ΑΜΑ, ΑΜΚΑ, ΑΦΜ ,ΙΒΑΝ, ΑΔΤ

Όσοι Έλληνες εργαζόμενοι θύματα της οικονομικής μας χρεοκοπίας, αναζητούν μέλλον, όραμα και εργασία σε Ευρωπαϊκές χώρες ξέρουν ότι αποκτούν αμέσως μερίμνη του εργοδότη τους ΑΜΚΑ, ΑΦΜ & ΙΒΑΝ. Το ιδιο τυπικά έπρεπε να ισχύει και στη Χωρα μας που εν τούτοις οργιάζει η μαύρη ανασφάλιστη εργασία, η φοροδιαφυγή και φοροκλοπή (ΦΠΑ) και οι κατασχέσεις λογαριασμών τραπέζης λογω χρεών. Επιπλέον από το ΕΦΚΑ υπάρχει ο Αριθμός Μητρώου Ασφάλισης και την Αστυνομία που ο ΑΔΤ που όπως πολλαπλά αποδεικνύει το αστυνομικό δελτίο βρίθει περιπτώσεων πλαστών ταυτοτήτων και οργανωμένες συμμορίες ημεδαπών και αλλοδαπών, τελευταία τον 12/2021 που εκκρεμεί δικαστικά με πελατολόγιο την αφρόκρεμα της διεθνούς εγκληματικότητας. Οι κυβερνήσεις από το 2018 επισήμαναν την ανάγκη νέας μη παραποιουμένης Ταυτότητας που η κυβέρνηση ΝΔ το 2023 αποφάσισε μετα πολλές παλινωδίες τελικά να υλοποιήσει με απευθείας ανάθεση, πιεζόμενη από μια Ευρωπαϊκή κανονικότητα και ελεγχόμενη από την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ για κατάχρηση εξόδων με επερωτήσεις στη Βουλή. Τις τελευταίες όμως ημέρες «φωστήρες» της ακροδεξιάς κανοναρχούν ενώ η Χωρα καίγεται από εγκληματική ακηδία και εθνικές ολιγωρίες στο Αιγαίο, την Νότια Κρήτη, αφοπλισμό νησιών, προκλήσεις στην Πράσινη Γραμμή στη Κύπρο προσβολές μειονοτήτων στη Βόρεια Ήπειρο βρήκαν πεδίο μεσαιωνικού αναχωρητισμού, την έκδοση νέων ταυτοτήτων και προκρίνουν μέτρο μάχιμο πορείες και έκδοση των υπαρχόντων ταυτοτήτων από την παλιά έκδοση, με ισχύ επι 10ετία. Αυτή την ίδια έκδοση που εύκολα πλαστογραφείτε όπως λένε Ελληνικές και Ευρωπαϊκές αρχές Ασφαλείας. Προεξάρχουν στο ξεσηκωμό και υπερεργασία των ΤΤ η επίσημη Εκκλησία, παραθρησκευτικές οργανώσεις μοναχοί και τα κοινοβουλευτικά κόμματα των Σπαρτιατών ,Νίκη και Ελληνική Λύση. Περα από την υποκριτική στάση ολων των εμπλεκομένων φαίνεται να καθαγιάζονται: 1. Η πλαστότητα και η ανωνυμία στον έλεγχο του Δημοσίου. 2. Οργανωμένη φοροδιαφυγή με προεξάρχουσα τη Εκκλησία της Ελλάδος, το Πατριαρχείο και λογής αιρετικά & αυτονομημένα μοναστήρια. 3. Την μαύρη ανασφάλιστη εργασία με αποκαθήλωση του ασφαλιστικού συστήματος(κύρια και επικουρική σύνταξη) & της δωρεάν κοινωνικής Πρόνοιας. 4. Διάφορες απατεωνιές σε διορισμούς, όρια συνταξιοδότησης, πολεοδομία, κτηματολόγιο, μεθοδευμένες υπεξαιρέσεις κληρονομιών και άλλες κακουργηματικές πράξεις.

Τα επιχειρήματα τους τραβηγμένα από τον αντιεπιστημονικό Ανορθολογισμό και την ομίχλη του υποκόσμου για Αντίχριστους, ηλεκτρονικούς ψεκασμούς και εμφυτεύσεις, σφραγίδες και προφητείες ,Αποκάλυψη παραλυτική σεναριολογια ελέγχου εντοπισμού την εποχή του Predator (spyware) και του εντοπισμού μέσω κινητών και δορυφόρων. Θέλουν λέει τη συλλογή υπογραφών για Δημοψήφισμα φανατικού διαχωρισμού για να πιέσουν μια ευεπίφορη Δεξιά κυβέρνηση που προάγει ψηφοθηρική ανευθυνότητα, οπισθοδρόμηση επίσημη φοροδιαφυγή, αισχροκέρδεια, ρατσισμό, σεξισμό και μισαλλοδοξία Πιστεύω οι προοδευτικές δυνάμεις που θέλουν ισχυρή Παραγωγική Οικονομία, διαχωρισμό Κράτους από Εκκλησία, θεση σε βιώσιμη ΕΕ και αντιμετώπιση του προσφυγικού και υπογεννητικότητας σε υγειές βάσεις να δώσουν την προσοχή τους στα εκφυλιστικά αυτά φαινόμενα που εκφασίζουν τον κοινωνικό βίο. Δρ Διονυσιος Λαμπαδαριος

«Εποχή Τσίπρα»: 15 σουβενίρ μιας τρομερής δεκαπενταετίας

ΚΙΜΠΙ Εχει δημοσιευτεί στην εφημεριδα των Συντακτων 8-7-2023

Εν μέρει στις 21 Μαΐου, αλλά περισσότερο στις 25 Ιουνίου όλοι μίλησαν για έναν ιστορικό κύκλο που κλείνει. Και ο Μητσοτάκης μίλησε για ιστορικό κύκλο, και ο Τσίπρας χρησιμοποίησε μια ανάλογη διατύπωση, και του Βαρουφάκη ο «θρήνος της Αριστεράς» παρέπεμπε σε κύκλο που έκλεισε. Και σε άλλες 50 αποχρώσεις του μαύρου ή του γκρι θα βρει κάποιος αντίστοιχα ανοιγο-κλεισίματα κύκλων σε όλες τις θριαμβικές ή θρηνητικές αποτιμήσεις των εκλογικών αποτελεσμάτων από πολιτικούς εκπροσώπους και αυτόκλητους ή κατ’ επάγγελμα δημοσιολόγους. Και δίπλα στους ιστορικούς κύκλους εδώ και δέκα μέρες προστέθηκε -διά στόματος Αλέξη Τσίπρα- κι άλλη μία πιθανή μονάδα μέτρησης της Ιστορίας, τα κύματα. «Παραμερίζω για να περάσει το νέο κύμα», είπε, με έναν πολιτικό νεολογισμό που δανείζεται κάτι από τη μουσική ή τον κινηματογράφο. Φυσικά, υπάρχει και μια τρίτη μονάδα μέτρησης της Ιστορίας, πιο κλισέ και οικεία, η «εποχή», της οποίας επίσης με ευκολία κηρύσσεται το τέλος ή η αρχή. Βεβαίως, η Ιστορία δεν κινείται ούτε σε κύκλους ούτε κατά κύματα ούτε εντελώς γραμμικά, σαν μια ανηφόρα που η άμαξα της ανθρωπότητας άλλοτε τη διατρέχει με ταχύτητα, άλλοτε κολλάει και ακινητοποιείται σε ένα τέλμα της κι άλλοτε παλινδρομεί χάνοντας χιλιόμετρα «προόδου». Η Ιστορία συγκροτείται από γεγονότα και δεδομένα που ξεπερνούν την ατομική αίσθηση και εμπειρία των συντελεστών της, πρωταγωνιστών και κομπάρσων. Μόνο εκ των υστέρων και έξω από αυτήν μπορούμε να αντιληφθούμε τα πραγματικά «σχήματά» της. Κι αν αποδεχθούμε ότι η Ιστορία έχει νόημα ως πορεία του είδους μας προς την ελευθερία και τη χειραφέτηση από κάθε είδους καταναγκασμό, το μόνο σχήμα που φαίνεται μέχρι στιγμής να την αποδίδει ρεαλιστικά είναι η σπείρα (η κατά μαρξισμό σπειροειδής εξέλιξη της Ιστορίας). Εξάλλου, οι κύκλοι και τα κύματα είναι σχήματα δανεικά από άλλη επιστήμη (σύμφωνα με ορισμένους, ψευδοεπιστήμη), την οικονομία. Υπάρχουν οι επιχειρηματικοί και οικονομικοί κύκλοι, με τις εναλλαγές ανόδου - κάμψης - κρίσης, υπάρχουν τα μακρά κύματα και οι «εποχές» του Κοντράτιεφ, όμως όλα αυτά μπορεί να γίνονται ενδιαφέρουσες απεικονίσεις και διαγράμματα για την ιστορική εξέλιξη του καπιταλισμού, αλλά δεν κουμπώνουν και τόσο με τη νέα οικονομική πραγματικότητα στην οποία οι κρίσεις είναι η κανονικότητα και η άνοδος η εξαίρεση. Πείτε μου, για παράδειγμα, σε ποιον οικονομικό κύκλο ή μεγάκυκλο, σε ποιο μακρύ κύμα εντάσσεται αυτό που συνέβη στην Ελλάδα από το 2008 μέχρι σήμερα; Και πώς ακριβώς μπορούμε να ονομάσουμε αυτή τη φοβερή δεκαπενταετία; Ποιο είναι το σχήμα της, το πρόσωπό της, ο τίτλος της; Από πολλές απόψεις αυτή η δεκαπενταετία ήταν «εποχή Τσίπρα». Δεν ήταν εποχή Καραμανλή, ούτε εποχή Παπανδρέου, ούτε Σαμαρά. Κι αν τυχόν υπάρξει «εποχή Μητσοτάκη», αυτή θα μετρήσει από φέτος και πέρα. Αλλά «εποχή Τσίπρα» σίγουρα υπήρξε, ανεξάρτητα από τις προθέσεις και τους σχεδιασμούς του ίδιου. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της, το υλικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενό της;

Ας ανοίξουμε το σεντούκι της τρομερής δεκαπενταετίας για να δούμε ποια είναι τα πιο χαρακτηριστικά σουβενίρ της: 1. Η εκκωφαντική αμφισβήτηση της επίπλαστης κοινωνικής ηρεμίας και οικονομικής ευημερίας από μια νέα γενιά μεγάλου θυμού και αγρίων διαθέσεων που έφερε τον Δεκέμβριο του 2008 το σύστημα εξουσίας σε απόλυτη αμηχανία, αποκαλύπτοντας πόσο εύθραυστο και ευάλωτο είναι. 2. Η παντελής αδυναμία του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων του κραταιού δικομματισμού της Μεταπολίτευσης να αποτρέψουν τη δημοσιονομική κρίση ή να διαπραγματευτούν έστω μια μετριοπαθή διαχείρισή της με τους Ευρωπαίους εταίρους και τις αγορές. 3. Η απώλεια κάθε ίχνους εμπιστοσύνης των ηγεμόνων της Ε.Ε. και της οικονομικής διακυβέρνησης της ευρωζώνης (Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη, Βερολίνο) στο εγχώριο πολιτικό σύστημα και στην ελληνική επιχειρηματική ελίτ. Και το μεν και η δε αντιμετωπίστηκαν από τους εταίρους ως ανυπόληπτες οντότητες που έπρεπε να υποβληθούν σε τιμωρητική «αγωγή». Αυτό παρέσυρε και τις πολιτικές φαμίλιες και τα οικονομικά τζάκια της Μεταπολίτευσης. 4. Η κατάρρευση της οικονομικής και παραγωγικής βάσης της χώρας, η διάλυση παραδοσιακών επιχειρηματικών πυλώνων και η μαζική μεταβίβαση όποιας επιχειρηματικής περιουσίας δεν ρευστοποιήθηκε σε άλλα χέρια, κυρίως ξένα κεφάλαια. Η ραγδαία υποβάθμιση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, η συγκεντροποίηση και η ριζική αναμόρφωση της επιχειρηματικής ανθρωπογεωγραφίας. 5. Η συντριβή της εργατικής τάξης και όλων των εργαζόμενων στρωμάτων με τον πρωτοφανή μηχανισμό «εσωτερικής υποτίμησης» που επέβαλαν οι δανειστές και επιτηρητές της χώρας. Η ραγδαία φτωχοποίηση και η μαζική απαλλοτρίωση περιουσιακών στοιχείων ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων, κυρίως στο όνομα της διάσωσης των τραπεζών. 6. Η τεράστια αναδιανομή πλούτου από τους κάτω προς τους πάνω και κυρίως τους έξω (ξένο κεφάλαιο) που συντελέστηκε στη δεκαπενταετία αυτή. Το αποτέλεσμά της είναι ακόμη βαθύτερη κοινωνική πόλωση κι ένας διχασμός της κοινωνίας σε ικανοποιημένους και μη, με σαφές πολιτικό αποτύπωμα στην ηγεμονία Μητσοτάκη. 7. Ο πρωτοφανής διασυρμός του κοινοβουλευτισμού και του συστήματος διακυβέρνησης από τους δανειστές που μετέτρεψαν χώρα της Ε.Ε. σε προτεκτοράτο κυβερνώμενο μέσω μνημονίων και εκθέσεων συντεταγμένων από τεχνοκράτες στις Βρυξέλλες, στη Φρανκφούρτη ή στην Ουάσινγκτον. 8. Η ριζική αμφισβήτηση του europroject από την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας, που κατέστησε την Ελλάδα, έστω και στιγμιαία, υπερδύναμη της κρίσης, ικανή να οδηγήσει σε αποσύνθεση το πείραμα της νομισματικής ένωσης. Η αποκάλυψη ότι πίσω από την κρούστα δημοκρατίας, συναίνεσης και συνδιαλλαγής της Ε.Ε. υπάρχει κυρίως, βία, εκβιασμός, ψεύδος, σκληρότητα, κυνισμός και γερμανική ηγεμονία. 9. Η ριζοσπαστικοποίηση τεράστιων τμημάτων της κοινωνίας, που βγήκαν εκτός σχεδίου και σε πρωτοφανείς αριθμούς στο προσκήνιο της διαμαρτυρίας και της πολιτικής, με κορυφαίες στιγμές τον Ιούνιο του 2011 (αγανακτισμένοι) και τον Ιούλιο του 2015 (δημοψήφισμα). 10. Η αποσύνθεση του μεταπολιτευτικού κομματικού συστήματος, με κεντρικό στοιχείο την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, που αποδέσμευσε πολιτικά εκατομμύρια πολίτες και τους κινητοποίησε σε αναζήτηση νέας πολιτικής στέγης. 11. Η τρομακτική απουσία ιδεολογικών φίλτρων και αντιστάσεων που επέτρεψε, με την κραυγαλέα χορηγία θυλάκων της πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ, ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας να γοητευτεί από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. 12. Το τολμηρό βήμα δεκάδων μικρών ή μεγαλύτερων ομάδων των ριζοσπαστικής Αριστεράς να βγουν από τη βολή της διαμαρτυρίας και της (ολίγον εξωκοινοβουλευτικής, ολίγον ενδοκοινοβουλευτικής) αντιπολίτευσης και να διεκδικήσουν ρόλο στην κεντρική πολιτική, με κάποιας μορφής πρόγραμμα. 13. Η τεράστια ώθηση -στα όρια του εξαναγκασμού- που έδωσε η αποδεσμευμένη από τον πρώην δικομματισμό κοινωνία στον ΣΥΡΙΖΑ να διατυπώσει πρόταση διακυβέρνησης, έστω και στην εκδοχή γονατογραφήματος. Η εξαιρετική ικανότητα του Αλέξη Τσίπρα να ενσαρκώσει αυτή τη «λαϊκή» απαίτηση σχεδόν αδιαμεσολάβητα, και παρά την έλλειψη επαρκούς και συνεκτικού κομματικού μηχανισμού. 14. Το παράθυρο ευκαιρίας που άνοιξε στην Ελλάδα και την Ευρώπη για τη διαμόρφωση και προβολή ενός εναλλακτικού αριστερόστροφου σχεδίου διαχείρισης της κρίσης. Αλλά και το βίαιο, ερμητικό κλείσιμο αυτού του παραθύρου μέσα από τις αυταπάτες που κατέρρευσαν, τις ψευδαισθήσεις που εξαερώθηκαν, τις επιθέσεις έχθρας και φιλίας που εξαπολύθηκαν, τις οδυνηρές ήττες και τους ολέθριους πολιτικούς, ταξικούς και γεωπολιτικούς συμβιβασμούς που εδραίωσαν στην πλειονότητα της κοινωνίας την ψευδοπίστη ότι «Δεν Υπάρχει Εναλλακτική Λύση» (ΤΙΝΑ). 15. Οποιος είναι έξω από το μαντρί τον τρώει ο λύκος, αλλά και μέσα στο μαντρί κάλλιστα μπορούν να τον φάνε τ’ άλλα πρόβατα, που η εκμαυλιστική αγωγή της εξουσίας τούς έχει προσφέρει τα αναγκαία κανιβαλικά ένστικτα.

ΥΓ.: Το παρόν κείμενο είχε γραφεί εν θερμώ για την «Εφ.Συν.» του προηγούμενου Σαββατοκύριακου, αλλά κρατήθηκε λόγω έλλειψης χώρου. Ελάχιστα πράγματα πρόσθεσα στην εν ψυχρώ δεύτερη ανάγνωσή του. 💬 Θεωρίες για την υπεραξία Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία πώς η ιστορία γίνεται σιωπή τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί Αλκη Αλκαίου, «Ρόζα» kibi2g@yahoo.gr, kibi-blog.blogspot.com

Το "λαχείο" της γέννησης

Μιχάλης Ψύλος • mpsilos@naftemporiki.gr Παγκόσμια ημέρα Προσφύγων σήμερα και δεν βλάπτει να υπενθυμίζουμε ότι εμείς οι σημερινοί Ευρωπαίοι είμαστε αρκετά τυχεροί: Γιατί -οι περισσότεροι- γεννηθήκαμε στην Ευρώπη, από σωστούς γονείς, δεν αντιμετωπίσαμε πείνα, δυσεντερίες από μολυσμένο νερό, ούτε πολέμους στην πόρτα μας. Δεν είχαμε να επιλέξουμε πού θα γεννηθούμε: Σε μια από τις πλουσιότερες περιοχές του κόσμου ή αν θα έπρεπε να υπομείνουμε μια ζωή άθλιας φτώχειας σε μια χώρα εμφυλίου πολέμου. Για εμάς-τους σύγχρονους Ευρωπαίους- η γέννηση δεν ήταν λαχείο. Και οι πολλές εξαιρέσεις, απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Οι σκέψεις αυτές έρχονται στο νου σήμερα- Παγκόσμια Ημέρα των Προσφύγων, είπαμε! Με αφορμή αυτή την «επέτειο», η Υπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) ανακοίνωσε ότι ο αριθμός των προσφύγων και των εκτοπισμένων κατέγραψε νέο ρεκόρ: Πάνω από 110 εκατομμύρια σε όλον τον κόσμο. Περίπου 18 εκατομμύρια περισσότεροι από ό,τι την προηγούμενη χρονιά, όπου ήταν επίσης ρεκόρ! Πρόκειται για γυναίκες, παιδιά και άνδρες που εκτίθονταν συχνά στη βία, τις διώξεις, την πείνα, την εκμετάλλευση, τις άθλιες συνθήκες υγιεινής, στον εμφύλιο.

Μόνο στην Ουκρανία, η ρωσική εισβολή ανάγκασε 5,7 εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους «Οι εκτοπισμένοι δεν αξίζουν κλειστά σύνορα, αλλά «την αλληλεγγύη μας», δήλωσε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, που υπηρέτησε ως Ύπατος Αρμοστής των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες για 10 χρόνια. Αρα ξέρει καλά το πρόβλημα. Ο Γκουτέρες λέει μάλιστα ότι οι περισσότεροι εκτοπισμένοι έχουν βρει καταφύγιο σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος και όχι σε πλούσια κράτη. «Τα 46 λιγότερο ανεπτυγμένα κράτη που αντιπροσωπεύουν κάτω από το 1,3% του παγκόσμιου ΑΕΠ, έχουν δεχθεί περισσότερο από το 20%. Τα πλούσια κράτη κλείνουν τις πόρτες στους καταραμένους. Φοβούνται μήπως χαθεί η δική τους ευημερία… Το μήνυμα του Γκουτέρες προκαλεί σκέψεις: Τι ξεχνάμε μερικές φορές στη συζήτηση για τη μετανάστευση: Πίσω από αυτόν τον αριθμό των 110 εκατομμυρίων εκτοπισμένων βρίσκονται δεκάδες εκατομμύρια γυναίκες, παιδιά και άντρες που ξεκίνησαν ένα επικίνδυνο, δύσκολο και πολλές φορές θανατηφόρο ταξίδι. Γιατί δεν ήταν τόσο τυχεροί στο λαχείο του τόπου της… γέννησης.

Τα 100 σκάνδαλα της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε τίτλους

Παρακολουθήσεις Συγκάλυψη Novartis Αδιευκρίνιστα Διώξεις δημοσιογράφων Ειδικά δικαστήρια Λίστα Πέτσα Μιντιακή παντοκρατορία Χειραγώγηση ΜΜΕ Πολιτική καταδίκη Ν. Παππά Θέση 107 Νέα «λίστα Πέτσα» της ΕΥΔΑΠ Κυβερνητικά fake news Ντογιάκεια Δικαιοσύνη Παρεμβάσεις σε ανεξάρτητες αρχές Απόπειρα εξαγοράς του αντιπροέδρου Αρειου Πάγου Χρ. Τζανερίκου Ακροδεξιά συνωμοσία Τέμπη 800 νεκροί από Covid-19 Κατάρρευση ΕΣΥ Μελέτη Τσιόδρα Εκατομμύρια σε κλινικάρχες Αισχροκέρδεια σε τεστ κορονοϊού Ασυλία τραπεζιτών Ακαταδίωκτο επιτροπών Παράνομο πρωθυπουργικό πόθεν έσχες Ξέπλυμα πόθεν έσχες Ανοχύρωτα νησιά Πτωχευτικός Κώδικας Δώρο στα funds Σκάνδαλο Πάτση Σκάνδαλο Καππάτου Ακρίβεια Καρτέλ ενέργειας Αισχροκέρδεια στα καύσιμα Ιδιωτικοποίηση ΔΕΗ & ΔΕΔΔΗΕ «Καλάθι νοικοκυριού» Καταστροφικές πυρκαγιές Απευθείας αναθέσεις Νικολάου «Γαλάζιες ακρίδες» Σκάνδαλο Χειμάρα Σκάνδαλο Παπαθανάση Σκάνδαλο Μαραβέγια «Oruç Reis» TurkAegean Ταμείο Ανάκαμψης Εκτόξευση δημόσιου χρέους Ληστεία συνταξιούχων Τζογάρισμα επικουρικών Αναπτυξιακή Τράπεζα Θαλασσοδάνεια Διαγραφή χρεών Πηλαδάκη Σκάνδαλο Φουρθιώτη Σκάνδαλο Κοκλώνη Επιτροπή εξαφάνισης προστίμων Ο «εθνικός» Λιγνάδης Κατάργηση οκταώρου Ιδιωτικοποίηση νερού «Σκόιλ ελικίκου» «Αριστεία» Πτυχίο Διαματάρη Ο φιλοχουντικός Λούλης Υπόθεση Μαρίας Σπυράκη Golden boys Greek mafia Δολοφονία Καραϊβάζ Σκάνδαλο ταυτοτήτων Αστυνομική καταστολή Νέα Σμύρνη «Ινδιάνος» Βασανιστήρια Δολοφονία Σαμπάνη Δολοφονία για €20 βενζίνη Σκληροί νόμοι ασύλου Ευνοϊκή μεταχείριση συγγενή Θεοδωρικάκου Τζόκερ Υποβάθμιση πτυχίων καλλιτεχνών Palantir Προσωπικά δεδομένα στη Cisco Ογκολογικό Παίδων «Επιτελικό κράτος» Στρατιές μετακλητών Αττική οδός Χιονιάς Πλημμύρες Ελληνικό Κατάληψη του κράτους Ελάχιστη βάση εισαγωγής Τιμητικές πολιτογραφήσεις Ο «Ελληνας» Αγιαβέφε Το κράτος της Μυκόνου Σεισμόπληκτοι Χρέη ΝΔ «Κήρυκας» δανείων Μητσοτάκης πλημμυροπαθής και με αγροτική επιδότηση Συλλογή αρχαιοτήτων Μοτοκρός στην Πάρνηθα Κορονοπάρτι στην Ικαρία Αξιολόγηση εκπαιδευτικών Συλλογή Στερν Pass διά πάσαν νόσο Ετικέτες

Σοκ μπροστά στο «ερείπιο» της ΕΒΖ στο Πλατύ

Του Αποστολου Λυκεσσα δημοσιευμενο στην Εφημεριδα των Συντακτών

Καταστροφή βιβλικών διαστάσεων στον σταθμό ηλεκτροπαραγωγής, σε εγκαταστάσεις που αποτελούν δημόσια περιουσία, με την ανοχή των αρίστων. Τα λόγια είναι φτωχά μπροστά στις φωτογραφίες που αποτυπώνουν το μέγεθος της καταστροφής στο μεγαλύτερο εργοστάσιο ζάχαρης στην Ελλάδα. Η περηφάνια του μακεδονικού κάμπου από το 1962, η επένδυση του Κωνσταντίνου Καραμανλή που έστεκε όρθια 60 χρόνια και παραδόθηκε το 2019 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη στον Σερραίο «επενδυτή» -τι ιστορικός σαρκασμός, αλήθεια-, έτοιμη για παραγωγή χιλιάδων τόνων ζάχαρης, σήμερα δεν υπάρχει! Οπως δεν υπάρχει πλέον τευτλοκαλλιέργεια. Οπως τέσσερα χρόνια δεν έχει παραχθεί κόκκος ζάχαρης. Οταν στις 2.2.2023 υπό τον πρωτοσέλιδο τίτλο «Οργανωμένο έγκλημα στη ζάχαρη» η «Εφ.Συν.» αποκάλυπτε τη μυστική επιχείρηση της Δίωξης Οργανωμένου Εγκλήματος στις εγκαταστάσεις στο Πλατύ και μεταφέραμε τις αδιάψευστες πληροφορίες για το πλιάτσικο στον εξοπλισμό, δεν φανταζόμασταν καν αυτό που οι φωτογραφίες καταδεικνύουν. Κι επειδή οι φωτογραφίες πολλές φορές «εξαπατούν», ερευνήσαμε τι ακριβώς απεικονίζουν. Oι πληροφορίες για τον σταθμό ηλεκτροπαραγωγής που αφανίστηκε κυριολεκτικά έδωσαν στην αποτυπωμένη καταστροφή βιβλικές διαστάσεις.

Αλλα δύο βασικά τμήματα του εργοστασίου, αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ, που δεν υπάρχουν πια είναι το πλυντήριο τεύτλων και οι εκχυλίσεις. Οπως έχουμε εξηγήσει («Εφ.Συν.» 3.2.2023, «Κλαίνε οι τευτλοπαραγωγοί στην Κεντρική Μακεδονία»), οι εκχυλίσεις είναι το τμήμα εκείνο του εργοστασίου στο οποίο διαλύεται η ζάχαρη από τα τεύτλα σε ζεστό νερό, δημιουργώντας έτσι τον ακατέργαστο χυλό ο οποίος με περαιτέρω επεξεργασία θα μας δώσει την καθαρή ζάχαρη. Ηταν τεράστια συγκροτήματα ημερήσιας δυναμικότητας εκχύλισης 9.000 τόνων τεύτλων, εξ ολοκλήρου ανοξείδωτα, που αποτελούνταν από μηχανικό εξοπλισμό και πάρα πολλούς αυτοματισμούς. Η σημερινή τους θλιβερή κατάσταση απεικονίζεται στις αποκαλυπτικές φωτογραφίες. Η ζημία αποτιμάται και εδώ σε πολλά εκατομμύρια. Για σύγκριση παραθέτουμε και φωτογραφίες τής προ του 2019 κατάστασης. H σύγκριση μόνο δάκρυα προκαλεί Αυτό που αποτυπώνει το σημερινό ρεπορτάζ δεν είναι άλλο από τη δραματικών και οδυνηρών για την εθνική οικονομία διαστάσεων διάψευση του κυβερνητικού αφηγήματος περί «επενδύσεων» και «ανάπτυξης» ή «ενδιαφέροντος» για τον πρωτογενή τομέα της χώρας. Γνώστες κατασκευής βιομηχανικών εγκαταστάσεων ανάλογου μεγέθους είπαν στην «Εφ.Συν.» ότι το εργοστάσιο στο Πλατύ για να καταστεί ξανά ενεργό απαιτεί επένδυση 150 εκατομμυρίων. Τα λόγια περιττεύουν επίσης αν αναλογιστούμε ότι το Πλατύ –όπως και τα άλλα εργοστάσια της ΕΒΖ– βρέθηκαν στην κατάσταση αυτή για... δανειακή οφειλή στην Τράπεζα Πειραιώς 160 εκατομμύρια! Τι έχουν να πουν οι υπουργοί Αδωνις Γεωργιάδης και Νίκος Παπαθανάσης που περιοδεύουν, όπως διαβάσαμε, ανά τη χώρα διαλαλώντας την... ανάπτυξη; Τι έχει να πει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης; Μήπως για ακόμη μία φορά μια τέτοια καταστροφή δεν ήταν σε γνώση του, αυτού που κατά τα άλλα «τα πάνθ' ορά και ακούει»; Τι έχει να πει ο υφυπουργός Οικονομικών Απόστολος Βεσυρόπουλος που κατάγεται και από την Ημαθία και πριν από λίγες μέρες κόμπαζε ότι ξανανοίγει στη Νάουσα τη Σχολή Αστυφυλάκων; Και δυστυχώς αυτά δεν είναι τα μόνα κακά νέα. Πριν από μόλις μία εβδομάδα έγινε γνωστό ότι η τιμή της ζάχαρης έχει ανέλθει σε υψηλό 11 ετών (!) με τα συμβόλαια ακατέργαστης ζάχαρης να εκτοξεύονται στα 24 σεντ ανά λίβρα, ενώ η ζήτηση ανεβαίνει και η παραγωγή πέφτει παγκοσμίως λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών για τις καλλιέργειες. Οσο αδαής και να είναι κάποιος, μπορεί εύκολα να φανταστεί πού πρόκειται να φτάσει η τιμή της ζάχαρης στη χώρα μας, η οποία είναι πλέον αναγκασμένη να εισάγει όλη τη ζάχαρη που καταναλώνει και υπολογίζεται πρόχειρα σε 250.000 τόνους. Χαράς ευαγγέλια για τους μετρημένους στα δάχτυλα ενός χεριού εισαγωγείς (ανάμεσά τους και ο «επενδυτής» της Ν.Δ.). Εσχατο αλλά όχι τελευταίο. Πληροφορίες επιμένουν ότι μετά την έγκληση της διοίκησης της ΕΒΖ και την έφοδο της Δίωξης Οργανωμένου Εγκλήματος στο Πλατύ, η Τράπεζα Κεντρικής Μακεδονίας (Σερρών, όπως είναι γνωστή και φήμες τη θέλουν διαρκώς να εξαγοράζεται από άλλη τράπεζα), η οποία ήταν ο πρώτος εκμισθωτής των εργοστασίων στο Πλατύ και στις Σέρρες, μαζί και η διοίκηση της ΕΒΖ προχώρησαν σε πράξη έξωσης του υπενοικιαστή «επενδυτή» Χρήστου Καραθανάση. Είναι εντυπωσιακό πως, ενώ στις Σέρρες οι φήμες σέρνονται, στον τοπικό Τύπο ούτε επιβεβαιώθηκαν ποτέ ούτε διαψεύστηκαν οι σχετικές πληροφορίες. Γενικώς υπάρχει μια σιωπή κι όλοι κάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτα για το έγκλημα, λες και δεν οφείλουν να δώσουν δημοσίως εξηγήσεις, τις οποίες θα έπρεπε να είχαν δώσει από καιρό. Κι αυτό διότι ίσως δεν έχει γίνει κατανοητό ότι η ΕΒΖ είναι δημόσια περιουσία και όχι ιδιωτική επιχείρηση.

Πρώην εργαζόμενοι υποστηρίζουν παράλληλα ότι υπήρχαν ανταλλακτικά πολλών εκατομμυρίων μέσα στις αποθήκες. Μπορεί κάποιος να μας διαβεβαιώσει ότι δεν έκαναν φτερά; Οτιδήποτε έμοιαζε με χάλυβα φαίνεται να έχει «εξαερωθεί». Η συνολική καταστροφή αποτιμάται πάνω από 150 εκατομμύρια. Αυτοί που προκάλεσαν με τέτοιον τρόπο αυτή την καταστροφή και όσοι τους κάλυπταν επί τρία χρόνια κάτι πρέπει να πουν, να εξηγήσουν. Αλλά επί τρία χρόνια αναζητείται και δεν έχει βρεθεί ακόμη ο λειτουργός που θα ζητήσει ευθύνες από τη διοίκηση της ΕΒΖ, την Τράπεζα Πειραιώς, τη Συνεταιριστική Τράπεζα που δείχνουν ότι εκπλήσσονται και ότι δεν ήξεραν τι συμβαίνει.

Και τι να πούμε για τους τοπικούς άρχοντες της Ημαθίας, τους ίδιους τους αγρότες, τους πρώην εργαζομένους και τους κάτοικους της περιοχής οι οποίοι δεν αντιδρούν (πλην ελαχίστων που είχαν εισπράξει και... προειδοποιήσεις) και δεν μιλούν γι' αυτά που γίνονται μπροστά τους! Και φυσικά, αφού αυτοί δεν νοιάζονται για τον τόπο τους, γιατί να νοιαστούν οι άλλοι από την Αθήνα; Το πλέον παράξενο είναι ότι και τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι αράδες, έφταναν πληροφορίες που επιμένουν ότι η καταστροφή συνεχίζεται σαν να μη συνέβη τίποτα. Τίποτα πια δεν μας εκπλήσσει εδώ που φτάσαμε (θα γράφαμε για την ανάγκη να γίνει κάποιος έλεγχος, αλλά δεν περισσεύουν αστυνομικοί από τα Πανεπιστήμια και δεν βγήκε ακόμη η νέα φουρνιά αστυφυλάκων από τη διπλανή Νάουσα. Ας τους πάνε για μάθημα στο Πλατύ και όχι στις λαϊκές αγορές όπου γιαγιάδες πουλάνε τερλίκια χωρίς τιμολόγια).

Ο καλός γείτονας

Ο καλός γείτονας ΚΙΜΠΙ Δημοσιευμενο στην Εφημ των Συντακτών 8-4-2023

Για σχεδόν 25 χρόνια μια μεσοτοιχία μόνο μας χώριζε. Ανοίγαμε την πόρτα του διαμερίσματός μας και βλέπαμε τη δικιά του. Καμιά φορά προέκυπτε συγχρονισμός, ανοίγαμε τις πόρτες ταυτόχρονα κι ανταλλάσσαμε την πρώτη καλημέρα της μέρας με τον ίδιο ή με την επί επτά δεκαετίες σύντροφο της ζωής του. Το ίδιο συνέβαινε κι απ’ τα γειτονικά μπαλκόνια μας, όταν ο ήλιος τα έλουζε κι ο καιρός επέτρεπε να κάτσουν σαν ζευγάρι στο τραπεζάκι και να απολαύσουν το καφεδάκι τους αντικρίζοντας το δάσος, όσο δεν έχει κάψει η φωτιά. «Καλημέρα! Ωραία μέρα, ε;» Ο κ. Κ. έσβησε πριν από λίγες μέρες, Εφυγε «πλήρης ημερών», που λένε, αλλά ποιος καθορίζει αυτή την «πληρότητα», εκτός από τα δημοσιογραφικά κλισέ; Ποιο είναι το όριο; Τα 90; Τα 100; Αλλο η στατιστική, άλλο η βιολογία, άλλο η ανθρώπινη βούληση. Πριν από έναν αιώνα, με το μέσο προσδόκιμο στις βιομηχανικές κοινωνίες στα 45 με 50 χρόνια, αντιμετωπίζονταν ως θαύματα της φύσης οι 70άρηδες, τώρα θεωρούνται δυνητικά απασχολήσιμοι και απαραίτητοι στο σύστημα ασφάλισης, για να μην καταρρεύσει. Ο κ. Κ. έσπασε το κοντέρ, έχοντας απολαύσει κάμποσες δεκαετίες ως συνταξιούχος, αλλά δεν έφυγε λόγω υπέρβασης στατιστικού ορίου ή λεηλατημένος από κάποια ανελέητη νόσο. Πιθανότατα αποφάσισε να πεθάνει ή αρνήθηκε να συνεχίσει να ζει με το βάρος των 93 ετών, τους φρικτούς περιορισμούς της γήρανσης, τις μεγάλες ποσότητες χαπιών για τη λειτουργία ζωτικών οργάνων του και, κυρίως, με την ιδέα ότι θα στερούνταν την καθημερινότητα της συνύπαρξης με την αγαπημένη του σύζυγο, σχεδόν ακινητοποιημένη κι αυτή σε ένα κρεβάτι από την αρρώστια και το βαθύ γήρας. Δεν ξέρω αν πράγματι έτσι έγιναν τα πράγματα στο χαμένο μεταξύ σιωπής και βογγητών πόνου στόμα του κ. Κ., όμως αυτή την εντύπωση μου έδινε το συρρικνούμενο επί βδομάδες, κουλουριασμένο σε στάση εμβρύου σώμα του. Αλλά ο απολογισμός ζωής ενός ανθρώπου δεν μπορεί να είναι οι στιγμές του οδυνηρού θανάτου του. Δεν ξέρω πώς ήταν η νεανική και ώριμη ζωή του κ. Κ., πόσο καλός σύζυγος, καλός πατέρας, καλός υπάλληλος, καλός συνάδελφος ήταν πραγματικά, εκτός από όσα ο ίδιος πρόλαβε να μου αφηγηθεί στις σύντομες, συνήθως στο πόδι, συζητήσεις μας. Ξέρω όμως ότι ήταν καλός γείτονας. Και δεν είναι καθόλου απλό και δεδομένο αυτό στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, στις πολυκατοικίες με πληθυσμό στα όρια μικρού χωριού, στις αναγκαστικές συνυπάρξεις ιδιοκτητών και ενοικιαστών, μικροαστικών κατά κανόνα οικογενειών, που περισσότερα μαθαίνουν η μια για την άλλη λόγω της κακής ηχομόνωσης των τοίχων που τους χωρίζουν, παρά μέσω της ζωντανής, ανθρώπινης επαφής. Μια βιαστική καλημέρα μέσα απ’ τα δόντια στις σκάλες ή στο ασανσέρ, δυο τυπικές κουβέντες, «τι κάνουν τα παιδιά;», και πολύ είναι. Πόρτες κλειστές, άγνοια κι αδιαφορία για συνανθρώπους με τους οποίους συνυπάρχεις πολύ περισσότερο από συγγενείς και φίλους, διαπληκτισμοί για τις δαπάνες της πολυκατοικίας και το πετρέλαιο στις συνελεύσεις των ιδιοκτητών. Οι πολυκατοικίες, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μοντέλα κοινοβιακής συνύπαρξης, συνδιαχείρισης, οικειότητας και εγγύτητας, μετατρέπονται σε τσιμεντένια κλουβιά απομόνωσης και απομάκρυνσης. Ο κ. Κ., ως καλός γείτονας, χωρίς καμιά επιτήδευση, έσπαγε αυτόν τον ψυχρό κανόνα. Το ίδιο και η κ. Κ., η σύζυγός του. Οταν πρωτοεγκατασταθήκαμε στο διαμέρισμά μας, δίπλα στο δικό τους, ο προηγούμενος ιδιοκτήτης μάς υπέδειξε εμπιστευτικά «να τον προσέχετε, είναι λίγο περίεργος». Ετσι είχε ερμηνεύσει την έγνοια του κ. Κ. για το κοινό σπίτι περίπου 50 ανθρώπων και 15 νοικοκυριών, την πολυκατοικία: Να αγοράσουμε έγκαιρα πετρέλαιο, έρχεται χιονιάς. Να φτιάξουμε το ασανσέρ, δεν είναι αρκετά ασφαλές πια. Κάηκαν οι λάμπες της εισόδου και των κοινόχρηστων χώρων, να τις αλλάξουμε. Να διορθώσουμε το αυτόματο πότισμα, θα ξεραθούν τα φυτά στην πιλοτή. Κάτι να κάνουμε με την πυρόσβεση, είμαστε μια ανάσα απ’ το δάσος, κινδυνεύουμε. Γύρω από αυτά τα απλά πράγματα, για τα οποία ο κ. Κ. αποδείχθηκε καλός γείτονας, χτιζόταν μια σχέση εκτίμησης, στοιχειώδους αλληλεγγύης, μια αίσθηση γειτονιάς που κατά κανόνα εξαφανίζεται στο σύστημα οριζόντιας ιδιοκτησίας των πολυκατοικιών, μεταλλασσόμενο σε μοντέλο κάθετης απομόνωσης.

Αλλά, κακά τα ψέματα, δεν φταίνε οι πολυκατοικίες και η καθ’ ύψος ανάπτυξη των μεγαλουπόλεων ώστε να χωρέσει ο πληθυσμός και να εξυπηρετηθεί η μαζική βιομηχανική παραγωγή, το φορντικό ή το μεταφορντικό μοντέλο. Ούτε πρόκειται να αναβιώσουν οι μοσχοβολημένες από βασιλικό κι ασβέστη γειτονιές τώρα που το μέλλον μας υπόσχεται τάχα την αποϋλοποίηση της παραγωγής και της εργασίας. Τις γειτονιές, κάθετες ή οριζόντιες, τις φτιάχνουν οι άνθρωποι και η κουλτούρα συνύπαρξης και συνεργασίας που αναπτύσσουν, αντί της απομόνωσης και του ανταγωνισμού. Κι έτσι, απ’ αυτά τα ταπεινά πράγματα κοινού ενδιαφέροντος -τα φώτα, τη θέρμανση, τον καθαρισμό των κοινόχρηστων χώρων, τα φυτά- οι καλοί γείτονες περνούν και σε πιο περίπλοκες εκδοχές των ανθρώπινων σχέσεων, «έχετε τον νου σας στα παιδιά, θα λείψω για λίγο», «ρίξτε μια ματιά στα λουλούδια, μην ξεραθούν», πιάτα και κεράσματα περνούν από τη μια πόρτα στην άλλη, «έφτιαξα πίτα, πάρτε δυο κομμάτια», «έφερα λίγα φρούτα απ’ το χωριό», ένα δούναι και λαβείν προσφοράς χωρίς προσδοκία κι απαίτηση ανταπόδοσης, που με τον καιρό χτίζει μια σχέση οικειότητας μεταξύ τυπικά αγνώστων, που γίνονται πιο οικείοι καμιά φορά κι από συγγενείς και φίλους. Κάπως έτσι κάποιοι άνθρωποι, στη σκληρή ατομική εποχή μας, θυμίζουν ότι ο αλτρουισμός ίσως τα κατάφερε καλύτερα από τον ανταγωνισμό στην εξέλιξη των ανθρώπινων ομάδων, κοινοτήτων και κοινωνιών. Οι γειτονιές του κόσμου συντίθενται από καλούς γείτονες. Θεωρητικά όλοι οι άνθρωποι μπορούμε να είμαστε καλοί γείτονες. Αρκεί να αντέχουμε χωρίς την πανοπλία του ατομισμού και του ανταγωνισμού.

💬 Θεωρίες για την υπεραξία Ενα άτομο σε μια ομάδα που ανταγωνίζεται με άλλα μέλη για φαγητό, συντρόφους και status υφίσταται μια φυσική επιλογή σε ατομικό επίπεδο. Τα άτομα που αλληλεπιδρούν με άλλα μέλη της ομάδας με τρόπους που δημιουργούν ανώτερη οργάνωση μέσω ιεραρχίας, ηγεσίας και συνεργασίας, υφίστανται φυσική επιλογή σε επίπεδο ομάδας. Οσο μεγαλύτερο είναι το τίμημα που επιβάλλει ο αλτρουισμός και η συνεπαγόμενη απώλεια για την επιβίωση και την αναπαραγωγή του ατόμου, τόσο μεγαλύτερο πρέπει να είναι το όφελος για την ομάδα ως σύνολο (…) Μέσα σε ομάδες, τα εγωιστικά άτομα κερδίζουν έναντι άλλων αλτρουιστών, αλλά οι ομάδες αλτρουιστών νικούν τις ομάδες εγωιστικών ατόμων. Edward O. Wilson, «Γένεσις: η απώτερη προέλευση των κοινωνιών» Kibi2g@yahoo.gr, kibi-blog.blogspot.com

Αν γυρίσουμε ανάποδα τον κατάλογο, είμαστε πρώτοι παντού

Τάσος Παππάς Η κυβέρνηση επιμένει ότι η πολιτική της και στο ενεργειακό και στον πληθωρισμό είναι η καλύτερη στην Ευρώπη. Τα στοιχεία τη διαψεύδουν με εμφατικό τρόπο, οι συγκρίσεις την αποστομώνουν, αυτή ωστόσο με τη συνδρομή των επικοινωνιακών ιμάντων της -ορισμένοι έχουν ξεσαλώσει και κάνουν ακόμη και τα στελέχη της παράταξης να κοκκινίζουν- παρουσιάζει μια ειδυλλιακή εικόνα. «Είμαστε οι καλύτεροι στην Ευρώπη», «είμαστε οι πιο αποτελεσματικοί», φωνάζουν οι υπουργοί και οι δημοσιολόγοι στα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης και καλούν την αντιπολίτευση να συνετιστεί, να αναγνωρίσει τις επιτυχίες της κυβέρνησης, να μη λαϊκίζει για να παρασύρει τους αφελείς, να μη ζητάει πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν, να σταματήσει να τάζει λαγούς με πετραχήλια. Αυτή κάνει τη δουλειά της ελπίζοντας ότι οι πολίτες θα τσιμπήσουν το δόλωμα των επιδομάτων και δεν πρόκειται να μάθουν ούτε ότι είμαστε η πιο ακριβή χώρα στην τιμή του ρεύματος στη χονδρική ούτε ότι η κυβέρνησή μας είναι η πιο γενναιόδωρη με τις εταιρείες που θησαυρίζουν στην πλάτη των φορολογουμένων ούτε ότι βρισκόμαστε στον πάτο του καταλόγου στο θέμα του κατώτατου μισθού ούτε φυσικά ότι οι κυβερνήσεις άλλων χωρών παίρνουν μέτρα για να ανακουφίσουν τις ευάλωτες ομάδες και να περιορίσουν τα φαινόμενα αισχροκέρδειας, ενώ εδώ η ακρίβεια προελαύνει χωρίς αντιστάσεις, οι μηχανισμοί ελέγχου υπολειτουργούν, οι επιτήδειοι κερδοσκοπούν με τη βοήθεια κυβερνητικών παραγόντων που έχουν κάνει τις απευθείας αναθέσεις σύστημα. Ας δούμε όμως πώς πορεύτηκε η κυβέρνηση μιας άλλης χώρας την ίδια περίοδο. Παρά την κινδυνολογία των Ευρωπαίων κεντρικών τραπεζιτών περί πρόκλησης πληθωριστικών πιέσεων, παρά τις ισχυρές αντιρρήσεις των ντόπιων τραπεζιτών, ενέκρινε αύξηση των κατώτατου μισθού κατά 8%. Η αύξηση θα ισχύσει αναδρομικά από την 1η Ιανουαρίου και θα ωφελήσει περίπου 2,5 εκατομμύρια εργαζόμενους και ειδικά γυναίκες, νέους, εργαζόμενους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και όσους απασχολούνται σε υπηρεσίες και στον αγροτικό τομέα. Από τα 755 ευρώ που ήταν στις αρχές του 2019 πριν αναλάβει η συγκεκριμένη κυβέρνηση ο κατώτατος μισθός έχει αυξηθεί πέντε φορές και η δέσμευση του πρωθυπουργού της χώρας είναι ότι θα φτάσει στο 60% του μέσου μισθού ώς τα τέλη της θητείας της κυβέρνησής του. Διεκδίκησε παρέα με την κυβέρνηση διπλανής χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση και πέτυχε να αποκτήσει το δικαίωμα επιβολής ανώτατου ορίου στην τιμή του φυσικού αερίου που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Η επιβολή του πλαφόν είχε αποτέλεσμα οι τιμές να υποχωρήσουν. Η ιστορία έχει και συνέχεια. Η κυβέρνηση εισήγαγε ανώτατο όριο και στα ενοίκια το οποίο συγκράτησε την αύξησή τους μόλις στο 2%. Τα μέτρα συνετέλεσαν στη συγκράτηση των πληθωριστικών πιέσεων και ανακούφισαν τους καταναλωτές. Αυτοί ελαφρύνθηκαν σημαντικά και από τη μείωση των έμμεσων φόρων, μεταξύ των οποίων και η κατάργηση του ΦΠΑ σε βασικά είδη διατροφής, όπως ψωμί, αλεύρι, γάλα, τυρί, φρούτα, λαχανικά. Στην ίδια κατεύθυνση λειτούργησε και η γενναία επιδότηση των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Πώς χρηματοδότησε αυτές τις δαπάνες; Με την επιβολή έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης σε τράπεζες, εταιρείες ενέργειας και πολυεκατομμυριούχους. Τι είδους κυβέρνηση είναι αυτή που προσπαθεί να βοηθήσει τους αδύναμους και δεν διστάζει να βάλει το χέρι της στις τσέπες των ισχυρών για να τους πάρει λίγα απ’ αυτά που έχουν μαζέψει;

Σίγουρα δεν πρόκειται για δεξιά κυβέρνηση. Δεν κάνουν… ακρότητες οι συντηρητικές κυβερνήσεις. Υπηρετούν ευλαβικά τα συμφέροντα των δυνατών και καταγγέλλουν για λαϊκισμό όσους τις καλούν να αλλάξουν γραμμή. Ενίοτε μοιράζουν μερικά ψίχουλα στους «από κάτω» με τη μορφή των επιδομάτων για να τους πείσουν ότι νοιάζονται γι’ αυτούς. Σίγουρα δεν είναι κομμουνιστική κυβέρνηση. Δεν υπάρχουν τέτοιες στην Ευρώπη. Νομίζω και πουθενά αλλού στον κόσμο, αν και κάποιοι θα διαφωνήσουν και θα δείξουν την Κούβα. Σίγουρα δεν είναι μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση σαν κι αυτές που γνωρίσαμε στο παρελθόν (Μπλερ, Σρέντερ και λοιποί συγγενείς) οι οποίες είχαν παραδοθεί στον αντίπαλο χωρίς να δώσουν μάχη. Εφάρμοσαν τον νεοφιλελευθερισμό με ενθουσιασμό και αποκαλούσαν γραφικούς και ξεπερασμένους εκείνους που τους θύμιζαν τις ιδρυτικές αρχές της Σοσιαλδημοκρατίας. Εχουμε να κάνουμε με τη σημερινή κυβέρνηση της Ισπανίας. Είναι κυβέρνηση συνεργασίας με κόμμα-κορμό τους Σοσιαλιστές και βασική συνιστώσα τη ριζοσπαστική Αριστερά των Podemos. Θα έχει διάρκεια; Κανείς δεν το ξέρει. Με τα ανθρώπινα ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος, όπως λέει συχνά ο Νόαμ Τσόμσκι. Απειλεί τον καπιταλισμό; Οχι. Δεν είναι μια επαναστατική κυβέρνηση. Απλώς προσπαθεί να τον εξανθρωπίσει όσο γίνεται. Μπορεί να υπάρξει ανάλογο εγχείρημα στην Ελλάδα; Θα εξαρτηθεί από το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά και από τις διαθέσεις των κομμάτων που βρίσκονται στην περιοχή της Σοσιαλδημοκρατίας και της ριζοσπαστικής Αριστεράς. ■ Αντλησα τα στοιχεία από το ρεπορτάζ του Μπάμπη Μιχάλη «Το ισπανικό “θαύμα”» («Η Εφημερίδα των Συντακτών» 16/2/2023).

Ανάγωγα Όταν είσαι πολιτικός του κυβερνώντος κόμματος και σε πιάνουν με τα δάχτυλα και των δυο χεριών στο μέλι τι κάνεις; Ζητάς συγγνώμη και παραιτείσαι; Όχι. Σκουπίζεσαι στα γρήγορα, δηλώνεις έκπληκτος, πετάς μια μήνυση σ’ αυτόν που σε έβγαλε στη σέντρα και πουλάς μούρη. Αυτό δα έλειπε, να επιτρέψει η παράταξη των ενάρετων στους άπλυτους να τη διασύρουν. Να μάθουν επιτέλους αυτοί οι αχρείοι ότι δεν πρέπει να τα βάζουν με τους ιδιοκτήτες της χώρας.

Ο κος Νίκος, οι μειώσεις και οι αυξήσεις στις Συντάξεις.

Διονύσης Τεμπονέρας: Ο κος Νίκος, οι αυξήσεις και οι μειώσεις στις συντάξεις Το σωστό και το δίκαιο είναι ο κος Νίκος, να ξεκινήσει να λαμβάνει πίσω τα «δώρα» του, να αυξηθεί η σύνταξη και σε αυτόν όπως και στους υπόλοιπους συνταξιούχους, γιατί έχει πρόβλημα επιβίωσης. Πρέπει να αυξηθεί η σύνταξή του, γιατί τον κορόιδεψαν λέγοντας του να μην κάνει αγωγή για τα αναδρομικά για τις περικοπές του 2012. Διονύσης Τεμπονέρας: Ο κος Νίκος, οι αυξήσεις και οι μειώσεις στις συντάξεις Διονύσης Τεμπονέρας

Διονύσης Τεμπονέρας- 28/01/2023 Τελευταία ενημέρωση: 07:23 - 28/01/2023 Το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, εξέδωσε την Πέμπτη (26.1.2023) Δελτίο Τύπου, με σκοπό να καθησυχάσει τους συνταξιούχους, που είναι σε έξαλλη κατάσταση, είτε γιατί δεν πήραν τις αυξήσεις του 2023, που επί μήνες υπόσχεται η κυβέρνηση, είτε γιατί έλαβαν μερικά «ψίχουλα», που αντιστοιχούν περίπου, σε ένα ή δύο… κουλούρια, την ημέρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, η κυβέρνηση επιρρίπτει τις ευθύνες, για την εξέλιξη αυτή, στον ν.4387/2016, στον περίφημο «νόμο Κατρούγκαλου». Απαριθμεί μάλιστα, τις μειώσεις που έκανε ο συγκεκριμένος νόμος, λησμονώντας βέβαια να αναφέρει ότι, είναι ο ίδιος νόμος που εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή και εξακολουθεί φυσικά, να είναι σε ισχύ, στις πολύ βασικές διατάξεις του. Μιας όμως, που ο κ.Χατζηδάκης, ανέτρεξε στο 2016, για να αποδώσει στην προηγούμενη κυβέρνηση, τις ευθύνες για τις μειώσεις ή τις ...μη αυξήσεις των συντάξεων, έχουμε την υποχρέωση να του φρεσκάρουμε την μνήμη, πηγαίνοντας όχι και πολύ πιο πίσω, κυρίως για να αποδείξουμε και να αποδώσουμε τις ευθύνες για το σημερινό ύψος των συντάξεων, σε εκείνους, στους οποίους πραγματικά αναλογούν. Επειδή βεβαίως ισχύει ότι, «μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις» είναι σημαντικό να παραθέσουμε στοιχεία και αποδείξεις, από την πραγματική ζωή: Ο κ. Νίκος Τ. υπήρξε ιδιωτικός υπάλληλος, για 40 χρόνια. Πλήρωνε κατά τρόπο υποχρεωτικό τις εισφορές του, τις οποίες παρακρατούσε επί χρόνια ο εργοδότης του και τις απέδιδε στο τ.ΙΚΑ. Μάλιστα, για δεκαετίες πλήρωνε επί 14 μήνες ασφαλιστικές εισφορές για ποσά, που σε πολλές περιπτώσεις, έφταναν και τα 1.000 ευρώ, το μήνα! Η κύρια σύνταξη του κου Νίκου εκδόθηκε το 2010 και υπολογίστηκε, όπως προκύπτει και από το παρακάτω ενημερωτικό σημείωμα σύνταξης, στα 2.064,06 ευρώ μικτά. Ο ίδιος «πρόλαβε» να πάρει τα «δώρα», μόλις για μερικούς μήνες, αφού λίγο διάστημα μετά την χρεοκοπία της χώρας και την είσοδο στο μνημόνιο(ν.3846/2010) ο κος Νίκος, έχασε τα «δώρα» του αφού, αυτά περιορίστηκαν στα 800 ευρώ, ανά έτος. Από την περικοπή των δώρων, έχασε 4.128 ευρώ μικτά ετησίως και εξακολούθησε να λαμβάνει μόλις 800 ευρώ, μέχρι το 2012, οπότε και τα δώρα καταργήθηκαν, με νόμο του τότε Υπουργού Εργασίας, κ.Βρούτση, υπουργού της κυβέρνησης της ΝΔ(ν.4093/2012). Από το 2010, ο κος Νίκος είχε υποστεί διαδοχικές περικοπές στη σύνταξη του, από την Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων(ΕΑΣ) που ψηφίστηκε με τους νόμους 3863/2010 και 3865/2010, χάνοντας 144,48 ευρώ ανά μήνα, όπως φαίνεται στο παρακάτω ενημερωτικό σημείωμα. πινακας, τεμπονερας Οι περικοπές δεν σταμάτησαν και οι επόμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, συνέχισαν να πετσοκόβουν τη σύνταξη του κου Νίκου, με τους νόμους 4024/2011, 4051/2012 και 4093/2012, κόβοντας αντίστοιχα 143,92 + 57,08 + 171.86 ευρώ, το 2011 και το 2012. Τελικά, η σύνταξη του κου Νίκου από τις μειώσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μειώθηκε από τα 2.064,06 ευρώ, στα 1.453,92 ευρώ μικτά(συνυπολογιζόμενης και της κράτησης λόγω περίθαλψης, που είναι πλέον 6%) με απώλειες σχεδόν, 500 ευρώ ανά μήνα. Μετά τα ανωτέρω φτάσαμε στο «νόμο Κατρούγκαλου» το 2016, ο οποίος με εξαίρεση την μείωση της κύριας σύνταξης του κου Νίκου κατά 2%(λόγω αύξηση της εισφοράς υπέρ υγείας από το 4% στο 6% και επιβολή εισφοράς 6% στην επικουρική) δεν άγγιξε την σύνταξή του, ενώ αντίθετα, διαφύλαξε το ύψος αυτής όπως είχε διαμορφωθεί το 2016, με το μηχανισμό της προσωπικής διαφοράς. Σε όσους ασκούν κριτική στον συγκεκριμένο νόμο για την ενσωμάτωση των περικοπών που είχαν προηγηθεί, η απάντηση είναι ότι, θα πρέπει να αναζητήσουν τις ευθύνες και πάλι σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που έριξαν τους μισθούς στα τάρταρα και που προκάλεσαν με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους, την χρεοκοπία της χώρας. Θυμίζουμε ότι, στελέχη των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ «απευθυνόμενα» τότε στον κ.Νικο, του έλεγαν ότι πρέπει να κοπεί και να καταργηθεί η προσωπική διαφορά του, επειδή «ζούσε πάνω από τις δυνατότητες του» κατηγορώντας μάλιστα την τότε κυβέρνηση, επειδή «αντάλλαξε τις συντάξεις με τη Μακεδονία» και άλλα απίθανα. neos pinakas temponera Σήμερα, η σύνταξη του κου Νίκου είναι 1.525,47 ευρώ μικτά, και αναλύεται σε στα 384 ευρώ της Εθνικής Σύνταξης, στα 808,42 ευρώ της Ανταποδοτικής σύνταξης και σε 333,05 ευρώ της Προσωπικής Διαφοράς όπως προκύπτει από το ανωτέρω ενημερωτικό σημείωμα. Προχθές ο κος Νίκος, δεν πήρε ούτε ένα ευρώ, από τις αυξήσεις που «μοίρασαν» οι κύριοι Χατζηδάκης και Μητσοτάκης, όχι λόγω του ύψους της προσωπικής διαφοράς, αλλά επειδή έτσι αποφάσισε η κυβέρνηση της ΝΔ, που ενώ ορκιζόταν προεκλογικά ότι θα καταργήσει τον «νόμο Κατρούγκαλου» τώρα αρνείται να κάνει αυξήσεις σε όλους τους συνταξιούχους. Ο κος Νίκος ξέρει πολύ καλά ότι με κυβέρνηση ΝΔ, δεν πρόκειται να πάρει ούτε ένα ευρώ αύξηση, την επόμενη δεκαετία (333 ευρώ είναι η προσωπική διαφορά που σημαίνει ότι με μεσοσταθμικές αυξήσεις 2-3% θα περάσει μια δεκαετία για να δει αύξηση). Όμως, ο κος Νίκος, πέρα από συνταξιούχος είναι και φορολογούμενο πολίτης και πληρώνει 20% παραπάνω το κρέας στο σούπερ μάρκετ, διστάζει να πλησιάσει στο βενζινάδικο ενώ όταν ανοίγει τον λογαριασμό της ΔΕΗ, τον λούζει κρύος ιδρώτας. Η αγοραστική δύναμη της σύνταξής του, έχει μειωθεί σε 1,5 χρόνο λόγω του πληθωρισμού, σχεδόν 20%, αλλά ο κος Νίκος ακούει κάθε Σαββατοκύριακο τα «πρωινάδικα της ενημέρωσης» ότι, την σύνταξή του, την έκοψε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ.Κατρούγκαλος! Μάλιστα, παρακολουθεί τα δελτία Τύπου, που εκδίδει ο κ.Χατζηδάκης και αναρωτιέται, αν ξέρει γραφή και ανάγνωση. Θυμάται τις μειώσεις της περιόδου 2010-2014, αλλά … «η τηλεόραση λέει άλλα»! Το σωστό και το δίκαιο είναι ο κος Νίκος, να ξεκινήσει να λαμβάνει πίσω τα «δώρα» του, να αυξηθεί η σύνταξη και σε αυτόν όπως και στους υπόλοιπους συνταξιούχους, γιατί έχει πρόβλημα επιβίωσης. Πρέπει να αυξηθεί η σύνταξή του, γιατί τον κορόιδεψαν λέγοντας του να μην κάνει αγωγή για τα αναδρομικά για τις περικοπές του 2012. Πρέπει να αυξηθεί η σύνταξή του, για να πάρει πίσω την χαμένη του αξιοπρέπεια. Αυτό είναι το δίκαιο και το σωστό για κάθε κύριο Νίκο… Ο κος Νίκος δεν πρέπει να συμβιβαστεί ποτέ με τα «χαμένα» και πρέπει να συνεχίσει να ζητά να πάρει πίσω τα χρήματα που πλήρωσε, τον κόπο και τον ιδρώτα του. Ο κος Νίκος όμως, πρέπει να ξέρει και την αλήθεια και αυτό που πρέπει να κάνει στις εκλογές που έρχονται, είναι να καταλογίσει τις ευθύνες, σε εκείνους που συνεχίζουν να τον εξαπατούν, ξεδιάντροπα δίνοντας πολλά στους λίγους και κολλητούς και ψίχουλα στους πολλούς και μόνιμα αδικημένους. (Ο Διονύσης Τεμπονέρας είναι Τομεάρχης Κοινωνικής Ασφάλισης της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ)

Δεκανίκια, τροχονόμοι και χωροφυλακες

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 07.01.2023, Εφημεριδα των Συντακών. Δεκανίκια, τροχονόμοι και χωροφύλακες Τάσος Παππάς Ποιοι μισούν περισσότερο και από τις αμαρτίες τους το κράτος; Οι νεοφιλελεύθεροι. Ποιοι θεωρούν ότι το κράτος είναι σπάταλο, γραφειοκρατικό και πρέπει να περιοριστεί για να αναπτυχθεί η οικονομία και να διαχυθεί η ευημερία; Οι νεοφιλελεύθεροι. Ποιοι πιστεύουν ότι αν οι αγορές αφεθούν ελεύθερες, θα καταφέρουν να λύσουν όλα τα προβλήματα σε σύντομο χρονικό διάστημα; Οι νεοφιλελεύθεροι. Ποιοι προτιμούν να κόψουν το χέρι τους παρά να περάσουν χειροπέδες στο αόρατο χέρι της αγοράς; Οι νεοφιλελεύθεροι. Ποιοι, παρά την ιδεολογία τους, δεν έχουν πρόβλημα να σιτίζονται από το κράτος με παχυλούς μισθούς, με μπόνους, με απευθείας αναθέσεις, με επιδοτήσεις, με επιχορηγήσεις και γενικώς με… δωράκια που μεγαλώνουν την περιουσία τους; Οι νεοφιλελεύθεροι. Ποιοι υποστηρίζουν ότι οι κοινωνικές ανισότητες είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων και δεν γίνεται να μειωθούν; Οι νεοφιλελεύθεροι; Ποιοι επιμένουν ότι η λιτότητα –δημοσιονομική σταθερότητα τη λένε– πρέπει να είναι ο οικονομικός κανόνας και κάθε προσπάθεια παραβίασής του θα οδηγήσει στο χάος; Οι νεοφιλελεύθεροι. Ποιοι αντιδρούν σθεναρά στις πολιτικές ενίσχυσης των ευάλωτων πολιτών και των αδύναμων στρωμάτων με το σκεπτικό ότι παράγουν εφησυχασμό στις υποτελείς τάξεις; Οι νεοφιλελεύθεροι. Ποιοι χαρακτηρίζουν επικίνδυνο λαϊκισμό τα αιτήματα των συνδικάτων για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, για πλήρη απασχόληση και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας; Οι νεοφιλελεύθεροι. Ποιοι καταγγέλλουν τη θέση ότι ο νεοφιλελευθερισμός κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους; Οι νεοφιλελεύθεροι. Ποιοι δυσφορούν και αντιστέκονται σθεναρά όταν οι κυβερνήσεις (στη χάση και στη φέξη) αποφασίζουν να φορολογήσουν τα υπερκέρδη των επιχειρήσεων, τις μεγάλες περιουσίες και να θεσπίσουν μέτρα ελέγχου για τη φοροδιαφυγή του κεφαλαίου; Οι νεοφιλελεύθεροι. Ποιοι ξεσηκώνονται όταν ακούνε από γνωστούς οικονομολόγους (Πικετί, Στίγκλιτς, Κρούγκμαν), οι οποίοι είναι υπεράνω υποψίας για ροπή προς τον κομμουνισμό ή τον αναρχισμό, ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα από τις κυβερνήσεις για να μην υπάρχει συγκέντρωση τεράστιου πλούτου στα χέρια λίγων ανθρώπων; Οι νεοφιλελεύθεροι. Ποιοι βγαίνουν από τα ρούχα τους (μεταφορικώς) όταν τους λένε ότι δεν γίνεται όλα να είναι εμπόρευμα, ότι υπάρχουν δημόσια αγαθά τα οποία δεν πρέπει τα κράτη να εκχωρούν στους ιδιώτες; Οι νεοφιλελεύθεροι. Ποιοι θυμώνουν όταν γίνεται συζήτηση για τα λεφτά των πλουσίων που είναι παρκαρισμένα σε φορολογικούς παραδείσους και έτσι στερούνται τα κράτη πόρους τους οποίους θα μπορούσαν να διαθέσουν για να ανακουφίσουν τους χειμαζόμενους; Οι νεοφιλελεύθεροι. Ποιοι ισχυρίζονται ότι τα κέρδη των επιχειρήσεων γυρίζουν με τη μορφή επενδύσεων στην οικονομία, παρά το γεγονός ότι αυτό έχει αποδειχτεί μια μεγαλειώδης απάτη; Οι νεοφιλελεύθεροι. Ποιοι αποκαλούν «σοσιαλιστικές εμμονές» τις δειλές απόπειρες ορισμένων κρατών να προωθήσουν προγράμματα εξανθρωπισμού του καπιταλισμού; Οι νεοφιλελεύθεροι. Ποιοι βαφτίζουν την απληστία των εχόντων, φυσιολογική λειτουργία της επιχειρηματικότητας; Οι νεοφιλελεύθεροι. Αυτοί οι τύποι λοιπόν καλούσαν, εκλιπαρούσαν, πίεζαν, εκβίαζαν τις κυβερνήσεις και στις δύο κρίσεις που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια (χρηματοπιστωτική, πανδημία), να παρέμβουν για να σώσουν επιχειρήσεις, επειδή ήταν πολύ μεγάλες για να τις αφήσουμε να καταρρεύσουν, τις τράπεζες γιατί είναι οι πυλώνες των οικονομιών και έφτασαν στο σημείο να αποθεώνουν ακόμη και τις κρατικοποιήσεις. Προσωρινές βεβαίως βεβαίως, για να μην παρασυρθούν οι πολίτες και αρχίσουν να φλερτάρουν με βέβηλες κομμουνιστικές φαντασιώσεις. Οι κυβερνήσεις τούς άκουσαν, στήριξαν με τα λεφτά των φορολογουμένων τις προβληματικές επιχειρήσεις και τις φορτωμένες με σκουπίδια τράπεζες, τις εξυγίαναν και τις έδωσαν πίσω στους ιδιοκτήτες και τους μετόχους τους πεντακάθαρες. Με λίγα λόγια, τα μισητά κράτη έκαναν τη βρόμικη δουλειά για λογαριασμό των οικονομικών ελίτ. Να ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος των κρατών για τους νεοφιλελεύθερους: δεκανίκια για να στηρίζουν τον καπιταλισμό-καζίνο, τροχονόμοι για να ρυθμίζουν την κυκλοφορία των κερδών και χωροφύλακες για να τσακίζουν τους απείθαρχους. Αν, πάντως, επιμένετε να υποστηρίζετε τον νεοφιλελευθερισμό, δεν σας προτείνω να διαβάσετε το τελευταίο βιβλίο του Φουκουγιάμα, αυτό που πρότεινε ο πρωθυπουργός. Ο συγγραφέας του έχει εγκαταλείψει πολλές από τις νεοφιλελεύθερες απόψεις του, όπως σημειώνει ο Δημήτρης Ψαρράς («Η Εφημερίδα των Συντακτών», 2-1-2023). Δεν φτάνει στο σημείο να αναρωτηθεί κι αυτός «Μήπως ο Μαρξ είχε δίκιο;», αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Αύριο μεθαύριο μπορεί να το κάνει. Τότε γιατί το προτείνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Μάλλον δεν το έχει διαβάσει. Εκτός αν το διάβασε και δεν το κατάλαβε.

Ανάγωγα Η Τουλουπάκη και ο Βαξεβάνης κατέθεσαν αίτημα στην ΑΔΑΕ για να ελεγχθούν τα τηλέφωνά τους. Οι άλλοι: υπουργοί, ένστολοι, κρατικοί αξιωματούχοι; Ζητούν αποδείξεις, λένε, για να πειστούν ότι παρακολουθούνταν. Δεν τις χρειάζονται γιατί ξέρουν ότι ήταν θύματα. Ξέρουν και τους δράστες. Δεν τολμούν όμως να κάνουν το αυτονόητο. Τι είναι λοιπόν; Χρήσιμοι ηλίθιοι