχειρίδιο Ιστορίας όπως λέει και ο airgood.
Κάποτε ασχολήθηκα με την περιοχή Ζωγράφου από προσωπικό ενδιαφέρον και μου δημιουργήθηκαν τόσες απορίες για το πως ο Ζωγράφος βρέθηκε με τόσο μεγάλες έκτάσεις που κατόπιν τις ξεπούλησε και θησαύρισε...
Με αυτό το κείμενο σήμερα μου λύθηκαν πολλές απορίες.
Ευχαριστώ!
Η γνώση είναι δύναμη και αυτό φοβούνται τους ενεργούς πολίτες με βαθειά γνώση στα πράγματα. Μην νομίζουν οι κακοί ότι οι καλοί δεν είναι εδώ. Αλλωστε το υπέροχο αυτό βιβλίο που αποσπάσματά του κατάφερα να σας περάσω κάπως έτσι ξεκίνησε και παράληψή μου που δεν έγραψα ότι είναι συνέκδοση του Δήμου Γλυφάδας, με τα αντίστοιχα κακουργήματα τύπου καταπάτησης Υμηττού και Αιξωνής. Αναφέρομαι στο 3ο μέρος για αυτά.3/4. Ο συγγραφέας άλλωστε μέχρι τώρα είναι ενεργός πολίτης περι τα κοινά και πρέπει από εδώ να τον ευχαριστήσω για τις προσπάθειες ιστορικής μελέτης του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κωνσταντίνος Μητσοτάκης διαπραγματεύτηκε και έφερε για κύρωση στη Βουλή την Συνθήκη του Μάαστριχτ. Επέβαλε έτσι στην πατρίδα μας, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, τα κριτήρια της «ονομαστικής σύγκλισης» που, ουσιαστικά, κατάργησαν τις δημόσιες επενδύσεις και έφεραν αυξημένη ανεργία και ανισότητες.
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Ο Νίκος Γκαργκάνας, ως Υποδιοικητής πρώτα και Διοικητής ύστερα της Τράπεζας της Ελλάδας, υπήρξε ο μακροβιότερος θεματοφύλακας του παραλογισμού στα δημόσια οικονομικά μας. Υποστήριξε τα κριτήρια του Μάαστριχτ στην αρχή και του Σύμφωνου Σταθερότητας στην συνέχεια, «κουνώντας το δάχτυλο» απειλητικά σε όσους διανοήθηκαν να διεκδικήσουν μια καλλίτερη θέση στην κοινωνία την ίδια περίοδο.
3. Ο Χοακίν Αλμούνια, ο Επίτροπος της κατάρρευσης, επιμένει στην όλο και πιο αυστηρή συμμόρφωση με τις επιλογές που οδήγησαν στην καταστροφή. Χωρίς να διαθέτει για τις αξιώσεις του απέναντι σε λαούς και κυβερνήσεις, την παραμικρή δημοκρατική νομιμοποίηση.
Για τους ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ*
Νίκος Ανδρουλιδάκης
* ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ : ρεύμα ιδεών του ΠΑ.ΣΟ.Κ σύμφωνα με το καταστατικό του Κινήματος