Οι κωλοτούμπες του κου Πάγκαλου

Οι «κλάδοι» και οι ρίζες
Δηλώσεις υπουργών και στρατηγών
ΜΑΡΙΟΣ ΠΛΩΡΙΤΗΣ
Μπορεί η διπλωματία να «γράφει ιστορία» ­ με την έννοια ότι ρυθμίζει τις τύχες των λαών, πριν ή μετά τα όπλα ­ αλλά συχνά δεν σέβεται την Ιστορία (με κεφαλαίο), όταν αυτό εξυπηρετεί τους σκοπούς της. Εμείς οι άλλοι, όμως, που δεν είμαστε διπλωμάτες αλλά «ρυθμιζόμενοι», έχουμε κάθε δικαίωμα να κρίνουμε τόσο την ιστορική ακρίβεια των «ιστορικών» διπλωματικών δηλώσεων, όσο και τη σκοπιμότητα και την αποτελεσματικότητά τους.
Αναφέρομαι, βέβαια, στις δηλώσεις ενός υπουργού και ενός στρατηγού: του δικού μας υπουργού Εξωτερικών κ. Θ. Πάγκαλου και του αρχηγού των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στρατηγού Χικμέτ Χακί Καρανταγί.
Ο πρώτος δήλωσε, πριν ένα περίπου μήνα πως «η Τουρκία ασφαλώς ανήκει στην Ευρώπη. Αποτελεί μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής ιστορίας και η Ελλάδα δεν πρόκειται να αλλάξει άποψη γι' αυτό. Γιατί αν η Τουρκία δεν είναι μέρος της Ευρωπαϊκής ιστορίας, τότε ούτε και η Ελλάδα είναι».
Ο κ. Πάγκαλος δεν περιορίστηκε να υποστηρίξει πως «η Τουρκία πρέπει να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης», πράγμα που θα ήταν πολιτικά κατανοητό ­ άλλο αν πολλοί δυτικοευρωπαίοι αμφισβητούν τόσο το δικαίωμα της γείτονος να μπει στην Ε.Ε. όσο και την ωφελιμότητα αυτής της εισόδου για την Ενωση. Ο υπουργός μίλησε για Ιστορία ­ αφού είπε πως η Τουρκία «ανήκει στην Ευρώπη» κι «αποτελεί μεγάλο μέρος της ιστορίας της».
Είναι αυτονόητο, όμως, πως ένας λαός ανήκει σε μια γεωγραφική-ιστορική-πολιτισμική περιοχή είτε από καταγωγή ­ αν γεννήθηκε και έδρασε εκεί ­ είτε από διαγωγή ­ αν, στη διαδρομή του, εγκολπώθηκε και καλλιέργησε τις πολιτισμικές και άλλες αξίες της περιοχής αυτής.
Αλλά η καταγωγή των Τούρκων είναι καθαρά ασιατική ­ απώτεροι πρόγονοί τους φαίνεται πως ήταν οι απαίσιοι Ούννοι, που οι επιδρομές τους αφάνισαν Ασία και Ευρώπη, τόσο που το όνομά τους έμεινε σύμβολο αβυσαλέας βαρβαρότητας και ολέθρου Τι χρείαν, άλλωστε, έχουμε άλλων μαρτύρων για την καταγωγή των γειτόνων μας απ' τους Ούννους, αφού οι ίδιοι οι σημερινοί Τούρκοι βάφτισαν περήφανα την εισβολή τους στην Κύπρο με το όνομα του «διαπρεπέστερου» και ειδεχθέστερου αρχηγού των ολετήρων εκείνων, του διαβόητου Αττίλα, που κόμπαζε πως ήταν «η μάστιγα του Θεού, η σφύρα του Σύμπαντος» και πως «όπου πατάει το άλογό μου, χορτάρι δε φυτρώνει». Οπως ακριβώς έκαναν, σ' όλη την πορεία τους, οι απόγονοί του...
Οισχυρισμός του κ. Πάγκαλου πως «η Τουρκία αποτελεί μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής ιστορίας» αληθεύει με ένα και μόνο τρόπο: την κατάκτηση και την καταστροφή. Οσες φορές και όσον καιρό, η οθωμανική αυτοκρατορία ή η τουρκική «δημοκρατία» πάτησαν το πόδι τους στην Ευρώπη (και όπου αλλού) αυτή μονάχα τη ματωμένη σφραγίδα και τη ζοφερή μνήμη άφησαν. «Τούρκοι διαβήκαν από δω. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα», έγραφε μετά την καταστροφή της Χίου ο ρομαντικός Βίκτορ Ουγκώ1. «Η εγκαθίδρυση της τουρκικής κυριαρχίας είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της υλικής ευμάρειας και τη μείωση του πολιτισμού», θα πει, το 1919, ο ρεαλιστής συμπατριώτης του πρωθυπουργός Κλεμανσώ, συμφωνώντας με την καταπελτική διαπίστωση του παλαιότερου άγγλου ομολόγου του Γκλάντστον, που και άλλοτε έχουμε αναφέρει: «Οπουδήποτε και αν πήγαν, μια πλατειά κηλίδα αίματος έδειχνε τα ίχνη του περάσματός τους και σ' όλη την έκταση της κυριαρχίας τους, ο πολιτισμός εξαφανιζόταν».
Ηγουν, το μόνο «μέρος της ευρωπαϊκής ιστορίας» που αποτελούν οι Τούρκοι, είναι το μέρος του σφαγέα και του αφανιστή...
Οπως ήταν επόμενο, η δήλωση του κ. Πάγκαλου προκάλεσε άφατην αγαλλίαση, όχι μόνο στην Αγκυρα αλλά και στη Δύση και προπάντων στην Ουάσιγκτον, που πρωτοστατεί στον «εξευρωπαϊσμό» της Τουρκίας. Μέσα σε μια μέρα ο υπουργός Εξωτερικών από «ενοχλητικός εθνικιστής» μεταμορφώθηκε σε «άγγελο ειρήνης».
Το ίδιο και ο τούρκος στρατηγός Καρανταγί, που ευδόκησε να παραστεί στη δεξίωση της ελληνικής πρεσβείας στην Αγκυρα, για την 25η Μαρτίου, ου μην αλλά και δήλωσε πως «πρέπει να πρυτανεύσει η λογική στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας, να αντιστραφεί η επικίνδυνη πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, να ανοίξει ένα παράθυρο ανάμεσα στις δύο χώρες». Πολύ ωραίο το «μήνυμα» για να είναι αληθινό. Επειδή, όση ευπιστία κι αν διαθέτει κανείς, δεν μπορεί να μη θυμάται πως ο αυτός στρατηγός Καρανταγί ήταν γενικός επιτελάρχης, όλο τον περασμένο χρόνο, που εγκαινιάσθηκε με την κρίση στα Ιμια και όπου οι τουρκικές παραβάσεις και παραβιάσεις του εναέριου και θαλάσσιου χώρου μας έφτασαν στο ζενίθ της δόξας τους... Πως ο αυτός στρατηγός απειλούσε την Ελλάδα με πόλεμο, αν η Λευκωσία προμηθευθεί τους ρωσικούς αντιαεροπορικούς πυραύλους S-300... Πως ο αυτός Καρανταγί ήταν αρχηγός του τουρκικού επιτελείου που, πριν ένα μόλις μήνα, «ενημέρωνε» τους αμερικανούς ανταποκριτές στη χώρα του πως η ΤΟυρκία αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σε νησίδες του Αιγαίου, του Κρητικού, ακόμα και του Λιβυκού πελάγους (ευτυχώς μας «χάρισαν» το Ιόνιο) και κατηγορούσε την Ελλάδα για «επεκτατισμό» στα ίδια τα εδάφη της!
Μπορεί, όμως ­ θα πουν οι πιο εύπιστοι ­ να άλλαξε στο μεταξύ απόψεις. Σίγουρα, φραστικές «απόψεις» άλλαξε ο διπλωμάτης στρατηγός, δεν άλλαξε όμως πρακτικές ­ αφού, τρεις μόλις μέρες μετά τις φιλειρηνικές δηλώσεις του (το πρωί της 20.3), 30 συνολικά μαχητικά αεροσκάφη «του» παραβίασαν τον εναέριο χώρο μας 16 φορές ανάμεσα σε Λήμνο, Λέσβο και Χίο. Και, αυτά, δεν είναι ελληνικά «μυθεύματα»: οι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και τη Νάπολη είχαν την ευκαιρία ν' απολαύσουν στη νατοϊκή τηλεόραση τις τουρκικές λεβεντιές και να βεβαιωθούν για του λόγου μας το αληθές. Οπως φαίνεται, αυτά τα παράθυρα εννοούσε ο μειλίχιος στρατηγός...
Αλλωστε, τόσο ο ίδιος ο κ. Πάγκαλος όσο και ο υπουργός Αμυνας κ. Τσοχατζόπουλος δήλωναν, πριν 20 μέρες (17.3), πως η Αγκυρα έχει χαλκεύσει σενάρια αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο ­ ο υπουργός Εξωτερικών, μάλιστα, πληροφόρησε πως, κατά την Αγκυρα, «πρέπει να περάσει μια γραμμή στη μέση του Αιγαίου, και στην Ελλαδα να μείνουν οι Κυκλάδες... Το μέγιστο σενάριο της Τουρκίας είναι να γίνουν όλα τα νησιά τουρκικά και ν' ακολουθήσει ανταλλαγή πληθυσμών. Το ελάχιστο σενάριο είναι να μείνουν τα νησιά στην Ελλάδα, αλλά με μικρή αιγιαλίτιδα ζώνη και μέσα σε τουρκική θάλασσα»... Προφανώς, αυτή η γραμμή είναι η νέα φιλειρηνική «γραμμή», ως διακήρυξε ο κ. Καρανταγί...
Ακόμα και οι πιο τουρκόφιλοι δυτικοί αναγκάζονται πια να «δουν» τη διπροσωπία της Αγκυρας και προβληματίζονται για την ένταξή της στην ΕΕ. Ακόμα και οι «Financial Times» παραδέχονται πως «η Τουρκία δεν είναι απλώς μια πολύ φτωχή και υπανάπτυκτη χώρα. Με πληθυσμό 62 εκατομμυρίων, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για την Ευρώπη των 373 εκατομμυρίων να την ενσωματώσει, οικονομικά αλλά και θεσμικά... Το βασικό πρόβλημα είναι αν πράγματι η Τουρκία μοιάζει και συμπεριφέρεται σαν δυτικοευρωπαϊκή χώρα. Η απάντηση δεν σηκώνει παρερμηνείες: σε ό,τι αφορά τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη μεταχείριση των μειονοτήτων και τον ρόλο των ενόπλων δυνάμεων, λειτουργεί με τελείως διαφορετικούς κανόνες. Πρακτικοί και πολιτικοί λόγοι, συνεπώς, εμποδίζουν την Τουρκία να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση»... Ακόμα και οι «Times» της Ν. Υόρκης ομολογούν πως «ο ισχυρός στρατός, με τον έντονο εθνικισμό του και τις ευρύτατες παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αποτελεί από μόνος του εμπόδιο στην ενσωμάτωση της Τουρκίας στην Ευρώπη. Η ηγεσία του στρατού αντιδρά στην εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης με την Ελλάδα στο ζήτημα της κατοχής της Κύπρου και στη βίαιη καταπίεση των Κούρδων». (Εφ' ω και ο κ. Καρανταγί προσπαθεί να υφαρπάσει πιστοποιητικό καλής διαγωγής)...
Ακόμα και ο περιπαθής εραστής της Αγκυρας χανούμ κ. Κίνκελ, κατά την επίσκεψή του στον οντά της (27.3), «κακομίλησε» στον Ερμπακάν και, «προβάλλοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κουρδικό και τις σχέσεις με την Ελλάδα, είπε πως η Τουρκία δεν μπορεί να ενταχθεί στην Ε.Ε. στο εγγύς μέλλον».
Και την ίδια ώρα, η «Διεθνής Αμνηστία» ζητάει «να αρθεί η ασυλία στο ζήτημα της καταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της οποίας χαίρει η Τουρκία, λόγω του ειδικού πολιτικού βάρους της» (20.3), ενώ η «Human Rights Watch» «προτρέπει την αμερικανική κυβέρνηση να διακόψει την παροχή στρατιωτικής βοήθειας στην Τουρκία, και την Ε.Ε. να χρησιμοποιήσει τη συμφωνία σύνδεσης για να πιέσει την τουρκική κυβέρνηση να σεβασθεί τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Τι σημαίνουν, λοιπόν, όλα αυτά; Μα πως ο ιερέας των Τρώων Λαοκόων είχε δίκιο όταν έλεγε, «Φοβούμαι τους Δαναούς και δώρα φέροντας»2. Μόνο που τα ονόματα αντιστράφηκαν ­ και, τώρα, οι τουρκο-δαναοί είναι εκείνοι που προσπαθούν με Δούρειους Ιππους δηλώσεων να τρυπώσουν στην-και ν' αλώσουν την ευρωπαϊκή Τροία και να πείσουν πως εκείνοι είναι οι άμωμοι κι εμείς οι άνομοι.
Το οποίον, οι περί «ευρωπαϊκότητας» της Τουρκίας δηλώσεις του κ. Πάγκαλου όχι μόνο ανακριβέστατες ιστορικά ήταν, αλλά και πρακτικά αναποτελεσματικότατες. Οι ίδιοι οι Τούρκοι φρόντισαν να το αποδείξουν, πριν ένστολον κόκκορα Καραγιαντί φωνήσαι τρις...
Οσο για την «κορώνα» του ημετέρου υπουργού, «αν η Τουρκία δεν είναι μέρος της ευρωπαϊκής ιστορίας, τότε ούτε η Ελλάδα είναι», δεν θα σχολιάσουμε καν την εξομοίωση δύο χωρών, που η μια τους στάθηκε «παγά λαλέουσα» ενός περίλαμπρου πολιτισμού και διδάχος (και ανάδοχος) της Ευρώπης, ενώ η άλλη ήταν διαχρονικός και διηπειρωτικός σφαγέας, βάνδαλος και Ηρόστρατος. Μια τέτοια εξομοίωση είναι τόσο εξωφρενική, που δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε καν υβριστική για τη χώρα μας, την Ιστορία και την κοινότατη λογική.
Επιμύθιο. Οσα η Ευρώπη κι εμείς γνωρίσαμε από τους Οσμανλήδες στους αιώνες, όσα γνωρίζουμε ακόμα, μέρα τη μέρα, μας υποχρεώνουν να βλέπουμε πίσω απ' τους «κλάδους ελαίας» των τούρκων στρατηγών και πολιτικών, δόκανα και γιαταγάνια. Και να λέμε, όπως οι Γάλλοι, «Το Χτες (τους) μας σκιάζει, το Σήμερα μας ταράζει, το Αύριο μας τρομάζει»3. Μόνο αν έμπρακτα, μόνιμα, σταθερά αλλάξουν ριζικά στάση οι Τούρκοι, θα πάψουμε να θεωρούμε πως κάθε τους ενέργεια, ειρηνόφιλη ή πολεμόφιλη, είναι «αθλία παρ' αθλίων προς αθλίους σκοπούς»...
­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­
1. », μετάφρ "Το ελληνόπουλο" Κ. Παλαμά.
2. «Timeo Danaos et dona ferentes», Βιργίλιος, Αινειάς, 11,49.
3. «Le Passe me hante, le Present me tourmente, L' Avenir m' epouvante».

To άρθρο είναι αναδημοσίευση από το Βήμα της 6-4-2007.