Εκπτώσεις, καταναλωτές και ανεργία.

Εκπτώσεις , καταναλωτές και ανεργία

Τα φαινόμενα παραισθήσεων της αγοράς δυναμώνουν και πολλαπλασιάζονται. Οι μεγάλοι οίκοι πολυκαταστημάτων σε λίγα χρόνια κατέκλυσαν κυριολεκτικά την αγορά, στραγγάλισαν το μικρεμπόριο και τις συνοικιακές αγορές πέτυχαν από πολεοδομικές εκτροπές, βολικά ωράρια και εργασιακό μεσαίωνα για να πλασάρουν εποχιακές προσφορές και δολωματικές εκπτώσεις με προϊόντα κυρίως ηλεκτρικά και ένδυσης που παράγονται αλλού, δεν ελέγχονται και δεν επισκευάζονται.

Έτσι κατάφεραν να εξαφανίσουν και την συμπαθή κατηγορία των τεχνικών-επισκευαστών αφού ακόμα και στο κινούμενο με καλούς τζίρους κλαδο των συνεργείων αυτοκινήτων δεν επετεύχθη καμιά εξυγίανση υπέρ του καταναλωτή. Τα ανταλλακτικά μαϊμού και πανάκριβα με την μέθοδο των διαδοχικών πωλήσεων.
Είδαν την δόξα των super market που δουλεύουν στη χώρα της ακρίβειας με υπερκέρδη διπλάσια από την υπόλοιπη Ευρώπη και φρόντισαν με πρόσχημα την γρίπη ,συγνώμη την κρίση της αγοράς να εξαφανίσουν και το προσωπικό τους. Έτσι βλέπεται τώρα στην Ερμού να δουλεύουν τρία μαγαζιά με κινέζικα, που λένε ότι είναι Ιταλικά και Ισπανικά, ρωτήστε τις γυναίκες του σπιτιού όλες τα ξέρουν.....
Αν τυχόν έχετε λεφτά στη τσέπη και χρειαστείτε ηλεκτρικό εξοπλισμό θα δείτε μέσα στα περισσότερα από τα μαγαζιά, αυτά τα διαφημιζόμενα με τις προσφορές και το άνετο πάρκιγκ να θέλετε “ντουφέκι” για να σκοτώσετε την ώρα σας, γιατί από πωλητές ούτε για δείγμα, τους έφαγε η κρίση ίσως και η ανημποριά τους να πάρουν ενημερωμένους πακιστανούς με ευέλικτο ασφαλιστικό από το ΙΚΑ Ισλαμαμπάντ. Θυμάμαι το παλιό αμάσητο μέτρο που συνεχίζει καταστροφικά πάντα, να κυκλοφορούν τα φορτηγά διανομής προϊόντων στη πόλη με ένα οδηγό, πωλητή κουβαλητή παραγγελιοδόχο κλπ που κατάφερε να πήξει κυκλοφοριακά όλη η πόλη εις βάρος όλων των χρησιμοποιούντων τους δρόμους τους διπλοπαρκαρισμένους από τους κερδισμένους, έμπνευσης κάποιου ανεγκέφαλος του υπουργείου μεταφορών “φωστήρας”. Να που τα λόμπι κάποιων λίγων συνεχίζουν και έχουν χεσμένους εμάς τους πολλούς.
Η πλάκα είναι ότι ζητάνε και τα ρέστα αν μη καλά πληροφορημένοι δεν τους σκάσουμε τα ωραία μας μετρητά αλλά παίρνουμε το “κουβαδάκι” μας και πάμε παρακάτω. Στο τομέα κάλυψης αναγκών με απαραίτητο προσωπικό έχω ξεχωρίσει τον Σκλαβενίτη, το Γερμανό και το Multirama, άντε και το Media Markt σε περίοδο εκπτώσεων μόνο, πείτε μου τις δικές σας εμπειρίες.

Το δικό μας ΙΚΑ άλλωστε ζητάει τέτοιες ασφαλιστικές κλίμακες που κάνουν τους Αλβανούς εργολάβους να “αναστενάζουν” ολημερίς και ολονυκτίς στα λίγα εναπομείναντα στριπτιζάδικα Συγγρού και περιχώρων. Οι δικοί μας εργολάβοι είναι νοικοκυραίοι τους έχουν στείλει οι γκόμενες να ανοίξουν σπίτια, στα μαύρα ξένα, σε Ντουμπάι και Λιβύη να φέρουν μεροκάματο του τρόμου δουλεύοντας κατά σύμπτωση πάλι με πακιστανούς, άντε και σε κάτι εξωτικά FYROM , και Κοσοβα με βιολογικούς και αγωγούς, τσιμέντο να γένει όλη η Βαλκανική. Τι να σου κάνουν τα παιδιά καζάντισαν να περιφέρουν μπολτόζες για να βγάλουν το κάτι παρακάτι τις τους, στην Εγνατία ένα έργο 5ετίας να το φέρουν στην 25ετία 22 εκατομμύρια το χιλιόμετρο, βασάνισαν ένα Σαρακατσάνοι και παλιότερα ένα Αρκά να μοιράζει πέντε γαϊδάρων άχυρο, να μετρούν τρεις φορές ένα φορτίο σίδερο για μετρό, για Ψυτάλλεια και για Ρίο Αντίρριο ( το ίδιο σίδερο μετρημένο τρεις φορές)και 12 φορές ένα φορτηγό λελούδια έτσι και πέθαινε κανείς ψηφισμένος αρχινονός ,συγνώμη πολιτικός εξουσίας ήθελα να γράψω, και έπρεπε να τον κλάψουμε όλοι μαζί δημοσία δαπάνη.
Οι ευσταλείς πελάτες ψηφοφόροι του τόπου αφού έβγαλαν δημάρχους που διαχειρίζονται επιτυχώς τα σκουπίδια,( από τους 1054 στη χώρα οι 117 από τους 540 υπόχρεους υποβάλουν ισολογισμούς) αφού προστάτεψαν σε γλάστρες τους εθνικούς βιότοπους τους, επεδόθησαν στο ευγενές κυνήγι της οικοπεδοφαγίας και της καταπάτησης των δημοσίων γαιών. Κοτζάμ Νικήτας πήρε ηλεκτρικό γιαταγάνι και θέρισε κάθε δένδρο στη περιφέρειά του από Κωνσταντινουπόλεως και Ηλύσια μέχρι Μετς και Α΄νεκροταφείο. Επειδή βέβαια είναι θρησκευάμενοι και την κομπίνα τους έπρεπε να την εξομολογηθούν στην πρώην ,την επόμενη τον παπά και τρεις μπατζανάκηδες κόλασαν και την εκκλησία μας να διεκδικεί όσα δεν κατάφερε ο δόγης της Βενετίας στα πιο ανήθικα ρήματα της Φραγκοκρατίας του Δημήτρη Ψαθά.
Τι να τους κάνουν άλλωστε τους πωλητές τα πολυκαταστήματα, ο άνεργος δεν έχει λόγους να ψωνίσει. Τα ελληνικά κρέατα Βουλγαρίας, οι κρητικές ντομάτες Μαρόκου και τα καυκασιανά σεμεδάκια Σαγκάης έφαγαν τα λίγα λεφτά. Α και το τελευταίο “πελαγίσιο” ψάρι το είχε ψαρέψει κάποιος Κουφοντίνας στη Γαύδο. Έκτοτε έμεινε συνήθεια να ονομάζουμε ανά τις ταβέρνες τις χώρας πελαγίσια τα ταϊσμένα σκυλοτροφές των ιχθυοτροφείων. Και ο ελληνικός τουρισμός να πάλλεται σε δραστηριότητα φθοράς και απαξίας. Τα μονοπώλια ξέρουν να ξεζουμίζουν και να αρμέγουν. Ποιός τρελός θάρθει στην Αθήνα του όζοντος με 150-300 ευρώ το δίκλινο όταν όλη η Ευρώπη είναι άνετη στα 80 ευρώ στις 5αστερες εξυπηρετήσεις.
Ο κόσμος της αγοράς δεν σέβεται τον καταναλωτή φαίνεται και από το επίπεδο διαφήμισης που διαρκώς φθίνει ποιοτικά, η αρπαχτή γίνεται φιλοσοφία του σύγχρονου πειρατικού χωρίς αρχές και νόμο κράτους, και οι εξαθλιωμένοι άνεργοι δεν αποτελειώνονται από το εξαθλιωμένο και παρακμασμένο ΕΣΥ, ζουν ανάμεσά μας δοκιμάζουν τις αντοχές κοροϊδίας μας, και φορτώνουμε. Ενίοτε το σύστημα πετυχαίνει να ξεφτιλίσει κάθε δημοκρατική επιλογή τους, όπως και την ψήφο.

Καλό είναι πριν φύγετε για διακοπές να ρίξετε μια ματιά στους καταλόγους αναλυτικών πληρωμών των κινητών σας τηλεφώνων. Είναι ευρέως διαδεδομένο και στις τρεις εταιρείες παρόχους να χρεώνουν απεσταλθέντα μηνύματα άχρηστα και αζήτητα. 1,6 ευρώ το μήνυμα από κάτι ανύπαρκτα 54300 και άλλα 5ψήφια . Εδώ έχω λεπτομέρειες και αν νοιώσετε απατημένος ζητήστε τους διαζύγιο, τάχει αυτά η νεοφιλελεύθερη μονοπωλιακή ακριβή και ανάλγητη κοινωνικά αγορά , ο κερατάς συνήθως το μαθαίνει τελευταίος. Έχετε την ελευθερία να εξαπατάστε! Εκπτώσεις αρχών και ηθών έως εξαφανίσεως.

Διόνυσος
29-07-2009

Κάστρο Μεθώνης

Check out this SlideShare Presentation:

Κάστρο Μεθώνης

View more presentations from Dennis Labadarios.

Το Κάστρο της Μεθώνης - εκτάσεως 93 στρεμμάτων περίπου - αποτελείται από δύο τμήματα. Στα νότια απλώνεται η πόλη, που περικλείεται από απλό τείχος με πύργους σε τακτά διαστήματα ενώ στο βόρειο τμήμα, που είναι ενισχυμένο αμυντικά, καθότι είναι το πλέον ευπρόσβλητο, αναπτύσσεται το φρούριο της πόλης, έδρα του κατά καιρούς στρατιωτικού διοικητή. Τα δύο τμήματα χωρίζονται με ένα ενδιάμεσο χαμηλό τείχος που ενισχύεται με πέντε πύργους.
Τα τείχη του φρουρίου προστατεύονται από ευρεία τάφρο και ενισχύονται από δύο προμαχώνες που δεσπόζουν στη βόρεια πλευρά του κάστρου. Στο μέσο της ίδιας πλευράς ανοίγεται η κεντρική πύλη εισόδου που είναι κατασκευασμένη από ορθογώνια λαξευμένους πωρόλιθους και φέρει περίτεχνη διακόσμηση στις παραστάδες της.
Το κάστρο έχει ακόμα έξι πύλες εκ των οποίων τρεις βρίσκονται προς την πλευρά του λιμανιού. Οι περισσότερες από τις πύλες ανοίγονται στο ισόγειο πύργου και προστατεύονται από καταφραγές και καταχύστρες.
Τα τείχη του κάστρου κατασκευάζονται από αδρά λαξευμένους λίθους με ισχυρό συνδετικό ασβεστοκονίαμα, έχουν επάλξεις που είναι προσιτές από τον περίδρομο στον οποίο η πρόσβαση γίνεται από το εσωτερικό των δύο τμημάτων του κάστρου. Τα τείχη ενισχύονται κατά διαστήματα με πύργους, οι περισσότεροι εκ των οποίων σώζονται σε πολύ χαμηλό ύψος. Ανάλογα με τις ανάγκες και τις εξελίξεις της οχυρωματικής αρχιτεκτονικής για την αντιμετώπιση των νέων απαιτήσεων της πολεμικής τέχνης, τα τείχη ενισχύονται ή ανακατασκευάζονται .
Εντός του κάστρου διατηρούνται διάφορα κτίσματα. Σε κεντρικό του τμήμα γνωστό ως "πλατεία των όπλων" υπάρχει ο Ι.Ν Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, μονόχωρος ξυλόστεγος ναός που πιθανόν κατασκευάστηκε κατά την διάρκεια της Β΄Ενετοκρατίας. Πλησίον αυτού και σε επαφή με το δυτικό τείχος υπάρχει τετράγωνο οικοδόμημα μικρών διαστάσεων με πυραμιδοειδή κάλυψη το οποίο χρησίμευε ως πυριτιδαποθήκη και χρονολογείται κατά την πρώτη Ενετική περίοδο. Κατά μήκος της κεντρικής διαδρομής του κάστρου σώζονται δύο οθωμανικά λουτρά τα οποία αποτελούνται από πολλές θολοσκεπείς αίθουσες, κάθε μια εκ των οποίων είχε διαφορετικές χρήσεις (αποδυτήριο, χλιαρή αίθουσα, ζεστή αίθουσα). Χρονολογούνται κατά την πρώτη περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Σε κοντινή απόσταση διατηρείται η βάση του μιναρέ από ένα κατεστραμμένο πλέον τζαμί. Το τέμενος χτίστηκε στη θέση μιας τρίκλιτης βασιλικής, οι εξωτερικοί τοίχοι της οποίας ενισχύονταν με αντηρίδες. Πιθανόν πρόκειται για τον ναό του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Χαρακτηριστικό αρχιτεκτόνημα της Μεθώνης είναι το Μπούρτζι, μικρό επιθαλάσσιο οχυρό, κτισμένο σε μικρή νησίδα στα νότια του κάστρου. Αποτελείται από έναν οκτάπλευρο πύργο, ο οποίος περιβάλλεται από χαμηλό οκτάπλευρο τείχος. Ο πύργος δομείται σε δύο επίπεδα και καλύπτεται με ημικυλινδρικό τρούλο. Το ισόγειο του καταλαμβάνει τετράπλευρη κινστέρνα. Κεκλιμένο επίπεδο οδηγεί τόσο στον περίδρομο του περιμετρικού τείχους όσο και στον όροφο του πύργου, όπου διαμορφώνεται αίθουσα με κανονιοθυρίδες περιμετρικά. Στους εσωτερικούς τοίχους διακρίνονται οι δοκοθήκες που θα στήριζαν τέσσερα ξύλινα πατώματα, σήμερα κατεστραμμένα.
Η οικοδόμηση του οχυρού άρχισε λίγο πριν το 1500 από τους Ενετούς και ολοκληρώθηκε από τους Οθωμανούς κατά τον 16ο αιώνα. Το Μπούρτζι αποτέλεσε τμήμα της θαλάσσιας οχύρωσης της Μεθώνης και εξυπηρέτησε διάφορους σκοπούς ανά εποχές: χρησιμοποιήθηκε ως έδρα της φρουράς για τον έλεγχο του λιμανιού, ως φάρος, φυλακή, αλλά και καταφύγιο των κατοίκων σε περιόδους πολιορκίας.
Οι περισσότερες μαρτυρίες για το κάστρο της Μεθώνης προέρχονται κυρίως από τους περιηγητές και προσκυνητές που χρησιμοποιώντας το λιμάνι της ως αναγκαίο θαλασσινό κόμβο στα ταξίδια τους κατέγραψαν τις εντυπώσεις τους και από τους ζωγράφους και χαρτογράφους που σκέφτηκαν να απεικονίσουν το κάστρο, προσφέροντας έτσι πολύτιμη γνώση για τον τρόπο εξέλιξης της μορφής του.
Συντάκτης
Ιωάννα Αγγελοπούλου, αρχαιολόγος

Σχετικά
Σύλλογος φίλων Κάστρου Μεθώνης.

Καλοκαιρινά παραμύθια κε Καραμανλή

Από την απασχολησιμότητα στην ασφαλισιμότητα...
Πετρόπουλος Α.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 05/07/2009

Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Στα πρότυπα του απασχολήσιμου, του μερικώς απασχολούμενου και του ελαστικώς απασχολούμενου χωρίς σταθερή εργασία και ωράριο θα εκπέσουν σταδιακά οι παροχές υγείας των ταμείων, καθώς το νέο εργασιακό πρότυπο που διαμορφώνει η κυβέρνηση θα συνδεθεί με ένα νέο ασφαλιστικό σύστημα που θα προσφέρει χαμηλές και υποτυπώδεις παροχές, οι οποίες όμως θα είναι κοινές για όλους.
Και επειδή οι αλλαγές στην αγορά εργασίας, μεσούσης της οικονομικής κρίσης αλλάζουν με ταχείς ρυθμούς προς το χειρότερο (μετατροπή συμβάσεων από πλήρη σε μερική, 4ήμερη απασχόληση), η κυβέρνηση σπεύδει να εξισώσει τις παροχές υγείας και περίθαλψης των ταμείων προς τα κάτω.

Πιο χαμηλά και από το ΙΚΑ
Ετσι μέσα στο καλοκαίρι και από τον μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό, το ΙΚΑ με τους 6,5 εκατομμύρια άμεσα και έμμεσα ασφαλισμένους, ξεκινούν οι νέες και στοχευμένες περικοπές της κυβέρνησης που θα απλωθούν στο σύνολο των 13 ταμείων που διαμορφώθηκαν με τον τελευταίο ασφαλιστικό νόμο. Μέσω του αρχικού διοικητικού διαχωρισμού των κλάδων ασθένειας και σύνταξης του ΙΚΑ, που θα προβλέπει το νομοσχέδιο του υπουργείου Απασχόλησης, θα ανοίξει ο δρόμος για οργανωτική συγκρότηση, δηλαδή την ενοποίηση όλων των κλάδων υγείας των ταμείων, με εξίσωση των διαφορετικών παροχών, στα επίπεδα του ΙΚΑ ή ακόμα χαμηλότερα.
Και αν το ανομολόγητο επιχείρημα της κυβέρνησης είναι ότι η ενοποίηση των παροχών υγείας των ταμείων θα ελέγξει σε ένα βαθμό το σημερινό χάος των δαπανών, που τροφοδοτείται από την άνευ όρων παράδοση των ταμείων στους ιδιώτες της υγείας (φάρμακα, διαγνωστικά κέντρα, νοσήλια), με αποτέλεσμα οι ετήσιες δαπάνες να αυξάνονται με ετήσιους ρυθμούς πάνω από 16%, με τη διαδικασία του διαχωρισμού επιχειρεί να συγκαλύψει το έλλειμμα χρηματοδότησης των 5 δισ. ευρώ στον κλάδο ασθένειας του ΙΚΑ, (λόγω μη εφαρμογής του νόμου 2084 που προβλέπει τη συνεισφορά του κρατικού προϋπολογισμού), μέσω της ενοποίησης όλων των ταμείων υγείας, επιχειρεί να "πατσίσει" τα συσσωρευμένα ελλείμματα των 3,1 δισ. ευρώ, βάζοντας τα λίγα οικονομικά εύρωστα να αναπληρώσουν τα (πολλά) ελλειμματικά!

Γυναίκες και βαρέα

Το μοντέλο αυτό ακολουθήθηκε και με την τελευταία ασφαλιστική παρέμβαση της κ. Πετραλιά, όπου κυριάρχησε η συγχώνευση ταμείων, για να καλυφθούν τα ελλείματικά ταμεία από τα εύρωστα. Γι' αυτό το λόγο προβλέφθηκε με ειδική διάταξη στον τελευταίο ασφαλιστικό νόμο ότι "στα υπό ενοποίηση ταμεία η ενοποίηση των παροχών υγείας μπορεί να δρομολογηθεί με (απλή) υπουργική απόφαση"!
Οι δραστικές περικοπές στους κλάδους υγείας, αναμένεται να συμπέσουν χρονικά με την υλοποίηση της απόφασης του ευρωδικαστηρίου για τις γυναίκες που εργάζονται στο Δημόσιο, που προβλέπεται αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 65 έτη, κάτι που συνεπάγεται αύξηση του χρόνου εργασίας από 2 έως 17 χρόνια, αλλά και με τον επανακαθορισμό των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων με αποχαρακτηρισμό από την επίμαχη λίστα τουλάχιστον 100 ειδικοτήτων.


111.000 απολύσεις, 30% ελαστική απασχόληση
Αποκρύπτωντας μέχρι πρόσφατα ότι μόνο σε ένα πεντάμηνο (Νοέμβριος - Μάρτιος) οι απώλειες των θέσεων εργασίας λόγω των απολύσεων και των "εθελούσιων" αποχωρήσεων έφθασαν τις 111.000 θέσεις εργασίας, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΔ, αλλά και ότι 3 στις 10 νέες προσλήψεις Απριλίου - Μαΐου αφορούν ελαστική απασχόληση, η κυβέρνηση επιταχύνει και στο μέτωπο των εργασιακών σχέσεων, προκειμένου "να ανακόψει την αυξητική τάση που παρουσιάζει η ανεργία".
Εδώ τα στοχευμένα μέτρα θα έχουν στο επίκεντρό τους κυρίως του νέους έως 25 ετών, καθώς η ανεργία στη συγκεκριμένη κατηγορία υπερβαίνει σταθερά τα τελευταία χρόνια το 20%.
"Οφείλουμε, με διάλογο, υπευθυνότητα και συναίνεση να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις για ένα αποτελεσματικότερο και σύγχρονο καθεστώς στην αγορά εργασίας. Ένα καθεστώς που θα ευνοεί την αύξηση της απασχόλησης και θα δημιουργεί περισσότερες ευκαιρίες για όλους και ειδικά για τους νέους ανθρώπους", τόνισε την περασμένη εβδομάδα από το βήμα της ΟΚΕ ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Παπαθανασίου.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση μελετά ένα νέο ευνοϊκό καθεστώς επιδότησης για επιχειρήσεις που θα προσλαμβάνουν νέους και νέες μέχρι 25 ετών και στο πλαίσιο αυτό προς αξιοποίηση είναι και οι προτάσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ (Λαύριο), για επιδοτούμενη ασφαλιστική κάλυψη των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας. Ακόμα, με δεδομένη την εκ περιτροπής εργασία που επιβάλλουν οι εργοδότες, μελετά μέτρα για τη διευκόλυνση εφαρμογής του ελαστικού ωραρίου, αλλά και της διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Τέλος, προς επανεξέταση είναι το "προστατευτικό" πλαίσιο των απολύσεων και ιδιαίτερα το όριο του 2% στις επιχειρήσεις που απασχολούν περισσότερους από 200 εργαζόμενους και το όριο των 4 απολύσεων το μήνα, που ισχύει για τις επιχειρήσεις που απασχολούν από 20 έως 199 εργαζόμενους.

Περι αξιολογήσεων, Αυτοεξέταση

ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Στα πλαίσια των αξιολογήσεων των διευθυντών του ΕΣΥ έδωσα εξετάσεις Αξιολογήθηκα. Από έναν συνάδελφο με τον οποίον οι σχέσεις δεν ήταν ποτέ φιλικές. Δεν τον έγλειψα. Δεν ζήτησα και δεν του έκανα χαρούλες. Δεν εκμεταλλεύτηκα καταστάσεις για να γίνω αρεστή. Συνάδελφο με τον οποίον συναντήθηκα συχνά στις εξετάσεις. Κονταροχτυπηθήκαμε για την κάθε αναβάθμιση μας .Η διαφορά ηλικίας μικρή(1 χρόνος και δύο μήνες), χρόνου στην κλινική επίσης μικρή(8 μήνες) αλλά το πιο σημαντικό χωρίς διατριβή έφτασε διευθύνων ενώ εμένα με διατριβή και εργασίες με φάγανε τα συνδικαλιστικά. Δεν άρεσα στους υπεύθυνους επειδή βάζω τις φωνές .Για το χάλι του ΕΣΥ. Για τις αδικίες που γίνονται εις βάρος των ειδικευομένων. Για τις απαράδεκτες συνθήκες προσφοράς υπηρεσιών Υγείας και πρόνοιας στην χώρα μας. Για τα φακελάκια των γιατρών. Για την κατάντια της ιατρικής επιστήμης.
Η ζωή έχει πολλές παράξενες στροφές και φτάσαμε ,στην ίδια κλινική να αξιολογηθούμε για το πολυδιευθυντικό σύστημα του ΕΣΥ. Μέχρι τώρα μας αξιολογούσαν άλλοι συνάδελφοι τώρα θα με αξιολογήσει αυτός .Πως είναι δυνατόν να σε αξιολογήσει ένας συνυποψήφιος για την ίδια θέση; Και όμως είναι! Σεβάστηκα τους θεσμούς και ΄΄έπαιξα΄΄ με τους κανόνες του παιχνιδιού. Κατέθεσα βιογραφικό, πεπραγμένα της επιστημονικής και εκπαιδευτικής μου δραστηριότητας και αφέθηκα στην αντικειμενικότητα που έπρεπε να κυριαρχήσει στην αξιολόγηση. Έκανα λάθος. Η βαθμολόγηση για την περίοδο 2004-2008, μου προκάλεσε αμηχανία. Η επιστημονική συγκρότηση(8) και κατάρτιση(7), το επιστημονικό έργο(7) ,ερευνητικό έργο(7), κλινικό έργο(7), η οργανωτική εμπειρία(5) σε συνδυασμό με την διοικητική ικανότητα(5), την συνεργασία (3)και την συμπεριφορά προς τους ασθενείς(3) έκρυβαν τέτοια συναισθηματική φόρτιση και έντονη αρνητική συμμετοχή. Η συμμετοχή στις δραστηριότητες της κλινικής βαθμολογήθηκε 10 επειδή είμαι η μόνη ,στην κλινική μου, που όταν εφημερεύω είμαι εντός και δεν αλλάζω πλευρό σπίτι μου ή κάπου αλλού. Η συμμετοχή στις γενικές δραστηριότητες της κλινικής αξιολογήθηκε με 7 και το πιο σημαντικό στο ήθος γιατρού ΕΣΥ πήρα 5. Σύνολο 67 ίδια και απαράλλακτα μόρια σε 5 χρόνια. Ας υποθέσουμε ότι πράγματι ισχύουν όλα αυτά αναρωτιέμαι :πώς και δεν με έχουνε διώξει από την δουλειά μου; Πως δεν μου έχει κάνει αναφορά ο διευθύνων ή κάποιος ασθενής; Πώς πήρα τον τίτλο της Αναπληρώτριας Διευθύντριας; Πώς και συνέχισα να εργάζομαι 25 χρόνια στο ΚΑΤ; Έχω δώσει πολλές εξετάσεις στην ζωή μου αλλά είναι η πρώτη φορά που παίρνω τόσο χαμηλή βαθμολογία.
Ως ήθος του ατόμου νοείται η υπεύθυνη συμπεριφορά του, με πράξεις ή παραλείψεις τις οποίες το άτομο επέλεξε, αφού στάθμισε τα υπέρ και τα εναντία μέσα στις συγκεκριμένες περιστάσεις όπου βρέθηκε, με προσδοκία κάποιο κέρδος για τον εαυτό του ή για άλλους. Εκτρέφεται από τη συν-είδησή του ανθρώπου (η οποία συγκεντρώνει τις ειδήσεις που την αφορούν και τις επεξεργάζεται και αποφασίζει).

Η ελευθερία συνείδησης είναι προϋπόθεση για την ευθύνη που έχει το άτομο για τις επιλογές, τους λόγους, τις πράξεις του.( Θεόφιλου Βορέα, Εισαγωγή εις την Φιλοσοφίαν (κεφ. Ηθική).

Ιστορικά:
Η πρώτη χρήση ,του όρου αυτού, με νόημα μάλλον συναφές προς αυτό που δώσαμε παραπάνω, εντοπίζεται σε ένα απόσπασμα του Ηράκλειτου (αριθμ. 119): «Ήθος ανθρώπω δαίμων». Επίσης ο Αριστοτέλης ,στα Πολιτικά, ( § 1332 a) λέει : «γίγνονται οι άνθρωποι αγαθοί και σπουδαίοι δια τριών: φύσις, έθος, λόγος>>. Το ήθος (ως επιλογή προσωπική) εγκλείει προσωπική ευθύνη, είναι επιλογή τρόπων καθημερινής δράσης, που εκδηλώνεται από το Εγώ προς το μη Εγώ. Από το ένα μέλος της κοινωνίας προς τα άλλα. Συνεπάγεται και ευθύνης για το αποτέλεσμα που επηρεάζει άλλους. Προκαλεί επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία, έπαινο ή μομφή από την πλευρά τους. Το ήθος προϋποθέτει ελευθερία σκέψης, βούλησης, δράσης. Ήθος κοινωνικό, επιστημονικό, πολιτικό (του πολίτη και του πολιτευόμενου), επαγγελματικό (του εμπόρου, του βιοτέχνη, του φαρμακοποιού, του γεωπόνου, του γιατρού, του δικηγόρου, του κάθε ενεργού μέλους της κοινωνίας), ήθος θρησκευτικό, ιδεολογικό, ιερατικό, δημοσιογραφικό κλπ. Τα κριτήρια αποδοκιμασίας / αποδοκιμασίας του ήθους είναι η ειλικρίνεια στις σχέσεις, η συνέπεια στις συμφωνίες, η νομιμότητα στις συναλλαγές, η ακρίβεια στην επιτέλεση του έργου που υπόσχεται κάθε επάγγελμα ή λειτούργημα.
Ως γιατρός έδωσα τον όρκο του Ιπποκράτη ότι θα τιμώ εκείνον που μου έμαθε την τέχνη αυτή, θα δίνω ιατρικές που θα είναι μόνο για το καλό των αρρώστων, και αν ακόμη μου το ζητήσουν, φάρμακα θανατηφόρα δε θα δώσω σε κανέναν. Θα σέβομαι τον ασθενή μου ανεξάρτητα αν είναι πλούσιος η φτωχός, λευκός ή μαύρος. Δεν θα επωφεληθώ της θέσεως μου ως γιατρός και επιστήμονας και κυρίως θα μείνω μακριά από οποιοδήποτε πειρασμό(οικονομικό, ερωτικό, πολιτικό).Τριάντα χρόνια φοράω την λευκή ποδιά μου .Παθιάζομαι με την χειρουργική λειτουργώντας με ήθος και αξιοπρέπεια. Δηλωμένη εχθρός του χρηματισμού των γιατρών. Απόλυτη στην άρνηση οποιουδήποτε συμβιβασμού. Απορρίπτω την χρίση πολιτικού μέσου για την αναρρίχηση μου.
Η αμφισβήτηση του ήθους μου έγινε από μένος , ζήλια ή από φθόνο; Καταλαβαίνω ότι δεν κρίθηκα αντικειμενικά. Ξέρω ότι στον εργασιακό σου χώρο δεν μπορούν να σε αγαπήσουν και να σε συμπαθήσουν όλοι οι συνάδελφοι αλλά… τι πρέπει να κάνω για να περάσω τις εξετάσεις; Η σιωπή καταστρέφει τους ανθρώπους και όταν τολμάς να εκφράσεις την γνώμη σου παίρνεις μεγάλο ρίσκο. Θα αψηφήσεις τον κίνδυνο να μην είσαι αρεστή σε πολλούς. Και αν θα υποκύψω στις ΄΄ιατρικές συνταγές΄΄ που ισχύουν για τόσους συναδέλφους και πάρω απανωτά δεκάρια τι πρόσωπο θα αντικρίσω στον καθρέφτη το πρωί που θα ξυπνάω; Αξίζει;

Η πλατεία των Συντεχνιών Εργαζομένων, στη Φλωρεντία

Check out this SlideShare Presentation:

Piazza De La Signoria

View more presentations from Dennis .

Οι δρόμοι του Αρχαγγέλου, Μίκης Θεοδωράκης

Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Από την άνοιξη στη βαρυχειμωνιά του μυθικού ΄60

Χριστόφορος Δ. Αργυρόπουλος

Α. Εισαγωγικά
Ο Μίκης Θεοδωράκης εισέβαλε, ορμητικός και ασυμβίβαστος, στη ζωή μας, στο κέντρο της ιστορικής σκηνής της Χώρας μας και του Κόσμου ολόκληρου, στην αρχή της δεκαετίας του ΄60. Στα μυθικά χρόνια της Επανάστασης των Νέων και των Λουλουδιών, των Μπήτλς, του Γούντστοκ και του γαλλικού Μάη, του Τσε, της Νέας Αριστεράς και κυρίως του Μίκη.
Η φήμη του είχε βεβαίως προηγηθεί. Ο Μίκης ερχόταν φορτωμένος «πολύχρωμα οράματα», εκείνα του ΕΑΜ για λαϊκή και αυτοδιευθυνόμενη δημοκρατία και πανανθρώπινη τη λευτεριά. Και ερχόταν σαν ήρωας περήφανος για τις ιδέες, τους αγώνες του και τα πάθη του. Όταν, όμως, συναντήθηκε με μας, τη νεολαία των πολεμικών και πρώτων μεταπολεμικών χρόνων, όταν αντάμωσε το λαό μας, τον Κόσμο ολόκληρο και την Ιστορία, τότε, όταν οι λέξεις άντεχαν τη μαγεία του νοήματός τους, ξέραμε από την πρώτη στιγμή, ότι «κατέφθασε ένα πρόσωπο ν' ανατινάξει την πόλη». Την πόλη της ήττας, της συνθηκολόγησης, της μικροψυχίας, της αντιπαροχής, της κακογουστιάς, της ανάπηρης ελευθερίας μας και της σχιζοφρενικής δημοκρατίας μας, που διακήρυσσε την ισότητα και το απαραβίαστο της συνείδησης όλων και παράλληλα χώριζε επίσημα τους πολίτες σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας ανάλογα με τις πολιτικές πεποιθήσεις τους. Ο Μίκης ήρθε όπως προφήτευε ο φίλος του Μιχάλης Κατσαρός, «ένας φλογερός πρίγκηπας - μάγος», αυτός που «ένδοξος» έγραφε σ' όλα τα όνειρά μας: Eλευθερία. Έφερνε μαζί του το αγωνιστικό και επαναστατικό πνεύμα της Κρήτης του.
Η έλευση του Μίκη με τον Επιτάφιο, την περηφάνια του λαϊκού τραγουδιού, τον απόλυτο χαρακτήρα της μουσικής, η έλευση του Βάρδου της Ρωμιοσύνης, του καθολικού ανθρώπου της νεοελληνικής Αναγέννησης, συνέπεσε με την οικουμενική έκρηξη, την παγκόσμια διαμαρτυρία, την πανανθρώπινη αντίσταση στη λογική του μεταπολέμου. Στον παραλογισμό, ακριβέστερα, της πυρηνικής απειλής, της καταστροφής της φύσης, της απώλειας της ψυχής στο καθημερινό ανελέητο κυνήγι της αγοράς, της σκιάς του ολοκληρωτισμού και κυρίως της βαθιάς και γενικής απογοήτευσης από το θρίαμβο της βαρβαρότητας επί δεκαετίες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις τελετές καψίματος των βιβλίων, στις διαδικασίες της μακαρθικής ιερής εξέτασης, στις στημένες δίκες, τις εξορίες και εκτελέσεις των πολιτικών αντιπάλων, στην εξαγορά της συνείδησης των ορθολογιστών επιστημόνων, που συνέβαλαν στη δημιουργία των συνθηκών αφανισμού του ανθρώπου και του πολιτισμού του.
Η μεγάλη, ουσιαστική διαφορά της προσφοράς του Μίκη, σε σχέση με αυτήν των προφητών της αμφισβήτησης της εποχής εκείνης, βρισκόταν στο γεγονός, ότι αυτός είχε το νου και την ψυχή στον ουρανό, αλλά τα πόδια στέρεα στη γη. Δεν ήταν ο αισθαντικός καλλιτέχνης, που «συμπάσχει» ρητορικά με τους κολασμένους της γης, αλλά ο σύντροφος και συναγωνιστής τους. Διατηρώντας, πάντοτε, την πίστη του στο πρόταγμα της ελευθερίας και της ευθύνης.

Β. Το μεταπολεμικό περιβάλλον
Το τέλος του αντιφασιστικού πολέμου το Μάη του ΄45 και τη χαρά της νίκης σκίασε το φονικό μανιτάρι της Χιροσίμα. Η διαδοχή των γεγονότων αυτών συνιστούσε το χειρότερο μάθημα προς τους πολίτες όλης της γης: η εξουσία - πολιτική, οικονομική και υπερεθνική - επέμενε να διαμεσολαβεί ανάμεσα στον άνθρωπο και στη ζωή του και να χρησιμοποιεί και τα δύο μοναδικά αυτά αγαθά και αυταξίες σαν μέσα για τις κυνικές ή ανομολόγητες επιδιώξεις της.
Το διεθνές και ελληνικό status quo στην αυγή του 1960 ήταν απελπιστικό. H ανθρωπότητα βρισκόταν διχασμένη, σε συνθήκες ψυχρού πολέμου. Οι δαπάνες για τους εξοπλισμούς στερούσαν τους λαούς από τα απαραίτητα μέσα για να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες από τις τραγικές καταστροφές που επισώρευσε ο αγριότερος πόλεμος της Ιστορίας, ο οποίος είχε επέλθει μετά από μια γενικευμένη οικονομική κρίση. Η ισορροπία του τρόμου ανάμεσα στις τότε δύο υπερδυνάμεις συντηρούσε κλίμα ανασφάλειας και τα ανθρώπινα δικαιώματα, που είχαν διακηρυχθεί πάλι με την ίδρυση του ΟΗΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης, έμοιαζαν μακρινό όραμα μέσα στις συνθήκες ανελευθερίας και ελέγχου του φρονήματος που κυριαρχούσαν. Για το μοναχικό άνθρωπο τα σύνορα του μεταπολεμικού κόσμου τελείωναν στη διατήρηση μιας ασταθούς, ανασφαλούς και ποιοτικά περιορισμένης επιβίωσης. Το ιστορικό τοπίο ήταν γυμνό και η βαριά νέφωση έκρυβε τον ορίζοντα. Οι ελπίδες που είχε γεννήσει το αγωνιστικό πνεύμα της Αντίστασης στον ολοκληρωτισμό φυλορροούσαν. Έμεινε μόνο η ανάμνηση της επαγγελίας για τις πολιτείες του μέλλοντος, «λουσμένες στην αλήθεια και στο αίθριο το φώς». Η ουτοπία είχε χαθεί. Είχαμε γίνει ρεαλιστές, με την έννοια, ότι είχαμε αποδεχθεί τη μοίρα μας. Γι' αυτό στο γαλλικό Μάη το δημοφιλέστερο σύνθημα αντέστρεφε την οπτική της πρώτης μεταπολεμικής εποχής: «Διεκδικούμε το αδύνατο. Είμαστε ρεαλιστές». Αντίστοιχα η κουλτούρα της εποχής του ΄50 λειτουργούσε σαν παραμυθία ή σαν ύπνωση: ένας βολικός, ροζ, επιδερμικός, φρόνιμος, ψευδο-ρομαντισμός: «πάμε σαν άλλοτε», όπως παιάνιζαν τα τραγούδια του συρμού. Στη δεκαετία του ΄50 η μοναδική πράξη αντίστασης είχε εξαντληθεί στην αμφισβήτηση των κυρίαρχων ιδεών και των κοινωνικών στερεότυπων.
Απέναντι στις απογοητεύσεις, τις ψυχώσεις του ψυχρού πολέμου και τις αντιδημοκρατικές πρακτικές εντεύθεν και εκείθεν του Τείχους, που χώριζε το διπολικό Κόσμο, την επέμβαση στην Ουγγαρία από το ένα μέρος, που ολοκληρώθηκε με αυτήν στην Πράγα αργότερα και τον έλεγχο του φρονήματος χάριν της δημόσιας τάξης και ασφάλειας από το άλλο, η νεολαία άρχισε όχι μόνο να αμφισβητεί, αλλά να επιδιώκει μαζικά και οργανωμένα την ανατροπή του μοντέλου του κόσμου αυτού και να εκτίθεται στις προκλήσεις μιας καθολικής, κοινωνικής, πολιτικής και πολιτισμικής, νεωτερικότητας.
Η νεοελληνική κοινωνία αναστέναζε σε συνθήκες καθυστέρησης, φτώχειας, κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας ανακτορικής και βορειοατλαντικής παραεξουσίας. Η ανάπτυξη της Χώρας «επέβαλε», με τη χατζηαβατική αντίληψη του κυρίαρχου κοινωνικοπολιτικού πλέγματος, την καταστροφή του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, της ιστορικής μνήμης, αλλά και των δυνατοτήτων προόδου με σεβασμό και διατήρηση της μοναδικότητας του ελληνικού τόπου.

Γ. Τα χρόνια του ΄60
Μέσα σ' αυτές τις εσωτερικές και διεθνείς συνθήκες ο Μίκης έλαμψε πολύ γρήγορα μετά την κορυφαία μετεμφυλιακή πράξη πολιτικής αντίστασης του λαού μας: στις εκλογές του ΄58 ένας στους τέσσερις έλληνες πολίτες ψήφιζε την ΕΔΑ, παρ' όλες τις δυσκολίες και τις συνέπειες της επιλογής του. Η ψήφος αυτή αποτελούσε εκδήλωση αντί-δρασης στο θρίαμβο του δοσιλογισμού, στην καταδίκη της Εθνικής Αντίστασης, στην ανάδυση της λογικής της στρεβλής ανάπτυξης και της ηθικής της αρπαχτής, στην περιφρόνηση προς την ιστορική μνήμη, στον πολιτιστικό σκοταδισμό, στην ηττοπάθεια, στη συνθηκολόγηση, άνευ όρων, στο κακόσχημο «νεοελληνικό όνειρο» που τροφοδότησε τη μεταναστευτική φυγή και την ιδιοποίηση των ελάχιστων πόρων για την καθολική ανάπτυξη και πρόοδο της Χώρας. Η Αριστερά μπορεί να απέτυχε πολιτικά να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις της Αντίστασης, μπορεί να μην άντεξε τις ανοιχτές πληγές της, όμως το όραμα μιας λαϊκής δημοκρατίας βασισμένης στην ελεύθερη συναίνεση και την ενότητα των εργαζομένων και σκεπτόμενων πατριωτών διατήρησε την ελκτικότητα ενός εγχειρήματος που ξεπερνούσε την αδράνεια και τα αφυδατωμένα στερεότυπα της κρατούσας ιδεολογίας. Η ψήφος του ΄58 ήταν ενέργημα κατάφασης στην ιστορική τόλμη και περιπέτεια, η νοσταλγία της νέας οδυσσειακής αναχώρησης, η επαγγελία μιας ουτοπίας που αξίζει να την ονειρευτείς.

Δ. Η οργανική σχέση πολιτικής και πολιτισμού στο έργο και τη δράση του Μίκη.
Ο Μίκης απάντησε στην επιθετική αυτή επιλογή με την πρότασή του για την Τέχνη στο κέντρο του λαού, για τη συμμετοχή όλων στην πολιτισμική δημιουργία, για την αναζήτηση της λαϊκής ενότητας μέσα από το αίτημα για πρόοδο, πολιτισμό, ειρήνη, γενική ευημερία, αρμονία. Το γιγάντιο έργο του από τότε ως σήμερα συνιστούσε ιστορική προσφορά μοναδικής αξίας, αλλά και εγγύηση των οραμάτων του.
Μέσα στις συνθήκες της εποχής ο Μίκης ενεργοποίησε το δόγμα ν' αλλάξουμε την πατρίδα μας και τον Κόσμο δημιουργώντας, τραγουδώντας και αγωνιζόμενοι. Επέλεξε την άμεση ανάμειξη στα κοινά με την εκλογή του ως βουλευτή της ΕΔΑ. Όμως η πολιτική οξυδέρκεια του αναγόταν σ' ένα ευρύ, αυτόνομο και δημιουργικό μαζικό κίνημα με προοδευτικό προσανατολισμό. Η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη διαπαιδαγωγούσε τη γενιά των νέων που διεκδικούσαν ένα μέλλον γενικής ευημερίας, χωρίς τις ενοχές, τις αναστολές και τις αδυναμίες των «νικημένων στρατιωτών». Κρατούσαν από αυτούς τη φλόγα του αγώνα, την οικειότητα του ονείρου, την αδιαπραγμάτευτη αγάπη για τη ζωή και τον άνθρωπο. Δεν όφειλαν, όμως, όπως εκείνοι να εμμένουν στα λάθη και τις συνέπειες του παρελθόντος. Η γενιά των Λαμπράκηδων ήταν στραμμένη στο αύριο, άκουγε ήδη τις καμπάνες του μέλλοντος να σημαίνουν, σεβόταν τις θυσίες των αγωνιστών του χτες, αλλά άφηνε τις δικές της σημαίες να κυματίσουν στο βοριά του νέου ξεκινήματος προς την ελευθερία. «Τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας» έψαλαν ο Μίκης και ο Ρίτσος. Οι Λαμπράκηδες το πίστευαν και προχωρούσαν. «Ηρωες μάρτυρες» τους οδηγούσαν. Όμως ο δρόμος ήταν δικός τους. Ήταν δική τους ευθύνη να τον τραβήξουν, να δοκιμάσουν και να δοκιμαστούν. Η γενιά του Πολυτεχνείου αργότερα επέμενε: «ψωμί, παιδεία, ελευθερία». Η παιδεία, ο πολιτισμός, η δημιουργία τοποθετήθηκε στο πιο περίοπτο σημείο του ιστορικού προσκηνίου. Γι' αυτό ο πολιτικός Μίκης Θεοδωράκης εκφράζει με τα οράματα, τις προτάσεις, το έργο και τη δράση του, μια επαναστατική προοπτική στα χρόνια που άλλαξαν τον Κόσμο.
Η βαρυχειμωνιά, που ακολούθησε την άνοιξη των πρώτων χρόνων της καθοριστικής αυτής δεκαετίας, η αλόγιστη, καταστροφική και επαίσχυντη δικτατορία των απριλιανών, δεν έκαμψε, βεβαίως, το μαχητικό πνεύμα και τη δημιουργική έφεση του Μίκη. Το αντίθετο. Τον κατέστησε οικουμενικά την πιο υψηλή έκφραση του πνεύματος της δημιουργικής αντίστασης στη βία, την ανελευθερία, το σκοταδισμό. Σε ό,τι αφορά την εθνική πολιτική σκηνή, ο Μίκης αποτέλεσε ουσιώδη παράγοντα διαμόρφωσης του πνεύματος της μεταπολίτευσης και των κατακτήσεών της, στις οποίες περιλαμβάνεται το ισχύον Σύνταγμα, ο διεθνής προσανατολισμός της Χώρας και η κατοχύρωση του κοινωνικού κράτους.
Είναι φανερό, ότι ο Μίκης δεν έδρασε αυτοτελώς σαν πνευματικός δημιουργός και σαν πολιτικός. Οι πρωτοβουλίες του, όπως η δημιουργία της Μικρής Συμφωνικής Ορχήστρας, της Δ.Ν.Λαμπράκη, του Κινήματος για την ειρήνη και τον πολιτισμό, ο μοναδικός κύκλος συναυλιών, η άμεση ίδρυση του ΠΑΜ μετά το πραξικόπημα, η ιστορική ενεργητικότητά του εναρμονίζουν το νόημα της Τέχνης και την αξία της πολιτικής: και οι δύο τείνουν να βοηθήσουν τον άνθρωπο, να τον καταστήσουν ανθεκτικότερο στις δοκιμασίες και δραστηριότερο απέναντι στις προκλήσεις. Να του εξασφαλίσουν το minimum των γνωστικών, δεοντολογικών και αισθητικών προϋποθέσεων για μια στοχαστικότερη και αξιοπρεπή βίωση του προσωπικού και συλλογικού δράματος.
Είναι, λοιπόν, επιπόλαιες και πρόχειρες οι εξηγήσεις για την απήχηση του πολιτικού του λόγου εξ αιτίας του πράγματι υψηλού πνευματικού του κύρους: στο Μίκη η πολιτική σκέψη και δράση τελεί σε οργανική πλοκή και επίδραση με το πνευματικό του έργο. Όμως κάθε χώρος στοχασμού και ενεργήματος έχει τη δική του αξία και αποδοχή. Ο πολιτικός Θεοδωράκης έχει ήδη αξιολογηθεί θετικά όχι μόνο ως πνευματικός δημιουργός μοναδικής σημασίας, αλλά και ως πολιτικός που ενεργεί πάντοτε με παρρησία, αίσθημα ευθύνης, ανιδιοτέλεια και πνεύμα συνεπούς υπεράσπισης των θέσεών του.
Ο Μίκης «εκπαίδευσε» γενιές ολόκληρες πολιτών, τους εξοικείωσε με τον πολιτικό λόγο και την καλλιτεχνική δημιουργία, τους βοήθησε να ωριμάσουν, να αισθανθούν ελεύθεροι και υπεύθυνοι, να παρηγορούνται με τα αρνητικά, να ονειρεύονται και να διεκδικούν τα θετικά στοιχεία του «κατά λόγον και αίσθησιν ζειν». Ο Μίκης ανατίναξε τη ρουτίνα, την κενότητα, την έλλειψη πίστης, την ιδιοτέλεια, την άχαρη μικρο-ζωή και μας χάρισε την πολυφωνία και την πολυχρωμία ενός δυναμικού πνεύματος ελευθερίας, ανάβασης, ήθους, προσφοράς, αλληλεγγύης.
Το όραμα του Μίκη, η αρμονία των ανθρώπινων σχέσεων κατ' αναλογία προς την συμπαντική τάξη, δεν καθηλώθηκε στην τρέχουσα μικροπολιτική, στις χαμηλές πτήσεις και στην ομφαλοσκοπική αδρανή αμφισβήτηση. Ο ίδιος αποτελεί την ευτυχή πραγμάτωση του οργανικού διανοουμένου, του συνειδητά δεσμευμένου σε αρχές και αξίες ελεύθερου δημιουργού, που έχει συνείδηση της προσωπικής και συλλογικής ευθύνης για ό,τι συντελείται στη Χώρα και τον Κόσμο, που παρεμβαίνει στο ιστορικό γίγνεσθαι, που οδηγεί την αλληλεγγύη σε καθημερινή δραστική άσκηση. Που διεκδικεί μια ανθρωπότητα ειρήνης, φιλίας, συνεργασίας, αλληλεγγύης και συνευθύνης, η οποία βασίζεται στην αυτονομία, την πολυφωνία και το σεβασμό της ετερότητας. Το μεγάλο συγγραφικό έργο του μας επιτρέπει να επικοινωνήσουμε με τις λαμπρές και εφικτές ιδέες του για τον Κόσμο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αρμονίας. Διότι ο πολιτικός Μίκης Θεοδωράκης είναι ρεαλιστής με τη δική του προσέγγιση: στοχεύει σε εφικτές λύσεις και έτσι προσφέρει όχι μια μεταφυσική παρηγοριά, αλλά μια συγκεκριμένη έξοδο από την κρίση που μαστίζει τη Χώρα και την Οικουμένη. Διότι η βαθιά πεποίθησή του είναι, ότι δεν έχουμε αξιοποιήσει θετικά τις απελευθερωτικές δυνατότητες της προόδου, αλλά έχουμε σπεύσει να αποδεχθούμε τις απαιτήσεις της αγοράς και της εμπορευματοποίησης ακόμα και των φυσικών, κοινών αγαθών, αλλά και της ίδιας της Τέχνης.
Οι θεμελιώδεις πολιτικές αρχές που έχει διατυπώσει ο Μίκης Θεοδωράκης στα ποικίλα συστηματικά έργα, άρθρα και παρεμβάσεις του, συναιρούνται στον ακόλουθο δεκάλογο, ο οποίος αποτελεί το ακλόνητο πιστεύω του μεγάλου αυτού δημιουργού, την πολύτιμη αξιακή παρακαταθήκη του, μια προσωπική φλογερή διακήρυξη των «δίκαιων του ανθρώπου»:

1. Kάθε λαός δικαιούται και αξιώνει να διατηρεί την ιδιαίτερη ιστορική παράδοσή του και πολιτισμική φυσιογνωμία.
2. Η αντίσταση στην τυραννία και την αλόγιστη βία των ισχυρών αποτελεί δικαίωμα και υποχρέωση κάθε ανθρώπου.
3. Κάθε πολιτικά οργανωμένη κοινωνία βασίζεται στο σεβασμό της αξίας και της μοναδικότητας κάθε ανθρώπου και των βασικών δικαιωμάτων του, στα οποία περιλαμβάνεται η ελευθερία και η κοινωνική δικαιοσύνη. H δημοκρατική αρχή είναι απαρασάλευτη βάση του κοινωνικού βίου και ιδιαίτερες, αφανείς ή συγκαλυμένες ιδίως, δημόσιες υπερ-εξουσίες ή ιδιωτικές κυριαρχήσεις, είναι απαράδεκτες.
4. Οι σχέσεις των κρατών διέπονται από ειλικρινές και έμπρακτα εκδηλούμενο πνεύμα ειρηνικής επίλυσης των διαφορών τους, φιλίας και αμοιβαίως επωφελούς συνεργασίας.
5. Ο πολιτισμός και η προαγωγή του αποτελούν την αναγκαία προτεραιότητα κάθε κοινωνίας, αφού μόνο έτσι θα πραγματοποιηθεί η πρόοδος και η ανάπτυξη όλων των περιοχών της γης και όλων των λαών και ανθρώπων.
6. Η Τέχνη είναι το πρότυπο της αρμονίας, η οποία διέπει την προσωπική και συλλογική ζωή όλων.
7. Η εξασφάλιση των αναγκαίων μέσων για τη συντήρηση κάθε ανθρώπου αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση της κοινής ευημερίας.
8. Η παγκοσμιοποίηση με την έννοια της διεθνούς επικοινωνίας, συνευθύνης και σύμπραξης για την αντιμετώπιση των οικουμενικών προβλημάτων, όπως είναι η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος και η υπέρβαση των συνθηκών εξαθλίωσης του μεγαλύτερου μέρους της ανθρώπινης οικογένειας, αποτελεί ασφαλές μέσο για την αρμονία της διαβίωσης όλων. Η παγκοσμιοποίηση της αγοράς, αντίθετα, επιτείνει τον ανταγωνισμό, την ανισότητα και την ανελευθερία.
9. Το καθήκον της αλληλεγγύης αποτελεί το ελάχιστο των απαιτήσεων του ανθρωπισμού, του ορθολογισμού και του δημοκρατικού πρωτείου και
10. Η αναγνώριση του δικαιώματος στη διαφορετικότητα ενεργοποιεί το σύστημα προστασίας της ελευθερίας και των αξιών του πολιτισμού.

Ε. Το απελευθερωτικό τραγούδι και η τραγωδία της απελευθέρωσης.
Σε όλη τη διάρκεια της Χούντας ο Μίκης της Εθνικής Αντίστασης και της Μακρονήσου δεν έπαψε να αγωνίζεται. Ως αντιστασιακός ηγέτης, ως πολιτικός κρατούμενος και απεργός πείνας προκειμένου να εξαναγκάσει τις κυβερνήσεις βίας να τον οδηγήσουν σε δημόσια δίκη, ως πολιτικός εξόριστος και άτυπος πρεσβευτής του πνεύματος της ελληνικής δημοκρατίας σ' ολόκληρο τον Κόσμο. Ο αγώνας του έλαβε παγκόσμιες διαστάσεις: το Κάντο Χενεράλ σηματοδοτεί στο έργο του τη μετάβαση από την ελληνικότητα στην οικουμενικότητα, χωρίς ν' αφανιστούν ή να περιοριστούν τα χαρακτηριστικά της έμπνευσης και της πραγμάτωσης τους. 'Αλλωστε η διεθνής αναγνώριση αποτελεί ιστορικό κεκτημένο για τα μεγάλα έργα Τέχνης. Στην ανεπιφύλακτη αναγνώριση του Μίκη ως κορυφαίου συνθέτη της εποχής του για τον Κόσμο ολόκληρο, αντιστοιχούν οι εμπνευσμένες, αλλά προσιτές πολιτικές προτάσεις του.
Οι προτάσεις αυτές αφετηριάζονται από τη βεβαιότητα, ότι η τραγωδία της απελευθέρωσης συνεχίζεται όσο κυριαρχεί η ιδιοτέλεια, η ευτέλεια και ο εφησυχασμός. Και το απελευθερωτικό τραγούδι του Μίκη παραμένει επίκαιρο και χρηστικό - όπως και οι πολιτικές προτάσεις του. Χάρη στο Μίκη η πολιτική απόκτησε κάτι από τη μαγική ικανότητα της Τέχνης να μετα-ποιεί το όνειρο, να οικοδομεί με υλικά του ονείρου.

Τελικό σχόλιο
Τα μείζονα έργα Τέχνης, αυτά που εισέφεραν στην ανθρωπότητα οι μείζονες δημιουργοί, δεν εξαντλούνται στην αισθητική απόλαυση και τη χαρά που προσφέρει η προσέγγισή τους. Είναι απαιτητικά: επιβάλλουν μελέτη, στοχασμό και επιστροφή στις πηγές τους. Ζητούν εγρήγορση και αγρύπνια. Ο Μίκης δημιουργός ενός μοναδικού σε ποιότητα, όγκο και εμβέλεια έργου, που συνεχώς πλουτίζεται, αντιπαλεύει σ' όλη τη ζωή του τη ραθυμία και τη βολική θεώρηση όσων συμβαίνουν. Η αγωνία αυτή αποτυπώνεται στο έργο του, που αποτελεί και στις λυρικές και στις δραματικές και στις επικές όψεις του μια διαρκή πρόσκληση «να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα». Η ίδια έντονη και επιτακτική μέριμνα εκφράζεται στο πλούσιο και πολυσχιδές θεωρητικό και πολιτικό έργο του, τις πολιτικές παρεμβάσεις και τις θέσεις που διατυπώνει δημόσια, κάθε φορά που προκαλείται το ανθρωπιστικό, δημοκρατικό και φιλελεύθερο πνεύμα του, με παρρησία, γενναιοφροσύνη και παραγνώριση των κινδύνων, δηλαδή με «αρετήν και τόλμην».
Η πολιτική δράση και οι πολιτικές θέσεις του Μίκη έχουν ανάγκη συστηματικής μελέτης και αξιοποίησης, όπως το συνολικό του έργο. Έργο ζωής, έργο πνοής, έργο οραματικό. Ο πολιτικός Μίκης έχει τα στοιχεία των αεί φιλοσοφούντων για τα ανθρώπινα: γνώση, στοχασμό, πίστη, θέληση για δράση, πνευματική ετοιμότητα, αγάπη για τον άνθρωπο και τα πάθη του, αλληλεγγύη, έμπνευση και προτροπή για ένα νέο «ξεκίνημα πρωινό».
Ο Μίκης ήρθε να μας λυτρώσει από τις συνέπειες της ήττας, της μικρόψυχης θεώρησης της ζωής, της απάθειας. Ν' ανατινάξει την πόλη της μικρο-πολιτικής και να οικοδομήσει την πόλη των ιδεών της απελευθέρωσης, της πολιτικής πράξης, της καλλιτεχνικής δημιουργίας για το λαό, με το λαό. Μας αξίωσε μια τέτοια πόλη. Να την ονειρευτούμε και να τη διεκδικήσουμε. Γι' αυτό, μαζί με την πηγαία ευγνωμοσύνη μας για τη δημιουργική γενναιοδωρία του, του οφείλουμε το δίκαιο έπαινο.
Εδώ έπρεπε να τελειώσω. Όμως χθες βγαίνοντας από το λαμπρό αυτό Πνευματικό Κέντρο διάβασα στον τοίχο μιας από τις απέναντι πολυκατοικίες το σύνθημα «Καλύτερα να αγωνίζεσαι μάταια, παρά να ζεις μάταια». Το γκράφιτι λειτούργησε καταλυτικά στη μνήμη μου: μήπως το βαθύτερο νόημα, ο πυρήνας των ιδεών, της δράσης του και του ογκώδους και μοναδικού έργου του Μίκη είναι αυτή η άρνηση μιας επιβίωσης χωρίς πάθος, χωρίς αγώνα, χωρίς όνειρο; Το βέβαιο είναι, ότι ο Μίκης ήταν πάντοτε ανυπόταχτος και οραματιστής. Και είναι αναμενόμενο το κήρυγμα ζωής του να είναι η αντίσταση στη χαμοζωή, η ορμητική και παράφορη κατάφαση στο όραμα ενός βίου αρμονικού, δίκαιου και ελεύθερου. Για τούτο και για όλα όσα μας χάρισε, που μας ωρίμασαν πνευματικά, τον τιμούμε, τον ευγνωμονούμε, τον χαιρόμαστε, τον αγαπάμε.
. /.

Χριστόφορος Αργυρόπουλος
Γεννήθηκε στη Λαμία. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα, όπου και δικηγορεί. Είναι Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Ποινικολόγων, Αντιπρόεδρος του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη. Μέλος πολλών επιστημονικών οργανώσεων και πρώην Πρόεδρος της Αδέσμευτης Κίνησης Ειρήνης και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη. Συγγραφέας πολλών άρθρων νομικού, πολιτιστικού και πολιτικού περιεχομένου. Συνήγορος του Μίκη Θεοδωράκη και άλλων αγωνιστών στη διάρκεια της δικτατορίας.
Παρουσιάστηκε η αναθεωρημένη αυτοβιογραφία του «Οι δρόμοι του Αρχάγγελου»
Σε εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής από τις Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης.
Η πρότασή μου σαν επιλογή βιβλίου για Ιούλιο και Αύγουστο 2009.

Mουσείο Περγάμου ,νήσος των Μουσείων Βερολίνο

Το Μουσείο αποτελείται από 3 πτέρυγες και εξ αρχής σχεδιάστηκαν εμπνευσμένες από κλασικούς ναούς. Οι δύο παράλληλες χαρακτηρίζονται από Δωρικούς ημικίονες που στηρίζουν ζωφόρο με μετώπες και τρίγλυφα και ένα τριγωνικό αέτωμα στη πρόσοψη.Το κεντρικό τμήμα με αυστηρούς πέτρινους τοίχους στεγάζει τον αναστηλωμένο Βωμό της Περγάμου.

Mουσείο Περγάμου ,νήσος των Μουσείων Βερολίνο

View more documents from Dennis .