Σάββατο 28 Απριλίου 2007

39- Κύκλος του Ανθρακα







E — ΕΠΙΛΟΓΕΣ. Νο 39
1. Εδώ και τρεις δεκαετίες, η 22 Απριλίου έχει καθιερωθεί σαν Παγκόσμια Ημέρα της Γης. Εμπνευστής της ιδέας ήταν ο Αμερικανός γερουσιαστής Γκάιλορντ Νέλσον, ο οποίος αποσκοπούσε με τον τρόπο αυτό στην προώθηση των περιβαλλοντικών ζητημάτων και στην προστασία του πλανήτη. Τα ΜΜΕ δεν έκαναν τον κόπο ν' ασχοληθούν με την υπερθέρμανση του πλανήτη, με την ξηρασία , με την ρύπανση, με τα είδη που εξαφανίζονται.....
Το Οξυγόνο χαμηλά στην ατμόσφαιρα μας επιτρέπει να ανασαίνουμε, το Όζον στην ανώτερη ατμόσφαιρα προστατεύει τις χημικές αντιδράσεις της ζωής από την υπεριώδη ηλιακή ακτινοβολία. Η Βιόσφαιρα ,που αποτελούμε ταπεινό και απειλητικό μέλος συνυπάρχει αρμονικά 3 τουλάχιστον δισεκατομμύρια χρόνια με την Γεώσφαιρα (το έδαφος που πατάμε), την Υδρόσφαιρα (νερό όλης της γης) και την Ατμόσφαιρα(κουβέρτα αέρα που περικλείει τον πλανήτη) Η πηγή ενέργειας της ζωής είναι ο γρήγορος και ο αργός κύκλος του άνθρακα Οταν τα αποθέματα εξαντλούνται επικίνδυνα, αλλάζουν δραματικά οι ισορροπίες και η εξέλιξη δεν δίνει δεύτερη ευκαιρία για το ανθρώπινο είδος. Ο γρήγορος(δεκαετίες) κύκλος των μορίων του άνθρακα για τα διαθέσιμα σε ενώσεις ζωής είναι από το προσλαμβανόμενο διοξείδιο του άνθρακα των φυτών με φωτοσύνθεση στα φυτοφάγα ζώα, στα σαρκοφάγα, στους διασπαστές λειψάνων και πάλι στο κρίσιμο 0,03% διοξείδιο της ατμόσφαιρας. Ο αργός σε βάθος εκατομ. ετών κύκλος του άνθρακα που διαταράσσεται επικίνδυνα είναι από τα οργανικά λείψανα ζωής, στα πετρώματα και τα πιεσμένα ορυκτά πετρέλαια στην ενέλεκτη απάντλησή τους, την αποσάθρωση ,την ρύπανση και την εναπόθεση μορίων άνθρακα σε πληθωρισμό στην ατμόσφαιρα με αποτέλεσμα την υπερθέρμανση του πλανήτη.(φαινόμενο του θερμοκηπίου). Η χημική εξήγηση της καταστροφής του πλανήτη. Αρκούν αυτά που κάνουμε ή καλύπτουμε μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και την αγνοϊκή έως ανοϊκή αυτοκαταστροφική μας μανία;;;;;;
Απλές πρώτες κινήσεις κατά την Greenpeace η αγορά λευκών συσκευών Τύπου Α, το κλείσιμο των ηλεκτρικών συσκευών και απο το κουμπί stand by, και η αντικατάσταση των λαμπτήρων πυρακτώσεως, έτσι εξοικονομούμε χρήμα και ενέργεια.
2. Η ιστορία της πρόγνωσης των μετεωρολογικών δεδομένων μη φανταστείτε ότι δεν έχει κοινωνικοοικονομικά κριτήρια στις προόδους της. Προβλέψεις για την ...πρόβλεψη καιρού από τον καθηγητή Μηχ. Ρευστών του Πολυτεχνείου Θράκης Αστέριο Παντοκράτορα στο Βήμα 8-5-2005.
3. «Χορεύουν» οι λοιμώξεις στα Νοσοκομεία μας, ανταπόκριση από την Θεσσαλονίκη επί ευκαιρία της έναρξης του 22ου Βορειοελλαδικού Ιατρικού Συνεδρίου από τον Σάκη Αποστολάκη στην «Ε» της 19-4-2007.
4. Το μεσημέρι της 2ας Μαίου 1941. ,από το βιβλίο του Μανώλη Γλέζου για την Εθνική Αντίσταση.1940-1945 Γιατί η αντίσταση στην εξουσία κα Ρεπούση, κα Γιαννάκου-Κουτσίκου, κα Τέτα Παπαδοπούλου και διδάσκεται και υπάρχει παρόλες τις «εκκαθαριστικές» σας επιχειρήσεις. Ετσι απλά πως λέμε Ιράκ, Παλαιστίνη, Αφγανιστάν, Κύπρος.
5. Δολοφονίες Χριστιανών στη Μαλάτια, Ανταπόκριση από την Τουρκία σε ένα θέμα που θάφτηκε από τα δικά μας ΜΜΕ. Η ολιγαρχία και το Εθνικό Συμβούλιο της γείτονος φτιάχνει φαντάσματα και μετά τα κόβει το λαιμό ιεροτελετουργικά. Ο αρχηγός του Γεν. Επιτελείου Στρατού δήλωσε “ δήθεν πολίτες” όσους είναι άλλης εθνικότητας ή ανήκει σε άλλη θρησκεία.Γι΄αυτό ακριβώς το λόγο, το κράτος είναι ο ηθικός αυτουργός !
6. Σε ποιά Ελλάδα ζούμε και σε ποιά θα θέλαμε να ζούμε. Ενδιαφέρουσα μόνιμη στήλη της επαρχιακής Ερευνας Τρικάλων με συνέντευξη του Στέφανου Ληναίου την 28-3-07. Νοιώθουμε πολιορκημένοι ,αιχμάλωτοι. Καλά στερνά.
7. Επετειακό και το άρθρο του Χρήστου Λάζου στην «Ε» της 23-4-2006, Η μορφή του οράματος Ελλάς. Τα κιτς των ιστορικών χουντικών πεπραγμένων και της σημερινής τηλεοπτικής πραγματικότητας. Απουσία πολιτισμού
8. Ο Γιάννης Δραγασάκης είναι ένας βουλευτής που τιμάει τη θέση του στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Το γράφω για την πρόσφατη επερώτησή του για τα κονδύλια για το σκάκι προς ΓΓΑ. Άρθρο του οχι νεκρολογία, για Η Αριστερά του Φαράκου από την Καθημερινή της 1-4-2007.Γιατί είναι σημαντικό ποιός εργάσθηκε για την ενότητα και ανανέωση της αριστεράς και ποιός έκανε «δώρα» στο δικομματισμό τη διάσπαση του 1989 στο ΚΚΕ.
9. Άρθρο του Στάθη Τερζή προέδρου της Ένωσης Ιατρών Αχαϊας Εφημεριακό πληγή που κακοφορμίζει. Η εξάντληση των εργατών υγείας είναι η σκοπιμότητα της αποδιοργάνωσης της Δημόσιας Υγείας του τόπου, η συνισταμένη των ενεργειών του Υπουργείου (παλιάς και νέας ηγεσίας) και μετά η κατασυκοφάντησή τους, σαν εξιλαστήρια θύματα.
10. Καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας της Τριμελούς επιτροπής Νοσοκομείου Αμαλιάδας της 18-4-07. Ενδιαφέρουσα νομολογία και επιχειρήματα για όλους τους Νοσοκομειακούς γιατρούς.
11. Οι σκλάβοι στης Μπαρμπαριάς τα μέρη το Υπουργείο Υγείας νομίζει, ότι είναι ο νομός Ηλείας. Απάντηση στην απλήρωτη δουλειά που εντελώς συμπτωματικά αφορά υγεία ψηφοφόρων, όχι πανηγυράκια εγκαινίων με κυρίες εφοπλιστών (νάναι καλά οι γυναίκες) η απόφαση της Γενικής Συνέλευσης 11-4-07 της Ένωσης γιατρών Ηλείας.
12. 12. Άρθρο του οφθαλμίατρου Δημήτρη Βαρνάβα για την Συνάντηση ΟΕΝΓΕ- Προέδρου ΤΣΑΥ . Αφορά όσους αθεράπευτους ελπίζουν σύνταξη από το πρώην πλούσιο ταμείο ΤΣΑΥ. Περάστε από το ταμείο και έπρεπε να το ξέρατε. Ωρέ! Μέχρι κι ο Δ. Βαγιωνάς, Πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου (εν τω άμα και Πρόεδρος του ΕΟΦ) αντέδρασε στα τεκταινόμενα στο ΤΣΑΥ (κλικ εδώ). Μόνον ο συνταξιούχος Πρόεδρος του ΠΙΣ (και προσφάτως αποπεμφθείς ΔΥΠΕαρχης) κ. Καλοκαιρινός μένει απαθής. Η ουδός των ερεθισμάτων είναι ως φαίνεται υψηλή στον κ. Καλοκαιρινό και στα μέλη του ΔΣ του ΠΙΣ, εκ των οποίων κανείς δεν αντέδρασε μέχρι στιγμής. Αν ξεχάσατε ποιοί είναι σας τους θυμίζω εκ νέου (κλικ εδώ) με την παράκληση να τους εκτυπώσετε και να τους αναρτήσετε, ώστε να τους τιμήσετε στις προσεχείς εκλογές.
13. Υπάρχει Παράδεισος επιμένει ο Γιώργος Μπενέας και έχει τα δίκια του. Είτε παίδες Μεσσήνιοι.
14. Γιατί οι γονείς έχουν άσπρα μαλλιά ,χιουμοριστικό διάλειμμα στα προβλήματα για το μεγαλύτερο πρόβλημα όλων η παράδοση πως και ποιάς σκυτάλης της μιάς γενιάς στην άλλη, η ανατροφή των παιδιών. Επι την ευκαιρία σε όποια από τα βλαστάρια μας αγωνίζονται μπροστά στις Πανελλαδικές εξετάσεις καλή επιτυχία στις προσπάθειες όλων.
15. Κε Βασίλη Μαγγίνα νέε Υπουργέ Απασχόλησης καλή επιτυχία στα νέα σας καθήκοντα, εχετε κληρονομήσει μεταξύ των άλλων συμβασιούχους γιατρούς ΙΚΑ από 15-20 χρόνια ανασφάλιστους, την προκήρυξη 1500 θέσεων στο ΙΚΑ, και την επικείμενη έκδοση των διαταγών για το πως και πότε. Δεν υπάρχει η λέξη υπομονή στο χώρο όπως αντιλαμβάνεσθε, μόνο έργα, στο χέρι και ούτω βοήσομε. Με το σύνταγμα για τους συμβασιούχους, μίνι νομικό ιστορικό από τον καθηγ. Νομικής Αρι. Καζάκο στην «Ε» της 10-4-2007. Για κάτι τέτοια πρέπει να δηλώνουμε στο δικομματισμό όλοι ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΙ.
Ο Στέλιος ο φονιάς από το Διόνυσο, μας επαναφέρει στα πάθη των ανθρώπων υπό την επίδραση και εδώ της υπεριώδους ακτινοβολίας. Γιατί ο κύκλος του άνθρακα είναι ο κύκλος της ζωής που περικλείει και το πέρας της. Το ρέκβιεμ των ανθρωπίνων γενιών είναι γύρω μας αρκεί να το δούμε.

9 σχόλια:

  1. Το μεσημέρι της 2ας Μαΐου 1941, ο 17χρονος μαθητής της Ε΄ Γυμνασίου του Βαρβακείου από τη Βυτίνα, Μάθιος Πόταγας, πετάχτηκε άοπλος στη μέση του δρόμου, ύψωσε το χέρι και φώναξε στη φάλαγγα των αρμάτων μάχης των ναζί που έφτασαν στη γέφυρα Κουτρουμπή, στο δημόσιο δρόμο, που περνούσε έξω από τη Βυτίνα: «Σταθείτε. Δεν θα μας σκλαβώσετε. Είμαι εδώ μόνος. Αλλά η Ελλάδα ολόκληρη ακολουθεί». Έκπληκτος ο διοικητής της φάλαγγας, ρώτησε το διερμηνέα, τι λέει αυτό το παιδί. Όταν ο διερμηνέας του εξήγησε, ο διοικητής με το αυτόματό του σκότωσε τον Πόταγα. Αλλά δεν έφτανε στον ναζί αξιωματικό μόνον ο θάνατος. Διέταξε τους στρατιώτες του και με έναν ογκόλιθο συνέθλιψαν το κεφάλι του νέου που τόλμησε να υψώσει το ανάστημά του απέναντι στο Γ΄ Ράιχ και το στρατό του…»

    Η αντίσταση του ελληνικού λαού στον κατακτητή, σηματοδοτεί την ίδια την εθνική ταυτότητά του και την εθνική ύπαρξή του. Γιατί παρουσιάζει το εκπληκτικό φαινόμενο της καθολικότητας. Η καθολική σχεδόν συμμετοχή σ’ έναν αγώνα άνισο, αλλά έμπλεο από τόσα υψηλά ιδανικά, προσδιορίζει τον εθνικό και τον πανανθρώπινο χαρακτήρα της ελληνικής Εθνικής Αντίστασης. Ο Μανώλης Γλέζος γράφει πως «όταν λέμε Εθνική Αντίσταση δεν εννοούμε μόνον εκείνους που συμμετείχαν ενεργητικά στον αγώνα, ή ανήκαν σε αντιστασιακές οργανώσεις. Δεν λογιάζουμε μόνον τους αντιστασιακούς, αυτούς που παίζαν τη ζωή τους κορώνα γράμματα, κάθε μέρα, τους πρωτοπόρους, τους τολμηρούς, τα παλληκάρια, τους μπροστάρηδες. Όταν αναφερόμαστε στην Εθνική Αντίσταση, όταν μιλάμε για Εθνική Αντίσταση, δεν εννοούμε μόνο τους φυλακισμένους, τους ομήρους, τους εκτελεσμένους. Συμπεριλαμβάνουμε όλους όσους αντιστέκονταν, με οποιονδήποτε τρόπο στον κατακτητή. Όλους εκείνους οι οποίοι με την ανυπακοή τους να πειθαρχήσουν στις εντολές του κατακτητή, με την άρνησή τους, με την εναντίωσή τους να αποδεχτούν οποιαδήποτε εντολή του, δεν υπέκυπταν, αλλά αγωνίζονταν. Αντίσταση έκανε και ο μαχητής και εκείνος που δεν πίστευε σε όσα του κανοναρχούσε ο κατακτητής. Αντίσταση έκανε κι όποιος έδινε μια μπουκιά ψωμί στον πεινασμένο και μια κούπα νερό στον διψασμένο να ξεδιψάσει…»

    ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ, ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ 1940-1945.ΕΚΔΟΣΕΙΣ Στοχαστής σελ. 176.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο ΣΤΕΛΙΟΣ Ο ΦΟΝΙΑΣ

    Ο Στέλιος ήταν ο πρωτότοκος γιος μιας μεσοαστικής οικογένειας που μεγάλωσε και με την συμβολή της δικής μου μάνας. Παιδαγωγός οίκοι επί το λαϊκότερο babysitter είχε αναθρέψει άλλα επτά παιδιά με φρόνηση και μαεστρία εκτός από τους δύο κανακάρηδες της. Η μάνα του Στέλιου όπως και ο πατέρας τους ήταν ήρωες της Εθνικής Αντίστασης, έρωτας στα πέτρινα χρόνια του 1944, μάλιστα η μάνα 17χρονο τότε κοριτσάκι στη μάχη με τους Άγγλους στα Εξάρχεια πρώτη στο πολυβόλο είχε στερηθεί το δεξί της πόδι από το μηρό, έκτοτε. Ο κυρ Άγγελος άλκιμος Επονίτης επιδέξιος και εύστροφος καθοδηγητής αναγνωρισμένος έντιμος αγωνιστής από αντιπάλους του Πεανίτες της γειτονιάς του, οδήγησε μεταπολεμικά την οικογένεια στο δρόμο της ευμάρειας και της οικογενειακής γαλήνης σαν άψογος τιμονιέρης μέσα από τα δύσκολα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια. Βιοτεχνία και μετά εργοστάσιο μικροεπίπλων με χρεία και μοντέρνο στυλ, η μάνα άψογη γλωσσομαθής επτά ξένων γλωσσών εξελίχθηκε γρήγορα κοντά σε μεγάλο εφοπλιστή στηρίζοντας τον αγώνα του γιά συσσώρευση κεφαλαίου. Διώξεις, στερήσεις και ηττοπάθεια δεν ήταν το μέλλον των δύο δικό τους παιδιών του Στέλιου και του Αλέξη. Όνειρα απατηλά στηριγμένα στο χρήμα τις απολαύσεις την εύκολη προσπάθεια. Άσε που τους έκαναν όλα τα χατίρια. Πρώτοι αυτοί ανακάλυψαν τις χαρές του Παρνασσού οι μουσικές διαδρομές της αμφισβήτησης του ροκ στη δεκαετία του 70 λειτούργησαν διαφορετικά στα δύο παλικάρια. Ο Στέλιος με τον αέρα των γονικών επιτυχιών έθρεψε νιάτα, εκμαυλισμό και φούμαρα, ο μικρός δρασκέλισε τη μαθηματική γνώση για να καταλήξει στη δημιουργική αναπαραγωγή ήχων μουσικών επαγγελματικά. Έγινε και είναι ο Αλέξης αυθεντία στο είδος του και το κυριότερο στηριζόμενος στις δυνάμεις του, όταν άρχισε ο μεγάλος το καταστροφικό του έργο πήρε δρόμο 540 χιλιόμετρα μακριά και έχτισε το δικό του όνειρο. Δεν είχε ποτέ τίποτα δεδομένο από τα δώρα των γονιών που βύζαξαν τη νιότη τους.
    Όταν με υπερβάλλουσα εμπιστοσύνη η οικογενειακή επιχείρηση πέρασε στα χέρια του πρωτότοκου, γρήγορα διαπιστώθηκαν οι κλυδωνισμοί. Η παραγωγή απαρχαιωμένη, τα κόστη και τα χρέη υψηλά η επέκταση των πωλήσεων ανελαστική. Στους πρώτους οκτώ που σφράγισε το μαγαζί για χρέη η εφορία. Η ανάγκη των φίλων χωρίς επιλογή και ο φόβος απόρριψης από αυτούς εύκολα οδηγεί τον νέο στη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών ή άλλων εξαρτητικών συμπεριφορών. Η δυσκολία συμβίωσης και διαχείρισης συναισθημάτων (λύπη, θυμός, εκτίμηση γονέων και αδελφού) εύκολα οδήγησαν το Στέλιο από την «απόλαυση» των μαλακών ουσιών στη κατάχρηση σκληρών ναρκωτικών. Μέσα σε λίγα χρόνια έγιναν μπουχός στο εξοχικό στη Λούτσα, το εργοστάσιο στο Μενίδι και τέλος το διώροφο προσφυγικό στη Μεταμόρφωση. Τότε οι κουρασμένοι γονείς κατάλαβαν ότι τα ταξίδια, τα ντράμς και οι εκταμιεύσεις για μηχανήματα ήταν καλοστημένα ψέματα από ένα άρρωστο νέο που έκανε τα πάντα για τη δόση του. Περιμάζεψαν ότι χρέη μπορούσαν η άνετη ζωή έγινε πια διαλοσκορπίσματα. Ο Στέλιος ξενυχτούσε, φθειρόταν ψυχικά και σωματικά έχασε κάθε ενδιαφέρον για χόμπι ή επιχειρηματική δραστηριότητα, κράτησε επιφανειακά μια λανθασμένη αυτοεκτίμηση που δεν στηριζόταν σε στέρεα βάση. Μπορώ να το ελέγξω ότι ώρα θέλω, ψάρωνε τους γονιούς του, την ίδια ώρα που έκλεινε τα κρυφά ραντεβουδάκια για την ημερήσια «άσπρη». Ανήμποροι σωματικά οι γονείς είχαν να πολεμήσουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο μέσα στο κυνήγι του κέρδους της εποχής, την απώλεια ότι πολυτιμότερου είχαν ένα ζωντανό νεκρό απόγονο δίπλα τους και έναν βίαια εξοστρακισμένο αδελφό απόμακρο και αδικημένο... Εκείνος νοιώθοντας την καταστροφική δύναμη του αδελφικού χεριού κυνικά απομακρύνθηκε, είχε ζημιώσει και είχε νοιώσει την απώλεια, δύσκολα κουμαντάρεις το παράλογο.
    Ήμουν ακόμα στον Ευαγγελισμό όταν μου τηλεφώνησε η κυρά Ελένη. Ηταν πάντα φίλη με τη μάνα μου και είχε το θάρρος να μου ζητήσει να την δώ εκεί χαμηλά στη Σόλωνος, που σε μια τρύπα με φωτοτυπικά μηχανήματα, δούλευαν δύο ανασφάλιστοι ηλικιωμένοι πρώην ήρωες Εθνικής Αντίστασης για να τσοντάρουν και τη δόση του Στέλιου. Εκείνο το διάστημα ο Στέλιος είχε κατρακυλήσει με 3,5 χρόνια για εμπορία φυλάκιση στον Άγιο Στέφανο Πατρών. Οσα «σχολειά» δεν έβγαλε στα νιάτα του, τα φοιτούσε ανελλιπώς τώρα. Την βρήκα στη γνώριμη θέση στον υπολογιστή να μεταφράζει από Ρώσικα και να γράφει στο Volks Writter 4, το θυμάται κανείς;;. Πονάω εδώ και έδειξε την κοιλιά 4 ημέρες. «Δεν τρώγει τίποτα και κάνει εμετούς» συμπλήρωσε ο κυρ Άγγελος και μένα με ζώσανε τα φίδια. Ζήτησα να ξαπλώσει κάπου και σε μιά υποτυπώδη σοφίτα με τα χίλια ζόρια γκώνιασε σε ένα ράντζο χειρότερο από αυτά των εφημεριών. Ένα χέρι έβαλα και χωρίς να την ταλαιπωρήσω είχα ψυλλιαστεί την οξεία κοιλία.
    ---Κλείστο και πάμε γρήγορα κοντά είναι ο Ευαγγελισμός ξεροκάταπια, σκεφτόμουν πόσο αργά είναι, η ρήξη ήταν σίγουρη, η κοιλιά πέτρα από την σύσπαση. Ξανακουλουριάστηκε επιδέξια με ακατανόητο για μένα τρόπο μπροστά στον υπολογιστή
    --Να τελειώσω τη μετάφραση πρώτα και μετά έρχομαι, πήγαινε εσύ και περίμενε σε δύο ώρες θα είμαι εκεί πρόσταξε χωρίς να μπορώ ούτε να θαυμάσω, ούτε να διαμαρτυρηθώ, βλέπεις ήξερα όλα τα οικογενειακά καθέκαστα, την αυτοτιμωρία της έπρεπε να την καταλάβω.
    Την χειρουργήσαμε το ίδιο απόγευμα, ρήξη σκωληκοειδούς από 4ημέρου και πλαστρόν, στη βδομάδα πάλι ήταν στο πόστο της στη Σόλωνος χαμηλά, περιζήτητη μεταφράστρια. Μερικά πράγματα επισκευάζονται και μερικά όχι. Πριν κοιμηθεί στη νάρκωση μου έπιασε το χέρι και μου ζήτησε να μιλήσω για το Στέλιο με τον Άγγελο.
    Οταν μετεγχειρητικά ηρεμήσαμε τον ξεμονάχιασα, ο Στέλιος από τη φυλακή του Άγιου Στεφάνου είχε ζητήσει να γίνει βαποράκι άσπρης στη φυλακή, τούχε κάνει και σχέδιο. Ο ψηλός αγέρωχος Επονίτης και μετέπειτα επιχειρηματίας είχε λυγίσει ζήταγε τη δικιά μου γνώμη, μόλις τούχα δώσει πίσω τη συντρόφισσα της ζωής του.
    Κοίτα με στα μάτια, το εκμεταλλεύτηκα. Ήξερες κάποτε από παρανομία αλλά σε αυτό το παιγνίδι οι φύλακες είναι γάτες, λίγο να παίξει το μάτι σου και προδόθηκες δεν είσαι εσύ για τέτοια κόλπα. Θα σε μπουζουριάσουν γιατί κάποιον πρέπει να πιάνουν πότε πότε. Κάτσε φρόνημα από έξω φρόντιζε για δικηγόρο, για καμμιά μπριζόλα άντε και τη γκόμενα σύμφωνα με τις παραγγελίες του, όχι αυτό θα προδοθείς αμέσως. Με άκουσε και έκατσε στα αυγά του, όταν ένα σύστημα σε ξεφτιλίζει ξεχνάς και που είναι ο πάτος.
    Ο Στέλιος βγήκε από τη φυλακή σαν μαραμένο μύδι, οι ουσίες στο άρρωστο πετσί του. Οι γονείς μετά τις περιπέτειες υγείας τους, τους πήρε Θεσσαλονίκη ο Αλέξης οι δουλειές πήγαιναν καλά, να ανασάνουν λίγο γλυκό ψωμί μακριά από τον πρωτότοκο. Του άφησαν το πεδίο ελεύθερο και τού έστελναν ένα νοίκι, φοβάμαι και περισσότερα από πάνου. Είχα τις ορμήνιες του Αλέξη για τον αδελφό του, είναι δύναμη καταστροφής μην τον αφήσεις να σε πλησιάσει, με έχει κάνει ρεντίκολο στο χώρο μου πλειστάκις. Βαρειά κουβέντα να ξεστομίσει τέτοιο πράγμα αδελφός και μα την ευχή είχε τα δίκια του. Την πρωτοβουλία επαφής μαζί μου , την είχε πάντα αυτός. Οταν ακούς από νέους ανθρώπους αυτά τα «ξενέρωτα» είμαι ερωτευμένος με την ώρα που ο προμηθευτής μου ανοίγει το κινητό για να τον ...ενοχλήσουμε, ειλικρινά δαγκώνομαι να μην μπατσίσω ένα πληγωμένο αγρίμι, έναν άρρωστο νέο διαλυμένη ψυχοπαθητική προσωπικότητα από τη χρήση τοξικών δρογών ουσιών.
    Η επίσκεψη εκείνο το Σεπτέμβρη από το Στέλιο στο ιατρείο ήταν καθαρά ιατρική. Που αλλού θα τον κοιτάζανε με εμπιστοσύνη και άνευ οικονομικών «επιπλοκών»; Μου δήλωσε από τετραμήνου καθαρός, δεν το πολυπίστεψα αλλά το κυριώτερο ερωτευμένος. Ερωτευμένος με την ζωή και αποφασισμένος να φέρει τούμπα την έως τότε ζωή του. Υπήρχε βέβαια και το σεξουαλικό αντικείμενο του πόθου, αχ γυναίκα που όλα είναι μπορετά στα πόδια σου στημένα.! Μου έδειξε ένα κέρατο στην έξω πλάγια επιφάνεια του δεξιού γόνατου που δεν σήκωνε αμφισβήτηση. Μήκος 3,5 εκατοστά απορούσες πως τα δύο χρόνια που μεγάλωνε χωρούσε στο μπατζάκι του παντελονιού του. Το βγάλαμε επί τόπου με τοπική και του έδωσα οδηγίες για γρήγορη βιοψία. Ηταν αυτό που φοβόμουν η αρρώστια του μέλλοντος και της επίδρασης της υπεριώδους ακτινοβολίας, κακόηθες μελάνωμα, προχωρημένο στάδιο. Πέρα από τα μετεγχειρητικά τον παρέπεμψα σε ένα από τα δύο κέντρα της χώρας επί αυτών των όγκων με την σύμφωνη γνώμη του, στο Μεταξά Πειραιά. Ο Στέλιος με τις πολλές ερωτήσεις καχυποψίας είχε αφεθεί στις τελείως απαραίτητες επεξηγήσεις μου. Ακολουθούσε της οδηγίες με διάθεση να αντέξει, να συνεργαστεί και με σαφείς οδηγίες να μην επιβαρύνει περαιτέρω την ασθενή του κράση. Μπήκε γρήγορα σε πρόγραμμα χημειοθεραπείας και το πρόβλημά του ήταν η κακή κατάσταση των αγγειακών στελεχών από τα παλιότερα αμαρτήματα της χρήσης ναρκωτικών. Το πνεύμα αισιοδοξίας θεώρησης της ζωής και εμπιστοσύνης στους γιατρούς του ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα απέναντι σε αυτό το πληγωμένο αγρίμι πούχε χαλάσει πολλά απο τα όνειρα της νιότης του. Εν τω μεταξύ από μια πηκτολογική διαταραχή μετά τυπική λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή χάνεται στη Θεσσαλονίκη η αντάρτισσα μάνα. Υποπτεύθηκα ότι τον ιό της ηπατίτιδα η μητέρα τον είχε τσιμπήσει από την συμβίωση με το Στέλιο στο νοίκι στο λούμπεν διαμέρισμα εν μέσω ναρκωτικών οραμάτων του κανακάρη αλλά οι υποψίες μου με έκαναν πολύ επιφυλακτικό στην επαφή αδύναμο να κοινοποιήσω τέτοιες υποψίες σε κανένα, ήταν η ψυχική φθορά ανείπωτη για το πέτρινο ζευγάρι των ηλικιωμένων πιά ,παλαιών αγωνιστών της μάχης των Αθηνών του Δεκέμβρη του 1944.
    Στα τερτίπια της μοίρας προστέθηκε το Γενάρη του επόμενου χρόνου η επανασύλληψη του Στέλιου από ένα παλιό του γνώριμο ένα ασφαλίτη που τον είδε στο δρόμο και μετά «φιλική» επίσκεψη στο νέο του κατάλυμα του βρήκε συσκευή μέτρησης ακριβείας χωρίς ίχνος ναρκωτικών. Κάθε Άθλιος κουβαλάει μέσα του έναν Ιαβέρη και βρέθηκε ο Στέλιος να μου εκπέμπει SOS από τις φυλακές Κορυδαλλού μεταξύ τέταρτου προς πέμπτο κύκλο χημειοθεραπείας. Θα δικαζόταν άμεσα και ποιός άλλος μπορούσε να ξέρει όλο το ιστορικό και την αλήθεια;; Εκείνη την περίοδο άκουγα δικαστήρια και έβγαζα μπιμπίκια, αντικείμενο ίσως βιβλίου ολόκληρου, ο Στέλιος όμως μόνος με διακριτική υποστήριξη του αδελφού από μακριά στα βασικά, μακριά και αγαπημένα. Δικαζόταν τέλη Γενάρη σε αίθουσα του Εφετείου και με έωλο κατηγορητήριο. Πάλεψα πολύ μέσα μου, με την αδιαφορία αλλά πρυτάνεψε το καθήκον ,πίστευα και πιστεύω στην δικαιοσύνη έπρεπε να πάω να τους ξεστραβώσω. Αν έκανα λάθος θα φαινόταν από την ακροαματική διαδικασία.
    Εντύπωση μου έκανε η λιπόσαρκή δικηγόρος του, που φαινόταν να έχει αποκοπή υπεράσπισης όλους τους ναρκομανείς της χώρας, το όνειρό της ήταν η αναβολή εγώ ήθελα να ξεμπερδεύω, μη τυχόν χάσω και άλλη μέρα . Ολοι όσοι δικαζόντουσαν εκείνη τη μέρα για διακίνηση ναρκωτικών ήταν εξιλαστήρια θύματα, μαζεμένα χαμίνια του Πειραιά, Νιγηριανοί εξωφυλαρούχοι και παστρικές του Μεταξουργείου άτομα που σίγουρα δεν είχαν παρκάρει τη Μερσεντές στα γύρω πάρκιγκ ούτε το κότερο διακίνησης στην μαρίνα. Μέχρι εκεί έφτανε η τσιμπίδα του νόμου, η βιομηχανία δικαιοσύνης μοίραζε δεκαετίες ειρκτής φυλάκισης. Το σκηνικό θύμιζε μια κοινωνία γατί που προσπαθούσε κάπου στο τσιμέντο να κουκουλώσει τις «ακαθαρσίες» της. Ματαιοπονίες.
    Άκουσα τις οδηγίες της αμήχανα, έλεγε άσχετα του στυλ λυπηθείτε με ορφάνεψα επειδή σκότωσα τη μάνα μου, ήταν προφανές ότι δεν είχε συνεννοηθεί ούτε με τον «πελάτη της». Έκοψα τον ξερακιανό εξηντάρη Εφέτη πίσω από το ξύγκικο ύφος διέκρινες τουλάχιστον ότι άκουγε, πόσες ιστορίες θάχει να μαρτυρήσει ο άνθρωπος συλλογίστηκα.. Είχα αποφασίσει να πώ την δική μου αλήθεια, αυτά που ήξερα για το Στέλιο επί της ουσίας. Ο ασφαλίτης είπε το ποίημα του αναφέρθηκε στο «βαρύ ποινικό μητρώο» και οτι δεν του βρήκε ίχνος ναρκωτικών σε εκείνη τη φάση. Παρόλα αυτά λόγω του ζυγού ακριβείας είχε μπουζουριάσει ακόμα και την γκόμενα του Στέλιου που δικαζόταν αντάμα. Δικαζόντουσαν για έμποροι ναρκωτικών και αυτοί δεν είχαν ψωμί να φάνε, ο Στέλιος είχε μείνει ένα κουβαράκι καμπουριαστό στο ειδικό εδώλιο πάνω αριστερά στην αίθουσα εκεί που σε φυλάνε τέσσερις, μακριά από τα έδρανα του ακροατηρίου, έτσι μπορούσα να μιλάω στο Πρόεδρο ποντάροντας ότι δεν θα άκουγε τα δικά μου τα μελλούμενα. Ένοιωθα τον κύκλο του παραλόγου της κοινωνίας μας να κλείνει εκεί μέσα, όλοι οι άλλοι είχαν καταδικαστεί και με βαρειές ποινές. Έπρεπε από την αρχή να τραβήξω την προσοχή του, ήμουν ο μόνος μάρτυρας «υπεράσπισης»
    --Κύριε Πρόεδρε με αυτόν που δικάζετε με συνδέει οικογενειακή σχέση, έχει μεγαλώσει και με τη βοήθεια της μητέρας μου, δεν ξέρω τα στοιχεία της νυν κατηγόριας δεν ξέρω αν θα τον καταδικάσετε , ξέρω όμως ότι από τα πράγματα εγώ τον έχω καταδικάσει και τούδειξα τρία χαρτιά πουχα έτοιμα να τα καταθέσω.
    --- Γιατί ήρθες τότε ταρακουνήθηκε από τη ρουτίνα με ενδιαφέρον ο Εφέτης..
    --- Συνέχισα χαμηλώνοντας τη φωνή. Εδώ έχω το χαρτί της βιοψίας και της σταδιοποίησης, εδώ το πιστοποιητικό παρακολούθησης και χημειοθεραπείας από το ειδικό κέντρο και εδώ σας έχω διεθνή βιβλιογραφία που ορίζει επιβίωση έτους 18%, δηλ. Θνητότητα κε πρόεδρε 82%, εγώ σας μεταφέρω ότι η πάθηση του είναι σκέτη καταδίκη σε θάνατο................μιλάω σιγά γιατί ο ασθενής δηλ ο κατηγορούμενος δεν ξέρει όλη την αλήθεια. Ο Εφέτης ανασηκώθηκε όταν τον πλησίαζα να του δώσω τα χαρτιά ,με ενδιαφέρον πρόσεξε στις δυο τρείς φωσφορίζουσες επαγγελματικά υπογραμμισμένες κύριες επισημάνσεις μου στα χαρτιά. Οι παρακάτω αγορεύσεις δεν είχαν νόημα, πρόσεξα τους δικαστές να γυρίζουν ξαφνικά και να ρίχνουν κάποιες ματιές στον κρατούμενο Στέλιο σε δέκα λεπτά αθωώθηκε παμψηφεί, τους είχε βέβαια εξηγήσει ότι σαν παλιός πρώην τοξικομανής είχε την πρόνοια να προπαρασκευάζει μόνος του τη δόση του με τη ζυγαριά για να αποφεύγει ...υπερδοσολογίες. Εμένα μου έκανε εντύπωση που μίλαγε για αυτά θαρρείς και μίλαγε για προετοιμασία πρωινού.
    Με ευχαρίστησε υποσχόμενος να συνεχίσει τη χημειοθεραπεία και χωρίς να μπερδευτεί με άλλες ουσίες. Ήδη με τη σύλληψη οι συνουσίες του Στέλιου δεν πήγαιναν καλά, στο εδώλιο επιβεβαιώθηκε και ο χωρισμός οπότε ήταν αθώος και μόνος. Τραγικά μόνος. Του είχα σταθεί αναπάντεχα «σωστά» τη δύσκολή του ώρα. Η δικηγορίνα του που δεν μου γέμιζε το μάτι πάω στοίχημα πως δεν έχει κερδίσει άλλη δίκη στη καριέρα της.
    Ο Στέλιος έσκισε όλα τα ιατρικά πρωτόκολλα και προγνώσεις. Έζησε άλλα τρία χρόνια και αυτό για την πάθηση του ήταν κατόρθωμα. Ηταν βλέπεις βουλωμένα από θρομβοφλεβίτιδες τα μηριαία του άμφω, αποτρέποντας την γρήγορη επέκταση της νόσου. Πρώτη φορά βλέπω τη χρήση ηρωίνης να «χαρίζει» 3 χρόνια ζωής, είναι από τα απίθανα που μόνο στα ανθρώπινα και βιολογικά μας μέτρα μπορούμε επιστημονικά να εξηγήσουμε. Ο κυρ Άγγελος έφυγε ορθός στο ενδιάμεσο στην Θεσσαλονίκη. Μονολογούσε συχνά την κουβέντα του Άρθουρ Μίλερ: «Ηταν όλα τους παιδιά μου» Ο Αλέξης μίσεψε σε διπλανή πιό πολιτισμένη χώρα, έρχεται περιστασιακά όταν τον φωνάζουν μεγάλοι καλλιτέχνες να εκμεταλλευτούν την εμπειρία και τις δεξιότητές του. Σε όλους σκότωσε κάτι μέσα μας ο Στέλιος, την αθωότητα.

    25-4-2007.

    ΔΙΟΝΥΣΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΑΣΠΡΑ ΜΑΛΛΙΑ

    Ένας πατέρας περνώντας από τη κρεβατοκάμαρα του γιου του έμεινε κατάπληκτος όταν είδε το κρεβάτι του ωραία στρωμένο και όλα τακτοποιημένα και καθαρά. Μετά είδε ένα φάκελο τοποθετημένο σε περίβλεπτη θέση στο μαξιλάρι. Όνομα παραλήπτη “Μπαμπάς”. Με το χειρότερο προαίσθημα, άνοιξε το φάκελο και διάβασε το γράμμα με τρεμάμενα χέρια:

    Αγαπημένε μου πατέρα,
    Με μεγάλη μου λύπη και θλίψη σου γράφω, γιατί κλέφτηκα με την καινούργια μου φιλενάδα και ήθελα έτσι να αποφύγω τη σύγκρουση με εσένα και τη μαμά. Έχω βρει το πραγματικό πάθος με την Τζίνα και είναι τόσο συμπαθητική.
    Ήξερα ότι δεν θα την εγκρίνατε εξαιτίας των σκουλαρικιών στη μύτη και στη γλώσσα, των τατουάζ, των κολλητών δερμάτινων ρούχων μοτοσικλέτας αλλά και επειδή είναι αρκετά μεγαλύτερη μου.
    Αλλά δεν είναι μόνο το πάθος, μπαμπά. Είναι έγκυος. Η Τζίνα λέει ότι θα είμαστε πολύ ευτυχισμένοι μαζί.
    Έχει δικό της τροχόσπιτο και μένει στο δάσος. Έχει μαζέψει αρκετά καυσόξυλα για όλο το χειμώνα.
    Ονειρευόμαστε να αποκτήσουμε πολλά παιδιά. Η Τζίνα μου άνοιξε τα μάτια, με έκανε να καταλάβω πως η μαριχουάνα δεν βλάπτει στην πραγματικότητα κανένα. Θα την καλλιεργούμε και θα την ανταλλάσσουμε με άλλα άτομα στη κοινότητα για όση κοκαΐνη και Ecstasy θέλουμε. Εντωμεταξύ θα προσευχόμαστε ώστε η επιστήμη να βρει τη θεραπεία για το AIDS και έτσι η Τζίνα να είναι καλύτερα, εξάλλου το αξίζει!
    Μην ανησυχείς για εμένα μπαμπά, είμαι 15 χρονών και ξέρω να φροντίζω τον εαυτό μου. Κάποια μέρα, είμαι σίγουρος πως θα έρθουμε πίσω να σας επισκεφτούμε για να γνωρίσεις τα εγγόνια σου.

    Ο Γιος σου,
    Πιτ

    Υ.Γ. Μπαμπά, τίποτα από τα προηγούμενα δεν είναι αλήθεια. Είμαι πέρα στο σπίτι του Νικ.
    Απλά ήθελα να σου θυμίσω πως υπάρχουν χειρότερα πράγματα στη ζωή από τον έλεγχο που είναι στο συρτάρι του γραφείου μου.
    Σ’ αγαπώ πολύ!
    Πάρε με όταν θα είναι ασφαλές για μένα να γυρίσω σπίτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αμαλιάδα 18-4-2007


    Προς Τμήμα Τεχνικής και Υγειονομικής Επιθεώρησης Ηλείας.

    Αξιότιμη/ε κυρία/ε,

    με αφορμή τα τελευταία γεγονότα στα νοσοκομεία του νομού Ηλείας σας αποστέλλουμε καταγγελία που αφορά τη κατάφωρη παράβαση κάθε έννοιας τήρησης του χρόνου εργασίας στο νοσοκομείο της Αμαλιάδας. Εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα και παρά τις προειδοποιήσεις και τα σχετικά έγγραφά τόσο της τριμελούς επιτροπής όσο και μεμονωμένων ιατρών προς τη διοίκηση του νοσοκομείου όσον αφορά το απάνθρωπο ωράριο εργασίας των νοσοκομειακών ιατρών δεν έχει γίνει καμία ενέργεια για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Καταγγέλλουμε το συνεχή εξαναγκασμό μας σε συνθήκες εργασίας επικίνδυνες για τη σωματική και ψυχική μας υγεία πέρα από κάθε λογική και ισχύουσα διεθνή και ελληνική νομοθεσία περί μέτρων υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων βλ. όρο ΙΙΙ ζ της διακήρυξης γενικής συνδιάσκεψης της διεθνούς οργάνωσης εργασίας στη Φιλαδέλφεια 10-5-1944, προοίμιο καταστατικού της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας στη Νέα Υόρκη 21-7-1946, άρθρο του διεθνούς συμφώνου για τα οικονομικά, κοινωνικά και μορφωτικά δικαιώματα από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη 19-12-1966 καθώς και λοιπές διατάξεις.
    Σας υπενθυμίζουμε πως τα Π.Δ. 88/99 και 76/05 (ΦΕΚ 117΄) ορίζουν το μέγιστο του χρόνου εργασίας για τους ειδικευμένους και τους ειδικευόμενους ιατρούς καθώς και πολλές άλλες παραμέτρους που αφορούν τη χορήγηση ρεπό μετά την εφημερία κλπ. Τα Π.Δ αυτά αποτελούν ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο της σχετικής Κοινοτικής Οδηγίας 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου που αποτελεί κοινοτικό δίκαιο. Με την δημοσίευση τροπολογίας στο ΦΕΚ την 9-2-07 αναστάλθηκαν τα άρθρα 6 του Π.Δ. 88/99 και άρθρο 5 του Π.Δ. 76/05 έως 30/6/07 με δυνατότητα παράτασης άλλων έξι μηνών (έως 31/12/2007) με κοινή υπουργική απόφαση. Η τροπολογία αυτή είναι σύμφωνα με νομικές πηγές έωλη, προβληματική και ενάντια σε κάθε έννοια δικαίου γι΄αυτό το λόγο πολλές ενώσεις νοσοκομειακών ιατρών ανά την Ελλάδα έχουν καταφύγει στην αρμόδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο ΣτΕ για την κήρυξη της ως αντισυνταγματική.
    Δεδομένου ότι πολλοί νοσοκομειακοί ιατροί εκτελούν έως και 12 εφημερίες το μήνα εργαζόμενοι κατά μέσο όρο πάνω από 100 ώρες την εβδομάδα γίνεται κατανοητό πως η σωματική και ψυχική τους υγεία κινδυνεύει λόγω του απάνθρωπο ωραρίου εργασίας ενώ γίνεται σαφής ο κίνδυνος για τους ασθενείς λόγω λανθασμένων αποφάσεων που λαμβάνονται λόγω πνευματικής και σωματικής κόπωσης. Σας ενημερώνουμε πως στο νοσοκομείο μας έχουν καταγραφεί περιστατικά κρίσεων άγχους και πανικού, λιποθυμικών επεισοδίων, επεισοδίων υπέρτασης και γαστρεντερικών διαταραχών λόγω της υπερκόπωσης και της αγχώδους φύσεως της εργασίας. Γνωρίζουμε επίσης πως στην υπηρεσία σας έχουν γίνει στο παρελθόν καταγγελίες ιατρών του νοσοκομείου Πύργου περί μη τηρήσεως των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας σε αυτό.
    Όπως προκύπτει από την υπάρχουσα πλούσια βιβλιογραφία, η στέρηση ή ο περιορισμός του ύπνου, ως συνέπεια της κακής οργάνωσης της εργασίας (π.χ. διάρκεια της νυκτερινής και της υπερωριακής εργασίας), συμβάλλουν νομοτελειακά στην δημιουργία λαθών, την πρόκληση αναπηριών και τραυματισμών2,1,3,. Έχει αποδειχθεί, ότι μακρές περίοδοι νυκτερινής εργασίας, είναι επιζήμιες για την υγεία των εργαζομένων και μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλειά τους στην εργασία4,5. Πολλές μελέτες δείχνουν, ότι η ποιότητα της φροντίδας του ασθενή, μπορεί να επηρεασθεί καθοριστικά από τα επίπεδα του στρες του νοσοκομειακού προσωπικού και ιδιαίτερα των ιατρών6,7,8,9,. Επίσης γνωρίζουμε, ότι οι νοσοκομειακοί γιατροί υποφέρουν από υψηλά επίπεδα στρες και κατάθλιψης, με κλινικά μάλιστα μετρήσιμα συμπτώματα10,11. Πολλές μελέτες σχετικά με το στρες στην εργασία, μεταξύ των οποίων και η που εκπόνησαν δύο Πανεπιστήμια της Φινλανδίας (Department of Psychology, University of Helsinki, και Department of Physical Education, University of Jyvaskyla), απέδειξαν τους ιδιαίτερους κινδύνους που αυτό έχει για την εκδήλωση καρδιολογικής πάθησης12,13,14.
    Είναι ακόμα ανησυχητικό το γεγονός, ότι σύμφωνα με έρευνα εθνικής εμβέλειας, που έγινε στην Αγγλία, με την εποπτεία του Καθηγητή Chris Todd του Πανεπιστημίου του Manchester και της Δρ. Susan Robinson του Νοσοκομείου Addenbrooks, Cambridge για λογαριασμό της Emergency Medicine Doctors Top Stress League, σχεδόν ένας στους δέκα νοσοκομειακούς ιατρούς επειγόντων περιστατικών, ανέφερε, ότι το στρες του δημιούργησε σκέψεις αυτοκτονίας. Τα ευρήματα της έρευνας αυτής προήλθαν από την εξέταση 350 περιπτώσεων νοσοκομειακών Γιατρών επειγόντων περιστατικών από όλη την Αγγλία. Σχεδόν το 45% των ερωτηθέντων, υπέφερε από υψηλού βαθμού στρες, συγκριτικά με το 18% του γενικού εργαζόμενου πληθυσμού.
    Επειδή και εμείς είμαστε εργαζόμενοι καταφεύγουμε στην υπηρεσία σας και ζητούμε παρά την αναστολή του άρθρου 6 Π.Δ. 76/05 να μας εξασφαλίσετε συνθήκες εργασίας του 21ου αιώνα και όχι δουλείας και μεσαίωνα ώστε να μην κινδυνεύει η σωματική και ψυχική μας υγεία λόγω υπερκοπώσεως. Επίσης ζητούμε μα μας ενημερώσετε αν υπάρχει ιατρός εργασίας, τι είδους υποδείξεις έχει κάνει στη διοίκηση του νοσοκομείου Αμαλιάδας και τι είδους μέτρα έχει λάβει για την εξασφάλιση της σωματικής και ψυχικής μας υγεία σύμφωνα με τα άρθρα 9 και 10 του νόμου 1568/89. Επιθυμούμε επίσης να γνωρίζουμε το ονοματεπώνυμό του προκειμένου να τον ενημερώσουμε σύμφωνα με την παράγραφο 5 του νόμου 1568/99 και την παράγραφο 2 περίπτωση ε του άρθρού 13 του Π.Δ 17/96 για τους παράγοντες που έχουν επίπτωση στην υγεία μας. Εξάλλου σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 13 «κάθε εργαζόμενος έχει υποχρέωση να εφαρμόζει τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας και να φροντίζει ανάλογα με τις δυνατότητές του για τη ασφάλεια και την υγεία του καθώς και για την ασφάλεια και την υγεία των άλλων ατόμων που επηρεάζονται από τις πράξεις ή παραλείψεις του κατά την εργασία…»
    Παρακαλούμε για την όσο δυνατόν ταχύτερη ενημέρωση για τις ενέργειές σας ώστε να μας εξασφαλίσετε καλύτερες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας.

    Με ευχαριστίες και εκτίμηση,

    Η τριμελής επιτροπή του Γ.Ν. Αμαλιάδας

    Κ. Καραίνδρος, Πρόεδρος

    Σ. Φουντουλάκης, Γραμματέας

    Χ. Λακάλη, Ταμίας




    Προς ενημέρωσή σας,

    1) Williamson A.M. & Feyer A.M. 2000. Moderate sleep deprivation produces impairments in cognitive and motor performance equivalent to legally prescribed levels of alcohol intoxication. Occup. Environ. Med. 57: 649-655.
    2) Feyer A.M. 2001. Fatigue: time to recognise and deal with an old problem. BMJ. 322: 908-909.
    3) Dawson D. & Reid K. 1997. Fatigue, alcohol and performance impairment. Nature. 388:235-239.
    4) Arnetz B.B., Akerstedt T., Anderzen I. 1990. Sleepiness in physicians on night call duty. Work and Stress. 4:71-73.
    5) Torsvall L, Akerstedt T. 1988. Disturbed sleep while being on-call:; 11:35-38.
    6) McKee M & Black N. 1993. Junior doctors' work at night: What is done and how much is appropriate? J. Pub. Health Med. 15:16-24.
    7) Taffinder N.J. et al. 1998. Effect of sleep deprivation on surgeons' dexterity on laparoscopy simulator. Lancet. 352: 1991-1998.
    8) BMA Junior Doctors Committee. Implications for health and safety of Junior doctor's working arrangements. London: British Medical Association, 2000
    9) Firth-Cozens J. 1993. Stress, psychological problems and clinical performance. In: Vincent C., Ennis M. Audley RMJ, eds. Medical accidents. Oxford: Oxford University Press.
    10) Caplan R.P. 1994. Stress, anxiety and depression in hospital consultants, general practitioners, and senior health service managers. BMJ. 309: 1261-1263.
    11) Karasek R.A. 1979 Job demands, job decision latitude and mental strain: implications for job redesign. Admin Sci Q. 24: 285-307.
    12) Schnall P.L. Landbergis P.S & Baker D. 1994 Job strain and cardiovascular disease. Ann. Rev. Public Health. 15: 381-411.
    13) Sokejima S. & Kagamimori S. 1998. Working hours as a risk factor for acute myocardial infarction in Japan: case-control study, BMJ. 317: 775-780.
    14) Siegrist J. 1996. Adverse health effects of high effort / low-reward conditions. J. Occupational Health Psychol. 1: 27-41.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ένωση Ιατρών Γενικού Νοσοκομείου Πύργου «Ανδρέας Παπανδρέου»

    Πύργος 11/4/07

    Προς - Διοίκηση Γ.Ν. Πύργου «Α.Π.»
    - ΔΥΠΕ Δυτικης Ελλάδας
    - Πρόεδρο επιστημονικού Συμβουλίου
    - Δ/τη Ιατρικής Υπηρεσίας

    Κοινοποίηση
    - ΕΚΑΒ
    - Διοικήσεις όμορων νοσοκομείων
    - Κέντρα Υγείας και περιφερειακά ιατρεία
    - Εισαγγελέα Πύργου
    - Υπουργό Υγείας
    - Υφυπουργό Υγείας
    - Πρόεδρο Ελεγκτικού Συνέδριου
    - Πρόεδρο Κυβερνήσεως
    - Πρόεδρο Δημοκρατίας

    ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ 11/4/07

    Η Γενική Συνέλευση της Ένωσης Ιατρών του Γ.Ν. Πύργου και Κ.Υ., που συγκλήθηκε σήμερα με θέμα ημερήσιας διατάξεως «Μη καταβολή δεδουλευμένων εφημερίων Ιανουαρίου 2007 και μέχρι τούδε», σε συνέχεια της Γενικής Συνέλευσης της 5/4/07, αφού ενημερώθηκε από το προεδρείο για τις μέχρι τώρα ενέργειες του Δ.Σ., του Υπουργείου και του επίτροπου του ελεγκτικού συνεδρίου κ. Φουντουλάκη, και αφού έλαβε υπ’ όψιν τις απόψεις των συνάδελφων, αποφάσισε ομόφωνα:

    1.Τη συνέχιση της επίσχεσης εργασίας για το πρωινό ωράριο επ΄ αόριστο.
    2. Από την Πέμπτη 12/4/07 ΠΛΗΡΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗ της λειτουργίας :

    α] Του τμήματος ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ [θα αντιμετωπίζονται τα περιστατικά εκείνα που κινδυνεύει ΑΜΕΣΑ η ζωή τους].
    β] Των εργαστηρίων [ακτινολογικού, μικροβιολογικού κτλ]
    γ] Σταδιακή εκκένωση του Νοσοκομείου από τους νοσηλευόμενους ασθενείς, όταν ολοκληρωθεί η αποθεραπεία τους.
    3. Δεν θα υπάρξει εφημερεύων ιατρός πέραν της εξαντλήσεως του ορίου εφημερίων που προβλέπει η οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το οποίο για το μήνα Απρίλιο έχει ήδη εξαντληθεί.

    Καταγγέλλουμε :

    1. Την αδιαφορία του Υπουργείου Υγείας για τα δεδουλευμένα μας των 4 μηνών με αποτέλεσμα να πλήττεται σε επικίνδυνο βαθμό η υγεία του πολίτη.
    2. Την Διοίκηση, την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και την ΔΥΠΕ για την πλήρη αδιαφορία για την επίλυση του προβλήματος.
    3. Την περιστασιακή εφαρμογή του νόμου και δημιουργία «δυο μέτρων και δυο σταθμών» όσον αφορά το εργασιακό καθεστώς των εφημερίων και την αποζημίωση αυτών.

    Ζητούμε την κατανόηση των πολιτών και την συμπαράσταση τους στον αγώνα μας ενάντια στην οικονομική εξαθλίωση και τον εργασιακό μεσαίωνα όπου έχουμε οδηγηθεί.

    Με απόφαση Της Γενικής Συνέλευσης

    Ο Πρόεδρος
    Κιντής Δημ.

    Ο Αντιπρόεδρος
    Απαλίδης Παναγιώτης

    Η Γραμματέας
    Παπαδοπούλου Γ. Ευγενία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ !

    Ναι ! Υπάρχει παράδεισος. Θα τον βρεις εκεί. Στους σκουροπράσινους σταφιδόκαμπους. Εκεί όπου η λάβρα του Αυγουστιάτικου ήλιου σιγοψαίνει στ’ αλώνι την κατάμαυρη απλωμένη σταφίδα και τα μοναδικά σύκα στις βραγιές.
    Το άρωμά τους εξαίσιο και πρωτόγνωρο. Να ‘χεις πνευμόνια, ολάκερο να το ρουφήξεις.
    Θα τον βρεις εκεί στις μυριοπράσινες πλαγιές με τις συκιές, τις ελιές, τις αμυγδαλιές, τις αχλαδιές, τις γουρναπιδιές, τις γκορτσιές, το αγριόβατο και τα πρώιμα αμπέλια.
    Εκεί που σαν πεινάσεις, σαν άλλος Αδάμ, απλώνεις το χέρι, κόβεις και τρως. Λεύτερα και άφοβα. Αφού η Εύα, παίρνει το μπάνιο της, μόνιμα, στην απέραντη χρυσή αμμουδιά της, (μικρή Σαχάρα την λέω). Αντάμα με τις καρέττα – καρέττα.
    Θα τον βρεις εκεί που μια ασπροκόκκινη μπουκαμβίλια μετατρέπει ακόμη και το πιο άσχημο μπαλκόνι σε πανέμορφη ανθοδέσμη, σε πίνακα ζωγραφικής.
    Θα τον βρεις εκεί όπου η τριανταφυλλιά, η πορτοκαλιά, η λεμονιά και τον χειμώνα ανθίζουν.
    Θα τον βρεις εκεί που μια μόνη της κληματαριά μπορεί να επαναλάβει το θαύμα του εν Κανά γάμου.
    Θα τον βρεις εκεί όπου η ντοματιά, η αγγουριά, η φασολιά, η μελιτζάνα, η μπάμια, η πιπεριά, η πατάκα, η καρπουζιά, η πεπονιά, το αράπικο φιστίκι οργιάζουν, προσφέροντας τροφή σε φτωχούς και πλούσιους.
    Θα τον βρεις εκεί στις ανοιχτοπράσινες κορδέλες των κάμπων, καμωμένες από λυγερά καλάμια στις όχθες μικρών ποταμών.
    Εκεί όπου η ιτιά, η καρυδιά, η μουριά, η μυρτιά, τα πλατάνια και η πάσης φύσεως χλωρίδα και πανίδα προσφέρουν τόπο χλοερό, τόπο φωτεινό, τόπο δροσερό, τόπο θείας μουσικής μελωδίας, τόπο αναπαύσεως.
    Εκεί που ο φίκος και ο ιβίσκος γίνονται δένδρα και κάτω από μια βελανιδιά σταλίζουν χίλια πρόβατα.
    Θα τον βρεις εκεί στις φιδίσιες χρυσοποίκιλτες ακρογιαλιές όπου οι άνθρωποι νιώθουν ή γίνονται με μιας πρωτόπλαστοι.
    Ερωτεύονται στα πεντακάθαρα, ζεστά της θάλασσας νερά και με τον έρωτα οδηγό και σκανταλιάρη οδεύουν προς το προαιώνιο παιχνίδι της ζωής, την διαιώνιση του είδους.
    Θα τον βρεις εκεί στις πανέμορφες πλούσιες πλαγιές και τα γάργαρα νερά του πιο αστραφτοφορεμένου με κατάλευκα ρούχα βουνού και όλων των υπολοίπων που αγκαλιάζουν τον παραδείσιο κάμπο εν είδει χαλκοπράσινου φράχτη.
    Εκεί που τα βράδια το φεγγάρι πλημμυρίζει με φως το πέλαγος και αισθάνεσαι ότι είσαι και εσύ ένα μικρό κομμάτι του σύμπαντος κοιτώντας ψηλά τον έναστρο ουρανό με την μοναδική την απροσδόκητη καθαρότητά του.
    Εκεί που για νανούρισμα στον ίσκιο της ελιάς της ασημόκλωνης έχεις των τζιτζικιών το γλυκό μονότονο τραγούδι και την μεσημβρινή δροσερή μπουκαδούρα ανακατεμένη με την αρμύρα και το ιώδιο της θάλασσας. Εκεί που όταν ο ήλιος βασιλέψει αρχίζουν των βατραχιών και των νυχτοπουλιών οι ατέλειωτες νυχτερινές συναυλίες.
    Ναι, υπάρχει παράδεισος. Θα τον βρεις τέλος πάντων εκεί στον μοναδικό κάμπο, όπου τα πάντα ευδοκιμούν, έστω κι αν φυτευτούν ανάποδα.
    Πήγαινε λοιπόν και μπήξε οποιοδήποτε κλαρί θέλεις ανάποδα και αν δεν φυτρώσει, τότε θα δεχθώ πως έκανα λάθος, για το ότι υπάρχει επίγειος παράδεισος.
    Θα τον βρεις εκεί που η μυρωδιά του ψύλληθρου είναι αυτή που πρώτη σε υποδέχεται κατά την άφιξή σου και θα σε συντροφεύει στις εξορμήσεις που θα κάνεις σε αρχαιολογικούς χώρους, μοναστήρια, μνημεία και βιότοπους.
    Και τώρα θαρρώ πως κατάφερα να σου δείξω το δρόμο προς αυτόν.
    Μα για να είμαι σίγουρος, θα σου ψελλίσω και το όνομά του.
    Μεσσηνία !!! τον λένε, Μεσσηνία !!! φίλε μου.
    Κι αν θέλεις να μάθεις και για τον απαγορευμένο καρπό…
    Άστα, υπάρχει κι αυτός εκεί, μεγαλόπρεπος, θωρακισμένος, τεράστιος, μοναδικός και απρόσιτος.
    Φραγκόσυκο τον λένε. Αν τον κατακτήσεις και τον δοκιμάσεις, τα ξαναλέμε φίλε μου…
    Άκου τώρα και το κρυφό μυστικό.
    Ο ουράνιος παράδεισος δεν είναι τίποτε άλλο από τον αντικατοπτρισμό του επίγειου. Πιστό αντίγραφο σου λέω. Μόνο που στον ουράνιο πηγαίνουν μονάχα δίκαιες ψυχές, ενώ στον επίγειο, μπορείς να βρεθείς ψυχή τε και σώματι, με ή χωρίς αμαρτίες.
    Ιδού λοιπόν η ευκαιρία για γνήσια γεύση από πραγματικό παράδεισο εν τω μέσω του Αυγούστου…
    Υ.Γ. Η διαδρομή του καθενός μας προς τον ουράνιο παράδεισο είναι δύσβατη, εξίσου δύσβατη με την διαδρομή για τον επίγειο παράδεισο, για την Μεσσηνία.
    Αποκομμένη από την υπόλοιπη Ελλάδα, χωρίς σύγχρονους αυτοκινητόδρομους, χωρίς σύγχρονο λιμάνι, με σιδηρόδρομο από την εποχή του Τρικούπη και αεροδρόμιο που υπολειτουργεί, περιμένει εμάς που την γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε να μας προσφέρει απλόχερα μια πανδαισία χρωμάτων, αρωμάτων και γεύσεων. Να διεγείρει για άλλη μια φορά το σύνολο των αισθήσεών μας.
    Τι κρίμα που αυτός ο ευλογημένος τόπος δεν ευτύχησε μεταπολεμικά και μέχρι τις ημέρες μας να βγει από την απομόνωση που τον έχουν καταδικάσει, πολιτικοί, πολιτικάντηδες και πονηροί πολιτευτές από όλο το πολιτικό φάσμα, της κεντρικής αλλά και της τοπικής εξουσίας;
    Ίσως όμως αυτή η απομόνωση και η δυσκολία να τον ανακαλύψεις να είναι και όλη η μαγεία για εμάς τους μυημένους και ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που δεν έχουμε ξεσηκωθεί ακόμα…

    Καλοκαίρι 2005
    ΜΠΕΝΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
    E-Mail: beneas13@hol.gr







    Δημοσίευση: «ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ» Ημερήσια εφημερίδα της Μεσσηνίας
    Φύλλο 447 5 Ιουλίου 2005
    «ΘΑΡΡΟΣ» Πρωινή εφημερίδα της Μεσσηνίας Φύλλο 31.831 27 Ιουλίου 2005
    ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟΣ ΛΟΓΟΣ» Εβδομαδιαία εφημερίδα Μεσσηνίας Φύλλο 784 Αύγουστος 2005
    «το Χαϊδάρι Σήμερα» Φύλλο 5 Σεπτέμβριος 2005
    «η ΦΩΝΗ του ΑΕΤΟΥ» έκδοση του συλλόγου «Ο ΑΕΤΟΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ» Φύλλο 76 Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2005 «ΕΚΦΡΑΣΗ» Τριμηνιαίο Μεσσηνιακό πολιτιστικό περιοδικό
    Τεύχος 53 Οκτώβριος 2005

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΦΑΚΕΛΟΣ:
    “ ΣΕ ΠΟΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΖΟΥΜΕ
    ΣΕ ΠΟΙΑ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ “
    =============================
    «Νιώθουμε πολιορκημένοι, αιχμάλωτοι…»
    ----------------------------------------------------
    / Μιλά σήμερα στην «Ε» ο γνωστός ηθοποιός κ. Στέφανος Ληναίος
    ‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’
    Επιμέλεια -συνέντευξη=Αποστόλη Ζώη=EΡEYNA-TΡIKAΛA-28.3.07
    ---------------------------------------------------------------------------------

    Μεγάλο και παράλληλα επίκαιρο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αποτελέσματα της μελέτης με τίτλο «Σύγχρονοι προβληματισμοί της νεολαίας μας», του Πανεπιστημίου Μακεδονίας με δείγμα ατόμων ηλικίας 18-20 ετών, ειδικότερα σε ό,τι αφορά τη σύγχρονη Ελληνική κοινωνία σε όλα τα επίπεδα.
    Μεταξύ άλλων στην ερώτηση αν μπορούσαν τώρα να αλλάξουν κάτι, απαντούν: «Θα διόρθωνα τον κόσμο» ή «θα φρόντιζα να υπάρχει παντού ειρήνη». Οι αναφορές στη φυγή είναι 39% για τα κορίτσια και 21% για τα αγόρια, όπως και η σφοδρή επιθυμία για αλλαγή της κοινωνίας (40% στα αγόρια) και οι αναφορές σε αλλαγές της προσωπικής ζωής και της προσωπικότητας (40% στα αγόρια και 22% στα κορίτσια).
    Μετά την οικογένεια, την παιδεία, τη θρησκεία και την πατρίδα που είναι οι σημαντικότεροι θεσμοί για τη συντριπτική πλειονότητα των νέων (60%), ακολουθούν το επάγγελμα (15,5%), η φιλία και ο έρωτας (21%), και ο αθλητισμός (6%). Τέλος, στα θέματα φιλίας και έρωτα, οι περισσότεροι νέοι διατείνονται ότι ο «αληθινός» έρωτας και η «καρδιακή» φιλία είναι «άπιαστα όνειρα».

    Ποια είναι όμως σήμερα η Ελληνική κοινωνία; Σε ποια Ελλάδα ζούμε ή σε ποια θα επιθυμούσαμε να ζούμε; Σε αυτό το ερώτημα θα απαντήσουν κορυφαίες προσωπικότητες από το χώρο της πολιτικής, της επιστήμης, του καλλιτεχνικού κόσμου στο πλαίσιο φακέλου για το παραπάνω ερώτημα.

    Το αφιέρωμα ξεκινά με συνέντευξη του γνωστού ηθοποιού κ. Στέφανου Ληναίου.
    ----------------------------------------------------------------------------------------------
    Σε ποια Ελλάδα ζούμε ή σε ποια θα θέλαμε να ζήσουμε κ. Ληναίε;
    .-----
    .====«Είμαι βέβαιος ότι το ίδιο ερώτημα θα ανακυκλώνεται, αιώνες τώρα, από γενιά σε γενιά. Σε ποια πατρίδα ζούμε και σε ποια θέλουμε να ζήσουμε.
    Και νομίζω ότι θα δίνεται πάντα μια πανομοιότυπη, σχεδόν, απάντηση:
    Σ τ η ν ί δ ι α ..!!

    Στον ίδιο χώρο που άλλοτε μεγαλώνει κι άλλοτε μικραίνει. Στο ίδιο κλίμα που άλλοτε είναι πιο βαρύ κι άλλοτε πιο ελαφρύ. Με τα ίδια προτερήματα και τα ίδια ελαττώματα. Που άλλοτε πολλαπλασιάζονται κι άλλοτε συρρικνώνονται. Και με τους ίδιους ανθρώπινους χαρακτήρες. Που άλλοτε περισσεύει η ευαισθησία τους κι άλλοτε κυριαρχεί η αναισθησία τους.

    Αυτά τα συμπεράσματα δεν τα βγάζουμε διαβάζοντας μόνο την ιστορία μας αλλά, το κυριότερο, ζώντας κι εμείς τη σημερινή, ελληνική πραγματικότητα. Και φιλοδοξώντας να την κάνουμε καλύτερη. Ακριβώς αυτό που έκαναν,3 χιλιάδες χρόνια, τουλάχιστον, οι πρόγονοί μας. Με αποτέλεσμα να πηγαίνουμε την Ελλάδα, άλλοτε πενήντα χρόνια μπροστά κι άλλοτε πενήντα χρόνια πίσω.

    Αυτό γίνεται και στη σημερινή «ευτυχισμένη» και «δημοκρατική» Ελλάδα. Μόνο που οι τελευταίες γενιές, ξέρουν πολύ καλά, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, ότι ούτε σε μια ευτυχισμένη ούτε σε μια δημοκρατική Ελλάδα ζούμε. Και ξέρουν, πάρα πολύ καλά και τις ουσιαστικές αιτίες που μας πάνε άλλοτε μπρος κι άλλοτε πίσω».

    Δηλαδή τι εννοείτε;
    .------
    .===«Είναι πάνω απ’ όλα οι μεγάλοι προστάτες που πραγματικά κυβερνούν αυτό τον τόπο. Ζούμε, εδώ και πολλά χρόνια, σε μια Ελλάδα που σε όλους τους τομείς, την πρώτη και την τελευταία λέξη τη λένε οι μεγάλοι μας «σύμμαχοι». Ουσιαστικά δηλαδή οι εκπρόσωποι των μεγάλων συμφερόντων που κυβερνούν τον κόσμο. Πολιτικά, οικονομικά, πολιτιστικά, στρατιωτικά. Κι αν ως τώρα δρούσαν στα παρασκήνια, με τη μορφή μιας φιλάνθρωπης «βοήθειας»,τώρα, με την παγκοσμιοποίηση, νομιμοποιοπούνται παντελώς.

    Με αποτέλεσμα οι εκάστοτε κυβερνήτες μας να επιλέγονται και να εκλέγονται πριν
    από μας για μας. Με πρωτεύουσα τις Βρυξέλες ή τη Νέα Υόρκη. Και οι πάλαι ποτέ Πολίτες να μεταμορφώνονται σε βωβούς πελάτες. Όπως ακριβώς οι βολεμένοι κάτοικοι των Η.Π.Α., οι κοιμισμένοι της Σαουδικής Αραβίας και οι Ελβετοί τραπεζοϋπάλληλοι».

    Πιο ειδικά για την Ελλάδα;
    .----
    .===« Μάθαμε να ζούμε σε μιαν Ελλάδα σιωπώντας για όσα γίνονται γύρω μας.
    Για τα παιδιά μας που νοιάζονται περισσότερο για χαβαλέ και λιγότερο για ιδέες.
    Για τα πλούτη των ολίγων που κανένας δεν ενδιαφέρεται να μάθει πώς αποχτήθηκαν.
    Για τα μεγάλα εγκλήματα, μπερδεύοντας τα θύματα με τους θύτες.

    Με τα Μ.Μ.Ε., που δεν κατευθύνουν μόνο την πληροφόρηση του πλήθους
    αλλά και τις αντιδράσεις του.
    Για κάποια, πάλαι ποτέ, σημεία αναφοράς που τώρα κοιμούνται ή εξαγοράζονται.
    Για τους περισσότερους πολιτικούς που επιβάλλονται περισσότερο από τις γερές
    πλάτες των «χορηγών» τους και εκλέγονται λιγότερο από τις ψήφους των εκλογέων.
    Για τις Τέχνες και τα Γράμματα που, σιγά-σιγά, εκδυτικοποιούνται όχι για να
    μεταφέρουν το ανθρώπινο πρόσωπο του Ευρωπαϊκού Πνεύματος, αλλά τις επιδερμικές, ναρκωτικές, ανησυχίες, της διαστροφικής υποταγής στους νόμους της σάρκας.

    Νομίζω ότι είμαστε πολλοί, πάρα πολλοί, που το τελευταίο διάστημα νιώθουμε έτσι.

    Πολιορκημένοι, αιχμάλωτοι μιας ιλαροτραγικής ατμόσφαιρας που κάποιοι, συνειδητά, την καλλιεργούν, την αναπαράγουν και την εμπορεύονται απροσχημάτιστα».
    Με αποτέλεσμα η μόνη διαφορά ανάμεσα σε Δημοκρατία και δικτατορία να είναι η διαφορά ανάμεσα στο χρήμα και τα τανκ… Οι εξαιρέσεις που υπάρχουν, επιβεβαιώνουν τον κανόνα».

    Δεν υπάρχει όμως κι ένα ποσοστό πολιτών έστω και μικρό που αντιδρά σε όλα αυτά;
    .------
    .===«Κι όμως υπάρχει, ακόμη, ένα μικρό ποσοστό Πολιτών, που μένει όρθιο και
    αγωνίζεται, σκέφτεται και προσπαθεί να αντιδράσει. Θέλοντας να ζήσει
    σε μια καλύτερη πατρίδα και σε έναν καλύτερο κόσμο. Άλλοι με θεμιτούς
    κι άλλοι με αθέμιτους τρόπους. Διανοητές, εργαζόμενοι, αγρότες,
    σπουδαστές και καλλιτέχνες, επώνυμοι και ανώνυμοι, γράφουν, μιλούν,
    φωνάζουν, διαμαρτύρονται και καταγγέλλουν, πάντα μέσα στα πλαίσια
    αυτής της αστικής, τηλεκατευθυνόμενης, δημοκρατίας. Κινδυνεύοντας
    να γίνουν γραφικοί και να εξαφανισθούν ή να… αλληλοφαγωθούν…».

    Το όνειρό τους ποιο είναι;
    .------
    .===«Το όνειρό τους είναι μια Ελλάδα που θέλουμε και αξίζουμε να ζήσουμε.
    Πιστεύοντας ότι ο καλύτερος τρόπος για να αλλάξεις τον κόσμο,
    αργά αλλά σίγουρα, δεν είναι η βία στη βία αλλά, πρώτα από όλα,
    η σφαιρική ενημέρωση και η συνειδητή συμμετοχή του απλού πολίτη.
    Όχι μόνο να τον βγάλουμε από την υπνηλία που του προσφέρουν απλόχερα
    τα Μ.Μ.Ε. αλλά και να τον μάθουμε να χτυπάει τη ρίζα του κακού κι όχι
    τα κλαδάκια του δέντρου. Να χτυπάει το γαϊδούρι κι όχι το σαμάρι..
    Δύσκολο, ακατόρθωτο, ίσως, αφού τα μεγάλα συγκροτήματα που κυβερνάνε
    τον τόπο μας έχουν στα χέρια τους και το πεπόνι και το μαχαίρι.
    Με αποτέλεσμα οι μεγάλοι εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας να είναι
    στις έδρες των δικαστών και τα θύματά τους στην ηλεκτρική καρέκλα..

    Κι όμως, αιώνες τώρα, έτσι αλλάζει ο κόσμος κι έτσι πέφτουν οι πιο πολλές
    αυτοκρατορίες. Εκμεταλλευόμενοι τις λίγες ρωγμές ελευθερίας που
    ανακαλύπτουμε στους τσιμεντένιους τοίχους της σιωπής. Κι όπως λέει
    ένας ήρωας του Μίλαν Κούντερα: « Όταν δεν μπορείς να γκρεμίσεις έναν
    τοίχο….. κατούρα τον..!! Κατούρα τον συνέχεια.. Σιγά-σιγά θα σαπίσει
    και θα πέσει μόνος του…»

    Ας ελπίσουμε ότι οι λίγοι, έστω, πνευματικοί άνθρωποι που
    παραμείναμε ανεξάρτητοι, θα παραμείνουμε σταθεροί και στις θέσεις μας.
    Να αποφεύγουμε τις μικροκομματικές παρωπίδες που δυσκολεύουν την όρασή
    μας να δούμε κατάματα την αλήθεια, ΟΠΟΙΟΣ κι αν μας την κρύβει. Αλλά και
    να καταγγέλλουμε την, ηθελημένη ή και αθέλητη, προσπάθεια κάποιων
    ΕΠΩΝΥΜΩΝ συμπατριωτών μας, να μικρύνουν και να απλοποιήσουν τα πάντα».

    Και η νέα γενιά;
    .---
    .===«Την Ελλάδα που θέλουμε να ζήσουμε την ξέρουμε. Μόνο που η γενιά μας
    ούτε μπορεί ούτε προφταίνει να τη χτίσει και να τη χαρεί.. Ο, τι έκανε, έκανε.
    Άλλοτε με εξαίσιες στιγμές κι άλλοτε με χοντρά λάθη. Τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας έχουν τώρα το λόγο. Αρκεί να συνειδητοποιήσουν κι αυτά ότι μία είναι
    η Ελλάδα που θέλουμε να ζήσουμε. Η Ελλάδα της Αναγέννησης και όχι του Μεσαίωνα.
    Η Ελλάδα των ιδεών και όχι των απολαβών. Η Ελλάδα του Μέτρου και όχι του καταναλωτικού αμοραλισμού… Η Ελλάδα της Ανεξαρτησίας και όχι της υποταγής.

    Και αφού δεν έχουμε, εμείς, οι ηλικιωμένοι και κουρασμένοι, τα κότσια, για να αλλάξουμε ούτε τον περίγυρό μας, ας μην ευτελίζουμε τουλάχιστον την προσωπική μας ζωή. Και ας μη γκρεμίζουμε όσα χτίσαμε με αίμα τόσον καιρό.

    Ας έχουμε ‘ καλά στερνά ‘, όπως έλεγαν κι οι παππούδες μας. Είναι η μόνη κληρονομιά που μπορούμε ν’ αφήσουμε στους απογόνους μας…».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. πυκνά κείμενα και χρειάζεται χρόνος παρ' όλο που διάβασα το κυρίως κείμενο. Χίλια δυο ζητήματα από περιβάλλον μέχρι κοινωνία. Μπράβο σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια,η γνώμη σας μετράει ενθαρρυντικά για μένα. Η μορφή εξηγείται αν το εκλάβεται ως αρχείο ηλεκτρονικού περιοδικού ή όπως λέω στην κεντρική επικεφαλίδα ως Newsletter που άρχισε 23-3-2005 προς 90 φίλους και έφτασε το 39 τεύχος με πάνω από 3.200 αποδέκτες κυρίως ιατρούς.Μέρος αυτών, ιδίως κάτοχοι ADSL ΜΠΆΙΝΟΥΝ στον ιστιοχώρο,και από την αλληλογραφία που διατειρώ αντιλαμβάνομαι πόσο δύσκολα αυτό το νέο αίμα στη μπλογκόσφαιρα δημιουργών και καταναλωτών προσαρμόζονται στο νέο τρόπο επικοινωνίας.Πάντως με τροφοδοτούν καθημερινά και με το εύρος των συνδέσεων που τους προτείνω ελπίζω να συμβάλλω στην ευρύτερη ενημερωση.Μερικοί με εκκπλήσουν με το πόσο αργά ανοίγουν τον υπολογιστή τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε αυτό το μικρό τόπο μπορείτε ευκολα να ξεχωρίσετε τους εθνικούς νταβατζήδες από τους εθνικούς μπεταντζήδες;;