Τι διαπραγματευόμαστε με τους Σκοπιανούς;
Tου Xρηστου Γιανναρά
Στη δεκαετία του ’90, ο Κίρο Γκλιγκόροφ δεχόταν τον κοινό τόπο της Ιστοριογραφίας: Οτι η παρουσία Σλάβων στα Βαλκάνια ξεκινάει τον 7ο μ.Χ. αιώνα. Οι σημερινοί ηγέτες του κρατιδίου των Σκοπίων, τόσο ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Μπράνκο Τσερβενκόφσκι όσο και ο πρωθυπουργός Νίκολα Γκρούεφσκι, έχουν αντιληφθεί ότι το ιστορικά αληθές δεν είναι και πολιτικά επαρκές για να επιβιώσει το κράτος των Σκοπίων.
Καταλαβαίνουν ότι το κυρίως πρόβλημα για την ιστορική επιβίωση του κρατικού τους σχήματος είναι η διεθνής αναγνώριση ενιαίας εθνότητας και ιδιαίτερης γλώσσας των κατοίκων του. Αλλά η διεθνής κοινότητα (τουλάχιστον το στοιχειωδώς εγγράμματο τμήμα της) γνωρίζει και πιστοποιεί άμεσα ότι οι κάτοικοι του κρατιδίου των Σκοπίων έχουν διπλή εθνοτική προέλευση και διάλεκτο συμπληρωματική δάνειων γλωσσικών στοιχείων.
Είναι Αλβανοί, έτοιμοι να προσχωρήσουν σε μια Μεγάλη Αλβανία που θα συγκέντρωνε όλους τους αλβανόφωνους της Βαλκανικής, και Σλάβοι τους οποίους εποφθαλμιά να προσαρτήσει κυρίως η Βουλγαρία, ίσως και η Σερβία. Για να συνεχίσει να υπάρχει το (περιστασιακό και πλασματικό) ανεξάρτητο κράτος της «Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (καιροσκοπικό δημιούργημα του Τίτο) πρέπει οι κάτοικοι να εξαφανίσουν την καταγωγική τους ταυτότητα: Να πάψουν να είναι, να αισθάνονται και (κυρίως) να λογαριάζονται από τη διεθνή κοινότητα Αλβανοί και Σλάβοι. Να αποκτήσουν κοινή ιθαγένεια έστω και πλαστογραφημένη, εξόφθαλμα μυθώδη.
Οι σημερινοί ηγέτες του κρατιδίου των Σκοπίων μοιάζει να ξέρουν Ιστορία. Να γνωρίζουν, πόσο εύκολα μπορεί να επιβληθεί στη διεθνή κοινή αντίληψη μια παραχάραξη της ιστορικής πραγματικότητας οσοδήποτε θρασεία. Ξέρουν ότι οι σημερινοί Ελλαδίτες έχουν ώς τώρα καταπιεί αδιαμαρτύρητα δύο (τουλάχιστον) τέτοιες θρασύτατες πλαστογραφήσεις, επομένως δεν θα ήταν δύσκολο να τους επιβληθεί μία ακόμα: Δέχονται να τους ονομάζουν Γραικούς και όχι Ελληνες – Ελληνες αποκαλούν οι λαοί της Δύσης μόνο τους Αρχαίους, οι Γραικοί «inherited also from Classical civilization but nowhere near to the same degree the West did» (Huntington). Και δέχονται επίσης οι σημερινοί Ελλαδίτες την κραυγαλέα πλαστογραφία που εισήγαγε στην Ιστοριογραφία, τον 16ο αιώνα, ο Hieronymus Wolf: Να ονομάζεται η εξελληνισμένη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης (Κωνσταντινούπολης) «Βυζάντιο», ο χιλιόχρονος ελληνορωμαϊκός πολιτισμός «βυζαντινός», η φιλοσοφία και η τέχνη του «βυζαντινή»!
Οι Σκοπιανοί θέλουν να θεμελιώσουν την πολιτειακή τους υπόσταση επίσης σε πλαστογράφηση ιταμή της Ιστορίας: Οτι δήθεν είναι αυτοί, αν και Αλβανοσλάβοι, οι απευθείας απόγονοι των αρχαιοελλήνων Μακεδόνων, του Μεγαλέξανδρου και του Αριστοτέλη. Έχουν κιόλας πετύχει να τους αναγνωρίζουν οι Μεγάλες Δυνάμεις του πλανήτη και πλήθος κρατών σαν «Μακεδόνες», το κράτος τους μονοπωλιακά σαν «Μακεδονία», το εθνοτικό τους συνονθύλευμα σαν προϊόν κοινής καταγωγής και ενιαίας παράδοσης, τη γλώσσα τους αυτοτελή και αυτοδύναμη. Δεν ενοχλείται η διεθνής κοινότητα ούτε και από την απροσχημάτιστη αλυτρωτική τους προπαγάνδα, τον εξωφρενικό μεγαλοϊδεατισμό τους που θέλει πρωτεύουσα μιας Μεγάλης Μακεδονίας τη Θεσσαλονίκη. Και όλα δείχνουν (είναι λογικά προβλέψιμο) ότι θα πετύχουν τα όσα ανυποχώρητοι επιδιώκουν.
Θα πετύχουν, γιατί η αναμέτρησή τους με το ελλαδικό κρατίδιο είναι άνιση: υπερτερούν οι Σκοπιανοί συντριπτικά σε πηγαία ανάγκη για πατρίδα, ταυτότητα, ευγενική καταγωγή έστω και πλαστογραφημένη, για δική τους γλώσσα, δική τους ιστορία. Στη σημερινή Ελλάδα τέτοιες ανάγκες δεν είναι απλώς υποβαθμισμένες, έχουν μεθοδικά υπονομευτεί και διασυρθεί: Η πατρίδα, η παράδοση πολιτισμού, η συλλογική ιδιαιτερότητα, η διαχρονική ιστορική συνέχεια είναι αφορμές μόνο για χλεύη, ειρωνείες και περιφρόνηση. Οποιος τολμήσει να μιλήσει για τέτοιες ανάγκες είναι ακροδεξιός, εθνικιστής, γραφικός «ελληνάρας», περίπου φασίστας.
Στο ελλαδικό κράτος (και στην Κύπρο) ασκείται απροσχημάτιστη ιδεολογική τρομοκρατία από συγκεκριμένη, μαφιόζικου (ή πρακτορικού) τύπου συντεχνία. Διακλαδωμένη η συντεχνία σε ολόκληρο το κομματικό φάσμα (από τους τάχα και πούρους μαρξιστές –που έχουν θητεύσει σε όλα περίπου τα κόμματα της Βουλής– ώς τους δυσερμήνευτης αδιαλλαξίας νεοφιλελεύθερους) ελέγχει τα σχολειά, τα πανεπιστήμια, την τηλεόραση, με οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Επιβάλλει η συντεχνία έναν διεθνισμό παλαιομαρξιστικής έμπνευσης και «νεοταξικής» υπαγόρευσης, σίγουρη απατρία, ετοιμότητα για οποιαδήποτε παραχώρηση στον οποιονδήποτε αρκεί να φαντάζουμε «εκσυγχρονισμένοι». Όποιο κόμμα και αν κερδίσει τις εκλογές, η συγκεκριμένη συντεχνία κυβερνάει τη χώρα, δηλαδή διαμορφώνει και ελέγχει το φρόνημα του λαού.
Για να πετύχουμε με τους Σκοπιανούς γόνιμες (και για τα δύο μέρη) διαπραγματεύσεις, η λογική επιβάλλει να έχουμε οι Ελλαδικοί απάντηση ρεαλιστική στο ερώτημα: Τι θα αλλάξει πραγματικά στη ζωή των Θεσσαλονικέων και των υπόλοιπων κατοίκων του ελληνικού τμήματος της Μακεδονίας, αν κάποτε κυβερνηθούν από τον ιστορικά ασύστατο, αλλά πολιτικά αποτελεσματικό «μακεδονικό» εθνικισμό των Αλβανοσλάβων; Με άλλα λόγια: ποια είναι σήμερα η «ελληνικότητά» μας που θα κινδυνέψει να χαθεί σε μια τέτοια περίπτωση; Έχει πραγματικό αντίκρισμα στη ζωή μας η ελληνική καταγωγή, αντίκρισμα ιδιαιτερότητας βίου; ΄Η είναι μόνο συναισθηματισμός και ιδεοληψία, ένα «ντεκόρ» κενής καυχησιολογίας για προγόνους άσχετους με τη ζωή μας και φολκλορικής γραφικότητας ταυτισμένης μόνο με τα γλέντια μας;
Ποια «ελληνικότητα» θα στερηθούμε αν κάποτε κυβερνηθούμε από τ
ους Σκοπιανούς; Θα στερηθούμε τη γλώσσα μας; Αυτήν που ανατριχιαστικά κακοποιούμε σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, πολιτικά βήματα; Τη γλώσσα που επίσημα (στη σχολική εκπαίδευση) αποκόψαμε από τον ζωντανό κορμό της διαχρονικής της ενοείδειας, τη γλώσσα που τη γραφή της ευνουχίσαμε με το έγκλημα του μονοτονικού;
Μήπως φοβόμαστε ότι θα χάσουμε την «ιστορική μας συνείδηση»; Μα είμαστε μάλλον το μόνο κράτος στην υφήλιο που κατασυκοφαντεί συστηματικά την ιστορία του στη σχολική εκπαίδευση των παιδιών του. Και την παραφθείρει. Ποιος απόφοιτος της εγκύκλιας παιδείας στην Ελλάδα ξέρει να εξηγήσει γιατί ο Παρθενώνας είναι σημαντικότερο έργο τέχνης από τον Πύργο του Αϊφελ, ποια σχέση έχει η αθηναϊκή δημοκρατία με το αρχαιοελληνικό άγαλμα ή με τη γνωσιοθεωρία κοινωνικής επαλήθευσης της γνώσης;
Οταν αγνοούμε τι διακυβεύεται στις ταπεινωτικές «συνομιλίες» που μας επιβάλλει η όποια ορντινάντσα του κ. Μπους, ποια πολιτική να ασκήσουμε στο «μακεδονικό», ποια συλλογική αξιοπρέπεια να διασώσουμε;
Καθημερινή Κυριακή 26-10-2008
Tου Xρηστου Γιανναρά
Στη δεκαετία του ’90, ο Κίρο Γκλιγκόροφ δεχόταν τον κοινό τόπο της Ιστοριογραφίας: Οτι η παρουσία Σλάβων στα Βαλκάνια ξεκινάει τον 7ο μ.Χ. αιώνα. Οι σημερινοί ηγέτες του κρατιδίου των Σκοπίων, τόσο ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Μπράνκο Τσερβενκόφσκι όσο και ο πρωθυπουργός Νίκολα Γκρούεφσκι, έχουν αντιληφθεί ότι το ιστορικά αληθές δεν είναι και πολιτικά επαρκές για να επιβιώσει το κράτος των Σκοπίων.
Καταλαβαίνουν ότι το κυρίως πρόβλημα για την ιστορική επιβίωση του κρατικού τους σχήματος είναι η διεθνής αναγνώριση ενιαίας εθνότητας και ιδιαίτερης γλώσσας των κατοίκων του. Αλλά η διεθνής κοινότητα (τουλάχιστον το στοιχειωδώς εγγράμματο τμήμα της) γνωρίζει και πιστοποιεί άμεσα ότι οι κάτοικοι του κρατιδίου των Σκοπίων έχουν διπλή εθνοτική προέλευση και διάλεκτο συμπληρωματική δάνειων γλωσσικών στοιχείων.
Είναι Αλβανοί, έτοιμοι να προσχωρήσουν σε μια Μεγάλη Αλβανία που θα συγκέντρωνε όλους τους αλβανόφωνους της Βαλκανικής, και Σλάβοι τους οποίους εποφθαλμιά να προσαρτήσει κυρίως η Βουλγαρία, ίσως και η Σερβία. Για να συνεχίσει να υπάρχει το (περιστασιακό και πλασματικό) ανεξάρτητο κράτος της «Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (καιροσκοπικό δημιούργημα του Τίτο) πρέπει οι κάτοικοι να εξαφανίσουν την καταγωγική τους ταυτότητα: Να πάψουν να είναι, να αισθάνονται και (κυρίως) να λογαριάζονται από τη διεθνή κοινότητα Αλβανοί και Σλάβοι. Να αποκτήσουν κοινή ιθαγένεια έστω και πλαστογραφημένη, εξόφθαλμα μυθώδη.
Οι σημερινοί ηγέτες του κρατιδίου των Σκοπίων μοιάζει να ξέρουν Ιστορία. Να γνωρίζουν, πόσο εύκολα μπορεί να επιβληθεί στη διεθνή κοινή αντίληψη μια παραχάραξη της ιστορικής πραγματικότητας οσοδήποτε θρασεία. Ξέρουν ότι οι σημερινοί Ελλαδίτες έχουν ώς τώρα καταπιεί αδιαμαρτύρητα δύο (τουλάχιστον) τέτοιες θρασύτατες πλαστογραφήσεις, επομένως δεν θα ήταν δύσκολο να τους επιβληθεί μία ακόμα: Δέχονται να τους ονομάζουν Γραικούς και όχι Ελληνες – Ελληνες αποκαλούν οι λαοί της Δύσης μόνο τους Αρχαίους, οι Γραικοί «inherited also from Classical civilization but nowhere near to the same degree the West did» (Huntington). Και δέχονται επίσης οι σημερινοί Ελλαδίτες την κραυγαλέα πλαστογραφία που εισήγαγε στην Ιστοριογραφία, τον 16ο αιώνα, ο Hieronymus Wolf: Να ονομάζεται η εξελληνισμένη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης (Κωνσταντινούπολης) «Βυζάντιο», ο χιλιόχρονος ελληνορωμαϊκός πολιτισμός «βυζαντινός», η φιλοσοφία και η τέχνη του «βυζαντινή»!
Οι Σκοπιανοί θέλουν να θεμελιώσουν την πολιτειακή τους υπόσταση επίσης σε πλαστογράφηση ιταμή της Ιστορίας: Οτι δήθεν είναι αυτοί, αν και Αλβανοσλάβοι, οι απευθείας απόγονοι των αρχαιοελλήνων Μακεδόνων, του Μεγαλέξανδρου και του Αριστοτέλη. Έχουν κιόλας πετύχει να τους αναγνωρίζουν οι Μεγάλες Δυνάμεις του πλανήτη και πλήθος κρατών σαν «Μακεδόνες», το κράτος τους μονοπωλιακά σαν «Μακεδονία», το εθνοτικό τους συνονθύλευμα σαν προϊόν κοινής καταγωγής και ενιαίας παράδοσης, τη γλώσσα τους αυτοτελή και αυτοδύναμη. Δεν ενοχλείται η διεθνής κοινότητα ούτε και από την απροσχημάτιστη αλυτρωτική τους προπαγάνδα, τον εξωφρενικό μεγαλοϊδεατισμό τους που θέλει πρωτεύουσα μιας Μεγάλης Μακεδονίας τη Θεσσαλονίκη. Και όλα δείχνουν (είναι λογικά προβλέψιμο) ότι θα πετύχουν τα όσα ανυποχώρητοι επιδιώκουν.
Θα πετύχουν, γιατί η αναμέτρησή τους με το ελλαδικό κρατίδιο είναι άνιση: υπερτερούν οι Σκοπιανοί συντριπτικά σε πηγαία ανάγκη για πατρίδα, ταυτότητα, ευγενική καταγωγή έστω και πλαστογραφημένη, για δική τους γλώσσα, δική τους ιστορία. Στη σημερινή Ελλάδα τέτοιες ανάγκες δεν είναι απλώς υποβαθμισμένες, έχουν μεθοδικά υπονομευτεί και διασυρθεί: Η πατρίδα, η παράδοση πολιτισμού, η συλλογική ιδιαιτερότητα, η διαχρονική ιστορική συνέχεια είναι αφορμές μόνο για χλεύη, ειρωνείες και περιφρόνηση. Οποιος τολμήσει να μιλήσει για τέτοιες ανάγκες είναι ακροδεξιός, εθνικιστής, γραφικός «ελληνάρας», περίπου φασίστας.
Στο ελλαδικό κράτος (και στην Κύπρο) ασκείται απροσχημάτιστη ιδεολογική τρομοκρατία από συγκεκριμένη, μαφιόζικου (ή πρακτορικού) τύπου συντεχνία. Διακλαδωμένη η συντεχνία σε ολόκληρο το κομματικό φάσμα (από τους τάχα και πούρους μαρξιστές –που έχουν θητεύσει σε όλα περίπου τα κόμματα της Βουλής– ώς τους δυσερμήνευτης αδιαλλαξίας νεοφιλελεύθερους) ελέγχει τα σχολειά, τα πανεπιστήμια, την τηλεόραση, με οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Επιβάλλει η συντεχνία έναν διεθνισμό παλαιομαρξιστικής έμπνευσης και «νεοταξικής» υπαγόρευσης, σίγουρη απατρία, ετοιμότητα για οποιαδήποτε παραχώρηση στον οποιονδήποτε αρκεί να φαντάζουμε «εκσυγχρονισμένοι». Όποιο κόμμα και αν κερδίσει τις εκλογές, η συγκεκριμένη συντεχνία κυβερνάει τη χώρα, δηλαδή διαμορφώνει και ελέγχει το φρόνημα του λαού.Για να πετύχουμε με τους Σκοπιανούς γόνιμες (και για τα δύο μέρη) διαπραγματεύσεις, η λογική επιβάλλει να έχουμε οι Ελλαδικοί απάντηση ρεαλιστική στο ερώτημα: Τι θα αλλάξει πραγματικά στη ζωή των Θεσσαλονικέων και των υπόλοιπων κατοίκων του ελληνικού τμήματος της Μακεδονίας, αν κάποτε κυβερνηθούν από τον ιστορικά ασύστατο, αλλά πολιτικά αποτελεσματικό «μακεδονικό» εθνικισμό των Αλβανοσλάβων; Με άλλα λόγια: ποια είναι σήμερα η «ελληνικότητά» μας που θα κινδυνέψει να χαθεί σε μια τέτοια περίπτωση; Έχει πραγματικό αντίκρισμα στη ζωή μας η ελληνική καταγωγή, αντίκρισμα ιδιαιτερότητας βίου; ΄Η είναι μόνο συναισθηματισμός και ιδεοληψία, ένα «ντεκόρ» κενής καυχησιολογίας για προγόνους άσχετους με τη ζωή μας και φολκλορικής γραφικότητας ταυτισμένης μόνο με τα γλέντια μας;
Ποια «ελληνικότητα» θα στερηθούμε αν κάποτε κυβερνηθούμε από τ
ους Σκοπιανούς; Θα στερηθούμε τη γλώσσα μας; Αυτήν που ανατριχιαστικά κακοποιούμε σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, πολιτικά βήματα; Τη γλώσσα που επίσημα (στη σχολική εκπαίδευση) αποκόψαμε από τον ζωντανό κορμό της διαχρονικής της ενοείδειας, τη γλώσσα που τη γραφή της ευνουχίσαμε με το έγκλημα του μονοτονικού;Μήπως φοβόμαστε ότι θα χάσουμε την «ιστορική μας συνείδηση»; Μα είμαστε μάλλον το μόνο κράτος στην υφήλιο που κατασυκοφαντεί συστηματικά την ιστορία του στη σχολική εκπαίδευση των παιδιών του. Και την παραφθείρει. Ποιος απόφοιτος της εγκύκλιας παιδείας στην Ελλάδα ξέρει να εξηγήσει γιατί ο Παρθενώνας είναι σημαντικότερο έργο τέχνης από τον Πύργο του Αϊφελ, ποια σχέση έχει η αθηναϊκή δημοκρατία με το αρχαιοελληνικό άγαλμα ή με τη γνωσιοθεωρία κοινωνικής επαλήθευσης της γνώσης;
Οταν αγνοούμε τι διακυβεύεται στις ταπεινωτικές «συνομιλίες» που μας επιβάλλει η όποια ορντινάντσα του κ. Μπους, ποια πολιτική να ασκήσουμε στο «μακεδονικό», ποια συλλογική αξιοπρέπεια να διασώσουμε;
Καθημερινή Κυριακή 26-10-2008
Μ.Ε.Λαγκουβάρδου
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αβάσταχτη δυσκολία των Σκοπιανών
Η αβάσταχτη δυσκολία των Σκοπιανών είναι ότι μόνον οι Έλληνες μπορούν να τους νομιμοποιήσουν με το όνομα της Μακεδονίας , που αυθαίρετα χρησιμοποιούν και κανείς άλλος, ούτε οι Αμερικανοί, ούτε τα Ενωμένα Έθνη. Οι Σκοπιανοί με το δίκιο τους δεν είναι ικανοποιημένοι, έστω κι αν όλoς ο κόσμος τους αναγνωρίσει με το όνομα αυτό, γιατί μόνο η αναγνώριση των άλλων δεν εξυπηρετεί τους σκοπούς τους.
Αυτό που επιθυμούν οι Σκοπιανοί στην πραγματικότητα είναι να τους παραχωρήσουν οι Έλληνες την ιστορία τους και να τους δώσουν την νομική βάση, που δεν έχουν ως τώρα, για να διεκδικήσουν την κατάλληλη στιγμή Ελληνικά εδάφη.
Θα μπορούσαν ίσως κάποιοι να προθυμοποιηθούν να τους δώσουν εκείνοι την ιστορία τους. «Να σας δώσουμε εμείς την ιστορία μας, αν λυπάστε τόσο πολύ που οι Ελληνικές κυβερνήσεις δυσκολεύονται, να σας την παραχωρήσουν, γιατί φοβούνται την αντίδραση του λαού». Αλλά θα ήταν δώρο άδωρο για τους Σκοπιανούς , γιατί μόνο η Ελλάδα τους ενδιαφέρει.
Η ιστορία των Σκοπιανών με το όνομα της Μακεδονίας, που άρπαξαν πριν κάμποσα χρόνια, χωρίς να φανερώσουν τον απώτερο σκοπό τους, να το χρησιμοποιήσουν ως εθνικό τους όνομα , θυμίζει το μύθο με το λύκο που ήθελε να αρπάξει τα πρόβατα, αλλά με την συγκατάθεση του βοσκού, ώστε να μη φαίνεται αρπαγή αλλά παραχώρηση. Η αρπαγή στη δικανική γλώσσα λέγεται «νόσφιση» και είναι όπως και η παραχώρηση ένα είδος αιτίας απόκτησης κυριότητας. Αυτός που αρπάζει κάτι, γίνεται κύριος, υπό κάποιες προϋποθέσεις, όπως και αυτός που λαμβάνει κατά παραχώρηση κάποιο πράγμα.
Ο βοσκός όμως του μύθου δεν δεχόταν να διαπραγματευθεί τα πρόβατά του με το λύκο και άφηνε τους σκύλους του να κάνουν τη δουλειά τους. «Δώσε μου τα σκυλιά, του έλεγε ο λύκος, και δε θα μαλώνουμε». Οι σημερινοί όμως Έλληνες πολιτικοί κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους Σκοπιανούς,
με την εποπτεία και τον έλεγχο δήθεν των Ενωμένων Εθνών, για να διαπραγματευθούν τα αδιαπραγμάτευτα, δηλαδή την τιμή τους, την εθνική τους υπερηφάνεια και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας τους (σε δεύτερη φάση).
Αν οι Ελληνικές κυβερνήσεις είχαν στο νου τους τις έννοιες της «νόσφισης»(αρπαγής) και της «παραχώρησης» δεν θα δέχονταν με κανένα τρόπο να συρθούν σε «διαπραγματεύσεις» σαν αυτές του μύθου του λύκου με το βοσκό των προβάτων.
Αν μας ζητούσαν να διαπραγματευθούμε ην τιμή και την αξιοπρέπειά μας θα δεχόμασταν και θα ακούγαμε τις φλυαρίες των διαφόρων κακόπιστων ή και καλόπιστων μεσολαβητών; Έλεος!
« Μα θα τους αναγνωρίσει όλος ο κόσμος ως Μακεδόνες;» Οι Σκοπιανοί ξέρουν καλύτερα από μας το συμφέρον τους από όσο ξέρουμε εμείς το δικό μας. Δεν τους αρκεί για τα απώτερα σχέδιά τους η αναγνώριση έστω και όλου του κόσμου. Γι’ αυτό θέλουν την υπογραφή της Ελληνικής κυβέρνησης. Γιατί η αναγνώριση- παραχώρηση της Ελλάδας αποτελεί τη νομική βάση για τις διεκδικήσεις τους εναντίον της.
Οι Ελληνικές κυβερνήσεις πρέπει να έχουν πάντοτε στο νου, ότι απεμπόληση της Ελληνικής ιστορίας και ενδεχόμενη παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς, εκτός του ότι αναγκάζει τους Έλληνες να πιουν το πικρό ποτήρι της ταπείνωσης ,είναι και μια μόνιμη, σοβαρή απειλή για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και για την ειρήνη.
Μα αυτό έπρεπε να το κάνουν πρίν πενήντα χρόνια. Και επειδή πριν πενήντα χρόνια δεν είδαν τον πέλεκυ πάνω απ΄ τα κεφάλια τους , πρέπει τώρα που τον βλέπουν ,να τον αφήσουν να πέσει επάνω τους; «Δεύτερες σκέψεις κρείσσονες»!
Κατανοώ την αγανάκτηση και το παράπονο του κ.Γιανναρά. Δεν συμμερίζομαι όμως τις απόψεις του για την Ελληνικότητα και για τους Έλληνες. Δεν θα έγραφε έτσι αν είχε σημείο αναφοράς αυτό που είναι το σωστό όταν αναφέρεσαι σε τέτοια θέματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ δεν έχει σημείο αναφοράς ή δεν φαίνεται να έχει.
Σύμφωνα με την αρχή του "εν ασθενείαις ενδυναμούμαι" οι σημερινές δυσκολίες είαι καλό σημάδι. Όταν όλα είναι χάλια βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο.
Αν ήταν όλα καλά σε ένα κόσμο που δεν τηρεί την οδό, θα έπρεπε να ντρεπόμαστε.
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με τον αρθρογράφο. Μιλάει με κοινή λογική και απλότητα για ένα μπερδεμένο-τελικά-θέμα. Βέβαια το πρόβλημα με τους γείτονες δεν είναι τωρινό ούτε έχει προκύψει από το '91. Η ευθύνη όσων κυβέρνησαν μεταπολεμικά την Ελλάδα είναι και σ'αυτόν τον τομέα τεράστιες. Από την άλλη τα περιθώρια της Ελλάδας να ασκήσει "υπερήφανη εξωτερική πολιτική" είναι περιορισμένα από τη στιγμή που επέλεξε να έχει κηδεμόνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μείνω όμως στο θέμα του πατριωτισμού στο πώς και από ποιον εκφράζεται αυτός. Η ευθύνη της αριστεράς και κυρίως του ΚΚΕ είναι τεράστια.Και ενώ προπολεμικά και κατά τη διάρκεια της κατοχής ο αριστερός ήταν συνόνυμο του πατριώτη, με πράξεις όχι στα λόγια, μεταπολεμικά έκανε στροφή σε σημείο να του προκαλεί αλεργία οτιδήποτε εθνικό.
Γνωστό είναι ότι όταν αφήνεις τα πιστεύω σου εκτεθειμένα θα βρεθεί κάποιος ιδεολογικός απατεώνας να στα κλέψει. Έτσι κι έγινε. Κι αυτή τη στιγμή τα κατακάθια της ελληνικής κοινωνίας λειτουργούν ως διαχειριστές και κληρονόμοι της πατρίδας μας. Όχι εκούσια. Εμείς τους το χαρίσαμε!
Σίγουρα δεν είναι το Σκοπιανό από τα θέματα που ξεχνά ο πολίτης κε Μητσοτάκη έτσι, στο βαθμό που το οικονομικό λαθρεμπόριο των κομματικών σας φίλων και άλλων απάτριδων κεφαλαίων εξέθρεψαν τον μεγαλοιδεατισμό και τις αλυτρωτικές βλέψεις των γειτόνων μας. Προσκολήθηκαν στο άρμα των νεοσυντηρητικών του Μπους, έδωσαν γή και Camp Bond Steel, αντάλλαξαν τα κορίτσια τους με μεροκάματο 2 ευρώ την ώρα,στην οικοδομή ,στην ηρωινη, στο Ιράκ μισθοφόροι στα πορνικά κρεβάτια. Ας μην τους υπερτιμάμε στη κατάντια που τους έχει φέρει η εξάρτηση και η εξτρεμιστική τους ηγεσία. Είναι εδώ σαν να προσπαθείς να κάνεις πολιτισμένο διάλογο με την Χρυσή Αυγή. Φαντάζομαι κομμάτι δύσκολο. Είμαστε ήδη πολυπολιτισμική κοινωνία με ρατσισμό φοβικό και ελάχιστο του απαιτουμένου πατριωτισμό. Εχω ξαναγράψει το Πασοκ ανέτρεψε αξίες στην κοινωνία, πέτυχε το χλευασμό της σειράς η ΝΔ ξεμπουμπούνησε θεσμούς,προωθώντας κομματικό σφετερισμό μιας κάστας που λίγο έχει σχέση με τον θεοσεβούμενο συντηρητικό βολεμένο ψηφοφόρο της. Εμεινε η αριστερά να προσπαθούμε να τις καταλογίσουμε ευθύνες που δεν έχει, απλά υπενθυμίζουμε τα λάθη της σε φάσεις που πέρασε ξεκομμένη από τον κόσμο της, χωρίς ΚΟΒ δημοκρατικές, με γραμμή κομιντέρν δοτή. Χρησιμότατος ο προβληματισμός του Γιανναρά,μαέστρου της γλώσσας τελικά Μαρια Κλεοπάτρα νομίζω εκεί το πάει ,αν οι Σκοπιανοί καταλάμβαναν σήμερα με την βοήθεια Αμερικανών{δεν δίνουν ανταλλακτικά για Α:πάτσι) και των Τούρκων(θυμάστε την επίσκεψη μετά τις εκλογές τους) την Θεσσαλονίκη, οι δικοί μας πέρα από όνειρο θα είχαν να πάνε με το ζόρι σχολείο να μάθουν αυτή την Βουλγαρική διάλεκτο που αποκαλούν μακεδονίτικα, αυτό είναι νομίζω αρκετό γιανα σκεφτείς με όλη την οικονομική κρίση και ανάλυση των αριστερών ότι αξίζει τον κόπο να πολεμήσεις για τα εδάφη σου, όχι για το Γερμανικό ΟΤΕ,το κινέζικο λιμάνι ή την Καταριανή Ολυμπιακή. Και από τον πόλεμο αυτό ξέρουμε ότι θα λείπουν τα golden boy στη Καραϊβική, 3 χρεωμένες τράπεζες και ο Σύλλογος Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος (αυτοί με τις επενδύσεις στα Σκόπια)
ΑπάντησηΔιαγραφή«...Κατά την επίσημη και ανεπίσημη προπαγάνδα, οι Σλαβομακεδόνες είναι οι Μακεδόνες, απόγονοι του Αλεξάνδρου, ιδιοκτήτες του ήλιου της Βεργίνας, τον Αλέξανδρο τον έκαναν αεροδρόμιο, σε διάφορες χώρες παρελαύνουν ντυμένοι σαν αρχαίοι Ελληνες. Κατά την προπαγάνδα τους οι "Μακεδόνες" Σλαβομακεδόνες είναι γηγενείς, ενώ οι Ελληνες έχουν υποσαχάρια καταγωγή. Αλλά θα αντιτείνει κανείς ότι αυτά είναι ανεπίσημη προπαγάνδα. Λάθος! Η αδιαλλαξία του Γκρουέφσκι είναι γνωστή: μόνο όνομα, Μακεδονία. Ο ίδιος άλλωστε έχει θέσει πρόβλημα "μακεδονικής μειονότητας" στη χώρα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαυτόχρονα αριστεροί αντιεθνικιστές κατηγορούν την Ελλάδα ότι δεν αναγνωρίζει τη "μακεδονική και τουρκική μειονότητα". Οι χάρτες και τα σχολικά εγχειρίδια επίσης δεν είναι ιδιωτική υπόθεση και οι χάρτες περιλαμβάνουν και την ελληνική Μακεδονία. Οι ΗΠΑ τους αναγνώρισαν και φυσικά οι αμερικανοτραφείς που κυβερνούν αυτή τη χώρα ελπίζουν στην υποστήριξη των ΗΠΑ για να καμφθεί η ελληνική κυβέρνηση. Κυβέρνηση, ΜΜΕ, ιεράρχες αγωνίζονται υπέρ ιερών και οσίων. Χάρτες που περιλαμβάνουν όλη τη Μακεδονία, ο επικεφαλής της "Μακεδονικής Εκκλησίας" Στέφανος ζητά τη Θεσσαλονίκη, κ.λπ. (...)
Οι αριστεροί αντιεθνικιστές μας βλέπουν μόνο τον ελληνικό εθνικισμό. Δεν βλέπουν τα στρατηγικά παιχνίδια των ΗΠΑ πίσω από τις γελοιότητες των Σλαβομακεδόνων (...) Οι αριστεροί είναι διεθνιστές και για αυτό πατριώτες. Η ελληνική Αριστερά ήταν πάντα πατριωτική. Απόδειξη: ο ρόλος της στην Κατοχή, όταν το πατριωτικό επικάλυψε το ταξικό με τις γνωστές συνέπειες. Αλλά οι αντιεθνικιστές συγχέουν τον εθνικισμό με τον πατριωτισμό, ενώ για μερικούς από αυτούς εξάλλου, το έθνος είναι κατασκευή, η ιστορία απλή αφήγηση και όμως οι ίδιοι, σε αντίφαση με τις γενικότερες ιδέες τους, υποστηρίζουν τον όψιμο και αμερικανοτροφοδοτούμενο εθνικισμό των Σλαβομακεδόνων. Αυτός ο όψιμος, παραληρηματικός εθνικισμός δεν ενοχλεί τους αντιεθνικιστές μας, που προτείνουν να αναγνωρίσουμε το Μακεδονικό Εθνος, την ταυτότητα και τη γλώσσα του;».
Επιτρέψτε μου σας παρακαλώ να γράψω κάποιες απορίες που έχω, γιατί νομίζω από συνδιαλέκτες με τις γνώσεις σας θα βρω απαντήσεις. Εφ΄ όσον κανένας δεν αμφιβάλλει ότι γεωγραφικά τα Σκόπια είναι Μακεδονία (τουλάχιστον από τους Ρωμαίους και μετά), αυτοί που γεννιούνται εκεί είναι κάτι άλλο; Οι Έλληνες Βλάχοι πρέπει να δηλώνουν Ρουμανόβλαχοι και οι Αρβανίτες Ελληνοαλβανοί; Δηλαδή ένας κάτοικος της Φλώρινας 100 γενιές ντόπιος που δεν αισθάνεται ή δεν δηλώνει Έλληνας, δεν είναι Μακεδόνας και είναι ο Ψωμιάδης οι Άνθιμοι και οι Γεωργιανοί «ομογενείς»; Κι εμείς πόσο Έλληνες είμαστε; Κι αφού οι Σκοπιανοί δεν έχουν εθνική ταυτότητα γιατί δεν κάνουμε 10 σχολεία για ν΄ αποκτήσουν αυτή που θεωρούμε εμείς Ελληνική. Δυστυχώς στην σημερινή Ελλάδα η ιστορία γράφεται με θρησκευτικά κριτήρια. Είμαι βέβαιος εάν η εκκλησία των Σκοπιανών ενταχθεί στην αρχιεπισκοπή Αθηνών θα μιλάμε για ξεχασμένους Έλληνες και αλύτρωτες πατρίδες. Αν ο Θεός των Ελλήνων είναι «Έλληνας» ντρέπομαι δυο φορές γι΄ Αυτόν και τους εντολοδόχους του. Κι εμείς πόσο Έλληνες είμαστε; Όσον αφορά την οικονομική – κοινωνική προσέγγιση συμφωνώ με τον Διόνυσο. Αυτή η Ελλάδα που πουλάει ο Γιανναράς οδηγεί σε αδιέξοδα και εφ όσον δεν υπάρχει πολεμική διάθεση, σε διπλωματικές ήττες. Μιχάλης Ρούπας
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε κολακεύει, πρέπει να ομολογήσω -και ποιόν θνητό δεν θα κολάκευε άλλωστε- η πεντάστηλη είδηση "Ο Παπαρρηγόπουλος απαντά στον Παπαθεμελή" ("Ελευθεροτυπία" 24/2/2001). Η σκέψη ότι ...αναστάς εκ του τάφου ο μέγας ιστορικός έσπευσε να ασχοληθεί με τα ταπεινά σπαράγματα της μετριότητός μου με καθιστά έμπλεων ανυποκρίτου χαράς. Δεν λογοπαίζω βέβαια. Παραβλέποντας την σκόπιμη παρερμηνεία της επιστολής του πράγματι εθνικού μας ιστορικού που επιχειρεί ο παρουσιαστής της, αισθάνομαι μίαν ικανοποίηση διότι όσα λέω είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά που έγραψε ο Παπαρρηγόπουλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδικότερα:
Πρώτον, δεν αποτέλεσε μήλον έριδος η γεωγραφία της ιστορικής Μακεδονίας. Ολοι οι ιστορικοί, ημέτεροι ή ξένοι συμφωνούν ότι τα γεωγραφικά όρια της Μακεδονίας ποικίλουν κατά περιόδους. Αλλα είναι επί Φιλίππου, διαφορετικά επί Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ακόμη άλλα επί Ρωμαιοκρατίας και όλως διαφορετικά επί Βυζαντίου. Τότε το "θέμα" της Μακεδονίας ξεκινούσε από τις παρυφές της Κωνσταντινουπόλεως και έφτανε στη Στερεά Ελλάδα.
"Το όνομα Μακεδονία μετηνάστευσεν από της πατρίδος αυτού εις την Θράκην, περιλαβόν μάλιστα εφ' ικανόν χρόνον και αυτήν την Βουλγαρίαν". Εφ' ώ και ο αρχηγός της Μακεδονικής Δυναστείας Βασίλειος Α΄, ο Μακεδών, απεκλήθη έτσι μολονότι γεννήθηκε στην Αδριανούπολη, επειδή αυτή ανήκε στο θέμα της Μακεδονίας. Κατά τα 500 χρόνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας εξαφανίσθηκε παντελώς ο όρος Μακεδονία. (Εκτενή παρουσίαση των ιστορικών ορίων της Μακεδονίας στον τόμο "Μακεδονία, το ιστορικό πρόσωπο του Ελληνικού Βορρά", έκδοση ΑΠΘ με γενική επιμέλεια Δ.Παντερμαλή, σελ.98 επ.).
Δεύτερον: Η κατανομή που φαίνεται είχε κάνει ο Παπαρρηγόπουλος, της περιοχής σε 3 τμήματα, σχετίζεται με την συμπάγεια των ελληνικών πληθυσμών σ' αυτήν. Βεβαίως όπως έλεγε τότε ο Ιών Δραγούμης, "η Μακεδονία ανήκει σ' εκείνον που θα την καταλάβει". Πρόλαβε και την κατέλαβε ο ελληνικός στρατός προς βαθείας θλίψη ορισμένων αυτοχρισμένων "προοδευτικών" των ημερών μας. Εννοείται ότι η τριμερής κατανομή του Ελληνα ιστορικού δεν έχει καμία σχέση με το σταλινικόν δόγμα των 3 Μακεδονιών.
Τρίτον: Οπως προκύπτει από όλους τους ιστορικούς χάρτες της Μακεδονίας (βλ. τους χάρτες διαφόρων εποχών ένθ' ανωτ.) τα Σκόπια ουδέποτε, εκτός από μία φάση στο β΄ μισό του 13ου άι. μ.Χ., ανήκαν στα γεωγραφικά όρια της ιστορικής Μακεδονίας. Αντίθετα η νοτιότερη λωρίδα της σημερινής ούτω πως καλουμένης FYROM είναι κομμάτι αυτής της Μακεδονίας. Γεωγραφικά αυτό είναι Μακεδονία.
Τέταρτον: Η ονοματομαχία δεν αφορά τη γεωγραφία που είναι φυσικά και το μοναδικό αντικείμενο της επιστολής Παπαρρηγόπουλου. Αφορά την εθνογραφία και τα παρεπόμενά της όπως σκηνοθετήθηκαν από το 1944 και εφεξής, με στόχο τον ακρωτηριασμό της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδος. Το ψευδώνυμο κράτος, έθνος, γλώσσα των Σκοπίων είναι σταλινικόν εφεύρημα. Στάλιν-Τίτο κατασκευάζουν τότε το κρατίδιο στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας. Το μετονομάζουν από 'Επαρχία Βαρδαρίου" σε "Μακεδονία" και κυρίως "βαφτίζουν" "Μακεδονικό έθνος" το πολυεθνοτικό μωσαϊκό του πληθυσμού του που αποτελείται από Βουλγάρους, Σέρβους, Ελληνες, Αλβανούς και άλλες εθνότητες. Η ιστορική απάτη δεν περιορίζεται απλώς στην εθνογένεση. Νέα έθνη υπάρχουν στον κόσμο πχ αμερικανικό, καναδικό, αυστραλιανό, κλπ. Αλλά η ανακάλυψη ενός δήθεν πανάρχαιου, πλην ιστορικά ανυπόστατου έθνους. Μηδέποτε υπάρξαντος στην ιστορία. Οι Στάλιν και Τίτο, αν και κομμουνιστές, συνέθεσαν έναν αριστοκρατικό μύθο. Επέλεξαν περίλαμπρο όνομα και μέγαν εθνάρχη, τον Μ.Αλέξανδρο, με σκοπό να αποτελέσει την συγκολλητική ουσία του εθνολογικού συνονθυλεύματος, να οικειοποιηθούν τη μισή τουλάχιστον ελληνική ιστορία και να καταστήσουν το μόρφωμα όχημα αλυτρωτισμού κατά της Ελλάδος. Με πυρήνα το όνομα του κράτους σχεδίασαν το έθνος ως απευθείας απογόνους μεγάλου και ενδόξου βασιλέως. Ελεύθερη "Μακεδονία" και "Μακεδόνες" οι σκοπιανοί. Εν αναμονή "Μακεδονία" και "Μακεδόνες" η Βουλγαρία-Βούλγαροι του Πιρίν και μεγαλοϊδεατικόν όραμα η ομώνυμη ελληνική επικράτεια. Και η Θεσσαλονίκη μελλοντική πρωτεύουσα.
Πέμπτον: Η Δύση αντέδρασε διότι αντελήφθη το "κόλπο" του Στάλιν. Η κυβέρνησή μας, είπε τότε ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Ε.Στετίνιους φρονεί "ότι κάθε συζήτηση περί Μακεδονικού "έθνους", Μακεδονικής "πατρίδας" ή Μακεδονικής "εθνικής συνείδησης" αποτελεί αδικαιολόγητη δημαγωγία και δεν ανταποκρίνεται σε καμίαν εθνική ή πολιτική πραγματικότητα. Και θεωρεί την παρούσα αναβίωσή της ως πιθανό μανδύα επιθετικών προθέσεων εναντίον της Ελλάδος".
Στον διάλογο Στάλιν-Δημητρώφ (Κρεμλίνο 7/6/1946) ο Στάλιν αναγνωρίζει ότι "ο πληθυσμός (του Πιρίν) δεν έχει ακόμη διαμορφώσει Μακεδονική συνείδηση" αλλά προσθέτει "αυτό δεν έχει σημασία. Ούτε στη Λευκορωσία υπήρχε τέτοια συνείδηση όταν την αναγορεύσαμε σε Σοβιετική Δημοκρατία".
Αυτά για τον σταλινισμό ήταν ψιλά γράμματα. Η τραγωδία είναι ότι τώρα οι Δυτικοευρωπαίοι κόπτονται να συντηρήσουν και να αναδείξουν αυτό το σταλινικό δημιούργημα, το μόνο που επέλεξαν να κρατήσουν ως "ενθύμιο" από τον σταλινισμό και τον όλο κομμουνισμό.
Εκτον: Και η μεν ιστορική αλήθεια δια τους νουν έχοντας, όπως έλεγε ο Σωκράτης, είναι πασιφανής. Αλλά, ενώ όταν συζητεί κανείς με ξένους μπορεί να συζητήσει, και να πείσει, ή πάντως να γίνει κατανοητός, με ορισμένους ημέτερους υπάρχει απόλυτη πολιτική αδυναμία συνεννόησης. Είναι προφανές ότι η επιστολή Παπαρρηγόπουλου αναφέρεται στη γεωγραφία της Μακεδονίας, ενώ η σκοπιανή "ιστοριογραφία" "πλάθει" την εθνολογία και με αυτήν παίζει.
Τέλος, προς σοβαρούς σκοπιανούς κανείς απευθυνόμενος, θα τους έλεγε: Δεν μπορούν αιωνίως να ζουν στην θερμοκοιτίδα ενός κατά συνθήκην ψεύδους που πάντως τελείωσε την αποστολή του. Δεν μπορούν να αυτοβαυκαλίζονται ως απόγονοι του Μ.Αλεξάνδρου και να σφετερίζονται ξένη ιστορία. Εχουν δική τους. Οπως κάθε λαός μπορούν να παν μπροστά με τη δική τους. Το ψεύδος δεν τους εξασφαλίζει μέλλον. Ας κοιτάξουν να οργανώσουν το κλυδωνιζόμενο κράτος τους σε πολυεθνική βάση, ας επιλέξουν την ευημερία ως στόχο απορρίπτοντας την ανάμειξη στα εσωτερικά των γειτνιαζουσών μητέρων-πατρίδων των εθνοτήτων τους και ας βρουν ένα δικό τους όνομα για το κράτος και το έθνος τους. Το Μακεδονία είναι ξένο και μπορούν να τους το πάρουν.
Ο κ.Γκεοργίεφσκι ορέγονταν μέχρι πριν 5 χρόνια ότι πρωτεύουσα της χώρας του θα γίενι η Θεσσαλονίκη. (Το υπενθυμίζουμε για να μην την πάθουμε κατά το "μητσοτάκειον", "σε 1 ή σε 10 χρόνια ποιός θα το θυμάται;") Γνωρίζουμε ότι οι σημερινές ηγετικές μας "ελίτ" είναι κουρασμένες και βαρυεστημένες. Οι επόμενες όμως πιθανότατα δεν θα είναι το ίδιο. Διερωτώμαι, οι σοβαροί άνθρωποι στα Σκόπια δεν υποψιάζονται γιατί σώνει και καλά η "βόρεια" να φάει τη "Νότια" και να μην συμβεί το αντίστροφο;
Στ. Παπαθεμελής
(Σλάβο)μακεδονική συνείδηση:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαρπός της Ιστορίας ή της πολιτικής;
Το ανωτέρω είναι απόσπασμα από το βιβλίο του ιστορικού βαλκανολόγου Στέφανου Σωτηρίου «Το Μακεδονικό Ζήτημα…» πρώτη έκδοση 1991, επανέκδοση εκδ. «Πελασγός», Αθήνα 2005. nipesot@yahoo.com
Στέφανος Σωτηρίου
Αντίβαρο, Ιανουάριος 2007
Υπήρχε κάποιο τρίτο σλαβικό έθνος στα Βαλκάνια κατά το περασμένο αιώνα, εκτός των Σέρβων και των Βουλγάρων,;
Υπήρχε μήπως κάποια συνείδηση για εθνική ιδιαιτερότητα των Σλάβων της Μακεδονία στην αρχή του 20ου αιώνα και στην περίοδο του Μεσοπολέμου;
Πότε δημιουργήθηκε αυτό το έθνος και αν πρόκειται περί έθνους, είναι καρπός της ιστορικής εξέλιξης ή κάποιων πολιτικών αποφάσεων και διαταγμάτων;
Οι Νοτιοσλάβοι ερευνητές ανάλωσαν πολύ χρόνο και ενέργεια για να αποδείξουν ότι η ιστορική εξέλιξη δημιούργησε αυτό το έθνος. Ευθύς εξαρχής όμως, οι προσπάθειες τους να εξηγήσουν με την μαρξιστική -λενινιστική θεωρία, περί δημιουργίας και συγκρότησης των «Σοσιαλιστικών Εθνών», (Ουκρανικού γνωστού παλιότερα ως Μικρορωσικού λαού, Λευκορωσικού, Βοσνιακού, Μαυροβουνιακού, Μουσουλμανικού κ.α.) ένα εκ των οποίων είναι και το «Μακεδονικό», έρχονται σε σύγκρουση με τις προσπάθειες άλλων συναδέλφων τους που ισχυρίζονται ότι και στον μεσαίωνα υπήρχε αυτό το έθνος (Σαμουήλ) και ακόμα με κάποιους άλλους που ισχυρίζονται ότι το σημερινό αυτοαποκαλούμενο «Μακεδονικό» έθνος είναι το ίδιο με το Αρχαίο Μακεδονικό φύλο.
«Ο Μακεδονικός λαός δημιουργήθηκε ταυτόχρονα με την αφύπνιση του αστικού εθνικισμού... Το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ανάπτυξη μακεδονικής εθνικής συνείδησης δημιούργησαν τα γειτονικά κράτη, τα οποία μέσω της προπαγάνδας τους κατόρθωσαν να πείσουν τους Μακεδόνες , ότι δεν ήταν Μακεδόνες, αλλά Βούλγαροι, Έλληνες και Σέρβοι αντίστοιχα»[1]
Βλέπουμε λοιπόν ο πρόεδρος αυτής της χώρας, Λάζαρ Μωυσώφ να μας λέει ξεκάθαρα ότι στην εποχή αφύπνισης του αστικού εθνικισμού, εποχή που προσδιορίζεται στο 1847 ως το 1870, όταν ενώθηκε δηλαδή η Γερμανία και η Ιταλία, δεν υπήρχε αυτό το έθνος διότι οι «Μακεδόνες ήταν χωρισμένοι εθνικά σε Έλληνες Σέρβους και Βουλγάρους.
… από το χωρισμό αυτό, πιο ωφελημένοι βγήκαν οι Έλληνες διότι είχαν τον πιο ισχυρό προπαγανδιστικό μηχανισμό στην Μακεδονία, δηλαδή το Πατριαρχείο. Έτσι, μέχρι το 1870, όλοι οι κάτοικοι της Μακεδονίας πίστευαν πώς ήταν Έλληνες. Το 1870, δημιουργήθηκε η Βουλγαρική Εξαρχεία (αυτόνομη εκκλησία) και άρχισε και αυτή να απλώνει την προπαγάνδα της στην Μακεδονία, δημιουργώντας βουλγαρικά σχολεία και εκκλησίες. Τότε άρχισε να δημιουργείται και ο πρώτος χωρισμός των Μακεδόνων σε Έλληνες και Βουλγάρους».[2]
Για το θέμα της Μακεδονίας όμως το διεθνές ενδιαφέρον μεγάλωνε. Η σύγκρουση Ελλήνων και Βουλγάρων άρχισε να παίρνει μεγάλες διαστάσεις και το 1903 οι μεγάλες συναντήθηκαν στο Μίρτσιστεγκ και με την συμφωνία Αυστρίας-Ρωσίας, χώρισαν την Μακεδονία σε ζώνες επιρροής και δημιούργησαν διεθνή επιτροπή για την εσωτερική της επίβλεψη. Κέντρο της επιτροπής ήταν το Μοναστήρι. Αποφασίστηκε να επιβλέπουν το Σαντζάκι των Σκοπίων οι Αυστριακοί, οι Ρώσοι της Θεσσαλονίκης, οι Γάλλοι των Σερρών, οι Άγγλοι της Δράμας και οι Ιταλοί του Μοναστηρίου και της Καστοριάς.
Η επιτροπή αυτή όμως δεν κατάφερε σπουδαία πράγματα, αντίθετα μάλιστα και όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι Σκοπιανοί «ιστορικοί» προκάλεσε και την «επανάσταση» του Ιλί -Ντέν.
«Σκοπός της επαναστάσεως του Ιλιντεν ήταν η δημιουργία μακεδονικού κράτους χωρίς ξένες επιρροές. Ηγέτης της επανάστασης ήταν ο Γκότσε Ντέλτσεφ»[3] Γράφει ο Λάζαρ Μωύσωφ.
Κι ενώ οι «ιστορικοί» των Σκοπίων μιλάνε για κάποια Μακεδονική επανάσταση το 1903, δεν βρίσκουν σύμφωνους τους συναδέλφους τους στο Βελιγράδι ή στο Σαράγιεβο.
Συγκεκριμένα: Ο Δημήτριε Τζιώρτζιεβιτς, καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου γράφει: « Η εξέγερση του Ιλιντέν ήταν υποκινούμενη από την Σόφια και το φιλοβουλγαρικό τμήμα του Β.Μ.Ρ.Ο. Η Σόφια έθεσε επικεφαλής αυτής της εξέγερσης το λοχαγό του βουλγαρικού στρατού Γκότσε Ντέλτσεφ και τον απέστειλε από την Σόφια στη Μακεδονία γι΄αυτό το σκοπό»[4]
Ο Βασίλι Πόποβιτς καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Σαράγιεβο, γράφει: « Το Β.Μ.Ρ.Ο. το ίδρυσαν οι Βούλγαροι, με σκοπό να προσαρτήσουν την Μακεδονία»[5].
Και ο πολύς Σάβο Σκόκο όμως, δεν αποφεύγει να αναφέρει την έρευνα του Αμερικανού ιστορικού Helmrake, «Διπλωματία των Βαλκανικών Πολέμων 1912-13». Όπου βέβαια δεν υπάρχει Μακεδονικός λαός αλλά και κατηγορηματικά και με ατράνταχτα ντοκουμέντα αποδεικνύει ότι το Β.Μ.Ρ.Ο. ήταν μια βουλγαρική οργάνωση με επικεφαλής τον Βούλγαρο λοχαγό Γκότσε Ντέλτσεφ και με σκοπό την προσάρτηση της Μακεδονίας στην Βουλγαρία[6]
Ο Λάζαρ Μωύσωφ παραθέτει στο βιβλίο του και κάποια αποσπάσματα του Dimitri Rizov «Pro Makedonija». Ο Ρίζωφ ήταν ένας από τους θεωρούμενους ως πατέρες του λεγόμενου «Μακεδονικού έθνους» μεγαλύτερους εθνικιστές και στο έργο του αυτό γράφει: «Οι Βούλγαροι ίδρυσαν το Β.Μ.Ρ.Ο. και άρχισαν τον αγώνα στην Βουλγαρία με σκοπό να την μετατρέψουν σε ομοιογενή βουλγαρική επαρχία, ή οποία θα ενώνονταν με την Βουλγαρία»[7]
Παρά λοιπόν το γεγονός ότι όλοι οι ανεξάρτητοι ερευνητές ακόμη και οι Σέρβοι, συγκλίνουν στο ότι την «εξέγερση» του Ιλιντέν την έκαναν Βούλγαροι, τα σημερινά Σκόπια, όπως και στην περίπτωση του Σαμουήλ, την οικειοποιούνται προσπαθώντας να φτιάξουν το ιστορικό υπόβαθρο, πάνω στο οποίο θα στηρίξουν την αυθαίρετη ύπαρξη του «Μακεδονικού» τους έθνους.
Οι αντιφάσεις τους όμως είναι τεράστιες και ποικίλουν από «ιστορικό» σε «ιστορικό». Γράφει λοιπόν ο Λάζαρ Μωύσωφ:
«Οι Έλληνες θεωρούσαν την Μακεδονία σαν χώρα όπου από αρχαιότατων χρόνων κυριαρχούσε η ελληνική παιδεία και θεωρούσαν ότι οι ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ήταν ΑΡΧΑΙΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ επιφανειακά εκσλαβισθέντες... Στην Μακεδονία όμως κατά καιρούς ζούσαν οχι μόνο Οι Έλληνες, αλλά και Ρωμαίοι, Αρχαιομακεδόνες, Ιλλυριοί, Βυζαντινοί, Βούλγαροι, Σέρβοι και Τούρκοι. Σήμερα όμως ζουν οι Μακεδόνες»[8]
Θα συμφωνήσουμε με τον Μωύσωφ, παρ΄ότι τα μπερδεύει με αρχαιομακεδόνες, βυζαντινούς Έλληνες, λες και αυτά τα τρία είναι κάτι διαφορετικό, ότι στην Μακεδονία ποτέ δεν ζούσαν οι «Μακεδόνες του». Θα διαφωνήσουμε όμως στο ότι σήμερα, έτσι με από μηχανής θεό, εμφανίζονται και κατοικούν οι «Μακεδόνες του» και εξαφανίζονται όλοι οι άλλοι.
Η εξήγηση όμως είναι απλή. Και την δίνει ό μεγαλύτερος εθνολόγος της Βαλκανικής, Σέρβος Γιόβαν Τσβίιτς, στο βιβλίο του «ανθρωπογεωγραφία της Βαλκανικής Χερσονήσου», που έγραψε το 1912.
« Ο Λαός στην Μακεδονία είναι μια άμορφη μάζα. Έλληνες που βουλγαροποιούνται , Αλβανοί πού ελληνοποιούνται κ.λ.π.».
Μακεδόνες ούτε είδε ούτε αναφέρει πουθενά αυτός ο κορυφαίος και αξεπέραστα μέχρι σήμερα επιστήμονας. Αντίθετα στην σελίδα 158 ανωτέρω βιβλίου γράφει ότι: «Η περιοχή των Σκοπίων και του Τετόβου δεν ανήκουν στην γεωγραφική περιφέρεια της Μακεδονίας» Και βέβαια δεν ήταν Μακεδονία. Είναι γνωστό σε όλους ότι, μέχρι το 1912, τα Σκόπια ήταν πρωτεύουσα του Βιλαετιού του Κοσσυφοπεδίου. Ποτέ η Μακεδονία δεν έφτασε γεωγραφικά μέχρι τα Σκόπια. Εκεί ήταν το βόρειο σύνορο της Παιανία και την προς βορά Δαρδανία.
Τον όρο Μακεδονία στις περιοχές αυτές τον έδωσε η βουλγαρική προπαγάνδα στην προσπάθεια της να αρπάξει όσα περισσότερα εδάφη μπορέσει, εφαρμόζοντας το σύνθημα: «Η Μακεδονία στους Μακεδόνες» και « το «Όλοι οι Μακεδόνες είναι Βούλγαροι».
Τα στοιχεία του Τσβίιτς δεν αποφεύγει να τα παραθέσει και ο Μωύσωφ στο Βιβλίο του. Και φυσικά, μη συμβιβαζόμενος με την απουσία του «έθνους» του από την έρευνα του Τσβίιτς, ας δούμε την ερμηνεία που δίνει: «Ο Τσβίιτς ήταν άνθρωπος που εξυπηρετούσε τον μεγαλοσέρβικο σοβινισμό, ο οποίος ήθελε να καταπιεί την Μακεδονία και δεν αναγνώριζε τους Μακεδόνες, ονομάζοντας τους Νότιους Σέρβους».[9]
Και συνεχίζουμε στο θέμα αυτό με διάφορες μαρτυρίες ανθρώπων που έπαιξαν ρόλο στην υπόθεση εκείνη την εποχή, όπως του Βασίλ ΣΟΠΩΦ.
«Οι πλούσιοι Μακεδόνες έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον να ονομάζονται Έλληνες. Αν οι Βούλγαροι είχαν δικούς τους άρχοντες στην Μακεδονία, τότε το θέμα θα είχε λυθεί υπέρ της Βουλγαρίας. Σήμερα όμως οι Βούλγαροι δεν έχουν δικούς τους ανθρώπους την τοπική αυτοδιοίκηση, γι αυτό και κυβερνούν την Μακεδονία Γραικοί και Γραικομανείς, οι οποίοι είναι και οι μόνοι Έλληνες που υπάρχουν στην Μακεδονία».
Παρ΄ότι η μαρτυρία του Σόπωφ δεν μας φωτίζει ιδιαίτερα για το πώς εκλέγονταν στην αυτοδιοίκηση μόνο οι Έλληνες άρχοντες, αφού δεν υπήρχε ελληνικός πληθυσμός για να τους ψηφίζει, περνάμε και στα τουρκικά αρχεία.
Τα επίσημα τουρκικά αρχεία ονομάζουν τον πληθυσμό της Μακεδονίας «RUM MILET» δηλαδή Ρωμιούς.
Το 1870, ταυτόχρονα με το «Ρουμ» εμφανίζεται και το «BULGAR MILET», δηλαδή Βούλγαροι.
Αυτοί οι δυο λαοί συνυπάρχουν μέχρι το 1912-13, όταν οι Τούρκοι αποχώρησαν από την Μακεδονία. Στο μεταξύ είχαν αναγνωριστεί και οι Σέρβοι Μιλιέτ και οι Ρουμάνοι Μιλιέτ, αλλά λόγω των μικρών πληθυσμών των πρώτων κυρίως, διότι Ρουμάνοι δεν υπήρχαν καθόλου και προσπάθησαν να βαφτίσουν Ρουμάνους τους Βλάχους, δεν έπαιξαν κάποιο αξιόλογο ρόλο την εποχή αυτή.
Ο Γάλλος περιηγητής Entmonte Belle, στο βιβλίο του «Μακεδονία και Μακεδόνες» γράφει: Οι Έλληνες κυριαρχούσαν στις πόλεις και στα εμπορικά κέντρα της Μακεδονίας και είχαν την τοπική διοίκηση στα χέρια τους. Ο Ελληνισμός κυριαρχούσε εθνολογικά στις πόλεις. Στα χωριά όμως ο Ελληνισμός δύσκολα κρατιόνταν, διότι εκεί δεν ζούσαν πολλοί Έλληνες. Υπήρχαν όμως και χωριά που είχαν άμεση σχέση με το βασίλειο της Ελλάδας. Σε αυτά τα χωριά υπήρξαν δύο ισχυροί μηχανισμοί, η εκκλησία και το σχολείο, οι οποίοι όμως δεν έρχονται σε επαφή με τα υπόλοιπα χωριά. Ούτε όμως εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία για μακρόπνοη διείσδυση σε όλα τα χωριά της Μακεδονίας, με αποτέλεσμα η επιτυχία σε αυτά να είναι βουλγαρική, καθώς οι Βούλγαροι ήταν αυτοί που ανέπτυξαν μεγάλο προσηλυτισμό και προπαγάνδα». Και βία θα συμπληρώναμε εμείς καθώς η δράση των «Κομιτατζήδων» έγινε θρύλος. Το παρόν απόσπασμα από το βιβλίο του Belle, που κυκλοφορεί και στα ελληνικά, το αναφέρει και ο Μωύσωφ στο βιβλίο του στην σελίδα 57 και αξίζει τον κόπο να δούμε πώς το ερμηνεύει.
«Έτσι οι Μακεδόνες δέχτηκαν την σκέπη της βουλγάρικης Εξαρχίας, όχι επειδή ήταν Βούλγαροι, αλλά επειδή μεταξύ των δύο κακών, προτίμησαν το μικρότερο»
Ο Ρώσος περιηγητής και ιστοριογράφος Στέφαν Βέρκοβιτς όμως έχει αντίθετη άποψη στο βιβλίο του «Περιγραφή των Βούλγαρων Μακεδόνων»: Οι Βούλγαροι Μακεδόνες ονομάζονται με τα κάτωθι φυλετικά ονόματα: Μιάντσι, Πολιατσι, Κοπάκοβτσι, Μπρισιάτσι, Πιάντσι, και Σιράκοπβτσι».
Η ανωτέρω περιγραφή και ονοματολογία των βουλγαρόφωνων, σλαβικών φύλλων της Μακεδονίας, γεννά αμέσως το ερώτημα κλειδί:
α) Πώς ένας λαός που έχει έξι φυλετικά ονόματα, να δανείζεται από τους γείτονες του Μακεδόνες, ελληνικής φυλής για πλέον των 4.000 ετών, το εθνικό της όνομα;
β)Πώς είναι δυνατό, ο λαός της ΦΥΡΟΜ να είναι ο μοναδικός λαός στον κόσμο που υιοθέτησε και χρησιμοποιεί σαν εθνικό του όνομα, το εθνικό όνομα ενός άλλου, γειτονικού του έθνους;
γ) Γιατί τα Σκόπια δεν υιοθέτησαν ένα από τα άφθονα φυλετικά ονόματα που υπήρξαν σε αφθονία, όπως συμβαίνει με όλους τους λαούς του κόσμου π.χ. Οι Μαγυάροι ονομάστηκαν έτσι από το όνομα ενός εκ των επτά φύλλων της Ουγγαρίας. Το ίδιο και οι Σέρβοι, οι Ρώσοι, οι Γερμανοί. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι υπάρχει Σαξονική ή Βαυαρική μειονότητα του Βαυαρικού ή Σαξωνικού έθνους το οποίο όμως είναι Σλαβικό, Πολωνικό ή Τσέχικο:
Τι άραγε να σημαίνει το όνομα Μακεδονία στην γλώσσα των Σκοπίων. Καταλαβαίνουν τι λέει αυτή η ελληνική λέξη, καλύτερα από το τι λέει η σλαβική, Πολιάτσι ή Σιράκοβτσι;
Φυσικά απάντηση δεν πρόκειται να βρεθεί. Πιθανόν να ακούσουμε και την ερμηνεία ότι η λέξη Μακεδονία προέρχεται από το «Μακ», δηλαδή τον καβουρδισμένο σπόρο της παπαρούνας από την οποία βγαίνει το Όπιο, του οποίου η ΦΥΡΟΜ είναι μεγαλύτερος παραγωγός στην Ευρώπη. Η από μία άλλη νεοπαγή λέξη, που μου ανέφερε Σκοπιανός «ιστορικός», από το ρήμα «Μάκομ» = πονάω, που σημαίνει η πονεμένη και χιλιοβασανισμένη χώρα (!,), την οποία λέξη δεν άκουσα να γνωρίζει κανένας άλλος Σκοπιανός.
Τελειώνοντας, αξίζει να αναφερθούμε στην πολύ σημαντική μαρτυρία ενός εκ των κύριων πρωταγωνιστών του Μακεδονικού. Μια παράγραφο που τα λέει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΛΑ:
«Οι Βούλγαροι δεν πρέπει να ανακατεύονται στα εσωτερικά της Μακεδονίας. Διότι εάν ο πατέρας μου και ο παππούς μου πίστευαν από άγνοια ότι ήταν Βούλγαροι, δεν σημαίνει ότι και εγώ ζω σήμερα στο σκοτάδι της άγνοιας σε ότι αφορά την εθνικότητα μου»[10]
Ο ΚΡΣΤΕ ΜΙΣΙΡΚΩΦ, εθνικός ήρωας των Σκοπίων, πρωτεργάτης της Μακεδόνικης ιδέας, δίνει γλαφυρότατα το ζουμί της ιστορίας. Ότι περί Μεγάλου Αλεξάνδρου, περί Σαμουήλ., Κυρίλλου και Μεθοδίου, δεν θάπρεπε καν να τα συζητάμε, από την στιγμή που διαβάζουμε τον Μισίρκωφ.