Φιλανθρωπίας Εγκώμιον

ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ
==========
του ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΤΡΙΒΙΖΑ - 25.1.08
----

Kάποιος κατέβαινε από την Πόλη των Αδάκρυτων Ανθρώπων στην Πόλη των Αγέλαστων ανθρώπων . Έπεσε όμως σε χέρια ληστών, οι οποίοι, αφού τον ξεγύμνωσαν και τον καταπλήγωσαν, τον άφησαν μισοπεθαμένο κι έφυγαν.

Για κακή του τύχη εκείνη την μέρα απεργούσαν τα ασθενοφόρα και τα τρία πέριξ νοσοκομεία παρ όλο που είχαν εγκαινιασθεί επτά φορές το καθένα, προ τριετίας, δεν είχαν ολοκληρώσει ακόμα τις διαδικασίες προσλήψεως ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού .

Kατά σύμπτωση ομως, από το δρόμο εκείνο περνούσε με το τζιπ του ένας δραστήριος επιχειρηματίας, ο οποίος, μόλις είδε τον τραυματία, τηλεφώνησε χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση με το κινητό του στον επενδυτικό του σύμβουλο και αφού βεβαιώθηκε οτι τα διατιθέμενα δια φιλανθρωπικούς σκοπούς εισοδήματα εκπίπτουν απο το φορολογητέο εισόδημα, οργάνωσε στο πλησιέστερο πανδοχείο μια συνέντευξη τύπου και εξήγγειλε οτι η εταιρεία του προσφέρει στο θύμα της ληστείας τα έξοδα νοσηλείας και εαν υποκύψει στα τραύματα του , τα έξοδα κηδείας με μόνο όρο , οτι στην πρώτη περίπτωση οι επίδεσμοι και στην δεύτερη περίπτωση τα φλιτζανάκια του καφέ παρηγοριάς, θα φέρουν σε εμφανές μέρος το λογότυπο της εταιρείας.

Μετά απο τον δραστήριο επιχειρηματία, πέρασε απο το δρόμο εκείνο μια φιλεύσπλαχνη κυρία που μόλις είδε τον τραυματία έφριξε και σοκαρισμένη οργάνωσε κατεπειγόντως ενα γκαλά υπερ των θυμάτων ληστειών στο οποίο προσήλθε όλος ο καλός κόσμος. Oι τουαλέτες των κυρίων οι οποίες παρευρέθησαν σχολιάστηκαν εγκωμιαστικά απο τις εγκυρότερες κοσμικές και με τα έσοδα από τα εισιτήρια αγοράσθηκαν τρεις τόνοι επίδεσμοι οι οποίοι απεστάλησαν στο ετοιμοθάνατο θύμα της ληστείας. Ο ταχυμεταφορέας ομως έκανε λάθος στην διεύθυνση και παρέδωσε τους επιδέσμους σε ενα γειτονικό ορνιθοτροφείο.

Μετα απο τον δραστήριο επιχειρηματία και την φιλεύσπλαχνη κυρία πέρασε απο τον δρόμο εκείνο ένας υπερηλιξ αμαρτωλός ο οποιος σκέφτηκε oτι του παρουσιαζόταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να σωθεί η αμαρτωλή ψυχή του . Έτρεξε λοιπόν πήρε απο το σπίτι του Οσα ληγμένα τρόφιμα και όσα μεταχειρισμένα ιμάτια μπόρεσε να βρει καθώς και ενα μπρελόκ σε σχήμα μασέλας που του είχε χαρίσει μια εξ αγχιστείας θεια του και του έδινε στα νεύρα κάθε φορά που το έβλεπε, και σταυροκοπουμενος με το ενα χέρι τα εναπόθεσε προσεκτικά με το άλλο χέρι, δίπλα στο μισοπεθαμένο θύμα των ληστών

Μετα τον δραστήριο επιχειρηματία, την φιλεύσπλαχνη κυρία και τον υπερήλικα αμαρτωλό, πέρασε απο το δρόμο ένας περισπούδαστος διανοούμενος , ο οποίος αγανάκτησε τόσο πολύ απο το θέαμα του αιμόφυρτου ημιθανούς θύματος, ώστε για να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη έγραψε μια περισπούδαστη διατριβή κατά της ληστείας με τίτλο ‘Οι διαχρονικές επιπτώσεις της αρπακτικής οντολογίας στην χαμπερμασιανή ορθολογικότητα της σαμαρειτικής θυματολογίας’

Μετα τον δραστηριο επιχειρηματία, την φιλεύσπλαχνη κυρία, τον υπερήλικα αμαρτωλό και τον περισπούδαστο διανοούμενο πέρασε απο εκείνο τον δρόμο ένας περιφανής πολίτης με οργανωτικές ικανότητες και θεληματικό πηγούνι ο οποιος συγκλονισμένος απο την επιθανάτια αγωνία του συνανθρώπου του, αποφάσισε οτι έπρεπε να ληφθούν ριζικά μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Για να εκπληρώσει τον σκοπό του προσέλαβε τρεις τηλεφωνήτριες, επτά ορκωτούς λογιστές εννέα σύμβουλους δημόσιων σχέσεων και δώδεκα εκπρόσωπους τύπου και ίδρυσε μια μη κερδοσκοπική φιλανθρωπική εταιρεία η οποία μετά από μια εντατική καμπάνια συγκέντρωσε ενα σεβαστό ποσό υπερ του θύματος αλλά η μια δεκάρα που απόμεινε οταν κατεβλήθησαν οι μισθοί του προσωπικού και τα λειτουργικά έξοδα, έπεσε κάτω και όσο ευσυνείδητα και συντονισμένα και αν μπουσουλούσαν και οι εφτά λογιστές στο πάτωμα, δεν καταφέρανε να την εντοπίσουν.

Μόλις το υπουργικό συμβούλιο ενημερώθηκε για την αξιοσημείωτη αυτή έξαρση φιλανθρωπίας στην χώρα, αποφάσισε να μειώσει δραστικά τον κρατικό προϋπολογισμό για τις πάσης φύσεως κοινωνικές υπηρεσίες

Οταν τα έμαθαν αυτά οι δυο ληστές αισθάνθηκαν μεγάλη ντροπή για την κατάντια του τόπου και έκριναν αναγκαίο να αναθεωρήσουν τις μεθόδους τους.

Αποφάσισαν λοιπόν απο τούδε και στο εξής προτού εγκαταλείψουν τον τόπο του εγκλήματος, να δίνουν τη χαριστική βολή στα θύματα τους .

Η πρώτη φωτογραφία είναι από wikipedia η δεύτερη και η τρίτη από την http://salata.wordpress.com/ η τέταρτη από την Λωρίδα της Γάζας και η πέμπτη γύρω σας.

Επικοινωνιακή Κλίμακα

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΚΛΙΜΑΚΑ

Δ--Το δέκα είναι του Θεού ,το μηδέν του Βελζεβούλη!
Γ---Τι μας λές ρε φίλε εγώ ξέρω το 10 το καλό των ακροδεξιών και 0 το σίγουρο των ακροαριστερών με αστεράτο το 5 των κεντρώων που όλοι τους θέλουν και όλοι τους ξεχνάνε όταν τους πάρουν την ψήφο.
Δ---Τα φαινόμενα απατούν κύριε ταιριάζει η σημειολογία αλλά για αυτούς που έχουν ανάγκη τη βαθμολόγηση, κάθε μαθητή της ζωής, κάθε επιμελητή των λαθών του θα σου ξεδιαλύνω επι τόπου το πως μετράμε τους ανθρώπους.
Γ--- Κοίτα μη πηδήξεις από κανένα παράθυρο.
Δ---Μα οι βαθμολογίες είναι στιγμιαίες ,ας πούμε τριμήνου και πρόσεξε με: Το δέκα των Θεών ,το εννιά των ποιητών το οκτώ των Κυνικών άντε και των Στωικών...
Γ---Πήρες φόρα έτσι;;
Δ---Φόρα κατηφόρα το επτά των Σοφιστών το έξη των Προφητών ,των μανιωδών διδασκάλων, το πέντε των Επικούρειων.. των fast food ανθρώπων και των αμούστακων αδιαμόρφωτων παιδιών.
Γ----Μεχρι εδώ γήινα και ουράνια πλάσματα στα υπόγεια;;
Δ---Στα υπόγεια από τέσσερα έως άσσο βάλε όλες τις διαβαθμίσεις της απατεωνιάς, όλα τα εκπεπτωκότα τάγματα αγγέλων με κορυφαίο προς τα κάτω τον ίδιο τον Διάολο τον Πρίγκηπα του σκότους εκεί που στέλνουμε για «εύκολες λύσεις»
Γ--- Γιατί τα τσαμπουνάς όλα αυτά που το πάς;;
Τσούγκρισαν τα ποτήρια ήπιαν από λίγο κρασί η τσίκνα μύριζε από το χώρο καπνιστών του μικρού ταβερνείου.
Δ--- Εσύ που θα βαθμολογούσες τον πατέρα που σκοτώνει το παιδί του, τη φύτρα του την φυσική του συνέχεια;;
Γ----Επ τι μου λές τώρα ποιός που πότε, το θέμα των ημερών είναι οι αυτοκτονίες πολιτικών προσώπων, εσύ πως το γυρίζεις στην αρχαία τραγωδία.
Δ---Είναι ένα και το αυτό καταστρέφεις τον εαυτό σου ή το σπλάχνο σου όταν έχεις μεγάλη ηθική κατάπτωση, αλλά νόμιζες άλλα η ζωή σου έβγαλε άκου μια μικρή Ικαντζίδικη ιστορία.
« Στο διάδρομο του ΙΚΑ η συνήθης βαβούρα, στη στάση του τραμ πιό συγκαταβατικά περιμένουμε τη σειρά μας. Βγαίνει ο προηγούμενος χειρουργικός ασθενής, πλακώνονται πέντε να μπούνε μαζί στη πόρτα του ιατρείου με πρώτη διαγκωνιζομένη μια σουρτούκα 65άρα με βαμμένο μαλλί και τεράστια λεκάνη. Πετάγομαι από την θέση μου, με βάσει τι βαστούν στα χέρια τους επιβάλλω την τάξη. Τα τέσσερα είναι ταχείς διεκπεραιώσεις ελεγκτικού έργου , τη βάζω στη θέση της:
«Εσείς κυρία μου τελευταία για να σας δώ καλύτερα». Όντως εντός τρίλεπτου απομονώνομαι μαζί της και ακούω το πρόβλημα. Σε λίγο ήταν λυμένο.
Ψυχοκινητικά απότοκα της κηδείας του αδελφού της σε μεγάλη πόλη της Κρήτης, μόλις επέστρεψε από κάτου και οι εκκρεμότητες υγείας μετά από μια κηδεία αποκτούν ξεχωριστή προτεραιότητα.
Πως χάθηκε ο αδελφός;; Διαβητικός που αυτοκτόνησε με φρικτό προγραμματισμένο τρόπο δέθηκε και έκανε μεγάλη δόση από την ένεση που ως τότε ήταν για αυτόν δώρο ζωής, ώς τότε. Καρφώθηκα στην καρέκλα μου άφωνος, κίνησε να φύγει. Τι τόθελα και ρώτησα. Η αίσθηση του επαπειλούμενου θανάτου το σβήσιμο της λυχνίας εγκεφάλου που γίνεται στην υπογλυκαιμία είναι απεχθέστατη αίσθηση.
Βρήκα λίγο σάλιο ,την πρόκανα.
Δ---Πως τέτοιο κακό;;
Γύρισε αυθόρμητα και χωρίς να της πω στρογγυλοκάθεται. Έψαχνε και αυτή μιαν αφορμή: «Είχε χάσει παιδί 28 χρονών λεβέντη»
«Μηχανάκια» αναρωτήθηκα φωναχτά και κούνησε το κεφάλι ένα απλό κάταγμα κνήμης-περόνης.
«Δεν πήγε καλά το χειρουργείο, καμιά επιπλοκή τόλμησα να αρθρώσω;;» Τα μάτια της ήταν βυθισμένα στο ασυνείδητο. Δυσκολευότανε ή αυτή ήθελε να μου τα πει με τα δικά της λόγια ή τώρα τα σκεφτόταν;
Καλά που δεν την αποπήρα την πριν λίγο σαματαντζού, είχε ήδη κάτσει κάτω από το πετραχήλι που ο κλάδος κέκτηται, βαρειά βασανιστική εξουσία εμπιστοσύνης.
«Δεν έγινε χειρουργείο γιατρέ, αρνήθηκε ο πατέρας, του ζήτησαν 3 φιάλες αίμα και ήταν Μάρτυρες του Ιαχωβά»
Τόπε και ξεθύμανε ένας κόμπος ξεγαντζώθηκε από μέσα της. Ηταν η σειρά μου να σιωπήσω.
«Τον έβλεπε 8 μήνες στο κρεβάτι ένα θηρίο κορμί να μαραίνεται, έκανε όλες τις επιπλοκές. Πως τούρθε τέτοια επιλογή, δεν σκέφτηκε, στο τέλος δεν άντεξε μετά τα σαράντα του παιδιού, τελειώνοντας με τα τυπικά προσευχές μνημόσυνα και τα ρέστα τόκανε και στον εαυτό του, σκληρός και αψύς ο αδελφός μου στις αποφάσεις του»
Μούχε φύγει κάθε όρεξη για κουβέντα, τι να πω., ήδη η ουρά στη πόρτα είχε γεμίσει άκουγα το βουητό της.»
Δ---Συγνώμη σε κούρασα με την μακροσκελή κουβέντα για τη σαματαντζού θεία. Στο περιέγραψα όσο πιό συνοπτικά σήκωνε η τραγωδία, θες κάτι να ρωτήσεις;;
Γ- Μάνα δεν είχε αυτό το παληκάρι, να το βλέπει να μαραίνεται να επαναστατήσει, συνήθως οι γυναίκες έχουν το ένστικτο της επιβίωσης......
Δ—Ήρθε όλη η οικογένεια κόντρα με την ιδεολογία της, τις τράπεζες ιδεών ,τα φετίχ, τις μπούργκες του συγκεκριμένου θρησκεύματος, Αμερικάνικα κατασκευάσματα φόβου.
Γ--- Έχουμε γεμίσει ιδεολογίες που μας οδηγούν κατευθείαν στο θάνατο, τι με ρώτησες λοιπόν; .
Δ—Που τον κατατάσσεις λοιπόν τον αυτόχειρα στην επικοινωνιακή κλίμακα;;
Γ—Ε, είναι ξεκάθαρο δυνατός του άσσου, χρήσιμος σαν αρνητικό παράδειγμα, μη επαναρθώσιμος , παρενέβη και αφαίρεσε μια ζωή, του γιου του με την απόφασή του και την επιρροή του στην πατριαρχική οικογένεια, επέλεξε λάθος παιγνίδι για να παίξει σ΄αυτή τη ζωή. Στο τέλος έδωσε την τελική έξοδο μόνος του μην αντέχοντας το κρίμα. 28 χρονών παληκάρι ,ένα απλό κάταγμα και η άρνηση της μετάγγισης, μεγάλη δοξασία του 19ου αιώνα στέρησε δύο ζωές εν έτει 2007.
Δ--- Βλέπω σταμάτησες να τσιμπάς , σου κόπηκε η όρεξη με την ανθρώπινη ματαιοδοξία, άντε και σε είχα για οχτάρι κυνικό και ψύχραιμο.
Γ---Καλά κρασά να μετρήσουμε άλλη μια φορά το γένος των ανθρώπων στραβά.!

ΔΙΟΝΥΣΟΣ 24-1-2008

Ο ενδοκρινολόγος Παναγιώτης Κοντολέων

Ο Ενδοκρινολόγος Παναγιώτης Κοντολέων
Σήμερα πέρασα από το Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών για την ετήσια εγγραφή και στην εξερεύνηση του νέου κτιρίου μας Σεβαστουπόλεως 113 έπεσα πάνω σε ένα συντετριμμένο Πρόεδρο μας , τον κ. Ρηγάκη. Από αυτόν έμαθα την πρωινή είδηση γροθιά στο στομάχι μας για τον αιφνίδιο θάνατο του αγαπητού από όλους συνδικαλιστή, αγωνιστή του Ρήγα Φεραίου και αγιάτρευτου γιατρού στην υπηρεσία του Δημόσιου τομέα Υγείας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954 και εργάζετο ως γιατρός ενδοκρινολόγος στο Νοσοκομείο ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ. Ηταν μέλος της Γραμματείας της ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, γραμματέας της Νομαρχιακής Υγείας του ΣΥΝ και μέλος του τμήματος Υγείας του ΣΥΝ. Είχε συμμετάσχει στο συνδικαλιστικό κίνημα των γιατρών από το 1984 ως μέλος του ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, ως γραμματέας της ΟΕΝΓΕ και ως σήμερα ως γραμματέας της ΕΙΝΑΠ. Ηταν μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας και της Επιτροπής δικαιωμάτων ασθενών. Επίσης δραστηριοποιείτο στο Δ.Σ. του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου.
Πρόσφατα σε αυτό το ιστολόγιο είχα φιλοξενήσει ανακοίνωση που είχε ο ίδιος συντάξει απλά είχα επιμεληθεί τίτλο και εικονογράφηση. Το αιφνίδιο συμβάν (μάλλον πνευμονικό οίδημα ) έγινε προ τριημέρου μέσα στο γραφείο του στο Νοσοκομείο Αλεξάνδρα όπου δούλευε. Αλλος ένας πρόωρος και άδικος θάνατος σε χώρο εργασίας. Ο Αγωνιστής παίδεψε το χάρο 8 ημέρες στη ΜΕΘ για να τον πάρει.

Ο Παναγιώτης διακρινόταν για την συνέπειά του στην ιδεολογική τοποθέτηση στο χώρο της σημερινής σύγχρονης Αριστεράς. Ηταν η μεγάλη του οικογένεια και η κύρια δραστηριότητα των ενεργειών του. Συγχρόνως με το διαλλακτικό και μειλίχιο πνεύμα του κατακτούσε δικαιωματικά το σεβασμό των (υποτιθέμενων) συνδικαλιστικών του αντιπάλων. Οι προτάσεις του πάντα στο χώρο του συνδικαλισμού είχαν μελέτη ωρών και ημερών πίσω και επιστημονική τεκμηρίωση. Το αρχείο θεμάτων που διατηρούσε θα γίνει σίγουρα πολύτιμο εφόδιο στους συναγωνιστές του. Στην αυριανή Αυγή θα υπάρχει πιστεύω πληρέστερο βιογραφικό. Το τελευταίο χαίρε αύριο 25-1-2008 στις 4μμ από το Α. Νεκροταφείο Αθηνών Συλλυπητήρια στην έρμη μάνα που θα συνοδέψει αύριο το λεβέντη της στην τελευταία κατοικία.

Διονύσης Λαμπαδάριος

ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ

Ο Παναγιώτης των αγώνων, ο Παναγιώτης του Ρήγα, του Συνασπισμού, του ιατρικού συνδικαλιστικού κινήματος, της Ανοικτής Πόλης, ο Παναγιώτης της καλής παρέας, ο αφοσιωμένος μας σύντροφος δεν είναι πια μαζί μας.
Μετά από οκτώ ημέρες πάλης, στο ίδιο το νοσοκομείο που δούλευε τόσα χρόνια, έφυγε από κοντά μας, τόσο πρόωρα, αφήνοντας συντετριμμένους και απαρηγόρητους, όχι μόνο τους δικούς του και τους συντρόφους του, αλλά και όλο τον ιατρικό και υγειονομικό χώρο, όλους όσους τον γνώριζαν και τον αγαπούσαν. Και ήταν αυτοί πολλοί. Πάρα πολλοί.
Δοσμένος, κυριολεκτικά, στα πιο όμορφα ανθρώπινα ιδανικά, ο Παναγιώτης Κοντολέων της επιστήμης και των αγώνων, της διαρκούς αναζήτησης, της μοναδικής, για την εποχή μας, προσφοράς, σημάδεψε τα χρόνια μας, έγινε εμβληματική φυσιογνωμία των αγώνων των νοσοκομειακών γιατρών και όλου του υγειονομικού κινήματος.
Ακριβέ μας σύντροφε, η Ν.Ε. Υγείας του Συνασπισμού, που επί χρόνια υπήρξες γραμματέας της, όλοι οι σύντροφοί σου, που τους ενέπνεε, φιλοτιμούσε και κινητοποιούσε η δική σου συνέπεια, η δική σου αδιάκοπη όρεξη για δράση, θα σε έχουμε για πάντα μαζί μας, στους αγώνες και στη καθημερινή ζωη, στην καρδιά και τον νού.

Η ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝ

Επανίδρυση παρασίτων

ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΠΑΡΑΣΙΤΩΝ

Την ανοχή στη κακοδιαχείριση της χώρας από μια κυβέρνηση που επαγγέλθηκε προεκλογικά την «επανίδρυση του κράτους», πέραν της δεύτερης ευκαιρίας (τετραετίας) ποιός από σας την χορηγεί ; .Ιδίως το ερώτημα τίθεται από την χειμαζόμενη και ευρέως πειραματιζόμενη μεσαία τάξη της χώρας. Η υπόθεση Ζαχόπουλου με μπόλικο σεξ, βία και αίμα έχει και δεύτερες αναγνώσεις που ανατρέπουν το υπάρχον πολιτικό σκηνικό του δικομματισμού.Οι υπηρέτες του δημοσίου συμφέροντος και οι σύμβουλοι που διοικούν ( στο όνομα άλλων εκλεγμένων) και διανέμουν τα ειδικά κονδύλια και την παχυλή πίττα του Ελληνικού Πολιτισμού εξαντλούν συστηματικά τις ανοχές και τις προσδοκίες μας. Οι πρακτικές και των δύο μονομάχων, εραστών της εξουσίας και ιδανικών αυτοχείρων των ιδεολογιών, μας κοροϊδεύουν καθεύδοντας τα ίδια τους τα προγράμματα και τις προεκλογικές τους εξαγγελίες. Τι οδήγησε τη χώρα στο πάτο των ευρωπαϊκών δεδομένων όσο αφορά τη διαφθορά και την κομματική χειραγώγηση του κράτους , λίγο καλύτερα σε επίπεδο από την Πολωνία των νεοφιλελεύθερων διδύμων και του κυνηγίου μαγισσών και της Βουλγαρίας ,Ρουμανίας νεοπροσύλητων αναχωρητών του εξοπλιζόμενου ΝΑΤΟ και ευπροσήγορων προθύμων στους υπάρχοντες πολέμους. Ο Ελληνας χρόνια τώρα με βάση πολιτική κατεύθυνση-υπόθαλψη φκιάνει το σπίτι του (αυθαίρετα, χωρίς πολεοδομικό σχεδιασμό, καταπατήσεις δημοσίων δασικών εκτάσεων, η προσοχή όλων στη 2η ζώνη Υμηττού)) την δουλειά του (βενζινάδες, ταρίφες, προπαντζήδες, εταιρείες ενοικίασης εργαζομένων, εταιρίες σεκιούριτι και καθαριστών, υπεράκτιες αφορολόγητες εταιρείες, ψευτοπροκηρύξεις ΑΣΕΠ) και πουλάει τη ψυχή ( ΚΑΝΊΒΑΛΟΙ ΚΑΙ ΣΑΛΤΙΜΠΆΓΚΟΙ ΤΩΝ TV-ΜΜΕ, θάψιμο ό,τι του διαχρονικού και πολιτιστικού, υποβάθμιση παιδείας, παράδοση υγείας και παιδείας στο αδηφάγο ιδιωτικό κεφάλαιο) και τη συνείδησή του.(εξαγορές ψήφου, νομοθετικά παραθυράκια, πελατειακές σχέσεις βουλευτών, συμβασιούχων ομηρία, αναξιοκρατική επιλογή στελεχών κρατικής διοίκησης, καθυστερήσεις-αγκυλώσεις δικαιοσύνης, ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ)
Σε αυτή τη παρασιτική σήψη και τον εκμαυλισμό προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλοι είναι ίδιοι, ότι το σύστημα είναι ένας πανίσχυρος μηχανισμός μετρήσιμος που άν λειτουργείς με αστικοδημοκρατικές ευαισθησίες, όταν ζητάς εφαρμογή του Συντάγματος και των νόμων είσαι «συμπαθής» γραφικός απέναντι στους ξύπνιους που βουτηγμένοι μέσα στα βουρκάρια τους ξεκοκαλίζουν ένα κουφάρι αδειανό, τη χώρα. Μιλούν για ανάπτυξη ανεργία και αμοραλισμό εννοώντας την δική τους ευμάρεια, ενός καλοστημένου συστήματος, εις βάρος του κράτους που νέμονται όταν είναι στην εξουσία ,παίρνουν όλες τις εργολαβίες και απαλλάσσονται φόρου γιατί συγχρόνως κατέχουν όλες τις φιλανθρωπίες και άλλα νιτερέσα.. Οι διαγωνισμοί με φωτογραφικές διατάξεις φαλκιδεύουν τον ανταγωνισμό, οι εισαγωγές προϊόντων με μεθοδικές και γνωστές υπερτιμολογήσεις αυξάνουν τον πληθωρισμό, οι ανέλεγκτες μαύρες αγορές όπως των πλαστών τιμολογίων ,του πετρελαίου, των «τουριστικών» ιστιοπλοϊκών, των ανελέγκτων θαλασσίων οδών, των κυρίαρχων της ασφάλτου λαθροκοντέινερ, του τράφικιγκ ανθρώπων, του απλήρωτου ΦΠΑ είναι κατασκευαστικά εκτρώματα αυτού του πάσχοντος συστήματος. Έφτασαν λοιπόν οι 7+7 νταβαντήδες τις χώρας (εργολάβοι- επιχειρηματίες-εκδότες) αφού παρέκαμψαν αισίως και καταρράκωσαν όλους τους θεσμούς Εκτελεστικής- Νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας να ηγούνται 300.000 ναρκομανών, 500.000 αλκοολικών και 1.000.000 μελαγχολικών συνανθρώπων (άντε άν θέλουν πολυπολιτισμικά και 3.000.000 αλλοδαπών) μας πέρα από τις συνήθεις επιδημικές νόσους της ιατρικής μας πραγματικότητας.
Θέλετε αποδείξεις ότι φθίνουμε πέρα από την υπογεννητικότητα;;. Αν στηριζόμασταν σε σοβαρούς κατασκευαστές - εργολάβους θα χτιζόμασταν με σχέδιο, όχι μπετά στα κεφάλια μας, αν είμαστε ωραίοι θα είχαμε αυξάνοντα τουρισμό όχι νάχει γίνει η Αθήνα από τους ακριβότερους προορισμούς, αν θέλαμε πραγματικούς επενδυτές θα είχαμε ένα κόκκινο χαλί για την υποδοχή τους. Χρησιμοποιούμε οικονομικά τους εργαζόμενους, το ανθρώπινο δυναμικό σαν φτηνές παλλακίδες, έχοντας ονειρώξεις περί χρήσης εταίρων και απιστώντας των συζυγικών μας υποχρεώσεων πολλάκις, και αυτό θέλουμε στρεβλωτικά να το λέμε επιχειρείν, αντι μιας επικίνδυνης αρπαχτής με αφροδίσια παραβατικότητα. Περιμένουμε από το Δ ΚΠΣ περιφερική ανάπτυξη όταν ανεβάσαμε με την πολιτική της ΝΔ το σακί το λίπασμα από 7 ευρώ 16,5 ! Οι τράπεζες και το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα κυριαρχεί με υπερκέρδη που έφτασαν να το αυτουπονομεύουν.
Πρέπει να ομολογήσουμε ότι το υγιέστερο στοιχείο του Ελληνισμού κατοικοεδρεύει στην Ομογένεια και την Κύπρο. Απαλλαγμένοι από μετεμφυλιοπολεμικές σκοπιμότητες να μην ξαναδώσουμε αυτοδυναμία σε κανένα «κόμμα εξουσίας», να καλλιεργήσουμε την πολιτική των συννενοήσεων και συγκλίσεων, να λειτουργούν οι θεσμοί, (πρώτα και καλύτερα λειτουργούντα εισαγγελικά γραφεία) για να παύσουν καθυστερήσεις, ατιμωρησία, κοινωνικός αμοραλισμός ΚΑΙ τα καπέλα των εξωθεσμικών κύκλων. Οι αξιολογήσεις στο δημόσιο τομέα να γίνονται με αξιοκρατικά επαγγελματικά κριτήρια και να μην χρειάζεται κάθε που αλλάζει κυβέρνηση να ακολουθούν 10.000 δικά μας παιδίά σε υποτιθέμενες θέσεις «κλειδιά» που κλειδώνουν στόματα, αδειάζουν τσέπες και κουκουλώνουν πομπές. Τέλος αυτό που σε επίπεδο πολιτικό τόλμησαν να ψελλίσουν σε ψηφοφόρους τους πολιτικοί άνδρες (το έχω ακούσει από Σημίτη, Αλέκο Παπαδόπουλο, Ρουσόπουλο, Βούλτεψη, Μανώλη, Πιπιλή, Καββαθά και όλους βέβαια της Αριστεράς) ότι μη περιμένετε πολιτικά ταξίματα και χαρίσματα από εμένα, που σε σημερινές συνθήκες φαυλότητας εμπεριέχει θάρρος και αντοχή να απορρίψεις το πελατειακό σύστημα. Θέλει όμως και το σύστημα απλής αναλογικής ( ας μη μας διαφεύγει ότι το πλειοψηφικό που πρότεινε το ΠΑΣΟΚ και το σκοταδιστικό των +50, τόσοι μας λείπουνε, που πρότεινε η ΝΔ πρόσφατα ,εις βάρος των συνασπισμών κομμάτων). Ενα μεγάλο μπράβο στον κ. Βαρβιτσιώτη που είχε το θάρρος να προτείνει στη Βουλή το σπάσιμο των νυν μεγάλων περιφερειών και ένα μεγάλο ζητούμενο.: Η αποξένωση του πολίτη από τα πολιτικά πράγματα της χώρας να μην φτάσει στα αμερικάνικα επίπεδα αποχής και από τις εκλογές που άλλοι φτάνουν να πολεμούν ,να σκέφτονται, να ψηφίζουν και να κοιμίζουν πριν από σας χωρίς εσάς και «καληνύχτα» μας.
Τα πρόσφατα στοιχεία της πολιτικής αυτοκτονίας του Ζαχόπουλου (ελπίζω αποτυχούς για να ζήσει ο άνθρωπος) σκεφτείτε εσείς οι δεξιοί σαν εξομολόγηση και μετάνοια, έχει στοιχεία από την τελευταία μεγάλη αυτοκτονία που σαν λίγο παλιά είναι λίγο ξεχασμένη την απάνθρωπη και περιεκτική παραδειγμάτων πολιτική αυτοκτονία του Νίκου Ζαχαριάδη εκεί στα βάθη του Σουργκούτ στα Ουράλια. Ούτε η Αριστερά, τουλάχιστον όλη, δεν θέλησε ποτέ μέσα από την αναψηλάφηση των πολιτικών λαθών του, που οδήγησαν σε εκείνη την πολιτική απομόνωση από θεούς και δαίμονες του αριστερού εορτολογίου έναν ισχυρό πολιτικό κεφάλαιο και άνδρα όπως τον Ζαχαριάδη να απομονωθεί ώστε να αυτοεξοντωθεί κάτι που έδεσε τον αδύνατο κρίκο των σημερινών πολιτικών του κ. Καραμανλή με τον προαναφερόμενο, μεσαίο στέλεχος της ΝΔ που φαίνεται να ενέχεται στη διαχείριση 300 εκατ. Ειδικών κονδυλίων φέτος (προϋπολογισμός ΥΠΠΟ 350 εκατ.) στη πιθανή καταπάτηση από την εταιρεία Αρκαδία του θαλασσίου χώρου ναυμαχίας Σαλαμίνος και του τύμβου των Σαλαμινομάχων, το γκρέμισμα και αρχαιολογική κατάχωση της περιοχής του αρχοντικού Μουζάλα στη Μυτιλήνη, τα υποκριτικά διαχρονικά όργια γύρω από τις συμβουλευτικές αποφάσεις του ΚΑΣ, το αμιαντοδηλητηριασμένο κτίριο του ΦΙΞ(αξιοποίηση για Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), το γκρέμισμα και μη χαρακτηρισμό ιστορικών των κτιρίων της Columbia στη Ριζούπολη, τις αναθέσεις και όχι διαγωνισμούς όλων των εργολαβιών σε γνωστή αυτοελεγχόμενη εταιρεία συστημικών συμφερόντων, του ψευδεπίγραφου διαγωνισμού για 149 μονίμους υπαλλήλους μέσω ΑΣΕΠ και άλλους 60 στο ΣΕΦ, οι Θεσσαλονικιώτικες καταγγελίες και τέλος το ηθικό σκέλος της αμοιρίας συμβασιούχων που κατά κόρον ασχολούνται σκοταδιστικά τα κανάλια μας.
Οι δεύτερες αναγνώσεις της υπόθεσης Ζαχόπουλου δείχνουν πόσο κράτος απατεώνων είμαστε, η δικαιοσύνη καλείται με εμπόδια να ξεδιαλύνει πολλά από τα ανωτέρω, αλλά το διεθνές κύρος της χώρας και οι δημοκρατικοί θεσμοί μας δέχονται συνεχόμενα χτυπήματα από τους πολιτικούς πρωταγωνιστές της χώρας. Οι παρασιτικές εκδηλώσεις συχνά σαπίζουν τα όρθια υποβασταζόμενα πτώματα.
ΔΙΟΝΥΣΟΣ 13-1-2008.

Από την σκοπιά.

Νίκος Μπελογιάννης "Πάμε να πεθάνουμε για ένα λάθος" στη σύντροφο της ζωής και των αγώνων του Ελλη Παππά. "Τι κάνουμε ότι κάνουμε πάντα αναλύουμε, διαλύουμε και συνθέτουμε"

ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΚΟΠΙΑ

-----Αλτ τις ει
---- Σκοπευτής αντιαεροπορικού Πεχλιβάνης ,αλλαγή φρουράς κυρ δεκανέα
---- Σύνθημα
-----Φλεβάρης 2013
-----Παρασύνθημα
----- Ανεμοσούμουρδο Τουρκοκυπριακών Προϊόντων
----- Νέους δεν πιστεύω απόψε νάχεις φέρει ψείρα ραδιοφώνου ,νάχεις τα αυτιά σου ανοιχτά, απασφάλισε έλεγξε και το δάκτυλο στη σκανδάλη.
Εκεί στο νοτιοδυτικό τμήμα της Κύπρου στην πράσινη γραμμή που μας χώριζε από τους Τούρκους, οι δυνάμεις του ΟΗΕ είχαν μεριάσει προ πολλού, μόνα κοράκια να κρώζουν γύρω οι Βρετανικές δυνάμεις και εμείς να τρωγόμαστε σαν τα σκυλιά με τους Τούρκους. Οι Τουρκοκύπριοι είχαν προ πολλού εγκαταλείψει τα κατεχόμενα για τον παράδεισο των νοτίων εδαφών εκεί που έβρισκαν τόσα χρόνια δουλειά, ασφάλιση, υγεία, συντάξεις και σεβασμό. . Έποικοι από την Ανατολία και 50 χιλιάδες Τουρκικός στρατός λυμαινόταν ένα κομμάτι 36% της βόρειας Κύπρου. Είχαμε πάρει την Αμμόχωστο μετά από ομηρικές διαπραγματεύσεις επταετίας, αλλά δώρο άδωρο οι σκληροί πυρήνες είχαν θεριέψει σαν τους χούλιγκαν στις κερκίδες. Απέναντί μας εμείς οι κληρωτοί και αμούστακοι από την Ελλάδα είχαμε μαφιόζους καζινάδες, καταπατητές εκτάσεων με την προβιά του κτηνοτρόφου, καλοστεκούμενους δημοσιογράφους που εκπροσωπούσαν θεός ξέρει τι ιδιωτικά ανύπαρκτα αγγλοσαξωνικά πανεπιστήμια, στην ουσία εμπόριο πτυχίων κανενός αντικρύσματος στη μεσαία τάξη του Πακιστάν και Αιγύπτου, άλλοι Αραβες δεν έφταναν σε τέτοια εξαθλίωση.
Σαρμούτες Τούρκοι γρύλισα καθώς έλεγχα τον ασύρματο του φυλακίου πάνω στα απόκρυφα ρουμάνια των ακτών της βυζαντινής Παλαίπαφου, ήμουν ακρίτας για δυό ώρες απόψε. Έβαλα την ψείρα στο ένα αυτί ,το άλλο σκέτο ραντάρ να πιάνει ήχους ένα γύρω.
«Για να μας εξοντώσουν ζητάν μίζα» έλεγε ο στοίχος από ένα τραγούδι του Μαχαιρίτσα, παλιό όσο και οι διαπραγματεύσεις από το Ράδιο Πάφος 93,7 στα FM. «τρείς γενιές Οιδίποδες που πιθηκίζουν» συνέχιζε ο Λαυρέντης.
Τάχε σιχαθεί όλα “Έφυγα ένα όνειρο πριν με ξεχάσεις»
Πάνω στην Αθήνα έξη χρόνια συνεχών κοινωνικών αναταραχών, ξηλωμένα πεζοδρόμια πετροπόλεμος, ανεργία και 250. 000 άστεγοι λεηλασίες στα Carrefour και τα άλλα πολυκαταστήματα, πολλές φορές πυρπολήσεις. Οι μεταρρυθμίσεις και οι εκσυγχρονισμοί ήταν ένα πουκάμισο αδειανό για τους Ελληνες ποπολάρους και τα στίφη των αλλοδαπών που είχαν εισρεύσει. Με καφετέριες και μίνι μάρκετ δεν θα στηριζόταν οικονομία.

Ούτε ένα εργοστάσιο σκουπιδιών για τα άπειρα περιφερόμενα γύρω. Οι βίλλες γκέτο στην Εκάλη καίγονταν ακόμα, όταν κατατάχτηκε στην γενική επιστράτευση.

Οι Τούρκοι σαν ύαινες που οσμίστηκαν ψοφίμι βγήκαν στο Αιγαίο. Με το στόλο και τα αεριωθούμενα να οργώνουν τα χωράφια των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ποιοί θα μας φυλάξουν από τους προστάτες μας! Ληστείες, βιασμοί, λεηλασίες από αντάρτικες ομάδες πόλεων είχαν ξεχειλίσει το ποτήρι της υπομονής. Στον εμφύλιο σπαραγμό τα πάντα ήταν μπερδεμένα, οι φάρες των καπάτσων επιβίωναν, στο στρατό ήταν ξεκάθαρος ο εχθρός έτσι νόμιζε.
Θα το εγκλωβίσω ή θα προδοθώ από το ηλεκτρονικό σήμα μου. Είχα κάτι δευτερόλεπτα να αποφασίσω, είναι δικό μας ή Τούρκικο, μήπως είναι φάλτσο σήμα φάντασμα, στα δύο μίλια έπρεπε να αντιδράσω σωστά. Τον στέλνω στο αγύριστο ή γίνομαι Κούγκι. Τόχω μηδενίσει στο μαγνητικό βορρά;
Η ψείρα συνέχιζε το τραγούδι στο αυτί του «Πάλι ένα βήμα θα με φέρει πίσω» Ο πύραυλος Στίνγκερ βάραινε στα χέρια μου, έτοιμος.


ΔΙΟΝΥΣΟΣ 17-12-2006.

Θεμιστοκλής

Ο Χειρουργός Γιάννης Αλιφιεράκης

ΓΙΑΤΡΟΙ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ
Ο ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΙΦΙΕΡΑΚΗΣ

Γιός αγροτικής οικογένειας ο χειρουργός Γιάννης Αλιφιεράκης, γεννήθηκε στο Καλαμίτσι Αλεξάνδρου το 1916. Φοίτησε στο γυμνάσιο Βάμμου και στις δύο τελευταίες τάξεις του Πειραματικού Σχολείου Αθηνών, όπου φοιτούσε τα χρόνια εκείνα η αφρόκρεμα των νέων της Ελλάδος (Τσαλδάρηδες, Παπανδρέου κ.α).
Η οικογένεια Αλιφιεράκη έχει σημαντική εθνική προσφορά. Ο Χαϊνης Αλιφιέρης βαριά λαβωμένος από τους Τούρκους ξεψύχησε στο Θέρισσο όπως λέει το ριζίτικο τραγούδι «Ο όμορφος Αλιφιέρης». Ο παπά Ηλίας Αλιφιεράκης γδάρθηκε ζωντανός, ενώ ο οπλαρχηγός Γιάννης Εμμ. Αλιφιεράκης πολέμησε σε όλες τις επαναστάσεις από το 1866 μέχρι το 1897.
Την ειδικότητα του χειρουργού την απέκτησε ο Γιάννης Αλιφιεράκης το 1944 στο Νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού με δασκάλους τους κορυφαίους καθηγητές Ματθαίο Μακκά και Βασίλειο Κούρια. Υπηρέτησε τον ελληνικό στρατό το 1940, από το 1944-46 ως γιατρός τάγματος και από το 1948-50 ως Διευθυντής του Στρατιωτικού Νοσοκομείου Ξάνθης. Μετά την απόλυσή του από το στρατό ο καθηγητής Μακκάς του προσέφερε υψηλή θέση δίπλα του, αλλά ο Αλιφιεράκης την αρνήθηκε διότι προτιμούσε να υπηρετήσει τους ανθρώπους του
τόπου όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Μάλιστα ο πρώτος ασθενής που χειρούργησε ήταν ο πατέρας του. Το 1950 τοποθετήθηκε Διευθυντής της χειρουργικής κλινικής του Νοσοκομείου Χανίων. Μόνος χειρουργός, με βοηθούς που ο ίδιος ήταν υποχρεωμένος να εκπαιδεύσει, χωρίς τα απαραίτητα εργαλεία και βασικά εξαρτήματα χειρουργείου. Ο ίδιος ορθοπεδικός, ουρολόγος, παιδοχειρουργός, νευροχειρουργός….στην θέση του σήμερα υπηρετούν δεκάδες
χειρουργών όλων των ειδικοτήτων. Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για ωράρια, εφημερίες, άδειες… Εφημέρευε μέρα νύκτα. Ο ίδιος είπε κάποτε, ότι «αν κάτι μου έλειψε στη ζωή ήταν ο ύπνος». Στα απομνημονεύματά του αναφέρει ότι όταν η Υπουργός Υγείας τη δεκαετία του 50 κα Τσαλδάρη επισκέφθηκε το Νοσοκομείο Χανίων συγκινήθηκε τόσο πολύ, που έκλαψε βλέποντας την προσπάθειά του σε τόσο αντίξοες συνθήκες. Χειριζόταν μόνος ένα μικρό ακτινολογικό μηχάνημα. Υπεύθυνος για την αποστείρωση, τη νάρκωση, τις εγχειρήσεις, τη
νοσηλεία.

Ο Ανώτατος Γεν. Αρχίατρος Δρ. Σπύρος Καστανάκης έγραψε ότι μόνο ένας
χειρούργος μπορεί να καταλάβει και να εκτιμήσει τη δεκαπενταετή (1950-1965) προσφορά του Γιάννη Αλιφιεράκη στο Νοσοκομείο Χανίων. Όμως κι ο απλός κόσμος της εποχής του τον είχε σχεδόν θεοποιήσει: «Ο Θεός κι ο Αλιφιέρης» έλεγαν.
«Τέταρτη μέρα βάλανε τον Τσέγκα στο μαχαίρι
και ότι θέλει ο Θεός κι ο μέγας Αλιφιέρης»
έλεγε ο γνωστός τροβαδούρος Νικολής Τσέγκας. «Απού θέλει το κακό του Αλιφιέρη, χωρίς κερί στον Αδη να κατέβει» έλεγαν άλλοι.
«Να ζήσεις Αλιφιέρη μου, να ζήσεις Αλιφιέρη,
απού χεις πίστη στο Θεό και τέχνη στο μαχαίρι».

Βελτίωσε τις συνθήκες εργασίας του με παρεμβάσεις προς τις αρμόδιες αρχές. Ως κύριος μοχλός πίεσης μέσω των ομογενών της Αμερικής και της τότε Υπουργού Υγείας Λίνας Τσαλδάρη (την οποία γνώριζε λόγω της φιλίας του με τους Τσαλδάρηδες από το Πειραματικό) πρωτοστάτησε στην ανοικοδόμηση και επέκταση του νοσοκομείου Χανίων.
Μάλιστα, όταν το 1958 του ανατέθηκαν και τα καθήκοντα του Διοικητικού Διευθυντή του Νοσοκομείου, οι εργασίες επισπεύθηκαν, το νοσοκομείο προμηθεύτηκε νέο τεχνολογικό υλικό και ο ίδιος μπόρεσε να αναδείξει τις εξαιρετικές χειρουργικές του ικανότητες, γεγονός που οδήγησε ασθενείς από όλους τους νομούς της Κρήτης αλλά και από την Αθήνα, καθώς και ομογενείς από την Αυστραλία να έλθουν στα Χανιά να χειρουργηθούν απ’ αυτόν.
Συμβουλευόμενος ιατρικά ελληνικά και ξένα συγγράματα, χάρις και στη γνώση της
Γερμανικής γλώσσας προχώρησε σε πρωτοπόρες για την εποχή και τον τόπο επεμβάσεις. Ο καθηγητής του Βασίλειος Κούριας δεν πίστευε στα μάτια του όταν είδε υγειέστατο Σφακιανό που χειρουργήθηκε από τον Αλιφιεράκη, πάσχων από ρεβό γόνυ, υποβληθείς σε επέμβαση οστεοτομίας. Τέτοιες επεμβάσεις δεν γινόταν ούτε στην Αθήνα εκείνη την εποχή. Τη δεκαετία του 50 έκανε την πρώτη πλαστική επέμβαση στην Κρήτη, σε νέα γυναίκα η οποία είχε τραυματισθεί σοβαρά στο πρόσωπο. Ο ίδιος ο γράφων, θυμάται την ευγνωμοσύνη ενός νέου που συνάντησε στο στρατό. Ηταν ένας από τα πολλά νεογνά που χειρουργήθηκαν λίγες μέρες μετά τη γέννησή τους, λόγω στενώσεως πυλωρού. Νευροχειρουργικές επεμβάσεις με κρανιοτομή, χειρουργικές επεμβάσεις θυρεοειδούς, νεφρών, που ακόμη και σήμερα δεν γίνονται σε πολλά επαρχιακά νοσοκομεία, γινόταν εύκολες στα δικά του χέρια. Μερικά από τα επιτεύγματά του ανακοινώθηκαν και έγιναν πρωτοσέλιδα στον αθηναϊκό τύπο.
Πολλοί από τους βοηθούς του στα πρώτα ιατρικά τους βήματα είναι σήμερα καταξιωμένοι επιστήμονες, ορισμένοι έγιναν καθηγητές Πανεπιστημίων. Ο ίδιος, παρά τις σπάνιες χειρουργικές επεμβάσεις που παραγματοποίησε, το αναμφισβήτητο ταλέντο δεν έφυγε ποτέ από την πόλη και δεν πρόβαλε τη δουλειά του για πανεπιστημιακούς τίτλους. Του αρκούσε η αγάπη των ανθρώπων, προέτρεπε τα παιδιά να γίνουν γιατροί και είναι κάμποσοι οι γιατροί στα Χανιά που άκουσαν την προτροπή του έχοντάς των ως πρότυπο. Εγραφε στον τοπικό τύπο εκλαϊκευμένα άρθρα για τα σοβαρά και επείγοντα ιατρικά περιστατικά, ενώ ταυτόχρονα έστελνε γραπτές οδηγίες στους ιατρούς των αγροτικών ιατρείων για την έγκαιρη διάγνωση και τον σωστό χειρισμό τους.
Η ιατροφιλοσοφική θεωρία του για τον καρκίνο που δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο το 1964 δικαιώθηκε στις μέρες μας. Εδινε έμφαση στη σωστή λειτουργία του αμυντικού ανοσοποιητικού συστήματος για την αντιμετώπιση της νόσου. Σήμερα πειραματίζονται με εμβόλια κατά του καρκίνου. Ο Πρόεδρος της Ελληνικής αντικαρκινικής Εταιρείας καθηγητής Νικόλαος Δοντάς, όταν διάβασε το εν λόγω άρθρο μετά από 35 χρόνια, το 1999, δήλωσε ότι δεν θέλει να προσθέσει ούτε μία γραμμή στις σκέψεις του Ελληνα χειρουργού. Ανθρωπος σπάνιας ενεργητικότητας και δημιουργικότητας ο Γιάννης Αλιφιεράκης το 1962 λειτούργησε
παράλληλα και τη δική του ιδιωτική κλινική. Χιλιάδες Χανιωτών πέρασαν την πόρτα της και βγηκαν υγιείς χάρις στο χαμογελαστό γιατρό που τόσο λείπει από τους παλαιότερους Χανιώτες. Η κλινική αυτή ήταν πρότυπο ιδιωτικής κλινικής τις δεκαετίες του 60 και του 70.
Μετά την αποχώρησή του από το Νοσοκομείο, μπορούμε να πούμε ότι ήταν το δεύτερο νοσοκομείο της πόλης μας. Τα δύσκολα περιστατικά πήγαιναν «στου Αλιφιέρη».
Συνέχισε να χειρουργεί μέχρι το 1993 ενώ ως το τέλος της ζωής του περιέθαλπτε
ηλικιωμένους ασθενείς. Σε 40 χιλιάδες υπολογίζονται οι χειρουργικές επεμβάσεις που πραγματοποίησε. Κάποιοι λένε ότι με τέτοια δράση, αν αμοιβόταν κανονικά θα έπρεπε να είναι μεγιστάνας του πλούτου. Ο γιατρός όμως ήταν αφιλοκερδής, φιλάνθρωπος και ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκε τον ανθρώπινο πόνο, τη μεγάλη φήμη του. Μην ξεχνούμε επίσης ότι ο νοσοκομειακός μισθός ήταν πενιχρός, τα χρόνια δύσκολα και οι απαιτήσεις του όταν χειρουργούσε σε διάφορες ιδιωτικές κλινικές, προσαρμοσμένες στην τότε σκληρή πραγματικότητα.
«Πολλές οι μαύρες μέρες, λίγες ρούσες
Αγίους Αναργύρους κι Ιπποκράτη
Τη φτώχεια και τον πόνο διακονούσε»
Έγραψε γι αυτόν ο ποιητής και λαογράφος Αθανάσιος Δεικτάκης. Οι συνάδελφοί του τον εκτιμούσαν για την σοβαρότητα, την ψυχική καλαισθησία και τη δικαιοσύνη του. Τον εξέλεξαν για πολλά χρόνια πρόεδρο του πειθαρχικού συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων. Πολυσχιδής προσωπικότητα καθώς ήταν, δεν έμεινε απαθής μπρος στα κοινωνικά και πολιτικά ρεύματα της εποχής του. Στο γραφείο του υπήρχε πάντα η φωτογραφία του
Ελευθερίου Βενιζέλου. Υπήρξε για αρκετά χρόνια σημαίνων στέλεχος του κόμματος των Φιλελευθέρων, καθώς και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής. Με άρθρα του στον τοπικό τύπο
έθιγε διάφορα επίκαιρα θέματα κοινωνικού ενδιαφέροντος. Σαν ιδιώτης γεωργός, συνέβαλε στη γεωργική ανάπτυξη του Αποκόρωνα. Πολλές οι παρεμβάσεις του προς τις δημόσιες αρχές και τους πολιτικούς για την επέκταση του δικτύου άρδευσης στην περιοχή. Βοήθησε πολλούς απλούς ανθρώπους αλλά και συλλόγους στη διάρκεια της ζωής του, ενώ ήταν συνεργάτης της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας. Ο χρόνος μόνο δάμασε τον αδάμαστο αυτόν άνθρωπο, χαρίζοντάς του εκείνο που του έλειπε, τον ύπνο. Έφυγε όμως όρθιος όπως ήθελε, εν ενεργεία, σε ηλικία 85 χρόνων. Θα τελειώσουμε το σημείωμά μας με τα λόγια του
Προέδρου της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας κ. Νικολάου Δοντά για τον Γιάννη Αλιφιεράκη: «Έδινε όλο το παράδειγμα που είναι απαραίτητο για τους νεότερους να εντατικοποιήσουν την ψυχική και πνευματική τους σφαίρα». Άλλος ένας λόγος για να τον τιμήσουμε και να τον θυμόμαστε.

Εμμ. Ι. Αλιφιεράκης

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στα Ιατρικά Χρονικά Χανίων τον Φλεβάρη 2002.

Τα κελιά του μυαλού.

ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΚΑΤΕΡΓΑ

Οταν κλονίζονται τα εθνικά ή το διεθνές τραπεζοπιστωτικό σύστημα (όπως, φέρ' ειπείν, προσφάτως στις ΗΠΑ με τις επισφάλειες στα δάνεια στέγης) σπεύδουν οι κρατικές τράπεζες να τροφοδοτήσουν με ρευστό τις αγορές. Μονά (ελεύθερη αγορά) - ζυγά (κρατικός παρεμβατισμός) δικά τους. Ή όπως λέγαμε παλιότερα: «κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός» -το πιο πολεμικό (και πολεμοκάπηλο) σύστημα από Κτίσεως Κόσμου...
Τελικώς Χριστούγεννα χωρίς «χριστουγεννιάτικες ιστορίες» δεν γίνονται -πάντα παντού κάποιον θα παραφυλάει ο «εφιάλτης των Χριστουγέννων», πάντα παντού θα τρέμει μες στα κρύα το «κοριτσάκι με τα σπίρτα» και πάντα μα πάνταθα 'ναι άγρυπνος ο Ιαβέρης...Θα μου πείτε ο Ιαβέρης προϋποθέτει την ύπαρξη κάποιου κράτους. Σωστόν! Φαντασθείτε λοιπόν, όταν ένα τούρκικο δοβλέτι φαντάζεται ότι είναι κράτος, τι Ιαβέρηδες μπορεί να βγάλει! Της δεκάρας! Και γι' αυτό πολύ πιο θανατηφόρους απ' τους ορίτζιναλ. Στο κάτω κάτω ο πρωτότυπος Ιαβέρης βούτηξε στις τύψεις του και στα θολά νερά του Σηκουάνα κι απωλέσθη, οι ιμιτασιόν Ιαβέρηδες όμως της εν Ελλάδι Δύσης, είναι τόσο μικροί που μόνον να μικρύνουν κι άλλο μπορούν. Ας πάρουμε την ιστορία απ' την αρχή. Ο ήρωάς της λέγεται Γεωργιάδης Παναγιώτης, είναι 60 χρόνων και είναι φυλακισμένος. Δεν υπήρξε ποτέ κανένας Γιάννης Αγιάννης, έκανε τις γκέλες του, δικάσθηκε, τιμωρήθηκε, φυλακίσθηκε -εδώ και πέντε χρόνια εκτίει την ποινή του, αποπληρώνοντας τα χρέη του στην κοινωνία.Δεν την εκτίει όμως, ούτε σκυφτός, ούτε σκύβοντας.Παλεύει μέσα στη φυλακή για την τήρηση, στοιχειωδώς έστω, του Σωφρονιστικού Κώδικα, τη βελτίωσή του, για τα δικαιώματα των συγκρατουμένων του και τα δικά του. Φαίνεται ότι αυτή η στάση είναι κάρφος στο μάτι όσων βλέπουν τον κόσμο σαν τσιφλίκι και τον εαυτόν τους σαν αγά ή σαν βαρώνο. Κατά συνέπειαν το σύστημα (των Φυλακών υπό τη σκέπην του ευρύτερου συστήματος πολιτικής εξουσίας) έχει κάνει τη ζωή τού εν λόγω κρατούμενου (όπως και πολλών άλλων) δύσκολη.

Στις 7.ΧΙΙ.2007, κι ενώ ο κρατούμενος κ. Παναγιώτης Γεωργιάδης ήταν στο Νοσοκομείο Φυλακών Κορυδαλλού, του έκαναν έρευνα οι ζηλωτές των Ιαβέρηδων και τον τσάκωσαν να κατέχει τα εξής... «απαγορευμένα είδη»: την εφημερίδα «Το Κελί», μια αφίσα της ΑΚΟΑ για το Πολυτεχνείο, μια προκήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ και μια προκήρυξη για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων. Α, ξέχασα! τον τσίμπησαν επίσης να κατέχει το άκρως «παράνομο» (έτσι χαρακτηρίσθηκε κι αυτό) ένθετο της «Αυγής» με τις θέσεις του ΣΥΝ για το ερχόμενο συνέδριό του.Αμέσως του απηγγέλθη κατηγορία για «κατοχή απαγορευμένων απ' τον κανονισμό (σ.σ.:!!) ειδών». Προσέξτε, απαγορευμένων από τον «κανονισμό!» Οχι απ' τον Σωφρονιστικό Κώδικα ή κάτι σχετικό, αλλά απ' τον «κανονισμό», ο οποίος εν προκειμένω κάλλιστα μπορεί να αντιβαίνει στον Κώδικα και βεβαίως το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας. Εκτός κι αν η ανάγνωση εφημερίδων ή πολιτικών κειμένων στις φυλακές αυτής της χώρας είναι έγκλημα και δεν το ξέρουμε. Φαίνεται όμως να 'χουν γνώσιν οι φύλακες. Συγκάλεσαν λοιπόν αυθωρεί και παραχρήμα το προβλεπόμενο (βεβαίως-βεβαίως) Πειθαρχικό Συμβούλιο του Νοσοκομείου Φυλακών Κορυδαλλού απαρτιζόμενο από

τη Διευθύντρια του Νοσοκομείουκυρία Τσιλσίογλου

τον εισαγγελέα κ. Πρασσά

την κοινωνική λειτουργό κυρία Ασίμουκι

έναν Αρχιφύλακα του οποίου μου διαφεύγει το όνομα οίτινες μπουμπούνισαν στον κρατούμενο μια πειθαρχική ποινή δύο ετών!

Δηλαδή αν τον είχαν «πιάσει» με το «Κράτος κι Επανάσταση» του Λένιν, θα του έπαιρναν το κεφάλι! Δεν ξέρω τι μυαλά κουβαλάνε οι εν λόγω κρατικοί λειτουργοί, αλλά αυτή η υπόθεση δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη (ήδη έχει πάει στο Κοινοβούλιο) από το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Έχει παρασαπίσει η ιστορία με τις φυλακές-κολαστήρια. Αν ένας κρατούμενος, που προσπαθεί να αμβλύνει τον πόνο τον οποίον αυτά τα κολαστήρια γεννούν, αντιμετωπίζεται από τους αρμόδιους για τη λειτουργία των φυλακών με τον τρόπο που αντιμετωπίσθηκε ο κρατούμενος κ. Γεωργιάδης από τους εν λόγω υπηρεσιακούς παράγοντες, τότε την έχουμε βάψει. Βεβαίως το επεισόδιο αυτό δεν είναι πρωτοφανές κι άλλα, πολύ χειρότερα, συμβαίνουν μέσα στις φυλακές -όμως η σκληρότης των αρμοδίων σε μια περίπτωση πολιτικής στάσης απέναντι στα τεκταινόμενα μέσα σ' αυτό το σύστημα, σηματοδοτεί μια κατεύθυνση πολύ ανησυχητική, σκοταδιστική, αντιδραστική, απάνθρωπη κι ατελέσφορη (εις ό,τι αφορά τον σωφρονισμό).

Η περίπτωση είναι κραυγαλέα και η σιωπή του Υπουργού κ. Χατζηγάκη, μπορεί να εκληφθεί ως επιδοκιμασία.

Δηλαδή, αν ο άνθρωπος διακινούσε ναρκωτικά μες στη φυλακή θα 'ταν άρχοντας. Οταν όμως αγωνίζεται να μείνει (ή να γίνει) άνθρωπος αυτός και οι συγκρατούμενοί του, εισπράττει πειθαρχική ποινή -ήγουν ακόμα πιο δύσκολη ζωή με ακόμα περισσότερους περιορισμούς.

Μπράβο! εύγε! -δεν ντρεπόμαστε λίγο;

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 21.ΧΙΙ.2007 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 21/12/2007

Υγεία να υπάρχει !

Το βίντεο έχει ανεβάσει στο you Tube ο Γιώργος Γαλίτης,παιζοντας έξοχα ο ίδιος νεαρός ταλαντούχος ηθοποιός ένα επιθεωρησιακό Νούμερο του , από το "Πατρις εξαμαρτείν" καλοκαίρι 2007.

Τον Σωτήρη Μουστάκα που του μοιάζει θα τον θυμόμαστε σαν Τσιτσιάνο στο φίλμ του Σμαραγδή El Greco και από τον Ταρτούφο του περσινού χειμώνα που έπαιζε με τους Καρακατσάνη, Κωνσταντίνου κλπ.

Ελλάδα- Βραζιλία 0-8 β' ημίχρονο!

View Upload your own

Το παιγνίδι αυτό δεν έχει παράταση και έχει καταχωρηθεί άσβεστο στη μνήμη μας.

Ελλάδα- Βραζιλία 0-4 α' ημίχρονο!

Γλυκόπιοτη, μεθυστική, ευφραντική και αμπελοφιλοσοφημένη η Νέα Χρονιά 2008.

View Upload your own