Η Παναγιά μαζί σου.

PANAGIA
της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Το είδα γραμμένο σε ένα ψαροκάικο στο λιμάνι του Hobart της Τασμανίας.

Εκεί, στην άλλη άκρη της γης, μακριά από την ζέστη και το ταμπεραμέντο των Βαλκανίων, κάποιος είχε βαφτίσει έτσι την τράτα του. Μέσα μου χάρηκα ότι και εδώ, τόσο μακριά από την μάνα πατρίδα ,υπάρχουν Ελληνες.

Αυτό το διαπίστωσα και στην Αγορά φρούτων της Salamanca Place όπου βρήκα ελληνικές λιχουδιές. Το 20μετρο ψαροκάικο ήταν στολισμένο ,δεξιά και αριστερά, με μία σειρά από μεγάλες λάμπες γυάλινες ,σαν κρεμάμενες χάνδρες ενός μεγάλου κομπολογιού. Θύμιζαν λίγο το πυροφάνι .Δεν βρήκα τον ιδιοκτήτη ίσως επειδή η ώρα που πήγα ήταν ακατάλληλη. Ίσως να είχε πάει για ύπνο και ξεκούραση μαζί με τους ψαράδες του.
Η Τασμανία κατοικήθηκε εδώ και 35.000 χρόνια από τους Αβοριγίνες.Το πέρασμα τους αποδεικνύεται από διάφορες ζωγραφιές στις πολλές σπηλιές του νησιού. Τότε αποτελούσε συνέχεα της ηπείρου αλλά μετά διάφορα δυνατά ρεύματα της θαλάσσης την μετέτρεψαν σε νησί. Το 1642 ο δανός Abel Tasman την χαρτογράφησε δίνοντας της τελικά το όνομά του. Τώρα κατοικείται από πάνω από 200.000 κατοίκους και οι πολλές ιδιαιτερότητες της την κάνουν σίγουρα να ξεχωρίζει από την υπόλοιπη Αυστραλία. Το 1/5 της έκτασης της θεωρείται εθνικός δρυμός και προστατεύεται από την World Heritage Convention από το 1972.
Το Hobart είναι η δεύτερη παλιότερη πόλη της Αυστραλίας. Αυτό το ήσυχο λιμάνι γεμάτο κτήρια του 19 αιώνα, πάρκα, αγάλματα και μνημεία έχει ιδιαίτερη καλαισθησία. Το 40% του πληθυσμού της Τασμανίας διαμένει εδώ αφήνοντας μεγάλες εκτάσεις ακατοίκητες. Όλα κινούνται γύρω από την θάλασσα. και οι τουρίστες έχουνε πολλά να δουν αλλά και η ομορφιά της φύσης , η μεγάλη ποικιλία των λουλουδιών, των φυτών και των ζώων την κάνουν ξεχωριστή.
Ακολούθησα την μυρωδιά της θάλασσας και την εσωτερική μου ανάγκη να πάω στο λιμάνι και να γευτώ θαλασσινά. Πράγματι υπήρχαν ψάρια για όλα τα γούστα και βαλάντια. Το συνηθισμένο στυλ, είναι σε χάρτινο κουτί με φρέσκο τηγανισμένη γαρίδα ή ωμά στρείδια με λίγο λεμόνι. Στην προβλήτα Elisabeth St.Pier το Mures ήταν στο κάτω όροφο, ένα ταχυ μαγειρείο όπου τα φρέσκα ψάρια μαγειρεύονταν επί τόπου. Έπαιρνες ,ότι ήθελε η καρδιά σου ,σε μισή τιμή από αυτή που θα πλήρωνες στο πάνω όροφο όπου υπήρχε εστιατόριο.. Διάλεξα γλώσσα τηγανιτή με πατάτες και λίγη πράσινη σαλάτα. Η τιμή ήταν λιγότερη από 12 ευρώ και η μερίδα ήταν χορταστική.

Δίπλα μου ένας κύριος έτρωγε πίτσα για δύο άτομα με ψάρια (6 ευρώ) και πιο κάτω τρώγανε 6 τεράστιες γαρίδες ψημένες στα κάρβουνα (30 ευρώ).¨Όλοι ήταν ευχαριστημένοι και από την ποιότητα αλλά και από την ποσότητα. Μόνο οι γλάροι μάλωναν έξω από το μαγαζί. Ήταν θυμωμένοι επειδή οι υπάλληλοι σε παρακαλούσανε να μην τα ταΐσεις και κανένας δεν άφηνε το πιάτο του έξω από το κατάστημα.