Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

Το φάντασμα του μανάβη.



ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΜΑΝΑΒΗ

Ο ήλιος του θεριστή από το πρωί άνοιγε τις καρδιές των ξωμάχων στην πεδιάδα της Λοκρίδας. Από το χωριό του πλανόδιου παραγωγού και μανάβη ως το Μάνεση λίγα χιλιόμετρα και η Μαλάμω η γαϊδάρα ακολουθούσε, με τα δύο κοφίνια ζυγιασμένα σωστά κουβάλαγε την πραμάτεια κυρίως ντομάτες και ζαρζαβατικά, με βήμα θεληματικό και αυτάρεσκο. Τρείς μήνες πριν είχε κουνηθεί το σύμπαν
στις εκλογές του Μάρτη του 1946 η Ελλάδα είχε μοιραστεί στα δυό, στους ψηφίσαντες και σε αυτούς που απειλούντο από την εφημερίδα «Εμπρός» και την «Ακρόπολη» ότι λίγα ήταν τα ψωμιά τους και λευκό από την αποχή , το εκλογικό τους βιβλιάριο.
Δελτίο άρτου δεν χρειαζόντουσαν τα καμποχώρια σιμά στην ορεινή Παρνασσίδα, όπως χάμω στην πολύπαθη πόλη. Ο κάμπος πλούσιος φέτος σε στάρια και μπαμπάκια. Γεωτρήσεις να δουλεύουνε αβάντα να θεριεύουν τα κόπια τους.
----Άντε ωρή μας πήρε ο ήλιος.

Μια παρέα κουραδόμαγκες ξαπόσταιναν κάτω από τρία ευκάλυπτα στην άκρη του δρόμου, μέσα στο δροσάτο μπαμπακοχώραφο, με γλήγορες κινήσεις καμμιά δεκαριά γυναίκες μάζευαν στα ζεμπίλια[1] το λευκό χρυσάφι. Όλες μανδηλοδεμένες και με ανύπαρκτα χειραφετημένη συνείδηση της δύναμής τους. Οι άνδρες έπιναν τσίπουρο με ελιές και μεζέ ήδη κατέβαζαν τη δεύτερη μποτίλια, σχολίαζαν το κυνήγι της καύλας τους , την αγρανάπαυσή τους και το θέμα της εποχής ποιές άραγε νάναι στους «τσολιάδες» οι νέες εντολές του «εστεμμένου φελλού»[2] του βασιλέα Γεωργίου Β’. Τούτες εδώ οι εργάτριες ήταν κτήμα τους, χωράφι από την κολιγιά τους.
Ο πρόσχαρος και αφελής μανάβης παρέα με την Μαλάμω του περνώντας από σιμά τους θεώρησε καλό να διαλαλήσει την πραμάτεια του, έβαλε σαν χωνί τα δυό του χέρια και :
---- Εχω ντομάτες και για τις παντρεμένες! Φεύγοντας με βήμα γοργό για το Μάνεση.
Καμμιά δεν σήκωσε κεφάλι, πίσω η θολωμένη παρέα από τους πέντε κουραδόμαγκες μετά την αρχική αμηχανία άρχισαν να το δουλεύουν μέσα τους.
---Τη δικιά σου έλεγε Γιώργη
--- Η δικιά μου είναι στα ζά, πάει ντουγρού όμως στο σπίτι σου στο χωριό.
--- Κρεμμύδα άν είσαι άνδρας έπρεπε να τον ξαπλώσεις.
--- Συμμορίτης είναι που μεταφέρει μηνύματα
--- Εχω ξαπλώσει στη Βροχιά δυό και στο Μπέλεση
[3] άλλους δυό με τα ίδια μου τα χέρια.
---- Μην αφήνεις το πόστο σου , από δω θα ξαναπεράσει και τα λέμε. «Κρυπτόμενος αναρχικός» μου μοιάζει τι λες, νάχει όπλα στα κοφίνια ;
---- Πριν έξη μήνους ωρέ δε πιάσαμε επτά από δαύτους στη Θήβα γιατί «συνελήφθησαν συνεδριάζοντες»
--- Στην επιστροφή νάχει και τον παρά , να πλερώσει....
Η παρέα με τους κουραδόμαγκες της λευκής τρομοκρατίας στην Ελληνική ύπαιθρο αγνοούσαν τον καταναγκαστικό νόμο 942 περι λήψεως μέτρων προς .........κατευνασμό των πολιτικών παθών του ΦΕΚ 1946/Α/48 της 15-2-46.

«Άρθρο 1 Με φυλάκισιν ενός μεχρι τριών μηνών κα εν υποτροπή με φυλάκισιν δύο μέχρι εξ μηνών τιμωρείται όστις: ....γ) μεταδίδει εις το κοινόν δια ζώσης φωνής ή τηλεβόων ή οιουδήποτε άλλου τεχνικού μέσου συνθήματα ή εντολάς ή απειλάς ή αγγελίας ή ανακοινώσεις δυνάμενας να εμβάλωσιν εις ανησυχία τους πολίτας ή να μειώσωσι το παρ΄αυτοίς αίσθημα ασφαλείας και τάξεως»
Ψιλά γράμματα ο νόμος όταν το κλίμα προστάζει ασυδοσία και ατιμωρησία. Το ζαγάρι ξυπνάει μέσα τους όταν ο περίγυρος θυμίζει ηφαίστειο που βράζει.
Με την επιστροφή του πραματευτή μανάβη οι πλιατσικολόγοι είχαν λόγο να δείξουν τον χαμένο τους.....ανδρισμό. Δυο κράτησαν την Μαλάμω τη φουριόζα, δύο τον φωνακλά άτυχο διαβάτη και ο πέμπτος με σκεπάρνι του άνοιξε το κεφάλι στα δύο. Οι γυναίκες στο κοντινό χωράφι δεν σήκωσαν κεφάλι, εμείς από το παραδίπλα φκιάχνοντας την γεώτρηση τάδαμε καθαρά όλα στο ξάγναντο του δρόμου, κάναμε τους ανήξερους. Το άψυχο κουφάρι του μανάβη το παράχωσαν εκεί οι θολωμένοι σε μια χαντακιά του λιβαδιού το σκέπασαν πρόχειρα με χώμα και φάνηκαν να ενοχλούνται που τούτος ο ξένος τους αγγάρευε και να τον θάψουν. Έπρεπε να τον εξαφανίσουν. Στην αναμπουμπούλα της μοιρασιάς των εισπράξεων τους έφυγε η Μαλάμω με τα κοφίνια άδεια. Έκοψε από το διάσελο στα χωράφια η κατάστασή της αποχαύνωσης από το όργιο του αίματος δεν τους επέτρεπε να την κυνηγήσουν.

Η Μαλάμω γύρισε σαν πιστό σκυλί στο στάβλο της το βράδυ, αχ να μπορούσε να διηγηθεί την γαϊδουριά των ανθρώπων. Εκεί δι ασήμαντον αφορμή είχαν τελέψει τον πρόσχαρο δουλευταρά μανάβη. Του πήραν την είσπραξη, τον φύτεψαν στα κουτουρού.
Αμολήθηκαν συγγενείς και φίλοι να βρουν τον εξαφανισμένο μανάβη. Λυτούς και δεμένους έβαλαν σε όλα τα γύρω χωριά. Βοήθησαν και οι γύφτοι της περιοχής, ρωτούσαν ψαρεύανε μα τα στόματα ήταν σφαλιστά. Κλεισμένο ήταν και το στόμα της Μαλάμως σπάνια τσίμπαγε λίγο σανό, μέχρι που το πρόσεξε ένα παιδί.
Άνθρωποι χάνονταν στην ύπαιθρο κάθε μέρα, βούιξε ο τόπος τον Αύγουστο του 46 έφαγαν οι άνθρωποι του Γρηγόρη Σούρλα το δημοσιογράφο του Ριζοσπάστη Κώστα Βιδάλη, πήγε να κάνει ρεπορτάζ επί τόπου στο Θεσσαλικό κάμπο.
Οι Μπελεσιώτες δεν τόβαλαν κάτω, απλοί άνθρωποι στη κοσμοχαλασιά αλλά τους έπνιγε το δικό τους δίκιο, τους έλειπε άνθρωπος μέσα από το χωριό τους. Βάλανε τη Μαλάμω μπροστά φορτωμένη, ζυγιασμένη όπως τότε με ντομάτες, την αμόλησαν ντάλα καλοκαίρι και ακολούθησαν δέκα παλικάρια το γαϊδούρι. Πήγε η γαϊδάρα και στάθηκε στο δρόμο για το Μάνεση κάτω από τρείς ευκαλύπτους δεν κούναγε ούτε μπρος ούτε πίσω, αμολήθηκαν τα σαίνια γρήγορα σε νωπό χώμα –ένα γύρω ξεραίλα- βρήκαν το κιβούρι σε αποσύνθεση. Μέριασαν ένα μάτσο ρίγανη πούχε αφεθεί από τα παιδικά χέρια του παιδιού από την γεώτρηση.
Μάθανε τίνος είναι το χωράφι, στο καφενείο στο Μάνεση βρήκαν την σειρά του νήματος. Ποιοί , πού, πότε , πως δεν έμαθαν, έμαθαν ότι οι χωροφυλάκοι κυνηγούσαν συμμορίτες, μ’ ένα μανάβη φάντασμα θα ασχολιόντουσαν;;

Κάποια νύχτα του Οκτώβρη ο κάμπος ξαναγέμισε αίμα. Ομάδα από το ένα χωριό χίμηξε στο άλλο, για γδικιωμό πήραν τρείς ψυχές από τους κουραδόμαγκες και δυό αθώους , κάψανε και πέντε σπίτια, στάβλους, υποστατικά ότι βρήκαν μπροστά τους. Οι Αθηναϊκές εφημερίδες αλάλαζαν καιρό και τάρριχναν στη «κόκκινη τρομοκρατία» τα καταστροφικά νέα από το Μάνεση.

30-11-06
Διόνυσος
[1] Σάκοι από πλεχτή ψάθα.
[2] Από άρθρο του Γεωργίου Βλάχου στην Καθημερινή της εποχής.
[3] Η σημερινή Τιθορέα.

*Πρωτοδημοσιεύτηκε και σχολιάστηκε 4-11-2007 στο poiein.gr
Για τα δίχρονα του υπέροχου άμβωνα ποίησης χρόνια καλά και δημιουργικά. Ναι η ποίηση είναι στη ζωή μας ελευθερη από εξαρτήσεις και αναστολές, να την τιμάτε σαν φυλαχτό , σαν το δάκρι μας που δεν σβήνει στον ωκεανό.

13 σχόλια:

  1. Οταν το έγραψα εκείνο τον Οκτώβρη, περνούσαν οι μπεκάτσες, βαρούσαν οι κηνυγοί, πατήσαν το τριφύλλι θυμάσαι το πενταπλό φονικό ΔΙ' ΑΣΗΜΑΝΤΟΝ ΑΦΟΡΜΗΝ και θυμήθηκα το πραγματικό αυτό φονικό του 1946 που γράφω ποιός μου τόπε, είναι αληθινή ιστορία. Απλά τις ανθρώπινες ιστορίες πρέπει να τις βάζουμε στις κοινωνικές τους συνθήκες για να καταλάβουμε τα ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΦΟΝΙΚΑ κατά της ανθρώπινης ζωής και των δικαιωμάτων μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στα μέρη αυτά, Μπέλεση, Μάνεση, γεννήθηκα και μεγάλωσα.
    Η μνημοσύνη είναι ιερό στοιχείο στη ζωή των ανθρώπων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πατήρ Αναστάσιε
    Οταν πεινάσει ο άνθρωπος κι όταν στεναχωρείται, κανένα δεν εντρέπεται ,κανένα δεν φοβείται
    Χρειάζεται να ξέρουμε ότι σε άνομες συνθήκες πάσχουν και οι αθώοι, και οι κλέφτες και οι κλεπταποδόχοι. Γενική απαξία συστημάτων ,θεσμών και προσώπων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φοβερή ιστορία. Τι να πεις...
    Γνωρίζω και'γώ ιστορίες, διστάζω όμως να τις επαναλαμβάνω -διστάζω ακόμα δλδ.
    Σε όλες τις συνθήκες πάσχουν οι αθώοι και οι αδύναμοι, απλά, σε μερικές πάσχουν λιγότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. -->> στο ερώτημά σου περί εθνικών νταβαντζήδων και μπεταντζήδων, πρόσθεσε και τους εθνικούς χωματουργούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ροδιά μου οι ταγοί του ενημερωτικού μονοπώλιου ανήκουν σε αυτό που λές. Οι λασπολόγοι οι συνειδητοί διαστρεβλωτές της πραγματικότητας, οι ενισχυτές υποκουλτούρας, αυτοί που εξομβελίζουν κάθε παναθρώπινη αξία στη κατεύθυνση να μας κάνουν .....χώμα πριν την ώρα μας. Βλέπεις πόσο εύκολα σπηλώνουν έναν άνθρωπο είτε από ζούγκλες είτε με Βερύκια + Παπαγιάννια παπαγάλια είτε με συντονισμό ακροαματικότητας και διαφήμησης. Αναφέρομαι στη επίκαιρη λάσπη-χώμα που έχει φάει ο Ρουσόπουλος επί 40 ημέρες ,άφησα σχετικό σχόλιο στη Σίβυλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Επειδή αφορά κυνήγι Σανιδά που προωθούν τα λεγόμενα "δημοσιογραφικά" blog kai έχει ήδη θαφτεί 25ο θέμα στη τρελλή ροή τους, μερικοί την έχουν δεί πρακτορείο ειδήσεων θα το επαναλάβω εδώ.
    1.Μη ξεχνάμε ότι ο Σανιδάς επανέφερε την υπόθεση Ανταλλαγής με Βατοπέδι από το αρχείο.
    2.Η ευθύνη ή διαπόμπευση πολιτικών προσώπων πρέπει νάναι δεμένη με στοιχεία Και να πάει κομπλέ στη Βουλή αλλιώς σκαπούλαραν σαν τα τρωκτικά του Σημίτη.
    3.Οι Πασοκοι χρησιμοποιούν "ηθικές ευθύνες" Ρουσόπουλου,βαρούν όλοι ευκολα εκεί τη λάσπη, για να μην αγγίξει κανείς τα εργολαβικά γραφεία πίσω από την κλεπταποδοχή-μεταβίβαση ακινήτων με Βιστονίδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μου έφερες στον νου μια ιστορία που μου έλεγε η γιαγία μου.Ήταν Βουλγάρικη κατοχή στην θράκη,στο χωριό είχαμε και κάνα δυό που συνεργάζονταν με τους Βούλγαρους.Ήρθε μια μέρα στο σπίτι ένας από αυτούς και λέει της γιαγιάς μου,χήρα με 5 παιδιά να ταϊσει.
    -Άϊντε Θιωνίτσα δώσε τα αυγά γιατί θα μας σφάξουν οι Βούλγαροι αν δεν του δώσουμε τίποτα.
    Εκείνη την φορά η γιαγιά μου δεν άντεξε,τον κυνήγισε με το τσαπί,είχε 5 παιδιά να ταϊσει σιγά μην του τα έδινε τα αυγά και το γάλα.
    Ο τύπος φοβέριζε τον κόσμο για να μαζεύει φαγητό και να ταϊζει την φαμίλια του συν το ότι έγινε αιτία να κρεμάσουν κάνα δυό οι βούλγαροι από το καμπαναριό.
    Πέρασαν όμως τα χρόνια,έφυγαν οι Βούλγαροι και φεύγοντας κρέμασαν ακι τους προδότες.
    Από τότε τα ονοματά τους μνημονεύονται μαζί με των υπολοίπων που το άξιζαν στα αλήθεια σε κάθε παρέλαση και εθνική γιορτή.
    Και έτσι λοιπόν κατελληξαν όλοι μαζί στο ίδιο καζάνι,ήρωες και προδότες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Υπέροχη ιστορία και πολύ καλό το βιβλίο.
    Μου θύμησες λίγο - και χωρίς παρεξηγηση - τον παππού μου.
    Καλησπέρες΄!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κάθε εποχή έχει τα κρυμμένα της φαντάσματα. Τότε τους έλλειπε ο μανάβης.... σήμερα αυτά που σχολιάζω στο 8ο σχόλιο και βλέπω σιγά-σιγά να το κάνει θέμα ακόμα και ο Πρετεντέρης στο Βήμα του Σαββάτου. Οι πραγματικές ευθύνες πολιτικών προσώπων και όχι η λάσπη δεν μπορούν να γίνουν φάντασμα ανύπαρκτης αντιπολιτευτικής διάθεσης. Η δικαιοσύνη είναι ένα θεικό δαιμόνιο που καίει τα ανθρώπινα χέρια, τόχω ξαναγράψει στη πρακτική της εφαρμογή παρουσιάζεται τυφλή και βαστά επικίνδυνη σπάθα στα χέρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γιατί θυμάμαι να το ξαναδιάβασα παλαιότερα, ίσως πιο συνοπτικό.. κανω λάθος ?
    Μα και πάλι ..
    " ..να καταλάβουμε τα ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΦΟΝΙΚΑ κατά της ανθρώπινης ζωής και των δικαιωμάτων μας.."
    http://inconue.wordpress.com/2007/03/25/%ce%b7-%ce%b2%ce%af%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%cf%8d/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πρωτοδημοσιεύτηκε και σχολιάστηκε 4-11-2007 στο poiein.gr
    Για τα δίχρονα του υπέροχου άμβωνα ποίησης χρόνια καλά και δημιουργικά. Ναι η ποίηση είναι στη ζωή μας ελευθερη από εξαρτήσεις και αναστολές, να την τιμάτε σαν φυλαχτό , σαν το δάκρι μας που δεν σβήνει στον ωκεανό.
    Τότε που βγήκε, γράφω ημερομηνία τόστειλα σε 200 φίλους κυρίως γιατρούς με το ηλεκτρονικό ταχυδρομίο.
    Οπως γράφει και η Ροδιά σε εκρυθμη κατάσταση την πληρώνουν οι αδύναμοι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε αυτό το μικρό τόπο μπορείτε ευκολα να ξεχωρίσετε τους εθνικούς νταβατζήδες από τους εθνικούς μπεταντζήδες;;