Εκκαθαριστής Υπονόμων

ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗΣ ΥΠΟΝΟΜΩΝ Ήταν ένα από τα πιο καλοπληρωμένα επαγγέλματα του δημόσιου τομέα, ελάχιστοι είχαν πάρει σύνταξη από αυτό το ανθυγιεινό και μοναχικό επάγγελμα. Υπήγετο στην ΕΥΔΑΠ αλλά μια και ο «κάτω» κόσμος των υπονόμων έβριθε οριζόντων και προοπτικών το κάθε λειτούργημα παίρνει άλλη αξία από τον άνδρα που το υπηρετεί. Τα 60 χιλιόμετρα υπονόμων του λεκανοπεδίου χρειάζονται καθαριότητα, επισκευή ρωγμών και διαρροών, επέκταση, αποστράγγιση, επισήμανση επικίνδυνων ή πολύτιμων υλικών. Μαιτρ του είδους αυτού του υπόγειου κόσμου ο Πέτρος Γκούμας Λαγκαδινός συντοπίτης μας γείτονας μοναχικός και παράξενος. Είχε ένα δικό του κόσμο έμπαινε στη Μητροπόλεως και έβγαινε Καισαριανή, έμπαινε εκεί που χάνεται ο Ιλισός στην Αγία Φωτεινή και έβγαινε Καλλιθέα. Χρόνια σε αυτή τη δουλειά πήρε πολλά μυστικά μαζί του. Παρότι με γνώσεις δημοτικού καλλιέργησε ξεχωριστές ικανότητες μελέτης πάνω στην λαϊκή σοφία, τη γεωλογία, την ιστορία, την υδραυλική και κυρίως την αστρονομία. Ναι ήταν ένα μεγάλο παιδί που κοιτούσε τα άστρα είχε εξασφαλίσει και διπλώματα ευρεσιτεχνίας με συστήματα φακών δικής του έμπνευσης που από ότι συζητείτο αγοράστηκαν από Γιαπωνέζους Στο δικό του κόσμο ήταν ο άρχοντας, μοναχικός χωρίς ωράρια και προϊσταμένους στην εμβέλειά του, τα πάντα λειτουργούσαν ρολόι. Επαγγελματική φιλοτιμία αλλά και ανεξαρτησία από παρασιτικούς εργολάβους που κλείνουν τη δουλειά με ένσημα και το βασικό και τελικά χώνουν στις τρύπες περαστικούς ανασφάλιστους Πακιστανούς, μια και το κράτους δεν τους ελέγχει ή κάνει τα στραβά μάτια. Αυτό τον βοήθησε και αρχαία να βρει και στην αυλή της μονοκατοικίας του έβλεπες κομμάτια μάρμαρα κεραμικά και γύρω από το πετρόκτιστο πηγάδι του πουριά λαξευμένα από αρχαίους τεχνίτες. Η συλλογή του από πετρώματα ήταν καλοδιατηρημένη και καθαρισμένη καυχιόταν για αυτήν για το πόσο πλήρης ήταν στο ξύλινο μεγάλο φοριαμό που τη φύλαγε. Πλήθος άλμπουμ γραμματοσήμων έδειχνε άνθρωπο μελετημένο, πειθαρχημένο , μεθοδικό, ήξερε να ξεχωρίζει το ιδιαίτερο και να κατατάσσει σε ομάδες το πλήθος.

Ξεχωριστός στη ταξινόμηση φανέρωνε ένα προικισμένο δημιουργικό άνθρωπο που βέβαια η αυτάρκεια του είχε ένα μυστικό ,τον υψηλό μισθό του που όλος προσανατολιζόταν στις παράξενες αναζητήσεις του. Φωτογραφικά, φακοί,παλιά στρατιωτικά είδη, βιβλία, πετρώματα, νομίσματα,εργαλεία, γραμματόσημα ξέχναγε και να φάει για να ικανοποιήσει τις επίμονες αναζητήσεις του. Εκτός από κάτι περαστικές φιγούρες η γυναίκα δεν μπήκε στη ζωή του να νοικοκυρέψει το σύμπαν του. Μια παλιά ανεκπλήρωτη αγάπη και ο κόσμος όλος στο τέλος , το πιοτί. Μοιραίες παρέες οι σουρτούκηδες τυχάρπαστοι της γειτονιάς που γρήγορα την ανάγκη για κοινωνικοποίηση τη στρέφουν σε αδυναμία και εξαπάτηση. Όταν ερχόταν ο μισθός από τα 1.500.000 δραχμές τότε όλοι προφασίζονταν ότι τους χρωστούσε αυτός στα γεράματα δεν θυμόταν και ξανέμιζε τη σύνταξη από δω και από κει. Άλλοι αλληλέγγυοι κοιτούσαν να τον προστατεύσουν αλλά άμα έχει χαθεί η εμπιστοσύνη ο όχλος μόνο ζημιά μπορεί να κάνει σε μια βασανισμένη κοινωνία διακρίσεων. Σαν το κύμα της αδικίας, που ένα ψηλός μαντρότοιχος μονοκατοικίας και το υπέροχο άρωμα από το αγιόκλημα δεν μπορούν να εμποδίσουν , να πέφτει και να πνίγει το μοναχικό «παλαβιάρη» μας γείτονα.Ο καλύτερός φίλος μια μάϊνα, το κοτσύφι που μιλάει που μιμειτο όλες τις ανθρώπινες φωνές του κυρ Πέτρου.

Κάποιος ανιψιός με κάλεσε σαν γιατρό στα στερνά να τον στέρξω κατάκοιτο με πληγές από μεταβολικό νόσημα δυο τρεις φορές εκεί πίσω από το αγιόκλημα. Συζητούσε δύσκολα και με ευσυγκινησία πιά για τα δύσκολα πούχε περάσει. Κακότροπος γείτονας τούχε στείλει στην Αρχαιολογία και τούχαν πάρει τις «πέτρες» του, αυτές που μάζευε μια ζωή και ήθελε να τις δώσει ο ίδιος όπως με διαβεβαίωνε! Τη χειρότερη ζημιά την είχε πάθει από ένα κατσαπλιά και την αφέλειά του να του πουλήσει την τελευταία πέτρα που τούλειπε να συμπληρώσει τη συλλογή του. Τάχα πέτρωμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ουράνιο. Μια μέρα η γειτονιά εκεί στο 2001 βρέθηκε περικυκλωμένη από την αντιτρομοκρατική και την Α ζώνη του Δημόκριτου με μηχανήματα και άσπρες μπλούζες παραβίασαν το άβατο του μαντρότοιχου και της ψυχής του. Αδειασαν τα πολύτιμα ευρήματα από πετρώματα, φακούς και γραμματόσημα ίσως και παλιές εκδόσεις βιβλίων σε άγνωση κατεύθυνση. Τύλιξαν τον αλαφροΐσκιωτο γείτονα σε 3 σελίδες κατηγόριες που ποτέ δεν πρόφτασαν να εκδικαστούνε. Ο θάνατος τον βρήκε μόνο του ουσιαστικά με μικρή περιποίηση 2 χρόνια μετά και τώρα στη θέση του μαντρότοιχου με τη μυρουδιά αγιόκλημα Λυσιμαχίας 40 υψώνεται 6 όροφη πολυκατοικία. Διόνυσος 21-2-2015.

Νέο άρθρο Κρούγκμαν: «Οι δανειστές δίνοντας στην Ελλάδα μια ευκαιρία να ορθοποδήσει ενεργούν υπέρ των δικών τους συμφερόντων»

Νέο άρθρο Κρούγκμαν: «Οι δανειστές δίνοντας στην Ελλάδα μια ευκαιρία να ορθοποδήσει ενεργούν υπέρ των δικών τους συμφερόντων» «Οι Ευρωπαίοι δανειστές της Ελλάδας πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δίνοντας στην Ελλάδα μια ευκαιρία να ορθοποδήσει, ενεργούν υπέρ των δικών τους συμφερόντων» υποστηρίζει σε νέο άρθρο του στην εφημερίδα "Νιου Γιορκ Τάιμς", ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, επισημαίνοντας τις ομοιότητες μεταξύ της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και της Ελλάδας. newego_large_t_1101_54180756_type12128.jpg var switchTo5x = true;var __st_loadLate = true;if (stLight !== undefined) { stLight.options({"publisher":"dr-306418d6-574e-d949-b36c-d665c79dc740","onhover":false}); }Μεταξύ άλλων, τονίζει ότι «στην παρούσα χρονική συγκυρία είναι κρίσιμης σημασίας για τους ηγέτες της Ευρώπης να φέρουν στη μνήμη τους τη σωστή ιστορία. Εάν δεν το πράξουν» όπως επισημαίνει «το ευρωπαϊκό σχέδιο για την ειρήνη και τη δημοκρατία μέσω της ευημερίας δεν θα επιβιώσει». Στη συνέχεια, σημειώνει ότι «όσον αφορά την καταβολή των αποζημιώσεων από τη νεοϊδρυθείσα Γερμανική Δημοκρατία μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτή αντιμετωπίζονταν τότε όχι ως ένας εν δυνάμει εταίρος, αλλά ως ένας ηττημένος εχθρός από τον οποίο υπήρχε η απαίτηση να αποκαταστήσει τις πολεμικές ζημιές που υπέστησαν οι σύμμαχοι. Μάλιστα η Γαλλία, στην προσπάθειά της να εισπράξει τις αποζημιώσεις, εισέβαλε και επέβαλε γαλλική κατοχή στην καρδιά της γερμανικής βιομηχανίας, την περιοχή του Ρουρ». Ο κ. Κρούγκμαν αναφέρει ότι «η απαίτηση των δανειστών για την πλήρη αποπληρωμή των χρεών τους από κατεστραμμένες από την ύφεση οικονομίες (το ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε κατά 26% από το 2007 ως το 2013, ενώ αντίστοιχα το γερμανικό είχε μειωθεί κατά 29% από το 1913 ως το 1919), καταστρέφουν την οικονομία των χωρών αυτών. Το γεγονός είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει πλήρως τα χρέη της». Επίσης, υπογραμμίζει ότι «η επίτευξη μεγαλύτερων πρωτογενών πλεονασμάτων από την Ελλάδα θα την οδηγούσε σε βαθειά ύφεση. Για να επιτύχει επιπλέον αύξηση του πλεονάσματος αυτού κατά 3%, θα κοστίσει στην οικονομία της χώρας όχι 3%, αλλά 8% του ΑΕΠ». Ο Αμερικανός οικονομολόγος θέτει το ερώτημα: «Τι θα συνέβαινε αν η Ελλάδα, απλά, αρνούνταν να πληρώσει; Η ΕΚΤ θα μπορούσε -όπως έκανε και αυτό πλέον έχει γίνει γνωστό στην περίπτωση της Ιρλανδίας το 2010- να απειλήσει την Ελλάδα με χρεοκοπία του τραπεζικού της συστήματος, για να απαιτήσει την πλήρη αποπληρωμή των χρεών της. Η ίδια απειλή επικρέμεται, εμμέσως, πάνω από την Ελλάδα» κάτι που ο αρθρογράφος απεύχεται, κυρίως, όπως σημειώνει, «διότι η ΕΚΤ βρίσκεται σήμερα κάτω από μια πιο ανοιχτόμυαλη διοίκηση». Τέλος, διαπιστώνει ότι «σε κάθε περίπτωση, οι Ευρωπαίοι δανειστές της Ελλάδας πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δίνοντας στην Ελλάδα μια ευκαιρία να ορθοποδήσει ενεργούν υπέρ των δικών τους συμφερόντων. Μπορεί να μην τους αρέσει η νέα αριστερή ελληνική κυβέρνηση, αλλά αυτή έχει δεόντως εκλεγεί δημοκρατικά και η ηγεσία της είναι ειλικρινά δεσμευμένη στα δημοκρατικά ιδεώδη. Η Ευρώπη θα μπορούσε να πράξει πολύ χειρότερα και αν οι πιστωτές είναι εκδικητικοί, θα το κάνει». Χθες το βράδυ, μετά τη λήξη της συνεδρίασης του Eurogroup, σε άλλο άρθρο που είχε δημοσιεύσει στην ιστοσελίδα της Νιου Γιορκ Τάιμς, με τον τίτλο «Η Αθήνα πρέπει να καταστραφεί», στηριζόμενο στη γνωστή ρήση του Ρωμαίου Κάτωνα «Η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί», ο Πολ Κρούγκμαν έκανε λόγο για «έλλειψη σοφίας» στην ευρωζώνη. - See more at: http://left.gr/news/neo-arthro-kroygkman-oi-daneistes-dinontas-stin-ellada-mia-eykairia-na-orthopodisei-energoyn#sthash.Kljt0iAS.dpuf

Άρθρο από τη Sueddeutsche Zeitung: Η κρίση χρέους της Ελλάδος αποσπά απλώς την προσοχή

Άρθρο από τη Sueddeutsche Zeitung: Η κρίση χρέους της Ελλάδος αποσπά απλώς την προσοχή 03.02.2015 Του Jeffrey Sachs* Η εκδίωξη της Ελλάδος από το ευρώ θα ήταν μοιραίο λάθος. Ακόμα και η συζήτηση περί αυτού οδηγεί σε φυγή κεφαλαίων και βαθαίνει την κρίση Με την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, το πρόβλημα του ελληνικού χρέους επανήλθε στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής πολιτικής. Το αριστερό κόμμα ζητάει νέα διαπραγμάτευση αυτού του χρέους. Ορισμένοι συντηρητικοί πολιτικοί της Ευρώπης θα μπορούσαν τώρα να παρασυρθούν από την άποψη "Τόσο το καλύτερο. Αν δεν θέλετε την εξυπηρέτηση του χρέους, φύγετε, εγκαταλείψτε το ευρώ". Όσο και αν ακούγεται δελεαστική, η άποψη αυτή θα ήταν ένα βασικό και επικίνδυνο λάθος. Στην πραγματικότητα, η κρίση χρέους απλώς αποσπά την προσοχή. Η ελληνική οικονομία αποτελεί μόνο το 2% της Ευρωζώνης. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε κανείς να σπρώξει την Ελλάδα προς την έξοδο ή να την πετάξει έξω από την Ευρωζώνη. Αυτό σημαίνει, αντιθέτως, ότι η κρίση μπορεί να επιλυθεί και μάλιστα με τους όρους της Ελλάδος. Το πρόβλημα μιας νομισματικής ένωσης βρίσκεται στο ότι οι αμφιβολίες θα μπορούσαν να καταστρέψουν τον οικονομικό χώρο, αν όχι συνολικά το κοινό νόμισμα. Το ευρώ είναι ήδη μολυσμένο από την αμφιβολία: Θα παραμείνει η Ελλάδα (στην Ευρωζώνη); Αν φύγει θα ακολουθήσει η Πορτογαλία; Και αν φύγουν αυτές οι χώρες γιατί όχι και η Ισπανία, η Ιταλία ή άλλες; Τέτοιες σοβαρές αμφιβολίες οδηγούν σε φυγή κεφαλαίων και βαθαίνουν την κρίση. Η κρίσιμη κατάσταση της Ελλάδος έχει οδηγήσει ήδη σε εκροές από τις ελληνικές τράπεζες. Η εξ αυτής προκληθείσα έλλειψη ρευστότητας προκάλεσε βαθιά οικονομική κρίση, η οποία τροφοδοτεί νέες αμφιβολίες για την επιβίωση της Ελλάδος εντός της Ευρωζώνης. Και τότε επικράτησε η λογική. Ο Μάριο Ντράγκι, ο οποίος αντικατέστησε τον Τρισέ, και η ΕΚΤ συμπεριφέρθηκαν ξαφνικά ως κεντρική τράπεζα και ανέλαβαν τον ρόλο του δανειοδότη ως κορυφαία αρμόδια αρχή. Η καγκελάριος Μέρκελ αντελήφθη ότι η διατήρηση της Ευρωζώνης είναι πολύ σημαντικότερη από την δυσκολία μιας νέας επιχείρησης διάσωσης. Ξαφνικά, όμως, η Ελλάδα βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο της επικαιρότητας και οι συντηρητικοί στο Βερολίνο, το Ελσίνκι και το Άμστερνταμ ή αλλού μιλάνε πάλι για "Grexit". H νέα κυβέρνηση ζητάει ένα γενναίο κούρεμα του χρέους. Η νέα εκδοχή της κρίσης δεν ξαφνιάζει σε καμία περίπτωση. Τα διάφορα πακέτα βοήθειας δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μπαλώματα, τα οποία βοήθησαν την Ελλάδα για μερικούς μήνες. Η ανεργία στη χώρα παρέμεινε στο 25%. Οι Γερμανοί οφείλουν να μάθουν από τη δική τους ιστορία Ο καθένας ο οποίος μπορεί να κάνει υπολογισμούς (μερικές φορές μοιάζει ότι λίγοι πολιτικοί της Ευρώπης το κάνουν), γνωρίζει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει το εξωτερικό της χρέος, το οποίο ανέρχεται στο 170% του ΑΕΠ της, χωρίς να παραγάγει έναν τέτοιο βαθμό δυστυχίας, η οποία να βρίσκεται πέραν των ανεκτών ορίων των δημοκρατικών κοινωνιών. Ο θρίαμβος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ανωμαλία, πληροφορεί για την πολιτική και οικονομική πραγματικότητα, όσο και αν αυτή είναι δυσάρεστη για την υπόλοιπη Ευρώπη. Ο John Maynard Keynes απάντησε σε ερώτημα που έθεσε ο ίδιος μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο "Δεν πιστεύω ότι οποιοιδήποτε από αυτούς του φόρους υποτέλειας (που επεβλήθησαν στη Γερμανία) μπορούν να πληρωθούν επί μακρόν, στην καλύτερη περίπτωση για μερικά μόνο χρόνια. Αντιβαίνουν στην ανθρώπινη φύση και το πνεύμα των καιρών". Φυσικά και είχε δίκιο, αλλά αφού επήλθε η καταστροφή. Ορισμένοι Γερμανοί επιμένουν σήμερα ότι οι οφειλές είναι οφειλές και οι Έλληνες πρέπει να πληρώσουν. Θα όφειλαν να γνωρίζουν από την ίδια τους την ιστορία καλύτερα. Θα όφειλαν να θυμηθούν τη βοήθεια την οποία έλαβαν με το σχέδιο Μάρσαλ και τη διάσκεψη του Λονδίνου του 1953. "Άξιζαν" οι Γερμανοί την βοήθεια του 1953; Θα ήταν το λάθος ερώτημα. Η νέα δημοκρατία της Γερμανίας χρειαζόταν τη βοήθεια, η χώρα έπρεπε να κάνει μια νέα αρχή. Η διαγραφή του χρέους έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο στην ανοικοδόμηση. Σήμερα δεν υπάρχει πλέον πόλεμος στην Ευρώπη. Η Ευρώπη είναι πλούσια, ευημερούσα και δημοκρατική. Γαλλικές και γερμανικές τράπεζες όμως έδωσαν στην Ελλάδα προ δεκαετίας πάρα πολλά δάνεια. Η Goldman Sachs βοήθησε να αποκρυβεί η ραγδαία αύξηση του ελληνικού χρέους. Οι ιδιώτες πιστωτές έπρεπε να υποστούν ήδη ένα γενναίο κούρεμα. Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι οι οφειλές των πιστωτών του Δημοσίου, οφειλές οι οποίες είναι μεγάλες για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά πολύ μικρές για τα ευρωπαϊκά.

Τεχνικά η λύση δεν είναι δύσκολη "Αξίζει" η Ελλάδα μια διαγραφή χρέους; Οι Έλληνες πολιτικοί δεν συμπεριφέρθηκαν σωστά, όπως και οι γερμανικές , γαλλικές και αμερικανικές τράπεζες. Έλληνες πλούσιοι ανήκουν επίσης στην κατηγορία αυτή, αφού απέκρυψαν από την εφορία τον πλούτο τους στο εξωτερικό. Αλλά, όπως και το 1953, δεν τίθεται το ερώτημα αν η Ελλάδα αξίζει κάτι, αλλά εάν χρειάζεται τη διαγραφή χρέους και αν η Γερμανία και άλλες χώρες μπορούν να την παράσχουν. Σε αυτό το σημείο οι γνώμες είναι ομόφωνες: Η Ευρωζώνη θα βρεθεί είτε μπροστά σε μια εποικοδομητική διαγραφή χρέους είτε μπροστά σε μια πολιτική έκρηξη με συνέπειες οι οποίες θα ξεπερνούν κατά πολύ τα σύνορα της Ελλάδος. Τεχνικά η λύση δεν είναι δύσκολη. Τα χρέη της Ελλάδος πρέπει να αναδιαρθρωθούν ως μακροπρόθεσμα δάνεια με ένα σταθερό, χαμηλό επιτόκιο, λ.χ. 0,5% για τα επόμενα πέντε χρόνια και μετά 1,0%. Από μόνο του αυτό δεν μπορεί να επιλύσει τα προβλήματα της Ελλάδος. Η ουσιαστική λύση απαιτεί τη σκληρή δουλειά των νέων Ελλήνων, οι οποίοι θα πρέπει να δημιουργήσουν νέες επιχειρήσεις και να βρουν αγορές για εξαγωγές. Για την Ευρώπη αυτό σημαίνει ότι πρέπει να παροτρύνει την ανάκαμψη με επενδύσεις, λ.χ. με έξυπνες υποδομές για τον 21ο αιώνα, μαζί με την αξιοποίηση του ήλιου και της αιολικής ενέργειας, ώστε να καλύψει ένα μέρος των αναγκών της Ευρώπης με φιλική προς το περιβάλλον ενέργεια. Το πρώτο βήμα όμως πρέπει να είναι να σταματήσει τη δυστυχία. * Ο Jeffrey Sachs είναι διευθυντής του Earth Institute του πανεπιστημίου Columbia της Νέα Υόρκης

Ιστορικές αναλογίες και συμβολισμοί

Ιστορικές αναλογίες και συμβολισμοί Ρήγος Άλκης|ΕΧΕΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ ΑΥΓΗ 01.02.2015 ΤΟΥ ΑΛΚΗ ΡΗΓΟΥ ΟΜΟΤΙΜΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΤΕΙΟΥ. Υπάρχουν στην Ιστορία των κοινωνιών κάποιες στιγμές - σταθμοί, που ανατρέπουν παγιωμένες καταστάσεις, κυρίαρχες αντιλήψεις, εξουσιαστικούς "μονόδρομους". Σε τέτοιους σταθμούς στη νεωτερική παγκόσμια Ιστορία η Ελλάδα -παρά την κυρίαρχη ελληνοκεντρική παιδεία που θέλει τα πάντα να περιστρέφονται γύρω από τη χώρα μας - μέχρι χθες αναφέρονταν μόνο δυο φορές. Η πρώτη αφορά την Επανάσταση του 1821: όταν απέναντι στο όλο σύστημα της Ιεράς Συμμαχίας, την παλινόρθωση του παλιού καθεστώτος των ελέω θεού μοναρχιών και τη φαινομενική συνθλιβή των επαναστατικών ελπίδων και ιδεών που έφερε η Γαλλική Επανάσταση, μια χούφτα Ελλήνων στην άκρη της ευρωπαϊκής ηπείρου ξαναγέννησε την ελπίδα της ελευθερίας των λαών, ξεσηκώνοντας τις εγρήγορες συνειδήσεις παντού του κόσμου, δημιουργώντας ένα τεράστιο κύμα φιλελληνισμού. Η δεύτερη αφορά το 1940: όταν απέναντι στη νικηφόρα επέλαση του φασιστικού άξονα, που είχε ήδη κατακτήσει το σύνολο σχεδόν της γέρικης ηπείρου, η μικρή Ελλάδα ανέτρεψε τη ροή του πολέμου που φαίνονταν χωρίς δυνατότητα αντιστροφής και έφτασε να απελευθερώσει την πρώτη κατεχόμενη πόλη, την Κορυτσά. Το γεγονός δημιούργησε επίσης ένα μεγάλο κύμα φιλελληνισμού παντού στον κόσμο. Ακόμη πιο ουσιαστικό, μετατρέποντας για πρώτη φορά μια στρατιωτική σύγκρουση σε λαϊκό αντιφασιστικό πόλεμο. Ενώ λίγο αργότερα, τον Μάιο του 1941, κόντρα στον ενδοτισμό του κυρίαρχου αστικού πολιτικού κόσμου, την Κυβέρνηση των δοσίλογων, και τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα προς την "Αυτού εξοχότητα τον φύρερ του γερμανικού Ράιχ" το σκίσιμο της σβάστικας που βεβήλωνε την Ακρόπολη αποτέλεσε την πρώτη αντιστασιακή πράξη απέναντι στη "νέα τάξη" του ναζισμού. Και να που σήμερα όλα δείχνουν ότι για τρίτη φορά, στο παγκόσμιο ιστορικό γίγνεσθαι εμφανίζεται η Ελλάδα ως η χώρα της ελπίδας για την απαρχή μιας πορείας δημοκρατικής ανατροπής του απάνθρωπου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού . Ο σχηματισμός, από ένα ανανεωτικό ριζοσπαστικό ενωτικό πολιτικό εγχείρημα, τμημάτων όλων των αριστερών ρευμάτων, για πρώτη φορά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με δημοκρατικές διαδικασίες μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, και μάλιστα σε συνεργασία με ένα μικρό κόμμα λαϊκής Δεξιάς, αποτελεί πρωτοφανέρωτο ιστορικό γεγονός ! Ιστορικό γεγονός που ήδη έχει δημιουργήσει ένα μεγάλο κύμα διεθνούς αλληλεγγύης και ιδιαίτερα στη Λατινική Αμερική που, όπως και το 1821, βρίσκεται σε αντίστοιχες διεργασίες. Γεγονός που αποδεικνύουν πέραν των ξένων ανταποκριτών, τις δηλώσεις της παγκόσμιας ασυμβίβαστης διανόησης και οι δεκάδες των αριστερών συντρόφων και ηγετών της ευρωπαϊκής Αριστεράς, με τις σημαίες τους και τα τραγούδια τους, που πλαισίωσαν τον προεκλογικό μας αγώνα - ή με τη γλώσσα του ποιητή, «Έλληνες μες την σκοτεινιά δείχνουν το δρόμο» (Οδυσσέας Ελύτης "Άξιον Εστί")!

Στο συμβολικό επίπεδο, η πρώτη πράξη του νέου και νεότερου στην Ιστορία μας πρωθυπουργού, να αποτίσει φόρο τιμής στους εκτελεσμένους από τους ναζί στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής αγωνιστές της Αριστερής Αντίστασης, συνδέει άρρηκτα το σήμερα με τον μεγάλο αντιφασιστικό πόλεμο . Αποτελεί και μια ηχηρή απάντηση στους νοσταλγούς των φασιστικών ιδεών που ξανασηκώνουν κεφάλι στη χώρα μας και την ήπειρό μας. Υπάρχουν βέβαια και άλλες συμβολικές κινήσεις, που αφορούν όμως την εσωτερική πορεία του κοινωνικού μας σχηματισμού. Ο πολιτικός όρκος του νέου πρωθυπουργού -επίσης για πρώτη φορά στην πολιτική μας ζωή-, που τόσο ξένισε τους υποκριτικούς "ελληνορθόδοξους" αλλά και χαροποίησε τους πραγματικά ορθόδοξους συμπολίτες. Η χωρίς γραβάτα εμφάνιση του ίδιου και μεγάλου μέρους της κυβέρνησης, που τόσο προκάλεσε τον παραδοσιακό καθωσπρεπισμό κάποιων συντηρητικών κύκλων. Η κατάργηση της αυτοτελούς ύπαρξης υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Η δημιουργία υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής και τόσα ακόμη μικρότερα, αλλά καθόλου ασήμαντα, στο συμβολικό επίπεδο όπως π.χ. το ξήλωμα των κάγκελων που περικύκλωναν τη Βουλή... Για την Ιστορία, ας θυμίσουμε επίσης δύο συμβολικά γεγονότα που πέρασαν ασχολίαστα στην ανιστόρητη κοινωνική μας πραγματικότητα. Η επιλογή της πλατείας Ομόνοιας για τον χώρο της κεντρικής προεκλογικής μας συγκέντρωσης, πέραν του συμβολισμού του ονόματος, ας θυμίσουμε ότι μετονομάστηκε έτσι από πλατεία Όθωνος το βράδυ της 14ης Οκτωβρίου 1862 από την επαναστατική κυβέρνηση που συγκροτήθηκε μετά τη λαϊκή εξέγερση που οδήγησε στην έξωση του πρώτου Βαβαρού βασιλιά που μας είχαν επιβάλει οι τότε μεγάλες δυνάμεις. Όπως επίσης η συγκέντρωση πανηγυρισμού της εκλογικής νίκης στα πανεπιστημιακά Προπύλαια, πέραν του σεβασμού και της ανάδειξης του πανεπιστημίου ως χώρου άρρηκτα δεμένου με το πολιτισμικό και πολιτικό γίγνεσθαι της πόλης και της χώρας, ας θυμίσουμε ότι εκεί, στον χώρο του πανεπιστημίου, στις 12 Οκτωβρίου, ημέρα έκρηξης εκείνης της πρώτης αντιδυναστικής πράξης, είχε σχηματιστεί η επαναστατική κυβέρνηση, προς τιμή της "Χρυσής Νεολαίας" των φοιτητών -τον καταλύτη αυτού του αγώνα έξωσης του Όθωνα- η οποία επίσης και μετονόμασε το Οθώνειο Πανεπιστήμιο σε Εθνικό. Και οι συμβολισμοί της νέας ριζικά διάφορης του χθες κυβερνητικής πραγματικότητας συνεχίζονται στον λόγο, στην αισθητική, στα τραγούδια, στις σημαίες, στα σύμβολα μιας άλλης, ανυπότακτης πατρίδας, που ποτέ δεν έπαψε να αγωνίζεται και να θυσιάζεται για Ελευθερία και ουσιαστική Δημοκρατία κι ας μη θέλει να το αποδεχτεί η γραφειοκρατία του... ΚΚΕ. Δεν πρόκειται λοιπόν για μια υποκειμενική αίσθηση, αλλά για μια νέα, ιστορικών διαστάσεων πραγματικότητα που το βάρος της πέφτει στους ώμους μας. Η ευθύνη μεγάλη! Η ελπίδα μεγάλη! Πολύ περισσότερο όταν για τις δύο άλλες ιστορικές στιγμές που αναφέραμε η κατάληξη ήταν αντίστροφη των ελπίδων που δημιούργησαν...