Mater Familias.

Πλατεία Λαυρίου.8 το βράδυ. Μία μεγαλόσωμη Αφρικανή περίμενε υπομονητικά το λεωφορείο. Γεροδεμένη γύρω στα 30. Δίπλα της τα τρία της παιδάκια .Τεσσάρων έως εφτά ετών. Φασαριόζικα και παιχνιδιάρικα.

Όπως όλα τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία. Κοντά στην μητέρα τους.Δεν απομακρύνονταν και τα μάτια τους ήταν καρφωμένα στην μητέρα. Μιλούσαν καλά ελληνικά αλλά λέγανε και κάτι στην μητρική τους γλώσσα..Αυτή τους μιλούσε χαμηλόφωνα στην γλώσσα της. Προσπαθούσε να τους συνετίσει. Αυστηρή ,υπεύθυνη αλλά και γεμάτη ψυχική δύναμη. Εξουσίαζε την οικογένεια .Με λίγα λόγια .Με αποφασιστικά μάτια .

Στα χέρια της κρατούσε δύο μεγάλες σακούλες. Στην μέση της είχε περασμένη μία μεγάλη μαντίλα. Λουλουδάτη. Συνηθισμένη να κουβαλάει τα βάρη της οικογένειας. Μου θύμιζε έναν αρχηγό. Κάποιας άγριας φυλής. Συνηθισμένη να αντιμετωπίσει προβλήματα σίτισης και κυρίως αρρώστιας. Ποιός ξέρει τι βάσανα πέρασε αυτή η γυναίκα για να φτάσει στην Ελλάδα;. Τα δικά της παιδιά πάντως ήταν τυχερά και έδειχναν καλοθρεμμένα και υγιέστατα. Μάλλον είχανε γεννηθεί στην χώρα μας.
Η γυναίκα είχε στο νου της στα τρία ζωηρά και στο μικρό της. Ένα σοκολατένιο κουκλάκι που το κρατούσε σφιχτοδεμένο .Στην πλάτη της.

Με μία μαντίλα ,περασμένη από την μέση της ,είχε φτιάξει ένα άτυπο μάρσιπο(τύφλα να έχουν τα ακριβά και δυσεύρετα baby sling ή baby pouch.) .Το πανέμορφο κοριτσάκι κουνούσε ποδαράκια και χεράκια Τα μαλλιά της πλεγμένα σε δεκάδες κοτσιδάκια με πολύχρωμές χάντρες που βγάζανε ένα μεταλικό ήχο όποτε γυρνούσε το κεφαλάκι της. Με πολύ χάρη γυρνούσε δεξιά και αριστερά το κεφαλάκι της κοιτάζοντας, γεμάτη περιέργεια τον κόσμο γύρω της. Με είδε και αμέσως άρχισε να κάνει γλύκες .Γύριζε τα μαύρα και υγρά ματάκια της προς τα πάνω και περίμενε τις αντιδράσεις μου. Κρύβονταν πίσω από την φαρδιά πλάτη της μητέρας της και έριχνε κρυφές περίεργες ματιές προς εμένα. Της έκανα τζά και το χάρηκε ιδιαίτερα. Η μητέρα με κοιτούσε ήρεμα και καλοσυνάτα. Κατάλαβε ότι έχω μεγάλη αδυναμία στα παιδιά.
Το λεωφορείο αργούσε και τα παιδιά έδειχναν να χάνουν την υπομονή τους. Δεν διαμαρτυρήθηκαν αλλά η κούραση είχε επιβραδύνει το παιχνίδι τους. Η μικρούλα είχε γλαρώσει. Η μητέρα κουνούσε απαλά το σώμα της πέρα δώθε για να βοηθήσει την κατάσταση. Ο ύπνος που τρέφει τα παιδιά δεν άργησε να έρθει και η μικρή αποκοιμήθηκε. Το κεφαλάκι της έπεφτε προς τα πίσω.

Δεν πρόλαβα να πλησιάσω την μάνα για να της επιστήσω την προσοχή. Το έκανε ένα από τα παιδιά της. Σε κλάσμα δευτερόλεπτο η μητέρα άλλαξε στυλ .Μάζεψε την μαντίλα προς τα πάνω για να καλύψει το κορμάκι της μικρής και να την σκεπάσει ολοκληρωτικά. Τώρα το κεφαλάκι ήταν προστατεμένο και η μικρή ξεκουράζονταν στην πλάτη της μητέρας της. Θαύμασα την ετοιμότητα της και οφείλω να ομολογήσω ότι η αμέσως επόμενη σκέψη ήταν ότι παντού σε όλο τον κόσμο δεν έχει καμία σημασία το χρώμα του δέρματος. Η μάνα είναι μόνο μία και πάντα θα προσέξει τα παιδιά της. Με την ίδια αγάπη και την στοργή είτε είναι στην Αφρική είτε στην Ευρώπη. Με την σωματική επαφή που έχει με το παιδί της θα του πάντα δίνει δύναμη. Πάντα θα του μεταγγίζει θετική ενέργεια. Πάντα θα τον στηρίξει
Δίπλα μας σταμάτησε ένα αυτοκίνητο. Η συνοδηγός παρατήρησε το απλό δέσιμο της μαντίλας και πόσο ήσυχα κοιμόταν η μικρή. Προφανώς ήταν μάνα και η ίδια. Μάλλον ταλαιπωρημένη από κάποιο παιδάκι που δεν κοιμάται τόσο εύκολα. Χαμογέλασε στην κοιμισμένη μικρή και σχολίασε με θαυμασμό το δέσιμο και την εφευρετικότητα της αφρικανής. Ίσως και να ζήλεψε λίγο. Ο σύζυγος της πρότεινε να κλέψει την πατέντα. Και να την εφαρμόσει στο δικό της μωράκι.. Γελάσανε και φύγανε.
Σε λίγο ήρθε το λεωφορείο και η οικογένεια ανέβηκε. Πρώτα τα παιδιά και μετά η μάνα. Φεύγοντας μου έριξε μία ματιά. Η κουρασμένη αλλά και γεμάτη ευθύνη αρχηγός της οικογένειας (mater familias) μπήκε στο λεωφορείο. Κατάλαβα ,από την ματιά της ότι στο σπίτι την περιμένει πάρα πολύ δουλειά και πολύ λίγη ..βοήθεια.

Ευγενία Ηλιοπουλου

Πλαστική Χειρουργός