«ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΙΡΑΝ: ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ ΤΟΥ ΤΖΩΡΤΖ ΜΠΟΥΣ;» Την Πέμπτη, 29 Μαΐου, στις 22:00, στην ΕΤ1
Από το 1951, όταν ο τότε ηγέτης του Ιράν, Μοχάμαντ Μοσσαντέκ, αποφάσισε να εθνικοποιήσει τις πετρελαιοπηγές της χώρας, μέχρι το 1979, όταν η Ιρανική Επανάσταση επέβαλε την ισλαμική δημοκρατία, και από το 1997, όταν οι μεταρρυθμιστές του Χαταμί προσπάθησαν να εκσυγχρονίσουν την ιρανική κοινωνία, μέχρι σήμερα, που ο πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, υπερασπίζεται σθεναρά το δικαίωμα του Ιράν στην ανάπτυξη πυρηνικής ενέργειας, το Ιράν έβρισκε πάντοτε απέναντί του έναν ισχυρό αντίπαλο: τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα παρουσιάζει ένα ντοκιμαντέρ για τον ψυχρό πόλεμο των δύο χωρών και τον ανταγωνισμό τους στην εύφλεκτη Μέση Ανατολή.
Ο φακός της εκπομπής ταξιδεύει στην Τεχεράνη και συναντά τους πρωταγωνιστές της κατάληψης της αμερικανικής πρεσβείας το 1979. Ανάμεσα τους και η Μασουμέ Εμπτεκάρ, που 20 χρόνια αργότερα έγινε η πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρος του Ιράν. Οι καταληψίες φοιτητές ζήτησαν από την 19χρονη τότε Εμπτεκάρ να αναλάβει για τις πρώτες ημέρες τη μετάφραση και ανακοίνωση στα αγγλικά των μηνυμάτων τους. Η κατάληψη όμως κράτησε περισσότερο από όσο είχαν αρχικά υπολογίσει…
Ο Μοχσέν Μιρνταμαντί, από τους πρωτεργάτες της κατάληψης και του κόμματος των μεταρρυθμιστών, μιλά στην εκπομπή και εξιστορεί την προσπάθεια του Ιράν να ξεπεράσει την απομόνωση στην οποία βρέθηκε από τη δεκαετία του 80 κι έπειτα, καθώς και τον αγώνα της ιρανικής κοινωνίας να γεφυρώσει το χάσμα με τη Δύση και να διεκδικήσει τα δικαιώματά της.
Στην Τεχεράνη σήμερα, τολμηρά νεαρά ζευγάρια κυκλοφορούν χέρι χέρι στο πάρκο, ενώ νέοι ράπερ αψηφούν τις απαγορεύσεις και ηχογραφούν τη μουσική που τους εκφράζει. Η πολιτική του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ όμως δοκιμάζει τη νεολαία που διεκδικεί περισσότερες ελευθερίες.
Παράλληλα, οι εξαγγελίες του για το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας, καθώς και οι βολές του εναντίον του Ισραήλ, έχουν μετατρέψει το Ιράν σε «αγαπημένο» στόχο των πολιτικών και των μίντια της Αμερικής. Καθώς το τέλος της προεδρίας του Τζωρτζ Μπους πλησιάζει, το κλίμα οξύνεται και ήδη 2 φορές τους τελευταίους μήνες, οι δύο χώρες βρέθηκαν κοντά στην ένοπλη σύρραξη...
Θα υλοποιήσει άραγε ο Τζωρτζ Μπους την απειλή του για επίθεση στο Ιράν μέχρι την αποχώρησή του από το Λευκό Οίκο το Νοέμβριο; Και τι τακτική θα ακολουθήσει ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ απέναντι στο Ιράν; Ιρανοί πολιτικοί και Αμερικανοί διπλωμάτες αναλύουν την κατάσταση και εξηγούν πως οι δύο χώρες τελικά παίζουν μια σκληρή παρτίδα πόκερ, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Κ. Βεργόπουλος: Στα πιο άγρια επίπεδα σήμερα οι ανισότητες ======================= /Μιλά στην «ΕΡΕΥΝΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ» ο καθηγητής και συγγραφέας για όλες τις τελευταίες εξελίξεις στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως- Ο ίδιος σημειώνει πως τα φαινόμενα διαφθοράς, διαπλοκής και σήψης στην Ελληνική κοινωνία αποτελούν φυσική συνέπεια των πολιτικών επιλογών υπέρ του νεοφιλελευθερισμού ‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’ Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη – ΕΡΕΥΝΑ – ΤΡΙΚΑΛΑ – 28.2.08 «Εάν δεν τονωθούν σήμερα τα κατώτατα εισοδήματα, δεν υπάρχει πλέον διέξοδος για την οικονομία. Αυτό σημαίνει επιτακτική ανάγκη για αλλαγή πλεύσης». Αυτά δηλώσει σήμερα στην «Ε», ο καθηγητής και συγγραφέας κ. Κώστας Βεργόπουλος. O Kώστας B. Bεργόπουλος γεννήθηκε στην Aθήνα. Σπούδασε Nομικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών, Oικονομικές και Πολιτικές Eπιστήμες στη Σορβόννη. Διδάκτωρ Oικονομικών Eπιστημών (Doctorat d’ ?tat) του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Kαθηγητής της Πολιτικής Oικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Eπισκέπτης καθηγητής σε Πανεπιστήμια της Bόρειας και Nότιας Aμερικής. Διεθνής εμπειρογνώμων στα Hνωμένα Έθνη και στην Eυρωπαϊκή Ένωση. Tα βιβλία του έχουν μεταφραστεί και διδάσκονται σε δέκα γλώσσες. ‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’ Η συνέντευξη ------------ -Πώς βλέπετε τον κόσμο σε λίγα χρόνια με τις κοινωνικές ανισότητες να εκτινάσσονται στα ύψη; Εκτιμάτε πώς η σημερινή ισχύουσα διεθνής τάξη πραγμάτων τελειώνει; Έχει διαμορφωθεί στον ορίζοντα η νέα κατάσταση;
.==«Oι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες οξύνονται όλο και περισσότερο στην εποχή μας και αυτή η πορεία έχει αρχίσει από το 1981, δηλαδή από την πρώτη προεδρία του Ρήγκαν στην Αμερική και της Θάτσερ στη Βρετανία. Kατά την προηγούμενη περίοδο, εφαρμοζόταν αντίθετη πολιτική, δηλαδή πολιτική μείωσης των ανισοτήτων, και αυτή απέδιδε κάποια θετικά αποτελέσματα. Όμως, με την άνοδο του νεοφιλελευθερισμού η πολιτική άλλαξε ριζικά και οι ανισότητες αντί να περιορίζονται εκτινάσσονται στα ύψη. Εκτιμάται σήμερα ότι οι ανισότητες έχουν επανέλθει στα πιο άγρια επίπεδα της δεκαετίας του 1920-1930, που, ως γνωστό, οδήγησε όχι μόνον στην διεθνή οικονομική κρίση του 1929-1939, αλλά και στην άνοδο του Ναζισμού στη Γερμανία και στην υπόλοιπη Ευρώπη και ουσιαστικά στη συνέχεια αυτού που ήταν ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος. Σήμερα, οι ανισότητες είναι τόσο μεγάλες, ώστε μπλοκάρουν την ομαλή λειτουργία του οικονομικού συστήματος.
Συνεπώς, εκτός από ένα σοβαρό ζήτημα ηθικής και κοινωνικής πολιτικής, τίθεται επίσης και με οξύ τρόπο ένα ζήτημα απλής λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος. Στην Αμερική, η σημερινή κρίση αποδίδεται στην εξάντληση της ζήτησης για κατανάλωση των νοικοκυριών. Τα τελευταία 25 χρόνια, η υψηλή κερδοφορία στάθηκε επωφελής μόνον για το 5% των υψηλότερων εισοδημάτων και βασίσθηκε σε μεταβιβάσεις εισοδήματος από τα χαμηλά εισοδήματα προς τα υψηλά, ενώ η φορολογική πολιτική δεν διόρθωσε την ανισότητα, αλλά την επαύξησε. Εάν δεν τονωθούν σήμερα τα κατώτατα εισοδήματα, δεν υπάρχει πλέον διέξοδος για την οικονομία. Αυτό σημαίνει επιτακτική ανάγκη για αλλαγή πλεύσης. Θα πρέπει υποχρεωτικά ο επόμενος πρόεδρος της Αμερικής να είναι ο αντίποδας του σημερινού.
Εάν αυτό δεν γίνει, σωτηρία δεν υπάρχει και ο κόσμος βυθίζεται στα πιο επικίνδυνα σενάρια. Νέα κατάσταση πραγμάτων δεν υπάρχει ακόμη, όμως υπάρχει αρχή συνειδητοποίησης του πως πρέπει να είναι η νέα κατάσταση. Ακόμη και οξυδερκείς δυνάμεις του κατεστημένου παραδέχονται ότι έφτασε η στιγμή για μια μείζονα αλλαγή. Αυτή ήταν και η συναίνεση όσων έλαβαν μέρος στην πρόσφατη διεθνή συνάντηση του Νταβός της Ελβετίας».
-Η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο αφιερώνει για την ανάπτυξη των χωρών του τρίτου κόσμου το χαμηλότερο ποσοστό από το εθνικό τους εισόδημα στον κόσμο... Πώς το σχολιάζετε αυτό; Μπορούν αυτά τα χρήματα να λύσουν τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των φτωχών χωρών; .==«Η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο αφιερώνει ως βοήθεια προς τις φτωχότερες το χαμηλότερο ποσοστό του εισοδήματός της. Αυτό δείχνει πόσο λανθασμένα έχει συλλάβει το παγκόσμιο οικονομικό πρόβλημα. Ενώ θα όφειλε να δίδει το παράδειγμα μεταφοράς πόρων από το κέντρο προς την περιφέρεια του παγκοσμίου συστήματος, αν όχι για άλλο λόγο, αλλά και μόνον για λόγους ομαλής λειτουργίας του παγκόσμιου συστήματος. Αντί αυτού, η υπερδύναμη πρωτοστατεί στη λεηλασία των πόρων του τρίτου κόσμου και μεταφέρει την αποταμίευσή του στην Αμερική προκειμένου να τονώνει με δάνεια και πιστώσεις την δική της εσωτερική κατανάλωση. Το σημερινό σύστημα δεν έχει μέλλον, στο μέτρο που μόνο του καταστρέφει τις προϋποθέσεις της διαρκούς και διευρυνόμενης αναπαραγωγής του, ενώ παράλληλα κλιμακώνει την συρρίκνωσή του.
Πρώτη φορά στην ιστορία διαμορφώθηκε ένα διεθνές σύστημα τόσο αυτοτιμωρούμενο, τόσο αυτοκαταστροφικό και συνεπώς τόσο βραχύβιο. Οι Αμερικανοί νεοσυντηρητικοί, με τις στρατιωτικές επιλογές τους, όχι μόνον δεν εξασφάλισαν την παγκόσμια κατίσχυση της χώρας τους, αλλά και επισπεύσανε το τέλος της εποχής της ιδεολογικής ηγεμονίας τους. Τα χρέη που συνήψε στη διάρκεια των δυο προεδρικών θητειών ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος, την πληρωμή των οποίων επιρρίπτει στις επόμενες γενιές, είναι περισσότερα από όσα δανείστηκε το Αμερικανικό κράτος στη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων».
-Στο καινούργιο σας βιβλίο διατυπώνετε ένα σαφέστατο ερώτημα: "Σε ποιον θα ανήκει ο 21ος αιώνας"; Μπορείτε να μας πείτε πώς άρχισε ο 21ος αιώνας; Σας ανησυχούν φαινόμενα τύπου Σαρκοζί;
.==«Ο 21ος αιώνας άρχισε με επίδειξη ισχύος της Αμερικής, όμως αυτή, αντί να την ωφελήσει, αποδείχθηκε καταστροφική για την οικονομία της και οπωσδήποτε αρνητική ακόμη και στα επιχειρησιακά πεδία, όπως εκείνα του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Έτσι, η επίδειξη ισχύος αποβαίνει φιάσκο και η πολιτική πρέπει να αλλάξει. Όμως την ίδια στιγμή στην Ευρώπη αναπτύσσεται με καθυστέρηση ένας νέος πολιτικός συντηρητισμός ουρά του αποτυχημένου αμερικάνικου, χωρίς όμως το απαιτούμενο κοινωνικό βάθος.
Η ευρωπαϊκή αστική τάξη βρίσκεται σήμερα σε αμηχανία και επωφελούνται αυτού καιροσκοπικά και αδίστακτα πρόσωπα τύπου Σαρκοζί. Παρόλα αυτά, εφόσον το κύμα της αλλαγής έρχεται σήμερα από την Αμερική, η Ευρώπη θα υποχρεωθεί και αυτή να ακολουθήσει ακόμη μια φορά. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που ο παλαιός κόσμος ακολουθεί τον νέο. Το κοινωνικό κράτος γεννήθηκε το 1935 στην Αμερική του Ρούζβελτ στη διάρκεια της μεγάλης οικονομικής κρίσης, ενώ την ίδια στιγμή στην Ευρώπη οι αρχές συνέχιζαν να εφαρμόζουν μονεταριστικές πολιτικές και να αποδοκιμάζουν την κοινωνική πολιτική που γεννιόταν στην Αμερική. Μόνον μεταπολεμικά η Ευρώπη υιοθέτησε τις αρχές του κοινωνικού κράτους, δηλαδή με καθυστέρηση μιας δεκαετίας σε σχέση με την Αμερική».
-Τα φαινόμενα διαφθοράς και σήψης στην Ελληνική κοινωνία σε ποιες σκέψεις σας οδηγούν; Αυτός είναι σε τελική ανάλυση ο καπιταλισμός;
.==«Τα φαινόμενα διαφθοράς, διαπλοκής και σήψης στην Ελληνική κοινωνία αποτελούν επίσης φυσική συνέπεια των πολιτικών επιλογών υπέρ του νεοφιλελευθερισμού και της κατάργησης των ελέγχων και των ρυθμίσεων, της αποποινικοποίησης των οικονομικών εγκλημάτων. Ό,τι άλλοτε απαγορευότανε, σήμερα έχει επιτραπεί, στο όνομα των υποτιθέμενων «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Όμως, οι νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις» είναι ψευδεπίγραφες, εφόσον δεν μεταρρυθμίζουν πραγματικά, αλλά απλώς καταργούν τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που έχουν μέχρι σήμερα πραγματοποιηθεί. Παρόμοια σκάνδαλα μεγάλης εκτάσεως σημειώνονται και στην Αμερική, στη Βρετανία, στη Γαλλία και στη Γερμανία.
Δεν θα έλεγα ότι αυτό είναι ο καπιταλισμός, ενώ θα έλεγα μάλλον ότι αυτό είναι σήμερα ο νεοφιλελευθερισμός και εκεί οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια οι πολυδιαφημισμένες δήθεν «μεταρρυθμίσεις» του. Δεν είναι υποχρεωτικό ο καπιταλισμός να έχει πάντα την σημερινή άγρια και εκτός οιουδήποτε ελέγχου συμπεριφορά του. Κατά την άμεση μεταπολεμική περίοδο, έδειξε ότι μπορεί να λειτουργεί και με πιο δημοκρατικό και πιο ανθρώπινο προσωπείο, σε ένα σύστημα αντικειμενικών κανόνων και ρυθμίσεων, από το οποίο επωφελούνται όλες οι κοινωνικές τάξεις».
-Δηλαδή;
.==«Δεν νοσταλγώ βέβαια σήμερα αυτό το σύστημα, αλλά ισχυρίζομαι: α) ότι η νεοφιλελεύθερη εκδοχή οδηγείται σήμερα σε αδιέξοδο λόγω της μονόπλευρης βουλιμίας και αρπακτικότητας των πρωταγωνιστών της και
β) ότι ένα διαφορετικό σύστημα βασισμένο σε μια νέα κοινωνική συναίνεση είναι δυνατόν να υπάρξει, ακόμη και μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού. Πιστεύω βέβαια στην κοινωνική επανάσταση, όμως αυτό δεν τίθεται σήμερα στην ημερήσια διάταξη.
Αυτό που τίθεται άμεσα είναι η επιδίωξη ενός συνεπούς και αληθινού μεταρρυθμισμού για την άμεση βελτίωση των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων που βρίσκονται σε απόγνωση. Ενός πραγματισμού μεταρρυθμισμού και όχι ενός ψευδεπίγραφου και παραπλανητικού».
-Πιστεύετε πώς έχουμε την επάνοδο του κράτους-έθνους;
.==«Με την θεωρία της παγκοσμιοποίησης και των απορυθμίσεων πέρασε πολύ η ιδέα ότι καταργούνται τα κράτη και τα έθνη. Όμως, αυτό στην καλύτερη περίπτωση θα έπρεπε να τίθεται ως ζητούμενο, όχι ως δεδομένο.
Πρώτον, τα έθνη δεν εξαρτώνται από τις οικονομικές πολιτικές, συντίθενται, αποσυντίθενται και ανασυντίθενται, ανεξάρτητα από τους βραχύβιους οικονομικούς συρμούς. Συνεπώς, τα έθνη δεν επανέρχονται σήμερα, παρά μόνον για όσους είχαν βιαστικά προεξοφλήσει το τέλος τους.
Δεύτερον, τα κράτη θα μπορούσαν να ξεπερασθούν ιστορικά, υπό τον αυστηρό όμως όρο ότι θα είχε βρεθεί άλλος και αποτελεσματικότερος τρόπος εξασφάλισης της δημοκρατίας και των οικονομικών λειτουργιών. Όμως, αυτή την στιγμή διαπιστώνεται διεθνώς ότι το σύστημα που απειλούσε να θέσει τα εθνικά κράτη στο περιθώριο έχει περιπέσει το ίδιο σε βαθειά κρίση και αδιέξοδο. Κατά συνέπεια, τα κράτη πιέζονται σήμερα πλέον λιγότερο από ότι άλλοτε, όπως επίσης και οι συμφωνίες μεταξύ των κρατών, όχι μόνον δεν πιέζονται, αλλά και ενθαρρύνονται προκειμένου να δοθούν πραγματικές λύσεις στα υπαρκτά προβλήματα της εποχής μας. Η ιδέα μιας παγκόσμιας αγοράς χωρίς κανόνες, ελέγχους και δημοκρατικές εξουσίες βρίσκεται σήμερα στο ναδίρ της τελευταίας 25ετίας, τείνει να εκλείψει και είναι φυσικό οι ιδέες που είχαν μέχρι πρόσφατα απωθηθεί να επανέρχονται στο προσκήνιο για την αναζήτηση νέων λύσεων.
Μπορεί τα κράτη-έθνη να μην εξασφαλίζουν την άριστη διαχείριση της οικονομίας και της δημοκρατίας, όμως με την υποθετική κατάργηση τους η διαχείριση δεν επιδεινώνεται απλώς, αλλά εκλείπει ολοκληρωτικά και αυτό είναι ακόμη πιο δύσκολο να υποστηριχθεί χωρίς αρνητικές συνέπειες για όλους. Για να εκλείψουν πραγματικά τα κράτη-έθνη, θα έπρεπε να υπάρξει στη θέση τους νέα ισχυρή διεθνής διαχείριση, οργανωμένη σε ισχυρούς διεθνείς θεσμούς, υπεύθυνη και λογοδοτούσα. Ενόσω κάτι τέτοιο δεν υπάρχει ούτε καν αντιμετωπίζεται για το ορατό μέλλον, απουσιάζουν οι βάσεις για οποιαδήποτε σοβαρή προσέγγιση αυτού του ζητήματος.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, τα κράτη-έθνη δεν πρόκειται να εκλείψουν παρά μόνον από την στιγμή που θα βρεθεί και επιβεβαιωθεί άλλος διαφορετικός τρόπος καλύτερης, δικαιότερης και αποτελεσματικότερης διαχείρισης των παγκοσμίων προβλημάτων».
Βρίσκω την κυριακάτικη γελοιογραφία του Δεβετζόγλου πολύ επίκαιρη και για τις εκλογές του ΙΣΑ που επέρχονται εντός 3ημέρου... Στις περιοδιες μου συναντώ το αδιαφιλονίκητο πρώτο κόμμα και τους οπαδούς του, την γενική κατακραυγή των έργων και ημερών του ΙΣΑ, την αποστασιοποίηση συναδέλφων από τα προδωμένα ονειρά τους. Εχουμε φάει πολύ ορυκτέλαιο! Μα πάρα πολύ, τι είναι ο ΠΙΣ και ο ΙΣΑ ένα επιστημονικό επιμελητήριο με απαρχειομένο καταστατικό και νόμους που διέπουν τη λειτουργία του,που δεν δίνει ούτε το δικαίωμα εκλέγεσθαι στους έλληνες υπηκόους εξ ομογενών ή ξένων εθνοτήτων που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας, που αντιπροσωπεύει από τον πλέον πλούσιο γιατρό μέχρι τους άνεργους και ετεροαπασχολούμενους. Πληρεί τον επιτελικό του ρόλο; όχι, πληρεί ή υποκαθιστά σε περιοχές αδύνατης συνδικαλιστικής εκπροσώπησης τον επιχειρησιακό του ρόλο απέναντι στην εξουσία ; όχι. Τους δίνουμε απόλυτες θριαμβικές πλειοψηφίες στις συνδικαλιστικές ηγεσίες του δικομματισμού μας θεωρούν δεδομένους και οι όποιες συνδικαλιστικές διεκδικήσεις γίνονται αντικείμενο όχι συναλλαγής πιά όπως πχ στην συμπαθή ταξη των δικηγόρων ή των μηχανικών ΑΛΛΑ ΑΠΛΑ ΑΠΑΞΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑς ΕΞΟΥΣΙΑΣ. Μας θεωρούν δεδομένους. Εύκολα θύματα της όποιας υποσχεσιολογίας και αντικείμενα χλεύης από γλυκανάλατα ΜΜΕ και αντιλαικών πολιτικών υγείας. ΠΧ το ΙΚΑ και το ΕΣΥ έχουν μείνει 6 χρόνια χωρίς ουσιαστικά προσλήψεις γιατρών, ο φόρτος εργασιας διογκούται επικίνδυνα για γιατρούς και ΑΣΘΕΝΕΙΣ και όταν περιμένουμε κάποιο 5ο τμήμα ΣτΕ να τακτοποιήσει το θέμα των 2000 προσλήψεων στο ΙΚΑ επί 8μηνο δεν φροντίζουμε στο δικαστή να δώσουμε το ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΑΤΗΜΑ για προσλήψεις εκτός ΑΣΕΠ με βάσει την ειδική αξιολόγηση της προυπηρεσίας στην πολυπαθη πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, όπως τόνιζαν μέχρι Γενάρη τα συνδικαλιστικά τους "επιμελή" όργανα. Σαν δεν ντρεπόμαστε λέω εγώ ως πότε ο γιατρός θα καταπίνει ορυκτέλαια υποσχεσιολογίας φτηνών δημοκόπων και δεν θα βάζει ένα λιθαράκι μόνος του ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΤΟΠΙΟ;;;;;
Διαμόρφωση λιανικών τιμών βενζίνης και diesel κίνησης.
Το σκεπτικό για να γράψω αυτό το θέμα είναι η ραγδαία αύξηση της τιμής του αργού πετρελαίου τους τελευταίους μήνες. Πολλοί γνωστοί και φίλοι που γνωρίζουν ότι εργάζομαι στα ΕΛ.ΠΕ. με ρωτούν για τις τιμές των καυσίμων και που θα φτάσουν. Ρώτησα λοιπόν συναδέλφους και μου έδωσαν μια κατατοπιστική εικόνα για το πως διαμορφώνονται οι τιμές λιανικής στην βενζίνη και το diesel και κρίνω σκόπιμο να σας την μεταφέρω. Για την βενζίνη λοιπόν το κόστος της πρώτης ύλης είναι κάτι λιγότερο από 40%. Οι φόροι είναι κάτι λιγότερο από 50%. Το κόστος διύλισης και το περιθώριο διύλισης είναι περίπου 3 cents (λεπτά) ενώ το μικτό κέρδος των εμπόρων είναι κάτι παραπάνω από 10%. Έτσι λοιπόν όταν η τιμή της Βενζίνης είναι 1.30 € / lt έχουμε: · Πρώτη ύλη: 0.49 - 051 € · Φόροι: 0.62 - 0.63 € · Έμποροι: 0.13 - 0.14 € · Διυλιστήριο: 0.03 € Από τα 0.03 € του Διυλιστηρίου τα μικτά κέρδη είναι περίπου τα μισά. Για το diesel κίνησης το κόστος της πρώτης ύλης είναι περίπου 45%. Οι φόροι είναι κάτι περισσότερο από 40%. Το κόστος διύλισης και το περιθώριο διύλισης είναι περίπου 4 cents (λεπτά) ενώ το μικτό κέρδος των εμπόρων είναι κάτι παρακάτω από 10%. Έτσι λοιπόν όταν η τιμή του diesel κίνησης είναι 1.25 € / lt έχουμε: · Πρώτη ύλη: 0.56 - 0.58 € · Φόροι: 0.51 - 0.53 € · Έμποροι: 0.11 - 0.12 € · Διυλιστήριο: 0.04 € Μάιος 2008 ΜΠΕΝΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ E-Mail: beneas13@hol.gr
Γιώργο πάντα είχα την απορεία γιατι ο ανταγωνισμός και η ελεύθερη αγορά δεν ισχύει για τα διυλιστήρια όπως πχ για την Ολυμπιακή.Να ξαναδούμε λίγο τα στοιχεία σου γιατί μου φορτώνεις τους φόρους, ελαφρώνεις τα διυλιστήρια και γβάζεις λάδι τους κερδοσκόπους ενδειάμεσους. Μια εταιρεία αγοράζει την αμόλυβδη προς 542 ευρώ το κυβικό από τα διυλιστήρια.Οι φόροι ανέρχονται σε 361 ευρώ το κυβικό και το ποσό ανεβαίνει στα 903 ευρώ. Συν τα φορτωτικά του διυλιστηρίου (0,003 ευρώ)το λίτρο και το κόστος μεταφοράς 8 ευρώ το κυβικό για την Αττική και Θεσσαλονίκη ενώ στις άλλες περιοχές της χώρας φτάνει μέχρι και 56 ευρώ το κυβικό. Μέσα από αυτά τα κόστη στην εταιρεία εμπορίας το λίτρο της αμόλυβδης στοιχίζει περίπου 1,086 ευρώ και εν συνεχεία στο ποσό αυτό προσθέτει το κέρδος της,και δίνει στην Αττική 1,1 το λίτρο ενω στο Ναύπλιο τη δίνει 1,15. Ακολούθως ο πρατηριούχοε της Αττικής την πουλά προς 1,18 το λίτρο και του Ναυπλίου προς 1,25 ευρώ το λίτρο. Οι βενζινοπώλες έχουν και αυτοί μερίδιο ευθύνης. Οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του κλάδου αναφέρουν ότι είναι αδικαιολόγητες οι αποκλίσεις που υπάρχουν σήμερα στις τιμές των καυσίμων και τις αποδίδουν στην κερδοσκοπία, τη νοθεία, το λαθρεμπόριο αλλά και την πολιτική των εταιρειών που διαφέρει από πρατήριο σε πρατήριο, ακόμα και όταν βρίσκονται και στον ίδιο δρόμο και σε ελάχιστη απόσταση μεταξύ τους. Ρεκόρ κερδοσκοπίας καταρρίπτει η ελληνική αγορά καυσίμων, αφού οι τιμές διαμορφώνονται στον δικό τους εντονότερο ρυθμό, διαφορετικό από αυτόν που επικρατεί στις άλλες χώρες .Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ελλάδα οι τιμές της αμόλυβδης προ φόρων ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΕς ΘΕΣΕΙΣ των ακριβότερων χωρών και διαμορφώνεται στα 598 ευρώ τα 1000 λίτρα, όταν ο μέσος όρος των 27 χωρών της Ε.Ε. διαμορφώνεται στα 574,93 ευρώ. ΣΤΟΙΧΕΊΑ ΑΠΌ ΤΟΝ κΌΣΜΟ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ 24-25/5/08 .
«ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΙΡΑΝ: ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ ΤΟΥ ΤΖΩΡΤΖ ΜΠΟΥΣ;»
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Πέμπτη, 29 Μαΐου, στις 22:00, στην ΕΤ1
Από το 1951, όταν ο τότε ηγέτης του Ιράν, Μοχάμαντ Μοσσαντέκ, αποφάσισε να εθνικοποιήσει τις πετρελαιοπηγές της χώρας, μέχρι το 1979, όταν η Ιρανική Επανάσταση επέβαλε την ισλαμική δημοκρατία, και από το 1997, όταν οι μεταρρυθμιστές του Χαταμί προσπάθησαν να εκσυγχρονίσουν την ιρανική κοινωνία, μέχρι σήμερα, που ο πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, υπερασπίζεται σθεναρά το δικαίωμα του Ιράν στην ανάπτυξη πυρηνικής ενέργειας, το Ιράν έβρισκε πάντοτε απέναντί του έναν ισχυρό αντίπαλο: τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα παρουσιάζει ένα ντοκιμαντέρ για τον ψυχρό πόλεμο των δύο χωρών και τον ανταγωνισμό τους στην εύφλεκτη Μέση Ανατολή.
Ο φακός της εκπομπής ταξιδεύει στην Τεχεράνη και συναντά τους πρωταγωνιστές της κατάληψης της αμερικανικής πρεσβείας το 1979. Ανάμεσα τους και η Μασουμέ Εμπτεκάρ, που 20 χρόνια αργότερα έγινε η πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρος του Ιράν. Οι καταληψίες φοιτητές ζήτησαν από την 19χρονη τότε Εμπτεκάρ να αναλάβει για τις πρώτες ημέρες τη μετάφραση και ανακοίνωση στα αγγλικά των μηνυμάτων τους. Η κατάληψη όμως κράτησε περισσότερο από όσο είχαν αρχικά υπολογίσει…
Ο Μοχσέν Μιρνταμαντί, από τους πρωτεργάτες της κατάληψης και του κόμματος των μεταρρυθμιστών, μιλά στην εκπομπή και εξιστορεί την προσπάθεια του Ιράν να ξεπεράσει την απομόνωση στην οποία βρέθηκε από τη δεκαετία του 80 κι έπειτα, καθώς και τον αγώνα της ιρανικής κοινωνίας να γεφυρώσει το χάσμα με τη Δύση και να διεκδικήσει τα δικαιώματά της.
Στην Τεχεράνη σήμερα, τολμηρά νεαρά ζευγάρια κυκλοφορούν χέρι χέρι στο πάρκο, ενώ νέοι ράπερ αψηφούν τις απαγορεύσεις και ηχογραφούν τη μουσική που τους εκφράζει. Η πολιτική του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ όμως δοκιμάζει τη νεολαία που διεκδικεί περισσότερες ελευθερίες.
Παράλληλα, οι εξαγγελίες του για το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας, καθώς και οι βολές του εναντίον του Ισραήλ, έχουν μετατρέψει το Ιράν σε «αγαπημένο» στόχο των πολιτικών και των μίντια της Αμερικής. Καθώς το τέλος της προεδρίας του Τζωρτζ Μπους πλησιάζει, το κλίμα οξύνεται και ήδη 2 φορές τους τελευταίους μήνες, οι δύο χώρες βρέθηκαν κοντά στην ένοπλη σύρραξη...
Θα υλοποιήσει άραγε ο Τζωρτζ Μπους την απειλή του για επίθεση στο Ιράν μέχρι την αποχώρησή του από το Λευκό Οίκο το Νοέμβριο; Και τι τακτική θα ακολουθήσει ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ απέναντι στο Ιράν; Ιρανοί πολιτικοί και Αμερικανοί διπλωμάτες αναλύουν την κατάσταση και εξηγούν πως οι δύο χώρες τελικά παίζουν μια σκληρή παρτίδα πόκερ, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Κ. Βεργόπουλος: Στα πιο άγρια επίπεδα σήμερα οι ανισότητες
ΑπάντησηΔιαγραφή=======================
/Μιλά στην «ΕΡΕΥΝΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ» ο καθηγητής και συγγραφέας για όλες τις τελευταίες εξελίξεις στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως- Ο ίδιος σημειώνει πως τα φαινόμενα διαφθοράς, διαπλοκής και σήψης στην Ελληνική κοινωνία αποτελούν φυσική συνέπεια των πολιτικών επιλογών υπέρ του νεοφιλελευθερισμού
‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’
Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη – ΕΡΕΥΝΑ – ΤΡΙΚΑΛΑ – 28.2.08
«Εάν δεν τονωθούν σήμερα τα κατώτατα εισοδήματα, δεν υπάρχει πλέον διέξοδος για την οικονομία. Αυτό σημαίνει επιτακτική ανάγκη για αλλαγή πλεύσης». Αυτά δηλώσει σήμερα στην «Ε», ο καθηγητής και συγγραφέας κ. Κώστας Βεργόπουλος. O Kώστας B. Bεργόπουλος γεννήθηκε στην Aθήνα. Σπούδασε Nομικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών, Oικονομικές και Πολιτικές Eπιστήμες στη Σορβόννη. Διδάκτωρ Oικονομικών Eπιστημών (Doctorat d’ ?tat) του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Kαθηγητής της Πολιτικής Oικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Eπισκέπτης καθηγητής σε Πανεπιστήμια της Bόρειας και Nότιας Aμερικής. Διεθνής εμπειρογνώμων στα Hνωμένα Έθνη και στην Eυρωπαϊκή Ένωση. Tα βιβλία του έχουν μεταφραστεί και διδάσκονται σε δέκα γλώσσες.
‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’
Η συνέντευξη
------------
-Πώς βλέπετε τον κόσμο σε λίγα χρόνια με τις κοινωνικές ανισότητες να εκτινάσσονται στα ύψη; Εκτιμάτε πώς η σημερινή ισχύουσα διεθνής τάξη πραγμάτων τελειώνει; Έχει διαμορφωθεί στον ορίζοντα η νέα κατάσταση;
.==«Oι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες οξύνονται όλο και περισσότερο στην εποχή μας και αυτή η πορεία έχει αρχίσει από το 1981, δηλαδή από την πρώτη προεδρία του Ρήγκαν στην Αμερική και της Θάτσερ στη Βρετανία. Kατά την προηγούμενη περίοδο, εφαρμοζόταν αντίθετη πολιτική, δηλαδή πολιτική μείωσης των ανισοτήτων, και αυτή απέδιδε κάποια θετικά αποτελέσματα. Όμως, με την άνοδο του νεοφιλελευθερισμού η πολιτική άλλαξε ριζικά και οι ανισότητες αντί να περιορίζονται εκτινάσσονται στα ύψη. Εκτιμάται σήμερα ότι οι ανισότητες έχουν επανέλθει στα πιο άγρια επίπεδα της δεκαετίας του 1920-1930, που, ως γνωστό, οδήγησε όχι μόνον στην διεθνή οικονομική κρίση του 1929-1939, αλλά και στην άνοδο του Ναζισμού στη Γερμανία και στην υπόλοιπη Ευρώπη και ουσιαστικά στη συνέχεια αυτού που ήταν ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος. Σήμερα, οι ανισότητες είναι τόσο μεγάλες, ώστε μπλοκάρουν την ομαλή λειτουργία του οικονομικού συστήματος.
Συνεπώς, εκτός από ένα σοβαρό ζήτημα ηθικής και κοινωνικής πολιτικής, τίθεται επίσης και με οξύ τρόπο ένα ζήτημα απλής λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος. Στην Αμερική, η σημερινή κρίση αποδίδεται στην εξάντληση της ζήτησης για κατανάλωση των νοικοκυριών. Τα τελευταία 25 χρόνια, η υψηλή κερδοφορία στάθηκε επωφελής μόνον για το 5% των υψηλότερων εισοδημάτων και βασίσθηκε σε μεταβιβάσεις εισοδήματος από τα χαμηλά εισοδήματα προς τα υψηλά, ενώ η φορολογική πολιτική δεν διόρθωσε την ανισότητα, αλλά την επαύξησε. Εάν δεν τονωθούν σήμερα τα κατώτατα εισοδήματα, δεν υπάρχει πλέον διέξοδος για την οικονομία. Αυτό σημαίνει επιτακτική ανάγκη για αλλαγή πλεύσης. Θα πρέπει υποχρεωτικά ο επόμενος πρόεδρος της Αμερικής να είναι ο αντίποδας του σημερινού.
Εάν αυτό δεν γίνει, σωτηρία δεν υπάρχει και ο κόσμος βυθίζεται στα πιο επικίνδυνα σενάρια. Νέα κατάσταση πραγμάτων δεν υπάρχει ακόμη, όμως υπάρχει αρχή συνειδητοποίησης του πως πρέπει να είναι η νέα κατάσταση. Ακόμη και οξυδερκείς δυνάμεις του κατεστημένου παραδέχονται ότι έφτασε η στιγμή για μια μείζονα αλλαγή. Αυτή ήταν και η συναίνεση όσων έλαβαν μέρος στην πρόσφατη διεθνή συνάντηση του Νταβός της Ελβετίας».
-Η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο αφιερώνει για την ανάπτυξη των χωρών του τρίτου κόσμου το χαμηλότερο ποσοστό από το εθνικό τους εισόδημα στον κόσμο... Πώς το σχολιάζετε αυτό; Μπορούν αυτά τα χρήματα να λύσουν τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των φτωχών χωρών;
.==«Η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο αφιερώνει ως βοήθεια προς τις φτωχότερες το χαμηλότερο ποσοστό του εισοδήματός της. Αυτό δείχνει πόσο λανθασμένα έχει συλλάβει το παγκόσμιο οικονομικό πρόβλημα. Ενώ θα όφειλε να δίδει το παράδειγμα μεταφοράς πόρων από το κέντρο προς την περιφέρεια του παγκοσμίου συστήματος, αν όχι για άλλο λόγο, αλλά και μόνον για λόγους ομαλής λειτουργίας του παγκόσμιου συστήματος. Αντί αυτού, η υπερδύναμη πρωτοστατεί στη λεηλασία των πόρων του τρίτου κόσμου και μεταφέρει την αποταμίευσή του στην Αμερική προκειμένου να τονώνει με δάνεια και πιστώσεις την δική της εσωτερική κατανάλωση. Το σημερινό σύστημα δεν έχει μέλλον, στο μέτρο που μόνο του καταστρέφει τις προϋποθέσεις της διαρκούς και διευρυνόμενης αναπαραγωγής του, ενώ παράλληλα κλιμακώνει την συρρίκνωσή του.
Πρώτη φορά στην ιστορία διαμορφώθηκε ένα διεθνές σύστημα τόσο αυτοτιμωρούμενο, τόσο αυτοκαταστροφικό και συνεπώς τόσο βραχύβιο. Οι Αμερικανοί νεοσυντηρητικοί, με τις στρατιωτικές επιλογές τους, όχι μόνον δεν εξασφάλισαν την παγκόσμια κατίσχυση της χώρας τους, αλλά και επισπεύσανε το τέλος της εποχής της ιδεολογικής ηγεμονίας τους. Τα χρέη που συνήψε στη διάρκεια των δυο προεδρικών θητειών ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος, την πληρωμή των οποίων επιρρίπτει στις επόμενες γενιές, είναι περισσότερα από όσα δανείστηκε το Αμερικανικό κράτος στη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων».
-Στο καινούργιο σας βιβλίο διατυπώνετε ένα σαφέστατο ερώτημα: "Σε ποιον θα ανήκει ο 21ος αιώνας"; Μπορείτε να μας πείτε πώς άρχισε ο 21ος αιώνας; Σας ανησυχούν φαινόμενα τύπου Σαρκοζί;
.==«Ο 21ος αιώνας άρχισε με επίδειξη ισχύος της Αμερικής, όμως αυτή, αντί να την ωφελήσει, αποδείχθηκε καταστροφική για την οικονομία της και οπωσδήποτε αρνητική ακόμη και στα επιχειρησιακά πεδία, όπως εκείνα του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Έτσι, η επίδειξη ισχύος αποβαίνει φιάσκο και η πολιτική πρέπει να αλλάξει. Όμως την ίδια στιγμή στην Ευρώπη αναπτύσσεται με καθυστέρηση ένας νέος πολιτικός συντηρητισμός ουρά του αποτυχημένου αμερικάνικου, χωρίς όμως το απαιτούμενο κοινωνικό βάθος.
Η ευρωπαϊκή αστική τάξη βρίσκεται σήμερα σε αμηχανία και επωφελούνται αυτού καιροσκοπικά και αδίστακτα πρόσωπα τύπου Σαρκοζί. Παρόλα αυτά, εφόσον το κύμα της αλλαγής έρχεται σήμερα από την Αμερική, η Ευρώπη θα υποχρεωθεί και αυτή να ακολουθήσει ακόμη μια φορά. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που ο παλαιός κόσμος ακολουθεί τον νέο. Το κοινωνικό κράτος γεννήθηκε το 1935 στην Αμερική του Ρούζβελτ στη διάρκεια της μεγάλης οικονομικής κρίσης, ενώ την ίδια στιγμή στην Ευρώπη οι αρχές συνέχιζαν να εφαρμόζουν μονεταριστικές πολιτικές και να αποδοκιμάζουν την κοινωνική πολιτική που γεννιόταν στην Αμερική. Μόνον μεταπολεμικά η Ευρώπη υιοθέτησε τις αρχές του κοινωνικού κράτους, δηλαδή με καθυστέρηση μιας δεκαετίας σε σχέση με την Αμερική».
-Τα φαινόμενα διαφθοράς και σήψης στην Ελληνική κοινωνία σε ποιες σκέψεις σας οδηγούν; Αυτός είναι σε τελική ανάλυση ο καπιταλισμός;
.==«Τα φαινόμενα διαφθοράς, διαπλοκής και σήψης στην Ελληνική κοινωνία αποτελούν επίσης φυσική συνέπεια των πολιτικών επιλογών υπέρ του νεοφιλελευθερισμού και της κατάργησης των ελέγχων και των ρυθμίσεων, της αποποινικοποίησης των οικονομικών εγκλημάτων. Ό,τι άλλοτε απαγορευότανε, σήμερα έχει επιτραπεί, στο όνομα των υποτιθέμενων «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Όμως, οι νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις» είναι ψευδεπίγραφες, εφόσον δεν μεταρρυθμίζουν πραγματικά, αλλά απλώς καταργούν τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που έχουν μέχρι σήμερα πραγματοποιηθεί. Παρόμοια σκάνδαλα μεγάλης εκτάσεως σημειώνονται και στην Αμερική, στη Βρετανία, στη Γαλλία και στη Γερμανία.
Δεν θα έλεγα ότι αυτό είναι ο καπιταλισμός, ενώ θα έλεγα μάλλον ότι αυτό είναι σήμερα ο νεοφιλελευθερισμός και εκεί οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια οι πολυδιαφημισμένες δήθεν «μεταρρυθμίσεις» του. Δεν είναι υποχρεωτικό ο καπιταλισμός να έχει πάντα την σημερινή άγρια και εκτός οιουδήποτε ελέγχου συμπεριφορά του. Κατά την άμεση μεταπολεμική περίοδο, έδειξε ότι μπορεί να λειτουργεί και με πιο δημοκρατικό και πιο ανθρώπινο προσωπείο, σε ένα σύστημα αντικειμενικών κανόνων και ρυθμίσεων, από το οποίο επωφελούνται όλες οι κοινωνικές τάξεις».
-Δηλαδή;
.==«Δεν νοσταλγώ βέβαια σήμερα αυτό το σύστημα, αλλά ισχυρίζομαι:
α) ότι η νεοφιλελεύθερη εκδοχή οδηγείται σήμερα σε αδιέξοδο λόγω της μονόπλευρης βουλιμίας και αρπακτικότητας των πρωταγωνιστών της και
β) ότι ένα διαφορετικό σύστημα βασισμένο σε μια νέα κοινωνική συναίνεση είναι δυνατόν να υπάρξει, ακόμη και μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού. Πιστεύω βέβαια στην κοινωνική επανάσταση, όμως αυτό δεν τίθεται σήμερα στην ημερήσια διάταξη.
Αυτό που τίθεται άμεσα είναι η επιδίωξη ενός συνεπούς και αληθινού μεταρρυθμισμού για την άμεση βελτίωση των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων που βρίσκονται σε απόγνωση. Ενός πραγματισμού μεταρρυθμισμού και όχι ενός ψευδεπίγραφου και παραπλανητικού».
-Πιστεύετε πώς έχουμε την επάνοδο του κράτους-έθνους;
.==«Με την θεωρία της παγκοσμιοποίησης και των απορυθμίσεων πέρασε πολύ η ιδέα ότι καταργούνται τα κράτη και τα έθνη. Όμως, αυτό στην καλύτερη περίπτωση θα έπρεπε να τίθεται ως ζητούμενο, όχι ως δεδομένο.
Πρώτον, τα έθνη δεν εξαρτώνται από τις οικονομικές πολιτικές, συντίθενται, αποσυντίθενται και ανασυντίθενται, ανεξάρτητα από τους βραχύβιους οικονομικούς συρμούς. Συνεπώς, τα έθνη δεν επανέρχονται σήμερα, παρά μόνον για όσους είχαν βιαστικά προεξοφλήσει το τέλος τους.
Δεύτερον, τα κράτη θα μπορούσαν να ξεπερασθούν ιστορικά, υπό τον αυστηρό όμως όρο ότι θα είχε βρεθεί άλλος και αποτελεσματικότερος τρόπος εξασφάλισης της δημοκρατίας και των οικονομικών λειτουργιών. Όμως, αυτή την στιγμή διαπιστώνεται διεθνώς ότι το σύστημα που απειλούσε να θέσει τα εθνικά κράτη στο περιθώριο έχει περιπέσει το ίδιο σε βαθειά κρίση και αδιέξοδο. Κατά συνέπεια, τα κράτη πιέζονται σήμερα πλέον λιγότερο από ότι άλλοτε, όπως επίσης και οι συμφωνίες μεταξύ των κρατών, όχι μόνον δεν πιέζονται, αλλά και ενθαρρύνονται προκειμένου να δοθούν πραγματικές λύσεις στα υπαρκτά προβλήματα της εποχής μας. Η ιδέα μιας παγκόσμιας αγοράς χωρίς κανόνες, ελέγχους και δημοκρατικές εξουσίες βρίσκεται σήμερα στο ναδίρ της τελευταίας 25ετίας, τείνει να εκλείψει και είναι φυσικό οι ιδέες που είχαν μέχρι πρόσφατα απωθηθεί να επανέρχονται στο προσκήνιο για την αναζήτηση νέων λύσεων.
Μπορεί τα κράτη-έθνη να μην εξασφαλίζουν την άριστη διαχείριση της οικονομίας και της δημοκρατίας, όμως με την υποθετική κατάργηση τους η διαχείριση δεν επιδεινώνεται απλώς, αλλά εκλείπει ολοκληρωτικά και αυτό είναι ακόμη πιο δύσκολο να υποστηριχθεί χωρίς αρνητικές συνέπειες για όλους. Για να εκλείψουν πραγματικά τα κράτη-έθνη, θα έπρεπε να υπάρξει στη θέση τους νέα ισχυρή διεθνής διαχείριση, οργανωμένη σε ισχυρούς διεθνείς θεσμούς, υπεύθυνη και λογοδοτούσα. Ενόσω κάτι τέτοιο δεν υπάρχει ούτε καν αντιμετωπίζεται για το ορατό μέλλον, απουσιάζουν οι βάσεις για οποιαδήποτε σοβαρή προσέγγιση αυτού του ζητήματος.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, τα κράτη-έθνη δεν πρόκειται να εκλείψουν παρά μόνον από την στιγμή που θα βρεθεί και επιβεβαιωθεί άλλος διαφορετικός τρόπος καλύτερης, δικαιότερης και αποτελεσματικότερης διαχείρισης των παγκοσμίων προβλημάτων».
ΑΚΡΙΒΗ ΜΟΥ… ΑΓΟΡΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Πάει χάθηκε το λαδάκι
με το τηγανητό ψαράκι
πετάν και την μαγιονέζα
σκούριασε και η φριτέζα
ανταγωνίζονται οι τιμές
απελπίζονται οι κυρές
κλαίνε το άδειο καλάθι
βιώνουν του Χρηστού τα πάθη
Βρίσκω την κυριακάτικη γελοιογραφία του Δεβετζόγλου πολύ επίκαιρη και για τις εκλογές του ΙΣΑ που επέρχονται εντός 3ημέρου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις περιοδιες μου συναντώ το αδιαφιλονίκητο πρώτο κόμμα και τους οπαδούς του, την γενική κατακραυγή των έργων και ημερών του ΙΣΑ, την αποστασιοποίηση συναδέλφων από τα προδωμένα ονειρά τους. Εχουμε φάει πολύ ορυκτέλαιο!
Μα πάρα πολύ, τι είναι ο ΠΙΣ και ο ΙΣΑ ένα επιστημονικό επιμελητήριο με απαρχειομένο καταστατικό και νόμους που διέπουν τη λειτουργία του,που δεν δίνει ούτε το δικαίωμα εκλέγεσθαι στους έλληνες υπηκόους εξ ομογενών ή ξένων εθνοτήτων που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας, που αντιπροσωπεύει από τον πλέον πλούσιο γιατρό μέχρι τους άνεργους και ετεροαπασχολούμενους. Πληρεί τον επιτελικό του ρόλο; όχι, πληρεί ή υποκαθιστά σε περιοχές αδύνατης συνδικαλιστικής εκπροσώπησης τον επιχειρησιακό του ρόλο απέναντι στην εξουσία ; όχι. Τους δίνουμε απόλυτες θριαμβικές πλειοψηφίες στις συνδικαλιστικές ηγεσίες του δικομματισμού μας θεωρούν δεδομένους και οι όποιες συνδικαλιστικές διεκδικήσεις γίνονται αντικείμενο όχι συναλλαγής πιά όπως πχ στην συμπαθή ταξη των δικηγόρων ή των μηχανικών ΑΛΛΑ ΑΠΛΑ ΑΠΑΞΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑς ΕΞΟΥΣΙΑΣ. Μας θεωρούν δεδομένους. Εύκολα θύματα της όποιας υποσχεσιολογίας και αντικείμενα χλεύης από γλυκανάλατα ΜΜΕ και αντιλαικών πολιτικών υγείας. ΠΧ το ΙΚΑ και το ΕΣΥ έχουν μείνει 6 χρόνια χωρίς ουσιαστικά προσλήψεις γιατρών, ο φόρτος εργασιας διογκούται επικίνδυνα για γιατρούς και ΑΣΘΕΝΕΙΣ και όταν περιμένουμε κάποιο 5ο τμήμα ΣτΕ να τακτοποιήσει το θέμα των 2000 προσλήψεων στο ΙΚΑ επί 8μηνο δεν φροντίζουμε στο δικαστή να δώσουμε το ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΑΤΗΜΑ για προσλήψεις εκτός ΑΣΕΠ με βάσει την ειδική αξιολόγηση της προυπηρεσίας στην πολυπαθη πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, όπως τόνιζαν μέχρι Γενάρη τα συνδικαλιστικά τους "επιμελή" όργανα. Σαν δεν ντρεπόμαστε λέω εγώ ως πότε ο γιατρός θα καταπίνει ορυκτέλαια υποσχεσιολογίας φτηνών δημοκόπων και δεν θα βάζει ένα λιθαράκι μόνος του ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΤΟΠΙΟ;;;;;
Διαμόρφωση λιανικών τιμών βενζίνης και diesel κίνησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σκεπτικό για να γράψω αυτό το θέμα είναι η ραγδαία αύξηση της τιμής του αργού πετρελαίου τους τελευταίους μήνες. Πολλοί γνωστοί και φίλοι που γνωρίζουν ότι εργάζομαι στα ΕΛ.ΠΕ. με ρωτούν για τις τιμές των καυσίμων και που θα φτάσουν. Ρώτησα λοιπόν συναδέλφους και μου έδωσαν μια κατατοπιστική εικόνα για το πως διαμορφώνονται οι τιμές λιανικής στην βενζίνη και το diesel και κρίνω σκόπιμο να σας την μεταφέρω.
Για την βενζίνη λοιπόν το κόστος της πρώτης ύλης είναι κάτι λιγότερο από 40%.
Οι φόροι είναι κάτι λιγότερο από 50%. Το κόστος διύλισης και το περιθώριο διύλισης είναι περίπου 3 cents (λεπτά) ενώ το μικτό κέρδος των εμπόρων είναι κάτι παραπάνω από 10%. Έτσι λοιπόν όταν η τιμή της Βενζίνης είναι 1.30 € / lt έχουμε:
· Πρώτη ύλη: 0.49 - 051 €
· Φόροι: 0.62 - 0.63 €
· Έμποροι: 0.13 - 0.14 €
· Διυλιστήριο: 0.03 €
Από τα 0.03 € του Διυλιστηρίου τα μικτά κέρδη είναι περίπου τα μισά.
Για το diesel κίνησης το κόστος της πρώτης ύλης είναι περίπου 45%.
Οι φόροι είναι κάτι περισσότερο από 40%. Το κόστος διύλισης και το περιθώριο διύλισης είναι περίπου 4 cents (λεπτά) ενώ το μικτό κέρδος των εμπόρων είναι κάτι παρακάτω από 10%. Έτσι λοιπόν όταν η τιμή του diesel κίνησης είναι 1.25 € / lt έχουμε:
· Πρώτη ύλη: 0.56 - 0.58 €
· Φόροι: 0.51 - 0.53 €
· Έμποροι: 0.11 - 0.12 €
· Διυλιστήριο: 0.04 €
Μάιος 2008
ΜΠΕΝΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
E-Mail: beneas13@hol.gr
Γιώργο πάντα είχα την απορεία γιατι ο ανταγωνισμός και η ελεύθερη αγορά δεν ισχύει για τα διυλιστήρια όπως πχ για την Ολυμπιακή.Να ξαναδούμε λίγο τα στοιχεία σου γιατί μου φορτώνεις τους φόρους, ελαφρώνεις τα διυλιστήρια και γβάζεις λάδι τους κερδοσκόπους ενδειάμεσους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια εταιρεία αγοράζει την αμόλυβδη προς 542 ευρώ το κυβικό από τα διυλιστήρια.Οι φόροι ανέρχονται σε 361 ευρώ το κυβικό και το ποσό ανεβαίνει στα 903 ευρώ. Συν τα φορτωτικά του διυλιστηρίου (0,003 ευρώ)το λίτρο και το κόστος μεταφοράς 8 ευρώ το κυβικό για την Αττική και Θεσσαλονίκη ενώ στις άλλες περιοχές της χώρας φτάνει μέχρι και 56 ευρώ το κυβικό.
Μέσα από αυτά τα κόστη στην εταιρεία εμπορίας το λίτρο της αμόλυβδης στοιχίζει περίπου 1,086 ευρώ και εν συνεχεία στο ποσό αυτό προσθέτει το κέρδος της,και δίνει στην Αττική 1,1 το λίτρο ενω στο Ναύπλιο τη δίνει 1,15.
Ακολούθως ο πρατηριούχοε της Αττικής την πουλά προς 1,18 το λίτρο και του Ναυπλίου προς 1,25 ευρώ το λίτρο. Οι βενζινοπώλες έχουν και αυτοί μερίδιο ευθύνης. Οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του κλάδου αναφέρουν ότι είναι αδικαιολόγητες οι αποκλίσεις που υπάρχουν σήμερα στις τιμές των καυσίμων και τις αποδίδουν στην κερδοσκοπία, τη νοθεία, το λαθρεμπόριο αλλά και την πολιτική των εταιρειών που διαφέρει από πρατήριο σε πρατήριο, ακόμα και όταν βρίσκονται και στον ίδιο δρόμο και σε ελάχιστη απόσταση μεταξύ τους.
Ρεκόρ κερδοσκοπίας καταρρίπτει η ελληνική αγορά καυσίμων, αφού οι τιμές διαμορφώνονται στον δικό τους εντονότερο ρυθμό, διαφορετικό από αυτόν που επικρατεί στις άλλες χώρες .Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ελλάδα οι τιμές της αμόλυβδης προ φόρων ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΕς ΘΕΣΕΙΣ των ακριβότερων χωρών και διαμορφώνεται στα 598 ευρώ τα 1000 λίτρα, όταν ο μέσος όρος των 27 χωρών της Ε.Ε. διαμορφώνεται στα 574,93 ευρώ.
ΣΤΟΙΧΕΊΑ ΑΠΌ ΤΟΝ κΌΣΜΟ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ 24-25/5/08 .
ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΑΚΡΙΒΟ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ 'Η ΟΛΟΙ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΥΝ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ 2000:
1 ΔΟΛΛΑΡΙΟ = 1,2 ΕΥΡΩ
1 ΒΑΡΕΛΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ = 60 ΔΟΛΛΑΡΙΑ
ΕΠΟΜΕΝΩΣ 1 ΒΑΡΕΛΙ = 72 ΕΥΡΩ
ΣΗΜΕΡΑ:
1 ΔΟΛΛΑΡΙΟ = 0.62 ΕΥΡΩ
1 ΒΑΡΕΛΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 115 ΔΟΛΛΑΡΙΑ
ΕΠΟΜΕΝΩΣ 1 ΒΑΡΕΛΙ = 71,3 ΕΥΡΩ
Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΗΣ:
ΕΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΟ ΒΑΡΕΛΙ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΙΜΗ ΜΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΟΥ 2000, ΓΙΑΤΙ Η ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΒΕΝΖΙΝΗΣ ΕΧΕΙ ΑΥΞΗΘΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ;
Νίκος από Δανία.