ΣΥΡΙΖΑ νικητής και αυτοδύναμος Μανταδάκης Άγγελος

ΣΥΡΙΖΑ νικητής και αυτοδύναμος Μανταδάκης Άγγελος | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΝ 01.09.2015 Του Άγγελου Μανταδάκη Ποια είναι η πραγματική σύγκρουση στη χώρα μας τα τελευταία πέντε χρόνια; Αυτό το ερώτημα, που είναι κρίσιμο για όλες τις παρατάξεις και ιδιαίτερα για την Αριστερά, έθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στην πανελλαδική συνδιάσκεψη του κόμματος. Άρα, ο ίδιος έθεσε και το κεντρικό πρόβλημα, στο οποίο πρέπει να απαντήσει το κόμμα του με σαφήνεια, προφανώς μέσα στα χρονικά όρια της προεκλογικής περιόδου. Η προηγούμενη περίοδος χαρακτηρίστηκε ως η φάση της σύγκρουσης ανάμεσα στο Μνημόνιο και σε όλους εκείνους που το έθεταν υπό αμφισβήτηση. Αν όμως αναλύσουμε με αντικειμενικό τρόπο το Μνημόνιο που διαχειρίστηκε η τριμερής αρχικά και στη συνέχεια διμερής συγκυβέρνηση υπό τον Αντώνη Σαμαρά, τότε εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι πολύ λίγο αφορούσε νέα πράγματα. Στην πραγματικότητα, αφορούσε ένα πακέτο μέτρων τα οποία σε μεγάλο βαθμό διεκδικούσαν πριν από αρκετά χρόνια επίμονα οι πρωταγωνιστές της οικονομικής ζωής του τόπου (βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, μεγαλοεργολάβοι). Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι εργασιακές σχέσεις, που στη χώρα μας με μεγάλο κόπο κατοχυρώθηκαν και προστατεύτηκαν. Έτσι, το σύνολο αυτών των μέτρων -και άλλων φυσικά-, που πολιτογραφήθηκε ως Μνημόνιο δύο, δεν έκανε τίποτα άλλο από την εσωτερική υποτίμηση που σύμφωνα με τη θεωρία των νεοφιλελεύθερων θα έδινε ώθηση στην οικονομία. Κάτι που διαψεύστηκε ολοκληρωτικά στην πράξη. Αντίθετα αναπαρήγαγε ένα τερατώδες σύστημα διαπλοκής, όπου τα διάφορα γρανάζια ήταν κυρίως κρατικοδίαιτοι μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοεκδότες και πολιτικοί παράγοντες. Βεβαίως, το σύστημα αυτό ανδρώθηκε πάνω στην πολιτική του νεοφιλελεύθερου δικομματισμού ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. της περιόδου εκείνης. Αυτό που οι πολίτες στη συντριπτική τους πλειονότητα χαρακτηρίζουν ως κατεστημένο και του αποδίδουν τις αμαρτίες των τελευταίων δεκαετιών είναι ακριβώς το σύστημα της διαπλοκής και της διαφθοράς του οποίου τη διαιώνιση και όχι τον τερματισμό επιχειρούσε το δεύτερο Μνημόνιο. Απόδειξη είναι ότι το Μνημόνιο αυτό δεν χάραξε δρόμους για την πάταξη της διαφθοράς, της διαπλοκής και του μαύρου χρήματος. Αντίθετα, το δημόσιο χρήμα όπως και η δημόσια περιουσία ήταν απροστάτευτα απέναντι σε κάθε λογής απατεώνες.

Η νέα κυβέρνηση της Αριστεράς, που διεκδικεί την εμπιστοσύνη του λαού στις επόμενες εκλογές, οφείλει να πάρει τα μέτρα που απαιτούνται και να χαράξει τις κατάλληλες πολιτικές ώστε οι δυνάμεις του παλιού συστήματος να μην πετύχουν την οπισθοδρόμηση της κοινωνίας. Στη χώρα μας ξεκίνησε μια καινούργια φάση αντιπαράθεσης ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο, ανάμεσα στη συντήρηση και την πρόοδο. Η σύγκρουση με το παλιό καθεστώς πρέπει να είναι γενικευμένη και να στηρίζεται στην κοινωνική παρέμβαση, στη δράση των ίδιων των εργαζομένων και των κοινωνικών κινημάτων. Δεν πρέπει να υπάρξει κανένας συμβιβασμός, παρά μόνο το ξήλωμα των παλιών μηχανισμών και των μεθόδων που χρησιμοποιούσαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πείσει τους πολίτες, τη μεγάλη τους πλειοψηφία, ότι από τη θέση μιας νέας αριστερής κυβέρνησης που θα προκύψει από τη λαϊκή ετυμηγορία στις 20 Σεπτεμβρίου θα εξαντλήσει όλα τα περιθώρια για το ξήλωμα του παλιού μηχανισμού και την εδραίωση της Δημοκρατίας στη χώρα. Αυτό θα είναι και το περιεχόμενο της μάχης που ξεκίνησε ήδη με τη νέα προεκλογική περίοδο και ο άμεσος στόχος είναι να αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοδύναμος στις 20 Σεπτεμβρίου.