Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Παράξενες εκλογές






ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Διανύουμε μία από τις πιο σύντομες προεκλογικές περιόδους που έχουμε ζήσει ποτέ σε μία χώρα που αρέσκεται στο να ΄΄΄δοκιμάζει΄΄ κάθε δύο χρόνια τους πολιτικούς της. Ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτών των εκλογών είναι ότι οι διαχωριστικέ γραμμές ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα δεν είναι τόσο ευδιάκριτα μπερδεύοντας τους απλούς πολίτες. Όλοι δηλώνουν ότι αποκλείεται να συνεργαστούν ,με άλλο κόμμα, για να συγκυβερνήσουν αλλά ….ποτέ μην λες ποτέ στην πολιτική. Πόσο αποφασιστικά θα κόψει τις γέφυρες με το ΛΑΟΣ ο κύριος Καραμανλής; Πόσο δυνατά θα ζητήσει ενισχύσεις από άλλα κόμματα ο κύριο Παπανδρέου; Οι οικολόγοι με το ΛΑΟΣ πώς βρεθήκανε στην ίδια βάρκα; Πόσο ρητά οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ θα ξανασμίξουνε για να ξεπεραστεί ο Γολγοθάς των 3%.;
Η επιλογή του χρόνου των εκλογών, όταν αυτή υπάρχει, (και τούτο συμβαίνει κυρίως στα μη Προεδρικά συστήματα) μπορεί να είναι από τις πιο δύσκολες αποφάσεις ενός Πρωθυπουργού. Ειδικά σε ένα τοπίο που χαρακτηρίζεται από εκλογική ρευστότητα Προσωπικά πιστεύω ότι ο κύριος Καραμανλής ήξερε τι έκανε όταν διάλεξε την εποχή. Ο πρωθυπουργός επέλεξε πολύ προσεκτικά το timing και δεν ξέρουμε αν έχει κάποιο άσσο στο μανίκι του. Μόνο το 1974 η Νέα Δημοκρατία, έλαβε 54,37% των ψήφων και 219 έδρες στη Βουλή ,το ΠΑΣΟΚ 13,58% και 13 έδρες, και η Ενωμένη Αριστερά με 9,47% και 8 έδρες. Το 2007 η Ν.Δ.41,83% 2.995.321 έδρες152 ΠΑΣΟΚ 38,10% 2.727.702 έδρες102 ΚΚΕ 8,15 %583.768 έδρες 22 ΣΥ.ΡΙΖ.Α 5,04% 361.216 έδρες 14 ΛΑ.Ο.Σ. 3,80 %271.761 έδρες 10.Τώρα τι θα βγει από το καπέλο του μάγου και πόσο θα ευνοήσουνε τα μπόνους την αυτοδυναμία;
Γνωστή τράπεζα διαφημίζει ένα δάνειο κατοικίας με λεπτομερή και εξοντωτική ανάκριση του υδραυλικού η του ηλεκτρολόγου σχετικά με τα επαγγελματικά του προσόντα , τα πτυχία και φυσικά τους τίτλους του. Για τι δεν το κάνουμε το ίδιο στην πολιτική; Για τι δεν ελέγχουμε τα διαπιστευτήρια του κάθε πολιτικού που χτυπάει την πόρτα μας και εκλιπαρεί για την ψήφο μας; Όποιος κατέχει λίγες γνώσεις μπορεί να καθίσει για λίγες ώρες στον υπολογιστή του και να ελέγξει τα προσωπικά στοιχεία του κάθε βουλευτή(
www.epr.gr,www.parliament.gr). Έτσι θα αντιληφτεί ότι στην Βουλή μας οι περισσότεροι έχουνε σπουδάσει σε ΑΕΙ (εξαίρεση 24 βουλευτές που τελειώσανε μόνο το λύκειο) και είναι γνώστες τουλάχιστον μίας ξένης γλώσσας. Η Νομική και η Ιατρική (38) έχει την τιμητική τους αφήνοντας σε τρίτη θέση τους οικονομολόγους και άλλα ευγενή επαγγέλματα όπως πολιτικοί μηχανικοί και έμποροι.. Ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι της Τέχνης και της Αρχιτεκτονικής. Όλους αυτούς τους ενώνει ο μόχθος για μία έδρα στην Βουλή και λιγότερο για το πώς θα βγει η χώρα μας από την χρηματοπιστωτική κρίση και τι θα κάνει ο απλός πολίτης.. Είναι στο χέρι μας να ρίξουμε μία μούντζα η ένα δαγκωτό!

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

Τενεκεδένιοι μονομάχοι


ΤΕΝΕΚΕΔΕΝΙΟΙ ΜΟΝΟΜΑΧΟΙ

Οι δύο τενεκεδένιοι μονομάχοι περιφέρουν τις ηχηρές τους απουσίες από τα προβλήματα των ψηφοφόρων, του κυρίαρχου λαού.
Μόνο που κονταροχτυπιούνται με ανζέντα που βάζουν οι δημοκόποι για το θεαθήναι.
Ποιό είναι το έργο τους και που φτάνει το κοντάρι του Καραμανλή και του Παπανδρέου το ξέρουμε.
Λίγο μας κόβει για τις εντυπώσεις των μονολόγων της τηλεμαχίας, τα μετεκλογικά σενάρια, οι μοναχοφάηδες αυτοδυναμίες, οι δημοσκοπικές προβλέψεις, που προσπαθούν να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη.
Γιατί έχουμε ακρίβεια σε τρόφιμα και υπηρεσίες διπλάσια από την Ευρώπη ; γιατί οι επιχειρηματίες είναι μη παραγωγικοί και κρατικοδίαιτοι χωρίς παραγωγικές-αναπτυξιακές επενδύσεις; Που είναι η φορολόγηση των εχόντων και η ανάπτυξη κοινωνικής συνείδησης; Γιατί διέλυσαν τα ασφαλιστικά ταμεία και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές ποιούν ανασφάλεια; Γιατί μας υποχρέωσαν να ζούμε σε τσιμεντουπόλεις και κακάσχημες αυθαιρετουπόλεις;
Γιατί υπάρχει παραπαιδεία στη δευτεροβάθμια παιδεία και τα ΜΜΕ λυσσάνε για την ιδιωτική παραπαιδεία και στα Πανεπιστήμια;; Γιατί έχουμε το πιο εχθρικό μη ανταγωνιστικό τραπεζικό σύστημα;; Τα χρέη πνίγουν κάθε μας κίνηση. Γιατί είμαστε ανίκανοι να εξαργυρώσουμε τις τουριστικές μας επιταγές σε ένα προικισμένο τόπο;; Γιατί οι καπεταναίοι βγήκαν στη στεριά;; Του εξωτερικού.
Γιατί υπερτιμήθηκε τόσο η γη και τα κτίρια στην Ελλάδα χωρίς υποδομές, πάρκα αναψυχής, περιαστικό πράσινο, διευθέτηση σκουπιδιών, ανακύκλωση, ανανεώσιμες μορφές ενέργειας και κίνησης, ψυχαγωγία που να ΜΗΝ εντάσσεται στα μονοπώλια της παραλιακής, του τζόγου και την χολιγουντιανή ασημόσκονη της τηλεόρασης;;

Οι σκοτεινές δυνάμεις που έχουν την ανοχή της ψήφου μας είναι εδώ και σιδηροδέσμιους μας διαγουμίζουν στο δικομματικό τραγέλαφο.
Ως πότε;;; Ωριμάζουμε ή σαπίζουμε χάνοντας το μέτρο;;

Κοινωνία όρθια με προτάσεις, στροφή στο κόσμο της εργασίας με συνεργασίες χωρίς εμπόριο ελπίδων.
Όχι παντοδυναμία κομμάτων ολιγαρχίας που μας ξεχνούν μετεκλογικά και μας στέλνουν ατιμώρητα το λογαριασμό των χρεών και σκανδάλων τους.
Διόνυσος

18-09-2009


Οι φωτό είναι από το μουσείο Neue Burg στο συγκρότημα ανακτόρων Hofburg της Βιέννης στην Αυστρία.

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

Κλέφτες και αστυνόμοι.


Κλέφτες και αστυνόμοι!


Του ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΡΑΜΠΙΝΙ
Στα χρηματοκιβώτιά τους κρύβονται από τέσσερα έως οκτώ τρισεκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις διεθνών οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ.
Αν αυτά τα πλούτη απέδιδαν τους φόρους που τους αναλογούν, η εισφορά θα αρκούσε από μόνη της για να χρηματοδοτηθεί το Millennium Developement Goal, το σχέδιο των Ηνωμένων Εθνών για να ξεριζωθεί η φτώχεια του Τρίτου Κόσμου.
Φύλακες αυτού του θησαυρού είναι οι φορολογικοί και τραπεζικοί παράδεισοι. Βρίσκονται στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη, από την Καραϊβική ώς τη Σιγκαπούρη, αλλά πολλοί από αυτούς βρίσκονται λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορά μας: Λιχτενστάιν και Μονακό, Ανδόρα και τα νησιά της Μάγχης, αναχρονιστικά κρατίδια των οποίων η ανεξαρτησία είναι καθαρά συμβολική σε κάθε άλλο πεδίο, τα οποία όμως εμφανίζονται άβατα για τις φορολογικές και τις δικαστικές αρχές των γειτονικών χωρών.
1 Ενα ιστορικό ρήγμα προκλήθηκε στις αρχές του 2008, με το αστραπιαίο πλήγμα που οργάνωσαν οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες στο Φαντούτς, την πρωτεύουσα του Λιχτενστάιν: Με ένα χτύπημα η κυβέρνηση του Βερολίνου έβαλε στο χέρι 1.400 λογαριασμούς με δικαιούχους γερμανούς φοροφυγάδες. Η γερμανική εισβολή στο τραπεζικό απόρρητο του Φαντούτς δώρισε χρήσιμες πληροφορίες και σε άλλες χώρες. Ιταλία, Γαλλία, Σουηδία δέχτηκαν με τη σειρά τους καταλόγους, οι οποίοι υποβάλλονται σε έλεγχο.
Στο αιώνιο παιχνίδι «Κλέφτες και αστυνόμοι», που αντιπαραθέτει τις φορολογικές αρχές και τους φορολογούμενους, οι φορολογικοί παράδεισοι είναι ιεροί ναοί, των οποίων η ασυλία σπάνια παραβιάζεται. Ακόμα και η πιο ισχυρή φορολογική αρχή του πλανήτη, η αμερικανική U.S. Internal Revenue Service το 2006, ομολόγησε την απογοήτευσή της για τη φυγή κεφαλαίων μέσω των off shore εταιρειών: «Προσκρούουμε σε κρατικές δικαιοδοσίες στις οποίες δεν έχουμε δυνατότητα παρέμβασης».
2 Καμία χώρα δεν είναι εντελώς αμόλυντη από τον ιό που διαβρώνει την ηθική της φορολογικής υπευθυνότητας: Στην Αυστραλία αποκαλύφθηκε ένα ευρύ δίκτυο διασημοτήτων, των οποίων τα εισοδήματα χάνονταν στα ελεύθερα λιμάνια. Η Βρετανία ανέκτησε μισό δισ. στερλίνες σε μία μόνον off shore αγορά, που φιλοξενούσε χιλιάδες τραπεζικούς λογαριασμούς βρετανών.
Αλλά μέχρι τώρα έχουμε μόνον πύρρειες νίκες. Τα ποσά που ανευρίσκονται είναι πολύ μικρά σε σχέση με τα κρυμμένα.
3 Ο πόλεμος-αστραπή ανάμεσα στο Βερολίνο και στο μικρό πριγκιπάτο στα ελβετικά σύνορα θα μπορούσε να ανοίξει μια νέα σελίδα: την απαρχή του τέλους για τα παρασιτικά κράτη που ευημερούν χάρη στα φορολογικά αδικήματα. Με δεδομένα τα αποτελέσματα που πέτυχε η Αγκελα Μέρκελ, και άλλες κυβερνήσεις μπορεί να ακολουθήσουν το γερμανικό προηγούμενο, εφαρμόζοντας στους φορολογικούς παραδείσους τις μεθόδους της αντικατασκοπίας ή του πολέμου εναντίον της μαφίας: διείσδυση «πρακτόρων» ή κίνητρα για τους μετανοημένους.
4 Προσοχή, όμως, να μην πανηγυρίσουμε τη νίκη πολύ πρόωρα. Το 1962 ο στρατηγός Ντε Γκολ οργάνωσε μιαν αληθινή στρατιωτική πολιορκία του Μονακό, περισφίγγοντάς το με μια ζώνη γάλλων τελωνειακών υπαλλήλων. Υπό την απειλή να κλείσουν τα σύνορα και να στραγγαλιστεί το Μόντε Κάρλο, ο γάλλος πρόεδρος απέσπασε από το πριγκιπάτο τη δέσμευση να φορολογηθούν όλοι οι γάλλοι κάτοικοί του.
Ωστόσο, 47 χρόνια μετά, οι φορολογικές αρχές του Παρισιού απέχουν πολύ από το να έχουν θριαμβεύσει στη μάχη τους ενάντια στην off shore φοροδιαφυγή.
Η ζωτικότητα των φορολογικών παραδείσων έχει πολλές όψεις. Από τη μία πλευρά το λόμπι των offshore φοροφυγάδων είναι ισχυρό και δικτυωμένο, απλώνει τις ρίζες του στον κόσμο του πλούτου και των μεγάλων πολυεθνικών, συμπεριλαμβάνει το οργανωμένο έγκλημα, το εμπόριο των ναρκωτικών και την τρομοκρατία. Πρόκειται για δυνάμεις που μπορούν να κινητοποιούν αξιοσημείωτους πόρους για να «πείθουν» πολιτικούς φίλους, να δημιουργούν εύνοιες και δόλιες συμπαιγνίες υπέρ των φορολογικών παραδείσων.
5 Σαν να μην αρκούσαν όλα αυτά, έρχεται να τους υποστηρίξει και η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία. Η νεοφιλελεύθερη θέση είναι η ακόλουθη: ακόμα και στη φορολογία είναι θετικό να υπάρχει ανταγωνισμός. Σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για έναν ανταγωνισμό μεταξύ κρατών: Οι χώρες οι λιγότερο λαίμαργες για φορολογικά έσοδα προσελκύουν φορολογούμενους οι οποίοι φεύγουν από τα έθνη με υψηλή φορολογική πίεση.
Με αυτό τον τρόπο οι πιο αποτελεσματικές και λιγότερο σπάταλες κυβερνήσεις επιβραβεύονται με μιαν εισροή κεφαλαίων.
Αργά ή γρήγορα, ακόμα και οι άλλες, δηλαδή οι κυβερνήσεις που κακομεταχειρίζονται τον φορολογούμενο, θα υποχρεωθούν να πειθαρχήσουν, αν δεν επιθυμούν να συρρικνωθεί η φορολογητέα βάση τους.
6 Ιδού ορισμένα παραδείγματα που αναφέρουν οι νεοσυντηρητικοί για να ενισχύσουν τη θέση ότι ο φορολογικός ανταγωνισμός κάνει καλό σε όλους: πριν από τη δεκαετία του 1980, στις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες η φορολογία του εισοδήματος έφτανε σε ένα μέγιστο ποσοστό 67%. Επειτα ο Ρέιγκαν και η Θάτσερ άρχισαν να «αδυνατίζουν» το κράτος πρόνοιας και να μειώνουν τη φορολογία. Το αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα το μέγιστο ποσοστό φορολόγησης έχει κατέβει στο 40%.
Η φορολογία των επιχειρήσεων μέχρι τη δεκαετία του 1980 ήταν στο 50%. Αλλά χάρη στο καλό παράδειγμα χωρών με χαμηλή φορολογική πίεση, όπως η Ιρλανδία, σήμερα έχει πέσει σχεδόν παντού γύρω στο 27%.
Σε αυτή την οπτική η σταυροφορία ενάντια στους φορολογικούς παραδείσους είναι βλαβερή, είναι η προσπάθεια των πιο άπληστων κυβερνήσεων να δημιουργήσουν ένα κρατιστικό φορομπηχτικό καρτέλ.
7 Αυτά τα νεοφιλελεύθερα επιχειρήματα δεν ευσταθούν. Αλλο πράγμα είναι ο θεμιτός ανταγωνισμός μεταξύ των εθνών που επιδιώκουν εναλλακτικές οικονομικές πολιτικές με σκοπό να δώσουν κίνητρα για επενδύσεις, να ευνοήσουν την ανάπτυξη και να δημιουργήσουν απασχόληση και άλλο πράγμα είναι η συμπεριφορά κρατιδίων που βασίζουν την ευημερία τους σχεδόν αποκλειστικά στην προσφορά αδιαφάνειας και ατιμωρησίας στους φοροφυγάδες.
8 Εξάλλου, στον φορολογικό ανταγωνισμό αναδύεται και μια πρόδηλη ασυμμετρία: αυτοί που επωφελούνται είναι μόνο οι πλούσιοι και οι επιχειρήσεις.
Η πλειονότητα των μισθωτών εργαζομένων δεν διαθέτει την επιλογή να μετακινείται εκεί όπου το εισόδημά τους θα φορολογείται λιγότερο. Ο πιο κινητικός παράγοντας της παραγωγής είναι το κεφάλαιο, που μετακινείται με ευκολία εκεί όπου του συμπεριφέρονται καλύτερα.
9 Για να συγκρατηθούν τα κεφάλαια, το αποτέλεσμα του φορολογικού ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών είναι μια βαθμιαία μείωση της φορολογίας των επιχειρηματικών κερδών. Η φυγή του πλούτου προς τους φορολογικούς παραδείσους έχει ένα τίμημα: αυξάνει ακόμα περισσότερο τη φορολογική πίεση των κρατών στα ανυπεράσπιστα θηράματα, δηλαδή, στα εισοδήματα των μισθωτών.



Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Νωπές εντολές σε διακεκαυμένη ή κατεψυγμένη χώρα


“Νωπές εντολές” σε διακεκαυμένη ή κατεψυγμένη χώρα.

Στο πανέρι των λαών μέσα στα σταυροδρόμια της ιστορίας ξεχωρίζουμε όσοι ταξιδεύουμε συχνά στο εξωτερικό ,τα φωτεινά και χτυπητά παραδείγματα λαών με παιδεία και πειθαρχία και ηγετών με κριτήρια αποτελεσματικής διακυβέρνησης.
Βλέπουμε για παράδειγμα λαούς καρφωμένους στο κόκκινο φανάρι σαν πεζοί, να διαβαίνουν ένα δρόμο μόνο από την επιτρεπτή διαγράμμιση και να φροντίζουν οι υπηρεσίες δασών τους τώρα το καλοκαίρι τις ποτίστρες των πουλιών νάχουν νεράκι για γάργαρο κελάηδημα των φτερωτών τους συντρόφων μέσα στα δάση των οξειών και 10μετρων βελανιδιών. Σε καθαρά πεζοπορικά μονοπάτια σημασμένα, ενισχυμένα με χώρους γυμναστικής, αναψυχής και ανάπαυσης.

Μη ρωτήσετε γιατί είμαστε πρώτοι στα τροχαία σε όλη την Ευρώπη γιατί έχουμε 2.000.000 αυθαίρετα οικήματα, κανένα σεβασμό στη παράδοση και έλλειψη αρχιτεκτονικού προτύπου. Αν λύναμε το πρόβλημα διαχείρισης των σκουπιδιών μας ή που χωροθετούμε νταμάρια, πιθανά να είχαμε λύσει τη φοροδιαφυγή μας και την ικανότητα των ισχυρών να ξεγλιστρούν από τα νομικά κωλύματα. Έχουμε περιορίσει τα οράματα παιδείας και πολιτισμού και βγάζουμε το ψωμί μας με επισφαλή και παρασιτικό για το κοινωνικό σύνολο τρόπο. Επιδοτήσεις, πλαστά τιμολόγια διπλές δουλειές διπλά βιβλία και πιό έμφραγμα θα πλακώσει πρώτο! Καμωνόμαστε τους εξυπνάκηδες και τους περπατημένους αλλά έχουμε καταντήσει χρεοκοπημένοι, υπερβολικοί, εριστικοί αλαζόνες και θύματα του πολιτικαντισμού των τελευταίων 70 χρόνων, τότε που ο εμφύλιος διέκρινε ποιός θα πλουτίσει στηριζόμενος σε ξένες εύνοιες και ποιός θα υποταχθεί στη ξενιτιά ή στο πρόσκαιρο παζάρι των εκλογοθηρικών υποσχέσεων.
Όταν βλέπουμε φιλική δήλωση ατυχήματος, ένα ασφαλή και φτηνό ανά χιλιόμετρο αυτοκινητόδρομο, ταχύτατα άνετα τρένα, αναπτυγμένα τουριστικά προγράμματα, εργοστάσια που δουλεύουν χωρίς επιδοτήσεις ,πατεράδες να χαίρονται ποδηλατάδες με το μικρό τους παιδί, ή ατέλειωτο ελεύθερο χώρο και χρόνο σε εντυπωσιακά πάρκα μέσα στις ξένες πόλεις εντυπωσιαζόμαστε.........Στις κυριότερες χώρες της Ευρώπης απολαμβάνουν οι πολίτες τους φτηνά σούπερ μάρκετ, πραγματικές προσφορές στα μαγαζιά, ελεγμένα τρόφιμα, αχρείαστα φροντιστήρια παραπαιδείας, επιστημονικές και σε καθημερινή βάση υπηρεσίες υγείας όπως και ισονομία απέναντι στον παρανομούντα, ενώπιον της δικαιοσύνης.
Έχουν φροντίσει χρόνια αυτοί οι πολίτες να υπερασπίζονται το βιοτικό και εργασιακό τους επίπεδο, την αποτελεσματική τοπική αυτοδιοίκηση, το διαχωρισμό της εκκλησίας από τα πολιτικά δρώμενα και τώρα εν μέσω κρίσης του συστήματος εύκολα διαβλέπουν τους διαφυγόντες πόρους στην Ελβετία και άλλους φορολογικούς παραδείσους και τους διεκδικούν.
Εμείς στην πρώην εύκρατη Χώρα μας, καταστρέψαμε το φυσικό περιβάλλον, στηριχτήκαμε μόνο στο πετρέλαιο για ενεργειακούς πόρους, κάναμε θεό την αυτοκίνηση εις βάρος των μέσων μαζικής μεταφοράς και βιώνουμε βίο αβίωτο σε ατμόσφαιρα Όζοντος και μικροσωματιδίων στις πόλεις μας. Οι νταβατζήδες της ενημέρωσής μας διαθέτουν σε λίγα χέρια 52 εφημερίδες, πολλές εκφυλιστικά αθλητικές, και πανάκριβες για το προϊόν που προσφέρουν. Η μεγαλύτερη βιομηχανία της πλούσιας χώρας μας, ο τουρισμός παρέχει ένα πανάκριβο υπερτιμημένο και παρωχημένο προϊόν. Οι καλοί πελάτες Ινδοί ,Ιάπωνες ,Αμερικανοί , Αραβες και Γερμανοί σουλατσάρουν Βόρειο Ιταλία, Αυστρία, Γαλλία ,Βρετανία γιατί έχουν να δώσουν και συμφέρουν.
Εμείς ακόμα δεν μοιράσαμε την κακομοιριά του Αιγαίου με τους ψευτοφίλους μας τους Τούρκους, που στον οικονομικό πόλεμο μας νικούν κατακράτος τουριστικά .Οι λεωφόροι πληροφορικής έχουν μείνει απελπιστικά ανεπαρκείς και οι παιγνιδομηχανές με την εξάρτησή τους στη νεολαία ρεφάρουν τα ελλείμματα δραστηριότητας και ανεργίας.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ με τα χρόνια εξουσίας που συντηρούν μεταδικτατορικά στέρεψαν το όνειρο και ξεφτίλισαν κάθε αρχή και ιδανικό. Συχνά στις κοκορομαχίες τους συσκοτίζουν τα πραγματικά προβλήματα, υποτιμούν τους πολίτες σε κακομαθημένους πελάτες ανεξόφλητων υποσχέσεων και για να δέσει η ψυχασθένεια που βιώνουμε μας πείθουν ότι όλοι είναι ίδιοι. Το ΛΑΟΣ με συχνά εντυπωσιακές ιδέες λαϊκισμού εισπράττει ένα σημαντικό κομμάτι δυσαρέσκειας συντηρητικών πολιτών,πάντα τοποθετημένο με το χώρο των κερδοσκόπων. Οι πόλοι της αριστεράς με πλούσια παράδοση ιστορική, χωρίς ευρωπαϊκή μεταρρυθμιστική κουλτούρα, αλλά με λύσεις και μαχητικότητα έχει περιθώρια να κερδίσει χαμένη εμπιστοσύνη και τη σταθερότητα στόχων που χρειάζεται η χώρα. Αν εύρισκε και το βηματισμό των ενωτικών σχημάτων θα είχε να προσφέρει και στις εξελίξεις του πολιτικού σκηνικού. Είμαστε στο πάτο της Ευρώπης έχοντας μπροστά μας έναν ένοχο Καραμανλή και ένα εικονικά αθωωμένο Παπανδρέου. Ξέρουμε όλοι ότι η μπάλα που παίζουν είναι για κλάματα και όμως ακόμα τους έχουμε στο παιγνίδι. Οι νταβατζήδες των εργολαβιών και των εκδόσεων με τις πολλές δουλειές δεν αφήνουν στο μέτρο που τους επιτρέπουμε να τους φύγει ούτε ευρώ από τα αναπτυξιακά προγράμματα που εξελίσσονται στη χώρα. Τα διυλιστήρια, τα ακτοπλοϊκά, το υγραέριο, η ιδιωτική υγεία και παιδεία όλο και μαζεύεται σε χέρια λίγων και εκλεκτών.
Η κρίση και η ρευστότητα υπήρχε σαν πρόβλημα μόνο για τους τραπεζίτες, τα μέτρα για φτηνό αυτοκίνητο και η εύκολη χορήγηση βίζας σε Ρώσους τουρίστες βαπτίστηκαν σαν το απαύγασμα της οικονομικής σκέψης της ΝΔ.
Δεν μπόρεσαν να νοικοκυρέψουν τον ΟΣΕ, βρέθηκαν όλα τα νερά μολυσμένα, δεν οριοθέτησαν ΧΥΤΑ, δεν φύτεψαν ένα πάρκο. Όλα στα κάρβουνα. Όποιος παρακολουθεί τις καθημερινές εξελίξεις από 2-3 εφημερίδες και ανάμεσα στις γραμμές σκοπιμότητας, χωρίς κομματικά γυαλιά διακρίνει ότι η μόνη σταθερή αξία σε αυτό τον τόπο είναι η Οδύσσεια του μέτοικου. Και βέβαια να προσπαθούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια των μονοκομματικών ανέλεγκτων κυβερνήσεων, που την προκοπή τους την είδαμε και να αποφασίσουμε σαν χώρα ότι είναι η ώρα των ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ με πρόγραμμα τετραετίας για απλά και πρακτικά ζητήματα που λέγαμε και μόλις πριν δύο χρόνια.

Πόσες φυλακές αντικοινωνικών εξουσιών θα χτίσουμε, ακόμα με μια διλληματική από την κατάψυξη του παρελθόντος ψήφο μας;;;;
2-9-2009

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

Mater Familias.


Πλατεία Λαυρίου.8 το βράδυ. Μία μεγαλόσωμη Αφρικανή περίμενε υπομονητικά το λεωφορείο. Γεροδεμένη γύρω στα 30. Δίπλα της τα τρία της παιδάκια .Τεσσάρων έως εφτά ετών. Φασαριόζικα και παιχνιδιάρικα.

Όπως όλα τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία. Κοντά στην μητέρα τους.Δεν απομακρύνονταν και τα μάτια τους ήταν καρφωμένα στην μητέρα. Μιλούσαν καλά ελληνικά αλλά λέγανε και κάτι στην μητρική τους γλώσσα..Αυτή τους μιλούσε χαμηλόφωνα στην γλώσσα της. Προσπαθούσε να τους συνετίσει. Αυστηρή ,υπεύθυνη αλλά και γεμάτη ψυχική δύναμη. Εξουσίαζε την οικογένεια .Με λίγα λόγια .Με αποφασιστικά μάτια .


Στα χέρια της κρατούσε δύο μεγάλες σακούλες. Στην μέση της είχε περασμένη μία μεγάλη μαντίλα. Λουλουδάτη. Συνηθισμένη να κουβαλάει τα βάρη της οικογένειας. Μου θύμιζε έναν αρχηγό. Κάποιας άγριας φυλής. Συνηθισμένη να αντιμετωπίσει προβλήματα σίτισης και κυρίως αρρώστιας. Ποιός ξέρει τι βάσανα πέρασε αυτή η γυναίκα για να φτάσει στην Ελλάδα;. Τα δικά της παιδιά πάντως ήταν τυχερά και έδειχναν καλοθρεμμένα και υγιέστατα. Μάλλον είχανε γεννηθεί στην χώρα μας.
Η γυναίκα είχε στο νου της στα τρία ζωηρά και στο μικρό της. Ένα σοκολατένιο κουκλάκι που το κρατούσε σφιχτοδεμένο .Στην πλάτη της.


Με μία μαντίλα ,περασμένη από την μέση της ,είχε φτιάξει ένα άτυπο μάρσιπο(τύφλα να έχουν τα ακριβά και δυσεύρετα baby sling ή baby pouch.) .Το πανέμορφο κοριτσάκι κουνούσε ποδαράκια και χεράκια Τα μαλλιά της πλεγμένα σε δεκάδες κοτσιδάκια με πολύχρωμές χάντρες που βγάζανε ένα μεταλικό ήχο όποτε γυρνούσε το κεφαλάκι της. Με πολύ χάρη γυρνούσε δεξιά και αριστερά το κεφαλάκι της κοιτάζοντας, γεμάτη περιέργεια τον κόσμο γύρω της. Με είδε και αμέσως άρχισε να κάνει γλύκες .Γύριζε τα μαύρα και υγρά ματάκια της προς τα πάνω και περίμενε τις αντιδράσεις μου. Κρύβονταν πίσω από την φαρδιά πλάτη της μητέρας της και έριχνε κρυφές περίεργες ματιές προς εμένα. Της έκανα τζά και το χάρηκε ιδιαίτερα. Η μητέρα με κοιτούσε ήρεμα και καλοσυνάτα. Κατάλαβε ότι έχω μεγάλη αδυναμία στα παιδιά.
Το λεωφορείο αργούσε και τα παιδιά έδειχναν να χάνουν την υπομονή τους. Δεν διαμαρτυρήθηκαν αλλά η κούραση είχε επιβραδύνει το παιχνίδι τους. Η μικρούλα είχε γλαρώσει. Η μητέρα κουνούσε απαλά το σώμα της πέρα δώθε για να βοηθήσει την κατάσταση. Ο ύπνος που τρέφει τα παιδιά δεν άργησε να έρθει και η μικρή αποκοιμήθηκε. Το κεφαλάκι της έπεφτε προς τα πίσω.


Δεν πρόλαβα να πλησιάσω την μάνα για να της επιστήσω την προσοχή. Το έκανε ένα από τα παιδιά της. Σε κλάσμα δευτερόλεπτο η μητέρα άλλαξε στυλ .Μάζεψε την μαντίλα προς τα πάνω για να καλύψει το κορμάκι της μικρής και να την σκεπάσει ολοκληρωτικά. Τώρα το κεφαλάκι ήταν προστατεμένο και η μικρή ξεκουράζονταν στην πλάτη της μητέρας της. Θαύμασα την ετοιμότητα της και οφείλω να ομολογήσω ότι η αμέσως επόμενη σκέψη ήταν ότι παντού σε όλο τον κόσμο δεν έχει καμία σημασία το χρώμα του δέρματος. Η μάνα είναι μόνο μία και πάντα θα προσέξει τα παιδιά της. Με την ίδια αγάπη και την στοργή είτε είναι στην Αφρική είτε στην Ευρώπη. Με την σωματική επαφή που έχει με το παιδί της θα του πάντα δίνει δύναμη. Πάντα θα του μεταγγίζει θετική ενέργεια. Πάντα θα τον στηρίξει
Δίπλα μας σταμάτησε ένα αυτοκίνητο. Η συνοδηγός παρατήρησε το απλό δέσιμο της μαντίλας και πόσο ήσυχα κοιμόταν η μικρή. Προφανώς ήταν μάνα και η ίδια. Μάλλον ταλαιπωρημένη από κάποιο παιδάκι που δεν κοιμάται τόσο εύκολα. Χαμογέλασε στην κοιμισμένη μικρή και σχολίασε με θαυμασμό το δέσιμο και την εφευρετικότητα της αφρικανής. Ίσως και να ζήλεψε λίγο. Ο σύζυγος της πρότεινε να κλέψει την πατέντα. Και να την εφαρμόσει στο δικό της μωράκι.. Γελάσανε και φύγανε.
Σε λίγο ήρθε το λεωφορείο και η οικογένεια ανέβηκε. Πρώτα τα παιδιά και μετά η μάνα. Φεύγοντας μου έριξε μία ματιά. Η κουρασμένη αλλά και γεμάτη ευθύνη αρχηγός της οικογένειας (mater familias) μπήκε στο λεωφορείο. Κατάλαβα ,από την ματιά της ότι στο σπίτι την περιμένει πάρα πολύ δουλειά και πολύ λίγη ..βοήθεια.
Ευγενία Ηλιοπουλου
Πλαστική Χειρουργός