ευρωπαϊκή τρικυμία

Ευρωπαϊκή τρικυμία [...]το πράγμα είναι απλό: Η Ευρώπη θα αλλάξει, ή θα βουλιάξει. Και από την άποψη αυτή η ευρωπαϊκή τρικυμία και το βρετανικό δημοψήφισμα μπορεί να είναι αρχή του τέλους. Ή αρχή μιας νέας αρχής. Ποιος μπορεί όμως σήμερα να είναι αισιόδοξος; brexit-11-650.jpg ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, φωνάζαμε κάποτε. Όσοι το φωνάζαμε, τέλος πάντων, γιατί υπήρχαν στην Αριστερά κι εκείνοι που ονειρεύονταν μια Ευρώπη των εργαζομένων. Πλην εις ώτα μη ακουόντων, φωνάζαμε. Διότι η μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας ήθελε την ένταξη. Και με το δίκιο της, από μια άποψη, αφού με τόσα που είχαμε τραβήξει στην Ελλάδα επί δεκαετίες η Ευρώπη φάνταζε ως εγγύηση δημοκρατίας, ελευθερίας, προόδου, οικονομικής ανάπτυξης, κοινωνικής προστασίας. Θα μας βοηθήσει να ξεφύγουμε από τη βαλκανική μας μοίρα, σκέφτονταν οι περισσότεροι. Είχε καλή εικόνα τότε η υπόθεση της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Είχε η Ευρώπη ηγέτες και λάμψη, που έκαναν ελκυστική την προοπτική της ενοποίησής της. Ο καπιταλισμός - καζίνο δεν είχε μολύνει τα πάντα, το κοινωνικό κράτος εξακολουθούσε να θεωρείται κατάκτηση και όχι βάρος, τα δικαιώματα του Ευρωπαίου πολίτη ήταν πρωτοφανή για εμάς τους καρπαζωμένους από τους προγόνους του Μητσοτάκη, η οικονομία βρισκόταν σε ανοδική τροχιά. Οι «από κει» -του υπαρκτού- εξάλλου, ασκούσαν εκ των πραγμάτων μια πίεση που έκανε πιο ευέλικτους τους «από δω» με τις μικρές χώρες και τις χαμηλές τάξεις. Και φτάσαμε τελικώς εδώ που είμαστε. Τέτοια Ευρώπη ούτε στους χειρότερους εφιάλτες των Ευρωπαίων. Συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων. Ευρώπη της επιβολής, της λιτότητας, του Σόιμπλε, της ξενοφοβίας, της ανάπηρης δημοκρατίας, της Άκρας Δεξιάς, των επιθετικών εθνικισμών, της θεσμοθετημένης απανθρωπιάς. Ευρώπη που πέρασε με τα χεράκια της το σκοινί στον σβέρκο της Ελλάδας και την έριξε στην περιδίνηση από την οποία δεν μπορεί να συνέλθει. Ευρώπη - απειλή και φόβητρο για τους απείθαρχους, εχθρική προς κάθε ιδέα αλλαγής. Με κορυφαίο δείγμα την κακοποίηση της χώρας μας, επειδή έβγαλε λάθος κυβέρνηση. Το Brexit δεν είναι παρά η λογική του κατήφορου. Εκατομμύρια Ευρωπαίοι, άλλοι για σωστούς κι άλλοι για λάθος λόγους, αμφισβητούν ανοιχτά την υπαρκτή Ευρώπη. Η βοή έφτασε μέχρι τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και το Βερολίνο, αλλά οι αντιδράσεις τους βάζουν σε αμφιβολία αν μπορούν -πλέον- να καταλάβουν τι γίνεται. Διότι το πράγμα είναι απλό: Η Ευρώπη θα αλλάξει, ή θα βουλιάξει. Και από την άποψη αυτή η ευρωπαϊκή τρικυμία και το βρετανικό δημοψήφισμα μπορεί να είναι αρχή του τέλους. Ή αρχή μιας νέας αρχής. Ποιος μπορεί όμως σήμερα να είναι αισιόδοξος;