Τα κελιά του μυαλού.

ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΚΑΤΕΡΓΑ

Οταν κλονίζονται τα εθνικά ή το διεθνές τραπεζοπιστωτικό σύστημα (όπως, φέρ' ειπείν, προσφάτως στις ΗΠΑ με τις επισφάλειες στα δάνεια στέγης) σπεύδουν οι κρατικές τράπεζες να τροφοδοτήσουν με ρευστό τις αγορές. Μονά (ελεύθερη αγορά) - ζυγά (κρατικός παρεμβατισμός) δικά τους. Ή όπως λέγαμε παλιότερα: «κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός» -το πιο πολεμικό (και πολεμοκάπηλο) σύστημα από Κτίσεως Κόσμου...
Τελικώς Χριστούγεννα χωρίς «χριστουγεννιάτικες ιστορίες» δεν γίνονται -πάντα παντού κάποιον θα παραφυλάει ο «εφιάλτης των Χριστουγέννων», πάντα παντού θα τρέμει μες στα κρύα το «κοριτσάκι με τα σπίρτα» και πάντα μα πάνταθα 'ναι άγρυπνος ο Ιαβέρης...Θα μου πείτε ο Ιαβέρης προϋποθέτει την ύπαρξη κάποιου κράτους. Σωστόν! Φαντασθείτε λοιπόν, όταν ένα τούρκικο δοβλέτι φαντάζεται ότι είναι κράτος, τι Ιαβέρηδες μπορεί να βγάλει! Της δεκάρας! Και γι' αυτό πολύ πιο θανατηφόρους απ' τους ορίτζιναλ. Στο κάτω κάτω ο πρωτότυπος Ιαβέρης βούτηξε στις τύψεις του και στα θολά νερά του Σηκουάνα κι απωλέσθη, οι ιμιτασιόν Ιαβέρηδες όμως της εν Ελλάδι Δύσης, είναι τόσο μικροί που μόνον να μικρύνουν κι άλλο μπορούν. Ας πάρουμε την ιστορία απ' την αρχή. Ο ήρωάς της λέγεται Γεωργιάδης Παναγιώτης, είναι 60 χρόνων και είναι φυλακισμένος. Δεν υπήρξε ποτέ κανένας Γιάννης Αγιάννης, έκανε τις γκέλες του, δικάσθηκε, τιμωρήθηκε, φυλακίσθηκε -εδώ και πέντε χρόνια εκτίει την ποινή του, αποπληρώνοντας τα χρέη του στην κοινωνία.Δεν την εκτίει όμως, ούτε σκυφτός, ούτε σκύβοντας.Παλεύει μέσα στη φυλακή για την τήρηση, στοιχειωδώς έστω, του Σωφρονιστικού Κώδικα, τη βελτίωσή του, για τα δικαιώματα των συγκρατουμένων του και τα δικά του. Φαίνεται ότι αυτή η στάση είναι κάρφος στο μάτι όσων βλέπουν τον κόσμο σαν τσιφλίκι και τον εαυτόν τους σαν αγά ή σαν βαρώνο. Κατά συνέπειαν το σύστημα (των Φυλακών υπό τη σκέπην του ευρύτερου συστήματος πολιτικής εξουσίας) έχει κάνει τη ζωή τού εν λόγω κρατούμενου (όπως και πολλών άλλων) δύσκολη.

Στις 7.ΧΙΙ.2007, κι ενώ ο κρατούμενος κ. Παναγιώτης Γεωργιάδης ήταν στο Νοσοκομείο Φυλακών Κορυδαλλού, του έκαναν έρευνα οι ζηλωτές των Ιαβέρηδων και τον τσάκωσαν να κατέχει τα εξής... «απαγορευμένα είδη»: την εφημερίδα «Το Κελί», μια αφίσα της ΑΚΟΑ για το Πολυτεχνείο, μια προκήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ και μια προκήρυξη για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων. Α, ξέχασα! τον τσίμπησαν επίσης να κατέχει το άκρως «παράνομο» (έτσι χαρακτηρίσθηκε κι αυτό) ένθετο της «Αυγής» με τις θέσεις του ΣΥΝ για το ερχόμενο συνέδριό του.Αμέσως του απηγγέλθη κατηγορία για «κατοχή απαγορευμένων απ' τον κανονισμό (σ.σ.:!!) ειδών». Προσέξτε, απαγορευμένων από τον «κανονισμό!» Οχι απ' τον Σωφρονιστικό Κώδικα ή κάτι σχετικό, αλλά απ' τον «κανονισμό», ο οποίος εν προκειμένω κάλλιστα μπορεί να αντιβαίνει στον Κώδικα και βεβαίως το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας. Εκτός κι αν η ανάγνωση εφημερίδων ή πολιτικών κειμένων στις φυλακές αυτής της χώρας είναι έγκλημα και δεν το ξέρουμε. Φαίνεται όμως να 'χουν γνώσιν οι φύλακες. Συγκάλεσαν λοιπόν αυθωρεί και παραχρήμα το προβλεπόμενο (βεβαίως-βεβαίως) Πειθαρχικό Συμβούλιο του Νοσοκομείου Φυλακών Κορυδαλλού απαρτιζόμενο από

τη Διευθύντρια του Νοσοκομείουκυρία Τσιλσίογλου

τον εισαγγελέα κ. Πρασσά

την κοινωνική λειτουργό κυρία Ασίμουκι

έναν Αρχιφύλακα του οποίου μου διαφεύγει το όνομα οίτινες μπουμπούνισαν στον κρατούμενο μια πειθαρχική ποινή δύο ετών!

Δηλαδή αν τον είχαν «πιάσει» με το «Κράτος κι Επανάσταση» του Λένιν, θα του έπαιρναν το κεφάλι! Δεν ξέρω τι μυαλά κουβαλάνε οι εν λόγω κρατικοί λειτουργοί, αλλά αυτή η υπόθεση δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη (ήδη έχει πάει στο Κοινοβούλιο) από το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Έχει παρασαπίσει η ιστορία με τις φυλακές-κολαστήρια. Αν ένας κρατούμενος, που προσπαθεί να αμβλύνει τον πόνο τον οποίον αυτά τα κολαστήρια γεννούν, αντιμετωπίζεται από τους αρμόδιους για τη λειτουργία των φυλακών με τον τρόπο που αντιμετωπίσθηκε ο κρατούμενος κ. Γεωργιάδης από τους εν λόγω υπηρεσιακούς παράγοντες, τότε την έχουμε βάψει. Βεβαίως το επεισόδιο αυτό δεν είναι πρωτοφανές κι άλλα, πολύ χειρότερα, συμβαίνουν μέσα στις φυλακές -όμως η σκληρότης των αρμοδίων σε μια περίπτωση πολιτικής στάσης απέναντι στα τεκταινόμενα μέσα σ' αυτό το σύστημα, σηματοδοτεί μια κατεύθυνση πολύ ανησυχητική, σκοταδιστική, αντιδραστική, απάνθρωπη κι ατελέσφορη (εις ό,τι αφορά τον σωφρονισμό).

Η περίπτωση είναι κραυγαλέα και η σιωπή του Υπουργού κ. Χατζηγάκη, μπορεί να εκληφθεί ως επιδοκιμασία.

Δηλαδή, αν ο άνθρωπος διακινούσε ναρκωτικά μες στη φυλακή θα 'ταν άρχοντας. Οταν όμως αγωνίζεται να μείνει (ή να γίνει) άνθρωπος αυτός και οι συγκρατούμενοί του, εισπράττει πειθαρχική ποινή -ήγουν ακόμα πιο δύσκολη ζωή με ακόμα περισσότερους περιορισμούς.

Μπράβο! εύγε! -δεν ντρεπόμαστε λίγο;

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 21.ΧΙΙ.2007 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 21/12/2007