Kαι εμείς «λιαζόμαστε»...

Kαι εμείς «λιαζόμαστε»... 25/05/2015 - 08:00 Στάθης στον eniko

Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ακόμη Ένωση εθνικών κρατών, για να εξελιχθεί στη συνέχεια σε μια Ένωση δύο ταχυτήτων υπό το Διευθυντήριο των πέντε (Βρετανία, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία), που έγινε των τριών (Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία), για να καταλήξει στον Γαλλογερμανικό άξονα κι από ’κει στην ξεδιάντροπη Γερμανική Ηγεμονία, από τότε λοιπόν έως σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση ευαγγελιζόταν την κατάργηση των εθνικών συνόρων και την αποδυνάμωση των εθνικισμών. Κατάφερε ακριβώς το αντίθετο. Κατήργησε μεν τα εθνικά σύνορα ανάμεσα στις αστικές τάξεις των χωρών – μελών, όπως και τα σύνορα για την διακίνηση των εμπορευμάτων τε και του πλούτου, αλλά ύψωσε ασφυκτικά – ταξικά – οικονομικά τείχη- του- αίσχους ανάμεσα στους λαούς και άγρια εθνικιστικά τείχη σε πολλές (υπερβολικά πολλές) περιοχές της Ευρώπης από τη Βαλτική έως τη Μεσόγειο. Σήμερα εθνικιστικές αντιθέσεις σπαράσσουν την πρώην Γιουγκοσλαβία, φύονται στην Αλβανία, κυριαρχούν στην εθνική ταυτότητα της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, καθορίζουν τα Βαλτικά κράτη, λυμαίνονται την Ουκρανία και σιγοκαίουν παντού εκεί όπου η Ένωση μέσω ΜΚΟ (και άλλων πρακτόρων) υποδαυλίζει εθνοτικές αντιθέσεις (είτε θρησκευτικές είτε εθνικές) Μόνον η FUEN (Ομοσπονδιακή Ένωση Εθνικοτήτων Ευρώπης) μια ΜΚΟ που χρηματοδοτεί αγρίως η Γερμανία θέτει θέμα Γερμανικών Μειονοτήτων σε εννέα (!) παρακαλώ κράτη μέλη της Ένωσης. Όποιος ενθυμείται την περίπτωση των Σουδητών (γερμανική μειονότητα στην τότε Τσεχοσλοβακία) με των οποίων την «αποκατάσταση των δικαιωμάτων» ο Χίτλερ άρχισε να τρώει κράτη και να επανασυσκευάζει χώρες, καλώς ενθυμείται. Όποιος επίσης ενθυμείται ότι ο διαμελισμός της Ελλάδας κατά την κατοχή πέρασε μέσα απ’ την «αποκατάσταση των δικαιωμάτων» διαφόρων πραγματικών ή κατασκευασμένων μειονοτήτων (Τσάμηδες, «πριγκιπάτο των Βλάχων» κ.α.) καλώς επίσης ενθυμείται.

Τέλος, όποιος ενθυμείται ότι στο πλευρό των ναζιστικών τεράτων έδρασαν κατά τη διάρκεια του πολέμου όλοι οι Βαλκανικοί εθνικισμοί, καλώς ενθυμείται. Έλληνες ταγματασφαλίτες, Βόσνιοι Μουσουλμάνοι (οίτινες προσέφεραν τρεις «Λεγεώνες» - μεραρχίες στους χιτλερικούς,) Αλβανοί εθνικιστές και Κροάτες φασίστες, Βούλγαροι και Ρουμάνοι μοναρχικοί – ένα Μαύρο Μέτωπο που αιματοκύλισε, έκαψε, έκλεψε, λούφαξε και ξανασηκώνει κεφάλι. Διότι η Ένωση με την «καταλαγή» που δια της πολιτικής ορθότητος ευαγγελίσθηκε, στην πραγματικότητα συνδαύλισε (για γεωπολιτικούς λόγους) τη φωτιά των παλιών εθνικισμών (διότι οι εθνικισμοί αφήνουν πάντα πίσω τους εκκρεμότητες) με αποτέλεσμα σήμερα οι σπίθες απ’ τη στάχτη αν ξαναγίνονται φλόγες. Και δεν μιλούμε εδώ για εθνικές διεκδικήσεις όπως στην Καταλωνία, τη Βισκάγια, τη Σκωτία και αλλού, που εκδηλώνονται στο πλαίσιο των δημοκρατιών με δημοκρατικά κινήματα, αλλά για εθνικιστικά παραληρήματα που αξιοποιούνται απ’ την Ένωση (πάντα σε συνεργασία με τις ΗΠΑ) για να αναδιαμορφώσουν τα σύνορα (που θα καταργούσαν) στο πλαίσιο μιας νέας τάξης που θα εξασφαλίζει την ταξική απομύζηση των λαών σε όλο και πιο μεγαλύτερο εύρος και βάθος. Στα καθ’ ημάς με τον πτωχοπροδρομικό τρόπο που χαρακτηρίζει τους «εκσυγχρονιστές» και τους ευρωλιγούρηδες, όλη αυτήν τη διαδικασία παρακολούθησε και συγκάλυψε η ρητορική των Ποκοπίκο. Η οποία δεν έβλεπε τίποτε το μεμπτόν στον εθνικισμό των Σκοπίων, παρά μόνον έναν καλοκαγάθο «αυτοπροσδιορισμό», τίποτε το αξιοκατάκριτο στον Αλβανικό εθνικισμό, παρά την «αλήθεια του άλλου», και τίποτε το παράδοξο στον Τουρκικό επεκτατισμό, παρά ένα...κακό «βαθύ κράτος» που ο εξευρωπαϊσμός θα εξημέρωνε. Τρίχες! Όλα αυτά τα χρόνια οι αφελείς (;) αυτοί «εκσυγχρονιστές» και ψευτοδιεθνιστές έπαιζαν με τη φωτιά (τη συνδαύλιζαν, μάλιστα κατηγορώντας τους Έλληνες για εθνικισμό) και τώρα η φωτιά φουντώνει. Τα αθύρματα αυτά, οι εγκληματίες αυτοί με το ανάλαφρο υφάκι, η ανύποπτοι ηλίθιοι ή χρήσιμοι πράκτορες, όλα αυτά τα χρόνια ενθάρρυναν τον εθνικισμό των Σκοπίων, των Βοσνίων, των Κροατών, εμπλεκόμενοι (αναπαράγοντας έτσι τον πόλεμο των εθνικισμών) και ψέγοντας ως εθνικιστές μόνον τους Σέρβους ή τους Έλληνες. Έπαιξαν με τον πιο γλυκανάλατο και αποτελεσματικό τρόπο το παιγνίδι της Γερμανίας και των ΗΠΑ στην περιοχή. Κοιμούνται τώρα ήσυχοι οι γελοίοι αυτοί (που δεν θα δώσουν ποτέ λογαριασμό σε κανέναν για το έγκλημα τους) καθώς βλέπουν τη Βαλκανική πυριτιδαποθήκη να ζώνεται ξανά απ΄τις φλόγες; (με την «Τέλεγκραφ» να γράφει ήδη για την πιθανότητα ενός Τρίτου Βαλκανικού Πολέμου).

Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση εδώ και πέντε χρόνια. Προς το έδαφος της πλησιάζουν με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο οι αγωγοί. Οι ΗΠΑ, είναι πλέον φανερό, υποδαυλίζουν τον Αλβανικό αλυτρωτισμό και κανονίζουν δια του Αλβανικού εθνικισμού, την προοπτική μιας μεγάλης Αλβανίας. Η παντέρμη FYROM πάει για σφαχτάρι, ενώ η Τουρκία όχι μόνον απλώνει την επιρροή της δια του Κουφοπεδίου και της Βοσνίας ως τις «πύλες της Βιέννης», αλλά φιλοδοξεί πλέον εκτός απ’ τη Θράκη, να έχει λόγο, να οργανώνει και να εκφράζει τουρκομουσουλμανικούς θύλακες μέσα στο πλήθος των μουσουλμάνων μεταναστών σε όλη την ελληνική ενδοχώρα. Η Τούρκια δεν λιάζεται στην Ομόνοια. Ενθαρρύνει και ενισχύει τον UCK, χρηματοδοτεί το ISIS, χρηματοδοτεί «έργα» (δρόμους, τζαμιά, φράγματα, σχολεία) σε όλα τα Βαλκάνια, αναφέρεται πλέον ευθέως στην «οθωμανική κληρονομιά» υποθάλπει τζιχαντιστές και βρυκολακιάζει τον Αλβανικό εθνικισμό. Όλα αυτά δεν αντιμετωπίζονται με ευχολόγια και «Ευρωπαϊκά πρόγραμματα» - το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα υπό την ηγεμονία της Γερμανίας είναι να γίνουν τα Βαλκάνια «ζωτικός χώρος» της Ένωσης και των ΗΠΑ, με την Ελλάδα μια Ειδική Οικονομική Ζώνη περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας και απεριόριστης ταξικής καταπίεσης. Κι εμείς «λιαζόμαστε»...

Περί μαλακίας, με την αρχαία έννοια.

Περί μαλακίας, με την αρχαία έννοια Καρτερός Θανάσης | ΑΥΓΗ 21.05.2015 ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ Πόσο έλλειμμα επιχειρημάτων και πλεόνασμα μαλακίας -με την αρχαία έννοια- έχουν, για να γράφουν και να προπαγανδίζουν με άκρα σοβαρότητα ότι το μεγάλο πρόβλημα του Τσίπρα δεν είναι οι δανειστές, αλλά η εσωκομματική αντιπολίτευση; Και να τον καλούν με άκρα μαχητικότητα από το Συγκρότημα μέχρι την αρτηριοσκληρωτική Ν.Δ., κι από το μπρούτο ΠΑΣΟΚ μέχρι το ρευστό Ποτάμι, να διαλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει; Άσε που έμπλεξαν σ' αυτή την μπουγάδα και κοτζάμ "Financial Times"! Υπάρχουν εδώ δυο εκδοχές. Η μια είναι ότι ως πεινασμένοι ονειρεύονται καρβέλια. Προσδοκούν ανάσταση νεκρών με σύγκρουση, εμφύλιο, σφαγές, εντός ΣΥΡΙΖΑ. Να πέσουν τα παραφερνάλια του τράγου δηλαδή. Να τους ανοίξει τον δρόμο ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ για να τον ανατρέψουν. Να βρεθεί, ας πούμε, ένας Σαμαράς της Αριστεράς, για να ανατρέψει τον Τσίπρα, όπως ο λεγάμενος τον Μητσοτάκη. Ή, ακόμα καλύτερα, να διώξει ο Τσίπρας τους κακούς από το κόμμα και να τα βρει με τους καλούς κ' αγαθούς ευρωπαϊστές. Θέλετε να το συζητήσουμε σοβαρά αυτό; Ε, άει στο διάλογο, όση διάθεση για διάλογο κι αν έχει κανείς. Πρέπει απλώς να δείξουμε κάποια μεγαθυμία για την αντιπολίτευση των ανιάτων. Αν θέλουν να πιστεύουν στο θαύμα, ότι θα τους ανασύρουν από την ανυποληψία στην εξουσία ο Νταβανέλος ή ο Μηλιός, επειδή έχουν τις απόψεις που έχουν, ας το πιστεύουν. Άλλοι πιστεύουν στα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας. Μπορεί να μην τα συμπαθούμε κάτι τέτοια, αλλά περί πίστεως κολοκυθόπιτα. Έτσι δεν είναι; Υπάρχει όμως και η εκδοχή να κατασκευάζουν κάτι τέτοια για να 'χουμε να λέμε. Στην περίπτωση αυτή, ανάγκη πάσα να αλλάξουν οι δανειστές επιτελείς, επιτελεία, επιτελικούς και επιτετραμμένους. Διότι όταν πας να αντιμετωπίσεις μια κυβέρνηση μεγάλης αποδοχής και ακόμα μεγαλύτερης ανοχής με όπλο τη μαλακία -με την αρχαία έννοια, είπαμε-, έχεις μεγάλο πρόβλημα. Πολιτικό, ου μην και διανοητικό. Έχει χυλώσει το νιονιό, πώς το λένε; Σούπα το κουράγιο. Πλαδαρή η φαντασία. Άρα θα σε κάνει μια χαψιά ο Τσίπρας. Κατά τα άλλα, τι να πούμε. Ας αναζητούν το αύριο της Δεξιάς στην Αριστερά. Αυτό και πλάκα έχει. Και σαδιστικά χαμόγελα παράγει. Και σιγουρεύει ότι το ξανασυζητάμε το πράγμα σε καμιά εικοσαριά χρόνια...

Ανάσα ζωής στο Εβρο, ένα εργοστάσιο παίρνει μπρός πάλι.

Ανάσα ζωής στον Έβρο Ηλιοπούλου Ευγενία | 14.05.2015 Οι αγρότες της περιοχής έχουν μαζέψει πολύ πίκρα και χολή. Κυβερνητικό βλέπουν και γυαλίζει το μάτι τους. Είναι έτοιμοι να πάρουν κοτρόνες στα χέρια τους και να ορμήσουν. Όποιον πάρει ο Χάρος. Την κοροϊδία δεν την σηκώνουν άλλο. Ενάμιση χρόνο έχουν να πληρωθούν για τα τεύτλα. Πέρσι πήγανε την παραγωγή τους στο Πλατύ (450 χλμ. μακριά). Το εργοστάσιο στην Ορεστιάδα δεν λειτούργησε. Ο λόγος είναι ότι η ζάχαρη είναι στο ΧΑΑ και αλλιώς παίζεται το παιχνίδι. Το κέρδους με τις τράπεζες. Ήρθε η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ. Οι βουλευτές του που εκλέχθηκαν στις 25 Ιανουαρίου. Έφεραν τα καλά μαντάτα. Τα λεφτά βρέθηκαν (δάνειο) για τις αποζημιώσεις. 8,5 εκατομμύρια μοιράστηκαν στους παραγωγούς για να μπορέσουν να σπείρουν φέτος. Παρ' όλα αυτά κοιτάζουν δύσπιστα. Δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί οι προηγούμενοι δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Δεν ήταν πατριώτες; Δεν ήθελαν να σταματήσει η αφαίμαξη της περιοχής; Ακολουθούσαν τις εντολές των δανειστών με αποτέλεσμα τον μαρασμό της περιοχής; Ακόμα θυμούνται τον Σαμαρά να παρακάμπτει την επίσκεψη στην Ορεστιάδα. Το έκανε επειδή δεν τόλμησε να έρθει και να τους πει κατάματα ότι το εργοστάσιο θα κλείσει. Πώς να ρισκάρει να πει ότι το κέρδος θα πάει στους ξένους; Να χάσει ψήφους; Γι' αυτό τους χαιρέτησε απ' εξω από την Ορεστιάδα τους συγκεντρωμένους.

Η σημερινή κυβερνήσει το είπε και το έκανε. Προεκλογικά είχε υποσχεθεί ότι θα ανοίξει το εργοστάσιο στην Ορεστιάδα και θα δώσει ανάσα πνοής στην μαραζωμένη περιοχή. Με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου βρέθηκαν τα λεφτά για να ξαναμπεί το εργοστάσιο σε λειτουργία. Με συνέπεια και αποφασιστικότητα προτρέπει τους αγρότες να ξεκινήσουν εκ νέου τον αγώνα. Να σπείρουν και να παράγουν. Και λίγα να είναι τα στρέμματα, θα είναι εξασφαλισμένη η τιμή τους για τους αγρότες παραγωγούς. Θα πληρωθούν επιπλέον με 37,5 ευρώ /στρέμμα. Να τολμήσουν παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες και τις πλημμύρες. Παρά τη δύσκολη χρονιά. Αξίζει τον κόπο να φύγουν από την απελπισία και τη μιζέρια. Να ξαναδουλέψουν οι 150 εργάτες. Να καταναλώσουμε ζάχαρη ελληνική από την Ορεστιάδα. Να ξαναμπούν στα γρανάζια οι ζαχαροπλάστες της περιοχής, οι πωλητές και οι διακινητές των προϊόντων. Η σημερινή απόφαση λειτουργίας του εργοστασίου στην Ορεστιάδα αποτελεί ένα μεγάλο βήμα για την ανάπτυξη του τόπου και πρέπει πρώτα και κύρια να το στηρίξουν οι άμεσα ενδιαφερόμενο (αγρότες, εργάτες κ.λπ.). Στο πάρα πέντε πρόλαβε η κυβέρνηση να σταματήσει το οριστικό κλείσιμο από τις τράπεζες. Έτσι τα μηχανήματα θα σταματήσουν να σκουριάζουν στις αποθήκες και στους αγρούς. Δυστυχώς τα ΜΜΕ επιλέγουν να ασχοληθούν με ανώδυνα και ανούσια πράγματα παρά με τα ουσιαστικά προβλήματα του τόπου. Η μετάδοση ενός μηνύματος αισιοδοξίας θα ήταν αρκετό για να έρθει η ελπίδα στον Έβρο. Άλλωστε αυτό δεν είναι και το καθήκον τους; Ευγενία Ηλιοπούλου

Η πιο βαθιά κόκκινη γραμμή

Η πιο βαθιά κόκκινη γραμμή Μανταδάκης Άγγελος | 05.05.2015

Του Άγγελου Μανταδάκη Η κυβέρνηση επιδιώκει μια συμφωνία τέτοια που να βασίζεται σε έναν έντιμο συμβιβασμό. Μόνο με αυτόν θα ακυρώσουμε τα σενάρια της αριστερής παρένθεσης. Οι συμβιβασμοί είναι, ούτως ή άλλως, πάντα επώδυνοι Τι χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα; Πάνω απ' όλα χρειάζεται μια κυβέρνηση που να της επιτραπεί να κυβερνήσει. Να την αφήσουν ελεύθερη να νομοθετήσει και να ψηφίσει στη Βουλή όλα εκείνα τα νομοσχέδια που αφορούν την εφαρμογή του προγράμματός της. Να δώσει εκείνο το νέο δείγμα γραφής που υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό. Να μην είναι υποχρεωμένη να κρατά στο συρτάρι των υπουργείων σχέδια όπως η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η αποκατάσταση του κατώτερου μισθού στα προ του Μνημονίου επίπεδα, η χορήγηση της 13ης σύνταξης κ.λπ. Μια κυβέρνηση που απολαμβάνει της εμπιστοσύνης των πολλών, που στο όνομά τους ανέλαβε το δύσκολο έργο να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση. Αυτή είναι η κυβέρνηση που αναδείχθηκε με τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015. Η νόμιμη κυβέρνηση της χώρας με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα. Ένα χρόνο πριν έρθει στην εξουσία με τη λαϊκή βούληση, οι αντίπαλοί της της ετοίμαζαν μια τρικλοποδιά μοναδική στην ιστορία. Με το που θα εκλεγόταν η νέα κυβέρνηση, θα αντιμετώπιζε καθεστώς ασφυξίας χρηματοδοτικής, αφού η δανειακή της σύμβαση έληγε πάραυτα. Έτσι θα είχαμε ένα σπάνιο γεγονός, μια κυβέρνηση μερικών ημερών, μια αριστερή παρένθεση ημερών... Και μετά η χώρα θα επέστρεφε στις αγκάλες των Σαμαροβενιζέλων που είχαν βρει τον βηματισμό τους με τους πιστωτές στο e-mail Χαρδούβελη. Ευτυχώς, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Έκτοτε όμως το μνημονιακό κατεστημένο δεν παραιτήθηκε των "ιερών" του επιδιώξεων και συνεχίζει να αναζητά την αριστερή παρένθεση. Καιροφυλακτεί τώρα μήπως η ελληνική πλευρά λυγίσει κάτω από το ασήκωτο βάρος των πιέσεων και των εκβιασμών που δέχεται νυχθημερόν από τα διάφορα κέντρα. Ή μήπως αντιδράσει σπασμωδικά, οδηγώντας τα πράγματα σε μια τυφλή σύγκρουση. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να αποσταθεροποιηθεί σύμφωνα με τους ενδόμυχους πόθους τους.

Η κυβέρνηση επιδιώκει μια συμφωνία τέτοια που να βασίζεται σε έναν έντιμο συμβιβασμό. Μόνο με αυτόν θα ακυρώσουμε τα σενάρια της αριστερής παρένθεσης. Οι συμβιβασμοί είναι, ούτως ή άλλως, πάντα επώδυνοι. Δεν υπήρξε ωστόσο διαπραγμάτευση σε οποιοδήποτε επίπεδο χωρίς αμοιβαίους συμβιβασμούς. Οι πολίτες έδωσαν την εμπιστοσύνη τους στον ΣΥΡΙΖΑ και εξακολουθούν να στηρίζουν την πολιτική του γιατί συνδυάζει τη συνεννόηση με τις κόκκινες γραμμές. Κάθε φορά όμως υπάρχει μια γραμμή πιο βαθιά κόκκινη από τις άλλες. Στη σημερινή συγκυρία αυτή δεν είναι άλλη από τη συνέχεια και τη συνέπεια της κυβέρνησης της Αριστεράς.