ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Πλαστική Χειρουργός.
Αυτό που σε διακρίνει είναι οι επιλογές σου.
(Άρχοντας των δακτυλιδιών)
Εδώ και μερικές ημέρες βρίσκεται σε μεγάλο δίλλημα. Είναι ή δεν είναι νορμάλ;
Έκανε ή δεν έκανε το σωστό και το δίκιο; που είναι λάθος ή μήπως αποτελεί εξαίρεση από τον κανόνα;
Τα πράγματα έχουν ως εξής. Βρισκότανε σε λίστα αναμονής για την αμερικανική βίζα. Λόγοι επαγγελματικοί τον πιέζουν να επισκεφτεί την Αμερική για λίγες ημέρες και η βίζα είναι απαραίτητη (ακόμα την χρειαζόμαστε άσχετα αν σαν κράτος της ΕΟΚ υποτίθεται ότι είναι αυτονόητη.) Μετά από ένα μαραθώνιο τηλεφωνημάτων και επεξηγήσεων, για το επείγον του εγχειρήματος, βρέθηκε η κατάλληλη ημέρα και κλείσαμε την ώρα και την ημέρα για την συνέντευξη με τον πρόξενο. Η γραμματέας της κλινικής του δεν ήξερε αυτή την λεπτομέρεια και κανόνισε, δηλαδή προγραμμάτισε για την ίδια ημέρα και ώρα έξι ασθενείς για μικροεπεμβάσεις.(αφαίρεση κάποιων σπίλων με τοπική αναισθησία).Του το είπε την τελευταία στιγμή και κυριολεκτικά βρέθηκε μπροστά σε ένα μεγάλο δίλλημα. Να πάει στην Πρεσβεία και να γράψει στις σόλες των υποδημάτων του τους ασθενείς που θα περίμεναν άπραχτοι έξω από το χειρουργείο; Να αψηφήσει τον κίνδυνο μιας δυσφορίας εκ μέρος της πρεσβείας και να πάει στο νοσοκομείο και μελλοντικά να ξαναμπεί στον κόπο να κλείσει άλλο ραντεβού με τον πρόξενο; Οφείλει να ομολογήσει ότι δεν χρειάστηκε δεύτερη σκέψη.
Πήγε στο νοσοκομείο επειδή ως γιατρός και ως άνθρωπος δεν μπορεί να δεχτεί να τον περιμένουν οι ασθενείς .Δεν διανοείται , για την δική του ιδιοσυγκρασία, να βρεθεί εκτεθειμένος μπροστά σε ανθρώπους που τον έχουνε ανάγκη. Να αθετήσει την υποχρέωση (ως γιατρός) και να μην τιμήσει την σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης που έχει με τους ασθενείς του. Του ήταν αδύνατον να τους προδώσει και να μην βρεθεί εκεί. Δεν άντεχε να μην
σεβαστεί την προσμονή και την αγωνία τους. Άσχετα αν , για τον ίδιο, η χειρουργική πράξη είναι ρουτίνα για τους ασθενείς αποτελεί μέγιστο γεγονός και δεν ήθελε να τους λαχταρήσει για ένα δικό του προσωπικό θέμα.. Έκανε το καθήκον , χειρούργησε και διεκπεραίωσε όλες τις εκκρεμότητες του. Φυσικά ξαναμπήκε στον κόπο και ξαναέκλεισε ραντεβού στην Αμερικάνικη Πρεσβεία που τον πήγε σε άλλες δύο εβδομάδες αναμονή.Από περιέργεια ρώτησε 10 συναδέλφους τι θα κάνανε στην θέση του. Έμεινε έκπληκτος όταν διαπίστωσε ότι μόνο 2 άτομα τον συγχάρηκαν για την απόφασή του και όλοι οι άλλοι τον βρίσανε τονίζοντας ότι είναι ηλίθιος και χαζός. Ήταν τόσο διάχυτη η απαξίωση τους που ακόμα αναρωτιέται. Που έκανε λάθος;
Η ανωτέρω φωτογραφία είναι πιστή απεικόνηση της σχέσης ενός ελεύθερου Πολίτη με τον παροχέα δικτύου του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε αυτό το μικρό τόπο μπορείτε ευκολα να ξεχωρίσετε τους εθνικούς νταβατζήδες από τους εθνικούς μπεταντζήδες;;