Ο πατέρας είναι οι ρίζες μας, είναι ο πρώτος μας βηματοδότης, είναι το πιθανό πρότυπο θετικά ή αρνητικά στον απογαλακτισμό και την ενηλικίωση.
Υπήρξε για μένα η έμπνευση για το κυνήγι της αλήθειας και της έντιμης ζωής.
Της ασυμβίβαστης με τα συμφέροντα των ολίγων και της σύμπραξης με τους αγώνες της τάξης των εργαζομένων. Δούλεψε τον χαρακτήρα του μέσα στην ορφάνια, και σμίλεψε τον αγώνα επιβίωσης του μέσα από τα ταραγμένα χρόνια τα προπολεμικά ,της πείνας της κατοχής και τα μετέπειτα εμφυλιοπολεμικά χρόνια που ο εργάτης αν δεν ήταν δικός τους ήταν εχθρός.
Την στοιχειώδη εκπαίδευση δεν την τελείωσε λόγω συνθηκών το 1942 βρέθηκε στην κατοχική Αθήνα Απρίλη του 1943 μόνος και φτωχός , το Αβέρωφ έγινε στο ναυτικό το περήφανο σημαιοφόρο σπίτι του και τα 11000 βαριά και ανθυγιεινά ένσημα το δικό του παράσημο στον αγώνα της ζωής.
Σαν συνταξιούχος και πολίτης της Αίγινας τιμήθηκε δυο τριετίες με την ψήφο των συνταξιούχων στο σύλλογό τους για διεκδικητικό και πολιτιστικό πλαίσιο. Σαν Ελληνας Οδυσσέας ταξίδεψε πολύ για να γνωρίσει τόπους και ανθρώπους. Είδε παιδιά και εγγόνια είδε πολλά και είχε άποψη για όλα. Από χτες έφυγε από κοντά μας για το μακρινό ταξίδι και ήδη μας λείπει πολύ, είχε μυαλό ξουράφι έως τα 93 γεμάτα. Η εξόδιος ακολουθία στο Βύρωνα 10-4-2019 στις 2 μμ.
