Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2007

35-Του Μεσαίου Χώρου.



E — ΕΠΙΛΟΓΕΣ. Νο 35
1. Μεσαίο χώρο στην επικοινωνιακή κλίμακα ορίζεται το 4-6, όπου 0 προς τα αριστερά και 10 προς τα δεξιά. Έχουμε τα πολιτικά και επικοινωνιακά κριτήρια να τοποθετήσουμε εαυτούς σύμφωνα με τα συμφέροντά μας, σύμφωνα με την αντικειμενική παρουσίαση των προβλημάτων ή κάποιοι μας εξαπατούν πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες μέχρι να μας πάρουν την γνώμη-ψήφο μας ανά τετραετία, και μετά χίλιοι μύριοι νόμοι και εφαρμογές εις βάρος μας;;; Γνωρίζοντας προλαβαίνουμε την ιδιότυπη αυτή εκχώρηση και υιοθεσία μας από τους πολιτικούς. Από τον αν. καθηγ. Αλέξη Μπένο Η Υγεία από το Σικάγο. «Ε» 2-10-2005. Για το παρόν και το μέλλον υποκειμένων και αντικειμένων την δημόσια υγεία.
2. Το πρόβλημα της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης στην ειδικότητα για τους γιατρούς από τον καθηγητή Χαραλ. Μουτσόπουλο στο Βήμα της 11-04-2004 με το Παθολόγος εν Ελλάδι.
3. Εχετε ξεκάθαρο τι εμπορευματοποιείται και τι όχι;; Το γιατρικό του ανθρώπου από την Τασούλα Καραϊσκάκη στην «Κ» της 12-11-2006.
4.
Παραπονούμενοι μεσαίου χώρου είναι οι ζωντανοί άνθρωποι. Συνέντευξη του Ιαβέρη για την οδική ασφάλεια στα Νέα της 27-07-06. Ο Τάσος Μαρκουίζος ρηξηκέλευθρος και νοιάζεται.............σπάνιος άνθρωπος..
5. Ανομβρία, αιωρούμενα σωματίδια, πνευμονοπάθειες. Έλλειψη ζωτικού πρασίνου, φτηνές δικαιολογίες στο Εκοφιν. Από την Χαρά Τζαναβάρα στην «Ε» της 31-1-2007, οι ρύποι ξεφαντώνουν
6. Από τον Ανδρέα Ξανθό μια εικόνα της πρόσφατης (10-02) Γενικής Συνέλευσης του ΠΙΣ, τα άδυτα του σκοτεινού συνδικαλισμού στο φως της μέρας. ΠΙΣ Γενική Συνέλευση.
7. Νομική γνωμοδότηση του δικηγόρου Μιχαήλ Μιχαήλ για τις εφημερίες και την επίσχεση εργασίας. Επίσχεση εργασίας- Γνώμη. Μιχαήλ
8. Ο απόλυτος επιστημονικός δικτυακός χώρος http://scienceworld.wolfram.com/ με υποκατηγορίες Μαθηματικά, Αστρονομία, Βιογραφίες, Φυσική και Χημεία.
9. Πόρισμα καίει εφοριακούς από τον Μάκη Νοδάρο στην «Ε» 13-2-07 οι καταστηματάρχες της Ηλείας μα και όλοι οι άλλοι περιμένουμε την εξέλιξη , την απονομή δικαιοσύνης αυστηρά και παραδειγματικά.
10. Μπορεί η εκκλησία να χορεύει το χορό του συστήματος Σαλώμης και να αυθαιρετεί απέναντι στους νόμους;;; Κοτέτσια πολυτελείας στην Πεντέλη από τον Γιώργο Λιάλιο στην «Κ» της 18-06-2006. Από τα άρθρα που έριξαν αρχισυντάκτη από τους συμπλεγματικούς οφειλέτες του Π. Φαλήρου.
11. Προφητικό άρθρο τεχνολογίας του Dan Schiller από Le Monde και Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της 26-05-2002 Πληροφορία επικοινωνία πώληση ή έλεγχος των πάντων.
12. Ποιά συμφέροντα κινούν τις τύχες του σημερινού κόσμου. Εβραϊκά λόμπυ από το Λεωνίδα Βατικιώτη στο Παρόν της 11-2-2007. 3 δις ετησίως δολάρια σε ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΉ χώρα με ΑΕΠ σαν την Ισπανία και την Νότιο Κορέα είναι πολλά τα λεφτά κύριοι μαθητευόμενοι μάγοι εξ Αμερικής.
13. Στα νυχτερινά πτυχία ιατρικής των δελτίων ειδήσεων εκφράζω τη σιχαμάρα και τον αποτροπιασμό μου. Ιδίως όταν εξανδραποδίζουν στο όνομα «επιστημονοσύνης» την μνήμη ενός νεκρού που κατά διαβολική σύμπτωση υπήρξε ο καλύτερος Διοικητής ΙΚΑ της 15ετίας. Φτυσμένοι εσμοί των καναλιών γιατί ξεχνάτε τις βαρειές κρανιεγκεφαλικές κακώσεις με κάταγμα και εκτεταμένη υπαραχνοειδή αιμορραγία και τσιλημπουρδίζετε γύρω από στάθμες φαρμάκων και την αθηρωμάτωση που έχει ένας 66 χρονος σχεδόν φυσιολογικά;;; Δυστυχώς δεν πέρασαν απαρατήρητα ανυπόγραφα (κατευθυνόμενα) άρθρα του λεγόμενου σοβαρού έντυπου τύπου στην ίδια κατεύθυνση. Οι προμήθειες του ΙΚΑ είναι άλλο καπέλο, οι έντιμοι διώκονται, αυτοί που φωνάζουν και σχίζονται είναι παπαγαλάκια μίσθαρνα πρώην εθνικών νταβατζήδων, γιατί ο Βαρθολομαίος άκουγε όλους και έκοβε κώλους.........Το πρόβλημα υπάρχει. Μάθημα περί έρωτος, τα στάδια από τον συγγραφέα Ορθοπαιδικό Χαράλαμπο Γκούβα.
14. Άρθρο του Γιώργου Μπενέα Επιτέλους τέλος σε Άσυλα και Ασυλίες. Περιγράφει αλήθειες και χρόνιες αδυναμίες. Να ακούγονται και οι γονείς. To Πανεπιστημιακό άσυλο καταλύεται από την αδυναμία των δυνάμεων της εκπαιδευτικής κοινότητας να το προασπίσουν πανταχόθεν. Την αστυνομία την απασχολεί τόσο , όσο οι θορυβοποιοί στις ουρές του ΙΚΑ και οι καπνίζοντες εντός Νοσοκομείων.
15. Η μπλογκόσφαιρα ήταν terra incognita μέχρι χθες για μένα όπως και για σας. Η εικονογράφηση του μεσαίου χώρου στη http://e-epiloges-dionysos.blogspot.com/ όπως και το αρχείο παλαιότερων τευχών. Υπάρχουν και 40-50 προτάσεις αξιόλογες της Ελληνικής και ξένης μπλογκόσφαιρας με εξωστρεφές ενδιαφέρον περιεχόμενο.
16. Ο Διόνυσος φυλάει σκοπιά με το όπλο επ΄ ώμου! Από τη σκοπιά.

8 σχόλια:

  1. ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΚΟΠΙΑ

    -----Αλτ τις ει
    ---- Σκοπευτής αντιαεροπορικού Πεχλιβάνης ,αλλαγή φρουράς κυρ δεκανέα
    ---- Σύνθημα
    -----Φλεβάρης 2013
    -----Παρασύνθημα
    ----- Ανεμοσούμουρδο Τουρκοκυπριακών Προϊόντων
    ----- Νέους δεν πιστεύω απόψε νάχεις φέρει ψείρα ραδιοφώνου ,νάχεις τα αυτιά σου ανοιχτά, απασφάλισε έλεγξε και το δάκτυλο στη σκανδάλη.
    Εκεί στο νοτιοδυτικό τμήμα της Κύπρου στην πράσινη γραμμή που μας χώριζε από τους Τούρκους, οι δυνάμεις του ΟΗΕ είχαν μεριάσει προ πολλού, μόνα κοράκια να κρώζουν γύρω οι Βρετανικές δυνάμεις και εμείς να τρωγόμαστε σαν τα σκυλιά με τους Τούρκους. Οι Τουρκοκύπριοι είχαν προ πολλού εγκαταλείψει τα κατεχόμενα για τον παράδεισο των νοτίων εδαφών εκεί που έβρισκαν τόσα χρόνια δουλειά, ασφάλιση, υγεία, συντάξεις και σεβασμό. . Έποικοι από την Ανατολία και 50 χιλιάδες Τουρκικός στρατός λυμαινόταν ένα κομμάτι 36% της βόρειας Κύπρου. Είχαμε πάρει την Αμμόχωστο μετά από ομηρικές διαπραγματεύσεις επταετίας, αλλά δώρο άδωρο οι σκληροί πυρήνες είχαν θεριέψει σαν τους χούλιγκαν στις κερκίδες. Απέναντί μας εμείς οι κληρωτοί και αμούστακοι από την Ελλάδα είχαμε μαφιόζους καζινάδες, καταπατητές εκτάσεων με την προβιά του κτηνοτρόφου, καλοστεκούμενους δημοσιογράφους που εκπροσωπούσαν θεός ξέρει τι ιδιωτικά ανύπαρκτα αγγλοσαξωνικά πανεπιστήμια, στην ουσία εμπόριο πτυχίων κανενός αντικρύσματος στη μεσαία τάξη του Πακιστάν και Αιγύπτου, άλλοι Αραβες δεν έφταναν σε τέτοια εξαθλίωση.
    Σαρμούτες Τούρκοι γρύλισα καθώς έλεγχα τον ασύρματο του φυλακίου πάνω στα απόκρυφα ρουμάνια των ακτών της βυζαντινής Παλαίπαφου, ήμουν ακρίτας για δυό ώρες απόψε. Έβαλα την ψείρα στο ένα αυτί ,το άλλο σκέτο ραντάρ να πιάνει ήχους ένα γύρω.
    «Για να μας εξοντώσουν ζητάν μίζα» έλεγε ο στοίχος από ένα τραγούδι του Μαχαιρίτσα, παλιό όσο και οι διαπραγματεύσεις από το Ράδιο Πάφος 93,7 στα FM. «τρείς γενιές Οιδίποδες που πιθηκίζουν» συνέχιζε ο Λαυρέντης.
    Τάχε σιχαθεί όλα “Έφυγα ένα όνειρο πριν με ξεχάσεις»
    Πάνω στην Αθήνα έξη χρόνια συνεχών κοινωνικών αναταραχών, ξηλωμένα πεζοδρόμια πετροπόλεμος, ανεργία και 250. 000 άστεγοι λεηλασίες στα Carrefour και τα άλλα πολυκαταστήματα, πολλές φορές πυρπολήσεις. Οι μεταρρυθμίσεις και οι εκσυγχρονισμοί ήταν ένα πουκάμισο αδειανό για τους Ελληνες ποπολάρους και τα στίφη των αλλοδαπών που είχαν εισρεύσει. Με καφετέριες και μίνι μάρκετ δεν θα στηριζόταν οικονομία. Ούτε ένα εργοστάσιο σκουπιδιών για τα άπειρα περιφερόμενα γύρω. Οι βίλλες γκέτο στην Εκάλη καίγονταν ακόμα όταν κατατάχτηκε στην γενική επιστράτευση. Οι Τούρκοι σαν ύαινες που οσμίστηκαν ψοφίμι βγήκαν στο Αιγαίο. Με το στόλο και τα αεριωθούμενα να οργώνουν τα χωράφια των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ποιοί θα μας φυλάξουν από τους προστάτες μας! Ληστείες, βιασμοί, λεηλασίες από αντάρτικες ομάδες πόλεων είχαν ξεχειλίσει το ποτήρι της υπομονής. Στον εμφύλιο σπαραγμό τα πάντα ήταν μπερδεμένα, οι φάρες των καπάτσων επιβίωναν, στο στρατό ήταν ξεκάθαρος ο εχθρός έτσι νόμιζε.
    Θα το εγκλωβίσω ή θα προδοθώ από το ηλεκτρονικό σήμα μου. Είχα κάτι δευτερόλεπτα να αποφασίσω, είναι δικό μας ή Τούρκικο, μήπως είναι φάλτσο σήμα φάντασμα, στα δύο μίλια έπρεπε να αντιδράσω σωστά. Τον στέλνω στο αγύριστο ή γίνομαι Κούγκι. Τόχω μηδενίσει στο μαγνητικό βορρά;
    Η ψείρα συνέχιζε το τραγούδι στο αυτί του «Πάλι ένα βήμα θα με φέρει πίσω» Ο πύραυλος Στίνγκερ βάραινε στα χέρια μου, έτοιμος.


    ΔΙΟΝΥΣΟΣ 17-12-2006.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΕΛΟΣ ΣΕ ΑΣΥΛΑ ΚΑΙ ΑΣΥΛΙΕΣ

    ΔEN ΠIΣTEYΩ να υπάρχει έστω κι ένας Έλληνας που να μην πιστεύει ότι, τα ελληνικά AEI αποτελoύν παράδειγμα προς μίμηση. Η χώρα έριξε όλο της το βάρος στην αναβάθμιση της Παιδείας. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις της Πολιτείας από την μεταπολίτευση και μετά μετέτρεψαν τα AEI σε κυψέλες δημιουργίας που «βουίζουν» από την παρουσία δεκάδων χιλιάδων φοιτητών και καθηγητών που εργάζονται από το πρωί ως το βράδυ πάνω στις σύγχρονες τεχνολογίες της νέας χιλιετίας. Έτσι, όλα αυτά τα χρόνια έγιναν άλματα στους τομείς της Mικροηλεκτρονικής, της Bιοτεχνολογίας της Πληροφορικής και των άλλων επιστημών που μέχρι τότε στέναζαν κάτω από τα ΝΑΤΟϊκά και ΕΟΚικά δεσμά. Aπελευθερωμένοι από τους ξένους επικυρίαρχους οι Έλληνες επιστήμονες και φοιτητές μπόρεσαν επιτέλους να αναδείξουν το πραγματικό πρόσωπο της Eλληνικής Παιδείας...
    Συγχωρήστε με για το μπλακ χιούμορ σε ένα τόσο σοβαρό θέμα αλλά σας διαβεβαιώ πως υπάρχουν κάποιοι που πραγματικά πιστεύουν πως έτσι είναι τα πράγματα. Στο ίδιο έργο θεατές καλούμαστε για άλλη μια φορά από την μεταπολίτευση ως τις μέρες μας με όσα συμβαίνουν στον χώρο της ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης.
    Αποσβολωμένος και μη μπορώντας να επηρεάσω τις όποιες εξελίξεις όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας, παρακολουθούμε όλον αυτό τον συρφετό σε ένα θέατρο του παραλόγου ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή η πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου θα υλοποιήσει αυτά για τα οποία πήρε την λαϊκή εντολή χωρίς ενδοιασμούς και υπαναχωρήσεις.
    Η συντριπτική πλειοψηφία γονιών, καθηγητών και φοιτητών που με την ανοχή της όλα αυτά τα χρόνια επιτρέπει αυτή την αναστάτωση, αυτόν τον παραλογισμό, είναι έτοιμη να εκραγεί.
    Πενιχρές αλλά οχλαγωγούσες μειοψηφίες του φοιτητικού κινήματος συνεπικουρούμενες από το καθηγητικό κατεστημένο και εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες έχουν επιβάλει με την ανοχή πολιτών, πολιτείας και Μ.Μ.Ε. αυτή την αθλιότητα καταφέρνοντας να μένουν στο απυρόβλητο.
    Οικογενειακοί προϋπολογισμοί τινάζονται στον αέρα, χαμένες εξεταστικές περίοδοι έρχονται και παρέρχονται, η ψυχολογία των μαθητών και των φοιτητών είναι στα τάρταρα και κάποιοι γραφικοί υποκινούμενοι (καθηγητές και φοιτητές) επιμένουν στο δικαίωμα της αμάθειας της κοπάνας και των κεκτημένων. Επιμένουν σε κινητοποιήσεις που δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο της Eλληνικής Παιδείας, ένα πρόσωπο που σαν κύρια συνθήματα έχει το «Όχι στην εντατικοποίηση των Σπουδών», «Όχι στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια» και το «Nαι στις αδικαιολόγητες απουσίες».
    Αλήθεια σε ποια άλλη χώρα αυτού του πλανήτη απαγορεύεται Συνταγματικά η ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων;
    Αν αυτή η απαγόρευση ίσχυε και στην αρχαία Ελλάδα ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης δεν θα μπορούσαν να ιδρύσουν τις δικές τους Ακαδημίες; Σε ποια πολιτισμένη χώρα του κόσμου σοβαροί συνδικαλιστές θα υποκινούσαν θα διοργάνωναν και θα εκμεταλλευόντουσαν πορείες και καταλήψεις των μαθητών και των φοιτητών τους για την προάσπιση των συντεχνιακών συμφερόντων τους χωρίς να επιμερίζονται το κόστος αυτών των κινητοποιήσεων;
    Νόμοι πλαίσια, μεταρρυθμίσεις και συνταγματικές αναθεωρήσεις παραμένουν τις περισσότερες φορές στα χαρτιά ή από αλλού ξεκινούν και αλλού καταλήγουν γιατί δεν υπάρχει η πολιτική βούληση και ο σεβασμός απέναντι στον πολίτη αυτής της χώρας και αν μη τι άλλο ο σεβασμός στις προεκλογικές εξαγγελίες για τις οποίες έχουν λάβει την εντολή διακυβέρνησης της χώρας.
    Η άθλια κατάσταση που επικρατεί στους πανεπιστημιακούς χώρους η αφισορύπανση, η ακατάσχετη συνθηματολογία οι εμποροπανηγύρεις με τις νόμιμες και παράνομες δοσοληψίες και η μόνιμη στέγαση και ασυλία όσων δεν έχουν καμία σχέση με την πανεπιστημιακή κοινότητα, υπό την υψηλή εποπτεία των διοικούντων τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, είναι ο κανόνας.
    Σε e-mail που έλαβα πρόσφατα από φίλη άνεργη Αρχαιολόγο μεταξύ των άλλων μου γράφει:
    «…Λίγο δύσκολη την βλέπω όμως την αφύπνιση, αφού οι γενιές των σημερινών 40άρηδων – 60άρηδων έχουν γαλουχηθεί με το γάλα της ρουσφετολογίας και το γάλα αυτό είναι γλυκό, ακόμα…. Το ίδιο δυστυχώς έχει γαλουχηθεί και η νέα γενιά, η οποία πίστεψέ με, ζει καθημερινά ολοένα και περισσότερο με το αισθητήριο του «αρπακτικού».
    Δεν είναι τυχαίο που τα ελληνικά Παν/μια την τελευταία 20ετία έχουν μετατραπεί πλέον σε πολιτικές κυψέλες όπου εξυπηρετούνται συμφέροντα, πάνω και κάτω από το τραπέζι. Οι φοιτητές έχουν καταντήσει τσιράκια διαφόρων «παν/κών ανδρών» και τα Παν/κά ιδρύματα από φάρος γνώσης και φωτός έχουν μετατραπεί σε πολιτικά μπουρδέλα και οικογενειακές επιχειρήσεις, όπου κάποιοι Παν/κοί «άνδρες» έχουν βολέψει μια χαρά την γυναίκα, τα παιδιά τους, συγγενείς και φίλους και γιατί όχι, μέχρι και την γκόμενά τους.
    Αν κάποια στιγμή επισκεφθείς κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ, το πρώτο που θα δεις θα είναι κάτι τυπάκια φοιτητών που το παίζουν ευαισθητοποιημένοι, κάτι κομματόσκυλα: ΔΑΠίτες, ΠΑΣΠίτες και φυσικά μην ξεχάσουμε τους «σωτήρες» ΚΝίτες. Όλοι αυτοί τάχατες υπερασπίζονται τα συμφέροντα των φοιτητών, ενώ στην πραγματικότητα είναι χειρότεροι υποκριτές και φαρισαίοι και από τους ίδιους τους γονείς τους. Αυτά τα λέω με πόνο ψυχής γιατί δυστυχώς μου έλαχε να τα δω από κοντά, κατά την διάρκεια της φοιτητικής μου ζωής. Ελπίζω όχι και τα παιδιά σου, γιατί πραγματικά μιλάμε για ξεπεσμό του θεσμού της Παν/κής γνώσης.
    Ευτυχώς, μέσα στον βούρκο που ζει σήμερα η κοινωνία μας υπάρχουν και κάποιες ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις. Δύσκολο να τις βρεις βέβαια, γιατί τις έχουν περιθωριοποιήσει οι λεγόμενοι «έξυπνοι» που κολυμπάνε σύμφωνα με το ρεύμα και όχι κόντρα στο κύμα. Αν αυτές οι εξαιρέσεις κάνουν την αρχή και έπειτα ξυπνήσουν έστω και λίγοι αποχαυνωμένοι, τότε, ίσως και να δούμε μια άσπρη μέρα. Μέχρι τότε θα κολυμπάμε όλοι μαζί μέσα στο ξερατό και απλώς θα παραπονιόμαστε, αντί να αντιδράμε σε όλο αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, και μάλιστα χωρίς καμία αιδώ.
    Για μένα, όπως κατάλαβες, διαφθορά–εκμετάλλευση και ανεργία είναι αλληλένδετα. Όσο υπάρχει το ένα θα υπάρχει και το άλλο. Ας κοιτάξουμε όλοι μας λοιπόν να γίνουμε πρώτα λίγο καλύτεροι άνθρωποι και όχι καλύτεροι ανθρωποφάγοι!!! Και μετά το ξανασυζητάμε….»
    Τέτοιο χάλι δεν το συναντάς ούτε στην Ασία και την Αφρική πόσο μάλλον σε ανεπτυγμένες χώρες στο club των οποίων πιστεύουμε πως ανήκουμε. Η κατάρρευση έχει φθάσει πλέον σε τέτοιο σημείο ώστε η Παιδεία στην Eλλάδα δείχνει να είναι πλέον χαμένη υπόθεση και το πρόβλημα δεν είναι πλέον ο οποιοσδήποτε υπουργός και οι αποφάσεις του αλλά, η πολιτική και κομματική αφασία που δέρνει αυτόν τον τόπο.
    Ιδιαίτερα για τους νέους που έλαβαν ή λαμβάνουν μέρος στις καταλήψεις των σχολείων ζητώντας καλύτερες συνθήκες για την Παιδεία αμείλικτα τίθενται τα ερωτήματα: Tι σημασία αλήθεια μπορεί να έχει ο αριθμός των απουσιών (δικαιολογημένων ή αδικαιολόγητων), το «point system» ή η πρωινή... προσευχή σ’ ένα σχολείο που οι μαθητές και οι δάσκαλοι βλέπουν σαν τόπο κομματικής αντιπαράθεσης, όπου οι διαφορές λύνονται με μπουνιές και κραυγές;
    Ποια σχέση με την Παιδεία έχουν οι μάχες με την αστυνομία, τα δακρυγόνα, οι πυρπολήσεις καταστημάτων και οι άγριες δολοφονίες αθώων πολιτών κατά το παρελθόν;
    O ψύχραιμος παρατηρητής, που θα μελετήσει τα όσα συνέβησαν στον χώρο των Α.Ε.Ι. όλα αυτά τα χρόνια μόνο σ’ ένα συμπέρασμα μπορεί να καταλήξει: η εθνική αφασία συνοδεύεται από συμπτώματα συλλογικής παράνοιας. Tι αξία έχουν αλήθεια οι καταλήψεις, οι μάχες με τους «αναρχικούς», οι φωτιές και οι καταστροφές σε μια χώρα που, χρόνια τώρα, ταλαντεύεται ανάμεσα στ’ όνειρο και στην πραγματικότητα, μια χώρα που δανείζεται για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις; Kαι το σπουδαιότερο... Ποιοι είναι οι αποδέκτες των αγώνων των μαθητών; Mήπως οι αποκαλούμενοι «δεινόσαυροι» της πολιτικής μας ζωής; Aυτοί που με την ξύλινη γλώσσα τους παπαγαλίζουν τις ίδιες κομματικές μπούρδες εδώ και 40 χρόνια; Mήπως αυτοί που επί χρόνια ολόκληρα απέκρυψαν την αλήθεια απ’ το λαό; Mήπως, τέλος, οι «συνδικαλιστές» των διαφόρων εκπαιδευτικών οργανώσεων που έχουν πουλήσει την Παιδεία στο παζάρι των συντεχνιακών τους διεκδικήσεων; Aπλά, δεν υπάρχουν αποδέκτες αλλά μόνο μικρόψυχοι καραγκιόζηδες, όντα χωρίς φαντασία και δημιουργικότητα. Οι μόνοι που μπορούν να κατανοήσουν (και ν’ αντιμετωπίσουν) το πρόβλημα είναι οι νέοι αλλά όχι αυτοί που εξαντλούν τη δραστηριότητά τους στους εμπρησμούς και τη ροπαλοφορία. Aυτοί είναι το ίδιο (αν όχι περισσότερο) αντιδραστικοί από τους δεινόσαυρους που υποτίθεται ότι μάχονται. Mπορεί η θέση μου να είναι «ρομαντική» αλλά, η μόνη ελπίδα για να μη γίνουμε οι παρίες της Eυρώπης δεν εναπόκειται στους γερο-παρατατικούς και στις αποφάσεις τους, ούτε στις ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής των «αναρχικών» αλλά σε μια γενναία, δυνατή και αξιοπρεπή νεολαία που θα βάλει τα στήθη της μπροστά, θα πει το μεγάλο «ΦΘANEI ΠIA» αλλά και το μεγάλο OXI στην «κοπάνα». Eίναι δυνατόν να πιστεύουμε σοβαρά ότι, οι αποφάσεις της οποιασδήποτε κυρίας Γιαννάκου μπορούν να... βελτιώσουν το επίπεδο της μόρφωσης; Aν κάποιος δεχθεί αυτήν τη λογική τότε δεν είναι αυτό που ισχυρίζεται αλλά, ακόμα ένας γέρος ηλικίας... 16 ετών! Eρωτώ τους νέους που πραγματικά νοιάζονται για το παρόν και το μέλλον τους αλλά και για το παρόν και το μέλλον της χώρας τους και της Παιδείας: πότε ήταν η τελευταία φορά που άκουσαν ότι, μία ομάδα μαθητών, ένα σχολείο, ένας δάσκαλος στην Eλλάδα αποφάσισε να σχεδιάσει ένα «αυτοκίνητο», να φτιάξει ένα ποδήλατο, να προκηρύξει ένα διαγωνισμό, να διαθέσει λίγο από τον περίφημο «ελεύθερο χρόνο» του για κάτι πραγματικά δημιουργικό, για κάτι που απαιτεί κόπο, που ζητάει θυσίες, που επιβάλλει κάποια μορφή πειθαρχίας και συλλογικής δουλειάς; Πότε ήταν η τελευταία φορά που τα θέματα της Mόρφωσης (και όχι μόνο) αντιμετωπίστηκαν όχι με διαδηλώσεις και εμπρησμούς αλλά με ήρεμο, σοβαρό και δημιουργικό διάλογο από KAΘE ΠΛEYPA; Aς μην ψάχνουν... H απάντηση είναι: ΠOTE. Ποτέ από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, δε βρέθηκε ένας άνθρωπος που να ξεφύγει απ’ το κλίμα της παράνοιας που ταλαιπωρεί τον τόπο. Tο μόνο που ακούμε τα τελευταία 40 χρόνια είναι οι στείρες ομοβροντίες των κομματικών και συντεχνιακών «κανονιών», οι ανακοινώσεις για νόμους-πλαίσια και πλαίσια νόμων και εκείνο το μονότονο θόρυβο (γιατί περί θορύβου πρόκειται) που «εξηγεί» τις «πραγματικές αιτίες» της κρίσης. Θα υποστήριζα ανεπιφύλακτα και με τις όποιες δυνάμεις διαθέτω τον αγώνα των μαθητών για καλύτερη Παιδεία αν όλα αυτά τα χρόνια είχα δει κάτι να κινείται, αν είχα πεισθεί ότι υπάρχουν νέοι που δεν εξαρτούν την τέλεια χρήση ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή από το γεγονός ότι στην τάξη τους υπάρχουν... σπασμένα τζάμια, από την «αυταρχική» συμπεριφορά του δασκάλου τους ή από το ότι ο υπουργός Παιδείας τους αναγκάζει να... προσεύχονται κάθε πρωί. Eίμαι βέβαιος ότι, ακόμα κι ένα παιδί 12 ετών θα γνωρίζει ότι αν υπάρχει ένα αναχρονιστικό εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο αυτό είναι το... Βρετανικό. Eκεί να δείτε «point system», ομοιόμορφες στολές και αυταρχικούς καθηγητές. Eκεί να δείτε αίθουσες που θυμίζουν κελιά φυλακών και εκπαιδευτικό σύστημα που θυμίζει ιερά εξέταση. Όλα αυτά όμως δεν εμπόδισαν (και δεν εμποδίζουν) χιλιάδες μικρούς μαθητές απ’ όλη τη Bρετανία να δημιουργούν, να σχεδιάζουν, να κατασκευάζουν, να μορφώνονται όχι επειδή τους το επιβάλλουν αλλά επειδή το θέλουν. Aς μην ψάχνουμε λοιπόν για προφάσεις προκειμένου να δικαιολογήσουμε τις δικές μας αμαρτίες. Για την κατάντια της Παιδείας δε φταίνε μόνο οι ηγεσίες αλλά και εκείνοι οι μαθητές και καθηγητές που πρόδωσαν την αποστολή τους και μεταβλήθηκαν σε άβουλα όργανα των δεινόσαυρων. «Φοβάμαι αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα» γράφουν στους τοίχους οι νέοι. Mήπως όμως μόνοι τους αναχωρούν από αυτά που γίνονται (και θα γίνουν;) αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στους κρατικούς και «μαθητικούς» ροπαλοφόρους;

    Υ.Γ.:
    Ξέρω ότι υπάρχουν νέοι που σκέπτονται μ’ αυτόν τον τρόπο αλλά, είναι τόσο λίγοι ώστε δεν μπορούν να επηρεάσουν τη γενική αφασία το μπάχαλο και το ξεχαρβάλωμα που επικρατούν από τα μαθητικά μου χρόνια μέχρι σήμερα.
    Το μόνο που απομένει είναι η πίστη και η ελπίδα στο θαύμα !



    Χαϊδάρι 18 Φεβρουαρίου 2007

    ΜΠΕΝΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
    E-Mail: beneas13@hol.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
    ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
    ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
    ( 10/2/2007)

    Ανάγκα και … ο ΠΙΣ πείθεται.

    Π
    ραγματοποιήθηκε το Σάββατο 10/2 η ετήσια τακτική Γενική Συνέλευση (ΓΣ) του ΠΙΣ . Η εμπειρία από τις Γ.Σ. του παρελθόντος προεξοφλούσε μια ακόμα βαρετή διαδικασία: οικονομικός απολογισμός- προϋπολογισμός, ο συνήθης πενιχρός απολογισμός δραστηριοτήτων του Δ.Σ. και η γνωστή εισήγηση για τα προβλήματα του κλάδου που αποτελεί ένα άθροισμα σωστών κατά τα άλλα αιτημάτων που απλώς καταγράφονται για να επιδοθούν αρμοδίως. Την τύχη τους την ξέρουμε όλοι πολύ καλά. Πουθενά δεν υπήρχε ένα, αχνό έστω, δείγμα αγωνιστικής διεκδίκησης, ενός στοιχειώδους προγράμματος δράσης. Γιατί πολύ απλά, αυτή η ορολογία είναι άγνωστη στην ηγεσία του ΠΙΣ. Είναι πολύ χαρακτηριστική η σημειολογία των διατυπώσεων της εισήγησης : «θα θεωρήσαμε τους εαυτούς μας ιδιαίτερα ευτυχείς εάν επιτευχθεί η αύξηση και των ιατρικών πράξεων», « είμαστε δυστυχώς υποχρεωμένοι να επανέλθουμε στο θέμα του Υγειονομικού Χάρτη», « θεωρούμε αναγκαία τα ακόλουθα μέτρα», « η Γενική Συνέλευση προτείνει» κλπ. Και φυσικά ήταν δεδομένο ότι θα επακολουθούσε η γνωστή χλιαρή συζήτηση με την πλειοψηφία των εκπροσώπων να εγκρίνουν τα πεπραγμένα του Δ.Σ.
    Και όμως οι προβλέψεις μας διαψεύστηκαν.
    Α
    υτή η Γ.Σ. δεν ήταν σαν τις άλλες. Το κλίμα άρχισε ν΄ αλλάζει από τις πρώτες ομιλίες των Προέδρων των μεγάλων Ιατρικών Συλλόγων (Αθήνας- Θεσσαλονίκης- Πειραιά). Το κυρίαρχο αίσθημα ήταν ότι «δεν πάει άλλο!», «δεν μπορούμε να ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την αναξιοπρεπή μεταχείριση των γιατρών», «επιτέλους χρειάζεται αγώνας». Φαίνεται ότι οι προσδοκίες μιας μεγάλης μερίδας εκπροσώπων, ιδιαίτερα νεότερων ηλικιών που βιώνουν έντονη εργασιακή ανασφάλεια, δεν επιβεβαιώθηκαν από τη σημερινή κυβέρνηση και ότι η περίοδος χάριτος πού είχαν δώσει εξαντλήθηκε. Στο σύνολο τους οι ομιλητές από τους τοπικούς Ιατρικούς Συλλόγους ανέδειξαν τα συσσωρευμένα προβλήματα και τα αδιέξοδα τόσο στο χώρο των ελεύθερων επαγγελματιών όσο και των νοσοκομειακών γιατρών. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι απαίτησαν από τη Διοίκηση του ΠΙΣ να κινηθεί επιτέλους και να οργανώσει μια σοβαρή διεκδίκηση. Σημειωτέον ότι η παράταξη της Ν.Δ. έχει εκλέξει τα 2/3 περίπου των μελών της Γ.Σ. του ΠΙΣ και κατέχει 10 από τις 15 έδρες του Δ.Σ.
    Ειδικά για τα θέματα των γιατρών του ΕΣΥ, ασκήθηκε έντονη κριτική στους χειρισμούς της ηγεσίας του ΠΙΣ, η οποία , τη στιγμή ακριβώς που ο Υπουργός Υγείας ήταν ζορισμένος από την αναταραχή στα Νοσοκομεία και η ΟΕΝΓΕ αποχωρούσε από τη διαπραγμάτευση καταγγέλλοντας τον για παρελκυστική τακτική, έσπευσε να του προσφέρει «χείρα βοηθείας» ζητώντας ετήσια αναστολή εφαρμογής των ΠΔ. Το Δ.Σ του ΠΙΣ διευκόλυνε την επικοινωνιακή τακτική του Υπουργού της απραξίας και της κοροϊδίας των νοσοκομειακών γιατρών, προσφέροντας του το αναγκαίο άλλοθι συναίνεσης για την οριστική ματαίωση κάθε συζήτησης για την αναμόρφωση του σημερινού απαράδεκτου εφημεριακού καθεστώτος. Δεν βρήκε ούτε ένα λόγο για να αντιπαρατεθεί με τον Υπουργό της Ιδιωτικής Υγείας και της Κοινωνικής Ανευθυνότητας.
    Ό
    σον αφορά τα προβλήματα των νοσοκομειακών γιατρών, η εισήγηση περιελάμβανε τα βασικά αιτήματα της ΟΕΝΓΕ, όπως νέο ιατρικό μισθολόγιο, συντάξιμος ο χρόνος των εφημεριών, ένταξη στα ανθυγιεινά, ασφαλή προγράμματα εφημεριών με αυξημένο ωρομίσθιο, αποδέσμευση μισθού-βαθμού, κάλυψη των κενών ιατρικών θέσεων, επίσπευση των κρίσεων, αναμόρφωση των Οργανισμών των Νοσοκομείων, αύξηση των θέσεων των ειδικευόμενων, σωστή εκπαίδευση-μετεκπαίδευση, προσλήψεις νοσηλευτικού-παραϊατρικού προσωπικού και αύξηση των δαπανών για την Υγεία. Ειδικά όμως στο «φλέγον» θέμα του ωραρίου , η θέση του ΠΙΣ είναι κατά λέξη : «συνεχές πρωινό 5ημερο, όχι κυκλικό ωράριο, και κάθε επιπλέον παραμονή στο νοσοκομείο να θεωρείται υπερωριακή απασχόληση αμειβόμενη σύμφωνα με το νόμο» . Απουσιάζει δηλαδή και η παραμικρή αναφορά στο κεντρικό ζήτημα της μείωσης των εφημεριών στην προοπτική του 48ωρου/58ωρου!
    Στο «ζωηρό» κλίμα της Γ.Σ. προστέθηκε και ο ατυχής χειρισμός εκ μέρους του Προέδρου του ΠΙΣ του «επεισοδίου» που προκάλεσε η ξαφνική είσοδος στο χώρο της Γ.Σ. μιας ομάδας φοιτητών ιατρικής που ζητούσαν να πάρουν το λόγο για να εκθέσουν τα αιτήματα τους. Η αδικαιολόγητη τυπολατρία του Προέδρου στην τήρηση της διαδικασίας λίγο έλειψε να τινάξει τη Γ.Σ. στον αέρα ( να την κάνει κυριολεκτικά …. Καλοκαιρινή) και, το χειρότερο, ενεργοποίησε τα συντηρητικά αντανακλαστικά ορισμένων μελών της Γ.Σ. που αισθάνθηκαν απειλούμενοι από το «πεζοδρόμιο» όπως αποκάλεσαν τους, κατά τα άλλα, μελλοντικούς μας συναδέλφους. Προφανώς δεν έχουν αντιληφθεί κάποιοι ότι η αλληλεγγύη ανάμεσα στους γιατρούς είναι στοιχειώδης όρος για να διατηρήσουμε ένα ελάχιστο βαθμό συλλογικής αξιοπρέπειας και κύρους.
    Το συμπέρασμα πάντως από την πολύωρη συζήτηση είναι ότι οι γιατροί απαιτούν από τον ΠΙΣ να παίξει με συνέπεια και δυναμισμό το ρόλο του κορυφαίου συνδικαλιστικού εκπροσώπου όλου του ιατρικού κόσμου της χώρας. Φτάνουν πια οι φιλοφρονήσεις με τους Υπουργούς Υγείας, φτάνουν τα υπομνήματα και οι εκκλήσεις για διάλογο. Αυτό που χρειάζεται είναι να υιοθετήσει ο ΠΙΣ μια ΝΕΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ για την προώθηση των αιτημάτων των γιατρών όλων των κατηγοριών.
    Αυτό ακριβώς αποτυπώθηκε στην τελική απόφαση της Γ.Σ. που, «κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία», προβλέπει για πρώτη φορά ένα ελάχιστο πρόγραμμα δράσης: συνέντευξη τύπου του ΠΙΣ, ανοικτή επιστολή στον Πρωθυπουργό και οργάνωση μιας πανελλαδικής κινητοποίησης («ημέρα του γιατρού») με κεντρικό αίτημα ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ.
    Ας ελπίσουμε ότι όλα αυτά δεν θα μείνουν μόνο στα χαρτιά και ότι το Δ.Σ. του ΠΙΣ θα αναλογιστεί την ευθύνη του έναντι των γιατρών και θα πράξει ανάλογα.

    ΞΑΝΘΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
    εκπρόσωπος του Ιατρικού Συλλόγου Ρεθύμνου στη Γ.Σ. του ΠΙΣ.




    * Για να δείτε το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε ο ΠΙΣ μετά την ΓΣ κάντε κλικ εδώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι είναι έρωτας; Τα στάδια.
    (С) Δρ. Χαράλαμπος Γκούβας
    Απόσπασμα από το βιβλίο «Ερωτικά Ατυχήματα», έκδοση 2005

    Στην αρχαία Ελληνική γλώσσα, αλλά και κατά τον Sigmund Freud, χρησιμοποιούνται δύο συναφείς λέξεις «αγάπη» (Love) και «έρως» (Eros). Η πρώτη λέξη έχει γενική χρήση (αγάπη για το παιδί, αγάπη για δουλειά, αγάπη για γυναίκα, για λουλούδια, κλπ) ενώ η δεύτερη αφορά κυρίως τις σχέσεις των δύο φύλων, και καταχρηστικά χρησιμοποιείται στη λογοτεχνία για άψυχα αντικείμενα (πχ έρως για τη ζωγραφική).

    Πολλοί, διατυπώνουν απόψεις προσπαθώντας να ορίσουν τον έρωτα, και να τον διαχωρίσουν από την αγάπη, το σεξ, κλπ. Τα πράγματα έχουν ως εξής. Τα μεγέθη αντικειμένων, εννοιών, και φαινομένων, είναι δύο ειδών. Τα ποσοτικά και τα ποιοτικά. Για παράδειγμα, ποσοτικά μεγέθη είναι το βάρος, το ύψος, ο βαθμός απόδοσης στο σχολείο, η ταχύτητα του αυτοκινήτου, το σάκχαρο του αίματος, κλπ. Αντιθέτως, ο χαρακτήρας, η τιμιότητα, η λύπη, η βία, η χαρά, κλπ είναι βιολογικά φαινόμενα ή συναισθήματα, και αποτελούν ποιοτικά μεγέθη, δυσκόλως βαθμολογούμενα. ΔΕΝ υπάρχει μηχάνημα ή αντικειμενικός τρόπος να μετρηθεί λχ η χαρά, ή ο έρωτας, ή η λύπη. Ειδικότερα όμως για τον έρωτα, ένα καθαρά κοινωνικό και βιολογικό φαινόμενο, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα και έχουν ως εξής: Ας θεωρήσουμε την διαπροσωπική ερωτική σύνδεση δύο ανθρώπων (ετεροφυλική κατά κανόνα), ως κατά συνθήκη διαβαθμιζόμενο βιολογικό μέγεθος στην κλίμακα έντασης από το 1 έως το 10.

    v Το στάδιο 1 (βαθμίδα-σκαλοπάτι 1) αντιπροσωπεύει το αίσθημα μίας αποδεκτής γνωριμίας δύο ατόμων. Διαρκεί συνήθως λίγα δευτερόλεπτα. Ορισμένοι το αποκαλούν στην νεοελληνική αργκό, «τσάφ» ή «φλασιά» (από το flash). Συνήθως στο χρονικό αυτό διάστημα καταγράφονται από το υποκείμενο πρόσωπο, τα ανθρωπομετρικά στοιχεία της εξωτερικής εμφάνισης του άλλου προσώπου και αστραπιαία επεξεργάζονται στον εγκέφαλο, όπου συγκρίνονται με προϋπάρχοντα πρότυπα.
    v Το στάδιο 2, σηματοδοτεί μια συμπαθητική γνωριμία. Διαρκεί συνήθως λίγα λεπτά. Eίναι ο αναγκαίος χρόνος για την καταγραφή του μοντέλου του ταμπεραμέντου (temperament) του άλλου ατόμου. Ταμπεραμέντο ονομάζουμε το σύνολο των ενδιάμεσων ιδιοτήτων μεταξύ εξωτερικών χαρακτηριστικών (συμμετρία, ύψος, ομορφιά) και εσωτερικών χαρακτηριστικών (χαρακτήρας, συναισθηματικός κόσμος, μορφωτικό επίπεδο). Ταμπεραμέντο πρακτικά είναι ο τρόπος και η ταχύτητα πού μιλάμε, που μορφάζουμε, πού περπατάμε, πού κουνάμε τα χέρια μας, που γελάμε, κλπ.
    v Το στάδιο 3, οριοθετεί μια αρχόμενη αποδεκτή εκατέρωθεν φιλία με εμπεριεχόμενη ερωτική έλξη. Απαιτεί συνήθως κάποιες ώρες γνωριμίας.
    v Το στάδιο 4 σηματοδοτεί μια στενή φιλία με αρχόμενο ερωτικό φλερτ. Αρχόμενη σωματική και ερωτική επαφή, μη ολοκληρωμένη. Απαιτεί πολλές ώρες ή και μέρες γνωριμίας, υπό ομαλές συνθήκες.
    v Το στάδιο 5 σηματοδοτεί την συνειδητοποίηση της σωματικής έλξης και την έναρξη ερωτικού δεσμού. Oι ερωτικές σχέσεις δεν είναι πλήρεις. Απαιτεί συνήθως πολλές ημέρες γνωριμίας.
    v Το στάδιο 6 υποδηλώνει τον καθιερωμένο εγκατεστημένο ερωτικό δεσμό, με σεξουαλικές σχέσεις πλήρεις, αλλά με πλήρη διανοητική και συναισθηματική αυτοδυναμία των συμμετεχόντων (αυτοέλεγχο).
    v Το στάδιο 7 δηλώνει τον έντονο ερωτικό δεσμό ιδίως τον χρόνιο δεσμό, με σημαντική σύνδεση των δύο μελών, αλλά με ελαφρά απώλεια της συναισθηματικής αυτοδυναμίας και αυτοελέγχου.
    v Το στάδιο 8 σηματοδοτεί την έναρξη του ψυχαναγκαστικού ερωτικού πάθους με όλα τα συνεπακόλουθα αρνητικά του (ζηλοτυπία, προσκόλληση, ψυχαναγκασμός, απώλεια ελέγχου, συναισθηματικές διαταραχές, κλπ).
    v Το στάδιο 9 δηλώνει το τραγικό ερωτικό πάθος, όπου ένας ή και οι δύο εκ των συντρόφων δεν ελέγχουν πλέον την συμπεριφορά τους και τα συναισθήματά τους και βρίσκονται σε κατάσταση ημινάρκωσης ή ανεξέλεγκτης διέγερσης. Αρκετά περιγραφικό είναι το παλαιό ελληνικό γνωμικό: ‘’ο έρωτας τον άνθρωπο, τρελό τον κατανταίνει’’, και
    v Το στάδιο 10 δηλώνει το πλήρως ανεξέλεγκτο ερωτικό πάθος που οδηγεί στο ποινικό αδίκημα (ζηλοτυπία, ξυλοδαρμοί, μαχαιρώματα, δολοφονίες, αυτοκτονία, κλπ). Η τελευταία σκηνή από την κινηματογραφική ταινία «Στέλλα» με τη Μελίνα Μερκούρη και το Γιώργο Φούντα (‘’φύγε Στέλλα κρατάω μαχαίρι’’) περιγράφει άριστα αυτό το στάδιο. Ένα άλλο ακραίο περιστατικό σταδίου 10 είναι η υπόθεση Κεντήρα. Ο Κεντήρας ήταν ένας μεσήλικας, που είχε ενδείξεις ή αποδείξεις περί εξωσυζυγικών σχέσεων της συζύγου του, και γιά να δώσει δημοσιότητα στο θέμα, πραγματοποίησε πειρατεία λεωφορείου με 50 Γιαπωνέζους τουρίστες. Κινητοποιήθηκε όλος ο αντιτρομοκρατικός μηχανισμός του κράτους, κει τελικά με τη μεσολάβηση του δημοσιογράφου Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, έδωσε τηλεοπτική συνέντευξη και παραδόθηκε στην Αστυνομία. Μετά λίγες ώρες ξέφυγε από την εποπτεία των αστυνομικών και αυτοκτόνησε πηδώντας από το παράθυρο του 7ου ορόφου της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αθηνών.

    Στον ανωτέρω πίνακα συμβατικής βαθμολόγησης, το στάδιο 3 ορίζει την αγάπη, το 5 ορίζει τον έρωτα και το 8 το παθολογικό ερωτικό πάθος».

    ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η υπερπήδηση σταδίων (πχ να κάνεις ολοκληρωμένο έρωτα την πρώτη μέρα γνωριμίας), συχνό φαινόμενο στην εποχή μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποτελεί και ανεπανόρθωτο λάθος, σηματοδοτεί συνήθως ανώριμα συναισθηματικά άτομα, ή άτομα σε συνθήκες συναισθηματικού stress, μη ευκόλως αυτοελεγχόμενα, και έρχεται σε αντίθεση με τις βιολογικές ιδιότητες του μέσου ανθρώπου. Από πολλά χρόνια οι ψυχολόγοι έχουν αποδείξει ότι η συχνή εναλλαγή ερωτικών συντρόφων, υποδηλοί άτομα πού δεν μπορούν να εδραιώσουν ολοκληρωμένη συναισθηματική σχέση (δεν μπορούν να αγαπήσουν). Η υπερπήδηση του σταδίου 8, συνιστάται να αποφεύγεται, γιατί προϋποθέτει ισχυρό και έμπειρο συναισθηματικά χαρακτήρα, και συχνά επί απουσίας ισχυρού χαρακτήρα, οδηγεί σε δυσάρεστα επακόλουθα.

    Ποια είναι τα τρία συστατικά περιεχόμενα (components) του υγιούς έρωτα κατά τους Ψυχολόγους;
    (1) Γνωστικά (Cognitive): Περιέχει σεβασμό για το άλλο πρόσωπο, και σεβασμό στις δραστηριότητές του και τα ενδιαφέροντά του.
    (2) Συναισθηματικά (Affective): Περιέχει το ερωτικό πάθος (φλόγα), που είναι αποτέλεσμα χημικών αλλαγών (έλξη, θέλγητρο).
    (3) Συμπεριφορά (Behavioral): Περιέχει συναισθήματα φροντίδας, εμπιστοσύνης, αφοσίωσης, πιστότητας, φιλίας, και κατανόησης για το σύντροφο.

    Όταν κάποιος νιώθει έλξη ερωτική αυτό είναι το ερωτικό πάθος (ποθώ). Ο έρωτας (αγάπη) είναι κάτι παραπάνω από πάθος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αθήνα, 02-02-2007


    Κύριε Βαρνάβα,

    Σχετικά με το ερώτημα που μου απευθύνατε, εάν οι Γιατροί κλάδου Ε.Σ.Υ. νομιμοποιούνται στην ενάσκηση του δικαιώματος για επίσχεση εργασίας, έχω να παρατηρήσω τα εξής:

    1. Το Κράτος παύει πλέον να είναι ο αδιαφιλονίκητος φορέας μόνο δικαιωμάτων και όχι υποχρεώσεων, ο δε πολίτης φορέας μόνο υποχρεώσεων και όχι δικαιωμάτων.
    Το Κράτος αναλαμβάνει ή "εξαναγκάζεται" πλέον να αναλάβει, ύστερα από πολύ σημαντικές και "ηρωϊκές", θα έλεγα, αποφάσεις των Δικαστηρίων μας, τις υποχρεώσεις του απέναντι σε μεγάλες πλέον κατηγορίες πολιτών.
    Θεωρώ ως απηρχαιωμένη και ατυχή την άποψη, που αντιδιαστέλλει τον υπάλληλο με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου από τον δημόσιο υπάλληλο, ως προς τη δυνατότητα ενάσκησης ή μη του δικαιώματος για επίσχεση εργασίας, και η οποία βάλλει ευθέως κατά των άρθρων 4 παρ.1 και 22 παρ.1 του Συντάγματος.

    Το δικαίωμα της επίσχεσης μπορεί να ασκηθεί από τον εργαζόμενο, όταν ο εργοδότης (Ιδιώτης ή το Δημόσιο) καθυστερεί την καταβολή των οφειλόμενων αποδοχών του ή δεν εκπληρώνει τις νόμιμες ή συμβατικές του υποχρεώσεις στα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας ή με τη συμπεριφορά του ο εργοδότης (Ιδιώτης ή το Δημόσιο) προσβάλλει την προσωπικότητα του εργαζόμενου.
    Η επίσχεση εργασίας συνιστά δικαίωμα άμεσα και απόλυτα συνυφασμένο με την ιδιότητα του εργαζόμενου αλλά και με την ίδια του την προσωπικότητα.

    Ποιος διανοήθηκε μέχρι σήμερα να παρακωλύσει την ενάσκηση του δικαιώματος για επίσχεση εργασίας σε όσους Νοσοκομειακούς Γιατρούς το έκαναν, όταν πολλά Νοσοκομεία δεν επλήρωναν τις δεδουλευμένες εφημερίες (Πάτρα, Θεσ/νίκη, Ρέθυμνο, Χανιά, Κως, Κάλυμνος, Λέρος, Σύρος, κ.α.);
    Ουδείς το έπραξε ή θα το πράξει, γιατί η επίσχεση εργασίας είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου στην αυθαιρεσία του κάθε εργοδότη.
    Και όταν η Διοίκηση του Νοσοκομείου Χανίων προσέφυγε στο Μονομελές Πρωτοδικείο, ζητώντας να κηρυχθεί η επίσχεση των Γιατρών παράνομη και καταχρηστική, το Δικαστήριο με απόφασή του της 29-08-2005 εδικαίωσε τους Γιατρούς, οι οποίοι, όπως γνωρίζω, συνέχισαν για αρκετές ημέρες την κινητοποίησή τους μέχρι να τους καταβληθούν τα δεδουλευμένα.


    2. Είναι πέρα για πέρα σαφές, ότι από την διάταξη του άρθρου 4 παρ.1 του Συντάγματος, η οποία ορίζει, ότι "οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου", καθιερώνεται όχι μόνο η ισότητα των Ελλήνων πολιτών έναντι του Νόμου αλλά και η ισότητα του Νόμου έναντι αυτών, υπό την έννοια ότι ο νομοθέτης, κατά την ρύθμιση ουσιωδώς ομοίων πραγμάτων, σχέσεων ή καταστάσεων και κατηγοριών προσώπων δεν μπορεί να νομοθετεί κατά διάφορο τρόπο, εισάγοντας εξαιρέσεις και διακρίσεις, εκτός αν η διαφορετική ρύθμιση δεν είναι αυθαίρετη αλλά επιβάλλεται από λόγους γενικότερου κοινωνικού ή δημόσιου συμφέροντος.

    Εξάλλου, στο άρθρο 22 παρ.1, εδ.β' του Συντάγματος, ορίζεται ότι: "1. Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος….. Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από το φύλο ή από άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας".
    Η εν λόγω διάταξη εφαρμόζεται σε εργασιακές σχέσεις που διέπονται από το ιδιωτικό δίκαιο αλλά και στις δημοσίου δικαίου σχέσεις, σύμφωνα με την γενική δικαιϊκή αρχή της ισόνομης ρύθμισης των ομοίων που κρατεί στο Κοινοτικό Δίκαιο δυνάμει του άρθρου 164 της Ιδρυτικής Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση.


    3. Περαιτέρω, με την υπ’ αριθ.39/2002 απόφασή της, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έκρινε, ότι μισθός κατά την έννοια του άρθρου 655 του Αστικού Κώδικα, σε συνδυασμό προς τα άρθρα 648 και 649 του Αστικού Κώδικα και 1 της 95 Διεθνούς Συμβάσεως Εργασίας, που κυρώθηκε με το Ν.3248/1955, είναι κάθε παροχή την οποία οφείλει ο εργοδότης κατά το νόμο ή τη σύμβαση στο μισθωτό ως αντάλλαγμα για την παρεχόμενη εργασία του. Άρα, μισθό υπό την έννοια των ως άνω διατάξεων αποτελούν και οι αμοιβές που οφείλονται κατά νόμο στο μισθωτό ως αντάλλαγμα υπερεργασίας του, νόμιμης υπερωριακής εργασίας του και επιτρεπόμενης απασχολήσεώς του σε ημέρα αργίας, αφού συνιστούν νόμιμα ανταλλάγματα εγκύρως παρεχόμενης εργασίας του μισθωτού.

    Επομένως, και για τις αμοιβές αυτές τάσσεται από το άρθρο 655 του Αστικού Κώδικα δήλη ημέρα καταβολής, εις τρόπον ώστε με μόνη την πάροδο αυτής να καθίσταται ο εργοδότης υπερήμερος κατά το άρθρο 341 παρ.1 του Αστικού Κώδικα και να οφείλει έκτοτε επί χρηματικού χρέους τόκους υπερημερίας κατά το άρθρο 345 εδαφ. α' του Αστικού Κώδικα. Για την αμοιβή δε της υπερεργασίας, της νόμιμης υπερωριακής εργασίας και της επιτρεπόμενης εργασίας σε ημέρες αργίας, δήλη ημέρα καταβολής των απαιτήσεων αυτών σε μισθωτό που αμείβεται με μηνιαίο μισθό, είναι η τελευταία ημέρα του μήνα μέσα στον οποίο παρασχέθηκαν οι επί μέρους αυτές εργασίες. Ο νόμος δεν διακρίνει μεταξύ μισθού υπό στενή και υπό ευρεία έννοια με περιορισμό της εφαρμογής των ως άνω κανόνων μόνο στον πρώτο.


    4. Επαναλαμβάνω, για πολλοστή φορά, ότι οι Γιατροί του Ε.Σ.Υ., ως εργαζόμενοι, εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των Οδηγιών 93/104/ΕΚ του Συμβουλίου της 23 Νοεμβρίου 1993, 2000/34/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 22 Ιουνίου 2000 και 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 4 Νοεμβρίου 2003, όπως έχει πλέον δεχθεί αυθεντικά το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων με μια σειρά σημαντικότατων Αποφάσεών του (Υποθέσεις Simap/03-10-2000, Jaeger/09-09-2003, Pfeiffer/05-10-2004, Dellas/01-12-2005 κλπ.).
    Οι ανωτέρω Οδηγίες αποτελούν ενεργείς νομοθετικές πράξεις με εφαρμογή έναντι πάντων και μάλιστα με υπερεθνική ισχύ.

    Το Π.Δ.88/1999 που εκδόθηκε σε συμμόρφωση με την Οδηγία 93/104/ΕΚ, μεταφέροντάς την στο εσωτερικό δίκαιο όπως και το Π.Δ.76/2005 που τροποποίησε το Π.Δ.88/1999 σε συμμόρφωση με την Οδηγία 2000/34/ΕΚ, μεταφέροντάς την επίσης στο εσωτερικό δίκαιο, δεν κάνουν αντιδιαστολή μεταξύ υπαλλήλων με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου και δημοσίων υπαλλήλων. Ομιλούν αδιακρίτως για εργοδότες και εργαζόμενους τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημόσιου τομέα, ο δε έλεγχος εφαρμογής των διατάξεων του Π.Δ.88/1999 έχει ανατεθεί στις αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες Επιθεώρησης Εργασίας, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας (άρθρο 15).

    Μάλιστα δε το Υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας διευκρινίζει στο με αριθ.πρωτ.130211/14-09-2006 έγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Συνθηκών και Υγιεινής της Εργασίας, ότι τις διατάξεις του Π.Δ.88/1999, έτσι όπως τροποποιήθηκε με το Π.Δ.76/2005, για τα χρονικά όρια εργασίας, οφείλουν να εφαρμόζουν όλες οι επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων αυτών του δημόσιου τομέα.


    5. Θέτω τα εξής εύλογα ερωτήματα:

    α) Πως θα πρέπει να αντιδράσει ο εργαζόμενος Γιατρός του Ε.Σ.Υ., όταν η Διοίκηση του Νοσοκομείου του επιδεικνύει βαριά αντισυμβατική συμπεριφορά ως προς την εμπρόθεσμη πληρωμή των εφημεριών;
    β) Πως θα πρέπει να αντιδράσει ο εργαζόμενος Γιατρός του Ε.Σ.Υ., όταν η Διοίκηση του Νοσοκομείου του αποδεικνύεται αφερέγγυος εργοδότης;
    γ) Πως θα πρέπει να αντιδράσει ο εργαζόμενος Γιατρός του Ε.Σ.Υ., όταν, μολονότι η καταβολή του μισθού και των λοιπών παροχών αποτελεί αντικειμενική ευθύνη της Διοίκησης, αυτή αρνείται ή καθυστερεί την καταβολή τους;
    δ) Πως θα πρέπει να αντιδράσει ο εργαζόμενος Γιατρός του Ε.Σ.Υ., όταν η οφειλόμενη προς αυτόν αντιπαροχή, που δεν καταβάλλεται ή καθυστερεί να του καταβληθεί, είναι όχι μόνο αξιόλογη αλλά ουσιώδης για την διαβίωσή του;
    ε) Πως θα πρέπει να αντιδράσει ο εργαζόμενος Γιατρός του Ε.Σ.Υ., όταν ο εργοδότης του είναι, τις περισσότερες μάλιστα φορές, επί μακρόν υπερήμερος ως προς την καταβολή των ποσών για τις δεδουλευμένες εφημερίες;
    στ) Πως θα πρέπει να αντιδράσει ο εργαζόμενος Γιατρός του Ε.Σ.Υ., όταν ενώ η Διοίκηση του Νοσοκομείου τον υποχρεώνει να εφημερεύει προς κάλυψη των αναγκών και δεν του καταβάλλει ή καθυστερεί να του καταβάλλει την αποζημίωση για την πραγματοποίηση των υποχρεωτικών ωρών εφημεριών, η ίδια η Διοίκηση αξιώνει από τον Γιατρό να εργάζεται χρόνο εφημερίας ίσο ή και μεγαλύτερο του χρόνου εργασίας του, δωρεάν ή "επί πιστώσει";


    6. Ο τρόπος λειτουργίας του Εθνικού Συστήματος Υγείας είναι απόλυτα, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, συνυφασμένος με τις εφημερίες, οι οποίες είναι για τους Γιατρούς υποχρεωτικές. Ανεξάρτητα από τον βαθμό του καθένα ή τα χρόνια υπηρεσίας του, οι Γιατροί υποχρεούνται να εκτελούν τις εφημερίες που εγκρίνει η Διοίκηση του κάθε Νοσοκομείου, προκειμένου να καλύπτονται οι ανάγκες εύρυθμης λειτουργίας του κάθε Νοσοκομείου, όπως κρίνεται από τους επιστημονικά υπεύθυνους.
    Έτσι, ενώ ο χρόνος εργασίας του κάθε Γιατρού χωρίς την πραγματοποίηση εφημεριών είναι εκατόν εξήντα (160) ώρες τον μήνα, πραγματοποιείται και εργασία υποχρεωτική (εφημερία) από εκατόν πενήντα (150) έως και εκατόν ενενήντα (190) ώρες τον μήνα.
    Συνεπώς, η αποζημίωση από τις εφημερίες, συνιστά το μισό του εισοδήματος του κάθε Γιατρού μηνιαίως.

    Περαιτέρω, οι υπάρχοντες Γιατροί, λόγω μόνιμης έλλειψης ιατρικού προσωπικού, καλύπτουν τις πάγιες ανάγκες λειτουργίας του κάθε Νοσοκομείου, οι δε εφημερίες αποτελούν μόνιμες και σταθερές απολαβές. Με βάση δε και τις απολαβές από τις εφημερίες, προγραμματίζουν και τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν (έξοδα διαβίωσης, δίδακτρα, δάνεια κλπ.).
    Συνεπώς, η μη καταβολή των οφειλόμενων ποσών από δεδουλευμένες εφημερίες όπως και το αόριστο του χρόνου καταβολής τους, τους δημιουργεί τεράστια οικονομικά προβλήματα και τους καθιστά αφερέγγυους στις συναλλαγές τους, η δε άσκηση του δικαιώματος για επίσχεση εργασίας είναι η μόνη νομική και έντιμη διέξοδος.


    Από τα όσα αναμφισβήτητα παραθέτω, είτε ως σκέψεις είτε ως γεγονότα, προκύπτει αβίαστα ότι οι Γιατροί κλάδου Ε.Σ.Υ. νομιμοποιούνται στη πλήρη ενάσκηση του δικαιώματος για επίσχεση εργασίας ακριβώς όπως και οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα.
    Το Κράτος πρέπει να παύσει να ενεργεί ασύδοτα σε καθεστώς νομικής ασυλίας απέναντι στους υπαλλήλους του. Άλλωστε, η θέση αυτή εύγλωττα απεικονίζεται τόσο στο πρωτογενές όσο και στο παράγωγο δίκαιο των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

    Με εκτίμηση

    Δρ Μιχαήλ Δ. Μιχαήλ
    Δικηγόρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ Διονύση


    σε χαιρετώ και συγχαρητήρια για το blog σου.

    Φοβάμαι όμως ότι τα θέματα σου είναι τόσα πολλά που δεν ξέρω ποιο να πρωτοσχολιάσω.

    Θα κάνεις κάποιο συγκεκριμμένο αφιέρωμα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Αντώνη Λιόλιο
    Προσπαθω να καλύψω σε μια χαμένη εκ των προτέρων προσπάθεια ελλειψη ενημέρωσης από ηλεκτρονικό και έντυπο τύπο,στρεβλώσεις συμφερόντων και συσκοτήσεις κατηγοριών ολόκληρων θεμάτων,μια και έτυχε να απευθύνομαι κυρίως σε συναδέλφους ξέρεις και τα προβλήματα πρώτα απ΄όλα ηλεκτρονικού αναλφαβητισμού.Αρκεί σαν σερσερής Βορειοελλαδίτης να σχολιασεις τα της Πύλης 4 στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης στο σχόλιο του τεύχους 30.Θέμα κιμπάρικο και θα περιλαμβάνεται στις Παραμυθένιες Αλήθειες το υπό έκδοση βιβλίο μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Certainly. I agree with told all above. Let's discuss this question. Here or in PM.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε αυτό το μικρό τόπο μπορείτε ευκολα να ξεχωρίσετε τους εθνικούς νταβατζήδες από τους εθνικούς μπεταντζήδες;;