Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Χρώματα ζωής και πολέμου .



BODY PAINTINGS
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Η ζωγραφική σώματος στον τρελό μας κόσμο είναι μία άλλη μορφή οικιστικών τεχνών που αντί για καμβά χρησιμοποιεί τις πτυχώσεις και την ποιότητα του ανθρώπινου δέρματος. Υπήρχε μία αναβίωση της ζωγραφικής σώματος στην δυτική κοινωνία από τη δεκαετία του 1960. Δοκιμάζοντας διαφορετικές τεχνικές και χρησιμοποιώντας χρώματα φιλικά προς τον ανθρώπινο οργανισμό δημιουργεί αποτελώντας μία διαφορετική πρόταση προς στο φιλότεχνο κοινό.
Σώματος ζωγραφική, ή bodypainting, θεωρείται ως η πιο αρχαία μορφή τέχνης. Συναντάτε ακόμα στους ξεχασμένους, από τον σύγχρονο πολιτισμό ,λαούς και φιλές του Αμαζονίου ,
Παπούα Νέα Γουινέα. ιθαγενών της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας, νησιά του Ειρηνικού και της Αφρικής. Αυτόχθονες λαοί της Νοτίου Αμερικής χρησιμοποιούν παραδοσιακά ανάττο, huito, υγρή ή κάρβουνα για να διακοσμήσουν πρόσωπα και τους οργανισμούς τους. Huito είναι ημι-μόνιμη, και λαμβάνει γενικά εβδομάδες για να ξεθωριάζει. Σε αντίθεση με το τατουάζ και άλλες μορφές τέχνης σώματος, είναι προσωρινό. Διαρκεί από μερικές ώρες έως (στην περίπτωση των Mehndi ή "henna tattoo"), μια-δυο εβδομάδες. Όταν περιορίζεται στο πρόσωπο είναι η ζωγραφική προσώπου και από την αρχαιότητα, έχει χρησιμοποιηθεί για το κυνήγι, καμουφλάζ, θρησκευτικούς λόγους, και στρατιωτικούς λόγους (όπως και να δηλώσει συμμετοχή σε στρατιωτική μονάδα). Κατά την διάρκεια της κίνησης hippie ( δεκαετία του 1960), ήταν κοινό για τις νέες γυναίκες να διακοσμήσει μάγουλά τους με λουλούδια ή τα σύμβολα της ειρήνης σε αντιπολεμικές διαδηλώσεις. Είναι επίσης γνωστή και ως προσωρινό τατουάζ. Η πλήρη ζωγραφική σώματος, είναι περισσότερο γνωστή ως ζωγραφική σώματος, ενώ τα μικρότερα και πιο λεπτομερή δουλειά αναφέρεται γενικά ως προσωρινά τατουάζ. Ουσιαστικά επιβεβαιώνει ότι υπάρχει κάθε λόγος θαυμασμού του ανθρώπινου σώματος και δεν πρέπει να κρύβεται κάτω από τα ρούχα. Χρησιμοποιείται κυρίως στην διαφήμιση, στην φωτογράφιση των μοντέλων, στις διαδηλώσεις των απελευθερωμένων σεξουαλικά ατόμων και στο σινεμά. Σαν μορφή τέχνης είναι απολύτως σεβαστή και μπορεί να προκαλέσει μία μεγάλη γκάμα συναισθημάτων . Ξεκινώντας από απόλυτη αποδοχή και θαυμασμό και τελειώνοντας με αποδοκιμασία ,απέχθεια και απόρριψη.
Κοντά στο Νοσοκομείο Αγ. Σάββας θα συναντήσεις αρκετούς ανθρώπους με μία άτυπη ζωγραφική σώματος. Σε αυτούς τους ανθρώπους ο μονόχρωμος σχεδιασμός παίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο. Γίνεται για ιατρικούς λόγους μετά από μία λεπτομερή μελέτη των στοιχείων του καρκίνου, του τύπου και του βάθους του. Τοποθετούνται προσεκτικά κάποια σημάδια πάνω στο σώμα των ασθενών. Το κάθε χιλιοστό έχει σημασία για να εστιαστεί σωστά η ακτινοβολία. Η ομάδα ανθρώπων που ασχολείται με τους ασθενείς δεν είναι καθόλου τυχαία και δεν ανήκει στους ανθρώπους της τέχνης. Απαιτείται γνώση και εμπειρία. Έχει την κατάλληλη επιστημονική γνώση, την κατάλληλη εκπαίδευση και την εμπειρία Για μία ακτινοβολία που δεν ξεπερνάει τα δύο λεπτά ο σχεδιασμός και η δοκιμή των μηχανημάτων κρατάει μία ώρα. Δοκιμάζεται και μετριέται η στάση του σώματος σε ένα εργαστήρι (που έχει ένα ομοίωμα του μηχανήματος της ακτινοβολίας) και καταγράφονται οι αποστάσεις και η έκταση των πεδίων ακτινοβολίας.
Όταν θα συναντήσατε κάποιον με ζωγραφική σώματος μην τον ειρωνεύεστε. Δεν είναι τρελός και ούτε παράξενος. Είναι καρκινοπαθής που υποβάλλεται στην ακτινοθεραπεία. Είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που έτυχε να ΄΄ κερδίσει ΄΄ το λαχείο. Αρρώστησε και τώρα τρέχει να σωθεί. Έχει αγωνία, πόνο και πίκρα αλλά έχει και αξιοπρέπεια. Του οφείλεται τον σεβασμό και την αλληλεγγύη σας. Χαμογελάστε του και πείτε του ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ και ΚΑΛΗ ΑΝΑΡΡΩΣΗ. Του αξίζει κάθε ευχή επειδή είναι ένας αγωνιστής , έχει θάρρος, μάχεται και κυρίως δεν παρέδωσε τα όπλα.!.

5 σχόλια:

  1. Και δυστυχώς σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορείς, δεν ξέρεις τι να πεις, πώς να αντιδράσεις. Εύχεσαι κουράγιο και δύναμη, αλλά στην ουσία μετά από λίγο ξεχνάς τι έγινε με τον καρκινοπαθή (που ντρέπεται να το πει), με τον ανάπηρο γείτονα κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου συναδελφε,
    ειμαι ο Στεφανος, ειμαι 22 χρονων και σπουδαζω Δημοσιογραφια.Ειμαι απο το Ηρακλειο της Κρητης και σπουδαζω Αθηνα.
    Μου αρεσει πολυ το blogging, με το οποιο ασχολουμαι αρκετο καιρo.Μου αρεσει πολυ να διαβαζω blogs και να γραφω στα δικα μου.Γενικα μου αρεσει το διαβασμα.Διαβαζω εφημεριδες, περιοδικα.Μου αρεσει επισης πολυ η τηλεοραση, το ιντερνετ, το σινεμα, το θεατρο και η μουσικη.Ακουω ποπ και ροκ μουσικη, ελληνικη και ξενη.
    Εχω δυο blogs.
    Το ενα ασχολειται με τα ελληνικα blogs: http://blogo-gr.blogspot.com
    Το αλλο ασχολειται με την ελληνικη τηλεοραση: http://vlepo-tv.blogspot.com
    Επισκεψου τα οταν μπορεις και αν θες βαλε τα στα links σου.Περιμενω σχολια, παρατηρησεις και προτασεις.
    Ευχαριστω και καλη συνεχεια στο δικο σου blog.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και τα περαστικά δεν είναι μια απλή ευχή σε πάνω από το 40% των περιπτώσεων που με την θεραπεία θα θεραπευτούν πλήρως ενώ ένα ακόμα μεγάλο ποσοστό θα παρατείνει την ζωή του για σημαντικό διάστημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλημέρα
    συγκινητικό το ποστ γιά το μονόχρωμο, το πολύ δίχρωμο τατού.
    Μόνο να, μήπως όταν γίνεται ο σχεδιασμός αυτός, θα ήταν καλύτερα ο αξιοπρεπής αγωνιζόμενος, να μην βρίσκεται στην κοινή θέα όλης της κλινικής;
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. To post αυτό είναι αφιερωμένο στη Χριστίνα, στην Ερμιόνη, στην Ελένη, στη κυρά Φρόσω,στη Χρυσάνθη, στη Μαρία, στην Ελπίδα, στη Δώρα και χιλιάδες άλλες αγωνίστριες γύρω μας. Οι συνθήκες λειτουργίας στα δημόσια νοσοκομεία και όχι να κρυβόμαστε πίσω από εκπεδευτικούς λόγους είναι συχνά προσβλητικές και απαξιοτικές για τον άνθρωπο ασθενή. Στο ΙΚΑ τόχω ξεναγράψει που δουλεύω με ρυθμούς λεοφόρου ταχεία κυκλοφορίας δεν με νοιάζει που κάνω το χειρουργό, νοσοκόμα,καθαρίστρια, κοινωνικό λειτουργό, ελεγκτή και διευθυντή αλλα με τσιτάρει και μου σπάει τα νεύρα να κάνω τον πορτιέρη, να προσπαθήσω με τη βοηθεια ενός σύρτη που τον έχουν σπάσει 3 φορές στην 8ετία ότι ο κάθε ασθενής έχει τον ιδιαιτερο χρόνο του με το γιατρό έστω για 5 λεπτά. Η αγένεια μερικών σπάει κόκκαλα.
    Αλλωστε έχω δουλέψει στα νιάτα μου πορτιέρης και ξέρω να δείχνω πόρτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε αυτό το μικρό τόπο μπορείτε ευκολα να ξεχωρίσετε τους εθνικούς νταβατζήδες από τους εθνικούς μπεταντζήδες;;