Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2007

18- ΑΙΡΕΣΗ=ΕΠΙΛΟΓΗ


e — ΕΠΙΛΟΓΕΣ.Νο 18
Από τον συνταξ. Καθηγ. Πειραματικής Φυσιολογίας Ιωάννη Χατζημηνά επιστημονική παρέμβαση σε καπνιστές και μη καπνιστές.. Χάρμα ιδέσθαι η περιπέτεια του λόγου του στο «Ο καπνιστής και το τσιγάρο»Δημοσιεύουμε σήμερα τα 21 σημεία προτάσεις του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και συγχρόνων την μεταρρύθμιση εκσυγχρονισμό του ΕΣΥ ( ΑΠΡΙΛΗΣ 2006-ΙΣΘ-ΠΦΥ) καθώς και την ανοιχτή επιστολή του ΔΣ του ΙΣΘ προς τον κ. Αβραμόπουλο. (Ανοιχτή Επιστολή Υγείας προς τον Υπουργό Υγείας ).Θα ακούσετε πολλές εκδοχές για το λεγόμενο Ασφαλιστικό. Τι θα πάρουμε αν ζούμε στα 65 ή 67 και με τίνος εγγύηση;; Σίγουρα τα τρία προτεινόμενα κείμενα λένε αλήθειες που οι εξουσίες θέλουν να ξεχάσουμε. Του Γιώργου Τερζή στη Καθημερινή 11-2-01 «Η κρατική ασυνέπεια το μεγαλύτερο αγκάθι» για την επάρατη ρύθμιση της 20-12-2000, της Δήμητρας Καδδά στην Ελευθεροτυπία της 26-2-06 με τίτλο «Με παρωχημένα στοιχεία προβλέπουν την κατάρρευση του ΙΚΑ» και την βαρυσήμαντη συνέντευξη του πρώην Υφυπουργού Κοιν. Ασφάλισης κ. Νίκου Αγγελόπουλου την 19-3-06 στην εφημερίδα ΤΟ ΠΑΡΟΝ με θέμα «Φτάνουν τα λεφτά για το Ασφαλιστικό». Το ΙΚΑ και τα μάτια σας κ. Βαρθολομαίε.
Με ανάγνωση εφημερίδων μόνο 2,2% είμαστε 130η χώρα παγκοσμίως, καθόλου κολακευτικά και για το επίπεδο εφημερίδων μας και για το αναγνωστικό μας ενδιαφέρον. Τα αποτελέσματα του μικρού μας γκάλοπ επί 58 συναδέλφων που συμμετείχαν ηλεκτρονικά είναι στο ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ.
Είναι Μάης, επιλογή ο αγώνας . Του Διόνυσου αρέσει να έρχεται στην θέση του άλλου, στη θέση του φονιά ίσως... Κάιν και Αβελ.
Άρθρο του Ανδρέα Ξανθού Προέδρου Ένωσης Γιατρών ΕΣΥ νομού Ρεθύμνου Ο νεοφιλελευθερισμός βλάπτει σοβαρά την υγεία.
Μια σπουδή στην φυσική επιλογή από την Κωνσταντίνα Γιαννούτσου της Ελευθεροτυπίας την 9-1-2001 με τίτλο Ο άνθρωπος του μέλλοντος.

2 σχόλια:

  1. ΚΑΙΝ ΚΑΙ ΑΒΕΛ


    Σαν παιδί στη Τριανδρία δεν είχε παίξει πολύ. Πάντα κόντρα με το μεγάλο αδελφό τον Κώστα , τον σερσέμη . Οι δυό τους να μοιράσουν τα ανύπαρκτα χωράφια τους σαν τον Κάιν και τον Αβελ. Ο πατέρας τους από τους σεφ του Μακεδονία Παλλάς τον έβαλε να γίνει άνθρωπος, βοηθό μπακαλόγατου στα κελάρια του πιο μεγάλου εργοταξίου τότε το 1959, στη περιοχή. Το χουνέρι ήταν να αφήσει τις κάνουλες ανοιχτές λάδι και κρασί έτρεχαν ώρα μεχρι να τον πάρουν χαμπάρι και να τον διώξουν με το σκατόφτυαρο. Αν δεν ήταν μπιστικός τόσα χρόνια ο πατέρας του θάχε φαει και αυτός απόλυση εξ αιτίας του. Μαύρη ψυχή ο Μανόλης, σκιά και λέρα του αδελφού του. Ο πατέρας δούλευε από τη νύχτα στη νύχτα , ο μεγάλος αδελφός με μέσον ένα πατριώτη της ΕΡΕ μπήκε στην ESSO Pappas στα καζάνια., αυτός ρεμπελιό όλη μέρα. Πέθανε ο Κώστας (τον λέμε Αβελ στην ιστορία γιατί έφυγε πρώτος και από χέρι αδελφικό, σαν ψυχοσκότωμα) 34 χρόνια αργότερα από εγκεφαλικό την ίδια χρονιά με τον κ. Πάππας έξη μήνες μόνο στη σύνταξη, πρόλαβε ένα τάμα μόνο στη βασανισμένη του ζωή , ένα ταξίδι ώς την Πόλη . Η κυρά Αγγελική η γυναίκα του πατέρα του, τους ανάθρεψε σαν όρμος απάγκιο αλλά λιμάνι δεν ήταν , ήταν η μητριά τους κι ας πάσχιζε σαν μάνα, η μάνα η δικιά τους έφυγε νωρίς.
    Οι κακές παρέες εκεί γύρω από το Παπάφειο είχαν όνομα και σήμα πίσω από το πέτο του σακακιού τους , μιά καρφίτσα. Ψάρευαν ψεύτικο πατριωτισμό και σαβούρα, πλιάτσικο και κρεπάλη στις λασπωμένες γειτονιές της Τούμπας όπου κούρνιαζε η φτώχια και η προσφυγιά. Τραγουδούσαν «Τι ζητούν οι Βούλγαροι στη Μακεδονία; Τι ζητούν στα σπίτια μας τα άτιμα σκυλιά; Το λένε οι φαντάροι το λένε με καμάρι: Μεγάλη Ελλάδα θέλουμε και Παύλο βασιλιά»
    Δεν θα χαλούσαν χατίρι στη βασίλισσα. Με των φίλων την εντολή σαν ρομφαία πάνω στο τρίκυκλο, όταν κατέβασε με όλη του τη δύναμη ο Μανόλης (ένας Κάιν που ποτέ δεν ένοιωσε ενοχή) το λοστάρι στο κεφάλι του ανεπιθύμητου , ήταν πια από καιρό αφιονισμένος και ο ίλιγγος της παθιασμένης συμπεριφοράς του φαινόταν σε αυτόν τον σάλιαγκα σαν ο δρόμος της ανάδειξης και της επιτυχίας. Με αυτά τα «παιδιά» είχε την αίσθηση της υπεροχής και κανά φράγκο στη τσέπη. Αμέσως μετά το φονικό βούιξε ο πόλη, πλάκωσε όλη η Αθήνα στις γειτονιές τους, τους χώθηκαν στο ρουθούνι, δημοσιογραφίσκοι αδούλευτοι . Χάρις στο καθίκι τον αίλουρο που πήδηξε στη καρότσα έγινε γρήγορα γνωστός, μην πεις τίποτα όλα ελέγχονται του σφύριξαν οι δικοί του. Έτσι βγήκαν οι φωτογραφίες με το Μανόλη να βγαίνει από τον ανακριτή και με ύφος κραταιού νικητή να χαιρετάει τα πλήθη. Έψαχνε με το μάτι να βρει την τσάτσα του , το νταραβέρι του, ήταν η αδυναμία του, του τόκανε τσάμπα για μια φορά το μήνα κιαυτός σκυλάκι φύλακας πίσω της. Που νάναι τώρα που τον έχουν στα σίδερα. Άλλοι τον επευφημούσαν τότε γύρω του. Τότε που ο υπουργός ο Ράλλης κρύφτηκε σε ξενοδοχείο και ο αδελφός του ο Κώστας κάνοντας τον άρρωστο έμεινε 20 μέρες σπίτι κρυμμένος. Δική του οικογένεια ήταν ο Γιοσμάς ο Μήτσου και οι άλλοι ,κανόνιζαν τα πάντα, τσιγάρα και ποτά στο κελί αλλά ως πότε....
    Ο εφιάλτης του, που του χάλασε τη μανέστρα ήταν εκείνος ο κοντόθωρος μα επιβλητικός εισαγγελέας με το όνομα το Κεφαλλονίτικο ντε, ο Δελαπόρτας. Βουίζουν ακόμα στα αυτιά του τα λόγια του για «κοινωνικά βυθοκορήματα». Έκλεινε τα αυτιά μέσα η φωνή «αναρχικά λευχαιμοειδή κύτταρα που ντρόπιασαν με τις πράξεις τους το στρατό και έθνος».
    -----«Για μας μιλάει αυτός;; Αει σιχτίρ ποιός σερέτης και ποιός νταβατζής νομίζετε ότι μας κυβερνάει;; Σιγά μην κάνω μια μέρα φυλακή μέσα, έχω πλάτες εγώ»
    -----« Άλλοτε, εκείνοι που καταδικάζονταν για ζωοκλοπή, στερούνταν της τιμής να υπηρετούν στο Στράτευμα, με τη σκέψη ότι η υπεράσπιση της Πατρίδας είναι έργο των αγνών, των τιμίων, των ανιδιοτελών και των ενάρετων ανθρώπων, με κορωνίδα μεταξύ αυτών των αρετών τη φιλοπατρία.
    Σήμερα, εδώ, ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δοσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται -προς εθνοκαπηλεία και ανομολόγητους ιδιοτελείς σκοπούς- ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης. Τι άλλο έπρεπε να περιμένει κανείς απ’ αυτό πλην του ότι θα εξελισσόταν σε κακοήθη νεοπλασία της κοινωνίας;” Από την αγόρευση του εισαγγελέα Παύλου Δελαπόρτα.

    24-3-06

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το τσιγάρο


    *Στα δεκαπέντε μ' άρχισα / το πρώτο μου τσιγάρο / τα παιδικά παράτησα / ήθελα να σνομπάρω

    Και από τότε δυστυχώς / και για μισό αιώνα / απέτυχα παταγωδώς / να βγω απ' τον κανόνα.

    Εγινα πλέον κολλητός / φίλος με το τσιγάρο / ήμουν αφάνταστα κουτός / μ' άρεσε να φουμάρω.

    Αυτή η έξη η φοβερή / που φέρνει η νικοτίνη / είναι πολύ πιο νοσηρή / από την ηρωίνη!

    Αν πίστευαν οι καπνιστές / πως βλάπτει το τσιγάρο / δεν θα 'ταν ζαμανφουτιστές / κορτάροντας τον χάρο!

    Πάν' χρόνια δεκατέσσερα / το 'στειλα στο σιχτίρι / και νιώθω ευτυχέστερα / δεν του 'κανα χατίρι.

    Είμαι πολύ πιο υγιής / απ' ό,τι ήμουν τότε / και ας κάνουνε οι αφελείς / στο θάνατο το κόρτε.

    Πρέπει να δείξεις τσαγανό / να πάψεις να καπνίζεις / είναι σα να 'σαι σε κανό / κι ωκεανούς να «σκίζεις».

    Θαρρείς πως είσαι άοπλος / μπροστά σ' ένα λιοντάρι / κι αυτό το κτήνος «πάνοπλο» / ορμάει να σε γδάρει.

    Αυτό ζητάει δύναμη / τόλμη, ίσως και θράσος / οπλίσου με ιπποδύναμη / για να διαβείς το «δάσος».

    Γιάννης Μπότης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε αυτό το μικρό τόπο μπορείτε ευκολα να ξεχωρίσετε τους εθνικούς νταβατζήδες από τους εθνικούς μπεταντζήδες;;