Στο δρόμο για Παρίσι

Στο δρόμο για Παρίσι Όταν 14 χρόνια τώρα ο μπαμπάς Μπους με την προϋπηρεσία στις μυστικές υπηρεσίες ανακάλυψε την αντιτρομοκρατική πάλη μετά την 11/9 δούλεψαν πολλά think tank , σύμβουλοι ασφαλείας, συνταξιούχοι στρατιωτικοί και εταιρείες μισθοφόρων και άλλων υπηρεσιών στην κατεύθυνση την ίδια με του ψυχρού πολέμου. «Εκμεταλλευόμαστε φονιάδες ναζιστές και λογής ανά τόπο κοτζαμπάσηδες για να προωθηθεί το συμφέρον της υπερδύναμης άντε και των περιφερειακών του συμβουλίου ασφαλείας να μοιράσουν σφαίρες επιρροής». Διαλύθηκαν κράτη όπως Ιράκ ,Λιβύη, Συρία, Υεμένη, Σουδάν ,Μάλι, Σομαλία, Νιγηρία και η τρέλα του φανατικού μουσουλμανισμού διαδόθηκε σαν παρακλάδια της Αλ Κάιντα και μετά σαν σουνιτική τρομοκρατία του ISIS. Φόνοι δάκρυα, αίμα και φυγή και προσφυγιά. Το Ιράκ ήταν κάποτε το αραβικό κράτος με τον λιγότερο αναλφαβητισμό και η Συρία το πιο πετυχημένο δομημένο κράτος με πολυπολιτισμικότητα και αντιαποικιακές περγαμηνές. Η εξουσία των κυβερνήσεων Ασσαντ και Μπααθ ήταν κατοχυρωμένη στο σύνταγμα της χώρας και αυτό ήταν βαρύ όνειδος της νεοαποικιακής Γαλλίας. Της Γαλλίας που είτε με το Σαρκοζί το 2007 είτε με τον Ολάντ από το 2008 πούλησε αφειδώς μεσαία οπλικά συστήματα στη φανατική μουσουλμανική αντιπολίτευση αλ Νουσρα κλπ για αντιστάθμισμα αρχικά στη Χερσμπολάχ και τους Κούρδους και να ενοποιήσουν τις περιοχές πετρελαίου γύρω από την Μεσοποταμία. Το πολιτικοοικονομικό σύστημα ΗΠΑ και Γαλλίας της δε Αγγλίας ασθμαίνουσας πίσω τους διέπρεψε στην κύηση και γαλουχία των τεράτων. Η Γερμανία στερούμενη οπλικής χειραγώγησης περιορίστηκε στις δικές της σφαίρες οικονομικής επιρροής την Ελλάδα και την Τουρκία σε αυτό το γαϊτανάκι κυριαρχίας. Ποιος επέτρεψε στο Χαλιφάτο να εκμεταλλεύεται και να προσπορίζεται πετρελαιοπηγές στη Λιβύη και Μοσούλη;; Ποια συμφέροντα απομονώνουν τη Ρωσία από τα οπλικά συστήματα τύπου πληρωμένων Mistral φρεγάτες και τις χρεώνουν και σαν ζώνη επιρροής στη στρατοκρατούμενη Αίγυπτο;; Ποιος νεοφιλελευθερισμός στο εσωτερικό των Ευρωπαϊκών κρατών επέτρεψε αθρόα ανταλλαγή νιάτων, νυφών, αντεκδίκησης, ακραίων ιδεών φανατισμού και ρατσισμού, εκτεταμένες ανισότητες στο μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων για να καλοπερνούν οι μικρές κλειστές συντροφιές των τραπεζιτών και αργόσχολων πλουτοκρατών. Κάναμε θέματα τους πρόσφυγες τις μαντήλες τους μιναρέδες και άλλα από το εποικοδόμημα ακριβώς για να συσκοτίσουν τις ευθύνες του σημερινού πολιτικού συστήματος του πολιτισμένου κόσμου του άκρατου καπιταλισμού, του νεοφιλελευθερισμού που θέλει στη θέση του κατακάθι τα 2/3 τουλάχιστον της εξαθλιωμένης κοινωνίας. Θρηνώ για του 300 Γάλλους, τα νιάτα του Παρισιού το ίδιο ακριβώς με τους 500.000 νεκρούς στη Συρία των τελευταίων 4 χρόνων, τους 7 Ισραηλινούς με τους 4500 νεκρούς και καταχωνιασμένους στα ερείπια της λωρίδας της Γάζας, τους 3500 νεκρούς των δίδυμων πύργων με τους 3500 που πνίγηκαν στη Μεσόγειο για να ξεφύγουν από τα πεδία μαχών. Έχει στερέψει το δάκρυ. Δεν θα ανάψω κεράκια στα έργα του καπιταλισμού. Περιμένω από τα «χειρουργικά χτυπήματα» όχι να καθαρίσουν την Ρωσική επιρροή στη Συρία ,ούτε να εξαπλώσουν την Τουρκική επιθετικότητα έναντι των Κούρδων, περιμένω να σταματήσει η αιματοχυσία στη Συρία Ιράκ να εξαφανιστούν οι δυνάμεις που εκτρέφουν και χρηματοδοτούν το ISIS (οι σουνίτες κλπ μη αραβικές δυνάμεις) και να επιστρέψουν οι πρόσφυγες να ξαναχτίσουν την πατρίδα τους. Η δικιά μας Πατρίδα δικαιολογημένα ανησυχεί για το πέρασμα αυτό που μας έταξε η ιστορία σε αυτή την ταραγμένη μεριά. Λαμπαδάριος Διονύσης. Δημοσιευθηκε στην Αυγή Σάββατο 21-11-2015