It is the people, economical stupid.

It is the people, stupid !!!

Ζούμε πολλά κακά μαζί που δεν τολμάμε να ομολογήσουμε. Ζούμε μια κρίση του καπιταλισμού με στοιχεία τραγικά για τη ζωή της ελληνικής κοινωνίας με ευρωπαϊκές και παγκόσμιες προεκτάσεις.
36 χρόνια από την μεταπολίτευση και την επαναφορά της δημοκρατίας ενώ διανύουμε 30 χρόνια άκρατου νεοφιλελευθερισμού, 9 χρόνια υποτίθεται κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής στην ευρωζώνη και 2 χρόνια από το απόλυτο κραχ με συνδυασμό ενεργειακής, χρηματιστηριακής και διατροφικής κρίσης , εποχής που η χώρα μας βρίσκεται από μια απόλυτα αυτοδύναμη κυβέρνηση με μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και σιωπηλή αποδοχή χωρίς αξιόλογη αντιπολίτευση να εκχωρεί την κυριαρχία της. Την εκχωρεί και εξαρτάται σε άλλες σκοτεινές δυνάμεις που ήρθαν να μας κυριαρχήσουν, να μειώσουν το επίπεδο διαβίωσης μας, να εξανεμίσουν τις όποιες μικρές εργασιακές κατακτήσεις μας να ξεπουλήσουν κάτι λίγα από λιμάνια και αεροδρόμια, δημόσια ακίνητα και μέσα μεταφοράς που το κράτος μας εικονικά αδυνατεί να συντηρήσει και να διοικήσει.! Γιατί το υψηλό δημόσιο χρέος από τη μια τιμάται πιο πολλά κέρδη για τους πιστωτές μας και όρους εκβιαστικούς και δυσβάστακτους για την εξασφάλιση του χρέους και το ξεπούλημα του όποιου πλούτου της χώρας.
Οι χρόνιες ελλείψεις του συστήματος υγείας βλέπεις επιδρούν στη καθημερινή ποιότητα υγείας των χρηστών. Καθημερινά έφευγε άδικα κόσμος χωρίς να νοιαστεί κάποιος συμβουλάτορας που πληρώνεται να καταγράφει ανάγκες για αυτό, ΑΔΙΚΑ. Η δικασμένα κάτι 48,5 ευρώ ο πνιγμός έξω από τις Πόρτες της Πάρου.
Όταν ρώτησα 1997 προσωπικά τον τότε χρεοκοπημένο καταλληλότερο πρωθυπουργό σας για το κοφτήρι των τροχαίων στην τάχα εθνική οδό είδα στα μάτια του ότι το θέμα δεν τον ενδιέφερε ,τον ενοχλούσε κάθε επαφή με το λαό που του επέβαλαν οι κοινωνιολόγοι . Όπως και τον επόμενο καταλληλότερο δεν τον ένοιαζε αν οι συμβατικές περιστασιακές σχέσεις εργασίας στο ΙΚΑ δεν προάγουν την σχέση εμπιστοσύνης και υγείας, προχειρότητες σύμβασης έργου, δεν θα περάσει ποτέ κανείς να τους χαιρετίσει σαν οι μαχητές τον Αλέξανδρο στην ουρά του 323 πΧ, μετά την τελευταία χημειοθεραπεία. Άλλα είχαν στο μυαλό τους και το χρέος φούντωνε, τόστειλαν στον χρεοκοπημένο ηγέτη μας τελευταίο ηγεμόνα αυτού του ήδη λεηλατημένου βασιλείου.
Θα πρέπει όλες οι ανήσυχες γραφίδες να σιγοντάρουν σε όλους τους τόνους ότι αποτυχημένο πολιτικό σύστημα δικομματισμού έχουμε δεν ήρθε η οικονομική χρεοκοπία από μόνη της. Τα 300 δις χρέος έχουν συγκεκριμένους αποδέκτες που τα χαίρονται και τα δείχνουν για ο πλούτος είναι επιδειξιομανής και τα κατά καιρούς σκάνδαλα ζητούν τους ατιμώρητους ενόχους.

Εχουν αφήσει τη χώρα χωρίς παραγωγή χωρίς πόρους και έχουν μια καταπληκτική ικανότητα 10.000 απάτριδες να επιδίδονται στη διασπάθιση του δημοσίου κορβανά. Αν δεν θέλουμε δουλεία και εξανδραποδισμό πρέπει να απαλλαγούμε από αυτούς. Άλλωστε απέδειξαν πόσο άχρηστοι είναι μη διοικούντες, μη υπολογίζοντες, μη ισοσταθμίζοντας ισολογισμούς. Οι ίδιοι άχρηστοι που χρεοκόπησαν τη χώρα καλύπτουν 20 δις παραοικονομία, 30 δις απλήρωτα χρέη προς το δημόσιο και 2-3 εισφοροδιαφυγή κατ έτος. Ανέλεγκτες όλες οι μεγάλες εταιρείες από που θα μείνουν λεφτά να μαζέψουν;; Δεν παίρνουν έσοδα από πολυεθνικές, τράπεζες, μεγάλα εμπορικά, εφοπλιστές, εργολάβους, εισοδηματίες ακινήτων, καναλάρχες και εκκλησία. Αφορολόγητα και τα μεγάλα μετοχικά πακέτα σε ξένες τράπεζες. Ποιοί μένουν ως υπόλοιπο, εσείς οι μισθωτοί και συνταξιούχοι. Οχι όποιοι όποιοι συνταξιούχοι .

Αυτοί μεταξύ τους βγαίνουν στη σύνταξη ,ξεχωριστή σύνταξη σε 8 χρόνια, βουλευτές, δήμαρχοι, νομάρχες. Θάταν ο καλύτερος πατριωτισμός να είχαν αρχίσει τις περικοπές από αυτή τη σύνταξη, να πάθουν αυτοί και οι συγγενείς τους οι διορισμένοι στη Βουλή. Εσείς όμως θα πάθετε από τα μέτρα του ΔΝΤ γιατί είστε κορόιδα, τους αναδείξατε δια της ψήφου σας...............
Εμείς οι άλλοι που γευόμαστε τα ΅καλά΅ της ακρίβειας, της λιτότητας, της αναξιοκρατίας, της διαφθοράς, της κακομοιριάς, της καταστροφής του περιβάλλοντος, της ωμοφαγίας και της εγκληματικότητας, της έλλειψης κοινωνικού κράτους και του χαμόγελου από το στόμα, την προοπτική της ζωής.....Χρόνια τώρα οι ευκαιρίες και τα όνειρα έγιναν δυσεύρετα για τους νέους σε αυτό το τόπο. Πάγωσε το χαμόγελο στα χείλη μαζί με την ανωριμότητα, τον χουλιγκανισμό, την υπογεννητικότητα, την ανασφάλεια περί την εργασία, δυσανάλογα αναντίστοιχες συντάξεις. Οι άνθρωποι πίσω από αυτά έχουν τις δικές τους ιστορίες.
Η Ελένη έμπειρη ηχολήπτρια 40αρα δεν βρίσκει δουλειά ακριβώς για αυτό, θέλουν παιδαρέλια και οικονομία 300 ευρώ από το μισθό της, η εμπειρία δεν μετράει.
Η Μαριάννα στα 30 δεν σκέφτεται οικογένεια μετά την πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια μεγαλώνει το παιδί της μόνη σαν την Αρμένισσα ψιλικατζού Μαηρίκ και πανηγυρίζει που έχει σύμβαση 20ωρης απασχόλησης και όχι 16ωρης σε σούπερ μάρκετ. Η εντυπωσιακή Σουλτάνα τόσκασε από την καθημερινή εξόντωση που την επέβαλε η αεροπορική εταιρεία που δούλευε σαν αεροσυνοδός. 4 ταξίδια ημερησίως γύρω από τη Μεσόγειο για 800 μισθό. Συμβασιούχα στα ΕΛΤΑ αλλά ως πότε. Η Σοφία η κομμώτρια βρέθηκε πάλι απολυμένη δεν ενέδωσε στη σεξουαλική παρενόχληση του αφεντικού-σκατόφατσα. Ο Εντριτ ο ντιλιβεράς σκέφτεται το μεροκάματο στην οικοδομή με το ντουφέκι, έχει 1500 ένσημα στα 42 και με διαβεβαιώνει ότι τους τελευταίους 8 μήνες δεν κολλιέται ένσημο σε καμιά οικοδομή που ξέρει. Ο Ερβιν πέθανε στα 32 από εγκεφαλικό είχε στη πλάτη του 1200 ένσημα και 7 μήνες ανεργίας, άφηνε 2 κοριτσάκια ορφανά και μια ανήμπορη αχειραφέτιστη αλλά όμορφη γυναίκα, 26 χρονών με κατάθλιψη..χωρίς κάποιο στήριγμα δεν δικαιούται.........Η Ντανιέλα η Βουλγάρα μόλις 5 μηνών έγκυος απολύθηκε από την θείτσα την Κολωνακιότισσα που έχει την εταιρεία αποκλειστικής εισαγωγής κλουβών για μπάτσους στη χώρα. Η Ναταλία στα 30 που από το μπαλέτο τόστριψε από ανάγκη στα στριπτιζάδικα της Συγγρού πάλι τραβιέται με λάθος νταβατζή. Η Ιορντάνκα από το Κιρζιστάν παντρεύτηκε το αφεντικό της στα 54 έχει σταθερή δουλειά σε βιοτεχνία και πάει συχνά στην εκκλησία. Ο Γκουστάρ από την Ουκρανία μετά από έκρηξη σε μηχανοστάσιο παραμορφώθηκε, έχασε και ένα μάτι δεν είχε λεφτά για δικηγόρο φοβόταν να τους κυνηγήσει υπέγραψε με 850 ευρώ αποζημίωση. Η Πέτια η Ρουμάνα μετά από 9 χρόνια οικιακή βοηθός σε μεγαλοδικηγορίνα στη Γλυφάδα απολύθηκε και δεν μπορεί να διεκδικήσει ένσημο με το ΙΚΑ, αυτό λέει δεν μπορεί να παραβιάσει το οικογενειακό άσυλο της εργοδότριας!
Ο Μουσταφά ο Αιγύπτιος μάγειρος από τη λέσχη πολυτελείας δεξιώσεων, γνωστού Νεοδημοκράτη που όλοι έχετε περάσει, κοιτάει τι καραβίδα τσιμπάει το αφεντικό , μόνο από αυτή τρωει , ξέρει ότι όλα τα άλλα ψαρικά είναι για πέταγμα, αυτά που τρώτε πανάκριβα και σας θερίζουν. Ο Πακιστανός φιλέλληνας ο γεροδεμένος Μωχάμετ βαρέθηκε να φουρνίζει ανασφάλιστος για Αλβανούς φουρνάρηδες στην περιοχή μας, από ότι μου λέει στο Facebook έπιασε δουλειά με ασφάλεια σερβιτόρου στη γέφυρα Ριάλντο στη Βενετία και δεν θέλει να ξανακούσει για σύγχρονη Ελλάδα. Ο Αντώνης δουλεύει πια στο Εδιμβούργο υπάλληλος σούπερ μάρκετ με 3000 μισθό, Ο Κώστας συνάδελφος γιατρός βρέθηκε στο Island of Man και βγάζει 12.000 καθαρά το μήνα. Ο Σαχίν ο καλός μου Υεμένιος που το παίζει Σύριος για ευνόητους λόγους έχει πιάσει την καλή δουλεύει στη μαρίνα των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων στον Άλιμο απλήρωτος από το Σεπτέμβρη 09. Τάχει με αδιαφανείς διαδικασίες ένα παλιό λαμόγιο Πασόκος γνωστός από την εποχή σκανδάλων γύρω από το Κινγκ Τζόρτζ. Εκεί αράζουν και εξυπηρετούνται τουλάχιστον 25 κοτερούκλες της αλητοκρατίας των Αθηνών. Εκεί φοβούνται μόνο τα σκυλιά που μυρίζουν κοκαίνη, ούτε θεό ούτε διάολο, ούτε το καλολαδομένο ΣΔΟΕ. Όλοι αυτοί οι συνάνθρωποι μας με βαριά ιατρικά ιστορικά που εμπίπτουν στο απόρρητο μας και δεν σας αφορούν υποφέρουν χρόνια τώρα , καταπατούνται τα δικαιώματά τους για να βγάζουν κάποιοι λεχρίτες από το ξεζούμισμα της ζωής τους. Αυτός είναι ο καπιταλισμός.
Θα μπορούσα να γράφω επί μέρες για τους νεοφιλελεύθερους του ΔΝΤ που κάνουν τα έργα τους να τρέμουν τα κόκαλα του Κευνς και τους ντόπιους κλητήρες τους που ζητούν κατά τα άλλα ελαστικοποίηση των εργασιακών συνθηκών. Τους φέρανε οι ΣημιτοΚαραμανλοΠαπανδρέϊδες που βούλιαξαν και δυσφήμησαν αυτή τη χώρα με τους περήφανους εργατικούς ανθρώπους δεν θα είναι πάντα περιβεβλημένοι από τον αντισυνταγματικό νόμο περί ευθύνης υπουργών, θα δικαστούν για τα οικονομικά τους εγκλήματα και θα τους απαγγελθούν κατηγορίες όπως στην Ισλανδία, Νιγηρία, Ισημερινό και άλλες χώρες
Επανάσταση του Μέτρου και της Λογικής μας λείπει και όσο συνεχίζουμε έτσι έχουμε να χάσουμε πολλά ακόμα από το φωτεινό μας μονοπάτι που λέγαμε κάποτε ζωή

ΔΙΟΝΥΣΟΣ
27-04-2010

Σχετικά

1. Φυγή προς τα εμπρός, εν κοινωνία του Νίκου Γ.Ξυδάκη

2. Μια προαναγελθείσα αυτοκτονία του Στέλιου Κούλογλου.

Iceland's Eyjafjallajokull Volcano

Check out this SlideShare Presentation: Δανείζομαι εικόνες από την πρόσφατη έκρηξη ηφαιστείου στην Ισλανδία που τιμωρεί τους αποτυχημένους πολιτικούς και τραπεζίτες της, όπως και μουσική από την παραστρατημένη, χρεοκοπημένη γλεντοκόπα Traviata di Verdi γιατί αντίστοιχοι ήχοι και εικόνες από την κατάντια και το πούλημα της χώρας μας εισέτι ανεπαρκούν.

Iceland's eyjafjallajokull volcano

View more presentations from Dennis Labadarios.

Ο πρωθυπουργός είναι γυμνός.

τα εύκολα ψέματα εύκολα καίγονται
Ας δεχθούμε για την οικονομία της συζήτησης ότι η βάση του 10 δεν απέδωσε και γι' αυτό καταργείται. Είχε όμως αποδώσει καλύτερα το προγενέστερο σύστημα, χωρίς αυτήν τη βάση; Οχι!Αντί λοιπόν να βρεθεί μια νέα λειτουργική λύση, απλώς επιστρέφουμε απ' το διαγνωσθέν κακό στο οικείο χειρότερο. Μια ακόμα πασοκιά (εις ό,τι αφορά τις σοφιστείες), άλλη μια πασοκιά στην πράξη - τόσο μπορούμετόσο κάνουμε!..

Κάτι δεν πάει καλά.
Κάτι πάει πολύ χειρότερα από τα συνηθισμένα εκείνα, που, χρόνια τώρα, μας κάνουν να λέμε κάθε τρεις και λίγο ότι «κάτι δεν πάει καλά».
Ο κ. Παπανδρέου είπε εν γνώσει του ψέματα στον ελληνικό λαό και κέρδισε τις εκλογές.
Πράγμα όχι καινοφανές, αλλά με αξιοσημείωτο το γεγονός ότι αυτά τα ψέματα ήταν χοντρά.
Αμέσως μετά τις εκλογές περιεσφίχθη γύρω του έναν κλοιό συνεργατών που αντιμετωπίζουν το πολίτευμα όπως οι μουτζαχεντίν τις σουφραζέτες.
Ακολούθως άρχισαν βροχή οι πασοκιές. Με τα ηλεκτρονικά βιογραφικά, την ονοματολογία των υπουργείων και άλλα φαιδρά, κάργα αντιπαραγωγικά.

Στη συνέχεια ο κ. Πρωθυπουργός αφού ασκήθηκε με τον κ. Παπακωνσταντίνου στην προσφιλή τους σημίτεια δημιουργική λογιστική -πλην όμως με οικτρά αποτελέσματα- ανακάλυψε αίφνης ότι όχι μόνον έλεγε ψέματα προεκλογικώς ότι «υπάρχουν τα λεφτά», αλλά ότι προσέτι δεν «υπάρχει σάλιο».
Άρχισε τότε σοβαροφανώς έντρομος και αυτάρεσκα πανικόβλητος να φωνάζει εν δήμω τα εν οίκω, urbi et orbi ότι «είμεθα σε κώμα», ότι είναι η «χώρα στην εντατική» κι άλλα που έκαναν τα σπρεντ κανίβαλους.
Και τότε, αντί να στρωθεί κάτω η κυβέρνηση και να δουλέψει με παραγωγικά νομοσχέδια για το φορολογικό, το ασφαλιστικό, την παιδεία, την ανάπτυξη, ο κ. Πρωθυπουργός πάλι μεγαληγορώντας άρχισε τα ταξίδια δηλώνοντας (προς τους ιθαγενείς) «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» και προς τους εταίρους κουταμάρες εν τη μεθερμηνεία τους για «πιστόλια στο τραπέζι», μπλόφες, κι άλλα τραγελαφικά όσον και κωμικοτραγικά -μέχρι και στην Ουγγαρία (γιατί άραγε;) έφθασε η χάρη μας.

Ύστερα από όλα αυτά βεβαίως τα πράγματα ζόρισαν -όμως οι πασοκιές τον χαβά τους: κυνήγαγαν πάλι κάτι φοροφυγάδες μεγαλογιατρούς στο Κολωνάκι τάχα- ενώ στην πραγματικότητα άρχισαν να σφάζουν δημοσίους υπαλλήλους.
Αντί η κυβέρνηση να τσακώσει τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή δισεκατομμυρίων, άρπαζε απ' την τσέπη του συνταξιούχου 50 ευρώ.
Αντί να σταματήσει αμέσως τη σπατάλη του δημόσιου χρήματος κι αντί να οργανώσει αμέσως (και να παρατάξει) τον δημόσιο πλούτο, συνέχισε να προσλαμβάνει συμβούλους, να επιχορηγεί αχαΐρευτους και να υπηρετεί κανονικά τους νταβατζήδες.
Ένας πίθος των Δαναΐδων αδηφάγος, τον οποίον καλούνται να γεμίσουν οι Έλληνες από το υστέρημά τους, ενώ ασύδοτοι οι έχοντες και κατέχοντες συνεχίζουν να αυξάνουν το πλεόνασμά τους.
Στο σημείο αυτό ο κ. Παπανδρέου διαπίστωσε ότι η πολιτική του δεν είναι σοσιαλιστική, αλλά ότι αποτελεσματικές στην παρούσα φάση είναι μόνον οι νεοφιλελεύθερες συνταγές.
Τέτοια παραδοχή ιδεολογικής ήττας, ακόμα κι ως πασόκια, δεν έχει προηγούμενο.
Αλλά εκτός της οικονομίας, και στους υπόλοιπους τομείς τα πράγματα το ίδιο χειμέρια βαίνουν. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος, φέρ' ειπείν, πως όταν ο κ. Δρούτσας συζητά με τον κ. Νταβούτογλου περί υφαλοκρηπίδας δεν νομίζει ότι η υφαλοκρηπίδα είναι η Κορίνθου - Τριπόλεως.
Ή ότι η πράσινη ανάπτυξη είναι ολίγη από Σουφλιά χωρίς λιπαρά. Ή ότι η λυδία λίθος για την εκπαίδευση είναι η βάση του 10. Ή ότι χρειάσθηκε είκοσι μέρες ο κ. Παπακωνσταντίνου για να εννοήσει ότι το χαράτσι του 8% δεν είναι ο φόρος Τόμπιν.
Τσαπατσουλιές, ανακολουθίες, προχειρότητες, παλινωδίες, αναδιπλώσεις, πειραματισμοί μαθητευόμενων μάγων στου κασίδη το κεφάλι.
Κι έτσι παρά τους πανηγυρισμούς συχνά - πυκνά των παπαγάλων στα ΜΜΕ, φθάσαμε ως εδώ: οι ξένοι σοφοί που θα έφερνε στη χώρα ο κ. Παπανδρέου να 'ναι οι κομισάριοι του ΔΝΤ.
Και τώρα παραδίδοντας τα κλειδιά της χώρας στους Επικυριάρχους γίνεται ο πρώτος πρωθυπουργός υπό κατοχήν στη μεταπολιτευτική περίοδο.
Όμως, αδιάβροχος ο μοιραίος αυτός άνθρωπος, δήλωνε χθες στη βουλή ότι «εμείς δεν πανηγυρίσαμε ποτέ», δειλός, έριχνε το φταίξιμο για τον ερχομό του ΔΝΤ στις «συντηρητικές δυνάμεις της Ένωσης» και μιθριδατικός, διακήρυττε ότι τώρα «νιώθει πιο σοσιαλιστής παρά ποτέ».
Δεν ξέρω πια τι λέει, όταν ξέρει τι λέει, κι ούτε ξέρω αν καν ξέρει τι λέει. Κάτι δεν πάει καλά...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 17.IV.2010 stathis@enet.gr

Σχετικά

1. 5% σωτήρες του Γιάννη Παρασκευόπουλου

2. Kamikaze Bailout του Διόνυσου

3. Το κοντέρ μηδενίζει, ο χρόνος μετράει- κι εμείς καθυστερούμε.

΄Στάση πληρωμών, εθνικοποίηση τραπεζών και έξοδος από την Ευρωζώνη

Τι σημαίνει στάση πληρωμών και γιατί είναι αναγκαία
Του Δημήτρη Καζάκη
Οικονομολόγου - Αναλυτή
Πηγή: ΠΡΙΝ 11-4-2010
Η σύγχυση που βασιλεύει στην αριστερά σήμερα είναι τέτοια, που ακόμη συζητά αν η χρεοκοπία της χώρας είναι αληθινή ή ένα απλό πρόσχημα για να επιβληθούν τα ήδη προαποφασισμένα μέτρα.
Την ίδια ώρα που οι προετοιμασίες για την επίσημη είσοδο του ΔΝΤ υπό την πολιτική εποπτεία της ΕΕ βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.
Η κατάσταση θυμίζει κάποιες άλλες εποχές που η αριστερά διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους ότι στην Ελλάδα δεν πρόκειται να γίνει πραξικόπημα, τις ημέρες που η χούντα είχε τεθεί σε κίνηση.
Όσοι αδυνατούν να κατανοήσουν το μέγεθος και τον χαρακτήρα του προβλήματος και επομένως εύκολα εικάζουν ότι το όλο ζήτημα δεν είναι παρά μια μπλόφα, δεν αγνοούν απλώς –σκοπίμως ή μη, αδιάφορο– τα πραγματικά δεδομένα του δημόσιου χρέους. Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι αυτό που εμφανίζεται ως δημοσιονομική χρεοκοπία, συνιστά την χρεοκοπία ολόκληρου του τρόπου εξαρτημένης καπιταλιστικής ανάπτυξης της χώρας.

Ολόκληρος ο ελληνικός καπιταλισμός συνθλίβεται κάτω από το βάρος των δικών του εσωτερικών αδιεξόδων, αλλά και των αντιθέσεων που έχει αναδείξει η κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού. Ο φόβος που εμπνέει σε ορισμένους η ιστορική καμπή στην οποία βρισκόμαστε και τα επιτακτικά καθήκοντα που αντικειμενικά απορρέουν απ’ αυτήν, είναι αυτό που βρίσκεται πίσω από τις θεωρίες περί χρεοκοπίας-μπλόφα. Γι’ αυτό και κάνει εντύπωση ότι δείχνουν περισσότερη εμπιστοσύνη στη δύναμη του συστήματος να αυτορυθμίζεται και να ξεπερνά τις κρίσεις του, ακόμη κι από τους πιο επίσημους εκπροσώπους του. Αυτή η τυπική πολιτική ουράς και συνθηκολόγησης μπροστά στα δύσκολα, εμφανίζεται σήμερα από κάποιους ως ακραιφνώς «αριστερή» και μάλιστα «ταξική» πολιτική.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν απλά να αντιμετωπίσουν μια άγρια επίθεση εναντίον τους, αλλά την χρεοκοπία ενός ολόκληρου συστήματος που καταρρέει και απειλεί να συμπαρασύρει μαζί του τη χώρα και το λαό της.

Η ντόπια ολιγαρχία έχει εναποθέσει την ανασυγκρότηση του χρεοκοπημένου συστήματος στους γνωστούς μηχανισμούς του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. "Μας προετοιμάζουν για τη πτώχευση στα ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΡΑ..."

Αυτό το νόημα έχει η μετατροπή της χώρας σε πραγματική αποικία των διεθνών αγορών, τραπεζών και κερδοσκόπων υπό την εποπτεία της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η διεθνής εμπειρία έχει αποδείξει ότι καμιά χώρα δεν βγήκε από μια τέτοια ανασυγκρότηση αλώβητη ή ακέραια. "Τα αγαπημένα σας Γερμανικά προιόντα!.............."

Αυτό σημαίνει ότι η μάχη που καλούνται να δώσουν οι εργαζόμενοι σήμερα συνδέεται στενότερα παρά ποτέ με την συνολική κατάσταση και τις προοπτικές της χώρας. Κι αυτό το καταλαβαίνουν πρώτοι απ’ όλους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, γι’ αυτό και δεν είναι διατεθειμένοι να αναλωθούν σε μάχες οπισθοφυλακής εντοπισμένες μόνο στην απόκρουση των μέτρων της κυβέρνησης. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι λογαριασμοί που ανοίγουν σήμερα δεν μπορούν να κλείσουν με διαμαρτυρίες ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Αναζητούν εναγωνίως την πολιτική ηγεσία που θα τους εμπνεύσει και θα θέσει ως άμεση προτεραιότητα τη διάσωση της χώρας από την ελεγχόμενη πτώχευση και την αποικιοκρατική ανασυγκρότηση υπό το ΔΝΤ και την ΕΕ. Μόνο έτσι μπορεί σήμερα να τεθεί στις πιο πλατιές μάζες η ανάγκη της πάλης για την ανατροπή του κυρίαρχου συστήματος εξουσίας.
Ενδιαφέρει την αριστερά και μάλιστα εκείνη που αυτοπροσδιορίζεται ως ταξική, η μετατροπή της χώρας σε αποικία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου; Την ενδιαφέρει η επιβολή καθεστώτος δημοσιονομικής κατοχής από τους δανειστές της χώρας, την ΕΕ και το ΔΝΤ; Ή της αρκεί απλά να καταγγέλλει τον καπιταλισμό; Αν δεν της αρκεί, τότε θα πρέπει να απαντήσει συγκεκριμένα στο τι πρέπει να γίνει με το δημόσιο χρέος, το οποίο έχει αναδειχθεί σε βασικό μοχλό όχι μόνο της επιβολής των αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων, αλλά και της συνολικής εκποίησης της χώρας στους διεθνείς κερδοσκόπους.
Το βασικό πρόβλημα με το δημόσιο χρέος δεν είναι τα υψηλά επιτόκια δανεισμού, όπως ισχυρίζεται η επίσημη προπαγάνδα, αλλά η αδυναμία εξυπηρέτησής του. Για να πάρουμε μια ιδέα αρκεί να πούμε τούτο: ενώ το ελληνικό δημόσιο δαπάνησε για το 2009 συνολικά 59,1 δις ευρώ σε αποδοχές και συντάξεις δημοσίων υπαλλήλων, σε ασφάλιση, περίθαλψη, κοινωνική προστασία, λειτουργικές δαπάνες, κοκ, για εξυπηρέτηση του χρέους δαπάνησε συνολικά 41,4 σε τοκοχρεολύσια και 42,7 σε δαπάνες για βραχυπρόθεσμους τίτλους του δημοσίου, ειδικές εκδόσεις ομολόγων και βραχυπρόθεσμη ταμειακή διευκόλυνση. Σύνολο εξυπηρέτησης 84,1 δις ευρώ, δηλαδή 142% των πρωτογενών δαπανών του δημοσίου ή 35% του ΑΕΠ!
Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτή η επιβάρυνση και πόσο ανατροφοδοτεί την έξαρση του δημόσιου χρέους, αρκεί να πούμε το εξής:

Την τελευταία δεκαετία (2000-2009) το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε στους δανειστές του περίπου 450 δις ευρώ. Παρ’ όλα αυτά το δημόσιο χρέος της χώρας όχι μόνο δεν συγκρατήθηκε, αλλά αυξήθηκε την ίδια δεκαετία κατά 155 δις ευρώ! Και μιλάμε για μια περίοδο όπου το ύψος των επιτοκίων με το οποίο δανειζόταν το ελληνικό δημόσιο ήταν το ίδιο με αυτό της Γερμανίας. Επομένως το ζήτημα δεν είναι να βρεθούν με κάποιο τρόπο νέα χαμηλότοκα δάνεια. Κάθε νέο δάνειο που συνάπτει το ελληνικό δημόσιο αποτελεί ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο της ελληνικής οικονομίας.

Ακόμη κι αν κατορθώσει να αποσπάσει ξανά επιτόκιο του επιπέδου της Γερμανίας.
Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορεί να υπάρξει καμμιά άλλη πολιτική, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα απ’ όλα ο βρόγχος του δανεισμού και δεν ξεφύγει η χώρα από τη θανάσιμη λαβή που της έχουν εφαρμόσει οι δανειστές της με όπλο το ευρώ και την συνεπικουρία της ΕΕ. Όσο λοιπόν η αριστερά θεωρεί ότι το όλο ζήτημα της χρεοκοπίας είναι ένα παραμύθι που σκαρφίστηκαν ο δικομματισμός και οι αγορές για να επιβάλουν τις πολιτικές που θέλουν, τόσο περισσότερο θα αιχμαλωτίζεται από την κυρίαρχη πολιτική. Όσο κι αν στο ερώτημα των «άδειων ταμείων» που θέτει κάθε τόσο η κυβέρνηση, η αριστερά απαντά με το πάρτε τα από το μεγάλο κεφάλαιο. Με άλλα λόγια, ζητά να τα πάρουν από το ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο και να τα δώσουν όχι στους εργαζόμενους, αλλά στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο που δανείζει το ελληνικό δημόσιο. Κι αυτό αποκαλείται από ορισμένους αντικαπιταλιστική πολιτική. Η μόνη αυθεντικά αριστερή και ταυτόχρονα ταξική απάντηση που μπορεί να δοθεί εδώ και τώρα είναι μία: Άμεση στάση πληρωμών ώστε να διασώσουμε τους πόρους που ιδιοποιούνται σήμερα οι διεθνείς τοκογλύφοι και κερδοσκόποι προκειμένου να δρομολογήσουμε μια άλλου τύπου ανάπτυξη της χώρας.
Όταν μιλάμε για άμεση μονομερή στάση ή παύση πληρωμών δεν εννοούμε μια μεθόδευση αναστολής της αποπληρωμής των δανείων, μέσα από αναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές ή την αναδιάρθρωση του χρέους. Το λέμε αυτό γιατί όσο πιο πολύ πλησιάζει η στιγμή της εγκαθίδρυσης του καθεστώτος ελεγχόμενης πτώχευσης από την ΕΕ και το ΔΝΤ, τόσο περισσότερο θα ακούγονται απόψεις που θα συγχέουν την άμεση παύση πληρωμών με διάφορα σχήματα αναδιαπραγμάτευσης ή αναδιάρθωσης του χρέους εξασφαλίζοντας μια προσωρινή μερική ή ολική αναστολή των πληρωμών. Οι απόψεις αυτές συγχέουν την μονομερή παύση πληρωμών με την πτώχευση της χώρας, επιτρέποντας στο ΔΝΤ να εμφανιστεί ως αναγκαία και συμφέρουσα λύση από τη στιγμή που έρχεται να επιβάλλει μια αρχική αναστολή των πληρωμών με σκοπό την επαναδιαπραγμάτευση και αναδιάρθρωση του χρέους. Μια τέτοια αναστολή των πληρωμών όχι μόνο δεν συμφέρει το λαό και τον τόπο, αλλά θα οδηγήσει με μαθηματική βεβαιότητα σε μεγαλύτερη όξυνση το πρόβλημα της υπερχρέωσης, ενώ θα εκθέσει τη χώρα στους εκβιασμούς των πιο κερδοσκοπικών κεφαλαίων διεθνώς που ειδικεύονται στην εκμετάλλευση χρεοκοπημένων κρατών.
Δεν είναι λοιπόν μια οποιαδήποτε στάση ή αναστολή των πληρωμών που απαντά στο πρόβλημα του χρέους από τη σκοπιά και το συμφέρον των εργαζομένων, αλλά μόνο εκείνη η μονομερής παύση πληρωμών που αντιτίθεται σε κάθε προσπάθεια πτώχευσης της χώρας και επιβολής καθεστώτος κηδεμονίας από το ΔΝΤ και την ΕΕ.

Ποια είναι η θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στη μονομερή παύση πληρωμών και στην αναστολή των πληρωμών μέσα από μια διαδικασία πτώχευσης; Το γεγονός ότι με την πρώτη αρνείται επίσημα η χώρα να αναγνωρίσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στους δανειστές της, αρνείται να αναγνωρίσει κάθε δικαίωμα ή απαίτηση των δανειστών, ενώ με τη δεύτερη όχι μόνο δεν αρνείται τα δικαιώματα των δανειστών πάνω της, αλλά δηλώνει αδυναμία εξυπηρέτησης των υποχρεώσεών της και τίθεται στη διάθεση των δανειστών της.
Η πρώτη επιλογή συνδέεται με την πάλη του λαού για την πολιτική, οικονομική και κοινωνική αυτοδιάθεσή του, για τη διάσωση της χώρας του από τις άρπαγες του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, ενώ η δεύτερη επιλογή αποτελεί τη βάση όλων των πολιτικών του ΔΝΤ.

Αυτός είναι ο λόγος που η μονομερής παύση πληρωμών που αρνείται να αναγνωρίσει δικαιώματα στους δανειστές, που αρνείται να θέσει τη χώρα υπό καθεστώς πτώχευσης και κηδεμονίας, αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αιτήματα όλων των λαϊκών επαναστατικών και απελευθερωτικών κινημάτων, από την εποχή που οι μπολσεβίκοι αρνήθηκαν μονομερώς να πληρώσουν τα τσαρικά χρέη και η διπλωματία τους πρωτοστάτησε να ενσωματωθεί στη διεθνή νομολογία η ρήτρα για το απεχθές χρέος (odious debt). Μια ρήτρα που προβλέπει ότι μια χώρα έχει κάθε δικαίωμα να αρνηθεί την αποπληρωμή των χρεών της όταν αυτά αποτελούν προϊόν διαφθοράς, ρεμούλας και κερδοσκοπίας.
Η μονομερής παύση πληρωμών θέτει σε πρώτη προτεραιότητα την ανάγκη να σταθεί η χώρα και ο λαός της στα πόδια τους, χωρίς τον φόρο αίματος στους δανειστές. Όμως για να γίνει αυτό δεν αρκεί η παύση πληρωμών. Αντίθετα, η παύση πληρωμών δεν έχει ουσιαστικά κανένα πρακτικό νόημα, αν δεν συνοδευτεί με ένα πακέτο άμεσων μέτρων θωράκισης της οικονομίας και της χώρας από τυχόν εκβιασμούς και πιέσεις. Δεν έχει κανένα νόημα αν δεν συνοδευτεί άμεσα με την επιβολή δραστικών ελέγχων στην κίνηση του κεφαλαίου, με την εθνικοποίηση των κύριων τραπεζών, με την έξοδο από το ευρώ και την ΟΝΕ και με μια γενναία αναδιανομή πλούτου προς όφελος των εργαζομένων όχι μόνο για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά ως βασική προϋπόθεση για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας σε νέα κοινωνική, ταξική και οικονομική βάση. Μόνο έτσι μπορεί να ορθοποδήσει η οικονομία και να οικοδομηθεί ένα ριζικά διαφορετικό κράτος από το σημερινό. Μόνο έτσι δεν θα χρειαστεί το δημόσιο να καταφύγει ξανά στη διεθνή κερδοσκοπία για δανεισμό.

ΣΧΕΤΙΚΆ

1. Ιδού ο νέος " πατριωτισμός"

2. To πείραμα του Μιλγκραμ και το πείραμα των αγορών.

3. TEOTWAYKI (Αναλυτική Παρουσίαση των Επιπτώσεων απο Στάση Πληρωμών)

4. Ο Ασσουρμπανιπάλ και ο Παπανδρέου

5. Κυρτός συνδυασμός The future of public debt prospects and implications.

Οι ΅Προστάτιδες΅ Δυνάμεις.

Αν χρωστάμε κάπου είναι στο μέλλον των παιδιών μας, εμείς φτάσαμε να χρωστάμε γιατί αυτοί που εμπιστευτήκατε με την ψήφο σας έκλεψαν και σας είπαν ψέματα.

Αυτό είναι το μεγάλο μας τσίρκο που βιώνουμε κάνοντας μόνο εμείς την θυσία

Καιρός είναι όσοι φάγαν στη πλάτη μας ,να τους κάνουμε τη ζωή κόλαση.

Πρέπει να ξαναεφεύρουμε την αστικοδημοκρατική επανάσταση (στοιχειώδη εργασιακά και ασφαλιστικά ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ) , πριν μας ρίξουν στο Μεσαίωνά τους.

Εσυ πληρώνεις την κρίση τους.

Ταξιδεύοντας οδικά στην Ευρώπη.

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΟΔΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Είναι οικονομικό, είναι παιδαγωγικό, είναι περιπετειώδες και διασκεδαστικό.
Αν δεν εκστρατεύσετε από Βουλγαρία, Ρουμανία ο συνήθης δρόμος εξόδου είναι η Πάτρα και η Ηγουμενίτσα προς Αγκώνα και Βενετία.
Οι τρεις ναυτιλιακές που εξυπηρετούν με σειρά ενδιαφέροντος.http://www.superfast.com/site/content.asp?sel=291&loc=1
http://www.minoan.gr/index.asp?a_id=43
http://web.anek.gr/portal/page/portal/ANEK_prodk.gr/portal/page/portal/ANEK_prod

Η σωστή προετοιμασία είναι το μισό της επιτυχημένης ταξιδιωτικής εμπειρίας.
Για την σχεδίαση των διαδρομών, ώρες οδήγησης, κόστος διοδίων, βενζίνης, φόρων και γύρω αξιοθέατα ο χιλιομετρικός καταμετρητής με χάρτες και εναλλακτικές διαδρομές http://www.viamichelin.co.uk/ Δεύτερη επιλογή το http://www.mapcrow.info/ με λιγότερες δυνατότητες και αξιοπιστία.Αν στο προορισμό σας είναι Λονδίνο ή Στοκχόλμη καλό είναι να προγραμματίσετε τα φέρυ μπόουτ σας. http://www.ferryto.co.uk/offers/index.html
Στη Ρώμη σας περιμένουν 1932 ξενοδοχεία, στο Παρίσι 1716 στο Άμστερνταμ 415 και στη Βαρκελώνη 790. Όλα μαζί θα τα βρείτε αφού ξεχωρίσετε αποστάσεις από κέντρο, κομβικά σημεία, αστέρια, παρατηρήσεις πελατών κλπ στο http://www.hotelscombined.com/?languageCode=ELlanguageCode=EL συνδυασμός περίπου 40 άλλων κόμβων ,σαν το φερέγγυο booking.com , που κατατάσσουν τις επιλογές σας με βάση την τιμή, την φήμη και πολλά άλλα χαρακτηριστικά. Οι έγκαιρες κρατήσεις είναι φτηνότερες και αφού έχετε προγραμματίσει το καράβι, τις διανυκτερεύσεις σας στους προορισμούς σας μπορείτε να κλίσετε άνετα ξενοδοχείο.

Στα διαμερίσματα ανά την Ευρώπη εξειδικεύεται το http://www.homelidays.co.uk/ στον αγροτουρισμό που έχει τα ιδιαίτερα κριτήρια του το http://www.belvilla.co.uk/ με τα 25 χρόνια παράδοση ή το http://www.villanao.co.uk/ σε 35 χώρες προορισμούς, ιδίως Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία. Αν στα παραπάνω δεν βρείτε τι ψάχνετε σίγουρα θα αναζητήσετε και θα αμειφθείτε στα κάτωθιhttp://www.tripwolf.com/
http://www.tripadvisor.com/
http://www.tiscover.com/ για τις Άλπεις.
http://www.ferienwohnungen.de/
Συμπληρώστε με σε ότι μου ξεφεύγει.
Αξιοποιείστε το Google Earth και εντάξτε περιηγήσεις 360 μοιρών πανοράματα στο panorama-city.net Δείτε βίντεο με το τόπο προορισμού σας και πάρτε ιδέες από άλλους παλιότερους περιηγητές σαν και εσάς.
Συγκεντρωτικά ιστότοποι Μουσείων, Κάστρων και Ανακτόρων στην Αγγλία ή την Βαυαρία , Πάρκων και Ζωολογικών κήπων, Εθνικά Πάρκα σε όλο τον κόσμο, ποδηλατικοί αγώνες. που αξίζει να μελετήσετε και να προγραμματίσετε τις περιηγήσεις σας. Μινιατούρες διάσημων κτηρίων ανά τον κόσμο μπορείτε να απολαυσετε σε θεματικά πάρκα που συγκεντρωμένα θα τα βρείτε εδώ.
Όταν έχετε προϋπηρεσία οδήγησης στη χώρα μας δεν έχετε έξω να φοβηθείτε τίποτα αρκεί να είστε νομοταγείς, καταρτησμένοι και ενημερωμένοι.
Τέλος και αρχή νέων περιπετειών η αφήγησή των ταξιδιών σας σε μπλογκ, σε φόρουμ ψηφιακής φωτογραφίας και σε παρουσιάσεις slideshow.

Διόνυσος.8-4-2010 .

O μικρός συνάδελφος του Εσταυρωμένου

Ο μικρός συνάδελφος του Εσταυρωμένου…
Ο Χριστός ήταν Υιός του Θεού και θυσιάστηκε εκ προμελέτης για να σώσει τους ανθρώπους. Ο Χαμίντ ήταν γιος παράνομου λαθρομετανάστη και θυσιάστηκε εξ αμελείας στην προσπάθεια να σώσει τον εαυτό του από την πείνα και την ανέχεια. Κυριακή των Βαΐων, ο Χριστός μπήκε στα Ιεροσόλυμα επευφημούμενος από τους λίγους, έστω, ανθρώπους που είχαν λάβει το μήνυμά του και πίστευαν σ’ αυτόν. Ο 15χρονος Χαμίντ διαμελίστηκε Κυριακή των Βαΐων, μ’ όλα τα μηνύματά του ανεπίδοτα. Τα Πάθη του Χριστού κράτησαν ολίγα εικοσιτετράωρα. Τα Πάθη του Χαμίντ είναι ζήτημα αν ανεστάλησαν για μερικά εικοσιτετράωρα.
Ένα δευτερόλεπτο πριν σκάσει στα χέρια του το μαγικό εύρημα των σκουπιδιών, το δώρο από τη νονά Ελλάδα, ο Χαμίντ ήταν ακόμα ένα αμφισβητούμενο πλάσμα του βωβού σινεμά των καθημερινών διαδρομών μας. «Που… έχει γεμίσει η Αθήνα από δαύτα, που… δεν χωράνε άλλα, που… τι θέλουν απ’ τη ζωή μας… και γιατί τους επιτρέπεται να σέρνονται έτσι και να μαυρίζουν τον τόπο…». Η βόμβα τού έδωσε πίσω το όνομα και την προσωπική του ιστορία. Το δράμα του δικαιώθηκε όταν τον έβγαλε από την ανθρώπινη σιωπή ο θάνατος, με θάνατο, στα Πατήσια. Ας το πούμε – ποιητική αδεία – θανάτω θάνατον Πατήσια… Όμως η αντίφαση είναι πολύ νωπή για να παραστήσουμε ότι δεν τη βιώνουμε. Γιατί πονάει τώρα κάτι βαθιά στην καρδιά για τον Χαμίντ; Γιατί θέλουμε να αφήσουμε λουλούδια στα σκαλιά; Γιατί η επικουρική προστασία; Μήπως επειδή είναι πολύ αργά; Μήπως επειδή, όπως έλεγαν και κάποιοι, καλός μετανάστης είναι ο νεκρός μετανάστης; Σκληρό ε;
Το τέλος του Χαμίντ, πέρα από την ακριβέστατη σημειολογία του (διαμελίστηκε, διασπάστηκε στις παραμέτρους της πραγματικότητας που ενσάρκωνε) ήταν το πολιτικό τέλος μιας πολιτικής ζωής… κι όχι το αποκορύφωμα ενός θεϊκού σχεδίου. Τον καιρό που ο Τζορτζ Μπους έμπαινε στο Αφγανιστάν με εντολή από τον Πανάγαθο (είχε δηλώσει τότε ότι οι εισβολές στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν ήταν εντεταλμένες από τον Θεό) ο Χαμίντ ήτανε μια σταλιά. Πιλάλαγε στο χωριό του αμέριμνος και χρειάστηκε να του πουν ένα σωρό παραμύθια της Χαλιμάς για να δικαιολογήσουν τους βρυχηθμούς του πολέμου. Μέχρι που η καταστροφή έγινε τόσο ορατή και το αίμα τόσο πολύ, ώστε τα παραμύθια αυτοκτόνησαν στο μυαλό των ενηλίκων. Τότε, η μάνα κι ο πατέρας του Χαμίντ, μαζί με κάμποσους άλλους Αφγανούς, νεαρούς κυρίως κατά τον ΟΗΕ, επέλεξαν τη φυγή. Κι η οικογένεια του Χριστού είχε κάποτε φύγει στην Αίγυπτο, καβάλα σ’ ένα γαϊδουράκι για να γλιτώσει από τον Ηρώδη. Στο μεταξύ όμως, το γαϊδουράκια έπαψαν να εξυπηρετούν τόσο τα θεϊκά σχέδια. Τα υποκατέστησαν οι δουλέμποροι. Με το αζημίωτο.
Η οικογένεια του Χαμίντ ήρθε σε μία χώρα - πέρασμα, όχι και τόσο μακρινή, για την οποία είχε ασυνείδητα καλή εντύπωση. Θα προτιμούσε ίσως να τραβήξει βορειότερα και δυτικότερα, αλλά τα κράτη της ευρωπαϊκής ελίτ, αυτά που στήριξαν την εισβολή στο Αφγανιστάν και που τώρα στέλνουν κυανόκρανους τεχνοκράτες στα ελληνικά υπουργεία, έκλεισαν τις θύρες τους κι άφησαν τον Νότο να τα βγάλει πέρα μόνος του. Ο συγκεκριμένος Νότος όμως, εκτός από τον Παρθενώνα, δεν είχε να επιδείξει παρά σκουπίδια. Σκουπίδια όλων των ειδών. Ανθρώπινα σκουπίδια, φλεγόμενα σκουπίδια, τοξικά σκουπίδια, τηλεοπτικά και άλλα… Κι είχε πάψει προ πολλού να τρέφει ασυνείδητα την όποια εκτίμηση για τον εαυτό του. Γι’ αυτό και τα παιδιά του Νότου έπαιζαν με Gormiti, με Barbie και ενίοτε με εκρηκτικά υλικά.
Όταν ο Χριστός ξεψύχησε, οι μαθητές έκαναν την αποκαθήλωσή του και τον έθαψαν με κατάνυξη. Όταν ο Χαμίντ σκοτώθηκε, η Κυβέρνηση περισυνέλεξε από μακριά τα κομμάτια του με τρυφερότητα και κατάπληξη. Ήταν σώμα και αίμα Χαμίντ.

Και θα ’πρεπε ίσως να μεταλάβουμε από μακριά όλοι το μερίδιό μας. Ένα κομμάτι έγραφε «πόλεμος», ένα άλλο έγραφε «πείνα», ένα τρίτο «δουλεμπόριο», ένα τέταρτο «ανύπαρκτη μεταναστευτική πολιτική», ένα πέμπτο «κακή εκπαίδευση», ένα έκτο «ελλιπής προστασία», ένα έβδομο «προβοκάτσιες», ένα ακόμα «ρατσισμός» κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.
Στην ταφή του Χριστού συμμετείχε ο Ιωσήφ της Αριμαθείας… Εξαίρεση ανάμεσα στους αρχιερείς. Αγάπησε τον θανόντα. Για τον Χαμίντ δεν μίλησε κανείς εκπρόσωπος της Εκκλησίας. Ήταν πολύ απασχολημένοι όλοι, μέρες που ’ναι, με τη λατρεία του Ιησού, και με τα θέματα φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Ο Ιησούς άφησε πίσω του μαθητές. Ο Χαμίντ μια τυφλή αδελφή…
Ο Ιησούς αναστήθηκε. Ο Χαμίντ όχι.

Δημοσιεύθηκε στο Ποντίκι 1-4-2010 στη στήλη της Τζένης.