Ενα αλλοιώτικο φακελάκι

Αγαθοδαίμων

ΕΝΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΦΑΚΕΛΑΚΙ


Η μαυροντυμένη απόμακρη υπάλληλος του Υπουργείου Υγείας, τον κοίταξε ενώ τούδινε το διορισμό για το αγροτικό ιατρείο και του σφύριξε με νόημα:
----Φυσικά θα ξέρετε ότι πάτε στο πιό χασισοπαραγωγό χωριό της χώρας γιατρέ μου…
Έμεινε να την κοιτάει αμήχανα, προδίδοντας την άγνοιά του. Ακουγόταν από τις εφημερίδες η Ελασσόνα, ο Πύργος, το Αγρίνιο, η Καλαμάτα και η Φλώρινα αλλά αυτό όχι δεν είχε καταγραφεί ποτέ στις μνήμες του. Τα μόρια προϋπηρεσίας για κεί φτάνανε κάπου 400 χιλιόμετρα από το κλεινόν άστυ και την οικογένειά του εκείνη την εποχή. Νέες φουρτούνες έβαλε με το μυαλό του με μύση και δηλητηρίαση από δρόγες ουσίες, τι φτιάχνει ο άνθρωπος να ξεφύγει από την πραγματικότητα.
Τω όντι , όταν έφτασε στα όμορφα χωριά της ανατολικής Θεσσαλίας βρήκε άσφαλτο, βρήκε βενζινάδικα βρήκε και φαρμακείο είδη σπάνια γιατί κατέβαινε από τον ορεινό όγκο της Πίνδου που τόσο του είχαν λείψει. Βρήκε και μια παράξενη κατάσταση να φεύγουν κοντέινερ με το προϊόν για Γερμανία και Ολλανδία, η φούντα είχε μπεί στη ζωή των κατοίκων με την υψηλή προστασία όλων των τοπικών αρχών και το χρησιμοποιούσαν με τον καπνό τους για να στρίβουν τσιγάρο παρέα με τσίπουρο, υπήρχε ένα κύκλωμα καλλιέργειας και διακίνησης που ένας γιατρός πολύ λίγο μπορούσε να παρέμβει. Οι απλοϊκοί χωρικοί το είχαν δεί πέρα από ιδεολογήματα περί «μαλακών» ναρκωτικών σαν ένα παραπάνω έσοδο, σαν τα νοικιαζόμενα δωμάτια στη παραλία, τα κάστανα, τα κεράσια και τα μεροκάματα για συγκομιδή μήλων στα διπλανά χωριά. Κάποιοι κάναν εμπόριο και προστάτευαν το κύκλωμα πωλήσεων τους στις μεγάλες πόλεις, κάποιοι έκλειναν το δρόμο συλλαμβάνοντας τους ατίθασους εκτός κυκλώματος, ελάχιστοι πλούτιζαν απλά καταπολεμιόταν η τοπική ανεργία και τα στόματα έμεναν σφαλιστά. Που και που καμιά μαύρη μερσεντές εμφανιζόταν στον πάνω δρόμο του Αη Γιάννη από φημισμένους σταρ της νυχτερινής ζωής των Αθηνών για να προμηθευτούν τα ....ντόπια προϊόντα από την παραγωγή στη κατανάλωση, το σούσουρο στο χωριό των 3500 κατοίκων ήταν τότε θέμα συζήτησης.
Σε αυτό τον ορεινό λοιπόν χωματόδρομο του Αη Γιαννιού ήταν και το φτωχικό σπιτάκι του κυρ Παντελή, ηλικιωμένος σκληροτράχηλος άνθρωπος. Τον είχε κουράρει υποβοηθητικά με άλλους ειδικούς γιατρούς της Λάρισας, τον είχε απαλλάξει από το συνεχές ξεζούμισμα για άχρηστα σπινθηρογραφήματα. Που ακούστηκε 3 τέτοια σε 4 μήνες χωρίς χημειοθεραπεία απλώς να βλέπουμε την εξέλιξη της επαράτου νόσου στα οστά;; (άντε και την είδαμε μετά τι κάνουμε;) Το γέρικο σκαρί του κυρ Παντελή ένοιωθε ότι δεν βούλωνε καμιά τρύπα της ζωής του πονούσε φοβερά ,το άτιμο το περιόστεο κάνει κάτι πόνους. Συζήτησαν με τον αγροτικό το πρόβλημα και τότε πριν 22 χρόνια είχε κυκλοφορήσει ένα ζόρικο φάρμακο που ξανάχτιζε με ασβέστη τα οστά εκεί που θέριευε το χτικιό του καρκίνου, η καλσιτονίνη, φημιζόταν ότι παίρνει και τους πόνους. Παρηγορική θεραπεία εκεί που δεν πιάνει φάρμακο ριζικό. Ο αγώνας να ζεί κανείς ή να μην ζεί του μελαγχολικού Αμλετ δεν είχε άλλη απάντηση από το μικρό γιατρό να ζεί και να ζεί με ποιότητα ζωής. Τα υπόλοιπα περί ευθανασίας είναι ξερόκλαδα άγνοιας και ασφαλιστικής ανημποριάς.
Σε ένα χωριό που η χρυσομυκίνη ήταν στην καθημερινή αντιμετώπιση των λοιμώξεων, και η στρεπτομυκίνη ακόμα κούφαινε με την υπερδοσολογία της, η χρήση ενός καινούργιου πρωτοποριακού φαρμάκου ήταν σίγουρα αποκοτιά, σε μια καχύποπτη και τόσο ελεγχόμενη κλειστή κοινωνία. Η ματιά του κυρ Παντελή πρόδιδε εμπιστοσύνη και αποτελέσματα ανά 20 ήμερο την μέρα της ένεσης, μπορούσε και κινιόταν άνετα στο φτωχικό του περίγυρο εκεί που ήταν ο γκρινιάρης τύραννος της γριάς του. Χαράς ευαγγέλια και για τη φαρμακοποιό του χωριού που είχε βρει ακριβό φάρμακο να πουλήσει. Σε ένα κλειστό χώρο όπως ένα ολόκληρο ένοχο χωριό που κρύβει μυστικά από τους ξένους θαυματοποιούς ήταν σαν διαβατήριο περάσματος σαν αποδοχή και εμπιστοσύνη. Η ατίθαση Γιαμάχα του γιατρού έβλεπες με έκπληξη να περιδιαβαίνει ελεύθερη τους δασικούς δρόμους του χωριού με τις υπέροχες οξυές και τις καλλιέργειες του φυτού με το φυλλαράκι σαν μούντζα ορθάνοιχτη. Οι θηροφύλακες με τις καραμπίνες Ιούνη μήνα καμώνονταν τους κυνηγούς, μα μόνο τέτοιοι δεν ήταν δίπλα στα ποτιστικά χωράφια της πλαγιάς.......



Αγιος Θεόδωρος ,ο Ελληνας προστάτης της Βενετίας

Οι πόνοι του κυρ Παντελή είχαν διαβεί ,τον καθετήρα τον είχε συνηθίσει απλώς τον άλλαζε σε τακτά διαστήματα και με αντίδωρο φυσικά ένα αδυσώπητο ανήφορο γιατί η ορθοπλαγιά να φτάσεις στο πάνω δρόμο ήταν 90% 300 μέτρα και για τον νεαρό γιατρό ήταν το σωματικό ιδρωτάρι παράλληλο με την αγωνία κάθε φορά τι καινούργιο θα αντάμωνε στον άρρωστό του. Ο κυρ Παντελής τον περίμενε τώρα πιά στην φρεσκοασπρισμένη αυλή του με τις τεράστιες ορτανσίες και τους καρδινάλιους, όλα προσεγμένα από τα χεράκια του. Κάπου διασκέδαζε το καρδιοχτύπι του νεαρού γιατρού αλλά το χαμόγελο υποδοχής σε αυτό τον κατά γενική ομολογία δύστροπο άνθρωπο σίγουρα ήταν καλό σημάδι. . Οταν ζόρισε η τοποθέτηση του απλού τύπου καθετήρα περάσαμε στο προχωρημένο τύπο που είχε προβλέψει να προμηθευτεί για τον ασθενή του, το νοσοκομείο δεν είχε άλλη βοήθεια να προσφέρει και ο κυρ Παντελής διασκέδαζε την πίκρα του κάνοντας σχόλια για την επιδεξιότητα των χεριών του γιατρού και τη «φουρκέτα» που στήριζε τον καθετήρα πάνω στη «δύναμή του» .
Τούτο το αλισβερίσι της ζωής κράτησε 11 μήνες ο κυρ Παντελής όταν συναισθάνθηκε το τέλος έβαλε τη γριά να φωνάξει το γιατρό «γιατί ήθελε να του μιλήσει». Κουβέντα ούτε για καθετήρα ούτε για πόνους ωχ την ανηφόρα μου σκέφτηκε αλλά δεν μπορούσε να αρνηθεί σε αυτόν τον επιβλητικό άνθρωπο την προσοχή του.
Έφτασε στη λουλουδιασμένη αυλή σούρουπο κάποιου Σεπτέμβρη και βρήκε τον κυρ Παντελή στο κρεβάτι του σχεδόν αποκαμωμένο. Η φωνή του είχε βαρύνει είχε γίνει ασταθής και αργόσυρτη. Δυσπνοούσε. Έγνεψε του γιατρού να αφήσει την τσάντα με τα βρογχοδιασταλτικά για να του μιλήσει¨
----Αγόρι μου εγώ παιδί δεν είχα, τρείς κόρες απέκτησα τις καλοπάντρεψα και μου στάθηκαν στη ζωή, όμως με σένα έτσι όπως μου στάθηκες το τελευταίο καιρό μου στάθηκες σαν γιος σε αυτή τη δύσκολη ώρα. Ξέρεις αγόρι μου έχω ζήσει τα δύσκολα χρόνια του ελληνοιταλικού πολέμου. Πολέμησα νεαρός και πήρα ψυχές από πολλούς σε κείνη τη μπαμπέσικη κατάσταση. Τα βόλια με φύλαξαν γύρισα πίσω έχοντας κάνει το καθήκον μου στη πατρίδα, το χωριό και κατά πως η κούτρα μου όριζε. Έγινα αξιωματικός στο πεδίο της μάχης, και άρχισε να αραδιάζει νούμερα βουνοκορφών που κατέλαβε με τα γιουρούσια του και τα «αέρα». Μέχρι που σταμάτησε ένα βόλι στο μηρό και το έριξα να μελετάω τα χαλασμένα όπλα. Έγινα οπλουργός σαΐνι να λύνω και να δένω τη σκανδάλη ώστε να μην στομώνει στα δύσκολα της μάχης. Τρία αυτόματα γύρισα πίσω μετά τον εμφύλιο σπαραγμό, κανείς δεν μου χάλαγε χατήρι. Ε ρε κυνήγια πούκανα με δαύτα στο βουνό τα επόμενα χρόνια! Μου τάφαγαν οι δασοφύλακες ,κατάσχεση λέει τα χρόνια που ήλθαν, κελαηδούσαν τα διαόλια βλέπεις και όταν έβγαινα για κυνήγι σηκωνότανε μπουχός.
----Κράτησα ένα φυλαχτό όμως και τώρα στο παραδίδω να το προσέχεις, είναι το περίστροφό που είχα στη ζώνη μου τότε στην Αλβανία, ένα επτάσφαιρο 38άρι, καλολαδωμένο με τη θήκη και τη ζώνη του. Το παραδίνω σε σένα όπως θα το έδινα στο γιό μου μια τέτοια ώρα ,γιατί σαν τέτοιος μου στάθηκες. Μην μου στραβομουτσουνιάζεις να το προσέχεις , από τον κυρ Παντελή θα λές, αχρείαστο νάναι

Το πηγάδι της Ζωής

Η εισήγηση του κυρ Παντελή δεν σήκωνε αμφισβήτηση. Ηταν γιαυτόν ότι πολυτιμότερο είχε εκτός ίσως τις αναμνήσεις. Ένα όπλο να παίρνεις ζωές έκαιγε τώρα τα χέρια του γιατρού, ήταν βαρύ φορτίο. Η φορτισμένη ατμόσφαιρα ,το νεύμα μιάς από τις δύο παρευρισκόμενες κόρες σήμαιναν μην τον στεναχωρείς άλλο δεν τον βλέπεις. Πως μπορεί να χωρέσει ένα όπλο έστω αντίκα σε μια ιατρική τσάντα;; Τόρριξαν στη κουβέντα για γράσα και λαδώματα τάχα για την καλή συντήρησή του. Το πήρε και έφυγε ψέλλισε δυό ευχαριστήρια λόγια, ένοιωθε ότι κουβάλαγε ένα κομμάτι ιστορίας, από την πρόσφατη ιστορία του τόπου. Το κυριώτερο όμως ήταν που τον είχε πει γιό του, αυτός ο δύσκολος ρόλος να υιοθετηθεί για ανταμοιβή των υπηρεσιών του, μια αμοιβή που δεν ζήτησε ποτέ, ποιός θα το πίστευε αυτός σε αυτό το σκορποχώρι είχε κάνει απλά τη δουλειά του. Κι αν τον κατηγορήσει κανείς για παράνομη οπλοκατοχή ,αν το δώσει στην αστυνομία θα του το φάνε ( τι να πει ότι είναι φακελάκι), να το πετάξει είναι μια λύση, να το καταχωνιάσει είναι μια άλλη, να το χρησιμοποιήσει ήταν σίγουρος δεν θα γινόταν ποτέ.
Ποτέ μη λες ποτέ.! Ο κυρ Παντελής έφυγε ήσυχος σε δύο μέρες


ΔΙΟΝΥΣΟΣ 29-5-2007

Η Ιατρική Βία στην Ελλάδα (αναδημοσίευση)

Σήμερα στη κηδεία της Αμαλίας Καλυβίνου στη Χαραυγή Κερατσινίου δεν έκλεισε ένα κεφάλαιο που το αντιμετωπίζουμε πολλοί από μας καθημερινά στο χώρο της δουλειάς μας και με αξιοπρέπεια το βροντοφώναξε η Αμαλία θαρρετά και με τη ζωηράδα της τραυματισμένης της νιότης στο κόσμο των blogs. O καθηγητής Γαρδίκας (αυτός μας άφησε από διετίας) με την κριτική παρουσίαση του malpractice τις Τρίτες στον Ευαγγελισμό μέχρι το 1985 τόνιζε στην νεκρολογία περιστατικών πως πέρα από το κακόηχο της επικεφαλίδας, η συζήτηση των λαθών μας , μας κάνει καλύτερους, επαγγελματικά και ηθικά. Στο διαδίκτυο έγραψαν πολλοί για την περίπτωση της Αμαλίας. Πρόλαβε και μια εφημερίδα με ευαισθητοποιημένους συντάκτες. Ξεχώρισα την φωνή του συναδέλφου «Μαύρου Γάτου» όπως προσυπογράφει το κείμενό του στον ιστιοχώρο του.


ΤΗΣ ΒΙΑΣ: Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Αφιερωμένο στην Αμαλία Το κείμενο αυτό είναι στη διάθεση οποιουδήποτε θα ήθελε να το αναδημοσιεύσει σε οποιανδήποτε μορφή, με ή χωρίς αναφορά της πηγής.

Ο Μαύρος Γάτος στον ελεύθερο χρόνο του (όταν δεν ασχολείται με το blogging...) εξασκεί την Ιατρική. Κι έτσι ξέρει από πρώτο χέρι μερικά πράγματα για την κατάσταση της υγείας στην Ελλάδα, και κάμποσα δυστυχώς για την υγεία στο εξωτερικό (το «δυστυχώς» επειδή η σύγκριση είναι συντριπτική).Τα όσα ακολουθούν ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ. Αφορούν όμως ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥΣ. Ένα κομμάτι των γιατρών που ΑΣΚΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ, σε πολλαπλά επίπεδα, και με ολέθριες πολλές φορές συνέπειες. Η ΒΙΑ ξεκινά από την πρώτη επαφή πρόσωπο με πρόσωπο. Ο ασθενής έχει δικαίωμα να θέλει το γιατρό του σοβαρό, ευπρεπή, ευγενικό. Αντίθετα, αντιμετωπίζει συχνά γιατρούς αγενείς, επιθετικούς, αμίλητους, αντιμετωπίζει αδιαφορία, ειρωνείες, προσβολές, ταπεινωτικά σχόλια. Πολλοί γιατροί χρησιμοποιούν χυδαία τη θέση τους για να επιβληθούν, μιλούν με λίγες και απότομες κουβέντες, χρησιμοποιούν άγριο ενικό, κάνουν χοντρά και άτοπα πειράγματα.Αυτά όμως είναι πταίσματα. Το βασικό συστατικό της λεκτικής βίας είναι η άρνηση παροχής πληροφοριών: Πολλοί γιατροί λες και προσβάλλονται βαθιά αν τυχόν ο ήδη τρομοκρατημένος ασθενής τολμήσει να ζητήσει διευκρινίσεις, εξηγήσεις, πληροφορίες.Περιττό να πω ότι η βίαιη αντιμετώπιση των ασθενών είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, ειδικά στην Δημόσια Υγεία, όπου οι γιατροί είναι κακοπληρωμένοι και μονίμως υπερφορτωμένοι.Πάμε τώρα σε ένα πολύ πιο σημαντικό κεφάλαιο:
ΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ.Ο Έλληνας γιατρός έχει συνήθως αποφοιτήσει από ένα πανεπιστήμιο, ελληνικό ή ξένο.(λέω συνήθως, γιατί υπάρχουν κα οι γιατροί-μαϊμούδες, που τους ξεχωρίζεις εύκολα, πετώντας τους μια μπανάνα: αν ο γιατρός ορμήξει να την πιάσει, σήκω και φύγε τρέχοντας…).Όσοι έχουν έρθει από Ιατρικές Σχολές του εξωτερικού, σπούδασαν στην πλειοψηφία τους σε κάποια άγνωστης φερεγγυότητας και άγνωστου επιστημονικού κύρους σχολή του τέως ανατολικού μπλοκ, και μάλιστα με το προκλητικό για τους καθηγητές status του "πλούσιου Δυτικού"- ναι, μιλάω ΚΑΙ για μαθήματα περασμένα με μπαξίσια (άλλο αν η οικογένεια στην Ελλάδα στερούνταν, για να στέλνει δίδακτρα και έξοδα στον ξενιτεμένο). Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως γράφτηκαν στην εκεί Ιατρική χωρίς κανένα απολύτως αξιοκρατικό κριτήριο επιλογής...
Φυσικά δεν είναι όλες οι Ιατρικές Σχολές της Ανατολικής Ευρώπης ίδιες, ούτε όλα τα παιδιά που αναγκάστηκαν να σπουδάσουν εκεί μπορούμε να τα βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι. Τί να σημαίνουν όμως όλα αυτά που ανέφερα για το επίπεδο του μέσου όρου αυτών των γιατρών;Όσον αφορά τις Ιατρικές Σχολές της Ελλάδας τώρα: η φοίτηση σε ελληνική Ιατρική Σχολή επαφίεται στον πατριωτισμό του φοιτητή.
Σε παραλαμβάνουν ορεξάτο μόλις βγήκες από το Λύκειο, και σ' εγκαταλείπουν στην τύχη σου. Λες και κάνουν ό,τι μπορούν για να χάσεις κάθε διάθεση για επιμέλεια. Εργάστηκες βέβαια σκληρά για να μπεις στην Ιατρική, και μόνο το γεγονός ότι τελικά τα κατάφερες σημαίνει ότι είσαι και πολύ δυνατό μυαλό και πολύ επιμελής. Για να σου δώσουν όμως κουράγιο ώστε να καταστρέψεις τα ομορφότερα χρόνια της εφηβείας σου στα φροντιστήρια, σου είχαν τάξει ότι αρκεί να καταφέρεις να περάσεις στην Ιατρική, και μετά θ’αράξεις (θα καααααάθεσαι, μου είχαν πει εμένα). Στη Σχολή θα δεις να σου δίνονται ένα σωρό ακόμα κίνητρα για να διαφθαρείς και για να το ρίξεις στους φραπέδες και στο χαβαλέ: θα δεις τους κουρασμένους, ανεπαρκείς και αδιάφορους καθηγητές σου ν' απαξιούν ν' ασχοληθούν μαζί σου, θα δεις ότι η υποδομή των Σχολών είναι αδύνατον να εκπαιδεύσει τον αριθμό των εισακτέων, θα δεις παρόλ' αυτά τον αριθμό των συμφοιτητών σου να πολλαπλασιάζεται με μεταγραφές από το παράθυρο κι από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Αλλά υπάρχουν κι ακόμα χειρότερα… Στα κλινικά έτη, εκεί που θα έπρεπε να μάθεις την πράξη της ιατρικής, ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΧΡΗΣΙΜΟ, παρά μόνο ατέλειωτα κατεβατά και τα SOS για τις εξετάσεις.Το θλιβερό αποτέλεσμα είναι ότι ο μέσος απόφοιτος των ελληνικών Ιατρικών σχολών μπορεί να χαρακτηριστεί ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ και όχι ΓΙΑΤΡΟΣ.Και πού θα μάθει την ΕΦΑΡΜΟΣΜΈΝΗ ιατρική (δηλαδή την ΑΛΗΘΙΝΗ ιατρική) ο ανίδεος απόφοιτος; ΣΤΟΥ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΘΑ ΤΗ ΜΑΘΕΙ (ΑΝ ΠΟΤΕ ΤΗ ΜΑΘΕΙ). Ναι, όταν θ’ αρχίσει να δουλεύει… [Το γεγονός αυτό το αναγνώρισε και η ίδια η πολιτεία, καθιερώνοντας εδώ και μερικά χρόνια την υποχρεωτική τρίμηνη άσκηση στα νοσοκομεία πριν την έναρξη της Υπηρεσίας Υπαίθρου (του «Αγροτικού»)].Έτσι εξηγείται η πολύ χαμηλή ποιότητα ιατρικών υπηρεσιών σε αγροτικά ιατρεία, κέντρα υγείας (όπου συνήθως εφημερεύουν ΑΝΕΠΙΒΛΕΠΤΟΙ αγροτικοί) και εφημερεύοντα νοσοκομεία (όπου συνήθως εφημερεύουν ΑΝΕΠΙΒΛΕΠΤΟΙ ειδικευόμενοι)…Αυτή η ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ των νέων (και παλιών…) γιατρών είναι κι αυτή μια πολύ σοβαρή μορφή ΒΙΑΣ απέναντι στους ασθενείς.Πάμε τώρα στο κεφάλαιο των γκρίζων οικονομικών συναλλαγών πολλών γιατρών...Από τις πρώτες επαφές του αγροτικού γιατρού, είναι οι λεγόμενοι «φαρμακάδες». Ακόμα και αυτός που ξεκινά με τις καλύτερες προθέσεις είναι δύσκολο να μην μπλεχτεί στο παιχνίδι της προτίμησης μεταξύ ισότιμων φαρμάκων με κάποιου είδους αντάλλαγμα. Οι πιο προχωρημένοι μπορούν να κερδίσουν πάρα πολλά λεφτά με την ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΙΑ, συνταγογραφώντας φάρμακα άλλα αντ’ άλλων, ακόμα και χορηγώντας πανάκριβα φάρμακα που όμως δεν είναι απαραίτητα και που μπορεί να είναι ακόμα και επικίνδυνα. Οι ακόμα πιο προχωρημένοι μπορούν να κάνουν περιουσίες μέσα σε μερικούς μήνες, γράφοντας φάρμακα εκατομμυρίων σε βιβλιάρια ασχέτων ή και νεκρών (έχει γίνει κι έχουν πιαστεί).Αλλά ας μην πάμε τόσο μακριά (;;;). Ας μείνουμε στην απλή προτίμηση του ενός ΙΣΟΤΙΜΟΥ φαρμάκου απέναντι σε ένα άλλο. Είναι πιθανό όντως να πρόκειται για εντελώς ισότιμα και ισοδύναμα φάρμακα, επειδή όμως η απληστία πολύ συχνά συνδυάζεται με την άγνοια, πολύ φοβάμαι ότι ο Έλληνας γιατρός δεν επιλέγει πάντα (λέμε τώρα) το καταλληλότερο φάρμακο για τον κάθε συγκεκριμένο ασθενή…Πάμε τώρα στα γνωστά φακελάκια. Χωρίζονται σε δυό είδη: τα ΑΠΑΙΤΗΘΕΝΤΑ και τα ΑΠΟΔΕΧΘΕΝΤΑ. Για την βία των ΑΠΑΙΤΗΘΕΝΤΩΝ δεν το συζητάμε, υπενθυμίζω μόνο την περίπτωση του γιατρού που καταγράφτηκε από κρυφή κάμερα να ζητά τρίπτυχο φακελάκι για να χειρουργήσει ασθενή (για την εγχείρηση, για τον αναισθησιολόγο, και για την αφαίρεση των ραμμάτων), υποστηρίζοντας ευθαρσώς ότι «δεν μπορεί η κάθε Καραγκούνα να χειρουργείται σε αυτό το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο μαζί με τους Δικαστικούς και με τους Εφέτες». Αθωώθηκε από το Πειθαρχικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου με το επιχείρημα ότι α) η κάμερα ήταν κρυφή και άρα δεν αξιολογείται σαν στοιχείο και β) ότι τα χαρτονομίσματα δεν ήταν προσημειωμένα.Ας πάμε όμως στα ΑΠΟΔΕΧΘΕΝΤΑ φακελάκια… Όταν ο έτσι κι αλλιώς οικτρά αμειβόμενος γιατρός μάθει ΝΑ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΝ «ΕΝΑ ΔΩΡΑΚΙ» κάθε φορά που ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ, ακόμα και άγιος να είναι, κάποια στιγμή που ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥ ΔΩΣΟΥΝ «ΔΩΡΑΚΙ», θα το ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ. Με αυτόν τον τρόπο οι ασθενείς, μέσα στο φόβο τους και μέσα στην ανασφάλειά τους, ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ….Όλα αυτά βέβαια βολεύουν πάρα πολύ το Κράτος, ώστε να προσποιείται ότι παρέχει δημόσια δωρεάν υγεία, στην πλάτη των ασθενών... και φυσικά και στην πλάτη των γιατρών, που τελούν έτσι υπό καθεστώς παρανομίας και μόνιμου εκβιασμού...Το φακελάκι είναι λοιπόν κι αυτό άλλη μια μορφή ιατρικής βίας, είτε έχει ζητηθεί είτε όχι. Αλλά δεν είναι η χειρότερη μορφή ιατρικής βίας… Υπάρχουν και ΠΟΛΥ χειρότερα.Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΑΣ είναι η ΑΓΝΟΙΑ και η ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ πολλών Ελλήνων ΕΙΔΙΚΩΝ γιατρών. Είτε σπούδασαν σε κάποιο ανεπαρκές ελληνικό πανεπιστήμιο κοιτώντας να περάσουν με SOS όπως όπως τα μαθήματα (μια και κουράστηκαν πολύ για να μπουν στο Πανεπιστήμιο, ή για να μεταγραφούν από την Βουλγαρία και τη Ρουμανία), είτε σπούδασαν σε κάποιαν τριτοκοσμική και αναχρονιστική σχολή του τέως Ανατολικού μπλοκ, ΑΡΚΕΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ «ΕΙΔΙΚΟΙ» ΓΙΑΤΡΟΙ, και ΠΟΝΑΩ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΩ ΑΥΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΑΣΧΕΤΟΙ. Αυτό είναι απόλυτα αναμενόμενο, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι συνθήκες λήψης της ειδικότητας είναι άθλιες, με τους ειδικευόμενους να είναι ΑΝΕΠΙΒΛΕΠΤΟΙ, ΑΔΙΔΑΚΤΟΙ, ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΑΠΕΙΡΕΣ ΩΡΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΩΝ, από ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΗΚΟΥΝ, εκτεθειμένοι σε ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΟΣΤΙΣΟΥΝ (ΚΑΙ ΣΥΧΝΑ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ) ΖΩΕΣ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝΟΙ ΕΙΚΟΝΙΚΑ, χωρίς ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, χωρίς ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥΣ.Στην Ελλάδα ο ειδικευόμενος έχει το επίπεδο του τελειόφοιτου φοιτητή της Δύσης και ο ειδικός έχει το επίπεδο του ειδικευόμενου της Δύσης. ΣΚΛΗΡΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ. Από την ώρα λοιπόν που τελειώνει και την ειδικότητα, ο Έλληνας γιατρός έχει δύο δρόμους: Ή θα μπει με κάποιον τρόπο στο ΕΣΥ, ή θα δουλέψει σαν ιδιώτης. Αν ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚοΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΠΟΥ ΙΣΧΥΟΥΝ καταφέρει να μπει στο ελληνικό ΕΣΥ, όπου επικρατούν ομολογουμένως άθλιες συνθήκες εργασίας, δύσκολα θα αποφύγει τις παγίδες της Νιρβάνας και του ΩΧΑΔΕΡΦΙΣΜΟΥ. Αν δουλέψει σαν ιδιώτης, είναι τόσες και τόσο τεράστιες οι δυσκολίες και τα ηθικά διλήμματα που θα αντιμετωπίσει, ειδικά στην αρχή, που δεν θα του περισσεύει πολύς χρόνος για ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Και στις δύο περιπτώσεις, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑΤΡΟΙ ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΟΣΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ και για τις νεότερες θεραπείες.ΑΥΤΗ είναι λοιπόν η πιο σοβαρή μορφή ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΑΣ στην Ελλάδα: Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΙΑΤΡΩΝ. Αφού τελειώσαμε με τους γιατρούς, ας μπούμε τώρα σε ένα άλλο τεράστιο και σοβαρότατο κεφάλαιο ΒΙΑΣ: στη ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΗ (ΤΕΧΝΙΚΗ) ΒΙΑ του συστήματος.Στο δημόσιο τομέα ο ασθενής υφίσταται την βία της ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ: οι ασφαλισμένοι των ταμείων έχουν να αντιμετωπίσουν:1. κακοπληρωμένους και υπερφορτωμένους γιατρούς, ανεπαρκείς σε επίπεδο ΚΑΙ σε αριθμό.2.μακρόχρονη αναμονή σε λίστες για ραντεβού για εξέταση και για εγχείρηση, προοπτική που σπρώχνει ακόμα και τον πιο φτωχό προς το φακελάκι ή προς τον ιδιωτικό τομέα.3. ατέλειωτη κούραση και ΑΝΑΜΟΝΗ σε εξωτερικά ιατρεία και επιτροπές και ξαναεπιτροπές.4. αδυναμία πραγματοποίησης σημαντικών εξετάσεων και συχνά παράλειψη τους λόγω ανυπαρξίας προσωπικού και μέσων (άλλο αν πανάκριβα μηχανήματα σαπίζουν σε διάφορες αποθήκες του ΕΣΥ λόγω απουσίας προσωπικού κλπ κλπ).Στον ιδιωτικό τομέα τώρα: εκεί ο ασθενής υφίσταται συχνά τη βία της ΥΠΕΡΔΙΑΓΝΩΣΗΣ (κάπως πρέπει να δουλέψουν και τα τόσα κέντρα, και με το αζημίωτο για τον παραπέμποντα ιατρό…) και της ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΤΟΠΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ, βλέπε χειρουργεία που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, πανάκριβα άχρηστα εξαρτήματα και ιατρικά βοηθήματα, κλπ, κλπ…Για να πούμε τέλος και του στραβού το δίκιο, πρέπει να τονίσω ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΑΡΝΗΘΕΙ Ή ΝΑ ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ υφίστανται σημαντική ΒΙΑ από το σύστημα, σε όλα τα στάδια της εκπαίδευσης και της εξέλιξής τους, όπως ήδη ανέφερα σε διάφορα σημεία. Αλλά αυτό είναι άλλο μεγάλο κεφάλαιο….Προσπάθησα να σκιαγραφήσω με συντομία το πολύπλοκο φαινόμενο της ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΑΣ στην Ελλάδα. Δεν το ξεχωρίζω από τη βία που αντιμετωπίζουμε ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ σε αυτήν την χώρα (και όχι μόνο), σε ΌΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ. Κι εδώ, όπως και σε όλες τις άλλες μορφές βίας, το κλειδί είναι Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟΥ. Εν κατακλείδι, το ξανάλεω, η βία είναι ΜΙΑ. Η Ιατρική Βία είναι απλά μία της ακόμα πλευρά…Διαβάστε ακόμα:ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ: Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΒΙΑ

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ: ΒΙΑ ΚΑΙ ΜΗ-ΒΙΑ

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ: ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΓΡΑΦΙΣΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ

ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΒΙΑ - ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗ ΒΙΑ

ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΗΚΩΘΗΚΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΚΡΕΜΑΣΤΗΚΑ

ΕΧΕ ΓΕΙΑ ΑΛΕΞ, ΕΧΕ ΓΕΙΑ ΕΛΠΙΔΑ

Ο εσταυρωμένος Βούλγαρος

Ο εσταυρωμένος Βούλγαρος.

Μεσαίο ύψος και γεροδεμένος, στα 35. Η προφορά του στα ελληνικά βαριά, μακεδονίτικη κάτι από Σούρδο ή Πομάκο, γαλανομάτης με το χαρακτηριστικό που εμείς λέμε pigeon thorax[1]..Η σπιρτάδα στο μάτι θάμπωνε, όταν στην απαντοχή, μελέταγε τα παλιά καλύτερα χρόνια του Ζιτκωφ. Ήρθε στην Ελλάδα να δουλέψει για ένα καλύτερο ψωμί δέκα χρόνια τώρα, είχε δει πολλά στη χώρα με τα πολλά νησιά.
Προκομμένος δουλευτής στις οικοδομές, προκοπή δεν είδε. Είχε δουλέψει πάνω από 20 εργολάβους και πάντα με το σταυρό στο χέρι, που και που κόλλαγε τα βασικά ένσημα. Τότε που λήστεψαν το εργοτάξιο στην Ανατολική Αττική ήταν εκεί και περίμενε το μεροδούλι, τι παπαριές τσαμπουνήσανε για το τι θέλαν τόσα εκατομμύρια στην ερημιά, βρώμαγε η δουλειά. Τον κυρ Γιάννη που τούκλεψε 8 μηνών ένσημα τον πήγε και καταγγελία στο ΙΚΑ, ήξερε από σωματεία και τέτοια, εκκρεμεί ακόμα από 3ετίας η αίτησή του λόγω φόρτου εργασίας. Τότε άρχισαν και τα επίχειρα της απείθειας. Δεν έσκυψε να σηκώνει το σταυρό του μαρτυρίου του και έμεινε από δουλειά. Καλός ο ήλιος στις πιάτσες ζέσταινε την αναμονή , οχι πως χόρταινε το στομάχι. Κομπόδεμα μηδέν, για ευνόητους λόγους.. Που να μιλήσεις , αυτή η χώρα έχει πολυλογάδες με μικρό καλάθι.
Οι πατριώτες του που είδε νάρχονται στο κατόπιν του μπλέξανε με τον δουλέμπορο των Πακιστανών , κάποιο Κώστα που γράφει με μαύρο μαρκαδόρο και μοιράζει πιάτσες στα φανάρια. Εδώ και 5 χρόνια, που άλλαξε η κατάσταση έχει εταιρεία ο Κώστας που νοικιάζει φτηνά εργατικά χέρια σε εταιρείες, ακόμα και οι βουλευτές του ζητούν τέτοιες θέσεις για τα ρουσφέτια τους. Μετά σου λέει οι Έλληνες δεν πάνε για χειρονακτική εργασία. Θέλει υπουργό ο Έλληνας για να κουβαλάει κιβώτια σε σούπερμάρκετ; Αλήθεια γιατί πάνε και προσπέφτουν οι άνεργοι στους βουλευτές για δουλειά δεν έχουν αξιοπρέπεια;;
Ο Βλαδίμηρος 10 χρόνια στη χώρα μας έστυβε την πέτρα, δεν φοβήθηκε τα κάγκελα, την αξιοπρέπεια του την κράτησε. Το πιο πολύ πούχασε από τα ρημάδια νιάτα του ήταν που ακόμα δεν έστερξε να κάνει οικογένεια, που να στηριχτεί, η ζωή είναι για τους άλλους, θαρρείς και είμαστε εμείς περαστικοί και αθόρυβοι. Έχει αρχίσει να σκέφτεται Ντουμπάι ή Βέλγιο, ψάχνει άκρες.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ 13-3-06[1] Σκαφοειδής θώραξ. Στο πρόσθιο θωρακικό τοίχωμα κοίλανση του στέρνου σε άλλοτε άλλο βαθμό κατά το κατώτερο ήμισυ αυτού και η προπέτεια των πλευρικών τόξων.

Το Θέμα: Η Ελληνική πρόταση πολιτισμού

H ελληνική πρόταση πολιτισμού
* Αυτό που χρειάζεται ο πολιτισμός σήμερα είναι νέες πηγές έμπνευσης και αναγέννησης μέσα από υπερχρονικές αξίες
Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτός ο τόπος, «ο μικρός ο μέγας», αν ξεχωρίζει για κάτι διαχρονικά, αν είναι ευρύτερα ακουστός στα πέρατα τού κόσμου είναι για τον πολιτισμό του. Ο ελληνικός πολιτισμός είναι το μέγα κεφάλαιο αυτής τής χώρας αλλά συγχρόνως και σημείο αναφοράς στην εξέλιξη τού ανθρωπίνου πνεύματος. H σύλληψη τού πολιτισμού από τους Ελληνες ως καλλιέργειας τής προσωπικότητας τού ατόμου, με θεσμούς, αρχές, αξίες και ιδανικά που έχουν ως επίκεντρο τον άνθρωπο, είναι ένα πρότυπο που μπορεί και σήμερα να εμπνεύσει τον άνθρωπο όπου γης. Ακόμη, η επίσης ελληνική ταύτιση τού πολιτισμού με την παιδεία, με την ολόπλευρη καλλιέργεια τού ατόμου μέσα από πνευματικές ζητήσεις και προβληματισμούς διά βίου, είναι μια πρόταση ζωής τού Ελληνισμού που ξεπερνάει τα όρια τού χρόνου και τού χώρου και μπορεί να λυτρώσει τον άνθρωπο σε καθολική κλίμακα.
Το ερώτημα που προκύπτει σε σχέση με τον τόπο και τους ανθρώπους που εγέννησαν αυτόν τον πολιτισμό, σε σχέση δηλ. με την Ελλάδα και τους Ελληνες και σε σχέση με τη συλλογική τους έκφραση, την Ελληνική Πολιτεία, είναι με ποιους τρόπους αυτός ο πολιτισμός μπορεί και σήμερα, με τη διαφορετική δομή, έκταση και νοοτροπία τού σύγχρονου κόσμου, να έχει μια παρουσία προς τα έξω όχι με πομπώδεις «σωτηριολογικές» αξιώσεις αλλά ως αξιοπρεπής, σεμνή, ουσιαστική πρόταση, με την αρχοντιά μιας υπαρκτής και ανεγνωρισμένης προσφοράς, με τη φιλοδοξία μιας άλλης φωνής μη μεγαλοδυναμικής, με αίσθηση ορίων αλλά και με τόλμη και πίστη στην αξία μιας τέτοιας πρότασης. Αναφέρομαι στον ελληνικό ανθρωπισμό, όπως εδραιώθηκε στην αρχαιότητα και ανανεώθηκε στην Αναγέννηση και όπως ενέπνευσε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Αναφέρομαι σ' έναν κατεξοχήν αξιακό πολιτισμό (κάθε πολιτισμός, βέβαια, είναι σύνολο αξιών), με αρχές, αξίες και ιδανικά που καταπλακώθηκαν εν τω μεταξύ σταδιακώς στη δίνη τού πολέμου και στη λογική τής κυρίαρχης εξουσίας, τής χρησιμοθηρίας, τού καταναλωτισμού και τής αντιπνευματικότητας και, κατ' επέκταση, τής βίας, τής τρομοκρατίας, των μεγαλοδυναμικών φιλοδοξιών και σωτηριολογικών επεμβάσεων και τής απόπειρας επικοινωνιακής χαλιναγώγησης τού ανθρώπου. Πώς, με ποια φωνή που θα λειτουργήσει ως φωνή τής συνειδήσεως τού σύγχρονου καταπιεσμένου ανθρώπου για να τον οδηγήσει στην πνευματική αφύπνιση, με ποιους τρόπους ένας μικρός λαός μ' έναν μεγάλο πολιτισμό μπορεί να αποκτήσει μια ευρύτερη παρουσία, ταπεινά, με λόγο ουσίας, με πρόταση ζωής, με αναφορά σε αρχές και αξίες που αντέχουν στον χρόνο και μπορούν να εμπνεύσουν και να «σηκώσουν» τον άνθρωπο ιδίως σήμερα. Αυτή άλλωστε μπορεί να είναι και η μόνη πολιτισμική φιλοδοξία τής σύγχρονης Ελλάδος, ένας «πνευματικός μεγαλοϊδεατισμός» (με την κυριολεκτική σημασία τής προβολής μιας «μεγάλης ιδέας»).
Βέβαια, αυτό προϋποθέτει μια συστηματική, επιστημονικά τεκμηριωμένη, αντικειμενική έρευνα-μελέτη των αρχών και των αξιών τού ελληνικού πολιτισμού στα τρία βασικά επίπεδά του: την αρχαιότητα - το Βυζάντιο - τον Νέο Ελληνισμό. Γιατί δεν είναι μόνο η «πνευματική έκρηξη» που σημειώνεται με τον αρχαίο ελληνικό στοχασμό που έχει σημασία. Είναι και η πολιτιστική επιρροή τού χριστιανικού Βυζαντίου που επί χρόνια δεσπόζει και επηρεάζει την Ευρώπη και την Ανατολή. Και είναι ακόμη το αγωνιστικό πρότυπο τού Νέου Ελληνισμού, που πυροδοτείται από ένα κατεξοχήν πνευματικό κίνημα, τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό, για να αποτελέσει παράδειγμα επαναστατικού απελευθερωτικού αγώνα, τέτοιου που προσέλκυσε ένα πρωτοφανές στη νεότερη ιστορία κύμα υποστηρικτών, το κύμα τού φιλελληνισμού (το οποίο και ως όρος και ως πράξη αποτελεί κάτι πρωτοφανές).
Σ' αυτή τη διαχρονική διαστρωμάτωση τού ελληνικού πολιτισμού έχει καίρια σημασία να φανεί και να λειτουργήσει διδακτικά η σχέση παράδοσης και νεωτερικότητας, διατήρησης και ανανέωσης, μίμησης και δημιουργικής αφομοίωσης. Γιατί αυτό που χρειάζεται ο πολιτισμός σήμερα είναι νέες πηγές έμπνευσης και - ας χρησιμοποιήσω μια μεγαλόστομη έννοια - αναγέννησης μέσα από υπερχρονικές αξίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αφετηρία ουσιαστικής ανανέωσης, ως πηγή δημιουργίας. Γιατί έννοιες όπως λ.χ. η ελευθερία, η αξιοπρέπεια, η δημοκρατία, η αποδοχή τής διαφορετικότητας, ο σεβασμός στον άνθρωπο ως άνθρωπο, η ειλικρινής επικοινωνία ως συνάντηση ανθρώπου με άνθρωπο, η αγάπη στον άλλο, η εξασφάλιση μιας ποιοτικής παιδείας για όλους, η αίσθηση τού μέτρου και η αίσθηση ορίων, η διάκριση (με το βάθος τής χριστιανικής μοναστικής σύλληψης), η αναζήτηση τής ουσίας, δηλ. έννοιες στις οποίες στηρίχτηκε - όσο μπόρεσε - ο ελληνικός πολιτισμός, εν μέρει και άλλοι πολιτισμοί και οπωσδήποτε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός στις καλές του στιγμές. Αυτές είναι που μπορούν να δώσουν ένα νέο στίγμα, ένα πρότυπο ζωής στον πολλαπλώς αποπροσανατολισμένο σύγχρονο άνθρωπο.
Υπεργενικεύω, υπεραπλοποιώ, εξιδανικεύω, ωραιοποιώ, εξαγνίζω μια βαριά, θλιβερή, πολύ χαλαρή έως «χαλασμένη» πραγματικότητα; Ισως. Απέναντι όμως σ' αυτή την πραγματικότητα μπορούμε να αντιτάξουμε μιαν άλλη ορατή - όχι εικονική -, εφικτή - όχι ιδεατή - πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που θα στηρίζεται σε αξίες, όχι νέες, όχι αίολες, όχι απραγματοποίητες, μια δεύτερη πραγματικότητα, για την οποία και αγωνίστηκαν πολλοί μέχρι σήμερα και αγωνίζονται και αξίζει κανείς να αγωνιστεί. Σ' αυτή τη δεύτερη πραγματικότητα μπορεί να βοηθήσει ως σημείο αναφοράς μια ελληνική πρόταση πολιτισμού, τής οποίας έχει πρώτα-πρώτα ανάγκη - όσο και αν ακούγεται οξύμωρο - ο ίδιος ο σύγχρονος ελληνισμός. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν πρώτα εδώ, τώρα κι από μάς.
Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής Γλωσσολογίας, πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
ΑΠΌ Το ΒΗΜΑ, 07/05/2006

40- Ανεργία Μήτηρ...

E — ΕΠΙΛΟΓΕΣ. Νο 40
1. Θλιβερή ευρωπαϊκή πρωτιά της Ελλάδας στην ανεργία των νέων με 25,5% καθώς και στους άνεργους πτυχιούχους. Για τις πολλές οικογένειες που αντιμετωπίζουν την πρωτόγνωρη ΑΝΕΡΓΙΑ (την εξαφάνιση κλάδων ολόκληρων δραστηριοτήτων) οι μεγαλοστομίες για τα 50 χρόνια ΕΕ, την ΟΝΕ, το ακριβό χρήμα με τα ψηλά επιτόκια την διεύρυνση των εθνικών συνόρων σε χώρες φτηνών εργατικών χεριών νοιώθουν ότι έρχεται η ώρα των εκλογών η ώρα να απαντήσουν στους αδιάφορους για το πρόβλημα πολιτικούς. Τρία Κοινοτικά πλαίσια στήριξης δουλίες πικρές και κλάδοι ολόκληροι βαίνουν μειούμενοι ,οι ρυθμοί ανάπτυξης δεν λένε τίποτα στον άνεργο ή υποαπασχολούμενο, αφορούν πόσο ευάλωτο βρίσκει το χρήμα το πεδίο του ανταγωνισμού. Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ο ΟΑΕΔ περνά την τελευταία περίοδο την καλύτερη περίοδο δραστηριότητας. Το όραμα προς πτυχία χωρίς αντίκρισμα στην παραγωγή παραμένει κατά ένα οξύμωρο τρόπο ζητούμενο από την ίδια πληττόμενη από την ανεργία οικογένεια. Τα αίτια της υψηλής ανεργίας των πτυχιούχων από το Μανώλη Δρεττάκη στην «Ε» της 12-5-2007.
2. Οι πολιτικοί μας αντί να χαράσσουν τομές και να επιβάλλουν το δημόσιο συμφέρον κατά των επιχειρηματικών συμφερόντων, τους βλέπουμε συχνά σε ρόλο μικρών αγγελιών. Θέση στο σούπερ μάρκετ, σεκιουριτάς, πωλήτρια με απλήρωτες υπερωρίες ή έκτακτοι συμβασιούχοι να σηκώνετε τηλέφωνα στο ΚΕΠ ή το ΙΚΑ;;. Ετσι φτιάχτηκε η γενιά των 700 ευρώ. Οι αγρότες εξαφανισμένοι, τα ναυπηγεία, η υφαντουργία, η βιοτεχνία ρούχων, τα λιπάσματα, οι σπόροι, η ελλην. φαρμακοβιομηχανία στο κλουβί των ειδών προς εξαφάνιση. Ο Ιός της ανεργίας πλήττει και τον ιατρικό κλάδο της Έλενας Φυντανίδου στο Βήμα της 13-2-2005. Γιατροί υπάλληλοι κέντρων αδυνατίσματος.!
3. Οι συνδικαλιστικοί ταγοί μας εόρτασαν Πρωτομαγιά χωρισμένοι στα τέσσερα και οι εργοδότες με τα διευθυντικά προνόμια στα .... «άγονα» μονοπάτια της Ελβετίας, του Μαυρικίου, του Κολοράντο και του Ντουμπάι. Έχουν να λένε οι ταμίες στα Χάρολντ για κάτι παράξενους Βαλκάνιους που στο ταμείο επιμένουν να αφήνουν και παχυλά πουρμπουάρ από κρατικές κάρτες πληρώνοντας managerilikia- καραγκιοζιλίκια που εμείς τα πληρώνουμε χρόνια. Από το 8ωρο στο 4+4 (και αν) Ελευθεροτυπία - για της συνθήκες της κουτσουρεμένης εργασίας από τον Χρήστο Μέγα στην «Ε» της 30-4-2007.
4. Ο Καραμανλής χρωστάει στο Λαό την δυνατότητα να ανασάνει από το Παρόν της 25-3-2007 με πέννα που δεν χαρίζεται τον Θοδωρή Δίζελο. Δύσπεπτο θέαμα το πανηγυράκι της Eurovision αλλά θεάματα χωρίς άρτον δεν μετράνε. Οι εργαζόμενοι περιμένουν για φορολογικές ελαφρύνσεις, το δημόσιο συνεχίζει να δανείζεται γύρω στα 2-2,5 δις. ευρώ μηνιαίως και ο χορός εκποίησης της όποιας δημόσιας περιουσίας έχει απομείνει συνεχίζεται. Αισχροκέρδεια, κερδοσκοπία, ακρίβεια, καρτέλ, εκμετάλλευση του καταναλωτή, ακατάλληλα εμπορεύματα στο κύκλωμα διατροφής συνθέτουν μια απαράδεκτη εικόνα της αγοράς. Ο εργαζόμενος εισπράττει πολύ λιγότερο από αυτά που δικαιούται.
5. Σαρκοζί επιφανειακά εναντίον Ζαν Κλωντ Τρισέ και εκεί που μας κόφτει όλους βαθύτερα: . Στην Ευρωζώνη τα νοικοκυριά έχουν ήδη υπερδανειστεί για να αγοράσουν σπίτια και οι επτά αυξήσεις στο ευρωεπιτόκιο –από το 2,0% στο 3,75%– μεταφράζεται σε υπερδιπλάσια αύξηση στις καταβολές των εντόκων δόσεων. ΄Ψάχνετε ακόμα τις αιτίες;;; Να απομονωθούν οι σαδο-μονεταριστές. Από την Ζέζα Ζήκου στην Καθημερινή της 13-5-2007. Μήπως η ανεργία είναι ένα ποθητό όπλο για κάποιους για να εκβιάζουν όλο τον κόσμο της εργασίας. Απομονώστε τους ,τους έχει ανοίξει πολύ η όρεξη.
6. Πίσω από τις υψηλού επιπέδου διαμάχες του κεφαλαίου βλέπουμε πολλές φορές από που χάναμε και από που θα ζημιώσουμε. Δόλιες σχέσεις που πολλοί δημοσιογράφοι το πλήρωσαν ήδη με εξοστρακισμούς. Η Μπόιγκ τα πήρε όλα από το Λιακουνάκο από το Παρόν της 6-5-2007 Γιατί η Boeing και η ΑΧΧΟΝ περιεβλήθησαν από πολλούς μύθους και ένα διαζύγιο είναι πάντα ένα διαζύγιο
7. Ένα μεστό και λιτό άρθρο ενημερωτικής προληπτικής ιατρικής με στοιχεία Τεκμηριωμένης Ιατρικής Αυχενικό σύνδρομο Υπερσύντομη περίληψη από τον Ορθοπαιδικό κ. Χαραλ. Γκούβα σε μια πεντάμορφη γωνιά της χώρας την Πρέβεζα Ιδίως για φανατικούς κομπιουτεράδες.
8. Το θέμα της τεράστιας εισφοροδιαφυγής των κλινικών συνιστά πολιτικό σκάνδαλο πρώτου μεγέθους, το οποίο δεν αρνείται ούτε ο Γιακουμάτος. Με 1,2 δις ευρώ που παρακρατούν οι όμιλοι υγείας εμφανίζουν τεράστια ρευστότητα, ασύλληπτα κέρδη και εκτινάσσουν τις μετοχές τους στα ύψη. Ο κ. Αβραμόπουλος που έχει τακτικές συναντήσεις με τους σεΐχηδες των ομίλων υγείας κάτι παραπάνω θα ξέρει. Όπως αρκετά θα ξέρουν και στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, του οποίου οι προμηθευτές όπλων επενδύουν τα κέρδη τους σε ομίλους υγείας.
(Για μιά αλλιώτικη ματιά στο φαινόμενο Γιακουμάτου κάντε κλικ εδώ )
Ισολογισμούς για το 2006 ζητά επειγόντως από τα Ταμεία ο νέος Υπουργός Απασχόλησης. Κύριε Μαγγίνα το πτωχό μας ΤΣΑΥ δεν έχει ισολογισμό του 2005, πώς θα σας βγάλει ισολογισμό του 2006; Ακόμη και συνοικιακός λογιστής γνωρίζει ότι είναι πρακτικώς αδύνατον. Έλεος, έλεος κύριε καθηγητά, όπως λέει και ο Γιακουμάτος.
9. Τι τρέχει στο Νοσοκομείο Ξάνθης; Μιά πολύ ενδιαφέρουσα καταγραφή από την Ματούλα Τσούλου, Γραμματέα της Ενωσης Γιατρών. Σας την επισυνάπτω με την παράκληση να υπάρξουν ανάλογες καταγραφές για τα Νοσοκομεία και ΚΥ της χώρας απ΄ όσες και όσους συναδέλφους είναι αποδέκτες αυτών των μηνυμάτων. Εάν για δικούς σας λόγους δεν επιθυμείτε να δημοσιοποιηθούν τα στοιχεία σας θα γίνεται σεβαστό.
10. Σωτηρία -Αθήνα (από σημείωμα της συναδέλφου Καλλιόπης Αθανασιάδου): Εμείς δεν συζητάμε μόνο για τα χρήματα των εφημεριών. Μας τελείωσαν οι τραυματιοφορείς με αποτέλεσμα να μεταφέρουμε με τα αυτοκίνητά μας ασθενείς σε άλλες κλινικές ή εργαστήρια, όταν πρέπει να γίνουν εξετάσεις. Στο δε χειρουργείο, ο ειδικευμένος χειρουργός βάζει το φορείο με τον ασθενή, αφού και ο τελευταίος τραυματιοφορέας πήρε αναρρωτική άδεια! Στο νοσηλευτικό προσωπικό υποσχέθηκαν νέες θέσεις το Μάρτιο και βέβαια τεχνολόγοι και νοσηλευτές κάνουν διπλοβάρδιες και τους χρωστούν όχι μόνο δεδουλευμένα αλλά και ρεπό (μερικές φορές πάνω από 50!) Την Παρασκευή 27.04.2007 κάναμε στάση εργασίας, αποκλείσαμε την Μεσογείων μοιράζοντας ενημερωτικά στον κόσμο, αλλά τα κανάλια που ήρθαν δεν έδειξαν ποτέ το ρεπορτάζ!
11. Ρέθυμνο "Το κλείσιμο της Παιδιατρικής Κλινικής αποτέλεσε την «κορύφωση του δράματος» σε ένα Νοσοκομείο με πολλαπλά άλυτα προβλήματα και τεράστιες ανάγκες σε προσωπικό και υποδομές. Έχει γίνει πλέον απολύτως σαφές ότι η κρίση στην Παιδιατρική Κλινική δεν προέκυψε «εν αιθρία», όπως περίπου ισχυρίστηκε η Διοίκηση και πολύ περισσότερο δεν ήταν «προϊόν συνωμοσίας» κάποιων «εκπροσώπων που μονίμως αντιδρούν» όπως υπονόησαν τοπικοί πολιτικοί παράγοντες". Διαβάστε περισσότερα σ΄ ένα αξιόλογο άρθρο του Ανδρέα Ξανθού, το οποίο σας επισυνάπτω,
Ναύπλιο. Σε 4ωρη στάση εργασίας - 8 με 12 το πρωί - προχώρησαν οι γιατροί την Δευτέρα και Τετάρτη στο Νοσοκομείο Ναυπλίου. Οι γιατροί διαμαρτύρονται για την μεγάλη έλλειψη προσωπικού και ζητούν την δημιουργία νέου Παναργολικού νοσοκομείου.
Το φτιάξιμο νέου Νοσοκομείου είναι η πλευρά που δέχονται οι κυβερνήσεις σχετικά εύκολα, διότι θα αναθέσουν στους φίλους εργολάβους έργα, θα πέσει και η σχετική προμήθεια. Η στελέχωση αποτελεί το Γολγοθά. Δείτε τι αναφέρει η Κομισιόν ως απάντηση στον Δ. Παπαδημούλη για τη στελέχωση Νοσοκομείων (κλικ εδώ) Τα {8-9-10-11) γαλάζια μας γράμματα είναι καρπός της άοκνης προσπάθειας του συνδικαλιστή και Οφθαλμίατρου Δημήτρη Βαρνάβα.
12 Το ξέρατε ότι πριν τον 5ο μ Χ αιώνα στην θέση της Μονής Δαφνιού υπήρχε ναός του Δαφνηφόρου Απόλλωνα;; Με τα φώτα της γραφής του Γιώργου Μπενέα.
13. Από το Βήμα της τελευταίας μέρας 31-12-2006 του έτους μη παραλείψετε να διαβάσετε τον πρύτανη Γιώργο Μπαμπινιώτη στο γλωσσικό ζήτημα .Οχι μόνο Αγγλικά.

ΗΜΕΡΙΔΑ ΠΕΜΠΤΗΣ 17 ΜΑΙΟΥ

Για μια ήρεμη απάντηση στις προκλήσεις του Εθνομηδενισμού

Οι προκλητικές δηλώσεις της κας Μαρίας Ρεπούση την Τρίτη 9 Μαΐου, ότι «ελπίζει» το βιβλίο Ιστορίας της 6ης Δημοτικού να είναι ακόμα «λιγότερο ελληνοκεντρικό» - σε μελλοντικές επανεκδόσεις του - και η περιφρονητική απόρριψη των διαμαρτυριών Βουλής και Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Κύπρου ως «πολιτική θέση που δεν έχει σχέση με την ιστορική πραγματικότητα» (για την «διχοτόμηση» του νησιού, ήδη από το 1974, όπως διδάσκει το σχολικό βιβλίο), δείχνουν το μέγεθος του Εμπαιγμού των Θεσμών που συντελείται με το πρόσχημα των «διορθώσεων» του ανιστόρητου και αντιπαιδαγωγικού εγχειριδίου από τους ίδιους του αυτουργούς του.

Στην ίδια δημόσια εκδήλωση, που έγινε μάλιστα υπό την αιγίδα παιδαγωγικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, η καθηγήτρια του τμήματος κα Άννα Φραγκουδάκη χαρακτήρισε «ρατσιστική» κάθε επίκληση της προσφοράς τής κλασσικής Ελληνικής αρχαιότητας στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, γιατί έτσι οι σύγχρονοι Έλληνες «θέλουν να κρύψουν το άσκημο και μπάσταρδο εθνικό τους πρόσωπο».

Ο δε καθηγητής Ιστορίας Αντώνης Λιάκος αμφισβήτησε τη σχετική επιταγή του Συντάγματος, καλώντας ιστορικούς και δασκάλους «αντί να ενισχύουν την εθνική ταυτότητα, πρέπει να δίνουν στους μαθητές τους τα εφόδια για να επιλέγουν οι ίδιοι την ταυτότητά τους».

Φαίνεται πως με την ανοχή της Υπουργού Παιδείας, καταλύεται κάθε έννοια συνταγματικής και θεσμικής νομιμότητας, δικαιώματος εθνικής μνήμης, αυτοσυνειδησίας, κυριαρχίας, αξιοπρέπειας και ελευθερίας των Ελλήνων πολιτών, ενώ η πρωταρχική τους ευθύνη στην ανατροφή των ίδιων των παιδιών τους, τελεί πλέον υπό την ομηρία μιας μειοψηφικής συντεχνίας ιδεολόγων-καθηγητών του Εθνομηδενισμού.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, αποκτά βαρύνουσα σημασία η προγραμματισμένη για τις 17 Μαίου Ημερίδα και Δημόσια Συζήτηση που διοργανώνει ο ανεξάρτητος Δικτυακός Χώρος Επικοινωνίας, Προβληματισμού και Πολιτικής Πρωτοβουλίας «Αντίβαρο» (http://www.antibaro.gr/) ο οποίος ξεκίνησε την εκστρατεία ενημέρωσης και συντονισμού δράσης των Ελλήνων πολιτών του Διαδικτύου, με κεντρικό αίτημα την απόσυρση του βιβλίου της 6ης Δημοτικού. Σε μια εποχή όπου η υποχρεωτική εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων κατακλύζεται από το χείμαρρο 119 «νέων» σχολικών εγχειριδίων και 400 βοηθημάτων αμφίβολης ποιότητας, το βιβλίο Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού αποτελεί την αιχμή του δόρατος σε μια ιδεοπολιτική και θεσμική εκτροπή χωρίς προηγούμενο στον καθημαγμένο χώρο της Δημόσιας Εκπαίδευσης.

Όπως θα αποδείξουν κορυφαίοι ακαδημαϊκοί και εκπαιδευτικοί στην Ημερίδα του Αντίβαρου, επί τρία τουλάχιστον χρόνια (2004-2007) αγνοούνται οι παρατηρήσεις των αρμοδίων επιστημονικών επιτροπών του Παιδαγωγικού Ινστιτούτο, επιδεικνύεται αλαζονεία απέναντί τους και χρησιμοποιούνται διαπλεκόμενα ΜΜΕ για πίεση προς αυτούς να υποχωρήσουν. Μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσε η διανομή του στα σχολεία, αγνοείται η απόφαση για «προτεραιότητα αξιολόγησης» του βιβλίου από τους εκπαιδευτικούς, και γίνονται τελικά τώρα επουσιώδεις «διορθώσεις/παροράματα» για τη νέα χρονιά (2007/08), αφήνοντας την "ουσιαστική επέμβαση" για μετά τις εκλογές (το νωρίτερο τη μεθεπόμενη χρονιά, σύμφωνα με τις δηλώσεις Ρεπούση), όταν το θέμα θα θαφτεί κάτω από τον ορυμαγδό των αντιδράσεων σε δεκάδες άλλα νέα βιβλία.

Παρόλα αυτά, η Υπουργός Παιδείας και ο Γενικός Γραμματέας του ΥΠΕΠΘ δηλώνουν ότι «οι διορθώσεις θα γίνουν μέχρι τέλη Μαίου, και μάλιστα με βάση τις παρατηρήσεις της Ακαδημίας Αθηνών»! Βέβαια, η συγγραφική ομάδα, έχει ήδη περιφρονήσει τις 81 παραλήψεις, ανακρίβειες και λάθη που στοιχειοθετεί η έκθεση-καταπέλτης της Ακαδημίας Αθηνών, με τις πρόσφατες δηλώσεις της κας Ρεπούση ότι «ο κεντρικός άξονας της διδακτικής και συγγραφικής μεθοδολογίας του βιβλίου δεν αναιρείται σε καμία περίπτωση». Επίσης, και όπως θα δειχθεί στην Ημερίδα, τα «ερωτηματολόγια» προς τους εκπαιδευτικούς ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΤΟΙΜΑ, ενώ οι 200 «αξιολογητές» υποτίθεται ότι θα επιλεγούν δια κληρώσεως ανάμεσα σ’ όλα τα δημοτικά σχολεία της Ελλάδας, όπου θα συμμετέχουν «εκπαιδευτικοί, σχολικοί σύμβουλοι και …μαθητές» (σύμφωνα με ανακοίνωση του ιδίου του Π.Ι.)!

Σε 20 μέρες λοιπόν (που κλείνουν τα σχολεία) είναι αδύνατον να γίνουν οποιεσδήποτε διορθώσεις βάσει της «αξιολόγησης» του βιβλίου από την εκπαιδευτική κοινότητα. Οπότε γίνεται αντιληπτό ότι κάποιοι εμπαίζουν τον ελληνικό λαό όταν διαβεβαιώνουν για το αντίθετο, διακινδυνεύοντας τον προεκλογικό τους αυτοχειριασμό. Το ερώτημα είναι τι μπορούν να πράξουν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί και γονείς, στα πλαίσια πάντα της νομιμότητας, για να αποτρέψουν σκευωρίες που υποθηκεύουν το μέλλον της νέας γενιάς. Αλλά και αυτό το ζήτημα θα τεθεί προς συζήτηση στην ημερίδα του Αντίβαρου.

Αντίβαρο

Στο τέλος της Ημερίδας θα μοιραστεί στους δημοσιογράφους CD με ψηφιακό υλικό από το αρχείο ντοκουμέντων και κειμένων του Αντίβαρου για το βιβλίο Ιστορίας.


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Οι Συνεργάτες και Φίλοι του
Δικτυακού Χώρου Επικοινωνίας, Προβληματισμού
και Πολιτικής Πρωτοβουλίας

http://www.antibaro.gr/

σας προσκαλούν στην

ΗΜΕΡΙΔΑ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ

που διοργανώνουν

την Πέμπτη 17 Μαΐου, 12:00μμ στην Αίθουσα Συνεδρίων της ΕΣΗΕΑ,
Ακαδημίας 20, 1ος όροφος

με θέμα:

Συρρίκνωση της Ελληνικής Ιστορίας
και η Διαμάχη για τα νέα Διδακτικά Βιβλία

κεντρικός ομιλητής
o Καθηγητής Ιστορίας Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης
πρ. Κοσμήτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Συμμετέχουν:

· Νεοκλής Σαρρής (καθηγητής Κοινωνιολογίας Παντείου)
· Γιάννης Παπαμιχαήλ (καθηγητής Κοινωνιολογίας Παντείου)
· Κώστας Ρωμανός (καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αιγαίου)
· Βλάσης Αγτζίδης (Δρ Ιστορίας),
· Γιώργος Καραμπελιάς (συγγραφέας – ιστορικός)
· Γιώργος Παπαδόπουλος-Τετράδης (δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας)
· Περικλής Νεάρχου (πρ. σύμβουλος του Α. Παπανδρέου για το Κυπριακό)
· Ανδρέας Σταλίδης (Αντίβαρο)
· Γιώργος Κακαρελίδης (καθηγητής Εφ/γων Επιχ.Έρευνας ΤΕΙ)
· Χρήστος Κορκόβελος (εκπαιδευτικός)

Συντονιστής ο δημοσιογράφος Δημήτρης Γιαννόπουλος

Η Βασίλισσα και οι κηφήνες

ΚΑΙΝ ΚΑΙ ΑΒΕΛ


Σαν παιδί στη Τριανδρία δεν είχε παίξει πολύ. Πάντα κόντρα με το μεγάλο αδελφό τον Κώστα , τον σερσέμη . Οι δυό τους να μοιράσουν τα ανύπαρκτα χωράφια τους, σαν τον Κάιν και τον Αβελ. Ο πατέρας τους από τους σεφ του Μακεδονία Παλλάς τον έβαλε να γίνει άνθρωπος, βοηθό μπακαλόγατου στα κελάρια του πιο μεγάλου εργοταξίου τότε το 1959, στη περιοχή. Το χουνέρι ήταν να αφήσει τις κάνουλες ανοιχτές λάδι και κρασί έτρεχαν ώρα μέχρι να τον πάρουν χαμπάρι και να τον διώξουν με το σκατόφτυαρο. Αν δεν ήταν μπιστικός τόσα χρόνια ο πατέρας του θάχε φάει και αυτός απόλυση εξ αιτίας του. Μαύρη ψυχή ο Μανόλης, σκιά και λέρα του αδελφού του. Ο πατέρας δούλευε από τη νύχτα στη νύχτα , ο μεγάλος αδελφός με μέσον ένα πατριώτη της ΕΡΕ μπήκε στην ESSO Pappas στα καζάνια., αυτός ρεμπελιό όλη μέρα. Πέθανε ο Κώστας (τον λέμε Αβελ στην ιστορία γιατί έφυγε πρώτος και από χέρι αδελφικό, σαν ψυχοσκότωμα) 34 χρόνια αργότερα από εγκεφαλικό την ίδια χρονιά με τον κ. Πάππας έξη μήνες μόνο στη σύνταξη, πρόλαβε ένα τάμα μόνο στη βασανισμένη του ζωή , ένα ταξίδι ώς την Πόλη . Η κυρά Αγγελική η γυναίκα του πατέρα του, τους ανάθρεψε σαν όρμος απάγκιο αλλά λιμάνι δεν ήταν , ήταν η μητριά τους κι ας πάσχιζε σαν μάνα, η μάνα η δικιά τους έφυγε νωρίς.
Οι κακές παρέες εκεί γύρω από το Παπάφειο είχαν όνομα και σήμα πίσω από το πέτο του σακακιού τους , μιά καρφίτσα. Ψάρευαν ψεύτικο πατριωτισμό και σαβούρα, πλιάτσικο και κρεπάλη στις λασπωμένες γειτονιές της Τούμπας όπου κούρνιαζε η φτώχια και η προσφυγιά. Τραγουδούσαν «Τι ζητούν οι Βούλγαροι στη Μακεδονία; Τι ζητούν στα σπίτια μας τα άτιμα σκυλιά; Το λένε οι φαντάροι το λένε με καμάρι: Μεγάλη Ελλάδα θέλουμε και Παύλο βασιλιά»
Δεν θα χαλούσαν χατίρι στη βασίλισσα. Με των φίλων την εντολή σαν ρομφαία πάνω στο τρίκυκλο, όταν κατέβασε με όλη του τη δύναμη ο Μανόλης (ένας Κάιν που ποτέ δεν ένοιωσε ενοχή) το λοστάρι στο κεφάλι του ανεπιθύμητου , ήταν πια από καιρό αφιονισμένος και ο ίλιγγος της παθιασμένης συμπεριφοράς του φαινόταν σε αυτόν τον σάλιαγκα σαν ο δρόμος της ανάδειξης και της επιτυχίας. Με αυτά τα «παιδιά» είχε την αίσθηση της υπεροχής και κανά φράγκο στη τσέπη. Αμέσως μετά το φονικό βούιξε ο πόλη, πλάκωσε όλη η Αθήνα στις γειτονιές τους, τους χώθηκαν στο ρουθούνι, δημοσιογραφίσκοι αδούλευτοι . Χάρις στο καθίκι τον αίλουρο που πήδηξε στη καρότσα έγινε γρήγορα γνωστός, μην πεις τίποτα όλα ελέγχονται του σφύριξαν οι δικοί του. Έτσι βγήκαν οι φωτογραφίες με το Μανόλη να βγαίνει από τον ανακριτή και με ύφος κραταιού νικητή να χαιρετάει τα πλήθη. Έψαχνε με το μάτι να βρει την τσάτσα του , το νταραβέρι του, ήταν η αδυναμία του, του τόκανε τσάμπα για μια φορά το μήνα κιαυτός σκυλάκι φύλακας πίσω της. Που νάναι τώρα που τον έχουν στα σίδερα. Άλλοι τον επευφημούσαν τότε γύρω του. Τότε που ο υπουργός ο Ράλλης κρύφτηκε σε ξενοδοχείο και ο αδελφός του ο Κώστας κάνοντας τον άρρωστο έμεινε 20 μέρες σπίτι κρυμμένος. Δική του οικογένεια ήταν ο Γιοσμάς ο Μήτσου και οι άλλοι ,κανόνιζαν τα πάντα, τσιγάρα και ποτά στο κελί αλλά ως πότε....
Ο εφιάλτης του, που του χάλασε τη μανέστρα ήταν εκείνος ο κοντόθωρος μα επιβλητικός εισαγγελέας με το όνομα το Κεφαλλονίτικο ντε, ο Δελαπόρτας. Βουίζουν ακόμα στα αυτιά του τα λόγια του για «κοινωνικά βυθοκορήματα». Έκλεινε τα αυτιά μέσα η φωνή «αναρχικά λευχαιμοειδή κύτταρα που ντρόπιασαν με τις πράξεις τους το στρατό και έθνος».
-----«Για μας μιλάει αυτός;; Αει σιχτίρ ποιός σερέτης και ποιός νταβατζής νομίζετε ότι μας κυβερνάει;; Σιγά μην κάνω μια μέρα φυλακή μέσα, έχω πλάτες εγώ»
-----« Άλλοτε, εκείνοι που καταδικάζονταν για ζωοκλοπή, στερούνταν της τιμής να υπηρετούν στο Στράτευμα, με τη σκέψη ότι η υπεράσπιση της Πατρίδας είναι έργο των αγνών, των τιμίων, των ανιδιοτελών και των ενάρετων ανθρώπων, με κορωνίδα μεταξύ αυτών των αρετών τη φιλοπατρία.
Σήμερα, εδώ, ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δοσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται -προς εθνοκαπηλεία και ανομολόγητους ιδιοτελείς σκοπούς- ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης. Τι άλλο έπρεπε να περιμένει κανείς απ’ αυτό πλην του ότι θα εξελισσόταν σε κακοήθη νεοπλασία της κοινωνίας;” Από την αγόρευση του εισαγγελέα Παύλου Δελαπόρτα.

24-3-06