ʽΈχουν κάνει την αλητεία επιστήμη

 

 

ʽΈχουν  κάνει την αλητεία επιστήμη

                      ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Μεγάλη Εβδομάδα. Εβδομάδα των παθών. Στην Βουλή των Ελλήνων πέρασε το πολυνομοσχέδιο .Η τρικομματική κυβέρνηση ησυχάζει για λίγο. Οι στόχοι της ΄΄ ανάπτυξης ΄΄ μας αρχίζουν και είναι εφικτοί. Με 168 «ναι», 123 «όχι» και ένα «παρών» η Ελλάδα μας οδεύει προς την επιτυχία. Όπως τονίζει ο κύριος Στουρνάρας  «ανοίγει τον δρόμο» για την εκταμίευση της παρακρατημένης δόσης διάσωσης ύψους 2,8 δισεκατομμυρίων ευρώ,. Ελληνικά :θα μεγαλώσουν τα χρέη μας ,οι τράπεζες θα αυξήσουν τα κέρδη τους και εμείς θα γίνουμε πιο φτωχοί αφού κάθε ημέρα που περνά μας φορτώνουν περισσότερα χρέη στην πλάτη.

  Μετά από τόσους μήνες χωρίς  να πληρωθούν οι εφημερίες μας ήρθε η μεγάλη ημέρα. Αυτά που μας χρωστούσαν (Δεκ 2012 έως και Μάρτης 2013) μας τα δίνουνε μαζεμένα για να μην καταλάβουμε την μπαμπεσιά. Να μην καταλάβουμε την κλοπή. Από την χαρά μας που επιτέλους βλέπουμε λεφτά δεν θα μετρήσουμε πόσα λείπουν. Κουτοπονηριά αλλά τι να πούμε εμείς οι γιατροί τι στιγμή που υπάρχουν πολλοί άλλοι εργαζόμενοι που δεν έχουν πληρωθεί και δεν θα πάρουν παρά ελάχιστα. Το κράτος το παρουσιάζει και σε στυλ μην μιλάτε εσείς οι προνομιούχοι που δεν θα χάσετε την δουλειά σας και έχετε το προνόμιο της  άμεσης επαφής με την δημόσια υγεία. Δηλαδή σε περίπτωση ανάγκης κάποιος θα σας προσέξει. Είναι γνωστή η αλληλεγγύη και η συναδελφική συμπαράσταση που ισχύει ανάμεσα στους λειτουργούς υγείας.

 

 

  Εδώ και τρία  χρόνια  το μόνο που βλέπουμε εμείς οι λειτουργοί υγείας είναι  περικοπές και  μειώσεις προσωπικού. Το μόνο που ακούμε από τα υπουργικά χείλη είναι υποσχέσεις για βελτιώσεις και παραμύθια. Το ΄΄θα΄΄ κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα. Ενίοτε κοκορεύεται  ότι αυξήθηκε κατά 40 % η προσέλευση του κοινού στο ΕΣΥ και μειώθηκαν οι χρεώσεις στα φάρμακα. Η πολιτική του Μνημονίου έχει οδηγήσει σε μείωση 32% της δημόσιας δαπάνης υγείας το 2012( σε σχέση με το 2009) , σε μείωση 52% της ιδιωτικής δαπάνης και σε μείωση 40% της συνολικής δαπάνης υγείας(από 22,5 δισ. ευρώ το 2009( 9,7% του ΑΕΠ) έπεσε στα 13,5 δισ. ( 6,4% του ΑΕΠ). Δεν βλέπει ότι το ΕΟΠΥΥ είναι σε τροχιά  χρεοκοπίας; Για τι ξεχνάει  ότι με τι ηλεκτρονικές ΄΄τρικλοποδιές΄΄ και τις  αλλαγές κωδικών    πολλοί συνάδελφοι αδυνατούν να γράψουν ηλεκτρονικές συνταγές. Έτσι  ο κόσμος αναγκάζεται να ξοδέψει από την τσέπη του για να πάρει τα απαραίτητα φάρμακα του και δεν μπαίνουν σε καμία ηλεκτρονική στατιστική. Δεν ξέρει για τις  τεράστιες ελλείψεις σε υλικά (από γάζες, σύριγγες και βαμβάκι μέχρι υλικά για χειρουργικές επεμβάσεις) που απορρέουν από την πιστή εφαρμογή του μνημονίου που επιβάλλει ρητά και κατηγορηματικά περικοπές;

  ʽΈχουν  κάνει την αλητεία επιστήμη΄΄  Αυτά λες  όταν διαβάζεις το χαρτί της μηχανογράφησης σε ότι αφορά στην πληρωμή των εφημεριών μας .Αυτά σκέφτεσαι όταν ακούς τις περίπλοκες δικαιολογίες τους. ΄΄Εργαζόμαστε αλλά τους χρωστάμε από πέρσι όταν μας πλήρωσαν κανονικά΄΄ .Όλα αυτά δεν μπορούν παρά να σου προκαλέσουνε μία τεράστια αηδία. Πετσοκομμένος μισθός, έντονη ναυτία και μία ακαταμάχητη όρεξη να μουντζώσεις τους πολιτικούς μας !  

O εκπαιδευτικός Γκουλιώνης Στέφανος κινδυνεύει να απολυθεί για «απρεπή συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας»!

O εκπαιδευτικός Γκουλιώνης Στέφανος κινδυνεύει να απολυθεί για «απρεπή συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας»!

 

O    εκπαιδευτικός Γκουλιώνης Στέφανος, δάσκαλος του 1^ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου για παιδιά με αυτισμό παραπέμπεται άμεσα στο πειθαρχικό με την κατηγορία   «της ανάρμοστης για δημόσιο υπάλληλο συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας». Μια σοβαρή πειθαρχική κατηγορία με βάσει το άρθρο 107 παρ. ε του ν. 4057/2012 που επισύρει και τις ποινές της προσωρινής ή οριστικής παύσης.

Αιτία ή πρόφαση για την παραπομπή του Γκουλιώνη Στέφανου είναι η πρωτόδικη καταδίκη του από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας με την ψεύτικη κατηγορία της αντίστασης κατά της αρχής μετά την παντελώς άδικη και αναίτια σύλληψη κατά την παρέλαση την 25^η Μαρτίου του 2012 στην Λάρισα. Η υπόθεση αυτή σύντομα (24/10/2013) θα κριθεί και πάλι στο Εφετείο Λάρισας και είναι βέβαιο ότι όποια ψευδής κατηγορία και ποινή θα καταπέσουν.

Όμως και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η ποινική υπόθεση δεν έχει τελεσιδικήσει,  είναι προφανές ότι με καμία έννοια και με κανένα τρόπο δεν τεκμαίρεται «απρεπή συμπεριφορά». Ακόμη, διαχωρίζοντας την ποινική από την πειθαρχική δίωξη ο νέος πειθαρχικός κώδικας μπορεί να επιβάλει οποιαδήποτε ποινή ακόμη και αν δεν έχει τελεσιδικήσει η ποινική υπόθεση, που είναι ή υποτίθεται ότι είναι η αιτία παραπομπής του Δημόσιου Υπάλληλου και στην προκειμένη περίπτωση του εκπαιδευτικού Γκουλιώνη Στέφανου. Όμως, καμιά ποινική υπόθεση δεν μπορεί να παράγει αποτέλεσμα αν δεν έχει τελεσιδικήσει.  Η δε πειθαρχική κατηγορία της «ανάρμοστης συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας» δεν ορίζει ποια είναι ακριβώς αυτή η συμπεριφορά, η οποία δεν ταιριάζει με την εικόνα του Δημοσίου Υπάλληλου. Μ’ αυτή  την γενική και αόριστη κατηγορία «τσουβαλιάζονται» υπάλληλοι που μπορεί να έχουν μια αντιδικεία με έναν ιδιώτη, υπάλληλοι με πολιτική δράση, συνδικαλιστές, επιδειξίες κτλ.

 

Δημιουργείται  δηλαδή μια μεγάλη κατηγορία προς απόλυση υπαλλήλων. Ο Γκουλιώνης Στέφανος είναι άριστος εκπαιδευτικός με μεταπτυχιακές σπουδές και πάνω απ’ όλα με ήθος, αξιοπρέπεια και κοινωνική καταξίωση. Ωστόσο, αυτός ο εκπαιδευτικός μπορεί να είναι ένα από τα θύματα του νέου Πειθαρχικού Κώδικα και από τους πρώτους, μετά την μεταπολίτευση, υπάλληλος που κινδυνεύει να απολυθεί για τα συνδικαλιστικά, κοινωνικά και πολιτικά του ενδιαφέροντα και μάλιστα με την «ρετσινιά» του επίορκου.

Πρέπει να μην χάσει την δουλειά του ο  εκπαιδευτικός  Γκουλιώνης  Στέφανος, γιατί αντίκειται σε κάθε έννοια δικαίου.  

Οι "κακοί" τραπεζίτες φέρνουν Μνημόνια, οι "χειρότεροι" παίρνουν μπόνους...

 

 

Οι "κακοί" τραπεζίτες φέρνουν Μνημόνια, οι "χειρότεροι" παίρνουν μπόνους...

 

Ημερομηνία δημοσίευσης στη Κυριακάτικη ΑΥΓΗ: 31/03/2013

Ρεπορτάζ: ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Ομπάμα ακολούθησε μια διαφορετική προσέγγιση για να αντιμετωπίσει τη χρηματοπιστωτική κρίση. Πάγωσε τις κατασχέσεις κατοικιών αξίας 275 δισ. δολαρίων, μετά από 1,5 εκατ. κατασχέσεις κατοικιών, και προσέφερε μια βαθιά ανάσα σε 9 εκατομμύρια δανειολήπτες και "σωσίβιο" στους κολοσσούς στεγαστικής πίστης Fannie Mae και Freddie Mac

Η κρίση της Κύπρου πυροδότησε ένα μεγάλο κύμα ενοχών στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου που αντιμετωπίζουν ακόμη τεράστια προβλήματα με τις τράπεζές τους. Στην Ισπανία θα οδηγηθεί στο εδώλιο για την κατάρρευση της Bankia ο Ροντρίγκο Ράτο, ο πρώην γενικός διευθυντής του ΔΝΤ και πρώην υπουργός Οικονομικών του Αθνάρ, ενώ στην Ιταλία στις αρχές του μήνα αυτοκτόνησε ο Ντάβιντ Ρόσι, ο 51χρονος υπεύθυνος Επικοινωνίας της Monte dei Paschi di Siena, της πρώτης τράπεζας της εποχής του σύγχρονου καπιταλισμού που ιδρύθηκε το 1472.
Η δημόσια αυτή τράπεζα ελέγχεται από το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα παρουσίασε πριν από λίγες ημέρες "τρύπα" 3,17 δισ. ευρώ. Ο Ρόσι άφησε ένα μόνο μήνυμα για τη γυναίκα του: "Έκανα μια βλακεία". Πόσες όμως "βλακείες" καλούμαστε να πληρώσουμε στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο;



Ο "καλός" μαθητής Σόιμπλε...
Ο Σόιμπλε πιστεύει ότι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι "ζηλεύουν" τη Γερμανία γιατί είναι ο "καλός" μαθητής της τάξης. Πόσο όμως καλύτεροι είναι οι Γερμανοί κερδοσκόποι επενδυτές, τραπεζίτες και επιχειρηματίες σε σχέση με τους ομογάλακτους Ευρωπαίους; Το μόνο σίγουρο είναι ότι η καγκελάριος Μέρκελ τους έχει "ταΐσει" καλά, αφού από την αρχή της κρίσης έχει στηρίξει τον γερμανικό χρηματοοικονομικό τομέα με 420 δισ. ευρώ ζεστού χρήματος.
Η Μέρκελ και ο Σόιμπλε μιλούν σήμερα με περισσό θράσος. Η Μέρκελ όμως αναγκάστηκε το 2009 να πραγματοποιήσει την πρώτη κρατικοποίηση από τις αρχές της δεκαετίας του '30, δηλαδή από την εποχή του Αδόλφου Χίτλερ, γιατί η μεγαλύτερη εταιρεία του στεγαστικού και κτηματομεσιτικού τομέα της χώρας Hypo Real Estate είχε στοιχηματίσει στη στεγαστική και κτηματική αγορά των ΗΠΑ και τη... Depfa της Ιρλανδίας!
Κερδοσκοπώντας στην ιρλανδική και όχι μόνο στεγαστική πίστη, η Hypo Real Estate χρειάστηκε μεταξύ άλλων να ξεφορτωθεί τα "τοξικά" της πάγια 210 δισ. ευρώ στον "κρατικό σκουπιδοτενεκέ" Soffin και να λάβει ένα πακέτο εγγυήσεων ύψους 142 δισ. ευρώ για να αποφύγει την πτώχευση! Πώς τιμωρήθηκαν όμως οι σπεκουλαδόροι τραπεζίτες της Hypo Real Estate από την ηθικολόγο Μέρκελ;
Όπως αποκάλυψε το Der Spiegel, τα πρωτοκλασάτα στελέχη της Hypo "τιμωρήθηκαν" το επόμενο έτος από τη σωτήρια διάσωση με μπόνους 25 εκατ. ευρώ! Εκβιάζοντας ότι θα προσφύγουν στη... δικαιοσύνη! Μπόνους για ένα έτος κατά το οποίο η Hypo εμφάνισε ζημιές 2,2 δισ. ευρώ! Μα καλά, οι Γερμανοί τραπεζίτες δεν ντρέπονται; Όχι.
Ο προηγούμενος πρόεδρος της κατεστραμμένης Hypo είχε παραιτηθεί μετά την απόφαση της αρχής διάσωσης των τραπεζών Soffin να θέσει ένα "χαμηλό" ετήσιο όριο στις αποδοχές των μάνατζέρ των υπό διάσωση εταιρειών στα 500.000 ευρώ! Αργότερα η "συγκυβερνώσα" τότε καγκελάριος, με υπουργό Οικονομικών το σοσιαλδημοκράτη Πέερ Στάινμπρουκ, θα εξαγόραζε με 18 δισ. ευρώ και το 25% της Commerzbank, της δεύτερης σε μέγεθος γερμανικής τράπεζας.

Τα "σάπια φρούτα" των κρατιδίων
Η Hypo ήταν όμως το παγόβουνο ή η κορυφή του; Η αλήθεια είναι ότι το γερμανικό Δημόσιο ελέγχει τη μερίδα του λέοντος του γερμανικού τραπεζικού συστήματος και οι πλέον ευπαθείς πρωταγωνιστές του είναι οι μεγάλες περιφερειακές τράπεζες των οικονομικά εύρωστων κρατιδίων. Αυτών που ελέγχονται από τη Μέρκελ και τα τοπικά... πλοκάμιά της. Οι επτά μεγαλύτερες περιφερειακές τράπεζες της Γερμανίας, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του γερμανικού τραπεζικού συστήματος, δέχθηκαν ισχυρό πλήγμα από τη χρηματοπιστωτική κρίση, ενώ οι κυβερνήσεις των κρατιδίων που τις ελέγχουν αντιμετωπίζουν ακόμη προβλήματα εξυγίανσής τους, με το Βερολίνο να πιέζει ακόμη για συγκεντρωτισμό στον τομέα. Ας μη μας διαφεύγει ότι η "μεγάλη" Deutsche Bank αποτελεί μόλις το 7% της γερμανικής τραπεζικής αγοράς.
Η BayernLB, η δεύτερη σε μέγεθος γερμανική δημόσια τράπεζα, είχε καταγράψει σε μια διετία ζημιές που πλησίασαν τα 8 δισ. ευρώ, εξαιτίας της κερδοσκοπίας της στην αγορά ακινήτων τρίτων χωρών, ΗΠΑ και Ιρλανδίας, με αποτέλεσμα να χρειαστεί ενέσεις δεκάδων δισ. από το δεξιό κρατίδιο της Βαυαρίας, που ελέγχει το 95,8% της τράπεζας.
Η WestLB, ο τραπεζικός κολοσσός του κρατιδίου της Βορείου Ρηνανίας Βεστφαλίας, η BayernLB και η HSH Nordbank, τρεις από τις μεγαλύτερες τράπεζες των κρατιδίων που ελέγχονται με καθαρά πολιτικά κριτήρια, αποτελούν συστημικές τράπεζες "πολύ μεγάλες για να καταρρεύσουν"; Η πολυμήχανη Μέρκελ φρόντισε να εξαιρεθούν από την εποπτεία της ΕΚΤ. Έτσι στη Γερμανία υπάρχουν περίπου 3.000 χρηματοοικονομικά ιδρύματα που δεν υπάγονται στις ελεγκτικές δικαιοδοσίες της ΕΚΤ.

Ο "κρατικός καπιταλισμός" του Σαρκοζί
Ο κρατικός καπιταλισμός ήταν και θα παραμείνει ευρωπαϊκό φαινόμενο; Αυτό τουλάχιστον δείχνει η ευκολία με την οποία ταυτόχρονα οι κυβερνήσεις του Βελγίου, της Ολλανδίας, του Λουξεμβούργου και της Γαλλίας «διέσωσαν» από την πτώχευση διαμέσου ενός "εθνικοποιημένου διαμελισμού" τη Fortis, τη μεγαλύτερη εταιρεία του βελγικού χρηματοοικονομικού τομέα, και τη βελγική Dexia, τη μεγαλύτερη εταιρεία δανειοδότησης οργανισμών τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης στον κόσμο!
Χρειάστηκε ο συντονισμός τεσσάρων εθνικών κυβερνήσεων για να περιορίσουν τις συνέπειες από της κερδοσκοπικές επενδύσεις των τραπεζικών της Fortis και της Dexia. Η γαλλική BNP Paribas κατάφερε να αποκτήσει, με τη βοήθεια του Σαρκοζί, το δίκτυο των 1.500 υποκαταστημάτων της Fortis σε μια σειρά χώρες και να μετατραπεί στη μεγαλύτερη τράπεζα στον έλεγχο καταθέσεων στην Ευρώπη, φθάνοντας στα 600 δισ. ευρώ, σε σχέση με τα "μόλις" 460 δισ. της Deutsche Bank και τα 525 δισ. της πολύπαθης ολλανδικής ING.

Η Credit Agricole δεν φάνηκε να πτοείται από τις ζημιές στην Ελλάδα, λόγω της κρίσης χρεών και ελλειμμάτων των Αθηνών και των μέτρων λιτότητας, αλλά στοιχημάτισε μεσούσης της κρίσης στη δυναμική επέκταση των δραστηριοτήτων της στη γειτονική Ιταλία, όπου εξαγόρασε δίκτυο 172 υποκαταστημάτων της δεύτερης σε μέγεθος ιταλικής τράπεζας Intesa SanPaolo και το πλειοψηφικό πακέτο στην Cassa di Risparmio della Spezia, που ελέγχει δίκτυο 76 υποκαταστημάτων στην Κεντρική Ιταλία. Η Societe Generale αισιοδοξούσε για κέρδη 6 δισ. ευρώ το 2010 και ότι θα κατάφερνε να μειώσει κατά 60% το χαρτοφυλάκιο δανείων υψηλού ρίσκου έως το 2015, αποδεικνύοντας ότι δεν είχε καταλάβει τίποτα από το "σκάνδαλο Κερβιάλ".
Πώς έσωσε ο Σαρκοζί τις γαλλικές τράπεζες; Απλώς έβαλε την τότε υπουργό Οικονομικών Λαγκάρντ να εκδώσει ομόλογα μειωμένης εξασφάλισης για τις Credit Agricole, Societe Generale, Credit Mutuel, Caisse d΄Epargne και Banque Populaire. Τράπεζες οι οποίες μάλιστα, μαζί με άλλες έξι, καταδικάστηκαν με πρόστιμο 384,90 εκατ. ευρώ από τη γαλλική Επιτροπή Ανταγωνισμού γιατί προχώρησαν σε αδικαιολόγητες χρεώσεις κατά τη διάρκεια της μετάβασης στη νέα ψηφιακή τεχνολογία.

Πώς αντέδρασε η γαλλική κοινωνία στην τραπεζική και οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008; Η απόγνωση οδήγησε σε δεκάδες αυτοκτονίες εργαζομένων, με άξονα τη σφαγή στη France Telecom, ενώ η απελπισία οδήγησε τους εργαζομένους να πιάνουν "ομήρους" διευθυντικά στελέχη και επιχειρηματίες για να διασώσουν τις θέσεις εργασίας, κερδίζοντας παράλληλα την εύνοια μεγάλου τμήματος της κοινής γνώμης. Σύμφωνα μάλιστα με δημοσκόπηση του ινστιτούτου CSA για λογαριασμό της Le Parisien, το 45% των Γάλλων θεωρούσε αποδεκτή τη μέθοδο «απαγωγής αφεντικών», έναντι του 50% που ήταν αρνητικό.

Οι "ιπτάμενοι Ολλανδοί" τραπεζίτες
Όσο για τους "ιπτάμενους" Ολλανδούς τραπεζίτες - πειρατές του Γερούν Ντέισελμπλουμ, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι η ING, που μετατράπηκε με τεράστιες αλχημείες στην έκτη μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρεία του κόσμου με πωλήσεις 64,5 δισ. ευρώ, πήρε πακέτο 10 δισ. ευρώ σε μετρητά και εγγυήσεις 21,6 δισ. ευρώ από την ολλανδική κυβέρνηση, διασπώντας και πωλώντας αρκετές δραστηριότητές της, ενώ μόνο στην Ολλανδία έδιωξε πάνω από 7.000 υπαλλήλους της.
Η ΑΒΝ ΑΜΒRΟ, η πρώην μεγαλύτερη ολλανδική τράπεζα, εξαφανίστηκε από τον παγκόσμιο τραπεζικό χάρτη, αφού κατασπαράχτηκε στην κυριολεξία από την επιθετική κοινοπραξία της ολλανδικής Fortis, της βρετανικής Royan Bank of Scotland και της ισπανικής Santander για...72 δισ.
Την περίοδο που ο Σαρκοζί ήταν προεδρεύων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο τότε υπουργός Οικονομίας της Ολλανδίας, «προσπερνώντας» σε παρεμβατισμό τον Γάλλο πρόεδρο, πρότεινε να δεσμευτούν οι εθνικές κυβερνήσεις της κοινότητας ότι θα διαθέσουν έως και το 3% του ΑΕΠ τους για να διασωθεί ο χρηματοοικονομικός τομέας τους εάν επιδεινωθεί η κρίση! Τότε βέβαια κινδύνευαν από αφανισμό οι ολλανδικές και όχι οι κυπριακές τράπεζες!

Ομπάμα: Πάγωμα κατασχέσεων και ένεση ανάκαμψης
Από τη στιγμή της εκλογής του ο Ομπάμα ακολούθησε μια διαφορετική προσέγγιση για να αντιμετωπίσει τη χρηματοπιστωτική κρίση. Πάγωσε τις κατασχέσεις κατοικιών αξίας 275 δισ. δολαρίων, μετά από 1,5 εκατ. κατασχέσεις κατοικιών, και προσέφερε μια βαθιά ανάσα σε 9 εκατομμύρια δανειολήπτες και "σωσίβιο" στους κολοσσούς στεγαστικής πίστης Fannie Mae και Freddie Mac.
Η στεγαστική αγορά των ΗΠΑ έχανε 3,30 τρισ. δολάρια από την κρίση, ενώ η αμερικανική αγορά εργασίας έχασε 3,6 εκατομμύρια θέσεις εργασίας από τον Δεκέμβριο του 2007 έως τα τέλη του 2009. Αντί για λιτότητα ο Ομπάμα έριξε στη μάχη της ανάκαμψης έναν προϋπολογισμό 3,55 τρισ. δολαρίων και προχώρησε στην ψήφιση ενός δημόσιου συστήματος Υγείας με μακροπρόθεσμες επενδύσεις 1 τρισ. δολαρίων για να καλύψει 36 εκατομμύρια ανασφάλιστους.
Ήταν η εποχή που η CIA προσελάμβανε... τραπεζίτες, ενώ η Ομοσπονδιακή Εταιρεία Διασφάλισης των Καταθέσεων (FDIC) έκρουε τον κώδωνα της πτώχευσης για πάνω από 1.000 τράπεζες σε μια διετία στα ερείπια της Lehman Brothers και της Bear Sterns. Η Citigroup και η AIG διασώθηκαν με βουνά δημοσίου χρήματος που προμήθευσε κυρίως ο Μπους, ενώ ένας τρελός πυρετός συγχωνεύσεων άλλαξε μέσα σε λίγο καιρό τον αμερικανικό τραπεζικό χάρτη.
Η Ιαπωνία, από την άλλη πλευρά του Ειρηνικού, δρομολόγησε το μεγαλύτερο πακέτο στήριξης στην ιστορίας της προσφέροντας ένεση ρευστότητας 154 δισ. δολαρίων τον Απρίλιο του 2009 αδιαφορώντας για την άνοδο του χρέους της στο 200% του ΑΕΠ, ενώ το συνολικό πακέτο ξεπέρασε τα 200 δισ. δολάρια, ή το 3,1% του ΑΕΠ της χώρας. Η Ιαπωνία συνεχίσει να στηρίζει την οικονομία της με την ίδια θέρμη που συνεχίζουν να το κάνουν η Κίνα, η Αυστραλία και η... Σουηδία.

Από τον Μάντοφ και τον Κερβιέλ στη... Λευκωσία
Όσοι δείχνουν σήμερα τους Κύπριους τραπεζίτες ως υπεύθυνους της κρίσης έχουν δίκιο. Ποιος όμως θυμάται την "πυραμίδα Πόντζι" που είχε στήσει ο πρώην επικεφαλής του Nasdaq Μάντοφ "χρεώνοντας" στους επενδυτές μια μαύρη τρύπα 70 δισ. δολαρίων; Για την ιστορία το μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό σκάνδαλο της αμερικανικής ιστορίας ήρθε στο φως χάρις στον ελληνικής καταγωγής χρηματιστή Χάρη Μαρκόπουλο.
Ας μην πάμε όμως τόσο μακριά, γιατί από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ο 33χρονος τότε χρηματιστής της Societe Generale Κερβιάλ έριξε ένα κανόνι 4,9 δισ. ευρώ χωρίς κανείς να το καταλάβει (;). Με άλλα λόγια τα κερδοσκοπικά παιχνίδια του Κερβιάλ κόστισαν όσο ένα απλό κούρεμα στην Κύπρο! Ο Κερβιέλ καταδικάστηκε σε τριετή φυλάκιση και είναι σήμερα ελεύθερος για την "τρύπα" των 4,9 δισ. ευρώ, ενώ ο Γολγοθάς των Κυπρίων θα διαρκέσει πολύ περισσότερο.
Ο Κερβιέλ έχει εκδώσει βιβλίο, που μετατράπηκε σε best seller στη Γαλλία, επιρρίπτοντας τις ευθύνες στους προϊσταμένους του. Κανείς από αυτούς δεν μοιράστηκε το εδώλιο μαζί του. Υπάρχει μία και μόνο πειστική απάντηση για το πώς έδρασαν τόσο ανεξέλεγκτα οι Μάντοφ και Κερβιέλ: Αυτός είναι ο καπιταλισμός!

Ποιος όμως είναι ο καπιταλισμός;
Ο πρώην γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος - Καν, εκτιμούσε τον Ιανουάριο του 2009 ότι οι ζημιές και απομειώσεις από την τραπεζική κρίση θα έφθαναν στα 1,4 τρισ. δολάρια και πως τα "τοξικά" πάγια έφθαναν στα 4 τρισ. δολάρια. Επιβεβαιώθηκε κατά περίπου 50%.
Ο ΟΟΣΑ προειδοποίησε για εργασιακό μεσαίωνα με τους μισούς εργαζόμενους να εργάζονται χωρίς ασφάλιση και σύμβαση παγκοσμίως, ενώ την ίδια στιγμή η Fitch προέβλεπε ότι οι δανειακές ανάγκες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων θα εκτοξεύονταν στα 1,98 τρισ. ευρώ για το 2009, ποσό που έφθανε το 17% του ΑΕΠ της Ε.Ε.!
Εκείνη όμως τη στιγμή η Ελλάδα είχε βάλει την υποψηφιότητά της να για να μετατραπεί σε αποδιοπομπαίο τράγο της Μέρκελ και όχι μόνο...

Ευρωζώνη και Κύπρος ¨Το δεύτερο πείραμα"

St. Vitto

 

 

Ευρωζώνη και Κύπρος: Το δεύτερο πείραμα

 

Ημερομηνία δημοσίευσης ΑΥΓΗ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: 31/03/2013

ΤΗΣ ΝΑΝΤΙΑΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗ

Στο 24σέλιδο «κείμενο συζήτησης» του 2010 αναπτύσσονται όλα τα πιθανά σενάρια για «διάσωση» τράπεζας με «κούρεμα» καταθέσεων για οποιαδήποτε χώρα της Ευρωζώνης

Η ειρωνεία της Ιστορίας αποφάσισε τελικά Ελλάδα και Κύπρος να αποτελέσουν τα πειραματικά εργαστήρια σε πραγματικές συνθήκες για την πραγματοποίηση των δύο βασικών νεοφιλελεύθερων πειραμάτων κοινωνικής μηχανικής στον χώρο της Ευρώπης στον «σύντομο» 21ο αιώνα.

Το πρώτο πείραμα και οι συνέπειές του
Με ευθύνη της κυβέρνησης Παπανδρέου, η οποία και το προσκάλεσε στην Ευρώπη, το ΔΝΤ εισήγαγε στη Γηραιά Ήπειρο, με όχημα την πρωτοσυγκροτούμενη τρόικα, την τεχνογνωσία των προγραμμάτων του για χώρες της Λατινικής Αμερικής -και, στη συνέχεια, επίσης της Αφρικής- σε κρίση χρέους, που είχαν περιβληθεί με το κύρος του νεοφιλελεύθερου μανιφέστου της «Συναίνεσης της Ουάσιγκτον» του 1989: Ως πολιτική εσωτερικής υποτίμησης λόγω της ύπαρξης, για πρώτη φορά, κοινού νομίσματος.
Τα συμπεράσματα απ' αυτό το, πλέον «πρώτο», πείραμα, βρήκαν εφαρμογή όχι μόνο στα Μνημόνια των χωρών που ακολούθησαν, αλλά πολύ ευρύτερα στη συντονισμένη πολιτική λιτότητας και περιορισμού του κοινωνικού κράτους πρακτικά στο σύνολο της Ευρώπης. Αυτό ενίσχυσε, εδώ και ενάμιση χρόνο, τη μετατροπή της Ευρωζώνης σε Ζώνη του Λυκόφωτος με έλλειψη ανάπτυξης και το δεύτερο κύμα ύφεσης μετά το 2008. Ενώ αναμένεται κορύφωση από την πλήρη εφαρμογή του Συμφώνου Δημοσιονομικής Πειθαρχίας το 2015, το οποίο σε περίπτωση κρίσης, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, ακόμα και πόλεμου, θεωρητικά παραμερίζει ό,τι έχει απομείνει απʼ τον δημόσιο τομέα σε κάθε χώρα και καλεί το μεγάλο κεφάλαιο νʼ αναλάβει πρωτοβουλίες για «λύσεις δημοσίου συμφέροντος». «Θεωρητικά», επειδή «ο νεοφιλελευθερισμός χρειάζεται τρομακτική ποσότητα κρατικής παρέμβασης προκειμένου να λειτουργεί» (Σλαβόι Ζίζεκ).

Ένα «κείμενο εργασίας» για μια ιδέα του 2010
Χρειάστηκε η καταστροφική παρέμβαση του Eurogroup στην Κύπρο για νʼ αντιληφθούμε ότι η Ε.Ε. εδώ και δυόμισι χρόνια επεξεργαζόταν την ιδέα και βρισκόταν σε αναζήτηση χώρας, στην οποία θα μπορούσε να εφαρμόσει πειραματικά μια λύση εναλλακτική στις «ακριβές» διασώσεις τραπεζών, που δεν περιοριζόταν στην Ιρλανδία και σε τράπεζες του Νότου: Δημόσιο χρήμα διατέθηκε σε «πακέτα» διάσωσης τραπεζών στη Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο κ.α. μετά την «τραυματική» εμπειρία της Lehman Brothers, που απέδειξε πως ό,τι είναι too big to fail μπορεί να δημιουργήσει «συστημική» κρίση.
Αυτό αποδεικνύει το, απαρατήρητο μέχρι στιγμής, ντοκουμέντο με τίτλο «Κείμενο συζήτησης σχετικά με το εργαλείο διαγραφής χρέους - ένδον διάσωσης» (Discussion paper on the debt write-down tool - bail-in), που έδωσε στη δημοσιότητα η Ε.Ε. τον Απρίλιο 2012. Στον υπότιτλο του διασαφηνίζεται ότι δεν επιθυμείται ο «προκαθορισμός της επίσημης πρότασης της Κομισιόν» στις χώρες-μέλη, αλλά αποτελεί «κείμενο εργασίας» των υπηρεσιών της DG Eσωτερικής Αγοράς, μιας υπηρεσίας 500 εργαζομένων υπό τον επίτροπο Μισέλ Μπαρνιέ. Στο 24σέλιδο «κείμενο συζήτησης» αναπτύσσονται όλα τα πιθανά σενάρια για «διάσωση» τράπεζας με «κούρεμα» καταθέσεων - για οποιαδήποτε χώρα της Ευρωζώνης. Πράγμα που αποδεικνύει ότι δεν ήταν απλώς η «απειρία» ή ο ενθουσιασμός για την κατάληξη του δεύτερου Eurogroup για την Κύπρο τα ξημερώματα της 25ης Μαρτίου 2013, που οδήγησε στις γνωστές θριαμβευτικές δηλώσεις του προέδρου του Γερούν Ντέισελμπλουμ περί γενίκευσης του bail-in ως νέου «προτύπου διάσωσης» τραπεζών και χωρών. Πολύ περισσότερο που, μετά τις παλινωδίες του (επειδή βούλιαξαν τα χρηματιστήρια), ανέλαβε η εκπρόσωπος της Κομισιόν να βάλει τα πράγματα στη θέση τους: Προαναγγέλλοντας νομοθετική ρύθμιση...
Στο «κείμενο εργασίας», αφού πληροφορούμαστε ότι τέτοιες σκέψεις υπάρχουν από τον Οκτώβριο του 2010, προσδιορίζεται η «διάλυση» (resolution) ως «πλαίσιο διαχείρισης τραπεζών σε δύσκολη κατάσταση με τρόπο ώστε να αποφευχθεί ενδεχόμενη πρόκληση συστημικού συμβάντος». Επιπλέον ξεκαθαρίζεται ότι «ένα αποτελεσματικό καθεστώς 'διάλυσης' θα πρέπει να πετυχαίνει για τις τράπεζες παρόμοια αποτελέσματα με αυτά των ομαλών διαδικασιών εκκαθάρισης επιχειρήσεων, στις οποίες οι απώλειες βαρύνουν μετόχους και πιστωτές... να προστατεύει από οποιαδήποτε επίπτωση τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και να περιορίζει την προσφυγή στα χρήματα των φορολογουμένων». Αλλά και να δημιουργεί τη «νομική βεβαιότητα» στους «επενδυτές» ότι είναι υποχρεωμένοι να κάνουν «ανάλυση κινδύνου κι εκτίμηση ρίσκου» πριν τοποθετήσουν τα χρήματα τους σε οποιαδήποτε τράπεζα. Όπου «επενδυτές» ή «πιστωτές» είναι οι καταθέτες, ακόμα και λογαριασμών ταμιευτηρίου, με βάση την εμπειρία της συμφωνίας του πρώτου Eurogroup, που έβαζε χέρι σε όλους ανεξαίρετα τους λογαριασμούς.

Στο ντοκουμέντο προσδιορίζονται επίσης οι τρεις, σωρευτικά συνυπάρχουσες, προϋποθέσεις προκειμένου να εφαρμοστεί το «πλαίσιο»:
* H αρμόδια για τη «διάλυση» αρχή αποφασίζει ότι η τράπεζα θα καταρρεύσει ή κινδυνεύει να καταρρεύσει.
* Ως προς τον χρόνο μιας τέτοιας παρέμβασης, θα πρέπει να έχει αποκλειστεί η προοπτική οποιασδήποτε εναλλακτικής δράσης από μεριάς ιδιωτικού τομέα ή εποπτικών αρχών, όπως η εξαγορά της τράπεζας ή η συμφωνία με τους πιστωτές νʼ αναλάβουν την αναδιάρθρωση ολόκληρου ή μέρους του χρέους της - «εντός λογικού χρονικού πλαισίου» (μιας εβδομάδας;).
* Η πράξη «διάλυσης» να «εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον».

Η επιλογή της Κύπρου ως "πειραματόζωου"
Το κείμενο «φωτίζει»: Τις «θεωρητικές» πηγές των δηλώσεων των κ.κ. Μέρκελ και Σόιμπλε περί «ρίσκου επενδυτών» στην κυπριακή κρίση. Την πηγή της επιμονής Σόιμπλε και Ντέισελμπλουμ, ενώ οι Κύπριοι επιχειρούσαν αγωνιωδώς να διαμορφώσουν ένα Plan B εντός τρόικας, ότι «δεν υπάρχει λύση χωρίς 'κούρεμα'». Αλλά και την «ενημέρωση» του κ. Στουρνάρα στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής ότι στο Plan B δεν μπορεί να περιέχεται: «...Οτιδήποτε χρειάζεται να επιστραφεί, άρα αποκλείονται δάνεια και ομόλογα, εσωτερικά και διεθνή. Επιτρέπεται μόνο αγορά τραπεζικών μετοχών. Και αυτό αφορά και τη Ρωσία» (γι' αυτό, όπως μάθαμε τελικά, ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών στη Μόσχα προσπαθούσε να πουλήσει τη «Λαϊκή»).
Με άλλα λόγια, το «δεύτερο πείραμα» έπρεπε να μπορέσει να εφαρμοστεί ανεμπόδιστα: Προφανώς εκτιμήθηκε ότι η Κύπρος λόγω του μεγέθους της -0,15% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης- δεν αποτελεί συστημικό κίνδυνο. Η ιδιαίτερη επιθετικότητα των Βορειοευρωπαίων -διαπραγματευτών, τραπεζιτών, δημοσιογράφων- φάνηκε να προκαλείται και να οξύνεται από την ίδια την αδυναμία των μεγεθών της, αλλά και την αδυναμία της νʼ αντιπαρατάξει συμμάχους. Είναι σίγουρο ότι εκτιμήθηκε η έλλειψη οποιασδήποτε πολιτικής στήριξης του νησιού: αυτό που εκδηλώθηκε, σύμφωνα με την ορολογία Κυπρίων υπουργών, ως «η αφωνία» των χωρών του Νότου στο Eurogroup.

Απέραντη μοναξιά στον «ενιαίο εθνικό χώρο»
Εξ ίσου προφανώς συνεκτιμήθηκε ότι η τρικομματική κυβέρνηση της Ελλάδας, όχι μόνο δεν θα ενίσχυε την κυβέρνηση της Κύπρου και δεν θα παρενέβαλλε οποιοδήποτε εμπόδιο, αλλά θα την πίεζε στο μέτρο των δυνατοτήτων της. Πράγμα που φαίνεται ότι έγινε με μεγαλύτερη καθαρότητα στην περίπτωση των ελληνικών παραρτημάτων των κυπριακών τραπεζών, διευκολύνοντας τα υπό εξέλιξη σχέδια.
Κι αν υπάρχει όντως μια ηθική διάσταση, αυτή δεν είναι βέβαια ο προτεσταντικός διαχωρισμός των κεφαλαιακών ροών σε «ηθικές» και «ανήθικες». Αλλά το γεγονός ότι το σμπαράλιασμα του τραπεζικού της συστήματος η Κύπρος το οφείλει πριν απʼ όλα στην απώλεια 4,5 δισ. από το PSI, προσαυξημένα από τις συνέπειες της ύφεσης στην Ελλάδα, εξαιτίας της σημαντικής έκθεσής της σε δάνεια σε ελληνικές επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Όχι τυχαία, από τα 9,2 δισ. της τεράστιας έκθεσης της «Λαϊκής» στην ακριβή χρηματοδότηση του ΕLΑ -που η τρόικα φόρτωσε στην «Κύπρου», προετοιμάζοντας και τη δική της κατάρρευση- τα 6 δισ. κάλυψαν ανάγκες ρευστότητας των υποκαταστημάτων της στην Ελλάδα...
Με την ελληνική κυβέρνηση οχυρωμένη πίσω απʼ τη θέση «Η Κύπρος αποφασίζει, η Ελλάδα στηρίζει», οι κυβερνητικοί βουλευτές δεν βρήκαν ούτε ένα καλό λόγο την ενδιάμεση εβδομάδα, ενώ σήμερα δύσκολα κρύβουν την ικανοποίησή τους για το -καταστροφικό- τελικό αποτέλεσμα από τη μετατροπή του ιστορικού «όχι» της κυπριακής Βουλής σε «ναι».

Έξτρα bonus στο πείραμα
Ως έξτρα bonus από την επιλογή της Κύπρου για το «δεύτερο πείραμα» θα πρέπει να υπολογίζονται:
- Αναστροφή των κεφαλαιακών ροών κατʼ αρχήν από την Κύπρο και στη συνέχεια ευρύτερα από τον Νότο προς τα «ασφαλέστερα» χρηματοοικονομικά καταφύγια του γερμανικού, αλλά και του γαλλικού χρηματοπιστωτικού συστήματος και των στενότερων εταίρων τους. Δηλ. «αποκατάσταση» της «αντοχής» που επέδειξε η Κύπρος -αλλά και η Μάλτα και το Λουξεμβούργο- στον διπλό μηχανισμό που δημιουργεί το MIFID, από το 2004 ο βασικός σχετικός νόμος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που φροντίζει για τη συγκέντρωση των κεφαλαιακών ροών σε λίγες τεράστιες τράπεζες και μεγάλα χρηματοοικονομικά κέντρα απογυμνώνοντας τις μικρές ευρωπαϊκές χρηματαγορές.
- Νίκη, τουλάχιστον προς το παρόν, Γερμανών και Αμερικανών έναντι των Ρώσων στο άγριο γεωπολιτικό παιχνίδι στην περιοχή. Επιπλέον η Γερμανία, μέσω ενός Μνημόνιου που δεν έχει ακόμα υπογραφεί, βάζει χέρι για πρώτη φορά στο φυσικό αέριο στα θαλάσσια «οικόπεδα».



Ποιος πληρώνει τον βαρκάρη;
Τον βασικό λογαριασμό από τη διάλυση του ρόλου της Κύπρου ως χρηματοοικονομικού κέντρου θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός της. Το κυπριακό δημόσιο χρέος εκτινάζεται στο 140% και η προβλεπόμενη ύφεση στο 20%. Επιπλέον η Κύπρος έχει πολύ υψηλότερο από την Ελλάδα χρέος νοικοκυριών και επιχειρήσεων στις τράπεζες, 400% του ΑΕΠ της, που εξυπηρετούνταν μέχρι τώρα επειδή ο κόσμος είχε δουλειές και μισθούς. Στο δεύτερο πειραματικό εργαστήρι στην Ευρώπη όλα δείχνουν ότι η «προσαρμογή» στην καταστροφή θα είναι ακόμα βιαιότερη.
Ένα ολόκληρο ιδιαίτερο κεφάλαιο είναι οι επιπτώσεις στην Ελλάδα. Θα μπορούσε να έχει τίτλο: «Η καταστροφή πάνω στην καταστροφή». Και σίγουρα το κεφάλαιο που δεν έχει ακόμα γραφτεί είναι αυτό στο οποίο αναφέρθηκε ο Wolfgang Munchau στους FT: «Στην Κύπρο δεν θα θρυμματιστεί το ευρώ. Η Κύπρος είναι πολύ μικρή γι' αυτό. Αλλά η Κύπρος μάς δείχνει με τι τρόπο θα θρυμματιστεί».

Παράδεισος και κόλαση στις αγορές της παγκοσμιοποίησης

 

 

 

Παράδεισος και κόλαση στις αγορές της παγκοσμιοποίησης

 

Ημερομηνία δημοσίευσηςστην ΑΥΓΗ: 31/03/2013

Του Βασίλη Μουλόπουλου
Η Κύπρος, λένε, πληρώνει την οικονομία - καζίνο πάνω στην οποία είχε βασιστεί. Ότι είχε μετατραπεί σε πλυντήριο βρόμικου χρήματος - Ρώσων ολιγαρχών, Ελλήνων φοροφυγάδων και μιζαδόρων Αράβων εμπόρων όπλων...
Τι μου λέτε...; Υπάρχει το χρήμα του χρήματος; Υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ νόμιμης και παράνομης οικονομίας; Υπάρχει η προτεσταντική ηθική και η λεβαντίνικη ανηθικότητα;
Ή μήπως τα τελευταία ένδοξα χρόνια του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού αναπτύχθηκε μια χρηματοπιστωτική οικονομία τύποις νόμιμη και ουσιαστικά χωρίς κανόνες, χωρίς περιορισμούς, χωρίς σύνορα;
Μια οικονομία του αρπαχτικού καπιταλισμού. Η οικονομία του νομιμοποιημένου εγκλήματος αποτελούσε πάντα έναν αποφασιστικό παράγοντα στην ανάπτυξη του καπιταλισμού.
Σας θυμίζω την πειρατεία πάνω στην οποία βασίστηκε η πρωτογενής συσσώρευση στην Αγγλία και το δουλεμπόριο που γέμισε τα χρηματοκιβώτια των αξιοσέβαστων εμπόρων της Δύσης και ανέπτυξε τη γεωργική παραγωγή στη Βόρεια Αμερική. Τις μαζικές σφαγές και λεηλασίες των κονκισταδόρων στη Νότια Αμερική.
Τον πόλεμο του οπίου και της εταιρείας των Δυτικών Ινδιών. Αυτά για να μην ξεχνάμε.
Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, μόνο που δεν το λέμε. Το έχουμε βαφτίσει δημοκρατία, ελευθερία της αγοράς. Και του βάζουμε φερετζέ με περίεργους οικονομικούς όρους.
Θα μου πείτε ότι αυτά που λέω είναι αριστερίστικες ιδεολογικές εμμονές. Ίσως... Αλλά ας δούμε αν στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα και στοιχεία. Η παγκοσμιοποίηση εδραιώθηκε στη βάση τριών παραγόντων:
Την πλήρη απελευθέρωση της κίνησης των κεφαλαίων, τα οποία βρίσκονται εκτός κάθε ελέγχου, εθνικού και διεθνούς. Την αποϋλοποίηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και την ιλιγγιώδη εξάπλωσή τους λόγω των νέων τεχνολογιών. Και την εξειδίκευση ορισμένων περιοχών του πλανήτη στη διαχείριση των χρηματοπιστωτικών προϊόντων της οικονομίας του εγκλήματος. Εννοώ τους λεγόμενους φορολογικούς παραδείσους.

Οι σύγχρονοι πειρατές δεν κρύβουν τη λεία τους σε θαμμένα σεντούκια, αλλά στα θησαυροφυλάκια των νησιών των θησαυρών του σύγχρονου καπιταλισμού. Είναι περίπου 50 στο νούμερο, οι οποίοι, αντιγράφω από το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, "προάγουν τη φοροδιαφυγή, τη φοροκλοπή και την φυγή των κεφαλαίων".
Αλλά η κολοσσιαία φοροδιαφυγή δεν είναι η μόνη ούτε η χειρότερη δραστηριότητά τους.
Το παγκόσμιο ακαθάριστο προϊόν ανέρχεται σε τέσσερις χιλιάδες δισ. δολάρια. Το Παγκόσμιο Εγκληματικό Προϊόν σε 1.000 δισ. δολάρια.
Αυτό πού προέρχονται; Από παντού! Ναρκωτικά, απαγωγές, τζόγος, εμπόριο γυναικών, εμπόριο παράνομων εργατικών χεριών, εμπόριο προσφύγων (υπάρχουν ακόμη δουλέμποροι), εμπόριο ανθρώπινων οργάνων, εμπόριο αρχαιοτήτων και άλλες ευαγείς δραστηριότητες.
Αυτά τα λεφτά πρέπει φυσικά να ανακυκλωθούν. Να ξεπλυθούν. Και αυτό γίνεται στους φορολογικούς παραδείσους, όπου η προέλευση και η φύση των καταθέσεων είναι απόρρητη. Υπολογίζεται ότι η ανακύκλωση του βρόμικου χρήματος ανέρχεται σε 600 δισ. δολάρια τον χρόνο, ενώ ο τζίρος των φορολογικών παραδείσων είναι 1.800 δισ. δολάρια.
600 δισ. δολάρια τον χρόνο επί 10 χρόνια μάς κάνουν 6.000 δισ. δολάρια. Ένα νούμερο ιλιγγιώδες, που κάνει να τρέχουν τα σάλια στους διεθνείς επενδυτές και τραπεζίτες.
Από την άλλη μεριά, οι διεθνείς εγκληματίες έχουν την ανάγκη διεθνών επενδυτών για να ξεπλύνουν τα με τόσο κόπο βγαλμένα λεφτουδάκια τους.
Όπερ ο γάμος, λόγω συμφέροντος, συνετελέσθη. 600 δισ. δολάρια τον χρόνο (μείον τα φακελάκια για τους μεσάζοντες, δικηγόρους, τραπεζίτες, διεθνείς επενδυτές και λοιπούς) επενδύονται, όχι βέβαια σε λογαριασμούς ταμιευτηρίου, αλλά σε προϊόντα υψηλού ρίσκου και υψηλής απόδοσης, στους φορολογικούς παραδείσους.

Lloyd C. Blankfein, 57, Chairman and Chief Executive Officer

Οι off shore στα νησιά των θησαυρών είναι 680.000 και τα επίσημα υποκαταστήματα των τραπεζών 10.000. Κι εμείς στην Ελλάδα και την Ευρώπη ψηφίζουμε νόμους για τον έλεγχο του μαύρου χρήματος. Ποιος θα τους εφαρμόσει και πού; Στην Ευρώπη;
Είναι τοις πάσι γνωστό ότι η ειδικότητα των μεγάλων δικηγορικών γραφείων του Σίτι είναι η δημιουργία off shore εγγυημένα, ερμητικά κλειστών.
Και δύο με τρία μεγάλα (και αξιοσέβαστα) δικηγορικά γραφεία στην Αθήνα με θέα τη Βασιλίσσης Σοφίας είναι στενά συνδεδεμένα με αυτά του Σίτι.
Το βρετανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα ελέγχει πλήρως 10 φορολογικούς παραδείσους (θυμηθείτε το σκάνδαλο των ομολόγων), δύο εκ των οποίων στη Μάγχη, στις νήσους Jersey και Man, στις οποίες δεν ισχύει, όχι το ευρωπαϊκό δίκαιο, αλλά ούτε το βρετανικό.
Και υπάρχει και το Βατικανό, μέσα στο οποίο δραστηριοποιείται η πιο απόκρυφη τράπεζα του κόσμου: Το Ινστιτούτο για Θρησκευτικά Έργα, το IOR.
Δεν δίνονται αποδείξεις, δεν υπάρχουν επιταγές και οι συναλλαγές φέρουν απόρρητους κωδικούς. Οι επενδύσεις και οι ισολογισμοί είναι γνωστοί μόνο στον Πάπα και το συμβούλιο των καρδιναλίων.
Σημειώνω ότι μέλος ex oficcio του Δ.Σ. είναι ο καρδινάλιος των νήσων Κέιμαν!

Δεν είναι γνωστό για το αν και από ποια κράτη ζητήθηκαν πληροφορίες υπόπτων συναλλαγών από το Βατικανό, αλλά σίγουρα δεν έχει δοθεί ποτέ καμιά πληροφορία. Αυτός και αν είναι παράδεισος.
Γι' αυτό, συντρόφισσες και σύντροφοι, ούτε ο Θεός επιτρέπει την επί της Γης κάθαρση.
Αν οι κυβερνήσεις είχαν σκοπό να εξαφανίσουν αυτόν τον οχετό, θα μπορούσαν να το κάνουν σε 24 ώρες, χωρίς περίπλοκους νόμους και χωρίς ατελείωτες διεθνείς διασκέψεις.
Ένας μόνο νόμος, με δύο μόνα άρθρα:

1. Καταργείται το τραπεζικό απόρρητο.
2. Καταργείται η ασυλία των off shore.
Αλλά δεν μπορούν να το κάνουν. Γιατί η εγκληματικότητα είναι οργανικό μέρος της παγκόσμιας ελεύθερης αγοράς.
Γιατί μότο αυτού του συστήματος είναι: move your money and fuck the system. Όλα τα άλλα είναι υποκρισίες. Όπως έλεγε και ένας από τους μοντέρνους πειρατές σε μια ημερίδα επενδυτών στο Σίτι πριν από τρία χρόνια: αν θέλετε ηθική, πηγαίνετε στον αρχιεπίσκοπο και όχι σε μένα.

Χρεοκοπημένες πρακτικές παρελθόντος και αποτυχημένα Μνημόνια.

Andrei Budaev: Το κατώι του πλιάτσικου.

 

«Η αδυναμία ανατροπής χρεοκοπημένων πρακτικών του παρελθόντος ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση»

Δύο διακεκριμένοι Έλληνες καθηγητές του εξωτερικού, ο Μιχάλης Χαλιάσος από τη Φρανκφούρτη και ο Δημήτρης Β. Παπαδημητρίου από τη Νέα Υόρκη, συμφωνούν οτι το τίμημα της μείωσης του δημοσιονομικού και εμπορικού ελλείμματος ήταν η ανεργία, η ύφεση και η φτώχεια.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη ΓΕΩΡΓΙΑ ΛΙΝΑΡΔΟΥ

ΕΧΕΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 13-1-2013

 

Πώς είναι για έναν διακεκριμένο Ελληνα πανεπιστημιακό, εν μέσω «καταιγίδας», να διδάσκει Οικονομικά σε γερμανικό πανεπιστήμιο; Να εγκαταλείπει τη χώρα του αναζητώντας καλύτερες συνθήκες, που να του επιτρέπουν την αφοσίωση στην επιστήμη «χωρίς εξωπανεπιστημιακή απασχόληση ή ανάγκη κομματικής στράτευσης», να δίνει υπόσχεση πως θα γυρίσει και να μη γυρίζει; Πονά ή νιώθει «ευτυχής» γι' αυτό;

Μιχάλης Χαλιάσος: Χρειάζεται έμφαση στις εξαγωγές και αντικατάσταση των εισαγωγών υψηλού κόστους.Ο Μιχάλης Χαλιάσος κατέχει την έδρα Μακροοικονομικών και Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο Γκέτε στη Φρανκφούρτη. Αισιόδοξος άνθρωπος, «ο τελευταίος που παραιτείται, αλλά όχι ο μόνος που προσπαθεί»... ένας από τους πολλούς Έλληνες που «εγκατέλειψαν νωρίς» την Ελλάδα, για να διαπρέψουν...
Η κρίση και οι Γερμανοί
Επειτα από απαίτηση φοιτητών του να μιλήσει για την ελληνική κρίση, έδωσε μία διάλεξη. Η αίθουσα γέμισε από ανθρώπους που ήθελαν να ακούσουν, να μάθουν, να ρωτήσουν...
«Το συμπέρασμα πολλών ήταν ότι η λύση δεν μπορεί να επιβληθεί απ' έξω, αλλά να προωθηθεί από τους Ελληνες. Αποψη που οδηγεί σε επόμενη: είναι απίθανο οι Ελληνες να υιοθετήσουν τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις. Αν θέλουμε να ανατρέψουμε την εντύπωση μεγάλου μέρους της γερμανικής κοινής γνώμης και άλλων βόρειων χωρών ότι η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει στην Ευρωζώνη, πρέπει να τους πείσουμε ότι πραγματοποιούμε μεταρρυθμίσεις που θα μας τοποθετήσουν σε τροχιά μακροπρόθεσμης οικονομικής μεγέθυνσης», επισημαίνει ο Μ. Χαλιάσος.
* Είναι «τιμωρητική» η διάθεση που εκφράζεται για την Ελλάδα στη Γερμανία;
- Είναι αποτρεπτική. Οι Γερμανοί θεωρούν ότι πρέπει να είναι αυστηροί στην εφαρμογή των μέτρων, ώστε και άλλες χώρες με μνημόνια ή δεσμεύσεις να τηρήσουν τις υποχρεώσεις τους. Ποσοτικά, είμαστε το μικρότερο πρόβλημά τους, ποιοτικά, όμως, το μεγαλύτερο, τόσο λόγω της πληθώρας των τομέων που χρειάζονται εξυγίανση-μεταρρύθμιση όσο και του ότι η κρίση ξέσπασε πρώτα στην Ελλάδα αποκαλύπτοντας την έλλειψη θεσμών που θα μπορούσαν να την αντιμετωπίσουν. Είναι επίσης αξιοσημείωτο το πόσο κακό κάνουν οι παρομοιώσεις των Γερμανών με ναζί. Οταν κάποια από τα καλύτερα μυαλά της Γερμανίας, που επηρεάζουν την κοινή γνώμη και τη χάραξη πολιτικής, χαλαρώνουν, αυτό που ακούω είναι: «Πώς θα συνεργαστούν μαζί μας στην Ευρώπη αν μας θεωρούν ναζί;». Είναι εύκολο να κάνεις ένα Γερμανό να ντραπεί για το ναζιστικό παρελθόν της πατρίδας του. Αν πρόκειται να συνεργαστεί μαζί σου, όμως, πρέπει να τον πείσεις ότι είσαι έτοιμος για σκληρή δουλειά. Αποφασισμένος να μην ξαναπέσεις στα λάθη που σε έφεραν στη χρεοκοπία.

   
Οι δανειστές και τα λάθη...
Τα λάθη που έγιναν από ελληνικής πλευράς στην αντιμετώπιση της κρίσης; «Η αδυναμία των κομμάτων να διαμορφώσουν κοινό, ρεαλιστικό, αναπτυξιακό πρόγραμμα και να προχωρήσουν στην ανατροπή χρεοκοπημένων πρακτικών του παρελθόντος ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση...».
Τα λάθη συνεχίστηκαν...
- Η πρόταση του να κοροϊδέψουμε τους δανειστές ψηφίζοντας μεταρρυθμίσεις και κρατώντας τες στο συρτάρι ή ακόμη και να τους απειλήσουμε ότι θα τους καταστρέψουμε αν δεν μας δώσουν την επόμενη δόση είναι αδιέξοδη...
* Και τώρα;
- Πρέπει να καταδείξουμε ότι οι πολιτικές μας επιλογές εξυπηρετούν το σκοπό της μεσοπρόθεσμης αποπληρωμής αποτελεσματικότερα από τα μέτρα των δανειστών. Η ρητορική διατύπωση περί λανθασμένων συνταγών της τρόικας δεν αρκεί, αν δεν συνοδεύεται από μεταρρυθμίσεις που να οδηγούν σε ένα δυναμικό ιδιωτικό παραγωγικό τομέα με αποτελεσματική υποστήριξη και εποπτεία από το κράτος. Κάθε απαίτησή τους και κάθε ενέργειά μας έπρεπε να αξιολογείται βάσει της συμβολής της στη δημιουργία ευρείας παραγωγικής βάσης, με έμφαση στις εξαγωγές και στην υποκατάσταση εισαγωγών υψηλού κόστους και ποιότητας.
   
* Ομως, η κοινωνία να επωμίζεται την εξόφληση του χρέους...
- Η μείωση δαπανών επιτεύχθηκε με οριζόντιες μειώσεις μισθών και με αναστολή δημοσίων επενδύσεων. Θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί με μείωση μεγέθους του δημόσιου τομέα, αύξηση της παραγωγικότητας-αποτελεσματικότητάς του και σύνδεση αμοιβών με παραγωγικότητα. Η προσπάθεια αποφυγής απολύσεων και οι οριζόντιες μειώσεις καταδίκασαν τους παραγωγικούς υπαλλήλους του Δημοσίου στην ίδια μοίρα με τους υπεράριθμους και μη παραγωγικούς και επέβαλαν στην πλειονότητα των Ελλήνων μεγαλύτερη φορολογία. Μία μείωση του υπεράριθμου προσωπικού στο Δημόσιο, σε απαραίτητο συνδυασμό με επανεκπαίδευση και διευκόλυνση εξεύρεσης εργασίας στον ιδιωτικό, θα συντελούσε στη δημιουργία ενός δυναμικού ιδιωτικού τομέα. Η αύξηση των δημόσιων εσόδων δεν επιτεύχθηκε με την πάταξη της φοροδιαφυγής ούτε με την είσπραξη φόρων για νόμιμα δηλωμένα εισοδήματα, αλλά με τη φορολόγηση ακίνητης περιουσίας. Στις βόρειες χώρες, η ακίνητη περιουσία βρίσκεται κυρίως στα χέρια πλουσίων. Στην Ελλάδα, ακίνητη περιουσία έχουν και άτομα με χαμηλά εισοδήματα και ρευστά περιουσιακά στοιχεία. Οταν αντιμετωπίζουν μειώσεις μισθών, αυξημένη πιθανότητα και διάρκεια ανεργίας και φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας που κληρονόμησαν ή έχτισαν με θυσίες, οδηγούνται στη χρεοκοπία ή στην οικονομική δυσπραγία. Οι δημόσιες επενδύσεις μειώθηκαν λόγω έλλειψης κονδυλίων, αλλά η μείωση δεν αντισταθμίστηκε, από ουσιαστική βελτίωση στην ευκολία ίδρυσης και λειτουργίας ιδιωτικών επιχειρήσεων και στην προστασία των επενδυτών. Οι πολιτικοί έκαμαν αυτές τις επιλογές κυρίως λόγω του πολιτικού κόστους, όπως το αντιλαμβάνονταν. Αν είχαν δίκιο, τότε η ελληνική κοινωνία δεν ήταν έτοιμη για μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Αν είχαν άδικο, τότε ο πολιτικός διάλογος έγινε ερήμην της υγιούς πλειοψηφίας των πολιτών.

   
Αναδρομή
«Μεγάλωσα στα χρόνια της δικτατορίας. Θυμάμαι τον πατέρα μου να εκνευρίζεται με τους μακρόσυρτους λόγους των δικτατόρων και εμένα να αναρωτιέμαι αν ήμουν χαζός που δεν καταλάβαινα το περιεχόμενό τους...».
Τη βραδιά του Πολυτεχνείου, μικρός όντας, την παρακολούθησε με ένα ραδιόφωνο κολλημένο στο μάγουλο. «Νιώσαμε συγκίνηση την επόμενη μέρα όταν οι καθηγητές μας είπαν ότι οι καιροί είναι χαλεποί, αλλά υπάρχει ελπίδα».
Αργότερα, αποφάσισε να σπουδάσει Οικονομικά επηρεασμένος από τα λόγια των Κωνσταντίνου Καραμανλή και Γιάγκου Πεσμαζόγλου για την ΕΟΚ, για το πώς η Ελλάδα θα γινόταν μέρος της νέας, ισχυρής και ενωμένης Ευρώπης!
* Ο σοσιαλισμός...
- Ενιωσα ελπίδα ότι ο ερχομός τους στην εξουσία θα καταργούσε το διχασμό και τον αποκλεισμό σημαντικής μερίδας Ελλήνων από τις δημόσιες θέσεις και το δημόσιο διάλογο και θα άνοιγε το δρόμο για όλους, με μόνο κριτήριο την αξία, την εργατικότητα και όχι την κομματική τοποθέτηση.

   

* Εφυγε...
- Ολοι εμεί,ς φεύγοντας από την Ελλάδα, είχαμε την απόλυτη βεβαιότητα ότι θα γυρνούσαμε και θα συντελούσαμε στην αναμόρφωση της πατρίδας μας, ώστε να έχει κεντρική θέση στην Ευρώπη και στον κόσμο, όπως αρμόζει με βάση την ιστορία της...
* Δεν επέστρεψε...
- Δύσκολο να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο...
* Τι είναι για εσάς η Γερμανία;
- Χώρος σκληρής αλλά πολύ ενδιαφέρουσας δουλειάς. Οργάνωση, αξιοκρατία, προσήλωση στην ποιότητα του αποτελέσματος, με δυνατότητα και παράδοση ανταμοιβής της συστηματικής προσπάθειας. Είναι ορμητήριο για συμμετοχή σε επιστημονικές δραστηριότητες στον παγκόσμιο ερευνητικό χώρο...
* Σε κάποιους άλλους νέους, όπως εσείς όταν φύγατε, τι θα συμβουλεύατε;
- Να φτάσουν όσο πιο ψηλά γίνεται, να κρατήσουν επαφή και ενδιαφέρον για την Ελλάδα και να μεταλαμπαδεύσουν σ' αυτήν τις άριστες διεθνείς πρακτικές στον τομέα τους, είτε παραμείνουν στο εξωτερικό είτε επιστρέψουν.