Μας φοβούνται. Μας τρέμουν. Εμάς όλους τους πολλούς που δεν τους πιστέψαμε, δεν τους ακολουθήσαμε. Μας τρέμουν όμως κι όλους εκείνους που είπαν χρόνια το ναι, άλλοτε αβίαστα και βολεμένα, άλλοτε ταπεινά κι εκβιασμένα στην άρχουσα τάξη της αστικής «νομοτέλειας». Αυτής που πούλησε με περισσή αυθάδεια κι ικανότητα, με άκρως πετυχημένη μετεμφυλιακή και μεταδικτατορική προπαγάνδα, με πλούσια βοήθεια από ξένα κέντρα αποφάσεων, απέραντα φύκια για απέραντες μεταξωτές κορδέλες.Φοβούνται και πουλάνε φόβο, καθώς οι ξεγελασμένοι όταν φτωχύνουν στη ζωή τόσο όσο και στα όνειρα για μια καλύτερη ζωή, είναι απρόβλεπτοι κινούμενοι στην κόλαση των άλλων.
Γιατί συνειδητοποιούν ότι η κόλαση είναι οι άλλοι. Η λαϊκή εξουσία είναι οικονομία και έλεγχος και διανομή του πλούτου και παραγωγή ζωής κι ευτυχίας, είναι εργαλείο για κοινή, ομαδική, κοινωνικά δίκαιη και καθόλου νομοτελειακά, απλώς ιστορικά αναγκαία πρόοδος του συνόλου. Οταν έρχεται ως απότοκος των κοινωνικών σπλάχνων μοιράζεται στη βάση και στον καθένα ως δικαίωμα. Κατακτημένο με θυσίες και αγώνες. Με αποκοτιές και ανερμήνευτους ανυπολόγιστους ηρωισμούς. Είναι κοινός Γολγοθάς. Δεν είναι προνόμιο και πορφύρα. Είναι ανάληψη καθηκόντων και ευθύνης. Απ' τον καθένα κατά τις δυνάμεις του στον καθένα κατά τις ανάγκες του. Δεν είναι θρόνος και θώκος ή κάστρο ματαιόδοξων ζόμπι με την προσωρινή ψευδαίσθηση της αθανασίας.
Η ώρα της μεγάλης σύγκρουσης έφτασε. Βίαια και για πάμπολλους αιφνιδιαστικά. Για όσους δεν άκουσαν είτε γιατί δεν μπόρεσαν είτε γιατί δε θέλησαν τις κόκκινες «κασσάνδρες» και για το δούρειο και για τον ίππο. Ας ακουστούν τώρα. Που βγήκαν παγανιά οι φονιάδες με εξαιρετική λογιστική και προπαγανδιστικά άρτια επικοινωνιακή υποστήριξη. Με ψεύτικα διλήμματα να πατάνε στα πραγματικά. Ελευθερία ή θάνατος. Ελευθερία για την τάξη μας θάνατος για σας, αναμασούν αμήχανα σαν καπεταναίοι σε νερόλακκο...
Γιατί η ελευθερία μας είναι ο θάνατός σας τώρα, απαντάμε, αυτοί που ορίσαμε να φυλάμε Θερμοπύλες. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ισαμε και καταπάνω στο φως δεν πας με αλυσίδες περασμένες για μαργαριτάρια στο λαιμό των πεινασμένων κι άβουλων. Πας με τα απαστράπτοντα οστά των θυσιασμένων να φωτίζουν και να θερμαίνουν τις βαριές κι ασήκωτες καρδιές, καλά φυλαγμένα στον κόρφο, με στεγνωμένα δάκρυα. Πας με την οργή που γεννάει τ' άδικο και την θέλεις να γίνεται συντεταγμένη ορμή, τρομερή απάντησή σου.
Συντρόφια, πρέπει να τους αφοπλίζουμε κάθε λεπτό. Με το που ανοίγουν το στόμα τους ξερνάνε το κάψιμο του πάγου, που ακουμπιέται σαν αναλγητικό πάνω στο τσακισμένο απ' το ξύλο σώμα και μένει εκεί, ώσπου παρασυρμένο απ' την προσωρινή ανακούφιση να καίγεται και να μαυρίζει χωρίς να φταίει ο σωτήρας... Ιδού το χυδαίο και φανερά κρυμμένο όπλο των τελευταίων ημερών: Ολοι τους και καθένας χωριστά οι δήμιοι, βγαίνουν και διατυμπανίζουν πως πέθαναν απ' την κούραση και κατάφεραν να μιλάνε και να συμφωνούνε την ποινή που θα μας επιβάλουν επί δεκαπέντε ώρες συνεχόμενες. «Δέκα ώρες ήμαστε κλεισμένοι εκεί μέσα», λέει ο ένας, «ξενυχτήσαμε για χάρη σας» λέει ο άλλος!!! Ξοδεύουν, λένε, ώρες μαύρες και δύσκολες, ώ ρ ε ς ! Ρε οι άτιμοι! Για να καταπιούν τα χρόνια της δουλειάς και της ζωής μας, της περασμένης και της μελλοντικής.
Ω ρ ε ς ! ξόδεψαν, ας τους λυπηθούμε, για να πεινάσει αυτός που σάπισε 15ωρα στις φάμπρικες, 24ωρα στα χωράφια, μέρες ατέλειωτες κι ολόιδιες φυλακισμένος σε γραφεία, με άγριους μήνες στις θάλασσες και γερασμένος πάνω στα τιμόνια, κυρτωμένος πάνω απ' τα βιβλία μ' άδειο συχνά στομάχι, μια ζωή στην οικοδομή... Λυπηθείτε το δήμιο! Που έκοβε δικαιώματα και κεφάλια κυριολεκτικά επί ώ ρ ε ς κι ύστερα έκανε και το γκαρσόνι στους δράκουλες, κουβαλώντας το ασήκωτο βαρέλι με το αίμα μας σ' ασημένια κύπελλα για να το πιουν.
Βρε άι στα τσακίδια και τον ιστορικό αγύριστο!
Καταραμένα χ ρ ό ν ι α μ α ς οι ώρες τους δ ε θ α γ ί ν ο υ ν.
Γιατί το ξέρουνε και μπορούμε να το αποδείξουμε πως, μόνο αν είναι οι ώρες τους μετρημένες θα ξορκίσουμε τα χρόνια και θα τα 'χουμε δικά μας. Το λάδι απ' το καντήλι το 'χει και το βαστάει αναμμένο αυτός που φυτεύει, μεγαλώνει, μαζεύει τις ελιές, τις κάνει και λάδι και τρέφεται και τρέφει, γιατί τις έχει κι είναι αφέντης και παραγωγός και εισπράκτορας των κόπων του. Κάθε λαός αφέντης έχει και το λάδι και το φιτίλι του κύριος στον τόπο και το βιος του. Και μόνο τότε δε σβήνει ούτε απ' τις θύελλες το καντήλι του.
Αναδημοσιευση από τον Ριζοσπάστη 12-2-2012.
1794 "Η δύναμη,όπως και η γνώση δεν μπορεί να διατηρηθεί πολύ,εκτός εάν ο τύραννος επεκτείνει τόσο πολύ την αυτοκρατορία του,ώστε να κρύψει από τον λαό (τον οποίο κυβερνά με τη μέθοδο του διαίρει και βασίλευε) το μεγάλο μυστικό οτι Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΕ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΨΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΩΝ ΑΛΛΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ"
ΑπάντησηΔιαγραφή" Οι χειροπέδες που σκαρφίζεται ο νους είναι εξίσου υπαρκτές με τις πραγματικές χειροπέδες"
ΑπάντησηΔιαγραφή“Το δόγμα του σοκ” μέσα απο το οποίο περιγράφεται πως ακριβώς, ακόμα και αν κάποιος έχει στα χέρια του τυπικά την πολιτική εξουσία, δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα εαν δεν καταφέρει να έχει ταυτόχρονα και τον οικονομικό έλεγχο της χώρας του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παράδειγμα μας θα είναι η Νότιος Αφρική στην μετά- απαρτχάιντ εποχή, όταν ο Νέλσον Μαντέλα ανέλαβε την δοιήκηση της χώρας, με σκοπό να εκτελέσει, όπως είχε οραματιστεί αυτός και το απελευθερωτικό κίνημα, μια σειρά απο προοδευτικές φιλολαικές πολιτικές, που σκοπό είχαν την βελτιώση του βιωτικού επιπέδου των πολιτών. Ξεκαθαρίζω εκ των προτέρων, ότι δεν πρόκειται να ασχοληθώ με το αν ο Μαντέλα και ο κυβερνητικός του κύκλος είχαν πραγματικά σκοπό να προβούν σε αυτές τις μεταρρυθμήσεις, δεν έχω απάντηση σε αυτό, αυτό που μπορεί να απαντηθεί και να αποδειχθεί απο τα στοιχεία που θα δωθούν, είναι ότι χωρίς τον έλεγχο της οικονομίας, άρα και της παραγωγής, δεν μπορεί να ασκηθεί κανενός είδους εξουσία απο κανένα ηγέτη.
«Τρία πράγματα πρέπει να θυμάται κανείς όταν βρίσκεται στην εξουσία: Ότι κυβερνάει ανθρώπους, ότι πρέπει να διαχειρίζεται την εξουσία σύμφωνα με το νόμο και ότι δεν θα κυβερνάει αιώνια.»
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο κείμενο. Μόνο που σε είχα για ρεβιζιονιστή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν ανένταχτος αριστερός νομίζω έδω δικαιωμα να αγαπώ την πιό ενωτική πολιτική. Τωρα από κείμενα σαγινευτικά, ηγεμονικά ή επιχειρημάτων μπορείς να δεις στις Επιλογές τα πάντα, και φυσικά Χρυσή Αυγή σε άρθρο πχ περι μνας, καταλαβαίνεις. Οχι στο φασισμό και οχι στην υποκρισία. Πχ στο σημερινό πολιτικό στερέωμα δεν μπορώ να πω τον Μαλέλη, τον Παναγιωτου, τον μπίστη σαν ανανηψαντες από την Δαμανακοχώρα! Αριστερούς, ουτε κάν αριστερό περιτυλιγμα.....Το ποσοστό συμμετοχής των fund στο PSI ακούω απέτυχε παταγωδώς 57%!
ΑπάντησηΔιαγραφή