ΨΗΦΙΣΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΤΑΣΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Πέρασαν 34 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Και βέβαια τα σχέδια της Άγκυρας για πλήρη έλεγχο της μεγαλονήσου δεν ευοδώθηκαν, αλλά η κατοχή συνεχίζεται, ενώ παραμένει ατιμώρητο και το έγκλημα του εποικισμού του κυπριακού βορρά.
Το μεγάλο αυτό διεθνές πρόβλημα δεν μπορεί να παραμένει άλυτο. Για να έρθει όμως η λύση και να δικαιωθούν οι αγώνες για ελευθερία και ανεξαρτησία, όπως και για πλήρη άσκηση των ανθρώπινων και δημοκρατικών δικαιωμάτων όλων των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας, ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, είναι, επί τέλους, αναγκαίο ο ελληνισμός να απελευθερωθεί από την επιζήμια αυταπάτη ότι «λύση» θα μπορούσε να είναι η αποδοχή και νομιμοποίηση των τετελεσμένων εκ μέρους του.
Υπενθυμίζουμε ότι, η Ελληνική Δημοκρατία, πέραν των υποχρεώσεων της ως εγγυήτριας δύναμης και, γενικότερα, της ιδιότητας του Μέρους των Συνθηκών Ζυρίχης – Λονδίνου, έχει συνομολογήσει την διαμόρφωση του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου με την Κυπριακή Δημοκρατία, υφίσταται και η ίδια διαρκείς πιέσεις από την Τουρκία στο Αιγαίο και την Θράκη και, ασφαλώς, ως κυρίαρχο εθνικό κράτος, τιμά τους δεσμούς του με τον κυπριακό ελληνισμό. Για όλους τους λόγους αυτούς, οι πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας έχουμε κάθε λόγο να ενδιαφερόμαστε για την λύση του Κυπριακού. Λύση πραγματική, δίκαιη και βιώσιμη. Λύση η οποία να προϋποθέτει την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής και των εποίκων. Λύση η οποία είναι εφικτή, εαν είμαστε καθαροί στις επιδιώξεις μας και ενεργητικοί για την προσέγγισή τους.
Στο πλαίσιο αυτό, οι κυπριακές εκλογές αποκτούν κρίσιμο χαρακτήρα. Όπως και η επιλογή του προσώπου το οποίο θα κληθεί να αγωνιστεί για την λύση, όπως την πιστεύουμε και την δικαιούμαστε, από την θέση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εδώ όμως οι παράμετροι της επιλογής είναι πρόσφατα αξιολογημένοι με αμάχητο τεκμήριο την στάση την οποία τήρησαν οι υποψήφιοι απέναντι στο σχέδιο Ανάν. Χωρίς να παραγνωρίζουμε φυσικά και την, εν συνεχεία, συνέπειά τους στις θέσεις τις οποίες υποστήριξαν την καθοριστική εκείνη στιγμή. Όπως και την δημιουργικότητα, την ενεργητικότητα και την ικανότητα για την προώθησή τους.
Για τους λόγους αυτούς, ως ενεργοί έλληνες πολίτες, θεωρούμε την επιλογή του Τάσσου Παπαδόπουλου ως την μόνη διαθέσιμη. Την υποστηρίζουμε ανεπιφύλακτα και διαδηλώνουμε την συστράτευσή μας για την επιτυχή έκβαση της εκλογικής μάχης την οποία δίνει. Για να υπάρξει επί τέλους λύση του Κυπριακού. Με βάση τις αρχές του Ο.Η.Ε. και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ακολουθούν υπογραφές
Πέρασαν 34 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Και βέβαια τα σχέδια της Άγκυρας για πλήρη έλεγχο της μεγαλονήσου δεν ευοδώθηκαν, αλλά η κατοχή συνεχίζεται, ενώ παραμένει ατιμώρητο και το έγκλημα του εποικισμού του κυπριακού βορρά.
Το μεγάλο αυτό διεθνές πρόβλημα δεν μπορεί να παραμένει άλυτο. Για να έρθει όμως η λύση και να δικαιωθούν οι αγώνες για ελευθερία και ανεξαρτησία, όπως και για πλήρη άσκηση των ανθρώπινων και δημοκρατικών δικαιωμάτων όλων των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας, ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, είναι, επί τέλους, αναγκαίο ο ελληνισμός να απελευθερωθεί από την επιζήμια αυταπάτη ότι «λύση» θα μπορούσε να είναι η αποδοχή και νομιμοποίηση των τετελεσμένων εκ μέρους του.
Υπενθυμίζουμε ότι, η Ελληνική Δημοκρατία, πέραν των υποχρεώσεων της ως εγγυήτριας δύναμης και, γενικότερα, της ιδιότητας του Μέρους των Συνθηκών Ζυρίχης – Λονδίνου, έχει συνομολογήσει την διαμόρφωση του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου με την Κυπριακή Δημοκρατία, υφίσταται και η ίδια διαρκείς πιέσεις από την Τουρκία στο Αιγαίο και την Θράκη και, ασφαλώς, ως κυρίαρχο εθνικό κράτος, τιμά τους δεσμούς του με τον κυπριακό ελληνισμό. Για όλους τους λόγους αυτούς, οι πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας έχουμε κάθε λόγο να ενδιαφερόμαστε για την λύση του Κυπριακού. Λύση πραγματική, δίκαιη και βιώσιμη. Λύση η οποία να προϋποθέτει την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής και των εποίκων. Λύση η οποία είναι εφικτή, εαν είμαστε καθαροί στις επιδιώξεις μας και ενεργητικοί για την προσέγγισή τους.
Στο πλαίσιο αυτό, οι κυπριακές εκλογές αποκτούν κρίσιμο χαρακτήρα. Όπως και η επιλογή του προσώπου το οποίο θα κληθεί να αγωνιστεί για την λύση, όπως την πιστεύουμε και την δικαιούμαστε, από την θέση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εδώ όμως οι παράμετροι της επιλογής είναι πρόσφατα αξιολογημένοι με αμάχητο τεκμήριο την στάση την οποία τήρησαν οι υποψήφιοι απέναντι στο σχέδιο Ανάν. Χωρίς να παραγνωρίζουμε φυσικά και την, εν συνεχεία, συνέπειά τους στις θέσεις τις οποίες υποστήριξαν την καθοριστική εκείνη στιγμή. Όπως και την δημιουργικότητα, την ενεργητικότητα και την ικανότητα για την προώθησή τους.
Για τους λόγους αυτούς, ως ενεργοί έλληνες πολίτες, θεωρούμε την επιλογή του Τάσσου Παπαδόπουλου ως την μόνη διαθέσιμη. Την υποστηρίζουμε ανεπιφύλακτα και διαδηλώνουμε την συστράτευσή μας για την επιτυχή έκβαση της εκλογικής μάχης την οποία δίνει. Για να υπάρξει επί τέλους λύση του Κυπριακού. Με βάση τις αρχές του Ο.Η.Ε. και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ακολουθούν υπογραφές
UPDATE
Από τον Παντελή Οικονόμου, εκπρόσωπο των ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ( αριστερή πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ), έγινε η ακόλουθη δήλωση:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συμμετοχή μου στην πρωτοβουλία της Ελληνικής Δημοκρατικής Εταιρείας ( Ε.Δ.ΕΤ. ) με σκοπό την στήριξη της υποψηφιότητας του Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου και η, εκ μέρος μου, υπογραφή του σχετικού ψηφίσματος υποδηλώνει την βούληση να αποτραπεί η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής του ’74, της κατοχής και του εποικισμού. Υπογραμμίζει ακόμη την αδήρητη αναγκαιότητα εξεύρεσης λύσης του Κυπριακού το ταχύτερο δυνατόν, με βάση τις αρχές του Ο.Η.Ε. και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με ικανοποίηση μου διαπιστώνω ότι και πολλές άλλες δυνάμεις στον ελλαδικό χώρο συγκλίνουν προς τις παραπάνω εκτιμήσεις.
Η στάση του Τάσσου Παπαδόπουλου απέναντι στο Σχέδιο Ανάν και η δικαίωσή της, αλλά και η μετέπειτα συνέπεια, δημιουργικότητα και δραστηριότητά του, με έχουν πείσει ότι αποτελεί την ενδεδειγμένη επιλογή για την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στηρίζουμε συνεπώς ανεπιφύλακτα την υποψηφιότητα του Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου και διαδηλώνουμε την πρόθεση μας να συμβάλλουμε στον αγώνα του για εκλογή και λύση.
Η Τουρκία συνεχίζει να αρνείται να εφαρμόσει το Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Συμφωνίας Σύνδεσης 22-01-2008
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ, απαντώντας σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλη σχετικά με την συνεχιζόμενη άρνηση της Τουρκίας να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της, που μνημονεύονται στην εταιρική σχέση για την προσχώρηση και την πλήρη εφαρμογή της συμφωνίας σύνδεσης και του πρόσθετου πρωτοκόλλου απάντησε, αποδοκιμάζει την στάση της τουρκικής ηγεσίας και ανακοινώνει το πάγωμα 8 σημαντικών κεφαλαίων των ενταξιακών διαπραγματεύσεων,
Η πλήρης απάντηση της Προεδρίας έχει ως εξής:
«Τον περσινό Δεκέμβριο, το Συμβούλιο διαπίστωσε ότι η Τουρκία δεν είχε τηρήσει την υποχρέωσή της για πλήρη και άνευ διακρίσεων εφαρμογή του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου στη Συμφωνία Σύνδεσης, με αποτέλεσμα τα κράτη μέλη που συνέρχονταν στη Διακυβερνητική Διάσκεψη να μην αποφασίσουν να αρχίσουν διαπραγματεύσεις για τα κεφάλαια που περιλαμβάνουν τομείς δράσης που σχετίζονται με τους περιορισμούς που έχει επιβάλει η Τουρκία στην Κυπριακή Δημοκρατία, εωσότου η Επιτροπή διαπιστώσει την εκ μέρους της Τουρκίας τήρηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει στο πλαίσιο του εν λόγω Πρωτοκόλλου.
Τα κεφάλαια αυτά είναι τα εξής: Κεφάλαιο 1: Ελεύθερη κυκλοφορία Εμπορευμάτων· Κεφάλαιο 3: Δικαίωμα Εγκατάστασης και Ελεύθερης παροχής υπηρεσιών· Κεφάλαιο 9: Οικονομικές υπηρεσίες· Κεφάλαιο 11: Γεωργία και Ανάπτυξη της Υπαίθρου· Κεφάλαιο 13: Αλιεία· Κεφάλαιο 14: Πολιτική Μεταφορών· Κεφάλαιο 29: Τελωνειακή Ένωση· Κεφάλαιο 30: Εξωτερικές Σχέσεις. Πέραν τούτου, το Συμβούλιο συμφώνησε ότι τα κράτη μέλη που συνέρχονταν στη Διακυβερνητική Διάσκεψη θα αποφάσιζαν να μην κλείσουν προσωρινά κανένα κεφάλαιο, εωσότου η Επιτροπή διαπιστώσει την εκ μέρους της Τουρκίας τήρηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει στο πλαίσιο του εν λόγω Πρωτοκόλλου.
Το Συμβούλιο συμφώνησε επίσης ότι θα παρακολουθούσε και θα ανέλυε την επιτευχθείσα πρόοδο στα θέματα που καλύπτει η δήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου 2005 και κάλεσε την Επιτροπή να διαβιβάσει πληροφορίες σχετικά με το θέμα, στο πλαίσιο των μελλοντικών ετήσιων εκθέσεών της, και συγκεκριμένα του 2007, 2008 και 2009, εάν χρειαστεί. Στην έκθεσή της για το 2007 σχετικά με την Τουρκία, η Επιτροπή παρατήρησε ότι, μετά την απόφαση του Συμβουλίου τον περασμένο Δεκέμβριο, η Τουρκία δεν έκανε καμία πρόοδο προς την κατεύθυνση της πλήρους και άνευ διακρίσεων εφαρμογής του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου. Η έκθεση αυτή εξετάστηκε και αξιολογήθηκε από το Συμβούλιο, στη συνεδρίασή του της Δευτέρας, 10 Δεκεμβρίου. Στα συμπεράσματά του, το Συμβούλιο αποδοκιμάζει το γεγονός ότι η Τουρκία δεν τήρησε την υποχρέωσή της για πλήρη και άνευ διακρίσεων εφαρμογή του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου στη Συμφωνία Σύνδεσης και επισημαίνει ότι θα συνεχίσει να παρακολουθεί την πρόοδο που επιτυγχάνεται στον τομέα αυτό. Στο μεταξύ, μπορώ να επαναλάβω πόσο σημαντική είναι για την Τουρκία η όσο το δυνατόν ταχύτερη αντιμετώπιση του θέματος, δεδομένου ότι προφανώς επηρεάζει την πορεία των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.»
Γιατί ένας αριστερός δεν μπορεί να ψηφίσει τον κ. Χριστόφια [Της επικαιρότητας]
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρ’ όλο που, όπως γνωρίζουν πολλοί φίλοι, δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ ταμπέλες του τύπου «αριστερός» και «δεξιός», γιατί τα τελευταία τριάντα χρόνια αυτοί οι όροι έγιναν κουλουβάχατα, ενώ ταυτόχρονα επιμένω να παραμένω πιστός στις αξίες της αλληλεγγύης, της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της εθνικής ανεξαρτησίας, που όρισαν κάποτε την έννοια της Αριστεράς, σε αυτό το σύντομο κείμενο θα προσπαθήσω συνοπτικά να δείξω από τη σκοπιά, της Αριστεράς, γιατί ένας αριστερός δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υποστηρίξει τον κ. Χριστόφια και η μοναδική επιλογή που διαθέτει είναι ο Τάσσος Παπαδόπουλος.
Ο Κάρολος Μαρξ αρεσκόταν στο να επισημαίνει τις περίφημες πανουργίες της Ιστορίας και ήταν ακριβώς η προσήλωσή του στις εξαιρέσεις και όχι στους κανόνες που τον προφύλασσε συχνά από το να υποπίπτει στα τραγικά λάθη που χαρακτήρισαν τους επιγόνους του «μαρξιστές». Γι’ αυτό και συχνά μνημόνευε την camera obscura, τούτη την πρόδρομη μορφή φωτογραφικής μηχανής που εμφάνιζε τα είδωλα αντεστραμμένα.
Η ιστορία της επίσημης κυπριακής Αριστεράς, του ΑΚΕΛ, θυμίζει τη λειτουργία της camera obscura. Γιατί σε όλες τις κρίσιμες στιγμές της απουσίαζε, με τραγικά αποτελέσματα, από τον ιστορικό ρόλο που της αντιστοιχούσε. Έτσι, βρέθηκε να κατέχει τα ιστορικά πρωτεία μιας Αριστεράς που αρνήθηκε τον εθνικοαπελευθερωτικό -αντιαποικιακό αγώνα για την Ένωση με την Ελλάδα, όταν τούτος ξεπήδησε ως «τέκνο της ανάγκης, κι ώριμο τέκνο της οργής» από τα σπλάχνα του κυπριακού ελληνισμού. Όταν αργότερα το καθεστώς του νησιού τέθηκε σε διαπραγμάτευση, ήταν από τις πρώτες που αντιτάχθηκε στο αίτημα του αγώνα για Ένωση, προτιμώντας ν’ ακολουθήσει πιστά τη φωνή της Σοβιετίας και της Αγγλίας, που επιθυμούσαν το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» της Κύπρου να παραμείνει δήθεν «ανεξάρτητο», προκειμένου να μεταβληθεί σε άθυρμα των γεωπολιτικών τους παιχνιδιών στο θέατρο της ανατολικής Μεσογείου.
Κι όταν, έπειτα από την τουρκική εισβολή και κατοχή, τούτη ακριβώς η «ανεξαρτησία» έγινε εφαλτήριο για την οικοδόμηση ενός πειρατικού, off-shore κρατιδίου, όταν αυτή η πραγματικότητα αποτέλεσε τη βάση για τη διαμόρφωση ενός «νεοκυπριωτισμού», που καλούσε τους Έλληνες της Κύπρου να ξεχάσουν ότι είναι κατεχόμενοι, πρόσφυγες κι υποδουλωμένοι και να θυσιάσουν ακόμα κι αυτή την ελληνικότητά τους στον βωμό των πολυτελών τετράτροχων και των ηλεκτρικών συσκευών, αυτή τέθηκε στην πρωτοπορία τούτου του «νέου θαυμαστού κόσμου» της Μεγαλονήσου, σε αγαστή σύμπνοια με τους διεθνείς αρχιτέκτονές του. Κι έφτασε, στ’ όνομα του «διεθνισμού», να οικοδομεί και να τείνει «χείρες φιλίας» στον Τούρκο κατακτητή, κατασυκοφαντώντας ως «εθνικιστικό» τον αγώνα για την αποτίναξή της εισβολής αλλά και την ίδια τη μνήμη του αγώνα.
Όσο για το Σχέδιο Ανάν, γνωρίζουν όλοι πολύ καλά πως αποτελούσε τέκνο αυτής ακριβώς της δυναμικής και της τροπής των εξελίξεων, την οποία η ηγεσία του ΑΚΕΛ, αγκαζέ με τη Δεξιά του ΔΗ.ΣΥ., βεβαίως, στήριζε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Και χρειάστηκε η καταπληκτική εξέγερση των συνειδήσεων στην Κύπρο και των ίδιων των μελών του ΑΚΕΛ, για να αναγκάσει τούτο το κόμμα να πάει ενάντια στις αποφάσεις των οργάνων του, συντασσόμενο στο παραπέντε με το ΟΧΙ. Διότι δεν ήταν το ΑΚΕΛ που εξέφρασε την ψυχή των Ελλήνων της Κύπρου εκείνη την Άνοιξη, αλλά ο «αστός», ο «κεντρώος δημοκράτης», ο «εθνικιστής» Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος δεν δίστασε ν’ αντιταχθεί στην αμερικανοβρετανική και την τουρκική βούληση, που τον καλούσαν να παραδώσει την Κύπρο στα χέρια τους. Και ήταν αυτός, ο «συντηρητικός αστός», και όχι η Αριστερά του ΑΚΕΛ που προσπάθησε να συγκρατήσει την πολιτική της Κύπρου στην ύστατη γραμμή άμυνας που χάραξε το ΟΧΙ, στήνοντας γέφυρες με όσους θέτουν προσκόμματα στα σχέδια της Νέας Τάξης, τους Ρώσους, τους Γάλλους -ακόμα και τους Κινέζους.
Τώρα λοιπόν, έπειτα απ’ όλα αυτά, η ηγεσία του ΑΚΕΛ –ο Χριστόφιας– ζητάει τη στήριξή του απο τον κυπριακό ελληνισμό ως προεδρικός υποψήφιος στις ερχόμενες εκλογές. Και πάλι, αυτή η περίφημη «πανουργία της Ιστορίας» θέλει την τουρκική κατοχική κυβέρνηση του βορείου τμήματος να επικροτεί την υποψηφιότητά του και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Φόρειν Όφις να χαμογελούν με την κάθοδό του στις εκλογές. Διότι, ακριβώς, τον θεωρούν τον καλύτερο δυνατό υποψήφιο για να βγάλουν τον Τάσσο από τη μέση, ώστε να ξεκινήσουν μια συντεταγμένη επιχείρηση υπονόμευσης της βούλησης των Ελληνοκυπρίων, επαναφέροντας το Σχέδιο Ανάν με άλλους όρους!
Γιατί, λοιπόν, ένας αριστερός δεν θα στήριζε Χριστόφια; Μα ακριβώς γιατί, θέλοντας να παραμείνει πιστός στα ιδεώδη του, δεν μπορεί να ταχθεί με εκείνους που υποστηρίζει η παγκόσμια ιμπεριαλιστική τάξη. Διότι, πιστός στις απελευθερωτικές αξίες, επιμένει στην πάλη για δικαιοσύνη στην υπόθεση της Κύπρου για αυτοδιάθεση των Κυπρίων αδελφών, ενάντια στα αυτοκρατορικά ανακτοβούλια των Αμερικανοβρετανών, τα τουρκικά στρατεύματα, τους «μηδίσαντες» της ελλαδίτικης και της κυπριακής άρχουσας τάξης. Και επειδή από το 1974 και μετά νιώθω τον εαυτό μου πρώτα Έλληνα της Κύπρου και μετά Ελλαδίτη, και νομίζω πως το έχω αποδείξει πολλές φορές, νομίζω πως έχω έναν λόγο επιπλέον για να τοποθετηθώ. Εξάλλου, η μοίρα της Κύπρου είναι αξεδιάλυτα δεμένη με το σύνολο του ελληνισμού. (Αναδημοσίευση από την κυπριακή εφημερίδα Ένωσις)
Γ. Καραμπελιάς