Οι κανονες του Σόυμπλε

Οι κανόνες του Σόιμπλε

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΝ 21.04.2016

Το πολύ το Κύριε Ελέησον το βαριέται κι ο παπάς. Και το μονότονο "κάντε τα μαθήματά σας" διά στόματος Γερμανών αξιωματούχων φαίνεται να ενοχλεί ακόμη και μέλη της ίδιας της γερμανικής κυβέρνησης. Εάν τουλάχιστον θεωρήσει κανείς ειλικρινή -επί της ουσίας κι όχι επί της διαδικασίας- τη χθεσινή δήλωση του υπουργού Οικονομίας και προέδρου των Σοσιαλδημοκρατών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ ότι οι Ευρωπαίοι έχουν απαυδίσει με τη Γερμανία "που δίνει μαθήματα". Μόνο που η Γερμανία δεν περιορίζεται στο να δίνει μαθήματα στα άλλα κράτη - μέλη για το πώς πρέπει να τηρούνται οι κανόνες. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δίνει μαθήματα και στην Κομισιόν, τον επίσημο θεματοφύλακα των συνθηκών -κάνοντας έξαλλο τον πρόεδρό της Ζαν Κλοντ Γιούνκερ-, ενώ σχεδόν... βλάσφημα για τα γερμανικά δεδομένα ξιφουλκεί ενάντια στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, ο οποίος θεσμικά διαθέτει απόλυτη ανεξαρτησία μετά από γερμανική επιμονή. Γιατί; Μια ερμηνεία είναι ότι δίνει τη μάχη όλων των μαχών για τα γερμανικά οικονομικά συμφέροντα -τουλάχιστον όπως τα αντιλαμβάνεται ο ίδιος- είτε αυτά ενισχύονται από την τήρηση των κανόνων είτε όχι. Εκτιμά ότι αυτά ενισχύονται από την αυστηρή δημοσιονομική πολιτική σε κοινοτικό επίπεδο -λέγε με λιτότητα-, γι' αυτό επιμένει στην τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας από όλους και στον "κορσέ" για την υπό επιτήρηση Ελλάδα. Αντιθέτως, εκτιμά ότι δεν ενισχύονται από την πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και προσπαθεί να παραβιάσει τον κανόνα που ο δικός του Ότμαρ 'Ισινγκερ έθεσε ως επικεφαλής οικονομολόγος της ΕΚΤ το 2003, ότι βασική αποστολή της κεντρικής τράπεζας είναι να κρατά τον πληθωρισμό "οριακά κάτω από το 2%".

Αναλόγως, λοιπόν, χτίζει τις συμμαχίες του -και ως παλιά καραβάνα ξέρει να το κάνει-, αλλά όλο και πιο ξεκάθαρα στη λογική "μονά - ζυγά δικά μου": Προχωράει χέρι- χέρι με το ΔΝΤ για να διασφαλίσει τη συνεχή αύξηση πίεσης στην "απείθαρχη" Ελλάδα, αλλά γυρνάει την πλάτη στο Ταμείο, όταν αυτό πιέζει για απομείωση του ελληνικού χρέους. Στηρίζει, έστω απρόθυμα, την ΕΚΤ όταν δίνει τη μάχη για τη σταθεροποίηση της Ευρωζώνης, αλλά της κηρύσσει τον πόλεμο όταν εκτιμά ότι τα βασικά εργαλεία της σταθεροποίησης -τα μηδενικά επιτόκια και η ποσοτική χαλάρωση- προκαλούν παράπλευρες απώλειες στους Γερμανούς αποταμιευτές. Επί της ουσίας ο Σόιμπλε θέλει να τηρούνται οι κανόνες μόνο όταν τον βολεύουν. Κι αυτό μπορεί να γίνει εξίσου επικίνδυνο για την Ευρώπη όσο και η παραβίαση των κανόνων.