Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Τι είναι η πατρίδα μας;;;;;


Είναι η πατρίς κονσοματρίς;
Του ΓΙΑΝΝΗ ΞΑΝΘΟΥΛΗ
Περίπου σε λιγες μέρες θα θυμηθούμε την ένδοξη 28η Οκτωβρίου. Θα διοργανωθούν εκδηλώσεις, θ' ακουστούν κοινοτοπίες που όμως πάντα θα μας εκπλήσσουν με τη συγκίνησή τους, θα ξεσκονιστούν μνήμες ΑΛΛΑ θα ξαναπέσει και το σταθερό ερώτημα


ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ; Θέμα αγαπημένο στις σχετικές εκθεσούλες στα χρόνια του Δημοτικού. Για να διευκολύνει την κατάσταση η ποιήτρια -και «εθνική» να την πεις ΔΕΝ τρέχει τίποτα- κυρία Σιλάνα Σαλιάγκου μάς απέστειλε το παρακάτω πόνημα:

Πατρίδα έχω τα βουνά τις λίμνες και τα αγκάθια
τα βοσκοτόπια τα χλοερά κι ΟΛΑ τα κατακάθια.


*Πατρίδα μου ο Καραμανλής ο Θέμος και οι φόροι
το βλέμμα του Ρουσόπουλου του Μητσοτάκη η κόρη.

*Πατρίδα μου η Πάρνηθα που κάρβουνο έχει γίνει
πατρίδα μου ο ανεύθυνος που δεν σηκώνει ευθύνη.

*Πατρίδα μου είναι οι θάλασσες κι όλα τα ξερονήσια
που επιτελείται τουρισμός και ξέφρενα γαμήσια.


Η Κλυταιμνήστρα που έγινε φόνισσα στις Μυκήνες.

*Πατρίδα μου είναι οι υπουργοί η Ζίμενς και ο Τσουκάτος
της Βιστονίδας το νερό οι όχθες ΚΑΙ ο πάτος.
*Πατρίδα μου είναι ο Πάγκαλος ο Γιώργος και ο Βαγγέλαρος
κι ο Βουλγαράκης με μαγιό ακτήμονας και παίδαρος.


*Πατρίδα μου το Ψυχικό που όποιος το περπατήσει
θα νιώσει πως ανήκουμε ΑΛΗΘΙΝΑ στη Δύση.



*Πατρίδα μου η Αχαρνών και η πλάζα Κουμουνδούρου
κάθε γωνιά κι ένας καημός και το άρωμα του... ΟΥΡΟΥ.



*Πατρίδα μου τα Ζωνιανάκι ο κουμπουροκουμπάρος
που στάζει από λεβεντιά και τον φοβάται ο Χάρος.


*Πατρίδα μου το μπάχαλο και στον τομέα ΥΓΕΙΑ
όπου ο ασθενής παίρνει σειρά για την Αχερουσία.

*Πατρίδα μου η σύνταξη και η πείνα που θερίζει
κι ενώ ο κόσμος χάνεται ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ... το χτενίζει.

*Πατρίδα μου το μακιγιάζ των πάντων κι όπως λάχει,
και ο Λεωνίδας στα στενά που έπεσε στη μάχη.

*Πατρίδα μου οι δικαστές και οι φυλακές που πήξαν'
του απελπισμένου η φωνή που λάθος τον πηδήξαν'.

*Πατρίδα μου τα νιάτα μας με τα εφτακόσια ευρώ
που τη βολεύουν άνετα με πίτσες και νερό.

*Πατρίδα μου η Ολυμπιακή που με φτερά σπασμένα
την πάν' για ΠΑΡΘΕΝΟΡΡΑΦΗ να πουληθεί... παρθένα.

*Πατρίδα μου έχω τα σχολειά που φουλ για φούντο πάνε
και οι φοιτητές μαθαίνουνε εγκαίρως να γερνάνε.


*Πατρίδα μου ο Αδωνις που με φωνή σοπράνο
διαλαλεί τις παπαριές και βγαίνει κι από πάνω.

*Πατρίδα μου οι λιπαρές κοιλάρες των Ελλήνων
τα τέσσερα επί τέσσερα και η δόξα των κρετίνων.


*Πατρίδα μου τα διόδια και η κόκα που ρουφάμε
ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΠΑΣΤΡΑ, ΠΟΥΤΑΝΙΑ ωραία δεν περνάμε;

*Πατρίδα μου οι πάπαρδοι που με την αγιαστούρα
εγκαινιάζουν στη Βουλή τη νέα σεζόν-μαστούρα.

*Πατρίδα μου έχω τη σιωπή και το δωμάτιό μου
τον θρήνο της γειτόνισσας μες στον φωταγωγό μου.

*Πατρίδα έχω μια στιγμή του ξύπνιου και του ονείρου
και ψάχνω στο τηλέφωνο τα εγγόνια του Ομήρου.

*Πατρίδα μου είναι ο καφές και η τηλεόρασή μου...
Θα πάω στον οφθαλμίατρο να δει την όρασή μου.................

..Πέρα από το τι έγραψε η κυρία Σαλιάγκου, ένας φίλος μου ελαφρώς αλλοδαπός όταν άκουσε το ποίημα αυτό μού είπε να προσθέσω... πως η Ελλάς αποτελείται ΚΥΡΙΩΣ από δύο πράγματα. «Από θρησκευτικές γιορτές και συλλαλητήρια». Ισως. Γι' αυτό κρατιόμαστε ζωηροί... όμως. *

8 σχόλια:

  1. Ζήτω η πατρίδα μας....

    Αλλά, αμα ριξεις σήμερα μια ματια και στην μεγάλη εσπερια, θα πέσεις ξερός. Σε άλλα επίπεδα, αλλά μια απο τα ίδια παντού σήμερα.
    TV για όλους, υγεία και σωστη παιδεία για λίγους, πίτσες και μπύρες για όλους, κρασί και υγιεινο σλόου φαγητο για λίγους.

    Μέχρι πότε άραγε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και όπως είπε και ο Πανούσης
    "Καλύτερα μιας ώρας σκλαβιά και φυλακή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και τι κάνουμε ο καθένας μας στον μικρόκοσμό του για όλα αυτά τα όμορφα πραγματάκια που περιγράφεις?
    Βασικά έχω ένα πρόβλημα με την συνέπεια των λόγων με τις πράξεις.
    Άν έστω και οι μισοί είμαστε συνεπείς θα είχε έρθει ο κόσμος τα πάνω κάτω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωχ,τώρα που το ξαναδιαβαζω αυτο που έγραψα είναι κάπως επιθετικό.Σας ζητώ συγνώμη για τον ύφος της γραφής μου.Απλά είμαι τσαντισμένη
    :-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η ΒΟΥΛΗ

    Είναι εκεί στη πολιτεία
    με πλατείες, με γραφεία
    μια φωλιά που ζεί μια ράτσα
    τετραπέρατη καπάτσα
    σκάβουν, σπέρνουν και θερίζουν
    και τρυγάνε με τις ...γλώσσες
    και τα χέρια τά'χουν μόνο
    να υπογράφουν , να μουτζώνουν
    και ποτέ τους τόνα χέρι
    που ΄ναι τ΄αλλο τους δεν ξέρει
    γλωσσομάχοι, γλωσσοφάγοι
    που τις γλώσσες τους να φάνε!

    σε απόδοση Βασίλη Ρώτα 1959

    Αριστοφάνης
    Ορνιθες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ


    ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ


    Ξεκίνησα το πρωί από το σπίτι μου. Ήθελα να δω την παρέλαση .Ελάχιστες φορές .Την χάνω. Μου αρέσει ιδιαίτερα. Νιώθω μία ανάταση. Μία συγκίνηση. Νιώθω μία ελπίδα. Για το μέλλον.. Του έθνους. Παράλληλα σκέφτηκα ότι αφού δεν συμμετέχω στην παρέλαση να κάνω μία δική μου. Παρέλαση. Να φωνάζω ,μέσα στο μυαλό μου ,ενθαρρυντικά συνθήματα. Να αποτίσω φόρο τιμής. Στους πεσόντες Για την λευτεριά και την ανεξαρτησία..
    Στο δρόμο συνάντησα τους πρώτους μελαψούς πακιστανούς. Που πουλούσαν σημαίες. Ένα ευρώ η μικρή ελληνική σημαία. Μας. Μετά συνάντησα τους αλβανούς, που βαφτίστηκαν βορειοηπειρώτες για να πουλάνε κουλούρια. Πολλά κουλούρια αφού οι περαστικοί καταναλώνανε μόνο νερό και κουλούρια..
    Σε λίγο ξεκίνησε η παρέλαση. Αφού πρώτα οι επίσημοι είχανε γυρίσει την πλάτη τους .Στο πλήθος .Που περίμενε με ανυπομονησία. Να τους δει .Από κοντά. Στο πλήθος που ήθελε να χαρεί την παρέλαση. Άρχισαν οι επετειακές ομιλίες .Μεγάλα λόγια. Μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Αυτού που έπεσε. Ηρωικά .Στα βουνά της Αλβανίας. Στα αυτιά μου ηχούσε η φωνή της Μαρινέλλας: Λευτεριά και Ρωμιοσύνη, είναι αδέρφια δίδυμα. Του στρατιώτη με τα παγωμένα άκρα. Του ξυπόλητου και του πεινασμένου. Αυτού που θυσιάστηκε . Με θάρρος αλόγιστον και καρδιά για την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Ενώ δεν είχε τίποτα άλλο εκτός από την αγάπη Για την χώρα του. Έπεσε στο μέτωπο. Στο Πόγραδετς, στο Αργυρόκαστρο, στη Χιμάρα, στους Αγίους Σαράντα. Για την ελευθερία. Του έθνους. Σε λίγο οι επίσημοι γύρισαν πίσω. Προς τον λαό. Η μπάντα παιάνιζε. Τα εμβατήρια διαδέχονταν ένα το άλλο. Μπροστά στην εξέδρα των επισήμων η παρέλαση ήτανε μία χαρά. Τα μαθητευόμενα νιάτα. Καμαρωτά καμαρωτά. Χαιρετούσανε .Την εξέδρα. Την Βουλή. Και τον Άγνωστο Στρατιώτη. Μετά χαλαρώσανε. Συνεχίσανε με άτακτο βηματισμό. Προχωρούσανε στην Πανεπιστημίου. Τα όμορφα νιάτα. Της χώρας μας.
    Στο Σύνταγμα έπεφτε στριμωξίδι. Οι γονείς βγάζανε φωτογραφίες και βίντεο .Τα σπλάχνα .Τους. Άλλοι καθόταν .Στου Ζόναρς .Για καφέ. Από τις δύο όχθες του δρόμου ο κόσμος φώναζε. Τα παιδάκια ήτανε μέσα στην τρελή χαρά. Οι μπροστινοί θεατές κρατούσανε σημαίες και χειροκροτούσανε. Οι πίσω θεατές μιλούσαν στα κινητά τους Μετά την οδό Αμερικής ο κόσμος αραίωσε .Πολύ. Οι μόνοι σταθεροί ήταν οι ξένοι. Οι τουρίστες. Που βγάζανε αναμνηστικές .Στην αυλή του Νομισματικού Μουσείου. Δίπλα στην Βιβλιοθήκη .Μακριά από τους τσολιάδες. Στην επιστροφή μου παρατήρησα ότι οι δρόμοι ήταν άδειοι. Πολλοί συμπολίτες μας την κάνανε την αργία 4 ήμερες. Αν είναι και δημόσιοι υπάλληλοι Την έκαναν εβδομάδα. Και κάνουν την δική τους παρέλαση Κοντά σε ένα τραπεζάκι. Στην θάλασσα. Η στο εξοχικό .Τους .Μετά στην Ομόνοια άλλαξε πολύ η αναλογία του πληθυσμού. Αραιά και πού άκουγες και καμία ελληνική λέξη. Κανένας έλληνας που να θυμηθεί .Για ποιο λόγο είπαν οι στρατιώτες μας .Το μεγάλο ΟΧΙ!.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε αυτό το μικρό τόπο μπορείτε ευκολα να ξεχωρίσετε τους εθνικούς νταβατζήδες από τους εθνικούς μπεταντζήδες;;