Επτά παραδείγματα απομείωσης χρέους

Επτά παραδείγματα απομείωσης χρέους Καπάκος Σταύρος | ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΝ 12.12.2014 Παράδειγμα πρώτο: Αναρωτιέμαι αν υπήρχε έστω ένας αναλυτής, πριν από τον Απρίλιο του 2012, που να προέβλεπε ότι ο Σόιμπλε θα ήταν τελικά αυτός που θα επέβαλε κούρεμα του ελληνικού χρέους, απαιτώντας μάλιστα την τελευταία στιγμή, με κίνδυνο να τινάξει στον αέρα τις διαπραγματεύσεις, να φτάσει στο 53%; Κανένας δεν το προέβλεπε. Κι όμως, έγινε. Τι σημαίνει αυτό; Ότι πολλές φορές οι πολιτικοί μπορεί να λένε διάφορα, πράττουν όμως διαφορετικά όταν βρεθούν προ αδιεξόδου. Παράδειγμα δεύτερον: Ο Τρισέ. Ο πρώην διοικητής της ΕΚΤ, ο οποίος το 2008 δεν είχε καν καταλάβει το μέγεθος της κρίσης και ανέβαζε συνεχώς τα επιτόκια. Και εκείνος δεν ήθελε να ακούει κουβέντα για κούρεμα, ενώ έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να το αποτρέψει. Τελικά, όμως, το επέβαλε ο Σόιμπλε. Το λάθος το 2012 ήταν ότι το κούρεμα έγινε αργοπορημένα, ενώ λόγω της πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης, η οποία επεβλήθη στην Ελλάδα, δεν προέκυψε πραγματική απομείωση του χρέους. Παράδειγμα τρίτον: Ο Γερμανός καθηγητής Ζιν. Ο επικεφαλής του Ινστιτούτου IFO, προ τριμήνου, έβαλε στην άκρη τις συνεχείς επιθέσεις εις βάρος της χώρας μας και τα περί εκδίωξής της από την Ευρωζώνη και πρότεινε να γίνει "άφεση χρέους της Ελλάδας και άλλων χωρών". Το ανέμενε κανείς; Παράδειγμα τέταρτον: ΕΚΤ και Ε.Ε. Η Ευρωζώνη τα τελευταία χρόνια έχει παρακάμψει τον απαγορευτικό κορσέ του Συμφώνου Σταθερότητας, εφαρμόζοντας "μη συμβατικά" μέτρα. Παρέβη την αρχή της μη διάσωσης για την Ελλάδα και άλλες χώρες. Την κρίσιμη στιγμή η ΕΚΤ αγόρασε ομόλογα διασώζοντας το ευρώ, ενώ ο Ντράγκι προανήγγειλε πως "αν χρειαστεί", θα παρέμβει εκ νέου. Χωρίς τη ρευστότητα 1 τρισ. της ΕΚΤ, η Ιταλία -με χρέος 136% του ΑΕΠ- θα είχε καταρρεύσει και το ευρώ θα αποτελούσε, ίσως, παρελθόν. Η Ευρωζώνη πορεύεται με τον αραμπά, όταν πρόκειται να υπερβεί τα εγγενή προβλήματα του ευρώ. Παράδειγμα πέμπτον: Το ινστιτούτο Bruegel. Πριν από τρεις μήνες, προειδοποίησε: "Μπορεί να πρέπει να ταχθείτε υπέρ της αλλαγής του προφίλ του χρέους ή ακόμη και της αναδιάρθρωσής του εάν δεν είναι βιώσιμο". Για όσους γνωρίζουν, το Bruegel έχει μεγάλη επιρροή στις Βρυξέλλες, δεν είναι απλώς ένα ινστιτούτο... Παράδειγμα έκτον: Το Bloomberg. Στην ανάλυσή του ("Καθημερινή", 11/12) το πρακτορείο αναφέρει: "Οι πολιτικές ηγεσίες της Ε.Ε. δείχνουν ανίκανες να δράσουν, καθηλωμένες σε δημοσιονομικούς στόχους που δεν εξυπηρετούν καμιά σκοπιμότητα και σε κατάσταση παράλυσης σε ό,τι αφορά την προοπτική μιας οργανωμένης διαγραφής χρέους, χωρίς την οποία η Ελλάδα δεν έχει καμιά ελπίδα..." Παράδειγμα έβδομο: Η έκθεση του ΟΟΣΑ. Μόλις προχθές ο ίδιος ο παγκόσμιος οργανισμός, και όχι ο "ακραίος " ΣΥΡΙΖΑ, προειδοποίησε ότι η περιοριστική πολιτική είναι λάθος, δεν οδηγεί στην έξοδο από την κρίση και αντιπρότεινε την εφαρμογή πολιτικών αναδιανομής. Τούτων δοθέντων, για πόσο ακόμη το Βερολίνο θα βρίσκεται διαρκώς σε ένα "παράλληλο σύμπαν", όσον αφορά την οικονομική πολιτική; Η πορεία της Ε.Ε. δείχνει ότι η Γερμανία υποχωρεί όταν στριμώχνεται πραγματικά. Ασφαλώς το παρελθόν δεν δείχνει πάντα το μέλλον, δεν παύει όμως να έχει τη σημασία του... Σταύρος Καπάκος