Η επόμενη μέρα Ρήγος Άλκης

Η επόμενη μέρα Ρήγος Άλκης | ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΑΥΓΗ ΣΤΙΣ 06.08.2015

Η επόμενη μέρα Photo Copyright - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΥΓΗΣ ΤΟΥ ΑΛΚΗ ΡΗΓΟΥ Αν όλοι αναγνωρίζουμε ότι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί αυτή την ώρα είναι η διάσπασή μας και η συνακόλουθη πτώση της κυβέρνησης της Αριστεράς, οφείλουμε με πλήρη εμπιστοσύνη στους συντρόφους που βρίσκονται στην αιχμή των διαπραγματεύσεων, υπεράσπιση με κάθε μέσο των συκοφαντούμενων συντρόφων/ισσών, και σεβασμό στη λαϊκή εντολή, να μην επιτρέψουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ενδεχόμενο που τόσο επιθυμούν και οι κυρίαρχοι κύκλοι της Ε.Ε. και οι εκπρόσωποι του φθαρμένου αστικού πολιτικού μας συστήματος Είναι εντυπωσιακό: παρά την προπαγάνδα των συστημικών μέσων ενημέρωσης, τις φήμες και την κριτική από τα αριστερά και δεξιά των αντιπολιτευόμενων πολιτικών κομμάτων, η μεγάλη πλειονότητα των συμπολιτών μας επιμένει να προσβλέπει στον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του, απαιτώντας να οργανώσουμε συστηματικά τους τρόπους υπέρβασης όσο περισσότερο είναι δυνατόν των δυσμενών συνεπειών του νέου υπό ψήφιση προγράμματος . Ενός προγράμματος υπό διαπραγμάτευση, που αρνιέμαι την άποψη ότι πολιτικά δεν είναι διαχειρίσιμο. Δεν υπάρχει πρόγραμμα πολιτικά μη διαχειρίσιμο, άλλο το πώς και προς όφελος ποιών κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων θα γίνει αυτή η διαχείριση, και προς αυτή την κατεύθυνση θα έπρεπε να επικεντρώνονταν ο προβληματισμός μας.

Δυστυχώς αντί αυτού και παρά την ενωτική απόφαση της Κ.Ε. και τη διάθεση να πέσουν οι τόνοι, εκείνο που συνεχίζει να καταγράφεται στον εσωκομματικό αλλά και τον δημόσιο διάλογο είναι η εμμονή κάποιων από τα ηγετικά στελέχη της μειοψηφίας της Κ.Ε. και της Κ.Ο. στη στάση απεμπλοκής μας από την συμφωνία για το νέο πρόγραμμα και μάλιστα της δημόσιας προτροπής της πλειοψηφίας της Κ.Ο. -δηλώσεις Λαφαζάνη- να προχωρήσει στην καταψήφιση της επερχόμενης συμφωνίας. Το γεγονός αυτό συνεχίζει να τροφοδοτεί σενάρια περί διάσπασης του κόμματος, για το πότε και πώς αυτή θα επέλθει. Ενώ την ίδια ώρα πληθαίνουν απ' όλες τις πλευρές ρητορείες περί... ενότητας. Έχω την πικρή αίσθηση -που μακάρι να διαψευστεί- ότι αυτό που επιδιώκει αυτή η ρητορεία είναι να φορτώσει την όποια διάσπαση στην άλλη πλευρά και όχι να συμβάλει στη δημιουργία όρων υπέρβασής της. Προφανώς όχι απ' όλους και όχι βέβαια από τα αγνοημένα απλά μέλη του κόμματος. Ενός κόμματος όπου κανείς δεν περισσεύει αλλά και κανείς δεν μπορεί να βάζει τη συλλογικότητα της τάσης του -όσο ορθή και αν τη θεωρεί- πάνω από τις συλλογικές μας αποφάσεις. Ταυτόχρονα -όπως έγραφα και σε πρόσφατο άρθρο στην "Αυγή", σημεία του οποίου επαναλαμβάνω, μια που δυστυχώς πολλοί λίγοι ανάμεσά μας διαβάζουν "Αυγή" ιδίως την καθημερινή- την προσδοκία της διάσπασης καλλιεργούν εχθρικά αλλά και φίλια μέσα ενημέρωσης και εντείνουν κινήσεις και αντιφατικές δηλώσεις των διαφόρων δικών μας τηλεμαϊντανών -συγγνώμη για την έκφραση- που μπροστά στην ατομική τους προβολή της στιγμής δεν κατανοούν ότι άλλο ο εσωκομματικός διάλογος και άλλο ο λόγος στον δημόσιο χώρο, αγνοώντας προκλητικά κάθε έννοια σεβασμού στην πλειοψηφία του κόμματος, της Κ.Ο., της Κυβέρνησης. Απέναντι σ' αυτή τη ρέουσα πραγματικότητα απαράδεκτης ανάδειξης μεταξύ μας ειδικών μεγεθών, με αδρανοποιημένο το κόμμα, τάσεις και συνιστώσες -αυτοδιαλυμένες, ανενεργές ή νεκραναστημένες- με όχι και αψεγάδιαστες εσωτερικές διαδικασίες, συσκέπτονται επί του πρακτέου, ως κόμματα μέσα στο κόμμα, επικαλούμενες μάλιστα όσο πιο μικρές είναι μια θολή εσωκομματική δημοκρατία απέναντι στην πλειοψηφούσα θέση. Η κατάσταση αυτή πρέπει άμεσα να τελειώσει!

Για όσους από εμάς -ιδίως ανένταχτους των μορφωμάτων που συναποτέλεσαν σταδιακά τον ΣΥΡΙΖΑ- υπήρξαμε απ' αρχής φορείς δημιουργίας αυτού του πρωτότυπου ενωτικού εγχειρήματος όλων των τάσεων και ρευμάτων της Αριστεράς, πολύ πριν την επιβολή των Μνημονίων από το 2003, μέσα από τον "Χώρο Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς" -όπως και τόσων ακόμη ατελέσφορων προηγούμενων τέτοιου είδους εγχειρημάτων την δεκαετία του '90- και συμμετείχαμε στις πρώτες Πολιτικές Γραμματείες του, που δώσαμε με ανιδιοτέλεια το είναι μας γι' αυτή την ενότητα, απέναντι σε πολλαπλές πιέσεις, άχαρες στενοκομματικές αντιπαλότητες, διαγκωνισμούς, ιδιοτελείς βλέψεις και αλλεπάλληλες κρίσεις - η σημερινή κομματική κατάσταση είναι από άποψη πολιτικής πρακτικής αλλά και πολιτικής ηθικής τουλάχιστον απαράδεκτη. Προφανώς αυτό δεν λέει και πολλά πράγματα, όπως δεν παίρνεται υπ' όψη, για κάποιους ανάμεσα μας, και η αγωνία των χιλιάδων μελών του ΣΥΡΙΖΑ, πολύ περισσότερο της πλειονότητας της κοινωνίας, ούτε και η ελπίδα που γεννήσαμε σε πλανητικό και ευρωπαϊκό επίπεδο ως καταλύτες μιας πορείας ανατροπής του κυρίαρχου νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού σήμερα της Ε.Ε. Αλλά αν στη χημεία οι καταλύτες καίγονται δημιουργώντας αποτελέσματα, στην πολιτική οι καταλύτες αν καούν, δεν υπάρχει αποτέλεσμα! Αυτό οφείλουμε να μην το λησμονούμε στη στρατηγική αυτού του ιδιότυπου και ασύμμετρου πόλεμου θέσεων που διεξάγουμε, όπου ποτέ μια μάχη δεν κρίνει τον πόλεμο, εκτός και αν το στράτευμα που την έχασε αυτοδιαλυθεί. Αν όλοι αναγνωρίζουμε ότι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί αυτή την ώρα είναι η διάσπασή μας και η συνακόλουθη πτώση της κυβέρνησης της Αριστεράς, οφείλουμε με πλήρη εμπιστοσύνη στους συντρόφους που βρίσκονται στην αιχμή των διαπραγματεύσεων, υπεράσπιση με κάθε μέσο των συκοφαντούμενων συντρόφων/ισσών, και σεβασμό στη λαϊκή εντολή, να μην επιτρέψουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ενδεχόμενο που τόσο επιθυμούν και οι κυρίαρχοι κύκλοι της Ε.Ε. και οι εκπρόσωποι του φθαρμένου αστικού πολιτικού μας συστήματος και μάλιστα την ώρα που οι ρωγμές που δημιουργήσαμε στο εσωτερικό των πρώτων διευρύνονται και η αναξιοπιστία των δεύτερων στο εσωτερικό παραμένει δεδομένη. Γεγονός που αποδεικνύει και η στήριξη από την πλειοψηφία των συμπολιτών μας της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Τον οποίο εγκαλούν οι κεκράκτες των νεοφιλελεύθερων και "εκσυγχρονιστικών" ιδεολογημάτων να υπερβεί το κόμμα του και να προσχωρήσει σε μια προσωπική πορεία σχηματισμού κυβέρνησης... "εθνικής ενότητας" ή... "ειδικού σκοπού" από την παρούσα Βουλή. Δυστυχώς την ίδια επιχειρηματολογία ακολουθούν έμμεσα ή άμεσα και μέλη μας όπως ο Α' αντιπρόεδρος της Βουλής ή το μέλος της κυβέρνησης και μη μέλος του κόμματος αναπλ. υπουργός Προστασίας του Πολίτη με τις συνεχείς αμετροεπείς δηλώσεις του, την ίδια ώρα που αρνείται ή δεν μπορεί να επιβάλει έναν στοιχειώδη εκδημοκρατισμό και σεβασμό του πολίτη στα Σώματα Ασφαλείας των οποίων είναι πολιτικός προϊστάμενος.

Αντί λοιπόν να ομφαλοσκοπούμε στον εσωκομματικό μας μικρόκοσμο και στα ιδεολογήματα περί "ρήξης", "μετάλλαξης" κ.λπ., οφείλουμε, παράλληλα με την πορεία των διαπραγματεύσεων, και την οργάνωση του έκτακτου συνεδρίου, να προχωρήσουμε παρά τις εντεινόμενες πιέσεις, χωρίς συμβιβασμούς, στην προώθηση των δύο εκκρεμών νομοσχεδίων για τον έλεγχο του τηλεοπτικού τοπίου και την Παιδεία, όπως επίσης και να ανοίξουμε οργανωμένα καθημερινές πράξεις και πρωτοβουλίες κοινωνικής δικαιοσύνης, και ευαισθησίας, οι οποίες να αποδεικνύουν την αριστερή μας ταυτότητα. Και υπάρχουν πολλές πράξεις που με ελάχιστο ή και ανύπαρκτο οικονομικό κόστος, αλλά μεγάλο συμβολικό περιεχόμενο σε ιδεολογικό, πολιτισμικό, οικολογικό και πολιτικό επίπεδο, μπορούμε ως κόμμα να οργανώσουμε άμεσα. Επιτέλους ας το επιχειρήσουμε!