Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Παρ΄όλα όσα , Αριστερά!


ΠΡΙΝ 17 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2010
Παρ΄ όλα όσα, Aριστερά!


Ευτύχη Μπιτσάκη


Άρθρο που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες "Αυγή", "Εποχή", "ΠΡΙΝ" και "Δρόμος" το διήμερο 16 και 17 Οκτωβρίου 2010.


Οι εκλογές πλησιάζουν και η Ελλάδα κατεβαίνει πλησίστια τον Αχέροντα! Πηγαίνει προς χρεωκοπία ξεπουλώντας την κρατική περιουσία, ληστεύοντας τα λαϊκά στρώματα και καταπατώντας το Σύνταγμα. Δάνεια επί δανείων. Και όταν θα "βγούμε" από την κρίση, θα έχουν πραγματοποιηθεί: Μια πρωτοφανής αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ του κεφαλαίου, εγχώριου και ξένου. Μια επιστροφή σε έναν μεταμοντέρνο εργασιακό Μεσαίωνα. Μια περαιτέρω διεύρυνση του φαύλου κύκλου του δημοσίου χρέους. Θα "βγούμε", σε συνθήκες που θα προετοιμάζουν την επόμενη, καταστροφικότερη κρίση.
Ήταν αναπόφευκτη αυτή η τυφλή πορεία, όπως ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός, ο οποίος έσπευσε να απεμπολήσει μέρος της εθνικής μας ανεξαρτησίας (δικά του λόγια), να υποβαθμίσει την Ελλάδα σε νομαρχία της Ε.Ε. και σε μπανανία των Κινέζων (κομμουνιστών!!) και των εμίρηδων του αραβικού κόσμου; Από πολλές πλευρές έχει δοθεί αρνητική απάντηση και έχουν γίνει συγκεκριμένες προτάσεις διεξόδου. Ενιαία πρόταση δεν έχει διατυπωθεί. Η καταστροφή ωστόσο είναι δεδομένη. Υπεύθυνοι: Τα δύο κόμματα εξουσίας, οι ηγεσίες τους και όσοι τους στηρίζουν από συμφέρον ή από τύφλωση.
Και η Aριστερά;
Η Aριστερά θα ήταν η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να αντισταθεί αποτελεσματικά. Πρώτα, επεξεργαζόμενη μια ολοκληρωμένη πρόταση εξόδου από την κρίση, η οποία θα είχε τις λιγότερο καταστροφικές συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα. Ταυτόχρονα, πρωτοστατώντας στην οργάνωση της αντίστασης στην προδοτική πολιτική της κυβέρνησης. Προτάσεις έγιναν από την πλευρά της αριστεράς. Συνολική πρόταση, προϊόν διαλόγου, δεν έγινε. Και αντί για οργάνωση της καθολικής λαϊκής αντίστασης εναντίον του νέου καθεστώτος υποτέλειας, μοναχικές πορείες και ένας συνεχιζόμενος ενδοαριστερός εμφύλιος.
Σε τι θα μπορούσαν και σε τι θα έπρεπε να συμφωνήσουν αυτή τη στιγμή τα κόμματα και οι οργανώσεις της αριστεράς; Στην καταδίκη και στον αγώνα εναντίον του Μνημονίου. Στην επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους και στη στάση πληρωμών. Ωραία! Αλλά θα φύγουμε από το ευρώ; Θα φύγουμε από την Ε.Ε.; Θεμιτά και κεφαλαιώδη ερωτήματα, στα οποία δίδονται διαφορετικές απαντήσεις, χωρίς επιστημονικά επεξεργασμένη θεμελίωση και χωρίς την επεξεργασία μιας στρατηγικής ανασυγκρότησης του παραγωγικού ιστού της χώρας με απώτερο στόχο τον σοσιαλισμό.
Όμως οι διαφορές είναι λόγος για να μην υπάρξει κοινή δράση και να μην ανοιχτεί ένας δημόσιος διάλογος ανάμεσα στις διάφορες συνιστώσες της αριστεράς, ο οποίος ενδεχομένως θα κατέληγε σε μια κοινή, επιστημονικά θεμελιωμένη πρόταση διεξόδου; Όταν καίγεται το σπίτι σου δεν κάθεσαι να σκέφτεσαι πώς θα μπορούσες να το είχες χτίσει ώστε να μην καεί! Και ο εμφύλιος συνεχίζεται. Το σπίτι καίγεται και "ημείς άδωμεν"!
Δηλαδή: Οι "καθαροί" άτεγκτοι "επαναστάτες", δέσμιοι του πλέγματος σεκταρισμού - οπορτουνισμού, απαιτούν, προκειμένου να γίνει έστω μια κοινή πορεία, να λύσουμε προκαταβολικά το πρόβλημα της Ε.Ε., της δικτατορίας του προλεταριάτου, του ρόλου του Στάλιν (δικαιώνοντάς τον) και των προδοτών Μπρέζνιεφ και Γκορμπατσόφ κ.λπ. Σε όλα όχι, αλλά τη θεωρία κατέληξαν να την ταυτίζουν με τα επτά ή δώδεκα "απλά μαθήματα". Οι άλλοι; Αυτοί, δέσμιοι ακόμη της αόριστης και καταστροφικής ιδεολογίας του ευρωκομμουνισμού και του ασαφούς ευρωπαϊσμού, δεν ασχολούνται με θέματα "στρατηγικής". Δεν διδάχτηκαν από την κατάντια των πρωτεργατών, Ισπανών, Ιταλών και Γάλλων. Ο πάγιος τακτικισμός τούς οδήγησε πρόσφατα στη μεγαλοφυή ιδέα να διεμβολίσουν το ΠΑΣΟΚ με την ευκαιρία των δημοτικών εκλογών! (Δεν αναφέρομαι στους πολύ ανανεωτικούς, που άραξαν ήδη στις παρυφές του ΠΑΣΟΚ). Τέλος, η ριζοσπαστική αριστερά; Οι χιλιάδες παλαιοί και νέοι αγωνιστές που είναι πάντοτε παρόντες στους κοινωνικούς αγώνες; Η πολυδιασπαμένη ριζοσπαστική αριστερά δεν μπόρεσε, παρά τα όποια βήματα, να κατανοήσει ότι το μέλλον του ελληνικού και του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος δεν βρίσκεται στην επιστροφή στον Στάλιν, στον Τρότσκι και στον Μάο, αλλά στη δημιουργική - διαλεκτική υπέρβαση του παρελθόντος, που σημαίνει: Κριτική αποτίμηση, ανάκτηση του επιστημονικού κεκτημένου του μαρξισμού, δημιουργική ανάπτυξή του, ώστε να ανταποκρίνεται στις συνθήκες της εποχής μας, και ταυτόχρονα θεωρητική και πρακτική αξιοποίηση της πείρας του παγκόσμιου εργατικού κινήματος - θετικής και αρνητικής.
Ο εικοστός αιώνας των μεγάλων επαναστάσεων, των πλανητικών αισιόδοξων προοπτικών, των μεγάλων καταρρεύσεων και της μεγάλης απογοήτευσης έληξε. Μπήκαμε στον 21ο αιώνα. Και προφανώς δεν πρόκειται απλώς για χρονολογία. Έχουν κατανοήσει οι "ηγεσίες" μας το μέγεθος της καταστροφής; Ο εικοστός αιώνας έληξε με την κατάρρευση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου. Οι ιδεολόγοι τού (επί του παρόντος) νικηφόρου καπιταλισμού, βιάστηκαν να μας βεβαιώσουν για το τέλος των ιδεολογιών, για το τέλος της Ιστορίας και για την αιώνια καπιταλιστική ειρήνη που θα μετέτρεπε τον άνθρωπο σε πειθήνιο παραγωγικό - καταναλωτικό δίποδο. Η Ιστορία τους διέψευσε! Σήμερα ζούμε την εποχή των νέων ιμπεριαλιστικών πολέμων, αλλά η παντοκρατορία των ΗΠΑ οδεύει προς μια τραγική Δύση. (Επί του παρόντος έχουν την υπεροχή των καταστροφικών μοντέρνων οπλοστασίων). Ήδη οδεύουμε προς ένα πολυπολικό κόσμο: ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Λατινική Αμερική κ.λπ. Ο κόσμος αυτός δεν θα είναι ένας κόσμος ειρηνικού ανταγωνισμού. Θα είναι ένας κόσμος συγκρουσιακός και η πιθανότητα αυτοκαταστροφής του ανθρώπινου είδους δεν είναι πλέον μηδενική.

(Μεταξύ άλλων, ο καπιταλισμός λεηλάτησε τα φυσικά αποθέματα. Οι πόλεμοι για ενεργειακά αποθέματα, νερό, πρώτες ύλες, τρόφιμα, είναι δυνατόν να καταλήξουν σε πυρηνικό ολοκαύτωμα). Ελπίδα;

Η αναγέννηση του εργατικού και του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος με στόχο μια παγκόσμια κομμουνιστική κοινωνία, η οποία δεν θα καταργήσει μόνο την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά ταυτόχρονα, λύνοντας τη βασική αντίθεση του καπιταλισμού, θα λύσει και την παράγωγη, αλλά δεσπόζουσα σήμερα: την αντίθεση ανθρώπου - φύσης, δημιουργώντας μια αξιοβίωτη κοινωνία θεμελιωμένη όχι μόνο στη βάση της κοινής κατοχής του κοινωνικού πλούτου, αλλά σε ένα σύνολο πνευματικών και ηθικών αξιών που θα σημαδεύουν το πέρασμα από τη βάρβαρη προϊστορία στην πραγματική ιστορία της ανθρωπότητας (Μαρξ).
Ουτοπία; Επί του παρόντος. Ουτοπία, αλλά και δυνατότητα που κυοφορείται στα σπλάχνα του σημερινού βάρβαρου κόσμου. Και η αριστερά; Οι πλανητικοί κίνδυνοι αλλά και οι νέες δυνατότητες καθορίζουν το ιλιγγιώδες μέγεθος των καθηκόντων της.

Να ελπίσουμε; Ναι, αλλά συν Αθηνά και χείρα κίνει! Και η ελληνική αριστερά; Θα μπορέσει να υπερβεί τη σημερινή της μιζέρια; Το γιατί και το πώς θα το συζητήσουμε μετά τις εκλογές. Τώρα: Παρ΄ όλα όσα αρνητικά, ψήφο στην αριστερά! Ούτε αποχή, ούτε λευκό. Ο καθένας ας ψηφίσει όποιον θεωρεί περισσότερο συνεπή, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες της επιλογής του.
Μετά τις εκλογές: Αν θέλουμε να μην μείνουμε νεκρά κατάλοιπα ενός ηρωικού και τραγικού παρελθόντος, τα οποία θα σαρώσει ενδεχομένως κάποιο κύμα ενός νέου κινήματος, ας σκεφτούμε: Οι διαφορές είναι αναπόφευκτες! Υπάρχει όμως μια αντικειμενική πραγματικότητα και μια αλήθεια που της αντιστοιχεί. Θα επιχειρήσουμε να την αναζητήσουμε μέσα από την κοινή δράση και τη θεωρητική συζήτηση; Επί του παρόντος, ας σταματήσει τουλάχιστον το αμοιβαίο "θάψιμο". Ας αντιπαρατεθούμε, σκληρά έστω, αλλά με όρους πολιτικής. Εδώ θα είμαστε και μετά τις εκλογές.

5 σχόλια:

  1. -Η τραγική ελληνική αριστερά, που, παράλυτη και γερασμένη πριν την ώρα της, αδυνατεί να δώσει όραμα, άμεσο, ζωντανό, καταληπτό και ενωτικό, και παραμένει αδέξια και άρα αρωγός στις δεξιές πολιτικές του δικομματισμού και των συνοδοιπόρων του
    -Που αδυνατεί να θέσει τέρμα στην ίδια της την κοινωνική αποστρατεία και την κοινωνική καχυποψία απέναντί της
    -Και είναι αδιάφορο αν, λίγο-πολύ, στις χώρες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, παντού τα ίδια είναι, αν και στην Πορτογαλία και την Γερμανία κάτι πράγματι κινείται
    -Εδώ τ’αρπάγια του ΔΝΤ, βάλανε ήδη την ταμπέλα της τριτοκοσμικής χώρας και μασάνε γρήγορα-γρήγορα μία-μία τις κοινωνικές ομάδες και τα άτομα ξεχωριστά……..
    -Στις πρώην κομμουνιστικές χώρες ... οι άνθρωποι κατάλαβαν ήδη τι τους συνέβη και μόνη επιλογή τους έχουν να νοσταλγούν τα παλαιο-κομμουνιστικά απολιθώματα.
    -Για πόσο πια αυτή η ναρκισσευόμενη αριστερά, ـ που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν κωμικοτραγική, είναι όμως απόλυτα τραγική ـ θα μας αναγκάζει να την βλέπουμε συγκαταβατικά και με επιείκεια, σαν νάναι μικρό παιδί και να λέμε «άντε τελευταία φορά, ας το ψηφίσουμε το παιδί-είναι που δεν έχουμε και επιλογές», με φαλκιδευμένη και την επιλογή του λευκού και του άκυρου .. Πόσα χρόνια πια θα τους πάρει να μεγαλώσουν ..
    -Για πόσο πια όλος αυτός ο κόσμος που σκέπτεται και καταλαβαίνει θα νιώθει κομματικά άστεγος και θα εξαναγκάζεται στην αδιέξοδη «αποχή»
    -Οι ΣΥΡΙΖΟ-ΣΥΝ «το χαβά τους», ο κόσμος καίγεται κι αυτοί ναρκισσεύονται. Δέκα συνιστώσες, δώδεκα, δεκαπέντε ... καθένας και μια συνιστώσα από μόνος του, καθένας και δύο .... γιατί θα πρέπει να με νοιάζει εμένα ...
    -Το ΚΚΕ «το χαβά του επίσης», να κινητοποιείται μόνο του, ακόμη κι αν χρονικά συμπίπτει, φροντίζει να κινητοποιηθεί σε ξεχωριστό τόπο
    -Η ελληνική αριστερά, σε μόνιμη παρακμή, χωρίς προτάσεις, αποκλειστικά απασχολημένη με τις εσωτερικές έριδες, με μοναδικό εργαλείο παρέμβασης, από τα γεννοφάσκια της, την διάσπαση.
    -με εμφανή τη διχασμένη προσωπικότητα, ακόμη και σε ατομικό επίπεδο
    -χωρίς καμία διείσδυση στην κοινωνία
    -την ώρα που η κοινωνία αγωνιά, και βρίσκεται σε επιθανάτιο ρόγχο, όταν δεν είναι πανικόβλητη σε καταστολή, πόσο τυφλοί, ατομιστές και αυτάρεσκοι πρέπει να είναι αυτοί οι άνθρωποι για να μην μπορούν να αξιοποιήσουν εις όφελός τους την βαθιά οικονομική και πολιτική κρίση,
    -Η κοινοβουλευτική αριστερά ειδικά, χρηματοδοτείται από μας και δεν παράγει απολύτως τίποτε, μόνο βαδίζει ακάθεκτη προς το χρονοντούλαπο που έλεγε και ο άλλος και προς το μουσείο απολιθωμάτων.

    Παραθέτω κι ετούτο:
    http://inconue.wordpress.com/2010/06/24/jose-saramago-la-gauche-n%e2%80%99a-pas-la-moindre-putain-d%e2%80%99idee-du-monde-dans-lequel-elle-vit/

    "Παρ'όλα όσα λοιπόν..", γιατί δεν γίνεται αλλιώς, όμως χωρίς ελπίδα καμία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύς κόσμος, ίσως και 40%, όταν μιλάει για την Αριστερά μιλάει για κάτι αγαπημένο και προδωμένο, κάτι σαν τους προγόνους μας,μια παλιά μας σχέση. Ωραία της λείπουν η ωριμότητα και η υπευθυνότητα να ορθοποδήσει από την Ηττα και τα κοραϊδευματα της σοσιαλδημοκρατίας. Αλλά έχει και μικρομέγαλη ζωντάνια.Της λείπουν οι πολιτικές αλά Εμίλια Ρομάνα, Σουηδία, Λατινική Αμερική.
    Οι τοπικές κοινωνίες δίνουν τέτοιες ευκαιρίες και πολλοί συνδυασμοί θα μας εκλπήξουν ευχάριστα. Συστράτευση με αρχές και όραμα. Ισως σημερινός ήρωας της Αριστεράς είναι εκείνος ο εισαγγελέας στη Νίκαια της Γαλλίας που έχει το σιντί από τους 8000 μεγαλοκαταθέτες της HSBC που έχει μέσα 1970 φοροφυγάδες Ελληνικής προέλευσης. Οταν κλέβουν και τα φυλάν στις Ελβετικές τράπεζες είναι εχθροί της πατρίδας...........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΘΑ ΠΟΥΝΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΩΣ ΠΑΙΝΕΥΟΝΤΑΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΙΑ]

    Θα πούνε κάποιοι πως παινεύοντας αυτή τη μία
    που τόσο αγαπώ στη γης, η πέννα μου υπερβάλλει,
    καθώς ευγενικότερη τη θέλει απ’ όποιαν άλλη –
    σοφή, όμορφη, υπέρκομψη, πανέντιμη και αγία.

    Δεν συμφωνώ. Και πιότερο φοβάμαι την Κυρία
    μη μου θυμώσει πως λειψά παινεύω της τα κάλη.
    Αξίζει λόγων και ρυθμών χρυσή και αβρή σπατάλη.
    Κι ο μη πιστεύων ας ερθεί να κάμει μι’ αυτοψία,

    να βγει να πει κατόπι: «Ο ποιητής αποσκοπεί εδώ
    Κικέρωνα και Δημοσθένη εξ ίσου να δαμάσει·
    Βιργίλιο και Όμηρο μαζί· Οράτιο ομού και Πίνδαρο!»

    Στο αθάνατό της ύψος δεν μπορεί ποτέ να φτάσει
    φωνή θνητή. Στη γλώσσα μου αν τόνο πέρασα ερωτικό,
    τα βέλη του έρωτα κι εμένα μ’ έχουν αναγκάσει.

    Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΟΥ

    Στα μάτια της αγάπης μου αχνοπαίζει πάλι
    και πάντα λάμψη ευγενικιά• η μαγεία τριγύρω
    της ανασαίνει ποτισμένη με άγιο μύρο·
    θνητός –ποτέ!– κανείς δεν είδε τέτοια κάλλη!

    Από το φως τους μέσα σιγανοπροβάλλει
    ψιχαλιστή η χαρά που λαχταρώ να σύρω
    στα φυλλοκάρδια εντός. Το λόγο τον στείρο
    αν πω, πως θε να φύγω, με σκεπάζει αιθάλη

    ευθύς, κι αμέσως επιστρέφω εκεί όπου χάρη
    πρωτόδα μαγικιά: τ ο φ ω ς τ η ς ! Το μηνίσκο
    του φεγγαριού της, αχ, ας βγει να μου χαρίσει!...

    Μα, φευ, δεν είναι εκεί – στο μέρος δεν τη βρίσκω
    το οικείο… Τον πόθο μου η απουσία της πάει να πάρει,
    πλην ο έρωτας φτωχόν ποτέ δεν θα μ’ αφήσει.


    Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ¨Όλοι θα ζήσουμε
    ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

    Όλοι θα ζήσουμε
    Εσύ με τα πολλά
    Εμείς με τα λίγα
    Εμείς δεν είχαμε χαρτί
    Εσύ είχες τον ρήγα

    Σε όλη αυτή την εποχή της τρόικας και του μνημονίου νιώθουμε ότι είμαστε μπροστά σε ένα στημένο παιχνίδι. Η πράσινη κυβέρνηση ΄΄ ρίχνει΄΄ με την σειρά τους, διάφορα στην αγορά(νομοσχέδια, προτάσεις, μεταρρυθμίσεις) σφυγμομετρεί τις αντιδράσεις του λαού και μετά ανακαλεί ή μετατρέπει τα ΄΄μικρά γράμματα΄΄ σε μεγάλα και οδυνηρά. Αυτό ισχύει σε όλους τους τομείς(ασφαλιστικό εργασιακό, οικονομικό) και φυσικά και στον τομέα της Υγείας (ολοήμερη λειτουργία νοσοκομείων, αποζημίωση εφημερίας) .Οι εργαζόμενοι στον κλάδο, που θα στερηθεί δικαιωμάτων, με την εφαρμογή του νόμου αντιδράει. Βγαίνουν στους δρόμους και διαμαρτύρονται για το άδικο και το απαράδεκτο, για την καταπάτηση δικαιωμάτων που έχουνε κερδηθεί με ιδρώτα και αίμα. Η κυβέρνηση παράλληλα επιλέγει κλάδους και divide et impera ,διαιρεί και βασιλεύει σπείροντος διχόνοια ανάμεσα στους εργαζόμενους. Εκ του πονηρού μαζεύεται ,για λίγο και μετά ξαναβγάζει στην αγορά τον ίδιο νόμο με πολύ λίγες διαφορές .Αυτό το παιχνίδι το ζούμε εδώ και ένα χρόνο και ανακαλύπτουμε καθημερινά ότι άλλα μας λέγανε και μας υπόσχονταν ,προεκλογικά και άλλα πράττει μετά από την ανάληψη ευθηνών. Να μην ξεχάσουμε όμως ότι δεν πρέπει να χλευάσουμε άλλες επαγγελματικές ομάδες που αδικούνται. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι αύριο είναι η σειρά μας .Αύριο η κυβέρνηση θα στερήσει δικαιώματα και από τον δικό μας κλάδο. Τώρα μας λένε ότι δεν θα επιβληθούν νέα μέτρα αλλά ξέρουμε ότι έχουνε στο συρτάρι νέα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα. Μόλις τελειώσουν οι εκλογές θα πάθει αμνησία. Θα τα βγάλει και θα τα ρίξει στην αγορά.
    Όμως ρόδα είναι και γυρίζει. Πλησιάζουν άλλες εκλογές. Για την αυτοδιοίκηση ,για τις περιφέρειες και τους δήμους όλης της Ελλάδας. Στην ουσία όλοι ξέρουμε ότι είναι εκλογές ενάντια το μνημόνιο. Ενάντια στην Ανεργία, στην ακρίβεια και την ανασφάλεια. Θορυβημένος ,από την πιθανή ήττα ,των υποψηφίων του ο Γ.Α. Παπανδρέου χρησιμοποιεί μπαγιάτικα μπαλώματα. Βγάζει ,ως άσο από το μανίκι την βοήθεια για τους χαμηλόμισθους. Η έκτακτη ενίσχυση για 500.000 συνανθρώπους μας από πού βρέθηκαν και τι αποσκοπεί η πράσινη κυβέρνηση με αυτό το μέτρο; Καλή η ευαισθησία αλλά για τι τώρα; Πως εμφανίζεται ,δύο εβδομάδες πριν από τις εκλογές; Θα μελώσει το χάπι της ανασφάλειας και την αβεβαιότητας; Θα δελεάσει τους αφελείς; Ο κύριος Λοβέρδος πως υπόσχεται προσλήψεις ενώ έχουν παγώσει εδώ και ένα χρόνο άλλες οι προσλήψεις στο δημόσιο;
    Όλοι θα ζήσουμε λέει το τραγούδι. Εμείς δεν έχουμε χαρτί αλλά έχουμε επαναστατικό παλμό. Σίγουρα δεν θα τους κάνουμε την χάρη να πεθάνουμε από την φτώχια και την μιζέρια στην οποία μας έχουνε καταδικάσει. Με νύχια και με δόντια θα πολεμήσουμε για τα δικαιώματα μας. Και ας ξέρουμε ότι αυτοί με τα πολλά θα κερδίσουν επειδή αυτοί έχουν τον ρήγα. Τα κρυφά χαρτιά και τις κρυφές συμφωνίες. Πρέπει να ενισχύσουμε ,στις εκλογές, τις αριστερές δυνάμεις επειδή δεν είδαμε χαΐρι, εδώ και τόσα χρόνια ,που οι πράσινες και οι μπλε κυβερνήσεις εναλλάσσονται .Με την ψήφο μας θα αντιδράσουμε δυναμικά από κοντά και από μακριά και αγαπημένα. δηλαδή από τον καναπέ του σπιτιού μας. Δεν θα χαλαλίσουμε το δικαίωμα μας για φρούδες υποσχέσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε αυτό το μικρό τόπο μπορείτε ευκολα να ξεχωρίσετε τους εθνικούς νταβατζήδες από τους εθνικούς μπεταντζήδες;;