Ομηρία στην Γερμανία, 1944 ( δεύτερο μέρος)

 

Το πρώτο μέρος θα το βρείτε εδώ.

-        Λεπτομέρειες που δεν έχω γράψει. Στο Helfingen θυμάμαι ότι ένας συνάδελφος, ο Στέλιος έπαθε μόλυνση από το δόντι του και δυστυχώς πέθανε. Έμεινε άταφος 4 ημέρες στο χιόνι, μέχρι που πήραμε άδεια να τον θάψουμε. Επίσης όταν πολλοί πήγαιναν να ζητιανέψουν στα χωριά, όταν έπεφτε  αρκετό ξύλο.

-        Βέβαια μπορώ να πω ότι συναντήσαμε και καλούς ανθρώπους. Συγκεκριμένα στο OMΠΕΡΖΕΣΙΓΚΕΝ είχαμε 2 σκοπούς που μας πήγαιναν για εργασία. Ο ένας ήταν Γερμανός, σοβαρός, αυστηρός ο σε άλλος Αυστριακός ήταν πολύ καλός και μας υποστήριζε κάθε στιγμή. Επίσης συναντήσαμε και έναν Ταγματάρχη της Αεροπορίας ο οποίος μόλις μας βρήκε στη δουλειά ένα πρωινό, μας πλησίασε με άπταιστα Ελληνικά. Είχε κάνει 12 χρόνια στην Ελλάδα, στου ΑΣΠΙΩΤΗ ΕΛΚΑ. Μας έστειλε ένα φορτηγό ρουχισμό και μας γλύτωσε από το κρύο. Αυτά έγιναν το Φλεβάρη του 1945.

 

 

-        Επανέρχομαι πάλι στο Χέλφιγκεν, μας είχαν και κοιμόμαστε δίπλα στα αεροπλάνα τους τα κτήνη, για να μην κτυπούν οι σύμμαχοι. Το κακό δεν άργησε να  γίνει. Κυριακή πρωί πυροβολισμοί συμμάχων για να πετύχουν το στόχο τους  Ένας συνάδελφος βρέθηκε εκτεθειμένος και έχασε το χέρι του από ένα βλήμα.

-        Επίσης θέλω να αναφέρω για το νερό. Ούτε σταγόνα, πίναμε, πλενόμαστε ,με το χιόνι. Τρείς ,μήνες είχα, να δούμε νερό.

-         Νίκος Σκαλτσάς Κείμενα και Σκίτσα.