Proton Bank: πώς στήθηκε το «κόλπο γκρόσο»

 

Proton Bank: πώς στήθηκε το «κόλπο γκρόσο»

 

Της Κατερίνας Κατή

Μετά τις άκαρπες προσπάθειές του να νοσηλευθεί -φρουρούμενος έστω- σε κάποιο από τα νοσοκομεία στα οποία διακομίστηκε το τελευταίο τριήμερο, ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, που την περασμένη Παρασκευή απολογήθηκε και κρίθηκε προσωρινά κρατούμενος, μεταφέρθηκε τελικά χθες στις φυλακές Κορυδαλλού όπου και θα «φιλοξενηθεί» στη ΣΤ πτέρυγα, όπως και όλοι σχεδόν οι «επώνυμοι» κατηγορούμενοι του «λευκού κολάρου».

Την ίδια ώρα ο στενός συνεργάτης του και εκ των βασικών κατηγορουμένων στο σκάνδαλο της Proton Bank, Π. Κυριακίδης, παρέμενε άφαντος για τέταρτη ημέρα, με αποτέλεσμα να ενισχύονται οι υποψίες ότι έχει ήδη βγει εκτός συνόρων.

Στο μεταξύ χθες, παραδόθηκε εν τέλει το τέως εκτελεστικό μέλος του Δ.Σ. της τράπεζας, Σμαράγδα Λιαρμακοπούλου, η οποία πρόκειται να απολογηθεί την Πέμπτη, ενώ για σήμερα έχουν οριστεί οι απολογίες και των έτερων τριών συλληφθέντων, Τρύφωνα Κολίντζα, Αντώνη Αθανάσογλου και Δημήτρη Σαραμαντή.

Ολοι τους αντιμετωπίζουν βαρύτατα αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα, τα οποία αφορούν στα 700 και πλέον εκατομμύρια ευρώ που «μεθοδεύτηκε» να εκταμιευθούν από τα ταμεία της τράπεζας για «την ταχεία, άμεση και ανεξέλεγκτη χρηματοδότηση» προς εταιρείες άμεσης ή έμμεσης επιρροής Λαυρεντιάδη.

Ολες οι διαστάσεις του σκανδάλου της Proton, που προκάλεσε ζημία όχι μόνο στην ίδια την τράπεζα και σε όλους ανεξαιρέτως τους μετόχους της, αλλά και στο ελληνικό δημόσιο και μάλιστα σε μια δεινή οικονομική περίοδο για τη χώρα, αναδεικνύονται μέσα από τις 136 σελίδες των κατηγορητηρίων που έχει συντάξει η 2η ειδική ανακρίτρια Αθήνας, Ιωάννα Χατζάκη, σε βάρος των συνολικά 33 εμπλεκομένων.

Σ” αυτά περιγράφεται αναλυτικά η δράση (διαρκής) των φερομένων ως μελών «δομημένης ομάδας που συγκροτήθηκε επιδιώκοντας τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων και ενεργώντας από κοινού μεθόδευσε και πέτυχε την άντληση κεφαλαίων από την Proton Bank που προέρχονταν και από το ελληνικό δημόσιο».

Αναφέρεται «για τη ζημία που προκλήθηκε, ή οπωσδήποτε απειλήθηκε, από τη δράση των κατηγορουμένων»: «Ζημιώσατε την περιουσία της τράπεζας καθόσον διαχειριζόμενοι τα κεφάλαια που εισέρρεαν στην τράπεζα από την εν γένει της δραστηριότητα και από κεφαλαιακή ενίσχυσή της μέσω του ευρωσυστήματος και από το ελληνικό δημόσιο διαθέσατε το συνολικό ποσό των 792.676.000 ευρώ κατά τρόπο επιζήμιο μέσω των πιστοδοτήσεων που εγκρίνατε, εκταμιεύσατε και διαθέσατε εν γνώσει σας με ανεπαρκείς για την τράπεζα εξασφαλίσεις σε παρένθετα πρόσωπα που δήθεν ενεργούσαν ως ανεξάρτητα από τον Λ. Λαυρεντιάδη και ως μη έχοντα σχέση με τα ατομικά και εταιρικά συμφέροντά του, ενώ αληθώς αποτελούσαν στενά συνδεδεμένα με αυτόν πρόσωπα».

Στο κατηγορητήριο γίνεται αναλυτική αναφορά και στην επιβάρυνση εκατομμυρίων που είχε το ελληνικό δημόσιο, μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου, κατά την επιχείρηση «διάσωσης» της Proton Bank.

Η πρώτη μεγάλη επιβάρυνση του Δημοσίου προκλήθηκε εξαιτίας του εκμηδενισμού της αξίας των μετοχών της τράπεζας καθώς είχε καλύψει πάνω από 17 εκατομμύρια προνομιούχες μετοχές, ονομαστικής αξίας 4,49 ευρώ η κάθε μια, με τη διάθεση σχεδόν 80 εκατομμυρίων ευρώ, λόγω της υπαγωγής της τράπεζας στις διατάξεις περί στήριξης του τραπεζικού συστήματος. Επισημαίνεται ότι οι υποχρεώσεις της τράπεζας προς μετόχους, κοινούς και προνομιούχους, παρέμειναν στο παθητικό της υπό εκκαθάριση τράπεζας.

Οι επόμενες επιβαρύνσεις για το ελληνικό δημόσιο, σύμφωνα πάντα με το κατηγορητήριο, προήλθαν από την υπαγωγή της Proton στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και στο Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων. Οι επίμαχες υπαγωγές έγιναν με δύο διαφορετικές αποφάσεις που ελήφθησαν αυθημερόν από τον τότε υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο (9249/9.10.11 και 9250/9.10.11).

Οπως επισημαίνεται, «το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας επιβαρύνθηκε με την υποχρέωση καταβολής 250 εκατ. ευρώ για την κάλυψη του μετοχικού κεφαλαίου της Νέας Proton Bank. Στη νέα τράπεζα μεταβιβάστηκε μέρος του ενεργητικού και του παθητικού τού υπό ειδική εκκαθάριση τραπεζικού ιδρύματος. Το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων επιβαρύνθηκε με την υποχρέωση καταβολής 862 εκατ. ευρώ για την κάλυψη της διαφοράς αξίας μεταξύ των μεταβιβασθέντων στο νέο πιστωτικό ίδρυμα από το υπό εκκαθάριση στοιχείων ενεργητικού και παθητικού.

Παράλληλα όμως, η Νέα Proton Bank, στο ενεργητικό της οποίας συμπεριλαμβάνονται κάποια από τα επίμαχα «θαλασσοδάνεια», εμφανίζεται επίσης ζημιωμένη καθώς οι συμβάσεις των περισσότερων εξ αυτών των δανείων καταγγέλθηκαν λόγω παραβίασης συμβατικών υποχρεώσεων των πιστοδοτηθέντων».

Πώς έδρασαν

Τι φέρεται να έκαναν συγκεκριμένα οι εμπλεκόμενοι:

* «Ενώ γνωρίζατε», τονίζεται, «ότι ο Λ. Λαυρεντιάδης είχε την ιδιότητα βασικού μετόχου της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία “Alapis Ανώνυμος Συμμετοχική, Βιομηχανική και Εμπορική Εταιρεία Φαρμακευτικών και Χημικών Προϊόντων” και σε κάθε περίπτωση ασκούσε καθ” όλο το επίμαχο χρονικό διάστημα (από Δεκέμβριο του 2009 μέχρι τουλάχιστον τον Δεκέμβριο του 2011) αποφασιστική αρμοδιότητα στη λειτουργία της εταιρείας και των συνδεδεμένων με αυτήν εταιρειών που αποτελούσαν τον όμιλο εταιρειών Alapis-Λαυρεντιάδη κι ενώ γνωρίζατε ότι:

α) τον Δεκέμβριο του 2007 η Alapis υπέγραψε σύμβαση ανακυκλούμενης πιστωτικής διευκόλυνσης με κοινοπραξία 9 δανειστριών τραπεζών, πενταετούς διάρκειας, συνολικού ποσού 640.000.000 ευρώ, πληρωτέου στη λήξη του (29.11.2012) με σκοπό τη χρηματοδότηση εξαγορών εταιρειών,

β) ότι ο όμιλος εταιρειών Alapis έως και το 2009 άντλησε σημαντικότατου ύψους κεφάλαια από αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου (817.000.000 ευρώ και 450.000.000 ευρώ) και από τραπεζικό δανεισμό, τα οποία διοχετεύτηκαν σε εξαγορά μεγάλου αριθμού εταιρειών (άνω των 15), σε ίδρυση νέων θυγατρικών σε Ελλάδα και εξωτερικό, με παράλληλες αναδιαρθρώσεις (συγχωνεύσεις, αποσχίσεις κ.λπ.), σε διενέργεια επενδύσεων σε ενσώματα και ασώματα πάγια στοιχεία και σε κάλυψη αναγκών για κεφάλαιο κινήσεως,

γ) ότι η Alapis τον Δεκέμβριο του 2009 επιχείρησε να προχωρήσει σε τιτλοποίηση απαιτήσεών της στο πλαίσιο κάλυψης των αναγκών της για κεφάλαιο κίνησης το οποίο δεν πέτυχε λόγω της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας και,

δ) ότι ο όμιλος Λ. Λαυρεντιάδη (κατά βάση η Alapis) είχε υποχρεώσεις προς τράπεζες συνολικού ύψους 444.000.000 ευρώ (ώστε η συνολική οφειλή του ομίλου και κυρίως της Alapis προς τράπεζες να ανέρχεται την 31.12.2010 στο ποσό του 1.084.000.000 ευρώ), ενόψει της αναμενόμενης λήξης της παραπάνω πίστωσης την 29.11.2012 και της διαφαινόμενης ήδη την εποχή εκείνη επιδείνωσης των εν γένει οικονομικών συνθηκών και της άμεσης ανάγκης εξεύρεσης κεφαλαίων,

*Μεθοδεύσατε την άντληση κεφαλαίων από την Proton Bank Α.Ε. με τη συνεργασία τρίτων φαινομενικά άσχετων με τον άνω όμιλο επιχειρηματιών και των εταιρειών τους, που ενεργούσαν αληθώς κατόπιν οδηγιών και υποδείξεων του Λ. Λαυρεντιάδη αποκλειστικά προς εξυπηρέτηση των ατομικών και εταιρικών συμφερόντων του και όχι προς ευόδωση των υπ” αυτών επικαλούμενων επιχειρηματικών σχεδίων, δυνάμει εικονικών μεταξύ τους συμφωνιών εξαγοράς εταιρειών, κλάδων δραστηριότητας και εν γένει συνεργασιών που χρηματοδοτήθηκαν αποκλειστικά από την άνω τράπεζα.

Για την επίτευξη του σκοπού αυτού ο Λ. Λαυρεντιάδης κατέστη αρχικά βασικός μέτοχος της Proton Bank και ασκώντας πλέον κυριαρχική εξουσία στη λειτουργία της μερίμνησε για την τοποθέτηση ως μελών του Δ.Σ. προσώπων πλήρως ελεγχόμενων από αυτόν, που αποτελούσαν την πλειοψηφία του Δ.Σ., ώστε να διασφαλίσει τη σύμφωνη για τα ατομικά και εταιρικά συμφέροντά του λειτουργία της διοίκησης της τράπεζας.

Κατόπιν τούτου, με τη συνεργασία των εν λόγω προσώπων, προβήκατε τεχνηέντως σε αποδυνάμωση των εσωτερικών ελεγκτικών μηχανισμών της τράπεζας ώστε να καταστεί δυνατή η ταχεία, άμεση και ανεξέλεγκτη χρηματοδότηση του ομίλου εταιρειών Λαυρεντιάδη, μέσω τυπικά άσχετων με τον όμιλο φυσικών και νομικών προσώπων.

Πετύχατε έτσι την εκταμίευση κεφαλαίων της Proton Bank που υπερβαίνουν συνολικά το ποσόν των 700.000.000 ευρώ, μέσω συμβάσεων πιστοδοτήσεως κάθε είδους που διοχετεύτηκαν στον Λ. Λαυρεντιάδη και στις εταιρείες του ομίλου του μέσω των φερόμενων τυπικά ανεξάρτητων από τον όμιλο εταιρειών του πιστοδοτούμενων προσώπων προς όφελός του, ακόμη και υπό περιστάσεις υπεξαιρέσεως επί ζημία της τράπεζας, αφού ενόψει των περιστάσεων υπό τις οποίες εγκρίθηκαν και εκταμιεύτηκαν από την τράπεζα τα ποσά αυτά, με συνοπτικές διαδικασίες, δεν υπήρχε καμία προοπτική ανάκτησής τους».

To κείμενο έχει δημοσιευτεί στην Εφημερίδα των Συντακτών 18-12-2012.

18/12/2012

--«ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ» ;;-----«ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!.»



Η χρονιά του Δράκου, απο τη συλλογή Σβαρόφκι.

--«ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ» ;;-----«ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!.»

 Συνέδεσα στο τίτλο δυό από τις πιο γνωστές ατάκες αυτού του χρόνου που φεύγει και προβλέπονται να καθορίσουν και το 2013. Η πρώτη σαν υπαινιγμός της καγκελαρίου Μέρκελ για συμμόρφωση με τα μνημονιακά δεδομένα των δανειστών μας και όχι αλληλέγγυων συμμάχων, η δεύτερη σαν επικοινωνιακή ατάκα “αποφασιστικότητας” του εκφραστή της φιλελεύθερης πολιτικής στη χώρα του δοτού Στουρνάρα που όχι βέβαια δεν προβλέπει φοροελαφρύνσεις στο Πρετεντέρη και δεν θα ζούσε με 500 ευρώ αλλά επιβάλει σε εκατομμύρια Έλληνες στη φτώχια και την ανεργία, σε ερώτηση του Χατζηνικολάου.

Η χρεοκοπία των δημοσιονομικών και του εξωτερικού χρέους από τις υπεύθυνες κυβερνήσεις μέχρι Γενάρη 2010 αλλά και η παραπλανητική και καταστροφική διαχείριση της κρίσης από τις κυβερνήσεις μετά Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά μόνο εξαχρείωση έφεραν στη κοινωνία, υποβάθμισαν τη χώρα σε προτεκτοράτο περιορισμένης κυριαρχίας και βλέπουμε πια τη προοπτική ξεπουλήματος του πλούτου και Γιουγκοσλαβοποίησης της Χώρας μας!

Τα Μνημόνια μας καθιστούν μπαλαρίνα της Ευρωζώνης, κουρδιστή!

 Στο ευαίσθητο χώρο της υγείας γινόμαστε μάρτυρες καθημερινά εγκλημάτων ανομίας από την τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού και είμαστε υποκείμενα αντικοινωνικών διχασμών και εξουθενωτικών παραβιάσεων δικαιωμάτων γιατρού και ασθενούς.

Ο κ. Λοβέρδος ξεχνάει τον ευτελισμό των οροθετικών εκδιδομένων γυναικών, την εξαφάνιση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, την υποταγή στα μεγάλα συμφέροντα στο φάρμακο, την διασπάθιση των εργασιακών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων μας. Ο κ. Λυκουρέντζος τον συναγωνίζεται με τις μειώσεις του μνημονίου 3 την αποδιοργάνωση των μεγάλων νοσοκομείων, την κατρακύλα του ΕΟΠΥΥ στο δήμιο ασθενών συμπολιτών μας και το μεγαλύτερο φεσομάγαζο παρόχων υγείας.

 

Αφοσίωση σκυλιού και το πιάτο άδειο.

 Οι γιατροί πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές στα ταμεία τους και δεν απολαμβάνουν αντίστοιχες συντάξεις, πληρώνουν εισφορές περίθαλψης και καταδικάζονται από τις δοτές διοικήσεις του ΤΣΑΥ σε παρακράτηση και κλοπή των δαπανών τους στην ανάγκη. Πόσο θράσος θέλουν να απαξιώνουν το προσωπικό του ταμείου και να εκχωρούν υπηρεσίες κακολειτουργίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις; (ΤΟ ΚΥΡΙΌΤΕΡΟ ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ,ΑΛΛΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΠΡΟΣΘΕΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ) Πόση ανοχή μπορεί να ανεχθεί ο ΙΣΑ ως καταξιωμένος πιά σύλλογος Βορείων Προαστίων απέναντι στη αξιοπρέπεια και το δικαίωμα μας στη ζωή, την ασφαλισμένη ζωή. Αυτή η τρέλα «όλα στους εργολάβους» έκανε από την μια, μια κάστα πουροφόρων μιζαδόρων παρατρεχάμενων του κρατικού μηχανισμού να παριστάνουν τα «αφεντικά» και από την άλλη, μια σειρά κακοπληρωμένων εργαζόμενων στην υγεία να μένουν απλήρωτοι, να κόβουν μπλοκάκι, να φοβούνται να μιλήσουν και να απεργήσουν. Ήμασταν μια χώρα Φιλιππινέζα του καπιταλισμού και μας οδηγούν σε Βουλγαροποίηση φασιστικής Κινεζικής μακροταλαιπωρίας. Ρωτήστε τις ανασφάλιστες αλλοδαπές καθαρίστριες ή τους απλήρωτους σεκιουριτάδες γύρω σας για να το συνειδητοποιήσετε! Πρέπει πιά να μιλάμε με το όνομά τους και να καταγγέλλουμε επώνυμα και συλλογικά τις αντεργατικές πρακτικές όπως και τις απάνθρωπες νομιμοφανείς διοικητικές μνημονιακές εμπνεύσεις όπως του ανεκδιήγητου διοικητού του Ογκολογικού Κηφισιάς που βρήκε να συλλάβει την καρκινοπαθή Αλβανή τουρίστρια καταστρέφοντας τα όνειρα της φέρελπις υπουργού Τουρισμού κας Κεφαλογιάννη για πλερωτικά τουρισμό ασθενών από άλλες χώρες. Δεν της λέει κανείς ότι οι τραυματίες μισθοφόροι Λίβυοι ακόμα να πληρώνουν τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια που δεσμεύτηκαν από την κρατική συμφωνία για αποκατάσταση! Και κάνουν τα αδύνατα Τουρκικά ,αυτοί που κρύβονται πίσω από τους  νέους της  Λιβύης  να μην αξιοποιήσουμε ποτέ την δική μας ΑΟΖ, τα δικά μας λασποηφαίστεια του βυθού.  Η προάσπιση του δημόσιου τομέα, η προσωποποιημένη αλληλεγγύη σε όλα τα επίπεδα των αδυνάτων και η καταγγελία των καθαρμάτων που φασιστοποιούν τη ζωή μας υπερ τραπεζιτών και φοροφυγάδων αφεντικών θάναι οι προκλητικές αντιφάσεις του 2013.

Τα βουνά του Τυρόλου, σαγηνεύουν και τη Μέρκελ.

 

Οι κύκλοι χημειοθεραπείας μίκρυναν για τους καρκινοπαθείς, τα εμβόλια εξαφανίσθηκαν από την Ελληνική αγορά, τα υλικά και τα φίλτρα ακόμα έχουν υψηλές τιμές  και οι διαγωνισμοί επιμένουν ένοχα να παραχωρούν τις θέσεις τους σε προμήθειες από αναθέσεις. Με τις πρόσφατες 3 κινητοποιήσεις των φαρμακοποιών Ιούνη, Σεπτέμβρη και Νοέμβρη 2012 για τη μη εξόφληση των συνταγών ΕΟΠΥΥ απέναντί τους βλέπουμε ότι η δοτική ικανότητα των ασφαλισμένων εγγίζει το 8-10%. Μόνο τόσοι είχαν τη δυνατότητα να πληρώσουν και να πάρουν τα φάρμακά τους, οι υπόλοιποι έμειναν χωρίς θεραπευτική αγωγή ένεκα μνημονίων! . Έτσι βέβαια δεν υπάρχει ζωή η νοσηρότητα και η θνητότητα θα καταγραφούν αργότερα από την ιστορία. Ζήτημα αν ο μισθός γιατρού είναι στον ΕΟΠΥΥ στα 1000 ευρώ και στο Νοσοκομείο στα 1500. Φέσια και πολιτική θεσιθήρων κοριών παντού ακόμα και στον Ιππόδρομο από ότι μάθαινα εσχάτως! Να ξέρουμε ποιά αλογάκια θα πρωτεύσουν και ποιά θα κρατηθούν δεύτερα για να πηγαίνουν οι φανατικοί να ποντάρουν στα σικέ παιγνίδια. Στο δικό μας χώρο ξέρουμε δα, εκεί που θάπρεπε να κυριαρχεί η αξιοκρατία τι νεποτισμός και κομματικοδιάλυση υπάρχει. Δεν μας φταίει ο ισχνός συνδικαλισμός που κατακεραυνώνουν τα ΜΜΕ της διαπλοκής αλλά η έντονη κομματικοποίηση στις θέσεις κλειδιά, διευθυντές νοσοκομείων και μονάδων υγείας ΕΟΠΥΥ, στους οργανισμούς συμβουλορεμούλας και επιβίωσης του καρακιτσαριού. Ήρθαν τα μνημόνια διέλυσαν το κοινωνικό κράτος σε παιδεία, υγεία, ΟΤΑ αλλά με μέτρα θεριστικά που καταστρέφουν τη σπαρτή γη και όχι πολιτικές επιλεκτικές στις άσκοπες δαπάνες και στη περιστολή εξόδων από αναίτιες αποδοτικά δαπάνες που τρέφουν το πολιτικό κατεστημένο.

Φωνές Γερμανικές, ταπεραμέντο Ιταλικό, 90% φοροδοτικότητας στην Αυστριακή αυτοδιοίκηση,
 ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΟΧΙ ΦΟΥΜΑΡΑ !

 Όσα ανεξάντλητα αποθέματα  διαθέτουμε στις επιστημονικές μας φαρέτρες οφείλουμε να επικοινωνούμε με το κοινό μας, τους πάσχοντες συνανθρώπους μας με την αγάπη για ζωή και τη γνώση μας αυτή τη νέα χρονιά 2013 να γίνει η κρίσιμη μετατροπή από τη λεηλασία των κοινωνικών μας δικαιωμάτων στη πολιτική ανατροπή και τη παγίωση σχεδιασμών που θα εξομβελίσουν  τα μνημόνια και θα χαράξουν μια υγεία προληπτική και θεραπευτική που να απηχεί τις πραγματικές  ανάγκες και τις αποδοτικές προτεραιότητες των Ανθρώπων.

Διόνυσος

23-12-2012

Καλές γιορτές και τις καλύτερες ευχές μου για κάτι καλύτερο το 2013.

"Άνθρακες" ο "θησαυρός" της επαναγοράς ομολόγων

Hedge Fund Land

 

Παναγόπουλος Θάνος

Ημερομηνία δημοσίευσης: 13/12/2012 Αυγή

Επιπλέον χρήματα θα χρειαστεί η Ελλάδα για την επαναγορά του χρέους της γράφει σε άρθρο της Wall Street Journal

"Άνθρακες" αποδείχθηκε ο "θησαυρός" της επαναγοράς ομολόγων προτού καν πραγματοποιηθεί. Καθώς η προβολή του χρέους στο 2020 από το αναγκαίο μέχρι πρότινος για τη βιωσιμότητά του ποσοστό του 120% του ΑΕΠ ανέβηκε στο προηγούμενο Εurogroup στο 124% του ΑΕΠ, για να αυξηθεί στο 126,6% του ΑΕΠ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας προσφορών στην επαναγορά των ομολόγων, ήλθε χθες νεώτερη εκτίμηση, ακόμη πιο δυσοίωνη: έγγραφο που επικαλείται η "Wall Street Journal" αναιρεί τα μέχρι τούδε δεδομένα, καθώς, λίγες ώρες πριν τη νέα συνεδρίαση του Eurogroup, εκτιμά ότι "μετά την εκπόνηση του σχεδίου επαναγοράς των ελληνικών ομολόγων το ελληνικό χρέος θα μειωθεί στο 128% του ΑΕΠ το 2020"!

Στο 128% το 2020 υπολογίζεται το χρέος μετά την επαναγορά

"Η επαναγορά των ομολόγων μειώνει το ελληνικό χρέος κατά 9,5% του ΑΕΠ έναντι του στόχου για 10,6% του ΑΕΠ", σημειώνει στο ίδιο δημοσίευμα η "Wall Street Journal".
Εάν αυτό αποδειχθεί πραγματικότητα, οι παρενέργειες είναι πολλές, σοβαρές και αλυσιδωτές, με τις 4 κυριότερες από αυτές να είναι:
1. Η λήψη πρόσθετων μέτρων για να καλυφθεί η παραπάνω διαφορά του χρέους.
2. Η παραπομπή στις “ελληνικές καλένδες” της βελτίωσης που χαρακτήρισε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ως προϋπόθεση και για νέα μέτρα περικοπής του χρέους.
3. Η ανάγκη για “κούρεμα” και του δημόσιου τομέα.
4. Η πρόσθετη αναξιοπιστία των οικονομετρών και τεχνοκρατών της Ευρωζώνης.



Σύντηξη πυρήνων

Στο μεταξύ, τα 31,9 δισ. ευρώ έφθασε η συνολική ονομαστική αξία των ελληνικών ομολόγων που προσφέρθηκαν, σύμφωνα με τη χθεσινή ανακοίνωση του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ), η οποία επιβεβαίωσε τις σχετικές πληροφορίες για «τεχνική επιτυχία» του εγχειρήματος.
Ωστόσο, όπως ανέφερε και χθες η «Αυγή», η αυξημένη μέση τιμή επαναγοράς, η οποία διαμορφώθηκε εν τέλει στα 33,8 λεπτά, κατέστησε το πρόγραμμα ακριβότερο για την Ελλάδα. Έτσι, η χώρα επιτυγχάνει μεν τη διαγραφή χρέος ύψους 20,6 δισ. ευρώ, αλλά για να γίνει αυτό απαιτούνται 11,29 δισ. ευρώ. Καθώς το Eurogroup είχε εγκρίνει τη διάθεση 10 δισ. ευρώ από τον EFSF για τις ανάγκες της επαναγοράς, πρέπει να εξασφαλιστούν πρόσθετοι πόροι 1,29 δισ. ευρώ.
Οριστική λύση στο πώς θα καλυφθεί η «τρύπα» αυτή αναμένεται στο σημερινό Eurogroup. Οι επικρατέστερες εκδοχές είναι η επαναγορά ομολόγων που δεν εντάχθηκαν στο «κούρεμα» (PSI) του περασμένου Μαρτίου -φόρμουλα που περιλαμβανόταν στο τελευταίο προσχέδιο του νέου Μνημονίου που είδε το φως της δημοσιότητας- και η αύξηση των εκδόσεων εντόκων γραμματίων από το Ελληνικό Δημόσιο.
Στο μεταξύ, οι ελληνικές τράπεζες που συμμετείχαν στο πρόγραμμα της επαναγοράς με το 100% του χαρτοφυλακίου τους “κουρεύτηκαν” (σωρευτικά με PSI και “buyback”) στο 74,3% της αρχικής ονομαστικής αξίας των ομολόγων. Το ποσό του “κουρέματος" που υπέστησαν οι 4 τράπεζες λόγω της συμμετοχής τους στο PSI και στην επαναγορά είναι 26,5 δισ. ευρώ προ φόρων.
Σε ανακοίνωσή της, η Citigroup επισημαίνει ότι μένουν χωρίς ομόλογα πλέον οι ελληνικές τράπεζες μετά την επαναγορά, κάτι που, σύμφωνα με οικονομικούς παρατηρητές, συμβαίνει για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1980.



Google Ways

Σύμφωνα με τραπεζικές πηγές, οι συνολικές κεφαλαιακές ανάγκες των παραπάνω τραπεζών εκτιμώνται σήμερα στα 27 δισ. ευρώ, ενώ δεν αποκλείεται το ποσό αυτό τελικά να κινηθεί σε σχετικά υψηλότερα επίπεδα, λόγω της βαθύτερης ύφεσης της οικονομίας. Πάντως, οι ελληνικές τράπεζες θα λάβουν ως αντάλλαγμα από την αναβαλλόμενη φορολογία και το κεφάλαιο από την επαναγορά συνολικά 9 με 10 δισ. ευρώ.

Γιάννης Μηλιός: "Προβληματική" η επαναγορά
Σε δήλωσή του, ο υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μηλιός χαρακτήρισε την επαναγορά ως τρόπο μείωσης του χρέους "προβληματική", καθώς δεν έχει ως ορίζοντα την αληθινή βιωσιμότητα του χρέους, αλλά ο τρόπος που υλοποιήθηκε από την κυβέρνηση ήταν τέτοιος που ούτε τους ταπεινούς στόχους της δεν μπόρεσε να υλοποιήσει και πρόσθεσε: "Παρ' όλα αυτά την Πέμπτη είναι πολύ πιθανό να θεωρηθεί 'επιτυχημένη', με την πρόσθεση ορισμένων μέτρων για το 1 επιπλέον δισ. που 'χρειάζεται'”.
Όπως τόνισε χαρακτηριστικά: "Η επαναγορά ομολόγων έληξε και η κυβέρνηση, αφενός δεν πέτυχε να μειώσει το χρέος όσο είχε υπολογίσει, αφετέρου, για να ικανοποιηθούν οι προσφορές, χρειάζεται η αύξηση του ποσού που θα έχει στη διάθεσή της η Ελλάδα για τις επαναγορές κατά 1,29 δισ. ευρώ".

Ολος ο κόσμος είναι ένα πεδίο μάχης κατά Φιντέλ Κάστρο



Οι Καλαρρύτες από την Πολιάνα

26/11/2012] Ομιλία σε εκδήλωση της ΚΟΕ με θέμα: "Πώς μπορούμε να φτάσουμε σε ένα ξέφωτο μετά την τρόικα;"

Γιάννη Δραγασάκη

Βρισκόμαστε στον πρόλογο ενός νέου κύκλου ανατροπών και ρήξεων
Ευχαριστώ για την πρόσκληση να συμμετάσχω στη σημερινή συζήτηση. Πάντα πίστευα, και πολύ περισσότερο σήμερα, ότι στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε ανάγκη από χώρους διαλόγου και ευκαιρίες για διάλογο. Ιδιαίτερα τώρα που έχουμε τόσα καινούρια θέματα να σκεφτούμε να κάνουμε συνθέσεις και να προσχωρήσουμε σε επιλογές.
Θα ήθελα αρχικά να αναφέρω τέσσερα χαρακτηριστικά της κρίσης, όπως τα αντιλαμβάνομαι, τα οποία μας προσδιορίζουν και ορισμένα συστατικά της στρατηγικής εξόδου απ’ αυτήν.
Το πρώτο έχει να κάνει με αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ιστορικό βάθος της κρίσης. Βεβαίως η κρίση άρχισε το 2008, επιδεινώθηκε με το μνημόνιο, αλλά νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε στο ότι με την κρίση αυτή βγήκαν στην επιφάνεια μια σειρά από διαρθρωτικά προβλήματα, ανισορροπίες και αντιθέσεις που έχουν αρκετά μεγάλο ιστορικό βάθος. Ορισμένοι ταύτισαν την κρίση με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ την τελευταία δεκαετία. Η ερμηνεία αυτή όμως δεν είναι επαρκής. Άλλοι, πάλι, είπαν ότι για την κρίση ευθύνεται το ευρώ.

Ανάμεσα Γαλαρόκαμπο και Στρούντζι

Όμως και το δημόσιο χρέος αλλά και άλλα προβλήματα προϋπήρξαν της ένταξής μας στο ευρώ. Χωρίς λοιπόν να προχωρήσω σε εκτενέστερη ανάλυση, λέω ότι η κρίση που ζούμε έχει ιστορικό βάθος μεγάλο, το οποίο φθάνει μέχρι τη μεταπολίτευση και πέρα απ’ αυτήν. Έχει να κάνει με τον τρόπο που έγινε η ανατροπή της χούντας, αλλά, από ορισμένες απόψεις, φτάνει και πιο πίσω, στον τρόπο με τον οποίο οικοδομήθηκε το ελληνικό κράτος μετά τον εμφύλιο πόλεμο από τους νικητές του. Αν δούμε π.χ. το φορολογικό σύστημα, αν δούμε τη συγκρότηση του κράτους και της παραγωγικής δομής θα διαπιστώσουμε ότι σήμερα στην πραγματικότητα ζούμε τις συνέπειες επιλογών που έγιναν τη δεκαετία του ’70 ή ακόμη και του ’50. Αυτό σημαίνει ότι για να βγούμε από την κρίση θα απαιτηθούν βαθιές και μακράς πνοής αλλαγές. Πρέπει να σκεφτούμε από την αρχή τη συγκρότηση της κοινωνίας, τα «βάθρα» της, τις αξίες της, την προοπτική της.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό αφορά στις αιτίες και τους υπεύθυνους της κρίσης. Πρωτογενώς οι αιτίες της κρίσης που ζούμε είναι ενδογενείς. Είναι αιτίες που έχουν να κάνουν με τη συγκρότηση και τον τρόπο διαμόρφωσης και ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού, του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Όμως σημαντικό ρόλο έπαιξαν και εξωγενείς αιτίες της κρίσης. Σχηματοποιώντας δηλαδή θα έλεγα ότι η κρίση ωριμάζει και γεννιέται μέσα στο ελληνικό καπιταλιστικό σύστημα, όμως επιτείνεται και επιδεινώνεται λόγω της αρχιτεκτονικής του ευρώ και των αποφάσεων των Βρυξελλών, αλλά και των ελληνικών κυβερνήσεων, και τρίτον μετατρέπεται σε καταστροφή με την εφαρμογή του μνημονίου. Αυτά τα τρία επίπεδα των αιτιών θα πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά το σχεδιασμό της εξόδου από την κρίση. Η ακύρωση του μνημονίου, με όποιον τρόπο κι αν γίνει, είναι μια από τις προϋποθέσεις της εξόδου από την κρίση. Δεν πρέπει δηλαδή να ταυτίζουμε την ακύρωση του μνημονίου με την άρση των συνεπειών που η πολιτική του μνημονίου δημιουργεί στο κοινωνικό σύνολο.

Επίσης, τις αιτίες και τις ευθύνες μπορούμε να τις δούμε και στο επίπεδο της κουλτούρας και στο επίπεδο ευρύτερων συμπεριφορών, αλλά κυρίως πρέπει να τις αναζητήσουμε στην πολιτική οικονομία της περιόδου. Δηλαδή στην πολιτική που ασκήθηκε, στα συμφέροντα που υπηρετήθηκαν, στις δυνάμεις που άσκησαν αυτή την πολιτική, σ’ αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ‘συνασπισμό συμφερόντων’.

Οι κίνσορες

Νομίζω λοιπόν ότι ο κύριος υπεύθυνος είναι ο ‘συνασπισμός συμφερόντων’, το κοινωνικό μπλοκ που διαμορφώθηκε υπό την επήρεια και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και απετέλεσε την κοινωνική βάση του δικομματισμού. Άρα η ανατροπή αυτού του ‘συνασπισμού συμφερόντων’ και η δημιουργία ενός νέου κοινωνικού μπλοκ με πυρήνα τον κόσμο της εργασίας πρέπει να αναχθεί σε βασικό στόχο και προϋπόθεση της δικής μας στρατηγικής εξόδου από την κρίση.
Το τρίτο χαρακτηριστικό είναι οι διαστάσεις της κρίσης. Η κρίση είναι ένα φαινόμενο δυναμικό, ακριβώς γιατί είναι κοινωνικό φαινόμενο. Επηρεάζεται από την πολιτική που ασκείται αλλά και από τους κοινωνικούς αγώνες. Αρχίσαμε με μια διαδοχή κρισιακών γεγονότων. Το «γεγονός» του χρέους, το «γεγονός» των τραπεζών, το «γεγονός» των δημόσιων ελλειμμάτων. Έχουμε φθάσει όμως σε μια κατάσταση που μοιάζει με αυτό που έχει περιγράψει ο Γκράμσι μετά την κρίση του ’29, στην οποία δεν έχουμε πια κρίση γεγονότων αλλά έχουμε κρίση της ίδιας της εξέλιξης. Σε κρίση, δηλαδή, βρίσκεται η συνολική εξέλιξη, η ίδια η προοπτική της κοινωνίας, αλλά και η προοπτική της Ευρώπης και η προοπτική του κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι την έξοδο πρέπει να την κατανοήσουμε με έναν τρόπο «ολιστικό», όχι με την έννοια ότι μπορούμε μια κι έξω να τελειώσουμε με την κρίση, αλλά ότι πρέπει ταυτόχρονα να πλήττονται, ει δυνατόν, όλες οι εστίες της κρίσης που αλληλοτροφοδοτούν η μια την άλλη λόγω των φαύλων κύκλων που έχουν δημιουργηθεί.
Το τέταρτο χαρακτηριστικό της κρίσης είναι ότι αυτή είναι ταυτόχρονα εθνική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια. Υπάρχει μια διαπλοκή ανάμεσα στα τρία επίπεδα που δεν μας επιτρέπει παρά μόνο μεθοδολογικά και μόνο στιγμιαία να αποσπάσουμε το ένα από το άλλο. Είναι μια κρίση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ, μια κρίση της νεοφιλελεύθερης ευρωπαϊκής ενοποίησης υπό την ηγεμονία της Γερμανίας, αλλά είναι και μια κρίση του ελληνικού καπιταλισμού. Και αυτά τα τρία επίπεδα, λόγω ακριβώς της παγκοσμιοποίησης και της δομικής αλληλεξάρτησης που έχει διαμορφωθεί, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Επομένως, το «ξέφωτο» πρέπει να το φανταστούμε και στα τρία αυτά επίπεδα ως ένα νεοφιλελεύθερο «ξέφωτο».
Έρχομαι τώρα στο θέμα του πώς φθάνουμε σ’ αυτό το «ξέφωτο».

Europe Park in Nederland

Πρώτη προϋπόθεση είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Δηλαδή δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένη την επόμενη μέρα. Προσωπικά, δεν συμμερίζομαι τη θεωρία του «ώριμου φρούτου» ούτε συμμερίζομαι απόψεις που λένε ότι για να μας δοκιμάσει το σύστημα θα «μας δώσει» για λίγο την εξουσία. Υπάρχουν πολλά ιστορικά παραδείγματα όπου για να μην παραδώσει το σύστημα την εξουσία οδηγήθηκε σε εκτροπές. Δυσκολεύομαι να βρω παράδειγμα όπου οικειοθελώς παραδίδεται η εξουσία.
Επομένως η επόμενη μέρα είναι στόχος προς κατάκτηση. Εδώ έχουμε ένα δίλημμα: τι να πρωτοκάνουμε. Η αμηχανία της Αριστεράς, κατά τη δική μου άποψη, σε μεγάλο βαθμό, είναι αποτέλεσμα της συνύπαρξης αντιφατικών αιτημάτων και αναγκών που πρέπει ταυτόχρονα να αντιμετωπίσουμε. Να αναπτύξουμε λοιπόν το κίνημα που θα ανατρέψει την κυβέρνηση ή να προετοιμασθούμε για την επόμενη μέρα; Η απάντηση βεβαίως είναι ότι πρέπει να κάνουμε και τα δύο ταυτόχρονα.

Νομίζω ότι αυτό δείχνει την ανάγκη ύπαρξης ενός συνολικού σχεδίου. Μόνο με ένα συνολικό σχέδιο, που θα συνδυάζει αυτά και άλλα αντιφατικά καθήκοντα, μπορούμε να προχωρήσουμε. Και νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αδυναμίες και τις ελλείψεις, είναι στη λογική ενός τέτοιου συνολικού σχεδίου. Εννοώ ότι ταυτόχρονα πρέπει να παλεύουμε από σήμερα και να φέρνουμε στο σήμερα τα καθήκοντα της επόμενης μέρας, και στο επίπεδο της οικοδόμησης του υποκειμένου, και στο επίπεδο των συμμαχιών, αλλά και στο επίπεδο των προτάσεων και των λύσεων. Δεν πρέπει να περιμένουμε δηλαδή να συμβεί το «γεγονός» για να διαπιστώσουμε ότι έχουμε πχ. πρόβλημα έλλειψης φαρμάκων. Δεν πρέπει να περιμένουμε να συμβεί το «γεγονός» για να διαπιστώσουμε ότι η χώρα δεν έχει εξασφαλισμένη την επάρκεια καυσίμων. Πρέπει από σήμερα να διαμορφώσουμε τις αναγκαίες πολιτικές. Από σήμερα να πρωτοστατούμε σε πρωτοβουλίες οργάνωσης και ανάπτυξης κινημάτων, δομών αλληλεγγύης, όπως πολύ σωστά ήδη κάνουμε. Πρέπει από σήμερα να δημιουργούμε ομάδες εργασίας, επιτροπές ανασυγκρότησης παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε περιοχή της χώρας. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε να έρθει η επόμενη μέρα και μετά να συζητήσουμε με τους τοπικούς πληθυσμούς των περιοχών και τους τοπικούς φορείς για το τι θα κάνουμε την επόμενη μέρα. Πρέπει να φέρουμε το μέλλον στο παρόν, να το κάνουμε αντικείμενο πάλης και αυτός, νομίζω, είναι ο τρόπος που μπορούμε να συνδέσουμε το πριν με το μετά.

Δεύτερη προϋπόθεση είναι να δώσουμε με επιτυχία τη μάχη του συγκεκριμένου. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να βάλουμε νερό στο κρασί μας, όπως λένε ορισμένοι. Αντίθετα, μπορεί να χρειασθεί να βάλουμε κρασί στο νερό μας. Μπορεί δηλαδή η ίδια η ανάπτυξη, η ίδια η δυναμική της αλλαγής και της εξόδου από την κρίση να αποδείξει ότι χρειάζονται ακόμη πιο ριζοσπαστικά μέτρα από αυτά που εμείς, ως Αριστερά, έχουμε εντάξει στα προγράμματά μας. Όπως μπορεί να συμβεί και το αντίθετο. Νομίζω ότι πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στην εξέλιξη και τη δυναμική των πραγμάτων, να ακολουθούμε και να τροφοδοτούμε την κοινωνική δυναμική και όχι να προσπαθούμε από πριν να εντάξουμε αυτή τη δυναμική σε κάποια αυθαίρετα προκαθορισμένα πλαίσια. Το βέβαιο είναι ότι πρέπει να σταματήσουμε την κατάρρευση της οικονομίας και τη λιτότητα, ότι πρέπει να βγάλουμε τη χώρα από την παγίδα του χρέους, ότι πρέπει να αρχίσουμε αμέσως τις μεγάλες αλλαγές και μετασχηματισμούς στο κράτος, στην παραγωγή, στην οικονομία, παντού.

Δεν νομίζω επίσης ότι πρέπει να τεθεί θέμα εγκατάλειψης των αρχών μας. Το θέμα που ίσως χρειάζεται μια διευκρίνιση είναι ότι το ζητούμενο δεν είναι να βάλουμε την πραγματικότητα στα δικά μας όρια. Το ζητούμενο είναι η Αριστερά να προβάλλει ένα σχέδιο που να απαντά στην πραγματικότητα που ζούμε. Από αυτή την άποψη, θα έλεγα, η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε είναι πράγματι πρωτότυπη αλλά δεν είναι μοναδική. Αν ξαναδούμε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο θα διαπιστώσουμε ότι η πρόκληση που είχαν τότε οι Μαρξ και Έγκελς ήταν ακριβώς η ίδια. Τι κάνουν οι κομμουνιστές σήμερα; ρωτούσε η τότε Ένωση Κομμουνιστών. Και οι Μαρξ και Έγκελς είπαν: αγωνίζονται για τους άμεσους στόχους και τα άμεσα συμφέροντα των εργαζομένων, εκπροσωπώντας ταυτόχρονα το μέλλον του κινήματος. Το ίδιο πρόβλημα μεθοδολογικά έχουμε και σήμερα. Να ορίσουμε τους άμεσους στόχους, να ορίσουμε αυτό που πολύ εύστοχα ο Λαοκράτης Βάσης σε ένα ευρύτερο επίπεδο ονόμασε «ξέφωτο». Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπιζε και ο Λένιν. Αν διαβάσουμε τα άρθρα του Λένιν λίγο πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση, θα δούμε ότι ο Λένιν δεν μιλούσε με γενικές διακηρύξεις. Ο Λένιν ανέλυε διαρκώς τη «συγκεκριμένη κατάσταση» και μιλούσε για τα συγκεκριμένα καθήκοντα που απέρρεαν απ’ αυτήν. Μιλούσε «για την καταστροφή που μας απειλεί και πώς να την αντιμετωπίσουμε». Και μέσα από την αντιμετώπιση της καταστροφής προέβαλε όλο το πρόγραμμα των μπολσεβίκων, για καταγραφή και έλεγχο, για συμμετοχή, για εθνικοποίηση των τραπεζών κλπ. Ας δούμε το ΕΑΜ και από αυτή τη σκοπιά. Ο αγώνας για την επιβίωση ήταν αυτός που δημιούργησε νέους θεσμούς, νέες συνειδήσεις.

Το πρόβλημα που και σήμερα έχουμε είναι αυτό που ονομάζω «η μάχη του συγκεκριμένου». Είναι να εκφράσουμε τις αρχές μας σε άμεσα αιτήματα, συνδεδεμένα με τις ανάγκες της κοινωνίας και του λαού μας, να μεταβούμε από τις διακηρύξεις στο υλοποιήσιμο, στο συγκεκριμένο πρόγραμμα «άμεσων στόχων». Νομίζω λοιπόν ότι αυτά είναι και τα καθήκοντα του ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη περίοδο. Όμως δεν αρκεί να φτάσουμε στο «ξέφωτο». Πρέπει να είναι εξ αρχής ορατή η προοπτική.

Η τρίτη μάχη που έχουμε να δώσουμε λοιπόν είναι η μάχη της προοπτικής. Όπως είπα και αρχικά, η μάχη αρχίζει σε εθνικά πλαίσια. Αυτό μας είναι γνωστό από το παρελθόν και είναι πράγματι αναγκαίο να το υπενθυμίζουμε. Η έκβαση όμως της μάχης και η κατοχύρωση των αποτελεσμάτων κρίνεται όχι μόνο σε εσωτερικά πλαίσια αλλά και από τις εξελίξεις στην υπόλοιπη Ευρώπη και διεθνώς. Από αυτή την άποψη, μέρος του δικού μας αγώνα θα θεωρούσα και την προσπάθεια για τη δημιουργία μετώπου των λαών του Νότου, την προσπάθεια για δημιουργία συμμαχιών με τους εργαζόμενους των χωρών του Βορρά, προσπάθεια δηλαδή να κάνουμε πράξη το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «ανατροπή στην Ελλάδα αλλαγή στην Ευρώπη».

Επομένως, την έξοδο από την κρίση πρέπει να την κατανοήσουμε ως ένα εθνικό σχέδιο ενταγμένο όμως σε μια συγκεκριμένη ευρωπαϊκή και παγκόσμια στρατηγική.

Το τελευταίο σημείο στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ είναι το θέμα των «υποκειμένων», δεδομένου ότι σ’ αυτό θα κριθούν όλα τα παραπάνω. Κατ’ αρχάς είναι το κοινωνικό υποκείμενο, αυτό που αποκαλούμε κοινωνικό μπλοκ. Η βασική παρατήρηση που θέλω να κάνω είναι ότι το κρίσιμο θέμα δεν είναι τόσο αυτό που θέτουν ορισμένοι για τα εξωτερικά όρια, δηλαδή μέχρι πού θα φτάσουν οι συμμαχίες. Διότι μπορούν να υπάρξουν μόνιμες αλλά και προσωρινές συμμαχίες ή συμμαχίες για έναν ή περισσότερους ειδικούς σκοπούς. Το πιο κρίσιμο θέμα είναι οι «πυρηνικές», οι εσωτερικές σχέσεις. Δηλαδή θα οικοδομήσουμε το κοινωνικό μέτωπο αθροίζοντας δυσαρέσκειες, αντιφατικά αιτήματα, λέγοντας «ναι σε όλα» ή θα οικοδομήσουμε το κοινωνικό μέτωπο στη βάση εφαρμοζόμενων πολιτικών, στη βάση συνθετικών πολιτικών που δικαιώνουν τα αιτήματα στη βάση μιας κοινής πολιτικής που πρέπει να οικοδομήσουμε;

Στο θέμα του ΣΥΡΙΖΑ περιορίζομαι απλώς να πω ότι δεν θεωρώ ότι μας αρκεί απλά ένας μεγαλύτερος ΣΥΡΙΖΑ, και μάλιστα ένας ως μεγαλύτερος χώρος λειτουργίας των τάσεων και των συνιστωσών. Νομίζω ότι πρέπει να σκεφθούμε εξαρχής έναν ΣΥΡΙΖΑ ποιοτικά διαφορετικό. Από τη δημοκρατία των τάσεων πρέπει να περάσουμε στη δημοκρατία των μελών. Πρέπει να σκεφθούμε έναν ΣΥΡΙΖΑ πρωτοπόρο, όχι με την έννοια ότι τα ξέρει όλα αλλά με την έννοια ότι αναγνωρίζει πως έχει να μάθει πολλά, και, για να το πετύχει αυτό, ανοίγει νέους δρόμους. Πρέπει να δημιουργήσουμε έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα είναι η αιχμή και η δύναμη κρούσης της κοινωνίας, η δύναμη που θα σπάσει ταμπού, θα ανατρέψει νοοτροπίες και θα μπορέσει να σηκώσει την κοινωνία από τη «νιρβάνα» που έζησε τα τελευταία τριάντα χρόνια, θα την καταστήσει ικανή να κάνει συλλογικά σχέδια και να αγωνίζεται για την υλοποίησή τους.

Εάν δεχθούμε, όπως υποστήριξα, ότι η κρίση που ζούμε δεν είναι απλώς άθροισμα εθνικών κρίσεων, αν δεχθούμε ότι η κρίση είναι παγκόσμια που αναπτύσσεται με διαφορετικές ταχύτητες και ρυθμούς στα τρία αυτά επίπεδα –το εθνικό, το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο-, τότε και η διέξοδος θα έχει μια αντίστοιχη μορφή. Δεν μπορώ να φανταστώ μια λύση του προβλήματος του χρέους π.χ. μόνο σε εθνικά πλαίσια. Το ελληνικό χρέος θα διαγραφεί μέσα από ένα ευρύτερο κίνημα, μέσα από μια ευρύτερη, ενδεχομένως, διάσκεψη, μέσα πάντως από μια διαδικασία η οποία, ανεξάρτητα αν ξεκινήσει από μια μόνο χώρα ξεχωριστά, θα δώσει βιώσιμα αποτελέσματα μόνο αν γίνει μια παγκόσμια διαδικασία. Το ίδιο ισχύει και για το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα. Αυτό μπορεί να σπάσει σε μια χώρα, η ήττα του όμως θα γίνει οριστική μόνο αν εμπεδωθεί ευρύτερα.

  

Επομένως, μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε στο τέλος μιας εποχής αλλά και στον πρόλογο ενός νέου κύκλου ανατροπών, ρήξεων, ενός κύκλου τη διάρκεια του οποίου δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε, την έκβαση του οποίου δεν μπορούμε να προβλέψουμε. Μπορούμε όμως να έχουμε ως φιλοδοξία μας πρώτον αυτός ο κύκλος να αρχίσει από την Ελλάδα και δεύτερον να μπορέσουμε ως Αριστερά να βάλουμε τη σφραγίδα μας στις εξελίξεις.

Ποιοί είναι οι λύκοι και ποιοί οι κουκουλοφόροι

 

 

 Φάμπρικα εμπρησμών από την Sprider

Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/12/2012 AΥΓΗ

Στελέχη και μέτοχοι της Sprider βρίσκονται πίσω την πυρκαγιά που ξέσπασε τον περασμένο Φεβρουάριο σε κτήριο της εταιρείας στην Ανθούσα, την οποία οι ίδιοι προκάλεσαν προκειμένου να εισπράξουν τις αποζημιώσεις από τις ασφαλιστικές εταιρείες. Στην απίστευτη αυτή διαπίστωση κατέληξε ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Χαρ. Λακαφώσης που μετά την ολοκλήρωση της έρευνάς του άσκησε δίωξη σε βαθμό κακουργήματος στα μέλη του δ.σ. της εταιρείας! Σημειώνεται ότι η συγκεκριμένη υπόθεση είχε παρουσιαστεί από τον τύπο ως "έργο των κουκουλοφόρων" που πραγματοποιούσαν επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας ως αντίδραση στην ψήφιση του δεύτερου μνημονίου...

Διώξεις σε βαθμό κακουργήματος στα μέλη του Δ.Σ. της εταιρείας από τον εισαγγελέα Πρωτοδικών - Η φωτιά είχε παρουσιαστεί πέρυσι ως έργο κουκουλοφόρων...

Ο εισαγγελέας καταλογίζει στα αδέλφια Σάββα και Αθανάσιο Χατζηιωάννου που είναι βασικοί μέτοχοι της εταιρείας αλλά και στα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. της διοίκησης ηθική αυτουργία σε εμπρησμό, απάτη σε βάρος ασφαλιστικών εταιρειών, καθώς και απόπειρα απάτης, ενώ επίσης απαγγέλθηκαν κατηγορίες για έκρηξη και εμπρησμό σε τέσσερις συνεργάτες της επιχείρησης που φέρονται να εμπλέκονται στην προσχεδιασμένη, σύμφωνα με τον εισαγγελέα, πυρκαγιά.
Το περιστατικό είχε σημειωθεί τα ξημερώματα της 13ης Φεβρουαρίου 2012 και σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες "κουκουλοφόροι" αφού χτύπησαν και έδεσαν τον φύλακα του χώρου, δημιούργησαν πολλές εστίες φωτιάς που έφτασαν μέχρι τη δεξαμενή πετρελαίου και στον χώρο με τις ηλεκτρογεννήτριες και το σύστημα πυρανίχνευσης. Το αποτέλεσμα ήταν να καταστραφεί ολοσχερώς το κτήριο των 20.000 τετραγωνικών μέτρων. Σύμφωνα με ανακοινώσεις της εταιρείας οι ζημιές ξεπερνούσαν τα 15 εκατομμύρια ευρώ τα οποία ανέμενε να εισπράξει από τους τέσσερις διαφορετικούς ομίλους στους οποίους ήταν ασφαλισμένη. Είναι χαρακτηριστικό ότι η συγκεκριμένη πυρκαγιά, είχε προκαλέσει τις υποψίες της Πυροσβεστικής, καθώς διαπιστώθηκε ότι είχε απενεργοποιηθεί μέρος του συστήματος ασφαλείας λίγο πριν από τον εμπρησμό. Επιπλέον, ο εισαγγελέας Λακαφώσης προχώρησε στην άρση του τηλεφωνικού απορρήτου, από την οποία προέκυψε ότι οι τρεις από τους τέσσερις κατηγορουμένους για τον εμπρησμό, την επίμαχη μέρα και ώρα εκδήλωσης της φωτιάς κινούνταν στη συγκεκριμένη περιοχή.
Η πυρκαγιά στο κτήριο της Ανθούσας ήταν η τέταρτη που είχε σημειωθεί σε εγκαταστάσεις της Sprider Stores. Είχαν προηγηθεί η φωτιά, το 2004, σε αποθήκη της εταιρείας στον Άλιμο, και το 2008, οπότε κάηκαν το κατάστημα της Λυκόβρυσης αλλά και αυτό της Ερμού, που παραδόθηκε στις φλόγες τον Δεκέμβριο του 2008, στα επεισόδια που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
ΕΙΡ. ΛΑΖ.

 

Sprider: Η επιβίωση της εταιρείας δεν εξαρτάται από τις ασφαλιστικές αποζημιώσεις. Τι απαντά για την υπόθεση του εμπρησμού

Η Sprider δεν έχει λάβει καμία επίσημη ενημέρωση από τις αρμόδιες δικαστικές Αρχές σχετικά με τις κατηγορίες που φέρονται να βαρύνουν τους μετόχους της εταιρείας κ.κ. Αθανάσιο και Σάββα Χατζηιωάννου για την πυρκαγιά που κατέστρεψε ολοσχερώς τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στην Ανθούσα Αττικής, διευκρινίζει σε χρηματιστηριακή ανακοίνωσή της η εταιρεία.
Σε ό,τι αφορά δε τις επιπτώσεις στη διοίκηση της εταιρείας και σχετικά με τον πρόεδρο του Δ.Σ. κ. Αθανάσιο Χατζηιωάννου, η εταιρεία διευκρίνιζει ότι είναι πρώιμο το οποιοδήποτε συμπέρασμα, δεδομένου ότι, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η δικογραφία οδηγείται στο στάδιο της τακτικής ανάκρισης, οπότε και πρόκειται να κρίνει ο τακτικός ανακριτής εφόσον θα ασκηθεί ποινική δίωξη και κατά ποίου.
Αναλυτικότερα, σε απάντηση της από 03/12/2012 επιστολής του Χ.Α. (Α.Π. 25427) και σε συνέχεια δημοσιευμάτων του Τύπου, σύμφωνα με τα οποία οι βασικοί μέτοχοι της εταιρείας κ.κ. Αθανάσιος και Σάββας Χατζηιωάννου φέρονται να κατηγορούνται για ηθική αυτουργία σε εμπρησμό, απάτη σε βάρος των ασφαλιστικών εταιριών και απόπειρα απάτης σε βαθμό κακουργήματος σχετικά με την πυρκαγιά της 13^ης Φεβρουαρίου 2012, η οποία κατέστρεψε ολοσχερώς τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στην Ανθούσα Αττικής, η εταιρεία γνωστοποιεί τα ακόλουθα:





1. Όσον αφορά τις επιπτώσεις στην Διοίκηση της εταιρείας και σχετικά με τον Πρόεδρο του Δ.Σ. κ. Αθανάσιο Χατζηιωάννου είναι πρώιμο το οποιοδήποτε συμπέρασμα, δεδομένου ότι σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η δικογραφία οδηγείται στο στάδιο της τακτικής ανάκρισης, οπότε και πρόκειται να κρίνει ο τακτικός ανακριτής εφόσον θα ασκηθεί ποινική δίωξη και κατά ποίου. Συνεπώς, κάτι τέτοιο ακόμη δεν έχει κριθεί. Εξάλλου η εταιρεία διαθέτει πληθώρα πεπειραμένων και εξειδικευμένων στελεχών τα οποία χειρίζονται την καθημερινή ροή των εργασιών. Ο κ. Σάββας Χατζηιωάννου δεν συμμετέχει με κάποιο τρόπο στην Διοίκηση της εταιρείας. Όσον αφορά την λειτουργία της εταιρείας τυχόν επιπτώσεις αναμένεται να καθοριστούν και από την στάση των πιστωτικών ιδρυμάτων από τούδε και εξής.
2. Το ύψος των ασφαλιστικών απαιτήσεων της εταιρείας από την πυρκαγιά της 13^ης Φεβρουαρίου 2012 ανέρχεται σε € 10 εκατ. περίπου. Εάν και εφόσον τα σχολιαζόμενα δημοσιεύματα έχουν υπόσταση, θεωρείται βέβαιη η καθυστέρηση της διαδικασίας καταβολής της ασφαλιστικής αποζημίωσης της ως άνω πυρκαγιάς, η οποία και αποτελεί σημαντική ένεση ρευστότητας, εντός του γενικότερου κλίματος της ταλανιζόμενης Ελληνικής Οικονομίας. Παρόλα αυτά η εταιρεία στο τρέχον επιχειρησιακό σχέδιο που έχει εκπονήσει για την περίοδο 2012 - 2017 προχωράει στην αναδιάρθρωση διοικητικών υπηρεσιών και εξορθολογισμό του δικτύου πωλήσεων χωρίς να υπολογίζει τα διεκδικούμενα ποσά, γεγονός που καταδεικνύει ότι η επιβίωση της εταιρείας δεν εξαρτάται από τις ασφαλιστικές αποζημιώσεις. Πέραν δε αυτού η όποια εκτίμηση για καταβολή της αποζημίωσης ποτέ δεν αφορούσε το έτος 2012, αλλά το πρώτο τρίμηνο του 2013, το οποίο συνεχίζει υπό όποιες συνθήκες να παραμένει μία πολύ λογική εκτίμηση.
Πέραν των ανωτέρω δεν υπάρχει άλλο γεγονός που να δύναται να επηρεάσει δυσμενώς την οικονομική θέση και περιουσιακή διάρθρωση της εταιρείας.
Σε κάθε περίπτωση η εταιρεία σκοπεύει να ενημερώσει σχετικά με τις εξελίξεις το επενδυτικό κοινό αμελλητί, αναφέρεται στην ανακοίνωση.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ

 

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

 

Περιμένοντας να πληρώσουν το φόρο στη πατρίδα...

 Ολόκληρη η ομιλία του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ –ΕΚΜ, Αλέξη Τσίπρα, στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, έχει ως εξής:

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ήρθε η ώρα σήμερα να κάνουμε ένα ακόμη βήμα μπροστά.
Είκοσι χρόνια τώρα, όσοι είμαστε εδώ, περπατάμε δίπλα ο ένας στον άλλο.
Στις Ευρωπορείες.
Στις παγκόσμιες ημέρες δράσης και τη Διεθνή Δράση.
Στα τεράστια αντιπολεμικά συλλαλητήρια.
Στο Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, στις διαδηλώσεις της Γένοβα, της Φλωρεντίας, της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Στην συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Στις πλατείες της αγανάκτησης.
Στη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ- Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο.
Αυτό όμως το βήμα που κάνουμε σήμερα μαζί, είναι το πιο καθοριστικό.
Σήμερα βάζουμε τις βάσεις για ένα νέο πολιτικό οργανισμό.
Σήμερα συναντιούνται οι κοινωνικές ανάγκες με ένα νέο πολιτικό υποκείμενο, με ένα νέο πολιτικό
ριζοσπαστικό πρόγραμμα.
Σήμερα μας δίνεται η ευκαιρία οι δυνάμεις της εργασίας, οι λαϊκές τάξεις και η νέα γενιά να βάλουν τις βάσεις για ένα νέο πολιτικό εργαλείο.

2002 η νέα γενιά στα Βαρκούλια Βρύσες Τριφυλλίας.

Έναν πολιτικό φορέα που θα τον δημιουργήσουν οι ίδιες, που θα είναι κυρίως δική τους κατάκτηση.

Δική μας υποχρέωση σήμερα, συντρόφισσες και σύντροφοι, αν θέλουμε πραγματικά να εκφράσουμε τον κόσμο που μας πίστεψε και μας στήριξε, είναι να προχωρήσουμε σε ρήξεις και σε οριοθετήσεις.
Να μην είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων, αλλά να αφουγκραστούμε τις κοινωνικές ανάγκες.
Αφήνουμε πίσω μας τη γραφειοκρατία και τους μηχανισμούς.
Σιγά -σιγά, με διάλογο και σύνθεση, καταφέραμε όλοι και όλες μαζί να ξεπεράσουμε προκαταλήψεις και στερεότυπα και ό,τι μας καθήλωνε και μας κρατούσε μακριά από τους πολίτες και τις κοινωνικές διεργασίες.
Σήμερα βάζουμε τις βάσεις για έναν πολιτικό οργανισμό σε άμεση και παράλληλη σχέση με τα κοινωνικά κινήματα.
Με τα εργατικά κινήματα, με τα κινήματα αλληλεγγύης, με τα κινήματα της πόλης, με τα κινήματα των γυναικών και της νεολαίας.
Συγκροτούμε ένα κόμμα της κοινωνίας και όχι ένα κόμμα του κράτους και του συστήματος.
Δεν θέλουμε ένα κόμμα που με έφοδο θα καταλάβει το κράτος.
Θέλουμε την ιδεολογική ηγεμονία στο λαό. Θέλουμε την εξουσία για το λαό.
Θέλουμε ένα κομματικό οργανισμό που η δομή του και οι διαδικασίες του να «καθρεφτίζουν» τον
κόσμο της εργασίας και του μόχθου και όχι τον καταμερισμό εργασίας του κράτους και των μηχανισμών του.
Φτιάχνουμε κόμμα εργαζομένων και όχι κόμμα ειδικών.
Όχι έναν φορέα που αντιγράφει το πρόγραμμα και τη δομή του κράτους, αλλά ένα φορέα «των από
κάτω», που αλλάζει καθημερινά και αμφισβητεί όλες τις κατεστημένες δομές.
Θέλουμε έναν φορέα που δεν θα είναι απλά μαζικός, αλλά θα είναι φορέας των μαζών του.
Θα απελευθερώνει τη συμμετοχή και τη φαντασία, θα δρα καταλυτικά στην κοινωνική αυτοοργάνωση, δεν θα την φοβάται.

Το χρυσάφι της Γης

Θα είναι ο φορέας των αδυνάμων.
Ο φορέας όπου θα βρίσκουν στήριξη και έκφραση όλοι οι «χωρίς».
Οι «χωρίς δουλειά», οι «χωρίς ασφάλιση», οι «χωρίς κατοικία», οι «χωρίς αξιοπρέπεια», οι «χωρίς δικαιώματα».
Η νεοφιλελεύθερη πολιτική και η ανθρωπιστική κρίση, έφεραν έτσι τα πράγματα, ώστε σήμερα
είναι καθήκον μας να φτιάξουμε έναν φορέα για τους χωρίς δύναμη, για τους χωρίς φωνή.
Για να τους δώσουμε δύναμη, για να τους δώσουμε φωνή.
Συγκροτούμε έναν πολιτικό φορέα δημοκρατικό, συμμετοχικό, ζωντανό.
Έναν φορέα που πρώτα θα δίνει διαρκείς μάχες στο εσωτερικό του για να μην κυριαρχούν γραφειοκρατικές και συντηρητικές δομές.
Που πρώτα θα παλεύει στο εσωτερικό του για να μην νικήσει η συντήρηση, για να μην γίνει ποτέ κατεστημένο.
Και μετά θα παλεύει με τη συντήρηση και τις κατεστημένες αντιλήψεις και στη κοινωνία.
Θέλουμε ένα φορέα πραγματικό «συλλογικό διανοούμενο», με σεβασμό σε όλες τις απόψεις και σε όλα τα μέλη του.
Συγκροτούμε ένα αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα.
Που θα είναι δημοκρατικό.
Που θα είναι συλλογικό.
Και αποτελεσματικό.Χωρίς προσωπικές στρατηγικές.
Ένα κόμμα ανιδιοτελών συντρόφων και συντροφισσών που θέτουν τη συλλογικότητα και την κοινή
ευθύνη πάνω από προσωπικές απόψεις, στρατηγικές ή επιδιώξεις.
Θέλουμε ένα κόμμα των μελών του, όχι ένα κόμμα γραφειοκρατών.
Ένα κόμμα που θα συνθέτει τις διαφορετικές απόψεις και θα τις ενοποιεί προς όφελος τωνκοινωνικών συμφερόντων που συλλογικά εξυπηρετεί.
Και ήρθε η ώρα, συντρόφισσες και σύντροφοι, να κάνουμε το μεγάλο βήμα με αποφασιστικότητα.
Η μοίρα και ο καιρός τό' χουν ορίσει.
Ο λαός μας ακουμπά τις ελπίδες του πάνω μας. Ας αναλάβουμε με θάρρος τις ευθύνες μας.
Και ας ανταποκριθούμε στο κάλεσμα της ιστορίας.
Και να το ξεκαθαρίσουμε:
Δεν είμαστε απλά αποφασισμένοι να αναλάβουμε την ευθύνη.
Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τη ευθύνη.
Σαν έτοιμοι από καιρό.

Το λάδι για τον παραγωγό 2,3 ευρώ το κιλό.

Αφού οι αναλύσεις και οι προβλέψεις μας εδώ και χρόνια -όπως παραδέχονται όλοι πια εντός και
εκτός Ελλάδας- δικαιώθηκαν πλήρως, μπορούμε να αναλάβουμε την διακυβέρνηση του τόπου.
Μπορούμε όχι να διαχειριστούμε τη μνημονιακή καταστροφή, αλλά να την σταματήσουμε.
Να σταματήσουμε τη καταστροφή και να ανοίξουμε δρόμους δημιουργίας.
Ο κόσμος, οι πολίτες, το έχουν καταλάβει πια αυτό, παρά τη διαρκή και επίμονη προπαγάνδα του συστήματος.
Γιατί το σύστημα από την αρχή της κρίσης επιβάλει μια παράλογη και βάρβαρη πολιτική, χωρίς αιτιολόγηση.
Μόνο με ξόρκια και εκβιασμούς.
Ενώ εμείς αντιμετωπίζουμε τη κρίση με τον ορθό λόγο και την ανάλυση.
Είμαστε σαν τους επιστήμονες τον μεσαίωνα.
Λέμε πράγματα αυτονόητα και μας δικάζουν ως ιεροεξεταστές στα δελτία των ειδήσεων της διαπλοκής.
Όχι δε λέμε ότι η γη γυρίζει, αλλά λέμε κάτι εξίσου αυτονόητο.
 

Απειρη βιομάζα καίγεται αναξιοποίητη.

Ότι με τη λιτότητα δε βγαίνεις από τη κρίση αλλά βυθίζεσαι ακόμη πιο βαθιά στη καταστροφή.
Ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή.
Ότι η Ελλάδα επιλέχθηκε ως το πειραματόζωο της κρίσης.
Ότι το χρέος δε βγαίνει χωρίς αναδιάρθρωση.
Ότι απαιτείται συνολική ευρωπαϊκή λύση.
Ότι με το ευρώ εκβιάζουν τη κοινωνία να αποδεχτεί τη καταστροφή της, αφού το κόστος για τους εκβιαστές είναι μεγαλύτερο από ότι για τους εκβιαζόμενους.
Και όλα αυτά στηριγμένα στην ανάλυση της πραγματικότητας, και όχι σε προφητείες.
Σήμερα βλέπουμε ότι σιγά σιγά όλα όσα είπαμε, η αφήγησή μας για τη κρίση αλλά και οι προτάσεις μας για την έξοδο από τη κρίση, επιβεβαιώνονται.
Αλλά για τους δογματικούς του νεοφιλελευθερισμού που μας κυβερνούν, όσο η πραγματικότητα
τους αμφισβητεί και μας δικαιώνει, τόσο το χειρότερο για τη πραγματικότητα.
Ας το έχουμε αυτό στο μυαλό μας. Κάποτε κατηγορούσαν την αριστερά για προσήλωση σε δόγματα.
Σήμερα οι δογματικοί είναι απέναντί μας.
Και η αριστερά είναι ανοιχτή στην ανάλυση, στις ιδέες, στον πλουραλισμό, στην ανάλυση του ορθού λόγου.
Και αυτό είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα.
Απέναντί μας έχουμε ένα κλειστό κύκλωμα.
 

Ο ελαιοπυρήνας, σαν καύσιμο υλικό σήμερα είναι υποκείμενο κλειστού καρτέλ.

Ένα κατεστημένο που δε μπορεί να παράξει τίποτα καινούργιο, τίποτα δημιουργικό.

Μόνο καταστροφή και φόβο.
Εμείς έχουμε το μεγάλο πλεονέκτημα.
Μπορεί να μην έχουμε τη στήριξη των μέσων, την οικονομική δύναμη και τα μέσα των αντιπάλων
μας, αλλά έχουμε τη δύναμη των ιδεών μας. Τη δύναμη της ελπίδας και της δημιουργίας, που είναι
ισχυρότερη από αυτή του φόβου και της καταστροφής.
Και κυρίως, έχουμε το δίκιο με το μέρος μας.
Αυτό και μόνο είναι ικανό να μας δώσει τη νίκη.
Ο διαφωτισμός θα νικήσει και θα διαδεχθεί το μεσαίωνα.
Θα αναλάβουμε την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας και, παρά το γεγονός ότι θα γίνει μέσα στις
χειρότερες συνθήκες οικονομικής καταστροφής και κοινωνικής διάλυσης, θα τα καταφέρουμε
Είμαστε αναγκασμένοι να πετύχουμε και με τη στήριξη του λαού θα τα καταφέρουμε.
Θα πετύχουμε.
 Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Από το σύστημα προπαγάνδας του μνημονιακού κατεστημένου, από αυτό το ενιαίο πια κέντρο
εκδοτών, καναλαρχών και γραφείων επικοινωνίας των τριών μνημονιακών κομμάτων, το τελευταίο
διάστημα εκπορεύεται το ίδιο μονότονο μήνυμα.
Αφού απέτυχαν να μας αντιμετωπίσουν με τις ανιστόρητες θεωρίες τους περί των δύο άκρων,
σήμερα μας λένε πως θέλουμε να μοιάσουμε με κομμάτια του πολιτικού συστήματος που σήμερα
καταρρέει και με τα κόμματα του χθες.
Όποιοι δεν έχουν καμία επαφή πια με την κοινωνία, ανακαλύπτουν επικοινωνιακά τρικ.
Όποιοι δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, κάνουν πολύ επιπόλαια ανάγνωση της πραγματικότητας.
Και υποτιμούν βαθιά την νοημοσύνη του ελληνικού λαού.
Ας τους το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν, ούτε ανακαίνιση κάνουμε, ούτε η νέα εκδοχή κάποιου άλλου κόμματος είμαστε.
Δεν αντιγράφουμε κομματικά μοντέλα, ούτε καν τα δικά μας. Δε βαδίζουμε στη πεπατημένη.

Το κέντρο πιστοποιησης οξύτητας έμεινε στα χαρτιά

Είμαστε «ώριμο τέκνο» μίας νέας εποχής, που οι κοινωνικές τάξεις έρχονται πάλι στο προσκήνιο.

Είμαστε εκφραστές της ιδεολογίας και των αξιών που επέστρεψαν.
Είμαστε η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη, η εναλλακτική πρόταση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι γέννημα μιας εποχής που οι ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις οξύνονται και
πολιτικοποιούνται.
Σήμερα μια νέα κοινωνική πραγματικότητα γεννιέται, μέσα από την δεδομένη πλέον κοινωνική
εμπειρία ότι τα Μνημόνια και οι πολιτικές τους είναι ταξικές πολιτικές που αποσκοπούν στην εξόντωση της εργασίας, των κοινωνικών δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.
Γι' αυτό κι εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να μειώσουμε τον ριζοσπαστισμό μας, χάριν ενός αδιέξοδου εκλογικισμού, ή μιας αποπολιτικοποιημένης ταυτότητας.
Και τους το λέμε για να το εμπεδώσουν.
Δεν θα γίνουμε σαν και αυτούς.
Έχουμε κάθε λόγο, όχι μόνο να μην υποστείλουμε αλλά να ενισχύσουμε τον ριζοσπαστισμό μας.
Να τον μετασχηματίσουμε σε πολιτικό πρόγραμμα με την ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων, και
να κερδίσουμε έτσι την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία ακόμα και σε κοινωνικά στρώματα που έβλεπαν την αριστερά με επιφυλακτικότητα ή και εχθρότητα.
Καταλαβαίνουμε αυτήν την επιφυλακτικότητα.
Μέσα σε αυτές τις ραγδαίες εξελίξεις που ανέτρεψαν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Σε έναν κόσμο που αλλάζει με ταχύτητα, λες και χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μας.
Σε έναν κόσμο που για πρώτη φορά γίνεται ολοένα και χειρότερος για τις επόμενες γενιές.
Σε ένα τρομακτικό πεδίο γεωπολιτικών εξελίξεων γύρω μας.
Κατανοούμε απόλυτα την επιφυλακτικότητα, αλλά και το φόβο των πολιτών για το αύριο.
Τους καλούμε όμως να γίνουν ενεργοί, για να νικήσουμε το φόβο.
Τίποτα καλύτερο δε μπορεί να πετύχουμε για μας και τα παιδιά μας αν παραμείνουμε ανενεργοί και τρομαγμένοι.
Και τους καλούμε να μας εμπιστευτούνε.
Να εμπιστευτούνε πάνω από όλα τη δική τους δύναμη.
Να εμπιστευτούνε μία αριστερή κυβέρνηση. Να εμπιστευτούν μία δημοκρατική κυβέρνηση, μια
κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας.
Γιατί θα είναι η μόνη κυβέρνηση που θα μπορέσει να βάλει τους πολίτες αυτής της χώρας πάνω από τους δανειστές και τους τοκογλύφους.
Τα συμφέροντα του λαού πάνω από αυτά της διαπλοκής
Τις ανάγκες τις κοινωνίας και ιδιαίτερα της νέας γενιάς πάνω από τα κέρδη των τραπεζών.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Την επιφυλακτικότητα την καταλαβαίνουμε.
Ιδίως όταν προέρχεται από μεσοστρώματα που είχαν εγκλωβίσει την αίσθηση του κοινωνικού τους συμφέροντος στις πολιτικές εκφράσεις των συστημικών κομμάτων.
Την εχθρότητα, όμως, και ειδικά την εχθρότητα που προέρχεται από δυνάμεις της αριστεράς, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε.

Οι εξαγωγές ελαιολάδου έμειναν σε κλειστό κύκλο εργασιών επιτηδείων.

Μας προκαλεί θλίψη και πολλά ερωτηματικά η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ.
Μια στάση που αν είχε διαφοροποιηθεί, έστω στα σημεία, την κρίσιμη περίοδο πριν τις εκλογές του Ιούνη, θα είχε γίνει πράξη η μεγάλη πολιτική ανατροπή προς όφελος των εργαζομένων και του
λαού.

Δεν το έκανε. Επέμεινε πεισματικά να βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο εχθρό, κι όχι το μνημόνιο της
βαρβαρότητας.
Πολλοί πιστέψαμε ότι, μετά τις εκλογές, θα συνειδητοποιήσουν τη βαριά ευθύνη απέναντι στην ιστορία, απέναντι στο λαϊκό κίνημα, απέναντι στην ιστορία του ίδιου του ΚΚΕ, που ποτέ δεν έλειψε από τις μεγάλες μάχες του λαού μας.
Διαψευστήκαμε.
Μετά τις εκλογές, μας δίνουν την αίσθηση ότι όχι μόνο δεν επιλέγουν να πάρουν, με τις δικές τους
διακριτές θέσεις και την ιστορικότητα τους, μέρος σε αυτή τη μεγάλη διαδικασία λαϊκής χειραφέτησης και πολιτικής ανατροπής που λαμβάνει χώρα στο τόπο μας, αλλά επιλέγουν να στέκονται απέναντι.
Δεν μας ενοχλεί η κριτική. Ιδίως όταν έρχεται από αριστερά μας.
Μας ενοχλεί, όμως, να μας ασκείται κριτική από τα αριστερά μας με τα επιχειρήματα της δεξιάς.
Με τα ξεφτισμένα και φτηνά επιχειρήματα περί λόμπι της δραχμής και περί αδιεξόδου φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου γιατί θα φύγουν οι επιχειρήσεις.
Μας ενοχλεί και μας πονά ακόμα περισσότερο να βλέπουμε τον κ. Στουρνάρα, τον κ. Σαμαρά και
τους βουλευτές της πλειοψηφίας, να χειροκροτούν μέσα στη βουλή την κυρία Παπαρήγα.
Αλλά, ακόμα και αν η ηγεσία του ΚΚΕ φαίνεται να μην κατανοεί την ιστορική περίοδο που διανύουμε, εμείς από τη μεριά μας θα επιμείνουμε – πρέπει να επιμείνουμε – στη γραμμή της ενότητας των δυνάμεων της αριστεράς, στη γραμμή της ενότητας των λαϊκών δυνάμεων.
Ξέρουμε ότι έχουν βρεθεί σε δύσκολη θέση, άλλωστε και εμείς έχουμε περάσει πολλές τέτοιες δύσκολες στιγμές.
Δεν επιχαίρουμε για αυτό.
Από την ηγεσία του ΚΚΕ δεν περιμένουμε ούτε να παραδεχθεί λάθη, ούτε να υποστηρίξει τις
θέσεις μας.
Από την ηγεσία του ΚΚΕ, ένα πράγμα περιμένουμε: Να μην αφήνει την εργατική τάξη και τους
εργαζόμενους της χώρας βορά στα χέρια του Σαμαρά, του Βενιζέλου και της Μέρκελ.
Και από τους χιλιάδες κομμουνιστές που το ακολουθούν, να συμβάλλουν στους κοινού ταξικούς
αγώνες, σε ένα μέτωπο κοινωνικό και πολιτικό, σε ένα μέτωπο λαϊκής ενότητας για να αποκρούσουμε τη βαρβαρότητα του μνημονίου.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Οι τελευταίες εξελίξεις στο Eurogoup δεν έδωσαν οριστική διέξοδο στο ζήτημα του χρέους.
Ούτε φυσικά θα μπορούσαν.

Απο τις τελευταίες φορές που ο φακός συνέλαβε τον καταλληλότερο Παπανδρέου

Ήταν μία απόφαση χωρίς λύση.
Ήταν πάλι μία άλυτη «μαθηματική εξίσωση», την ώρα που όλοι πια ξέρουν πως το πρόβλημα είναι «πολιτική εξίσωση».
Φυσικά, η τρίτη κυβέρνηση του μνημονίου, η κυβέρνηση των 20 δις μέτρων και της ομηρίας μέχρι το 2040, που από χτες είναι και κυβέρνηση συγκάλυψης των σκανδάλων, αυτήν την πολιτική εξίσωση δεν μπορεί να την λύσει.
Η απόφαση του Eurogroup – που πανηγυρίζουν και θριαμβολογούν- είναι γεμάτη παγίδες και γκρίζες ζώνες.
Οι τράπεζες, που περιμένουν τα κεφάλαια που θα αντικαταστήσουν τις ζημιές του PSI, κεφάλαια
50 δις που θα φορτωθούν οι έλληνες φορολογούμενοι, θα ζητήσουν επιπλέον χρήματα, για να
καλύψουν τις ζημιές από τα ομόλογα που θα πουλήσουν.
Και οι χαμένοι θα είναι για μια ακόμα φορά τα ασφαλιστικά ταμεία, η περιουσία των οποίων
απειλείται και με δεύτερο δραστικό κούρεμα και λεηλασία.
Και ύστερα ξέρουμε όλοι τι θα γίνει.
Θα έρθουν τα νέα μέτρα για ακόμα μεγαλύτερες περικοπές στις συντάξεις πείνας.
Για ολοκληρωτική εξαφάνιση των κοινωνιών υπηρεσιών, ώστε να καλυφθεί η νέα απόκλιση από τους στόχους.
Ο κ. Στουρνάρας, υπαινισσόμενος μια νέα λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων μίλησε για μια ακόμη φορά για πατριωτικό καθήκον.
Αποτελεί τουλάχιστον πρόκληση να μιλάνε για πατριωτικό καθήκον οι εντολοδόχοι της τρόικας.
Οι αυτουργοί της τεράστιας κοινωνικής καταστροφής, που εδώ και δυόμισι χρόνια συντελείται στην χώρα μας.
Αυτοί που καταστρέφουν τις εργασιακές σχέσεις.
Αυτοί που διαλύουν τον κοινωνικό ιστό.
Αυτοί που ξεπουλάνε την δημόσια παρουσία.
Αυτοί που, ενώ υποτίθεται ότι διαπραγματεύονται, αποδέχονται και υλοποιούν αδιαμαρτύρητα ακόμα και την πιο παράλογη, την πιο εξευτελιστική απαίτηση των γραφειοκρατών της τρόικας.
Η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους είναι περισσότερο αβέβαιη από ποτέ.
Αυτό που παραμένει βέβαιο είναι ότι ο ελληνικός λαός εξωθείται στην φτώχεια και τη δυστυχία, χωρίς να υπάρχει τέλος.
Η ελληνική κυβέρνηση στη πραγματικότητα δε κυβερνά, παριστάνει ότι κυβερνά.
Ακολουθεί πιστά την γραμμή «ό,τι πουν οι δανειστές».
Ο κ. Σαμαράς παριστάνει το πρωθυπουργό, έχοντας παραδώσει τα κλειδιά στην τρόικα.
Και οι υπουργοί, όπως και οι ίδιοι ομολογούν, απλά καλούνται να υπογράψουν διατάγματα και νόμους που άλλοι ετοιμάζουν.
Ο κυβερνητικός συνασπισμός εξάρτησε την πορεία του από την εύνοια των δανειστών μας.
Σήμερα το πληρώνει ακριβά.
Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού βλέπει πλέον καθαρά πόσο ψεύτικες ήταν οι υποσχέσεις της επαναδιαπραγμάτευσης και της απαγκίστρωσης.

Εξέπεσεν αρετής, Επιστήμη.

Τον Ιούνη η χώρα, και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, έχασε μια μεγάλη ευκαιρία.
Ο φόβος νίκησε οριακά την ελπίδα.
Τώρα πια, όμως, ο φόβος άλλαξε στρατόπεδο.
Έφυγε από το λαό που δεν έχει πια τίποτα παραπάνω να φοβηθεί και πέρασε σε αυτούς που τον τρομοκράτησαν

Ο φόβος πέρασε στους κυβερνητικούς εταίρους και τους δανειστές.
Σε αυτούς που συναντήθηκαν τον Ιούνη με έναν και μοναδικό στόχο:
Να ανακόψουν την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και την καταγγελία του Μνημονίου.
Να εμποδίσουν τον λαό να σηκώσει κεφάλι, απέναντι σε μια πολιτική που καταστρέφει τη χώρα.
Αλλά ίσως αυτό να ήταν τελικά το μοιραίο τους λάθος.

Πολλά αγριλίδια πρέπει να καθαριστούν στη ρίζα της Πατρίδας.

Εξάντλησαν όλα ξόρκια και τα επιχειρήματα του τρόμο τον Ιούνη.
Είπανε ψέματα.
Έθεσαν ξανά και ξανά εκβιασμούς που τους ακύρωσε η ίδια η ζωή.
Και τώρα τα όπλα τους εξαντλήθηκαν.
Ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Τη δόση δε την πήραμε ούτε το καλοκαίρι, ούτε τον Οκτώβρη, ούτε στις 16 Νοέμβρη- κι όμως δεν χρεοκοπήσαμε.

Τη δόση δε την πήραμε, και κυβέρνηση δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι μικρές επιχειρήσεις έκλεισαν και οι μεγάλες έφυγαν από τη χώρα, και κυβέρνηση δεν ήταν ο
ΣΥΡΙΖΑ.
Οι μισθοί και οι συντάξεις λεηλατήθηκαν και οι καταθέσεις των μεσαίων στρωμάτων
εξαντλήθηκαν και κυβέρνηση δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η καταστροφή είναι εδώ, και δεν την έφερε η μεγάλη πολιτική αλλαγή και η κυβέρνηση του
ΣΥΡΙΖΑ.
Την έφερε το μνημόνιο και η τρικομματική κυβέρνηση, την έφεραν αυτοί που υποτίθεται ότι μας
σώζουν τρία χρόνια τώρα.
Αυτό λοιπόν ήταν το μοιραίο τους λάθος.
Για να κρατήσουν με δόντια το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα στην εξουσία, ανέκοψαν οριακά τη νίκη μας τον Ιούνη.
Τα έδωσαν όλα και τώρα πια δεν τους πιστεύουν ούτε οι βουλευτές τους.
Τα έδωσαν όλα για να αποφύγουν την οριακή μας νίκη τον Ιούνη και δεν συνειδητοποίησαν ότι έτσι ανοίγουν το δρόμο για μια ευρεία και συντριπτική νίκη, που έρχεται.
Έρχεται, και κανείς πια δε μπορεί να τη σταματήσει.
Έρχεται η μεγάλη νίκη του λαού μας, που θα δώσει για πρώτη φορά στον τόπο αριστερή κυβέρνηση.
Αριστερή στο πρόγραμμα, ριζοσπαστική στις παρεμβάσεις, μα πάνω από όλα κυβέρνηση λαϊκής
ενότητας και κοινωνικής σωτηρίας.
Και όσο μεγαλύτερη θα είναι η νίκη και η νέα κυβερνητική πλειοψηφία, τόσο μεγαλύτερη θα είναι
και η δυνατότητά μας να διαπραγματευτούμε, να διεκδικήσουμε, να πετύχουμε.
Και ας το συνειδητοποιούμε όλοι.
Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και το λαό στους δρόμους, να διεκδικεί και να αγωνίζεται, δεν
υπάρχει σενάριο καταστροφής.
Σενάριο καταστροφής είναι το μνημόνιο και όσα ζούμε σήμερα.
Εμείς ερχόμαστε για να διαχειριστούμε μαζί με το λαό την κοινωνική χειραφέτηση, την αλλαγή, τη
σωτηρία, όχι την καταστροφή.

Η φωτιά της υφεσης καταστρέφει ζωές και όνειρα.

Όσοι επεξεργάζονται σενάρια διαχείρισης της καταστροφής, τους ευχαριστούμε ιδιαίτερα για τη
συνεισφορά τους, αλλά καλύτερα να απευθυνθούν στο κο Σαμαρά.
Άλλωστε, τόσο καιρό, μόνο το δικό του σχέδιο και τη δική του επικοινωνιακή στρατηγική ενισχύουν.
Γιατί συγκριτικό πλεονέκτημα δικό μας είναι η δημιουργία, όχι η καταστροφή.
Συγκριτικό πλεονέκτημα δικό μας είναι η ελπίδα, η αισιοδοξία, όχι ο φόβος και η μιζέρια.
Οι λαοί δεν εξεγείρονται από την απαισιοδοξία της σκέψης, αλλά από την αισιοδοξία της βούλησης.
Όταν όμως πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους δεν αλλάζουν μόνο οι συσχετισμοί. Αλλάζουν όλα.
Κοιτάξτε τι γίνεται σε όλη την Ευρώπη. Όλοι έχουν στραμμένα τα μάτια τους πάνω μας.
Όλοι περιμένουν εμείς να γίνουμε η σπίθα που θα βάλει φωτιά στον κάμπο.
Που θα παρακινήσει τους λαούς να ξεσηκωθούν. Που θα δώσει το παράδειγμα της μεγάλης αλλαγής.
Τίποτα δε θα είναι το ίδιο στην Ευρώπη μετά από μια μεγάλη συντριπτική νίκη του λαού μας στην Ελλάδα.
Από πειραματόζωο της κρίσης θα γίνουμε ο εμβρυουλκός προοδευτικών αλλαγών και ανατροπών,
προς όφελος των λαών σε όλη την Ευρώπη.
Αρκεί να το πιστέψουμε και, κυρίως, αρκεί σε κάθε μας βήμα να έχουμε το λαό ενεργό πρωταγωνιστή.
Εμείς δε ζητάμε από το λαό να μας αναθέσει την εργολαβία της σωτηρίας.
Ζητάμε συμμετοχή και αγώνα.
Ζητάμε μαζί να ανατρέψουμε το κατεστημένο και τη κυβέρνηση του μνημονίου και μαζί να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα της δικαιοσύνης, της προκοπής και της δημιουργίας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Με τη πανελλαδική μας Συνδιάσκεψη και την πορεία προς το πρώτο μας συνέδριο, φιλοδοξούμε να
ανοίξουμε έναν νέο πολιτικό κύκλο στο τόπο μας.
Κλείνει ο κύκλος της μεταπολίτευσης και των αδικαίωτων αιτημάτων και προσδοκιών της.
Ανοίγει ένας νέος κύκλος, με το πέρας της μνημονιακής καταστροφής, με εξίσου μεγάλες προσδοκίες και ελπίδες.

Οι Μυλόπετρες της ζωής συνεχίζουν το αλεσμα.

Αναλαμβάνουμε την ιστορική προσπάθεια να τις δικαιώσουμε.
Αλλά ας έχουμε στο νου μας :
Δεν μας χρωστά τίποτε η ιστορία.
Εμείς χρωστάμε, χρωστάμε στους ανθρώπους μας, στους άντρες και τις γυναίκες, στους ανώνυμους
αγωνιστές που έγραψαν ιστορία.

Σε όσους και όσες συγκρότησαν το εργατικό και λαϊκό κίνημα των αρχών του 20ου αιώνα, που
έβαλαν τις βάσεις του συνδικαλιστικού κινήματος.
Στις δυνάμεις της εργασίας, των μεγάλων εργατικών εξεγέρσεων για 8ωρο, για αξιοπρεπή δουλειά
και μισθούς.
Χρωστάμε σε αυτούς που έγραψαν ιστορία με τους μεγάλους αγώνες για δημοκρατία και εθνική
ανεξαρτησία, σε όσους και όσες δημιούργησαν με αίμα την εποποιία της εθνικής αντίστασης.
Σε όσους δεν λύγισαν από την εκδικητική μανία του μετεμφυλιακού κράτους, από τις εξορίες και τα
ξερονήσια.
Σε όσους συγκρότησαν την μεγάλη παράταξη της Αριστεράς, την ΕΔΑ, που έγινε αξιωματική
αντιπολίτευση το 1958 επειδή έγινε ένα με την εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα, αλλά κυρίως
επειδή πίστεψε στην ενότητα των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων.

Συντρόφισσες και σύντροφοι.

Χρωστάμε πολλά, στη γενιά του 114 και του ανένδοτου αγώνα.
Σε όσους και όσες αντιστάθηκαν στην ξενοκίνητη χούντα και τον ιμπεριαλισμό, στην γενιά του
Πολυτεχνείου, σε αυτούς που δεν εξαργύρωσαν τίποτε.
Χρωστάμε πολλά στις δυνάμεις της αριστεράς, ακόμα και αν αυτές κατακερματίστηκαν.
Στους ανιδιοτελείς συντρόφους του ΚΚΕ, που πάντα ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα.
Στις δυνάμεις της κομμουνιστικής ανανέωσης του 68 και το ΚΚΕ εσωτερικού.
Σε όσους και όσες συγκρότησαν μικρότερες αλλά εξίσου μαχητικές ομάδες στην αριστερά.
Χρωστάμε, συντρόφισσες και σύντροφοι στις σοσιαλιστικές δυνάμεις και τις δυνάμεις της
σοσιαλδημοκρατίας που από το 1975 μέχρι και το 2010, άλλοι νωρίτερα, άλλοι αργότερα,
αρνήθηκαν να μεταλλαχτούν και να εξαργυρώσουν τις ιδέες τους, εντασσόμενοι στο σύστημα
διαπλοκής και διαφθοράς, κάτω από την σκέπη του νεοφιλελευθερισμού.
Χρωστάμε στους μεγάλους θεωρητικούς και τις αναλύσεις τους, στους πραγματικούς
διανοούμενους, τον Καστοριάδη, και τον Πουλαντζά που μας έμαθε ότι «Ο σοσιαλισμός ή θα είναι
δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει»
Χρωστάμε σε όσους δημιούργησαν και γιγάντωσαν τα νέα κοινωνικά και οικολογικά κινήματα, για
την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος.
Χρωστάμε στη γενιά των αγωνιστών της Γένοβα, του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ.
Χρωστάμε σε όσους και όσες κράτησαν ζωντανό το κομμάτι της ριζοσπαστικής αριστεράς και της
αριστερής νεολαίας, την ώρα που όλο το σύστημα επιχειρούσε να το απαξιώσει, και να το
εξαφανίσει πολιτικά και κοινοβουλευτικά.
Χρωστάμε σε όσους πίστεψαν στην ενότητα της αριστεράς και έφτιαξαν το Χώρο Διαλόγου και Κοινής Δράσης και, αργότερα, τον ΣΥΡΙΖΑ, σε δύσκολα χρόνια.
Δύσκολα χρόνια, συντρόφισσες και σύντροφοι, με ένα συμπέρασμα να μένει σε όλους μας παρακαταθήκη:
Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο με λυτρωτικές ιδέες και αξίες.
Στους ίδιους ανθρώπους που τη μια μας λένε πως η Ιστορία τελείωσε και την άλλη προσπαθούν να
ξαναγράψουν την Ιστορία κατά πώς βολεύει τον εξουσιαστικό τους μηχανισμό, ένα έχουμε να πούμε.
Αυτή η Ιστορία δεν παραχαράσσεται, δεν ξαναγράφεται, δεν πλαστογραφείται.
Είναι η ιστορία της χώρας, είναι η ιστορία εκατομμυρίων ανθρώπων, είναι όλες οι αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας για ελευθερία, δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία, αλληλεγγύη και δικαιοσύνη.
Και το ξαναλέμε σε όσους μας πολέμησαν λυσσαλέα τα τελευταία χρόνια, για να μην τρέφουν αυταπάτες.
Με την ιστορία και τους ανθρώπους που κουβαλάμε μέσα μας, δεν θα τα καταφέρουν ποτέ.
Η φωνή μας ξεκίνησε από πολύ μακριά, θα πάει πολύ μακριά.
Όσοι πίστεψαν πως θα ξεμπερδέψουν έτσι εύκολα με την ιστορία, με τις ιδεολογίες και τις αξίες,
διάβασαν λάθος τα σημεία των καιρών.
Υποτάχτηκαν ευχαρίστως στην ζούγκλα του νεοφιλελευθερισμού, όταν εμείς πήγαμε κόντρα στο ρεύμα.
Υποτάχτηκαν στην ασυδοσία της αγοράς, όταν εμείς είπαμε «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη».
Ασχολήθηκαν με το χρηματιστήριο αξιών, με έδρα την Σοφοκλέους και έγνοια την πορεία των μετοχών.
Εμείς μείναμε πιστοί στο σύστημα αξιών και ιδεών, με έδρα την κοινωνία και έγνοια τους αδύναμους και τα λαϊκά στρώματα.

Γερμανικά προιόντα σε Ελληνική χρήση. Εμείς βάζουμε τους όρους;;;

 Αυτοί μιλάγανε για «εκσυγχρονισμό» και «διαρθρωτικές αλλαγές» και εννοούσαν τη πλήρη

υποταγή τις πολιτικής και της κοινωνίας σε αγοραίες αξίες.
Εμείς μιλάγαμε για τις μεγάλες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και τις θεσμικές αλλαγές που θα
προστάτευαν τον άνθρωπο και την δημοκρατία.
Το μόνο που κατάφεραν ήταν να ισοπεδώσουν όλα τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, να
στρώσουν το χαλί στους κερδοσκόπους και τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.
Αυτοί μιλάγανε για την «ισχυρή Ελλάδα» των μεγάλων έργων και της Ολυμπιάδας.
Εμείς μιλάγαμε για την ισχυρή κοινωνία, πήγαμε κόντρα στο μοντέλο ανάπτυξης που μας οδήγησε στη κρίση.
Το μόνο που κατάφεραν να κάνουν πιο ισχυρό, ήταν η διαπλοκή και η διαφθορά, το μόνο που
κατάφεραν να φέρουν πιο κοντά ήταν η χρεοκοπία.
Αυτοί μιλάγανε για την οικονομία της αγοράς και επέβαλλαν την δικτατορία των αγορών.
Εμείς μιλάγαμε για την οικονομία των αναγκών.
Το μόνο που κατάφεραν είναι να συντηρήσουν ένα οικονομικό και πολιτικό σύστημα, με μόνο σκοπό να εξαφανίσουν κάθε εργατικό και ασφαλιστικό δικαίωμα.
Και μετά παρέδωσαν τη χώρα δεμένη χειροπόδαρα στους τοκογλύφους.
Αυτοί ειρωνευόντουσαν τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατώντας να καταλάβουν ότι αυτό που
θεωρούσαν μειονέκτημα, ήταν τότε το μεγαλύτερο πλεονέκτημα μας.
Η ενότητα, η πολυφωνία, η κοινή δράση.
Και όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι και η αδικία, η βαρβαρότητα έγινε καθεστώς όλη η ελληνική
κοινωνία, αναγνώρισε στην εξεγερμένη αξιοπρέπεια της, ένα σύμμαχο.
Τον ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο.
Οι χιλιάδες απεργοί και διαδηλωτές, τα εκατομμύρια των αγανακτισμένων και αποφασισμένων στις
πλατείες, οι άνεργοι και οι απολυμένες, η νέα γενιά.
Όλοι ταυτίστηκαν, στήριξαν και έκαναν αξιωματική αντιπολίτευση τον ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο.
Όλη η κοινωνία δικαίωσε αυτή τη ριζοσπαστική φωνή.
Όλη η κοινωνία μαζί, γκρέμισε τον Μάη και τον Ιούνιο το πελατειακό, διεφθαρμένο σύστημα
διαπλοκής.

Σύριζα των 35000 μελών και ΄μένουν πίσω οι γέφυρες των συνιστωσών!

Απαξίωσε τους μηχανισμούς προπαγάνδας και τρομοκρατίας.
Απαξίωσε τους οργανικούς διανοούμενους του συστήματος, τις ακριβοπληρωμένες πένες που
πίστευαν πως το δόγμα του σοκ και ο γκεμπελισμός του «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση», θα τους
καθιστούσε παντοδύναμους.
Απαξίωσε τα κόμματα του και το πολιτικό προσωπικό του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος
που παραδόθηκε στους πιστωτές και ανέδειξε εμάς σε δύναμη ελπίδας για τη αλλαγή και τη σωτηρία του τόπου.

Συντρόφισσες και σύντροφοι.

Σήμερα ήρθε η ώρα όλοι μαζί να κάνουμε το επόμενο μεγάλο βήμα.
Για το νέο κόμμα της αριστεράς και των δημοκρατικών δυνάμεων.
Για το νέο κόμμα του σοσιαλισμού του 21ου αιώνα.
Δε μας καλεί σε αυτή την επιλογή κάποια κομματική σκοπιμότητα. Μας καλεί η ιστορία.
Δε μας δίνει εντολή κάποια γραφειοκρατική νομενκλατούρα.
Μας δίνουν εντολή το ένα εκατομμύριο εξακόσιες χιλιάδες ψηφοφόροι μας.
Και οι ακόμα περισσότεροι που πλέον κατάλαβαν ότι είμαστε η ελπίδα για το αύριο.
Είναι χρέος μας να προχωρήσουμε.
Το χρωστάμε σε όσους δεν πρόλαβαν να δουν την δικαίωση των αγώνων ενός αιώνα.
Το χρωστάμε στη νέα γενιά και στα παιδιά μας.
Για να μη ζήσουν την κόλαση του νεοφιλελευθερισμού σε μία χώρα-αποικία χρέους, που θα ξεπληρώνουν οι τρεις επόμενες γενιές.
Εμπρός, λοιπόν, συντρόφισσες και σύντροφοι. Ας κάνουμε αποφασιστικά το βήμα.
Το αύριο είναι βιαστικό και πεισματάρικο.
Δε μπορεί να περιμένει.
Το αύριο ξεκινά από σήμερα.Ας το ακολουθήσουμε με αποφασιστικότητα.

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012