Φεουδάρχες και δουλοπάροικοι στη ( σημερινή) Ευρώπη.

Φεουδάρχες και δουλοπάροικοι στη (σημερινή) Ευρώπη

Του ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ Από τα «ΝΕΑ»

«Αυτός θα είναι φέτος ο μαγικός αριθμός στην Ευρώπη: 3,3%, η ανάπτυξη που προβλέπεται να έχει η οικονομία της Λετονίας.
Γι' αυτό το λετονικό μοντέλο λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης προβάλλεται σήμερα σαν μια μεγάλη επιτυχία. Οι τραπεζίτες και οι εφημερίδες τους προτρέπουν και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες: "Γιατί δεν κάνετε κι εσείς όπως η Λετονία, να θυσιάσετε την οικονομία σας για να πληρώσετε τα χρέη σας"; (...)
Πόσο όμως αυτός ο αριθμός είναι πράγματι μαγικός; Η ανάπτυξη της Λετονίας θα συνοδεύεται από διψήφια ανεργία. Και δεν θα αφορά τους δεκάδες χιλιάδες μετανάστες που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, αφήνοντας πίσω τους γυναίκες και παιδιά. Με δεδομένο πως το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Λετονίας μειώθηκε κατά 25% στα δύο χρόνια της κρίσης, αν από εδώ και πέρα αρχίσει να αναπτύσσεται με 3,3% ετησίως, θα χρειαστεί τουλάχιστον μια δεκαετία ώσπου να αποκατασταθεί στο επίπεδο που βρισκόταν το 2007. Είναι άραγε αυτό ικανό κίνητρο για να πείσει και άλλες χώρες να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο με τη Λετονία;
Οι καθηγητές των Οικονομικών στα Πανεπιστήμια του Μιζούρι και του Ουισκόνσιν Μάικλ Χάντσον και Τζέφρι Σόμερς, που εργάστηκαν χρόνια στη Λετονία, είδαν με τα μάτια τους πόσο αποτυχημένο είναι στην πραγματικότητα το λετονικό μοντέλο. Και σήμερα πια εργάζονται για να αποθαρρύνουν την εφαρμογή του. "Κατανοούν άραγε η Ελλάδα και η Ιρλανδία, και ίσως και η Ισπανία και η Πορτογαλία τι τους ζητούν να μιμηθούν;" λένε οι δύο καθηγητές.
"Η ευρωπαϊκή πολιτική βάζει τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους να πληρώνουν τις ζημιές των τραπεζιτών. Πόσο 'λετονικό φάρμακο' θα μπορέσουν να αντέξουν αυτές οι χώρες; Πού θα μεταναστεύσουν οι εργαζόμενοί τους; Πώς θα γίνουν ανταγωνιστικές χωρίς δημόσιες επενδύσεις; Αν ξεπουλήσουν τις υποδομές τους, οι οικονομίες τους θα ξεπέσουν ακόμη πιο πίσω και οι καθυστερούμενες δόσεις θα σωρεύουν αστρονομικά πανωτόκια". Θέλουν πράγματι οι λαοί αυτών των χωρών να θυσιάσουν την ανάπτυξή τους, να υποστούν μια μακροχρόνια ύφεση και να δουν το βιοτικό τους επίπεδο να ξεπέφτει, μόνο και μόνο για το καλό των πιστωτών τους;
Η μόνη λύση, λένε οι δύο καθηγητές, είναι να δεχτούν να χάσουν ένα μέρος από τα λεφτά τους οι κυριότεροι πιστωτές τους. Αλλιώς, η λιτότητα θα επιστρέψει την Ευρώπη χίλια χρόνια πίσω, με οικονομικές και πολιτικές ελίτ που θα ζουν σαν φεουδάρχες και εργαζόμενους δουλοπαροίκους».

Να φορολογήσετε τους πλούσιους!

Ρίτσαρντ Γουόλφ : «Φορολογήστε τους πλούσιους!»

«Η αναδιάρθρωση του χρέους θα είναι η επόμενη πράξη του δράματος για την Ελλάδα» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο διακεκριμένος αμερικανός οικονομολόγος Ρίτσαρντ Γουόλφ, περιγράφοντας με μελανά χρώματα τις προοπτικές
της ελληνικής οικονομίας και όχι μόνο. Για τον ίδιο τα σκληρά μέτρα λιτότητας που λαμβάνουν διαδοχικά οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μόνο να επιδεινώσουν μπορούν τις ήδη καταπονημένες οικονομίες τους, ενώ έχουν αποκλειστικά έναν σκοπό: να εξυπηρετήσουν τους πλουσιότερους των πλουσίων και τις μεγάλες
επιχειρήσεις. Θιασώτης του μαρξισμού, πολυγραφότατος συγγραφέας και ακαδημαϊκός, διαχωρίζει τη θέση του από τη σημερινή πεπατημένη των οικονομικών θεωριών, ενίοτε με αιρετική διάθεση, και προβλέπει: «Ήρθε η ώρα ο καπιταλισμός, όπως όλα τα συστήματα, να δώσει τη θέση του σε κάτι άλλο».
O Ρίτσαρντ Γουόλφ παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα και αυτό δεν είναι τυχαίο: ως καθηγητής Οικονομικών στο Κολέγιο Αμχερστ στη Μασαχουσέτη των Ηνωμένων Πολιτειών δίδαξε τον πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου όταν εκείνος σπούδαζε Κοινωνιολογία τη δεκαετία του 1970. Δεν είναι όμως αισιόδοξος για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. «Πιστεύω ότι η Ελλάδα και άλλες χώρες θα προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση του χρέους τους» μας λέει.
Και εξηγεί: «Τα φορολογικά μέτρα που βαρύνουν τους πολίτες και οι περικοπές στις κρατικές δαπάνες εξυπηρετούν μόνο εκείνους που μπορούν να τα αποφύγουν με ευκολία, δηλαδή τους πολύ πλούσιους και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι τα δεινά των μαζών από τη λιτότητα θα λύσουν τα υποκείμενα οικονομικά προβλήματα. Καθώς οι πληγείσες από τη λιτότητα οικονομίες της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και άλλων χωρών θα αγοράζουν λιγότερο από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, η ευρωπαϊκή ενοποίηση και το ευρώ θα κινδυνεύσουν».
Παράλογη αντίδραση
Για τον κ. Γουόλφ τα δρακόντεια μέτρα λιτότητας ήταν μια πρώτη, «αυτόματη» όσο και παράλογη, αντίδραση στην κρίση• το επόμενο βήμα θα είναι η αναδιάρθρωση του χρέους. «Για την Ελλάδα το πρόγραμμα λιτότητας είχε στόχο να προστατεύσει τους πλούσιους και τις μεγάλες επιχειρήσεις από τον πόνο της κρίσης. Το βασικό ερώτημα που αφορά την αναδιάρθρωση είναι και πάλι το εξής: Ποιοι τομείς- επιχειρήσεις, πλούσιοι ή η πλειονότητα των πολιτών- θα πληρώσουν το κόστος αυτού του μέτρου ως στρατηγικής εξόδου από τη βαθιά ύφεση;» διερωτάται.
Γνωστός για τη θεωρία του που προτείνει τη φορολόγηση 10% επί του χαρτοφυλακίου των πλουσιότερων Αμερικανών για τον μηδενισμό του δημοσίου ελλείμματος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο κ. Γουόλφ πιστεύει ότι το ίδιο μπορεί να ισχύσει και για την Ελλάδα. Τον ρωτήσαμε όμως αν κάτι τέτοιο θα επιδείνωνε το ήδη αρνητικό επενδυτικό κλίμα. «Ο δείκτης ανάπτυξης ενός κράτους και η ελκυστικότητά του στους ιδιώτες επενδυτές δεν εξαρτάται μόνο από τους φορολογικούς συντελεστές αλλά και από το πώς χρησιμοποιεί τα έσοδά του από τη φορολογία. Αν η Ελλάδα αύξανε τους φόρους για τους πλουσιότερους πολίτες της και χρησιμοποιούσε αυτά τα χρήματα για να βελτιώσει τη δημόσια εκπαίδευση, το αποτέλεσμα θα ήταν μια άνοδος στην ποσότητα και στην ποιότητα των μορφωμένων νέων ανθρώπων, γεγονός που θα βελτίωνε τους δείκτες ανάπτυξης και θα προσείλκυε επενδυτές» απαντά.
Επιπλέον, συνεχίζει ο κ. Γουόλφ, «μια πραγματικά ανεξάρτητη κυβέρνηση θα έλεγε στους έλληνες καπιταλιστές ότι οι ανεπαρκείς επενδύσεις στην Ελλάδα θα οδηγούσαν την ίδια να προχωρήσει σε επενδυτικές κινήσεις στον δημόσιο τομέα. Απλώς και μόνο η απειλή ενός αληθινού ανταγωνισμού από τον δημόσιο τομέα και τις δημόσιες επενδύσεις θα μετέβαλλε την οικονομική συμπεριφορά του ιδιωτικού τομέα. Η κυβέρνηση ειδικά όταν είναι δημοφιλής- έχει πραγματική επιρροή στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στην κοινωνική κατανομή του πλούτου και του εισοδήματος. Το ερώτημα είναι προς το συμφέρον ποιου χρησιμοποιείται αυτή η δύναμη».
Το τέλος του καπιταλισμού
Θα μπορούσε η τρέχουσα παγκόσμια οικονομική κρίση να σημάνει την «αρχή του τέλους» του καπιταλιστικού συστήματος; «Οι αντιθέσεις και τα εγγενή προβλήματα του καπιταλισμού οδήγησαν σε μια κρίση που δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Όπως συνέβη με όλα τα προγενέστερα συστήματα, όπως με τον φεουδαλισμό, ο καπιταλισμός θα δώσει τη θέση του σε κάτι καινούργιο» εξηγεί ο κ. Γουόλφ. Και καταλήγει: «Η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος έχει ανανεώσει το ενδιαφέρον για τις μαρξιστικές κριτικές αναλύσεις που εγείρουν το ζήτημα μιας νέας σύνθεσης, ενός νέου οικονομικού συστήματος. Αλλά πρόκειται για έναν νέο μαρξισμό, αναδιοργανωμένο και επαναδιατυπωμένο, που έχει προχωρήσει σε αποτίμηση των δυνάμεων και των αδυναμιών των 150 πρώτων χρόνων του. Οι κυβερνήσεις που σήμερα περιφρονούν τον μαρξισμό αντιγράφουν τις κυβερνήσεις του 19ου και του 20ού αιώνα. Η θεωρία και η πρακτική του μαρξισμού όμως θα βοηθήσουν σήμερα ώστε να ξεπεραστεί ένας βαθιά πληγωμένος από την κρίση καπιταλισμός και το συνακόλουθο κοινωνικό του κόστος».
Εκπαιδεύοντας τον Γιώργο
- Υπήρξατε καθηγητής του Γιώργου Παπανδρέου. Πώς θα σχολιάζατε τη σημερινή του πορεία ως πρωθυπουργού; Σε πρόσφατη διάλεξή σας είχατε πει αστειευόμενος ότι θα έπρεπε να είχατε κάνει καλύτερη δουλειά όταν τον διδάσκατε.
«Στόχος μου ως καθηγητής ήταν να βοηθήσω τους φοιτητές να καταλάβουν το πώς λειτουργεί το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτό που θυμάμαι από τον Γιώργο Παπανδρέου ως φοιτητή είναι ότι τότε επιθυμούσε να γίνει ένας σύγχρονος και σοσιαλιστής οικονομολόγος. Η υπόθεση ότι ο καπιταλισμός είναι αέναος- και επομένως ότι η κυβερνητική πολιτική πρέπει να τον ακολουθεί ως έχει- έρχεται σε αντίθεση με την Ιστορία».
Ο Ομπάμα βάθυνε τις ανισότητες
- Τι πιστεύετε για τον Μπαράκ Ομπάμα, για την πορεία του ως προέδρου των ΗΠΑ;
«Ο πρόεδρος Ομπάμα υποσχέθηκε “ελπίδα και αλλαγή” αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει παραγάγει τίποτε από τα δύο. Το πρόγραμμα “ανάκαμψης” που εφάρμοσε απλώς βάθυνε τις κοινωνικές διαχωριστικές γραμμές στις ΗΠΑ. Οι οικονομικές συνθήκες για τη μεγάλη πλειονότητα των Αμερικανών έχουν επιδεινωθεί: ο δείκτης ανεργίας παραμένει στο 10%, ένα εκατομμύριο οικογένειες τον χρόνο χάνουν τα σπίτια τους, μειώθηκαν οι παροχές και τα επιδόματα και οι ΗΠΑ γίνονται με διαφορά η πλέον άνιση από τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες».
Δημοσιεύθηκε στο Βήμα, στις 23/01/2011.

Δάνεια πήραμε, λεφτά δεν πήραμε.

ΔΑΝΕΙΑ ΠΗΡΑΜΕ, ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΠΗΡΑΜΕ.

Η κυβέρνηση ΓΑ Παπανδρέου μετά 15 μήνες διακυβέρνηση πλασάρεται ως σωτήρας της χώρας αλλά στην ουσία είναι μέρος του οικονομικού προβλήματος, της καταστροφής του κοινωνικού ιστού και του αντιπαραγωγικού ξοδέματος και δυσφήμησης της χώρας. Μια ψύχραιμη ματιά γύρω μας και στο κοντινό παρελθόν της δημόσιας ζωής είναι αρκετό για να απαντήσουμε ποιών συμφέροντα υπηρετεί. Απλά το χονδρό παιγνίδι που τόσο άγαρμπα παίζει εις βάρος κάθε πλουτοπαραγωγικού ιστού της χώρας την καθιστά απεχθή έως επικίνδυνη στους έντιμους εκ των οπαδών της και στους υποψιασμένους αντιπάλους. Το έντονο επικοινωνιακό παιγνίδι που αφειδώς της παράσχουν οι καναλάρχες και μεγάλη μερίδα του τύπου δεν είναι ικανό ποια να φοβίσει ή να θολώσει τα νερά στην εξέδρα , όλους τους πολίτες αυτής της χώρας. Οι εικόνες του σουλάτσου των χρεωκοπημένων ηγετών μας ανάμεσα σε νοικοκύρηδες του πλούτου στα διάφορα ευρωπαϊκά φόρα, οι χαιρετούρες και το φάγωμα των κυβερνητικών δαπανών για εξευμενισμό των αδίστακτων τοκογλύφων των αγορών επιβεβαιώνουν με σπουδή ότι το σχέδιο είναι ένα. Τιμωρία με πτώχευση της κοινωνίας, ιδίως των πολλών αδυνάτων, ακρίβεια, ανεργία, απαξία εργασίας διάλυση κάθε κοινωνικού κράτους, προστασία έως νταβατζηλίκι καλών εκδουλεύσεων των ισχυρών του χρήματος και τέλος αποπληρωμή των αθέμιτων αυτών καταληστεύσεων με νέες εκδουλεύσεις συνεπικουρούμενες με διασφάλιση ατιμωρησίας.
Δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ να πετύχει αν δεν ξέκοβε από το φαύλο παρελθόν του. Από το χρηματιστήριο, το κτηματολόγιο, τη μίζενς, το μισό Βατοπέδι, τη διασπάθιση των αποθεματικών των ασφ. ταμείων, τους ψευτοεξοπλισμούς, το ίδιο το Σύνταγμα που σε 3 αναθεωρήσεις ,διακομματικά αυτό, προστάτευσαν την ασυλία υπουργικών ευθυνών. Δεν μάτωσε το ρουθούνι του και το πολιτικό τέρας του νεοφιλελευθερισμού απασχολείται με φθαρμένους όρους της σχολής του Σικάγου, με ολίγον από LSE.

Οι πονηρούληδες θελαν ανοίγοντας τις πόρτες της διαφθοράς όλοι οι τίμιοι ασυμβίβαστοι κάτοικοι αυτής της οριακής χώρας να φύγουμε Αγγλία και Γερμανία. Μπορεί ένα κόμμα του δικομματισμού να στοχοποιεί άτσαλα και προστατευτικά το άλλο από τον Κοσκωτά και δώθε, αλλά στην ουσία μια μικρή κάστα μεταφερόμενων συμμοριτών εξουσιαστών έχουν σκυλεύσει επί των ανήμπορων υπηκόων όλων των λογιών τα κακουργήματα. Εγκλήματα κολάρου και χουλιγκανισμού, σύμπραξη των παλιών ταγματαλητών, των ασύδοτων χουντικών , του κόσμου της νύχτας και της πειρατείας. Σκέφτομαι ότι αν βρεθεί κανένας Ντι Πιέτρο στη χώρα μας και ξεκαθαρίσει την ήρα από το στάρι θα βρει να λυμαίνονται τη χώρα 3 προσωποπαγείς οικογενειοκρατούμενες συμμορίες, οι γνωστές και ως αντιπροσωπείες και βέβαια ασύδοτοι εκπρόσωποι της Ουκρανικής, της Ρώσικης, της Τούρκικης, της Λιβανέζικης, της κρατικής Ισραηλίτικης, της Ιταλικής ,της Βουλγάρικης και Αλβανικής Μαφίας. Πολύ δουλειά για την άσωτη κοσμοπολίτικη ΕΥΠ μας που παρακολουθεί ερωτικές περιπέτειες των πυρήνων της φωτιάς. Σαν ποιητικές γκρούπες ακούγονται για να γεμίζουν πολιτισμό φόβου τα δελτία των 8 μμ.

Τα έχει πει τον Σεπτέμβρη ο λαϊκός βάρδος Λαζόπουλος με μια κουβέντα χιουμοριστική. « Μπορεί ο κλέφτης να κυνηγά κλέφτη και νάχουμε και την απαίτηση και να τους πιάνει;;» Ειλικρινείς απαντήσεις δια των νομοσχεδίων του, έχει δώσει η κυβέρνηση Παπανδρέου από το Μάη του 2010. Αφού ο Καλλικράτης παραδόθηκε στο Μυτιληναίο, τα κλειστά επαγγέλματα στο Λάτση, και οι συντάξεις στο Βαρδινογιάννη, οι εθνικοί δρόμοι στο Δασκαλόπουλο, οι άνεργοι υιοθετήθηκαν από τους Αγγελόπουλους, οι επικοινωνίες στο Μπόμπολα και η ληγμένη σύμβαση της Αττικής οδού στους αστέγους και πολιτικούς πρόσφυγες των Αθηνών.

Το σενάριο είναι βέβαια σουρεαλιστικό και βέβαια οι Μπόμπολας , Κόκκαλης και Βωβός δεν κολλάνε πουθενά γιατί χρήστηκαν μοναχοί στο Βατοπέδι ,μητροπολίτες και δασοφύλακες εθνικών δρυμών. Μέσα σε 8 μήνες της χούντας του ΠΑΣΟΚ βρέθηκαν και οι 3000 ιδιοκτήτες εξωχώριων εταιρειών με βιλλάρες σε Εκάλη και Φιλοθέη και Μύκονο και οι δυστυχείς εδημεύθη η περιουσία τους μετά την απάτη διαρκείας που απεκαλύφθη. Οι πρόωρα ειδοποιημένοι 1991 κάτοχοι μεγάλων καταθέσεων στην ελβετική HSBC κλαίνε τα δημευθέντα εκατομμύριά τους γιατί δεν τα δικαιολογούσε κανένα πόθεν έσχες και ήδη τρέμουν όταν μασούν το παντεσπάνι τους άλλοι 2599 με αντίστοιχες καταθέσεις στο Λιχτενστάιν, στα Κανάρια και τα νησιά της Μάγχης. Από τα μαζεμένα εκατομμύρια ξεπληρώνεται το δημόσιο χρέος και οι αγορές σκίζονται να δανείσουν πάμφθηνα την χώρα που το Απολλώνιο φως του δικαίου, φωτίζει και ζεσταίνει τη χώρα. Το ΔΝΤ υπό τον Στρος Καν αξιοποιώντας τα κεφάλαια που έλαβε από την νοικοκυρά Ελλάδα τα ρίχνει όλα σε πράσινη ανάπτυξη στην υποσαχάρια Αφρική αναπτύσσοντας το σιτοβολώνα του Μάλι, τις εντατικές δενδροκαλλιέργειες στο Νίγηρα και τις οπωροκαλλιέργειες στη Μπουργκίνα Φάσο και το Τσαδ. Εκεί βρέθηκαν και σπάνιες γαίες για να σπάσει το μονοπώλιο των δυστυχώς αναπτυγμένων Κινέζων. Άνεργη από πρόσφυγες η Τουρκική μαφία ξενιτεύεται στο Ιράκ σε φιλανθρωπικές μισθοφορικές Τεξικάνικες οργανώσεις και στην Green peace Ειρηνικού επιστρατευμένη στη σωτηρία του φαλαινοδέλφινου Ανταρκτικής. Στους καθεδρικούς ναούς όλων των καθεδρικών ναών της ευρωζώνης δίπλα στα εικονίσματα των σπάνιων παγετώνων του Β. Πόλου και της Μάργκαρετ Θάτσερ δειλά κάνουν την εμφάνισή τους τάματα σαν αυτά της Μεγαλόχαρης της Τήνου. Είναι Ελληνική συνήθεια ψελλίζουν των πιστών τα στόματα. Την πραγματική όμως κολυμβήθρα του Σιλωάμ έχουν συλλάβει τα Σκόπια και η Βόρεια Κύπρος που με σχεδόν ενοχλητικά διαβήματα θέλουν δια της διπλωματικής οδού να ενταχθούν στην ευημερούσα πια ελληνική επικράτεια ως 14η και 15η περιφέρεια. Ακόμα και υπό την επίβλεψη του κ. Ψωμιάδη όπως δηλώνουν. Χωρίς να δηλώνουν πονηρά μικρό όνομα…..
Στο εσωτερικό της χώρας ο άνεμος δημιουργίας είναι εμφανής. Εκτεταμένη ελαιοκαλλιέργεια αντίστοιχη της Ενετοκρατίας δίνει φτερά και στις ελληνικές εξαγωγές σε Ινδία και Κίνα με προϊόντα ελαιολάδου. Μαρόκο, Πακιστάν ,Ισραήλ και Σαουδική Αραβία έρχονται συχνά για τεχνογνωσία σε Μυτιλήνη και Καλαμάτα. Βερικοκιές ,Ακτινίδια και Μηλιές γεμίζουν τον Θεσσαλικό και Λαμιακό κάμπο. Εκτεταμένη δενδροφύτευση ελατοπισσών με βάθος 29ετίας εξαλείφει το πρόβλημα ανεργίας στη χώρα υπό την ηγεσία του Αλαφούζου. Ο Μαρινάκης δηλώνει πικαρισμένος από την επιτυχία του συναδέλφου του, καλώντας τον Πατέρα να αναπτύξουν τον ενεργειακό πλούτο από τα φύκι του Αιγαίου και του Ιονίου γιατί η δόξα του Καραϊσκάκη βρίσκεται στα χαλύβδινα τείχη όπως τονίζει. Ο Αχελώος αφήνεται στις πέστροφές του ενώ ο Πηνειός καθαρίζει βιολογικά και γίνεται πλωτός ως την Λάρισα. Φημισμένη οικολογική περιήγηση είναι πια το μπατόραμα Τεμπών με ποταμόπλοια στυλ ατμόπλοιων Μισισιπή. Κινέζοι τουρίστες κατακλύζουν τον Τύρναβο και τους Γόνους γιατί τους συγκρίνουν με τον Κίτρινο ποταμό. Οι ελληνικές Άλπεις της Πίνδου από Άγραφα και πάνω αποκτούν σταβλική κτηνοτροφία ιδίως βοοειδών, φάρμακα και καλλυντικά από βότανα γίνονται από ελληνικές φαρμακοβιοχηχανίες που μετά τη φυγή Λαυρεντιάδη για δανειακούς και φορολογικούς λόγους διαπιστώνουν ότι εκτός της παθητικής ανοσίας των εμβολίων υπάρχει και η φυσική ανοσία που παρέχεται αφειδώς από τη ζωή στην ελληνική φύση. Οι έλληνες κυνηγοί κρεμούν τα όπλα τους, βουτάν τις φωτογραφικές μηχανές και κυνηγούν αρκούδες και μπεκάτσες σε ερωτικές πόζες. Το τελευταίο γίνεται και σήριαλ στην τηλεόραση επί δύο περιόδους όπως και ο τελευταίος διαγωνισμός μαγειρικής. Ποιό χωρίο έχει το καλύτερο γλύκισμα, δεκτές κάθε δικές σας προτάσεις.

Η τελευταία εξέλιξη προκαλεί το άνοιγμα 4 νέων εργοστασίων επεξεργασίας ζάχαρης και 2 νέων εργοστασίων τζαμιών σε Καβάλα και Βόλο. Επιτέλους το μάθημα της ιστορίας γίνεται μέχρι από άμβωνος στις εκκλησίες ο δε Θουκυδίδης διεκδικεί στο Σκαι τον τίτλο του μεγαλύτερου έλληνα από τον Μέγα Αλέξανδρο, τον κακούτσικο μαθητή του Αριστοτέλη. Οι διακανονισμοί αντιδικιών στα ελληνικά δικαστήρια γίνονται ο κανόνας, καταργούνται με την ηλεκτρονική πληρωμή οι ακάλυπτες επιταγές και η εισφοροδιαφυγή. Ο τελευταίος φοροκλέπτης ήταν το ίδρυμα Νιάρχου που διευθέτησε τις οφειλές 80ετίας του με το χτίσιμο Εθνικής λυρικής σκηνής και Εθνικής βιβλιοθήκης στο φαληρικό Δέλτα. Στο Ελληνικό 3 ιδρύματα μαζί μέσα σε ένα τεράστιο πάρκο 5.500 στρεμμάτων Αγγλικού στυλ με λίμνες και τρεχούμενα νερά αναλαμβάνουν αφιλοκερδώς τον Ίδρυση και χτίσιμο εντός 3ετίας νέου Εθνικού αρχαιολογικού Μουσείου σε νεοκλασικό ρυθμό. Ανασκάφτονται επιτέλους Πέλλα, Νικόπολης και Ιθώμη ενώ ανοίγει ο περίφημος αρχαιολογικός χώρος Σαντορίνης. Ο πολεοδομικός συντελεστής των Αθηνών από 4,2 γίνεται 2,2 χτίζονται δύο νέες υποδειγματικές πόλεις στη Στυλίδα και στην περιοχή Μεταξύ Νάουσας και Βέροιας που έχει γεμίσει εργοστάσια παραγωγής ελληνικών προϊόντων.! Η Μέρκελ εκβιαζόμενη ότι θα πληρώσει 76 δις για πολεμικές αποζημιώσεις σε αυτή την περιοχή χτίζει εργοστάσιο ελαστικών Continental, χύτρες ταχύτητος Fizzler, χημικών λιπασμάτων Bash, αξονικών τομογράφων Siemens και συσκευασίες Lidl.! Καταργούνται όλα τα διόδια και η ταχύτητα με ασφάλεια γίνεται χαρακτηριστικό των ελληνικών αυτοκινητοδρόμων. Τα καλύτερα σουβλάκια ψήνονται στα οργανωμένα ταχυφαγεία στις rest area parking των εθνικών οδών. Ο Ιερώνυμος διαπιστώνει έκπληκτος ότι οι ενορίες πρωτευούσης δεν είναι 313 αλλά 1312 και οι 999 είχαν τα παγκάρια ξεκάρφωτα γι αυτό ήσαν χωρίς εμφανή έσοδα. Απολύει τους κοπρίτες δημοσίους υπαλλήλους του και ζητά οι μητροπολίτες της χώρας να γίνουν 13 όσοι και οι περιφερειάρχες σε ένα εκκλησιαστικό Καλλικράτη που τον λέει σχέδιο Ειρήνης Χρυσοβαλάντου.
Ο Βγενόπουλος επιτέλους εξασφαλίζει τον επισιτισμό όλης της χώρας και δηλώνει σε εθνικό δίκτυο. »Η απεξάρτηση από τα επισιτιστικά πολυεθνικά μονοπώλια είναι γεγονός»

Γάλα, ρεβίθια και φιρίκια, φάβα, σύγκλινο Σφακιών, πατσάς Ελασσόνας και τα τσιτσίραυλα Πηλίου οι νέες σπεσιαλιτέ ντελικατέσεν που εκτοπίζουν τα ανθυγιεινά τσιπς, κρουασάν, πίτσες και άλλες σφολιάτες. Ο Σημίτης βγαίνοντας από την φυλακή που έμεινε επί 3μηνο για τις απευθείας αναθέσεις των Ολυμπιακών αγώνων, θυμάται και επιστρέφει στο ελληνικό δημόσιο 25 ράβδους χρυσού από την εκποίηση του 2003 .Είχαν κρατηθεί για τα γεράματα όταν χάρισα την σύνταξη του Παντείου δήλωσε.
Οι παγκόσμιες οργανώσεις Eurodad, Bretton Woods Project και η Jubilee Debt Campaign βάζουν το Χρέος μας σε μικροσκόπιο και διαπιστώνουν ότι το 40% εξ αυτού είναι απεχθές στηριγμένο σε παράνομες δοσοληψίες και πανωτόκια, επιτέλους ο ελληνικός λαός μαθαίνει όλη την αλήθεια. Οι τραπεζίτες της χώρας ιδίως μετά τον ανταγωνισμό μουσουλμανικών τραπεζών με επιτόκιο καταναλωτικών και στεγαστικών δανείων 3% καταργούν την αισχρή υπουργική απόφαση από την εποχή διακυβέρνησης Μητσοτάκη για ελεύθερο ανώτατο πλαφόν επιτοκίων που τα καθιστούσαν τα ψηλότερα της Ευρώπης, γεμίζουν ρευστό την αγορά, ρίχνουν τον πληθωρισμό και το χρήμα γίνεται φτηνό έως αδιάφορο….. ΜΤΣ, Ταχυδρομικό ταμιευτήριο και Αγροτική τράπεζα συνασπίζονται σε Ηθική τράπεζα με τεράστια αποθεματικά αφού συνελήφθησαν όλες οι προηγούμενες διοικήσεις τους σε βάθος εικοσαετίας και αφήνονταν ελεύθεροι μόνο αφού επέστρεφαν όλα τα χαριστικώς εκταμιευμένα επί θητείας τους ένας έκαστος. Με την ίδια μέθοδο επιστρέφονται 104 δις σε αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων και χρηματοδοτούνται τεράστια νέα έργα στην υγεία. Οι αποκλειστικές νοσοκόμες προσλαμβάνονται σαν πρακτικές και 40000 άλλοι νοσηλευτές ιδίως από Βουλγαρία και Ουκρανία. Οι ασθενείς θεραπεύονται και μόνο που φαντασιώνονται το γλυκό χαμόγελο της νοσοκόμας του. Οι γιατροί του ΙΚΑ ξαναγίνονται 8500 χιλιάδες και ο Ροβέρτος Σπυρόπουλος απολύεται γιατί ξαφνικά ανακαλύπτεται ότι δεν είχε απολυτήριο δημοτικού και μπέρδευε στην αριθμητική τους 5000 γιατρούς και τους έβγαζε στο μέτρημα 7000. Δεν μπορούσε ένας αγεωμέτρητος να χειρίζεται το μεγαλύτερο ταμείο της χώρας. Χτίζονται 3 φυλακές στη Βόρεια Ήπειρο και προσλαμβάνονται έλληνες φύλακες για τη μεταφορά και φύλαξη 8000 αλβανών κρατουμένων. Χωρίζονται γνωστά μεικτά ζευγάρια και πλέκονται νέα ερωτικά δράματα που εμπνέουν καλλιτέχνες και από τις δύο χώρες. Ο Μπόμπολας αναλαμβάνει την περιφερική οδό Αθηνών- Βουδαπέστης αφού έχει προσλάβει τον συνταξιούχο πια Ζαν Κλωντ Τρισσέ στο ΔΣ του Ακτωρα και τον Ζαν Κλωντ Γιούγκερ στον κλάδο καινοτομίας και οραματισμού.

Η Αττική οδός μένει στο χαμόγελο του Παιδιού και καταργείται το Σπατόσημο που όλοι πια κατάλαβαν πόσο έβλαψε τον ελληνικό τουρισμό. Οι Τούρκοι πιλότοι ξεθαρρεύουν και αρχίζουν να παραβιάζουν το Αιγαίο αλλά όταν μαθαίνουν τιμές δίκλινου στη Σάμο και στην Αμοργό, το χόμπι τους ατονεί.

Σύμπραξη του ΟΣΕ με Ρώσικο υπερσιβηρικό και κινέζικα τραίνα υπερταχείες δημιουργεί την νέα εξωτική γραμμή ο γύρος Ευρώπης Ασίας σε 80 ώρες. Η εκδρομή γίνεται γρήγορα in στα 400.000.000 πλούσιους κινέζους και 40.000.000 Ρώσους με ενδιάμεσες στάσεις στην ελληνική επικράτεια Ορμένιο, Προσοτσάνη, (ανταπόκριση για Στρυμόνα) Όμόλιο, Παλαιοφάρσαλλα, Μπράλλο ( ανταπόκριση για Δελφούς) Βραυρώνα. Οι αποστάσεις είναι πια παιγνίδι. Υπολογίζεται ότι 45.000.000 Κινέζοι τρώνε πια το παγωτό τους στην παραλία της Λούτσας ετησίως. Σε μηνιαίους διαγωνισμούς της εφορίας με τον γενικό τίτλο η Πατριωτική Περαίωση απονέμεται το μηνιαίο Οσκαρ καλού φορολογούμενου πολίτη. Πλήθος επώνυμων και «επώνυμων’ καταθέτουν υπέρ του ελληνικού κράτους τον οβολό τους σε σκληρό και ημισκληρο συνάλλαγμα. Τα 70 δις φοροκλοπή είναι πια παρελθόν, όλοι ρίχνουν χρήμα στη χώρα και οι κολώνες του Μεγάρου μουσικής γεμίσουν πλάκες δωρητών. Ακόμα και ο Σταύρος Ψυχάρης έχει μια εμμονή να καταθέτει 140.000 ευρώ μηνιαίως υπέρ απολυθέντων Βήματος και τελών δημοσίων συχνοτήτων!

Όταν στα μέσα του 2012 αναβλύζει το πρώτο ελληνικό πετρέλαιο από γεώτρηση του Κατάκολου, ενώ Λάτσης και Βαρδινογιάννης έκλαιγαν τις απώλειες 15 δις ετησίως από πετρέλαιο εισαγωγής στα μονοπώλια διυλιστήρια τους σε εκδήλωση από τα Διαπόρια νησιά γνωστά ως ησυχαστήριο και του αγίου Διονυσίου μεγάλη η χάρη του, ο πρωθυπουργός της χώρας και Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς αιφνιδίως δηλώνει την μεταγραφή του στη βόρεια χώρα της Φιλανδίας να φέρει το σοσιαλισμό και το ΔΝΤ και εκεί. Με φόντο το γραφικό νησί παραδίδει τη χώρα στα στιβαρά χέρια του αντιπρόεδρου της χώρας κυρίου Πάγκαλου λέγοντας λόγια εγκαρτέρησης και παραμυθίας στους τεθλιμμένους υπηκόους του. «Πρέπει να σας ομολογήσω ότι το αγαπημένο μου σπορ είναι το σκι, μόνο στο καρντάση τον Ερντογάν το είχα εκμυστηρευτεί εκεί στο Ερζερούμ που τα λέγαμε εκ βαθέων, η πρόκληση να φέρω το σοσιαλισμό και στην Φιλανδία ήταν κάτι που το είχα υποσχεθεί και στον Ολι Ρεν,» μάθαμε όλοι έβροντοι σε εθνικό δίκτυο
Κάτι έσπασε μέσα μας, ίσως η φούσκα μας. Ξυπνώντας για το σχετικό κατούρημα απότομα διαπιστώσαμε πόσο κοιμόμασταν όσο καιρό είχαμε αυτόν τον Πρωθυπουργό.
Διόνυσος
15-1-2011

Διαδικασία γενικευμένης Εκποίησης της Ελλάδας.

Η Διαδικασία Γενικευμένης Εκποίησης Της Ελλάδας
Πηγή: Hellenic NEXUS, τ. 46 - Nοέμβριος 2010
Του Δημήτρη Καζάκη

Πριν ένα μήνα ο Πολ Τόμσεν, δηλαδή ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην τρόικα, παραδέχτηκε εμμέσως ότι το Ταμείο είχε θέσει λάθος προτεραιότητες στην περίπτωση της Ελλάδας, σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία (16/9/2010) Ο κ. Τόμσεν, που συνόδευσε τον υπουργό Οικονομικών στην περιοδεία του στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, μιλώντας σε θεσμικούς επενδυτές του Λονδίνου, ιεράρχησε στις προτεραιότητες του ΔΝΤ, όχι τόσο τη σχολαστική μείωση του ελλείμματος και του χρέους, αλλά κυρίως τις μεταρρυθμίσεις, με τις οποίες εν τέλει άλλαξε άρδην ο εργασιακός και ασφαλιστικός χάρτης της χώρας. Παραδέχτηκε μάλιστα ότι «το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν τόσο το δημόσιο χρέος αλλά οι διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας».
Από την μεριά του έχει δίκιο. Το κυρίως ζητούμενο ευθύς εξαρχής δεν ήταν η αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους, αλλά η υποθήκευση της χώρας προς όφελος των δανειστών. Ο κ. Τόμσεν, όπως και οι υπόλοιποι εκπρόσωποι της τρόικας, γνωρίζουν πολύ καλά ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί. Είναι υπόθεση απλών μαθηματικών. Όσο περισσότερο διογκώνεται, τόσο πιο δύσκολα η χώρα θα βρίσκει δάνεια για να αποπληρώνει τα παλιά. Είναι τόσο απλό.
Σήμερα όλο και περισσότεροι ανακαλύπτουν ότι το μνημόνιο «απέτυχε», ότι ο λογαριασμός του μνημονίου δεν βγαίνει και άλλα παρόμοια. Η αλήθεια είναι ότι το μνημόνιο δεν είχε σχεδιαστεί ποτέ για να πετύχει τους δημοσιονομικούς στόχους του. Ούτε στόχος του ήταν η ανάταξη με κάποιον τρόπο της ελληνικής οικονομίας. Βασικός στόχος ήταν η συντριβή των αντιστάσεων του ελληνικού λαού ώστε να περάσουν οι «διαρθρωτικές αλλαγές», στις οποίες αναφέρθηκε ο κ. Τόμσεν. Αυτές ήταν εξαρχής το ζητούμενο. Πρόκειται για μια συνηθισμένη τακτική στις διεθνείς χρηματαγορές που αποκαλείται μετατροπή του χρέους σε εμπράγματες αξίες (conversion of debt into equity). Είναι η προσπάθεια των δανειστών να καλύψουν το χρέος που δεν μπορεί να πληρωθεί με εμπράγματες αξίες και περιουσιακά στοιχεία. Η μετατροπή αυτή γίνεται συνήθως με τρεις τρόπους: 1) Εξασφάλιση του χρέους με δημόσια περιουσία. 2) Εξασφάλιση του χρέους με ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία. 3) Εξασφάλιση του χρέους με αναδιάρθρωση.
Ποια είναι η ουσία όλων αυτών; Η εκποίηση της χώρας στο σύνολό της, χωρίς καν να ανακουφιστεί από το δημόσιο χρέος έστω και λίγο. Η δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο - το οποίο αποτελεί παράρτημα της δανειακής - εξασφαλίζουν ότι ολόκληρη η χώρα τίθεται στη διάθεση των δανειστών και της τρόικας. Όχι μόνο η δημόσια περιουσία, αλλά και το εθνικό έδαφος, όπως και τα ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία. Μην ξεχνάμε ότι η καλή εκτέλεση της δανειακής σύμβασης εξαρτάται από την προσαρμογή μισθών και συντάξεων, αγοράς εργασίας και δημοσιονομικής κατάστασης. Εξαρτάται επίσης και από την κάλυψη των εγχώριων τραπεζών, για τις οποίες προβλέπεται αρχικά να χορηγηθούν τα 10 από τα 110 δις ευρώ που προβλέπει η δανειακή σύμβαση. Όλα αυτά σημαίνουν ότι έχει υποθηκευτεί στους δανειστές το σύνολο των οικονομικών πόρων της χώρας δημόσιων και ιδιωτικών. Έτσι αν διακινδυνεύσουν οι τράπεζες ή η πορεία εξόφλησης των δανείων, οι δανειστές έχουν κάθε λόγο να απαιτήσουν τη παραπέρα δήμευση του λαϊκού εισοδήματος, ακόμη και τη δέσμευση των λαϊκών καταθέσεων. Μην ξεχνάμε ότι η Αργεντινή το 2001, όταν αναγκάστηκε από το ΔΝΤ να δεσμεύσει τις τραπεζικές καταθέσεις των ιδιωτών, ήταν ενταγμένη στο ίδιο πρόγραμμα χρηματοδότησης με την Ελλάδα. Μόνο που η Ελλάδα έχει επιπλέον υπογράψει τη δανειακή σύμβαση και λόγω του ευρώ δεν ελέγχει καθόλου την οικονομία της.
Για να περάσει αυτή η πολιτική των «διαρθρωτικών αλλαγών», έπρεπε πρώτα να οδηγήσουν την κοινωνία σε απόγνωση. Η θαυματουργή συνταγή που έχει δοκιμαστεί σε δεκάδες χώρες είναι μία: Συνθλίβουμε το βιοτικό επίπεδο του λαού και των εργαζομένων, βυθίζουμε στην ανέχεια και την ανεργία την κοινωνία και ύστερα προχωρούμε στην εκποίηση της χώρας. Τα επιτελεία του ΔΝΤ και της ΕΕ θεωρούσαν εξαρχής ότι αν σπείρουν την απόγνωση στον απλό κόσμο, τότε αυτός θα ήταν πολύ απασχολημένος με τη δική του επιβίωση για να ασχοληθεί με την επιβίωση της χώρας του. Από την άποψη αυτή είναι χαρακτηριστική μια «μελέτη» του Κέντρου Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής, που όλως τυχαίως δημοσιοποιήθηκε την επομένη του τελευταίου πακέτου μέτρων της κυβέρνησης πριν την προσφυγή στον «μηχανισμό στήριξης». Καταρχάς το Κέντρο αυτό αποτελεί ένα από τα πιο ισχυρά λόμπι της Ε.Ε. και χρηματοδοτείται κατά κύριο λόγο από την ίδια την Κομισιόν και τις γερμανικές τράπεζες. Δεν είναι τυχαίο ότι ιδέα αυτού του Κέντρου ήταν αρχικά το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο.
Στη «μελέτη», την οποία υπογράφει ο διευθυντής του Κέντρου Ντάνιελ Γκρος, πρώην διευθυντικό στέλεχος της Deutsche Bank, αναφέρεται ειδικά στην Ελλάδα: «Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα για να αποφύγει έναν φαύλο κύκλο τύπου Αργεντινής, διαρκώς υψηλότερων επιτοκίων και επιδεινούμενης οικονομικής κατάστασης; Ο μόνος δρόμος είναι... να γίνει η Ελλάδα περισσότερο ανταγωνιστική και έτσι να τονωθούν οι εξαγωγές. Αυτό μπορεί να κατορθωθεί μόνο με μια καθολική μείωση των μισθών (ή καλύτερα του εργατικού κόστους) στον ιδιωτικό τομέα τουλάχιστον 10% με 20%.
Μειώσεις στους μισθούς αυτής της τάξης θα αντιμετωπίσουν άγρια λαϊκή αντίσταση. Μπορούν να επιτευχθούν είτε στο τέλος μιας εξαιρετικά επώδυνης διαδικασίας, όταν η ανεργία θα έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα, είτε μπορούν να επιβληθούν πολύ νωρίτερα ως αποτέλεσμα μιας υπερκομματικής εθνικής κυβέρνησης, όπου η κυβέρνηση, τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι κοινωνικοί εταίροι συμφωνούν πάνω σ' αυτά που πρέπει να γίνουν υπό το φως των τωρινών συνθηκών. Με αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα χρειάζεται μια εναρμονισμένη προσπάθεια σε εθνικό επίπεδο και όχι απλά μια κυβέρνηση που προωθεί μέτρα λιτότητας μέσα από το Κοινοβούλιο».
Βασικός μοχλός της εκποίησης της χώρας είναι η γενική ιδιωτικοποίηση του κράτους. Πράγμα που δεν σημαίνει μόνο τις γνωστές από παλιά αποκρατικοποιήσεις, αλλά την κατάργηση κάθε έννοιας δημόσιου αγαθού και δημόσιας υπηρεσίας. Το κράτος θα πρέπει να εκχωρήσει το σύνολο των υπηρεσιών γενικού οικονομικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος σε ιδιώτες και επιχειρηματικά συμφέροντα. Μόνο οι ένοπλες δυνάμεις, οι δυνάμεις καταστολής και ορισμένοι θύλακες δημόσιας διοίκησης θα παραμείνουν υπό τον άμεσο έλεγχο του κράτους. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν σοβαρές αλλαγές και στον τρόπο λειτουργίας αυτών των μηχανισμών. Για παράδειγμα γίνονται ήδη διαπραγματεύσεις με ιδιωτικές εταιρείες από τη Γερμανία, τη Γαλλία κ.ά. μισθοφορικών υπηρεσιών, security και υποστήριξης ενόπλων δυνάμεων, να αναλάβουν την φύλαξη εγκαταστάσεων, συνοριακών γραμμών και επιλεγμένων «στόχων». Κάτι που ήδη συμβαίνει με σχεδόν όλους τους στρατούς του ΝΑΤΟ.
Αυτός είναι κι ο βαθύτερος λόγο που η κυβέρνηση προβαίνει στην περίφημη περαίωση των φορολογικών δηλώσεων, όχι μόνο επιβεβαιώνοντας τη μόνιμη τακτική Αλ Καπόνε που έχει υιοθετήσει το κράτος απέναντι στους φορολογούμενους, δηλαδή το να πουλά προστασία, αλλά και για έναν άλλο πολύ πιο σοβαρό λόγο. Η κυβέρνηση βιάζεται να μηδενίσει το κοντέρ με τις εκκρεμούσες φορολογικές υποθέσεις, όχι τόσο για να εισπράξει μέρος από τα καθυστερούμενα, αλλά για να ανοίξει τον δρόμο στην ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών πιστοποίησης και είσπραξης των φορολογικών εσόδων του κράτους.
Μην ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση από τις 21.4 έχει ανακοινώσει την παράδοση της «τύχης» εκτέλεσης του προϋπολογισμού, τόσο στο σκέλος των εσόδων όσο και σε αυτό των δαπανών, σε πέντε πολυεθνικές: Arthur Andersen, Deloitte & Touche, Ernst and Young, KPMG, Price Waterhouse Coopers. Η ανάληψη των καθηκόντων τους συνδέεται με την εκκαθάριση του τοπίου στον τομέα της φορολογίας. Δεν μπορούν να υπάρχουν φορολογικές εκκρεμότητες τις οποίες έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να χειριστεί ο ιδιωτικός φορέας. Ούτε μόνιμο τακτικό προσωπικό στις ΔΟΥ και τις εφορίες. Άλλωστε ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει δηλώσει ότι θα κλείσουν οι ΔΟΥ που δεν αποφέρουν έσοδα.
Αυτός είναι ο λόγος που ο μέγας και πολύς αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, κ. Πάγκαλος, ανέλαβε να ξεμπερδέψει με τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Ως προς το θέμα της μονιμότητας που εγείρεται, ο Θ.Πάγκαλος είχε δηλώσει στα τέλη Φεβρουαρίου: «Κάποιος είναι μόνιμος αν υπάρχει θέση. Το Σύνταγμα λέει ότι είναι μόνιμος επί της υπαρχούσης θέσεως. Αν καταργηθεί η θέση, δεν είναι μόνιμος». Με άλλα λόγια, αν το κράτος δεν πρόκειται να έχει νοσοκομεία, σχολεία, οργανισμούς, ΔΕΚΟ, κοκ, τότε τι χρειάζεται τους δημόσιους υπαλλήλους;
Μιλώντας στην πρωινή εκπομπή «Μega Σαββατοκύριακο» (24/9), ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης χαρακτήρισε «άχρηστο» το μεγαλύτερο τμήμα των δημοσίων υπαλλήλων, έκανε λόγο για φαυλοκρατία διορισμών, μίλησε με μελανά χρώματα για τη σκοπιμότητα της μονιμότητας και περιέγραψε την ανάγκη να «αδυνατίσει το κράτος από άχρηστους φορείς».

Λίγες ημέρες μετά το «μαζί τα φάγαμε, με διορισμούς ο κ. Πάγκαλος κλήθηκε να δώσει περαιτέρω διευκρινίσεις, αλλά δεν αρκέστηκε σε αυτές: «Επί χρόνια διορίζαμε για πελατειακούς λόγους (...) Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα έπρεπε να είναι λιγότεροι από 200.000 και είναι 1 εκατομμύριο. Δύο στους τρεις είναι άχρηστοι» είπε ο κ. Πάγκαλος προσθέτοντας ότι η φράση «μαζί τα φάγαμε» σημαίνει ότι έχει έρθει η ώρα για: Να υπάρξουν «αντικειμενικές διαδικασίες πρόσληψης και εξέλιξης σε όλο το Δημόσιο». Να κατανοηθεί από τους πολίτες ότι το Δημόσιο «διανέμει, καταναλώνει, αλλά δεν παράγει.
«Μου μιλάνε για εργαζόμενους στο δημόσιο. Ποιους εργαζόμενους; Οι εργαζόμενοι παράγουν κάτι», είπε χαρακτηριστικά και συμπλήρωσε σε άλλο σημείο της συνέντευξης: «Η τεράστια πλειονότητα των πολιτών, αυτοί που μοχθούν από το πρωί ως το βράδυ και αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του έθνους είναι ο ιδιωτικός τομέας, όχι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Ο κ. Πάγκαλος περιέγραψε με μελανά χρώματα τη σκοπιμότητα της μονιμότητας: «Καθιερώθηκε για να εξυπηρετεί αυτούς που θέλουν να στρέφουν το κράτος εις βάρος των πολιτών», είπε και πρότεινε αποκλεισμό κομματικών ή πολιτευόμενων στελεχών από κρίσιμους τομείς του δημοσίου.
Οι παγκαλισμοί, που με τέτοια κυνικότητα αποδίδουν στην κοινωνία το ύφος, το ήθος και την παρασιτική διαδρομή του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, ο οποίος ξέρει να κρίνει μόνο εξ ιδίων τα αλλότρια, γίνεται με έναν και μόνο στόχο. Να καλλιεργηθεί η ιδέα ενός μικρού, καθ΄ όλα επιχειρηματικού κράτους, απόλυτο υποχείριο και λάφυρο των κυβερνώντων, δίχως δημόσιες και κοινωνικές δεσμεύσεις. Μηχανισμός καταστολής και άγριας εκμετάλλευσης της κοινωνίας προς όφελος ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων.
Η μονιμότητα πρέπει να συκοφαντηθεί όχι μόνο επειδή η τρόικα απαιτεί πάνω από 250 χιλιάδες απολύσεις μόνιμου τακτικού προσωπικού του δημόσιου τομέα, αλλά και γιατί έτσι ανοίγει ο δρόμος για την ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση του κράτους και της δημόσιας διοίκησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με τις δηλώσεις του κ. Πάγκαλου, μόνο για τις ένοπλες δυνάμεις, τις δυνάμεις ασφαλείας και το ΣΔΟΕ πρέπει να διατηρηθεί η μονιμότητα. Για όλους τους υπόλοιπους δεν είναι, υποτίθεται, απαραίτητη. Ούτε για τον εκπαιδευτικό, τον νοσηλευτή, τον γιατρό, τον κοινωνικό λειτουργό ούτε για κανέναν.
Με το καθεστώς που επιβλήθηκε στην Ελλάδα όχι μόνο οι εργαζόμενοι Έλληνες καλούνται σε αιματηρές «θυσίες» προκειμένου να συνεχίσει η χώρα να δανείζεται επ' άπειρον και να πληρώνει τον φόρο αίματος τους διεθνείς κερδοσκόπους δανειστές της, αλλά προετοιμάζεται και η εκχώρηση της χώρας με αποικιοκρατικές συμβάσεις στους διεθνείς κερδοσκόπους επενδυτές. Αυτό είναι το κυρίως γεύμα για το οποίο ετοιμάζονται όλοι: τραπεζίτες, κερδοσκόποι, επενδυτές και επίτροποι.
Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύονται ήδη στον διεθνή οικονομικό Τύπο η οργανωμένη εκποίηση της χώρας προς όφελος των δανειστών της από το καθεστώς κηδεμονίας από την Ε.Ε. και την Κομισιόν περιλαμβάνει:
1. Την τιτλοποίηση των βασικών χρηματικών ροών του ελληνικού κράτους. Αυτό σημαίνει ότι μια σειρά σταθερές χρηματικές ροές του δημοσίου (δημόσια έσοδα) θα δεσμευτούν από τράπεζες και αγορές προκειμένου να εκδοθούν ομόλογα που θα βοηθήσουν το κράτος να συνεχίσει να εξυπηρετεί τα δάνειά του. Η τιτλοποίηση αυτή δεν γνωρίζει όρια. Πρακτικά όλα τα πραγματικά και εν δυνάμει έσοδα του δημοσίου μπορούν να τιτλοποιηθούν.
Για παράδειγμα μια ιδέα που αρέσει ιδιαίτερα στις αγορές είναι η παλιά σκέψη του υπουργού Οικονομίας των κυβερνήσεων Σημίτη, Νίκου Χριστοδουλάκη, ο οποίος είχε θελήσει να τιτλοποιήσει τα έσοδα από την Ακρόπολη.
Πρόσφατα η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου επιτέθηκε με κλομπ, δακρυγόνα και ειδικές δυνάμεις εναντίον των εργαζομένων στην Ακρόπολη γιατί ήθελε να τους εκδικηθεί για ένα παλιό αμάρτημά τους. Ήταν οι ίδιοι εργαζόμενοι που είχαν ξεσηκωθεί πριν από μια δεκαετία, όταν ο κ. Χριστοδουλάκης ως υπουργός οικονομικών του Σημίτη σχεδίαζε να εκχωρήσει ουσιαστικά την Ακρόπολη σε ξένους επενδυτές προκειμένου να αντλήσει νέα δάνεια. Τότε είχαν ξεσηκωθεί οι εργαζόμενοι στις εφορείες αρχαιοτήτων και είχαν αποτρέψει αυτό το σχέδιο. Σήμερα τιμωρούνται αναδρομικά ώστε να μην τολμήσουν να το ξανακάνουν.
Άλλωστε ο κ. Παπανδρέου το ομολόγησε εμμέσως πλην σαφώς. Τα μνημεία δεν είναι δημόσια αγαθά, δεν ανήκουν πριν απ' όλα σε όλο τον ελληνικό λαό, αλλά στην «παγκόσμια κληρονομιά» και επομένως«κανένας δεν έχει το δικαίωμα να ιδιοποιείται μία παγκόσμια κληρονομιά, όπως είναι η Ακρόπολη» (Βουλή, 15/10). Εκτός βέβαια από τους ιδιώτες επενδυτές και κερδοσκόπους που θα εμφανίσει η κυβέρνηση ως χορηγούς ή φορείς ανάδειξης αυτής «παγκόσμιας κληρονομιάς» με αραβικά, αμερικανικά, ντόπια και ομογενειακά κεφάλαια. Η αγορά κυριολεκτικά βοά από πληροφορίες για σκιώδεις συμφωνίες με συγκεκριμένα διεθνή επιχειρηματικά συμφέροντα που αφορούν στην τουριστική αξιοποίηση των αρχαίων και βυζαντινών μνημείων της χώρας. Γι' αυτό και η πρεμούρα του κ. Παπανδρέου να «παγκοσμιοποιήσει» την κληρονομιά. Τα μνημεία της χώρα αποτελούν ένα φιλέτο που εποφθαλμιούν πολλοί και για πολλά χρόνια.
Επίσης, κανείς δεν γνωρίζει τι έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση και ο κ. Παπακωνσταντίνου, ή τι έχει παραχωρήσει ως εγγυήσεις προκειμένου να αντλήσει δάνεια. Η δέσμευση των χρηματικών ροών από τα μουσεία και τα μνημεία της χώρας αποτελούν έναν από τους πιο προσφιλείς τρόπους που οι δανειστές της χώρας προτείνουν ήδη από την εποχή Μητσοτάκη και Σημίτη, προκειμένου να συνεχίσουν να την δανείζουν. Λέγεται ότι ήταν μια από τις παρεχόμενες εγγυήσεις της κυβέρνησης Σημίτη για να εξασφαλιστούν οι περίφημες συμφωνίες swap. Λέτε ότι γι' αυτό το λόγο αρνείται η κυβέρνηση να εμφανίσει τις συμφωνίες αυτές ακόμη και στην Eurostat;
Όπως και να 'χει είναι ένας από τους λόγους που η τωρινή κυβέρνηση, με τροπολογία στον νόμο που κατοχύρωνε το Μνημόνιο στις 8/5, έδωσε το ελεύθερο στον υπουργό οικονομικών να υπογράφει δανειακές ή άλλες διεθνείς συμβάσεις χωρίς να είναι υποχρεωμένος να τις περάσει από την Βουλή, ή να αποκαλύψει το περιεχόμενό τους. Το τι έχει υπογράψει ο υπουργός και η κυβέρνηση στις επιμέρους δανειακές συμβάσεις με τις χώρες που μας δανείζουν, αλλά και στις συμφωνίες με το Κατάρ και τους άλλους επίδοξους «επενδυτές», κρατιέται επτασφράγιστο μυστικό.
Τα πιο σημαντικά αρχαιολογικά και τουριστικά αξιοθέατα της χώρας είναι πρώτα στις λίστες των διεθνών επενδυτών για τέτοιου τύπου συμφωνίες (business deals). Φυσικά σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί η τυπική κυριότητα να παραμένει στο ελληνικό δημόσιο, αλλά ο επενδυτής έχει καθοριστικό λόγο στην αξιοποίηση του τιτλοποιημένου παγίου, ώστε να εισπράξει τουλάχιστον αυτά που του έχουν υποσχεθεί.
2. Τη μετοχοποίηση του δημοσίου, των οργανισμών και των υπηρεσιών του. Αυτό που ζητούν επισταμένα οι συντελεστές του σχεδίου εκποίησης της χώρας είναι όχι μόνο η διάθεση του πακέτου των μετοχών που κατέχει το δημόσιο, αλλά και η δημιουργία εταιριών χαρτοφυλακίου στις οποίες θα ανατεθεί η διαχείριση δημόσιων οργανισμών, υποδομών και παρεχομένων υπηρεσιών.
Τυπικό παράδειγμα η ανακοινωθείσα από την κυβέρνηση εταιρεία χαρτοφυλακίου (holding) που θα αναλάβει τα λιμάνια του Πειραιά, της Ελευσίνας, του Λαυρίου και της Ραφήνας. Οι εταιρείες αυτές διεθνώς στήνονται για δυο λόγους:
* Πρώτον, επιτρέπουν την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης και αξιοποίησης υποδομών, οργανισμών και έργων με μόνη την παραχώρηση ενός πακέτου μετοχών σε ιδιώτες με συμφωνίες συχνά κάτω από το τραπέζι.
* Δεύτερον, συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον των πιο κερδοσκοπικών κεφαλαίων διεθνώς, που αποβλέπουν σε μια γρήγορη μπάζα παίζοντας με την χρηματιστική αξία της επένδυσης και όχι με το όποιο τυχόν επιχειρηματικό κέρδος. Η πράξη έχει αποδείξει ότι οι εταιρείες αυτές, μαζί με τις υπεράκτιες εταιρείες (off shore), είναι οι καλύτεροι τρόποι ξεπλύματος πολιτικού και μη χρήματος διεθνώς. Ενώ μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε κάθε μορφή επένδυσης.
Στις υπερχρεωμένες χώρες της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής εταιρείες Ηolding, μέσω των οποίων το κράτος εγγυάται τα κέρδη των ιδιωτών επενδυτών, χτίζονται νοσοκομεία, σχολεία, δρόμοι, αεροδρόμια, λιμάνια κ.ο.κ.
Άλλωστε αυτό είναι το περιεχόμενο της στρατηγικής συμφωνίας με την Κίνα, η οποία δεν ήρθε να επενδύσει, ούτε καν σε υποδομές. Ήρθε να εξασφαλίσει διευκολύνσεις σε υπάρχουσες υποδομές - λιμάνια, οδικές μεταφορές, σιδηρόδρομος - προκειμένου να διευκολυνθεί η μεταφορά των εμπορευμάτων της στην καρδιά της ευρωζώνης. Η χώρα με τη συμφωνία αυτή εκχωρεί τις βασικές της υποδομές για να γίνει μεταπράτης της διεθνούς κίνησης εμπορευμάτων.
3. Την εκποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, την οποία οι εκτιμήσεις της αγοράς ανεβάζουν στα 280 ή και 300 δισ. ευρώ. Κι εδώ δεν πρόκειται απλώς για κτήρια και εγκαταστάσεις που ανήκουν στο Δημόσιο, αλλά και για το σύνολο της δημόσιας περιουσίας. Εδώ εντάσσεται και η απαίτηση για πώληση των ακατοίκητων νησιών της χώρας, η οποία δεν είναι τωρινή πρόταση.
Αυτός που πρώτος την έθεσε στο τραπέζι ήταν ο Στ. Μάνος ως υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο οποίος θεώρησε ότι έτσι όχι μόνο θα εισέρρεαν λεφτά για τους δανειστές, αλλά θα ξεκαθάριζε μια και καλή το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας και των «γκρίζων ζωνών» με την όμορη Τουρκία.
Μια άλλη πρόταση που έχει ήδη πέσει στο τραπέζι και συζητά σοβαρά η αγορά είναι ο δανεισμός του κράτους με εγγύηση τη δημόσια γη. Στο πακέτο περιλαμβάνονται και προτάσεις αξιοποίησής της με ποικίλους τρόπους από θεματικά πάρκα μέχρι ιδιωτικά θέρετρα. Σε αυτή την περίπτωση η γη θα δεσμευτεί εξαρχής από τους επενδυτές προς αξιοποίηση μέχρις ότου το κράτος αποπληρώσει τις υποχρεώσεις του.
4. Την εφαρμογή καθεστώτος Fast Track για ιδιωτικές επενδύσεις στον ελληνικό χώρο. Αυτό σημαίνει την αξιοποίηση της Ελλάδας για ιδιωτικές επενδύσεις υψηλής όχλησης για το περιβάλλον και την κοινωνία. Πρόκειται για επενδύσεις που κανονικά η εθνική νομοθεσία θα απαγόρευε ρητά την υλοποίησή τους για λόγους δημόσιας υγείας, προστασίας του περιβάλλοντος, ή ωμής παραβίασης των ανθρωπίνων και εργατικών δικαιωμάτων.
Η νομοθεσία Fast Track ψηφίστηκε ήδη το προηγούμενο καλοκαίρι από την κυβέρνηση Καραμανλή και με βάση αυτή κινείται η Λούκα Κατσέλη, που αναζητά τέτοιου είδους επενδύσεις ανά τον κόσμο.
Με βάση αυτόν τον νόμο οι προσφυγές πολιτών, αλλά και οι αποφάσεις των δικαστηρίων, μπορούν να παρακάμπτονται ως «γραφειοκρατικά εμπόδια» προκειμένου να προχωρήσουν αυτές οι επενδύσεις γρήγορα. Στη διεθνή αγορά σήμερα ακμάζει η έκδοση ομολόγων για την υποστήριξη της βιομηχανίας μεταποίησης πυρηνικών και τοξικών αποβλήτων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου, αλλά και πληροφορίες από την αγορά, η επίσκεψη του Νετανιάχου, πρωθυπουργού του Ισραήλ, συνοδεύτηκε από επιχειρηματικές συμφωνίες που αφορούν και στον τομέα της ενέργειας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για την εναπόθεση σε ελληνικό έδαφος πυρηνικών και τοξικών αποβλήτων από το Ισραήλ. Οι πληροφορίες λένε ότι οι περιοχές εναπόθεσης προετοιμάζονται ήδη στη Βόρεια Ελλάδα και ειδικότερα στη Μακεδονία και τη Θράκη.
5. Την εκχώρηση των πιο σημαντικών πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας. Σ' αυτούς εντάσσεται πρώτα και κύρια ο ορυκτός πλούτος. Τον Φεβρουάριο στο Λονδίνο έγινε άτυπη σύσκεψη επενδυτών όπου σύμφωνα με πληροφορίες υπήρξε ενδιαφέρον για την ιδιωτική αξιοποίηση των ορυκτών αποθεμάτων της Ελλάδας. Για τον σκοπό αυτόν προτάθηκε να συσταθούν εταιρείες με έδρα το Μπαχρέιν, τα Αραβικά Εμιράτα, κ.ά..
Αυτού του τύπου τις επενδύσεις προτίθεται να προσελκύσει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Ιδιώτες κερδοσκόπους που θα αναλάβουν να πουλούν στην Ελλάδα τον δικό της φυσικό πλούτο. Αν και το κύριο ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα γνωστά, αλλά και στα πιθανά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στο Αιγαίο και αλλού.
Ενδιαφέρον γι' αυτά εκδηλώνουν κατά κύριο λόγο αμερικανικές εταιρείες που θεωρούν ότι σ' αυτό το επίπεδο της διεθνούς τιμής του πετρελαίου, αλλά και στην προοπτική ανόδου της, ακόμη και κοιτάσματα που είχαν εκτιμηθεί παλιότερα ως ασύμφορα προς εκμετάλλευση σήμερα κρίνονται διαφορετικά.
Αυτό συμβαίνει ήδη με την οργανωμένη παραγωγική αποδυνάμωση της ΔΕΗ, της οποίας η ηλεκτροπαραγωγή έχει υποστεί καθίζηση άνω του 10% τους τελευταίους μήνες. Κάτι που οφείλεται πρώτα και κύρια στην διάλυση της λιγνιτοπαραγωγής. Η Ελλάδα προγραμματίζεται να μετατραπεί σε ενεργειακά εξαρτώμενη χώρα με τις βασικές υποδομές της ηλεκτροπαραγωγής ιδιωτικοποιημένες.
Ήδη το θέμα των μεγάλων υδροηλεκτρικών εγκαταστάσεων της ΔΕΗ έχει μπει στο τραπέζι της συναλλαγής με ιδιωτικά κυκλώματα. Κάτι που συνδέεται άμεσα και με την ιδιωτικοποίηση του νερού που ετοιμάζει για το 2011 η κυβέρνηση, η οποία βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με μεγάλες πολυεθνικές. Μια από αυτές είναι η γνωστή μας Bechtel που έχει αφήσει ιστορία με την ιδιωτικοποίηση του νερού στη Λατινική Αμερική. Φυσικά επειδή υπάρχουν πολλά μεσιτικά, μαύρο χρήμα, αλλά και πολιτικά ενδιαφερόμενοι για ένα τόσο μεγάλο deal, η ιδιωτικοποίηση θα προχωρήσει μέσα από ενδιάμεσα επιχειρηματικά σχήματα.
6. Την ιδιωτικοποίηση ολόκληρων περιφερειών της χώρας, όπως συμβαίνει εδώ και χρόνια σε μια σειρά υπερχρεωμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής, όπου εκχωρείται σε πολυεθνικές ή σε διεθνείς οίκους η διαχείριση και εκμετάλλευση περιοχών ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για την παγκόσμια αγορά.
Σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η περίφημη αξιοποίηση των «πράσινων νησιών» του κ. Παπανδρέου. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που η κυβέρνηση βιάζεται να προωθήσει το σχέδιο «Καλλικράτης», μιας και η επιβολή καθεστώτος περιφερειακής αυτονομίας ή ημιαυτονομίας - «τοπικών κυβερνήσεων» - υπήρξε πάντα το πρώτο βήμα γι' αυτού του είδους τις ιδιωτικοποιήσεις.
Το σχέδιο «Καλλικράτης» δεν αποδυναμώνει την κεντρική εξουσία υπέρ μιας δήθεν αποκέντρωσης των περιφερειών. Στην πραγματικότητα έχει στόχο να δυναμώσει τον αντικοινωνικό χαρακτήρα της κεντρικής εξουσίας, απαλλάσσοντάς την από την υποχρέωσή της να ασκεί εθνική πολιτική υγείας, παιδείας, πρόνοιας και υποδομών. Έτσι οι περιφέρειες θα πρέπει να κόψουν τον λαιμό τους να βρουν χρήματα για να ασκήσουν πολιτικές υγείας, παιδείας, πρόνοιας και για να επενδύσουν σε αναγκαίες υποδομές. Με αυτόν τον τρόπο η κεντρική εξουσία θα απομείνει ένας καθαρός φοροεισπρακτικός μηχανισμός χωρίς κοινωνικές ή εθνικές υποχρεώσεις.
Στον διεθνή οικονομικό Τύπο δημοσιεύονται όλο και περισσότερες πληροφορίες για συμφωνίες που βρίσκονται στα σκαριά σχετικά με ορισμένες περιφέρειες της χώρας, ιδίως για εκείνες με υψηλή τουριστική ανάπτυξη, όπως π.χ. είναι τα Δωδεκάνησα, αλλά και για περιοχές ιδιαίτερου στρατηγικού ενδιαφέροντος, όπως π.χ. είναι η Θράκη.
Ο «Καλλικράτης» έχει σχεδιαστεί για να διευκολύνει τέτοιου είδους συμφωνίες. Διαμελίζει το ενιαίο της ελληνικής επικράτειας, της ασκούμενης εθνικής κυριαρχίας, και διευκολύνει έτσι την αποδέσμευση εθνικού εδάφους πρώτα και κύρια για οικονομικούς λόγους. Η διεθνής πρακτική έχει δείξει ότι οι «τοπικές κυβερνήσεις», ιδίως των ακριτικών περιφερειών, προκειμένου να βρουν τα αναγκαία χρήματα, είναι πιο επιρρεπείς και ανοιχτές σε συμφωνίες αυτού του είδους.
Η ίδια η δυνατότητα επιβίωσης της χώρας αμφισβητείται πλέον ανοιχτά από τους ιθύνοντες της ευρωζώνης και τις αγορές. Αν χρειαστεί θα πρέπει τουλάχιστον οικονομικά να αποχωριστεί η χώρα από περιοχές και περιφέρειες, να πουλήσει την εκμετάλλευση των νησιών και τα δικαιώματα στο Αιγαίο. Η χώρα απειλείται να μεταβληθεί σε κράτος υβρίδιο, σε κράτος υπό αίρεση, διαρθρωμένο με ημι-αυτόνομες περιφέρειες εύκολα ιδιωτικοποιήσιμες και προσαρτήσιμες σε γειτονικά κράτη και κρατίδια ανάλογα με τα συμφέροντα των μεγάλων και κυρίως των ΗΠΑ.
Άλλωστε πρέπει να θυμόμαστε ότι βρισκόμαστε σε μια «Ενωμένη Ευρώπη» που δεν αναγνωρίζει κυρίαρχα κράτη, αλλά μόνο κυβερνήσεις και οικονομικές περιφέρειες. Είμαστε αλυσοδεμένοι σε μια «Ευρώπη των περιφερειών», όπως έχει αυτοχαρακτηρισθεί, όπου το καθεστώς της δεν επιτρέπει, όπως έλεγε πρόσφατα ο Ντάνιελ Γκρος, που αναφέραμε πιο πάνω, τα «αυγά» να παραμείνουν «αυγά». Από τη στιγμή που δέχτηκαν να υποστούν την ευρωπαϊκή ενοποίηση «τα αυγά έσπασαν και έγιναν ομελέτα.» Δεν μπορεί τώρα πια να ελπίζει κανείς ότι η ομελέτα θα γίνει ξανά αυγά. Πόσο μάλλον όταν τα αυγά είναι χαλασμένα όπως η χρεοκοπημένη Ελλάδα.
Επιτέλους, δικαιώνεται το όνειρο των προπατόρων της ένταξης της χώρας μας στην «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση», που ήθελαν ήδη από το 1961 όπως δήλωνε από τότε ο κ. Παπαληγούρας, υπουργός της τότε κυβέρνησης ΕΡΕ, να αφομοιωθεί η Ελλάδα μέσα σε μια Ευρώπη «ανοιχτών συνόρων», όπου δεν θα ενδιαφέρει τους Έλληνες ποιος θα είναι ο επικυριάρχος, όπως δεν ενδιαφέρει την οικονομία της Θήβας αν οι επιχειρήσεις ανήκουν σε Βοιωτούς ή Λακεδαιμονίους. Και επομένως οι εργαζόμενοι δεν θα ενδιαφέρονται αν θα έχουν κυρίαρχο κράτος ή όχι, αν θα είναι Ευρωπαίοι νομάδες σε μια διαρκή περιπλάνηση για το μεροκάματο, ή Έλληνες πολίτες με κατοχυρωμένα δικαιώματα πάνω στα οποία υποχρεωτικά θεμελιώνεται το δικό τους σύστημα διακυβέρνησης και τελικά αν η κυβέρνησή τους θα είναι τοποτηρητής ξένων συμφερόντων ή θα οφείλει να εκφράζει και να ικανοποιεί τα αιτήματα του ελληνικού λαού.
Άλλωστε το σχέδιο Καλλικράτης αυτό προσπαθεί να πετύχει. Δεν είναι μόνο ότι καταργεί και τυπικά κάθε έννοια «τοπικής αυτοδιοίκησης» μετατρέποντας τους ΟΤΑ και επίσημα σε παραμάγαζα της κεντρικής διοίκησης. Δεν είναι μόνο ότι διαλύει τις υποδομές σε δήμους και κοινότητες ώστε να παραδοθούν σε ιδιώτες ζωτικές υπηρεσίες προς τους δημότες. Δεν είναι μόνο ότι με τη διάλυση του δημοτικού και νομαρχιακού ιστού της χώρας ξεκινούν και οι μαζικές απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που απαιτεί η «τρόικα». Αλλά εισάγει από το παράθυρο την πολυζωνική ομοσπονδιακή οργάνωση του κράτους, κατατεμαχίζοντας το ενιαίο της εθνικής επικράτειας.
Όπου έγινε αυτό είχαμε σαν αποτέλεσμα ένα κράτος πολλών και διαφορετικών ταχυτήτων στην παιδεία, στην υγεία, στις υποδομές. Είχαμε την ανεπίσημη ή και επίσημη θεσμοθέτηση «φτωχών» και «πλούσιων» περιφερειών έρμαια των ιδιωτικών συμφερόντων. Είχαμε την ιδιωτικοποίηση ή και εκχώρηση ολόκληρων περιφερειών σε πολυεθνικές ή σε επενδυτικά σχήματα προκειμένου να αξιοποιηθούν και να βρεθούν πολυπόθητα έσοδα. Είχαμε το διαμελισμό του ίδιου του λαού ανάλογα με περιφερειακές, εθνοτικές, θρησκευτικές, ή άλλες ιδιαιτερότητες, που γέννησαν μίση και πάθη από τον μεσαίωνα.
Σήμερα, όλα τα κράτη με αυτή την περιφερειακή συγκρότηση, που επιδιώκει να επιβάλει η κυβέρνηση με τον Καλλικράτη, βρίσκονται σε κατάσταση εσωτερικής διάλυσης. Όχι μόνο τα «τριτοκοσμικά», όπου η περιφερειακή οργάνωση αποτελεί ένα άθλιο κατάλοιπο της αποικιοκρατίας, αλλά και τα σύγχρονα Ευρωπαϊκά κράτη. Δείτε τη γίνεται στην Ισπανία, με τις λιγότερο ή περισσότερο γνωστές αποσχιστικές βεντέτες των Βάσκων, των Καταλανών, κ.ά. Δείτε τη γίνεται στην Ιταλία με το αποσχιστικό κίνημα της Λίγκας του Βορρά, όπου έφτασαν ολόκληρες περιφέρειες - όπως αυτή της Τοσκάνης - να διαδηλώνουν σήμερα ότι δεν είναι Ιταλοί, ότι δεν οφείλουν να ανήκουν στην Ιταλία και ότι πρέπει να αναβιώσουν το δικό τους κράτος από την εποχή της «δημοκρατίας της Φλωρεντίας» την περίοδο της Αναγέννησης. Δείτε επίσης τι συμβαίνει στο Βέλγιο, όπου οι Φλαμανδοί ανακάλυψαν ξαφνικά στον 21ο αιώνα ότι πίσω στον μεσαίωνα αποτελούσαν ανεξάρτητο δουκάτο και επομένως οφείλουν να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους.
Δείτε τέλος τι γίνεται στην Κύπρο. Αυτό που οι αποικιοκράτες Άγγλοι και Αμερικανοί επιδιώκουν να επιβάλλουν στο νησί με τις λόγχες της τουρκικής εισβολής και κατοχής, αυτό που επεδίωξαν να νομιμοποιήσουν με το σχέδιο Ανάν το 2004, είναι το ίδιο με αυτό που επιδιώκεται να επιβληθεί και στην Ελλάδα. Αναίμακτα, ήσυχα και στα μουλωχτά ως «θεσμική ανασυγκρότηση» του κράτους υπό το καθεστώς της νέας κατοχής.
Το παλιό σχέδιο της ναζιστικής κατοχής να τεμαχιστεί η Ελλάδα σε τρεις διαφορετικές ζώνες, αναβιώνει σήμερα με τις 13 ημιαυτόνομες περιφέρειες του Καλλικράτη. Αυτή είναι μια ακόμη μεγάλη υπηρεσία που προσφέρει ετούτη η κυβέρνηση στο ελληνικό έθνος.
Με την μετεξέλιξη της Ελλάδας, από κυρίαρχο κράτος σε Ελλάδα των περιφερειών μέσα σε μια Ευρώπη των περιφερειών, φαντάζεται π.χ. το Στέϊτ Ντιπάρντμεντ ότι μπορεί η γίνει βιώσιμο και το άθλιο προτεκτοράτο που δημιούργησε η επέμβαση του ΝΑΤΟ στη πρώην Γιουγκοσλαβία και πασχίζει να αποκτήσει το όνομα Μακεδονία. Αντί να επιβιώνει μόλις και μετά βίας με την οικονομική βοήθεια από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, ας του δώσουμε τον αναγκαίο ζωτικό χώρο για να αποκτήσει ουσιαστική κρατική υπόσταση. Έτσι σκέφτονται στην Ουάσιγκτον αυτή τη στιγμή και βλέπουν στην ελεγχόμενη χρεοκοπία της χώρας μια θαυμάσια ευκαιρία να ξανανοίξουν το ζήτημα της αναδιάταξης των συνόρων στα Βαλκάνια. Όχι με όρους στρατιωτικοπολιτικούς, όπως παλιότερα, αλλά με όρους οικονομικής επιβίωσης με τους οποίους μπορούν να πετύχουν τα ίδια αποτελέσματα, αλλά χωρίς στρατούς, πολέμους και αίματα, που πάντα τείνουν να δημιουργούν καταστάσεις εκτός ελέγχου.
Αυτός ήταν κι ένας από τους βασικούς λόγους που ο κ. Ερτογκάν μας επισκέφτηκε με όλη την σουλτανική του κουστωδία με πάνω από 100 επιχειρηματίες για να προωθήσει στο παρασκήνιο συμφωνίες εκχώρησης ζωτικών συμφερόντων της χώρας για συνεκμετάλλευση από ελληνοτουρκικά επιχειρηματικά σχήματα. Υπό τις ευλογίες φυσικά των ΗΠΑ, που θέλουν το Αιγαίο ακραιφνώς Νατοϊκή θάλασσα, και φυσικά την προκλητική εθελοδουλία της κυβέρνησης.
Όταν μια χώρα έχει παραδοθεί στο χειρότερο οικονομικό καθεστώς κατοχής στην ιστορία της, είναι μάλλον αστείο να μιλά κανείς για εθνική κυριαρχία και προάσπιση των συμφερόντων της. Άλλωστε ο κ. Πάγκαλος μας ξεκαθάρισε ότι από τη στιγμή που η Ελλάδα προσέφυγε στο μηχανισμό στήριξης δεν μπορεί να θέσει «κόκκινες γραμμές». «Εδώ παρακαλάμε για βοήθεια, είπε, και εσείς θέλετε να βάλουμε όρους;»

Συνταγή ανικανότητας

Συνταγή ανικανότητας :
ΥΛΙΚΑ :
20 φακελάκια καταστρατήγησης κάθε μορφής δικαιωμάτων

45 κρόκοι νευρώσεων

7 κιλά κατάθλιψης σε σκόνη [καλό χτύπημα στο μπλέντερ αλλιώς σβολιάζει]

Άφθονη αερολογία [μην την λυπηθείτε ρίξτε όση θέλετε]

Αρκετή εσωστρέφεια πού θα φέρει απομόνωση

15 κιλά παραπλανητικής παιδείας

3 τηλεοράσεις [μία σε κάθε δωμάτιο] σε κανονική ένταση του ήχου

4 κούπες παραπληροφόρησης

3 κούπες του τσαγιού συζήτησης της βουλής

1 ματσάκι ηλιθίων σχολιαστών της καθημερινότητας

5 εντεταλμένοι υπουργοί παιδείας [ενίοτε και 6, 7, 8 αναλόγως την γέμιση]

Αρκετές drag queen μεσημεριανής ζώνης να εκφέρουν γνώμη για τον Καβάφη

10 αστρολόγοι για ερμηνεία των ανερμήνευτων

22 εκπρόσωποι της εκκλησίας [κατά προτίμηση φιλεύσπλαχνους ανθρωπιστές με βιβλική μορφή]

5 κουταλάκια της σούπας «μη εξυπηρέτησης στις δημόσιες υπηρεσίες»

2 κουταλάκια του γλυκού περαίωση [παλιά συνταγή αλλά ακόμη πιάνει]

6 ισχυρούς παράγοντες της χώρας για να σφίξει η μπεσαμέλ9 κύβους ΚΔΟΑ [ΚΔΟΑ: Κτηνώδης Δύναμη Ογκώδης Άγνοια]

Ψιλοκομμένη αδράνεια

Μισό ποτήρι του κρασιού παραοικονομία4 ολόκληρα ποτήρια ρουσφετιού

Πολύ εικονική σεξοπραγματικότητα

Καθόλου ηδονή (μην σας ξεγελάσουν κάποιες παλαιότερες συνταγές)

Αρκετή παράνοια σε συνδυασμό με λίγη νιρβάνα

Και τέλος ξηρούς καρπούς ευνουχισμού της σκέψης

Τα βάζουμε στο φούρνο μόνο για 20 λεπτά και το βράδυ θα το λατρέψει όλη η οικογένεια!

Βλαδίμηρος Κυριακίδης

Η ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟ 1843

Η ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟ 1843

Ο καθ. Θεοδόσης Π. Τάσιος για την ηθική στη πολιτική

. Κατα την αντίληψη του γράφοντος, αυτό που λέμε «ηθική» συμπεριφορά συνδέεται πιθανότατα με δύο, αλληλένδετους άλλωστε, σκοπούςπου υπηρετούν το Είναι (την Αυτοσυντηρησία καί την Αυτοεπιβεβαίωσή-μου): Δηλαδή συνδέεται αφενός με την Αλληλεγγύη (προϋπόθεση για την πρακτική επιβίωση της Ομάδας), και αφετέρου με την Συμπάθεια (την υποστασιακή ανάγκη να δομώ και να συντηρώ ενα Εγώ, καθρεφτιζόμενος στα μάτια του Αλλου). Αν νοιώθουμε την ανάγκη να αποπειραθούμε μιαν αποσαφήνιση της έννοιας της ηθικότητας (μιαν ενδεχόμενη ελάφρυνση απο μυθοποιητικά χαρακτηριστικά. Οπως το «μυστικό χάρισμα που δόθηκε στον άνθρωπο να διακρίνει το καλό απ΄ το κακό». Ή, όπως ο ορισμός της ηθικότητας ως «υπακοής στις δείνα εντολές»- θρησκευτικής συνήθως προελεύσεως…), τότε η ως άνω διττή λειτουργία του Ηθους, μπορεί ν΄ αποτελέσει κι ενα χρήσιμο εργαλείο για την κατανόηση των κοινωνιών των ανθρώπων καί των ζώων.

Σημειωτέον οτι η θεώρηση αυτή δέν αντιφάσκει με την εξελικτική ερμηνεία της ηθικής, αφού αναγνωρίζει την ισχυροποίηση της Ομάδας χάρις στην «ηθική» συμπεριφορά των μελών-της (και επομένως την απόκτηση σπουδαίου πλεονεκτήματος στον εξελικτικό ανταγωνισμό- για να επιβιώσουν τελικώς μόνον εκείνες οι Ομάδες των οποίων τα μέλη νοιώθουν αυτήν την ηθική). Η διττή ερμηνεία την οποία ακολουθούμε, προσθέτει απλώς άλλο ένα κίνητρο ηθικής συμπεριφοράς (κίνητρο για την ικανοποίηση και μιας άλλης κατηγορίας υπαρξιακών αναγκών)- χωρίς καθόλου να αρνείται την πρώτη ερμηνεία.

Ανάλογα, η ως άνω διττή ερμηνεία δέν αντιφάσκει ούτε και προς την ιδεαλιστική άποψη της «ικανότητας του Ανθρώπου να ακολουθεί το Αγαπάτε Αλλήλους»: Πράγματι, η δεύτερη λειτουργία του ήθους την οποία υποθέτουμε εδώ, υποδεικνύει το άμεσο υποστασιακό κέρδος που έχεις όταν συμπάσχεις με τον Πλησίον σου. Με αυτά τα δεδομένα, σ΄ αυτά που ακολουθούν θα αποδίδομε τον όρο «ηθικό» σε κάθε χαρακτηριστικό συμπεριφοράς ζώων ή ανθρώπων το οποίο θα αντικρίζει μιάν απ΄ τις δυό ή αμφότερες τις λειτουργίες του ηθικού ενεργήματος τις οποίες διατυπώσαμε στην αρχή αυτής της παραγράφου.

Μέλανας Δρυμός No1 (Black Forest)

Check out this SlideShare Presentation: Το τραγούδι που ακούγεται είναι από Breakfast at Tiffany's από την ορχήστρα του Allen Toussant. To αθάνατο φίλμ του 1961 εκει που σε ένα ταξι μέσα η περιφημη ντίβα Audrey Hepburn πετάει την επαναστατική της ατάκα: " People don't belong to people".

Schwarzwald 1

View more webinars from Dennis Labadarios.