Μινώταυρος, Πιτυοκάμπτης, Σκίρρωνας και Προκρούστης.

Μινώταυρος, Πιτυοκάμπτης, Σκίρρωνας και Προκρούστης.

Ήταν απλοί μύθοι οι άθλοι του Θησέα ή η ιστορική απαρχή του χρυσού αιώνα της Αρχαίας Αθήνας; Η υποχώρηση στον ευρωπαϊκό νεοφιλελευθερισμό και τον γερμανικό δημοσιονομικό κορσέ του Ιούλη είναι πορεία στην ομίχλη ή κέρδος χρόνου και προοπτική ανάκαμψης για το σήμερα; Η βεβαρυμμένη καθημερινή μας ζωή , η εσωτερική λεγομένη πολιτική δεν αφήνει πολλά ερωτήματα δοκησισοφίας μόνο προβλήματα που ζητούν εναλλακτικές του συστήματος των 40 χρόνων συντηρητικής διακυβέρνησης λύσεων. Τα προβλήματα με τη μορφή μυθικών ανθρωπόμορφων τεράτων ζητούν να εξοντωθεί η δίκαιη και χειμαζόμενη κοινωνία των Ελλήνων. Εν αρχή η λιτότητα και οι επιπτώσεις της στο μέλλον των νέων, που να στηριχτούν να φτιάξουν οικογένεια να βρουν δουλιά με σταθερές συνθήκες εργασίας και ασφάλισης, να σκεφτούν ζητήματα υγείας και ασφάλισης γηρατειών όταν τα μνημόνια έχουν προκαλέσει 1,5 εκατ ανέργους και 2,6 εκατομ. πτωχοποιημένους; Είναι τελικά το πρόβλημα του χαμένου ονείρου, του ελλείποντος χαμόγελου και της υπογεννητικότητας στη Χώρα. Αν θέλουμε να ανακάμψουμε έπρεπε άμεσα να συμβάλουμε στη μείωση των τιμών ΔΕΗ, νερού και ειδών βασικής διατροφής. Να ελέγχουμε το 60% σήμερα ανασφάλιστης εργασίας να ισχυροποιήσουμε τους μηχανισμούς που βρίσκουν εκατοντάδες εταιρείες να δουλεύουν με ισχνούς μισθούς, με ανασφάλιστους εργαζόμενους, με ελαστικά ωράρια και απλήρωτη εργασία. Οι Μανωλάδες και τα σκλαβοπάζαρα, οι εταιρείες τηλεφωνητριών και καθαριστριών τα delivery και τα σουβλατζίδικα δεν είναι δουλιές που χτίζουν οικογένειες αλλά είναι οι μόνες υπάρχουσες!

Ο έλεγχος των αλυσίδων τροφίμων από ολιγοπώλια με συντεταγμένη σε τραστ πολιτική τιμών ιδίων προϊόντων και οι μεταφορές τους από τις χώρες παραγωγής και μεταποίησης ιδίως με φορτηγά εταιρειών συγκεκριμένης ιδεολογίας μόνο εξάρτηση πείνας μπορούν να προκαλέσουν σε μια προοδευτική κυβέρνηση που θέλει να υλοποιήσει τους στόχους της. Αν πάλι εκβιαζόμενη η αριστερή κυβέρνηση από τον ισχνό συσχετισμό δυνάμεων δεν ρισκάρει σε πιθανές ρήξεις υπερ των ασθενέστερων τάξεων έρχεται να απογυμνωθεί κινημάτων και εξουσιών. Όταν χτίζεις θέλεις σχέδιο ,μαστόρους και τα κατάλληλα υλικά. Πάμε στο φωτεινό μονοπάτι των ρυθμισμένων κόκκινων δανείων των στεγαστικών και καταναλωτικών. Κατ αρχάς αφορούν το 23% και το 25% εξ αυτών υπόκεινται στο νόμο Κατσέλη τα υπόλοιπα έχουν ένα μπούσουλα για το 92% ευνοϊκό αφήνοντας απ έξω μεγάλους ιδιοκτήτες, δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο και άλλες υποκατηγορίες. Εκκρεμούν τα επιχειρηματικά που είναι το χοντράγγαθο των τραπεζικών εκκρεμοτήτων. Βλέπετε ο δικομματισμός ΝΔ-ΠΑΣΟΚ παλιά και νέα τζάκια τα προίκιζε τα στόλιζε στη καμπούρα τη δικιά μας. Οι υπεύθυνοι τραπεζίτες ακόμα δεν έχουν συλληφθεί και καταστεί υπεύθυνοι. Για να είναι η τελευταία κεφαλαιοποίηση η μόλις συντελεσθείσα πρέπει να καταλογιστούν ευθύνες για τις απώλειες των 240 δις από το 2008, μόνο 50 δις το 2013, πρέπει να αρθούν ασυλίες σε συνένοχους πολιτικούς που προκλητικά κουνούν το δάκτυλο καταγγελτικοί και ηδονιστές της διαπλοκής του παρελθόντος. Όλη η Ευρώπη έχει ρευστότητα και 6-7% νορμάλ ποσοστό κόκκινων μη εξυπηρετούμενων δανείων, εδώ επιδοτήσεις, χορηγίες κόκκινα δάνεια 40% (ο ορισμός της τραπεζικής αποτυχίας) και δεκάδες προκλητικές δηλώσεις Άδωνη- Βούλτεψης Βενιζέλου Σαμαρά Χαρδούβελη και Μητσοτάκη για τα λεφτά έξω επί Τσίπρα. Ναι το κλίμα των λιστών για έλεγχο των ληστών αλλά και με ποιο εξειδικευμένο προσωπικό όταν γενική γραμματεία εσόδων και ΣΔΟΕ πάσχουν από κεφαλής και πολυδαίδαλων ουρών. Κάποτε οι υπάλληλοι του κράτους πρέπει να κάνουν τη δουλιά τους χωρίς μεμψιμοιρίες και «ατυχήματα» Οι έλεγχοι κεφαλαίων κρατούν ακόμα από τον εκβιασμό του Γιουρογκρούπ του Ιούλη και η προσπάθεια για επενδυτική Αττική τράπεζα βρίθει τεχνικών εμποδίων. Η Ευρωπαϊκή βαθειά αντιδραστική τάση που εκπροσωπεί τραπεζικούς κολοσσούς τοξικού ρίσκου με τις τρύπες των 57τρις υπαγορεύει ακόμα τις δηλητηριώδεις προτάσεις της στην Ελληνική κοινωνία. Θέλουν εκτός από το τομάρι του Τσίπρα να ισοπεδώσουν και όλη την εργατική τάξη της Ευρώπης. Το κεφάλαιο σε αυτό το τόπο έδειξε ότι σαν κρατικοδίαιτο γίνεται ασύδοτο άσωτο και άχρηστο. Πρέπει να τους καταλογιστούν οι δανειακές και περιβαλλοντολογικές ευθύνες μέχρι τελευταίου ευρώ. Οι ενεργοί μικρομεσαίοι πρέπει να στηριχτούν το συντομότερο και με δίκαιο φορολογικό.

Σωστά θα υπστηριχθούν από τις οφειλές του κράτους πρωτίστως οι αγρότες και ο πολύπαθος χώρος της υγείας ας διοικηθεί πρώτα για να ελεγχθούν οι δαπάνες και να στοχεύσουμε σε χρήσιμο ανθρώπινο δυναμικό παλιό και νέο. Η αντίληψη ότι μέσω του μη συστήματος θα ολοκληρώσουμε εμείς την καταστροφή των Λυκουρέντζου-Λομβέρδου-Γεωργιάδη-Βορίδη κάποτε πρέπει να φωτιστεί σαν η πιο εγκληματική πτυχή της γενοκτονίας του Ελληνικού λαού στα χρόνια της ύφεσης. Κάποιοι σύμβουλοι και παράγοντες τείνω να συμπεράνω ότι ‘λύνουν» και το ασφαλιστικό συνεχίζοντας την καταστροφή των δημοσίων δομών. Για δε τις ιδιωτικές μεσαίες και μεγάλες έχασαν και το όριο κάποιας επιστημοσύνης και χρηστικότητας που κάποτε προσέφεραν. Η κόψη του μνημονιακού ξυραφιού επεκτείνεται στον αφελληνισμό της ναυτιλίας, το χτύπημα του τουρισμού, το ξεκοκάλισμα της δημόσιας περιουσίας, τον προστατευτισμό του Σαμαρά στους εθνικούς εργολάβους και τις ΣΔΙΤ που επέκτεινε χειραγωγικά. Τα αεροδρόμια στο μαξιλάρι του Σόυμπλε και η κινέζικη ηγεμονία στο λιμάνι μόνο την αδυναμία μας σαν κυβέρνηση προοιωνίζουν. Τα δε μέτωπα της φοροδιαφυγής και της απονομής δικαιοσύνης ιδίως στις 35 μεγάλες εκκρεμοδικίες κοινωνικού ενδιαφέροντος θα καθορίσουν και το κλίμα των οψέποτε νέας εκλογικής αναμέτρησης. Για να επανέλθουν οι νέοι επιστήμονες στη πατρίδα, για να αξιοποιηθούν δημιουργικά οι όποιοι εναπομείναντες φτωχοδιαβολοι της προσφυγιάς σε στοχευμένες εγκαταλελειμμένες ορεινές και νησιώτικες περιοχές με γραπτές υποχρεώσεις και καθήκοντα, για να αξιοποιηθούν ενεργειακές πολιτικές με ανανεώσιμες μορφές ενέργειας φιλικές για το φαινόμενο του θερμοκηπίου η Χώρα μπορεί να κεφαλαιοποιήσει αξίες και να μετοχοποιήσει ανθρωπιά νομιμότητα και πολιτισμό και πάλι στο τρίστρατο της παρακμής που πρυτανεύει σήμερα σαν αποικία χρέους. Είδατε πόσα τέρατα κυκλοφορούν ελεύθερα ανάμεσά μας;;;……. 30-11-2015 Δρ Λαμπαδάριος Διονύσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ να διορθώσει τις μισθολογικές αδικίες

Ο ΣΥΡΙΖΑ να διορθώσει τις μισθολογικές αδικίες ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΝ 27.11.2015 Η κυβέρνηση ετοιμάζει ένα νέο μισθολόγιο για το Δημόσιο. Ελπίζουμε ότι θα διορθώσει τις φοβερές αδικίες που υπάρχουν. Στη χώρα μας έχει δημιουργηθεί ένα τρομερό χάσμα στις αποδοχές όσων μισθοδοτούνται και συνταξιοδοτούνται από την κρατικό προϋπολογισμό. Το χάσμα αυτό δημιουργήθηκε από τον δήθεν σοσιαλιστή κ. Σημίτη, καθώς και με δικαστικές αποφάσεις. Όταν ο κ. Σημίτης έγινε πρωθυπουργός, ψήφισε ένα νέο ειδικό μισθολόγιο για τους δικαστές, με το οποίο διπλασίασε τους ήδη πολύ υψηλούς μισθούς και τις συντάξεις τους! Αυτόματα διπλασιάστηκαν και οι μισθοί και οι συντάξεις των βουλευτών, λόγω της μισθολογικής τους εξίσωσης με τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Δικαστές και βουλευτές πήραν και αναδρομικά πολλών εκατομμυρίων δραχμών. Ο κ. Σημίτης ψήφισε επίσης ένα νέο ειδικό μισθολόγιο για τους καθηγητές των ΑΕΙ δίνοντας και σε αυτούς πολύ μεγάλες αυξήσεις στους ήδη υψηλούς μισθούς και στις συντάξεις τους. Συγχρόνως εξομοίωσε μισθολογικά με τους καθηγητές των ΑΕΙ και άλλους κλάδους, τους καθηγητές των ΤΕΙ, τους ερευνητές κ.ά., που είδαν κι αυτοί τους μισθούς και τις συντάξεις τους να εκτινάσσονται στα ύψη και τα αναδρομικά τους να ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια δραχμές! Ο κ. Σημίτης ψήφισε επίσης ένα νέο μισθολόγιο για τους δημοσίους υπαλλήλους, που οι μισθοί και συντάξεις τους ήταν σε άθλια επίπεδα. Σε αυτούς όμως έδωσε μόνο ψίχουλα ανοίγοντας έτσι φοβερά την ψαλίδα και δημιουργώντας ένα φοβερό χάσμα ανάμεσα σε αυτούς και τους ευνοούμενους κλάδους. Ο δήθεν σοσιαλιστής κ. Σημίτης δημιούργησε κάστες από πατρίκιους και πληβείους. Ακολούθησαν κατά καιρούς οι άλλες μεγάλες αυξήσεις στους ευνοούμενους κλάδους, που είχαν μεγάλη δυνατότητα πίεσης, όχι όμως στους "πληβείους". Το 2006, που η κυβέρνηση της Ν.Δ. έδωσε πολύ κακώς έναν πολύ υψηλό μισθό στον πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών, οι δικαστές αποφάσισαν τη μισθολογική τους εξίσωση μ' αυτόν! Έδωσαν στους εαυτούς τους τεράστιες αυξήσεις στους υψηλότατους μισθούς και στις συντάξεις τους, που έφτασαν στο 80,5% των αποδοχών τους! Τα αναδρομικά τους έφτασαν στα 900 εκατομμύρια ευρώ! Όλοι περίμεναν ότι η κυβέρνηση θα έσπευδε να καταγγείλει την απόφαση αυτή, που είχε προξενήσει αλγεινή εντύπωση στον ελληνικό λαό, ως απαράδεκτη και μεροληπτική και δεν θα την εφάρμοζε. Η κυβέρνηση όμως έδωσε στους δικαστές όσα ζητούσαν επιβαρύνοντας τρομερά τον κρατικό προϋπολογισμό. Τις ίδιες τεράστιες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις πήραν και οι βουλευτές μαζί με αναδρομικά 300 εκατομμυρίων ευρώ! Δικαστές και βουλευτές έχουν αφορολόγητο και ένα μεγάλο μέρος των αποδοχών τους! Οι διαφορές μεταξύ των "πατρικίων" και των "πληβείων" είναι τόσο μεγάλες ώστε ακομη και ο πρώτος μισθός του κατώτατου βαθμού των δικαστών (Ειρηνοδίκης Δ') και ο πρώτος μισθός του κατώτατου βαθμού των καθηγητών των ΑΕΙ, ΤΕΙ κ.λπ. (λέκτορας) είναι πολύ υψηλότερος από τον μισθό ενός δημισίου υπαλλήλου με πανεπιστημιακό δίπλωμα, μεταπτυχιακές σπουδές κ.λπ. που έχει φτάσει στον ανώτατο βαθμό και έχει 35 έτη υπηρεσίας! Στους ανώτερους βαθμούς βέβαια των δικαστών, ΑΕΙ, ΤΕΙ κ.λπ., οι αποδοχές εκτινάσσονται στα ύψη! Τον Αύγουστο του 2013 έγιναν κάποιες περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις των δικαστών (μαζί με όλων των άλλων). Οι δικαστές όμως (που είχαν κρίνει συνταγματικά τα φοβερά Μνημόνια) έκριναν ότι οι περικοπές στις δικές τους αποδοχές ήταν αντισυνταγματικές και ότι πρέπει να επανέλθουν στα επίπεδα του 2012, αναδρομικά μάλιστα! Η συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ υποχώρησε στις αξιώσεις τους και τους έδωσε όσα ζητούσαν.

Σε μια χώρα όμως που βρίσκεται σε τόσο φοβερή κρίση, αλλά σέβεται τους πολίτες της, θα περίμενε κανείς ότι οι περικοπές θα αφορούσαν κυρίως τους "πατρίκιους". Εδώ όμως έγινε ακριβώς το αντίθετο! Εκείνοι που χτυπήθηκαν άγρια είναι οι "πληβείοι". Είναι φοβερό να υπάρχουν σε μία δημοκρατική χώρα τεράστιες διαφορές στους μισθούς και τις συντάξεις. Ελπίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα διορθώσει αυτές τις τρομερές αδικίες. Είναι ένα σοβαρότατο θέμα ηθικής τάξης και στοιχειώδους ανθρωπισμού! Με εκτίμηση Α.Ν.

Στο δρόμο για Παρίσι

Στο δρόμο για Παρίσι Όταν 14 χρόνια τώρα ο μπαμπάς Μπους με την προϋπηρεσία στις μυστικές υπηρεσίες ανακάλυψε την αντιτρομοκρατική πάλη μετά την 11/9 δούλεψαν πολλά think tank , σύμβουλοι ασφαλείας, συνταξιούχοι στρατιωτικοί και εταιρείες μισθοφόρων και άλλων υπηρεσιών στην κατεύθυνση την ίδια με του ψυχρού πολέμου. «Εκμεταλλευόμαστε φονιάδες ναζιστές και λογής ανά τόπο κοτζαμπάσηδες για να προωθηθεί το συμφέρον της υπερδύναμης άντε και των περιφερειακών του συμβουλίου ασφαλείας να μοιράσουν σφαίρες επιρροής». Διαλύθηκαν κράτη όπως Ιράκ ,Λιβύη, Συρία, Υεμένη, Σουδάν ,Μάλι, Σομαλία, Νιγηρία και η τρέλα του φανατικού μουσουλμανισμού διαδόθηκε σαν παρακλάδια της Αλ Κάιντα και μετά σαν σουνιτική τρομοκρατία του ISIS. Φόνοι δάκρυα, αίμα και φυγή και προσφυγιά. Το Ιράκ ήταν κάποτε το αραβικό κράτος με τον λιγότερο αναλφαβητισμό και η Συρία το πιο πετυχημένο δομημένο κράτος με πολυπολιτισμικότητα και αντιαποικιακές περγαμηνές. Η εξουσία των κυβερνήσεων Ασσαντ και Μπααθ ήταν κατοχυρωμένη στο σύνταγμα της χώρας και αυτό ήταν βαρύ όνειδος της νεοαποικιακής Γαλλίας. Της Γαλλίας που είτε με το Σαρκοζί το 2007 είτε με τον Ολάντ από το 2008 πούλησε αφειδώς μεσαία οπλικά συστήματα στη φανατική μουσουλμανική αντιπολίτευση αλ Νουσρα κλπ για αντιστάθμισμα αρχικά στη Χερσμπολάχ και τους Κούρδους και να ενοποιήσουν τις περιοχές πετρελαίου γύρω από την Μεσοποταμία. Το πολιτικοοικονομικό σύστημα ΗΠΑ και Γαλλίας της δε Αγγλίας ασθμαίνουσας πίσω τους διέπρεψε στην κύηση και γαλουχία των τεράτων. Η Γερμανία στερούμενη οπλικής χειραγώγησης περιορίστηκε στις δικές της σφαίρες οικονομικής επιρροής την Ελλάδα και την Τουρκία σε αυτό το γαϊτανάκι κυριαρχίας. Ποιος επέτρεψε στο Χαλιφάτο να εκμεταλλεύεται και να προσπορίζεται πετρελαιοπηγές στη Λιβύη και Μοσούλη;; Ποια συμφέροντα απομονώνουν τη Ρωσία από τα οπλικά συστήματα τύπου πληρωμένων Mistral φρεγάτες και τις χρεώνουν και σαν ζώνη επιρροής στη στρατοκρατούμενη Αίγυπτο;; Ποιος νεοφιλελευθερισμός στο εσωτερικό των Ευρωπαϊκών κρατών επέτρεψε αθρόα ανταλλαγή νιάτων, νυφών, αντεκδίκησης, ακραίων ιδεών φανατισμού και ρατσισμού, εκτεταμένες ανισότητες στο μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων για να καλοπερνούν οι μικρές κλειστές συντροφιές των τραπεζιτών και αργόσχολων πλουτοκρατών. Κάναμε θέματα τους πρόσφυγες τις μαντήλες τους μιναρέδες και άλλα από το εποικοδόμημα ακριβώς για να συσκοτίσουν τις ευθύνες του σημερινού πολιτικού συστήματος του πολιτισμένου κόσμου του άκρατου καπιταλισμού, του νεοφιλελευθερισμού που θέλει στη θέση του κατακάθι τα 2/3 τουλάχιστον της εξαθλιωμένης κοινωνίας. Θρηνώ για του 300 Γάλλους, τα νιάτα του Παρισιού το ίδιο ακριβώς με τους 500.000 νεκρούς στη Συρία των τελευταίων 4 χρόνων, τους 7 Ισραηλινούς με τους 4500 νεκρούς και καταχωνιασμένους στα ερείπια της λωρίδας της Γάζας, τους 3500 νεκρούς των δίδυμων πύργων με τους 3500 που πνίγηκαν στη Μεσόγειο για να ξεφύγουν από τα πεδία μαχών. Έχει στερέψει το δάκρυ. Δεν θα ανάψω κεράκια στα έργα του καπιταλισμού. Περιμένω από τα «χειρουργικά χτυπήματα» όχι να καθαρίσουν την Ρωσική επιρροή στη Συρία ,ούτε να εξαπλώσουν την Τουρκική επιθετικότητα έναντι των Κούρδων, περιμένω να σταματήσει η αιματοχυσία στη Συρία Ιράκ να εξαφανιστούν οι δυνάμεις που εκτρέφουν και χρηματοδοτούν το ISIS (οι σουνίτες κλπ μη αραβικές δυνάμεις) και να επιστρέψουν οι πρόσφυγες να ξαναχτίσουν την πατρίδα τους. Η δικιά μας Πατρίδα δικαιολογημένα ανησυχεί για το πέρασμα αυτό που μας έταξε η ιστορία σε αυτή την ταραγμένη μεριά. Λαμπαδάριος Διονύσης. Δημοσιευθηκε στην Αυγή Σάββατο 21-11-2015

Η γενοκτονία και ο εθνικισμός Κουτσοκώστας Γιάννης

Η γενοκτονία και ο εθνικισμός Κουτσοκώστας Γιάννης | δημοσιευθηκε Αυγή την 07.11.2015 Του Γιάννη Κουτσοκώστα Ο ισχυρισμός ότι οι δηλώσεις του υπουργού Παιδείας «όπλισαν» το χέρι των ακροδεξιών τραμπούκων, που ξυλοκόπησαν τον βουλευτή της Ν.Δ., δεν στέκει. Και δεν πείθει. Ποτέ και πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο η διατύπωση μιας άποψης, ακόμα και της πιο ακραίας, δεν μπορεί να δικαιολογεί και να επιτρέπει τραμπουκισμούς Έγινε και αυτό και ήταν αναμενόμενο. Γιατί, όταν σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες. Ο ξυλοδαρμός του Γ. Κουμουτσάκου από χρυσαυγίτες στο συλλαλητήριο των Ποντίων στο Σύνταγμα δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Είναι η ίδια η θύελλα. Είναι η ακραία και επικίνδυνη συνέπεια ενός ακραίου και επικίνδυνου κλίματος εθνικιστικής υστερίας, που καλλιεργείται μεθοδικά, συστηματικά και οργανωμένα τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Και αναζωπυρώθηκε αυτή τη φορά με αφορμή ή και πρόσχημα τις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας Ν. Φίλη για τη γενοκτονία των Ποντίων. Πρόκειται για ένα επικίνδυνο «παιχνίδι με τη φωτιά», που απειλεί τη χώρα και τη δημοκρατία της, περισσότερο ίσως και από αυτήν ακόμα την οικονομική κρίση. Και είναι διπλά επικίνδυνοι όσοι συμπράττουν σε αυτό το παιχνίδι είτε λόγω άγνοιας του κινδύνου, είτε λόγω αδράνειας, είτε πολύ περισσότερο λόγω μικρο-εσωκομματικών υπολογισμών και επιδιώξεων. Όσοι θεωρούν όλα αυτά υπερβολικά, ας δουν για παράδειγμα, πιο προσεκτικά, τι ακριβώς συνέβη στο Σύνταγμα. Απολύτως θεμιτή και από μια άποψη κατανοητή η διαδήλωση διαμαρτυρίας των Ποντίων, οι οποίοι ωστόσο όφειλαν να περιφρουρήσουν καλύτερα το συλλαλητήριό τους. Αυτό που δεν είναι απολύτως κατανοητό είναι το πώς και το γιατί βρέθηκαν μαζί στην ίδια διαδήλωση, σοβαροί κατά τα άλλα ευρωπαϊστές, όπως είναι ο Γ. Κουμουτσάκος, αλλά και χρυσαυγίτες βουλευτές και λοιπά ακροδεξιά στοιχεία. Εκ του αποτελέσματος η... συνύπαρξη αυτή είχε τη συνήθη με τα ακροδεξιά «ήθη» κατάληξη και μόνο... ευγενική δεν ήταν για τον βουλευτή της Ν.Δ. Οι χρυσαυγίτες δέρνουν, αλλά φταίει, Φίλης Γνωστοί χρυσαυγίτες και ακροδεξιοί τραμπούκοι, που «ξεπήδησαν» από το μπλοκ της Χρυσής Αυγής, ξυλοκόπησαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο τον Γ. Κουμουτσάκο. Και όλα αυτά υπό την ιαχή «αλήτες - προδότες - πολιτικοί» και υπό τα... άγρυπνα και αδιάφορα μάτια αστυνομικών, που παρακολουθούσαν απαθείς, αμέτοχοι και ως εκ τούτου συνένοχοι. Ουδείς προσπάθησε στα σοβαρά να τους εμποδίσει, ουδείς συνελήφθη επί τω... έργω, ουδεμία προσαγωγή έγινε. Και η ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της. Πριν από όλα να εντοπίσει και να συλλάβει τους δράστες, να τιμωρήσει παραδειγματικά τους υπεύθυνους και κυρίως να ξεριζώσει τους ακροδεξιούς θύλακες στην ΕΛ.ΑΣ. Θα περίμενε κανείς ότι το περιστατικό αυτό θα ενεργοποιούσε τα δημοκρατικά αντανακλαστικά της κοινωνίας και των πολιτικών δυνάμεων. Αντ' αυτού είδαμε και ακούσαμε τον ίδιο τον προσωρινό και επίδοξο πρόεδρο της Ν.Δ. Β. Μεϊμαράκη, αλλά και τον ίδιο τον Γ. Κουμουτσάκο, να αποφαίνονται βαρύγδουπα και μάλλον αστόχαστα: ο Φίλης είναι ο ηθικός αυτουργός της επίθεσης. Δηλαδή οι χρυσαυγίτες δέρνουν, αλλά για όλα φταίει ο Φίλης. «Γαλάζια» διολίσθηση προς τα ακροδεξιά Δυστυχώς δεν πρόκειται για σύγχυση ούτε για πρόχειρη και εν θερμώ αντίδραση. Αλλά για κάτι χειρότερο: Πρόκειται για την παρατεινόμενη διολίσθηση της ηγεσίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε ακροδεξιές ατραπούς, σε επικίνδυνα παιχνίδια όξυνσης της εθνικιστικής υστερίας και του τυφλού φανατισμού για μικροκομματικά οφέλη. Παιχνίδια, που γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνα όταν επιχειρείται πολιτική εκμετάλλευση ευαίσθητων εθνικών θεμάτων και όταν «επενδύονται» πολιτικές καριέρες στο θυμικό και στις πονεμένες μνήμες ανθρώπων και κοινωνικών ομάδων. Ο ισχυρισμός ότι οι δηλώσεις του υπουργού Παιδείας «όπλισαν» το χέρι των ακροδεξιών τραμπούκων, που ξυλοκόπησαν τον βουλευτή της Ν.Δ., δεν στέκει. Και δεν πείθει. Ποτέ και πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο η διατύπωση μιας άποψης, ακόμα και της πιο ακραίας, δεν μπορεί να δικαιολογεί και να επιτρέπει τραμπουκισμούς. Αν είναι να ρίξουμε στην... πυρά τον Ν. Φίλη, να το κάνουμε, όχι γιατί ξανα-είπε τη γνώμη του, αλλά γιατί, ως έμπειρο πολιτικό στέλεχος και δημοσιογράφος, όφειλε να γνωρίζει τους κανόνες του παιχνιδιού. Και ως υπουργός όφειλε να γνωρίζει ότι η διατύπωση μιας διαφορετικής άποψης από την επίσημη και κρατούσα έχει άλλη βαρύτητα και άλλες συνέπειες από αυτήν του δημοσιογράφου. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για θέματα ευαίσθητα για ιστορικούς, πολιτικούς και εθνικούς λόγους. Ως συνήθως ο καυγάς και οι αντιπαραθέσεις στην Ελλάδα δεν γίνονται επί της ουσίας, αλλά επί της διαδικασίας. Και δεν αναφέρομαι σε αυτούς οι οποίοι ασκούν κριτική στον υπουργό Παιδείας με πολιτικά, ιστορικά και επιστημονικά επιχειρήματα και υιοθετούν την επίσημη θέση της ελληνικής Πολιτείας ότι αυτά που υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου στις αρχές του 20ού αιώνα ήταν γενοκτονία και όχι αιματηρή εθνοκάθαρση. Αναφέρομαι στα πρωτοπαλίκαρα του εθνικισμού, που ξεσήκωσαν αυτή την εθνικιστική υστερία καταφεύγοντας μάλιστα σε ανιστόρητες υπερβολές, σε απειλές αλλά και σε επικίνδυνες κατηγορίες περί προδοσίας. Αναφέρομαι και στους επίδοξους ηγέτες της Ν.Δ., οι οποίοι εμπλέκουν στην εσωκομματική τους διαμάχη το θέμα ψηφοθηρώντας ασύστολα στη μεγάλη «δεξαμενή» των Ποντίων ψηφοφόρων. Και αναφέρομαι σε όλους αυτούς τους όψιμους «προστάτες» των Ποντίων, που ένιωσαν τον «πατριωτισμό» τους να θίγεται από τις απόψεις του Ν. Φίλη. Το αστείο είναι ότι πολλοί από αυτούς συμπεριφέρθηκαν άθλια και εκμεταλλεύτηκαν με τον χειρότερο τρόπο τους πρόσφυγες από τον Πόντο. Τουρκόσπορους, τους αποκαλούσαν υποτιμητικά, όπως αποκαλούν Ρωσοπόντιους, ακόμα και σήμερα τους Έλληνες Πόντιους, που ήρθαν από την πρώην Σοβιετική Ένωση. «Εθνικόν είναι το αληθές» Τι αποκαλύπτει όλος αυτός ο υποκριτικός ορυμαγδός; Ότι ο καυγάς και οι εκρήξεις δεν γίνονται για το αν ήταν γενοκτονία ή εθνοκάθαρση η σφαγή των Ελλήνων του Πόντου. Το ερώτημα αυτό έχει απαντηθεί προ πολλού από τη Βουλή και από διεθνείς οργανισμούς οι οποίοι έχουν αποφανθεί ότι πρόκειται για γενοκτονία. Ωστόσο αυτό δεν εμποδίζει και οποιαδήποτε άλλη ιστορική και επιστημονική προσέγγιση, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να είναι αντικείμενο ενός ιστορικού συμποσίου αλλά όχι της τρέχουσας πολιτικής αντιπαράθεσης. Όλα αυτά σε μια κανονική χώρα, γιατί δυστυχώς στην Ελλάδα η συζήτηση γίνεται για το αν υπάρχει ακόμα το δικαίωμα να συζητάμε για κάποιες από τις εθνικές μας αλήθειες και αν έχουμε το δικαίωμα να «παραβιάσουμε» το άβατο στο οποίο... μονάζουν. Αν μπορούμε να ψηλαφούμε και κάποιες από τις «γκρίζες» σελίδες της ιστορίας χωρίς παρωπίδες, μίσος και κίβδηλους φανατισμούς. Διότι φίλος ο Φίλης, φίλτεροι οι Πόντιοι, φιλτάτη όμως η αλήθεια. Το είπε και ο Διονύσιος Σολωμός, όχι ο Ρίτσος ή κάποιος άλλος... εθνικά επιλήψιμος ποιητής: «το έθνος -είπε- πρέπει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές». Δεν είπε το ανάποδο: δηλαδή ό,τι είναι εθνικό είναι και αληθές. Θα μου πείτε: Και ποιος είναι αυτός ο Σολωμός, που ξέρει περισσότερα από τον Κασιδιάρη, τον Άδωνι και τον Μεϊμαράκη; Και γιατί παρακαλώ να αφήσουμε την... αλήθεια του Σολωμού να μας χαλάσει την... ωραία μας ιστορία;