Οι καταπατητές των Αθηνών 4/4

Ελ­λη­νες α­γο­ρα­στές

Στην Ελ­λά­δα που έ­βγαι­νε κα­θη­μαγ­με­νη α­πο τον πό­λε­μο και α­πό την αιώ­νων υ­πο­τα­γή στους Τούρ­κους α­φε­ντά­δες τα χρη­μα­τι­κά μέ­σα ή­ταν ε­ξαι­ρε­τι­κά πε­ριο­ρι­σμέ­να.- Ε­κτός α­πο τους κα­πε­τα­ναί­ους της Υ­δρας και κά­ποιους ε­μπό­ρους α­πο διά­φο­ρα μέ­ρη της Ελ­λά­δας/οι Ελ­λη­νες
που μπο­ρού­σαν να δια­θέ­σουν ση­μα­ντι­κά χρη­μα­τι­κά πο­σά ε­κεί­νη την ε­πο­χή προ­έρ­χο­νταν α­πό χώ­ρους ε­κτός Ελ­λά­δας.- Κυ­ρί­ως έ­μπο­ροι α­πο την Κων/πο­λη και άλ­λα λι­μά­νια του Ε­ξω­τε­ρι­κού και κυ­ριώ­τα­τα Ελ­λη­νες έ­μπο­ροι,κτη­μα­τί­ες και η­γε­μο­νες α­πο την Μολ­δο­βλα­χί­α, Κων­στα­ντι­νου­πο­λί­τες την κα­τα­γω­γή ως ε­πί το πλει­στον.-

Ε­τσι στην Α­θή­να του 1830 ό­που έ­γι­ναν και οι πρω­τες και με­γα­λύ­τε­ρες ε­πεν­δύ­σεις σε κτη­μα­τι­κές πε­ριου­σί­ες στο Νέ­ο Ελ­λη­νι­κό Κρά­τος α­να­πό­φευ­κτα οι κυ­ριοι α­γο­ρα­στές ή­ταν α­πο τις πιό πά­νω προ­ε­λεύ­σεις.-

Η οι­κο­γέ­νεια των Φε­νερ­λή­δων α­πο την Πό­λη με α­γο­ρές κυ­ρί­ως πε­ρι­βο­λιών , ε­λαιο­δέν­δρων και σπι­τιών στην Α­θή­να για πο­σό πε­ρί­που 80.000 γροσ­σί­ων.- Οι πρί­γκη­πες Κα­τα­κου­ζη­νός, Κα­ρα­τζάς και Βο­τζα­ρης α­πο την Μολ­δο­βλα­χί­α με α­γο­ρες πολ­λών χι­λιά­δων γροσ­σί­ων ο κα­θέ­νας και με α­γο­ρές σπι­τιών ,οι­κο­πε­δων και με­γά­λων κτη­μά­των, οι Υ­δραί­οι Μια­ού­λης Ιω­άν­νης/υ­ιός του Αν­δρέ­α Μια­ού­λη και Δη­μη­τριος Θε­ο­δω­ρά­κης συγ­γε­νής του Λά­ζα­ρου Κου­ντου­ριώ­τη, οι Σού­τζοι, οι Σκυ­λι­τζη­δες α­πο την Χί­ο, ο Α. Λου­ριώ­της που πλού­τι­σε α­πο τα δά­νεια της α­νε­ξαρ­τη­σί­ας, ο Α. Κο­ντό­σταυ­λος α­πο την Χί­ο, οι Ρα­γκα­βή­δες α­πο την Πό­λη.-

Αυ­τοί έ­κα­ναν τις πιό με­γά­λες α­γο­ρές και διέ­θε­σαν το μέ­γα μέ­ρος
των χρη­μά­των που πλη­ρώ­θη­καν τό­τε στους Τούρ­κους α­γά­δες.-

Ως εί­ναι φυ­σι­κό ό­ταν η Α­θή­να θα κα­τα­στεί η πρω­τεύ­ου­σα του Νέ­ου Ελ­λη­νι­κου Κρά­τους αυ­τοί α­πο την μί­α θα πλου­τί­σουν με την κερ­δο­σκο­πί­α ε­πά­νω στην Γη και α­κό­μη και μέ­χρι και ση­με­ρα οι διά­δο­χοι τους α­πο­λαμ­βά­νουν πολ­λών ει­δών ο­φε­λή­μα­τα α­πο την τό­τε
προ­νο­η­τι­κο­τη­τα των προ­γό­νων τους.- Με το κύ­ρος που τους έ­δι­δε η κα­το­χή της Γής και των κτη­μά­των μπό­ρε­σαν α­κό­μη πιό εύ­κο­λα να κα­τα­λά­βουν καί­ριες θέ­σεις του το­τε συ­γκρο­τού­με­νου μη­χα­νι­σμου του Ελ­λη­νι­κού Κρά­τους.- Τους βρί­σκου­με στην με­τέ­πει­τα Ι­στο­ρί­α της
Α­θή­νας και της Ελ­λά­δας σε θέ­σεις κλει­διά της Διοί­κη­σης, του Στρα­τού,της Δι­καιο­σύ­νης.-

Σε ο­λη αυ­τή την ι­στο­ρί­α οι Α­θη­ναί­οι ει­ναι οι με­γά­λοι χα­μέ­νοι.-
Δεν μπο­ρού­σαν να πα­ρα­κο­λου­θή­σουν ού­τε να συ­να­γω­νι­στούν τους
άλ­λους Ελ­λη­νες στις α­γο­ρες κτη­μά­των .-Ο πε­ρι­βό­η­τος Ζα­χα­ρί­τζας
μό­νο μί­α α­γο­ρά 10.000 γροσ­σί­ων έ­χει κά­νει .- Α­πό τους Α­θη­ναί­ους
μπο­ρε­σαν και δρα­στη­ριο­ποι­ή­θη­καν σε αυ­τήν συ­γκυ­ρί­α μό­νο ο Χρ.
Του­φε­ξής και αυ­τός μό­νο σε μι­κρές α­γο­ρες κυ­ρί­ως ερ­γα­στη­ρί­ων στην
Πό­λη της Α­θή­νας ,ο Κυ­ριά­κος Πιτ­τά­κης σε μι­κρές α­γο­ρές οι­κο­πέ­δων
και ο­ρι­σμέ­νοι άλ­λοι σε πε­ρι­θω­ρια­κές ό­μως και μι­κρής α­ξί­ας α­γο­ρές
.-Φυ­σι­κά οι α­πλοι άν­θρω­ποι της Α­θή­νας πα­ρί­στα­ντο ως θε­α­τές σε ό­λη αυ­τή την ι­στο­ρί­α

Μο­νο σαν με­σί­τες μπο­ρε­σαν να δια­κρι­θούν ο­ρι­σμέ­νοι Α­θη­ναί­οι ε­κεί­νοι την επ­πο­χή και κυ­ριώ­τε­ρος α­πο αυ­τούς ο γνω­στός Ιω­άν­νης Βλά­χος.-Η ε­να­πο­μεί­νου­σα ω­φέ­λεια των Α­θη­ναί­ων α­πο αυ­τή την ι­στο­ρί­α εί­ναι τα λι­γο­στά γρόσ­σια για τις μαρ­τυ­ρί­ες πρός ό­φε­λος των με­γα­λο­σχη­μό­νων α­γο­ρα­στών.-

Ως α­γο­ρα­στη στην Α­θή­να συ­να­ντού­με και κά­ποιον Μα­κρο­γιάν­νη υ­ιο του Κων­στα­ντη.-Α­πό ο­ρι­σμέ­νες συ­μπτώ­σεις α­ξί­ζει να ε­ρευ­νη­θεί η εκ­δο­χή αν πρό­κει­ται πε­ρί του γνω­στου Στρα­τη­γού Μα­κρυ­γιάν­νη και αν ό­ντως τον πα­τέ­ρα του τον έ­λε­γαν Κων­στα­ντή κα ό­χι Δη­μή­τριο
ό­πως ι­σχυ­ρί­ζε­ται ο Βλα­χο­γιάν­νης.-

Λέ­γει συ­γκε­κρι­με­να ο Βλα­χο­γιάν­νης /-Το ο­νο­μα του πα­τέ­ρα του
Μα­κρυ­γιάν­νη δεν μας μαρ­τυ­ρει­ται εγ­γρά­φως.-Ε­πει­δή ό­μως ο α­δελ­φός
του υ­πέ­γρα­φε ως /του Δη­μή­τρη/ ή­τοι υ­ιός του Δη­μή­τρη συ­νά­γε­ται το
συ­μπε­ρα­σμα ό­ι ο πα­τέ­ρας του Μα­κρυ­γιάν­νη ε­λέ­γε­το Δη­μή­τρης.- Α­πο
την με α­ριθ­μό 224 α­πο­στο­λή πω­λη­τη­ρί­ου της Ε­πι­τρο­πής των Α­θη­νών
πρός τον Δ. Περ­ρού­κα πρός ε­πι­κύ­ρω­ση α­να­φέ­ρε­ται ως α­γο­ρα­στης ο
Μα­κρο­γιάν­νης ο υ­ιός του Κων­στα­ντή δυο ο­σπι­τιών στην πό­λη της
Α­θή­να για 2.100 γρόσ­σια.- Βέ­βαια θα μπο­ρού­σε να εί­ναι κά­ποιος
άλ­λος Μα­κρυ­γιάν­νης ε­κεί­νης της ε­πο­χής α­φού το ό­νο­μα το έ­φε­ραν
και άλ­λοι Α­θη­ναί­οι και μή.-Ο­δη­γου­μαι στην ε­ξέ­τα­ση της εκ­δο­χής
πε­ρί του ό­τι πρό­κει­ται πε­ρί του γνω­στου Μα­κρυ­γιάν­νη για τους πιό
κά­τω λό­γους.

- α/ Ο ει­ρη­μέ­νος Μα­κρο­γιάν­νης α­γο­ρά­ζει δια ε­πι­τρό­που που ση­μαί­νει ό­τι λει­πει στο τέ­λος του 1830 α­πό την Α­θή­να.- Αυ­το συμ­βαί­νει και με τον γνω­στο Μα­κρυ­γιάν­νη ο ο­ποιος ε­κεί­νο τον
και­ρό ευ­ρί­σκε­ται στο Αρ­γος.

- β/Ο­ταν το πω­λη­τη­ριο του Μα­κρυ­γιάν­νη ε­πε­κυ­ρώ­θη α­πο τον Περ­ρού­κα το πα­ρέ­λα­βε στην Α­θή­να για λο­γα­ρια­σμό του ο η­γού­με­νος της Μο­νής Πε­τρα­κη Διο­νύ­σιος τον Μά­ιο του 1831.-
Και τό­τε ο Μα­κρυ­γιάν­νης ευ­ρί­σκε­το ε­κτός Α­θη­νών .-Ο δε Διο­νύ­σιος
γνω­ρί­ζου­με α­πο τον Κώ­δι­κα του Πα­να­γή Πού­λου ό­τι έ­χει στε­νές
σχέ­σεις και με την οι­κο­γέ­νεια της γυ­ναί­κας του Μα­κρυ­γιάν­νη ,
θυ­γα­τέ­ρας του Χα­τζη Γε­ωρ­γα­ντά Σκου­ζε και με την οι­κο­γέ­νεια της
συ­ζύ­γου του Αν­δρε­α Κο­πι­δη, θυ­γα­τέ­ρας του Μή­τρου Σουρ­με­λη.-

Η πλή­ρης α­πό­δει­ξις βε­βαιως θα ή­το η το­πο­θέ­τη­ση των δύ­ο α­κι­νή­των αυ­τών στην Α­θή­να/ ευ­ρί­σκο­νται στην ε­νο­ρί­α του Σω­τή­ρος σύμ­φω­να με τους μάρ­τυ­ρες, ή­τοι στην ση­με­ρι­νη Πλά­κα/,ή αν ο Μα­κρυ­γιάν­νης ή οι κλη­ρο­νό­μοι του ει­χαν σχέ­ση με τα πιό πά­νω α­κί­νη­τα.- Η
προ­σω­πι­κή μου ά­πο­ψη εί­ναι ό­τι πολ­λές ει­ναι οι πι­θα­νό­τη­τες να πρό­κει­ται πε­ρί του γνω­στου Μα­κρυ­γιάν­νη ο ο­ποιος αυ­τή την ε­πο­χή δεν α­πο­κα­λεί­ται πλέ­ον Στρα­τη­γός και ο­τι το ό­νο­μα του πα­τέ­ρα του ή­ταν πράγ­μα­τι Κων/νος και ό­χι Δη­μή­τριος.-


Ξέ­νοι α­γο­ρα­στές


Οι ξέ­νοι α­γο­ρα­στές στα Τουρ­κι­κά κτή­μα­τα της Ατ­τι­κής δεν ή­ταν
πολ­λοί ή­ταν ό­μως ό­λοι ση­μα­ντι­κά πρό­σω­πα.-

Ο Αγ­γλος Γε­ώρ­γιος Φίν­λευ και η Δου­κισ­σα της Πλα­κε­ντιας ή­ταν οι
ση­μα­ντι­κώ­τε­ροι α­πο πλευ­ράς α­γο­ρών.- Ο Φίν­λευ έ­κα­νε α­γο­ρές πο­σού
πε­ρί­που 200.000 γροσ­σί­ων . ή­τοι ή­το α­πο τους δια­θέ­σα­ντας τα
με­γα­λύ­τε­ρα πο­σα ε­κεί­νη την ε­πο­χή αν ό­χι το με­γα­λύ­τε­ρο.- Ο Γε­ωρ­γιος Φίν­λευ ο γνω­στός Αγ­γλος δη­μο­σιο­γρά­φος και ι­στο­ρι­κός ή­ταν α­πο τους Αγ­γλους Φιλ­λέ­λη­νες που α­γά­πη­σε την Ελ­λά­δα και συμ­με­τεί­χε ε­νερ­γά στην Ελ­λ. Ε­πα­νά­στα­ση.-

Το Φθι­νό­πω­ρο του 1830 ευ­ρί­σκε­το στην Αι­γι­να α­πο ό­που ει­χε
αλ­λη­λο­γρα­φί­α με τον Α.Γέ­ρο­ντα .-Αρ­χι­κά α­πευ­θύν­θη­κε πρός τον
Αυ­στρια­κό πρό­ξε­νο σ­την Α­θή­να Γρό­πιο για να ζη­τή­σει γράμ­μα
συ­στα­τι­κό πρός τον Χα­τζη Ι­σμα­ήλ Μπε­ή.-Αν­θρω­πος με ι­σχυ­ρες φι­λί­ες
και προ­σβά­σεις ε­κεί­νη την ε­πο­χή ει­χε α­πο­φα­σί­σει να α­γο­ρά­σει
πολ­λά κτή­μα­τα στην Α­θή­να.-Α­πό αλ­λη­λο­γρα­φί­α του α­πό Σε­πτέμ­βριο
του 1830 έ­ως και Μάρ­τιο του 1831 πλη­ρο­φο­ρού­με­θα ό­τι
χρη­σι­μο­ποί­η­σε σανν κύ­ριους πλη­ρε­ξου­σί­ους για την α­γο­ρα κτη­μά­των
στην Α­θη­να τους Α­νάρ­γυ­ρο Πε­τρά­κη, Γέ­ωρ­γιο Ψύλ­λα .- Η συ­χνο­τη­τα
των ε­πι­στο­λών του το διά­στη­μα Νο­εμ­βρί­ου 1830 και Μαρ­τί­ου /28
ε­πι­στο­λές γύ­ρω α­πο τα θέ­μα­τα για τις α­γο­ρές που έ­κα­νε στην
Α­θή­να/ ( για τους τρα­πε­ζί­τες που χρη­σι­μο­ποί­η­σε, τα πο­σά που πλη­ρω­σε και σε ποιούς στην Α­θή­να, τα κτή­μα­τα που α­γο­ρα­σε) εί­ναι ε­ντυ­πω­σια­κή.- Ο Γε­ώρ­γιος Φίν­λευ σαν α­γο­ρα­στής με­γά­λων κτη­μά­των ε­θί­γε­το ά­με­σα α­πο την μη α­να­γνώ­ρι­ση της νο­μι­μό­τη­τας αυ­τών των
τί­τλων
.-Ε­τσι και η­ α­πό Μαρ­τί­ου 1831 δια­μαρ­τυ­ρί­α του ο­μού με
Ζω­γρά­φο, Σού­τζο και Κα­τα­κου­ζη­νό πρός τον ί­διο τον Κα­πο­δί­στρια.-
Στη συ­νέ­χεια της Ι­στο­ρί­ας των Τουρκι­κών ι­διο­κτη­σιών των Α­θη­νών
και με­τά α­πό το 1831 ο Γ. Φίν­λευ υ­πήρ­ξε α­πο τους κυ­ριους μο­χλούς
της α­ντι­δρά­σε­ως για την α­να­γνώ­ρι­ση της νο­μι­μό­τη­τας των
α­γο­ρα­πω­λη­σιών των τζι­φλι­κί­ων.-Με συ­νε­χείς πιέ­σεις και ε­πι­στο­λές
πρός τον Ε. Lyons πρε­σβευ­τή της Αγ­γλί­ας στην Ελ­λλά­δα, με
ε­πι­στο­λές πρός τον ί­διο τον Υ­πουρ­γό Ε­ξω­τε­ρι­κών της Αγ­γλί­ας τό­τε
Λόρ­δο Πάλ­μερ­στον και με δη­μο­σιευ­μα­τα στον τυ­πο της Α­θή­να , με το
πα­ρώ­νυ­μο / Προ­μη­θεύς / κι­νού­σε Θε­ούς και Δαί­μο­νες για να
κα­το­χυ­ρώ­σει τα προ­σω­πι­κά του συμ­φέ­ρο­ντα σε βά­ρος του ελ­λη­νι­κού
Δη­μο­σί­ου.-Α­πό αυ­τή την πλευ­ρά η πο­λι­τεί­α του δεν προ­σε­φε­ρε
ι­διαί­τε­ρες ω­φέ­λειες στην Ελ­λά­δα.- Ει­ναι πα­ροι­μιώ­δης η α­ντί­δρα­ση
του για τον νό­μο του 1836 που ε­πέ­βαλ­λε φό­ρο 25% στους καρ­πούς
α­πο τα βε­λα­νι­δό­δεν­δρα για τα κτη­μα­τα της Ατ­τι­κής., φο­ρο­λο­γώ­ντας τα
δη­λα­δή σαν Ε­θνι­κή Δη­μό­σια πε­ριου­σί­α ε­νώ ή­δη του εί­χε
α­να­γνω­ρι­στεί η νο­μι­μό­της του τί­τλου του τζι­φλι­κί­ου του Λιόσ­ια ,
και ο α­γώ­νας που εί­χε κά­νει τό­τε για την κα­ταρ­γη­ση του.-Α­κό­μη
συ­νε­χείς ή­ταν οι διε­νέ­ξεις του με τους Με­νι­διά­τες χω­ρι­κούς που
δεν του πα­ρε­βιά­ζαν τα δι­καιώ­μα­τα του στο κτή­μα του αυ­τό.-/που το
εί­χε α­γο­ρά­σει για 64.000 γρόσ­σια α­πο τους υ­ιούς του Κια­μήλ -Μπέ­η
/.- Ι­στο­ρι­κά κρι­νό­με­νος ο Φίν­λευ α­πο αυ­τήν την συ­μπε­ρι­φο­ρά δεν
μπο­ρεί να α­πο­φύ­γει την μομ­φή ό­τι σε αυ­τό το ζή­τη­μα υ­πήρ­ξε
φι­λο­χρή­μα­τος και ο­τι το­πο­θέ­τη­σε το προ­σω­πι­κό συμ­φέ­ρον πά­νω α­πό
κά­θε φιλ­λε­λη­νι­σμό και α­γά­πη πρός τον τό­πο.- Η Δού­κισ­σα της
Πλα­κε­ντί­ας έ­κα­νε και αυ­τή με­γά­λες α­γο­ρές στην Ατ­τι­κή ό­χι ό­μως σε
τζι­φλί­κια αλ­λά σε πε­ρι­βο­λια και κτη­μα­τα και ε­λαιό­δεν­δρα σε
διά­φο­ρες το­πο­θε­σί­ες των Α­θη­νών .- Συ­νο­λι­κά ε­ξό­δευ­σε πε­ρί τα
150.000 γρόσ­σια.- Αλ­λοι ξέ­νοι α­γο­ρα­στές υ­πήρ­ξαν βε­βαιως ο
Αυ­στρια­κός πρό­ξε­νος Γρό­πιους και ο Αγ­γλος Ναύ­αρ­χος Μάλ­κολ­μ .-

Ο­λο αυ­τό το Λό­μπυ των α­γο­ρα­στών α­σφα­λώς και έ­παι­ξε τον ρό­λο του
στην ε­πι­λο­γή της Α­θή­νας σαν πρω­τεύ­ου­σας του Νέ­ου Ελ­λη­νι­κού
Κρά­τους .- Η Α­θή­να βέ­βαια εί­χε τον πρώ­το λό­γο πρός τού­το και γι
αυ­τό α­κρι­βώς άλ­λω­στε α­γό­ρα­σαν ε­κεί πλήν ό­μως στην ε­πι­λο­γή με­τα­ξύ
Κο­ρίν­θου και Α­θη­νών του 1834 εί­χαν και αυ­τοι τον λό­γο τους.- Τα
κέρ­δη α­πο αυ­τες τις α­γο­ρές υ­πήρ­ξαν ά­με­σα και ση­μα­ντι­κά._ Μας το
μαρ­τυ­ρεί και ο Γ. Ψύλ­λας στα α­πο­μνη­μο­νευ­μα­τα του και άλ­λες
πη­γες.- Στα 1834 η α­ξί­α των κτη­μά­των εί­χε τε­τρα­πλα­σια­σθει.-

Οι τι­μες των α­γο­ρών υ­πήρ­ξαν χα­μη­λές.-Βέ­βαια η πλη­θω­ρα των
α­γο­ρα­στών έ­κα­νε τους Τούρ­κους να α­νε­βά­σουν κά­πως τις τι­μές πλήν
ό­μως το πε­ριο­ρι­σμέ­νο του χρό­νου μέ­σα στον ο­ποιο έ­πρε­πε να
γί­νουν, ας μην ξε­χνού­με ό­τι ό­λες οι με­τα­βι­βά­σεις έ­γι­ναν σε
διά­στη­μα πέ­ντε πε­ρί­που μη­νών , συ­νέ­τει­νε στο να πα­ρα­μεί­νουν
ε­ξαι­ρε­τι­κά χα­μη­λές.-Ο Μα­κρυ­γιάν­νης μας πα­ρα­δί­δει στα
α­πο­μνη­μο­νεύ­μα­τα του ό­τι η γή πω­λή­θη­κε έ­να γρόσ­σι το στρέμ­μα,
τι­μή ω­ποσ­δή­πο­τε χα­μη­λή για ε­κεί­νη την ε­πο­χή.-

Μαρ­τυ­ρί­ες

Λό­γω της μη εμ­φά­νι­σης του κτη­μα­το­λο­γί­ου της Ατ­τι­κής και λό­γω της
μη υ­πάρ­ξε­ως τί­τλων εκ μέ­ρους των Τούρ­κων / πραγ­μα­τι­κής ή
ε­φευ­ρε­μέ­νης / ευ­ρέ­ως χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν οι μαρ­τυ­ρί­ες ε­κεί­νη την
ε­πο­χή για την υ­πό­δει­ξη και α­νεύ­ρε­ση των συ­νό­ρων των
κτη­μά­των, ό­πως και για την έ­ρευ­να μή­πως α­νή­κουν στο Δη­μό­σιο και
ό­χι στους Τούρ­κους ι­διώ­τες.-

Οι μαρ­τυ­ρι­κές κα­τα­θέ­σεις που ε­δί­δο­ντο ε­νώ­πιον της Ελ­λη­νι­κής
ε­πι­τρο­πής ή­σαν κα­τα­θέ­σεις μη α­ξιό­πι­στες.-Μιά α­πλή α­νά­γνω­ση του
Κώ­δι­κα Μαρ­τυ­ριών ό­που ε­ση­μειώ­νο­ντο οι κα­τα­θέ­σεις των μαρ­τύ­ρων
και που σώ­ζε­ται στα ΓΑΚ για το διά­στη­μα α­πο τον Φε­βρουά­ριο του
1831 και με­τά α­πο­δει­κνύ­ει ό­τι οι μάρ­τυ­ρες ή­ταν σχε­δόν οι ί­διοι
και μό­νι­μοι.- Φαί­νε­ται ό­τι σί­γου­ρα ε­κεί­νη την ε­πο­χή υ­πήρ­ξε και
ε­πάγ­γελ­μα μάρ­τυς στην Α­θή­να.-Μό­νι­μοι μάρ­τυ­ρες ή­ταν οι/ Ιω­αν­νης
Κα­ρα­γιάν­νης, Στά­μος Τζά­κω­νας, Πα­να­γής Μι­σα­ρα­λιώ­της.- Και οι
τρείς αυ­τοί Α­θη­ναί­οι έ­χο­ντας υ­πάρ­ξει δε­κα­τι­στές στην ύ­παι­θρο της
Ατ­τι­κής υ­πε­τί­θε­το ό­τι ε­γνώ­ρι­ζαν και προ­φα­νώς ε­γνώ­ρι­ζαν αρ­κε­τά
α­πο τα πω­λού­με­να κτή­μα­τα.- Με την πί­ε­ση ό­μως των πω­λη­τών για νω
πω­λή­σουν και τις δη­μό­σιες γαί­ες και με την α­γω­νί­α των α­γο­ρα­στών
να α­γο­ρά­σουν ό­σα πε­ρισ­σό­τε­ρο μπο­ρού­σαν , οι κα­τα­χρή­σεις που
έ­λα­βαν χώ­ρα τό­τε πρέ­πει να ή­ταν μνη­μεια­κές.- Το ό­τι ε­πλη­ρώ­νο­ντο
κα­νο­νι­κά οι μαρ­τυ­ρί­ες μας το πα­ρα­δί­δει α­κρι­βώς ο Α. Λου­ριώ­της
έ­χο­ντας σε λο­γα­ρια­σμό του κα­τα­γραμ­μέ­να και τα πο­σά που ε­πλή­ρω­σε
για μαρ­τυ­ρι­κά των κτη­μά­των της Στα­μά­τας και των Τρα­χώ­νων .- Το
ό­τι δε δεν ε­πλη­ρώ­νο­ντο α­πλώς για τον κό­πο τους αλ­λά σκο­πί­μως για
να πούν τα συμ­φέ­ρο­ντα την πε­ρί­στα­ση πράγ­μα­τα εί­ναι ση­μα­ντι­κή η
ε­πι­στο­λή που δη­μο­σιεύ­ει η ε­φη­με­ρι­δα Α­θη­νά σε συ­νέ­χειες στα φύλ­λα
της 135 και 138 της 2 και 12/8/1833.-Σε αυ­τήν την ε­πι­στο­λή
γι­νε­ται λό­γος για εξ ε­παγ­γέλ­μα­τος μάρ­τυ­ρες ό­πως και για πι­θα­νή,
ι­διο­τέ­λεια και της ι­δί­ας της ε­πι­τρο­πής των Α­θη­νών /πράγ­μα­τι και
τα μέ­λη της η­γό­ρα­σαν ουκ ο­λί­γα κτή­μα­τα στην Ατ­τι­κή / ό­πως και
για την δύ­σκο­λη θέ­ση στην ο­ποί­α πράγ­μα­τι ευ­ρί­σκε­το η Κυ­βέρ­νη­ση
το 1833 , ή­τοι να έ­χει πω­λη­θεί η Δη­μό­σια πε­ριου­σί­α και να έ­χουν
α­πο­χω­ρή­σει οι Τούρ­κοι πω­λη­τες ώ­στε να μην εί­ναι δυ­να­τή η
α­να­ζη­τη­ση των χρη­μά­των που κα­τα­βλή­θη­καν .- / Στην ί­δια ε­πι­στο­λή
κα­τη­γο­ρεί­ται ευ­θέ­ως ο Κα­πο­δί­στρια για­τί δεν έ­δει­ξε το πα­ρα­μι­κρό
εν­δια­φέ­ρον στις προ­τά­σεις του Ι­σμα­ήλ Μπέ­η για α­γο­ρά των κτη­μά­των
α­πό την Ελ­λη­νι­κή Κυ­βερ­νη­ση.-/ Πράγ­μα βέ­βαια που δεν
α­ντα­πο­κρί­νε­ται στην α­λή­θεια α­φου α­πό την αλ­λη­λο­γρα­φί­α Ευ­νάρ­δου
-Κα­πο­δί­στρια μπο­ρού­με ά­με­σα να δού­με την α­γω­νί­α του Κα­πο­δί­στρια
για την ε­ξα­σφά­λι­ση δα­νεί­ου που να ε­πι­τρέ­πει την α­γο­ρά ό­λων των
Ο­θω­μα­νι­κών κτη­μά­των της Ατ­τι­κής και της Εύ­βοιας.- Βε­βαί­ως
υ­πήρ­ξαν και α­ξιό­πι­στες μαρ­τυ­ρί­ες οι ο­ποί­ες ό­μως ε­λή­φθη­σαν ε­κτός
των ε­ξε­τά­σε­ων συ­γκε­κρι­μέ­νων πω­λη­τη­ρί­ων και αυ­τές εί­ναι οι
πο­λυ­τι­μες μαρ­τυ­ρί­ες που ε­λη­φθη­σαν α­πο τους κα­τοί­κους του
Με­νι­δί­ου, της Κη­φι­σιάς, του Μα­ρου­σί­ου, του Χα­λαν­δρί­ου και των
Κου­κου­βα­ού­νων κα­τά τον Μάρ­τιο και Α­πρι­λιο του 1831.- Α­κό­μη και
σή­με­ρα οι κατ ι­δί­αν μαρ­τυ­ρι­κές κα­τα­θέ­σεις της τό­τε ε­πο­χής
κρί­νουν την τύ­χη δι­κα­στι­κών α­πο­φα­σε­ων και α­πο­δί­δουν τε­ρά­στιες
ε­κτά­σεις κυ­ρί­ως δα­σών πλέ­ον στους κλη­ρο­νό­μους και δια­δό­χους των
τό­τε α­γο­ρα­στών.-

ΣΥ­ΜΠΕ­ΡΑ­ΣΜΑ


Στην ε­ρει­πω­μέ­νη Α­θή­να του 1830 με τις συν­θή­κες που διε­μορ­φώ­θη­σαν
τό­τε έ­λα­βε χώ­ρα η πρώ­τη με­γά­λη γαιο­κτη­μο­νι­κής φύ­σε­ως πρά­ξις της
ι­στο­ρί­ας της Νε­ώ­τε­ρης Ελ­λά­δος.-

Ο­λες οι Τούρ­κι­κες ι­διο­κτη­σί­ες των Α­θη­νών και κυ­ρί­ως τα με­γά­λα κτή­μα­τα της Ατ­τι­κής ε­πω­λή­θη­σαν πράγ­μα­τι α­ντί πι­να­κιου φα­κής στους Ελ­λη­νες και ξέ­νους α­γο­ρα­στες ε­κεί­νης της ε­πο­χής σε χρο­νι­κό διά­στη­μα λι­γό­τε­ρο των πέ­ντε μη­νών .-

Η συ­ντο­μί­α του χρό­νου στον ο­ποί­ο έ­γι­ναν οι πω­λή­σεις , η α­που­σί­α συ­γκρο­τη­μέ­νης διοι­κή­σε­ως στην Α­θή­να για να ε­λέγ­ξει τις ό­ποιες πα­ρα­νο­μί­ες, η αρ­πα­κτι­κό­τη­τα της Τουρ­κι­κής ε­ξου­σί­ας ό­πως εκ­φρά­στη­κε α­πο το πο­σο­σο­τό του 30% α­πί των πο­σων που κα­τε­βλή­θη­σαν για τα με­γά­λα κτή­μα­τα που ει­σέ­πρατ­τε ο Ι­σμα­ηλ Μπε­ής , το όρ­γιο πω­λή­σε­ως δη­μο­σί­ων ε­κτά­σε­ων ως ι­διω­τι­κών τις ο­ποί­ες με α­σφά­λεια πω­λού­σαν οι Τούρ­κοι μιας και ποιός θα τους ζη­τού­σε
ευ­θύ­νες α­φού α­να­χω­ρού­σαν δια πα­ντός α­πο την Α­θή­να και την Ελ­λά­δα, η α­πλη­στί­α των α­γο­ρα­στών για να γί­νουν γρή­γο­ρα πλού­σιοι με την α­γο­ρά φτη­νών και με­γά­λων κτη­μά­των, η ε­ρή­μω­ση της Ατ­τι­κής α­πο κα­τοί­κους που θα α­πο­τε­λού­σαν έ­να φράγ­μα στις πα­ρα­νο­μί­ες που έ­γι­ναν τό­τε, ο­δη­γη­σε σε μια κα­τα­στα­ση ό­που δη­μό­σια Γή στην Ατ­τι­κή δεν υ­πήρ­χε που­θε­να.- Τα βου­νά που­λη­μέ­να και κα­τα­πα­τη­μέ­να, τα Δά­ση το ί­διο, η ί­δια η Πό­λη της Α­θή­νας με α­νύ­παρ­κτες δη­μό­σιες ε­κτά­σεις γής .- Η Ελ­λη­νι­κή ε­πα­νά­στα­ση ,ως πρός το ζή­τη­μα της
μορ­φής της γαιο­κτη­σί­ας στην Ατ­τι­κή, και εφ ό­σον δώ­σου­με στην λέ­ξη ε­πα­νά­στα­ση το νό­η­μα της α­να­τρο­πής, α­πέ­τυ­χε.- Οι Ελ­λη­νες με­γα­λο­γαιο­κτή­μο­νες διε­δέ­χθη­σαν τους Τούρ­κους.- Στην ου­σί­α μάλ­λον πε­ρί δια­δο­χής ε­πρό­κει­το.-

Η α­να­κη­ρυ­ξη της Α­θή­να ως πρω­τεύ­ου­σας του Ελ­λη­νι­κού κρά­τους το
1834 , την βρη­κε χω­ρίς τους ζω­τι­κούς δη­μό­σιους χώ­ρους για την
δη­μιουρ­γί­α των α­να­γκαί­ων κοι­νό­χρη­στων ε­γκα­τα­στά­σε­ων και
λει­τουρ­γιών .-

Η ε­ξέ­τα­ση της Α­θη­ναι­κής Ι­στο­ρί­ας στη συ­νέ­χεια εί­ναι μια α­τέρ­μο­νη σει­ρά ε­πα­να­λή­ψε­ων του προ­βλή­μα­τος που δη­μιουρ­γή­θη­κε έ­κτο­τε.- Εκ γε­νε­τής η Ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νί­α εί­χε να α­ντι­πα­λαί­σει με ε­να πραγ­μα­τι­κό καρ­κί­νω­μα.-Την ύ­παρ­ξη της πρω­τεύ­ου­σας του κρά­τους
σε μια πε­ριο­χη χω­ρίς δη­μό­σια Γή.-

Α­κό­μη ε­πί Ο­θω­να ε­φά­νη­σαν τα πρώ­τα προ­βλη­μα­τα με την α­νά­γκη για
α­παλ­λο­τριώ­σεις πρός δη­μιουρ­γί­α σχο­λεί­ων ,ο­δών βο­τα­νι­κών κή­πων α­κο­μη και α­να­κτό­ρων .- Πό­σα σχέ­δια της Πο­λης των Α­θη­νων δεν μα­ταιώ­θη­καν λό­γω της α­νυ­παρ­ξί­ας κον­δυ­λί­ων για τις α­παλ­λλο­τριώ­σεις ι­διω­τι­κών ι­διο­κτη­σί­ων που έ­πρε­πε να γί­νουν.- Πό­σοι ε­λεύ­θε­ροι χώ­ροι δεν οι­κο­δο­μή­θη­καν για τον ί­διο λό­γο....

Πι­στεύ­ω ό­τι έ­χου­με το δι­καί­ω­μα να πού­με πώς η νε­ώ­τε­ρη Α­θή­να α­πο κά­ποιους ο­δη­γή­θη­κε σε μια ι­διό­τυ­πη κα­τα­στα­ση αιχ­μα­λω­σί­ας α­πο την αρ­χή της δη­μιουρ­γί­ας της.-Και δεν πρό­κει­ται για μια κα­τα­στα­ση στην ο­ποί­α δό­θη­καν λύ­σεις με το πε­ρα­σμα των χρό­νων.-

Ο­σο περ­νού­σε και­ρός τό­σο η Α­θή­να προ­σείλ­κυε πε­ρισ­σό­τε­ρο
πλη­θυ­σμό.- Τό­σο πε­ρισ­σό­τε­ρο η α­ξί­α της Γής α­νε­βαι­νε.-Τό­σο
πε­ρισ­σό­τε­ρο τα συμ­φέ­ρο­ντα που ή­ταν συν­δε­δε­μέ­να με ό­λη αυ­τή την
ι­στο­ρί­α των κα­τα­πα­τή­σε­ων Δη­μό­σιας Γής α­πο­κτού­σαν ε­ρεί­σμα­τα και
ε­ξου­σί­α ώ­στε να κερ­δο­σκο­πούν α­σύ­στο­λα α­πο ο­λη αυ­τή την
κα­τα­στα­ση.-Κα­τά έ­να πε­ρί­ερ­γο μά­λι­στα παι­χνί­δι της ι­στο­ρί­ας με­τά
το 1950, τό­τε που στην Ατ­τι­κή άρ­χι­σαν να συ­γκε­ντρώ­νο­νται
τε­ρά­στιες μά­ζες Ελ­λη­νι­κού πλη­θυ­σμού, η με­γά­λη γαιο­κτη­σί­α του
1830 , που εί­χε σχη­μα­τι­στεί στα πλαί­σια μιας α­γρο­τι­κης κοι­νω­νί­ας
με βα­σι­κό στό­χο την γαιο­πρό­σο­δο α­πό την α­γρο­τι­κή πα­ρα­γω­γή και
την κτη­νο­τρο­φί­α, κα­τόρ­θω­σε και καρ­πώ­θη­κε μια εκ­πλη­κτι­κά υ­ψη­λή
γαιο­πρό­σο­δο σαν οι­κο­πε­δι­κή α­ξί­α πλέ­ον.-Για τού­το δεν εί­ναι
ά­μοι­ρη η ά­τολ­μη και δει­λή πο­λι­τι­κή του Ελ­λη­νι­κού κρά­τους στο
ζή­τη­μα των α­παλ­λο­τριώ­σε­ων α­πο το 1917 και με­τά αλ­λά και η
σω­ρη­δόν έ­ντα­ξη πε­ριο­χών στο σχέ­διο πό­λε­ως με­τά το 1950 χω­ρίς την
πρό­βλε­ψη στοι­χειώ­δους α­ντι­πα­ρο­χής α­πο μέ­ρους της με­γά­λης
γαιο­κτη­σί­ας σε ε­λεύ­θε­ρη γή για κοι­νό­χρη­στους χώ­ρους.- Αλ­λά αυ­τά
βέ­βαια εί­ναι για μια άλ­λη φο­ρά και για μιά άλ­λη ι­στο­ρί­α.-

Α­κό­μη και σή­με­ρα,και μά­λι­στα σή­με­ρα, τα Βου­νά και τα Δά­ση της
Ατ­τι­κής, η οι­κο­πε­δο­ποί­η­ση τους και οι συ­χνές κα­τα­στρο­φι­κές
πυρ­καιές, δεν εί­ναι κά­θο­λου ά­σχε­τες με τα ι­διω­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα
και δί­καια που προ­βάλ­λο­νται πά­νω σε αυ­τά με την ε­πί­κλη­ση των
τό­τε χο­τζε­τιών των Τούρ­κων α­γά­δων....

4ο Απόσπασμα από το βιβλίο

«Οι πωλήσεις των Οθωμανικών Ιδιοκτησιών της Αττικής. 1830-1831»του Θωμά Δρίκου.
Μάρτης 1993. εκδόσεις Τροχαλία.

Αλληλοεπίδραση Plavix με φάρμακα αναστολείς αντλίας πρωτονίων.

Κλοπιδογρέλη και νέα φάρμακα για το στομαχικό έλκος

Του ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΣΤΕΦΑΝΑΔΗ, καθηγητή Καρδιολογίας, διευθυντή Α' Καρδιολογικής Κλινικής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, «Ιπποκράτειο» ΓΝΑ, προέδρου Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, e-mail: chstefan@med.uoa.gr

Η κλοπιδογρέλη είναι ένα καινούργιας γενιάς αντιαιμοπεταλιακό φάρμακο. Δηλαδή, είναι ένα φάρμακο το οποίο, όπως και η ασπιρίνη, εμποδίζει την ενεργοποίηση και τη συσσώρευση των αιμοπεταλίων, αναστέλλοντας έτσι τη δημιουργία θρόμβου.

Αν και τα δύο φάρμακα έχουν παρόμοιο στόχο, ο μηχανισμός μέσω του οποίου δρα η κλοπιδογρέλη είναι διαφορετικός από εκείνον της ασπιρίνης. Συχνά τα δύο φάρμακα συγχορηγούνται για την πρόληψη της θρόμβωσης σε υψηλού κινδύνου ασθενείς, όπως οι ασθενείς με πρόσφατο έμφραγμα του μυοκαρδίου ή εκείνοι που έχουν υποβληθεί σε διαδερμική αγγειοπλαστική με τοποθέτηση stent. Τα άτομα που λαμβάνουν ασπιρίνη, ιδιαίτερα εκείνα με ιστορικό γαστρίτιδος ή γαστρορραγίας, έχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν παρόμοιες επιπλοκές από το γαστρεντερικό σύστημα. Για τον λόγο αυτό, συνηθίζεται η χορήγηση αντιαιμοπεταλιακών φαρμάκων να συνδυάζεται με γαστροπροστασία, δηλαδή με φάρμακα όπως οι αναστολείς της αντλίας πρωτονίων, οι οποίοι δρουν προφυλακτικά και θεραπευτικά έναντι του γαστρικού έλκους. Εν τούτοις, μια πρόσφατη μελέτη από τον Καναδά έδωσε νέα διάσταση στο θέμα. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα που λαμβάνουν κλοπιδογρέλη σε συνδυασμό με έναν αναστολέα της αντλίας πρωτονίων -φάρμακα που χορηγούνται ευρέως για τη γαστρίτιδα ή το έλκος στομάχου- έχουν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο για να παρουσιάσουν και δεύτερο καρδιαγγειακό επεισόδιο σε σχέση με εκείνους που λαμβάνουν μόνο κλοπιδογρέλη. Αν και σε επίπεδο βασικής έρευνας στο πειραματικό εργαστήριο είχε διαφανεί ότι η δράση της κλοπιδογρέλης αναστέλλεται από τους αναστολείς της αντλίας πρωτονίων, το φαινόμενο αυτό μόλις τα τελευταία χρόνια διερευνάται σε κλινικό επίπεδο. Στη συγκεκριμένη μελέτη συμπεριελήφθησαν σε διάστημα 5 ετών συνολικά περίπου 13.500 άτομα, τα οποία νοσηλεύτηκαν για οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Κατά τη διάρκεια παρακολούθησης των ασθενών αυτών διαπιστώθηκε ότι τα άτομα που λάμβαναν κλοπιδογρέλη και αναστολείς της αντλίας πρωτονίων για γαστροπροστασία είχαν κατά 40% αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης νέου επεισοδίου. Μάλιστα, φαίνεται ότι τα παραπάνω αποτελέσματα συμφωνούν και με τα δεδομένα μιας άλλης πρόσφατης μελέτης σε 16.000 ασθενείς, η οποία επίσης έδειξε ότι τα άτομα που έχουν υποβληθεί σε διαδερμική αγγειοπλαστική με τοποθέτηση stent και λαμβάνουν συνδυασμό κλοπιδογρέλης και αναστολέα της αντλίας πρωτονίων έχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν ένα δυσμενές καρδιακό συμβάν σε σχέση με τα αντίστοιχα άτομα που λαμβάνουν μόνο κλοπιδογρέλη. Πιθανώς αυτά τα ευρήματα να οφείλονται στο γεγονός ότι η κλοπιδογρέλη και οι αναστολείς της αντλίας πρωτονίων μεταβολίζονται από το ίδιο ένζυμο στο συκώτι. Η κοινή μεταβολική οδός των δύο φαρμάκων έχει ενδεχομένως αποτέλεσμα οι αναστολείς της αντλίας πρωτονίων να εμποδίζουν τη μετατροπή της κλοπιδογρέλης στον ενεργό μεταβολήτη της, με συνέπεια τη μείωση της αντιαιμοπεταλιακής της δράσης.Η ιατρική κοινότητα και ο Οργανισμός Διαχείρισης Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) στις ΗΠΑ έστρεψαν με ενδιαφέρον την προσοχή τους στην περαιτέρω διερεύνηση των πιθανών δυσμενών επιδράσεων του συνδυασμού κλοπιδογρέλης και ενός αναστολέα αντλίας πρωτονίων, δεδομένου ότι και τα δύο είναι από το πιο πολυσυνταγογραφούμενα φάρμακα παγκοσμίως. Επιπλέον, όμως, φαίνεται ότι δεν προκαλούν όλοι οι αναστολείς της αντλίας πρωτονίων το ίδιο αποτέλεσμα, γιατί ο καθένας έχει διαφορετικό μοριακό μηχανισμό. Νέες μελέτες είναι απαραίτητες για να επιβεβαιωθεί και κατανοηθεί καλύτερα η αλληλεπίδραση των δύο φαρμάκων και να διαπιστωθεί πέραν πάσης αμφιβολίας η κλινική σημασία της συγχορήγησής τους.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/03/2009

Η κυρά Κατερινιώ και το ΅Αλβανικό έπος΅

Η κυρά Κατερινιώ και το «Αλβανικό έπος»

1940 με τις πρώτες νίκες της πατρίδας μας στο αλβανικό μέτωπο, εγώ ήμουν 8 χρονών, πέρασε από τότε μισός αιώνας και ακόμα δε μπορώ να ξεχάσω την παραζάλη εκείνων των ημερών, τις φωνές ενθουσιασμού ιδιαίτερα των παιδιών, που ήταν ντοπαρισμένα με πολύ πατριωτικό σοβινισμό, από τα φασιστικά σχολειά εκείνης της εποχής. Είχα μάθει στο σχολειό π.χ. πως οι έλληνες είναι οι καλύτεροι και γενναιότεροι πολεμιστές, οι Ιταλοί δειλοί μακαρονάδες, η πατρίδα μου η ποιο δυνατή χώρα του κόσμου. Ο Πειραιάς που γεννήθηκα το μεγαλύτερο λιμάνι του κόσμου και αλλά πολλά ωραία τέτοια. Σε ένα δρομάκι μιας συνοικίας του μεγαλύτερου λιμανιού του κόσμου, χωρίς ηλεκτρικό, νερό, άσφαλτο. Που κατοικούσαν εδώ και είκοσι χρονιά μόνο πρόσφυγες από τη μαύρη θάλασσα. Την ήμερα που πήραμε την Κορυτσά ο ενθουσιασμός είχε περάσει κάθε προηγούμενο, στο σχολείο μάθημα δε κάναμε καθόλου, τι φωνές, τι σημαιοστολισμοί οι καμπάνες χτυπούσαν αναστάσιμα και μέσα σ’αυτή τη χαρά παρατήρησα την κυρά Κατερινιώ που έμενε απέναντι από το σπίτι μας, ήταν καθισμένη στο σκαλοπάτι της πόρτας της και έκλαιγε… για μένα ήταν αδιανόητο μια Ελληνίδα μάνα με γιο στρατιώτη στο μέτωπο να κλαίει, αντί να είναι περιφανή διπλά από τις άλλες μανές που δεν είχαν την τύχη να έχουν γιους στρατιώτες.
Το πράγμα με έβαλε σε σκέψη και υποψίες (πολύ εύκολο πράγμα για εκείνη την εποχή) για τον πατριωτισμό της κυρά Κατερινιώς.
Ρωτώ λοιπόν τη μάνα μου, γιατί κλαίει η κυρά Κατερινιώ, αφού ο γιος της ήταν από αυτούς που κέρδισαν και πήραμε την Κορυτσά;
Πολύ απλή ερώτηση ε!;!.. και απόρησα πως η μητέρα μου με πείρα από πόλεμους, παγκόσμιους, βαλκανικούς, Ελληνοτούρκικους, προσφυγιά και αλλά πολλά βάσανα που την είχαν κάνει σοφή και είχε πάντα μια απάντηση σε ότι τη ρωτούσα, δυσκολεύτηκε πολύ να μου απαντήσει και σκέπτομαι ότι αυτή τη φόρα άργησε πολύ να μου δώσει την απάντηση, που ήταν η έξης :
Κοίταξε παιδί μου, όσο ποιο πολύ νικάμε στο πόλεμο τόσο ποιο μακριά πάει ο Σάββας ο γιος της κυρά Κατερινιώς!….
Ομολογώ ότι τότε δε κατάλαβα την απάντηση της μάνας μου. Όμως είναι γεγονός ότι έρχεται στο νου μου πολύ τακτικά και τουλάχιστον σε κάθε πολεμική επέτειο.
Στέλιος Βάρναλης
15-1-2009

Βγάλτε τις κουκούλες

Οι γνωστοί μπαχαλάκηδες χρόνια τώρα φορώντας κουκούλα αγωνιστή απομαζικοποιούν μεγάλα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας για ανθρώπινα δικαιώματα, οικονομικά αιτήματα και παναθρωπινες αξίες που πλήττονται από τον άκρατο καπιταλισμό που ζούμε. Τι σημαίνει πρακτικά οι βαριές ποινές για τις κουκούλες, εντολή στην αστυνομία να διαλύσει κάθε διαδήλωση με την επισήμανση έστω και ενός κουκουλοφόρου. Κατάλυση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος από μια αυταρχική και πανικόβλητη κυβέρνηση της ολιγαρχίας. Οι οργανωμένες συμμορίες αλητών ύποπτης προέλευσης, τάχα αναρχοαυτόνομοι, σε περίπτωση βανδαλισμών ξένων περιουσιών, κλοπών και ΅απολλοτριώσεων΅διαπράττουν αδίκημα οργανωμένης σύστασης συμμορίας που απλά η αστυνομία είναι ανίκανη ή δεν θέλει να τα ελέγξει. Ακόμα και μέσα σε Πανεπιστημιακούς χώρους. Ασε που επαναφέρουν το έωλο περι περιύβρισης αρχής για κάθε περίπτωση κακοδικίας......

Μην ξεχνάτε το λαικίστικο μέσο της ποινικοποίησης της κουκούλας είναι πρόταση του Δεκέμβρη από τον κ. Καρατζαφέρη που ειδικεύεται σε τέτοιες επιπόλαιες προσεγγίσεις . Κουκούλες χρησιμοποιούν η άρχουσα τάξη στη χώρα με τις τεράστιες κερδοφορίες, την ατιμωρησία, στα εγκλήματα του λευκού κολλάρου, την έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης, τα καρτέλ της ακρίβειας, τα αντιπαραγωγικά ελλείματα, την τεράστια φοροδιαφυγή, την υποκουλτούρα των μέντια, τον δήθεν κόσμο της νύχτας, τα φοβικά σύνδρομα της ανεργίας και του ρατσισμού, την χειραγώγηση των ονείρων των νέων για ένα καλύτερο κόσμο με παιδεία εργασία και πολιτισμό.

Ενα έχω να προτείνω εφαρμογή των κείμενων νόμων, και πολύ μετεκπαίδευση στην Ελληνική Αστυνομία. Εχει μείνει πίσω να παρακολουθεί ή να κυνηγά κουκούλες σε μια πρωτεύουσα που 2 εκατομύρια άνθρωποι κυκλοφορούν χωρίς ταυτότητα, πολιτικού πρόσφυγα, οικονομικού μετανάστη ή περαστικού τουρίστα ή ρομά.

Οσο για την Αριστερά ας ξέρουν όλοι δεν είχε ποτέ ανάγκη κουκούλας.

Σχετικά έγραψαν:
1. Για την ποινικοποίηση της κουκούλας 39σχόλια
2. Κάποιες κουκούλες με το χρόνο έγιναν γραβάτες. 22σχόλια
3. Κουκούλα για την ανοιξιάτικη κολεξιόν του 2009. 19σχόλια
4. Ιδιώνυμο. 32σχόλια
5. Κεκαλυμμένες σκέψεις. 37σχόλια
6. Κουκουλάκης' Ουρσουρσλααγκ. Το Ιδιώνυμο 15σχόλια
7. Αν τα σπάνε χωρίς κουκούλες είναι ΟΚ. 16σχόλια
8. Γιατί αύριο να μην ψηφίζω με ονοματεπώνυμο;; 12σχόλια
9. Ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε;; 5σχόλια
10. Θα έχω έκπτωση χωρίς κουκούλα;;
11. Να ποινικοποιηθούν ανικανότητα και ....καπότες! 137σχόλια
12. Το ύφασμα 35σχόλια
13. Κουκουλωμένες ταυτότητες
14. Κουκούλα καημένη πως βαστάς και δεν ραγίζεις. 1σχόλιο
15. Νέα μέτρα
16. Ο νόμος του Μακιαβέλι 25σχόλια

Τους ...ξέχασαν στην ενοποίηση των Ταμείων !

Τους... ξέχασαν στην ενοποίηση των Ταμείων
Του Νικου Mπαρδουνια

Χωρίς σύνταξη παραμένουν από την 1η Ιανουαρίου του 2009 είκοσι τρεις συνταξιούχοι του πρώην Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης και Ασθένειας των Λιμενεργατών και υπαλλήλων του ΟΛΠ (ΤΑΠΕΛ), καθώς με τις πρόσφατες συγχωνεύσεις Ταμείων, του Οκτωβρίου 2008, οι αρμόδιοι... ξέχασαν να ρυθμίσουν από πού θα συνεχίσουν να λαμβάνουν τη σύνταξή τους! Αποτέλεσμα της «εγκληματικής αμέλειας των αρμοδίων», όπως αναφέρεται στο σχετικό εξώδικο των 23, είναι οι συγκεκριμένοι συνάνθρωποί μας να ζουν επί δυο μήνες ένα δράμα που μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες θα μπορούσε να εξελιχθεί. Τώρα πλέον οι 23, διά του συνηγόρου τους ετοιμάζονται να καταθέσουν ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του ΙΚΑ και του ΤΑΠΙΤ καθώς και μήνυση κατά παντός υπευθύνου για παράβαση καθήκοντος.
Η απίστευτη περιπέτεια των 23 ξεκίνησε λίγο καιρό πριν αποφασισθεί η ενοποίηση Ταμείων και συνεχίσθηκε και μετά την ενοποίηση, όταν ο κλάδος Ασθένειας του Ενιαίου Ταμείου τους μεταφέρθηκε στο ΙΚΑ και ο κλάδος Πρόνοιας στο νέο Ταμείο με την ονομασία ΤΑΠΙΤ. Με σχετικά τους έγγραφα προς τους αρμοδίους, οι 23 προσπάθησαν να προειδοποιήσουν ότι θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα για τον ορισμό του Φορέα που θα τους δίδει τη σύνταξη και μετά την ενοποίηση χωρίς όμως, όπως καταγγέλλουν, να λάβουν καμιά ουσιαστική απάντηση μέχρι σήμερα. «Αμέσως μετά την ενοποίηση των Ταμείων, τον περασμένο Οκτώβριο, το υπουργείο Απασχόλησης απέστειλε στο ΤΑΠΙΤ δυο έγγραφα με αρ. Πρωτ., 30201/24771/1116/08-10-2008 και 30201/31217/1426/ 4.12.2008 με συνημμένη την γνωμοδότηση του νομικού

συμβούλου του υπουργείου σύμφωνα με την οποία το ΤΑΠΙΤ θα έπρεπε να αναλάβει την καταβολή των συντάξεων. Το διοικητικό συμβούλιο του ΤΑΠΙΤ, ωστόσο, κατά πλειοψηφία απέρριψε το έγγραφο αποδεχόμενο να πληρώσει τις συντάξεις μόνο έως την 31η Δεκεμβρίου του 2008. Από κει και πέρα το χάος», ανέφερε στην «Κ» ο συνήγορος των 23, Στρατής Σημαντήρης.
Μάλιστα, σύμφωνα με τον κύριο Σημαντήρη, το σχετικό εξώδικο απεστάλη στον πρωθυπουργό και στην υπουργό κυρία Πετραλιά, χωρίς όμως να υπάρξει μέχρι σήμερα καμιά ουσιαστική απάντηση επί τους θέματος, επιτείνοντας την αγωνία και την αβεβαιότητα των 23 συνανθρώπων μας που στερούνται τη σύνταξή τους εξαιτίας της αμέλειας που επέδειξε η Πολιτεία.

Δημοσιεύθηκε στη Καθημερινή 5-3-2009

Η Αποπλάνηση της Εύας

Η Αποπλάνηση της Εύας.

Το ευέλικτο πήδημα του σπόρου με τα γαριδάκια με πρόλαβε μπροστά στη στενή είσοδο του ταμείου του σούπερ μάρκετ. Με ένα πακέτο γαριδάκια θήραμα αυτός με ένα κουτί φίλτρα καφέ εγώ, δεν θα του επέτρεπα την χαρά της πρωτιάς. Με τον αριστερό μου δείκτη τον χτύπησα δυό φορές στη κοντούλικη δεξιά του ωμοπλάτη σαν να χτυπάω πόρτα. Γύρισε ανήσυχος και εκεί διασταυρώθηκαν οι ματιές μας...
-----Τι βαράς κύριε;;
Θεέ μου ήταν ο Μωχάμετ ,το ορφανό περήφανο Ιρακινό της γειτονιάς και του σχολείου.
-----Δεν σε βάρεσα είναι τρόπος χαιρετισμού, έφτυσα μια δικαιολογία για κάτι που είχα ήδη μετανιώσει αλλά δεν έπρεπε και να φανεί στο 10χρονο μπόμπιρα……
Απομακρυνθήκαμε από το ταμείο πληρώνοντας τον ίδιο λογαριασμό, 80 λεπτά και μια ψύχρα στη ματιά και στο χειμωνιάτικο σκοτάδι.
Δυό χειμώνες πριν, σε μια στραβή του μακρινού ταξιδιού ένας Σύριος λήστεψε και μαχαίρωσε τον πατέρα του. Ισως νάταν και Τούρκος της Ανατολίας πάντως τα δύο επόμενα χρόνια για το Μωχάμετ, τη μάνα του και τον θείο πιά μαζί της ήταν σκέτη πίκρα. Φέτος μπατίρηδες από λεφτά και με όνειρο του Καναδά μακρινό είπε να κάνει ένα νέο ξεκίνημα, γράφτηκε στο σχολείο το Ελληνικό να απασχολήσει μυαλό, νιάτα ίσως να μάθει και κάτι από τα ακαταλαβίστικα που μιλάνε εδώ. Σεπτέμβρη Οκτώβρη Νοέμβρη καλύτερο μάθημα από το ποδόσφαιρο στο διάλειμμα δεν ξεχώρισε.

Μπήκε με το άστα ντου του στη παρέα, ήξερε άλλους κανόνες διαρκώς μάλωνε με τα Ελληνάκια, ο γυμναστής δεν έβλεπε ποτέ τα σκληρά φάουλ στο τσιμέντο. Ο Μωχάμετ έχει μια σβελτάδα ένα τσάκισμα στη μέση που οι μπουνταλάδες οι δικοί μας ένα τρόπο ξέρουν, το λάκτισμα, για να ανακόπτουν την ακάθεκτη πορεία στο πανηγύρι ενός γκολ με ξενική προφορά. Ενα τετράδιο στη κωλοτσέπη ένα μολύβι και η 5η δημοτικού διάβαινε μαρτύριο άνευ αποδοχών, λίγα παιδιά τούχανε μιλήσει, δεν ταίριαζε ούτε με τα Αλβανά ούτε με τον Κούρδο της τάξης.. Δεν τους χώνευε ο πατέρας του θυμάται.
Η Εύα Λαμπίρη πάλι είχε τον κανακάρη της τον Ευάγγελο στην ίδια τάξη με τον Μωχάμετ. Δεν τον καλοείδε από τον Σεπτέμβρη. Πολύ μελαχρινό διάολε μήπως έχει ψείρες;;; Έλεγε δεν έχει σέβας, δεν είχε μάθει τα μάτια χαμηλά, κάτι τη χάλαγε σε αυτό το υπερκινητικό παιδί που η δασκάλα, άμαθη επιχείρησε να το βάλει στο ίδιο θρανίο με το βλαστάρι της το Βαγγέλη....

Έγινε θέμα στα κοτσομπολίστικα κάγκελα των μαμάδων του προαυλίου ο “αγώνας” της Εύας σε βαθμό παροξυσμού να ξεχωρίσει το Βαγγελάκη από τον Μωχάμετ. Ιδίως εκεί στο μεγάλο διάλειμμα που τα παιδιά ξέρουν να σμίγουν διπλωματία με πάθος, παιγνίδι με συναναστροφή εκεί η Εύα κόλλησε σαν δηλητήριο σκαλωμένο σε μητρικό περίβλημα. Το κύρος των γιαγιάδων μοιρασμένων σε δυό στρατόπεδα ανέβασε την ξανθοβαμμένη στο μαλλί Εύα αρκετούς πόντους απο το 1,53 χώρια το τακούνι που ισορροπούσε τρεμάμενο την φαρδιά της περιφέρεια
Η Εύα ήταν σίγουρα ο τύπος της γυναίκας που ανάγκασε κάποτε τον Λουιτζι Πιραντέλο να γράψει: “Ετσι είναι άν έτσι νομίζετε.” . Ο συγκεντρωτισμός της αλαζονείας της και ο αυταρχισμός στην επιβολή της γνώμης της ήταν στον υπερθετικό βαθμό, αβίωτα. Και όταν έβρισκε τρόπους και θεαμαπάτες να προωθήσει τις παραστάσεις της έξω από αυλόγυρο του σχολειού στο περιβάλλον των μαμάδων, τότε μιλάμε για show, τηλεοπτικών προδιαγραφών. Φληναφήματα που λέμε. Ο έρμος Μωχάμετ βρέθηκε εύκολο θύμα στο διάβα της.
Εκεί που δεν άντεξαν ο πατέρας ένας απλός εργάτης οικοδομής που πήγε από εγκεφαλικό στα 48 και ο σύζυγος αυτός φευγάτος στα 3 χρόνια γνωριμίας τρέχοντας, εδώ επρόκειτο για την μάχη του επόμενου θύματος σερνικού του κανακάρη Ευάγγελου. Θα τον έφτιαχνε όπως ήθελε η κούτρα της.
----Ακούς εκεί να βάλουν το Ιρακινό δίπλα του. Μονολογούσε.
Και όλο επέβαλε στο Βαγγελάκη στο διάλειμμα να είναι μακριά του. Στα χασομέρια της και τις συχνές αναρρωτικές της άδειες από τις κατά φαντασία αρρώστιες της.
Στο ολοήμερο σχολείο, με πλημμελή φύλαξη εκεί στις ώρες του μεσημεριού, εκεί στο στοίβαγμα παιδικών ψυχών έγινε το σκηνικό. Τα δυό παιδιά πάνω στο νταραβέρι σπρώχτηκαν ο Μωχάμετ κλώτσησε μια καρέκλα και εκείνη η αφιλότιμη πήγε και σκάλωσε στα αχαμνά του Βαγγέλη. Παιδιακίσιες απρέπειες που γίνονται κατά κόρον στο παιδικό αγορίστικο αλισβερίσι.. Ενας σωστός παιδαγωγός φύλαξης συνήθως ξέρει να τα προλαβαίνει και όταν συμβούν οι προστριβές να γίνονται μάθημα αποτροπής, σεβασμού και διδαχής κοινωνικής συμπεριφοράς.
Η Εύα ανέβαλε δράση. Μου κατάστρεψαν το αγόρι! Ο γιατρός είπε παρα τρίχα. Δικά της φούμαρα Ενα μικρό αιμάτωμα όσχεου χωρίς κλινική σημασία. Τα κύτταρα Sertoli του Βαγγελάκη δεν διέτρεχαν κανένα κίνδυνο. Φασαρία στη δασκάλα της φύλαξης από την Εύα, επεισόδιο στο συγκαταβατικό Διευθυντή του σχολείου εκείνος πιεσμένος και άβουλος έπιασε και μάλωσε τον Μωχάμετ στο μικρόφωνο του σχολείου. Λεκτικές απειλές της εξουσίας που κατέστρεψαν τον μικρό κόσμο του Μωχάμετ για μια σπρωξιά καρέκλας. Τα υπόλοιπα παιδιά λειτουργώντας σαν μάζα στο μικρό περίγυρο άρχισαν τα ύπουλα πειράγματα και την κοροϊδία.

---- Έλα να μας πειράξεις, άγγιξε μας Μωχάμετ να απολυθείς οριστικά από τα σχολεία. Οτι είχε αρχίσει να μαθαίνει κάποια γράμματα και του στερούσαν το δικαίωμα στο λάθος. Πολλές φορές τον είδε η κόρη μου η συμμαθήτριά του κλαμένο στο διάλειμμα σε γωνίες κανείς δεν τόλμησε να τα βάλει με την αδυσώπητη καταγγέλλουσα Εύα. Ποιός να μπεί στο στόμα της. Ο θρίαμβος της Εύας στα κάγκελα του προαυλίου εκεί που μαζεύονται γονείς και μαμάδες την εποχή της ανασφάλειας και της ειρωνείας ήταν η εξαφάνιση του μικρού Μωχάμετ, δυο τρείς μέρες λούφαξε ο μικρός στο σπίτι κάνοντας τον άρρωστο. Τέτοιο κλάμα δεν έριξε ούτε τότε που είδε τον πατέρα του να πέφτει από δολοφονικό χέρι ,τότε έτρεχε κυνηγημένος να σώσει τη ζωή του, τώρα που είχε μάθει το παιγνίδι έπρεπε πάλι να ...τρέξει μακριά από τις δολοφονικές ματιές της Εύας ;;
Μικρή η κοινωνία μας όταν μπλέκει με μικρούς ανθρώπους. Και ακόμα λιγότερος ο χρόνος που μας μένει να ξεμπλέξουμε από τα χτικιά. Η επιδημία της μιζέρια αυγαταίνει με αλγεβρική πρόοδο. Ενα θέμα που έπρεπε να συζητηθεί στη τάξη 19 πιτσιρικάδων έγινε θέμα επί μισή ώρα στη γενική συνέλευση του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, στη συνέλευση των δασκάλων και με προφορική αναφορά στην επιθεωρήτρια πρωτοβάθμιας της περιοχής.

“Ηρωίδα” η Εύα Λαμπίρη , η παραστρατημένη Βιολέτα Βαλερί (ηρωίδα στη Τραβιάτα του Βέρντι) που βρήκε στο πρόσωπο του μικρού Μωχάμετ για ασήμαντη αφορμή το μικρό διάολο που κατατρύχει την μαύρη της ζωή.
Ο Μωχάμετ έχει λίγους φίλους στη τάξη και στο διάλειμμα, η ελληνική κοινωνία έχει φρακάρει σε αντοχές, εύπεπτα τα ρατσιστικά μηνύματα, του μηνούν να φύγει μακριά από το σχολείο και τον “πολιτισμό” μας πριν την δύση του ήλιου....

25-02-2009
ΔΙΟΝΥΣΟΣ

Καθαρή Απόδραση