Στα νεκροταφεία οι ρίζες μας

Στα νεκροταφεία οι ρίζες μας

  Γεννημένος σε μια από τις ομορφότερες παραλίες του Ελληνισμού τις Κυδωνιές (Αϊβαλή) της Μικράς Ασίας στις 27-8-1921 ο θείος Αλέξανδρος Καψάλης του Εμμανουήλ μεγάλωσε στην Αγιάσο της Λέσβου και ξεριζωμένο προσφυγόπουλο γρήγορα βρέθηκε στη βιοπάλη της Κατοχής. Στον αγώνα της επιβίωσης ταίριαξε τη νεανική ορμή του με την αντιστασιακή δράση και την ενεργό συμμετοχή του μέσα από τις τάξεις του μεγάλου δείγματος Αριστερής Παλλαϊκής Ενότητες του ΕΑΜ.

Άξιος επαγγελματίας μάγειρος ,αγαπητός στους συναδέλφους του δούλεψε χρόνια στα καλύτερα ξενοδοχεία της τουριστικής άνοιξης του 60 και 70, μάλιστα εκλεγόταν χρόνια Γραμματέας του σωματείου μαγείρων αποτελώντας θρυλικό δίδυμο με τον Πρόεδρο Παπανικολάου.

Θυμάμαι πιτσιρίκι από τα επιδέξια χέρια του δοκίμασα για πρώτη φορά εξωτικό τότε έδεσμα την ρώσικη σαλάτα καμωμένη από τα χεράκια του και με διαλεγμένα υλικά από το κήπο και το περιβόλι που πάντα διατηρούσε. Η φωνή του με το ξεχωριστό μέταλλο και ουσία έλεγε πάντα αλήθειες δεν πείραξε ποτέ άνθρωπο, αντίθετα είχε μια έλξη που τραβούσε τους άλλους γύρω του αναδεικνύοντάς τον, μεγάλο γοητευτικό  ρήτορα στο χώρο του. Χάρις στο μαχητικά διογκωμένο φάκελό του στην ασφάλεια έμαθα μετά από χρόνια ότι ήταν η αιτία να μην προχωρήσω ποτέ σαν αξιωματικός του ελληνικού στρατού από μια μνησίκακη χώρα που μισούσε τον ίσκιο της. Τάχω γράψει γραφικά στα Αβάδιστα στρατιωτικά. Δεν του κράτησα ποτέ κακία γιαυτό ήξερα τις αιτίες και που πηγαίνω για να ερμηνεύω τις δυσκολίες της ζωής άλλωστε ήμουν πάντα υπερήφανος για το θείο μου και ότι αντιπροσώπευε ο δικός του αγώνας.

Εγκεφαλικά επεισόδια από 14ετίας τον είχαν καταβάλει σωματικά αλλά είχαν αναδείξει στο πραότατο χαρακτήρα του μια αγιοσύνη που έδινε κουράγιο και στους γύρω συγγενείς του.

Η κηδεία του σήμερα 2 παρά 15 μμ στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου του νεκροταφείου Ζωγράφου.

Διόνυσος